უახლოესი დღესასწაული / მნიშვნელოვანი თარიღი
01 იანვარი, 1970 , პარასკევი
(ძვ. სტილით 19 დეკემბერი)
ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (†VI); მოწამეთა: ლეონტისა, იპატისი და თეოდულესი(†70/79). ღირსი ვარლამ ხუტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (†80); იოანესი, შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპ. (†1966) და იობისა, რუსეთის პატრიარქისა (1607). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა მეთოდე პატარონელ ეპისკოპოსისა (†312). მოწამეთა:ანა, პინა და რიმასი. არისტოელე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა.მღვდელმოწამე ასვინკრიტედა მასთან იოსებ განშორებულისა; ნიკოლოზ კაბასილასი, დრაქიელი ეპისკოპოსისა (1917); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა დიდთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (†744); ლუარსაბისა (†1622); მოწამისა ივლიანე ტარსუელისა (†305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა.(აღმოყვანება 1996). ღირსთა: იულიუს ხუცესისა და ივლიანე დიაკონისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სარწმუნოებისთვის თავდადებულისა მღვდელმოწამისა მიხეილ-მიქაელისა, საინგილოში მოღვაწისა, ჰერეთში წამებულისა (ყულოშვილი †19180; მღვდელმოწამისა ევსები სამოსატელი ეპისკოპ. (†380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა აგრიპინა რომაელისა (†257/262). მოწამე ვესტუქი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესი.
მოწამე პანაგიოტ კესარიელისა(1767); ღირსი ათანასე პაროსელი ხუცესმონაზვნისა: ღირსი ანტონ დიმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა თებრონია ქალწულისა, ასურელისა (†3040; ღირსისა დიოანე ათონელისა, ათონის წმ. იოვანე ნათლისმცემელის მონასტრის ქტიტორისა (†1388). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დავით თესალონიკელისა (†540); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (საქართველოსია ხელდასმული, †770/790.). დღესასწაული ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (†1383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი გიორგი მთაწმიდელისა (†1009); მღვდელმოწამისა კირიონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1918); ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†530); მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (†1). ღირსი სევეროს ხუცესისა; ღირსი ამბროსი ოპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა უვერცხლოთა მკურნალთა საკვირველმოქმედთა კვიროსისა და იოანესი (†აღმოყვანება 412 წელს; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი" #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი(†64) და პავლესი (†67).
მიცვალებაი ღირსისა გიორგი მთაწმინდელისა (†1065). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სვეტიცხოვლობა
კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა 12-თა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი, სიმონ მოშურნესი კეთილმორწმუნისა დინარ დედოფლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა კოზმან და დამიანესი, რომში წამებულთა (†284). მოწამე პოტიტე ყრმისა; ღირსი პეტრე პატრიკისა(854); ნერსე, სომხეთის მთავარეპისკოპოსისა; მართალი ანგელინა სერბეთის დესპოტისასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსნისა სამოსელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა ვლაქერნას (†473 წელს; მსოფლიოს საქრისტიანოს ერთ-ერთი უდიდესი სიწმიდე, ღმრთისმშობლის პატიოსანი სამოსელი, ამჟამად დაბრძანებულია ზუგდიდში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა ღმერთშემოსილისა დაყუდებულისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (†1068); მოწამისა იაკინთე რომაელისა (†108); ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†458). ღირსი ალექსანდრესი,მღვიძარეთა სავანის დამაარსებლისა(430);ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(450); ღირსმოწამე გერასიმე ახლისა, კარპენისელისა(1812). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანდრია კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, იერუსალიმელისა, "დიდი კანონის" შემქმნელისა (†712/726); ღირსისა მართასი (†551). დედისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი დამკვიდრებულ იყო მთასა საკვირველსა (†590/596); ღირსისა ანდრია ხატმწერისა (რუბლიოვი †XV); ვნებადამთმენელისა მეფისა ნიკოლოზისა და მისთანა წამებულთა (†1918). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ათანასე ათონელისა, ათონზე დიდი ლავრის დამაარსებელისა და მოწაფეთა მისთა: დანიელისა და სხვათა ხუთთა (†980/1000-1003); ღირსისა სერგი რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულმოქმედისა. ღმრთისმშობელისა ხატისა "ეკონომისა". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა სისოი დიდისა (†429). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თომა მალეინელისა; ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა-"კიბესა" შინა მოხსენიებულისა; დიდმოწამისა კვირიაკია ნიკომიდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კეთილმსახურისა მეფისა მირდატ 3-ისა (379); დიდმოწამისა პროკოპი პალესტინელისა (†303); ღირსისა თეოფილე მირონმდინარისა, ათონელისა (†15480. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაგრატ ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსთა და ღმერთშემოსილთა (†1609) და მიტროფანესი, ათონზე გაბრწყინებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
45-თა მოწამეთა, სომხეთის ნოკოპოლისს წამებულთა; ლეონტისა, მავრიკისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (†319); ღირსისა ანტონი კიევო-პეჩორელისა (†1073) და უფლის პატიოსნისა სამოსლისა ერთ-ერთი ნაწილის დადებისა მოსკოვში (†1625 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამე ეფემია ყოვლადქებული სასწაულისა, რომლითაც განმტკიცდა მართლმადიდებლობა (†451 წელს); მოციქულთა სწორისა ოლღასი (†969). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა მთაწმიდელ მამათა: იოანესი(†10050- ღირსი ექვთიმეს მამისა და გაბრიელისა, რომელმან ზღვიდან ამოაბრძანა ივერიის ღმრთისმსობლის ხატი; ერისათვის თავდადებულისა (†ქორიზე †1911);მოწამეთა პროკლე და ჰილარი კალიპტელთა; ღირსისა მიქაელ მალეელისა (†962), ღირსი ათანასე ატონელის მოძღვრისა; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
630-თა წმიდათა მამათა რომელნიც შეიკრიბნენ IV მსოფლიო კრებაზე (45), კრება მთავარანგელოზისა გაბრიელისა. ხსენება ღირსისა საბაიტელისა (†794/807). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა აკვილა ჰერაკლიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსისა იოსებ თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, აღმსარებლისა (†832) ძმისა ღირსისა ნიკოდიმოს მთაწმიდელისა (†1809). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კვირიკესი და დედისა მისისა ივლიტასი, ტარსუელთა (†305); მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა (†1015). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ათენაგენი ქორეპისკოპოსისა და 10-თა მოწაფეთა მისთა: რიგინოსისა, მაქსიმონოსისა, პატროფილოსისა, ათინოგენესი, ანტიოქოსისა, ამონისა, თეოპრასტოსისა , კლეონიკესი, პეტრესი და ისიქიოსისა (†304/311). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა მარინა ქალწულისა, ანტიოქიელისა (†IV). ღირსი ლაზარე გალისელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ემელიანე დოროსტოლელისა (†363); ღირსმოწამისა კოზმან ხუცესმონაზონისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1630); მოწამისა იაკინტე ამასტრიდელისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (†VI); მოწამეთა: ლეონტისა, იპატისი და თეოდულესი(†70/79). ღირსი ვარლამ ხუტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (†80); იოანესი, შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპ. (†1966) და იობისა, რუსეთის პატრიარქისა (1607). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა მეთოდე პატარონელ ეპისკოპოსისა (†312). მოწამეთა:ანა, პინა და რიმასი. არისტოელე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა.მღვდელმოწამე ასვინკრიტედა მასთან იოსებ განშორებულისა; ნიკოლოზ კაბასილასი, დრაქიელი ეპისკოპოსისა (1917); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა დიდთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (†744); ლუარსაბისა (†1622); მოწამისა ივლიანე ტარსუელისა (†305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა.(აღმოყვანება 1996). ღირსთა: იულიუს ხუცესისა და ივლიანე დიაკონისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სარწმუნოებისთვის თავდადებულისა მღვდელმოწამისა მიხეილ-მიქაელისა, საინგილოში მოღვაწისა, ჰერეთში წამებულისა (ყულოშვილი †19180; მღვდელმოწამისა ევსები სამოსატელი ეპისკოპ. (†380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა აგრიპინა რომაელისა (†257/262). მოწამე ვესტუქი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესი.
მოწამე პანაგიოტ კესარიელისა(1767); ღირსი ათანასე პაროსელი ხუცესმონაზვნისა: ღირსი ანტონ დიმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა თებრონია ქალწულისა, ასურელისა (†3040; ღირსისა დიოანე ათონელისა, ათონის წმ. იოვანე ნათლისმცემელის მონასტრის ქტიტორისა (†1388). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დავით თესალონიკელისა (†540); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (საქართველოსია ხელდასმული, †770/790.). დღესასწაული ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (†1383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი გიორგი მთაწმიდელისა (†1009); მღვდელმოწამისა კირიონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1918); ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†530); მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (†1). ღირსი სევეროს ხუცესისა; ღირსი ამბროსი ოპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა უვერცხლოთა მკურნალთა საკვირველმოქმედთა კვიროსისა და იოანესი (†აღმოყვანება 412 წელს; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი" #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი(†64) და პავლესი (†67).
მიცვალებაი ღირსისა გიორგი მთაწმინდელისა (†1065). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სვეტიცხოვლობა
კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა 12-თა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი, სიმონ მოშურნესი კეთილმორწმუნისა დინარ დედოფლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა კოზმან და დამიანესი, რომში წამებულთა (†284). მოწამე პოტიტე ყრმისა; ღირსი პეტრე პატრიკისა(854); ნერსე, სომხეთის მთავარეპისკოპოსისა; მართალი ანგელინა სერბეთის დესპოტისასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსნისა სამოსელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა ვლაქერნას (†473 წელს; მსოფლიოს საქრისტიანოს ერთ-ერთი უდიდესი სიწმიდე, ღმრთისმშობლის პატიოსანი სამოსელი, ამჟამად დაბრძანებულია ზუგდიდში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა ღმერთშემოსილისა დაყუდებულისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (†1068); მოწამისა იაკინთე რომაელისა (†108); ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†458). ღირსი ალექსანდრესი,მღვიძარეთა სავანის დამაარსებლისა(430);ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(450); ღირსმოწამე გერასიმე ახლისა, კარპენისელისა(1812). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანდრია კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, იერუსალიმელისა, "დიდი კანონის" შემქმნელისა (†712/726); ღირსისა მართასი (†551). დედისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი დამკვიდრებულ იყო მთასა საკვირველსა (†590/596); ღირსისა ანდრია ხატმწერისა (რუბლიოვი †XV); ვნებადამთმენელისა მეფისა ნიკოლოზისა და მისთანა წამებულთა (†1918). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ათანასე ათონელისა, ათონზე დიდი ლავრის დამაარსებელისა და მოწაფეთა მისთა: დანიელისა და სხვათა ხუთთა (†980/1000-1003); ღირსისა სერგი რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულმოქმედისა. ღმრთისმშობელისა ხატისა "ეკონომისა". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა სისოი დიდისა (†429). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თომა მალეინელისა; ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა-"კიბესა" შინა მოხსენიებულისა; დიდმოწამისა კვირიაკია ნიკომიდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კეთილმსახურისა მეფისა მირდატ 3-ისა (379); დიდმოწამისა პროკოპი პალესტინელისა (†303); ღირსისა თეოფილე მირონმდინარისა, ათონელისა (†15480. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაგრატ ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსთა და ღმერთშემოსილთა (†1609) და მიტროფანესი, ათონზე გაბრწყინებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
45-თა მოწამეთა, სომხეთის ნოკოპოლისს წამებულთა; ლეონტისა, მავრიკისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (†319); ღირსისა ანტონი კიევო-პეჩორელისა (†1073) და უფლის პატიოსნისა სამოსლისა ერთ-ერთი ნაწილის დადებისა მოსკოვში (†1625 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამე ეფემია ყოვლადქებული სასწაულისა, რომლითაც განმტკიცდა მართლმადიდებლობა (†451 წელს); მოციქულთა სწორისა ოლღასი (†969). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა მთაწმიდელ მამათა: იოანესი(†10050- ღირსი ექვთიმეს მამისა და გაბრიელისა, რომელმან ზღვიდან ამოაბრძანა ივერიის ღმრთისმსობლის ხატი; ერისათვის თავდადებულისა (†ქორიზე †1911);მოწამეთა პროკლე და ჰილარი კალიპტელთა; ღირსისა მიქაელ მალეელისა (†962), ღირსი ათანასე ატონელის მოძღვრისა; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
630-თა წმიდათა მამათა რომელნიც შეიკრიბნენ IV მსოფლიო კრებაზე (45), კრება მთავარანგელოზისა გაბრიელისა. ხსენება ღირსისა საბაიტელისა (†794/807). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა აკვილა ჰერაკლიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსისა იოსებ თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, აღმსარებლისა (†832) ძმისა ღირსისა ნიკოდიმოს მთაწმიდელისა (†1809). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კვირიკესი და დედისა მისისა ივლიტასი, ტარსუელთა (†305); მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა (†1015). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ათენაგენი ქორეპისკოპოსისა და 10-თა მოწაფეთა მისთა: რიგინოსისა, მაქსიმონოსისა, პატროფილოსისა, ათინოგენესი, ანტიოქოსისა, ამონისა, თეოპრასტოსისა , კლეონიკესი, პეტრესი და ისიქიოსისა (†304/311). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა მარინა ქალწულისა, ანტიოქიელისა (†IV). ღირსი ლაზარე გალისელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ემელიანე დოროსტოლელისა (†363); ღირსმოწამისა კოზმან ხუცესმონაზონისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1630); მოწამისა იაკინტე ამასტრიდელისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (†VI); მოწამეთა: ლეონტისა, იპატისი და თეოდულესი(†70/79). ღირსი ვარლამ ხუტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (†80); იოანესი, შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპ. (†1966) და იობისა, რუსეთის პატრიარქისა (1607). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა მეთოდე პატარონელ ეპისკოპოსისა (†312). მოწამეთა:ანა, პინა და რიმასი. არისტოელე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა.მღვდელმოწამე ასვინკრიტედა მასთან იოსებ განშორებულისა; ნიკოლოზ კაბასილასი, დრაქიელი ეპისკოპოსისა (1917); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა დიდთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (†744); ლუარსაბისა (†1622); მოწამისა ივლიანე ტარსუელისა (†305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა.(აღმოყვანება 1996). ღირსთა: იულიუს ხუცესისა და ივლიანე დიაკონისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სარწმუნოებისთვის თავდადებულისა მღვდელმოწამისა მიხეილ-მიქაელისა, საინგილოში მოღვაწისა, ჰერეთში წამებულისა (ყულოშვილი †19180; მღვდელმოწამისა ევსები სამოსატელი ეპისკოპ. (†380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა აგრიპინა რომაელისა (†257/262). მოწამე ვესტუქი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესი.
მოწამე პანაგიოტ კესარიელისა(1767); ღირსი ათანასე პაროსელი ხუცესმონაზვნისა: ღირსი ანტონ დიმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა თებრონია ქალწულისა, ასურელისა (†3040; ღირსისა დიოანე ათონელისა, ათონის წმ. იოვანე ნათლისმცემელის მონასტრის ქტიტორისა (†1388). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დავით თესალონიკელისა (†540); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (საქართველოსია ხელდასმული, †770/790.). დღესასწაული ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (†1383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი გიორგი მთაწმიდელისა (†1009); მღვდელმოწამისა კირიონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1918); ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†530); მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (†1). ღირსი სევეროს ხუცესისა; ღირსი ამბროსი ოპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა უვერცხლოთა მკურნალთა საკვირველმოქმედთა კვიროსისა და იოანესი (†აღმოყვანება 412 წელს; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი" #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი(†64) და პავლესი (†67).
მიცვალებაი ღირსისა გიორგი მთაწმინდელისა (†1065). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სვეტიცხოვლობა
კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა 12-თა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი, სიმონ მოშურნესი კეთილმორწმუნისა დინარ დედოფლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა კოზმან და დამიანესი, რომში წამებულთა (†284). მოწამე პოტიტე ყრმისა; ღირსი პეტრე პატრიკისა(854); ნერსე, სომხეთის მთავარეპისკოპოსისა; მართალი ანგელინა სერბეთის დესპოტისასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსნისა სამოსელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა ვლაქერნას (†473 წელს; მსოფლიოს საქრისტიანოს ერთ-ერთი უდიდესი სიწმიდე, ღმრთისმშობლის პატიოსანი სამოსელი, ამჟამად დაბრძანებულია ზუგდიდში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა ღმერთშემოსილისა დაყუდებულისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (†1068); მოწამისა იაკინთე რომაელისა (†108); ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†458). ღირსი ალექსანდრესი,მღვიძარეთა სავანის დამაარსებლისა(430);ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(450); ღირსმოწამე გერასიმე ახლისა, კარპენისელისა(1812). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანდრია კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, იერუსალიმელისა, "დიდი კანონის" შემქმნელისა (†712/726); ღირსისა მართასი (†551). დედისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი დამკვიდრებულ იყო მთასა საკვირველსა (†590/596); ღირსისა ანდრია ხატმწერისა (რუბლიოვი †XV); ვნებადამთმენელისა მეფისა ნიკოლოზისა და მისთანა წამებულთა (†1918). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ათანასე ათონელისა, ათონზე დიდი ლავრის დამაარსებელისა და მოწაფეთა მისთა: დანიელისა და სხვათა ხუთთა (†980/1000-1003); ღირსისა სერგი რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულმოქმედისა. ღმრთისმშობელისა ხატისა "ეკონომისა". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა სისოი დიდისა (†429). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თომა მალეინელისა; ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა-"კიბესა" შინა მოხსენიებულისა; დიდმოწამისა კვირიაკია ნიკომიდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კეთილმსახურისა მეფისა მირდატ 3-ისა (379); დიდმოწამისა პროკოპი პალესტინელისა (†303); ღირსისა თეოფილე მირონმდინარისა, ათონელისა (†15480. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაგრატ ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსთა და ღმერთშემოსილთა (†1609) და მიტროფანესი, ათონზე გაბრწყინებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
45-თა მოწამეთა, სომხეთის ნოკოპოლისს წამებულთა; ლეონტისა, მავრიკისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (†319); ღირსისა ანტონი კიევო-პეჩორელისა (†1073) და უფლის პატიოსნისა სამოსლისა ერთ-ერთი ნაწილის დადებისა მოსკოვში (†1625 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამე ეფემია ყოვლადქებული სასწაულისა, რომლითაც განმტკიცდა მართლმადიდებლობა (†451 წელს); მოციქულთა სწორისა ოლღასი (†969). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა მთაწმიდელ მამათა: იოანესი(†10050- ღირსი ექვთიმეს მამისა და გაბრიელისა, რომელმან ზღვიდან ამოაბრძანა ივერიის ღმრთისმსობლის ხატი; ერისათვის თავდადებულისა (†ქორიზე †1911);მოწამეთა პროკლე და ჰილარი კალიპტელთა; ღირსისა მიქაელ მალეელისა (†962), ღირსი ათანასე ატონელის მოძღვრისა; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
630-თა წმიდათა მამათა რომელნიც შეიკრიბნენ IV მსოფლიო კრებაზე (45), კრება მთავარანგელოზისა გაბრიელისა. ხსენება ღირსისა საბაიტელისა (†794/807). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა აკვილა ჰერაკლიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსისა იოსებ თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, აღმსარებლისა (†832) ძმისა ღირსისა ნიკოდიმოს მთაწმიდელისა (†1809). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კვირიკესი და დედისა მისისა ივლიტასი, ტარსუელთა (†305); მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა (†1015). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ათენაგენი ქორეპისკოპოსისა და 10-თა მოწაფეთა მისთა: რიგინოსისა, მაქსიმონოსისა, პატროფილოსისა, ათინოგენესი, ანტიოქოსისა, ამონისა, თეოპრასტოსისა , კლეონიკესი, პეტრესი და ისიქიოსისა (†304/311). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა მარინა ქალწულისა, ანტიოქიელისა (†IV). ღირსი ლაზარე გალისელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ემელიანე დოროსტოლელისა (†363); ღირსმოწამისა კოზმან ხუცესმონაზონისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1630); მოწამისა იაკინტე ამასტრიდელისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (†VI); მოწამეთა: ლეონტისა, იპატისი და თეოდულესი(†70/79). ღირსი ვარლამ ხუტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (†80); წმიდა იოანე მაქსიმოვიჩისა, შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპ. (†1966) და იობისა, რუსეთის პატრიარქისა (1607). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა მეთოდე პატარონელ ეპისკოპოსისა (†312). მოწამეთა:ანა, პინა და რიმასი. არისტოელე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა.მღვდელმოწამე ასვინკრიტედა მასთან იოსებ განშორებულისა; ნიკოლოზ კაბასილასი, დრაქიელი ეპისკოპოსისა (1917); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა დიდთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (†744); ლუარსაბისა (†1622); მოწამისა ივლიანე ტარსუელისა (†305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა.(აღმოყვანება 1996). ღირსთა: იულიუს ხუცესისა და ივლიანე დიაკონისა; ყოველთა ღირსთა და ღმერთშემოსილ მამათა, ათონის მთაზე გაბრწყინებულთა (გარდამ.); ყოველთა წმიდათა, რუსეთის მიწაზე გაბრწყინებულთა (გარდამ.) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სარწმუნოებისთვის თავდადებულისა მღვდელმოწამისა მიხეილ-მიქაელისა, საინგილოში მოღვაწისა, ჰერეთში წამებულისა (ყულოშვილი †19180; მღვდელმოწამისა ევსები სამოსატელი ეპისკოპ. (†380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ვლადიმირის ღვთისმშობლის ხატისა (1480); მოწამისა აგრიპინა რომაელისა (†257/262). მოწამე ვესტუქი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესი.
მოწამე პანაგიოტ კესარიელისა(1767); ღირსი ათანასე პაროსელი ხუცესმონაზვნისა: ღირსი ანტონ დიმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა თებრონია ქალწულისა, ასურელისა (†3040; ღირსისა დიოანე ათონელისა, ათონის წმ. იოვანე ნათლისმცემელის მონასტრის ქტიტორისა (†1388). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (†1383). ღირსისა დავით თესალონიკელისა (†540); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (საქართველოსია ხელდასმული, †770/790.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი გიორგი მთაწმიდელისა (†1009); მღვდელმოწამისა კირიონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1918); ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†530); მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (†1). ღირსი სევეროს ხუცესისა; ღირსი ამბროსი ოპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა უვერცხლოთა მკურნალთა საკვირველმოქმედთა კვიროსისა და იოანესი (†აღმოყვანება 412 წელს; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი" #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი(†64) და პავლესი (†67).
მიცვალებაი ღირსისა გიორგი მთაწმინდელისა (†1065). ღირსი პაისი ათონელისა (†1994) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სვეტიცხოვლობა
კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა 12-თა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი, სიმონ მოშურნესი კეთილმორწმუნისა დინარ დედოფლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა კოზმან და დამიანესი, რომში წამებულთა (†284). მოწამე პოტიტე ყრმისა; ღირსი პეტრე პატრიკისა(854); ნერსე, სომხეთის მთავარეპისკოპოსისა; მართალი ანგელინა სერბეთის დესპოტისასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსნისა სამოსელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა ვლაქერნას (†473 წელს); წმიდა იუბენალ, იურუსალიმელი პატრიარქისა (†457); მოწამეთა: პავლე, ბილონი, თეონი და ირონისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა ღმერთშემოსილისა დაყუდებულისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (†1068); მოწამისა იაკინთე რომაელისა (†108); ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†458). ღირსი ალექსანდრესი,მღვიძარეთა სავანის დამაარსებლისა(430);ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(450); ღირსმოწამე გერასიმე ახლისა, კარპენისელისა(1812). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ანდრია კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, იერუსალიმელისა, "დიდი კანონის" შემქმნელისა (†712/726); ღირსისა მართასი (†551). დედისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი დამკვიდრებულ იყო მთასა საკვირველსა (†590/596); ღირსისა ანდრია ხატმწერისა (რუბლიოვი †XV); ვნებადამთმენელისა მეფისა ნიკოლოზისა და მასთან წამებულთა (†1918). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ათანასე ათონელისა, ათონზე დიდი ლავრის დამაარსებელისა და მოწაფეთა მისთა: დანიელისა და სხვათა ხუთთა (†980/1000-1003); ღირსისა სერგი რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულმოქმედისა. ღმრთისმშობელისა ხატისა "ეკონომისა". ღირსმოწამე დიდი მთავრინა ელისაბედისა და მონაზონ ბარბარესი (1198) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა სისოი დიდისა (†429). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თომა მალეინელისა; ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა-"კიბესა" შინა მოხსენიებულისა; დიდმოწამისა კვირიაკია ნიკომიდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კეთილმსახურისა მეფისა მირდატ 3-ისა (379); დიდმოწამისა პროკოპი პალესტინელისა (†303); ღირსისა თეოფილე მირონმდინარისა, ათონელისა (†15480. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაგრატ ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსთა და ღმერთშემოსილთა (†1609) და მიტროფანესი, ათონზე გაბრწყინებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
45-თა მოწამეთა, სომხეთის ნოკოპოლისს წამებულთა; ლეონტისა, მავრიკისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (†319); ღირსისა ანტონი კიევო-პეჩორელისა (†1073) და უფლის პატიოსნისა სამოსლისა ერთ-ერთი ნაწილის დადებისა მოსკოვში (†1625 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამე ეფემია ყოვლადქებული სასწაულისა, რომლითაც განმტკიცდა მართლმადიდებლობა (†451 წელს); მოციქულთა სწორისა ოლღასი (†969). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა მთაწმიდელ მამათა: იოანესი(†988)- ღირსი ექვთიმეს მამისა და გაბრიელისა, რომელმან ზღვიდან ამოაბრძანა ივერიის ღმრთისმსობლის ხატი; ერისათვის თავდადებულისა (†ქორიზე †1911);მოწამეთა პროკლე და ჰილარი კალიპტელთა; ღირსისა მიქაელ მალეელისა (†962), ღირსი ათანასე ატონელის მოძღვრისა; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მთავარანგელოზ გაბრიელის კრება; 630-თა წმიდათა მამათა რომელნიც შეიკრიბნენ IV მსოფლიო კრებაზე (45), ხსენება ღირსისა საბაიტელისა (†794/807); ივლიანე, კენომანიელი ეპისკოპოსისა (†I); მოწამე სერაპიონისა (†II-III); მოწამე მარკიანესი (†258) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა აკვილა ჰერაკლიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსისა იოსებ თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, აღმსარებლისა (†832) ძმისა ღირსისა ნიკოდიმოს მთაწმიდელისა (†1809). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კვირიკესი და დედისა მისისა ივლიტასი, ტარსუელთა (†305); მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა (†1015). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ათენაგენი ქორეპისკოპოსისა და 10-თა მოწაფეთა მისთა: რიგინოსისა, მაქსიმონოსისა, პატროფილოსისა, ათინოგენესი, ანტიოქოსისა, ამონისა, თეოპრასტოსისა , კლეონიკესი, პეტრესი და ისიქიოსისა (†304/311). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა მარინა ქალწულისა, ანტიოქიელისა (†IV). ღირსი ლაზარე გალისელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ემელიანე დოროსტოლელისა (†363); ღირსმოწამისა კოზმან ხუცესმონაზონისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1630); მოწამისა იაკინტე ამასტრიდელისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (†VI); მოწამეთა: ლეონტისა, იპატისი და თეოდულესი(†70/79). ღირსი ვარლამ ხუტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (†80); წმიდა იოანე მაქსიმოვიჩისა, შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპ. (†1966) და იობისა, რუსეთის პატრიარქისა (1607). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა მეთოდე პატარონელ ეპისკოპოსისა (†312). მოწამეთა:ანა, პინა და რიმასი. არისტოელე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა.მღვდელმოწამე ასვინკრიტედა მასთან იოსებ განშორებულისა; ნიკოლოზ კაბასილასი, დრაქიელი ეპისკოპოსისა (1917); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა დიდთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (†744); ლუარსაბისა (†1622); მოწამისა ივლიანე ტარსუელისა (†305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა.(აღმოყვანება 1996). ღირსთა: იულიუს ხუცესისა და ივლიანე დიაკონისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სარწმუნოებისთვის თავდადებულისა მღვდელმოწამისა მიხეილ-მიქაელისა, საინგილოში მოღვაწისა, ჰერეთში წამებულისა (ყულოშვილი †19180; მღვდელმოწამისა ევსები სამოსატელი ეპისკოპ. (†380).სარწმუნოებისთვის თავდადებულისა მღვდელმოწამისა მიხეილ-მიქაელისა, საინგილოში მოღვაწისა, ჰერეთში წამებულისა (ყულოშვილი †19180; მღვდელმოწამისა ევსები სამოსატელი ეპისკოპ. (†380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ვლადიმირის ღვთისმშობლის ხატისა (1480); მოწამისა აგრიპინა რომაელისა (†257/262). მოწამე ვესტუქი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესი.
მოწამე პანაგიოტ კესარიელისა(1767); ღირსი ათანასე პაროსელი ხუცესმონაზვნისა: ღირსი ანტონ დიმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა თებრონია ქალწულისა, ასურელისა (†3040; ღირსისა დიოანე ათონელისა, ათონის წმ. იოვანე ნათლისმცემელის მონასტრის ქტიტორისა (†1388). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (†1383). ღირსისა დავით თესალონიკელისა (†540); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (საქართველოსია ხელდასმული, †770/790.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი გიორგი მთაწმიდელისა (†1009); მღვდელმოწამისა კირიონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1918); ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†530); მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (†1). ღირსი სევეროს ხუცესისა; ღირსი ამბროსი ოპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა უვერცხლოთა მკურნალთა საკვირველმოქმედთა კვიროსისა და იოანესი (†აღმოყვანება 412 წელს; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი" #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი(†64) და პავლესი (†67).
მიცვალებაი ღირსისა გიორგი მთაწმინდელისა (†1065). ღირსი პაისი ათონელისა (†1994) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სვეტიცხოვლობა
კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა 12-თა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი, სიმონ მოშურნესი კეთილმორწმუნისა დინარ დედოფლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა კოზმან და დამიანესი, რომში წამებულთა (†284). მოწამე პოტიტე ყრმისა; ღირსი პეტრე პატრიკისა(854); ნერსე, სომხეთის მთავარეპისკოპოსისა; მართალი ანგელინა სერბეთის დესპოტისასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის პატიოსანი სამოსის დადება ვლაქერნას. (†473 წელს); წმიდა იუბენალ, იურუსალიმელი პატრიარქისა (†457); მოწამეთა: პავლე, ბილონი, თეონი და ირონისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა ღმერთშემოსილისა დაყუდებულისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (†1068); მოწამისა იაკინთე რომაელისა (†108); ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†458). ღირსი ალექსანდრესი,მღვიძარეთა სავანის დამაარსებლისა(430);ანატოლი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(450); ღირსმოწამე გერასიმე ახლისა, კარპენისელისა(1812). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ანდრია კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, იერუსალიმელისა, "დიდი კანონის" შემქმნელისა (†712/726); ღირსისა მართასი (†551). დედისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი დამკვიდრებულ იყო მთასა საკვირველსა (†590/596); ღირსისა ანდრია ხატმწერისა (რუბლიოვი †XV); ვნებადამთმენელისა მეფისა ნიკოლოზისა და მასთან წამებულთა (†1918). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ათანასე ათონელისა, ათონზე დიდი ლავრის დამაარსებელისა და მოწაფეთა მისთა: დანიელისა და სხვათა ხუთთა (†980/1000-1003); ღირსისა სერგი რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულმოქმედისა. ღმრთისმშობელისა ხატისა "ეკონომისა". ღირსმოწამე დიდი მთავრინა ელისაბედისა და მონაზონ ბარბარესი (1198) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა სისოი დიდისა (†429). მოწამეთა: მარინო, მართა, ავდიფაქსი, ამბაკუმ, კვირიანე, ვალენტინე ხუცისა, ასტერისა და სხვა მრავალთა, რომში მომწყდართა (†269); მოწამეთა: ისავრო დიაკონისა, ინოკენტი, ფილიქსი, ერმი, ბასილი, პერეგრინესი და ორთა ქალაქის მთავართა - რუფე და რუფინესი (†III); მოწამე კოინტე ფრიგიელისა (†283-284); მოწამეთა: ლუკია ქალწულისა და მასთან მოწამეთა: რიქსე, ანტონი, ლუკიანე, ისიდორე, დიონი, დიოდორე, ქუთონი, არონი, კაპიკე და სატურისა (†301); ღირსი მამა ლამზარისა; რადონეჟელ წმიდანთა კრება #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თომა მალეინელისა; ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა-"კიბესა" შინა მოხსენიებულისა; დიდმოწამისა კვირიაკია ნიკომიდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კეთილმსახურისა მეფისა მირდატ 3-ისა (379); დიდმოწამისა პროკოპი პალესტინელისა (†303); ღირსისა თეოფილე მირონმდინარისა, ათონელისა (†15480. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაგრატ ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსთა და ღმერთშემოსილთა (†1609) და მიტროფანესი, ათონზე გაბრწყინებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
45-თა მოწამეთა, სომხეთის ნოკოპოლისს წამებულთა; ლეონტისა, მავრიკისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (†319); ღირსისა ანტონი კიევო-პეჩორელისა (†1073) და უფლის პატიოსნისა სამოსლისა ერთ-ერთი ნაწილის დადებისა მოსკოვში (†1625 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამე ეფემია ყოვლადქებული სასწაულისა, რომლითაც განმტკიცდა მართლმადიდებლობა (†451 წელს); მოციქულთა სწორისა ოლღასი (†969). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა მთაწმიდელ მამათა: იოანესი(†988)- ღირსი ექვთიმეს მამისა და გაბრიელისა, რომელმან ზღვიდან ამოაბრძანა ივერიის ღმრთისმსობლის ხატი; ერისათვის თავდადებულისა (†ქორიზე †1911);მოწამეთა პროკლე და ჰილარი კალიპტელთა; ღირსისა მიქაელ მალეელისა (†962), ღირსი ათანასე ატონელის მოძღვრისა; ღმრთისმშობლის ხატისა "სამხელიანი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მთავარანგელოზ გაბრიელის კრება; 630-თა წმიდათა მამათა რომელნიც შეიკრიბნენ IV მსოფლიო კრებაზე (45), ხსენება ღირსისა საბაიტელისა (†794/807); ივლიანე, კენომანიელი ეპისკოპოსისა (†I); მოწამე სერაპიონისა (†II-III); მოწამე მარკიანესი (†258) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა აკვილა ჰერაკლიელი ეპისკოპოსისა (†1); ღირსისა იოსებ თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, აღმსარებლისა (†832) ძმისა ღირსისა ნიკოდიმოს მთაწმიდელისა (†1809). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კვირიკესი და დედისა მისისა ივლიტასი, ტარსუელთა (†305); მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა (†1015). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ათენაგენი ქორეპისკოპოსისა და 10-თა მოწაფეთა მისთა: რიგინოსისა, მაქსიმონოსისა, პატროფილოსისა, ათინოგენესი, ანტიოქოსისა, ამონისა, თეოპრასტოსისა , კლეონიკესი, პეტრესი და ისიქიოსისა (†304/311). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა მარინა ქალწულისა, ანტიოქიელისა (†IV). ღირსი ლაზარე გალისელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
6 მსოფლიო კრების მონაწილე წმიდათა მამათა ხსოვნა; მოწამისა ემელიანე დოროსტოლელისა (†363); ღირსმოწამისა კოზმან ხუცესმონაზონისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1630); მოწამისა იაკინტე ამასტრიდელისა (†IV) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული. ქრისტეშობის წინა შაბათი

ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მწერლისა და ძმისა საბასი - ხახულელთა (XI); 
მოწამისა ბონიფანტესი (290); 
ღირსისა აგლაია რომაელისა. მოწამეთა: პრომოსი, არესი და ელიასი - ეგვიპტელთა (308); 
მოწამეთა: ტიმოთე დიაკონისა და პოლიევქტოსი (IV); 
ბონიფანტე მოწყალისა - ფერენტიელი ეპისკოპოსისა (VI); 
გრიგენტისა, ეთიოპიელ ეპისკოპოსისა (დაახლ. 552);

ლიტ. - ქრისტეშობის წინა შაბ. - გალ. 205 დას. III, 8-12. ლკ. 72 დას. XIII, 18-29. რიგ. - 1 თეს. 273 დას. V, 14-23. ლკ. 74 დას. XIV, 1-11.

სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული, ქრისტეშობის წინა, წმიდა მამათა კვირა. ხმა 7.

ქრისტეშობის წინადღესასწაული;
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (107); 
ფილოგონისა, ანტიოქიელი ეპისკოპოსისა (323); 
დანიელისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1338); 
მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (1908);

ცისკ. - სახ. მე-10 ინ. 66 დას. XXI, 1-14. 
ლიტ. - ქრისტეშობის წინა კვ. - ებრ. 328 დას. XI, 9-10, 17-23, 32-40. მთ. 1 დას. 1-25. მღვდელმოწ. - ებრ. 311 დას. IV, 14 - V, 6. მკ. 41 დას. IX, 33-41.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული

დიდისა მოწამისა ანასტასიასი, მწვალებლობათა დამხსნელისა (დაახლ. 304); 
მოწამეთა: ქრისოგონისა, თეოდოტიასი, ებოდისა, ევტიქიანესი და სხვათა (დაახ. 304);

ლიტ. - დიდმოწ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული

ათთა მოწამეთა კრეტელთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპოროსი, გელასისა, ავნიკიანესი, ზოტიკესი, პონტისა, აღათოპისა, ბასილიდისა და ევარესტისა (III); 
ღირსისა ნიფონტისა, კვიპრელი ეპისკოპოსისა (IV); 
ღირსისა პავლესი, ნეოკესარიელი მთავარეპისკოპოსისა (IV);

ლიტ. - მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული

წინადღე ქრიტესშობისა;
ქალწულმოწამისა ევგენიასი და მისთანა მოწამეთა: პროტისა, იაკინთესი და კლავდიასი (262); 
ღირსისა ნიკოლოზ მონაზონისა (IX);
ლიტურგია ბასილი დიდისა;

I ჟამნზე - ებრ. 303 დას. I, 1-12. მთ. 2 დას. I, 18-25. III ჟამნზე - გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 5 დას. II, 1-20. VI ჟამნზე - ებრ. 304 დას. I, 10 - II, 3. მთ. 3 დას. II, 1-12. IX ჟამნზე - ებრ. 306 დას. II, 11-18. მთ. 4 დას. II, 13-23. მწუხრად. ლიტ. - ებრ. 303 დას. I, 1-12. ლკ. 5 დას. II, 1-20.

ხორციელად შობა უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეულიხორციელად შობა უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი. ხსნილია ყოვლითურთ 5 (18) იანვრამდე;
ლიტურგია იოანე ოქროპირისა;

ცისკ. - მთ. 2 დას. I, 18-25. 
ლიტ. - გალ. 209 დას. IV, 4-7. მთ. 3 დას. II, 1-12.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული

ქრისტესშობის შემდგომი დღესასწაული;
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობლისა;
მღვდელმოწამისა ექვთიმესი, სარდიელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 840); 
ღირსისა კონსტანტინე სინადელისა (VIII); 
ღირსისა ევარესტისა (825);

ლიტ. - ქრისტეშობის შემდგომი შაბ. - 1 ტიმ. 288 დას. VI, 11-16. მთ. 46 დას. (შუათგან) XII, 15-21. ღმრთისმშობ. - ებრ. 306 დას. II, 11-18. მთ. 4 დას. II, 13-23.

სულთმოფენობიდან 33-ე, ქრისტეშობის შემდგომი კვირა. ხმა 8.

მართლისა იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა - ფსალმუნთა მთქმელისა და იაკობისა, ძმისა უფლისა*; 
მოციქულისა
, პირველმოწამისა და მთავარდიაკონისა სტეფანესი (34); 
ღირსისა და აღმსარებელისა თეოდორე გამომეტყველისა და ძმისა მისისა თეოფანე აღმსარებელისა და გალობათა მთქმელისა (დაახ. 870);
თეოდორესი, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (დაახ. 686);

ცისკ. - სახ. მე-11 ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ. - ქრისტეშობის შემდგომი კვ. - გალ. 200 დას. I, 11-19. მთ. 4 დას. II, 13-23. პირველმოწ. - საქ. 17 დას. VI, 8-15; VII, 1-5, 47-60. მთ. 87 დას. XXI, 33-42. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება შობის შემდეგ კვირას.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული

(32-ე შვიდეულის სახარების საკითხავები);
მოწამეთა ორთა ბევრთა (ოცი ათასი) ნიკომიდიას დაწვართა: გლიკერი ხუცისა, ზინონისა, თეოფილე დიაკონისა, დოროთესი, მარდონისა, მიღდონი დიაკონისა, ანდისესი, გვირგვინისა, პეტრესი, ექვთიმესი, მოწამეთა დედათა: აგათიასი, დომნასი, თეოფილასი და სხვათა (302); 
მოციქულისა ნიკანორისა, 70-თაგანისა (34);

ლიტ. - მოწ. - რომ. 96 დას. (შუათგან) VIII, 3-9. ლკ. 51 დას. (შუათგან) X, 19-21.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული

14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ბეთლემს ჰურიასტანისასა და საზღვართა მისთა, ქრისტესთვის მოწყვეტილთა (I); ღირსისა მარკელესი, დაუძინებელთა სავანის წინამძღვრისა (485); 
ღირსისა თადეოზ აღმსარებელისა (818);

ლიტ. - მოწ. - 2 კორ. 180 დას. V, 15-21. მთ. 4 დას. II, 13-23.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული

მოწამისა ანისია ქალწულისა (285-305); 
მღვდელმოწამისა ზოტიკე ხუცისა, ობოლთმზრდელისა (IV); 
მოციქულისა ტიმონისა, სამოცდაათთაგანისა (I); 
მოწამისა ფილეტერ ნიკომიდიელისა (IV); 
ღირსისა თეოდორა კესარიელისა (VIII); 
ღირსისა თეოდორა-თეოდორე კონსტანტინოპოლელისა (840);

ლიტ. - იაკ. 55 დას. III, 11 - IV, 6. მკ. 51 დას. XI, 23-26. მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული

ქრისტეშობის დღესასწაულის წარგზავნა;
ღირსისა დედისა საბაიასი, სამცხის დედათა მონასტრის წინამძღვრისა;
 
ღირსისა მელანია რომაელისა (V);
მღვდელმოწამისა ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (IV);

ლიტ.: იაკ. 56 დას. IV, 7 - V, 9. მკ. 52 დას. XI, 27-33.

34-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი;
ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია-კაბადოკიის მთავარეპისკოპოსისა (379);
 
მოწამისა ბასილი ანკვირელისა, რომელი იწამა კესარიას (362); 
წმიდათა ბასილისა და ემილიასი, ბასილი დიდის მშობელთა (IV); 
გრიგოლ ნაზიანზელი ეპისკოპოსისა, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის მამისა (373);
ლიტურგია ბასილი დიდისა;

ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-16. 
ლიტ.: წინადაცვეთისა: კოლ. 254 დას. II, 8-12. ლკ. 6 დას. II, 20-21, 40-52. ბასილი დიდისა: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 

რიგის საკითხავები შეიძლება დაიტევოს 1, 2, 3, 4, 5, 6 და 7 იანვარს, რადგანაც ისინი უკვე წაკითხულ იქნა 29-ე შვიდეულში.

34-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების წინაშაბათი. ნათლისღების წინადღესასწაული;
სილიბისტრო რომის პაპისა (335); 
მღვდელმოწამისა თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსის ეპისკოპოსისა (დაახლ. 320); 
ღირსისა სერაფიმე საროველისა, სასწაულთმოქმედისა (1833), მოწ. გიორგი იბერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (1770-1777); 
კოზმან I კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, სასწაულთმოქმედისა (1081);

ნათლისღების წინა შაბათისა: I ტიმ. 284 დას. III, 14 - IV, 5 მთ. 5. დას. III, 1-11.

34-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა I

ნათლისღების წინა კვირიაკე; 
ნათლისღების წინადღესასწაული. წმიდისა ექვთიმე ღმრთისკაცისა (თაყაიშვილი, 1953); 
იოანე ჭყონდიდელ მთავარეპისკოპოსისა (XI);
 
წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (V ს. ქრისტეს შობამდე);
მოწამისა გორდისა (IV), რომელი იყო კაბადუკიის კესარიით (307-323); 
ღირსთა: აკაკი სასწაულთმოქმედისა (IX-X), მელიტონ ბეირუთელისა (537), თომაიდა ლესბოსელისა (X) და ჟენევიევა პარიზელისა (500);

ცისკ.: სახ. I, მთ. 116 დას. XVIII, 16-20. 
ლიტ.: ნათლისღების წინა კვირიაკისა: 2 ტიმ. 298 დას. IV, 5-8. მკ. 1 დას. 1, 1-8.

35-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების წინადღესასწაული;
კრება 70-თა მოციქულთა (I-II);
ღირსთა: ევაგრესი, შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, იოანე ზედაზნელის მოწაფისა (VI); 
ღირსისა თეოქტისტესი, სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა (800); 
ღირსმოწამისა ზოსიმე მონაზონისა და მოწამისა ათანასე კომენტარისა (III-IV); 
ევსტათი I-ისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1279-1286); 
ღირსისა ტიმოთე მესვეტისა (872) და ღირსმოწამისა ონოფრე ახლისა (1818);

1) მოც.: რომ 96 დას. VIII, 2-13. ლკ. 50 დას. X, 1-15. 
2) ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2 ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

35-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების წინადღე;
მღვდელმოწამეთა თეოპემპტესი, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონასი (303); 
ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (დაახლ. 350); 
წინასწარმეტყველისა მიქეასი (IX ს. ქრისტეს შობამდე); 
ღირსისა აპოლინარია სვინკლიტიკესი (დაახლ. 470); 
ღირსისა ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსისა მინასი (VI); 
ღირსისა გრიგოლ აკრიტელისა (820); 
ღირსმოწამისა რომანოზისა (1694);
ლიტურგია ბასილი დიდისა. დიდი აიაზმა. მარხვა;

დიდნი ჟამნი: 
I ჟამ
. - საქ. 33 დას. XIII, 25-32. მთ. 5 დას. III, 1-11. III ჟამ. - საქ. 42 დას. XIX, 1-8. მკ. 1 დას. I, 1-8. VI ჟამ. - რომ. 91 დას. VI, 3-11. მკ. 2 დას. I, 9-15. IX ჟამ. - ტიტ. 302 დას. II, 11-14. II, 4-7. მთ. 6 დას. III, 13-17. ლიტ. - 1 კორ. 143 დას. IX, 19-27. ლკ. 9 დას. III, 1-18. წყლის კურთხევაზე: - 1 კორ. 143 დას. (შუათგან) X, 1-4. მკ. 2 დას. I, 9-11. 

* „დიდ ჟამთა“ მეორენაირი სახელწოდება „სამეუფონი ჟამნი“ (Царские Часы) რუსულ საღვთისმსახურო პრაქტიკაში ჩამოყალიბდა და მისი ადგილობრივი ჩვეულებაა, XIX საუკუნის შემდეგ ეს ტერმინი საქართველოშიც დამკვიდრდა. რუსი ლიტურგისტების თქმით, დიდ ჟამთა ეს სახელწოდება ასახავდა მათ განსაკუთრებულ საზეიმო ხასიათს, ასევე ბიზანტიურ ჩვეულებას, რომლის თანახმად, დიდ ჟამთა შესრულების დროს ტაძარში იმპერატორი იმყოფებოდა. ძველ ქართულ ტიპიკონებში ასეთი სახელწოდება არ გვხვდება. ამიტომ უფრო მართებულია და ძველ ტიპიკონებთან თანხმობაშია სახელწოდება „დიდნი ჟამნი“.

ღმრთისგანცხადება

ნათლისღება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.;
ლიტურგია იოანე ოქროპირისა. დიდი აიაზმა
;

ცისკ.: მკ. 2 დას. I, 9-11. 
ლიტ.: ტიტ. 302 დას. II, 11-14; III, 4-7; მთ. 6 დას. III, 13-17. წყლის კურთხევაზე: 1 კორ. 143 დას. (შუათგან). X, 1-4. მკ. 2 დას. I, 9-11.

35-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული;
კრება წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი და მისთა წმიდათა ნაწილთა გადმობრძანება (956 წ.) ანტიოქიიდან კონსტანტინეპოლს. 

ნათლისმცემლისა:
საქ. 42 დას. XIX, 1-8. ინ. 3 დას. I, 29-34.

35-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული;
დიდმოწამისა აბო ტფილელისა (786);
 
ღირსისა გიორგი ქოზიბელისა (IX);
ღირსისა ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკელი ეპისკოპოსისა (815-820); 
ღირსისა დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (V); 
მღვდელმოწამისა კარტერისა, კაპდუკიის კესარიელი ხუცისა (304); 
მოწამეთა: თეოფილე დიაკონისა და ელადი ერისკაცისა (IV); 
მოწამეთა: იულიანესი, კელსისა, ანტონისა, ანასტასისა, მოწ. დედათა ბასილისასი და მარიონილასი, შვიდთა ყრმათა და ოცთა მხედართა (313); 
ღირსისა ელია მეგვიპტელისა (IV); 
ღირსისა გრიგოლი პეჩორელისა, სასწაულთმოქმედისა (1093); 
მღვდელმოწამისა ისიდორე ხუცისა და მისთანა 72-თა მოწამეთა (1472);

ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-22.
ლიტ.: 2 პეტ. 64 დას. I, 1-10. მკ. 58 დას. XIII, 1-8. მოწ.: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

35-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების შემდგომი შაბათი. ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული;
წინასწარმეტყველისა სამესი (X ს. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტინელისა (259); 
პეტრესი, სებასტიელ ეპისკოპოსისა (IV); 
ღირსისა ევსტრატი სასწაულთმოქმედისა (IX); 
ფილიპესი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა (1569); 
ღირსთა: ბასილი სასწაულთმოქმედისა და გრიგოლისა (IX), წმ. ადრიანესი, ინგლისიდან, კენტერბერის (კანტუარიას) იღუმენისა (716) და ბრიგუოლდისა, კენტერბერის მთავარეპისკოპოსისა (731);

ლიტ.: ნათლისღების შემდგომი შაბათისა: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. მთ. 7 დას. IV, 1-11.

35-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა II

ნათლისღების შემდგომი კვირიაკე;
ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული;
გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (394-ის შემ.); 
ღირსისა დომენტიანესი, მელიტინელი ეპისკოპოსისა (601/602); 
ღირსისა მარკიანე ხუცისა და იკონომოსისა (V); 
ნეტარისა თეოდებია დედათდიაკონისა, ბასილი დიდსა და გრიგოლ ნოსელის დისა (385); 
თეოფანე ვიშინსკელი დაყუდებულისა, ეპისკოპოსისა (1894);

ცისკ.: სახ. II, მკ. 70 დას. XVI, 1-8. 
ლიტ.: ნათლისღების შემდგომი კვირიაკისა: ეფეს. 224 (შუათგან) დას. IV, 7-13. მთ. 8 დას. IV, 12-17. გრიგოლისა: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

36-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(რიგის საკითხავები 31-ე შვიდეულისა);
ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული. ღირსისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (529); 
ღირსისა თეოდოსი ანტიოქიელისა (დაახლ. 412); 
თეოდოსი ტრაპიზუნდელი მიტროპოლიტისა (XIV);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: ებრ. 329 დას. XI, 17-23, 27-31. მკ. 42 დას. IX, 42 - X, 1. ღირ.: 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

36-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული;
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (226-235); 
მოწამისა მერტი (მეორტი) მხედრისა (284-305); 
მოწამისა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); 
ღირსისა ევპრაქსია ტაბენისელისა, ეგვიპტეში მოღვაწისა (393); 
წმ. საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1237);

ებრ. 333 დას. XII, 26-27; XIII, 22-25. მკ. 43 დას. X, 2-12.

36-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წარგზავნა ნათლისღების დღესასწაულისა*;
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი (დაახლ. 308-323); 
მოწამისა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); 
ღირსისა იაკობისა, ნისიბიის ეპისკოპოსისა (IV);

ლიტ. - 2 პეტ. 67 დას. II, 9-22. მკ. 60 დას. XIII, 14-23. 

* წმ. ნინოს დღესასწაულის განცხრომით შესასრულებლად ნათლისღების დღესასწაულის წარგზავნა 14 იანვრიდან გადმოტანილია 13 იანვარს. იხ. საქართველოს ეკლესიის კალენდარი 1972 წლისათვის, გვ. 15.

36-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებელისა (IV); 
ღირსთა მოწამეთა მამათა, სინასა და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვეტილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი, ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (IV-V); 
ღირსისა იოსებ რაითელი ანალიტინისა (IV); 
ღირსისა თეოდულესი, ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა (V); 
ღირსისა სტეფანესი, ჰინოლაკოს მონასტრის აღმაშენებლისა (VIII);

ცისკ.: მთ. 34 (შუათგან) დას. X, 1, 5-8. 
ლიტ. 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 104 დას. XXV, 1-13.

36-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსთა პავლე თებელისა (III) და იოანე გლახაკისა (V); 
წმ. დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (774)*; 
წმიდათა სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (IV); 
ღირსმოწამისა პანსოფი ალექსანდრიელისა (250); 
ღირსთა: პროხორესი (X) და გაბრიელისა (XI); 
გერასიმე ალექსანდრიელი პატრიარქისა (1714);

იაკ. 52 დას. II, 1-13. მკ. 46 დას. X, 23-32. 

* წმ. არჩილ მეფის ხსენების დღე აღდგენილია იოანე-ზოსიმეს კალენდრის მიხედვით.

36-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზის მიერ; 
მოწამეთა: პევსიპესი, ელასიპესი, მესიპესი და დიდედისა მათისა (მამის დედა) ნეონილასი (ლეონილასი) და მათთანა: ნეონისა, ტურვონისა და იოვილასი (161-180); 
მოწამისა დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა (II);

კოლას. 249 (შუათგან) დას. I, 3-6. ლკ. 81 დას. XVI, 10-15.

36-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა III

ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, მეგვიპტელისა (356); 
კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (395) და მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (1838);

ცისკ.: სახ. III, მკ. 71 დას. XVI, 9-20. 
ლიტ.: 1 ტიმ. 280 (შუათგან) დას. I, 15-17. ლკ. 93 დას. XVIII, 35-43. - 31-ე კვირიაკისა. ღირ.: ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23

37-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(რიგის საკითხავები 32-ე შვიდეულისა) ღირსისა ალექსი მღვდელმონოზონისა (შუშანია, 1923); 
ათანასესი (373) და კირილესი (444), ალექსანდრიელ მთავარეპისკოპოსთა;
ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (1101); 
ღირსისა მარკიანე კვირელისა (388); 
ღირსთა: კირილესი და მარიამისა (1337);

იაკ. 53 დას. II, 14-26. მკ. 48 დას. X, 46-52.

37-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა (მარტომყოფელისა), სასწაულთმოქმედისა (VI); 
ღირსისა მაკარი დიდისა, ეგვიპტელისა (390-391); 
წმ. მარკოზი ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა (1444-1457); 
ღირსისა მაკარი ალექსანდრიელისა (394-395); 
ქალწულმოწამისა ევფრასიასი (303); 
არსენი კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (X);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: იაკ. 54 დას. III, 1-10. მკ. 50 დას. XI, 11-23. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI,2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

37-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ეფთვიმე დიდისა (473); 
ღირსისა ექვთიმე აღმსარებელისა (კერესელიძე, 1944); 
მოწამე მამათა: ინნასი, რიმმასი და პინნასი (I-II); 
მოწამეთა: ბასუსი, ევსევისი, ევტუქისა და ვასილიდოსი (284-305); 

ცისკ.: მთ. 43 დას. XI, 27-30. 
ლიტ.: იაკ. 55 დას. III, 11 - IV, 6. მკ. 51 დას. XI, 23-26. ღირ.: ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

37-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა მაქსიმე აღმსარებელისა (აღესრულა საქართველოში, 662 წ.) და მოწაფეთა მისთა მოწამეთა: ანასტასი კონსტანტინეპოლელისა (662) და ანასტასია აპოკრისიარისა; 
მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინიისაით (284-305); 
მოწამეთა: ევგენისა, კანდიდესი, უალერიანესი და აკვილასი (284-305); 
ქალწულმოწამისა აგნიასი (304); 
ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (1556);

ლიტ.: იაკ. 56 დას. IV, 7 - V, 9. მკ. 52 დას. XI, 27-33. აღმს.: ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

37-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (80-97); 
ღირსმოწამისა ანასტასი სპარსისა (628); 
მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტიეპისკოპოსთა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვათა 368-თა (814);

ლიტ.: 1 პეტ. 58 დას. I,1-2, 10-12; II, 6-10. მკ. 53 დას. XII, 1-12. მოც.: 2 ტიმ. 290 (შუათგან) დას. I, 3-9. ლკ. 50 დას. X, 1-15.

37-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა კლიმენტი (კლიმი) ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (312); 
ღირსისა მავსიმე ასურისა (IV); 
ღირსისა სალამან მდუმარისა (400); 
პავლინე მოწყალისა, ნოლანელი ეპისკოპოსისა (431); 
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VI მსოფლიო კრებაზე (680-681);

მღ.მოწ.: ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ.: 1 თეს. 273 დას. V, 14-23. ლკ. 84 დას. XVII, 3-10.

37-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა IV

ქალწულმოწამისა ევსებიასი, რომელსა ეწოდა ქსენი, რომაელისა (V); 
მოწამეთა: ბაბილა სიცილიელისა და მოწაფეთა მისთა ტიმოთესი და აღაპისა (310); 
ღირსისა მაკედონი სირიელი მეუდაბნოისა (დაახ. 420); 
ღირსმოწამისა ანასტასი სპარსისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა VII საუკუნეში); 
ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (XIX);

ცისკ.: სახ. IV, ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. 
ლიტ.: რიგ.: 1 ტიმ. 285 (შუათგან) დას. IV, 9-15. ლკ. 94 დას. XIX, 1-10 - 32-ე კვირიაკისა.

38-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(რიგის საკითხავები 33-ე შვიდეულისა) გრიგოლ ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინოპოლელ მთავარეპისკოპოსისა (389/390); 
წმ. გაბრიელისა, იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე, 1896);
 
მოწამისა ფილიცატასი და ძეთა მისთა: იანუარისა, ფელიქსისა, ფილიპესი, სილვანესი, ალექსანდრესი, ვიტალისა და მარციალისა (დაახლ. 164); ღირსისა პოპლისა (380); 
ღირსისა მარი მგალობელისა (დაახ. 430);

ცისკ.: ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9. 
ლიტ.: 1 პეტ. 59 დას. II, 21 - III, 9. მკ. 54 დას. XII, 13-17. მღ.მთ.: 1 კორ. 151 დას XII, 7-11. ინ. 36 დას. X, 9-16.

38-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (1125); 
ღირსთა: ქსენოფონტისა, მეუღლისა მისისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (V-VI); 
მოწამეთა: ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთანა შვიდთა მხედართა (284-305); 
ღირსისა სვიმეონ ძველისა (დაახლ. 380-390); 
ღირსისა თეოდორე სტუდიელი იღუმენისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 842-846 წლებში); 
იოსებ თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (830);

ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-16. 
ლიტ.: 1 პეტ. 60 დას. III, 10-22. მკ. 55 დას. XII, 18-27. წმ. დავითისა: რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9.

38-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (ნაწილთა გადაყვანება აფხაზეთის კომანიდან კონსტანტინოპოლს 438 წელს);

ცისკ.: ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9. 
ლიტ.: 1 პეტ. 61 დას. IV, 1-11. მკ. 56 დას. XII, 28-37. მღ.მთ.: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

38-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (373-379); 
ღირსისა პალადი მეუდაბნოისა (IV); 
ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (VII);

ლიტ.: 1 პეტ. 62 დას. IV, 2 - V, 5. მკ. 57 დას. XII, 38-44. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

38-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 107 წ.); 
მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა, კურაპალატისა (829); 
მოწამეთა სამოსატელთა: რომანოზისა, იაკობისა, ფილოთეოსისა, იპერიქისა, აბიბოსი, ივლიანესი და პარიგორისა (297); 
მოწამეთა: სილოვანე ეპისკოპოსისა, ლუკა დიაკონისა და მოკი წიგნისმკითხველისა (312);

ლიტ.: 2 პეტ. 64 დას. I, 1-10. მკ. 58 დას. XIII, 1-8 - პარასკევისა. 
2 ტიმ. 293 დას. II, 11-19. ლკ. 88 დას. XVIII, 2-8 - შაბათისა.

38-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

კრება დიდთა მღვდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისა (1084); 
მღვდელმოწამისა იპოლიტესი, რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა მოწამეთა (III); 
ღირსისა ზენონისა, ბასილი დიდის მოწაფისა (V); 
მოწამისა თეოფილე ახლისა (780-802); 
კეთილმსახურისა პეტრესი, ბულგარეთის მეფისა (967);

ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-16. 
ლიტ.: ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. მთ. 11 დას. V, 14-19.

38-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა V

მეზვერისა და ფარისევლის კვირიაკე;
კეთილმსახურისა მეფისა თამარისა (1213);
 
სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მოწამეთა კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (311); 
მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისა, ნიკიფორესი, კლავდისა, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპისა (251); 
მოწამისა ტრვიფენა კვიზიკელისა; ღირსისა არსენ პაროსელისა (1877); 
ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა (VI);

ცისკ.: სახ. V, ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. 
ლიტ.: 2 ტიმ. 296 დას. III, 10-15. ლკ. 89 დას. XVIII, 10-14. წმ. თამარისა: რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული

მიგებების დღესასწაული. მოწამისა ტრიფონი ნიკეელისა (250); 
მოწამეთა: პერპეტუასი, სატირისა, რევოკატისა, სატორნილესი, სეკუნდესი და ფილიციტატასი (202-203); 
ღირსისა პეტრე გალატიელისა (429); 
ღირსისა ბენდიმიანე ბითვინიელი მეუდაბნოისა (დაახლ. 512); 
ახალმოწამისა ანასტასი ნვპლიოსელისა (1655);

ლიტ.: 2 პეტ. 66 დას. I, 20 - II, 9. მკ. 59 დას. XIII, 9-13 - ორშაბათისა. 
2 პეტ. 67 დას. II, 9-22. მკ. 60 დას. XIII, 14-23 - სამშაბათისა.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული

მიგებება (მიქუმა) უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი;
ლამპრობა;

ცისკ.: ლკ. 8 დას. II, 25-32. 
ლიტ.: ებრ. 316 დას. VII, 7-17. ლკ. 7 დას. II, 22-40

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული

მიგებების შემდგომი დღესასწაული. მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმქუმელისა და ანნა წინასწარმეტყველისა (I); 
წინასწარმეტყველისა აზარიასი (X ს. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამეთა: პაპიასი, დიოდორესი და კლავდისი (250); 
მოწამეთა ადრიანესი და ევბულისა (დაახლ. 308-309); 
მოწამისა ვლასი კესარიელისა (III); 
მოციქულთა სწორისა ნიკოლოზისა, იაპონიის მთავარეპისკოპოსისა (1912);

ლიტ.: 2 პეტ. 68 დას. III, 1-18. მკ. 61 დას. XIII, 24-13. მართალ.: ებრ. 321 (შუათგან) დას. IX, 11-14. ლკ. 8 დას. II, 25-39.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული

მიგებების შემდგომი დღესასწაული. ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსი შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (VI); 
ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (დაახლ. 436-440); 
მოწამისა იადორისა (III); 
მღვდელმოწამისა აბრაამ არვილელ ეპისკოპოსისა (დაახლ. 344-347); 
ღირსისა ნიკოლოზ აღმსარებელისა, სტუდიელი იღუმენისა (868);

1 ინ. 69 დას. I, 8 - II, 6. მკ. 62 დას. XIII, 31 - XIV, 2.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული

მიგებების შემდგომი დღესასწაული;
ქალწულმოწამე აღათია სიცილიელისა (251); 
მოწამეთა: თეოდულიასი, ელადისა, მაკარისა და ევაგრესი (დაახლ. 304); 
თეოდოსი ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა (1696); 
პოლიევქტოს კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (970);

1 ინ. 70 დას. II, 7-17. მკ. 63 დას. XIV, 3-9.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული

მიგებების შემდგომი დღესასწაული. ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე, 1127); 
ღირსისა ვუკოლე სმირნელ ეპისკოპოსისა (დაახლ. 100); 
ღირსთა: ბარსანოფი დიდისა და იოანე წინასწარმეტყველისა (VI); 
ფოტი კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (891); 
მოწამეთა: დოროთეასი, ქრისტინესი, კალისტასი და თეოფილესი (288-300); 
მოწამისა ივლიანე ემესელისა (312); 
მოწამეთა: ფავსტასი, ევილასესი და მაქსიმესი (305-311); 
მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა ლიკარიონ ყრმისა;

2 ტიმ. 295 დას. III, 1-9. ლკ. 103 დას. XX, 45 - XXI, 4.

უძღები შვილის კვირიაკე. ხმა VI

მიგებების შემდგომი დღესასწაული;
კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (1815); 
ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპისკოპოსისა (IV); 
ღირსისა ლუკა ელადელისა (დაახლ. 946); 
1003-თა ნიკომიდიელ მოწამეთა (303);

ცისკ.: სახ. VI, ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. 
ლიტ.: 1 კორ. 135 დას. VI, 12-20. ლკ. 79 დას. XV, 11-32.

ხორციელის ორშაბათი

მიგებების შემდგომი დღესასწაული;
დიდმოწამე თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისა (IV); 
წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ზაქარია ნამგლისმხილველისა (520 წ. ქრისტეს შობამდე); 
საბა II-სა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1268-1269);

ლიტ.: 1 ინ. 71 დას. II, 18 - III, 10. მკ. 49 დას. XI, 1-11. დიდმოწ.: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. მთ. 36 დას. V, 16-22.

ხორციელის სამშაბათი

მიგებების დღესასწაულის წარგზავნა.;
მოწამისა ნიკიფორესი ასურეთის ანტიოქიიდან (დაახლ. 257); 
მღვდელმოწამეთა: მარკელე სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე კვიპრელი ეპისკოპოსისა და პანკრატი (ბაგრატი) ტავრომენიელ ეპისკოპოსისა; მღვდელმოწამისა პეტრე დამასკელისა (775);

1 ინ. 72 დას. III, 11-20. მკ. 64 დას. XIV, 10-42.

ხორციელის ოთხშაბათი

ღირსისა იოვანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (XIII); 
მღვდელმოწამისა ხარალამპისა და მისთა თანამოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (202);
ქალწულმოწამეთა: ენათასი, ვალენტინასი და პავლასი (308); 
ანასტასი იერუსალიმელი პატრიარქისა (VIII); 
წმ. გალინასი (III);

1 ინ. 73 დას. III, 21 - IV, 6. მკ. 65 დას. XIV, 43 - XV, 1.

ხორციელის ხუთშაბათი

მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 315-316); 
მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთა თაყვანისცემის აღმდგენელისა (867);

1 ინ. 74 დას. IV, 20 - V, 21. მკ. 66 დას. XV, 1-15.

ხორციელის პარასკევი

კრება ივერიის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა; 
ღირსთა მოწამეთა: პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვრის მონასტრის განმაახლებელისა (XI), ლუკა იერუსალიმელისა, მოწამეობრივად აღსრულებულისა (მუხაის ძე, აბაშიძე, 1273-1277), ნიკოლოზისა (დვალი, 1314), იერუსალიმის ქართველთა ჯვრის მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და ღირსთა მამათა (IV-XVIII); 
მღვდელმთვრისა მელეტი ანტიოქიელ მთავარეპისკოპოსისა (381); 
ღირსთა მარიამისა (მარინისა) და მამისა მისისა ევგენისა (VI); 
მღვდელმთავრისა ანტონისა, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (895); 
მღვდელმთავრისა ალექსი მოსკოვის მიტროპოლიტისა, სასწაულთმოქმედისა (1378);

ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ.: 2 ინ. 75 დას. I, 1-13. მკ. 68 დას. XV, 22-25, 33-41. ღმრთისმშ.: ფილ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

ხორციელის შაბათი

მიცვალებულთა ხსენება. ღირსისა მარტინიანე პალესტინელისა (V); 
ღირსთა ზოიასი და ფოტინესი (V); 
ღირსისა ევლოგისა, ალექსანდრიელ მთავარეპისკოპოსისა (607-608); 
ღირსისა სტეფანესი (სამონაზვნო წესით სვიმეონისა), სერბეთის მეფისა, მირონმდინარისა (1200);

ლიტ.: 1 კორ. 146 დას. X, 23-28. ლკ. 105 დას. XXI, 8-9, 25-27, 33-36. მიცვ.: 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

ხორციელის კვირიაკე. საშინელი სამსჯავროს ხსენება. ხმა VII

ღირსისა მღვდელმონოზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმიდელისა (ყანჩაველი, 1864); 
ღირსისა ავქსენტი ბითვინიელი იღუმენისა (470); 
ღირსისა მარონ სირიელი მეუდაბნოისა (IV); 
აბრაამ კარიელი ეპისკოპოსისა (V); 
მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (869);

ცისკ.: სახ. VII, ინ. 63 დას. XX, 1-10. 
ლიტ.: 1 კორ. 140 დას. VIII, 8 - IX, 2. მთ. 106 დას. XXV, 31-46.

ყველიერის ორშაბათი

მოციქულისა 70-თაგანისა ონისიმესი (I-II); 
ღირსთა: პაფნუტისა და ასულისა მისისა ევფროსინესი (V); 
ღირსისა ევსევისა, სირიელი მეუდაბნოისა (V);

3 ინ. 76 დას. I, 1-15. ლკ. 96 დას. XIX, 29-40; XXII, 7-39.

ყველიერის სამშაბათი

ღირსისა მარუთასი, მესოპოტამიელი ეპისკოპოსისა (422); 
მოწამეთა: პამფილე ხუცისა, ვალენტი (უალენტი) დიაკონისა, პავლესი, პორფირისა, სელევკოსი, თეოდულესი, ივლიანესი, სამოელისა, ელიასი, დანიელისა, იერემიასი და ესაიასი (307-309); 
მოწამეთა სპარსელთა მარტიროპოლს ვნებულთა (IV);

იუდ. 77 დას. I, 1-10. ლკ. 109 დას. XXII, 39-42, 45 - XXIII, 1.

ყველიერის ოთხშაბათი

დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (IV); 
მღვდელმოწამისა თეოდორე აჭარელისა, მღვდელმონოზონისა, ოსმალთაგან წამებულისა (XIX); 
მართლისა მარიამნასი, მოციქულ ფილიპეს დისა (I); 
მოწამისა მინა კალიკელადისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 867-889 წ.წ.); 
მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულთმოქმედისა (1612); 
ახალმოწამისა თეოდორე ბიზანტიელისა (1795);
ლიტურგია არ აღესრულება;

VI ჟამზე: იოველ. II, 12-26. მწუხრზე: იოველ. III, 12-21.

ყველიერის ხუთშაბათი

ღირსისა შიო მღვიმელისა*;
ნიკოლოზისა, ყოვლისა საქართველოჲსა კათალიკოს-პატრიარქისა (1591);
 
ლეონისა, რომის პაპისა (461); 
აღაპიტო აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (IV); 
ფლაბიანე აღმსარებელისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (449-450); 
ღირსისა პავლე კორინთელისა, ქრისტესთვის სალოს სახელდებულისა (VIII);

ცისკ.: მთ. 43 დას. XI, 27-30. ლიტ.: იუდ. 78 დას. I, 11-25. ლკ. 110 დას. XXIII, 1-34, 44-56. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 

* ღირსი შიო მღვიმელის ხსენება გარდამავალია და აღესრულება ყველიერის ხუთშაბათს.

ყველიერის პარასკევი

მოციქულთა 70-თაგანთა: არქიპოსი და ფილიმონისი, და მოწამისა, მოციქულთა სწორისა აპფიასი (I); 
პირველმოწამეთა ლაზთა: მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოსი (41); 
ღირსთა ევგენი და მაკარი აღმსარებელთა, ანტიოქიელ ხუცესთა (363); 
ღირსისა დოსითეოზ პალესტინელისა (VII); 
ღირსისა რაბულა სამოსატელისა (დაახლ. 530);
ლიტურგია არ აღესრულება.;

VI ჟამზე: ზაქ. VIII, 7-17. მწუხრზე: ზაქ. VIII, 19-23.

ყველიერის შაბათი

ყოველთა ღირსთა მამათა და დედათა ღვაწლით გაბრწყინვებულთა*;
ღირსისა ლეონ კატანელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 780); 
მღვდელმოწამისა სადოკ სპარსელი ეპისკოპოსისა და მისთანა 128-თა მოწამეთა (342-344); 
ღირსისა აღათონ რომის პაპისა (682);

ლიტ.: რომ. 115 დას. XIV, 19-26 მთ. 16 დას. VI, 1-13. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30. 

* გარდამავალია, ხსენება აღესრულება ყველიერის შაბათს.

ხსენება ადამის განდევნისა. მიტევების კვირიაკე. ხმა VIII

წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა*;
ღირსისა ტიმოთე სიმვოლელისა (795); 
წმიდისა ევსტათი ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა (337); 
წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა გიორგი ამასტრიდელ ეპისკოპოსისა (802-811);

ცისკ.: სახ. VIII, ინ. 64 დას. XX, 11-18. 
ლიტ.: რომ. 112 დას. XIII, 11 - XIV, 4. მთ. 17 დას. VI, 14-21. მოწ.: რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22. 

* წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა ხსენება დიდი მარხვის I შვიდეულის ორშაბათიდან გადმოტანილია ყველიერის კვირიაკეს.

დიდმარხვის I შვიდეული*

დიდი მარხვის დასაწყისი. ევგენიელ მოწამეთა (პოვნა წმიდათა ნაწილთა 394-423წ.წ.); 
მოწამეთა მავრიკისა და 70-თა მხედართა: ფოტინისი, თეოდორესი, ფილიპესი და სხვათა (305); 
ღირსთა: თალასისა, ლიმნისა და ვარადატისი, სირიელ მეუდაბნოეთა (V); 
ღირსისა ათანასე აღმსარებელისა (821);

VI ჟამზე: ეს. I, 1-20. მწუხრის ჟამზე: დაბ. I, 1-13. იგავ. I, 1-20. 

* დიდი მარხვის I შვიდეულის ორშაბათს, სამშაბათს, ოთხშაბათს და ხუთშაბათს დიდი სერობის ჟამზე იგალობება (ან წაიკითხება) ღირსი ანდრია კრიტელის სინანულის კანონი (დიდი კანონი).

დიდმარხვის I შვიდეული

მღვდელმოწამისა პოლიკარპე სმირნელ ეპისკოპოსისა (167); 
ღირსთა: იოანესი, ანტიოქესი, ანტონინესი, მოსესი, ზევინისი, პოლიქრონისი, სხვა მოსესი და დამიანესი, სირიელ მეუდაბნოეთა (V); ღირსისა ალექსანდრე მონოზონისა, „მღვიძარეთა“ სავანის იღუმენისა (დაახლ. 430);

VI ჟამზე: ეს. I, 19 - II, 3. მწუხრის ჟამზე: დაბ. I, 14-23. იგავ. I, 20-33.

დიდმარხვის I შვიდეული

პირველი (IV) და მეორე (452) პოვნა პატიოსნისა თავისა წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი*; 
მოწამისა სერგისა, კაპადოკიის კესარიელისა (304); 
ღირსისა იოანე მომკელისა (X); 
ღირსისა ერაზმ კიევო-პეჩორელისა (1160);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. II, 3-11. მწუხრის ჟამზე: დაბ. I, 24 - II, 3. იგავ. II, 1-22. 

* იოანე ნათლისმცემლის თავის პოვნის ხსენება გადატანილია დიდ მარხვის I შვიდეულის შაბათს.

დიდმარხვის I შვიდეული

ტარასისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა, რომელმან პატიოსანთა ხატთა თაყვანისცემა იქადაგა (806); 
მოწამისა ალექსანდრესი, რომელი იწამა დლიზიპარს თრაკიისასა (305); 
მღვდელმოწამისა რეგინისა, სკოპელოსის ეპისკოპოსისა (355); 
მღვდელმოწამისა მარკელე კვიპრელ ეპისკოპოსისა;

VI ჟამზე: ეს. II, 11-21. მწუხრის ჟამზე: დაბ. II, 4-19. იგავ. III, 1-18.

დიდმარხვის I შვიდეული

პორფირი ღაზელ მთავარეპისკოპოსისა (420); 
დიდმოწამისა ფოტინე სამარიტელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულია, და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლიასი, ფოტოსი, ფოტიდასი, პარასკევასი, კირიაკიასი, დომნინასი და სებასტიანესი (54-68); 
ახალმოწამისა იოანე კალფასი, კონსტანტინეპოლელისა (1575);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. III, 1-14. მწუხრის ჟამზე: დაბ. II, 20 - III, 20. იგავ. III, 19-34. 
ნათლისმცემელისა: 1) ეს. XL, 1-3, 9; XLI, 17-18; XLV, 8; XLVIII, 20-21; LIV, 1; 2) მალაქ. III, 1-3, 5-7, 12, 17-18; IV, 4-6; 3) სიბრძ. IV, 7, 16-17, 19-20; V, 1-7. 
ამბიონის ლოცვის შემდეგ აღესრულება დიდმოწამე თეოდორე ტირონის სავედრებელი კანონი და წანდილის კურთხევა.

დიდმარხვის I შვიდეული

დიდმოწამე თეოდორე ტირონისა*; 
თევდორობა.
ღირსისა პროკოფი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა (VIII); 
ღირსისა თალალე სირიელისა (460); 
ახალმოწამისა ილია ტრაპეზუნდელისა (1749);
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ცისკ.: ლკ. 31 დას. VII, 17-30. ლიტ.: ებრ. 303 დას. I, 1-12. მკ. 10 დას. II, 23 - III, 5. დიდმოწ.: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2. ნათლისმცემ.: 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 40 დას. XI, 2-15. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდმარხვის I შაბათს.

დიდმარხვის I კვირიაკე. კრება მართლმადიდებლობისა. ხმა I

ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა (750); 
მღვდელმოწამისა პროტერისა, ალექსანდრიელ პატრიარქისა (457); 
მღვდელმოწამისა ნესტორ მაგიდიელ ეპისკოპოსისა (250); 
ღირსთა დედათა მარინასი და კირასი (დაახლ. 450); 
ღირსისა კასიანე რომაელისა* (435); 
ღირსისა იოანესი, ბარსანოფად წოდებულისა, დამასკელ ეპისკოპოსისა* (V); 
მოწამისა თეოქტირისტესი* (VIII);
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა;
ცისკ.: სახ. IX, ინ. 65 დას. XX, 19-31. 
ლიტ.: ებრ. 329 (შუათგან) დას. XI, 24-26, 32 - XII, 2. ინ. 5 დას. I, 43-51. 

* ამ წმიდათა ხსენება დადებულია 29 თებერვალს, რადგან 2011 წელი მცხრალია, მათი ხსენება გადმოტანილია 28 თებერვალს.

დიდმარხვის II შვიდეული*

ღირსმოწამისა ევდოკია ილიოპოლელი იღუმენიასი (160-170); 
მოწამეთა ნესტორისა და ტრივიმისა (III); 
მოწამისა ანტონინასი (III-IV); 
მოწამეთა: მარკელესი და ანტონისა; ღირსისა დომნინა სირიელისა (დაახლ. 450-460);

VI ჟამზე: ეს. IV, 2 - V, 7. მწუხრის ჟამზე: დაბ. III, 21 - IV, 7. იგავ. III, 34 - IV, 22. 

* დიდმარხვის II შვიდეულის ორშაბათიდან, VI შვიდეულის პარასკევამდე, სერობის ჟამზე იგალობება თვენის იმ წმიდათა კანონი და დასდებელნი, რომელთა ხსენებაც ემთხვევა ლაზარეს შაბათიდან თომა მოციქულის კვირიაკემდე პერიოდს. იხ. ტრიოდიონი მარხვანი, გვ. რზპ (187).

დიდმარხვის II შვიდეული

მღვდელმოწამისა თეოდოტე აღმსარებელისა, კვირინელი ეპისკოპოსისა (326); 
ქალწულმოწამისა ევთალიასი (257); 
მოწამისა ტროადისა და მისთანა წამებულთა (III); 
ღირსისა აგათონ ეგვიპტელისა (V); 
440-თა იტალიელ მოწამეთა (579); 
წმ. არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა (1409); 
წმ. ნიკოლოზ პლანასი (1932);

VI ჟამზე: ეს. V, 7-16. მწუხრის ჟამზე: დაბ. IV, 8-15. იგავ. V, 1-15.

დიდმარხვის II შვიდეული

იოანე IV ოქროპირისა, ყოვლისა საქართველოჲსა კათოლიკოს-პატრიარქისა (1001); 
მოწამეთა: ევტროპისი, კლეონიკესი და ვასილისკოსი (აფხაზეთის კომანში აღსრულებულისა) (308);
ღირსისა პიამა ქალწულისა (337); 
წმიდათა ზენონისა და ზოილესი; მღვდელმოწამე თეოდორიტე ანტიოქიელი ხუცისა (361-363);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. V, 16-25. მწუხრის ჟამზე: დაბ. IV, 16-26. იგავ. V, 15 - VI, 3.

დიდმარხვის II შვიდეული

ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (475);
მოწამეთა პავლესი და ივლიანასი (273); 
ღირსისა იაკობ მმარხველისა (VI); 
გრიგოლისა, კვიპროსის კონსტანცელი ეპისკოპოსისა; კეთილმსახურისა მთავრისა დანიელ მოსკოველისა (1303);

VI ჟამზე: ეს. VI, 1-12. მწუხრის ჟამზე: დაბ. V, 1-24. იგავ. VI, 3-20.

დიდმარხვის II შვიდეული

მოწამისა კონონ ისავრიელისა (I); 
მოწამისა ონისესი (I); 
მოწამისა კონონ მებაღისა (III); 
მოწამისა ირაიდასი; მოწამისა ევლოგი პალესტინელისა; მოწამისა ევლამპისა; ღირსისა მარკოზისა (V); 
ღირსისა ისიხისა (დაახლ. 790); 
კეთილმსახურთა მთავართა: თეოდორე სმოლენსკელისა და ძეთა მისთა დავითისა და კონსტანტინესი, იაროსლაველ სასწაულთმოქმედთა (პოვნა წმიდათა ნაწილთა 1463 წ.).;
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. VII, 1-14. მწუხრის ჟამზე: დაბ. V, 32 - VI, 8. იგავ. VI, 20 - VII, 1.

დიდმარხვის II შვიდეული

მიცვალებულთა ხსენება. მღვდელმოწამისა დოსითეოზისა, ქუთათელ მიტროპოლიტისა (წერეთელი, 1820); 
42-თა ამორეველთა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელისენესი, კალისტესი, ბასესი, პატრიკისა და სხვათა მათთანა (845);
პოვნა პატიოსნისა ჯვარისა და სამსჭვალთა წმიდისა ელენე დედოფლის მიერ იერუსალიმში (326); 
ღირსმოწამეთა: კონონისა და ძისა მისისა კონონისა (270-275); 
ღირსისა არკადი კვიპრელისა (361);
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ლიტ.: ებრ. 309 დას. III, 12-16. მკ. 6 დას. I, 35-44. მიცვალ.: 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

დიდი მარხვის II კვირიაკე. ხმა II

გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპიკოპოსისა* (დაახ. 1360); 
მღვდელმოწამეთა, ხერსონელ ეპისკოპოსთა: ბასილი, ეფრემ, კაპიტონ, ევგენი, ესთერი, ელპიდო და აღათოდორესი (IV);
ღირსისა პავლე ყოვლად უბრალოსი (IV); 
პავლე აღმსარებელისა, პრუსიადელი ეპისკოპოსისა (IX); 
ღირსისა ემელიანე იტალიელისა;
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა;

ცისკ.: სახ. X, ინ. 66 დას. XXI, 1-14. 
ლიტ.: ებრ. 304 დას. I, 10 - II, 3. მკ. 7 დას. II, 1-12. მღ.მთ.: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16. 

* გარდამავალია, ხსენება აღესრულება დიდმარხვის II კვირიაკეს.

დიდმარხვის III შვიდეული

ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (842-845); 
მოციქულისა70-თაგანისა ერმესი (I); 
მღვდელმოწამისა თეოდორიტესი, ანტიოქელ ხუცისა (361-363); 
ღირსისა დომეტისა (363);

VI ჟამზე: ეს. VIII, 13 - IX, 7. მწუხრის ჟამზე: დაბ. VI, 9-22. იგავ. VIII, 1-21. მოწამეთა: ეს. XLIII, 9-14. სიბრძ. V, 15 - VI, 3

დიდმარხვის III შვიდეული

ორმოცთა მოწამეთა, სებასტიას ტბასა შინა ვნებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ისიხისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, უალენტისა (ვალენტისა), ვივიანესი, კლავდისა, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთისა, ილიანესი, სისინისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბისა, აკაკისა, ეკდიკისა (ეკდიტისა), ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ელიანესი, გორგონისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონისა, ნიკოლოზისა, უალერისა (ვალერისა), ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაისა (320); 
მოწამისა ურპასიანესი (295); 
წმიდისა კესარი მკურნალისა, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (369); 
მართლისა ტარასისა;
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

ცისკ.: ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. VI ჟამზე: ეს. IX, 9 - X, 4. მწუხრის ჟამზე: დაბ. VII, 1-5. იგავ. VIII, 32 - IX, 11. ლიტ.: მოწამეთა: ებრ. 331 დას. XII, 1-10. მთ. 80 დას. XX, 1-16.

დიდმარხვის III შვიდეული

ღირსისა იოანე ხახულელისა, ოქროპირად წოდებულისა (XI); 
მოწამისა კოდრატე კორინთელისა და მისთანა ხუთთა მოწამეთა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანეკტისა, პავლესი, კრისკენტისა (249-259);
მოწამეთა: კოდრატე ნიკომიდიელისა, სატორინესი, რუფინესი და სხვათა (III); 
ღირსისა ანასტასიასი (567-568);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. X, 12-20. მწუხრის ჟამზე: დაბ. VII, 6-9. იგავ. IX, 12-18.

დიდმარხვის III შვიდეული

ღირსისა იოანე მოსხისა (622); 
სოფრონ იერუსალიმელ პატრიარქისა (644);
მღვდელმოწამისა პიონი ზმირნელი ხუცისა და მისთანათა (250); 
მოწამისა ეპიმაქესი (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა); სოფრონ ვრაჩანელ ეპისკოპოსისა (1813);

VI ჟამზე: ეს. XI, 10 - XII, 2. მწუხრის ჟამზე: დაბ. VII, 11 - VIII, 3. იგავ. X, 1-2

დიდმარხვის III შვიდეული

კეთილმსახურისა მეფისა მოწამისა დემეტრე თავდადებულისა (1289); 
მღვდელთმთავრისა გრიგოლ დიალოღონისა, რომის პაპისა (604); 
ღირსისა სვიმეონ ახალისა ღმრთისმეტყველისა (1021); 
ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, სიღრიანელისა (818); 
მართლისა ფინეზისა (1500 წ. ქრისტეს შობამდე);
საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე (1917 წ.) (აღესრულება სამადლობელი პარაკლისი და პანაშვიდი ავტოკეფალიის აღმდგენელთა სულთა საოხად);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. XIII, 2-13. მწუხრის ჟამზე: დაბ. VIII, 4-21. იგავ. X, 31 - XI, 12.

დიდმარხვის III შვიდეული

მიცვალებულთა ხსენება;
ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 846 წ.); 
მოწამისა საბინესი (287); 
მოწამეთა: აფრიკანესი, პუპლისა და ტერენტისა (III); 
მოწამისა ალექსანდრესი (305-311); 
მოწამისა ქრისტინე სპარსისა (IV); 
ღირსისა ანინე ხუცისა;
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ლიტ.: ებრ. 325 დას. X, 32-38. მკ. 8 დას. II, 14-17. მიცვალ.: 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-

დიდმარხვის III კვირიაკე. ჯვრის თაყვანისცემისა. ხმა III

ღირსისა ბენედიქტესი (543); 
ევსქიმონ აღმსარებელისა, ლამპსაკიელ ეპისკოპოსისა (IX); 
თეოგნოსტე კიეველი და მოსკოველი მიტროპოლიტისა (1353);
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა;

ცისკ.: სახ. XI, ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ.: ებრ. 311 დას. IV, 14 - V, 6. მკ. 37 დას. VIII, 34 - IX, 1.

დიდმარხვის IV შვიდეული

მოწამისა აგაპი ღაზელისა და მისთანა შვიდთა მოწამეთა: პუპლისა, ტიმოლასი, რომილესი, ორთა ალექსანდრეთა და ორთა დიონისეთა (303); 
მღვდელმოწამისა ალექსანდრე სიდელი ხუცისა (270-275); 
მოწამისა ნიკანდრესი (დაახლ. 302);
მოციქულისა არისტობულე ბრიტანელი ეპისკოპოსისა (I);

VI ჟამზე: ეს. XIV, 24-32. მწუხრის ჟამზე: დაბ. VIII, 21 - IX, 7. იგავ. XI, 19 - XII, 6.

დიდმარხვის IV შვიდეული

ამბროსი აღმსარებელისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (ხელაია, +1927); 
ღირსთა: პიმენ სალოსისა, ლეკთა განმანათლებელისა და ანტონი მესხისა, მეფეთა მამხილებელისა (XIII); 
მოწამისა საბინე ეგვიპტელისა (287); 
მოწამისა პაპაჲ სელევკიელისა (305-311); 
მოციქულისა არისტობულე ბრიტანელ ეპისკოპოსისა (I); 
მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, რომის პაპისა (119); 
მოწამისა იულიანე ანაზავრელისა (305-311); 
მღვდელმოწამეთა: ტროფიმესი და თალასისა, ლაოდიკიელთა ხუცესთა (დაახლ. 300).;

VI ჟამზე: ეს. XXV,1-9. მწუხრზე: დაბ. IX, 8-17. იგავ. XII, 8-22.

დიდმარხვის IV შვიდეული

განზოგება დიდმარხვისა.;
ღირსმოწამისა გაბრიელ მცირისა, მწიგნობართუხუცესისა, ლეკთაგან წამებულისა (1802); 
ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (411); 
მოწამისა მარინოსი;
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს XXVI, 21 - XXVII, 9. მწუხრის ჟამზე: დაბ. IX, 18 - X, 1. იგავ. XII, 23 - XIII, 9.

დიდმარხვის IV შვიდეული

კირილე იერუსალიმელი პატრიარქისა (386); 
მოწამეთა: ტროფიმესი და ევკარპისი (300); 
ღირსისა ანინე მონოზონისა;

VI ჟამზე: ეს. XXVIII, 14-22. მწუხრის ჟამზე: დაბ. X, 32 - XI, 9. იგავ. XIII, 20 - XIV, 6.

დიდმარხვის IV შვიდეული

მოწამეთა ქრისანთესი და დარიასი (283) და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა, მეუღლისა მისისა ილარიასი, და ძეთა მათთა იასონისა და მავრისა, დიოდორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა (283); 
მოწამისა პანქარესი (დაახლ. 302);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. XXIX, 13-23. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XII, 1-7. იგავ. XIV, 15-26.

დიდმარხვის IV შვიდეული

მიცვალებულთა ხსენება. ღირსმოწამეთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკისა და სხვათა, რომელნი წმიდა საბას ლავრაში მოსირნენ (796); დიდმოწამისა ფოტინე სამარიტელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლიასი, ფოტოსი, ფოტიდასი, პარასკევასი, კვირიაკიასი, დომნინასი და სებასტიანესი (დაახლ. 66); 
მოწამეთა: ალექსანდრასი, კლავდიასი, ევფრასიასი, მატრონასი, იულიანასი, ეფემიასი და თეოდოსიასი (310); 
ნიკიტა აღმსარებელისა, აპოლონიადელ მთავარეპისკოპოსისა (დაახლ. 813-820);
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ლიტ.: ებრ. 313 დას. VI, 9-12. მკ. 31 დას. VII, 31-37. მიცვალ.: 1 კორ. 163 დას. XV, 47-57. ინ 16 დას. V, 24- 30.

დიდმარხვის IV კვირიაკე. ხმა IV

ღირსისა იოანე სინელისა (კიბის აღმწერელისა)*;
ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, ეპისკოპოსისა (VIII-IX); 
კირილე კატანელი ეპისკოპოსისა (I-II); 
თომა კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (610); 
ღირსისა სერაფიმე ვირიცელისა (1949);
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა;

ცისკ.: სახ. I, ინ. 116 დას. XXVIII, 16-20. 
ლიტ.: ებრ. 314 დას. VI, 13-20. მკ. 40 დას. IX, 17-31. ღირ.: ეფეს. 229 დას. V, 8-19. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდმარხვის IV კვირიაკეს.

დიდმარხვის V შვიდეული

მღვდელმოწამისა ბასილი ანკვირელი ხუცისა (362-363); 
მოწამისა დროსიდასი, ტრაიანე მეფის ასულისა (104-117); 
ღირსისა ისააკ დალმატელისა (IV).;

VI ჟამზე: ეს. XXXVII, 33 - XXXVIII, 6. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XIII, 12-18. იგავ. XIV, 27 - XV, 4.

დიდმარხვის V შვიდეული

ღირსისა მოწამისა ნიკონ სიცილიელი ეპისკოპოსისა და 199-თა მოწაფეთა მისთა (250/251); 
მოწამეთა: ფილიტისა და ლიდიასი - მეუღლისა მისისა, მაკედონისა და თეოპრეპესი - ძეთა მათთა, კრონიდესი და ამფილოქესი (117-138); 
მართლისა ბასილი მანგაზიელისა (1600);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. XL, 18-31. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XV, 1-15. იგავ. XV, 7-19. 

* დიდი მარხვის V შვიდეულის ხუთშაბათს დღის მსახურების აკულუთია (ანდრია კრიტელის დიდი კანონი) გადმოტანილია ამ დღეს (იხ. ტრიოდიონი მარხვანი).

დიდმარხვის V შვიდეული

წინადღესასწაული და წინადღე ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხარებისა;
ღირსისა ზაქარია მონოზონისა; არტემისა (არტემონი), თესალონიკელი ეპისკოპოსისა (I-II); 
ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, ეპისკოპოსისა (VIII-IX);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

მწუხრის ჟამზე: დაბ. XVII, 1-9. იგავ. XV, 20 - XVI, 9. ხარებისა: დაბ. XXVIII, 10-17. ეზეკ. XLIII, 27 - XLIV, 4. იგავ. IX, 1-11.

დიდმარხვის V შვიდეული

ხარება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა;
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. VI ჟამზე: ეს. XLII, 5-16. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XVIII, 20-33. იგავ. XVI, 17 - XVII, 17. ხარების: გამოს. III, 1-8. იგავ. VIII, 22-30. ლიტ.: ებრ. 306 დას. II, 11-18. ლკ. 3 დას. I, 24-38

დიდმარხვის V შვიდეული

წარგზავნა ღმრთისმშობლის ხარების დღესასწაულისა;
კრება მთავარანგელოზისა გაბრიელისა
მღვდელმოწამისა ირინეოს სრმელი (სირმიელი) ეპისკოპოსისა (286-305) (სებრ.); 
მოწამეთა: ბათუსი და ვერკი ხუცესთა, არპილე მონოზონისა, საეროთა: აბიბოსი, აგნისა, რეასესი, იგათრაქსისა, ისკოისა, შილასი, სიგიცესი, სონირილესი, სვიმბლესი, თერმესი, ფილესი და დედათა: ანასი, ალასი, ლარისასი, მოიკოსი, მამიკასი, უირკოსი, ანიმაისასი (ანიმაიდასი), გაათასი და დუკლიდასი (375-383); 
ღირსისა მალქოს ასურისა (IV); 
ღირსისა ბასილი ახლისა (დაახლ. 944);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. XLV, 11-17. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XXII, 1-18. იგავ. XVII, 17 - XVIII, 5.

დიდმარხვის V შვიდეული

ღმრთისმშობლის დაუჯდომლის შაბათი. მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (III-IV); 
მოწამეთა: მანუელისა და თეოდოსისა (304); 
ღირსისა იოანე წინამხედველისა, ეგვიპტელისა (დაახლ. 395);
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ლიტ.: ებრ. 332 დას. IX, 24-28. მკ. 35 დას. VIII, 27-31.ღმრთისმშობელისა: ებრ. 321 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

დიდმარხვის V კვირიაკე. ხმა V

ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა* (522);
წმ. იოანე მანგლელ ეპისკოპოსისა (1751); 
ღირსისა ილარიონ ახლისა, პელიკიტელ იღუმენისა (დაახლ. 754); 
ღირსისა სტეფანე სასწაულთმოქმედისა, აღმსარებელისა, ტრიგლიელი იღუმენისა (დაახლ. 815); 
მოწამეთა: იონასი, ბარაქისესი და სხვათა მათთანა (330); 
მოწამისა ბოიანისა, ბულგარელი მთავრისა (830);
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა;

ცისკ.: სახ. II, მკ. 70 დას. XVI, 1-8. 
ლიტ.: ებრ. 321 დას. (შუათგან), IX, 11-14. მკ. 47 დას. X, 32-45. ღირ.: გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 33 დას. VII, 36-50. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდმარხვის V კვირიაკეს.

დიდმარხვის VI შვიდეული

მოწამეთა: მარკოზი არეთუსიელ ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა მრავალთა (364); 
ღირსისა იოანე მეუდაბნოისა (IV); 
ევსტათი აღმსარებელისა, ბითვინიელი ეპისკოპოსისა (IX);

VI ჟამზე: ეს. XLVIII, 17 - XLIX, 4. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XXVII, 1-41. იგავ. XIX, 16-25.

დიდმარხვის VI შვიდეული

ღირსისა იოანე სინელისა (კიბისაღმწერელისა, VI-VII); 
წინასწარმეტყველისა იოადისა (X ს. ქრისტეს შობამდე); 
70-თაგანთა მოციქულთა: სოსთენისა, აპოლოსისა, კეფასი, კესარისა და ეპაფროდიტესი (I); 
წმიდისა ევბულასი, დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა (დაახლ. 303); 
ღირსისა იოანე მდუმარისა (VI); 
ზოსიმე სირაკუზელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 662);

VI ჟამზე: ეს. XLIX, 6-10. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XXXI, 3-16. იგავ. XXI, 3-21.

დიდმარხვის VI შვიდეული

მღვდელმოწამისა იპატი ღანგრელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 326); 
ღირსისა აპოლონ ეგვიპტელისა (IV); 
მღვდელმოწამეთა: ავდასი, სპარსელი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა (418-424); 
ღირსისა იპატი რუფიანელი იღუმენისა (დაახლ. 446);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

VI ჟამზე: ეს. LVIII, 1-11. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XLIII, 26-31; XLV, 1-16. იგავ. XXI, 23 - XXII, 4.

დიდმარხვის VI შვიდეული

ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (522); 
ღირსთა: იოანე შავთელისა და წინასწარმეტყველისა ევლოგი სალოსისა (XIII);
 
ღირსისა მაკარი პელიკიტის სავანის იღუმენისა (დაახლ. 830); 
მოწამეთა: გერონტისა და ბასილიდესი (III); 
მართლისა აქაზისი;

VI ჟამზე: ეს. LXV, 8-16. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XLVI, 1-7. იგავ. XXIII, 15 - XXIV, 5.

დიდმარხვის VI შვიდეული

ღირსისა გიორგისა, მაწყვერელი ეპისკოპოსისა (X); 
ღირსისა ტიტე სასწაულთმოქმედისა (IX);
მოწამეთა: ამფიანესი და ედესისა (306);
მოწამისა პოლიკარპესი (IV);
ლიტურგია პირველშეწირულისა.;

VI ჟამზე: ეს LXVI, 10-24. მწუხრის ჟამზე: დაბ. XLIX, 33 - L, 26. იგავ. XXXI, 8-32.

დიდმარხვის VI შვიდეული. ლაზარეს შაბათი

მკვდრეთით აღდგინება მართლისა ლაზარესი*; 
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, მიდიკიის სავანის წინამძღვრისა (824); 
ღირსისა იოსებ მგალობელისა (883); 
ქალწულმოწამისა თეოდოსიასი (307-308); 
ღირსისა ილირიკესი; მოწამეთა: ელპიდიფორესი, დიოსი, ბითონისი და გალიკესი;
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ლიტ.: ებრ. 333 დას. (შუათგან), XII, 28 - XIII, 8. ინ. 39 დას. XI, 1-45. 

ხსნილია თევზით. 
* გარდამავალია, აღინიშნება ბზობის წინა დღეს.

დიდი მარხვის VI კვირიაკე. ხმა VI

ბაიაობის (ბზობის) კვირიაკე;
დიდებით შესვლა იერუსალიმში უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი
;
ღირსისა იოსებ მგალობელისა (883); 
ღირსისა გიორგი მალეიელისა, მდუმარისა (IX); 
ღირსისა ზოსიმე მონაზონისა, პალესტინელისა (დაახლ. 560); 
ქალწულმოწამეთა: ფერბუთა სპარსისა და დისა მისისა, და მხევლისა მისისა (341-343);
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა.;

ცისკ.: მთ. 83 დას. XXI, 1-11, 15-17. 
ლიტ.: ფილიპ. 247 დას. IV, 4-9. ინ. 41 დას. XII, 1-18. 

ხსნილია თევზით.

ვნების შვიდეული*. დიდი ორშაბათი

მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (დაახლ. 303); 
ღირსისა პუპლი ეგვიპტელისა (IV); 
ღირსთა: თეონასი, სვიმეონისა და ფორბინესი (IV); 
ღირსისა მარკოზ ათენელისა (დაახლ. 400); 
ღირსისა პლატონისა, სტუდიელი აღმსარებელისა (814); 
ღირსისა თეოდორა თესალონიკელისა (892); 
იობისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 1652 წ.);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

ცისკ.: მთ. 84 დას. XXI, 18-43. III ჟამზე: მთ. 1-66 დას. I, 1 - XVI, 28. VI ჟამზე: მთ. 67-116 დას. XVII, 1 - XXVIII, 20. IX ჟამზე: მკ. 1-39 დას. I, 1 - IX, 1. ლიტ.: Xთ. 98 დას. XXIV, 3-35. 

* ვნების შვიდეულის ორშაბათს, სამშაბათს და ოთხშაბათს III, VI და IX ჟამნზე წარიკითხვის წმიდა ოთხთავი.

ვნების შვიდეული. დიდი სამშაბათი

ევტიქი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (582); 
მეთოდი მორავიელ მთავარეპისკოპოსისა (885); 
ღირსისა პლატონიდა ასურისა (308); 
120-თა სპარსელ მოწამეთა (344-347); 
მოწამეთა: იერემიასი და არქილე ხუცისა (III);
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

ცისკ.: მთ. 90 დას. XXII, 15 - XXIII, 39. III ჟამზე: მკ. 40 -71 დას. IX, 2 - XVI, 20. VI ჟამზე: ლკ. 1-38 დას. I, 1 - VIII, 56. IX ჟამზე: ლკ. 39-82 დას. IX, 1 - XVIII, 30. ლიტ.: მთ 102 დას. XXIV, 36 - XXVI, 2.

ვნების შვიდეული. დიდი ოთხშაბათი

ღირსისა გიორგი აღმსარებელისა, მიტილენელი მიტროპოლიტისა (820); 
მოწამისა კალიოპესი (304); 
მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთანა 200-თა მხედართა (310); 
ღირსისა სერაპიონ მონოზონისა;
ლიტურგია პირველშეწირულისა;

ცისკ.: ინ. 41 დას. (შუათგან), XII, 17-50. III ჟამზე: ლკ. 83-114 დას. XVIII, 31 - XXIV, 53. VI ჟამზე: ინ. 1-26 დას. I, 1 - VII, 27. IX ჟამზე: ინ. 27-46 დას. VII, 28 - XIII, 30. ლიტ.: მთ. 108 დას. XXVI, 6-16.

ვნების შვიდეული. დიდი ხუთშაბათი. ხსენება საიდუმლო სერობისა

მოციქულთა 70-თა: იროდიონ, აგაბო, ასინკრიტე, რუფო, ფლეგონი, ერმისა და სხვათა მათთანა (I); 
მოწამისა პავსილიპესი (117-138); 
კელესტინე რომის პაპისა (432);
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა.;

ცისკ.: ლკ. 108 დას. (შუათგან), XXII, 1-39. 
ლიტ.: 1 კორ. 149 დას. XI, 23-32. შედგენილი სახარება: მთ. 107 დას. XXVI, 1-20; ინ. 44 დას. XIII, 3-17; მთ. 108 დას. (შუათგან), XXVI, 21-39; ლკ. 109 დას. XXII, 43-45; მთ. 108 დას. XXVI, 40 - XXVII, 2. ფერხთაბანისა: ინ. 44 დას. XIII, 1-11; ფერხთაბანის შემდეგ: ინ. 45 დას. XIII, 12-17.

ვნების შვიდეული. დიდი პარასკევი

ხსენება წმიდათა მცხოვნებელთა ვნებათა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესთა;
მოწამისა ევფსიქი კაპადოკიელისა (362); 
მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცისა, აბდიესისა და სხვათა 270-თა (362-364); 
ღირსმოწამისა ვადიმ არქიმანდრიტისა (376);
მძიმე მარხვა;

ცისკ.: 12 ვნების სახარება

1) ინ. 46 დას. XIII, 31 - XVIII, 1. 
2) ინ. 58 დას. XVIII, 1-28. 
3) მთ. 109 დას. XXVI, 57-75. 
4) ინ. 59 დას. XVIII, 28 - XIX, 16. 
5) მთ. 111 დას. XXVII, 3-32. 
6) მკ. 67 დას. XV, 16-32. 
7) მთ. 113 დას. XXVII, 33-54.
8) ლკ. 111 დას. XXIII, 32-49. 
9) ინ. 61 დას. XIX, 25-37. 
10) მკ. 69 დას. XV, 43-47. 
11) ინ. 62 დას. XIX, 38-42. 
12) მთ. 114 დას. XXVII, 62-66. ლიტურგია არ აღევლინება. დიდი ჟამნობა. I ჟამზე: გალ. 215 დას. (შუათგან) VI, 14-18. მთ. 110 დას. XXVII, 1-56. III ჟამზე: რომ. 88 დას. (შუათგან) V, 6-11. მკ. 67 დას. XV, 16-41. VI ჟამზე: ებრ. 306 დას. II, 11-18. ლკ. 111 დას. XXIII, 32-49. IX ჟამზე: ებრ. 324 დას. X, 19-31. ინ. 59 დას. XVIII, 28 - XIX, 37. მწუხრად: 1 კორ. 125 დას. I, 18 - II, 2. შედგენილი სახარება: მთ. 110 დას. XXVII, 1-38. ლკ. XXIII, 39-43. მთ. XXVII, 39-54. ინ. XIX, 31-37. მთ. XXVII, 55-61.

ვნების შვიდეული. დიდი შაბათი

ქვაბთახევის მონასტერში წამებულთა მამათა და დედათა, ჟამთა თემურ-ლენგისთა (1386); 
მოწამეთა: ტერენტისა, პომპიოსი, აფრიკანოსი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი და სხვათა 33-თა (249-251); მოწამეთა: იაკობ ხუცისა, აზადან და ავდიკი დიაკონთა, სპარსელთა (380); 
მღვდელმოწამისა გრგიოლ V კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (1821);
ლიტურგია წმ. ბასილი დიდისა;

ცისკ.: 1 კორ. 133 დას. V, 6-8; გალ. 206 დას. III, 13-14. მთ. 114 დას. XXVII, 62-66. 
ლიტ.: რომ. 91 დას. VI, 3-11. მთ. 115 დას. XXVIII, 1-20.

ბრწყინვალე აღდგომა იესუ ქრისტესი. პასექი

მღვდელმოწამისა ანტიპასი, ასიის პერგამელი ეპისკოპოსისა (68); 
მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი (67); 
ღირსისა ფარმუთისა (IV); 
ღირსისა იოანესი, ღირსი გრიგოლ დეკაპოლელის მოწაფისა (IX);
ლიტურგია წმ. იოანე ოქროპირისა;

ლიტ.: საქმ. 1 დას. I, 1-8. ინ. 1 დას. I, 1-17. მწუხრის ჟამზე: ინ. 65 დას. XX, 19-25. 

ამბიონის ლოცვის შემდეგ - არტოსის კურთხევა.

ბწყინვალე შვიდეული. გარეგნობა*

ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიელი ეპისკოპოსისა (754); 
მღვდელმოწამისა ზენონისა, ვერონელი ეპისკოპოსისა (260); 
ღირსისა ისააკ ასურისა, იტალიის სპოლეტელისა (550); 
ღირსმოწამეთა: მინასი, დავითისა და იოანესი (636);
ღირსისა ანთუსა ქალწულისა (801); 
ღირსისა ათანასია იღუმენიასი (860); 
მოწამისა აბრაამ ბულგარელისა** (წმიდა ნაწილთა გადასვენება 1230 წ.);

საქმ. 2 დას. I, 12-17, 21-26. ინ. 2 დას. I, 18-28.

ბრწყინვალე შვიდეულის ყოველი დღე უქმეა და ხსნილი. 
* გარეგნობა - აღდგომის მომლოცველობაა: ეკლესიის მთელი კრებული ლიტურგიის შემდეგ ჯვრებით, ხატებით, სანთლებითა და ბაირაღებით შემოივლის ეკლესიის მახლობლად მდებარე ველა სამლოცველოს, ეკვდერს, და საერთოდ, ყველა ადგილს, სადაც ჯვარია აღმართული, მათ შორის, ქრისტიანთა საფლავებსაც. ამ დროს იგალობება „ქრისტე აღდგა“ (ჩასართავებით: „აღსდეგინ ღმერთი...“ და ა.შ.), აღდგომის ძლისპირები და სხვა სააღდგომო საგალობლები. გარეგნობის წესი უძველესი დროიდან მომდინარეობს, ძველთაგანვე მისი შინაარსი იყო აღდგომის მახარებლობა. „ქრისტე აღდგას“ გალობით აღმდგარ მაცხოვარს ვახარებთ როგორც ცოცხლებს, ისე მიცვალებულთ. 
** გარდამავალია, აღინიშნება ბრწყინვალე შვიდეულის ორშაბათს.

ბრწყინვალე შვიდეული

დღესასწაული ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა*; 
ექვსიათას ღირსმოწამეთა მამათა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილთა** (1616);
წმ. დიმიტრისა, სამშობლოსათვის წამებულისა (ყიფიანი, 1887);
 
მღვდელმოწამისა არტემონ ლაოდიკიელი ხუცისა (303); 
მოწამისა კრისკენტი მირონ-ლუკიელისა (740); 
მოწამისა თომაიდა ეგვიპტელისა (476);

1) ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. 
ლიტ.: საქმ. 4 დას. II, 14-21. ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. ღმრთისმშობ.: ფილიპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. 
2) ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-22. 
ლიტ.: საქმ. 4 დას. II, 14-21. ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. მამათა: რომ. 99 დას. VIII, 28-39. ლკ. 64 დას. XII, 8-12. 

* გარდამავალია, აღინიშნება ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს. 
** გარდამავალია, მოიხსენიება ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს. გარეჯელ მამათა განგება შეიძლება შესრულდეს ბრწყინვალე შვიდეულის ორშაბათიდან პარასკევის ჩათვლით ნებისმიერ დღეს, უპირატესის შეხედულებისამებრ.

ბრწყინვალე შვიდეული

მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655); 
მოწამეთა: ანტონი, იოანე და ევსტათი ლიტველთა (1347); 
მოწამისა არდალიონისა (305-311);
 მოწამეთა 1000-თა სპარსელთა და აზატი საჭურისისა (IV);

საქმ. 5 დას. II, 22-36. ინ. 4 დას. I, 35

ბრწყინვალე შვიდეული

მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარქესი, პუდესი და ტროფიმესი (დაახლ. 67); 
მესუკაველ მოწამეთა: სუქიასი და 18-თა მოყვასთა მისთა: ლუკიანესი, პოლიევქტოსი, კოდრატესი, იქდიოქისი, სვიქირიონისი, მენასი, ფოკასი, სვირჯისი, დომენტისი, ანდრიანესი, ზოსიმესი, ბიკტორისი, თალალესი, იორდანესი, ანასტასიასი, თეოდორიტე, იაკობისი და თევდოსისი (100-130); 
მოწამეთა: ბასილისასი და ანასტასიასი (68); 
მოწამისა საბა გუთელისა (372);

საქმ. 6 დას. II, 38-43. ინ. 8 დას. III, 1-15.

ბრწყინვალე შვიდეული

დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა „წყარო ცხოვრებისა“ *;
ქალწულმოწამეთა: აღაპია, ირინე და ქიონიასი (304); 
მოწამეთა: ლეონიდესი და დედათა: ქარიესისა, ნიკეასი, გალინასი, კალისასი, ნუნექიასი, ბასილისასი და თეოდორასი (III); მოწამისა ირინესი (III-IV);

საქმ. 7 დას. III, 1-8. ინ. 7 დას. II, 12-22. ღმრთისმშობელისა: ფილიპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. 

* გარდამავალია, იდღესასწაულება ბრწყინვალე შვიდეულის პარასკევს.

ბრწყინვალე შვიდეული

ღირსისა ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (IX); 
მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა და მისთანა მოწამეთა: ავდელი და ანანია ხუცესთა, ქუსდაზატ (უსფაზან) საჭურისისა, ფუსიკისა, აზატისა, ასკიტრეასი და სხვათა მრავალთა (IV); 
ღირსისა აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 435); 
ღირსისა ზოსიმე სოლოვეცკელი იღუმენისა (1478); 
მოწამისა ადრიანესი (251); 
აღაპიტე რომის პაპისა (536);

საქმ. 8 დას. III, 11-16. ინ. 11 დას. III, 22-33. 

ლიტურგიის შემდეგ არტოსის განტეხა და დარიგება. 
შენიშვნა: აღსავლის კარები დაიხურება IX ჟამის წინ.

აღდგომიდან მე-2 მოციქულ თომას კვირიაკე. ანტიპასქა. ხმა I

აღდგომის განახლება. კვირაცხოვლობა. ღირსისა ბასილისა (რატიშვილი, XIII); 
ღირსისა იოანესი, ღირსი გრიგოლ დეკაპოლელის მოწაფისა (820-850);
მოწამეთა: ბიკტორისი, ზოტიკისი, ზენონისი, აკვინდინესი და სევერიანესი (303); 
კოზმან აღმსარებელისა, ქალკედონელი ეპისკოპოსისა, და ღირსისა ავქსენტისა (815-820); 
მოწამისა იოანე ახლისა, იოანინელისა (1526);

ცისკ.: სახ. I, მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. 
ლიტ.: საქმ. 14 დას. V, 12-20. ინ. 65 დას. XX, 19-31.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული

ღირსისა იოანესი, პალესტინის ძველი ლავრის ხუცისა (VIII); 
მოწამეთა: თეონასი, ქრისტეფორესი და ანტონინესი (303); 
მღვდელმოწამისა პაფნუტისა, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა; გიორგი აღმსარებელისა, პისიდიის ანტიოქიის ეპისკოპოსისა (813-820); ტრიფონ კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (933); 
ღირსისა ნიკიფორე იღუმენისა; ნეტარისა მატრონა მოსკოველისა (1952);

საქმ. 9 დას. III, 19-26. ინ. 6 დას. II, 1-11.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული

მიცვალებულთა ხსენება. ღირსისა თეოდორე ტრიქინასი („დაფანჩულისა“); 
მოციქულისა 70-თაგანისა ზაქე მეზვერესი (I); 
გრიგოლისა (593) და ანასტასი სინელისა (599), ანტიოქიელ პატრიარქთა; 
ღირსისა ანასტასისა, სინას მთის იღუმენისა (685); 
ნიკოლოზ ვერიმიროვიჩისა, ოხრიდისა და ჟიჩის ეპისკოპოსისა (წმიდა ნაწილთა გადასვენება 1991 წ.); 
ღირსისა ათანასე მეტეორელისა (1380);

საქმ. 10 დას. IV, 1-10. ინ. 10 დას. III, 16-21.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული

მღდელმოწამისა ექვთიმესი, გაენათელი მიტროპოლიტისა (შერვაშიძე, +1822); 
მღდელმოწამისა იანვარისა და მისთანათა: პროკულე, სოსე და ფავსტოსი, დისიდერისა, ევტიქისა და აკუტიონისა (305);
მოწამეთა: თეოდორე პერგიელისა, დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (II); 
მოწამეთა: ისაკისა, აპოლოსისა და კოდრატესი (303); 
მაქსიმიანესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (434); 
მოწამისა დედოფლისა ალექსანდრასი (314);

საქმ. 11 დას. IV, 13-22. ინ. 15 დას. V, 17-24.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული

ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (613); 
მოციქულთა: ნათანაელისა, ლუკასი და კლიმენტისა (I); 
ღირსისა ვიტალისა (609-620);

საქმ. 12 დას. IV, 23-31. ინ. 16 დას. V, 24-30.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული

წმიდისა დიდისა მოწამისა, ძლევაშემოსილისა და სასწაულთმოქმედისა გიორგისი, კაპადუკიელისა (303); 
მოწამისა დედოფლისა ალექსანდრასი (303-314);
მოწამეთა: ანატოლისა და პროტოლეონისა (303);

ცისკ.: ლკ. 63 დას. XII, 2-12; 
ლიტ.: საქმ. 13 დას. V, 1-11. ინ. 17 დას. V, 30 - VI, 2. დიდმოწ.: საქ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული

მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (272); 
მოწამეთა: პასიკრატისა და ვალენტინისა (228); 
მოწამეთა: ევსევი, ნეონ, ლეონტი, ლონგინოზ და სხვათა (303); 
ღირსისა თომა სალოსისა (546-560); 
ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (VI-VIII); 
ღირსისა იოანიკე დევიჩელისა (XIII);

საქმ. 15 დას. V, 21-33. ინ. 19 დას. VI, 14-27.

აღდგომიდან მე-3, მენელსაცხებლეთა დედათა კვირიაკე. ხმა II

წმიდათა მენელსაცხებლეთა დედათა: მარიამ მაგდალინელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართლისა იოსებ არიმათიელისა და ნიკოდიმოსისა; 
კეთილმსახურისა თამარისა, მეფისა ყოვლისა საქართველოჲსა* (1213); 
წმიდისა ყოვლადქებულისა, მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (63);

ცისკ.: სახ. III, მკ. 71 დას. XVI, 9-20. 
ლიტ.: საქმ. 16 დას. VI, 1-7. მკ. 69 დას. XV, 43 - XVI, 8. თამარ მეფისა: რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-9. 

* გარდამავალია, მოხსენებიან აღდგომიდან III კვირიაკეს.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული

მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (322); 
მართლისა გლაფირა ქალწულისა (322); 
წმ. სტეფანე პერმელი ეპისკოპოსისა (1396); 
ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა (XIII);

საქმ. 17 დას. VI, 8 - VII, 5, 47-60. ინ. 13 დას. IV, 46-54.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული

მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, ნათესავისა უფლისა (107); 
მართლისა ევლოგი უცხოთშემწყნარებელისა (IV); 
წმ. სვიმეონ ნიგერისა;

საქმ. 18 დას. VIII, 5-17. ინ. 20 დას. VI, 27-33.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული

მოციქულთა 70-თაგანთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა მათთანა წამებულთა (I); 
მოწამეთა: დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286); 
მოწამეთა: სატორნი, იაკისქოლე, ფავსტიანე, იანვარი, მარსალი, ევფრასი, მამია, მურინე, ზენონ, ევსევი, ნეონ და ვიტალისა (დაახლ. 63). 

საქმ. 19 დას. VIII, 18-25. ინ. 21 დას. VI, 35-39.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული

წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებელისა (62); 
300-თა მხედართა, მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა მოწამეთა, დუდიკვათსა და პაპათში (დღევანდელი თურქეთი) მუსლიმთაგან მოწყვეტილთა (XVII-XVIII);
ცხრათა კვიზიკელ მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასისა და ფილიმონისა (286-299); 
ღირსისა მემნონ სასწაულთმოქმედისა; 
მოწამეთა: დიოდორესი და როდოპიანე დიაკონისა (284-305); 
წმ. ვასილი ოსტროჟანელისა, ზახოლმსკელი და ჰერცოგოვინელი მიტროპოლიტისა (1671); 
მოწამისა იოანე ვალაქიელისა (1662);

საქმ. 20 დას. VIII, 26-39. ინ. 22 დას. VI, 40-44.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული

წმიდისა და ყოვლადქებულისა იაკობ მოციქულისა, ძისა ზებედესი და ძმისა წმიდისა იოანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყველისა (44); 
ეგნატე ბრიანჩანინოვისა (1867); 
დონატე ევრიელი ეპისკოპოსისა (387); 
მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (პოვნა წმიდათა ნაწილთა IV ს.); 
მოწამისა მაქსიმესი;

საქმ. 21 დას. VIII, 40 - IX, 19. ინ. 23 დას. VI, 48-54.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული

წინასწარმეტყველისა იერემიასი (VI ს. ქრისტეს შობამდე); 
კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოჲსა (1213); 
ზოსიმე II-სა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა და ჰიმნოგრაფისა (XV); 
ღირსმოწამისა ვატა სპარსისა (IV); 
ღირსმოწამეთა ათონელთა: ექვთიმესი (1814), ეგნატესი (1814), და აკაკისა (1816); 
მოწამისა რომანოზ ახლისა;

ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-16. 
ლიტ.: საქმ. 22 დას. IX, 20-31. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2. მეფისა: რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. X, 1-9.

აღდგომიდან მე-4, განრღვეულის კვირიაკე. ხმა III

მართლისა ტაბითასი* (I); 
ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 373 წ.); 
მოწამეთა: ესპერისა და ზოიასი და ძეთა მათთა კვირიაკესი და თეოდულესი (II); 
კეთილმსახურისა და მოციქულთა სწორისა ბორისისა (მიხეილისა), ბულგარელთა მეფისა (907); 
კეთილმორწმუნეთა რუსეთის მთავართა: ბორისისა (რომანოზისა) და გლებისა (დავითისა) (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 1072 და 1115 წ.წ.); 
ათანასე კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, სასწაულთმოქმედისა (1654);

ცისკ.: სახ. IV, ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. 
ლიტ.: საქმ. 23 დას. IX, 32-42. ინ. 14 დას. V, 1-15. 

*გარდამავალია, მოიხსენიება განრღვეულის კვირიაკეს.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული

მამაჲ კათალიკოსისა (744); 
ღირსთა: მიქაელ და არსენ ქართველთა, ულუმბოელთა (IX);
 
მოწამეთა: ტიმოთესი და მავრასი (286);
ღირსისა პეტრე საკვირველთმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (X); 
ღირსისა თეოდოსისა, კიევო-პეჩორელ იღუმენისა (1074);

საქმ. 24 დას. X, 1-16. ინ. 24 დას. VI, 56-69.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული

ქალწულმოწამისა პელაგია ტარსიელისა (290); 
მღვდელმოწამისა ერაზმისა, თორმიელი ეპისკოპოსისა (303); 
მღვდელმოწამისა ალვიანე ანეელი ეპისკოპოსისა, და მოწაფეთა მისთა (304); 
მღვდელმოწამისა სილვანე ღაზელი ეპისკოპოსისა, და მისთანა 40-თა მოწამეთა (311); 
ღირსისა ნიკიფორე მიდიკიელი იღუმენისა (814);

საქმ. 25 დას. X, 21-33. ინ. 25 დას. VII, 1-13.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული

განზოგება ერგასისა;
დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (I-II); 
ქალწულმოწამისა საგდუხტისა; 
დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა „ბარძიმი შეუსმელი“ (1878);

საქმ. 34 დას. XIV, 6-18. ინ. 26 დას. VII, 14-30.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული

მართლისა იობ მრავალვნებულისა (დაახლ. 2000-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამეთა: ბარბარ მხედრისა, ბაქოსი, კალიმაქესი და დიონისესი (დაახლ. 362); 
მოწამისა ბარბარ ავაზაკყოფილისა;

საქმ. 26 დას. X, 34-43. ინ. 29 დას. VIII, 12-20.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული

ხსენება გამოჩინებისა პატიოსნისა ჯვარისა იერუსალიმს (351); 
ღირსთა ასურელთა მამათა - იოანე ზედაზნელისა და 12-თა მოწაფეთა მისთა: აბიბოს ნეკრესელისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა (თათა მამებელისა), ისე წილკნელისა, იოსებ ალავერდელისა, ეზდრიოს (ისიდორე) სამთავნელისა, მიქაელ ულუმბოელისა, პიროს ბრეთელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (VI-VII) და ელია დიაკონისა; 
მოწამისა აკაკი ასისთავისა (303);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: საქმ. 27 დას. X, 44 - XI, 10. ინ. 30 დას. VIII, 21-30. ღირსთა: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული

მოციქულისა და მახარებელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (98-117); 
ღირსისა არსენი დიდისა (დაახლ. 449-450);

ცისკ.: ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ.: საქმ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 31 დას. VIII, 31-42. მოც.: 1 ინ. 68 დას. I, 1-7. ინ. 61 დას. XIX, 25-27; XX, 24-25.

აღდგომიდან მე-5 კვირიაკე, სამარიტელისა. ხმა IV

მიცვალება ღირსისა შიო დიდისა, მღვიმელისა, სასწაულთმოქმედისა; ღირსისა ევაგრე ციხედიდელისა; 
აღმოყვანება ნაწილთა წმ. ნიკოლოზ საკვირველთმოქმედისა მირონ-ლუკიიდან ბარში* (1087); 
წინასწარმეტყველისა ესაიასი (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამისა ქრისტეფორესი (250);

ცისკ.: ასხ. VII ინ. 63 დას. XX, 1-10. 
ლიტ.: საქმ. 28 დას. XI, 19-26, 29-30. ინ. 12 დას. IV, 5-42. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30. 

* წმიდა ნიკოლოზის ნაწილთა აღმოყვანება იდღესასწაულება მხოლოდ რუსეთის ეკლესიაში, როგორც გვაუწყებს ქართული „სადღესასწაულო“. „საუწყებელ არს, ვითარმედ დღესა ამას მაისსა თ (9), დღესასწაულობს დიდი ეკლესია როსიისა წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა, ნიკოლაოს მირონ-ლუკიის არხიეპისკოპოსისა და საკჳრველთმოქმედისა აღმოხუმასა ნაწილთასა მირონ-ლუკიით და დადებასა იტალიასა შინა, ქალაქსა ბარს, არამედ ეკლესიაჲ საბერძნეთისაჲ არარასა ჴსენებასა ამისსა აღასრულებს, ვითარ-იგი არცა ეკლესიაჲ ქართველთაჲ, და ამისთჳს აკოლუთიაჲ მსიი არ გარდამოვიღე ჩუენსა ზედა ჴმასა რუსულისაგან, ხოლო (უკუეთუ) ვისმე ჰნებავს დღესასწაულობად, ვითარცა დეკემბერსა ვ (6) დღესა წერილ არს წმიდათაგან მამათა, იგი აკოლუთიაჲ იჴმაროს მან აქაცა“ [იხ. სადღესასწაულო, გვ. ჩიდ - (1014)].

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული

ყოვლადქებულისა მოციქულისა სიმონ მოშურნისა (კანანელისა), საქართველოში ქრისტიანობის მქადაგებელისა (I); 
მოწამეთა: ალფისა, ფილადელფისა, კვიპრიანესი, ონისიმესი, ერაზმისა და სხვათა (251);
მოწამისა ისიქი ანტიოქიელისა (IV); 
ღირსისა ისიდორა სალოსისა (IV); 
ნეტარისა ნეტარისა ტაისიასი (V); 
ღირსისა ნისიმესი;

ცისკ.: ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ.: საქმ. 30 დას. XII, 12-17. ინ. 32 დას. VIII, 42-51. მოც.: 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 56 დას. XIII, 54-58.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული

ნეტარისა ქრისტესიასი, ქრისტეფორედ წოდებულისა (1771); 
მღვდელმოწამისა მოკი ხუცისა, მაკედონიის ამფიპოლისელისა (295); 
მოციქულთა სწორთა მეთოდესი (885) და კირილესი (869), სლოვენთა მოძღვართა; 
ნიკოდიმ სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1325);

საქმ. 31 დას. XII, 25 - XIII, 12. ინ. 33 დას. VIII, 51-59.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული

წარგზავნა ერგასის განზოგების დღესასწაულისა;
ეპიფანე კვიპრელი ეპისკოპოსისა (403) და გერმანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (740); 
საბინე კვიპრელი მთავარეპისკოპოსისა (V) და პოლუბისა, რინოკირელი ეპისკოპოსისა (V); 
მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (1913); 
მოწამისა იოანე ვალაქიელისა (1662);

საქმ. 32 დას. XIII, 13-24. ინ. 18 დას. VI, 5-14.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული

ღირსისა ეფვთიმე ახლისა, ქართველისა, ათონელისა, მთარგმნელისა (1028); 
ღირსმოწამეთა, ათონის ივერთა მონასტერში ლათინთაგან წამებულთა (XIII); 
მოწამეთა: გლიკერია ქალწულისა და მისთანა ლაოდიკესი, დილეგის მცველისა (177); 
მოწამისა ალექსანდრე რომაელისა (284-305); 
პავსიკაკო სინადელი ეპისკოპოსისა (606); 
წმიდათა: გიორგი აღმსარებელისა, მეუღლისა მისისა ირინესი და შვილთა მათთა (IX);

საქმ. 35 დას. XIV, 20-27. ინ. 35 დას. IX, 39 - X, 9.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული

მოწამისა ისიდორ ქიოსელისა (251); 
მოწამისა მაქსიმესი (250); 
ღირსისა სერაპიონ სინდონიტისა (V); 
ლეონტი იერუსალიმელი პატრიარქისა (1175); 
მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპოსისა (IV);

საქმ. 36 დას. XV, 5-34. ინ. 37 დას. X, 17-28.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული

ღირსისა პახუმი დიდისა, თებაიდელისა (დაახლ. 348); 
ღირსისა პიროს ბრეთელისა (VI); 
აქილე ლარისიელი ეპისკოპოსისა (330);

საქმ. 37 დას. XV, 35-41. ინ. 38 დას. X, 27-38.

აღდგომიდან მე-6, ბრმის კვირიაკე. ხმა V

ღირსისა თეოდორე განწმედილისა, იღუმენისა, ღირსი პახუმი დიდის მოწაფისა (368); 
მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (213-250); 
მოწამეთა: ვიტესი, მოდესტისა და კრისკენტიასი (303); 
ნეტარისა ყრმისა მუზა ქალწულისა (V); 
ღირსთა მამათა, წმიდა საბას ლავრაში გვემულთა (614); 
გიორგი II მიტილენელი ეპისკოპოსისა (IX); 

ცისკ.: სახ. VIII, ინ. 64 დას. XX, 11-18. 
ლიტ.: საქმ. 38 დას. XVI, 16-34. ინ. 34 დას. IX, 1-38.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული

მოციქულთა 70-თა: ანდრონიკესი და იუნიასი (I); 
მოწამეთა: სოლოქონისა, პამფამირესი და პამფალონ მხედართა (284-305); 
სტეფანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (893); 
ათანასე ახლისა, ქრისტიანოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულთმოქმედისა (1707/1708);

საქმ. 39 დას. XVII, 1-15. ინ. 40 დას. XI, 47-57.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული

წმიდათა მამათა შვიდთა მსოფლიოთა კრებათა; 
წმიდათა მოწამეთა ძმათა: დავითისა და ტარიჭანისა (693); 
მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და შვიდთა ქალწულმოწამეთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (303); 
მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლესი და ქრისტინესი (249-251); 
მოწამეთა: სვიმეონისა, ისააკისა და ბაქტისისა (IV); 
მოწამეთა: ირაკლისი (ჰერაკლესი), პავლინესი და ბენედიმესი;

საქმ. 40 დას. (შუათგან), XVII, 19-28. ინ. 42 დას. XII, 19-36.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული

წარგზავნა აღდგომის დღესასწაულისა; 
წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი (საქართველოში შემოსვლა, დაახლ. 323); 
ღირსისა იოანე გუთელ ეპისკოპოსისა (საქართველოში ხელდასხმული, 770-790); 
მღვდელმოწამეთა: პატრიკისა, პრუსელი ეპისკოპოსისა და მისთანა აკაკი, მენანდრო და პოლიენო ხუცესთა (დაახლ. 100);
მოწამისა კალუთა ეგვიპტელისა (284-303);
კეთილმსახურისა მთავრისა დიმიტრი დონელისა (1389);

ცისკ
.: მთ. 34 დას. X, 1-8. 
ლიტ.: საქმ. 41 დას. XVIII, 22-28. ინ. 43 დას. XII, 36-47. წმ. ნინოსი: 1 კორ. 131 დას. IX, 9-16. მთ. 104 დას. XXV, 1-13

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული

ამაღლება უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი;
მოწამეთა ქართველთა, ქრისტეს სარწმუნოებისათვის ფერეიდანში (ირანი) სპარსთაგან მოწყვეტილთა* (XVII-XVIII); 
მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი** (IV);
კრება მანგლისის ჯვარისა. ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი, მოციქულთა სწორ ნინოს მშობელთა (IV); 
მოწამეთა: თალალესი, ალექსანდრესი და ასტერისა (284); 
მოწამისა ასკალონისა (287); 
აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა მოსკოველი მიტროპოლიტისა ალექსისა(1431);

ცისკ.: მკ. 71 დას. XVI, 9-20. 
ლიტ.: საქმ. 1 დას. I, 1-12. ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. მოც. სწ.: 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ლკ. 50 დას. X, 1-15. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება ამაღლებას. 
** მოციქულთა სწორთა მოსახსენებელი აღდგენილია დ. კარიჭაშვილის ცნობის ფურცელზე (საქარველოს მოკლე ისტორია, ტფ., 1907. გვ. 26).

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული

შემდგომი დღესასწაული ამაღლებისა;
მოციქულთა სწორთა: კონსტანტინე მეფისა (337) და დედისა მისისა ელენე დედოფლისა (327); 
კრება ვლადიმერის ღმრთისმშობლის ხატისა;

ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-17. 
ლიტ.: საქმ. 42 დას. XIX, 1-8. ინ. 47 დას. XIV, 1-11. მოც.სწ.: საქმ. 49 დას. XXVI, 1-5, 12-20. ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული

შემდგომი დღესასწაული ამაღლებისა;
მოწამისა ვასილისკოსი, აფხაზეთის კომანში წამებულისა (308); 
მოწამისა იოანე (ვლადიმერ) სერბელი მთავრისა (1015); 
ხსენება მეორე მსოფლიო კრების წმიდათა მამათა (381);

საქმ. 43 დას. XX, 7-12. ინ. 48 დას. XIV, 10-21.

აღდგომიდან მე-7 კვირიაკე. ხმა VI

ამაღლების შემდგომი დღესასწაული;
I მსოფლიო კრების წმიდა მამათა (325 წ.). ღირსისა დამიანესი, მეფე-ყოფილისა დემეტრესი, გარეჯელისა, „შენ ხარ ვენახის“ მთქმელისა (1157); 
მიქაელ აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (821); 
ღირსმოწამისა მიქაელისა (IX);

ცისკ.: სახ. X, ინ. 66 დას. XXI, 1-14. 
ლიტ.: საქმ. 44 დას. XX, 16-18, 28-36. ინ. 56 დას. XVII, 1-13.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული

შემდგომი დღესასწაული ამაღლებისა;
ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულთმოქმედისა, რომელი იყო დამკვიდრებული მთასა საკვირველსა (590-596); 
მოწამეთა: მელეტი სტრატილატისა, სტეფანესი, იოანესი, სერაპიონ ეგვიპტელისა, კალენიკე მოგვყოფილისა, თეოდორესი და ფავსტოსი და მათთანა მრავალთა მხედართა (II-III);

საქმ. 45 დას. XXI, 8-14. ინ. 49 დას. XIV, 27 - XV, 7.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული

შემდგომი დღესასწაული ამაღლებისა;
წმიდა იოანე ნათლისმცემლის პატიოსანი თავის მესამედ პოვნა (850);
 
მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპოსისა (IV);

ცისკ.: ლკ. 31 დას. VII, 17-30. 
ლიტ.: საქმ. 46 დას. XXI, 26-32. ინ. 53 დას. XVI, 2-13. ნათლისმც.: 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 40 დას. XI, 2-15.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული

შემდგომი დღესასწაული ამაღლებისა;
ღირსისა დოდო გარეჯელისა*
(596); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: კარპესი და ალფესი (I); 
მოწამისა გიორგი ახლისა (1515); 
მოწამეთა: ამბერკისა და ელენესი (I); 
ღირსისა იოანე აღმსარებელისა, ფსიხაიტისა (IX);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: საქმ. 47 დას. XXIII, 1-11. ინ. 54 დას. XVI, 15-23. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება ამაღლების შემდგომ ოთხშაბათ

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული

შემდგომი დღესასწაული ამაღლებისა;
ღირსისა დავით გარეჯელისა და მოწაფისა მისისა ლუკიანესი (VI\VII); 
მამადავითობა თბილისში*; 
ღირსისა ბასილისა, მეფე ბაგრატ III-ის ძისა (XI); 
ღირსისა მიქაელ პარეხელისა (VIII-IX); 
მღვდელმოწამისა თერაპონტი სარდიელი ეპისკოპოსისა (III); 
მოწამეთა თეოდორა ქალწულისა და დიდიმო მხედრისა (304); 
მართლისა იოანე რუსისა, აღმსარებელისა (1730);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: საქმ. 48 დას. XXV, 13-19. ინ. 55 დას. XVI, 23-33. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება ამაღლების შემდგომ ხუთშაბათს.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული

წარგზავნა უფლის ამაღლების დღესასწაულისა;
ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალკედონელი ეპისკოპოსისა (IX); 
მღვდელმოწამისა ევტიქი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (I);
 მოწამისა ელიკონიდასი (244); 
მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (VI-VII);

საქმ. 50 დას. XXVII, 1-44. ინ. 57 დას. XVII, 18-26.

ღვთისმშობლის მიძინების დღე, აღდგომიდან მე-7 შვიდეული

სულის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება;
მოწამისა თეოდოსია ქალწულისა, ტვირელისა (307-308); 
პირველი მსოფლიო კრების მამათა (325); 
ალექსანდრესი, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (326); 
ღირსმოწამისა თეოდოსია ქალწულისა, კონსტანტინეპოლელისა (730); 

ლიტ.: საქმ. 51 დას. XXVIII, 1-31. ინ. 67 დას. XXI, 15-25. მიცვალ.: 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

აღდგომიდან მე-8 კვირიაკე. ხმა VII

მეერგასე (50-ე) დღე შემდგომად პასექისა.;
კვირიაკე სულისა წმიდისა. სულთმოფენობა მარტვილია*.;
მრავალთა წმ. ქართველთა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთა** (XVII-XVIII);
 
ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (383);

ცისკ.: ინ. 65 დას. XX, 19-23. 
ლიტ.: საქმ. 3 დას. II, 1-11. ინ. 27 დას. VII, 37-52; VIII, 12. 

* მარტვილია - მარტვილია სულიწმიდის მოფენის უძველესი სახელწოდებაა. იგი გვიჩვენებს, რომ ამ დღეს მოხდა დამოწმება (ბერძნ. „მარტვირია“) ქრისტეს ღვთაებრიობისა, რადგანაც აღესრულა მოწაფეებისათვის მის მიერ მიცემული აღთქმა, მოკლე ხანში სულიწმიდის მოვლინების შესახებ (საქმე მოც. I, 4-5). 
** გარდამავალია, მოიხსენიება სულთმოფენობას.

1-ლი შვიდეული შემდგომად ერგასისა

სულთმოფენობის შემდგომი დღესასწაული. სული წმიდის ორშაბათი*.;
მოციქულისა 70-თაგანისა ერმისა (I); 
მოწამისა ჰერმეს კომანელისა (II); 
მოწამისა ფილოსოფოს ალექსანდრიელისა (III);

ეფეს. 229 დას. V, 9-19. მთ. 75 დას. XVIII, 10-20. 

* „სული წმიდის ორშაბათი“ - ეს ტერმინი ლიტურგიკულ კრებულებში აღნიშნავს სულიწმიდის მოფენის დღესასწაულის მეორე დღეს - ორშაბათს.

1-ლი შვიდეული შემდგომად ერგასისა

სულთმოფენობის შემდგომი დღესასწაული.;
ღირსმოწამეთა: მღვდელმონაზონისა შიო ახლისა, დავით მწირისა, გაბრიელისა, პავლესი და გაბრიელისა, გარეჯელთა, ლეკთაგან მოწყვეტილთა (1696-1700);
მოწამეთა: იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და მათთანათა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველპისტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (166);

რომ. 79 დას. I, 1-7, 13-17. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 13.

1-ლი შვიდეული შემდგომად ერგასისა

სულთმოფენობის შემდგომი დღესასწაული. მცხეთის ჯვრის დღესასწაული*; 
ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (828);

ლიტ.: რომ. 80 დას. I, 18-27. მთ. 12 დას. V, 20-26. ჯვარისა: 1 კორ. 125 დას. I, 18-25. I, 18-24. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 3-35.

1-ლი შვიდეული შემდგომად ერგასისა

სულთმოფენობის შემდგომი დღესასწაული.;
მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდისა, იპატისა, პავლესი, დიონისესი და ქალწულმოწამისა პავლასი (270-275); 
მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცისა, ივლიანე დიაკონისა, მარკელინესი და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა (81-96);

რომ. 81 დას. I, 28 - II, 9. მთ. 13 დას. V, 27-32.

1-ლი შვიდეული შემდგომად ერგასისა

სულთმოფენობის შემდგომი დღესასწაული;
მიტროფანე კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (დაახლ. 326); 
მოწამეთა: ფრონტასისა, სევერინესი, სევერიანესი და სილანესი (I); 
მოწამისა კონკორდისა (175); 
მღვდელმოწამისა ასტისა, დურაჰის ეპისკოპოსისა (II); 
ღირსისა ზოსიმესი, ეგვიპტის ბაბილონელი ეპისკოპოსისა (VI); 
წმ. მენელსაცხებლე დედათა: მართასი და მარიამისი, მართალ ლაზარეს დათა;

რომ. 82 დას. II, 14-29. მთ. 14 დას. V, 33-41.

1-ლი შვიდეული შემდგომად ერგასისა

სულთმოფენობის დღესასწაულის წარგზავნა;
მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპისკოპოსისა (362); 
მოწამეთა: მარკიანესი, ნიკანდროსი, იპერიქესი, აპოლონისა, ლეონიდესი, არიოსისა, გორგისი, სელინისა, ერინისა და პამბოსი (305-311); 
ღირსისა თეოდორე სასწაულთმოქმედისა (დაახლ. VI); 
ღირსისა ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა (IV); 
ღირსისა დოროთესი, აბბა სერიდის სავანიდან (620); 
ილარიონისა, დალმატის მამასახლისისა (ხსენება სასწაულისა მისისა);

რომ. 79 დას. (შუათგან), I, 7-12. მთ. 15 დას. V, 42-48.

1-ლი კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა, ყოველთა წმიდათა. ხმა VIII

ღირსისა ბესარიონისა, ეგვიპტელი სასწაულთმოქმედისა (IV-V); 
ღირსისა ილარიონ ახლისა (845); 
ღირსთა ქალწულმოწამეთა: არქელაიასი, თეკლასი და სოსანასი (293); 
მოწამეთა: მამელხთასი და ზინაიდასი;
პეტრე-პავლობის მარხვის აღება;

ცისკ.: სახ. I, მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. 
ლიტ.: ებრ. 330 დას. XI, 33-XII, 2. მთ. 38 დას. X, 32-33, 37-38; XIX, 27-30.

მე-2 შვიდეული შემდგომად ერგასისა

მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (303); 
მოწამეთა: ვალერიასი, კვირიაკიასი და მარიამისა (284-305); 
მღვდელმოწამისა მარკელე რომის პაპისა, და მოწამეთა: კლავდისი, კვირინესი და ანტონინესი (304); 
მოწამეთა: სისინი და კვირიკე დიაკონთა, სმარაგდისა, ლარგისა, აპრონიანესი, სატურნინესი, პაპიუსისა და მავროს მხედართა და კრისკენტიანესი, მოწამე დედათა: პრისკილასი, ლუკიანასი და არტემია მეფის ასულისა (304-310); 
ღირსთა: ანთიმო ხუცისა და სტეფანესი;
პატრე-პავლობის მარხვის დასაწყისი;

რომ. 83 დას. II, 28 - III, 18. მთ. 19 დას. VI, 31-34; VII, 9-11.

მე-2 შვიდეული შემდგომად ერგასისა

დიდმოწამე თეოდორე სტრატილატისა (IV); 
მღვდელმოწამისა თევდორესი, კველთელი მღვდელისა (1608-1609); 
ეფრემისა, ანტიოქიელი პატრიარქისა (545); 
ღირსისა ზოსიმე ფინიკიელისა (VI); 
მოწამეთა: ნიკანდროსი და მარკიანესი; ეპისკოპოსისა აკვილიანესი;

რომ. 86 დას. IV, 4-12. მთ. 22 დას. VII, 15-21.

მე-2 შვიდეული შემდგომად ერგასისა

კირილე ალექსანდრიელ მთავარეპისკოპოსისა (444); 
ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (XIII); 
მოწამეთა: თეკლასი, მართასი და მარიამისა, სპარსეთს ვნებულთა (346); 
წმიდისა დედისა პელაგიასი, რომელი ოდესმე იყო მეძავი, ანტიოქია ქალაქსა შინა;

რომ. 87 დას. IV, 13-25. მთ. 23 დას. VII, 21-23.

მე-2 შვიდეული შემდგომად ერგასისა

მღვდელმოწამისა ტიმოთესი, პრუსელი ეპისკოპოსისა (361-363); 
მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა (313); 
ღირსისა თეოფანე ანტიოქიელისა და ღირსისა დედისა პანსემნისა (363); 
ბასიანე ლავდიელი ეპისკოპოსისა (409);

რომ. 89 დას. V, 10-16. მთ. 27 დას. VIII, 23-27.

მე-2 შვიდეული შემდგომად ერგასისა

მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (I); 
ღმრთისმშობლის ხატისა „ღირს არს“ (X). 

ცისკ.: ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ.: რომ. 90 დას. V, 17 - VI, 2. მთ. 31 დას. IX, 14-17. მოც.: საქ. 28 დას. XI, 19-26, 29-30. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

მე-2 შვიდეული შემდგომად ერგასისა

ღირსისა იოანე (თორნიკე) მთაწმიდელისა, სვინგელოზისა (X); 
ღირსისა ისიდორე სამთავნელისაცამეთ ასურელ მამათაგანისა (VI); 
ღირსისა ონოფრე დიდისა (IV); 
ღირსთა: იოანესი, ანდრიასი, ირაკლემონისა და თეოფილესი (IV);
 
ღირსისა პეტრე ათონელისა (734);

რომ. 84 დას. III, 19-26. მთ. 20 დას. VII, 1-8.

მე-2 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა I

ყოველთა ღირსთა და ღმერთშემოსილთა მამათა, ათონის წმიდა მთაზე და რუსეთს გაბრწყინვებულთა*;
მღვდელმოწამისა ანთიმ (ანთიმოზ) ივერიელისა, უნგრო-ვლახეთის მიტროპოლიტისა (1716); 
მოწამისა აკვილინა ბიბლოსელისა (293); 
ტრიფილე კვიპროსის ლევკუსიის ეპისკოპოსისა (370); 
ქალწულმოწამისა ანტონინასი (284-305); 
ღირსთა: ანასი (826) და ძისა მისისა იოანესი (IX);

ცისკ.: სახ. II, მკ. 70 დას. XVI, 1-8. 
ლიტ.: რომ. 81 დას. (შუათგან), II, 10-16. მთ. 9 დას. IV, 18-23. მღ.მოწ.: ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 63 დას. XII, 2-12. 

* გარდამავალია, მოიხსენიება სულთმოფენობიდან მე-2 კვირიაკეს.

მე-3 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ელისესი (IX ს. ქრისტეს შობამდე); 
მეთოდესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (847);

რომ. 94 დას. VII, 1-13. მთ. 34 დას. IX, 36 - X, 8.

მე-3 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ამოსისა (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამეთა: ვიტესი, მოდესტისა და კრისკენტია მზრდელისა (303); 
მოწამისა დულე კილიკიელისა (305-313); 
ღირსისა დულე ვნებადამთმენისა, ეგვიპტელისა; ღირსისა იერონიმე ნეტარისა, სტრიდონელისა (420); 
ნეტარისა ავგუსტინესი, ჰიპონიელი ეპისკოპოსისა (430); 
ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიოპოლელი ეპისკოპოსისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა IX ს.); 
კეთილმორწმუნისა ლაზარესი, სერბეთის მთავრისა (1389); 
ეფრემისა, სერბეთის პატრიარქისა (1395); 

რომ. 95 დას. VII, 14 - VIII, 2. მთ. 35 დას. X, 9-15.

მე-3 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსმოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (ჩოლოყაშვილი, 1612); 
მოციქულისა ფორტუნეტესი (I); 
მღვდელმოწამისა ტიგროს ხუცისა და მოწამისა ევტროპი წიგნისმკითხველისა (404); 
ტიხონ ამათუნტელი ეპისკოპოსისა (425);

რომ. 96 დას. VIII, 2-13. მთ. 36 დას. X, 16-22.

მე-3 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა შალვა ახალციხელისა (1227); 
მოწამეთა: მანოელისა, საბელისა და ისმაილისა (362);

რომ. 98 დას. VIII, 22-27. მთ. 37 დას. X, 23-31.

მე-3 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (VI); 
მოწამეთა: ლეონტისი, იპატისი, პოპლისი და დომენტიანესი (70-79);
პანუმიდე ეპისკოპოსისა.;

რომ. 101 დას. IX, 6-19. მთ. 38 დას. X, 32-26; XI, 1.

მე-3 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (80); 
მოწამისა ზოსიმესი (II);
ღირსისა პაისი დიდისა (V); 
ღირსისა იოანე განდეგილისა (VI); 
ღირსისა პაისი ხილენდარელისა (XVIII).;

რომ. 85 დას. III, 28 - IV, 3. მთ. 24 დას. VII, 24 - VIII, 4.

მე-3 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა II

მოწამეთა: ინნასი, პინნასი და რიმმასი (I-II); 
მოწამეთა: არისტოკლე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა (306); 
მღვდელმოწამისა მეთოდისა, პატარელი ეპისკოპოსისა (312); 
ლევკი აღმსარებელისა, ვრუნტისიოპოლელი ეპისკოპოსისა (V); 
მოწამეთა: იოსტოსი და დულასი; მღვდელმოწამისა ავინკრიტესი და მისთანათა; ღირსისა იოსებ განშორებულისა;

ცისკ.: სახ. III, მკ. 71 დას. XVI, 9-20. 
ლიტ.: რომ. 88 დას. V, 1-10. მთ. 18 დას. VI, 22-23.

მე-4 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა. ორშაბათი

დიდებულთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (744) და ლუარსაბისა (1622); 
მოწამეთა: იულიანე მეგვიპტელისა და მისთანათა: კელსისა ოცთა მხედართა, შვიდთა ძეთა მთავრისათა, ანტონელ მღვდელისა და ბასილიასი (284-305); 
მოწამისა იულიანე ტარსელისა (დაახ. 305); 
მღვდელმოწამისა ტერენტი იკონიელი ეპისკოპოსისა (I); 
ღირსთა იულიუს ხუცისა და ივულიანე დიაკონისა (V);
აღმოყვანება ნაწილთა ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (1996);

ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-22. 
ლიტ.: რომ. 102 დას. IX, 18-33. მთ. 40 დას. XI, 2-15. მეფეთა: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

მე-4 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: ზენონისა და ზინასი (304); 
მღვდელმოწამისა ევსევი სამოსატელი ეპისკოპოსისა (380); 
მოწამეთა: სატურნინესი, პომპიანესი, გალაქტიონისა და ივლიანესი;

რომ. 104 დას. X, 11 - XI, 2. მთ. 41 დას. XI, 16-20.

მე-4 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა აგრიპინასი (253-260); 
მოწამეთა: ევსტოქისა, გაიოზისა, პროვოსი, ლოლისა, ურბანისა და სხვათა (IV); 
ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა (1480);

რომ. 105 დას. XI, 2-12. მთ. 42 დას. XI, 20-26. - ოთხშაბათისა;
რომ. 106 დას. XI, 13-24. მთ. 43 დას. XI, 27-30. - ხუთშაბათისა.

მე-4 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

შობა პატიოსნისა, დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესი; 
მოწამეთა: ორენტისა, ფარნაკისა, ეროსისა, ფირმოსისა, ფირმინისა, კვირიაკესი და ლონგინოზისა (IV);

ცისკ.: ლკ. 3 დას. I, 24-25, 57-68, 76, 80. 
ლიტ.: ნათლისმც.: რომ. 112 დას. XIII, 12 - XIV, 4. ლკ. 1 დას. I, 1-25, 57-68, 76, 80.

მე-4 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსმოწამისა ფებრონია ქალწულისა (დაახლ. 304);

რომ. 107 დას. XI, 25-36. მთ. 44 დას. XII, 1-8.

მე-4 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა დავით თესალონიკელისა (540); 
ღირსისა იოანე გუთელი ეპისკოპოსისა (770-790); 
ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (1383);

რომ. 92 დას. VI, 11-17. მთ. 26 დას. VIII, 14-23.

მე-4 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა III

ღირსისა გიორგი მთაწმიდელისა (1065-1066); 
მღვდელმოწამისა კირიონ II-სა, სრულიად საქართველოჲს კათოლიკოს-პატრიარქისა (1918); 
ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებელისა (530); 
მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (I); 
ღირსისა სევეროს ხუცისა (VI);

ცისკ.: სახ. IV, ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. 
ლიტ.: რომ. 93 დას. VI, 18-23. მთ. 25 დას. VIII, 5-13.

მე-5 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა მოწამეთა უვერცხლოთა და სასწაულთმოქმედთა კვიროსისა და იოანესი (412); 
ღირსისა პავლე მკურნალისა; ღმრთისმშობლის ხატისა „სამხელიანი“ (VIII).;

რომ. 109 დას. XII, 4-5, 15-21. მთ. 45 დას. XII, 9-13. - ორშაბათისა;
რომ. 114 დას. XIV, 9-18. მთ. 46 დას. XII, 14-16, 22-30. - სამშაბათისა.

მე-5 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდათა დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი (64) და პავლესი (67);

ცისკ.: ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ.: მოც. - 2 კორ. 193 დას. XI, 21 - XII, 9. მთ. 67 დას. XVI, 13-1

მე-5 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა 12-თა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი (თადეოზისა), სიმონ მოშურნესი (კანანესლისა) და მატათიასი (I-II); 
კეთილმორწმუნისა დინარა დედოფლისა (X). სვეტიცხოველის ეკლესიის დღესასწაული;


ცისკ.: ლკ. 51 დას. X, 16-21. 
ლიტ.: მოც. 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მკ. 12 დას. III, 13-19.

მე-5 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

სასწაულთმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა კოზმან და დამიანესი, რომში წამებულთა (284); 
მოწამისა პოტიტე ყრმისა (II); 
ღირსისა პეტრე პატრიკისა (854); 
ნერსე სომხეთის მთავარეპისკოპოსისა;

რომ. 117 დას. XV, 7-16. მთ. 48 დას. XII, 38-45. - ოთხშაბათისა;
რომ. 118 დას. XV, 17-29. მთ. 49 დას. XII, 46 - XIII, 3 - ხუთშაბათისა.

მე-5 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დადება პატიოსნისა სამოსლისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა ვლაქერნას (473 წ. სიწმიდე ამჟამად დაბრძანებულია ზუგდიდში), ვლაქერნობა; 
იუბენალისა, იერუსალიმელი პატრიარქისა (457);

ლიტ.: რომ. 120 დას. XVI, 1-16. მთ. 50 დას. XIII, 3-9. ღმრთისმშ.: ებრ. 320 დას. IX, 1-7 ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-2

მე-5 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა გიორგი ღმერთშემოსილისა, დაყუდებულისა, ღირსი გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (1068); 
მოწამისა იაკინთე რომაელისა (108);
მოწამეთა: დიომიდესი, ევლამპისა, ასკლიპიოდოტესი და გოლინდუხტისა (II);
მოწამეთა მოკისა და მარკოზისა (IV); 
ღირსისა ალექსანდრესი, „მღვიძარეთა“ სავანის დამაარსებელისა (430); 
ანატოლი კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (458);

ლიტ.: რომ. 97 დას. VIII, 14-21. მთ. 30 დას. IX, 9-13.

მე-5 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა IV

ანდრია კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, „დიდი კანონის“ შემქმნელისა (712-726); 
ღირსისა მართასი, დედისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულთმოქმედისა, რომელი დამკვიდრებულ იყო მთასა საკვირველსა (551); მოწამეთა თეოდოტესი და თეოდოტიასი (105-108); 
მღვდელმოწამისა თეოდორე კვირინელი ეპისკოპოსისა (310); 
ღირსისა ანდრია რუბლიოვისა, ხატმწერისა (XV);

ცისკ.: სახ. V ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. 
ლიტ.: რომ. 103 დას. X, 1-10. მთ. 28 დას. VIII, 28 - IX, 1.

მე-6 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ათანასე ათონელისა და ექვსთა მოწაფეთა მისთა (1000); 
მოწამეთა ანნასი და კვირილასი, რომელსა ეწოდების კიპრილაც (304); 
ღირსისა ლამპადი ირინოპოლელისა, სასწაულთმოქმედისა (X); 
ღირსისა სერგისა, რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულთმოქმედისა (ნაწილთა პოვნა 1422 წ.);

ცისკ.: მთ. 43 დას. XI, 27-30. 
ლიტ.: რომ. 121 დას. XVI, 17-24. მთ. 51 დას. XIII, 10-23. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

მე-6 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა სისოჲ დიდისა (429); 
მოწამეთა: მარინისა, მართასი, ავდიფაქსისა, ამბაკუმისა, კვირინესი, ვალენტინე ხუცისა, ასტერისა და სხვათა მრავალთა, რომში წამებულთა (269); 
მოწამეთა: ისავრო დიაკონისა, ინოკენტისა, ფილიქსისა, ერმოსისა, ბასილისა, პერეგრინესი, და ორთა ქალაქის მთავართა, რუფესი და რუფინესი (III); 
მოწამისა კოინტე ფრიგიელისა (283-284); 
მოწამისა ლუკი ქალწულისა და მისთანა მოწამეთა: რიქსესი, ანტონისა, ლუკიანესი, ისიდორესი, დიონისა, დიოდორესი, ქუთონისა, არონისა, კაპიკესი და სატურისა (301);

1 კორ. 122 დას. I, 1-9. მთ. 52 დას. XIII, 24-30.

მე-6 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა თომა მალეინელისა (X); 
ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა - „კლემაქსა“ შინა მოხსენიებულისა (VI); 
მოწამეთა: პერეგრინესი, ლუკიანესი, პომპისა, ისვიქისა, პაპიანესი, სატორნინესი და გერმანოსი (II); 
ღირსმოწამეთა: ეპიქტეტე ხუცისა და ასტიონე მონოზონისა (290); 
მოწამისა ევანგელესი (III-IV); 
დიდმოწამისა კვირიაკია ნიკომიდიელისა (IV);

1 კორ. 127 დას. II, 9 - III, 8. მთ. 53 დას. XIII, 31-36.

მე-6 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა პროკოპი პალესტინელისა (303); 
გამოცხადება ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა ქალაქსა ყაზანს (1579);

1 კორ. 129 დას. III, 18-23. მთ. 54 დას. XIII, 36-43.

მე-6 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ბაგრატ (პანკრატ) ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (I); 
მღვდელმოწამისა კირილე ჰორტინელი ეპისკოპოსისა (III-IV); 
ღირსმოწამეთა: პატერმოთისა, კოპრესი და მოწამისა ალექსანდრესი (361-363); 
თეოდორე ედესელი ეპისკოპოსისა (IX);

1 კორ. 130 (შუათგან) დას. IV, 5-18. მთ. 55 დას. XIII, 44-54.

მე-6 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

45-თა მოწამეთა, სომხეთის ნიკოპოლისს წამებულთა: ლეონტისა, მავრიკისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (IV); 
მოწამისა აპოლონისა (III); 
მოწამეთა ვიანორესი და სილუანესი (IV); 
ღირსთა ეგვიპტელ მეუდაბნოეთა, ცეცხლით და კვამლით მომწყდართა (398); 
ღირსისა ანტონი კეივო-პეჩორელისა (1073);

რომ. 100 დას. IX, 1-5. მთ. 32 დას. IX, 18-26.

მე-6 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა V

ხსენება დიდმოწამე ევფემია ყოვლადქებულის სასწაულისა, რომლითაც განმტკიცდა მართლმადიდებლობა (451); 
მოწამისა კინდეოზ ხუცისა (III-IV); 
მოციქულთა სწორისა ოლღასი (ელენესი) (969);

ცისკ.: სახ. VI, ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. 
ლიტ.: რომ. 110 დას. XII, 6-14. მთ. 29 დას. IX, 1-8.

მე-7 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსთა მამათა ჩვენთა იოანესი (988) - ღირსი ეფთვიმე ათონელის მამისა და გაბრიელისა, ათონელთა (X); 
მოწამეთა პროკლესი და ილარისა (II); 
ღირსისა მიქაელ მალეელისა (962); 
მოწამისა ღოლინდუხტი (მარიამ) აღმსარებელისა (591);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: 1 კორ. 134 დას. V, 9 - VI, 11. მთ. 56 დას. XIII, 54-58. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

მე-7 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

კრება მთავარანგელოზისა გაბრიელისა;
ღირსისა სტეფანე საბაიტელისა (794); 
ივლიანე კენომანიელი ეპისკოპოსისა (I); 
მოწამისა სერაპიონისა (II-III); 
მოწამისა მარკიანესი (258);

1 კორ. 136 დას. VI, 20 - VII, 12. მთ. 57 დას. XIV, 1-13.

მე-7 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოციქულისა 70-თაგანისა აკვილასი (I); 
მოწამისა იუსტი რომაელისა, მხედრისა (I); 
ღირსისა ელიოზ მონაზონისა (IV); 
ღირსისა ნიკოდიმოს მთაწმიდელისა (1809); 
ღირსისა ონისიმე სასწაულთმოქმედისა (IV);

1 კორ. 137 დას. VII, 12-24. მთ. 60 დას. XIV, 35 - XV, 11.

მე-7 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: კვირიკესი და დედისა მისისა ივლიტასი, ტარსელთა (305); 
მოწამისა ავუდიმოსი (IV); 
მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა (ბასილისა) (1015);

1 კორ. 138 დას. VII, 24-35. მთ. 61 დას. XV, 12-21.

მე-7 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ათენოგენი ეპისკოპოსისა და 10-თა მოწაფეთა მისთა (311); 
მოწამეთა: პავლესი, და მისთანა ორთა დათა უალენტინასი (უვალენტინესი) და ქიონიასი (308); 
მოწამისა ანტიოხო მკურნალისა (IV); 
მოწამისა იულია ქალწულისა (440/613);

1 კორ. 139 დას. VII, 35 - VIII, 7. მთ. 63 დას. XV, 29-31.

მე-7 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა მარინა (მარგარიტა) ქალწულისა (IV); 
აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა ლაზარე გალისიელისა;

რომ. 108 დას. XII, 1-3. მთ. 39 დას. X, 37 - XI, 1.

მე-7 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VI

წმ. მამათა, რომელნიც შეიკრიბნენ VI მსოფლიო კრებაზე*;
ღირსმოწამისა კოზმა ხუცესმონოზონისა, მწიგნობართუხუცესისა (1630); 
მოწამისა ემელიანესი (363); 
მოწამისა იაკინთე ამასტრიდელისა (IV); 
ღირსისა პამბო მეუდაბნოისა, ნიტრიელისა (IV).;

ცისკ.: სახ. VII, ინ, 63 დას. XX, 1-10. 
ლიტ.: რომ. 116 დას. XV, 1-7. მთ. 33 დას. IX, 27-35. მამათა: ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 56 დას. XVII, 1-13. 

* გარდამავალია, იდღესასწაულება 16 ივლისის უახლოეს კვირიაკეს.

მე-8 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (380); 
ღირსისა დიოსისა (დაახლ. 430); 
ღირსისა სერაფიმე საროველი სასწაულთმოქმედისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 1903);

1 კორ. 142 დას. IX, 13-18. მთ. 65 დას. XVI, 1-6.

მე-8 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ელია თეზბიტელისა (IX ს. ქრისტეს შობამდე); მართლისა ილიასი (ჭავჭავაძე, 1907); 
მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (1272);
ანგელოზის დღე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ისა;

ცისკ.: ლკ. 14 დას. IV, 22-30. 
ლიტ.: წინასწარმეტყ. - იაკ. 57 დას. V, 10-20. ლკ. 14 დას. IV, 22-30.

მე-8 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (VI ს. ქრისტეს შობამდე); 
ღირსთა სვიმეონისა, ქრისტესთვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (დაახლ. 590);

1 კორ. 144 დას. X, 5-12. მთ. 66 დას. XVI, 6-12 - სამშაბათისა. 
1 კორ. 145 დას. X, 12-22. მთ. 68 დას. XVI, 20-24 - ოთხშაბათისა

მე-8 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მენელსაცხებლისა მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (I); 
აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა მღვდელმოწამისა ფოკასი (403-404);

1 კორ. 147 დას. X, 28 - XI, 7. მთ. 69 დას. XVI, 24-28

მე-8 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (284-305); 
მღვდელმოწამისა აპოლინარისა, რავენიელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 75);

1 კორ. 148 დას. XI, 8-22. მთ. 71 დას. XVII, 10-18.

მე-8 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ილარიონ თვალელისა, ღირსი გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (1041); 
მოწამისა ქრისტინა ქალწულისა (300);
მოწამეთა კეთილმსახურთა მთავართა: ბორისისა (რომანოზისა) და გლებისა (დავითისა) (1015);

რომ. 111 დას. XIII, 1-10. მთ. 47 დას. XII, 30-37.

მე-8 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VII

მიძინება მართლისა ანნასი, დედისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა; 
წმიდათა დედათა: ოლიმპიადა დედათდიაკონისა (409) და ღირსისა ევპრაქსია ქალწულისა, ტავენელისა (413); 
V მსოფლიო კრების წმიდათა მამათა (553);

ცისკ.: სახ. VIII, ინ. 64 დას. XX, 11-18. 
ლიტ.: 1 კორ. 124 დას. I, 10-18. მთ. 58 დას. XIნ, 14-22. წმ. ანასი: გალ. 210 დას. (შუათგან), IV, 22-31. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

მე-9 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ერმოლაოზ ხუცისა და მოწამეთა: ერმიპოსი და ერმოკრატესი, ნიკომიდიელთა (305); 
ღირსმოწამისა პარასკევასი (138-161);

1 კორ. 150 დას. XI, 31 - XII, 6. მთ. 74 დას. XVIII, 1-11.

მე-9 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა და მკურნალისა პანტელეიმონისა (305); 
ღირსისა ანთისა აღმსარებელისა, იღუმენიასი, და 90-თა დათა მისთა (VIII); 
მოციქულთა სწორთა: კლიმენტი ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა (ბულგ.);

ცისკ.: ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. 
ლიტ.: 1 კორ. 152 დას. XII, 12-26. მთ. 76 დას. XVIII, 18-22; XIX, 1-12, 13-15. დიდმოწ.: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

მე-9 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა გიორგი მაშენებელისა, ათონელისა (1029/1033); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: პროხორესი, ნიკანორასი, ტიმონასი და პარმენა დიაკონთა (I);
მოწამეთა: ივლიანესი (II), ევსტათი ანკვირელისა, მხედრისა (დაახლ. 316) და აკაკისა (დაახლ. 321); 
მოწამისა იზიტბოზიტისა, რომელი იყო ნათესავით სპარსი და იწამა ცეცხლმსახურთა სპარსთა მიერ (VI);

1 კორ. 154 დას. XII, 4 - XIV, 5. მთ. 80 დას. XX, 1-16.

მე-9 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (589); 
მოწამისა კალინიკე ღანგრელისა (III-IV); 
მოწამისა სერაფიმა ქალწულისა (II); 
მოწამისა თეოდოტიასი და 3-თა შვილთა მისთა (304); 
ღირსმოწამისა მიქაელისა (IX);

ლიტ.: 1 კორ. 155 დას. XIV, 6-19. მთ. 81 დას. XX, 17-28. წმ. ევსტათისა: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

მე-9 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

აღმსარებელისა ცოტნესი, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (დადიანი, XIII); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი (I); 
მოწამისა იოანე მხედრისა (IV); 
მოწამეთა: პოლიქრონი ბაბილონელი ეპისკოპოსისა, პარმენ, ელიმე და ქრისოტელ ხუცესთა, ლუკა და მუკო დიაკონთა, აბდონი და სენისისა, სპარსელ მთავართა, და მოწამეთა ოლიპისა და მაქსიმესი (251); 
მღვდელმოწამისა ვალენტინე (უალენტინე) ეპისკოპოსისა და სამთა მოწაფეთა მისთა მოწამეთა: პროკულისა, ეფიბისა და აპოლონისა და მართლისა აბუნდისა (273);

ლიტ.: 1 კორ. 157 დას XIV, 26-40. მთ. 83 დას XXI, 12-14, 17-20. წმ. ცოტნესი: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

მე-9 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

უფლის ცხოველმყოფელი ჯვარის პატიოსანთა ძელთა შემოყვანების წინადღესასწაული;
ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპოსისა (1082);
 
მართლისა ევდუკიმე კაბადოკიელისა (IX); 
მოწამისა ივლიტასი (304-305);
მარიამობის (მიძინების) მარხვის აღება;

რომ. 113 დას. XIV, 6-9. მთ. 64 დას. XV, 32-39.

მე-9 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VIII

შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა უფლის ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა; 
მოწამეთა 7-თა ძმათა მაკაბელთა: აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მათისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარ მღვდელისა (166 წ. ქრისტეს შობამდე); 9-თა მოწამეთა პამფილიის პერგიას: ლეონტისა, ატისა, ალექსანდრესი, კინდევსისა, მინსითევსისა, კვირიაკესი, მინეონისა, კატუნისა და ევკლესი (III);

დასაწყისი მიძინების-მარიამობის მარხვისა. წირვის შემდეგ წყლის კურთხევა (მცირე აიაზმა);

ცისკ.: სახ. IX, ინ. 65 დას. XX, 19-31. 
ლიტ.: 1 კორ. 128 დას. III, 9-17. მთ. 59 დას. XIV, 22-34. ჯუარისა: 1 კორ. 125 დას. I, 18-24. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 3-35. მოწ.: ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. მთ. 38 დას. X, 32-36; XI, 1. წყლის კურთხევაზე: ებრ. 3-6 დას. II, 11-18. ინ. 14 დას. V, 1-4.

მე-10 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

პირველმოწამისა, პირველდიაკონისა სტეფანესი (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა იერუსალიმით კონსტანტინოპოლს 428) და მართალთა: ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა (პოვნა ნაწილთა); 
მღვდელმოწამისა სტეფანესი, რომის პაპისა და მისთანათა (257);

1 კორ. 159 დას. XV, 12-19. მთ. 84 დას. XXI, 18-22. პირველმოწამისა: საქ. 17 დას. VI, 8 - VII, 5, 47-60. მთ. 87 დას. XXI, 33-42.

მე-10 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

პირველმოწამისა რაჟდენისა, სოფელ წრომს წამებულისა (457);
 წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ძმათა ხერხეულიძეთა დედით და დით, და მათთანა 9000-თა მხედართა, მარაბდის ბრძოლის ველზე მომწყდართა (1625); 
ღირსთა: ისააკისი, დალმატისი და ფავსტოსი (IV-V); 
ღირსისა კოზმა განდეგილისა (VI); 
ღირსისა ანტონი რომაელისა, ნოვგოროდელი სასწაულთმოქმედისა (1147);

ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-22. 
ლიტ.: 1 კორ. 161 დას. XV, 29-38. მთ. 85 დას. XXI, 23-27. პირველმოწ.: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

მე-10 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა
შვიდთაყრმათაეფესელთა: მაქსიმილიანესი, იამბლიქოსი, მარტინიანესი, იოანესი, დიონისესი, ექსაკუსტოდიანესი (კონსტანტინესი) და ანტონინესი (250); 
ღირსმოწამისა ევდუკიასი (362-364); 
მოწამისა ელეფთერისი (IV).
 
1 კორ. 165 დას. XVI, 4-12. მთ. 86 დას. XXI, 28-32.
მე-10 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

უფლის ფერისცვალების წინადღესასწაული;
მოწამისა ევსიღნისი (362); 
მღვდელმოწამეთა ანთვირესი (236) და ფაბისა (250), რომის პაპთა; 
მოწამისა პონტი რომაელისა (დაახლ. 257); 
მოწამეთა: კანტიდისა, კანტიდიანესი და სიბელისა ეგვიპტეს; მართლისა ნონასი გრიგოლი ღმრთისმეტყველის დედისა (374);

2 კორ. 167 დას. I, 1-7. მთ. 88 დას. XXI, 43-46 - ხუთშაბათისა. 
2 კორ. 169 დას. I, 12-20. მთ. 91 დას. XXII, 23-33 - პარასკევისა.

მე-10 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ფერისცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი;
ხსნილი თევზით. ყურძნისა და სხვა ნაყოფთა კურთხევა;

ცისკ.: ლკ. 45 დას. IX, 28-36. 
ლიტ.: 2 პეტ. 65 დას. I, 10-19. მთ. 70 დას. XVII, 1-9.

მე-10 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული;
ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მოწაფეთა მისთა (363); 
მოწამეთა მარინ მხედრისა და ასტერი სვინკლიტიკოსისა (260); 
ღირსისა ორე მონოზონისა (დაახლ. 390); 
ღირსმოწამისა პოტამია სასწაულთმოქმედისა;

რომ. 119 დას. XV, 30-33. მთ. 73 დას. XVII, 24 - XVIII, 4.

მე-10 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა I

უფლის ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული;
ღირსისა ექვთიმე გარეჯელისა, იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა (მჭედელაშვილი, 1804); 
ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკელი ეპისკოპოსისა (815-820); 
მირონ სასწაულთმოქმედისა, კრეტელი ეპისკოპოსისა (350); 
მოწამეთა ელევთერისი და ლეონიდისი; ღირსისა გრიგოლი სინელისა (XIV);

ცისკ.: სახ. X, ინ. 66 დას. XXI, 1-14. 
ლიტ.: 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 72 დას. XVII, 14-23.

მე-11 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

უფლის ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული. მოციქულისა მატათასი, რომელი დაიდგინა იუდას წილ განმცემელისა (იქადაგა საქართველოში, დაახლ. 63); მოწამისა ანტონინე (ანტონი) ალექსანდრიელისა; ღირსისა ფსოე მეგვიპტელისა (IV); 
მოწამეთა: ივლიანესი, მარკიანესი, იოანესი, იაკობისა, ალექსისა, დიმიტრისა, ფოტისა, პეტრესი, ლეონტისა, მარიამ პატრიკიასი და სხვათა (730);

ლიტ.: 2 კორ. 171 დას II, 3-15. მთ. 94 დას. XXIII, 13-22. მოც.: საქმ. 2 დას. I, 12-17, 21-26. ლკ. 40 დას. IX, 1-6.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული

უფლის ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული;
მოწამეთა: ლავრენტი მთავარდიაკონისა და იპოლიტესი, ქსვისტე რომის პაპისა, ფელიკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, და რომანოზისა, რომაელთა (258);

2 კორ. 172 დას. II, 14 - III, 3. მთ. 95 დას. XXIII, 23-28.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული

უფლის ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული;
მოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა (304);
მოწამისა სოსანა ქალწულისა და მისთანა: გაიოზ რომის პაპისა, გაბიანე ხუცისა, კლავდისა, მაქსიმესი, პრეპედიგნასი, და ძეთა მისთა ალექსანდრესი და კუფესი (295-296);

2 კორ. 173 დას. III, 4-11. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული

უფლის ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული;
ღირსმოწამეთა: გერონტი და სერაპიონ მღვდელმონოზონთა, ოთარ და სვიმეონ იეროდიაკონთა, გერმანე და ბესარიონ მონოზონთა, და მიქაელ მორჩილისა, - დავითგარეჯის მონასტერსა შინა ლეკთაგან მოწყვეტილთა (1851); 
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებელისა*;
 
მოწამეთა: ფოტისა, ანიკიტოსი და მათთანა მრავალთა (305-306); 
მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, კომანელი ეპისკოპოსისა (III); 
მოწამეთა პამფილესი და კაპიტონისა;

2 კორ. 175 დას. IV, 1-6. მთ. 99 დას. XXIV, 13-28.

* ხსენება გადმოტანილია 13 (26) აგვისტოდან.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული

უფლის ფერისცვალების დღესასწაულის წარგზავნა;
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებელისა* (აღესრულა საქართველოში, 662); 
მოწამეთა: იპოლიტესი, ირინეოსისა, აბუნდისა და კონკორდიასი, რომში წამებულთა (258); 
მღვდელმთავრისა ტიხონისა, ზადონელი სასწაულთმოქმედისა (1783);

2 კორ. 177 დას. Iნ, 13-18. მთ. 100 დას. XXIV, 27-33, 42-51. 

* ღირ. მაქსიმე აღმსარებლის ხსენება ამ დღეს დაიტევება და აღესრულება წინა დღეს, იხ. სადღესასწაულო, გვ. 1261.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული

ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელის მიძინების წინადღესასწაული;
მღვდელმოწამეთა: ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა ნაზარი (ლეჟავა), გერმანე (ჯაჯანიძე), იეროთეოს (ნიკოლაძე) და სიმონი (მჭედლიძე) ხუცესთა, პროტოდიაკონისა ბესარიონ (კუხიანიძე) (1924) და ყოველთა ახალმოწამეთა, ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან ვნებულთა (XX);
წინასწარმეტყველისა მიქეასი (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); 
მღვდელმოწამისა მარკელესი, აპამეელი ეპისკოპოსისა (389);

კორ. 123 დას. I, 3-9. მთ. 78 დას. XIX, 3-12.

მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა

მე-11 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა II მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა;
მარიამობა;
სიონობა. თაყვანისცემა ღმრთისმშობლის ხატთა: აწყურისა, გაენათისა, წილკნისა, მეტეხისა, ქვაბთახევისა, მოზდოკისა, ვლაქერნისა და სხვათა;

ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. 
ლიტ.: 1 კორ. 141 დას. IX, 2-12. მთ. 77 დას. XVIII, 23-35. ღმრთისმშობლისა: ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

მე-12 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიძინების შემდგომი დღესასწაული;
წამოყვანება იესუ ქრისტეს ხელთუქმნელისა ხატისა (წმიდისა მანდილისა) ედესით კონსტანტინეპოლს (944); 
მოწამისა ქრისტეფორე გურულისა (XVI); 
მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (298); 
33-თა პალესტინელ მოწამეთა; 
ღირსისა ქერიმონ მეგვიპტელისა (IV);
ანჩისხატობა, მამა ანტონობა მარტყოფში;

ცისკ.: ლკ. 48 (შუათგან) დას. IX, 51-56; X, 22-24. 
ლიტ.: ხელთუქმნელი ხატისა: კოლ. 250 დას. I, 12-18. ლკ. 48 დას (შუათგან), IX, 51-16; X, 22-24. რიგ.: 2 კორ. 179 დას. V, 10-15. მკ. 2 დას. I, 9-15.

მე-12 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მიძინების შემდგომი დღესასწაული.;
ღირსისა მამისა ტბელი აბუსერისძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა, ერისათვის თავდადებულისა (XIII); 
მოწამისა მირონ ხუცისა (250); 
მოწამეთა: პავლესი, დისა მისისა ივლიანასი, და სხვათა (273); 
მოწამეთა: თვირსესი, ლევკისა, კორონატისა და მოყვასთა მათთა (III); 
მოწამისა პატროკლესი (III); 
მოწამეთა: სტრატონისა, ფილიპესი, ევტიქიანესი და კვიპრიანესი (303);

2 კორ. 180 დას. V, 15-21. მკ. 3 დას. I, 16-22.

მე-12 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მიძინების შემდგომი დღესასწაული;
ღირსისა ქრისტოდულე ფილოსოფოსისა (XII); 
მოწამეთა ფლოროსისა და ლავროსისა (II); 
მოწამეთა: ერმოსი, სერაპიონისი და პოლიენოსი (II); 
მღვდელმოწამისა ემელიანე ეპისკოპოსისა და მისთანა: ილარიონისა, დიონისესი და ერმიპესი (IV); 
მღვდელმთავართა: იოანესი (674) და გიორგისი (683), კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; 
ღირსისა მაკარისა, პელიკიტელი იღუმენისა (დაახლ. 830); 
ღირსისა იოანე რილელისა (946);

2 კორ. 182 დას. VI, 11-16. მკ. 4 დას. I, 23-28.

მე-12 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მიძინების შემდგომი დღესასწაული;
მოწამისა ანდრეა სტრატილატისა და მისთანა მრავალთა მოწამეთა (284-305); 
მოწამეთა: ტიმოთესი, აღაპისა და თეკლასი (დაახლ. 304-306); 
მღვდელმთავრისა პიტირიმისა, პერმელი ეპისკოპოსისა (1455);

ლიტ.: 2 კორ. 183 დას. VII, 1-10. მკ. 5 დას. I, 29-35. მოწ.: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

მე-12 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მიძინების შემდგომი დღესასწაული;
დიდმოწამე ქეთევან დედოფლის წმიდა ნაწილთა გადმოსვენება სპარსეთიდან;
 
წინასწარმეტყველისა სამუელისა (1144 წ. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამეთა: სევირესი, მემნონისა და მათთანა 37-თა მოწამეთა (304); 
დიდგორობა - ქვაბთახევის მონასტრის ზემოთ მთაში (ქართლში);

2 კორ. 184 დას. VII, 10-16. მკ. 9 დას. II, 18-22.

მე-12 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მიძინების შემდგომი დღესასწაული;
მოციქულისა 70-თაგანისა თადეოზისა (44); 
სარმეანესი, ქართლის კათალიკოსისა (779); 
ღირსისა თათე (თადეოზ) სტეფანწმიდელისა (VI); 
მოწამეთა დედისა ბასასი და შვილთა მისთა: აღაპისი, თეოგნესი და პისტოსი (305-311);

1 კორ. 125 დას. (შუათგან), I, 26-29. მთ. 82 დას. XX, 29-34.

მე-12 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა III

მიძინების შემდგომი დღესასწაული. დღესასწაული საქართველოჲსად (ივერიისად) წოდებულისა ღმრთისმშობლის ხატისა (სიწმიდე 1622 წლამდე იმყოფებოდა საქართველოში; ამჟამად მოსკოვშია);
მოწამეთა: აგათონიკესი და ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა (IV); 
მღვდელმოწამისა ათანასე ეპისკოპოსისა, (270-275), ღირსისა ანთუსასი (დაახლ. 298) და მსახურთა მისთა, მოწამეთა ქარისიმესი და ნეოფიტესი (III); 
მოწამისა ევლალია ქალწულისა (303);

ცისკ.: სახ. I, მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. 
ლიტ.: 1 კორ. 158 დას. XV, 1-11. მთ. 79 დას. XIX, 16-26.

მე-13 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მიძინების დღესასწაულის წარგზავნა;
მოწამისა ლუპესი (IV); 
მღვდელმოწამისა ირინეოსისა, ლიონელი ეპისკოპოსისა (202); 
ღირსთა ევტიქისა (540) და ფლორენტისა (547); 
მღვდელმთავრისა კალინიკესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (705);

ლიტ.: 2 კორ. 186 დას. VIII, 7-15. მკ. 11 დას. III, 6-12. ღმრთისმშობლისა: ფილიპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

მე-13 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა სერაპიონ სასწაულთმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის (გარეჯის უდაბნოში) წინამძღვრისა (1747); 
მღვდელმოწამისა ევტიქისა, მოციქულ იოანე ღმრთისმეტყველის მოწაფისა (I-II); 
მოწამისა ტატიონესი (305); 
ქალწულმოწამისა სირა სპარსელისა (558); 
ღირსისა გიორგი ლიმნელისა (VIII);

2 კორ. 187 დას. VIII, 16 - IX, 5. მკ. 12 დას. III, 13-19.

მე-13 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოციქულისა ბართლომესი (წმიდა ნაწილთა აღმოყვანება VI ს.); 
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიტესი, კრეტელი ეპისკოპოსისა (I); 
ბარსისე და ევლოგი ედესელ ეპისკოპოსთა და პროტოგენი აღმსარებელისა, კარიელი ეპისკოპოსისა (IV); 
მინა კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (536-552).;

2 კორ. 189 დას. IX, 12 - X, 7. მკ. 13 დას. III, 20-27. მოციქულთა: ტიტ. 300 დას. I, 1-4; II, 15 - III, 3, 12-13, 15. მთ. 11 დას. V, 14-19.

მე-13 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა ანდრიანესი და მეუღლისა მისისა ნატალიასი, ნიკომიდიელთა (305-311);

2 კორ. 190 დას. V, 7-18. მკ. 14 დას. III, 28-35.

მე-13 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა პიმენ დიდისა (დაახლ. 450); 
ოსია აღმსარებელისა, კორდუბიელი ეპისკოპოსისა (359); 
ლიბერი აღმსარებელისა, რომის პაპისა (366); 
ღირსისა პიმენ პალესტინელისა (602); 
მოწამისა ანთისასი; 
ღირსისა საბასი; 

2 კორ. 192 დას. XI, 5-21. მკ. 15 დას. IV, 1-9.

მე-13 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა დედოფლისა შუშანიკისა (475) (დასაფლავებულია თბილისის მეტეხის ტაძარში); 
ღირსისა მოსე შავისა (400);
მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, ღმრთისმიმგებებლისა, ფანოელის ასულისა (I);

ცისკ.: მთ. 62 დას. XIV, 22-28. 
ლიტ.: 1 კორ. 126 დას. II, 6-9. მთ. 90 დას. XXII, 15-22. დიდმოწ.: 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

მე-13 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა IV

თავისკვეთა პატიოსნისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი. მარხვა.

ცისკ.: სახ. II, მკ. 70 დას. XVI, 1-8. 
ლიტ.: 1 კორ. 166 დას. XVI, 13-24. მთ. 87 დას. XXI, 33-42. ნათლისმცემ.: საქმ. 33 დას. XIII, 25-32. მკ. 24 დას. VI, 14-30.

მე-14 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდათა: ალექსანდრე (340), იოანე (595) და პავლე ახლისა, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; 
ღირსისა ფანტინე სასწაულთმოქმედისა, თესალონიკელისა (IX-X); 
კეთილმორწმუნისა ალექსანდრე ნეველისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 1724); 
სერბელ მღვდელმთავართა: საბა I (1237), არსენი I (1266), საბა II (1269), ევსტათი I (1285), იაკობ (1292), ნიკოდიმ (1325) და დანიელ (1338) მთავარეპისკოპოსთა; 
იოანიკე II (1345) და გაბრიელ I (1659) პატრიარქთა, და გრიგოლი ეპისკოპოსისა;

2 კორ. 195 დას. XII, 10-19. მკ. 16 დას. IV, 10-23.

მე-14 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დადება პატიოსნისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა (395-408 წ.წ.); 
მღვდელმოწამისა კვიპრიანე კართაგენელ ეპისკოპოსისა (258); 
გენადი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (471);

ლიტ.: 2 კორ. 196 დას. XII, 20 - XIII, 2. მკ. 17 დას. IV, 24-34 - სამშაბათისა. 2 კორ. 197 დას. XIII, 3-13. მკ. 18 დას. IV, 35-41 - ოთხშაბათისა. ღმრთისმშობელისა: ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

მე-14 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

გვირგვინი წელიწადისა და დაწყება ინდიქტიონისა, ანუ საეკლესიოჲსა ახლისა წელიწადისა;
ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, არქიმანდრიტისა (459/461); 
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მიასინეს სავანეში (წმ. ხატის პოვნისა 864); 
მოწამისა აითალა დიაკონისა (380); 
40-თა ქალწულმოწამეთა და მოწამისა ამუნი დიკონისა, მოძღვრისა მათისა (IV); 
მოწამეთა: კალისტასი და ძმათა მისთა, ევოდისა და ერმოგენისა (309); 
მართლისა ისუ (ისო), ძისა ნავესი (XVI ს. ქრისტეს შობამდე);

ახ. წელიწადისა: 1 ტიმ. 282 დას. II, 1-7 ლკ. 13 დას. IV, 16-22. წმ. სვიმეონისა: კოლ. 258 დას. III, 12-16. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

მე-14 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა მამაჲსი (275), მამისა მისისა თეოდოტესი და დედისა მისისა რუფინასი (III); 
ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (595); 
მოწამეთა 3628-თა (3608-თა) ნიკომიდიელთა (III-IV);

გალ. 198 დას. I, 1-10, 20 - II, 5. მკ. 19 დას. V, 1-20.

მე-14 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ანთიმოზისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა, და მისთანა მოწამეთა: თეოფილე დიაკონისა, დოროთესი, მარდონისი, მიგდონისი, პეტრესი, ინდისისა, გორგონისი, ზენონისა, დომნა ქალწულისა და ექვთიმესი (302); 
ღირსისა თეოქტისტესი, ღირსი ექვთიმე დიდის თანამმარხველისა (467); 
წმიდისა თებე დედათდიაკონისა (I); 
მოწამისა ბასილისა ნიკომიდიელისა (309);
მღვდელმოწამისა არისტიონისა, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; 
იოანიკე II-სი, სერბელი პატრიარქისა (1354);

გალ. 201 დას. II, 6-10. მკ. 20 დას. V, 22-24. 35 - VI, 1.

მე-14 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა სვიმეონ გარეჯელისა, წინასწარმეტყველისა და სასწაულთმოქმედისა (1773); 
მღვდელმოწამისა ბაბილასი, დიდისა ანტიოქიის ეპისკოპოსისა და მის თანა სამთა ყრმათა: ურბანისა, პრილიდიანესი, ეპოლონისი და დედისა მათისა ქრისტოდულასი (251); 
წინასწარმეტყველისა მოსესი, ღმრთისმხილველისა (1531 წ. ქრისტეს შობამდე.); 
მოწამისა ერმიონიასი, 70-თაგან მოციქულ ფილიპე დიაკონის ასულისა (დაახლ. 117); 
მოწამისა ბაბილა ნიკომიდიელისა და 84-თა ყრმათა (IV); 
მოწამეთა: თეოდორესი, მიანესი, იულიანესი და კიონისა (305-311); 
იოასაფ ბელგოროდელისა (წმიდათა ნაწილთა პოვნა 1911); 
იოაკიმე ალექსანდრიელი პატრიარქისა; 
ღმრთისმშობლის ხატისა, რომელსა ეწოდების „მაყვალი შეუწველი“ (1680);

1 კორ. 130 დას. IV, 1-5. მთ. 93 დას. XXIII, 1-12.

მე-14 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა V

წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა - წმიდა იოანე ნათლისმცემლის მშობელთა (I); 
მოწამეთა: თიფაილისა და დისა მისისა თიბეასი (ვივეასი) (98-138); 
მოწამისა სარვილესი; მოწამისა რაისასი (ირაიდასი) (დაახლ. 308); 
მოწამეთა იუვენტინე და მაქსიმე მხედართა (361-363); 
მოწამეთა: ურბანისა, თეოდორესი, მედიმნესი და მათთანა 77-თა სასულიერო პირთა, ნიკომიდიას წამებულთა (370); 
მოწამისა აბდისი (აბიდისი) სპარსეთში (V); 
მოწამისა პეტრე ათირელისა;

ცისკ.: სახ. III, მკ. 71 დას. XVI, 9-20. 
ლიტ.: 2 კორ. 170 დას. I, 21 - II, 4. მთ. 89 დას. XXII, 1-14.

მე-15 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მთავარანგელოზ მიქაელის მიერ კოლასეს (რომელ არს ხონა) შინა ქმნილისა სასწაულისა (IV); 
მოწამეთა: ევდოქსისი, ზენონისი და მაკარისი (311-312);
ღირსისა არქიპოსი (IV); 
მოწამეთა რომილესი და მისთანა სხვათა მრავალთა (107-115); 
მღვდელმოწამისა კირილესი, ჰორტინელი ეპისკოპოსისა (III-IV); 
მოწამეთა: კვირიაკესი, ფავსტო ხუცისა, აბიბოს დიაკონისა და მათთანა 11-თა მოწამეთა (დაახლ. 250); 
ღირსისა დავითისა (VI).;

ლიტ.: გალ. 202 დას. II, 11-16. მკ. 21 დას. V, 24-34. მთავარანგელოზისა: ებრ. 305 დას. II, 2-10. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

მე-15 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის შობის წინადღესასწაული;
მოწამისა სოზონისა (304); 
70-თაგანთა ევოდისა (66) და ონისიფორესი (67); 
მოწამისა ევფსიქი კესარია-კაბადოკიელისა (117-138); 
ღირსისა ლუკასი (975-ის შემდეგ);

გალ. 204 დას. II, 21 - III, 7. მკ. 22 დას. VI, 1-7 - სამშაბათისა. ლიტ.: გალ. 207 დას. III, 15-22. მკ. 23 დას. 7-13 - ოთხშაბათისა. მოწ. სოზონისა: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

მე-15 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

შობა ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა;
ღმრთისმშობლობა;
დიდუბობა. გელათობა. შუამთობა. ბეთანიობა;
ღირსთა: იოანესი (მაისურაძე, +1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე, +1962) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა;

ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. 
ლიტ.: ღმრთისმშობ. - ფილიპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

მე-15 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღმრთისმშობლის შობის შემდგომი დღესასწაული;
წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმე და ანნასი;
მოწამისა სევერიანესი (320); 
ღირსისა თეოფანე მმარხველისა, აღმსარებელისა (300);
მოწამეთა ხარიტონისა და სტრატორესი (სტრატონიკესი); 
ნეტარისა ნიკიტა კონსტანტინოპოლელისა (XII); 
თეოდოსისა, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა (პოვნა და აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 1896); 
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ III მსოფლიო კრებაზე (431);

გალ. 208 დას. III, 23 - IV, 5. მკ. 25 დას. VI, 30-45. მართალთა: გალ. 210 დას. (შუათგან), IV, 22-31. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

მე-15 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღმრთისმშობლის შობის შემდგომი დღესასწაული;
მოწამეთა დათა: მინოდორასი, მიტროდორასი და ნიმფოდორასი (305-311); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: აპელისი, ლუკისა (ლუკასი) და კლიმენტისი (I); 
მოწამისა ვარიფსავასი (II); 
კეთილმორწმუნისა პულქერიასი, ბერძენთა დედოფლისა (453); 
პეტრესი და პავლესი, ნიკეელ ეპისკოპოსთა (IX);

გალ. 210 დას. IV, 8-21. მკ. 26 დას. VI, 45-53.

მე-15 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღმრთისმშობლის შობის შემდგომი დღესასწაული;
მოწამეთა 300-თა არაგველთა და კრწანისის ომში საქართველოსთვის მომწყდართა სასულიერო და საერო პირთა (1795);
ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (474-491); 
მოწამეთა: დიმიტრისა, ცოლისა მისისა ევანთიასი, და ძისა მათისა დიმიტრიანესი (I); 
მოწამეთა დიოდორესი და დიდიმოსი, ასურელთა; მოწამისა იასი, სპარსეთს ვნებულისა (362-364);
ღირსისა ევფროსინესი (IX); 
ღირსისა სილუანე ათონელისა (1938);

ლიტ.: ჯვრის ამაღლების წინა შაბ.: 1 კორ. 126 დას. II, 6-9. მთ. 39 დას. X, 37 - XI, 1. რიგ.: 1 კორ. 132 დას. IV, 17 - V, 5. მთ. 97 დას. XXIV, 1-13.

მე-15 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VI

ჯვრის ამაღლების წინა კვირიაკე;
ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის შობის დღესასწაულის წარგზავნა. მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა, დავით აღმაშენებლის მოძღვრისა, მწიგნობართუხუცესისა (1118); 
მღვდელმოწამისა დოსითეოზ თბილელისა (1795); 
მღვდელმოწამისა ავტონომოსი, იტალიელი ეპისკოპოსისა (313); 
მოწამეთა იულიანესი და მისთანა 40-თა (IV); 
მოწამისა თეოდორე ალექსანდრიელისა; მღვდელმოწამისა კორნუტისა, ნიკომიდიელი (იკონიელი) ეპისკოპოსისა (III);

ცისკ.: სახ. IV, ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. 
ლიტ.: ჯვრის ამაღლების წინა კვ.: გალ. 215 დას. VI, 11-18. ინ. 9 დას. III, 13-17. რიგ.: 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 92 დას. XXII, 35-46. ღმრთისმშობელისა: ფილიპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

მე-16 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა;
ჯვართამაღლება. მიცვალება იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (მიიძინა საქართველოში 407 წ.)*;
მარხვა;

ცისკ.: ინ. 42 დას. (შუათგან), XII, 28-36. 
ლიტ.: 1 კორ. 125 დას. I, 18-24. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 30-35. 

* წმ. იოანე ოქროპირის განგება აღესრულება 13 ნოემბერს.

მე-16 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ჯვრის ამაღლების შემდგომი დღესასწაული;
აბბა იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა (570); 
დიდმოწამისა ნიკიტასი (დაახლ. 372); 
აკაკი აღმსარებელისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა (პოვნა წმ. ნაწილთა III); 
მოწამეთა: მაქსიმესი, თეოდოტესი და ასკლიადისა (305-311); 
მოწამისა პორფირისა (361); 
პირველმოწამისა სტეფანესი (პოვნა წმიდათა ნაწილთა 415); 
ღირსისა ფილოთეოზ ხუცისა, მცირე აზიელისა, სასწაულთმოქმედისა (X);

ცისკ.: ლკ. 24 დას. VI, 17-23. 
ლიტ.: გალ. 214 დას. VI, 2-10. მკ. 29 დას. VII, 14-24. წმ. იოსებისა: 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

მე-16 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ჯვრის ამაღლების შემდგომი დღესასწაული;
მოწამეთა ძმათა ისააკ და იოსებ, კარნუ-ქალაქში წამებულთა (808); 
დიდმოწამისა ეფემია ყოვლადქებულისა (304); 
მოწამისა სებასტიანასი (86-96); 
მოწამისა მელიტინასი (II); 
მოწამეთა ვიქტორისა და სოსთენისა (დაახლ. 304); 
ღირსისა დოროთესი, მეგვიპტელი მეუდაბნოისა (IV); 
მოწამისა ლუდმილასი, ჩეხთა დედოფლისა (927);

ლიტ.: ეფეს. 216 დას. I, 1-9. მკ. 30 დას. VII, 24-30. მოწამეთა: რომ 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

მე-16 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ჯვრის ამაღლების შემდგომი დღესასწაული.;
მოწამეთა: პისტისა, ელპიდისა, აღაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი (137); 
მოწამეთა თეოდოტიასი (230) და აღათოკლიასი;
156-თა მოწამეთა: პელისი და ნილოსისა, მეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთისი, ელიასი და სხვათა (310); 
იოაკიმე ალექსანდრიელი პატრიარქისა (1567);

ეფეს. 217 დას. I, 7-17. მკ. 32 დას. VIII, 1-10.

მე-16 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ჯვრის ამაღლების შემდგომი შაბათი;
ჯვრის ამაღლების შემდგომი დღესასწაული;
დიდმოწამისა ბიძინა ჩოლოყაშვილისა და წმიდათა ორთა ძმათა მოწამეთა შალვასი და ელიზბარისა, ქსნის ერისთავთა (1660 ან 1661);
 
ევმენი სასწაულთმოქმედისა, ჰორტინელი ეპისკოპოსისა (VII);
მოწამისა არიადნასი (II); 
მოწამეთა სოფიოსი და ირინესი (III); 
მოწამისა კასტორისა;

ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-22. 
ლიტ.: ჯვრის ამაღლებსი შემდგ. შაბ.: 1 კორ. 125 (შუათგან) დას. I, 26-29. ინ. 30 დას. VIII, 21-30. რიგ.: 1 კორ. 146 დას. X, 23-28. მთ. 101 დას. XXIV, 34-44. მოწამეთა: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

მე-16 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VII

ჯვრის ამაღლების შემდგომი კვირიაკე. შემდგომი დღესასწაული ჯვრის ამაღლებისა;
მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმედონისა (276); 
მოწამისა ზოსიმე მეუდაბნოისა (IV);

ცისკ.: სახ. V, ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. 
ლიტ.: ჯვრის ამაღლების შემდგომი კვირიაკისა: გალ. 203 დას. II, 16-20. მკ. 37 დას. VIII, 34 - IX, 1. რიგ.: 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. მთ. 105 დას. XXV, 14-30.

მე-17 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები მე-18 შვიდეულისა);* 
შემდგომი დღესასწაული ჯვრის ამაღლებისა.;
დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, ცოლისა მისისა თეოპისტიასი და შვილთა მათთა აღაპისა და თეოპისტესი (დაახლ. 118); ერთაწმიდობა (ევსტათწმიდობა);

ფეს. 219 დას. I, 22 - II, 3. ლკ. 10 დას. III, 19-22. დიდმოწამისა: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. 

* შენიშვნა: ტიპიკონის მითითებით, ჯვრის ამაღლების შემდგომი კვირიაკის მეორე დღიდან, ორშაბათიდან, ვიწყებთ მე-18 შვიდეულის სახარების საკითხავებს (ლკ. 10 დას.), ხოლო სამოციქულოს საკითხავთა რიგირ ძველი თანმიმდევრობით გრძელდება.

მე-17 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ჯვრის ამაღლების დღესასწაულის წარგზავნა;
მოციქულისა 70-თაგანისა კოდრატესი, ათენელი და მაღნეზიელი ეპისკოპოსისა (130)*; 
მღვდელმოწამეთა იპატი ეპისკოპოსისა და ანდრია ხუცისა (730-735); 
ისააკისა და მელეტისა, კვიპრელ ეპისკოპოსთა; მოწამეთა ევსევისა და პრისკესი; 
დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა (პოვნა წმიდათა ნაწილთა 1752);

ეფეს. 222 დას. II, 19 - III, 7. ლკ. 11 დას. III, 23 - IV, 1. 

*მოციქულ კოდრატეს მსახურება გარდაიხდება 22 სექტემბერს (5 ოქტომბერს) მღვდელმოწამე ფოკასთან ერთად.

მე-17 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა იონასი (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); 
მღვდელმოწამისა ფოკასი, სინოპიელი ეპისკოპოსისა (117); 
ღირსისა იონა ხუცისა, პალესტინელისა, წმიდათა თეოფანე და თეოდორე გამომეტყველთა მამისა (IX); 
მოწამისა ფოკა მემტილესი (320); 
მართლისა პეტრე მეზვერეყოფილისა (VI);

ეფეს. 223 დას. III, 8-21. ლკ. 12 დას. IV, 1-15.

მე-17 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი; 
ღირსთა დედათა ქსანთიპასი და პოლიქსენიასი (109);
ქალწულმოწამისა ირაიდასი (308); 
მოწამეთა: ანდრიასი, იოანესი და ძეთა იოანესთა პეტრესი და ანტონინესი (IX);

ლიტ.: ეფეს. 225 დას. IV, 14-19. ლკ. 13 დას. IV, 16-22. ნათლისმც.: გალ. 210 (შუათგან) დას. IV, 22-31. ლკ. 2 დას. I, 5-25.

მე-17 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დედათა შორის პირველმოწამისა, მოციქულთა სწორისა თეკლა იკონიელისა (I); 
ღირსისა კოპრესი (530); 
წმიდისა ვლადისლავ სერბისა (1239)

ლიტ.: ეფეს. 226 დას. IV, 17-25. ლკ. 14 დას. IV, 22-30. პირველმოწ.: 2 ტიმ. 296 დას. III, 10-15.მთ. 104 დას. XXV, 1-13.

მე-17 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

არსენი დიდისა, კათალიკოსისა (887); 
ღირსისა ევფროსინია ალექსანდრიელისა (V);
ღირსმოწამისა პაფნოტი მეგვიპტელისა და მისთანა 546-თა მოწამეთა (III);
ღირსისა სერგისა, რადონეჟელი იღუმენისა, სასწაულთმოქმედისა (1392).

1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. ლკ. 15 დას. IV, 31-36.

მე-17 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VIII

მიცვალება მოციქულისა და მახარებელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (II); 
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის („თბილისის სიონის“) ხატისა, რომელიც საქართველოში ათონის ივერთა მონასტრიდან იქნა ჩამობრძანებული (1989); ტიხონისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (განდიდება 1989);

ცისკ.: სახ. VI, ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. 
ლიტ.: 2 კორ. 182 დას. (შუათგან), VI, 16 - VII, 1. ლკ. 17 დას. V, 1-11 1) წმ. იოანესი: 1 ინ. 73 დას. (შუათგან), IV, 12-19. ინ. 61 დას. XIX, 25-27; XXI, 24-25. 2) ღმრთისმშობ.: ფილიპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42.

მე-18 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები მე-19 შვიდეულისა);
მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა წამებულთა გიმნასისა და სხვათა (304); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: მარკოზისა, არისტარქესი და ზინასი (I); 
მოწამისა ეპიქარიასი (III); 
ღირსისა ეგნატე იღუმენისა (963-975);

ეფეს. 227 დას. IV, 25-32. ლკ. 16 დას. 37-44.

მე-18 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დღესასწაული ქუთაისის ღმრთისმშობლის (პალიასტომის) სასწაულთმოქმედი ხატისა (XII); 
ღირსისა ხარიტონ აღმსარებელისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (350); 
წინასწარმეტყველისა ბარუქისა (VI ს. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამეთა: ალექსანდრესი, ალფესისა, ზოსიმესი, მარკოზ მწყემსისა, ნიკონისა, ნეონისა, ილიოდორესი და სხვათა (IV); 
კრება ღირსთა მამათა, კიევის ახლო მღვიმეში დავანებულთა;

ცისკ.: მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12. 
ლიტ.: ეფეს. 230 დას. V, 20-26. ლკ. 18 დას. V, 12-16. ღირ.: 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

მე-18 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ონოფრე (ონისიფორე) გარეჯელი სასწაულთმოქმედისა (1786); 
ღირსისა კვირიაკოზ განშორებულისა (556);
მოწამეთა: დადასი, სპარსთა მეფის შაბურის ძისა, გავედაისი და დისა მისისა კაზდოიასი (IV); 
ღირსისა თეოფანე მოწყალისა;

ეფეს. 231 დას. V, 25-32. ლკ. 21 დას. V, 33-39.

მე-18 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა გრიგოლ დიდისა ეპისკოპოსისა, სომეხთა განმანათლებელისა (335); 
მოწამეთა: რიფსიმესი, გაიანესი და მათთანა 32-თა (35-თა) ქალწულმოწამეთა (IV ს. დასაწყისი); 
მიხეილისა, კიევის პირველი მიტროპოლიტისა (992); 
მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა;

ლიტ.: ეფეს. 232 დას. V, 33 - VI, 9. ლკ. 23 დას. VI, 12-19 - ხუთშაბათისა. ეფეს. 234 დას. VI, 18-24. ლკ. 24 დას. VI, 17-23 - პარასკევისა. მღ.მოწ.: 1 კორ. 116 დას. XVI, 13-24. მთ. 103 დას. XXIV, 42-47.

მე-18 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დღესასწაული კვართისა საუფლოჲსა და სვეტისა ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარისა. საფარველი ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა. მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი (IV); 
სიდონიასი და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა (IV); 
მელქისედეკ I-სა, სრულიად საქართველოჲსა პირველისა კათალიკოს-პატრიარქისა (1033); 
მოციქულისა 70-თაგანისა ანანიასი (I); 
ღირსისა რომანოზ ტკბილადმგალობელისა (556); 
მოწამისა დომნინე თესალონიკელისა (IV); 
ღირსმოწამისა მიქაელისა, ზობიელ იღუმენისა და მისთანა 36-თა ღირსმოწამეთა (780-790);
სვეტიცხოვლობა;

ცისკ.: მკ. 67 დას. XV, 16-32. 
ლიტ.: კვართისა - 1 ტიმ. 284 დას. III, 14-16. ინ. 60 დას. XIX, 23-24. ღმრთისმშობლის - ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. მოც. სწ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ლკ. 50 დას. X, 1-15.

მე-18 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდათა დიდმოწამეთა დავითისა და კონსტანტინესი, არგვეთის მთავართა (740); 
მოწამეთობა. მღვდელმოწამისა კვიპრიანესი და მოწამეთა იუსტინა ქალწულისა და თეოქტისტესი (304);
ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესთვის სალოსისა (936);

ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-20. 
ლიტ.: 1 კორ. 162 დას. XV, 39-45. ლკ. 19 დას. V, 17-26. მოწ.: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

მე-18 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა I

მღვდელმოწამეთა: დიონისე არიოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელევთერი დიაკონისა (96); 
ღირსისა იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა (VI); 
ნეტარისა ისიხი ქორებელისა (VI);

ცისკ.: სახ. VII, ინ. 63 დას. XX, 1-10. 
ლიტ.: 2 კორ. 188დას. IX, 6-11. ლკ. 26 დას. VI, 31-36. მღ.მოწ.: საქმ. 40 დას. XVII, 16-34. მთ. 55 დას. XIII, 44-54.

მე-19 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები მე-20 შვიდეულისა);
მღვდელმოწამისა ევდემოზ I-ისა, სრულიად საქართველოჲსა კათოლიკოს-პატრიარქისა (1642, დასაფლავებულია ანჩისხატის ტაძარში);
 
მღვდელმოწამისა იეროთესი, ათენელი ეპისკოპოსისა (I);
მოწამეთა: გაიოზისა, ფავსტოსისა, ევსევისა და ქერიმონისა (III); 
მღვდელმოწამისა პეტრე კაპეტოლიელი ეპისკოპოსისა (III-IV); 
მოწამეთა: დომნინასი და ორთა ასულთა მისთა ვირინეასი (ვერონიკასი) და პროსკუდიასი (პროსდოკიასი) (305-306); 
ღირსისა ამონისა (350); 
ღირსისა პავლე უბრალოსი (IV); 
მოწამეთა დავიკტისა (ადავკტისა) და ასულისა მისისა კალისთენიასი (1515);

ფილ. 235 დას. I, 1-7. ლკ. 25 დას. VI, 24-30.

მე-19 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა გრიგოლ ხანძთელისა, კლარჯეთის სავანეთა აღმაშენებელისა და არქიმანდრიტისა (861);
კლარჯეთის უდაბნოს ღირსთა მამათა და დედათა: კათალიკოსთა: ნერსესი, იშხნის პირველად აღმაშენებელისა და ნეტარისა ილარიონისა, წყაროსთავის მამისა და აღმაშენებელისა. მღვდელმთავართა: სტეფანე მტბევარისა, ზაქარია ანჩელისა, მაკარი ანჩელისა, ეზრა ანჩელისა, საბა იშხნელისა. ღირსისა მამისა იოანესი, ბაღდათს სარკინოზთაგან მოკლულისა; ღირსთა მამათა: თეოდორე ნეძველისა, ქრისტეფორე კვირიკეწმიდელისა, ამონასი, პეტრესი, სამოელისა, ანდრიასი, აბბა გიორგისი, მაკარისი (ოპიზელნი); შიო სასწაულთმოქმედისა, გიორგისი, მიქაელისი, პავლესი, ბასილისი (ზარზმელნი); ხვედიოსი, ეპიფანესი, მატოსი, ზენონისი, არსენისი, იოვანესი, ბასილისი, დიმიტრისი, არსენისი, მაკარისი, თეოდორესი, გაბრიელისი, გიორგი მერჩულესი (ხანძთელნი); მიქელ პარეხელისა და მოწაფეთა მისთა: ბასილიას და მარკელასი, დავითისა, იაკობისა (მიძნაძორელნი); გრიგოლისა, სოფრონისა (შატბერდელნი); ზაქარია ბარეთელთელისა, ილარიონ პარეხელისა, ილარიონ უბის მამასახლისისა; ღირსთა დედათა: თებრონიასი და თემესტიასი, ანატოლე (ანტინიოს) დაყუდებულია და ანასტასიასი (VIII-IX);
მოწამისა ხარიტინასი (304); 
მღვდელმოწამისა დიონისე ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა (264-265); 
მოწამისა მამელხვა სპარსელისა (დაახლ. 344);

ფილ. 236 დას. I, 8-14. ლკ. 27 დას. VI, 37-45.

მე-19 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი (I).

 ლიტ.: ფილ. 237 დას. I, 12-20. ლკ. 28 დას. VI, 46 - VII, 1. მოც.: 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 65 დას. XX, 19-31.

მე-19 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა, სასწაულთმოქმედისა (1763); 
მოწამეთა: სერგისა და ბაქოსი (290-303);
მოწამეთა იულიანე ხუცისა და კესარი დიაკონისა (I); 
მოწამისა პელაგია ტარსიელისა (290); 
მოწამისა პოლიქრონი ხუცისა (IV);

ფილ. 238 დას. I, 20-27. ლკ. 31 დას. VII, 17-30.

მე-19 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა პელაგია ელეონელისი (457); 
ღირსისა ტაისიასი (IV);
 წმიდისა პელაგია ქალწულისა (303);

ფილ. 239 დას. I, 27 - II, 4. ლკ. 32 დას. VII, 31-35.

მე-19 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოციქულისა იაკობ ალფესისა (I); 
ღირსთა ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი (V);
მართლისა აბრაჰამ მამამთავრისა და ძმისწულისა მისისა ლოთისა (2000 წ. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამეთა ებენტი (იუვენტინე) და მაქსიმე მხედართა (361-363); 
წმიდისა პოპლია აღმსარებელისა, ანტიოქიელი დედათდიაკონისა (IV); 
ღირსისა პეტრე გალატიელისა (IX);

ლიტ.: 1 კორ. 164 დას. XV, 58 - XVI, 3 ლკ. 20 დას. V, 27-32. მოც.: 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

მე-19 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა II

წმ. მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VII მსოფლიო კრებაზე (787); 
მოწამეთა ევლამპისი და დისა მისისა ევლამპიასი (303-311); 
მოწამისა თეოტეკნისა (III-IV); 
ღირსისა ბასიანე მონოზონისა (V); 
ღირსისა თეოფილე აღმსარებელისა (VIII); 
ღირსისა ამბროსი ოპტინელისა (1891);

ცისკ.: სახ. VIII, ინ. 64 დას. XX, 11-18. 
ლიტ.: 2 კორ. 194 დას. XI, 31 - XII, 9 ლკ. 30 დას. VII, 11-16. წმ. მამა ა: ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 56 დას. XVIII, 1-13.

მე-20 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 21-ე შვიდეულისა);
მოციქულისა ფილიპესი, ერთისა შვიდთა დიაკონთაგანისა (I); 
ღირსისა თეოფანესი, ნიკეის ეპისკოპოსისა და აღმსარებელისა, კანონთგამომთქმელისა (850); 
მოწამეთა ზინაიდასი და დისა მისისა ფილონილასი (I);

ლიტ.: ფილ. 241 დას. II, 12-16. ლკ. 33 დას. VII, 36-50. მოც.: საქმ. 20 დას. VII, 26-39. ლკ. 50 დას. X, 1-21.

მე-20 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: პროვოსი, ტარახოსი და ანდრონიკესი (304); 
ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელ ეპისკოპოსისა და კანონთგამომთქმელისა (787); 
მოწამისა დომნიკასი (286); 
მარტინე მოწყალისა, ტურელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 400); 
დღესასწაული იერუსალიმის ყოველადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა (48);

ფილ. 242 დას. II, 16-23. ლკ. 34 დას. VIII, 1-3.

მე-20 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა (ფოთში); 
ანტონისა, ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონოზონისა;
 
მოწამეთა: კარპესი, თიატირელი ეპისკოპოსისა, პაპილე დიაკონისა, აღათონიკასი და აგათოდორესი (251);
მოწამისა ფლორენტისა (I-II); 
მოწამისა ბენიამინ დიაკონისა (421-424); 
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა (დაახ. 838); 
დიდისა მოწამისა ზლატასი (ქრისასი) (1912);

ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. 
ლიტ.: ფილ 243 დას. II, 24-30. ლკ. 37 დას VIII, 22-25. ღმრთისმშობ.: ფილ. 240 დას. II, 5-1. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

მე-20 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: ნაზარისა, გერვასისა, პროტასისა და კელსისა (I); 
ღირსისა პარასკევა სერბელისა (XI); 
მოწამისა სილვანესი, ღაზელი ხუცისა (IV);

ფილ. 244 დას. III, 1-8. ლკ. 41 დას. IX, 7-11.

მე-20 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკელისა (889); 
ღირსმოწამისა ლუკიანესი, ანტიოქიელი ხუცისა (312); 
საბინე კატანელი ეპისკოპოსისა (760); 
ათანასე აღმსარებელისა, კოვროვსკელი ეპისკოპოსისა (1962);

ფილ. 245 დას. III, 8-19. ლკ. 42 დას. IX, 12-18.

მე-20 შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა ლონგინოზ ასისთავისა, რომელი იყო წინაშე ჯვარისა უფლისა (I); 
ღირსისა ზენონ იყალთოელისა, ცამეტ ასურელ მამათაგანისა (VI);

2 კორ. 168 დას. I, 8-11. ლკ. 22 დას. VI, 1-10.

მე-20 კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა III

დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა, რომელი ქართლს ეწამა (475, დასაფლავებულია მეტეხის ტაძარში); 
წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა იოსებ კათალიკოსისა, სასწაულთმოქმედისა (1770);
 
წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); 
ღირსმოწამისა ანდრია კრიტელისა (767); 
მოწამეთა უვერცხლოთა თანაძმათა: კოზმა და დამიანე არაბიელთა და მოყვასთა მათთა მოწამეთა: ლეონტისა, ანთიმოზისა და ევტროპისა (287 ან 330); 
მართლისა ლაზარესი, ოთხთა დღეთა საფლავად მდებარისა, კიტიელი ეპისკოპოსისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა 898);

ცისკ.: სახ. IX, ინ. 65 დას. XX, 19-31. 
ლიტ.: გალ. 200 დას. I, 11-19 ლკ. 35 დას. VIII, 5-15. დიდმოწ.: 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

21-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავი 22-ე შვიდეულისა);
წმიდისა დიდებულისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა ლუკასი (I)
მოწამისა მარინი ბერისა (IV); 
ღირსისა იულიანე მეუდაბნოისა (IV);

ლიტ.: ფილ 248 დას. IV, 10-23. ლკ. 43 დას. IV, 18-22. მოც.: კოლ. 260 დას (შუათგან) დას IV, 5-9, 14,18. ლკ. 51 დას. X, 16-21

21-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

„კოლხეთის“ ღმრთისმშობლის ხატის ჩამოსვენება საქართველოში ათობის წმიდა მთიდან (2007 წ., ამჟამად დასვენებულია ხობის დედათა მონასტერში);
წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); 
მოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი, 1314)
მოწამისა უარისა და მისთანა შვიდთა ქრისტიანთა მოძღვართა (307); 
ნეტარისა კლეოპატრასი (327) და ძისა მისისა იოანესი (320); 
მღვდელმოწამისა სადუკისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა, და მისთანა 128-თა მოწამეთა (342);

ლიტ.: კოლ. 249 დას. I, 1-2, 7-11, ლკ 44 დას. IX, 23-27. ღმრთისმშობ.: ფილ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

21-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა არტემ ანტიოქიელისა (362);

კოლ. 251 დას. I, 18-23. ლკ. 47 დას. IX, 44-50.

21-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ილარიონ დიდისა (371-372); 
მოწამეთა: დასისა, გაიოზისა და ზოტიკესი (303);

კოლ. 252 დას. I, 24-29. ლკ. 48 დას. IX, 49-56. ღირ.: 2 კორ. 188 დას. IX, 6-11. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

21-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპისკოპოსისა, სასწაულთმოქმედისა (167); 
შვიდთა ყრმათა ეფესელთა: მაქსიმილიანესი, იამბლიქესი, მარტინიანესი, დიონისესი, ანტონინესი, კონსტანტინესი (ექსაკუსტოდიანესი) და იოანესი (250; 408-450); 
მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკოპოსისა, ირაკლი მხედრისა და ოთხთა დედათა: ანასი, ელისაბედისა, თეოდოტიასი და გლიკერიასი (II-III);
დღესასწაული ყაზანის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა

ლიტ.: კოლ. 253 დას. II, 1-7. ლკ. 50 დას. X, 1-15. მოც.სწ.: ებრ. 318 დას. VII, 26-28; VIII, 1-2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

21-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიმიტრის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება;* 
მოციქულისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა, იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსისა (63);
 
ეგნატე I-სა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (877-878);

ლიტ.: 2 კორ. 174 დას. III, 12-18. ლკ. 29 დას. VII, 1-10. მიცვ.: 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30. 

* მიცვალებულთა ხსენება მოძრავია, რომელიც აღინიშნება დიდი მოწამის დიმიტრი თესალონიკელის ხსენების (26 ოქტომბერი) წინა შაბათს. რუსეთის ეკლესიის ტრადიციაა. იგი თავდაპირველად დაწესდა კულიკოვის ომში (1380 წ.) დაღუპულ მეომართა მოსახსენიებლად. სხვა ავტოკეფალურ ეკლესიებში ამ დღეს, რასაკვირველია, მიცვალებულთა ხსენება არ სრულდება.

21-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა IV

მოწამისა არეთასი და მისთანა მრავალთა მოწამეთა (523); 
ნეტარისა ელეზვოისი, ეთიოპიის მეფისა (დაახლ. 553-555); მოწამეთა: სვინკლიტიკიასი და ორთა ასულთა მისთა (VI); ათანასესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (1311-ის შემდეგ); დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა „ყოველთა მწუხარეთა სიხარული“ (1688);
 
ცისკ.: სახ. X, ინ. 66 დას. XXI, 1-14.
ლიტ.: გალ. 203 დას. II, 16-20. ლკ. 83 დას. XVI, 19-31.

22-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 23-ე შვიდეულისა);
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანესი და მარტვირისა (355); 
მოწამისა ანასტასი აკვილელისა (III); 
მართლისა ტაბითასა (I); 

კოლ. 255 დას. II, 13-20. ლკ. 52 დას. X, 22-24.

22-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა, მირონმდინარისა (306); 
ხსენება კონსტანტინეპოლს მომხდარისა დიდისა და საშინელისა მიწისძვრისა (740);
ალექსანდრესი, გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (ოქროპირიძე, 1907); 
მოწამისა ლუპესი (306);
ღირსისა ათანასე მიდიკიელისა (814); 
ღირსისა დიმიტრი ბასარბოველისა, ბულგარელისა (1685); 

ცისკ.: მთ. 36 დას. X, 16-22. 
ლიტ.: კოლ. 256 დას. II, 20 - III, 3. ლკ. 55 დას. XI, 1-10. დიდმოწ.: 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

22-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (306); 
მოწამეთა კაპიტოლინასი და ეროტიდასი (304); 
მოწამისა მარკოზისა და მისთანათა; 

კოლ. 259 დას. III, 17 - IV, 1. ლკ. 56 დას. XI, 9-13.

22-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელ ეპისკოპოსისა (VII); 
დიდმოწამისა პარასკევასი (III); 
მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი, სარვილესი, ფოტისა, თეოდულესი, იერაქსისა, ნიტესი, ვილესი და ევნიკიასა (249-250); 
ღირსისა სტეფანე კანონთმთქმელისა (IX); 
არსენი I, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1266); 
მოწამეთა: აფრიკანესი, ტერენტისა, მაქსიმესი, პომპისა და 36-თა (III); 
მღვდელმოწამისა კვირიაკე იერუსალიმელი პატრიარქისა (363); 
იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა (VI); 
ღირსისა იობ პოჩაეველი იღუმენისა (1651) და დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა (1709); 

ცისკ.: მთ. 37 დას. V, 23-31. 
ლიტ.: კოლ. 260 დას. IV, 2-9. ლკ. 57 დას. XI, 14-23. მღ.მოწ.: 1 ტიმ. 280 დას. I, 12-17. ლკ. 76 დას. XII, 32-40.

22-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა სერაპიონ ზარზმელისა (900); 
ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა (III);
ღირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა (დაახლ. 360); 
მოწამეთა: კლავდისა, ასტერისა, ნეონისა და დისა მათისა თეონილასი (285); 
ღირსისა ანასი (826);

კოლ. 261 დას. IV, 10-18. ლკ. 58 დას. XI, 23-26.

22-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა იოთამისა, მეფისათვის თავდადებულისა (ზედგენიძე, 1465); 
მღვდელმოწამისა ზინობისა, ეგეას ეპისკოპოსისა, და დისა მისისა მოწამისა ზინობიასი (285);
მოციქულთა: ტერტისა, მარკოზისა, იუსტისა და არტემისა, 70-თაგანთა (I);
მღვდელმოწამისა მარკიანესი (მარკელესი), სიცილიელი ეპისკოპოსისა (II); 
მოწამისა ევტროპიასი (250); 
მოწამისა ანასტასია თესალონიკელისა (III); 

2 კორ. 178 დას. V, 1-10. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

22-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა V

წმიდათა ათთა ბევრთა (100 000-თა) მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (1227); 
მოციქულთა: სტაქოსი, ამპლისა, ურბანისა, ნარკისისა, აპელისა და არისტობულესი, 70-თაგანთა (I); 
მოწამისა ეპიმაქესი (დაახლ. 250); 
ღირსისა მავრასი (V); 

ცისკ.: სახ. XI, ინ. 67 დას. XXI, 15-25. 
ლიტ.: გალ. 215 დას. VI, 11-18. ლკ. 38 დას. VIII, 26-39. მოწ.: რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

23-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 24-ე შვიდეულისა);
უვერცხლოთა და სასწაულთმოქმედთა კოზმა და დამიანე აზიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (III); მღვდელმოწამეთა იოანე ეპისკოპოსისა და იაკობ ხუცისა, სპარსეთს წამებულთა (345); მოწამეთა: კვირიენასი და იულიანასი (305-311);
მოწამისა ერმინინგელდისა, გუთების უფლისწულისა (586); 
მოწამეთა: კესარისა, დასისა და 5-თა მათთანა (VII); 

ცისკ.: მკ. 23 დას. VI, 7-13. 
ლიტ.: 1 თეს. 262 დას. I, 1-5. ლკ. 59 დას. XI, 29-33. უვეცხლოთა: 1 კორ. 153 დას. XII, 27 - XIII, 8. მთ. 34 (შუათგან) დას. X, 1,5-8.

23-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: აკვინდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპიდიფორესი, ანემპოდისტესი და მათთანათა (341-345); 
ღირსისა მარკიანე კვირინელისა (381-391;

1 თეს. 263 დას. I, 6-10. ლკ. 60 დას. XI, 34-41.

23-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ნიკოლოზისა, ქართველთა მნათობისა, აკოლუთიათა აღმწერელისა (1308); 
განახლება ტაძრისა წმიდისა დიდისა მოწამისა გიორგი კაბადუკიელისა, ლუდიას შინა (IV); 
მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა (IV); 
მოწამე მხედართა: ატიკესი, აღაპისა, ევდოქსისა, კატერისა, ისტუკარისა, პაქტოვისა, ნიკტოპოლიონისა და მათთანათა (320); ღირსისა აკეფსიმესი (IV); 
მართლისა სნანდულიასი (IV); 

1 თეს. 264 დას. II, 1-18. ლკ. 61 დას. XI, 42-46.

23-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდათა და მართალთა ქრისტეს საფლავისა მცველთა: იოანე, სტეფანე და ესაია ქართველთა; 
ღირსისა იოანიკე დიდისა (846);
მღვდელმოწამეთა ნიკანდრესი, მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა (I); 

1 თეს. 265 დას. II, 9-14. ლკ. 62 დას. XI, 47 - XII, 1.

23-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა გალაქტიონისა და ეპისტიმიასი (III); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: პატრობისა, ერმისა, ლინესი, გაიოზისა, ფილოლოგისა (I); 
გრიგოლი ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (IX); 
იონასი, ნოვგოროდელი მთავარეპისკოპოსისა (1470); 

1 თეს. 266 დას. II, 14-19. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

23-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმ. პავლე კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა, აღმსარებელისა (350); 
ქალწულმოწამეთა: ტეკუსასი, ალექსანდრასი, პოლაქტიასი, კლავდიასი, ევფროსინესი, ათანასიასი და მატრონასი (III); 
ღირსისა ლუკა ტავრომენიელისა (800-820); 

ლიტ.: 2 კორ. 185 დას. VIII, 1-5. ლკ. 40 დას. IX, 1-6. წმ.: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ლკ. 64 დას. XII, 8-12

23-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VI

33-თა მელიტინელ მოწამეთა: იერონისა, ისიხისა, ნიკანდრესი, ათანასესი, მამანტისა, ბარაქისა, კალინიკესი, თეოგენესი, ნიკონისა, ლონგინოზისა, თეოდორესი, ვალერისა, ქსანთესი, თეოდულესი, კალიმაქესი, ევგენისა, თეოდოქესი, ოსტრიხისა, ეპიფანესი, მაქსიმიანესი, დუკიტესი, კლავდიანესი, თეოფილესი, გიგანტისა, დოროთესი, თეოდოტესი, კასტრიკისა, ანიკიტესი, თემელისა, ევტიქისა, ილარიონისა, დიოდოტესი და ამონიტესი (III); 
ღირსისა ლაზარე გალისიელისა, სასწაულთმოქმედისა (ღალისიონის მთასა შინა მმარხველისა) (1053); 
მოწამისა თეოდოტესი (303); 
მოწამეთა: მელასიპესი და კასინიასი და ძისა მათისა ანტონინესი (363); 
მოწამეთა: ავქტისა, ტავრიონისა და თესალონიკიასი. 

ცისკ.: სახ. I, მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. 
ლიტ.: ეფეს. 220 დას. II, 4-10. ლკ. 39 დას. VIII, 41-56.

24-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 25-ე შვიდეულისა); 
კრება წმიდათა მთავარანგელოზთა მიქაელისა და გაბრიელისა და სხვათა წმიდათა უხორცოთა ზეცისა ძალთა. მთავარანგელოზების ეკლესიების დღესასწაული: მწვანეყვავილას (ქუთაისი), მენჯის, ალგეთის, ჯუმათის (ოზურგეთის რაიონი), დიმის (ბაღდადის რაიონი), ერკეთის (ჩოხატაურის რაიონი), გრემის, შუამთის (თეკლესეული); 
მთავარანგელოზობა;
 
ცისკ.: მთ. 52 დას. XIII, 24-30, 36-43. 
ლიტ.: მთავარანგელ.: ებრ. 305 დას. II, 2-10. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

24-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა ონისიფორესი (III-IV) და პორფირისა; 
ღირსისა მატრონასი (492); 
ღირსისა თეოქტისტასი (881); 
მოწამისა ალექსანდრე თესალონიკელისა (305-311); 
მოწამისა ანტონისა (V); 
ღირსისა იოანე კოლოვისა (V); 
ღირსთა ევსტოლიასი (610) და სოსიპატრასი (625);
დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა „მსწრაფლშემსმენელი“ (X); 

1 თეს. 267 დას. II, 20 - III, 8. ლკ. 65 დას. XII, 13-15, 22-31 - ორშაბათისა. 1 თეს. 268 დას. III, 9-13. ლკ. 68 დას. XII, 42-48 - სამშაბათისა.

წმიდისა დიდებულისა დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა

24-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისაწმიდისა დიდებულისა დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა, ურმისთვალსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა (303); 
დიდმოწამისა კოსტანტი კახისა, ქართველთა მთავრისა (852); 
მოციქულთა 70-თაგანთა: ერასტისა, ოლიმპისა, როდიონისა (იროდიონისა), სოსიპატრესი, კუარტისა (კვარტისა) და ტერტისა (I); მოწამისა ორესტი მკურნალისა (304); 
მღვდელმოწამისა მილისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა, და ორთა მოწაფეთა მისთა (341); 
ღირსისა თეოსტირიქტე სიმბოლელისა; ღირსისა არსენ კაბადუკიელისა (1924);
 
ცისკ.: ლკ. 63 დას. XII, 2-12. წმ. გიორგისა: საქმ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

24-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდისა მოწამისა მინასი (304); 
მოწამეთა ბიქტორისა და სტეფანიდასი (II); 
მოწამისა ბიკენტისა (304); 
ღირსისა თეოდორე სტუდიელისა, აღმსარებელისა (826); 
მოწამისა სტეფანე დეჩანელისა (1336); 

1 თეს. 269 დას. IV, 1-12. ლკ. 69 დას. XII, 48-59 - ოთხშაბათისა. 1 თეს. 271 დას. V, 1-8. ლკ. 70 დას. XIII, 1-9 - ხუთშაბათისა.

24-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმ. იოანე მოწყალისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა (616-620); 
ღირსისა ნილოს მმარხველისა (V);
წინასწარმეტყველისა აქიასი (960 წ. ქრისტეს შობამდე); 
ღირსისა ნილოს მირონმდინარესი, ათონელისა (1651); 

1 თეს. 272 დას. V, 9-13, 24-28. ლკ. 73 დას. XIII, 31-35 - პარასკევისა. 2 კორ. 191 დას. XI, 1-6. ლკ. 46 დას. IX, 37-43 - შაბათისა. წმ. ებრ. 311 დას. IV, 14 - V, 6. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

24-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმ. იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (407);
მოწამეთა: ანტონინესი, ნიკიფორესი და გერმანესი (308); 
მოწამისა მანეფასი (307-308); 

ცისკ.: ინ. 35 ადს. X, 1-9. 
ლიტ.: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

24-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VII

მოციქულისა ფილიპესი, 12-თაგანისა (I);
კეთილმსახურისა მეფისა იუსტინიანესი (565) და დედოფლისა თეოდორასი (548);
გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (1340);

ცისკ.: სახ. II, მკ. 70 დას. XVI, 1-8. 
ლიტ.: ეფეს. 221 დას. II, 14-22. ლკ. 53 დას. X, 25-37. მოც.: I კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 5 დას. I, 43-51.

25-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 26-ე შვიდეულისა);
მოწამეთა და აღმსარებელთა: გურიასი, სამონასი (299-306) და აბიბოსისა (222);
მოწამეთა: ელპიდესი, მარკელისა და ევსტოქისა (361-363);
მოწამისა დიმიტრისა (307);
დასაწყისი ქრისტესშობის მარხვისა;

2 თეს. 274 დას. I, 1-10. ლკ. 75 დას. XIV, 12-15.

25-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდისა დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (60);
მართლისა ფულბიანესი, წმიდა ნათლისღებით მათესი, ეთიოპიელი მთავრისა (I);

ლიტ.: 2 თეს. 274 (შუათგან) დას. I, 10-11, 2 ლკ. 77 დას. XIV, 25-35.

25-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა მიქაელისა, რომელსა ეწოდა გობრონ და 133-თა მოწამეთა, მხედართა მისთა (914);
გრიგოლ სასწაულთმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპისკოპოსისა (დაახლ. 266-270);
ღირსისა ლაზარე ხატმწერისა, აღმსარებელისა (857);

ლიტ.: 2 თეს. 275 დას. II, 1-12. ლკ. 78 დას. XV, 1-10. გრიგოლისი: 1 კორ. 151 დას. XII, 7-11. მთ. 34 (შუათგან) დას. X, 1-8. მოწ.: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

25-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა პლატონისა (302/306);
მოწამეთა რომანოზ დიაკონისა და ყრმისა ბარულისა (303);
მოწამეთა ზაქესი, ღადარინელი დიაკონისა და ალფესისა, კესარიელი წიგნისმკითხველისა (303);

2 თეს. 276 დას. II, 13 - III, 5. ლკ. 80 დას. XVI, 1-9.

25-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ილარიონ ქართველისა, სასწაულთმოქმედისა (875);
წინასწარმეტყველისა აბდიასი (IX ს. ქრისტეს შობამდე);
მოწამისა ვარლაამისა (304);
ღირსთა: ბალაჰვარისა და იოდასაფისა, ინდოეთის უფლისწულისა და მამისა მისისა აბენეს მეფისა (IV);
მოწამისა მამისა აზასი და მისთანა 150-თა მხედართა (284-305);
მოწამისა ილიოდორესი (273);
ფილარეტ მოსკოველი მიტროპოლიტისა (1867);

ცისკ.: მთ. 43 დას. XI, 27-33. 
ლიტ.: 2 თეს. 277 დას. III, 6-18. ლკ. 82 დას. XVI, 15-18; XVII, 1-4. ღირ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

25-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღმრთისმშობლის ტაძრად მიყვანების წინადღესასწაული;
ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (816);
პროკლე კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (446-447);
მოწამისა დასისა (284-305);
მოწამეთა: ევსტათისა, თესპესისა და ანატოლისა (312);
მღვდელმოწამეთა: ნერსე ეპისკოპოსისა და იოსებისა - მოწაფისა მისისა, იოანესი, სავერისა, ისააკისა და იპატისა, სპარსელ ეპისკოპოსთა;
 მოწამეთა: აზატი საჭურისისა, სასონისა, თეკლასი, ანასი და სხვათა მრავალთა მამათა და დედათა, სპარსეთს წამებულთა (IV);

ლიტ.: გალ. 199 დას. I, 3-10. ლკ. 49 დას. IX, 57-62. წმ. გრგიოლისა: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16

25-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა VIII

ტაძრადმიყვანება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადისქალწულისა მარიამისა

ცისკ.: ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. 
ლიტ.: ეფეს. 224 დას. IV, 1-6. ლკ. 66 დას. XII, 16-21. ღმრთისმშობლისა: ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

26-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 27-ე შვიდეულისა);
ტაძრად მიყვანების შემდგომი დღესასწაული;
მოციქულთა 70-თაგანთა ფილიმონისა და არქიპოსი და მოწამისა მოციქულთა სწორისა აპფიასი (I);
მოწამეთა: კიკილიასი (ცეცილიასი), ვალერიანესი, ტიბურტისა და მაქსიმესი (230);
მოწამისა პროკოფი წიგნისმკითხველისა (303);
მოწამისა მენიგნისა (250);
ღირსისა აგაბო ისმაიტელისა (V);
მართლისა მიქაელ მხედრისა, ბულგარელისა (865);
კეთილმსახურისა მთავრისა მიხეილ ტვერელისა (1318);

1 ტიმ. 278 დას. I, 1-7. ლკ. 86 დას. XVII, 2-25.

26-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ტაძრად მიყვანების შემდგომი დღესასწაული;
მღვდელმოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (ფერაძე, 1942);
ამფილოქე იკონიელი ეპისკოპოსისა (394-ის შემდეგ);
გრიგოლი აკრაგანტიელი ეპისკოპოსისა (VI-VII);
მოწამეთა სისინისა, კვიზიკელი ეპისკოპოსისა (III), და თეოდორე ანტიოქიელისა (IV);
კეთილმსახურისა ალექსანდრე ნეველისა (1263);

1 ტიმ. 279 დას. I, 8-14. ლკ. 87 დას. XVII, 26-37.

26-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ტაძრად მიყვანების შემდგომი დღესასწაული;
დიდმოწამისა ეკატერინესი, ალექსანდრიელი ქალწულისა (305-313);
დიდმოწამისა მერკურისა (III);

მოწამეთა: ავგუსტა დედოფლისა, პორფირი სტრატილატისა და 200-თა მხედართა (305-313);
ღირსისა მასტრიდია ქალწულისა;
მოწამისა ფილოთეასი (1562);

ლიტ.: 1 ტიმ. 281 დას. I, 18-20; II, 8-5. ლკ. 90 დას. XVIII, 15-17, 26-30. წმ. ეკატერინესი: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

26-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღმრთისმშობლის ტაძრად მიყვანების დღესასწაულის წარგზავნა;
მღვდელმოწამეთა კლიმენტი რომის პაპისა (101) და პეტრესი, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა (311);
ღირსისა პეტრე მდუმარისა (429);

ლიტ.: 1 ტიმ. 283 დას. III, 1-13. ლკ. 92 დას. XVIII, 31-34. ღმრთისმშობლისა: ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. მღ.მოწ.: ფილ. 246 დას. III, 20 - IV, 3. მთ. 11 დას. V, 14-19.

26-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა ალვიპი მესვეტისა (VII);
ღირსისა იაკობ განდეგილისა (457);
ღირსისა აკაკი სინელისა, „კიბესა“ შინა მოხსენიებულისა (VI);

1 ტიმ. 285 დას. V, 4-8, 16 ლკ. 95 დას. XIX, 12-28.

26-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა იაკობ სპარსისა (421);
ღირსისა პალადისა ალექსანდრიელისა (VI-VII);
ღირსმოწამეთა 17-თა მონოზონთა ინდოეთს (IV);
ღირსისა რომანოზისა (V);

ლიტ.: გალ. 205 დას. III, 8-12. ლკ. 51 დას. (შუათგან) X, 19-21. დიდმოწ.: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ინ. 50 დას. XV, 1-7.

26-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა I

ღირსმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა (767);
მოწამისა ირინარქესი და წმიდათა 7-თა დედათა (303);
მოწამეთა: სტეფანესი, ბასილისა, გრიგოლისა, სხვა გრიგოლისა, იოანესი და სხვათა მრავალთა (VIII);

ცისკ.: სახ. IV, ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. 
ლიტ.: ეფეს. 229 დას. V, 8-19. ლკ. 71 დას. XIII, 10-17.

27-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 28-ე შვიდეულისა);
წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა აბიბოსი ნეკრესელი ეპისკოპოსისა (VI);
მოწამისა პარამონისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (250);
მოწამისა ფილუმენისა (274);

ცისკ.: მთ. 37 დას. X, 22-31. 
ლიტ.: 1 ტიმ. 285 დას. (შუათგან) V, 1-10. ლკ. 97 დას. XIX, 37-44. აბიბოსისა: 2 ტიმ. 291 დას. I, 8-18. ლკ. 67 დას. XI, 32-40.

27-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებელისა (62);
წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლისა (502);
მღვდელმთავრისა პეტრე I კათალიკოსისა, წმიდისა დიდისა მეფის ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა (V);
მღვდელმთავრისა სამოელ I კათალიკოსისა (VI);
ფრუმენტისა, ინდოელი (ეთიოპიელი) მთავარეპისკოპოსისა (380);

1) ცისკ.: მთ. 9 დას. IV, 18-23. 
ლიტ.: ებრ. 319 დას. VIII, 7-13. ლკ. 97 დას. XIX, 37-44. 1 ტიმ. 286 დას. V, 11-21. ლკ. 98 დას. XIმ, 45-48. მოც.: 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 4 დას. I, 35-51. 
2) ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-16. 
ლიტ.: ებრ. 319 დას. VIII, 7-13. ლკ. 97 დას. XIX, 37-44. 1 ტიმ. 286 დას. V, 11-21. ლკ. 98 დას. XI, 45-48. ვახტანგ მეფისა: რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9.

27-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ნაუმისა (VII ს. ქრისტეს შობამდე);
მრთლისა ფილარეტ მოწყალისა (792);
ოწამისა ანანია სპარსისა;

I ტიმ. 287 დას. V, 22 - VI, 11. ლკ. 99 დას. XX, 1-8.

27-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ამბაკუმისა (VII ს. ქრისტეს შობამდე);
ღირსისა ისესი (იესესი), წილკნელი ეპისკოპოსისა, 13 ასურელ მამათაგანისა (VI);
მოწამისა მიროპიასი (IV);

ღირსთა: იოანესი, ირაკლემონისა, ანდრიასი და თეოფილესი (IV);

ცისკ.: ინ. 35 (შუათგან) დას. X, 1-9. 
ლიტ.: 1 ტიმ. 289 დას. VI, 17-21. ლკ. 100 დას. XX, 9-18. წმ.: ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

27-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა სოფონიასი (665-605 წწ. ქრისტეს შობამდე);
ღირსისა თეოდულე კონსტანტინოპოლელისა (440);
ღირსისა იოანე მდუმარისა, კოლონიელი ეპისკოპოსისა (558);
მღვდელმოწამისა თეოდორესი, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (606);

2 ტიმ. 290 დას. I, 1-2, 8-18. ლკ. 101 დას. XX, 19-26.

27-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

დიდმოწამისა ბარბარესი და მოწამისა იულიანასი (306);
ღირსისა იოანე დამასკელისა (780);
ღირსისა იოანესი, პოლივოტელი ეპისკოპოსისა, საკვირველთმოქმედისა (VIII);

ლიტ.: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 67 დას. XII, 32-40. დიდმოწ.: გალ. 208 დას. III, 23-29. მკ. 21 დას. V, 24-34.

27-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა II

ღირსისა და ღმერთშემოსილისა მამისა ჩვენისა საბა განწმედილისა (532);
მოწამისა ანასტასისა;
ღირსთა კირიონ ბერისა და ძისა მისისა ზაქარიასი, ეგვიპტელთა (IV);

ცისკ.: სახ. V, ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. 
ლიტ.: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 85 დას. XVII, 12-19. (29-ე კვირიაკის). წმ.საბასი: გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

28-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 29-ე შვიდეულისა)
წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და სასწაულთმოქმედისა (IV);

ცისკ.: ინ. 36 დას. X, 9-16. 
ლიტ.: წმ. ნიკოლოზისა: ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

28-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ამბროსი მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (397);
მოწამისა ათინოდორე მონოზონისა (304);
ღირსისა პავლე მორჩილისა; მოწამისა ფილოთესი (1060);

2 ტიმ. 294 დას. II, 20-26. ლკ. 102 დას. XX, 27-44 - ორშაბათისა. 2 ტიმ. 297 დას. III, 16 - IV, 4. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19 - სამშაბათისა.

28-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ღირსისა პატაპისა (VIII);
მოციქულთა 70-თაგანთა: სოსთენისა, აპოლოსისა, კეფასი, ტვიქიკესი, ეპაფროდიტესი, კესარისა და ონისიფორესი (I);
მოწამეთა 62-თა ხუცესთა და 300-თა ერისკაცთა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა (477);
მოწამისა ანთისა რომაელისა (V);

2 ტიმ. 299 დას. IV, 9-22. ლკ. 104 დას. XXI, 5-7, 10-11, 20-24.

28-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა;
წინასწარმეტყველისა ანნასი, სამოელ წინასწარმეტყველის დედისა (1100 წ. ქრისტეს შობამდე);
სოფრონისა, კვიპრელი მთავარეპისკოპოსისა (VI);
ღირსისა სტეფანე ახლადგაბრწყინებულისა (912);

ლიტ.: ტიტ. 300 დას. I, 5 - II, 1. ლკ. 107 დას. XXI, 28-33. მართლისა ანასი: გალ. 210 დას. (შუათგან), IV, 22-31. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

28-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-სა, წმიდისა მეფისა დემეტრე თავდადებულის ძისა (1302-1308);
მოწამეთა: მინასი, ერმოგენისა და ევგრაფისა (313);
მოწამისა გემელი პაფლაგონიელისა (361);
ღირსისა თომასი (X);
ნეტართა: იოანესი (1503) და მშობელთა მისთა: სტეფანესი (1446) და ანგელინასი, სერბეთის მთავართა;
იოასაფისა, ბელგოროდელი ეპისკოპოსისა (1754)

ტიტ. 301 დას. I, 15 - II, 10. ლკ. 108 დას. XXI, 37 - XXII, 8.

28-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა
- აბელი, აბესალომ, აბუსერ, ავაგი, ავგაროზი, ავთანდილი, ალმასხანი, ამირანი, ამირანდო, ანდუყაფარი, არჯევანი, ასლანი, ასპანი, აფრასიონი, აღბულა, ბაადური, ბადრი, ბაბილა, ბაკური, ბარათა, ბახვა, ბახუტა, ბებური, ბეგლარი, ბედიანი, ბეკო, ბეჟანი, ბერი, ბექა, ქეშქენი, ბეცია, ბირთველი, ბიჭია, ბოცო, გაგა, გარსევანი, გახა, გელა, გემელი, გივი, გოდერძი, გოსტაბაში, გოჩა, გოჯასპირი, გუგუნა, გულბაათი, გურასპი, გურგენი, დარისპანი, დარჩია, დემური, დიასამი, დოლენჯი, დურმიშხანი, ედიშერი, ევდომოსი, ეზრა, ელგუჯა, ერეკლე, ვამეყი, ვამეხი, ვაჟა, ვარაზა, ვარაზვაჩე, ვარამი, ვარდენი ან ვარდანი, ვაჩე, ვახუშტი, ვირშელი, ზაალი, ზაზა, ზაუტა, ზებედე, ზურაბი, თადია, თათე, თარხანი, თაყა, თეიმურაზი, თენგიზი, თორღვა, იაგორი, იაკინთე, იასე, იმედა, იოთამი, იორამი, კახაბერი, კვირია, კიკოლა, ლაშა, ლევანი, ლიპარიტი, ლომინი, ლუხუმი, მალხაზი, მამამზე, მამისა, მამისთვალი, მამუკა, მანუჩარი, მაყა, მახარე, მერაბი, მინდია, მირმანოზი, მურმანი, მურზაყანი, ნავროზი, ნარიმანი, ნინია, ნოდარი, ნოშრევანი, ნუგზარი, ოთარი, ომანი, ონისიმე, ოსე, ოტია, ოქროპირი, პაატა, პაპალა, პაპუნა, რამაზი, რამინი, რატი, როინი, რომანი, როსები, როსტვანი, როსტომი, სავამი, სავლე, სარგისი, სარდიონი, სარიდანი, საურმაგი, სესე, სეხნია, სიაოში, სიდამონი, სულა, სულმამა, სულხანი, სუმბატი, ტარიელი, ტეტია, უფლისა, უშანგი, ფარემუზა, ფარნაოზი, ფარსადანი, ფეშანგი, ფირანი, ფიროზი, ფოცხვერი, ფრიდონი, ქავთარი, ქართლოსი, ქვაბული, ქველი, ქობული, ქუცნა, ღვთისავარი, ღუღუნი, ყარამანი, ყაფლანი, ყაყიტა, ყვარყვარე, შაბურ, შადიმანი, შამადავლე, შანშე, შერმაზანი, შერგილი, შერმადინი, შიაოში, შოთა, შოშიტა, ცისკარა, ცოტნე, წათე, ხარება, ხახუტა, ხოსიტა, ჭოლა, ჯაბა, ჯავახი. 

- აგრაფინა, ანუკა, ასკილა, ასმათი, ასპიროზი, ბორენა, გვანცა, გუგულა, გულვარდისა, გულისა, გულნაზი, გულნარა, გულქანა, გულჯავარი, დარეჯანი, დესპინე, ესმა, ვარსკვლავისა, ზეინაბი, თათია, თამთა, თეონა, თინათინი, თმაგიშერა, თუთა, თუთია, კესარია, კრავაი, ლამაზა, ლამარა, ლელა, ლერწმისა, მაგდანი, მაია, მაკა, მანანა, მარგალიტა, მარეხი, მზეთვალა, მზექალა, მზეხა, მზისთანადარი, მნათობი, მნათობისა, მონავარდისა, ნადია, ნარგიზი, ნესტანი, პირიმთვარისა, პირიმზე, როდამი, რუსუდანი, საგდუხტა, ტერეზია, უმანკო, ფატმანი, ფაქიზო, ფაცია, ქაბატო, ქალია, ქურციკი, ცაცო, ცისკარა, ციცინო, ხათუთა, ხვარამზე, ხვაშაქი, ხორეშანი;
ღირსისა დანიელ მესვეტისა (489-490);
მოწამისა მირაქსისა (VII);
მოწამეთა აკეფსესი და აითალასი; ღირსისა ლუკა მესვეტისა (970-980);

ეფეს. 218 დას. I, 16-23. ლკ. 72 დას. XII, 18-29. ყოველთა წმიდათა: ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. მთ. 38 დას. X, 32-33, 37-38; XIX, 27-30.

28-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა III


წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა სპირიდონ ტრიმიფუნტელი ეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისა (348);
ღირსმოწამისა იოანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა (IX);

მღვდელმოწამისა ალექსანდრე იერუსალიმელ ეპისკოპოსისა (251);
მოწამისა სინეზისა (თეიმურაზისა) (270-275);
უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ის აღსაყდრების დღე (1977 წ.);

ცისკ.: სახ. VI ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. 
ლიტ.: კოლ. 257 დას. III, 4-11 (29-ე კვირიაკისა). ლკ. 76 დას. XIV, 16-24 (28-ე კვირიაკისა).

29-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

(სახარების საკითხავები 30-ე შვიდეულისა);
მოწამეთა: ევსტრატისა, ავქსენტისა, ევგენისა, მარდარისა და ორესტისა (284-305);
ქალწულმოწამისა ლუკიასი (304);
ღირსისა არსენ ლატროსელისა (VIII-X);

ებრ. 308 დას. III, 5-11, 17-19. მკ. 33 დას. VIII, 11-21.

29-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მოწამეთა: თვირსოსი, ლევკისა და კალინიკესი (III);
მოწამეთა: ფილიმონისა, აპოლონისა, არიანესი და თეოტიქესი (286-287);

ებრ. 310 დას. IV, 1-13. მკ. 34 დას. VIII, 22-26.

29-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

მღვდელმოწამისა ელევთერისა და დედისა მისისა მოწამისა ანთიასი და მოწამისა კორივი ეპარქოსისა (II);
ღირსისა პავლე ლატრიელისა (955);
მოწამისა ელევთერისა (305-311);
ღირსისა პარდოს განდეგილისა (VI);

ებრ. 312 დას. V, 11 - VI, 8. მკ. 36 დას. VIII, 30-34.

29-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა ანგეასი (500 წ. ქრისტეს შობამდე);
მოწამისა მამისა მარინისა (III);
მოდესტოს იერუსალიმელი პატრიარქისა (634);
ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (893-894);

ებრ. 315 დას. VII, 1-6. მკ. 39 დას. IX, 10-16.

29-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მისაილისა (600 წ. ქრისტეს შობამდე);
ღირსისა დანიელ აღმსარებელისა (X);

ებრ. 317 დას. VII, 18-25. მკ. 41 დას. IX, 33-41. წწმეტყ.: ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. ლკ. 62 დას. XI, 47 - XII, 1.

29-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა

წინა შაბათი ქრისტესშობისა
მოწამეთა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა: ნიკოსტრატესი, ცოლისა მისისა ზოესი, კასტორისა, ტრანკვილინე ხუცისა და ძეთა მისთა მარკელინე და მარკოზ დიაკონთა, კლავდი ციხეთა უფროსისა, ძისა მისისა სიმფორიანესი, ძმისა ბიქტორინესი, ტიბურტისა და კასტულისა (287);
მოდესტ იერუსალიმელი პატრიარქისა (633-634);
ღირსისა ფლოროსი, ამიელი ეპისკოპოსისა (VII);
ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა (845);

ლიტ
.: შობის წინა შაბ. გალ. 205 დას. III, 8-12. ლკ. 72 დას. XIII, 18-29. რიგ.: ეფეს. 220 (შუათგან) დას. II, 11-13. ლკ. 74 დას. XIV, 1-11.

29-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა IV

ქრისტეშობის წინა კვირიაკე. წმიდათა მამათა. წინადღესასწაული ქრისტეშობისა.

ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მწერლისა და ძმისა საბასი - ხახულელთა (XI); მოწამისა ბონიფანტესი (290); ღირსისა აგლაია რომაელისა. მოწამეთა: პრომოსი, არესი და ელიასი - ეგვიპტელთა (308); მოწამეთა: ტიმოთე დიაკონისა და პოლიევქტოსი (IV); ბონიფანტე მოწყალისა - ფერენტიელი ეპისკოპოსისა (VI); გრიგენტისა, ეთიოპიელ ეპისკოპოსისა (552).

ცისკ.: სახ. VII, ინ. 63 დას. XX, 1-10. ლიტ.: შობის წინა კვირიაკე. ებრ. 328 დას. XI, 9-10. 17-23, 32-40. მთ. I დას. I, 1-25.

30-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

(სახარების საკითხავები 31-ე შვიდეულისა).

ქრისტეშობის წინადღესასწაული.

მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (107); ფილოგონისა, ანტიოქიელი ეპისკოპოსისა (323); დანიელისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1338); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (1908).

ლიტ.: ებრ. 319 დას. VIII, 7-13. მკ. 42 დას. IX, 42 - X, 1. მღ.მოწ.: ებრ. 311 დას. IV, 14 - V, 6. მკ. 41 დას. IX, 33-41.

30-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

წინადღესასწაული ქრისტეშობისა.

ღირსისა მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (1035); მოწამისა ივლიანასი და მისთანა 500-სთა მამათა და 130-თა დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა (304); მოწამისა თემისტოკლესი (251); პეტრესი, რუსეთის საკვირველმოქმედისა (1326).

ებრ. 321 დას. IX, 8-10, 15-23. მკ. 43 დას. X, 2-12.

30-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

წინადღესასწაული ქრისტეშობისა.

დიდისა მოწამისა ანასტასიასი, მწვალებლობათა დამხსნელისა (304); მოწამეთა: ქრისოგონისა, თეოდოტიასი, ებოდისა, ევტიქიანესი და სხვათა (304).

ლიტ.: ებრ. 323 დას. X, 1-18. მკ. 44 დას. X, 11-16. დიდმოწ.: გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

30-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

წინადღესასწაული ქრისტეშობისა.

ათთა კრეტელ მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპოროსი, გელასისა, ავნიკიანესი, ზოტიკესი, პონტისა, აღათოპისა, ბასილიდისა და ევარესტისა (III); ღირსისა ნიფონტისა, კვიპრელი ეპისკოპოსისა (IV); ღირსისა პავლესი, ნეოკესარიელი მთავარეპისკოპოსისა (IV).

ლიტ.: ებრ. 326 დას. X, 35 - XI, 7. მკ. 45 დას. X, 17-27. მოწ.: ეფეს. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

30-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

წინადღე ქრიტესშობისა.

ქალწულმოწამისა ევგენიასი და მისთანა მოწამეთა: პროტისა, იაკინთესი და კლავდიასი (262); ღირსისა ნიკოლოზ მონაზონისა (IX).

ლიტურგია ბასილი დიდისა. დიდი ჟამნი.

I ჟამზე: ებრ. 303 დას. I, 1-12. მთ. 2 დას. I, 18-25. III ჟამზე: გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 5 დას. II, 1-20. VI ჟამზე: ებრ. 304 დას. I, 10 - II, 3. მთ. 3 დას. II, 1-12. IX ჟამნზე: ებრ. 306 დას. II, 11-18. მთ. 4 დას. II, 13-23. ლიტ.: ებრ. 303 დას. I, 1-12. ლკ. 5 დას. II, 1-20.

30-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

ხორციელად შობა უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი.

ხსნილია ყოვლითურთ 5 (18) იანვრამდე.

ლიტურგია იოანე ოქროპირისა.

ცისკ.: მთ. 2 დას. I, 18-25. ლიტ.: გალ. 209 დას. IV, 4-7. მთ. 3 დას. II, 1-12.

30-ე კვირიაკე შემდგომად მეერგასისა. ხმა V

ქრისტეშობის შემდგომი კვირიაკე.

შემდგომი დღესასწაული ქრისტესშობისა.

კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობლისა.

მართლისა იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა - ფსალმუნთა მთქმელისა და იაკობისა, ძმისა უფლისა*; მღვდელმოწამისა ეფთვიმისი, სარდიელი ეპისკოპოსისა (840); ღირსისა კონსტანტინე სინადელისა (VIII); ღირსისა ევარესტისა (825); ღირსისა ნიკოდიმ ტისმანელისა (1406).

ცისკ.: სახ. VIII, ინ. 64 დას. XXI, 11-18. ლიტ.: ქრისტეშობის შემდგომი კვირიაკისა: გალ. 200 დას. I, 11-19. მთ. 4 დას. II, 13-23. რიგ.: კოლ. 258 დას. III, 12-16. ლკ. 93 დას. XVIII, 35-43.

* გარდამავალია, აღესრულება ქრისტეშობის შემდეგ კვირიაკეს.

31-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

(სახარების საკითხავები 32-ე შვიდეულისა).

შემდგომი დღესასწაული ქრისტესშობისა.

მოციქულისა, პირველმოწამისა და მთავარდიაკონისა სტეფანესი (34); ღირსისა სტეფანე ხირსელისა, ცამეტ ასრუელ მამათაგანისა (VI); ღირსისა და აღმსარებელისა თეოდორე გამომეტყველისა და ძმისა მისისა თეოფანე აღმსარებელისა და გალობათა მთქმელისა (870). თეოდორე კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (686).

ლიტ.: ებრ. 329 დას. XI, 17-23, 27-31. მკ. 48 დას. X, 46-52. პირველმოწ.: საქმ. 17 დას. VI, 8-15; VII, 1-5, 47-60. მთ. 87 დას. XXI, 33-42.

31-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

შემდგომი დღესასწაული ქრისტესშობისა.

მოწამეთა ორთა ბევრთა (20 000) ნიკომიდიას დაწვართა: გლიკერი ხუცისა, ზინონისა, თეოფილე დიაკონისა, დოროთესი, მარდონისა, მიღდონი დიაკონისა, ანდისესი, გვირგვინისა, პეტრესი, ექვთიმესი, მოწამეთა დედათა: აგათიასი, დომნასი, თეოფილასი და სხვათა (302); მოციქულისა 70-თაგანისა ნიკანორისა (34).

ლიტ.: ებრ. 333 დას. XII, 25-26; XIII, 22-25. მკ. 50 დას. XI, 11-23. მოწამეთა: რომ. 96 დას. (შუათგან), VIII, 3-9. ლკ. 51 დას. (შუათგან), X, 19-21.

31-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

შემდგომი დღესასწაული ქრისტესშობისა.

14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ბეთლემს ჰურიასტანისასა და საზღვართა მისთა, ქრისტესთვის მოწყვეტილთა (I); ღირსისა მარკელესი, დაუძინებელთა სავანის წინამძღვრისა (485); ღირსისა თადეოზ აღმსარებელისა (818).

ლიტ.: იაკ. 50 დას. I, 1-18. მკ. 51 დას. XI, 23-26. მოწ.: 2 კორ. 180 დას. V, 15-21. მთ. 4 დას. II, 13-23

31-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

შემდგომი დღესასწაული ქრისტესშობისა.

მოწამისა ანისია ქალწულისა (285-305); მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმონისა (I); მოწამისა ფილეტერ ნიკომიდიელისა (IV); ღირსისა თეოდორა კესარიელისა (VIII); ღირსისა თეოდორა-თეოდორე კონსტანტინოპოლელისა (840); მაკარისა, მოსკოველი მიტროპოლიტისა (1563).

იაკ. 51 დას. I, 19-27. მკ. 52 დას. XI, 27-33.

31-ე შვიდეული შემდგომად მეერგასისა.

ქრისტეშობის დღესასწაულის წარგზავნა.

ღირსისა მელანია რომაელისა (V); ღირსისა დედისა საბაიასი, სამცხის დედათა მონასტრის წინამძღვრისა (XI); მღვდელმოწამისა ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (IV).

ლიტ.: ქრ.შობ.შემდგ.შაბათ.: 1 ტიმ. 288 დას. VI, 11-16. მთ. 46 დას. XII, 15-21. რიგ.: იაკ. 52 დას. II, 1-13. მკ. 53 დას. XII, 1-12.

სულთმოფენობიდან 31-ე შვიდეული. ნათლისღების წინა შაბათი

წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. წმ. ბასილი დიდისა, კესარია-კაბადოკიის მთავარეპისკოპოსისა (379); მოწამისა ბასილი ანკვირელისა (დაახ. 362); წმ. ემილიასი, წმ. ბასილი დიდის დედისა (IV).

ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ. წინადაცვეთისა: კოლ. 254 დას. II, 8-12. ლკ. 6 დას. II, 20-21, 40-52. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ნათლ. წინა შაბ. - 1 ტიმ. 284 დას. III, 14 - IV, 5. მთ. 5 დას. III, 1-11.

ლიტურგიაზე „ღირს არსის“ ნაცვლად იგალობება „შენდამი იხარებს, მიმადლებულო“...

სულთმოფენობიდან 31-ე, ნათლისღების წინა კვირა. ხმა VI

ნათლისღების წინადღესასწაული

წმ. სილიბისტრო რომის პაპისა (335); მღვდელმოწამისა თეოგენესი, პარიელი ეპისკოპოსისა (320); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, სასწაულთმოქმედისა (1833).

ცისკ. - სახ. მე-9 ინ. 65 დას. XX, 19-31. ლიტ. - ნათლ. წინა კვ. - 2 ტიმ. 298 დას. IV, 5-8. მკ. 1 დას. I, 1-8. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული.

წმიდისა ექვთიმე ღმრთისკაცისა (თაყაიშვილი, 1953); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (400 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა (IV).

ლიტ. - ღირ. - ეფ. 223 დას. VI, 10-17. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული.

ღირ. შიომღვიმელ მოღვაწეთა: ევაგრესი, ილია დიაკონისა და სხვათა; კრება წმიდათა 70-თა მოციქულთა: იაკობისა (ძმისა უფლისა), მარკოზ და ლუკა მახარებელთა, კლეოპასი, სვიმეონისა (ნათესავისა უფლისა), ბარნაბასი, იოსიასი (იოსტოსისა), თადეოზისა, ანანიასი, სტეფანე პირველმოწამისა - მთავარდიაკონისა, ფილიპესი, პროხორესი, ნიკანორისა, ტიმონისა, პარმენისა, ტიმოთესი, ტიტესი, ფილიმონისა, ონისიმესი, ეპაფრასისა, არქიპოსი, შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, კრისპესი, ეპენეტისა, ანდრონიკესი, სტაქოსისა, ამპლისა, ურბანისა, ნარკისისა, აპელისა, არისტობულესი, იროდიონისა, აგაბოსი, რუფესი, ასინკრიტესი, ფლეგონტისა, ერმისა, პატროვისა, ერმიოსისა, ლინესი, გაიოზისა, ფილოლოგისა, ლუკიოსისა, იასონისა, სოსიპატრესი, ოლიმპისა, ტერტიუსისა, ერასტისა, კვარტისა, ებოდისა, ონისიფორესი, კლიმენტისა, სოსთენისა, აპოლოსისა, ტვიქიკესი, ეპაფროდიტესი, კარპესი, კოდრატესი, მარკოზისა, ზინასი, არისტაქესი, პუდისა, ტროფიმესი, მარკოზისა (ბარნაბას ძმისწულისა), არტემისა, აკვილასი, ფორტუნატესი და აქაიკისა, დიონისე არეოპაგელისა და სვიმონ ნიგერისა (I); ღირსისა თეოქტისტესი, სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა (800); ღირსმოწამისა ზოსიმე მონაზონისა და მოწამისა ათანასესი (III-IV); წმ. ევსტათი I-ისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1285).

ლიტ. - ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23. მოც. - რომ. 96 დას. (შუათგან), VIII, 8-14. ლკ. 50 დას. X, 1-15.

სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული.

ნათლისღების წინა დღე

მღვდელმოწამეთა თეოპემპტესი, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა ფეონა მოგვყოფილისა (303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (დაახ. 350); წინასწარმეტყველისა მიქეასი (IX ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა აპოლინარიასი (დაახ. 470); ღირსისა ფოსტირისა და მინასი (VI); ღირსისა გრიგოლ აკრიტელისა (820).

ლიტურგია ბასილი დიდისა. დიდი აიაზმა. მარხვა.

I ჟამ. - საქ. 33 დას. XIII, 25-32. მთ. 5 დას. III, 1-11. III ჟამ. - საქ. 42 დას. XIX, 1-8. მკ. 1 დას. I, 1-8. VI ჟამ. - რომ. 91 დას. VI, 3-11. მკ. 2 დას. I, 9-15. IX ჟამ. - ტიტ. 302 დას. II, 11-14. II, 4-7. მთ. 6 დას. III, 13-17. ლიტ. - 1 კორ. 143 დას. (შუათგან) IX, 19-27. ლკ. 9 დას. III, 1-18. წყლის კურთხ. - 1 კორ. 143 დას. (შუათგან) X, 1-4. მკ. 2 დას. I, 9-11.

სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული.

განცხადება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი - ნათლისღება

ლიტურგია იოანე ოქროპირისა. დიდი აიაზმა.

ცისკ. მკ. 2 დას. I, 9-11. ლიტ. ტიტ. 302 დას. II, 11-14; III, 4-7; მთ. 6 დას. III, 13-17. წყლის კურთხ. - 1 კორ. 143 დას. (შუათგან). X, 1-4. მკ. 2 დას. I, 9-11.

სულთმოფენობიდან 32-ე შვიდეული.

ნათლისღების შემდგომი დღესასწაული. კრება წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი.

ლიტ. - წინამორბედისა - საქ. 42 დას. XIX, 1-8. ინ. 3 დას. I, 29-34.

ნათლისღების შემდგომი შაბათი

მოწ. აბო ტფილელისა (786); ღირსისა გიორგი ქოზიბელისა (VII) და ემელიანე აღმსარებელისა (IX); ღირსისა დომნიკა იღუმენიასი (დაახ. 474); მღვდელმოწამისა კარტერიოსისა, კესარიელი ხუცისა (304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონისა და ელადისა (IV); მოწამეთა: იულიანესი, კელსისა, ანტონისა, ანასტასისა, მოწ. დედათა ბასილისასი და მარიონილასი, 7-თა ყრმათა და 20-თა მხედართა (313); ღირსისა ილია ეგვიპტელისა (IV); ღირსისა გრიგოლი პეჩორელისა, საკვირველთმოქმედისა (1093); მღვდელმოწამისა ისიდორე ხუცისა და მისთანა 72-თა მოწამეთა (1472).

ცისკ. მთ. 36 დას. X, 16-22. ლიტ. ნათლ. შემდგ. შაბ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17, მთ. 7 დას. IV, 1-11. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან 32-ე, ნათლისღების შემდგომი კვირა. ხმა VII

მოწამისა პოლიევქტესი (259); წინასწარმეტყველისა სამესი, ელამელისა (X ს. ქრისტეს შობამდე); წმ. პეტრესი, სებასტიელ ეპისკოპოსისა (IV); ღირსისა ევსტრატი სასწაულთმოქმედისა (IX); წმ. ფილიპესი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა (1569).

ცისკ. - სახ. მე-10 ინ. 66 დას. XXI, 1-14. ლიტ. - ნათლ. შემდგ. კვ. - ეფ. 224 დას. (შუათგან), IV, 7-13. მთ. 8 დას. IV, 12-17. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული.

(32-ე შვიდეულის რიგითი საკითხავები)

წმ. გრიგოლისა, ნოსელი ეპისკოპოსისა (394); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტინელი ეპისკოპოსისა (601); ღირსისა მარკიანე ხუცისა (V); ნეტარისა თეოზვა დიაკონისასი, გრიგოლ ნოსელის დისა (385); თეოფანე დაყუდებულისა (1894).

ცისკ. - ინ. 35 დას. (შუათგან). X, 1-9. ლიტ. - იაკ. 53 დას. II, 14-26. მკ. 48 დას. X, 46-52. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული.

ღირსისა თეოდოსი დიდისა (529); ღირსისა თეოდოსი ანტიოქიელისა (დაახ. 412).

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - იაკ. 54 დას. III, 1-10. მკ. 50 დას. XI, 11-23. ღირ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული. ოთხშაბათი

მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (226-235); მოწამისა მერტისა (284-305); მოწამისა პეტრე აბესალომიელისა (309-310); ღირსისა ევპრაქსიასი (393); წმ. საბასი, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1237).

ლიტ. - იაკ. 55 დას. III, 11 - IV, 6. მკ. 51 დას. XI, 23-26. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას X, 16-22.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული.

ნათლისღების დღესასწაულის წარგზავნა*.

მოწ. ერმილესი და სტრატონიკესი (დაახ. 315); მოწ. პეტრესი (309-310); ღირსისა იაკობისა, ნასიბინელი ეპისკოპოსისა (350).

ლიტ. - იაკ. 56 დას. IV, 7 - V, 9. მკ. 52 დას. XI, 27-33.

* წმ. ნინოს დღესასწაულის განცხრომით შესასრულებლად ნათლისღების წარგზავნა 14 იანვრის ნაცვლად აღესრულება 13 იანვარს.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული.

წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებელისა (IV); ღირსთა მამათა, სინასა და რაითს მოწყვეტილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი, ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (IV-V); ღირსისა იოსებ რაითელისა (IV); ღირსისა თეოდულესი (V); ღირსისა სტეფანესი (VIII).

ცისკ. - მთ. 34 დას. X, 1-8. ლიტ. - წმ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 104 დას. XXV, 1-13.

სულთმოფენობიდან 33-ე შვიდეული.

წმიდათა სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (IV); ღირსთა პავლე თებელისა (III) და იოანე გლახაკისა (V); ღირსმოწამისა პანსოფისა (249-251); ღირსთა პროხორესი (X) და გაბრიელისა (XI) (სერბ.).

ლიტ. - ღირ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. მთ. 104 დას. XXV, 1-13. რიგ. - 1 თეს. 273 დას. V, 14-23. ლკ. 84 დას. XVII, 3-10.

სულთმოფენობიდან 33-ე კვირა. ხმა VIII

თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი. მოწამეთა: სპევსიპესი, ელევსიპესი, მელევსიპესი და დიდედისა მათისა ლეონილასი და მათ თანა: ნეონისა, ტურვონისა და იოვილასი (161-180); მოწამისა დანაქტი წიგნისმკითხველისა (II).

ცისკ. - სახ. მე-11 ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - 1 ტიმ. 285 დას. (შუათგან), IV, 9-15. ლკ. 94 დას. XIX, 1-10 (ზაქესი). მოც. - საქ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 67 დას. XXI, 15-25.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული.

(33-ე შვიდეულის რიგითი საკითხავები)

ღირსისა ანტონი დიდისა (356).

ცისკ. - მთ. 43 დას. XI, 27-30. ლიტ. - 1 პეტ. 59 დას. II, 21 - III, 9. მკ. 54 დას. XII, 13-17. ღირ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული.

ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (1101); ღირსისა ალექსი მღვდელმონოზონისა (შუშანია, +1923); ათანასესი (373) და კირილესი (444), ალექსანდრიელ მთავარეპისკოპოსთა; ღირსისა მარკიანე კერკირელისა (დაახ. 388).

ლიტ. - 1 პეტ. 60 დას. III, 10-22. მკ. 55 დას. XII, 18-27. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული.

ღირსისა ანტონი მარტყოფელისა (VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, ეგვიპტელისა (390-391); წმ. მარკოზისა, ეფესოს მთავარეპისკოპოსისა (1444); ღირსისა მაკარი ალექსანდრიელისა (394-395); ქალწულმოწამისა ევფრასია ქალწულისა (303); არსენისა, კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (VIII).

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - 1 პეტ. 61 დას. IV, 1-11. მკ. 56 დას. XII, 28-37. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული.

ღირსისა ექვთიმე აღმსარებელისა (კერესელიძე, +1944); ღირსისა ექვთვიმე დიდისა (473); მოწამეთა: ინნასი, რიმმასი და პინნასი (I-II); მოწამეთა: ბასესი, ევსევისა, ევტიქისა და ბასილიდესი (303);

ცისკ. - მთ. 43 დას. XI, 27-30. ლიტ. - 1 პეტ. 62 დას. IV, 12 - V, 5. მკ. 57 დას. XII, 38-44. ღირ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული.

ღირსისა მაქსიმე აღმსარებელისა (662); მოწამისა ნეოფიტესი (303-305); მოწამეთა: ევგენისა, კანდიდესი, ვალერიანესი და აკვილასი (III); ქალწულმოწამისა აგნია ქალწულისა (დაახ. 304); მოწამისა ანასტასისა (662); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (1556).

ლიტ. - 2 პეტ. 64 დას. I, 1-10. მკ. 58 დას. XIII, 1-8. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 34-ე შვიდეული.

მოციქულისა ტიმოთესი (დაახ. 96); ღირსმოწამისა ანასტასი სპარსისა (628); მოწამეთა ეპისკოპოსთა: მანუელისა, გიორგისა, პეტრესი და ლეონტისა, ხუცესთა: სიონიოსისა, გაბრიელისა, იოანესი, ლეონტისა, პაროდისა და სხვათა 377-თა (დაახ. 817).

ლიტ. - მოც. - 2 ტიმ. 290 დას. (შუათგან), I, 3-9. ლკ. 50 დას. X, 1-15. რიგ. - 2 ტიმ. 293 დას. II, 11-19. ლკ. 88 დას. XVIII, 2-8.

მეზვერისა და ფარისევლის კვირა. ხმა I

მღვდელმოწამისა კლიმენტისა, ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (312); ღირსისა მავსიმე ასურისა (IV); ღირსისა სალამან მდუმარისა (დაახ. 400); პავლინე მოწყალისა, ნოლანელი ეპისკოპოსისა (431); VI მსოფლიო კრების ხსენება (680-681).

ცისკ. - სახ. I მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. ლიტ. - 2 ტიმ. 296 დას. III, 10-15. ლკ. 89 დას. XVIII, 10-14. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 36 დას. X, 9-16.

დღეიდან დიდი მარხვის მე-5 კვირის ჩათვლით ცისკარზე 50-ე ფსალმუნის შემდეგ იგალობება „სინანულისა ბჭენი...“

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული.

წმ. მელქისედეკ I-სა, საქართველოს პირველი კათოლიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებელისა * (XI); ღირსისა ქსენიასი (V); მოწამეთა: ბაბილა სიცილიელისა და მოწაფეთა მისთა ტიმოთესი და აღაპიოსისა (III); ღირსისა მაკედონისა, სირიელი მეუდაბნოისა (დაახ. 420); აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა ღირსმოწამისა ანასტასი სპარსისა (VII); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (XIX).

ლიტ. - 2 პეტ. 66 დას. I, 20 - II, 9. მკ. 59 დას. XIII, 9-13. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

* წმ. მელქისედეკის ანდერძის თანახმად, სვეტიცხოველში მის სახელზე აღესრულება ღამისთევის ჟამისწირვა და აღაპი.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული.

წმ. გაბრიელისა, იმერეთის ეპისკოპოსისა (1896); წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინოპოლელ მთავარეპისკოპოსისა (389); მოწამისა ფილიცატასი და ძეთა მისთა: იანუარისა, ფელიქსისა, ფილიპესი, სილვანესი, ალექსანდრესი, ვიტალისა და მარციალისა (დაახ. 164); ღირსისა პოპლი ასურისა; ღირსისა მარი მგალობელისა (დაახ. 430).

ცისკ. - ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-9. ლიტ. - 2 პეტ. 67 დას. II, 9-22. მკ. 60 დას. XIII, 14-23. წმ. - 1 კორ. 151 დას. XII, 7-11. ინ. 36 დას. X, 9-16.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული.

წმ. კეთილმსახურისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (1125); ღირსთა: ქსენოფონტისა, მეუღლისა მისისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (V-VI); მოწამეთა: ანანია ხუცისა, პეტრე საკნისმცველისა და მათთანა შვიდთა მხედართა (295); ღირსისა სვიმეონ ძველისა (დაახ. 390); აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა თეოდორესი, სტუდიელი იღუმენისა (845); წმ. იოსებისა, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (830).

ცისკ. - ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ. - 2 პეტ. 68 დას. III, 1-18. მკ. 61 დას. XIII, 24-31. წმ. მეფ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-9.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული.

წმ. იოანე ოქროპირის ნაწილთა აღმოყვანება (438).

ცისკ. - ინ. 35 დას. (შუათგან) X, 1-9. ლიტ. - 1 ინ. 69 დას. I, 8 - II, 6. მკ. 62 დას. XIII, 31 - XIV, 2. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული.

ღირსისა ეფრემ ასურისა (373-379); ღირსისა პალადი მეუდაბნოისა (IV); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიის ეპისკოპოსისა (VI).

ლიტ. - 1 ინ. 70 დას. II, 7-17. მკ. 63 დას. XIV, 3-9. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

მეზვერისა და ფარისევლის შვიდეული.

მოწამისა აშოტ დიდი კურაპალატისა (829); აღმოყვანება ნაწილთა მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (107); მოწამეთა: რომანოზისა, იაკობისა, ფილოთეოზისა, იპერიქისა, აბიბოსი, ივლიანესი და პარიგორისა (297); მოწამეთა: სილოვანე ეპისკოპოსისა, ლუკა დიაკონისა და მოკიოს წიგნისმკითხველისა (312).

ლიტ. - მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ლკ. 63 დას. XII, 2-12. რიგ. - 2 ტიმ. 295 დას. III, 1-9. ლკ. 103 დას. XX, 45 - XXI, 4.

უძღები შვილის კვირა. ხმა II

წმიდათა შორის მამათა ჩვენთა და დიდთა მღვდელთმთავართა - ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისა; მღვდელმოწამისა იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა მოწამეთა (III); ღირსისა ზენონისა, წმ. ბასილი დიდის მოწაფისა (V); მოწამისა თეოფილე ახლისა (784); კეთილმორწმუნისა მეფისა პეტრე ბულგარელისა (967).

ცისკ. - სახ. მე-2 მკ. 70 დას. XVI, 1-8. ლიტ. - 1 კორ. 135 დას. VI, 12-20. ლკ. 79 დას. XV, 11-32. წმ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. მთ. 11 დას. V, 14-19.

ხორციელის შვიდეული.

ქართველთა კეთილმორწმუნე მეფისა თამარისა (1213); უვერცხლოთა მოწამეთა კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (311); მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისა, ნიკიფორესი, კლავდისა, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპიანესი (251); მოწამისა ტრვიფენა კვიზიკელისა.

ცისკ. - ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ. - 1 ინ. 71 დას. II, 18 - III, 10. მკ. 49 დას. XI, 1-11. მეფ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-9.

ხორციელის შვიდეული.

მიგებების წინადღესასწაული.

მოწამისა ტრიფონისა (250); მოწამეთა: პერპეტუასი, სატირისა, რევოკატისა, სატორნილესი, სეკუნდესი და ფილიციტატასი (202-203); ღირსისა პეტრე გალატიელისა (429); ღირსისა ბენდიმიანესი, ბითვინიელი მეუდაბნოისა (დაახ. 512).

ლიტ. - 1 ინ. 72 დას. III, 11-20. მკ. 64 დას. XIV, 10-42 (სამშ.) 1 ინ. 73 დას. III, 21 - IV, 6. მკ. 65 დას. XIV, 43 - XV, 1 (ოთხშ.). მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. ლკ. 51 დას. (შუათგან), X, 19-21.

ხორციელის შვიდეული.

მირქმა-მიგებება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.

ხსნილია თევზით.

ცისკ. - ლკ. 8 დას. II, 25-32. ლიტ. - მირქმის - ებრ. 316 დას. VII, 7-17. ლკ. 7 დას. II, 22-40.

ხორციელის შვიდეული.

მიგებების შემდგომი დღესასწაული.

მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმქუმელისა და ანნა წინასწარმეტყველისა; წინასწარმეტყველისა აზარიასი (X ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამეთა: პაპიასი, დიოდორესი და კლავდიანესი (250); მოწამეთა ადრიანესი და ევბულისა (დაახ. 308-309); მოწამისა ვლასი კესარიელისა (III); მოციქულთა სწორისა ნიკოლოზისა, იაპონიის მთავარეპისკოპოსისა (1912).

ლიტ. - 1 ინ. 74 დას. IV, 20 - V, 21. მკ. 66 დას. XV, 1-15. მართლ. - ებრ. 321 დას. (შუათგან), IX, 11-14. ლკ. 8 დას. II, 25-38.

ხორციელის შვიდეული.

ღირსისა ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (VI); ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (436-440); მოწამისა იადორისა (III); მღვდელმოწამისა აბრაამისა, არვილელი ეპისკოპოსისა (344-347); ღირსისა ნიკოლოზ აღმსარებელისა, სტუდიელი იღუმენისა (868).

ლიტ. - 2 ინ. 75 დას. I, 1-13. მკ. 68 დას. XV, 22, 25, 33-41. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

ხორციელის შაბათი

მოწამისა აღათიასი (251); მოწამეთა: თეოდულიასი, ელადისა, მაკარისა და ევაგრესი (დაახ. 304); წმ. თეოდოსისა, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა (1696).

მიცვალებულთა ხსენება.

ლიტ. - 1 კორ. 146 დას. X, 23-28. ლკ. 105 დას. XXI, 8-9, 25-27, 33-36. მიც. - 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

ხორციელის კვირა. ხმა III

საშინელი სამსჯავროს ხსენება. ღირსისა არსენ იყალთოელისა (1127); ღირსისა ვუკოლესი, სმირნელ ეპისკოპოსისა (დაახ. 100); ღირსთა: ბარსანოფი დიდისა და იოანე წინასწარმეტყველისა (VI); წმ. ფოტისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (891); მოწამეთა: დოროთეასი, ქრისტინესი, კალისტასი და თეოფილესი (288-300); მოწამისა ივლიანესი (312); მოწამეთა: ფავსტასი, ევილასესი და მაქსიმესი (305-311); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა ლიკარიონ ყრმისა.

ხორცით დაურწყება.

ცისკ. - სახ. მე-3 მკ. 71 დას. XVI, 9-20. ლიტ. - 1 კორ. 140 დას. VIII, 8 - IX, 2. მთ. 106 დას. XXV, 31-46. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

ყველიერის შვიდეული.

მსგეფსი ხსნილია.

კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (1815); ღირსისა პართენიოსისა, ლამფსაკიელი ეპისკოპოსისა (IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (დაახ. 946); 1003 ნიკომიდიელ მოწამეთა (303).

ლიტ. - 3 ინ. 76 დას. I, 1-15. ლკ. 96 დას. XIX, 29-40; XXII, 7-39. წმ. მეფ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. X, 1-9.

ყველიერის შვიდეული.

მიგებების დღესასწაულის წარგზავნა.

დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა (319); წინასწარმეტყველისა ზაქარია ნამგლისმხილველისა (დაახ. 520 წ. ქრისტეს შობამდე); მღვდელთმთავრისა საბა II-სი, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1269).

ლიტ. - იუდ. 77 დას. I, 1-10. ლკ. 109 დას XXII, 39-42, 45 - XXIII, 1.

ყველიერის შვიდეული.

მოწამისა ნიკიფორესი (დაახ. 257); მღვდელმოწამეთა: მარკელე სიცილიელ ეპისკოპოსისა, ფილაგრე კვიპრელ ეპისკოპოსისა და პანკრატისა, ტავრომენიელ ეპისკოპოსისა (I).

წირვას არ უჩენს.

VI ჟამ. - იოველ. II, 12-26. მწუხ. - იოველ. III, 12-21.

დღეიდან იწყება ღირსი ეფრემ ასურის ლოცვა მეტანიებით.

ყველიერის შვიდეული.

ღირსისა შიო მღვიმელისა, შიოობა*; ღირსისა იოანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (XIII); მღვდელმოწამისა ხარალამპისა და მისთა თანამოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა მოწამეთა (202); ქალწულმოწამეთა: ენათასი, ვალენტინასი და პავლასი (308).

ცისკ. - მთ. 43 დას. XI, 27-30. ლიტ. - იუდ. 78 დას. I, 11-25. ლკ. 110 დას. XXIII, 1-34, 44-56. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

* გარდამავალია, მოიხსენიება ყველიერის ხუთშაბათს.

ყველიერის შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ვლასისა, სებასტიელ ეპისკოპოსისა (316); მართლისა თეოდორა დედოფლისა, ხატთაყვანისცემის აღმდგენელისა (867).

წირვას არ უჩენს.

VI ჟამ. - ზაქ. VIII, 7-17. მწუხ. - ზაქ. VIII, 19-23.

ყველიერის შაბათი.

ყოველთა ღირსთა მამათა ღვაწლით გაბრწყინებულთა*; ივერიის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატის დღესასწაული; წმ. პროხორე ქართველისა (XI); წმ. ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაიძე, 1277), ნიკოლოზ დვალისა, (1314); წმ. მელეტისა, ანტიოქიელ მთავარეპისკოპოსისა (381); ღირსთა მარიამისა და მამისა მისისა ევგენისა (VI); წმ. ანტონისა, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (895); წმ. ალექსი მოსკოვის მიტროპოლიტისა (1378).

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. რიგ. - რომ. 115 დას. XIV, 19-26. მთ. 16 დას. VI, 1-13. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22- VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

* გარდამავალია, მოიხსენიება ყველიერის შაბათს.

ყველიერის-მიტევების კვირა. ხმა IV

სამოთხიდან ადამის განდევნის ხსენება.

ღირსისა მარტინიანესი (V); ღირსთა ზოიასი და ფოტინესი (V); ღირსისა ევლოგისა, ალექსანდრიელ მთავარეპისკოპოსისა (607-608); სვიმეონ მირონმდინარისა, სერბეთის მეფისა (1200).

დიდი მარხვის აღება.

ცისკ. - სახ. მე-4 ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. ლიტ. - რომ. 112 დას. XIII, 11 - XIV, 4. მთ. 17 დას. VI, 14-21.

მწუხრის შემდეგ სრულდება მიტევების მსახურება.

დიდი მარხვის I შვიდეული.

ღირსისა მღვდელმონოზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა (ყანჩაველი, 1864); ღირსისა ავქსენტისა (დაახ. 470); ღირსისა მარონისა, სირიელი მეუდაბნოისა (IV); წმ. აბრაამისა, კარიელი ეპისკოპოსისა (V); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (869).

დიდი მარხვის დასაწყისი.

VI ჟამ. - ეს. I, 1-20. მწუხ. - შესქ. I, 1-13. იგავ. I, 1-20.

დიდი მარხვის პირველი შვიდეულის ორშაბათს, სამშაბათს, ოთხშაბათს და ხუთშაბათს დიდ სერობაზე იკითხება ღირსი ანდრია კრეტელის დიდი კანონი.

დიდი მარხვის I შვიდეული.

მოციქულისა ონისიმესი, სამოცდაათთაგანისა (დაახ. 109); ღირსთა პაფნუტისა და ასულისა მისისა ევფროსინესი (V); ღირსისა ევსევისა, სირიელი მეუდაბნოისა (V).

VI ჟამ. - ეს. I, 19 - II, 3. მწუხ. - შესქ. I, 14-23. იგავ. I, 20-33.

დიდი მარხვის I შვიდეული.

მოწამეთა - პამფილე ხუცისა, ვალენტი დიაკონისა, პავლესი, პორფირიოსისა, სელევკისა, თეოდულესი, ივლიანესი, სამოელისა, ელიასი, დანიელისა, იერემიასი და ესაიასი (307-309); მარტიროპოლში წამებულ სპარსელთა (IV); ღირსისა მარუთისა, მესოპოტამიელი ეპისკოპოსისა (422).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. II, 3-11. მწუხ. - შესქ. I, 24 - II, 3. იგავ. II, 1-22.

დიდი მარხვის I შვიდეული.

ღირსისა მოწამისა თევდორე აჭარელისა, მღვდელმონოზონისა, ოსმალთაგან წამებულისა (XVIII-XIX სს.); დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (დაახ. 306); მართლისა მარიამნასი, მოციქულ ფილიპეს დისა (I); აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა მოწამისა მინასი (867-889); მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულთმოქმედისა (1612).

VI ჟამ. - ეს. II, 11-21. მწუხ. - შესქ. II, 4-19. იგავ. III, 1-18.

დიდი მარხვის I შვიდეული.

წმიდისა ნიკოლოზ კათალიკოსისა (1591); წმიდისა ლეონისა, რომის პაპისა (461); წმ. აღაპიტო აღმსარებელისა, სინადელ ეპისკოპოსისა (IV); წმ. ფლაბიანე აღმსარებელისა, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (449-450).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. III, 1-14. მწუხ. - შესქ. II, 20 - III, 20. იგავ. III, 19-34.

ამბიონის ლოცვის შემდეგ აღესრულება დიდმოწამე თეოდორე ტირონის სავედრებელი კანონი და წანდილის კურთხევა.

დიდი მარხვის I შვიდეული.

დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა*; მოციქულთა: არქიპოსი და ფილიმონისი, სამოცდაათთაგანთა და მოწამისა, მოციქულთა სწორისა აპფიასი (I); მოწამეთა მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოტასი (305-311); ღირსთა ევგენი და მაკარი აღმსარებელთა, ანტიოქიელი ხუცესთა (363); ღირსისა დოსითეოზისა (VII), ღირსი აბბა დოროთეს მოწაფისა; ღირსისა რაბულასი (დაახ. 530).

წმ. იოანე ოქროპირის წირვა.

ლიტ. - ებრ. 303 დას. I, 1-12. მკ. 10 დას. II, 23 - III, 5. დიდმოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდი მარხვის პირველ შაბათს.

დიდი მარხვის I კვირა. მართლმადიდებლობის ზეიმი. ხმა V

ღირსისა ლეონისა, კატანელ ეპისკოპოსისა (დაახ. 780); მღვდელმოწამისა სადუკისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა და მისთანა 128 მოწამეთა (342-344); ღირსისა აღათონ რომის პაპისა (682).

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. - სახ. მე-5 ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. ლიტ. - ებრ. 329 დას. (შუათგან), XI, 24-26, 32 - XII, 2. ინ. 5 დას. I, 43-51.

დიდი მარხვის მე-2 შვიდეული.

ღირსისა ტიმოთე სიმვოლელისა (795); წმიდისა ევსტათი ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა (337); წმიდისა გიორგი ამასტრიდელ ეპისკოპოსისა (802-811).

VI ჟამ. - ეს. IV, 2 - V, 7. მწუხ. - შესქ. III, 21 - IV, 7. იგავ. III, 34 - IV, 22.

დიდი მარხვის მე-2 შვიდეული.

ცხრათა ყრმათა კოლაელთა: გუარამისა, ადარნასესი, ბაქარისა, ვაჩესი, ბარძიმისა, დაჩისა, ჯუანშერისა, რამაზისა და ფარსმანისა (VI); ევგენიელ მოწამეთა ნაწილთა პოვნა (394-423); მოწამეთა მავრიკიოსისა და 70-თა მხედართა: ფოტინისი, თეოდორესი, ფილიპესი და სხვათა (დაახ. 305); ღირსთა: თალასისა, ლიმნისა და ვარადატისა, სირიელ მეუდაბნოეთა (V); ღირსისა ათანასე აღმსარებელისა (821).

VI ჟამ. - ეს. V, 7-16, მწუხ. - შესქ. IV, 8-15. იგავ. V, 1-15.

დიდი მარხვის მე-2 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა პოლიკარპესი, სმირნელი ეპისკოპოსისა (167); ღირსთა: იოანესი, ანტიოქესი, ანტონინესი, მოსესი, ზევინისა, პოლიქრონისა, სხვა მოსესი და დამიანესი, სირიელ მეუდაბნოეთა (V); ღირსისა ალექსანდრე მონოზონისა, „დაუძინებელთა“ სავანის წინამძღვრისა (დაახ. 430).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. V, 16-25. მწუხ. - შესქ. IV, 16-26. იგავ. V, 15 - VI, 3. წინამორბედის - 1. ეს. XL 1-3, 9; XLI, 17-18; XLV, 8; XLIII, 20-21; LIV, 1; 2. მალაქ. III, 1-3, 5-7, 12, 17-18; IV, 4-6; 3. სიბრ. სოლ. IV, 7, 16-17, 19-20; V, 1-7.

დიდი მარხვის მე-2 შვიდეული.

წმ. იოანე ნათლისმცემელის თავის პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა.

პირველშეწირულის ლიტურგია.

ცისკ. - ლკ. 31 დას. VII, 17-30. VI ჟამ. - ეს. VI, 1-12. მწუხ. - შესქ. V, 1-24. იგავ. VI, 3-20. ლიტ. - წინამორბ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 40 დას. XI, 2-15.

დიდი მარხვის მე-2 შვიდეული.

წმ. ტარასისა, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (806).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. VII, 1-14. მწუხ. - შესქ. V, 32 - VI, 8. იგავ. VI, 20 - VII, 1.

დიდი მარხვის მე-2 შვიდეული.

წმ. პორფირიოსისა, ღაზელი მთავარეპისკოპოსისა (420); მოწამისა სებასტიანესი (დაახ. 66).

მიცვალებულთა ხსენება. წმ. იოანე ოქროპირის წირვა.

ლიტ. - ებრ. 309 დას. III, 12-16. მკ. 6 დას. I, 35-44. მიც. - 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

მარხვის მე-2 კვირა. ხმა VI

წმ. გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (დაახ. 1360)*; წმ. მამათა კიევ-პეჩორის ქვაბთა შინა დავანებულთა**; ღირსისა პროკოფი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა(დაახ. 750); ღირსისა თალალე სირიელისა (დაახ. 460).

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. - სახ. მე-6 ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. ლიტ. - ებრ. 304 დას. I, 10 - II, 3. მკ. 7 დას. II, 1-12. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდი მარხვის მე-2 კვირას;

** გარდამავალია, მოიხსენიება დიდი მარხვის მე-2 კვირას.

დიდი მარხვის მე-3 შვიდეული.

ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა (750); მღვდელმოწამისა პროტერიოსისა, ალექსანდრიელ პატრიარქისა (457); მღვდელმოწამისა ნესტორისა, მაგიდიელ ეპისკოპოსისა (250); ღირსთა დედათა მარინასი და კირასი (დაახ. 450).

VI ჟამ. - ეს. VIII, 13 - IX, 7. მწუხ. - შესქ. VI, 9-22. იგავ. VIII, 1-21.

დიდი მარხვის მე-3 შვიდეული.

ღირსისა კასიანე რომაელისა (435); ღირსისა იოანესი, დამასკელი ეპისკოპოსისა (V); მოწამისა თეოქტირისტესი (VIII).

VI ჟამ. - ეს. IX, 9 - X, 4. მწუხ. - შესქ. VII, 1-5. იგავ. VIII, 32 - IX, 11.

დიდი მარხვის მე-3 შვიდეული.

ღირსისა მოწამისა ევდოკიასი (დაახ. 160-170); მოწამეთა ნესტორისა და ტრივიმისა (III); მოწამისა ანტონინასი (III-IV); მოწამეთა მარკელესი და ანტონისა; ღირსისა დომნინა სირიელისა (დაახ. 450-460).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. X, 12-20. მწუხ. - შესქ. VII, 6-9. იგავ. IX, 12-18.

დიდი მარხვის მე-3 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა თეოდოტესი, კვირინელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 326); ქალწულმოწამისა ევთალიასი (257); მოწამისა ტროადისა (III); ღირსისა აგათონ ეგვიპტელისა (V); 440 იტალიელ მოწამეთა (579); წმ. არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა (1409).

VI ჟამ. - ეს. XI, 10 - XII, 2. მწუხ. - შესქ. VII, 11 - VIII, 3. იგავ. X, 1-22.

დიდი მარხვის მე-3 შვიდეული.

წმ. იოანე (ოქროპირი) კათალიკოსისა (1049); მოწამეთა: ევტროპიოსისა, კლეონიკესი და ბასილისკოსი (დაახ. 308); ღირსისა პიამა ქალწულისა (337); წმიდათა ზენონისა და ზოილესი.

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. XIII, 2-13. მწუხ. - შესქ. VIII, 4-21. იგავ X, 31 - XI, 12.

დიდი მარხვის მე-3 შვიდეული.

ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (475); მოწამეთა პავლესი და ივლიანასი (დაახ. 273); ღირსისა იაკობ მმარხველისა (VI); გრიგოლისა, კვიპრელი ეპისკოპოსისა; კეთილმორწმუნე მთავრისა დანიელ მოსკოველისა (1303).

მიცვალებულთა ხსენება. წმ. იოანე ოქროპირის წირვა.

ლიტ. - ებრ. 325 დას. X, 32-38. მკ. 8 დას. II, 14-17. მიც. - 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

დიდი მარხვის მე-3, ჯვრის თაყვანისცემის კვირა. ხმა VII

მოწამისა კონონ ისავრიელისა (I); მოწამისა ონისესი (I); მოწამისა კონონ მებაღისა (III); მოწამისა ირაიდასი; მოწამისა ევლოგი პალესტინელისა; მოწამისა ევლამპისა; ღირსისა მარკოზისა (V); ღირსისა ისიხისა (დაახ. 790); პოვნა წმიდათა ნაწილთა კეთილმსახურთა მთავართა: თეოდორე სმოლენსკელისა და ძეთა მისთა დავითისა და კონსტანტინესი, იაროსლაველ სასწაულთმოქმედთა (1463).

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. - სახ. მე-7ინ. 63 დას. XX, 1-10. ლიტ. - ებრ. 311 დას. IV, 14 - V, 6. მკ. 37 დას. VIII, 34 - IX, 1.

დიდი მარხვის მე-4 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა დოსითეოზისა (წერეთელი), ქუთათელ მიტროპოლიტისა (1820); 42 ამორეველთა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელისენესი, კალისტესი, ბასესი, პატრიკისა და სხვათა (დაახ. 845); წმიდა ელენე დედოფლის მიერ ჭეშმარიტი ძელისა და სამსჭვალთა პოვნა იერუსალიმში (326); ღირსმოწამეთა: კონონისა და ძისა მისისა კონონისა (270-275); ღირსისა არკადი კვიპრელისა (დაახ. 361).

VI ჟამ. - ეს. XIV, 24-32. მწუხ. - შესქ. VIII, 21 - IX, 7. იგავ. XI, 19 - XII, 6.

დიდი მარხვის მე-4 შვიდეული.

წმ. მღვდელმოწამეთა, ხერსონის ეპისკოპოსთა: ბასილისა, ეფრემისა, კაპიტონისა, ევგენისა, ესთერისა, ელპიდიოსისა და აგათოდორესი (IV); ღირსისა პავლესი (IV); წმ. პავლე აღმსარებელისა, პრუსიადელი ეპისკოპოსისა (IX); ღირსისა ემელიანე იტალიელისა.

VI ჟამ. - ეს. XXV, 1-9. მწუხ. - შესქ. IX, 8-17. იგავ. XII, 8-22.

დიდი მარხვის მე-4 შვიდეული.

დიდი მარხვის განზოგება.

ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (842-845); მოციქულისა ერმისა (I); მღვდელმოწამისა თეოდორიტესი, ანტიოქელ ხუცისა (361-363); ღირსისა დომეტისა (363).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. XXVI, 21- XVII, 9. მწუხ. - შესქ. IX, 18 - X, 1. იგავ. XII, 23 - XIII, 9. მოწ. - ეს. XLIII, 9-14. სიბ. სოლ. III, 1-9; V, 15 - VI, 3.

დღეიდან დიდ ოთხშაბათამდე პირველშეწირულის ყველა ლიტურგიაზე ემატება „ნათლად განმზადებულთა“ კვერექსი.

დიდი მარხვის მე-4 შვიდეული.

40 მოწამეთა, სებასტიას ტბასა შინა წამებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ისიხიოსისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, ვალენტისა, ვივიანესი, კლავდიოსისა, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთიოსისა, ილიანესი, სისინიოსისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბიოსისა, აკაკისა, ეკდიკიოსისა, ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ილისა, გორგონიოსისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონიოსისა, ნიკოლოზისა, ვალერიუსისა, ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაიოსისა (დაახ. 320); მოწამისა ურპასიანესი (დაახ. 295); წმიდისა კესარიოს მკურნალისა, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (დაახ. 369); მართლისა ტარასისა.

პირველშეწირულის ლიტურგია.

ცისკ. - ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. VI ჟამ. - ეს. XXVIII, 14-22. მწუხ. - შესქ. X, 32 - XI, 9. იგავ. XIII, 20 - XIV, 6. ლიტ. - მოწ. - ებრ. 331 დას. XII, 1-10. მთ. 80 დას. XX, 1-16.

დიდი მარხვის მე-4 შვიდეული.

ღირსისა იოანე ხახულელისა, ოქროპირად წოდებულისა (XI); მოწამისა კოდრატესი და მისთანა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანექტისა, პავლესი, კრისკენტისა, სხვა დიონისესი, ბიქტორინესი, ბიქტორისა, ნიკიფორესი, კლავდიოსისა, დიოდორესი, სერაპიონისა, პაპიუსისა, ლეონიდესი და მოწ. დედათა: ქარიესასი, ნუნექიასი, ბასილისასი, ნიკასი, გალისა, გალინასი, თეოდორასი და სხვა მრავალთა (258); მოწამეთა: კოდრატე ნიკომიდიელისა, სატორინესი, რუფინესი და სხვათა (III); ღირსისა ანასტასიასი (567-568).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. XXIX, 13-23. მწუხ. - შესქ. XII, 1-7. იგავ. XIV, 15-26.

ცისკრის ბოლოს ჯვარს, თაყვანისცემის შემდეგ, სამეუფო კარით შეაბრძანებენ საკურთხეველში.

დიდი მარხვის მე-4 შვიდეული.

წმ. სოფრონიოსისა იერუსალიმელ პატრიარქისა (638-644); მღვდელმოწამისა პიონისისა, ზმირნელი ხუცისა და მისთანათა (250); წმ. ეპიმახოსის ნაწილთა აღმოყვანება; წმ. სოფრონისა, ვრაჩანელ ეპისკოპოსისა (1813) (ბულგ.).

მიცვალებულთა ხსენება. წმ. იოანე ოქროპირის წირვა.

ლიტ. - ებრ. 313 დას. VI, 9-12. მკ. 31 დას. VII, 31-37. მიც. - 1 კორ. 163 დას. XV, 47-57. ინ. 16 დას. V, 24-30.

დიდი მარხვის მე-4 კვირა. ხმა VIII

ღირსისა იოანე კლემაქსისა*; საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე (1917 წ.); წმ. მეფისა დემეტრე თავდადებულისა (1289); წმ. გრიგოლ დიალოღონისა, რომის პაპისა (604); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა (818); მართლისა ფინეზისა (1500 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა სვიმეონ ახალისა ღმრთისმეტყველისა (1021).

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. - სახ. მე-8 ინ. 64 დას. XX, 11-18. ლიტ. - ებრ. 314 დას. VI, 13-20. მკ. 40 დას. IX, 17-31. ღირ. - ეფ. 229 დას. V, 8-19. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდი მარხვის მე-4 კვირას.

აღესრულება სამადლობელი პარაკლისი და პანაშვიდი ავტოკეფალიის აღმდგენელთა სულების საოხად.

დიდი მარხვის მე-5 შვიდეული.

წმ. ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელ პატრიარქის ნაწილთა აღმოყვანება (846); მოწამისა საბინესი (287); მოწამეთა: აფრიკანესი, პუპლისა და ტერენტისა (III); მოწამისა ალექსანდრესი (305-311); მოწამისა ქრისტინე სპარსისა (IV); ღირსისა ანინე ხუცისა.

VI ჟამ. - ეს. XXXVII, 33 - XXXVIII, 6. მწუხ. - შესქ. XIII, 12-18. იგავ. XIV, 27 - XV, 4.

დიდი მარხვის მე-5 შვიდეული.

ღირსისა ბენედიქტესი (543); წმ. ევსქიმონ აღმსარებელისა, ლამპსაკიელ ეპისკოპოსისა (IX); თეოგნოსტესი, კიეველი მიტროპოლიტისა (1353).

VI ჟამ. - ეს. XL, 18-31. მწუხ. - შესქ. XV, 1-15. იგავ. XV, 7-19.

დიდი მარხვის მე-5 შვიდეული.

მოწამისა აგაპისა და მისთანა 7 მოწამეთა: პუპლიოსისა, ტიმოლაოსისა, რომილესი, ორთა ალექსანდრეთა და ორთა დიონისეთა (303); მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი (270-275); მოწამისა ნიკანდრესი (დაახ. 302);

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს XLI, 4-14. მწუხ. - შესქ. XVII, 1-9. იგავ. XV, 20 - XVI, 9.

დიდი მარხვის მე-5 შვიდეული.

წმ. ამბროსი აღმსარებელისა (ხელაია, 1927); ღირსთა: პიმენ სალოსისა და ანტონი მესხისა (XIII); მოწამისა საბინესი (287); მოწამისა პაპასი (305-311); მოციქულისა არისტობულესი, ბრიტანელი ეპისკოპოსისა (I); მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, რომის პაპისა (119); მოწამისა ივლიანესი (305-311); მღვდელმოწამეთა: ტროფიმესი და თალასისა, ლაოდიკიელთა ხუცესთა (დაახ. 300).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. XLII, 5-16. მწუხ. - შესქ. XVIII, 20-33. იგავ. XVI, 17 - XVII, 17.

ცისკარზე იკითხება ღირსი ანდრია კრეტელის დიდი კანონი და ღირსი მარიამ მეგვიპტელის „ცხოვრება“.

დიდი მარხვის მე-5 შვიდეული.

ღირსისა გაბრიელ მცირისა (1802); ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (411); მოწამისა მარინისა.

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. XLV, 11-17. მწუხ. - შესქ. XXII, 1-18. იგავ XVII, 17 - XVIII, 5.

დიდი მარხვის მე-5 შვიდეული.

ღმრთისმშობლის დაუჯდომელის გალობა.

წმ. კირილესი, იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა (386); მოწამეთა: ტროფიმესი და ევკარპიოსისა (დაახ. 300); ღირსისა ანინე მონოზონისა.

წმ. იოანე ოქროპირის წირვა.

ლიტ. - ებრ. 322 დას. IX, 24-28. მკ. 35 დას. VIII, 27-31. ღმრთისმშობ. - ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28

დიდი მარხვის მე-5 კვირა. ხმა I

ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა*; მოწამეთა ქრისანთესი და დარიასი (283) და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა, მეუღლისა მისისა ილარიასი, და ძეთა მათთა იასონისა და მავრისა, დიოდორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა (283); მოწამისა პანქარესი (დაახ. 302).

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. - სახ. მე-9 ინ. 65 დას. XX, 19-31. ლიტ. - ებრ. 321 დას. (შუათგან), IX, 11-14. მკ. 47 დას. X, 32-45. ღირ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

* გარდამავალია, მოიხსენიება დიდი მარხვის მე-5 კვირას.

დიდი მარხვის მე-6 შვიდეული.

ღირსთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკიოსისა და სხვათა, წმიდისა საბას ლავრაში მომწყდართა (796); მოწამისა ფოტინესი და ძეთა მისთა: ბიქტორისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლიასი, ფოტოსი, ფოტიდასი, პარასკევასი, კვირიაკიასი, დომნინასი და სებასტიანესი (დაახ. 66); მოწამეთა: ალექსანდრასი, კლავდიასი, ევფრასიასი, მატრონასი, იულიანასი, ეფემიასი და თეოდოსიასი (310); ნიკიტა აღმსარებელისა, აპოლონიადელ მთავარეპისკოპოსისა (დაახ. 813-820).

VI ჟამ. - ეს. XLVIII, 17 - XLIX, 4. მწუხ. - შესქ. XXVII, 1-41. იგავ. XIX, 16-25.

დიდი მარხვის მე-6 შვიდეული.

ღირსისა იაკობ ეპისკოპოსისა, აღმსარებელისა (VIII); წმ. კირილესი, კატანელი ეპისკოპოსისა (I-II); წმ. თომასი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (610).

VI ჟამ. - ეს. XLIX, 6-10. მწუხ. - შესქ. XXXI, 3-16. იგავ. XXI, 3-21.

დიდი მარხვის მე-6 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ბასილისი, ანკვირელი ხუცისა (362-363); მოწამისა დროსიდასი, ტრაიანე მეფის ასულისა (104-117); ღირსისა ისააკ დალმატიელისა (IV).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. LVIII, 1-11. მწუხ. - შესქ. XLIII, 26-31; XLV, 1-16. იგავ. XXI, 23 - XXII, 4.

დიდი მარხვის მე-6 შვიდეული.

ღირსისა მოწამისა ნიკონ ეპისკოპოსისა და 199-თა მოწაფეთა მისთა (251); მოწამეთა: ფილიტისა და მეუღლისა მისისა ლიდიასი და ძეთა მათთა: მაკედონისა და თეოპრეპესი, კრონიდესი და ამფილოქესი (117-138); მართლისა ბასილი მანგაზელისა (1600).

VI ჟამ. - ეს. XLV, 8-16. მწუხ. - შესქ. XLVI, 1-7. იგავ. XXIII, 15 - XXIV, 5.

დიდი მარხვის მე-6 შვიდეული.

ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხარების წინადღესასწაული. ღირსისა ზაქარია მონოზონისა; მღვდელმთავრისა არტემიოსისა სელევკიის ეპისკოპოსისა (I-II); ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა (VIII-IX).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

VI ჟამ. - ეს. LXVI, 10-24. მწუხ. - შესქ. XLIX, 33 - L, 26. იგავ. XXXI, 8-32. ხარების - გამს. III, 1-8. იგავ. VIII, 22-30. შესქ. XXVIII, 10-17. ეზ. XLIII, 27 XLIV, 4. იგავ. IX, 1-11.

დიდი მარხვის მე-6 შვიდეული. ლაზარეს შაბათი.

ხარება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. მართალი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგინება*; ქებაჲ და დიდებაჲ ქართულისა ენისაჲ**.

წმ. იოანე ოქროპირის წირვა. ხსნილი თევზით.

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - ხარებ. - ებრ. 306 დას. II, 11-18. ლკ. 3 დას. I, 24-38. შაბ. - ებრ. 333 დას. (შუათგან), XII, 28 - XIII, 8. ინ. 39 დას. XI, 1-45.

* გარდამავალია, აღინიშნება ბზობის წინა შაბათს.

** გარდამავალია, აღინიშნება ლაზარეს შაბათს.

დიდი მარხვის მე-6, ბზობა-ბაიაობის კვირა.

იესო ქრისტეს დიდებით შესვლა იერუსალიმში. კრება მთავარანგელოზისა გაბრიელისა; მღვდელმოწამისა ირინეოსისა, სირმიელი ეპისკოპოსისა (304); მოწამეთა: ბათუსი და ვერკი ხუცესთა, არპილე მონოზონისა, საეროთა: აბიბოსი, აგნისა, რეასესი, იგათრაქსისა, ისკოისა, შილასი, სიგიცესი, სონირილესი, სვიმბლესი, თერმესი, ფილესი და დედათა: ანასი, ალასი, ლარისასი, მოიკოსი, მამიკასი, უირკოსი, ანიმაისასი, გაათასი, გუთელი დედოფლისა, და დუკლიდასი (დაახ. 375); ღირსისა მალქოს ასურისა (IV); ღირსისა ვასილი ახლისა (დაახ. 944).

წმ. იოანე ოქროპირის წირვა. ხსნილი თევზით.

ცისკ. - მთ. 83 დას. XXI, 1-11, 15-17. ლიტ. - ფილპ. 247 დას. IV, 4-9. ინ. 41 დას. XII, 1-18.

ვნების შვიდეული.

მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (III-IV); მოწამეთა მანუელისა და თეოდოსისა (304); ღირსისა იოანე წინამხედველისა, ეგვიპტელისა (დაახ. 395).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

ცისკ. - მთ. 84 დას. XXI, 18-43. ლიტ. - მთ. 98 დას. XXIV, 3-35.

ვნების შვიდეულის ორშაბათს, სამშაბათსა და ოთხშაბათს III, VI და IX ჟამნებზე წაიკითხება წმიდა ოთხთავი.

ვნების შვიდეული. დიდი სამშაბათი.

წმ. იოანესი, მანგლელი ეპისკოპოსისა (1751); ღირსისა ილარიონ ახლისა, პელიკიტელი იღუმენისა (დაახ. 754); ღირსისა სტეფანე აღმსარებელისა (დაახ. 815); მოწამეთა: იონასი და ბარაქისესი და სხვათა (დაახ. 330); მოწამისა ბოიანისა, ბულგარელი მთავრისა (დაახ. 830).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

ცისკ. - მთ. 90 დას. XXII, 15 - XXIII, 39. ლიტ. - მთ. 102 დას. XXIV, 36 - XXVI, 2.

ვნების შვიდეული. დიდი ოთხშაბათი.

მოწამეთა: მარკოზი არეთუსიელ ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა (დაახ. 364); ღირსისა იოანე მეუდაბნოისა (IV); წმ. ევსტათი აღმსარებელისა, ბითვინიელი ეპისკოპოსისა (IX).

პირველშეწირულის ლიტურგია.

ცისკ. - ინ. 41 დას. (შუათგან), XII, 17-50. ლიტ. - მთ. 108 დას. XXVI, 6-16.

ლიტურგიაზე „იყავნ სახელი უფლისა...“ შემდეგ სრულდება ეფრემ ასურის ლოცვა სამიდიდი მეტანიით. ამით დიდი მეტანიები წყდება სულთმოფენობის დღემდე, გარდა წინაშე წმიდა გარდამოხსნისა.

ვნების შვიდეული. დიდი ხუთშაბათი.

საიდუმლო სერობის ხსენება. ღირსისა იოანე კლემაქსისა (649); წინასწარმეტყველისა იოადისა (X ს. ქრისტეს შობამდე); მოციქულთა: სოსთენისა, აპოლოსისა, კეფასი, კესარიოსისა და ეპაფროდიტესი (I); წმიდისა ევბულასი (აპოლასი) - დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა (დაახ. 303); ღირსისა იოანე მდუმარისა (VI); ზოსიმე სირაკუზელი ეპისკოპოსისა (662).

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ცისკ. - ლკ. 108 დას. (შუათგან). XXII, 1-39. ლიტ. - 1 კორ. 149 დას. XI, 23-32. შედგენილი სახარება: მთ. 107 დას. XXVI, 1-20; ინ. 44 დას. XIII, 3-17. მთ. 108 დას. (შუათგან) XXVI, 21-39. ლკ. 109 დას. XXII, 43-45. მთ. 108 დას. XXVI, 40 - XXVII, 2. ფერხთაბანვისა - ინ. 44 დას. XIII, 1-11. ფერხთაბავის შემდეგ - ინ. 45 დას. XIII, 12-17.

დიდ ხუთშაბათს მზადდება წმიდა ძღვენი სნეულთა საზიარებლად მთელი წლისათვის. ფერხთაბანვის წესი სრულდება მხოლოდ მღვდელმთავრის მსახურებებზე.

ვნების შვიდეული. დიდი პარასკევი.

ხსენება წმიდათა მაცხოვნებელთა ვნებათა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი. მღვდელმოწამისა იპატიოსისა, ღანგრის ეპისკოპოსისა (დაახ. 326); ღირსისა აპოლონ ეგვიპტელისა (IV); მღვდელმოწამეთა: აბდიასი, სპარსელი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა (418-424); ღირსისა იპატიოსისა, რუფიანელი იღუმენისა (დაახ. 446).

ცისკრად 12 ვნების სახარება: 1) ინ. 46 დას. XIII, 31 - XVIII, 1. 2) ინ. 58 დას. XVIII, 1-28. 3) მთ. 109 დას. XXVI, 57-75. 4) ინ. 59 დას. XVIII, 28 - XIX, 16. 5) მთ. 111 დას. XXVII, 3-32. 6) მკ. 67 დას. XV, 16-32. 7) მთ. 113 დას. XXVII, 33-54. 8) ლკ. 111 დას. XXIII, 32-49. 9) ინ. 61 დას. XIX, 25-37. 10) მკ. 69 დას. XV, 43-47. 11) ინ. 62 დას. XIX, 38-42. 12) მთ. 114 დას. XXVII, 62-66.

წირვას არ უჩენს.

დიდი ჟამნობა: I ჟამ. - გალ. 215 დას. (შუათგან) VI, 14-18. მთ. 110 დას. XXVII, 1-56. III ჟამ. - რომ. 88 დას. (შუათგან) V, 6-11. მკ. 67 დას. XV, 16-41. VI ჟამ. - ებრ. 306 დას. II, 11-18. ლკ. 111 დას. XXIII, 32-49. IX ჟამ. - ებრ. 324 დას. X, 19-31. ინ. 59 დას. XVIII, 28 - XIX, 37. მწუხრ. - 1 კორ. 125 დას. I, 18 - II, 2. შედგენილი სახარება: მთ. 110 დას. XXVII, 1-38. ლკ. XXIII, 39-43. მთ. XXVII, 39-54. ინ. XIX, 31-37. მთ. XXVII, 55-61.

მძიმე მარხვა.

2 საათზე სრულდება მწუხრი, რომლის ბოლოს საკუთხევლიდან ჩრდილოეთის კარით გამოაბრძანებენ წმიდა გარდამოხსნას.

ვნების შვიდეული. დიდი შაბათი.

ღირსთა: იოანე შავთელისა და ევლოგი სალოსისა (XII-XIII); ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (522); ღირსისა მაკარი იღუმენისა (დაახ. 830); მოწამეთა: გერონტისა და ბასილიდესი (III); მართლისა აქაზისა.

წმ. ბასილი დიდის წირვა.

ლიტ. - 1 კორ. 133 დას. V, 6-8; გალ. 206 დას. III, 13-14. მთ. 114 დას. XXVII, 62-66. ლიტ. - რომ. 91 დას. VI, 3-11. მთ. 115 დას. XXVIII, 1-20.

განთიადზე, „დიდება მაღალიანის“ გალობის შემდეგ წმინდა გარდამოხსნის შემოტარება ეკლესიის გარშემო სამწმიდის გალობით. წარდგომა, საწინასწარმეტყველო, სამოციქულო და სახარება იკითხება გარდამოხსნის წინ. „წმიდაო ღმერთოს“ ნაცვლად იგალობება „რაოდენთა ქრისტეს მიერ...“ სამოციქულოს შემდეგ ალილუიას ნაცვლად იგალობება „აღდეგინ ღმერთი...“ მღვდელმსახურები ამ დროს ღია ფერის სამოსით შეიმოსებიან. პურისა და ღვინის კურთხევის ლოცვა სრულდება ხორბლისა და ზეთის მოხსენიების გარეშე. ლიტურგიის ჩამოლოცვა: „ქრისტემან ჭეშმარიტმან ღმერთმან ჩვენმან...“

ბრწყინვალე აღდგომა იესო ქრისტესი.

ღირსისა გიორგი მაწყვერელისა (IX-X); ღირსისა ტიტე სასწაულთმოქმედისა (IX); მოწამეთა: ამფიანესი და ედესისა (306); მოწამისა პოლიკარპესი (IV).

წმ. იოანე ოქროპირის წირვა.

ლიტ. - საქ. 1 დას. I, 1-8. ინ. 1 დას. I, 1-17. მწუხ. - ინ. 65 დას. XX, 19-25.

ბრწყინვალე შვიდეულის ორშაბათი.

მსგეფსი ხსნილია.

ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა (824); მოწამისა თეოდოსია ქალწულისა (307-308); ღირსისა ილირიკესი; მოწამეთა: ელპიდიფორესი, დიოსი, ბითონისი და გალიკესი.

საფლავთა კურთხევა.

ლიტ. - საქ. 2 დას. I, 12-17, 21-26. ინ. 2 დას. I, 18-28.

ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათი.

ივერიის ღმრთისმშობლის ხატის დღესასწაული*; 6000 დავითგარეჯელ მოწამეთა (1616)**; ღირსისა იოსებ მგალობელისა (883); ღირსისა გიორგი მალეიელისა (IX); ღირსისა ზოსიმესი (დაახ. 560); მოწამეთა: ფერბუთა ქალწულისა (341-343).

ლიტ. - საქ. 4 დას. II, 14-21. ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. 1. ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. 2. ცისკ. - მთ. 36 დას. X, 16-22. ღირ. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

* გარდამავალია, აღინიშნება ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს;

** გარდამავალია, აღინიშნება ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს;

ამ ორი მსახურებიდან აღესრულება ერთ-ერთი, მოძღვრის კურთხევის შესაბამისად.

ბრწყინვალე შვიდეულის ოთხშაბათი.

მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (დაახ. 303); ღირსისა პუპლიოს ეგვიპტელისა (IV); ღირსთა: ფეონასი, სვიმეონისა და ფორბინესი (IV); ღირსისა მარკოზ ათენელისა (დაახ. 400); ღირსისა პლატონისა, სტუდიელი აღმსარებელისა (814); ღირსისა თეოდორა თესალონიკელისა (892); აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა იობისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (1652).

ლიტ. - საქ. 5 დას. II, 22-36. ინ. 4 დას. I, 35-51.

ბრწყინვალე შვიდეულის ხუთშაბათი.

წმ. ევტიქისა, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (582); წმ. მეთოდიოსისა, მორავიის მთავარეპისკოპოსისა (885); ღირსისა პლატონიდა ასურისა (308); 120 სპარსელი მოწამისა (344-347); მოწამეთა: იერემიასი და არქილე ხუცისა (III).

ლიტ. - საქ. 6 დას. II, 38-43. ინ. 8 დას. III, 1-15.

ბრწყინვალე შვიდეულის პარასკევი.

„წყარო ცხოვრებისად“ წოდებული ღმრთისმშობლის ხატის დღესასწაული*; ღირსისა გიორგი აღმსარებელისა, მიტილენელი მიტროპოლიტისა (820-ის შემდეგ); მოწამისა კალიოპესი (304); მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთანა 200-თა მხედართა (დაახ. 310); ღირსისა სერაპიონ მონოზონისა.

ლიტ. - საქ. 7 დას. III, 1-8. ინ. 7 დას. II, 12-22. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

* გარდამავალია, აღინიშნება ბრწყინვალე შვიდეულის პარასკევს.

ბრწყინვალე შვიდეულის შაბათი.

მოციქულთა: იროდიონისა, აგაბოსი, ასინკრიტესი, რუფესი, ფლეგონტისა, ერმისა და სხვათა (I); მოწამისა პავსილიპესი (117-138); მღვდელმთავრისა კელესტინე რომის პაპისა (432).

წირვის შემდეგ არტოსის განტეხა.

ლიტ. - საქ. 8 დას. III, 11-16. ინ. 11 დას. III, 22-33.

სამეუფო კარი დაიხურება IX ჟამნის წინ.

თბილისის სიონში თავად გივი ამილახვრის სულის საოხად ჟამი შეიწირვის*.

* გარდამავალია, მოიხსენიება კვირაცხოვლობის წინა დღეს - შაბათს. მოსახსენებელი აღდგენილია თბილელ მღვდელმთავართა ანდერძის საფუძველზე, რომელის თანახმად გივი ამილახვარის დაუვიწყებლად მოხსენიება მის მიერ 1726 წელს თურქთაგან სიონის ტაძრის გადასარჩენად გაწეულ ღვაწლს უკავშირდება.

აღდგომიდან მე-2, თომას კვირა. კვირაცხოვლობა.

მოწამისა ევფსიხიოსისა (362); მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცისა, აბდიესისა და სხვათა 270 (362-364); ღირსმოწამისა ვადიმ არქიმანდრიტისა (376).

ცისკ. - სახ. I მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. ლიტ. - საქ. 14 დას. V, 12-20. ინ. 65 დას. XX, 19-31.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული.

მამათა და დედათა ქვაბთახევის მონასტერში წამებულთა (1386); აფრიკელ მოწამეთა: ტერენტისა, პომპიოსისა, აფრიკანესი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი და 33 სხვათა (III); მოწამეთა: იაკობ ხუცისა, აზადან და ავდიკი დიაკონთა, სპარსელთა (დაახ. 380).

ლიტ. - საქ. 9 დას. III, 19-26. ინ. 6 დას. II, 1-11. მოწ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ანტიპასი, აზიის პერგამელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 68); მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი (I); ღირსისა ფარმუთიოსისა (IV); ღირსისა იოანესი, ღირსი გრიგოლ დეკაპოლელის მოწაფისა (IX).

მიცვალებულთა ხსენება.

წირვის შემდეგ სრულდება დიდი პანაშვიდი.

ლიტ. - საქ. 10 დას. IV, 1-10. ინ. 10 დას. III, 16-21.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული.

ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიის ეპისკოპოსისა (დაახ. 754); მღვდელმოწამისა ზენონისა, ვერონიელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 260); ღირსისა ისააკ ასურისა (550); ღირსთა მოწამეთა: მინასი, დავითისა და იოანესი (VII); ღირსისა ანთუსა ქალწულისა (801); ღირსისა ათანასია იღუმენიასი (860)

ლიტ. - საქ. 11 დას. IV, 13-22. ინ. 15 დას. V, 17-24. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული.

წმ. დიმიტრისა (ყიფიანი), სამშობლოსათვის წამებულისა (1887); მღვდელმოწამისა არტემონისა, ლაოდიკიელი ხუცისა (303); მოწამისა კრისკენტი ლიკიელისა (დაახ. 740); მოწამისა თომაიდა ეგვიპტელისა (476).

ლიტ. - საქ. 12 დას. IV, 23-31. ინ. 16 დას. V, 24-30. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI,

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული.

წმ. მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655); მოწამეთა: ანტონი, იოანე და ევსტათი ლიტველთა (1347); მოწამისა არდალიონისა (305-311); მოწამეთა სპარსელთა და აზატი საჭურისისა (დაახ. 341).

ლიტ. - საქ. 13 დას. V, 1-11. ინ 17 დას. V, 30 - VI, 2. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

აღდგომიდან მე-2 შვიდეული.

მოწამეთა: სუქიასი და მისთანა 16-თა ქართველთა: ანდრიასი, ანასტასისა, თალალესი, თეოდორიტესი, ივქირიონისა, იორდანესი, კონდრატესი, ლუკიანესი, მიმნეოსისა, ნერანგიოსისა, პოლიევქტოსისა, იაკობისა, ფოკასი, დომენტიანესი, ბიქტორისა და ზოსიმესი (100-130); მოციქულთა: არისტარქესი, პუდესი და ტროფიმესი (დაახ. 67); მოწამეთა: ბასილისასი და ანასტასიასი (დაახ. 68); მოწამისა საბა გუთელისა (372).

ლიტ. - საქ. 15 დას. V, 21-23. ინ. 19 დას. VI, 14-27. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

აღდგომიდან მე-3, მენელსაცხებლე დედათა.

მცხეთის ჯვრის აღმართება*; წმ. მენელსაცხებლე დედათა - მარიამ მაგდალინელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართლისა იოსებ არიმათიელისა და ნიკოდიმოსისა; კეთილმორწმუნე ქართველთა მეფისა თამარისა (1213)**; ქალწულმოწამეთა: აღაპიასი, ირინესი და ქიონიასი (304); მოწამეთა: ლეონიდესი და დედათა: ქარიესისა, ნიკეასი, გალინასი, კალისასი, ნუნექიასი, ბასილისასი, თეოდორასი, ირინასი და სხვათა (258).

ცისკ. - სახ. მე-3 მკ. 71 დას. XVI, 9-20. ლიტ. - საქ. 16 დას. VI, 1-7. მკ. 69 დას. XV, 43 - XVI, 8. წმ. მეფ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-9. ჯვრის - I კორ. 125 დას. I, 18 - II, 2. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 30-35.

* გარდამავალია, აღინიშნება აღდგომიდან მე-3 კვირას.

** გარდამავალია, მოიხსნიება აღდგომიდან მე-3 კვირას.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (IX); მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა და მისთანა მოწამეთა: ავდელი და ანანია ხუცესთა, ქუსდაზატ საჭურისისა, ფუსიკისა, აზატისა, ასკიტრეასი და სხვათა (344); ღირსისა აკაკისი, მელიტინელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 435); ღირსისა ზოსიმესი, სოლოვეცკელი იღუმენისა (1478); მოწამისა ადრიანესი (251); წმ. აგაპიტე რომის პაპისა (536).

ლიტ. - საქ. 17 დას, VI, 8 - VII, 5, 47-60. ინ. 13 დას. IV, 46-54. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა ბასილი რატიშვილისა (XIII); ღირსისა იოანესი, ღირსი გრიგოლ დეკაპოლელის მოწაფისა (820-850); მოწამეთა: ბიქტორისა, ზოტიკესი, ზენონისი, აკვინდინესი და სევერიანესი (303); კოზმა აღმსარებელისა, ქალკედონელი ეპისკოპოსისა, და ღირსისა ავქსენტისა (815-820); მოწამისა იოანე ახლისა (1526).

ლიტ. - საქ. 18 დას. VIII, 5-17. ინ. 20 დას. VI, 27-33. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა იოანესი, პალესტინის ძველი ლავრის ხუცესისა (VIII); მოწამეთა: ფეონასი, ქრისტეფორესი და ანტონინესი (303); მღვდელმოწამისა პაფნუტისა, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (III); წმ. გიორგი აღმსარებელისა, ანტიოქიის ეპისკოპოსისა (813-820); წმ. ტრიფონისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (933); ღირსისა ნიკიფორე იღუმენისა.

ლიტ. - საქ. 19 დას. VIII, 18-25. ინ. 21 დას. VI, 35-39. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა თეოდორე ტრიქინასი; წმ. გრიგოლისა (593) და ანასტასი სინელისა (599), ანტიოქიელ პატრიარქთა; ღირსისა ანასტასისა, სინას მთის იღუმენისა (695).

ლიტ. - საქ. 20 დას. VIII, 26-39. ინ. 22 დას. VI, 40-44. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული,

მღდელმოწამისა ექვთიმესი (შარვაშიძე), გაენათელი მიტროპოლიტისა; მღდელმოწამისა იანუარიუს ეპისკოპოსისა და მისთანა მოწამეთა: პროკულე, სოსიოს და ფავსტო დიაკონთა, დისიდერიოს წიგნისმკითხველისა, ევტიქისა და აკუტიონისა (დაახ. 305); მოწამეთა: თეოდორე პერგიელისა და დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (II); მოწამეთა: ისაკისა, აპოლოსისა და კოდრატესი (303); წმ. მაქსიმიანესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (434).

ლიტ. - საქ. 21 დას, VIII, 40 - IX, 19. ინ. 23 დას. VI, 48-54. მღვდელმოწამ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

აღდგომიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (613); მოციქულთა: ნათანაელისა, ლუკასი და კლიმენტისა (I); ღირსისა ვიტალისა (609-620).

ლიტ. - საქ. 22 დას. IX, 19-31. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

აღდგომიდან მე-4, განრღვეულის კვირა.

წმიდისა დიდებულისა, დიდისა მოწამისა, ძლევაშემოსილისა და სასწაულთმოქმედისა გიორგისა (303); მართლისა ტაბითასი (I)*; მოწამისა ალექსანდრა დედოფლისა (303); მოწამეთა: ანატოლისა და პროტოლეონისა (303).

ცისკ. - სახ. მე-4 ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. ლიტ. - საქ. 23 დას. IX, 32-42. ინ. 14 დას. V, 1-15. დიდმოწ. - საქ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

* გარდამავალია, მოიხსენიება განრღვეულის კვირას.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული.

მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (272); მოწამეთა: პასიკრატესი და ვალენტინესი (228); მოწამეთა: ევსევისა, ნეონისა, ლეონტისა, ლონგინოზისა და სხვათა (303); ღირსისა თომა სალოსისა (546-560); ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (VI-VIII).

ლიტ. - საქ. 24 დას. X, 1-16. ინ. 24 დას. VI, 56-69. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული.

წმიდისა მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (63).

ცისკ. - ლკ. 50 დას. X, 1-15. ლიტ. - საქ. 25 დას. X, 21-33. ინ. 25 დას. VII, 1-13. მოც. - 1 პეტ. 63 დას. V, 6-14. მკ. 23 დას. VI, 7-13.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული.

ერგასის განზოგება. მღვდელმოწამისა ბასილისა, ამასიელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 322); მართლისა გლაფირა ქალწულისა (322); წმ. სტეფანესი, პერმელი ეპისკოპოსისა (1396); ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა (XIII) (სერბ.).

ლიტ. - საქ. 34 დას. XIV, 6-18. ინ. VII, 14-30. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული.

მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, ნათესავისა უფლისა (107); მართლისა ევლოგი უცხოთშემწყნარებელისა (IV).

ლიტ. - საქ. 26 დას. X, 34-43. ინ. 29 დას. VIII, 12-20. მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 56 დას. XIII, 54-58.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული.

მოციქულთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა (I); მოწამეთა: დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286); მოწამეთა: სატორნიოსისა, იაკისქოლესი, ფავსტიანესი, იანუარიუსისა, მარსალისა, ევფრასისა, მამიასი, მურინესი, ზენონისა, ევსევისა, ნეონისა და ვიტალისა (დაახ. 63).

ლიტ. - საქ. 27 დას. X, 44 - XI, 10. ინ. 30 დას. VIII, 21-30 (პარ.). საქ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 31 დას. VIII, 31-42 (შაბ.). მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 56 დას. XII, 54-58.

აღდგომიდან მე-4 შვიდეული.

წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებელისა (62); დუდიკვათსა და პაპათში (თურქეთი) 300-თა მხედართა, მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა ქრისტეს სარწმუნოებისათვის მუსლიმთაგან წამებულთა (XVII-XVIII); ცხრა კვიზიკელ მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასიოსისა და ფილიმონისა (286-299); ღირსისა მემნონ სასწაულთმოქმედისა; მოწამეთა: დიოდორესი და როდოპიანე დიაკონისა (284-305); წმ. ვასილი ეპისკოპოსისა (XVI) (სერბ.); მოწამისა იოანესი (რუმინ.).

ცისკ. - მთ. 9 დას. IV, 18-23. ლიტ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 4 დას. I, 35-51. ლაზ. მოწ. - ებრ. 331 დას. XII, 1-10. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

აღდგომიდან მე-5, სამარიტელის კვირა.

მოციქულისა იაკობ ზებედესი - წმიდისა იოანე ღმრთისმეტყველის ძმისა (44); წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვისა (1867); მღვდელმთავრისა დონატე ეპისკოპოსისა (დაახ. 387); პოვნა ნაწილთა მღვდელმოწამისა ბასილისა, ამასიელი ეპისკოპოსისა (IV); მოწამისა მაქსიმესი.

ცისკ. - სახ. მე-7 ინ. 63 დას. XX, 1-10. ლიტ. - საქ. 28 დას. XI, 19-26, 29-30. ინ. 12 დას. IV, 5-42. მოც. - საქ. 29 დას. XII, 1-11. ლკ. 17 დას. V, 1-11.

მე-5 შვიდეული.

კეთილმორწმუნე ქართველთა მეფისა თამარისა (1213); წმ. ზოსიმე II-სა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა და ჰიმნოგრაფისა (XV); წინასწარმეტყველისა იერემიასი (VI ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ვატა სპარსელისა (IV).

ტაძრის დღესასწაული სოფელ კუმურდოში - კუმურდოობა.

ცისკ. - ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ. - საქ. 30 დას. XII, 12-17. ინ. 32 დას. VIII, 42-51. წმ. მეფ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. X, 1-9. წმ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. მთ. 11 დას. X, 14-19.

მე-5 შვიდეული. სამშაბათი.

წმ. ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (373); მოწამეთა: ესპერისა და ზოიასი და ძეთა მათთა - კვირიაკესი და თეოდულესი (II); კეთილმმორწმუნე ბულგარელი მთავრისა, მოციქულთა სწორისა ბორისის-მიხეილისა (907); აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა კეთილმორწმუნეთა რუსეთის მთავართა ბორისისა და გლებისა, ნათლისღებით რომანოზისა და დავითისა (1072 და 1115).

ლიტ. - საქ. 31 დას. XII, 25 - XIII, 12. ინ. 33 დას. VIII, 51-19. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული.

ერგასის განზოგების წარგზავნა. წმ. მამაჲ კათალიკოსისა (744); ღირსთა: მიქაელ და არსენ ულუმბოელთა (IX); მოწამეთა: ტიმოთესი და მავრასი (დაახ. 286); ღირსისა პეტრე საკვირველთმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (X); ღირსისა თეოდოსისა, კიეველი იღუმენისა (1074).

ლიტ. - საქ. 32 დას. XIII, 13-24. ინ. 18 დას. VI, 5-14. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული.

მოწამისა პელაგიასი, ტარსიელი ქალწულისა (დაახ. 290); მღვდელმოწამისა ერაზმისა, თორმიელი ეპისკოპოსისა (303); მღვდელმოწამისა ალვიანე ანეელი ეპისკოპოსისა, და მოწაფეთა მისთა (304); მღვდელმოწამისა სილვანესი, ღაზელი ეპისკოპოსისა, და მისთანა 40-თა მოწამეთა (311).

ლიტ. - საქ. 35 დას. XIV, 20-27. ინ. 35 დას. IX, 39 - X, 9. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული.

მოწამისა საგდუხტ ქალწულისა; დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (I-II); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა „ბარძიმი შეუსმელი“.

ლიტ. - საქ. 36 დას. XV, 5-34. ინ. 37 დას. X, 17-28. ქალწულმოწ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. მკ. 21 დას. V, 24-34.

აღდგომიდან მე-5 შვიდეული.

მართლისა იობ მრავალვნებულისა (დაახ. 2000-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამეთა: ბარბარისა, ბაკხუსისა, კალიმაქესი და დიონისესი (დაახ. 362); მოწამისა ბარბარ ავაზაკყოფილისა.

ლიტ. - საქ. 37 დას. XV, 35-41. ინ. 38 დას. X, 27-38. მართლ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-6, ბრმის კვირა.

ხსენება სასწაულისა პატიოსნისა ჯვარისა, რომელი გამოცხადდა ცათა შინა იერუსალიმს (351); ღირსისა იოანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მოწაფეთა მისთა: აბიბოს ნეკრესელისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა (თათა მამებელისა), ისე წილკნელისა, იოსებ ალავერდელისა, ისიდორე (ეზდრიოს) სამთავნელისა, მიქაელ ულუმბოელისა, პიროს ბრეთელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (VI); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (303).

ცისკ. - სახ. მე-8. ინ. 64 დას. XX, 11-18. ლიტ. - საქ. 38 დას. XVI, 16-34. ინ. 34 დას. IX, 1-38. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული.

წმ. მოციქულისა და მახარებელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (98-117); ღირსისა არსენი დიდისა (დაახ. 449-450).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - საქ. 39 დას. XVII, 1-15. ინ. 40 დას. XI, 47-57. მოც. - 1 ინ. 68 დას. I, 1-7. ინ. 61 დას. XIX, 25-27; XXI, 24-25.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული.

აღმოყვანება ნაწილთა წმ. ნიკოლოზ საკვირველთმოქმედისა მირონ-ლუკიიდან ბარში (1087); მიცვალება ღირსისა შიო მღვიმელისა; წინასწარმეტყველისა ესაიასი (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ქრისტეფორესი (დაახ. 250).

ცისკ. - ინ. 35 დას. (შუათგან) X, 1-9. ლიტ. - საქ. 40 დას. (შუათგან), XVII, 19-28. ინ. 42 დას. XII, 19-36. წმ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას VI, 17-23. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული.

აღდგომის წარგზავნა. მოციქულისა სიმონ მოშურნისა (I); მოწამეთა: ალფიოსისა, ფილადელფოსისა, კვიპრიანესი, ონისიმესი, ერაზმისა და სხვათა (251); მოწამისა ისიხიოს ანტიოქიელისა (IV); ღირსისა ისიდორა სალოსისა (IV); ნეტარისა ტაისიასი (V).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - საქ. 41 დას. XVIII, 22-28. ინ. 43 დას. XII, 36-47. მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 56 დას. XIII, 54-58.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული.

ამაღლება უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი. ფერეიდანში (ირანი) ქრისტეს სარწმუნოებისათვის მუსლიმთაგან წამებულ ქართველთა (XVII-XVIII)*; ნეტარისა ქრისტესიასი, ქრისტეფორედ წოდებულისა (1771); მღვდელმოწამისა მოკიოსისა (დაახ. 295); მოციქულთა სწორთა მეთოდესი (885) და კირილესი (869), სლოვენთა განმანათლებელთა; წმ. ნიკოდიმოსისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1325).

ცისკ. - მკ. 71 დას. XVI, 9-20. ლიტ. - საქ. 1 დას. I, 1-12. ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53.

* გარდამავალია, მოიხსენიება ამაღლებას.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული.

წმ. ეპიფანესი, კვიპრელი ეპისკოპოსისა (403); წმ. გერმანესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (740); წმ. საბინესი, კვიპრელი მთავარეპისკოპოსისა (V) და პოლუბიოსისა, რინოკირელი ეპისკოპოსისა (V); მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, რუსეთის პატრიარქისა (1913).

ლიტ. - საქ. 42 დას. XIX, 1-8. ინ. 47 დას. XIV, 1-11. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

აღდგომიდან მე-6 შვიდეული.

ღირსისა ექვთიმე ათონელისა (1028); მოწამეთა: გლიკერია ქალწულისა და მისთანა ლაოდიკე დილეგის მცველისა (დაახ. 177); მოწამისა ალექსანდრე რომაელისა (284-305); წმ. პავსიკაკოსი, სინადის ეპისკოპოსისა (606); წმიდათა: გიორგი აღმსარებელისა, მეუღლისა მისისა ირინესი და შვილთა მათთა (IX).

ლიტ. - საქ. 43 დას. XX, 7-12. ინ. 48 დას. XIV, 10-21. ღირ - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

აღდგომიდან მე-7, I მსოფლიო კრების წმიდათა მამათა კვირა (325).

მოწამისა ისიდორესი (251); მოწამისა მაქსიმესი (დაახ. 250); ღირსისა სერაპიონ სინდონიტისა (V); წმ. ლეონტისა, იერუსალიმელი პატრიარქისა (1175).

ცისკ. - სახ. მე-10 ინ. 66 დას. XXI, 1-14. ლიტ. - საქ. 44 დას. XX, 16-18, 28-36. ინ. 56 დას. XVII, 1-13.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა პიროს ბრეთელისა (VI); ღირსისა პახუმი დიდისა (დაახ. 348); ღირსისა აქილე ლარისელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 330).

ლიტ. - საქ. 45 დას. XXI, 8-14. ინ. 49 დას. XIV, 27 - XV, 7. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული.

სულთმოფენობის დღესასწაულის წარგზავნა.

ღირსისა თეოდორე განწმედილისა (368); მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (213-250); მოწამეთა: ვიტესი, მოდესტიოსისა და კრისკენტიასი (დაახ. 303); ნეტარისა მუზა ქალწულისა (V); ღირსთა მამათა, წმიდა საბას ლავრაში გვემულთა (614); გიორგი II-სა, მიტილენელი ეპისკოპოსისა (IX).

ლიტ. - საქ. 46 დას. XXI, 26-32. ინ. 53 დას. XVI, 2-13. ღირ. - გალ. - 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა დოდო გარეჯელისა (VI)*; მოციქულისა ანდრონიკესი და წმიდისა იუნიასი (I); მოწამეთა: სოლოქონისა, პამფამირე და პამფალონ მხედართა (284-305); წმ. სტეფანესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (893).

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - საქ. 47 დას. XXIII, 1-11. ინ. 54 დას. XVI, 15-23. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

* გარდამავალია, მოიხსენიება ამაღლების შემდგომ ოთხშაბათს.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა დავით გარეჯელისა - მამადავითობა თბილისში*; შვიდი მსოფლიო კრების წმიდა მამათა ხსენება; მოწამეთა: დავით და ტარიჭანისა (693); მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და მოწამეთა შვიდთა ქალწულთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (303); მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლესი და ქრისტინესი (249-251); მოწამეთა: სვიმეონისა, ისააკისა და ბაქტისისა (IV); მოწამეთა: ირაკლისა, პავლინესი და ბენედიმესი.

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - საქ. 48 დას. XXV, 13-19. ინ. 55 დას. XVI, 23-33. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

* გარდამავალია, მოიხსენიება ამაღლების შემდეგ ხუთშაბათს.

შვიდი მსოფლიო კრების წმიდა მამათა ხსენება დაიტევება და აღესრულება რომელიმე წინა დღეს.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული.

წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი (საქართველოში შემოსვლა, 323); ამაღლების წარგზავნა. მღვდელმოწამეთა: პატრიკიოსისა, პრუსელი ეპისკოპოსისა და მისთანა აკაკი, მენანდრე და პოლიენოს ხუცესთა (დაახ. 100); მოწამისა კალუთა ეგვიპტელისა (284-303); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (770); კეთილმორწმუნე მთავრისა დიმიტრი დონელისა (1389).

ცისკ. - მთ. 34 დას. X, 1-8. ლიტ. - წმ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 104 დას. XXV, 1-13.

აღდგომიდან მე-7 შვიდეული. სულის შაბათი.

ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი - წმ. ნინოს მშობელთა (IV); მოწამეთა: თალალესი, ალექსანდრესი და ასტერისა (დაახ. 284); მოწამისა ასკალონისა (დაახ. 287); აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა წმ. ალექსისა, მოსკოველი მიტროპოლიტისა (1431).

მიცვალებულთა ხსენება.

ლიტ. - საქ. 51 დას. XXVIII, 1-31. ინ. 67 დას. XXI, 15-25. მიც. - 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

აღდგომიდან მე-8 კვირა.

სულთმოფენობა. წმიდა სამების დღე. წმ. მამათა და დედათა აჭარაში თურქთაგან წამებულთა (XV)*; მოციქულთა სწორთა: კონსტანტინე მეფისა (337) და დედისა მისისა ელენე დედოფლისა (327); დღესასწაული ვლადიმერის ღმრთისმშობლის ხატისა.

ცისკ. - ინ. 65 დას. XX, 19-23. ლიტ. - საქ. 3 დს. II, 1-11. ინ. 27 დას. VII, 37-52; VIII, 12.

* გარდამავალია, მოიხსენიება სულთმოფენობას.

სულთმოფენობიდან I შვიდეული.

სულიწმიდის დღე. სამებობა.

მსგეფსი ხსნილია.

მოწამისა ბასილისკოსი, კომანში წამებულისა (308); მოწამისა იოანე-ვლადიმერისა, სერბეთის მთავრისა (1015); მეორე მსოფლიო კრების ხსენება (381).

ცისკ. - ინ. 65 დას. XX, 19-23. ლიტ. - ეფ. 229 დას. V, 8-19. მთ. 75 დას. XVIII, 10-20. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან I შვიდეული.

წმიდისა მოციქულთასწორისა ნინოსი და განათლება ქართველთა ერისა, წმ. მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; ღირსისა დამიანესი, მეფეყოფილისა დემეტრესი, გარეჯელისა, „შენ ხარ ვენახის“ ავტორისა (1157); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა, სინადელი ეპისკოპოსისა (821); ღირსმოწამისა მიქაელისა (IX).

ლიტ. - რომ. 79 დას. I, 1-7, 13-17. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 13. მოც. სწ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ლკ. 50 დას. X, 1-1

სულთმოფენობიდან I შვიდეული.

მცხეთის ჯვრის დღესასწაული*; ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა (596); მოწამეთა: მელეტი სტრატილატისა, სტეფანესი, იოანესი, სერაპიონ ეგვიპტელისა, კალენიკე მოგვყოფილისა, თეოდორესი და ფავსტოსი და მათთანა 1218-თა მხედართა დედებითა და ყრმებითა (დაახ. 218).

ლომისობა (აღინიშნება სულთმოფენობის შემდგომ ოთხშაბათს).

ლიტ. - რომ. 80 დას. I, 18-27. მთ. 12 დას. V, 20-26. ჯვრის - 1 კორ. 125 დას. I, 18-24. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 30-35. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

* გარდამავალია, აღინიშნება სულთმოფენობის შემდგომ ოთხშაბათს.

სულთმოფენობიდან I შვიდეული.

წმიდა იოანე ნათლისმცემლის თავის მესამედ პოვნა (დაახ. 850); მღვდელმოწამისა თერაპონტისა, კვიპრელი ეპისკოპოსისა (IV).

ცისკ. - ლკ. 31 დას. VI, 17-30. ლიტ. - რომ. 81 დას. I, 28 - II, 9. მთ. 13 დას. V, 27-32. ნათლისმცემ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 40 დას. XI, 2-15.

სულთმოფენობიდან I შვიდეული.

მოციქულთა: კარპესი და ალფესისა, სამოცდაათთაგანთა (I); მოწამისა გიორგი ახლისა (1515); მოწამეთა: ამბერკისა და ელენესი (I); ღირსისა იოანე აღმსარებელისა, ფსიხაიტისა (IX).

ლიტ. - რომ. 82 დას. II, 14-29. მთ. 14 დას. V, 33-41. მოც. - I კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 34 დას. IX, 36-38; X, 1-2, 5-8.

სულთმოფენობიდან I შვიდეული.

სულთმოფენობის დღესასწაულის წარგზავნა.

ღირსისა ბასილისა, ძისა მეფისა ბაგრატ III-ისა (XI); ღირსისა მიქაელ პარეხელისა (VIII-IX); მღვდელმოწამისა თერაპონტისა, სარდიელი ეპისკოპოსისა (III); მოწამეთა თეოდორა ქალწულისა და დიდიმო მხედრისა (304).

ლიტ. - რომ. 79 დას. (შუათგან), I, 7-12. მთ. 15 დას. V, 42-48.

სულთმოფენობიდან I, ყოველთა წმიდათა კვირა. ხმა VIII

ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალკედონელი ეპისკოპოსისა (IX); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა (I); მოწამისა ელიკონიდასი (244); მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (VI-VII).

პეტრე-პავლობის მარხვის აღება.

ცისკ. - სახ. I მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. ლიტ. - ებრ. 330 დას. XI, 333 - XII, 2. მთ. 38 დას. V, 32-33, 37-38; XIX, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-2 შვიდეული.

მოწამისა თეოდოსია ქალწულისა, ტვირელისა (307-308); ღირსმოწამისა თეოდოსია ქალწულისა (730); პირველი მსოფლიო კრების ხსენება (325).

პეტრე-პავლობის მარხვის დასაწყისი.

ლიტ. - რომ. 83 დას. II, 28 - III, 18. მთ. 19 დას. VI, 31-34; VII, 9-11. ქალწულმოწ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. მკ. 21 დას. V, 24-34.

სულთმოფენობიდან მე-2 შვიდეული.

ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (383).

ლიტ. - რომ. 86 დას. IV, 4-12. მთ. 22 დას. VII, 15-21. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-2 შვიდეული.

მოციქულისა ერმისა, 70-თაგანისა (I); მოწამისა ერმეიოსისა (II); მოწამისა ფილოსოფოსისა (III).

ლიტ. - რომ. 87 დას. IV, 13-25. მთ. 23 დას. VII, 21-23. მოც. - I კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 34 დას. IX, 36-38; X, 1-2, 5-8.

სულთმოფენობიდან მე-2 შვიდეული.

ღირსთა: შიო ახლისა, დავით, გაბრიელ და პავლე გარეჯელთა (1696); მოწამეთა: იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და მათთანათა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველპისტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (166).

ლიტ. - რომ. 89 დას. V, 10-16. მთ. 27 დას. VIII, 23-27. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-2 შვიდეული.

წმ. ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (828).

ლიტ. - რომ. 90 დას. V, 17- VI, 2. მთ. 31 დას. IX, 14-17. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-2 შვიდეული.

მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდიოსისა, იპატიოსისა, პავლესი, დიონისესი და პავლა ქალწულისა (270-275); მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცისა, იულიანე დიაკონისა, მარკელინესი და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა (81-96).

ლიტ. - მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. რიგ. - რომ. 84 დას. III, 19-26. მთ. 20 დას. VII, 1-8.

სულთმოფენობიდან მე-2 კვირა. ხმა I

ყოველთა ღირსთა და ღმერთშემოსილთა მამათა ათონის წმ. მთაზე განბრწყინებულთა*; ყოველთა წმიდათა რუსეთის მიწაზე გაბრწყინებულთა**; წმ. მიტროფანესი, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქისა (დაახ. 326); მოწამეთა: ფრონტასიოსისა, სევერინესი, სევერიანესი და სილანესი (I); მოწამისა კონკორდიოსისა (დაახ. 175); მღვდელმოწამისა ასტიოსისა, დირაქიელი ეპისკოპოსისა (II); ღირსისა ზოსიმესი, ბაბილონელი ეპისკოპოსისა (VI).

ცისკ. - სახ. მე-2 მკ. 70 დას. XVI, 1-8. ლიტ. - რომ. 81 დას. (შუათგან), II, 10-16. მთ. 9 დას. IV, 18-23. წმ. - ებრ. 330 დას. XI, 22 - XII, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

* გარდამავალია, მოიხსენიება სულთმოფენობიდან მე-2 კვირას.

** გარდამავალია, მოიხსენიება სულთმოფენობიდან მე-2 კვირას.

სულთმოფენობიდან მე-3 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 362); მოწამეთა: მარკიანესი, ნიკანდროსი, იპერექისა, აპოლონისა, ლეონიდესი, არიოსისა, გორგიოსისა, სელინიიოსისა, ერინეოსისა და პამბონესი (305-311); ღირსისა თეოდორე საკვირველთმოქმედისა (დაახ. VI); ღირსისა ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა (IV); ღირსისა დოროთესი, აბბა სერიდის სავანის მკვიდრისა (დაახლ 620).

ლიტ. - რომ. 94 დას. VII, 1-13. მთ. 34 დას. IX, 36 - X, 8. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

სულთმოფენობიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა ბესარიონ საკვირველთმოქმედისა (IV-V); ღირსისა ილარიონ ახლისა (845); ღირსთა ქალწულმოწამეთა: არქელაიასი, თეკლასი და სოსანასი (293).

ლიტ. - რომ. 95 დას. VII, 14 - VIII, 2. მთ. 35 დას. X, 9-15. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-3 შვიდეული.

მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (303); მღვდელმოწამისა მარკელინესი, რომის პაპისა, მოწამეთა: სისინიოს და კვირიკე დიაკონთა, სმარაგდისა, ლარგიოსისა, აპრონიანესი, სატურნინესი, პაპიუსისა და მავროს მხედართა და კრისკენტიანესი, მოწამე დედათა: პრისკილასი, ლუკიანასი და არტემია მეფის ასულისა (304-310); მოწამეთა: კალერიასი (ვალერიასი), კვირიაკიასი და მარიამისა (284-305).

ლიტ. - რომ. 96 დას. VIII, 2-13. მთ. 36 დას. V, 16-22. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-3 შვიდეული.

მოწამისა თევდორე მღვდელისა, კველთელისა (1609); დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა (319); ღირსისა ეფრემისი, ანტიოქიელი პატრიარქისა (545); ღირსისა ზოსიმე ფინიკიელისა (VI).

ლიტ. - რომ. 98 დას. VIII, 22-27. მთ. 37 დას. X, 23-31. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

სულთმოფენობიდან მე-3 შვიდეული.

ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (XIII); წმ. კირილესი, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (444); მოწამეთა: თეკლასი, მართასი და მარიამისა, სპარსეთში წამებულთა (346).

ლიტ. - რომ. 101 დას. IX, 6-19. მთ. 38 დას. X, 32-36; XI, 1. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან მე-3 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ტიმოთესი, პრუსელი ეპისკოპოსისა (361-363); მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა (დაახ. 313); ღირსისა თეოფანე ანტიოქიელისა (363); წმ. ბასიანე ლავდიის ეპისკოპოსისა (409).

ლიტ. - მღვდელმოწ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 67 დას. XII, 32-40. რიგ. - რომ. 85 დას. III, 28 - IV, 3. მთ. 24 დას. VII, 24 - VIII, 4.

სულთმოფენობიდან მე-3 კვირა. ხმა II

მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (I); ღმრთისმშობლის ხატისა, რომელსაც ეწოდება „ღირს არს“ („მოწყალე“; X).

ცისკ. - სახ. მე-3 მკ. 71 დას. XVI, 9-20. ლიტ. - რომ. 88 დას. V, 1-10. მთ. 18 დას. VI, 22-23. მოც. - საქ. 28 დას. XI, 19-26, 29-30. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

სულთმოფენობიდან მე-4 შვიდეული.

ღირსისა იოანე (თორნიკე) მთაწმიდელისა (X); ღირსისა ისიდორე სამთავნელისა (VI); ღირსისა ონოფრე დიდისა (IV); ღირსისა პეტრე ათონელისა (734); ღირსთა: იოანესი, ანდრიასი, ირაკლემონისა და თეოფილესი (IV).

ლიტ. - რომ. 102 დას. IX, 18-33. მთ. 40 დას. XI, 2-15. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-4 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა (XVIII); მოწამისა აკვილინასი (293); წმ. ტრიფილესი, კვიპრელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 370); მოწამისა ანტონინასი (284-305); ღირსთა: ანასი (826) და ძისა მისისა იოანესი (IX).

ლიტ. - რომ. 104 დას. X, 11 - XI, 2. მთ. 41 დას. XI, 16-20. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

სულთმოფენობიდან მე-4 შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ელისესი (IX ს. ქრისტეს შობამდე); წმ. მეთოდიოსისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (847).

ლიტ. - რომ. 105 დას. XI, 2-12. მთ. 42 დას. XI, 20-26. წინასწარმეტ. - იაკ. 57 დას. V, 10-20. ლკ. 14 დას. IV, 22-30.

სულთმოფენობიდან მე-4 შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ამოსისა (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამეთა: ვიტესი, მოდესტისა და კრისკენტია მზრდელისა (დაახ. 303); მოწამისა დულე კილიკიელისა (305-313); ღირსისა დულე ეგვიპტელისა; ღირსისა იერონიმე სტრიდონელისა (420); ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიოპოლელი ეპისკოპოსის ნაწილთა აღმოყვანება (დაახ. IX); წმ. ლაზარესი, სერბეთის კეთილმორწმუნე მთავრისა (1389); წმ. ეფრემისა, სერბეთის პატრიარქისა (XIV); ნეტარისა ავგუსტინესი (430).

ლიტ. - რომ. 106 დას. XI, 13-24. მთ. 43 დას. XI, 27-30. წინასწარმეტ. - 1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. ლკ. 62 დას. XI, 47-57.

სულთმოფენობიდან მე-4 შვიდეული.

მოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (1558); წმ. ტიხონისა, ამათუნტელი ეპისკოპოსისა (425); მღვდელმოწამისა ტიგროს ხუცისა და მოწამისა ევტროპიოს წიგნისმკითხველისა (დაახ. 404).

ლიტ. - რომ. 107 დას. XI, 25-36. მთ. 44 დას. XII, 1-8. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

სულთმოფენობიდან მე-4 შვიდეული.

მოწამისა შალვა ახალციხელისა (1227); მოწამეთა: მანუელისა, საბელისა და ისმაილისა (362).

ლიტ. - მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას, XV, 17 - XVI, 2. რიგ. - რომ. 92 დას. VI, 11-17. მთ. 26 დას. VIII, 14-23.

სულთმოფენობიდან მე-4 კვირა. ხმა III

ღირსისა მიქაელ ულუმბოელისა (VI); მოწამეთა: ლეონტისი, იპატიოსისა და თეოდულესი (70-79).

ცისკ. - სახ. მე-4 ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. ლიტ. - რომ. 93 დას. VI, 18-23. მთ. 25 დას. VIII, 5-13. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან მე-5 შვიდეული.

მოციქულისა იუდასი, ძმისა უფლისა (დაახ. 80); მოწამისა ზოსიმესი (II); ღირსისა პაისი დიდისა (V); ღირსისა იოანე განდეგილისა (VI); ღირსისა პაისისა (XVIII) (ბულგ.).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - რომ. 109 დას. XII, 4-5, 15-21. მთ. 45 დას. XII, 9-13. მოც. - იუდ. 77 დას. I, 1-10. ინ. 48 დას. XIV, 21-24.

სულთმოფენობიდან მე-5 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა მეთოდიოსისა, პატარელი ეპისკოპოსისა (312); მოწამეთა: ინნასი, პინნასი და რიმმასი (I-II); მოწამეთა: არისტოკლე ხუცისა, დიმიტრი დიაკონისა და ათანასე წიგნისმკითხველისა (დაახ. 306); ლევკიოს აღმსარებელისა, ვრუნტისიოპოლელი ეპისკოპოსისა (V).

ლიტ. - რომ. 114 დას. XIV, 9-18. მთ. 46 დას. XII, 14-16, 22-30. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

სულთმოფენობიდან მე-5 შვიდეული.

წმ. დიდებულთა მოწამეთა, საქართველოს მეფეთა: არჩილისა (744) და ლუარსაბისა (1622); მოწამისა იულიანე ტარსელისა (დაახ. 305); მღვდელმოწამისა ტერტიუსისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (I); ღირსთა იულიუს ხუცისა და იულიანე დიაკონისა (V).

ცისკ. - მთ. 36 დას. X, 16-22. ლიტ. - რომ. 117 დას. XV, 7-16. მთ. 48 დას. XII, 38-45. მოწ. მეფ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან მე-5 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ევსევისა, სამოსატელი ეპისკოპოსისა (380); მოწამეთა: ზენონისა და ზინასი (304); მოწამეთა: გალაქტიონისა და იულიანასი.

ლიტ. - რომ. 118 დას. XV, 17-29. მთ. 49 დას. XII, 46 - XIII, 3. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

სულთმოფენობიდან მე-5 შვიდეული.

მოწამისა აგრიპინასი (253-260); მოწამეთა: ევსტოქიოსისა, გაიოზისა, პროვოსისა, ლოლიოსისა, ურბანისა და სხვათა (IV); ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა (1480).

ლიტ. - რომ. 120 დას. XVI, 1-16. მთ. 50 დას. XIII, 3-9 (პარ.). რომ. 97 დას. VIII, 14-21. მთ. 30 დას. IX, 9-13 (შაბ.). მოწ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. მთ. 62 დას. XV, 21-28.

სულთმოფენობიდან მე-5 შვიდეული.

შობა პატიოსნისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი; მოწამეთა შვიდთა ძმათა: ორენტიოსისა, ფარნაკიოსისა, ეროსისა, ფირმოსისა, ფირმინესი, კვირიაკესი და ლონგინოზისა (IV).

ცისკ. - ლკ. 3 დას. I, 24-25, 57-68, 76, 80. ლიტ. - ნათლისმცემლის - რომ. 112 დას. XIII, 12 - XIV, 4. ლკ. 1 დას. I, 1-25, 57-68, 76, 80.

სულთმოფენობიდან მე-5 კვირა. ხმა IV

ღირსისა მოწამისა ფებრონია ქალწულისა (დაახ. 304).

ცისკ. - სახ. მე-5 ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. ლიტ. - რომ. 103 დას. X, 1-10. მთ. 28 დას. VIII, 28 - IX, 1. ღირ. მოწ. - 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

სულთმოფენობიდან მე-6 შვიდეული.

ღირსისა დავით თესალონიკელისა (დაახ. 540); ღირსისა იოანესი, გუთელი ეპისკოპოსისა (VIII); ტიხვინის ღმრთისმშობლის ხატისა (1383).

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - რომ. 121 დას. XVI, 17-24. მთ. 51 დას. XIII, 10-23. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-6 შვიდეული.

ღირსისა გიორგი მთაწმიდელისა (1065); მღვდელმოწამისა კირიონ II-სა, სრულიად საქართველოჲს კათოლიკოს-პატრიარქისა (1918); ღირსისა სამსონ უცხოთშემწყნარებელისა (დაახ. 530); მართლისა იოანა მენელსაცხებლისა (I); ღირსისა სევეროს ხუცისა (VI).

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - 1 კორ. 122 დას. I, 1-9. მთ. 52 დას. XIII, 24-30. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან მე-6 შვიდეული.

აღმოყვანება ნაწილთა მოწამეთა კვიროს და იოანე უვერცხლოთა და სასწაულთმოქმედთა (412); ღირსისა პავლე მკურნალისა.

ლიტ. - 1 კორ. 127 დას. II, 9 - III, 8. მთ. 53 დას. XIII, 31-36 (ოთხშ.). 1 კორ. 129 დას. III, 18-23. მთ. 54 დას. XIII, 36-43 (ხუთშ.). უვეცხლ. - 1 კორ. 153 დას. XII, 27 - XIII, 8. მთ. 34 დას. (შუათგან), X, 1,5-8.

სულთმოფენობიდან მე-6 შვიდეული.

დიდებულთა და ყოვლადქებულთა თავთა მოციქულთა პეტრესი (64) და პავლესი (67).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - მოც. - 2 კორ. 193 დას. XI, 21 - XII, 9. მთ. 67 დას. XVI, 13-19.

სულთმოფენობიდან მე-6 შვიდეული.

კრება დიდებულთა და ყოვლადქებულთა ათორმეტთა მოციქულთა: პეტრესი, ძმისა მისისა ანდრიასი, იაკობ ზებედესი, ძმისა მისისა იოანესი, ფილიპესი, ბართლომესი, თომასი, მათესი, იაკობ ალფესისა, იუდა იაკობისასი (თადეოზისა), სიმონ მოშურნესი და მატათიასი; კეთილმორწმუნისა დინარა დედოფლისა (X).

სვეტიცხოვლობა.

ცისკ. - მკ. 67 დას. XV, 16-32. ლიტ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მკ. 12 დას. III, 13-19.

სულთმოფენობიდან მე-6 შვიდეული.

წმ. ნერსე მთავარეპისკოპოსისა; სასწაულთმოქმედთა უვერცხლოთა კოზმა და დამიანესი, რომში წამებულთა (284); მოწამისა პოტიტესი (II); ღირსისა პეტრე პატრიკიოსისა (854).

ლიტ. - უვეცხლ. - 1 კორ. 153 დას. XII, 27 - XIII, 8. მთ. 34 დას. (შუათგან), X, 1, 5-8. 1 კორ. 130 დას. (შუათგან), IV, 5-8. მთ. 55 დას. XIII, 44-54 (პარ.). რომ. 100 დას. IV, 1-5. მთ. 32 დას. IX, 18-26 (შაბ.).

სულთმოფენობიდან მე-6 კვირა. ხმა V

დადება პატიოსნისა სამოსლისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა ვლაქერნას (V); წმ. იუბენალისა, იერუსალიმელი პატრიარქისა (დაახ. 458).

ცისკ. - სახ. მე-6 ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. ლიტ. - რომ. 110 დას. XII, 6-14. მთ. 29 დას. IX, 1-8. ღმრთისმშობ. - ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა გიორგი ღმერთშემოსილისა, ღირსი გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (XI); მოწამისა იაკინთესი (108); მოწამეთა: დიომიდესი, ევლამპისა, ასკლიპიოდოტესი და გოლინდუხასი (II); მოწამეთა მოკისა და მარკოზისა (IV); ღირსისა ალექსანდრესი, „მღვიძარეთა“ სავანის დამაარსებელისა (დაახ. 430); წმ. ანატოლისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (458).

ყოვლადწმიდა სამების დღესასწაული სტეფანწმინდის რაიონის სოფელ გერგეტში.

ლიტ. - 1 კორ. 134 დას. V, 9 - VI, 11. მთ. 56 დას. XIII, 54-58. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

წმ. ანდრიასი, კრეტელი მთავარეპისკოპოსისა, „დიდი კანონის“ შემქმნელისა (712-726); ღირსისა მართასი, სვიმეონ მესვეტისა დედისა (551); მოწამეთა თეოდოტესი და თეოდოტიასი (108); მღვდელმოწამისა თეოდორესი, კვირინელი ეპისკოპოსისა (310); ღირსისა ანდრია რუბლიოვისა, ხატმწერისა (XV).

ლიტ. - 1 კორ. 136 დას. VI, 20 - VII, 12. მთ. 57 დას. XIV, 1-13. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა ათანასე ათონელისა (1000); მოწამეთა ანასი და კვირილასი (304); ღირსისა ლამპადი ირინოპოლელისა (X); ღირსი სერგი რადონეჟელი იღუმენის ნაწილთა პოვნა (1422).

ლიტ. - 1 კორ. 137 დას. VII, 12-24. მთ. 60 დას. XIV, 35 - XV, 11. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა სისოჲ დიდისა (429); მოწამეთა: მარინისა, მართასი, ავდიფაქსისა, ამბაკუმისა, კვირინესი, ვალენტინე ხუცისა, ასტერისა და სხვა მრავალთა რომში წამებულთა (269); მოწამეთა: ისავრე დიაკონისა, ინოკენტისა, ფილიქსისა, ერმისა, ბასილისა, პერეგრინესი, რუფესი და რუფინესი (III); მოწამისა კოინტე ფრიგიელისა (III); მოწამისა ლუკი ქალწულისა და მისთანა მოწამეთა: რიქსესი, ანტონისა, ლუკიანესი, ისიდორესი, დიონისა, დიოდორესი, ქუთონისა, არონისა, კაპიკესი და სატურისა (301).

ლიტ. - 1 კორ. 138 დას, VII, 24-35. მთ. 61 დას. XV, 12-21. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსისა თომა მალეინელისა (X); ღირსისა აკაკისი „კლემაქსსა“ შინა მოხსენიებულისა (VI); მოწამეთა: პერეგრინესი, ლუკიანესი, პომპისა, ისვიქისა, პაპიანესი, სატორნინესი და გერმანოსი (II); ღირსმოწამეთა: ეპიქტეტე ხუცისა და ასტიონე მონოზონისა (290); მოწამისა ევანგელესი (III-IV); მოწამისა კვირიაკისი (IV).

ლიტ. - 1 კორ. 139 დას. VII, 35 - VIII, 7. მთ. 63 დას. XV, 29-31. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

მოწამისა მირდატ მეფისა (410); დიდმოწამისა პროკოფი პალესტინელისა (303). გამოცხადება ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა ქალაქსა ყაზანს (1579).

ლიტ. - მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ლკ. 63 დას. XII, 2-12. რიგ. - რომ. 108 დას. XII, 1-3. მთ. 39 დას. X, 37 - XI, 1.

სულთმოფენობიდან მე-7 კვირა. ხმა VI

მღვდელმოწამისა ბაგრატისა, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა (I); მღვდელმოწამისა კირილესი, ჰორტინელი ეპისკოპოსისა (III-IV); ღირსმოწამეთა: პატერმუთისა, კოპრესი და მოწამისა ალექსანდრესი (361-363); თეოდორესი, ედესელი ეპისკოპოსისა (IX).

ცისკ. - სახ. მე-7 ინ. 63 დას. XX, 1-10. ლიტ. - რომ. 116 დას. XV, 1-7. მთ. 33 დას. IX, 27-35. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

სულთმოფენობიდან მე-8 შვიდეული.

ორმოცდახუთთა მოწამეთა, ნიკოპოლისს წამებულთა: ლეონტისა, მავრიკიოსისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინიოსისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (დაახ. 319); მოწამისა აპოლონისა (III); მოწამეთა ვიანორესი და სილუანესი (IV); ღირსთა ეგვიპტელ მეუდაბნოე მამათა, ცეცხლითა და კვამლით მომწყდართა (დაახ. 398).

ლიტ. - 1 კორ. 142 დას. IX, 13-18. მთ. 65 დას. XIV, 1-6. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

დიდმოწამე ევფემია ყოვლადქებულის სასწაულის ხსენება (451); მოწამისა კინდევს ხუცისა (III-IV); მოციქულთა სწორისა ოლღასი, ნათლისღებით ელენესი (969).

ლიტ. - 1 კორ. 144 დას. X, 5-12. მთ. 66 დას. XVI, 6-12. დიდმოწ. - 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. მკ. 21 დას. V, 24-34.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

ღირსთა მამათა ჩვენთა ათონელთა - იოანესი, ექვთიმეს მამისა, გაბრიელისა (X); მოწამეთა პროკლესი და ილარიონისა (II); ღირსისა მიქაელ მალეინისა (962); მოწამისა გოლინდუხასი, ნათლისღებით მარიამისა (591); ღმრთისმშობლის ხატისა „ტრიხერუსა“ („სამხელიანი“, VIII).

ლიტ. - 1 კორ. 145 დას. X, 12-22. მთ. 68 დას. XVI, 20-24. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

კრება გაბრიელ მთავარანგელოზისა. ღირსისა სტეფანე საბაიტელისა (794); წმ. იულიანესი, კენომანიელი ეპისკოპოსისა (I); მოწამისა სერაპიონისა (II-III); მოწამისა მარკიანესი (258).

ლიტ. - 1 კორ. 147 დას. X, 28 - XI, 7. მთ. 69 დას. XVI, 24-28. მთავარანგელოზ. - ებრ. 305 დას. II, 2-10. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

მოციქულისა აკვილასი, სამოცდაათთაგანისა (I); მოწამისა იუსტოსისა (I); ღირსისა ელიოზ მონაზონისა (IV); ღირსისა ონისიმე სასწაულთმოქმედისა (IV).

ლიტ. - 1 კორ. 148 დას. XI, 8-22. მთ. 71 დას. XVII, 10-18. მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მკ. 12 დას. III, 13-19.

სულთმოფენობიდან მე-7 შვიდეული.

მოწამეთა: კვირიკესი და ივლიტასი (დაახ. 305); მოწამისა აბუდიმესი (IV); მოციქულთა სწორისა ვლადიმერისა - ნათლისღებით ვასილისა (1015).

ლიტ. - მოწ. -1 კორ. 154 დას. XIII, 11 - XIV, 5. ლკ. 51 დას. (შუათგან) X, 19-21. რიგ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. მთ> 47 დას. XII, 30-37.

სულთმოფენობიდან მე-8 კვირა. ხმა VII

ექვსი მსოფლიო კრების წმიდა მამათა ხსენება; მღვდელმოწამისა ათენოგენე ეპისკოპოსისა და ათთა მოწაფეთა მისთა (დაახ. 311); მოწამეთა: პავლესი, ალევტინასი (ვალენტინასი) და ქიონიასი (308); მოწამისა ანტიოქე მკურნალისა (IV); მოწამისა იულია ქალწულისა (440 ან 613).

ცისკ. - სახ. მე-8 ინ. 64 დას. XX, 11-18. ლიტ. - 1 კორ. 124 დას. I, 10-18. მთ. 58 დას. XIV, 14-22. წმ. მამათა - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 56 დას. XVII, 1-13.

სულთმოფენობიდან მე-9 შვიდეული.

დიდმოწამისა მარინესი (IV); ღირსისა ლაზარე გალისიელის ნაწილთა აღმოყვანება.

ლიტ. - 1 კორ. 150 დას. XI, 31 - XII, 6. მთ. 74 დას. XVIII, 1-11. დიდმოწ. - 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

სულთმოფენობიდან მე-9 შვიდეული.

ღირსმოწამისა კოზმა ხუცესმონოზონისა (1630); მოწამისა ემელიანესი (363); მოწამისა იაკინთე ამასტრიდელისა (IV); ღირსისა პამვა მეუდაბნოისა (IV).

ლიტ. - 1 კორ. 152 დას. XII, 12-26. მთ. 76 დას. XVIII, 18-22; XIX, 1-2. 13-15. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან მე-9 შვიდეული.

ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (380); ღირსისა დიოსისა (დაახ. 430); ღირსი სერაფიმე საროველის ნაწილთა პოვნა (1903).

ლიტ. - 1 კორ. 154 დას. XIII, 4 - XIV, 5. მთ. 80 დას. XX, 1-16. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-9 შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ილია თეზბიტელისა (IX ს. ქრისტეს შობამდე); მართლისა ილიასი (ჭავჭავაძისა, 1907); მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (XVIII);

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ის ანგელოზის დღე.

ცისკ. - ლკ. 14 დას. IV, 22-30. ლიტ. - წინასწარმეტ. - იაკ. 57 დას. V, 10-20. ლკ. 14 დას. IV, 22-30.

სულთმოფენობიდან მე-9 შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (VI ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსთა სვიმეონისა, ქრისტესთვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (დაახ. 590).

ლიტ. - 1 კორ. 155 დას. XIV, 6-19. მთ. 81 დას. XX, 17-28 (ხუთშ.). 1 კორ. 157 დას. XIV, 26-40. მთ. 83 დას. XXI, 12-14, 17-20 (პარ.). წინასწარმეტ. - 1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39.

სულთმოფენობიდან მე-9 შვიდეული.

მენელსაცხებლისა მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (I); მღვდელმოწამე ფოკას ნაწილთა აღმოყვანება (403-404).

ლიტ. - მოც. სწ. - 1 კორ. 141 დას. IV, 2-12. ლკ. 34 დას. VIII, 1-3. რიგ. - რომ. 113 დას. XIV, 6-9. მთ. 64 დას. XV, 32-39.

სულთმოფენობიდან მე-9 კვირა. ხმა VIII

მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (284-305); მღვდელმოწამისა აპოლინარისა, რავენიელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 75).

ცისკ. - სახ. მე-9 ინ. 65 დას. XX, 19-31. ლიტ. - 1 კორ. 128 დას. III, 9-17. მთ. 59 დას. XIV, 22-34. მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან მე-10 შვიდეული.

ღირსისა ილარიონ თუალელისა (XI); მოწამისა ქრისტინესი (დაახ. 300); მოწამეთა კეთილმორწმუნე მთავართა: ბორისისა და გლებისა, ნათლისღებით რომანოზისა და დავითისა (1015).

ლიტ. - 1 კორ. 159 დას. XV, 12-19. მთ. 84 დას. XXI, 18-22. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-10 შვიდეული.

მიძინება მართლისა ანნასი, ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელის დედისა; წმიდათა დედათა: ოლიმპიადა დიაკონისასი (409) და ევპრაქსია ქალწულისა (413); მეხუთე მსოფლიო კრების ხსენება (553).

ლიტ. - 1 კორ. 161 დას. XV, 29-38. მთ. 85 დას. XXI, 23-27. მართლ. - გალ. 210 დას. (შუათგან) IV, 22-31. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

სულთმოფენობიდან მე-10 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ერმოლაოსისა, ერმიპესი და ერმოკრატესი - ნიკომიდიელ ხუცესთა (დაახ. 305); ღირსისა მოწამისა პარასკევასი (138-161).

ლიტ. - 1 კორ. 165 დას. XVI, 4-12. მთ. 86 დას. XXI, 28-32. მღვდელმოწ. - ფილპ. 246 დას. III, 2 - IV, 3. ლკ. 77 დას. XIV, 25-35.

სულთმოფენობიდან მე-10 შვიდეული.

დიდმოწამისა პანტელეიმონ მკურნალისა (305); ღირსისა ანთისა იღუმენიასი და 90 მისთა დათა (VIII); მოციქულთა სწორთა: კლიმენტისა, ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა (X) (ბულგ.).

ცისკ. - ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. ლიტ. - 2 კორ. 167 დას. I, 1-7. მთ 88 დას. XXI, 43-46. დიდმოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-10 შვიდეული.

ღირსისა გიორგი მაშენებელისა (ათონელისა, 1033); 70-თაგანთა მოციქულთა: პროხორესი, ნიკანორასი, ტიმონასი და პარმენ დიაკონთა (I); მოწამეთა: იულიანესი (II), ევსტათი (დაახ. 316) და აკაკისა (დაახ. 321).

ლიტ. - 2 კორ. 169 დას. I, 12-20. მთ. 91 დას. XXII, 23-33. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23

სულთმოფენობიდან მე-10 შვიდეული.

მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (589); მოწამისა კალინიკესი (III-IV); მოწამისა სერაფიმა ქალწულისა (II); მოწამისა თეოდოტიასი და სამთა ყრმათა მისთა (304); ღირსმოწამისა მიქაელისა (IX).

ლიტ. - მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2. რიგ. - რომ. 119 დას. XV, 30-33. მთ. 73 დას. XVII, 24 0 XVIII, 4.

სულთმოფენობიდან მე-10 კვირა. ხმა I

აღმსარებელისა ცოტნე დადიანისა, სამშობლოსთვის თავდადებულისა (XIII); მოციქულთა: შილასი, სილუანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი - სამოცდაათთაგანთა (I); მოწამისა იოანე მხედრისა (IV); მოწამეთა: პოლიქრონიოსისა, ბაბილონელი ეპისკოპოსისა, პარმენ, ელიმე და ქრისოტელ ხუცესთა, ლუკა და მუკო დიაკონთა, აბდონიას და სენისისა - სპარსეთის მთავართა და მოწამეთა ოლიმპიოსისა და მაქსიმესი (დაახ. 251); მღვდელმოწამისა ვალენტინე (უალენტინე) ეპისკოპოსისა და სამთა მისთა მოწაფეთა: მოწამეთა: პროკულისა, ეფიბისა და აპოლონისა და მართლისა აბუნდისა (დაახ. 273).

ცისკ. - სახ. მე-10 ინ. 66 დას. XXI, 1-14. ლიტ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 72 დას. XVII, 14-23. აღმს. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. მთ. 38 დას. X, 32-33, 37-38; XIX, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-11 შვიდეული.

ცხოველსმყოფელი ჯვარის პატიოსან ძელთა შემოყვანების წინადღესასწაული. ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპოსისა (1082); მართლისა ევდოკიმე კაბადოკიელისა (IX); მოწამისა ივლიტასი (304-305).

მარიამობის მარხვის აღება.

ლიტ. - 2 კორ. 171 დას. II, 3-15. მთ. 94 დას. XXIII, 13-22 (ორშ.). 2 კორ. 172 დას. II, 14 - III, 3. მთ. 95 დას. XXXIII, 23-28 (სამშ.). წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-11 შვიდეული.

ცხოველსმყოფელი ჯვრის პატიოსან ძელთა შემოყვანება. შვიდთა მაკაბელთა მოწამეთა - აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მათისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარისა (166 წ. ქრისტეს შობამდე); პამფილიის პერგიელ მოწამეთა: ლეონტისა, ატიოსისა, ალექსანდრესი, კინდევსისა, მინსითევსისა, კვირიაკესი, მინეონისა, კატუნისა და ევკლესი (III).

მარიამობის მარხვის დასაწყისი.

წყლის კურთხევა (მცირე აიაზმა).

ლიტ. - ჯვრის - 1 კორ. 125 დას. I, 18-24. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 30-35. მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. მთ. 38 დას. X, 32-36; XI, 1. წყლის კურთხ. - ებრ. 306 დას. II, 11-18. ინ. 14 დას. V, 1-4.

სულთმოფენობიდან მე-11 შვიდეული.

პირველმოწამე მთავარდიაკონ სტეფანეს ნაწილთა აღმოყვანება იერუსალიმიდან კონსტანტინეპოლს (დაახ. 428) და პოვნა ნაწილთა მართალთა - ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა; მღვდელმოწამისა სტეფანესი, რომის პაპისა და მისთანათა (257).

ლიტ. - 2 კორ. 173 დას. III, 4-11. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39. პირველმოწ. - საქ. 17 დას. VI, 8 - VII, 5, 47-60. მთ. 87 დას. XXI, 33-42.

სულთმოფენობიდან მე-11 შვიდეული.

პირველმოწამისა რაჟდენისა, სოფელ წრომს წამებულისა (457); მარაბდის ომში რწმენისა და სამშობლოსათვის თავგანწირულთა - ცხრა ძმა ხერხეულიძეთა, დედისა და დისა მათისა და მათთანა 9000 ქართველთა, მხედართა და მხედართმთავართა (1625); ღირსთა: ისააკისი, დალმატისა და ფავსტოსი (IV-V); ღირსისა კოზმა განდეგილისა (VI); ღირსისა ანტონი რომაელისა, ნოვგოროდელი საკვირველთმოქმედისა (1147).

ცისკ. - მთ. 36 დას. X, 16-22. ლიტ. - 2 კორ. 175 დას. IV, 1-6. მთ. 99 დას. XXIV, 13-28. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-11 შვიდეული.

შვიდთა ყრმათა ეფესელთა: მაქსიმილიანესი, იამბლიხოსისა, მარტინიანესი, იოანესი, დიონისესი, ექსაკუსტოდიანესი (კონსტანტინესი) და ანტონინესი (დაახ. 250); ღირსმოწამისა ევდოკიასი (იასი) (362-364); მოწამისა ელეფთერისა (IV).

ლიტ. - 2 კორ. 177 დას. IV, 13-18. მთ. 100 დას. XXIV, 27-33, 42-51. მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19

სულთმოფენობიდან მე-11 შვიდეული.

ფერისცვალების წინადღესასწაული.

მოწამისა ევსიგნისა (362); მღვდელმოწამეთა ანთვირესი (236) და ფაბისა (250), რომის პაპთა; მოწამისა პონტიოს რომაელისა (დაახ. 257); მოწამეთა: კანტიდისა, კანტიდიანესი და სიბელისა - ეგვიპტელთა; მართლისა ნონასი, წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველის დედისა.

ლიტ. - 1 კორ. 123 დას. I, 3-9. მთ. 87 დას. XIX, 3-12. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-11 კვირა. ხმა II

ფერისცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.

ხსნილი თევზით.

ცისკ. - ლკ. 45 დას. IX, 28-36. ლიტ. - 2 პეტ. 65 დას. I, 10-19. მთ. 70 დას. XVII, 1-9.

სულთმოფენობიდან მე-12 შვიდეული.

ფერისცვალების შემდგომი დღესასწაული.

ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მისთა მოწაფეთა (363); მოწამეთა მარინისა და ასტერიოსისა (260); ღირსისა ორესი (დაახ. 390); ღირსმოწამისა პოტამია საკვირველთმოქმედისა.

ლიტ. - 2 კორ. 179 დას. V, 10-15. მკ. 2 დას. I, 9-15. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-12 შვიდეული.

ღირსისა ექვთიმესი, წმ. იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა (1804); წმ. ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკელი ეპისკოპოსისა (815-820); წმ. მირონ საკვირველთმოქმედისა, კრეტელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 350); მოწამეთა ელევთერისა და ლეონიდესი; ღირსისა გრიგოლი სინელისა (XIV).

ლიტ. - 2 კორ. 180 დას. V, 15-21. მკ. 3 დას. I, 16-22. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-12 შვიდეული.

მოციქულისა მატათასი (დაახ. 63); მოწამისა ანტონი ალექსანდრიელისა; ღირსისა ფსოე ეგვიპტელისა (IV); მოწამეთა: იულიანესი, მარკიანესი, იოანესი, იაკობისა, ალექსისა, დიმიტრისა, ფოტიოსისა, პეტრესი, ლეონტისა, მარიამ პატრიკიასი და სხვათა (730).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - 2 კორ. 182 დას. VI, 11-16. მკ. 4 დას. I, 23-28. მოც. - საქ. 2 დას. I, 12-17, 21-26. ლკ. 40 დას. IX, 1-6.

სულთმოფენობიდან მე-12 შვიდეული.

მოწამეთა: ლავრენტი მთავარდიაკონისა, ქიქსტე პაპისა, ფელიკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, რომანოზისა - რომაელთა (258).

ლიტ. - 2 კორ. 183 დას. VII, 1-10. მკ. 5 დას. I, 29-35. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-12 შვიდეული.

მოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა (304); მოწამისა სოსანა ქალწულისა და მისთანა: გაიოზ რომის პაპისა, გაბიანე ხუცისა, კლავდიოსისა, მაქსიმესი, პრეპედიგნასი, და ძეთა მისთა ალექსანდრესი და კუფესი (295-296).

ლიტ. - 2 კორ. 184 დას. VII, 10-16. მკ. 9 დას. II, 18-22. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ლკ. 63 დას. XII, 2-12.

სულთმოფენობიდან მე-12 შვიდეული.

ღირსმოწამეთა: გერონტისა, სერაპიონისა, გერმანესი, ბესარიონისა, მიქაელისა და სვიმეონისა - გარეჯის მონასტერში ლეკთაგან მოწყვეტილთა (1851); მოწამეთა: ფოტიოსისა, ანიკიტესი და მათთანა მრავალთა (305-306); მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, კომანელი ეპისკოპოსისა (III); მოწამეთა პამფილესი და კაპიტონისა.

ლიტ. - ღირ. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. ლკ. 64 დას. XII, 8-12. რიგ. - 1 კორ. 125 დას. (შუათგან), I, 26-29. მთ. 82 დას. XX, 29-34.

სულთმოფენობიდან მე-12 კვირა. ხმა III

ფერისცვალების დღესასწაულის წარგზავნა.

ღირსი მაქსიმე აღმსარებელის (662); მოწამეთა: იპოლიტესი, ირინეოსისა, აბუნდისა და კონკორდიასი, რომში წამებულთა (258).

ცისკ. - სახ. I მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. ლიტ. - 1 კორ. 158 დას. XV, 1-11. მთ. 79 დას. XIX, 16-26.

ღირ. მაქსიმე აღმსარებლის ხსენება დაიტევება და აღესრულება წინა დღეს. იხ. სადღესასწაულო, 1261 გვ.

სულთმოფენობიდან მე-13 შვიდეული.

ღმრთისმშობელის მიძინებისა წინადღესასწაული.

მღვდელმოწამეთა: ნაზარისა, ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა, გერმანე, იეროთეოს და ვსიმონ ხუცესთა, ბესარიონ მთავარდიაკონისა (1924) და ყოველთა ახალმოწამეთა, ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან წამებულთა (XX); წინასწარმეტყველისა მიქეასი (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); მღვდელმოწამისა მარკელესი, აპამეელი ეპისკოპოსისა (დაახ. 389).

ლიტ. - 2 კორ. 186 დას. VIII, 7-15. მკ. 11 დას. III, 6-12 (ორშ.). 2 კორ. 187 დას, VIII, 16 - IX, 5. მკ. 12 დას. III, 13-19 (სამშ.). მოწ. - ებრ. 331 დას. XII, 1-10. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან მე-13 შვიდეული.

მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა. მარიამობა.

სიონობა. ღმრთისმშობლის ხატთა თაყვანისცემა: ბოლნისის, ატენის, აწყურის, გაენათის, წილკნის, მეტეხის, ქვაბთახევის, მოზდოკის, ვლაქერნის, საცხენისის და ძველი გავაზის.

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-13 შვიდეული.

ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიძინების შემდგომი დღესასწაული.

წამოყვანება იესუ ქრისტეს ხელთუქმნელისა ხატისა ედესით კონსტანტინეპოლს (944); მოწამისა ქრისტეფორე გურულისა (XVI); მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (298); 33 პალესტინელ მოწამეთა; ღირსისა ქერიმონ მეგვიპტელისა (IV).

ანჩისხატობა - მამაანტონობა მარტყოფში

ცისკ. - ლკ. 48 დას. (შუათგან), IX, 51-56; X, 22-24. ლიტ. - 2 კორ. 189 დას. IX, 12 - X, 7. მკ. 13 დას. III, 20-27. ხელთუქმნ. - კოლ. 250 დას. I, 12-18. ლკ. 48 დას. (შუათგან) IX, 51-56; X, 22-24.

სულთმოფენობიდან მე-13 შვიდეული.

წმ. ტბელ აბუსერისძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა (XIII); მოწამისა მირონ ხუცისა (250); მოწამეთა: პავლესი, იულიანასი, და სხვათა (დაახ. 273); მოწამეთა: თვირსოსისა, ლევკიოსისა, კორონატისა და მეგობართა მათთა (III); მოწამისა პატროკლესი (III); მოწამეთა: სტრატონისა, ფილიპესი, ევტიქიანესი და კვიპრიანესი (დაახ. 303).

ლიტ. - 2 კორ. 190 დას. X, 7-18. მკ. 14 დას. III, 28-35. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-13 შვიდეული.

ღირსისა ქრისტოდულესი, ოსად წოდებულისა, ფილოსოფოსისა (XII); მოწამეთა ფლოროსისა და ლავროსისა (II); მოწამეთა: ერმოსი, სერაპიონისი და პოლიენისა (II); მღვდელმოწამისა ემელიანე ეპისკოპოსისა და მისთანა: ილარიონისა, დიონისესი და ერმიპესი (IV); წმ. იოანესი (674) და გიორგისი (683), კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; ღირსისა მაკარისა, პელიკიტელი იღუმენისა (დაახ. 830); ღირსისა იოანე რილელისა (946).

ლიტ. - 2 კორ. 192 დას. XI, 5-21. მკ. 15 დას. IV, 1-9. ღირ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

სულთმოფენობიდან მე-13 შვიდეული.

მოწამისა ანდრია სტრატილატისა და მისთანა 2593 მოწამეთა (284-305); მოწამეთა: ტიმოთესი, აღაპისა და თეკლასი (დაახ. 304-306); წმ. პიტირიმისა, პერმის ეპისკოპოსისა (1456).

ლიტ. - მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. რიგ. - 1 კორ. 126 დას. II, 6-9. მთ. 90 დას. XXII, 15-22.

სულთმოფენობიდან მე-13 კვირა. ხმა IV

წინასწარმეტყველისა სამუელისა (XI ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამეთა: სევიროსისა, მემნონისა და მათთანა 37 მოწამეთა (304);

დიდგორობა - ქვაბთახევის მონასტრის ზემოთ მთაში (ქართლში).

ცისკ. - სახ. მე-2 მკ. 70 დას. XVI, 1-8. ლიტ. - 1 კორ. 166 დას. XVI, 13-24. მთ. 87 დას. XXI, 33-42. წინასწარმეტ. - ებრ. 314 დას. VI, 13-20. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული.

ღირსისა თადეოზ სტეფანწმიდელისა (VI); წმ. სარმეანესი, ქართლის კათალიკოსისა (779); მოციქულისა თადეოზისა, 70-თაგანისა (დაახ. 44); მოწამისა ვასასი და სამთა შვილთა მისთა, მოწამეთა: თეოგენესი, აღაპისა და პისტისა (305-311).

ლიტ. - 2 კორ. 195 დას. XII, 10-19. მკ. 16 დას. IV, 10-23. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული.

მოსკოვის წმ. ალექსი მიტროპოლიტის მონასტრის ივერიის ღმრთისმშობლის ხატის დღესასწაული (1650). მოწამეთა: აგათონიკესი, და მისთანა ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა (305-311); მღვდელმოწამისა ათანასე ეპისკოპოსისა (270-275), ღირსისა ანთუსასი (დაახ. 298) და მსახურთა მისთა, მოწამეთა ქარისიმესი და ნეოფიტესი (III); მოწამისა ევლალია ქალწულისა (303).

ლიტ. - 2 კორ. 196 დას. XII, 20 - XIII, 2. მკ. 17 დას. IV, 24-34. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული.

ღმრთისმშობლის მიძინების დღესასწაულის წარგზავნა.

მოწამისა ლუპესი (306); მღვდელმოწამისა ირინეოსისა, ლიონელი ეპისკოპოსისა (202); ღირსთა ევტიქისა (დაახ. 540) და ფლორენტისა (547); წმ. კალინიკესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (705).

ლიტ. - 2 კორ. 197 დას. XIII, 3-13. მკ. 18 დას. IV, 35-41. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული.

ღირსისა სერაპიონ საკვირველთმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა (1747); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, მოციქულ იოანე ღმრთისმეტყველის მოწაფისა (I-II); მოწამისა ტატიონესი (305); მოწამისა სირასი, სპარსელი ქალწულისა (558); ღირსისა გიორგი ლიმნიოტისა (დაახ. 716).

ლიტ. - გალ. 198 დას, I, 1-10, 20 - II, 5. მკ. 19 დას. V, 1-20. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული.

მოციქულ ბართლომეს ნაწილთა აღმოყვანება (VI); მოციქულისა ტიტესი, კრეტელი ეპისკოპოსისა, 70-თაგანისა (I); მღვდელმთავართა: ბარსისესი და ევლოგისა, ედესელ ეპისკოპოსთა და პროტოგენი აღმსარებელისა, კარიელი ეპისკოპოსისა (IV); წმ. მინასი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (536-552).

ლიტ. - გალ. 201 დას, II, 6-10. მკ. 20 დას. V, 22-24, 35 - VI, 1. მოც. - ტიტ. 300 დას. I, 1-4; II, 15 - III, 2, 12-13, 15. მთ. 11 დას. V, 14-19.

სულთმოფენობიდან მე-14 შვიდეული.

მოწამეთა ანდრიანესი და ნატალიასი (305-311).

ლიტ. - მოწ. - 2 კორ. 186 დას. VIII, 7-15. მკ. 11 დას. III, 6-12. რიგ. - 1 კორ. 130 დას. IV, 1-5. მთ. 93 დას. XXIII, 1-12.

სულთმოფენობიდან მე-14 კვირა. ხმა V

ღირსისა პიმენ დიდისა (დაახ. 450); წმ. ოსიოს აღმსარებელისა, კორდუბელი ეპისკოპოსისა (359); წმ. ლიბერიოსისა, რომის პაპისა (366); ღირსისა პიმენ პალესტინელისა (დაახ. 602); მოწამისა ანთისასი; ღირსისა საბასი.

ცისკ. - სახ. მე-3 მკ. 71 დას. XVI, 9-20. ლიტ. - 2 კორ. 170 დას. I, 21 - II, 4. მთ. 89 დას. XXII, 1-14. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV,25 - V, 12.

სულთმოფენობიდან მე-15 შვიდეული.

წმ. დიდებულია მოწამისა დედოფლისა შუშანიკისა (475); ღირსისა მოსე შავისა (დაახ. 400); მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, ფანოელის ასულისა, ღმრთისმიმგებებლისა, (I).

ცისკ. - მთ. 62 დას. XV, 21-28. ლიტ. - გალ. 202 დას. II, 11-16. მკ. 21 დას. V, 24-34 (ორშ.). გალ. 204 დას. II, 21 - III, 7. მკ. 22 დას. VI, 1-7 (სამშ.). მოწ. - 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. ლკ. 33 დას. VII, 36-50.

სულთმოფენობიდან მე-15 შვიდეული.

თავისკვეთა პატიოსნისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა და ნათლისმცემელისა იოანესი.

მარხვა.

ცისკ. - მთ. 57 დას. XIV, 1-13. ლიტ. - წინამორბედისა - საქ. 33 დას. XIII, 25-32. მკ. 24 დას. VI, 14-30.

სულთმოფენობიდან მე-15 შვიდეული.

წმ. ალექსანდრესი (340), იოანესი (595) და პავლე ახლისა (785), კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; ღირსისა ქრისტეფორე რომაელისა (VI); ღირსისა ფანტინე სასწაულთმოქმედისა (IX-X); კეთილმორწმუნე მთავრის ალექსანდრე ნეველის ნაწილთა აღმოყვანება (1724).

ლიტ. - გალ. 207 დას. III, 15-22. მკ. 23 დას. VI, 7-13. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-15 შვიდეული.

დადება პატიოსნისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა (395-408); მღვდელმოწამისა კვიპრიანესი, კართაგენელი ეპისკოპოსისა (258); წმ. გენადისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (471).

ლიტ. - გალ. 208 დას. III, 23 - IV, 5. მკ. 25 დას. VI, 30-45 (ხუთშ.). გალ. 210 დას. IV, 8-21. მკ. 26 დას. VI, 45-53 (პარ.). ღმრთისმშობ. - ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-15 შვიდეული.

გვირგვინი წელიწადისა და დაწყება ინდიქტისა. ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა კრება მიასინეს სავანეში (864). ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა (459) და დედისა მისისა მართასი (დაახ. 428); მოწამისა აითალა დიაკონისა (380); 40-თა ქალწულმოწამეთა და მოწამისა ამუნი დიკონისა, მოძღვრისა მათისა (IV); მოწამეთა: კალისტასი ევოდისა და ერმოგენისა (309); მართლისა ისო ნავესი (XVI ს. ქრისტეს შობამდე).

ლიტ. - ინდიქ. - 1 ტიმ. 282 დას. II, 1-7. ლკ. 13 დას. IV, 16-22. ღირ. - კოლ. 258 დას. III, 12-16. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-15 შვიდეული.

მოწამისა მამანტისა (275), მამისა მისისა თეოდოტესი და დედისა მისისა რუფინასი (III); ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (595); მოწამეთა 3628 ნიკომიდიელ მოწამეთა (III-IV).

ლიტ. - მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. ინ. 50 დას. XV, 1-7. რიგ. - 1 კორ. 132 დას. IV, 17 - V, 5. მთ. 97 დას. XXIV, 1-13.

სულთმოფენობიდან მე-15 კვირა. ხმა VI

მღვდელმოწამისა ანთიმოზისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა, და მისთანა მოწამეთა: თეოფილე დიაკონისა, დოროთესი, მარდონისი, მიგდონისი, პეტრესი, ინდისისა, გორგონისი, ზენონისა, დომნა ქალწულისა და ექვთიმესი და სხვათა (302); ღირსისა თეოქტისტესი, ღირსი ექვთიმე დიდის თანამმარხველისა (467); წმიდისა თებე დიაკონისასი (I); მოწამისა ბასილისა ნიკომიდიელისა (309); მღვდელმოწამისა არისტიონისა, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; იოანიკესი, სერბელი პატრიარქისა (1354).

ცისკ. - სახ. მე-4 ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. ლიტ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 92 დას. XXII, 35-46. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-16 შვიდეული.

ღირსისა სვიმეონისა, გარეჯის წინამძღვრისა, წინასწარმხედველისა და საკვირველთმოქმედისა (1773); მღდელმოწამისა ბაბილასი, დიდისა ანტიოქიის ეპისკოპოსისა და მისთანა სამთა ყრმათა - ურბანისა, პრილიდიანესი, ეპოლონისი და დედისა მათისა ქრისტოდულასი (251); წინასწარმეტყველისა მოსესი, ღმრთის მხილველისა (1531 წ. ქრისტეს შობამდე.); მოწამისა ერმიონიასი, მოციქულ ფილიპე დიაკონის ასულისა (დაახ. 117); მოწამისა ბაბილა ნიკომიდიელისა და მისთანა 84-თა ყრმათა (IV); მოწამეთა: თეოდორესი, მიანესი, იულიანესი და კიონისა (305-311); წმ. იოასაფ ბელგოროდელის ნაწილთა პოვნა (1911); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა „მაყვალი შეუწველი“ (1680).

ლიტ. - გალ. 211 დას. IV, 28 - V, 10. მკ. 27 დას. VI, 54 - VII, 8. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-16 შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა - წმიდა იოანე ნათლისმცემლის მშობელთა (I); მოწამეთა: თიფაილისა და დისა მისისა თიბეასი (98-138); მოწამისა სარვილესი; მოწამისა რაისასი (დაახ. 308); მოწამეთა იუვენტინე და მაქსიმე მხედართა (361-363); მოწამეთა: ურბანისა, თეოდორესი, მედიმნესი და მათთანა 77-თა ნიკომიდიას წამებულ სასულიერო პირთა (370); მოწამისა აბდესა სპარსელისა (V).

ლიტ. - გალ. 212 დას. V, 11-21. მკ. 28 დას. VII, 5-16. წინასწარმეტ. - ებრ. 314 დას. VI, 13-20. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39.

სულთმოფენობიდან მე-16 შვიდეული.

ხსენება საკვირველებისა მთავარანგელოზ მიქაელის მიერ კოლასეს შინა (ხონა) ქმნილისა (IV); მოწამეთა: ევდუქსესი, ზენონისა და მაკარისა (311-312); ღირსისა არქიპოსი (IV); მოწამეთა რომილესი და მისთანა სხვათა მრავალთა (107-115); მღვდელმოწამისა კირილესი, გორტინელი ეპისკოპოსისა (III-IV); მოწამეთა: კვირიაკესი, ფავსტო ხუცისა, აბიბოს დიაკონისა და მათთანა 11 მოწამეთა (დაახ. 250); ღირსისა დავითისა (VI).

ლიტ. - გალ. 214 დას. VI, 2-10. მკ. 29 დას. VII, 14-24. მთავარანგ. - ებრ. 305 დას. II, 2-10. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

სულთმოფენობიდან მე-16 შვიდეული.

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის შობის წინადღესასწაული.

მოწამისა სოზონისა (დაახ. 304); მოციქულთა ებოდისა (66) და ონისიფორესი (67), 70-თაგანთა; მოწამისა ევფსიქისა (117-138); ღირსისა ლუკასი (დაახ. 975).

ლიტ. - ეფ. 216 დას. I, 1-9. მკ. 30 დას. VII, 24-30 (ხუთშ.). ეფ. 217 დას. I, 7-17. მკ. 32 დას. VIII, 1-10 (პარ.). მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-16 შვიდეული.

შობა ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა.

წმიდათა აღმსარებელთა იოანესი (მაისურაძე, 1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე, 1962).

ხსნილი თევზით.

დიდუბობა. გელათობა. შუამთობა. ბეთანიობა. ზორვეთლობა (ზესტაფონის რ-ნი). ნუნისობა (ხარაგაულის რ-ნი).

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - ღმრთისმშობ. - ფილ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-16 შვიდეული. ჯვართამაღლების წინა შაბათი

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის შობის შემდგომი დღესასწაული.

წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმე და ანნასი; მოწამისა სევერიანესი (320); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა (დაახ. 300); მოწამეთა ხარიტონისა და სტრატორესი (სტრატონიკესი); ნეტარისა ნიკიტა კონსტანტინოპოლელისა (XII); წმ. თეოდოსი ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსის ნაწილთა პოვნა და აღმოყვანება (1896); III მსოფლიო კრების ხსენება (431).

ლიტ. - ჯვართამაღ. წინა შაბ. - 1 კორ. 126 დას. II, 6-9. მთ. 39 დას. X, 37 - XI, 1. რიგ. - 1 კორ. 146 დას. X, 23-28. მთ. 101 დას. XXIV, 34-44. მართალთა - გალ. 210 დას (შუათგან) IV, 22-31. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

სულთმოფენობიდან მე-16, ჯვართამაღლების წინა კვირა

მოწამეთა მინოდორასი, მიტროდორასი და ნიმფოდორასი (305-311); მოციქულთა: აპოლიოსისა, ლუკიოსისა და კლიმენტისა, 70-თაგანთა (I); მოწამისა ვარიფსავასი (II); კეთილმორწმუნისა პულქერიასი, ბერძენთა დედოფლისა (453); მღვდელმთავართა პეტრესი და პავლესი, ნიკეელ ეპისკოპოსთა (IX).

ცისკ. - სახ. მე-5 ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. ლიტ. - ჯვართამაღლების წინა კვირა - გალ. 215 დას. VI, 11-18. ინ. 9 დას. III, 13-17. რიგ. 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. მთ. 105 დას. XXV, 14-30.

სულთმოფენობიდან მე-17 შვიდეული.

კრწანისის ბრძოლაში თავდადებულთა - 300 არაგველთა და სასულიერო და საერო პირთა (1795). ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (474-491); მოწამეთა: დიმიტრისა, ევანთიასი, ცოლისა მისისა და ძისა მათისა დიმიტრიანესი (I); მოწამეთა დიოდორე და დიდიმე ასურელთა; მოწამისა იასი (362-364); ღირსისა ევფროსინესი (IX); ღირსისა სილოანე ათონელისა (1938).

ლიტ. - ეფ. 219 დას. I, 22 - II, 3. მკ. 48 დას. X, 46-52. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან მე-17 შვიდეული.

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის შობის დღესასწაულის წარგზავნა.

წმ. მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა (XII); მღვდელმოწამისა დოსითეოზ თბილელისა (1795); მღვდელმოწამისა ავტონომესი, იტალიელი ეპისკოპოსისა (313); მოწამეთა იულიანესი და მისთანა 40 მოწამეთა (IV); მოწამისა თეოდორე ალექსანდრიელისა; მღვდელმოწამისა კორნუტისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (249-259).

ლიტ. - ეფ. 222 დას. II, 19 - III, 7. მკ. 50 დას. XI, 11-23. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28

სულთმოფენობიდან მე-17 შვიდეული.

ჯვართამაღლების წინადღესასწაული.

დიდმოწამისა, საქართველოს მნათობისა, კახეთის დედოფლისა ქეთევანისა (1624); ენკენია, რომელ არს ხსენება ქრისტეს აღდგომის ტაძრის განახლებისა იერუსალიმს (335); მღვდელმოწამისა კორნილიოს ასისთავისა (I); მოწამეთა: კრონიდესი, ლეონტისა და სერაპიონისა (დაახ. 237); მოწამეთა სელევკისა და სტრატონიკესი (III); მოწამეთა მაკროვოსი და გორდიანესი (IV); მღვდელმოწამისა იულიანე ხუცისა (IV); მოწამეთა: ელიასი, ზოტიკესი, ლუკიანესი და ვალერიანესი (IV); ღირსისა პეტრე ატროელისა (IX).

ცისკ. - მთ. 62 დას. XV, 21-28. ლიტ. - დიდმოწ. - 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. ლკ. 33 დას. VII, 36-50. განახლ. - ებრ. 307 დას. III, 1-4. მთ. 67 დას. XVI, 13-18. რიგ. - ეფ. 223 დას. III, 8-21. მკ. 51 დას. XI, 23-26.

სულთმოფენობიდან მე-17 შვიდეული.

მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვართამაღლება.

მიცვალება წმიოანე ოქროპირისა (407).

მარხვა.

ცისკ. - ინ. 42 დას. (შუათგან), XII, 28-36. ლიტ. - 1 კორ. 125 დას. I, 18-24. ინ. 60 დას. XIX, 6-11, 13-20, 25-28, 30-35.

მსახურების დაწყების წინ დღესასწაულის ტროპარისა და კონდაკის გალობით ჯვარს სამკვეთლოდან ტრაპეზზე გადააბრძანებენ. დიდება მაღალიანის შემდეგ - ჯვრის გამობრძანება ტაძარში და თაყვანისცემა. ჯვარს საკურთხეველში შეაბრძანებენ დღესასწაულის წარგზავნის დღეს ლიტურგიის ჩამოლოცვის შემდეგ.

სულთმოფენობიდან მე-17 შვიდეული.

ჯვართამაღლების შემდგომი დღესასწაული.

ღირსისა ამბა იოსებ ალავერდელისა (570); დიდმოწამისა ნიკიტასი (დაახ. 372); აღმოყვანება ნაწილთა აკაკი აღმსარებელისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა (III); მოწამეთა: მაქსიმესი, თეოდოტესი და ასკლიადისა (305-311); მოწამისა პორფირიოსისა (361); პოვნა ნაწილთა პირველმოწამისა სტეფანე მთავარდიაკონისა (415); ღირსისა ფილოთეოსისა, მცირე აზიელი ხუცისა (X).

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - ეფ. 226 დას. IV, 17-25. მკ. 53 დას. XII, 1-12. ღირ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან მე-17 შვიდეული. ჯვართამაღლების შემდგომი შაბათი.

მოწამეთა ორთა ძმათა - ისააკ და იოსებ ქართველთა, კარნუ ქალაქში წამებულთა (808); დიდმოწამისა ეფემია ყოვლადქებულისა (304); მოწამისა სებასტიანასი (86-96); მოწამისა მელიტინასი (138-161); მოწამეთა ვიქტორისა და სოსთენისა (დაახ. 304); ღირსისა დოროთესი, მეგვიპტელი მეუდაბნოისა (IV); მოწამისა ლუდმილასი, ჩეხთა დედოფლისა (927).

ლიტ. - ჯვართამაღ. შემდ. შაბ. - 1 კორ. 125 დას. (შუათგან), I, 26-29. ინ. 30 დას. VIII, 21-30. რიგ. - 1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. მთ. 104 დას. XXV, 1-13. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან მე-17, ჯვართამაღლების შემდგომი კვირა. ხმა VIII

მოწამეთა: პისტისა, ელპიდისა, აღაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი (დაახ. 137); მოწამეთა თეოდოტიასი (დაახ. 230) და აღათოკლიასი. 156 მოწამეთა: პელისი და ნილოს ეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთისი, ილიასი და სხვათა (310).

ცისკ. - სახ. მე-6 ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. ლიტ. - ჯვართამაღ. შემდ. კვ. - გალ. 203 დას. II, 16-20. მკ. 37 დას. VIII, 34 - IX, 1. რიგ. - 2 კორ. 182 დას. (შუათგან), VI, 16 - VII, 1. მთ. 62 დას. XV, 21-28.

სულთმოფენობიდან მე-18 შვიდეული.

წმიდისა მთავარმოწამისა ბიძინა ჩოლოყაშვილისა და წმიდათა ორთა ძმათა მოწამეთა შალვასი და ელიზბარისა, ქსნის ერისთავთა (1661); ღირსისა ევმენიოსისა, გორტინელი ეპისკოპოსისა (VII); მოწამისა არიადნასი (II); მოწამეთა სოფიოსი და ირინესი (III); მოწამისა კასტორისა.

ცისკ. - მთ. 36 დას. X, 14-22. ლიტ. - ეფ. 227 დას. IV, 25-32. ლკ. 10 დას. III, 19-22. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან მე-18 შვიდეული.

მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატიოსისა და დორიმედონტისა (276); მოწამისა ზოსიმე მეუდაბნოისა (IV).

ლიტ. - ეფ. 230 დას. V, 20-26. ლკ. 11 დას. III, 23 - IV, 1. მოწ. - 1 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან მე-18 შვიდეული.

დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, თეოპისტიასი, ცოლისა მისისა, შვილთა მათთა - აღაპისა და თეოპისტესი (დაახ. 118);

ერთაწმიდობა.

ლიტ. - ეფ. 231 დას. V, 25-33. ლკ. 12 დას. IV, 1-15. დიდმოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან მე-18 შვიდეული.

ჯვართამაღლების დღესასწაულის წარგზავნა.

მოციქულისა კოდრატე 70-თაგანისა (დაახ. 130); მღვდელმოწამეთა იპატიოს ეპისკოპოსისა და ანდრია ხუცისა (730-735); ისააკისა და მელეტისა, კვიპროსელ ეპისკოპოსთა; მოწამეთა ევსევისა და პრისკესი; პოვნა წმიდათა ნაწილთა დიმიტრისა, როსტოველი მიტროპოლიტისა (1752).

ლიტ. - ეფ. 232 დას. V, 22 - VI, 9. ლკ. 13 დას. IV, 16-22.

ლიტურგიის ჩამოლოცვის შემდეგ გუნდი გალობს ჯვრის ტროპარს, მღვდელი სამეუფო კარით გადის ანალოღიასთან, რომელზედაც დაბრძანებულია წმ. ჯვარი, და უკმევს სამჯერ. შემდეგ ჯვრის კონდაკის გალობისას მღვდელი, რომელსაც წინ მიუძღვის დიაკონი (ან მნათე) სანთლით ხელში, გადააბრძანებს ჯვარს ტრაპეზზე და უკმევს ჯვარსა და ტრაპეზს.

სულთმოფენობიდან მე-18 შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა იონასი (VIII ს. ქრისტეს შობამდე); მღვდელმოწამისა ფოკასი, სინოპიელი ეპისკოპოსისა (117); ღირსისა იონა ხუცისა (IX), მამისა წმ. თეოფანე კანონმთქმელისა და თეოდორე გამომეტყველისა; მოწამისა ფოკა მემტილესი (დაახ. 320); მართლისა პეტრე მეზვერეყოფილისა (VI).

ლიტ. - ეფ. 234 დას. VI, 18-24. ლკ. 14 დას. IV, 22-30. წინასწარმეტ. - 1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39.

სულთმოფენობიდან მე-18 შვიდეული.

მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი; ღირსთა ქსანთიპასი და პოლიქსენიასი (109); მოწამისა ირაიდა ქალწულისა (დაახ. 308); მოწამეთა: ანდრიასი, იოანესი და ძეთა იოანესთა - პეტრესი და ანტონინესი (IX).

ლიტ. - წინამორბედისა - გალ. 210 დას. (შუათგან) IV, 22-31. ლკ. 2 დას. I, 5-25. რიგ. - 1 კორ. 162 დას. XV, 39-45. ლკ. 15 დას. IV, 31-36.

სულთმოფენობიდან მე-18 კვირა. ხმა I

პირველმოწამისა თეკლა მოციქულთა სწორისა (I); ღირსისა კოპრესი (530); წმიდისა ვლადისლავ სერბისა (1239).

ცისკ. - სახ. მე-7 ინ. 63 დას. XX, 1-10. ლიტ. - 2 კორ. 188 დას. IX, 6-11. ლკ. 17 დას. V, 1-11. ქალწულმოწ. - 2 ტიმ. 296 დას. III, 10-15. მთ. 104 დას. XXV, 1-13.

სულთმოფენობიდან მე-19 შვიდეული.

წმ. არსენი დიდისა, კათალიკოსისა (887); ღირსისა ევფროსინე ალექსანდრიელისა (V); ღირსმოწამისა პაფნოტი მეგვიპტელისა და მისთანა 546 მოწამეთა (III); მიცვალება ღირსისა სერგისა, რადონეჟელი იღუმენისა, საკვირველთმოქმედისა (1392).

ლიტ. - ფილპ. 235 დას. I, 1-7. ლკ. 16 დას. IV, 37-44. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან მე-19 შვიდეული.

მიცვალება წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (II საუკუნის დასაწყისი); დღესასწაული ივერიის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა, რომელიც საქართველოში ათონის ივერთა მონასტრიდან იქნა ჩამობრძანებული (1989); ტიხონისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა.

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - მოც. - 1 ინ. 73 დას. (შუათგან) IV, 12-19. ინ. 61 დას. XIX, 25-27; XXI, 24-25. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან მე-19 შვიდეული.

მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა წამებულთა გიმნასისა და სხვათა (304); მოციქულთა: მარკოზისა, არისტარქესი და ზინასი, 70-თაგანთა (I); მოწამისა ეპიქარიასი (III); ღირსისა ეგნატესი (963-975).

ლიტ. - ფილპ. 236 დას. I, 8-14. ლკ. 18 დას. V, 12-16 (სამშ.) ფილპ. 237 დას. I, 12-20. ლკ. 21 დას. V, 33-39 (ოთხშ.). მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან მე-19 შვიდეული.

დღესასწაული ქუთაისის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის (პალიასტომის) სასწაულთმოქმედი ხატისა (XII); ღირსისა ხარიტონ აღმსარებელისა (დაახ. 350); წინასწარმეტყველისა ბარუქისა (VI ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამეთა: ალექსანდრესი, ალფესისა, ზოსიმესი, მარკოზ მწყემსისა, ნიკონისა, ნეონისა, ილიოდორესი და სხვათა (IV); კრება ღირსთა მამათა, კიევის ახლო მღვიმეში დავანებულთა.

ლიტ. - ფილპ. 238 დას. I, 20-27. ლკ. 23 დას. VI, 12-19. ღირ. - 2 კორ. 176 დას. IV, 6-15. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან მე-19 შვიდეული.

ღირსისა ონოფრე გარეჯელისა, საკვირველთმოქმედისა (XVIII); ღირსისა კვირიაკე განდეგილისა (556); მოწამეთა: დადასი, გავედაისი და კაზდოიასი (IV); ღირსისა თეოფანე მოწყალისა.

ლიტ. - ფილპ. 239 დას. I, 27 - II, 4. ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ღირ. გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 21-ე შვიდეული.

მღვდელმოწამისა გრიგოლ დიდისა ეპისკოპოსისა, სომეხთა განმანათლებელისა (დაახ. 335); მოწამეთა: რიფსიმესი, გაიანესი და მათთანა წამებულთა ქალწულთა (IV-ის დასაწყისი); მიხეილისა, კიევის პირველი მიტროპოლიტისა (992).

ლიტ. - წმ. ებრ. - 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16. რიგ. - 1 კორ. 164 დას. XV, 58 - XVI, 3. ლკ. 19 დას. V, 17-26.

სულთმოფენობიდან მე-19 კვირა. ხმა II

დღესასწაული საუფლო კვართისა და ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარე სვეტისა. საფარველი ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა.

მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი (IV); სიდონიასი და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა (IV); მელქისედეკ I-სა, სრულიად საქართველოჲსა პირველისა კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებელისა (XI); მოციქულისა ანანიასი, 70-თაგანისა (I); ღირსისა რომანოზ ტკბილადმგალობელისა (დაახ. 556); მოწამისა დომნინე თესალონიკელისა (IV); ღირსმოწამისა მიქაელისა, ზობიელი იღუმენისა და მისთანა 36-თა ღირსმოწამეთა (780-790).

მცხეთობა - სვეტიცხოვლობა.

ცისკ. - სახ. მე-8 ინ. 64 დას. XX, 11-18. ლიტ. - 2 კორ. 194 დას. XI, 31 - XII, 9. ლკ. 26 დას. VI, 31-36. კვართისა - 1 ტიმ. 284 დას. III, 14-16. ინ. 60 დას. XIX, 23-24. ღმრთისმშობლის - ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. მოც. სწ. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ლკ. 50 დას. X, 1-15.

შავნაბადობა (გარდამავალია, აღინიშნება ოქტომბრის პირველ კვირა დღეს).

სულთმოფენობიდან მე-20 შვიდეული.

დიდმოწამეთა არგვეთის მთავართა - დავითისა და კონსტანტინე მხეიძეთა (740); მღვდელმოწამისა კვიპრიანესი და მოწამეთა იუსტინასი და თეოქტისტესი (304); ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესთვის სალოსისა (936).

ცისკ. - მთ. 36 დას. X, 16-22. ლიტ. - ფილპ. 241 დას. II, 12-16. ლკ. 25 დას. VI, 24-30. დიდმოწ. - ეფ. 333 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან მე-20 შვიდეული.

მღვდელმოწამეთა: დიონისე არიოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელევთერი დიაკონისა (96); ღირსისა იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა (VI); ნეტარისა ისიხი ქორებელისა (VI).

ლიტ. - ფილპ. 242 დას. II, 16-23. ლკ. 27 დას. 37-45. მღვდელმოწ. - საქ. 40 დას. XVII, 16-34. მთ. 55 დას. XIII, 44-54.

სულთმოფენობიდან მე-20 შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ევდემოზ კათოლიკოსისა (1642); მღვდელმოწამისა იეროთეოსისა, ათენელი ეპისკოპოსისა (I); მოწამეთა: გაიოზისა, ფავსტოსისა, ევსევისა და ქერიმონისა (III); მღვდელმოწამისა პეტრე კაპეტოლიელისა (III-IV); მოწამეთა: დომნინასი, ასულთა მისთა ვირინეასი (ვერონიკასი) და პროსკუდიასი (პროსდოკიასი) (305-306); ღირსისა ამონისა (დაახ. 350); ღირსისა პავლესი (IV); მოწამეთა დავიკტისა (ადავკტისა) და ასულისა მისისა კალისთენიასი (IV).

ლიტ. - ფილპ. 243 დას. II, 24-30. ლკ. 28 დას. VI, 46 - VII, 1. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

სულთმოფენობიდან მე-20 შვიდეული.

ღირსისა მამისა ჩვენისა გრიგოლ ხანძთელისა (861); კლარჯეთის უდაბნოს ღირსთა მამათა და დედათა, რომელთა შორის უნდა ვიგულისხმოთ: კათალიკოსნი - ნერსე, იშხნის პირველად აღმაშენებელი და ნეტარისა ილარიონი. მღვდელმთავარნი - ზაქარია, მაკარი და ეზრა ანჩელნი, საბა იშხნელი, სტეფანე მტბევარი; ღირსისა მამისა იოანე, ბაღდათს სარკინოზთაგან მოკლული; ღირსნი მამანი - თეოდორე (ნეძვის მაშენებელი), ქრისტეფორე (კვირიკეთის მაშენებელი), ამონა, პეტრე, სამოელი, ანდრია, ამბა გიორგი, მაკარი (ოპიზელნი), შიო საკვირველთმოქმედი; გიორგი, მიქაელი, პავლე, ბასილი (ზარზმელნი); ხვედიოსი, ეპიფანე, მატოი, ზენონი, არსენი, იოვანე, ბასილი, დიმიტრიოსი, არსენი, მაკარი; თეოდორე, გაბრიელი, გიორგი მერჩულე (ხანძთელნი), მიქელ პარეხელი და მოწაფენი მისნი - ბასილი და მარკელაოსი; დავითი, იაკობი (მიძნაძორელნი), გრიგოლი, სოფრონი (შატბერდელნი); ზაქარია (ბარეთელთის მაშენებელნი), ილარიონ პარეხელი, ილარიონი (უბის მამასახლისი); ღირსნი დედანი - თებრონია, თემესტია, ანასტასია; ღირსი ანატოლე (ანტინიოს) დაყუდებული (IX). მოწამისა ხარიტინასი (304); მღვდელმოწამისა დიონისესი, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა (264-265); მოწამისა მამელხვა სპარსელისა (დაახ. 344); წმ. პეტრესი, ალექსისა, იონასი, ფილიპესი და ერმოგენისა - მოსკოველ საკვირველთმოქმედთა.

ლიტ. - ფილპ. 244 დას. III, 1-8. ლკ. 31 დას. VII, 17-30. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი (I).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - ფილპ. 245 დას. III, 8-19. ლკ. 32 დას. VII, 31-35. მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 65 დას. XX, 19-31.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა, სასწაულთმოქმედისა (1763); მოწამეთა: სერგისა და ბაკხოსისა (290-303); მოწამეთა იულიანე ხუცისა და კესარიოს დიაკონისა (I); მოწამისა პელაგია ტარსიელისა (290); მოწამისა პოლიქრონიოს ხუცისა (IV).

ლიტ. - ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30. რიგ. - 2 კორ. 168 დას. I, 8-11. ლკ. 20 დას. V, 27-32.

სულთმოფენობიდან მე-20 კვირა. ხმა III

VII მსოფლიო კრების წმიდა მამათა ხსენება (787). ღირსისა პელაგიასი (457); ღირსისა ტაისიასი (IV); წმიდისა პელაგია ქალწულისა (303).

ცისკ. - სახ. მე-9 ინ. 65 დას. XX, 19-31. ლიტ. - კოლ. 200 დას. I, 11-19. ლკ. 30 დას. VII, 11-16. წმ. მამათა - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ინ. 56 დას. XVII, 1-13.

სულთმოფენობიდან 21-ე შვიდეული.

მოციქულისა იაკობ ალფესისა (I); ღირსთა ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი (V); მართლისა აბრაჰამ მამამთავრისა და ძმისწულისა მისისა ლოთისა (2000 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამეთა ებენტი (იუვენტინე) და მაქსიმე მხედართა (361-363); წმიდისა პოპლია აღმსარებელისა, ანტიოქიელი დიაკონისასი (დაახ. 361-363); ღირსისა პეტრე გალატიელისა (IX).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - ფილპ. 248. IV, 10-23. ლკ. 33 დას. VII, 36-50. მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

სულთმოფენობიდან 21-ე შვიდეული.

მოწამეთა ევლამპისი და ევლამპიასი (303-311); მოწამისა თეოტეკნისა (III-IV); ღირსისა ბასიანესი (V); ღირსისა თეოფილე აღმსარებელისა (VIII); ღირსისა ამბროსი ოპტელისა (1891).

ლიტ. - კოლ. 249 დას. I, 1-2, 7-11. ლკ. 34 დას. VIII, 1-3. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან 21-ე შვიდეული.

მოციქულისა ფილიპესი, შვიდთა დიაკონთაგანისა (I); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, ნიკეის ეპისკოპოსისა, კანონთმთქმელისა (დაახ. 850); მოწამეთა ზინაიდასი და ფილონილასი (I).

ლიტ. - კოლ. 251 დას. I, 18-23. ლკ. 37 დას. VIII, 22-25. მოც. - საქ. 20 დას. VIII, 26-39. ლკ. 50 დას. X, 1-21.

სულთმოფენობიდან 21-ე შვიდეული.

მოწამეთა: პროვოსისა, ტარახოსისა და ანდრონიკესი (304); ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელ ეპისკოპოსისა და კანონმთქმელისა (დაახ. 787); მოწამისა დომნიკასი (286); მარტინე მოწყალისა, ტურელი ეპისკოპოსისა (400);

დღესასწაული იერუსალიმის ყოველადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა (48).

ლიტ. - კოლ. 252 დას. I, 24-29. ლკ. 41 დას. IX, 7-11. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 21-ე შვიდეული.

დღესასწაული ივერიის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა; ღირსისა ანტონისა, ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონოზონისა; მოწამეთა: კარპესი, თიატირელი ეპისკოპოსისა, პაპილე დიაკონისა, აღათოდორესი და დისა მისისა აღათონიკასი (დაახ. 251); მოწამისა ფლორენტისა (I-II); მოწამისა ბენიამინ დიაკონისა (421-424); ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა (დაახ. 838); მოწამისა ქრისასი (1795) (ბულგ.).

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - კოლ. 253 დას. II, 1-7. ლკ. 42 დას. IX, 12-18. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

მოწამეთა: ნაზარისა, გერვასისა, პროტასისა და კელსისა (I); ღირსისა პარასკევასი (XI); მოწამისა სილვანესი, ღაზელი ხუცისა (IV).

ლიტ. - მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2. რიგ. - 2 კორ. 174 დას. III, 12-18. ლკ. 22 დას. VI, 1-10.

სულთმოფენობიდან 21-ე კვირა. ხმა IV

ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკელისა (889); ღირსმოწამისა ლუკიანესი, ანტიოქიელი ხუცისა (312); მოწამისა სარვილესი და ბებეასი (II); წმ. საბინესი, კატანელი ეპისკოპოსისა (760).

ცისკ. - სახ. მე-10 ინ. 66 დას. XXI, 1-14. ლიტ. - გალ. 203 დას. II, 16-20. ლკ. 35 დას. VIII, 5-15. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

ღირსისა ზენონ იყალთოელისა (VI); მოწამისა ლონგინოზ ასისთავისა, რომელი იყო წინაშე ჯვარისა უფლისა (I).

ლიტ. - კოლ. 255 დას. II, 13-20. ლკ. 43 დას. IX, 18-22. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. მთ. 113 დას. XXVII, 33-54.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა იოსებ კათალიკოსისა, სასწაულთმოქმედისა (1770); მოწამისა კოზმანისა, რომელი ქართლს ეწამა; წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ანდრია კრეტელისა (767); მოწამეთა კოზმასი და დამიანესი, უვეცხლოთა და ძმათა მათთა - მოწამეთა: ლეონტისა, ანთიმოზისა და ევტროპიოსისა (287 ან 330); აღმოყვანება ნაწილთა მართლისა ლაზარესი, ოთხთა დღეთა საფლავად მდებარისა (898).

ლიტ. - კოლ. 256 დას. II, 20 - III, 3. ლკ. 44 დას. IX 23-27. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

წმიდისა დიდებულისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა ლუკასი (I); მოწამისა მარინისა (IV); ღირსისა იულიანესი (IV).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - კოლ. 259 დას. III, 17 - IX, 1. ლკ. 47 დას. IX, 44-50. მოც. - კოლ. 260 დას. (შუათგან) IV, 5-9, 14,18. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა უარისა და მისთანა შვიდთა ქრისტიანთა მასწავლებელთა (დაახ. 307); ნეტარისა კლეოპატრასი (327) და ძისა მისისა იოანესი (320); მღვდელმოწამისა სადუკისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა, და მისთანა 128 მოწამეთა (342).

ლიტ. - კოლ. 260 დას. IV, 2-9. ლკ. 48 დას. IX, 49-56. წინასწარმეტ. - 1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. მთ 96 დას. XXIII, 29-39.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული.

დიდისა მოწამისა არტემისა (362).

ლიტ. - კოლ. 261 დას. IV, 10-18. ლკ. 50 დას. X, 1-15. დიდმოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან 22-ე შვიდეული. დიმიტრის შაბათი.

ღირსისა ილარიონ დიდისა (371-372); მოწამეთა: დასისა, გაიოზისა და ზოტიკესი (303).

მიცვალებულთა ხსენება*.

ლიტ. - 2 კორ. 178 დას. V, 1-10. ლკ. 29 დას. VII, 1-10. მიც. - 1 თეს. 270 დას. IV, 13-17. ინ. 16 დას. V, 24-30.

* გარდამავალია, აღინიშნება წმ. დიმიტრი თესალონიკელის ხსენების (26.X) წინა შაბათ დღეს, რის გამოც, დიმიტრის შაბათსაც უწოდებენ. თავდაპირველად იგი დაწესდა რუსეთის ეკლესიაში კულიკოვოს ომში დაღუპულთა მოსახსენიებლად. მოგვიანებით რუსეთის ეკლესიამ იგი მიცვალებულთა საყოველთაო დღედ გადააქცია. საბერძნეთში, ალექსანდრიაში, ანტიოქიაში, იერუსალიმში და სხვა მართლმადიდებელ ეკლესიებში ამ დღეს მიცვალებულთა ხსენება არ სრულდება. საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალიის გაუქმების ხანაში, როდესაც ჩვენი ეკლესია რუსეთის ეკლესიამ შეიერთა (1816-1917 წწ-ში), რუსული საეკლესიო ჩვეულებები საქართველოშიც გავრცელდა. მათ შორისაა დიმიტრის შაბათის აღნიშვნაც. ეს ტრადიცია საქართველოში დღემდე შემორჩა.

სულთმოფენობიდან 22-ე კვირა. ხმა V

მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპისკოპოსისა, საკვირველთმოქმედისა (დაახ. 167); შვიდთა ყრმათა ეფესელთა - მაქსიმილიანესი, იამბლიხოსისა, მარტინიანესი, დიონისესი, ანტონინესი, კონსტანტინესი და იოანესი (დაახ. 250); მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკოპოსისა, ირაკლი მხედრისა და ოთხთა დედათა: ანასი, ელისაბედისა, თეოდოტიასი და გლიკერიასი (II-III). დღესასწაული ყაზანის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა.

ცისკ. - სახ. მე-11 ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - გალ. 215 დას. VI, 11-18. ლკ. 83 დას. XVI, 19-31. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

მოციქულისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა (დაახ. 63); წმ. ეგნატესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (877-878).

ლიტ. - 1 თეს. 262 დას. I, 1-5. ლკ. 52 დას. X, 22-24. მოც. - გალ. 200 დას. I, 11-19. მთ. 56 დას. XII, 54-58.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

მოწამისა არეთასი და მისთანა 4299 მოწამეთა (523); ნეტარისა ელეზვოისი, ეთიოპიის მეფისა (დაახ. 553-555); მოწამეთა: სვინკლიტიკიასი და ორთა ასულთა მისთა (VI); ათანასესი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (1311); ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა „ყოველთა მწუხარეთა სიხარული“ (1688).

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49. 56. ლიტ. - 1 თეს. 263 დას. I, 6-10. ლკ. 55 დას. XI, 1-10. ღმრთისმშობ. - ფილპ. 240 დას. II, 5-11. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

მოწამეთა: მარკიანესი და მარტვირისა (დაახ. 355); მოწამისა ანასტასისა (III); მართლისა ტაბითასი (I).

ლიტ. - 1 თეს. 264 დას. II, 1-8. ლკ. 56 დას. XI, 9-13. მოწ. - ეფ. 224 დას. (შუათგან) IV, 7-13. მთ 34 დას. (შუათგან) X, 1-8.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

წმ. ალექსანდრესი, გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (1907); დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა (დაახ. 306); მოწამისა ლუპესი (დაახ. 306); ღირსისა ათანასე მიდიკიელისა (814).

ცისკ. - ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-9. ლიტ. - 1 თეს. 265 დას. II, 9-14. ლკ. 57 დას. XI, 14-23. წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16. დიდმოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (დაახ. 306); მოწამეთა კაპიტოლინასი და ეროტიდასი (304); მოწამისა მარკოზისა და მისთანათა.

ლიტ. - 1 თეს. 266 დას. II, 14-19. ლკ. 58 დას. XI, 23-26. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 23-ე შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ნეოფიტესი, ურბნელ ეპისკოპოსისა (VII); დიდმოწამისა პარასკევასი (III); მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი და შვილთა მათთა - სარვილესი, ფოტისა, თეოდულესი, იერაქსისა, ნიტესი, ვილესი და ევნიკიასა (249-250); ღირსისა სტეფანე საბაწმიდელისა, კანონთმთქმელისა (IX); წმ. არსენისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1266); მოწამეთა: აფრიკანესი, ტერენტისა, მაქსიმესი, პომპისა და 36 სხვათა (III); მღვდელმოწამისა კვირიაკესი, იერუსალიმელი პატრიარქისა (363); ღირსისა იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა (VI).

ცისკ. - მთ. 37 დას. X, 23-31. ლიტ. - მღვდელმოწ. - 1 ტიმ. 280 დას. I, 12-17. ლკ. 67 დას. XII, 32-40. რიგ. - 2 კორ. 185 დას. VIII, 1-5. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21.

სულთმოფენობიდან 23-ე კვირა. ხმა VI

ღირსისა მამისა ჩვენისა სერაპიონ ზარზმელისა (900); ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა (III); ღირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა (დაახ. 360); მოწამეთა: კლავდიოსისა, ასტერიოსისა, ნეონისა და დისა მათისა თეონილასი (285); ღირსისა ანასი (826).

ცისკ. - სახ. I მთ. 116 დას. XXVIII, 16-20. ლიტ. - ეფ. 220 დას. II, 4-10. ლკ. 38 დას. VIII, 26-39. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 24-ე შვიდეული.

მოწამისა იოთამ ზედგენიძისა, მეფისათვის თავდადებულისა (1465); მღვდელმოწამისა ზინობისა, ეგეას ეპისკოპოსისა, და დისა მისისა ზინობიასი (285); მოციქულთა: ტერტისა, მარკოზისა, იუსტისა და არტემისა, 70-თაგანთა (I); მღვდელმოწამისა მარკიანესი (მარკელესი), სირაკუზელი ეპისკოპოსისა (II); მოწამისა ევტროპიასი (დაახ. 250); მოწამისა ანასტასია თესალონიკელისა (III).

ლიტ. - 1 თეს. 267 დას. II, 20 - III, 8. ლკ. 59 დას. XI, 29-33. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან 24-ე შვიდეული.

წმიდათა ათთა ბევრთა (100 000) მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (1227); მოციქულთა: სტაქოსისა, ამპლიასი, ურბანოსისა, ნარკისისა, აპელიოსისა და არისტობულესი - 70-თაგანთა (I); მოწამისა ეპიმაქესი (დაახ. 250); ღირსისა მავრასი (V).

ცისკ. - ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. ლიტ. - მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22. რიგ. - 1 თეს. 268 დას. III, 9-13. ლკ. 60 დას. XI, 34-41.

სულთმოფენობიდან 24-ე შვიდეული.

უვერცხლოთა და სასწაულთმოქმედთა კოზმა და დამიანე ასიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (III); მღვდელმოწამეთა იოანე ეპისკოპოსისა და იაკობ ხუცისა, სპარსეთს წამებულთა (დაახლ. 345); მოწამეთა: კვირიენასი და იულიანასი (305-311); მოწამისა ერმინინგელდისა, გუთების უფლისწულისა (586); მოწამეთა: კესარიოსისა, დასისა და მათთანა ხუთთა მოწამეთა (VII).

ლიტ. - 1 თეს. 269 დას. IV, 1-12. ლკ. 61 დას. XI, 42-46. უვეცხ. - 1 კორ. 153 დას. XII, 27 - XIII, 8. მთ. 34 დას. (შუათგან) X, 1, 5-8.

სულთმოფენობიდან 24-ე შვიდეული.

მოწამეთა: აკვინდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპიდიფორესი, ანემპოდისტოსისა და მათთანათა (დაახლ. 341-345); ღირსისა მარკიანე კვირინელისა (388).

ლიტ. - 1 თეს. 271 დას. V, 1-8. ლკ. 62 დას. XI, 47 - XII, 1. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან 24-ე შვიდეული.

ღირსისა ნიკოლოზ ქართველთა მნათობისა, აკოლუთიათა აღმწერელისა (1308); მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა (IV); დიდისა მოწამისა გიორგის ტაძრის განახლება ლუდიასა შინა (IV); მოწამე მხედართა: ატიკესი, აღაპისა, ევდოქსისა, კატერიოსისა, ისტუკარისა, პაქტოვისა, ნიკტოპოლიონისა და მეგობართა მათთა (დაახლ. 320); ღირსისა აკეფსიმესი (IV); მართლისა სნანდულიასი (IV).

ლიტ. - 1 თეს. 272 დას. V, 9-13, 24-28. ლკ. 63 დას. XII, 2-12. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 24-ე შვიდეული.

წმიდათა და მართალთა იოანე, სტეფანე და ესაია ქართველთა საკრძალთა თაყვანისცემა; ღირსისა იოანიკე დიდისა (846); მღვდელმოწამეთა ნიკანდრესი, მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა (I).

ლიტ. - ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12. რიგ. - 2 კორ. 191 დას. XI, 1-6. ლკ. 40 დას IX, 1-6.

სულთმოფენობიდან 24-ე კვირა. ხმა VII

მოწამეთა გალაქტიონისა და ეპისტიმიასი (III); მოციქულთა: პატრობისა, ერმისა, ლინესი, გაიოზისა, ფილოლოგისა, 70-თაგანთა (I); წმ. გრიგოლი ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (IX).

ცისკ. - სახ. მე-2 მკ. 70 დას. XVI, 1-8. ლიტ. - ეფ. 221 დას. II, 14-22. ლკ. 39 დას. VIII, 41-56. მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 25-ე შვიდეული.

წმ. პავლე აღმსარებელისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (350); მოწამეთა: ტეკუსასი, ალექსანდრასი, პოლაქტიასი, კლავდიასი, ევფროსინესი, ათანასიასი და მატრონასი (III); ღირსისა ლუკა ტავრომენიელისა (დაახლ. 800-820).

ლიტ. - 2 თეს. 274 დას. I, 1-10. ლკ. 65 დას. XII, 13-15, 22-31. აღმს. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

სულთმოფენობიდან 25-ე შვიდეული.

მელიტინელ მოწამეთა: იერონისა, ისიხიოსისა, ნიკანდრესი, ათანასესი, მამანტისა, ბარაქიოსისა, კალინიკესი, თეოგენესი, ნიკონისა, ლონგინოზისა, თეოდორესი, ვალერიუსისა, ქსანთესი, თეოდულესი, კალიმაქესი, ევგენისა, თეოდოხესი, ოსტრიხიოსისა, ეპიფანესი, მაქსიმიანესი, დუკიტესი, კლავდიანესი, თეოფილესი, გიგანტისა, დოროთესი, თეოდოტესი, კასტრიკიოსისა, ანიკიტესი, თემელიოსისა, ევტიქისა, ილარიონისა, დიოდოტესი და ამონიტესი (III); ღირსისა ლაზარე გალისიელისა, სასწაულთმოქმედისა (1053); მოწამისა თეოდოტესი (303); მოწამეთა: მელასიპესი და კასინიასი და ძისა მათისა ანტონინესი (363); მოწამეთა: ავქტისა, ტავრიონისა და თესალონიკიასი.

ლიტ. - 2 თეს. 274 დას. (შუათგან), I, 10 - II, 2. ლკ. 68 დას. XII, 42-48 (სამშ.). 2 თეს. 275 დას. II, 1-12. ლკ. 69 დას. XII, 48-59 (ოთხშ.). მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 26-39. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 25-ე შვიდეული.

კრება წმიდათა მთავარანგელოზთა მიქაელისა და სხვათა უხორცოთა ზეცისა ძალთა - გაბრიელისა, რაფაელისა, ურიელისა, სელაფიელისა, ეგუდიელსა, ვარახიელისა და იერომიელისა.

მთავარანგელოზების ეკლესიების დღესასწაული: ქუთაისის მწვანეყვავილას, მენჯის, ალგეთის, ჯუმათის (ოზურგეთის რაიონი), დიმის (ბაღდადის რაიონი), ერკეთის (ჩოხატაურის რაიონი), გრემის, შუამთის (თეკლესეული), ქვედა საზანოს (ზესტაფონის რაიონი), სართიჭალის, ონის, მარტყოფის, რუსთავის.

ცისკ. - მთ. 52 დას. XIII, 24-30. 36-43. ლიტ. - მთავარანგ. - 305 დას. II, 2-10. ლკ. 51 დას. X, 16-21.

სულთმოფენობიდან 25-ე შვიდეული.

მოწამეთა ონისიფორესი და პორფირიოსისა (384-305); ღირსისა მატრონასი (დაახლ. 492); ღირსისა თეოქტისტასი (881); მოწამისა ალექსანდრე თესალონიკელისა (305-311); მოწამისა ანტონისა (V); ღირსისა იოანესი (V); ღირსთა ევსტოლიასი და სოსიპატრასი (625); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა „მსწრაფლშემსმენელი“.

ლიტ. - 2 თეს. 276 დას. II, 13 - III, 5. ლკ. 70 დას. XIII, 1-9 (ხუთშ.). 2 თეს. 277 დას. III, 6-18. ლკ. 73 დას. XIII, 31 -35 (პარ.). მოწ. - ებრ. 330 დას. XI, 33-40მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან 25-ე შვიდეული.

წმიდისა დიდისა მოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა (303); დიდმოწამისა კოსტანტინე ქართველთა მთავრისა (852); მოციქულთა: ერასტისა, ოლიმპისა, როდიონისა, სოსიპატრესი, კვარტისა და ტერტისა, 70-თაგანთა (I); მოწამისა ორესტი მკურნალისა (304); მღვდელმოწამისა მილისა, სპარსელი ეპისკოპოსისა, და ორთა მოწაფეთა მისთა (341); ღირსისა თეოსტირიქტე სიმვოლელისა.

ცისკ. - ლკ. 63 დას. XII, 2-12. ლიტ. - დიდმოწ. - საქ. 29 დას. XII, 1-11. ინ. 52 დას. XV, 17 - XVI, 2.

სულთმოფენობიდან 25-ე შვიდეული.

დიდმოწამისა მინასი (304); მოწამეთა ბიქტორისა და სტეფანიასი (II); მოწამისა ბიკენტისა (304); ღირსისა თეოდორესი, სტუდიელი აღმსარებელისა (826); მოწამისა სტეფანე დეჩანელისა (დაახლ. 1336)(სერბ.).

ლიტ. - დიდმოწ. - 2 კორ. 181 დას. VI, 1-10. მთ. 62 დას. XV, 21-28. რიგ. - გალ. 199 დას. I, 3-10. ლკ. 46 დას. IX, 37-43.

სულთმოფენობიდან 25-ე კვირა. ხმა VIII

წმ. იოანე მოწყალისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა (620); ღირსისა ნილოს მმარხველისა (V); წინასწარმეტყველისა აქიასი (960 წ. ქრისტეს შობამდე).

ცისკ. - სახ. მე-3 მკ. 71 დას. XVI, 9-20. ლიტ. - ეფ. 224 დას. IV, 1-6. ლკ. 53 დას. X, 25-37. წმ. - ებრ. 311 დას. IV, 14 - V, 6. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 26-ე შვიდეული.

წმ. იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (407); მოწამეთა: ანტონინესი, ნიკიფორესი და გერმანესი (დაახლ. 308); მოწამისა მანეფასი (დაახლ. 307-308).

ცისკ. - ინ. 35 დას. X, 1-9. ლიტ. - წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან 26-ე შვიდეული.

წმიდისა მოციქულისა ფილიპესი (I); კეთილმორწმუნისა მეფისა იუსტინიანესი (565) და დედოფლისა თეოდორასი (548); წმ. გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (დაახლ. 1360).

შობის მარხვის აღება.

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - 1 ტიმ. 278 დას. I, 1-7. ლკ. 75 დას. XIV, 12-15 (ორშ.). 1 ტიმ. 279 დას. I, 8-14. ლკ. 77 დას. XIV, 25-35 (სამშ.). მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 5 დას. I, 43-51.

სულთმოფენობიდან 26-ე შვიდეული.

მოწამეთა: გურისა, სამონისა (299-306) და აბიბოსი - აღმსარებელთა (322); მოწამეთა: ელპიდესი, მარკელისა და ევსტოქისა (361-363); მოწამისა დიმიტრისა (დაახლ. 307); ღირსისა პაისი ველიჩკოველისა (1794).

შობის მარხვის დასაწყისი.

ლიტ. - 1 ტიმ. 281 დას. I, 18-20; II, 8-15. ლკ. 78 დას. XV, 1-10. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 64 დას. XII, 8-12.

სულთმოფენობიდან 26-ე შვიდეული.

წმიდისა დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (60); მართლისა ფულბიანესი, წმიდა ნათლისღებით მათესი (I).

ცისკ. - ინ. 67 დას. XXI, 15-25. ლიტ. - 1 ტიმ. 283 დას. III, 1-13. ლკ. 80 დას. XVI, 1-9. მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. მთ. 30 დას. IX, 9-13.

სულთმოფენობიდან 26-ე შვიდეული.

დიდმოწამისა მიქაელისა, რომელსა ეწოდა გობრონ და 133-თა მხედართა მისთა (914); წმ. გრიგოლ საკვირველთმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპისკოპოსისა (266-270); ღირსისა ლაზარე ხატმწერისა (დაახლ. 857).

ლიტ. - 1 ტიმ. 285 დას. IV, 4-8, 16. ლკ. 82 დას. XVI, 15-18; XVII, 1-4. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19. წმ. - 1 კორ. 151 დას. XII, 7-11. მთ. 34 დას. (შუათგან) X, 1-8.

სულთმოფენობიდან 26-ე შვიდეული.

მოწამისა პლატონისა (302 ან 306); მოწამეთა რომანოზ დიაკონისა და ყრმისა ბარულისა (303); მოწამეთა ზაქესი, ღადარინელი დიაკონისა და ალფესისა, კესარიელი წიგნისმკითხველისა (303).

ლიტ. - მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ლკ. 63 დას. XII, 2-12. რიგ. - გალ. 205 დას. III, 8-12. ლკ. 49 დას. IX, 57-62.

სულთმოფენობიდან 26-ე კვირა. ხმა I

ღირსისა მამისა ჩვენისა ილარიონ ქართველისა, საკვირველთმოქმედისა (875); წინასწარმეტყველისა აბდიასი (IX ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ვარლაამისა და იოსაფისა, ინდოეთის მეფის ძისა და მამისა მისისა აბენერისა (IV); მოწამისა აზასი და მისთანა 150-თა მხედართა (284-305); მოწამისა ილიოდორესი (დაახლ. 273).

ცისკ. - სახ. მე-4 ლკ. 112 დას. XXIV, 1-12. ლიტ. - ეფ. 229 დას. V, 8-19. ლკ. 66 დას. XII, 16-21. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

სულთმოფენობიდან 27-ე შვიდეული.

ტაძრად მიყვანების წინადღესასწაული.

ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (816); წმ. პროკლესი, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა (446-447); მოწამისა დასისა (284-305); მოწამეთა: ევსტათისა, თესპესისა და ანატოლისა (312); მღვდელმოწამეთა: ნერსე ეპისკოპოსისა და იოსებისა - მოწაფისა მისისა, იოანესი, სავერიოსისა, ისააკისა და იპატიოსისა, სპარსელ ეპისკოპოსთა; მოწამეთა: აზატი საჭურისისა, სასონისა, თეკლასი, ანასი და სხვათა მრავალთა მამათა და დედათა, სპარსეთს წამებულთა (343).

ლიტ. - 1 ტიმ. 285 დას. (შუათგან), V, 1-10. ლკ. 86 დას. XVII, 20-25 (ორშ.). 1 ტიმ. 286 დას. V, 11-21. ლკ. 87 დას. XVII, 26-37 (სამშ.). ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 10 დას. IV, 25 - V, 12.

სულთმოფენობიდან 27-ე შვიდეული.

ტაძრადმიყვანება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა და მარადისქალწულისა მარიამისა.

ცისკ. - ლკ. 4 დას. I, 39-49, 56. ლიტ. - ღმრთისმშობ. - ებრ. 320 დას. IX, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28.

სულთმოფენობიდან 27-ე შვიდეული.

ტაძრად მიყვანების შემდგომი დღესასწაული.

მოციქულთა: ფილიმონისა და არქიპოს - 70-თაგანისა და მოწამისა მოციქულთა სწორისა აპფიასი (I); მოწამეთა: კიკილიასი (ცეცილიასი), ვალერიანესი, ტიბურტისა და მაქსიმესი (დაახლ. 230); მოწამისა პროკოფი წიგნისმკითხველისა (303); მოწამისა მენიგნისა (250); ღირსისა აგაბო ისმაიტელისა (V); მართლისა მიქაელ მხედრისა, ბულგარელისა (866); კეთილმსახურისა მთავრისა მიხეილ ტვერელისა (1318).

ლიტ. - 1 ტიმ. 287 დას. V, 22 - VI, 11. ლკ. 90 დას. XVIII, 15-17, 26-30. მოც. - ფილმ. 302 დას. I, 1-15.

სულთმოფენობიდან 27-ე შვიდეული.

მოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (1942); წმ. ამფილოქესი, იკონიელი ეპისკოპოსისა (394); წმ. გრიგოლისა, აკრაგანტიელი ეპისკოპოსისა (VI-VII); მოწამეთა სისინიოსისა, კვიზიკელი ეპისკოპოსისა (III), და თეოდორე ანტიოქიელისა (IV); კეთილმორწმუნე ალექსანდრე ნეველისა (1263).

ლიტ. - 1 ტიმ. 289 დას. VI, 17-21. ლკ. 92 დას. XVIII, 31-34. მოწ. - 2 ტიმ. 292 დას. II, 1-10. ინ. 52 დას. XVII, 2.

სულთმოფენობიდან 27-ე შვიდეული.

დიდმოწამისა მერკურისა (III); დიდმოწამისა ეკატერინესი (305-313); მოწამეთა: ავგუსტასი, პორფირიოს სტრატილატისა და 200-თა მხედართა (305-313); ღირსისა მასტრიდიასი; მოწამისა ფილოთეასი (1060) (რუმინ.).

ლიტ. - 2 ტიმ. 290 დას. I, 1-2, 8-18. ლკ. 95 დას. XIX, 12-28. დიდმოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19

სულთმოფენობიდან 27-ე შვიდეული.

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ტაძრად მიყვანების დღესასწაულის წარგზავნა.

მღვდელმოწამეთა კლიმენტი რომის პაპისა (101) და პეტრესი, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა (311); ღირსისა პეტრე მდუმარისა (დაახლ. 429).

ლიტ. - ღმრთისმშობ. - ებრ. 320 დას. IV, 1-7. ლკ. 54 დას. X, 38-42; XI, 27-28. რიგ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 51 დას. (შუათგან), X, 19-21.

მღვდელმოწამე კლიმენტის მსახურება დაიტევება და აღესრულება რომელიმე წინა დღეს, როგორც ისურვებს უპირატესი.

სულთმოფენობიდან 27-ე კვირა. ხმა II

ღირსისა ალვიპი მესვეტისა (VII); ღირსისა იაკობ განდეგილისა (457).

ცისკ. - სახ. მე-5 ლკ. 113 დას. XXIV, 12-35. ლიტ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 71 დას. XIII, 10-17. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 28-ე შვიდეული.

დიდმოწამისა იაკობ სპარსისა (421); ღირსისა პალადისა (VI-VII); ღირსმოწამეთა 17-თა მონოზონთა ინდოეთს (IV); ღირსისა რომანოზისა (V).

ლიტ. - 2 ტიმ. 294 დას. II, 20-26. ლკ. 97 დას. XIX, 37-4. დიდმოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ინ. 50 დას. XV, 1-7.

სულთმოფენობიდან 28-ე შვიდეული.

ღირსმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა (767); მოწამისა ირინარხესი და მისთანა შვიდთა წმიდათა დედათა (303); მოწამეთა: სტეფანესი, ბასილისა, გრიგოლისა, სხვა გრიგოლისა, იოანესი და სხვათა მრავალთა (VIII).

ლიტ. - 2 ტიმ. 297 დას. III, 16 - IV, 4. ლკ. 98 დას. XIX, 45-48. ღირ. მოწ. - 2 ტიმ. 291 დას. I, 8-18. მთ. 37 დას. X, 23-31.

სულთმოფენობიდან 28-ე შვიდეული.

მღვდელმოწამისა აბიბოსისა, ნეკრესელი ეპისკოპოსისა (VI); მოწამისა პარამონისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (250); მოწამისა ფილუმენისა (დაახლ. 274); ღირსისა აკაკი სინელისა (VI).

ცისკ. - მთ. 37 დას. X, 23-32. ლიტ. - 2 ტიმ. 299 დას. IV, 9-22. ლკ. 99 დას. XX, 1-8. მღვდელმოწ. - ებრ. 334 დას. XIII, 7-16. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

სულთმოფენობიდან 28-ე შვიდეული.

წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებელისა (62); წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლისა (502); წმ. პეტრე I კათალიკოსისა, წმიდისა დიდისა მეფის ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა (V); წმ. სამუელ I კათალიკოსისა (V-VI); ფრუმენტისა, ინდოელი (ეთიოპიელი) მთავარეპისკოპოსისა (დაახლ. 380).

ცისკ. - მთ. 9 დას. IV, 18-23. ლიტ. - მოც. - 1 კორ. 131 დას. IV, 9-16. ინ. 4 დას. I, 35-51. მეფ. - რომ. 111 დას. XIII, 1-10. ინ. 35 დას. X, 1-9.

სულთმოფენობიდან 28-ე შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ნაუმისა (VII ს. ქრისტეს შობამდე); მართლისა ფილარეტ მოწყალისა (792); მოწამისა ანანია სპარსისა.

ლიტ. - ტიტ. 300 დას. I, 5 - II, 1. ლკ. 100 დას. XX, 9-18 (ხუთშ.). ტიტ. 301 დას. I, 15 - II, 10. ლკ. 101 დას. XX, 19-26 (პარ.). წინასწარმეტ. - 1 კორ. 156 დას. XIV, 20-25. ლკ. 62 დას. XI, 47-54.

სულთმოფენობიდან 28-ე შვიდეული.

ღირსისა ისესი, წილკნელი ეპისკოპოსისა (VI); წინასწარმეტყველისა ამბაკუმისა (VII ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა მიროპიასი (დაახ. 251); ღირსთა: იოანესი, ირაკლემონისა, ანდრიასი და თეოფილესი (IV).

ცისკ. - ინ. 35 დას. (შუათგან), X, 1-10. ლიტ. - წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16. რიგ. - ეფ. 218 დას. I, 16-23. ლკ. 67 დას. XII, 32-40.

სულთმოფენობიდან 28-ე კვირა. ხმა III

წინასწარმეტყველისა სოფონიასი (635-605 წწ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა თეოდულე კონსტანტინოპოლელისა (დაახ. 440); ღირსისა იოანე მდუმარისა, კოლონის ყოფილი ეპისკოპოსისა (558); მღვდელმოწამისა თეოდორესი, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (606).

ცისკ. - სახ. მე-6 ლკ. 114 დას. XXIV, 36-53. ლიტ. - კოლ. 250 დას. I, 12-18. ლკ. 91 დას. XVIII, 18-27 (30-ე კვირის)*. წინასწარმეტ. - იაკ. 57 დას. V, 10-20. მთ. 96 დას. XXIII, 29-39.

* ვინაიდან ტიპიკონით 28-ე კვირის სახარება მართალ მამათა კვირას იკითხება, შესაბამისი კვირის სახარებები გაიცვლება.

სულთმოფენობიდან 29-ე შვიდეული.

დიდმოწამისა ბარბარესი და მოწამისა იულიანასი (დაახ. 306); ღირსისა იოანე დამასკელისა (დაახ. 780); ღირსისა იოანესი, პოლივოტელი ეპისკოპოსისა (VIII).

ცისკ. - მთ. 104 დას. XXV, 1-13. ლიტ. - ებრ. 308 დას. III, 5-11, 17-19. ლკ. 102 დას. XX, 27-44 (ორშ.). ებრ. 310 დას. IV, 1-13. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19 (სამშ.). დიდმოწ. - გალ. 208 დას. III, 23-29. მკ. 21 დას. V, 24-34.

სულთმოფენობიდან 29-ე შვიდეული.

ღირსისა საბა განწმედილისა (532); მოწამისა ანასტასისა; ღირსთა კირიონ ბერისა და ძისა მისისა ზაქარიასი - ეგვიპტელთა (IV).

ცისკ. - ლკ. 24 დას. VI, 17-23. ლიტ. - ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 29-ე შვიდეული.

წმიდისა ნიკოლოზისა, მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა, საკვირველთმოქმედისა (დაახ. 335).

ცისკ. - ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ. - წმ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23.

სულთმოფენობიდან 31-ე შვიდეული.

წმ. ამბროსისა, მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (397); მოწამისა ათინოდორესი (დაახ. 304); ღირსისა პავლე მორჩილისა.

ლიტ. - ებრ. 312 დას. V, 11 - VI, 8. ლკ. 104 დას. XXI, 5-7, 10-11, 20-24 (ოთხშ.). ებრ. 315 დას. VII, 1-6. ლკ. 107 დას. XXI, 28-33 (ხუთშ.). წმ. - ებრ. 318 დას. VII, 26 - VIII, 2. ინ. 36 დას. X, 9-16.

სულთმოფენობიდან 29-ე შვიდეული.

ღირსისა პატაპისა (VIII); მოციქულთა: სოსთენესი, აპოლოსისა, კეფასი, ტვიქიკესი, ეპაფროდიტესი, კესარისა და ონისიფორესი - სამოცდაათთაგანთა (I); მოწამეთა 62-თა ხუცესთა და 300-თა ერისკაცთა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა (477); მოწამისა ანთისა რომაელისა (V).

ლიტ. - ებრ. 317 დას. VII, 18-25. ლკ. 108 დას. XXI, 37 - XXII, 8. ღირ. - გალ. 213 დას. V, 22 - VI, 2. მთ. 43 დას. XI, 27-30.

სულთმოფენობიდან 31-ე შვიდეული.

მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა; წინასწარმეტყველისა ანნასი, სამოელ წინასწარმეტყველის დედისა (1100 წ. ქრისტეს შობამდე); წმ. სოფრონისა, კვიპრელი მთავარეპისკოპოსისა (VI); ღირსისა სტეფანე ახლად გაბრწყინებულისა (912).

ლიტ. - მართლ. - გალ. 210 დას. (შუათგან) IV, 22-31. ლკ. 36 დას. VIII, 16-21. რიგ. - ეფ. 220 დას. (შუათგან), II, 11-13. ლკ. 72 დას. XIII, 18-29.

სულთმოფენობიდან 29-ე კვირა. ხმა IV

მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-სა, წმიდისა მეფისა დემეტრე თავდადებულის ძისა (1302–1308); მოწამეთა: მინასი, ერმოგენისა და ევგრაფისა (დაახ. 313); მოწამისა გემელი პაფლაგონიელისა (361); ღირსისა თომასი (X); ნეტართა: იოანესი (1503) და მშობელთა მისთა: სტეფანესი (1446) და ანგელინასი, სერბეთის მთავართა.

ცისკ. - სახ. მე-7 ინ. 63 ას. XX, 1-10. ლიტ. - კოლ. 258 დას. III, 12-16 (30-ე კვირის). ლკ. 85 დას. XVII, 12-19. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 30-ე შვიდეული.

ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა, რომელთა შორის უნდა ვიგულისხმოთ

- აბელი, აბესალომ, აბუსერ, ავაგი, ავგაროზი, ავთანდილი, ალმასხანი, ამირანი, ამირანდო, ანდუყაფარი, არჯევანი, ასლანი, ასპანი, აფრასიონი, აღბულა, ბაადური, ბადრი, ბააკა, ბაკური, ბარათა, ბახვა, ბახუტა, ბებური, ბეგლარი, ბედიანი, ბეკო, ბეჟანი, ბერი, ბექა, ბეშქენ, ბირთველი, ბიჭია, ბოცო, გაგა, გარსევანი, გახა, გელა, გემელი, გივი, გოდერძი, გოსტაბაში, გოჩა, გოჯასპირი, გუგუნა, გულბაათი, გურასპი, გურგენი, დარისპანი, დაჩი, დემური, დიასამი, დოლენჯი, დურმიშხანი, ედიშერი, ევდომოსი, ეზრა, ელგუჯა, ერეკლე, ვამეყი, ვამეხი, ვაჟა, ვარაზი, ვარაზვაჩე, ვარამი, ვარდენი ან ვარდანი, ვაჩე, ვახუშტი, ვირშელი, ზაალი, ზაზა, ზაუტა, ზებედე, ზურაბი, თადია, თათე, თარხანი, თაყა, თეიმურაზი, თენგიზი, თორღვა, იაგორი, იაკინთე, იასე, იმედა, იოთამი, იორამი, კახაბერი, კვირია, კიკოლა, ლაშა, ლევანი, ლიპარიტი, ლომინი, ლუხუმი, მალხაზი, მამამზე, მამია, მამისთვალი, მამუკა, მანუჩარი, მაყა, მახარე, მერაბი, მინდია, მირმანოზი, მურმანი, მურზაყანი, ნავროზი, ნარიმანი, ნინია, ნოდარი, ნოშრევანი, ნუგზარი, ოთარი, ომანი, ონისიმე, ოსე, ოტია, ოქროპირი, პაატა, პაპალა, პაპუნა, რამაზი, რამინი, რატი, როინი, რომანი, როსები, როსტვანი, როსტომი, სავამი, სავლე, სარგისი, სარდიონი, სარიდანი, საურმაგი, სესე, სეხნია, სიაოში, სიდამონი, სულა, სულმამა, სულხანი, სუმბატი, ტარიელი, ტეტია, უფლისა, უშანგი, ფარემუზა, ფარნაოზი, ფარსადანი, ფეშანგი, ფირანი, ფიროზი, ფოცხვერი, ფრიდონი, ქავთარი, ქართლოსი, ქვაბული, ქველი, ქობული, ქუცნა, ღვთისავარი, ღუღუნი, ყარამანი, ყაფლანი, ყაყიტა, ყვარყვარე, შაბურ, შადიმანი, შამადავლე, შანშე, შერმაზანი, შერგილი, შერმადინი, შიაოში, შოთა, შოშიტა, ცისკარა, ცოტნე, წათე, ხარება, ხახუტა, ხოსიტა, ჭოლა, ჯაბა, ჯავახი.

- აგრაფინა, ანუკა, ასმათი, ასპიროზა, ბორენა, გვანცა, გუგულა, გულვარდისა, გულისა, გულნაზი, გულნარა, გულქანა, გულჯავარი, დარეჯანი, დესპინე, ესმა, ვარსკვლავისა, ზეინაბი, თათია, თამთა, თეონა, თვარელა, თიკო, თინა, თინათინი, თმაგიშერა, თუთა, თუთია, კესარია, კრავაი, ლამაზა, ლამარა, ლელა, ლერწმისა, მაგდანი, მაია, მაკა, მანანა, მარგალიტა, მარეხი, მზეთვალა, მზექალა, მზეხა, მზისთანადარი, მნათობი, მნათობისა, მონავარდისა, ნადია, ნარგიზი, ნესტანი, პირიმთვარისა, პირიმზე, როდამი, რუსუდანი, საგდუხტა, ტერეზია, უმანკო, ფატმანი, ფაქიზო, ფაცია, ქაბატო, ქალია, ქურციკი, ცაცო, ციცია, ციცინო, ხათუთა, ხვარამზე, ხვაშაქი, ხორეშანი.

ღირსისა დანიელ მესვეტისა (489-490); მოწამისა მირაქსისა (VII); მოწამეთა აკეფსესი და აითალასი; ღირსისა ლუკა მესვეტისა (დაახ. 970-980).

ლიტ. - ებრ. 319 დას. VIII, 7-13. მკ. 33 დას. VIII, 11-21. ყოვ. წმ. - ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. მთ. 38 დას. X, 32-33, 37-38; XIX, 27-30.

სულთმოფენობიდან 30-ე შვიდეული.

წმ. სპირიდონისა, ტრიმიფუნტელი (ტრიმითინტელი) ეპისკოპოსისა, საკვირველთმოქმედისა (დაახ. 348); ღირსისა მამისა ჩვენისა იოანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა, სარკინოზთაგან წამებულისა (IX); მღვდელმოწამისა ალექსანდრესი, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (251); მოწამისა სინეზისა (270-275).

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ის აღსაყდრების (ინტრონიზაციის) დღე.

ცისკ. - ინ. 36 დას. X, 9-16. ლიტ. - წმ. - ებრ. 335 დას. XIII, 17-21. ლკ. 24 დას. VI, 17-23. რიგ. - ებრ. 321 დას. IX, 8-10, 15-23. მკ. 34 დას. VIII, 22-26.

სულთმოფენობიდან 30-ე შვიდეული.

მოწამეთა: ევსტრატისა, ავქსენტისა, ევგენისა, მარდარისა და ორესტისა (284-305); მოწამისა ლუკიასი (304); ღირსისა არსენისა (VIII-X); ღირსისა ნიკოდიმოსისა (რუმინ.).

ლიტ. - ებრ. 323 დას. X, 1-18. მკ. 36 დას. VIII, 30-34. მოწ. - ეფ. 233 დას. VI, 10-17. ლკ. 106 დას. XXI, 12-19.

სულთმოფენობიდან 30-ე შვიდეული.

(30-ე შვიდეულის სახარების საკითხავები).

მოწამეთა: თვირსოსისა, ლევკიოსისა და კალენიკესი (249-251); მოწამეთა: ფილიმონისა, აპოლონისა, არიანესი და თეოტიქესი (286-287).

ლიტ. - ებრ. 326 დას. X, 35 - XI, 7. მკ. 39 დას. IX, 10-16. მოწ. - რომ. 99 დას. VII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

სულთმოფენობიდან 30-ე შვიდეული.

მღვდელმოწამისა ელევთერისა და დედისა მისისა მოწამისა ანთიასი და მოწამისა კორივი ეპარხოსისა (II); ღირსისა პავლე ლატრელისა (955); მოწამისა ელევთერისა (305-311); ღირსისა პარდოს განდეგილისა (VI).

ლიტ. -ებრ. 327 დას. XI, 8, 11-16. მკ. 41 დას. IX, 33-41. მღვდელმოწ. - ფილპ. 246 დას. III, 20 - IV, 3. მთ. 11 დას. V, 14-19

სულთმოფენობიდან 30-ე შვიდეული.

წინასწარმეტყველისა ანგეასი (500 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა მარინისა (III); ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (893-894).

ლიტ. - წინასწარმეტ. - იაკ. 57 დას. V, 10-20. ლკ. 62 დას. XI, 47-54. რიგ. - ეფ. 228 დას. V, 1-8. ლკ. 74 დას. XIV, 1-11.

სულთმოფენობიდან 30-ე, წმიდა მამამთავართა (მართალ მამათა) კვირა

წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მისაილისა (600 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა დანიელ აღმსარებელისა, ბერობაში სტეფანესი (X).

ცისკ. - სახ. მე-8 ინ. 64 დას. XX, 11-18. ლიტ. - კოლ. 257 დას. III, 4-11 (29-ე კვირის). ლკ. 76 დას. XIV, 16-24 (28-ე კვირის). წინასწარმეტ. - ებრ. 330 დას. XI, 33 - XII, 2. ლკ. 62 დას. XI, 47 - XII, 1.

სულთმოფენობიდან 31-ე შვიდეული.

მოწამეთა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა - ნიკოსტრატესი, ცოლისა მისისა ზოესი, კასტორისა, ტრანკვილინე ხუცისა და ძეთა მისთა მარკელინე და მარკოზ დიაკონთა, კლავდი ციხეთა უფროსისა, ძისა მისისა სიმფორიანესი, ძმისა ბიქტორინესი, ტიბურტისა და კასტულისა (დაახ. 287); ღირსისა ფლოროსისა, ამიელი ეპისკოპოსისა (VII); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა (დაახ. 845).

ლიტ. - ებრ. 329 დას. XI, 17-23, 27-31. მკ. 42 დას. IX, 42 - X, 1. მოწ. - რომ. 99 დას. VIII, 28-39. მთ. 36 დას. X, 16-22.

ღირს მამათა: გიორგი მწერლისა და ძმისა მისისა საბასი, ხახულელთა (XI); ბონიფანტე რომაელისა (†290). მოწამეთა: ელია, პროვოს და და არეოს ეგვიპტელთა(308); მოწამეთა:პოლიევქტოს და ტიმოთე დიაკონისა; ბონოფანტე მოწყალისა, ფერენტიელი ეპისკოპოსისა, გრიგენტი ეთიოპიელი ეპისკოპოსისა (552); მართალი აგლაიდა რომაელისა და მოწამეთა ევტუქსი და თესალონიკე და მათი 200 მამათა და 70 დედათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამოელის შესახებამ ყმაწვილის გამო ვევედრებოდი და, აჰა, ამისრულა უფალმა სათხოვარი, რასაც ვთხოვდი. ამიტომაც უფლისათვის მიმიბარებია იგი. ვიდრე ცოცხალია, უფლისთვის იქნება მიბარებული (1მეფ. 1: 27–28)ღვთისაგან გამოთხოვილი და ღვთისათვის შეწირული იყო სამოელი, წინასწარმეტყველი და წინამძღოლი ისრაელიანთა. ნეტარი ანა, მისი უშვილო დედა, ცრემლითა და შესაწირავით ითხოვდა შვილს ღვთისაგან. შემდგომ კი ეს ნანატრი შვილი, თავისი ყველაზე დიდი სიკეთე, ბავშვობიდანვე უფალს უძღვნა სამსახურებლად. ბრძენი დედა შვილს ღვთის შვილად მიიჩნევდა და არა თავის საკუთრებად. შვილები ღვთისა არიან, როცა ღმერთი იძლევა მათ და მაშინაც, როცა ღმერთს მიჰყავს ისინი, მაგრამ ყველაზე მეტად არიან ისინი ღვთისა, როდესაც ღმერთს თავად დედა უძღვნის შვილს.საჩუქარი უკან უბრუნდება ღმერთს, როგორც საპასუხო საჩუქარი, რადგან ჩვენ ჩვენი არაფერი გაგვაჩნია, ღმერთს რომ მივცეთ და მხოლოდ იმას ვწირავთ, რასაც მისგან ვიღებთ... და ცხოვრობდა ყრმა სამოელი უფლის სახლში მღვდელ ელის გარყვნილ შვილებთან ერთად, თუმც თავად ის არ გარყვნილა. არ ისურვა უფალმა, რომ ცოდვილ ბერიკაცებს გამოცხადებოდა და ამ უმანკო ბავშვს გამოეცხადა... რადგან სამოელი ღვთის ნებას აღასრულებდა და არასდროს უშვებდა, რომ ღვთის თუნდაც ერთი სიტყვა დარჩენილიყო შეუსრულებელი (1მეფ. 3:19).და იყო სამოელი ისრაელიანთა ერის მსაჯული სიყრმიდან სიბერემდე, არასდროს არაფერი გაუკეთებია ცუდი არც ადამიანებისთვის და არც ღვთისთვის. და მისცა მას ღმერთმა ძალა და წინასწარმეტყველებდა სამოელი და იქმოდა სასწაულებს; ღვთისა და თავისი ხალხის ყველა მტერი დაამარცხა მან და აკურთხა ორი მეფე – საული და დავითი. და როდესაც დაბერდა, შეკრიბა ხალხი და ჰკითხა, ოდესმე ვინმეზე თუ ეძალადა ან თუ ვინმესთვის წაერთმია რამე. ხალხმა ერთხმად უპასუხა: არც შეგივიწროებივართ და არც დაგიჩაგრივართ, არც ვინმესაგან რამე აგიღია (1მეფ. 12:4). აი, ასეთი ადამიანი იყო ეს ღვთის საჩუქარი, რომელიც ღმერთსვე შესწირეს საპასუხო ძღვნად და რომელიც იზრდებოდა ღვთის კურთხევითა და დედის კურთხევით. დაე, გულისხმაყონ დედებმა ნეტარი ანას მაგალითი; დაე, მიბაძონ მსაჯულებმა და ხალხთა წინამძღოლებმა მართალი სამოელის ცხოვრების წესს.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადსახიერო უფალო, გამოაცოცხლე ჩვენი სულები, რათა ვიხილოთ შენი სიწმიდე და სახიერება და მოვინანიოთ ჩვენ მიერ ჩადენილი ბოროტი საქმეები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (†107); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (†1908). ფილოგონ, ანტიოქიელი პატრიარქისა(33). დანიელ II, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(138). მოწამე იოანე თასოელისა(165). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის შესახებუთხრა დავითმა ნათანს: შევცოდე უფალს. უთხრა ნათანმა დავითს: უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები; ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით (2მეფ. 12: 13; ფს.41:4)შესცოდა დავით მეფემ, მაგრამ მოინანია და მიუტევა ღმერთმა. დიდი იყო მეფის ცოდვა, მაგრამ უფრო დიდი იყო მისი სინანული. ის დამნაშავე იყო ღვთის წინაშე ორი მძიმე ცოდვის – მკვლელობისა და მრუშობის გამო, მაგრამ როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა, ნათანმა ამხილა იგი, დავითმა გულისტკივილით წამოიძახა: ვცოდე უფლის წინაშე! მან აღიარა ცოდვა და მწარედ შეინანა.გულშემუსვრილი ლოცულობდა დავითი ღვთის წინაშე, ტიროდა, მარხულობდა, მიწაზე იწვა და მორჩილად იტანდა მძიმე განსაცდელებს, რომელთაც ღმერთი მისი ცოდვის გამო უშვებდა მასზე, მის სახლეულსა და მის ხალხზე. თავის სინანულის გამომხატველ ფსალმუნებში მეფე ამბობს: მატლი ვარ და არა კაცი (ფს. 21:7); „ჩემი ოხვრის ხმისაგან შეახმა ხორცი ჩემს ძვლებს“ (ფს. 101: 6); „გამიქრა ძილი“ (ფს. 101: 7); „ნაცარს პურივით ვჭამდი და სასმელს ცრემლით ვაზავებდი“ (ფს. 101: 9); „მუხლები დამიუძლურდა მარხვისაგან“ (ფს. 108: 24). აი, ჭეშმარიტი სინანული! აი, ჭეშმარიტად მონანული! იგი არ ჩაეფლო ცოდვაში და არც სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, არამედ განუწყვეტლივ ინანიებდა ღვთის მოწყალების იმედით, და მონანულთა მოყვარულმა ღმერთმა შეიწყალა ეს სამაგალითო მონანული, მიუტევა მას შეცოდებები, განადიდა ისრაელის ყველა მეფეზე მეტად და მისცა უდიდესი მადლი, რათა წარმოეთქვა ყველაზე მშვენიერი სინანულის საგალობლები და წინასწარ ეუწყებინა მისი ტომიდან მაცხოვრის სამყაროში მოსვლის შესახებ. ხედავთ, ძმებო, ღვთის საოცარ მოწყალებას მონანულთა მიმართ!ღვთისთვის იმდენად მოსაწონია დავითის სინანული, რომ არ შერცხვა კაცობრივი სხეული მიეღო მისი თესლიდან. წყალობა მათ, ვინც არ ჩაეფლო ცოდვაში და ვინც არ ჩავარდა სასოწარკვეთილებაში ცოდვის გამო. სინანული იხსნის მას როგორც ერთი, ისე მეორე ბოროტებისაგან. მოწყალეო უფალო, დაარბილე ჩვენი გულები სინანულის ცრემლებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მრავალვნებულისა ანტონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1811/1827); ღირსი მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (†1035); მოწამისა იულიანა ნიკომიდიელისა (†301). და მისთ. მამათა 500 და 130 დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა(304); მოწამე თემისტოკლესი(250); პეტრე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ილია წინასწარმეტყველის შესახებვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში ცვარი და წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით (3 მეფ. 17:1)საშინლად ჟღერს ეს სიტყვები ყოველი მოკვდავის ყურისთვის, რადგან ისინი წარმოთქვა ჩვენმა მსგავსმა ადამიანმა (იაკ. 5:17). ძმებო, გიკვირთ როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს ცა ჩაკეტოს და წვიმა გააჩეროს? მაგრამ ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ის როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს, რომ გახსნას ცა და დაუშვას წვიმა გამომშრალ მიწაზე? ჩვენ ვიცით, რომ ადამიანების ლოცვით ღმერთი ახლაც ხსნის ცას და იძლევა წვიმას. ყველაფერი, რასაც რწმენით ითხოვთ ლოცვისას, მოგეცემათ (მთ. 21:22), - ბრძანა ჩვენმა მაცხოვარმა.როგორც მოსე აღასრულებდა ცოცხალი რწმენითა და ლოცვით უდიდეს სასწაულებს ეგვიპტესა და უდაბნოში, როგორც ისუ ნავეს ძემ შეაჩერა მზის მოძრაობა, ასევე ხსნიდა და კეტავდა ცას წინასწარმეტყველი ილია, რწმენითა და ლოცვით ჩამოჰქონდა ცეცხლი ციდან და იქმოდა დიდსა და საშინელ სასწაულებს. ღმერთმა მისცა მას ამგვარი სასწაულების აღსრულების ძალა, რადგან ილია მოშურნეობდა ღვთის, და არა საკუთარი თავის, სადიდებლად: „უფლის, ცაბაოთ ღმერთის შურმა შემიპყრო“ (3 მეფ. 19:14).არაფერს საკუთარი თავისთვის არ ცდილობდა ეს ღვთის კაცი, არამედ მხოლოდ ღვთისთვის. ღმერთი იყო მისთვის ყველაფერი: მთელი დიდება, მთელი ძალა, მთელი სიმდიდრე. ამიტომაც დაასაჩუქრა იგი ღმერთმა უკვდავი დიდებით, საშინელი ძალითა და უხრწნელი საუნჯით, რომელსაც ჩირჩილი ვერ აფუჭებს; ამიტომაც არ დაუშვა ღმერთმა, რომ მომკვდარიყო ილია, არამედ, ენუქის მსგავსად, ცად აღიტაცა იგი. წინასწარმეტყველი ილია წმიდა იყო, როგორც დილის ცვარი, უბიწო სულით, როგორც ჩვილი, სპეტაკი სხეულით, სუფთა გულით და უმანკო გონებით, როგორც ღვთის ანგელოზი. სწორედ ამიტომ იყო იგი ღვთის ჭურჭელი, სწორედ ამიტომ იქმოდა და ახლაც იქმს იგი სასწაულებს.ჰოი, ცოცხალო უფალო, ღმერთო ილია წინასწარმეტყველისაო, რომელმაც ნათლობის გზით გვიშვილე შენი წმიდა მადლით, აღანთე ჩვენშიც შენი წმიდა წინასწარმეტყველის რწმენა და მოშურნეობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობის წინა და წმიდათა მამათა კვირიაკე. დიდმოწამისა ანასტასიასი, მწამლველობითა მხსნელისა, რომაელისა, ილირიელისა (†304). ქრისოგონი, თეოდოტია, ებოდი, ევტიქიანესი და სხვ.(304). კარის გახსნა ღვთის დიდებული ეკლესიისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მომთმენი იობის შესახებუფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი (იობ. 1:21)ძმებო, დაე, ნურაფრის ნუ შეეშინდება მართალს - ყველაფერი კარგად იქნება! მთელი წმიდა წერილი გვიჩვენებს, რომ ღმერთი არ გაწირავს მართალს. იობის მაგალითი ნათლად ადასტურებს ამას. იობს შვიდი ვაჟი და სამი ასული ჰყავდა, ჰქონდა სიმდიდრე და პატივს სცემდნენ, ჰყავდა მეგობრები და ეს ყველაფერი ერთ დღეში დაკარგა, მაგრამ მან არ დაიწყო ღვთის ყვედრება, მიწაზე დაემხო, თაყვანი სცა უფალს და თქვა: „შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ“. იობმა დაკარგა ჯანმრთელობაც - უკანასკნელი რამ, რაც გააჩნდა და მთელი სხეული ჭრილობებითა და ჩირქით დაეფარა. იჯდა იობი ნაცარში და ადიდებდა ღმერთს, ცოლი კი უკიჟინებდა, რომ უარეყო ღმერთი. მაშინ უთხრა მას მართალმა იობმა: „სიკეთეს კარგად ვიტანთ უფლისაგან, ავის ატანა კი აღარ გვინდა!“ (იობ. 2:10). მეგობრებიც აყვედრიდნენ, რომ ცოდვილი იყო და თავიანთი გონებითა და სიმართლით ქედმაღლობდნენ მის წინაშე, მაგრამ იობი სიმდაბლით ლოცულობდა და მოთმინებით იტანდა თავის ჭრილობებსა და უბედურებას.ხშირად ახლაც ხდება ისე, როგორც მაშინ: თუ რაიმე უბედურება დაგვატყდება თავს, ჩვენი მეზობლებიც ისევე იქცევიან, თითქოს უფრო ჭკვიანები და მართლები იყვნენ... მაგრამ ყოვლადბრძენმა ღმერთმა ყველა ეს უბედურება იმისათვის დაუშვა იობზე, რომ გამოეცადა არა მხოლოდ თავისი მსახური, არამედ მისი სახლეულიცა და მეგობრებიც. და როცა ყველამ გამოავლინა თავისი თავი, თუ ვინ როგორი იყო, როცა ყველამ გაიარა გამოცდა ღვთის წიანაშე, მაშინ ღმერთმა, თავისი ყოვლისშემძლე მარჯვენით, ჯანმრთელობა დაუბრუნა იობს, სიმდიდრე – იმაზე ორჯერ მეტი, ვიდრე წაართვა და კვლავ შესძინა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, ნათელი სულიერი ხედვაც აქვს, ძმებო, რათა ღვთის ხელი დაინახოს როგორც თავის კეთილდღეობაში, ასევე განსაცდელებში. ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, მას განსაცდელების დათმენის დიდი უნარიც აქვს: როდესაც აძლევს ღმერთი, იგი მადლობს და როდესაც ართმევს ღმერთი, იგი აკურთხებს: „კურთხეულია უფლის სახელი“. უფალო, მრავალტანჯული და მრავლისმომთმენი იობის ღმერთო, გვასწავლე ჩვენც, რომ განსაცდელების დროს ვაკურთხოთ შენი ყოვლადწმიდა სახელი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრეტელ 10-თა მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპორისა, გელასისა, ევნიკიანესი, ზოტიკესი, პომპისა, აგათოპუსესი, ბასილიდისა და ევარესტისა (†III). ღირსი ნიფონტ. კვიპრ. ეპისკოპოსისა(IV); ღირსმოწამე რომანოზ ათონელისა(XVII); სატფურება დიდისა ეკლესიისა სოფიაწმიდისა კონსტანტინოპოლს(563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დანიელ წინასწარმეტყველის შესახებხოლო ის ლოდი, კერპი რომ შემუსრა, ვეებერთელა მთად იქცა და მთელი დედამიწა დაიკავა (დან. 2:35)ძმებო, ტანჯვა ადამიანის ხასიათს ასუსტებს, ხოლო განცხრომა კიდევ უფრო მეტად აუძლურებს. დანიელის, ღვთის კაცის, დაუძლურება კი ვერც ტანჯვამ შეძლო და ვერც განცხრომამ. ის იგივე დარჩა ორივე შემთხვევაში; ორივე შემთხვევაში იგი თანაბრად იყო ცოცხალი ღვთის მაცნე და ღვთის საიდუმლოებათა შორსმჭვრეტელი წინასწარმეტყველი. იგი ცხოვრობდა სამეფო ფუფუნებაში, შემდეგ – ლომთან ერთად ხაროში და არცერთ შემთხვევაში არ შეცვლილა. სამეფო ფუფუნებაში მყოფი დანიელი მარხულობდა, ლომთან ერთად ხაროში მყოფი კი – მშიერი არ იყო. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თავისი ერთგული მსახური წინასწარმეტყველების განსაკუთრებული ნიჭით დააჯილდოვა. მისი წინაწარმეტყველების მთავარი თემა უფალი ქრისტე იყო. მან თქვა, რომ მოვა ქრისტე და განაქარვებს კერპთაყვანისცმემლობას მთელ ქვეყანაზე, რომ ქრისტე მთელ ქვეყნიერებას აღავსებს, რაც სხვას არასდროს უქნია ხორცში მყოფს; რომ იგი ისაა, ვისაც მიეცემა ძალი და დიდება და მეუფება, რათა ემსახუროს მას ყველა ხალხი, ტომი და ერი. დიდმა წინასწარმეტყველმა დანიელმა ზუსტად იწინასწარმეტყველა დროც, თუ როდის მოვიდოდა ამქვეყნად უფალი იესო ქრისტე. და როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, ქრისტიანებს, დანიელის წინაშე! ჩვენ ყველა წინასწარმეტყველებასაღსრულებულს ვხედავთ ქრისტესთან დაკავშირებით, მაგრამ მაინც სუსტნი ვართ რწმენასა და ქრისტეს სიყვარულში, დანიელისთვის კი არ იყო გაცხადებული ის ყვეალფერი, რაც ჩვენთვის, მონათლულთათვის, არის ცხადი, მაგრამ მას ერთხელაც არ უღალატია ღვთისთვის.უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო დანიელ წინასწარმეტყველისაო, გაგვაძლიერე, მოგვმადლე სინანული და შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსქალწულმოწამისა ევგენია რომაელისა (†III). და მასთან მოწამეთა- მამათა ფილიპესი,პროტი, იაკინთე და კლავდიასი(III), ღირსი ნიკოლოზ მონაზვნისა(IX); მოწამე ბასილა, რომში წამებულისა(180-192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალი იოსების შესახებხოლო იოსები... მართალი იყო... და მოიქცა ისე, როგორც უბრძანა მას უფლის ანგელოზმა (მთ. 1:19; 24) ღვთისა უფრო მეტად უნდა გვეშინოდეს, ვიდრე ადამიანების და ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვუსმინოთ, ვიდრე ადამიანებს. ეს არის ცხოვრების წესი მართალი იოსებისა, რომელიც წმიდა ქალწულ მარიამის ნათესავი და მფარველი იყო. იგი ცხოვრობდა კანონისა და მადლის გზაგასაყარზე და კანონის ერთგული იყო მანამ, სანამ ღვთის მადლი გამოჩნდებოდა; და როდესაც გამოჩნდა ახალი მადლი ღვთისა, იგი მადლის ერთგული გახდა. კანონის მორჩილს სურდა გაეშვა წმიდა ქალწული, როდესაც მის წმიდა სხეულში ჩაისახა სამყაროს მაცხოვარი, მაგრამ ღვთის ანგელოზმა აუწყა, რომ ქალწულმა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან და მაშინ იოსებმა უარი თქვა თავის განზრახვაზე, აღარ გაუშვა იგი და ისე მოიქცა, როგორც ღვთის ანგელოზმა უბრძანა. თავისით არაფერს წყვეტდა იოსები, ღვთის ნების მორჩილი იყო და ამიტომაც დიდებით შემოსა უფალმა როგორც მიწაზე, ასევე ზეცაში. ჩუმად და ფარულად ემსახურა იგი ღმერთს, ხოლო ღმერთმა ცხადად განადიდა და ცათა სასუფევლის ღირსი გახადა არა მხოლოდ ის, არამედ მისი ძეებიცა და ასულებიც. რომელი მამა ისურვებდა უფრო მეტს, ვიდრე იმას, რომ მისი შვილი ქრისტეს მოციქული ყოფილიყო?! ხოლო იოსების ორი შვილი ქრისტეს მოციქული იყო. ასე ადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებსა და მორჩილებს. ჰოი, ყოვლად დიდებულო უფალო, მართალი იოსების ღმერთო, შეგვეწიე ჩვენც, ცოდვილებს, რომ გვიყვარდეს შენი სიმართლე და მხოლოდ შენი შიში გვქონდეს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორციელად შობაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უფლის, ღვთის ძის, შობის შესახებგამოვედი მამისაგან და მოვედი ამ სოფლად (იოან. 16:28) ძმებო, ძე ღვთისა, ერთარსი მამისა, საუკუნეთა უწინარეს მამისაგან შობილი უდედოდ, დროში დედისაგან იშვა უმამოდ. პირველი შობა ყოვლადწმიდა სამების მიუწვდომელი საიდუმლოებაა მარადისობაში, მეორე შობა კი - ღვთის ყოვლადძლიერებისა და კაცთმოყვარეობის მიუწვდომელი საიდუმლო დროში. უაღმატებულესი საიდუმლოება დროში შეესაბამება უაღმატებულეს საიდუმლოებას მარადისობაში. ამ უდიდესი საიდუმლოს გონების უმცირესი სინათლით წვდომა შეუძლებელია, ძმებო, ამიტომ დავკმაყოფილდეთ იმის ცოდნით, რომ ჩვენი ხსნა არ მოდის არც ადამინისგან და არც მიწიდან, არამედ ღვთიური უხილავი სამყაროს უაღმატებულესი სიმაღლეებიდან. ასეთია ღვთის მოწყალება და ასეთია ადამიანის ღირსება, რომ თავად ძე ღმერთი გარდამოხდა მარადისობიდან დროში, ზეციდან მიწაზე, დიდების ტახტიდან მწყემსთა გამოქვაბულში - რათა ეხსნა ადამიანები, ცოდვებისაგან განეწმინდა და დაებრუნებინა სამოთხეში. იშვა იგი მამისაგან, რომელთანაც ყველაფერი გააჩნდა და მოვიდა ამქვეყნად, რომელსაც მისთვის არაფრის მიცემა არ შეეძლო. გამოქვაბულში იშვა უფალი, რათა ეჩვენებინა, რომ მთელი სამყარო ის ბნელი გამოქვაბულია, რომლის განათებაც მხოლოდ მას შეეძლო. ბეთლემში იშვა უფალი (ხოლო ბეთლემი „პურის სახლს“ ნიშნავს) - რათა ეჩვენებინა, რომ მხოლოდ ის არის „ცხოვრების პური“ ღირსეულთათვის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მარადიულო ძეო ცოცხალი ღვთისა და ძეო ქალწულ მარიამისა, გვაკურთხე ჩვენ და და აღგვავსე შენით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა.
მღვდელმოწამისა და აღმსარებელისა ეფთვიმი სარდიელი ეპისკოპოსისა (†840). ღირსი კონსტანტინე სინადელისა(VIII); ღირსი ევარესტ სტუდიელისა(825); ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა უთხრა მარიამმა: აჰა, მხევალი უფლისა (ლუკ. 1:38)აი, ძმებო, ჭეშმარიტად მხევალი უფლისა! თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც საკუთარ ნებაზე წინ თავისი ბატონის ნებას აყენებს, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული პირველია უფლის მხევალთა შორის; თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც განუწყვეტლივ მთელი გულმოდგინებით შესცქერის თავის ბატონს, მაშინ წმიდა ქალწული ისევ პირველია უფლის მხევალთა შორის; და თუ ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც მორჩილად და უსიტყვოდ ითმენს ყველა გულისტკივილსა და სიმძიმეს, რადგან ჯილდოს ელის ბატონისაგან, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ და ისევ პირველი და ყველაზე აღმატებულია უფლის მხევალთა შორის. ყოვლადწმიდა მარიამისათვის მნიშვნელოვანი იყო არა ის, რომ მოსწონებოდა წუთისოფელს, არამედ ის, რომ მოსწონებოდა ღმერთს; მისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო არა ის, როგორ ემართლებინა თავი სამყაროს წინაშე, არამედ მხოლოდ ის, თუ როგორ გამართლდებოდა ღვთის წინაშე. წმიდა ქალწულს – თვით მორჩილებას, ყურადღებასა და სიმდაბლეს – სრული უფლება ჰქონდა ამგვარად ეპასუხა ღვთის ანგელოზისათვის: „აჰა, მხევალი უფლისა!“ უმაღლესი სრულყოფილება და უდიდესი პატივი, რომელსაც შეიძლება მიაღწიოს ქალმა დედამიწაზე - ეს არის იყოს უფლის მხევალი. ეს სრულყოფილება და ეს პატივი ევამ ადვილად დაკარგა სამოთხეში, ღვთისმშობელმა მარიამმა კი სამოთხის გარეთ მოიპოვა უდიდესი შრომის წყალობით. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით, უფალო იესო ქრისტე, შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწული მარიამის შესახებადიდებს სული ჩემი უფალსა (ლუკ. 1:46)ძმებო, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ჩაწერილი სახარებაში და ყველა მათგანი ღვთის დიდებას უკავშირდება. წმიდა ქალწული მდუმარე იყო ადამიანებთან, მაგრამ მისი სული გამუდმებით ესაუბრებოდა ღმერთს. განუწყვეტლივ, ყოველ დღე და ყოველ წამს, პოულობდა წმიდა მარიამი მიზეზს ედიდებინა ღმერთი. ოჰ, რამდენი შესანიშნავი წიგნი დაიწერებოდა, რომ გვცოდნოდა და ჩაწერა შეგვძლებოდა, თუ როგორ აქებდა და ადიდებდა იგი მთელი ცხოვრება უფალს! მაგრამ იმ ერთადერთი სადიდებლის მიხედვითაც კი, რომელიც მარიამმა წარმოთქვა ელისაბედის, თავისი ნათესავის, წინაშე (რომელიც დედა იყო დიდი წიანსაწრმეტყველის, იოანე ნათლისმცემლისა), ყოველ ქრისტიანს შეუძლია შეაფასოს, თუ რაოდენ კეთილსურნელოვანი და ღვთივსათნო ყვავილი იყო მისი წმიდა სული. ეს მხოლოდ ერთი საოცარი საგალობელია ღვთისმშობლის სულისა, რომელმაც სახარების საშუალებით მოაღწია ჩვენამდე, მაგრამ ასეთი საგალობლები მრავლად იყო ყოვლადწმიდა ქალწულის ცხოვრებაში. მან ბევრად ადრე, ვიდრე სახარებას მოისმენდა თავისი ძის ბაგეებიდან, უკვე იცოდა როგორ ესაუბრა და როგორ ედიდებინა ღმერთი. ეს ცოდნა მას სულიწმიდის მიერ ჰქონდა, რომლის მადლიც, როგორც წმიდა წყალი წმიდა ჭურჭელში, განუწყვეტლივ გადმოდიოდა მასზე. იგი თავისი სულის საგალობლებით მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ადიდებდა ღმერთს, ამიტომ ღმერთმაც განადიდა ის ქერუბიმებსა და სერაფიმებზე მეტად. და ჩვენც, ცოდვილებს, ასევე განგვადიდებს უფალი თავის სასუფეველში, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ ჩვენი ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ვადიდოთ ღმერთი საქმით, სიტყვით, ზრახვითა და ლოცვით.ჰოი, ყოვლად წმიდაო და კურთხეულო ღვთისმშობელო, დაგვიცავი ჩვენ შენი წმიდა ლოცვით. ქება და დიდება შენ და შენს ძეს, უფალ იესო ქრისტეს, უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა 20 000-თა, ნიკომიდიის ეკლესიაში დამწვართა და სხვათა (†302); ეკლესიის გარეთ ვნებულთა: გლიკერი ხუცი, ზენონ, თეოფილე დიაკონი, დოროთე,მარდონი, მიგდონი დიაკონი, ინდისე, გორგონი, პეტრე, ექვთიმე, აგათია, დომნა, თეოფილე და სხვა.(302).მოციქულ 70-თაგანი ნიკანორისა(34).ღირსისა სიმონ მირონმდინარისა, სიმონოპეტრას მონასტრის ქტიტორისა (†1257). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებუთხრა მისმა დედამ მსახურებს: რასაც [იგი] გეტყვით თქვენ, გააკეთეთ (იოან. 2:5)აი, რა უნდა უხაროდეს ყველა მორწმუნეს: ის, ვინც ყველაზე ახლოს არის ქრისტე მაცხოვართან ზეცაში, როგორც იყო ეს დედამიწაზე, ზრუნავს მორწმუნეთათვის, ეცხადება მათ, ეხმარება და რჩევას აძლევს: „ყველაფერი, რასაც გეტყვით თქვენ ჩემი ძე და ღმერთი, აღასრულეთ“. ასეთი რჩევა მისცა მან მსახურებს ნადიმის დროს კანაში, მსახურებმა დაუჯერეს და სასწაული იხილეს. სახარებაში ჩაწერილი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიერ წარმოთქმული ეს რამდენიმე სიტყვა ძვირფასი შეგონებაა ჩვენთვის, კერძოდ, ესაა სახარებისეული ერთადერთი სწავლება, რომელიც ღვთისმშობელმა მისცა ადამიანებს წუთისოფელში ცხოვრების განმავლობაში. „რასაც იგი გეტყვით, გააკეთეთ!“ თითქოს ამით სურდა ეთქვა: „მან ყველაფერი იცის. მას ყველაფერი ძალუძს. მას ყველანი უყვარხართ. ამიტომ სხვაგან ნუ დაიწყებთ ცქერას, არამედ მას უსმინეთ და მას დაუჯერეთ“. წმიდა მარიამმა გაითავისა საკუთარი მოვალეობა ამ ქვეყნად, რომ უნდა ეცხოვრა ქრისტესთვის და როგორც სიცოცხლის წყაროსკენ, ქრისტესკენ მიეთითებინა სხვებისთვის. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა ნებაყოფლობით განაგრძო ამ მოვალეობის შესრულება ზეციდან. იგი ეკლესიის მთელი ისტორიის განმავლობაში ასწავლიდა მორწმუნეებს ეკეთებინათ ის, რაც თქვა ქრისტემ. და დღესაც თავისი ზეციური დიდებიდან საიდუმლო გარდამოსვლით ევლინება მორწმუნეებს, რათა ასწავლოს, რომ აღასრულონ ის, რაც გვამცნო ქრისტემ. ეს მისი კურთხევაა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კურთხევა. იგი შედგება არა ოთხი სახარების, არამედ ოთხი სიტყვისაგან: „რასაც ის იტყვის, შეასრულეთ!“ჰოი, ძმებო, დავუჯეროთ ღვთისმშობელს! დავუჯეროთ მას, როგორც დედას და უფრო მეტადაც, ვიდრე მშობელ დედას, რადგან მას ჩვენთვის უმეტესი სიკეთე სურს, რაც არის მისი ძის მარადიულ სასუფეველში დამკვიდრება. ჰოი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, დაგვეხმარე, რომ აღვასრულოთ შენი ძის სიტყვები. ქება და დიდება შენ და მას უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა მამათა: იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა-ფსალმუნთა მთქმელისა და მოციქულისა იაკობისა-ძმისა უფლისა; 14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ქრისტესთვის მოწყვეტილთა(†I); ღირსისა მარკელისა, "მღვიძარეთა" მონასტრის იღუმენისა (†485). ღირსი თეოდოზ აღმსარებლისა. სტუდიელის(818); გიორგი ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა(850-891); ღირსთა მარკოზ მესაფლავე, თეოფილე და იოანესი, კიევო-პეჩორელთა ღირსი აილერან ბრძენისა, ირლანდიელისა(665). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა თვით შენს სულშიც გაივლის მახვილი (ლუკ. 2:35)ვის შეუძლია, ოდნავ მაინც, მოთმინებაში შეედაროს უფალს, ან მის ყოვლადწმიდა მშობელს, რომელმაც მრავალი ტანჯვა დაითმინა დედამიწაზე?! ჭაღარით მოსილმა მოხუცმა სვიმეონმა წინასწარმეტყველურად განჭვრიტა თუ რა ტკივილები ელოდა ქალწულ მარიამს მომავალში და ეს ტკივილები სულში მახვილის გავლას (ჩაცემას) შეადარა. პირველად მახვილმა განვლო ქალწულის სულში, როცა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან, ხოლო მართალმა იოსებმა კი ეჭვი შეიტანა მასში; მეორედ - როდესაც იძულებული გახდა ჰეროდეს მახვილს გაქცეოდა ეგვიპტეში; მესამედ... მეოთხედ... მეათედ... და კიდევ მრავალჯერ... - როცა ხედავდა იუდეველი უხუცესების ბოროტებასა და მზაკვრობას თავისი ძის წინააღმდეგ, როდესაც იესო ქადაგებდა და სასწაულებს აღასრულებდა ხალხში; მაგრამ ყველაზე ბასრმა მახვილმა განვლო მის სულში მაშინ, როდესაც თავისი ძისა და უფლის ჯვრის ქვევით იდგა. სწორედ ეს მახვილი განჭვრიტა და იწინასწარმეტყველა წმიდა მოხუცმა სვიმეონმა. დიდებული და ამაღელვებელია ღვთისმშობლის დუმილი, რომლითაც ის, როგორც კრეტსაბმელით, ფარავდა თავის ტკივილს, თავისი გულის ყველა ჭრილობას. ამ უამრავი ტკივილის წყვდიადში, რომელმაც მის წმიდა გულში დაისადგურა, მაინც ანათებდა რწმენის ჩაუქრობელი ლამპარი და იმედი და ერთგულება ღვთისა. წარმოუდგენელი კეთილშობილებაა უფლის მხევლისა! იგი ნათლად ხედავდა საკუთარ თავს ადამიანების ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში, წინასწარმეტყველებთან კითხულობდა თავის შესახებ, ანგელოზებთან – ღვთის მაცნეებთან საუბრობდა, ამიტომ ყველაფერი, რაც მასზე მოიწეოდა - სიხარული იქნებოდა თუ სატანჯველი - იცოდა, რომ ღვთისგან ეშვებოდა მასზე, ამიტომ არ ხარობდა სიხარულში და ტანჯვაში არ დრტვინავდა, არამედ დუმდა და ყველაფერს გულში ინახავდა.ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღვთისმშობელო ქალწულო, შეგვეწიე, რომ ვიყოთ შენსავით ღვთის ნების მორჩილნი. ქება და დიდება შენ მიერ შენს ძესა და უფალს უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა ანისია თესალონიკელისა (†285-305); მღვდელმოწამე ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (†IV). მოციქულ 70-თაგანი ტიმონასი; მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელისა(311); ღირსი თეოდორა კესარიელისა; ღირსი თეოდორა კონსტანტინეპოლელისა(940); ღირსმოწამე გედეონ ათონელისა (1818) და ანისი, თესალონიკელი ეპისკოპოსისა(406-407); მაკარი; მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებუზენაესის წმიდანები მიიღებენ სამეფოს და უკუნითი უკუნისამდე იმეფებენ (დან. 7:18)წუთისოფელში დამცირებული და შევიწროებული წმინდანები მარადიულად იმეფებენ ცათა სასუფეველში. ისინი, უკანასკნელნი დედამიწაზე, ზეცაში იზეიმებენ როგორც პირველები. მშიერნი და მწყურვალნი წარმავალ სამეფოში, ტანშიშველნი და ფეხშიშველნი, მაძღარნი იქნებიან წარუვალ სამეფოში და სამეფო სამოსით იქნებიან შემოსილი, როგორც უფლისწულები. წარმავალ სამეფოში უცხონი იმეფებენ თავიანთ, უხრწნელ, სამეფოში. ეს სამეფო უკანასკნელი და ერთადერთია, რომელსაც სამეფო შეიძლება ეწოდოს, რადგან სხვა ყველა წარმავალი, დროებითი, ყალბი და ამაოა. მარადიული სამეფოსთვის ყველა (დედამიწაზე ყველა დროსა და ყველა სამეფოში მცხოვრები) არის მოწოდებული. ესენი არიან ქრისტეს შვილები – მაცხოვრის ძეები და ასულები; ესენი, მიწიერი ცხოვრებიდან ზეციურში გადანაცვლებულნი, კვლავაც მეფობენ, მაგრამ ჯერ სრულად არ არის მათი მეფობის დიდებულება წარმოჩენილი. ეს დიდებულება ნაჩვენები იქნება ქრისტეს – ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულის – მეორედ მოსვლის შემდეგ. მაშინ სრულად გამოცხადდება წმიდათა სასუფევლის მთელი დიდებულება, რომელიც ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს, მარადიული სამეფოა და რომელიც უცვლელი იქნება სამარადისოდ და უკუნისამდე. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმიდათა სამეფოს შემოქმედო, მოწყალე იქმენ ჩვენ, ცოდვილთა, მიმართ და მოგვამზადე შენი წმიდანების მარადიული სამეფოსთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მელანია რომაელისა (†439); ღირსისა საბიანასი, სამცხის მონასტრის წინამძღვრისა (†XI). ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, წმ. წერილთა გნმმარტებლისა(107). დოსითეოზ აღმსარებლისა, ზაგრებელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებშეებრძოლებიან კრავს, მაგრამ კრავი გაიმარჯვებს მათზე (გამოცხ. 17:14)ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ, ძმებო, კრავის გამარჯვებით ყველა მხეცზე! კრავი გაიმარჯვებს ლომებსა და ვეფხვებზე, მგლებსა და მელიებზე, გიენებსა და გველებზე! მაგრამ ვინ მოისმინა ეს და ვინ იხილა? მოისმინა ჩვენმა ყურებმა და იხილა ჩვენმა თვალებმა. კრავი იესო ქრისტეა, ხოლო მხეცები – მისი ხილული და უხილავი მტრები. კრავია გამარჯვებული ჩვენს დროშიც და კრავი იქნება გამარჯვებული მომავალშიც, თვით უკანასკნელ დღემდე. მან გაიმარჯვა, იმარჯვებს და გაიმარჯვებს ყველა ამქვეყნიურ მეფესა და მმართველზე, რომელთაც მხეცის ზნე აქვთ, გაიმარჯვებს მათ მეომრებსა და დაქირავებულებზე, მათ მაქებრებსა და მიმდევრებზე. აი, ასეთ ძალას ფლობს მშვიდი და თვინიერი ღვთის კრავი! ოჰ, ჩემო საბრალო ძმებო, ნუ შეშინდებით, ნურც შეშფოთდებით და დაეჭვდებით: ყველაზე დიდი გამარჯვებული არის თქვენი წინამძღოლი, შემწე და მეგობარი. იგი კრავად იწოდება, რათა გვასწავლოს ვიყოთ ისეთივე, როგორიც არიან კრავები - მდუმარენი, თვინიერნი, უბოროტონი, მომთმენნი, მზადმყოფნი, რომ თავი გაწირონ გამარჯვებისთვის და მინდობილნი თავიანთი მწყემსის ნებას. და როდესაც ღმერთი კრავთან ერთად არის, მაშინ კრავი ძლიერი არის მგელზე, ძლევამოსილი – ლომზე, მარჯვე – მგელზე და გონიერი – მელაზე, მაგრამ სიმართლეს ვერ შევიცნობთ და საბოლოო გამარჯვებას ვერ ვიხილავთ, თუკი ორივე სამყაროს არ გავითვალისწინებთ. ძმებო, როდესაც ორივე სამყაროს გავითვალისწინებთ, მაშინ გავიაზრებთ მარადიულ ჭეშმარიტებას და უკვდავ გამარჯვებას –კრავი იმარჯვებს და მხოლოდ კრავი!ჰოი, იესო ქრისტე, მეფეო ყოველთა მეფეთაო და ყოველგვარ დაპირისპერებასა და ბრძოლაში გამარჯვებულო, კრავო ღვთისაო, ყოვლადმდაბალო და ყოვლადმოწყალეო, გამარჯვებულ კრავებად გვაქციე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორცითა წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. სამოქალაქო ახალი წელი.
ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია კაბადოკიელ მთავარეპისკოპოსისა (†379). მოწამე ბასილი ანკვირელისა, კესარიას წამებულისა(360-363); წმიდანთა: ბასილისა და ემილიასი-ბასილი დიდის მშობელთა; გრიგოლ, ნაზიანზელი ეპ.-გრიგოლ ღვთისმეტყველის მამისა(373-374) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება, თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთეერიდე ბოროტებას და ჰქმენ კეთილი (ფს. 33:15)ამ სიტყვებით განისაზღვრა მთელი ჩვენი შრომა, რომელიც გვმართებს, რომ აღვასრულოთ მიწაზე და მიწაში, ანუ დედამიწაზე და ჩვენს სხეულში. როგორი უნდა იყოს ჩვენი შრომა? ჩვენ უნდა შევიძინოთ ორი ჩვევა: პირველი - განვეშოროთ ბოროტებას და მეორე - ვაკეთოთ სიკეთე. ხოლო რა არის სიკეთე და ბოროტება, ამას ნაწილობრივ და ბუნდოვნად გვკარნახობს სინდისი, რომელიც ცოდვით არის დამძიმებული, ქრისტეს სწავლება კი მთელი სისრულითა და სიცხადით განგვიმარტავს ამას.რა სურს უფალს ჩვენგან, ძმებო? მას სურს, რომ ჩვენი სულები მუდმივად იყვნენ სიკეთისაკენ მიმართული ისევე, როგორც საკურთხევლები არის ყოველთვის აღმოსავლეთისკენ მიმართული. მას სურს, რომ ბოროტება დავტოვოთ უკან, სიბნელეში, მივიწყების უფსკრულში, წარსულის წყვდიადში და გამუწყვეტლივ ვესწრაფოთ სიკეთეს - ვიფიქროთ სიკეთეზე, გვსურდეს სიკეთე, ვისაუბროთ სიკეთის შესახებ და ვაკეთოთ სიკეთე. უფალს სურს, რომ ვიყოთ აღმშენებლები და არა დამანგრევლები, რადგან ის, ვინც სიკეთეს იქმს, ამით ანადგურებს ბოროტებას, ხოლო ვინც ბოროტებას ანადგურებს, იგი მალე ივიწყებს სიკეთის ძალას და თავად იქცევა ბოროტმოქმედად.„განეშორეთ ბოროტს, მიეახლეთ კეთილს“ (რომ. 12:9), - გვასწავლის ქრისტეს მოციქული. მოიძულე ბოროტება, მაგრამ ნუ მოიძულებ იმას, ვინც ბოროტებას სჩადის, რადგან ის სნეულია. თუ შეგიძლია, უმკურნალე სნეულს, მაგრამ ნუ მოკლავ მას შენი სიძულვილით. იყავი სიკეთის და მხოლოდ სიკეთის მხარეს, რადგან სიკეთე ღვთისგანაა და ის არის საუნჯე ყოველგვარი სიკეთის.ჰოი, სახიერო და ყოვლადძლიერო უფალო, გვასწავლე ჩვენ განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთე შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833). მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ექვთიმე ღმრთისკაცისა(†1953); სულკურთხეული იოვანე ჭყონდიდელი მთავარეპისკოპოსისა (†XI); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (†465-424 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა, კესარია კაბადუკიელისა (†307-323). ღირსთა; აკაკი სასწაულმოქმედისა, მელიტონ ბეირუთელისა(557), თომაიდა ლესბოსელისა და ჟენევია პარიზელისა(500). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ მოიპოვება ცათა სასუფეველი გულით და არა ენითყველა, ვინც მეუბნება მე: უფალო, უფალო, არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ვინც ასრულებს ჩემი ზეცათა მამის ნებას (მთ. 7:21)ძმებო, ცათა სასუფეველი მოიპოვება გულით და არა ენით. გულია საგანძური იმ სიკეთეთა, რომელთა საშუალებითაც მოიპოვება სასუფეველი; მთავარია გული და არა ენა. თუკი საგანძური სავსეა ღვთიური სიკეთეებით - ძლიერი რწმენით, კეთილი იმედით, ნათელი სიყვარულითა და კეთილი საქმეებით, მაშინ ამ სიკეთეთა მაუწყებელი ანუ ენა სანდოა და ტკბილი; თუ საგანძური ცარიელია და არანაირი სიკეთე იქ არ არის, მაშინ მისი მაცნეც ცრუა და უტიფარი. როგორიცაა გული, ისეთივეა საქმეები. ყველაფერი გულზეა დამოკიდებული. ფარისევლობა უსარგებლოა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უსარგებლოა იგი ღვთის წინაშე. „თუ მე მამა ვარ, - ამბობს უფალი წინასწარმეტყველ მალაქიას პირით, - სად არის ჩემი პატივისცემა? და თუ მე უფალი ვარ, სადაა მოწიწება ჩემ წინაშე?“ (მალაქ. 1: 6) ანუ: მესმის, მამას რომ მიწოდებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ, რომ გულით მცემთ პატივს; მესმის, უფალს რომ მიწოდებთ, მაგრამ ჩემ წინაშე მოწიწებას ვერ ვხედავ თქვენს გულებში.ჩვენი ლოცვა: „უფალო! უფალო!“ კარგია და სასარგებლო მხოლოდ მაშინ, როცა ის მლოცველი გულიდან მოდის. თვით უფალი გვასწავლის ვილოცოთ განუწყვეტლივ, მაგრამ არა მხოლოდ ენით, რათა ადამიანებმა გვისმინონ, არამედ, ასევე, გულის დაფარულში საიდუმლოდ, რათა გვისმინოს და დაგვინახოს უფალმა. ყოვლად დიდებულო და საკვირველო უფალო, გვიხსენ ფარისევლობისაგან და ჩანერგე შენი შიში ჩვენს გულებში, რათა განუწყვეტლივ გულით ვილოცოთ შენ წინაშე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286); ღირსი ტიმოთე მესვეტისა (872) ხდა ღირსმოწამე ონოფრე ახლისა(1818); ღირსი რიგობერტ, რეიმსელი მთავარეპისკოპოსისა (746). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციურ მოქალაქეთა შესახებისინი ამ სოფლისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამ სოფლისა (იონ. 17:16)უფალი იესო ქრისტე არ არის ამ სოფლისა, ამ სოფლის მხოლოდ მისი სამოსია. ის არის მხედართმთავარი, რომელმაც ტყვეთა სამოსი გადაიცვა, რათა ტყვეობაში მყოფნი ანუ ცოდვის, მატერიისა და ეშმაკის მიერ დატყვევებულნი გამოეხსნა. და როგორიც არის მხედართმთავარი, ისეთივე არიან მისი მეომრები: ისინი სულით არ არიან ამ სოფლისანი, არამედ არიან თავისუფალნი და არა დატყვევებულნი; არა მსახურები, არამედ ბატონები; არა წარმავალნი, არამედ უკვდავნი; არა დაღუპულნი, არამედ გამოხსნილნი. ასეთია ყველა, ვინც მოწოდებულია ქრისტეს მიერ და ვინც, შეიმეცნა რა უკვდავი ცხოვრება, ნებით უარყო წუთისოფელი, გაჰყვა ქრისტეს და უერთგულა მას ცხოვრების ბოლომდე. აბბა მოსემ ბრძანა: „არავის შეუძლია შეუერთდეს ქრისტეს ლაშქარს, თუ არ იქნება შეუპოვარი, თუ არ მოიძულებს პატივსა და სიმშვიდეს, თუ არ უარყოფს ყოველგვარ ხორციელ სურვილს და არ დაიცავს ღვთის ყველა მცნებას“. მოწოდებული იყო იუდაც, მაგრამ განეშორა ქრისტეს, სამეფო სასახლეს საპყრობილე ამჯობინა, თავისუფლებას – მონობა, უკვდავებას – ხრწნადობა, სულის ხსნას კი – დაღუპვა. ხოლო დანარჩენმა მოციქულებმა (დიდმა თუ მცირემ), ბოლომდე უერთგულეს ქრისტეს და გაიმარჯვეს, რამაც განდიდა ისინი მიწაზეც და ზეცაშიც, ადამიანთა შორისაც და ანგელოზთა წიაღშიც. ამიტომაც აქებენ და აკურთხებენ მათ მიწაზეც და ზეცაშიც. ვინც წუთისოფელმა განადიდა, წუთისოფელთან ერთად დაიღუპება, ხოლო ვინც ქრისტემ განადიდა, ქრისტეს მიერ გადარჩება. ამსოფლიური დიდება სიკვდილია და ქრისტეს მიერ დიდება კი – მარადიული ცხოვრება, რომელიც არასოდეს დასრულდება.უკვდავო უფალო, თუმცა ამ სოფლისანი ვართ ხორცითა და ცოდვებით, მოგვიწოდე შენს ლაშქარში, რომელიც არ არის ამ სოფლის არც სულით, არც ძალით, არც სიბრძნითა და სიყვარულით, რათა, როდესაც წუთისოფლისთვის დავიხოცებით, ვიცხოვროთ შენს მარადიულ სასუფეველში ანგელოზებთან, მოციქულებთან და წმინდანებთან ერთად, შენი წმიდა მოციქულების ლოცვითა და სიყვარულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა თეოპემპტე ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონა მოგვისა (†303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (†350). მიქეა წინასწარმეტყველისა, ღირსი აპოლინარია სვინკლიტიკესი(470); ღირსი ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსი მინასი; ღირსი გრიგოლ აკრიტელისა(820); ღირსმოწამე რომანოზისა(1694-1695). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ქრისტეს გარეშე უძლურნი ვართ ჩემ გარეშე არ შეგიძლიათ არაფრის კეთება (იონ. 15:5)უფალს ჩვევად არ ჰქონდა რაიმეს შესახებ გაზვიადებით ესაუბრა. სამყაროში არავის სიტყვები არ არის ისე უტყუარი, როგორც უფლის სიტყვები. ამიტომ როდესაც უფალი ბრძანებს, რომ მის გარეშე არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლია, ეს ნათქვამი სწორედ ასე უნდა გავიგოთ და მივიღოთ. ის აქ საუბრობს სიკეთის და არა ბოროტების შესახებ; არანაირი სიკეთის ქმნა არ შეგვიძლია ჩვენ ქრისტეს გარეშე, ქრისტეს გვერდის ავლით და ქრისტეს წინააღმდეგ. იგია მფლობელი, მომნიჭებელი და შთამაგონებელი ყოველგვარი სიკეთისა. არანაირი სიკეთე არ არსებობს მის გარეშე და არანაირი ბოროტება არ არსებობს მასში. მე ვარ ვაზი და თქვენ – რტოები (იოან. 15:5), - ბრძანა მან . რა შეუძლიათ რტოებს ვაზის გარეშე? განა შეუძლიათ გაიზარდონ და ნაყოფი გამოიღონ? ცხადია, არა. მხოლოდ გადაყრიან, როგორც ნასხლევს და გახმებიან. ადამიანს შეუძლია იფიქროს, რამდენიც სურს, მაგრამ ის ვერასოდეს მოიფიქრებს ვერცერთ ნამდვილ სიკეთეს, თუ ის არ იქნება ქრისტეში და ქრისტეს მიერ... და თუ ვინმე იტყვის, კეთილ და სასარგებლო საქმეებს აღვასრულებს ქრისტე გარეშეო, იცოდეთ, რომ მისი ეს საქმეები საფუძველშივე შებღალული და გაუკუღმართებულია ან პატივმოყვარეობით, ან შენიღბული თავმოყვარეობით. რადგან ადამიანი ქრისტეს გარეშე იგივეა, რაც რტო ვაზის გარეშე. ეს ჩვენ თავად მან გვითხრა. ვაზი დაფარულია და არ ჩანს, მხოლოდ რტოები ჩანან, თუმცა მტევნები რტოებზე და თვით რტოები ვაზზე არიან დამოკიდებული. ყოველგვარი სიკეთის ვაზი იზრდება მამა ღმერთის გულიდან და ივსება სულიწმიდის სიტკბოთი.ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღვთისგანცხადებაი. ნათლისღებაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
დიდი აიაზმა#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამების საიდუმლოს შესახებვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეციდან: მამა, სიტყვა და სული წმიდა და ეს სამი ერთია.და სამნი მოწმობენ ქვეყანაზე: სული და წყალი და სისხლი, და სამივე – ერთის შესახებ (1იონ. 5:7-8)როდესაც წმიდა წერილს ვკითხულობთ, ყურადღებით უნდა მოვეკიდოთ ყოველ სიტყვას. მაგალითად, ვინც სწრაფად და ზედაპირულად წაიკითხავს, ის ვერ შეამჩნევს იმ განსხვავებას, რომელსაც მახარებელი აღნიშნავს ზეციურ სამსა და მიწიერ სამს შორის. ზეციური სამის შესახებ იგი ბრძანებს: ეს სამი ერთია, მიწიერი სამის შესახებ კი ამბობს: და სამივე ერთის შესახებ. ხოლო ერთარსად ყოფნასა და ერთის შესახებ ყოფნას შორის დიდი სხვაობაა. მამა, ძე და სულიწმიდა არის ერთარსი, მაშინ როდესაც სული, წყალი და სისხლი არ არის ერთარსი, არამედ ერთის შესახებ მოწმობენ. მტრებსაც შეუძლიათ იყვნენ ერთად, მაგრამ ისინი არ არიან ერთარსი. ასევე, დედამიწაზე ყველა ადამიანი ერთადაა , მაგრამ ისინი ასევე არ არიან ერთარსი. წყალი და სისხლი ადამიანის სხეულს შეადგენს, ხოლო სული ცალკეა. მოციქული გვაუწყებს: „ ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი - ხორცის საწინააღმდეგო“ (გალ. 5:17); ე. ი. ხორცი და სული არ არიან ერთარსი, თუმცა კი ერთად არიან. და როცა ადამიანი კვდება, ეს ერთობა იშლება და მთავრდება. სისხლი და წყალი ერთი მიმართულებით მიდიან და სული კი – სხვა მიმართულებით. მხოლოდ სამება ანუ ღვთიური სამია ზეცაში არა მხოლოდ ერთად, არამედ ერთარსიც. ადამიანის სულის ზეცაშიც არის სამი რამ, რაც არ გულისხმობს ამ სამის ერთობას, არამედ – მათ ერთად ყოფნას, რათა ადამიანს ჰქონდეს ნეტარება როგორც ამქვეყნიურ, ასევე ზეციურ სამყაროში. ეს არის გონების, გულისა და ნების ერთიანობა . სანამ ეს სამი არ გაერთიანდება, მანამ ადამიანი ებრძვის საკუთარ თავსაც და ზეციურ სამებასაც, ხოლო როცა ეს სამი გაერთიანდება, როცა არცერთი შემადგენელი ნაწილი არ ბატონობს და არ არის მსახური, მაშინ ადამიანი აღივსება ერთიანი მშვიდობით, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას (ფილიპ. 4:7), ყოველგვარ სიტყვას, ყოველგვარ განმარტებას, ყოველგვარ შიშსა და ყოველგვარ მწუხარებას. მაშინ ადამიანში არსებული მცირე ზეცა უფრო და უფრო ემსგავსება ღვთის ვრცელი სამყაროს ზეცას და ხატებაცა და მსგავსებაც ღვთისა მეტად ცხადი ხდება ადამიანში.ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვეწიე, რომ იმათი მსგავსი მაინც ვიყოთ, ვინც შენი მსგავსია. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ მორჩილების შესახებიყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა (მათ. 6:10)კურთხეულია იოანე ნათლისმცემელი, რადგან მან სახარება აღასრულა სახარებამდე! იგი უდაბნოში განმარტოვდა და ხორცითაც და სულითაც სრულიად მიენდო ღვთის ნებას. ღვთის ნება აღესრულებოდა როგორც მისი სხეულის მიწაზე, ასევე მისი სულის ზეცაში. ვერც შიმშილმა და ვერც მხეცებმა ვერაფერი ავნეს მის სხეულს უდაბნოში მრავალი წლის განმავლობაში, ვერც მარტოობით ვერ დააზიანა სასოწარკვეთილებამ მისი სული და ვერც ამპარტავნებამ – ზეციური ხილვებით. ადამიანებს არც პურს სთხოვდა და არც ცოდნას, ყველაფერს, რაც სჭირდებოდა, ღმერთი აძლევდა, რადგან სრულიად მიენდო მის ნებას. თვითნებურად ნაბიჯს არ დგამდა არც უდაბნოში და არც მის გარეთ. უხილავი კვებავდა და წარმართავდა მის ცხოვრებას. როდესაც საჭირო გახდა, რომ დაეტოვებინა უდაბნო და მიგებებოდა უფალს, მაშინ, როგორც ნათქვამია, „იყო სიტყვა უფლისა იოვანეს მიმართ“ (ლუკ. 3:2). პატარა ბავშვივით უბრალოდ ჰყვება იგი ზეციურ ძალებთან თავისი ურთიერთობის შესახებ: „და მე არ ვიცნობდი მას (ანუ ქრისტეს), მაგრამ ვინც მომავლინა მე წყლით ნათლის საცემად, მან მითხრა მე: ვისზეც იხილავ სულს, გადმომავალს და დამდგარს მასზე, ის არის, ვინც ნათელს გცემთ სულიწმიდით“ (იოან. 1:33-34). როგორ სათუთად და უბრალოდ საუბრობს იგი ზეციურის შესახებ! მაგრამ როგორი საშიშია იგი, ლომის მსგავსად, როდესაც ადამიანური უსამართლობის შესახებ გამოთქვამს აზრს ჰეროდესა და ჰეროდეას წინააღმდეგ! ბატკანი და ლომი ერთდროულად ცხოვრობს მასში. მისთვის ზეცა ისეთივე ახლობელი და მშობლიურია, როგორადაც დედა ჩვილისათვის. მისთვის ისეთივე ცხადი და ნათელია ღვთის ნება, როგორადაც ზეცაში ანგელოზთათვის.ყოვლადბრძენო უფალო, შენი ნებისამებრ წარმართე ჩვენი ცხოვრება ამ წუთისოფლის უდაბნოში ისევე, როგორც წარმართე ცხოვრება იოანე ნათლისმცემელისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა აბო ტფილელისა (†786); ღირსთა: გიორგი ქოზიბელისა (†625), ემელიანე აღმსარებლისა, კვიზიკოელი ეპისკოპოსისა (†815-ის შემდეგ); და დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (†V). მღვდელმოწამე კარტერისა, კაბადუკიის კესარიელი ხუცესისა(304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონი და ელადი ერისკაცისა; მოწამეთა: იულიანე, კელსი, ანტონი, ანასტასი, ბასილი და მარიონილასი, 7 ყრმისა და 20 მხედრისა(313); ღირსი ელია ეგვიპტელისა, სასწაულმოქმედისა; ღირსი გრიგოლ კიევო-პენორელისა, სასწაულმოქმედისა(1093); მღვდელმოწ. ისიდორე ხუცესისა და მასთან 72 მოწამისა (1472); კვიროს, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა714). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება აუცილებელი სიფრთხილის შესახებ მათთვის, ვინც ფიქრობს, რომ უსაფრთხოდ არისამრიგად, ვისაც ჰგონია, რომ დგას, ფრთხილად იყოს, რომ არ დაეცეს (1კორ. 10:12) მოციქულმა, რომელიც ამ რჩევას გვაძლევს, შესანიშნავად იცოდა ადამიანის ბუნებისა და მისი უძლურების შესახებ. ამას ადასტურებს ყოველდღიური გამოცდილება: საკმარისია, ადამიანი ცოდვის ჭაობიდან წამოდგეს, რომ კვლავ იქით მიიწევს და მასში ვარდება; საკმარისია განიკურნოს ვერცხლისმოყვარეობის სენისაგან, რომ მაშინვე პატივმოყვარეობის ცოდვაში ვარდება; საკმარისია ღატაკს ხელი გაუწოდოს დასახმარებლად, რომ მაშინვე სხვა მხარეს ექაჩება ამპარტავნება; საკმარისია, ცოტა ილოცოს და მაშინვე იმის ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვა არ იცის; ან კიდევ: ეს-ესაა იგრძნო, რომ ღვთის სულს ცხონების გზაზე მიჰყავს იგი და მაშინვე მთელი სამყაროს სწავლებას იწყებს, სანამ ამით, სამწუხაროდ, სრულიად არ განაგდებს თავისგან სულიწმიდას. როდესაც უფალი მოწაფეებს უწინასწარმეტყველებდა, რომ ყველანი უარყოფდნენ და გაიფანტებოდნენ, მაშინ პეტრემ, დარწმუნებულმა თავის სიმტკიცეში, წამოიძახა: „ყველამ რომ გიღალატოს, მე მაინც არ გიღალატებ“. უყურებდა მის გულს უფალი და დაინახა რა, რომ უკვე ჩავარდნილიყო საკუთარ თავზე დიდ წარმოდგენასა და ამპარტავნებაში, უპასუხა: „ამ ღამეს, მამლის ყივილამდე, სამჯერ უარმყოფ მე, პეტრე!“ და თუ ამგვარად დაეცა უფალთან ასე ახლოს მყოფი მოციქული, მაშინ ხომ შეიძლება, რომ ჩვენც იგივე დაგვემართოს? ამიტომ, ძმებო, როდესაც დაცემული წამოვდგებით, როდესაც რომელიმე ცოდვისგან გავთავისუფლდებით და სწორ გზაზე დავდგებით, ეს ღვთის ძალასა და მოწყალებას მივაწეროთ და არა საკუთარ თავს; გავფრთხილდეთ და ღვთის წინაშე ვილოცოთ, რათა კვლავ არ დავეცეთ ან რომელიმე მხარეს არ გადავვარდეთ, არამედ სწორად, პირდაპირ ვიაროთ უფლის გზაზე. ყოვლისმხედველო უფალო, შეგვეწიე, რომ სულით ავმაღლდეთ, და როდესაც ცოდვათაგან დაცემულნი წამოვდგებით, დაგვეხმარე, რომ კვლავ არ დავეცეთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტონელისა (†255/259). სამე წინასწარმეტყველისა; პეტრე, სებასტიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტრატი სასწაულმოქმედისა; ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა სასწაულმოქმედისა(1569); ღირსთა: ბასილი სასწაულმოქმედისა და გრიგოლისა, ადრიანე, კენტერბერიელი იღუმენისა(709) და ბრიტვალდ, კენტერბერიელი მთავარეპისკოპოსისა(731). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოყვასის გადასარჩენად ზრუნვის შესახებ ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს (1 კორ. 10:24)ეს არის ღვთის წმიდანების ცხოვრების პრინციპი წარსულშიც, აწმყოშიც, მომავალშიც და სამარადისოდ. ეს პრინციპი აღშენებითია და საზოგადო. ამ პრინციპს შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ყველაზე სრულყოფილი, ღვთისთვის ყველაზე სათნო და ყველაზე ბედნიერ ადამიანთა ერთობა. ეს მხსნელი პრინციპია ყველა იმ სირთულის დროს, რომელთაც თანამედროვე ადამიანები აწყდებიან და ებრძვიან უშედეგოდ და უიმედოდ. წმიდა ადამიანი ზრუნავს თავის მეზობლებზე, ახლობლებსა და შორეულებზე; იგი დარდობს იმას, თუ სად გაათენებენ ღამეს უსახლკაროები, როგორ დაპურდებიან მშივრები, რითი შეიმოსებიან ტიტველნი; იგი განიცდის და ლოცულობს ღვთის წინაშე, რათა ცხონდნენ მისი მეზობლები, რათა მათი გულები აივსოს ღვთის სიყვარულით და გონება მიმართონ ღვთისკენ; რათა ცოდვილნი მოიქცნენ ცოდვის გზიდან; რათა რწმენაში მერყევნი განმტკიცდნენ სარწმუნოებაში; რათა განმტკიცებულნი მტკიცედ იდგნენ; რათა განსვენებულებმა ღმერთი იხილონ; რათა ცოცხლები სიცოცხლის წიგნში ჩაეწერონ ცათა სასუფეველში. მაგრამ გაფრთხილდით, ძმებო, რადგან მსგავსადვე შეიძლება ვრცელდებოდეს ეშმაკის პრინციპი, გამანადგურებელი და საზოგადოებისთვის საზიანო: და ეს პრინციპია, რომ არავინ იზრუნოს თავი დაიცვას ცოდვისაგან, არამედ ეცადოს, რომ სხვა გარყვნას და გააუბედუროს; არავინ იზრუნოს საკუთარ სულზე, რომ იხსნას იგი, არამედ ეცადოს, რომ სხვისი სული გაააშავოს, ცილი დასწამოს, გააღატაკოს და დაღუპოს; არავინ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ სახლს, არ ააშენოს და განაახლოს, არამედ ყველამ სხვის სახლს უყუროს, რომ როგორმე დაწვას და დაანგრიოს; არავინ უყუროს საკუთარ ბეღელს და არ აავსოს, მაგრამ უყუროს სხვის ბეღელს, რათა გაქურდოს და დააცარიელოს. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეიძლება ესსიკეთის პრინციპი იყოს პრინციპი ბოროტებისაც. ეს ორპირი მახვილია, ერთ მხარეს აგელოზია, მეორე მხარეს – სატანა. შეხედეთ, თუ როგორ გავრცელდა დღეს სატანური სულითა და ფორმით ეს პრინციპი ყველა მიმართულებით.ჰოი, უფალო, სულო წმიდაო, რომელმაც მოციქულის მიერ აუწყე ეს წმიდა სიტყვები წითისოფელს, რათა მათ, როგორც მზის კაშკაშა სხივებმა, გვანათონ და არ დაგვწვან, შეგვეწიე, რომ აღვასრულოთ ისინი სულიერი გააზრებით, ყოვლადწმიდა სამების სადიდებლად და ჩვენი სულების საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (†394/395); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტენელ ეპისკოპოსისა (†601/602); ღირსისა მარკიანე ხუცისა, დიდისა ეკლესიისა აკონომოსისა (†V); თეოფანე ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (†1894); ნეტარისა თეოსებია დედათდიაკონისა, წმ. ბასილი დიდის დისა (†385). თეოფანე დაყუდებული, ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (1894). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმით კმაყოფილების შესახებ, რაც ჩვენთვის აუცილებელიათუ საჭმელი და ტანსაცმელი მოგვეძებნება, ამას დავჯერდეთ (1 ტიმ. 6:8)უფლის მოციქულები სხვებს იმას ასწავლიდნენ, რასაც ცხოვრებაში თავად ასრულებდნენ. თუ ჰქონდათ საკვები და ტანსაცმელი, ამით კმაყოფილდებოდნენ, თუმცა მაშინაც კმაყოფილი იყვნენ, როცა არც საკვები ჰქონდათ და არც ტანისამოსი. მათი კმაყოფილება შინაგანი იყო, ღირებული და იშვიათი, და არა ცხოველური, გარეგანი და უმნიშვნელო. კმაყოფილება გულში ღვთიური სიმშვიდითა და სიყვარულით - ესაა რჩეულთა კმაყოფილება, ესაა მოციქულებრივი კმაყოფილება. დიდ ბრძოლებში გენერლები უბრალო ჯარისკაცებივით იმოსებიან და იკვებებიან და კმაყოფილებას ეძებენ არა სამოსსა და საკვებში, არამედ გამარჯვებაში. გამარჯვება - მთავარია მათთვის, ვინც იბრძვის. და ქრისტიანები, ძმებო, გამუდმებით ბრძოლაში არიან, ბრძოლაში სულის ყოველგვარ მატერიალურზე გასამარჯვებლად, რათა უზემოესი აღემატებოდეს უქვემოესს, ადამიანური – პირუტყვულს. და ასეთ შემთხვევაში ხომ საცაცილოა, იბრძოლო და იზრუნო არა გამარჯვების, არამედ გარეგნობისა და მორთულობისთვის?! ხომ უგნურობაა, ამოსაცნობი ნიშანი მისცე შენს მტერს?! ჩვენი უხილავი მტერი კი ხარობს ჩვენი ამაო სურვილებით და ყოველ ამაო გულისთქმას გვიწონებს, ის ყოველი უმნიშვნელო წვრილმანით ცდილობს დააკავოს ჩვენი გონება და დაგვავიწყოს, რისთვის ვარსებობთ ამქვეყნად. იგი უმნიშვნელოს ყველაზე მნიშვნელოვნად წარმოგვიდგენს, მეორეხარისხოვანს – როგორც უმთავრესს და დამღუპველს, როგორც სასარგებლოს - ოღონდაც ჩვენზე გაიმარჯვოს და სამუდამოდ გაგვანადგუროს. წმიდაო უფალო, ყოვლადძლიერო და უკვდავო, რომელმაც თიხისაგან შეგვქმენი და ცოცხალი სული შთაგვბერე, ნუ დაუშვებ, უფალო, რომ თიხამ დაგვძლიოს! შეეწიე ჩვენს სულს, რათა ყოველთვის უფრო ძლიერი იყოს, ვიდრე თიხა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (†529); თეოდოსია ტრაპეზუნტელი მიტროპოლიტისა (†XIV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიერ განვითარებაში თანმიმდევრობის შესახებუხეში საჭმელი კი მოწიფულთათვისაა განკუთვნილი, რომელთა გრძნობებიც საკმაოდ გაწვრთნილია ჩვევით, რათა კეთილისა და ბოროტის გარჩევა შესძლონ (ებრ. 5:13-14)იმათ, ვინც ხორციელად მსჯელობს ანუ ჯერ კიდევ რძით იკვებება, არ შეუძლიათ კეთილისა და ბოროტის ადვილად გარჩევა. ისინი, ჩვეულებრივ, იმ დასკვნამდე მიდიან, რომ ყველა სარწმუნოება თანაბრად მნიშვნელოვანია; რომ ცოდვა არის სიკეთის ბუნებრივი აჩრდილი; რომ სიკეთეს აუცილებლად თან სდევს ბოროტება. შეუძლებელია, რომ ასეთ არასწორ დასკვნებამდე მივიდეს ნამდვილი ქრისტიანი, რადგან ნამდვილი ქრისტიანი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც აღარ იკვებება რძით და არ ენდობა გრძნობებს, ის უფრო დაკვირვებით მსჯელობს და ამჩნევს ბევრად უფრო სიღრმისეულ განსხვავებებს იმ ყველაფერში, რაც არის გარშემო და რაც არსებობს. ქრისტიანისთვის ჭეშმარიტებას წარმოადგენს „გამოცხადებაში“ მოცემული ცხადი სწავლება, თუ როგორ უნდა განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან, თუმც იგი მაინც საჭიროებს ხანგრძლივ და რთულ შრომას, რათა, როგორც სრულყოფილმა, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში განსაზღვროს რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. მისი ეს ცოდნა შეგრძნებად უნდა იქცეს, რათა ის სანდო და უტყუარი იყოს. სიკეთეცა და ბოროტებაც ადამიანის გულთან შეხებას ცდილობს, ამიტომ ადამიანი მიჩვეული უნდა იყოს გულით იგრძნოს და დაუყოვნებლივ გაარკვიოს თუ რა უახლოვდება მას, სწორედ ისე, როგორც ენით გრძნობს სწრაფად მლაშესა და უმარილოს, ტკბილსა და მწარეს. ვეცადოთ, ძმებო, ყოველდღიურად და ყოველ წუთს სრულვყოთ ჩვენი გული, რათა მან ყოველთვის შეძლოს სიკეთისა და ბოროტების გარჩევა. ყველაფერი, რაც გარშემო ხდება, კითხვას აჩენს ჩვენ წინაშე: რა არის სიკეთე და ბოროტება? შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ თავს ხდება, ხდება იმიტომ, რომ შევძლოთ გავარკვიოთ რა არის სიკეთე და ავირჩიოთ ის. ასე რომ, დღეში ასჯერ მაინც გვიწევს ამ გამოცდის ჩაბარება. ვისაც თვალები აქვს, რომ დაინახოს, დაე, დაინახოს! ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, აღგვინთე გულები შენი სიკეთით, გვასწავლე განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან და განგვამტკიცე, რათა ყოველთვის სიკეთე ავირჩიოთ, ხოლო ბოროტება უარვყოთ – სადიდებლად შენდა და საცხონებლად ჩვენდა, კაცთმოყვარეო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (†218/226); საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (†1237). მოწამე მერტი მხედრისა(284-305); მოწამე პეტრე, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); ღირსი ევპრაქსია ტაბენისელი ეგვიპტეში მოღვაწისა(393); საბა, სერბი მთავარეპისკოპ.(1237). ღმრთისმშობლის ხატთა: "დაუჯდომელისა" და "ძუძუსმაწოვებელი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ღვთისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია და ადამიანისთვის - ღმერთი რადგანაც თქვენსას კი არ ვეძებ, არამედ - თქვენ (2 კორ. 12:14)ამ სიტყვებით, რომელთა წარმოთქმა მოციქულის მოყვასისადმი ცეცხლოვან სიყვარულს შეეძლო მხოლოდ და მხოლოდ, გამოთქმულია ქრისტიანის დამოკიდებულება ღმერთთან და ღმერთისა – ქრისტიანთან.ღვთის სიყვარულს შეეძლო ეთქვა: „შენ, ქრისტიანო, მარხულობ ჩემ გამო, მოწყალებას გასცემ, გულმოდგინედ ლოცვებს აღავლენ, ეკლესიებს აშენებ, ჩემ გამო შესაწირავს გასცემ და მრავალ სხვა კეთილ საქმეს აღასრულებ. ეს ყველაფერი კარგია და მოსაწონია ჩემთვის, მაგრამ ამ ყველაფერზე ძვირფასი შენ ხარ ჩემთვის. ამათგან არ ვეძებ არაფერს, არამედ დაგეძებ შენ, მხოლოდ შენ“. ქრისტიანის სიყვარულს კი შეეძლო ეთქვა: „უფალო, შენ ჯანმრთელობას მაძლევ - და ეს კარგია. შენ სინათლესა და წვიმას გვაწვდი, ჭექა–ქუხილით ჰაერს განწმენდ - და ეს კარგია. შენ მაძლევ სიმდიდრეს, სიბრძნეს, დღეგრძელობას, შთამომავლობასა და მრავალ სხვა უთვალავ სიკეთეს. შენ უხვად მმასპინძლობ ამ ცხოვრების ტრაპეზზე და ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მე ამ ყველაფერს მადლიერებით ვიღებ, მაგრამ, საბოლოოდ, ეს მხოლოდ შენი სამოსის კიდეა; ამათგან არ ვეძებ არაფერს, უფალო, არამედ შენ, მხოლოდ შენ დაგეძებ.“ ო, ძმებო, ღმერთი ის არ არის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით; და არც ადამიანი არის ის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით. ის, რაც ხილულია მთელ სამყაროში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ღვთისა, და ის, რაც ხილულია ხორციელ სამოსში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ადამიანისა. ძმებო, ღმერთი ისეთი სიყვარულია, რომ ზეცას სწევს მიწამდე, ხოლო ადამიანი – ისეთი სიყვარული, რომ მიწას სწევს ზეცამდე. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, ყოვლის შემოქმედო და ყოვლისა მპყრობელო, კიდევ უფრო მეტად დაამკვიდრე შენი ცხოველსმყოფელი სული ჩვენში, რათა ვიცოცხლოთ, ვიცოცხლოთ მარადიულად, შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი, ბელგრადელთა(†314/315). მოწამეთა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა(309-311); ღირსი იაკობ, ნისიბიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მაქსიმე კავსოკალივიტისა, ათონელისა(1320). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცათა სასუფევლის შესახებ, რომელიც ჩვენშიასასუფეველი ღვთისა თქვენშია (ლუკ. 17:21)ყველაფერი, რაც ღვთისაა, აღბეჭდილია უკვდავებით. ღვთის სამეფოც უკვდავი სამეფოა. მაშასადამე, თუ გვსურს უკვდავების ჰაერით ვისუნთქოთ, მაშინ ჩვენ შიგნით უნდა ჩავიხედოთ, საკუთარ გულში, ღვთის სამეფოში. ჩვენ გარეთ კი წუთისოფლის ჰაერია, ჰაერი წარმავალი და ხრწნადი, რომელშიც სულს სუნთქვა უჭირს. წუთისოფლის სამეფო გრძნობების სამეფოა, ამიტომ იგი უცხოა ჩვენი სულისთვის. რატომ სურთ ადამიანებს დიდხანს ყოფნა უცხო გარემოში? იშვიათად და უხალისოდ რატომ მიდიან საკუთარ სახლში? ყოველ ჯერზე, როდესაც წუთისოფლის სამეფოს შესახებ ვსაუბრობთ, ვსაუბრობთ უცხო გარემოს შესახებ. როდესაც გრძნობებით ვცხოვრობთ, იმ ადამიანს ვემსგავსებით, რომელიც მთელი დღე კარდაკარ დადის და საღამოს მხოლოდ დასაძინებლად ბრუნდება სახლში. ამგვარად, ჩვენს უძილობას სიკვდილს ვუძღვნით, უკვდავებას კი – ძილს! საკუთარ თავთან მხოლოდ ძილის დროს ვბრუნდებით, მაგრამ ჩვენი ძილიც ჩვენს სინამდვილეს ასახავს, ანუ მაშინაც კი, როდესაც სახლში ვიმყოფებით და გვძინავს, სიზმარშიც სხვების სახლებს ვხედავათ; ჩვენი სიზმრები ხორციელია, რადგან ჩვენი რეალობაც ხორციელია. ასე რომ, უცხო გარემოში ვართ, ჩვენ რეალურ ცხოვრებაშიც უცხონი ვართ და ძილშიც. მუდმივად საკუთარი თავის გარეთ ვართ. უფალს სურს, რომ ჩვენს თავთან დაგვაბრუნოს, საკუთარ სახლში, საკუთარ სამშობლოში. ცათა სასუფეველი ჩვენშია, ჩვენ მიღმა კი უცხო გარემოა. იმისათვის, რომ უცხოობას თავი დავაღწიოთ და ჩვენი ნამდვილი სახლი ვიპოვოთ, სადაც თვით ღმერთს შევხვდებით, უნდა დავბრუნდეთ საკუთარ თავთან, შევიდეთ ჩვენს გულში. აქ ქრისტეა, და აქ სასუფეველია. ჰოი, უფალო, ანგელოზთა და წმიდათა მეუფეო, დაგვანახე შენი სიმდიდრე და შენი სამეფოს სიდიადე ჩვენ შიგნით, რათა უფრო მეტად შევიყვაროთ ის, ვიდრე გვიყვარს წუთისოფელი, ჩვენთვის უცხო სამეფო, ხორციელი, ცვალებადი და წარმავალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებლისა (†IV).
ღირსმოწამეთა მამათა, სინას და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვედილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (†IV-V). ღირსი თეოდულე -ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა; ღირსი სტეფანე, ჰინოლაკოს მონასტრის ამშენებლისა; ღირსი ფელიქს, ნოლანელი ხუცესისა(260). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უხილავი სამყაროს ხედვის შესახებხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს (2 კორ. 4:18) ჩვენ ვხედავთ ამ სამყაროს, ნივთიერსა და წარმავალს, მაგრამ ვჭვრეტთ იმ სამყაროს, სულიერსა და წარუვალს. ჩვენ ვხედავთ ამქვეყნიურ ლხინს, რომელიც ხშირად წყდება ტირილითა და გოდებით და ყოველთვის სრულდება სიკვდილით, მაგრამ ვჭვრეტთ სულიერ სიხარულს ზეცაში, ანგელოზებსა და წმინდანებს შორის, სიხარულს განუწყვეტელსა და მარადიულს. ჩვენ ვხედავთ მართალთა ტანჯვასა და წარუმატებლობას ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დიდებასა და გამარჯვებას იმქვეყნად. ჩვენ ვხედავთ ცოდვილთა მრავალ წარმატებასა და დიდებას ამ ცხოვრებაში, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დამარცხებას, განკითხვასა და გამოუთქმელ ტანჯვას მარადიულობაში. ჩვენ ვხედავთ ღვთის ეკლესიას, ხშირად დამცირებულსა და დევნილს ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მის საბოლოო გამარჯვებას ყველა ხილულ და უხილავ მტერზე.ძმებო, ჩვენ ხშირად ვხედავთ მოძალადეებსა და მძარცველებს, როგორც მმართველებსა და მდიდრებს ამქვეყნად და წმიდანებს - როგორც ღატაკებს, დათრგუნულებსა და დავიწყებულებს, მაგრამ ჩვენ ვჭვრეტთ სხვა სამყაროსაც, სადაც არ იქნება არცერთი მძარცველი და მოძალადე – ცათა სასუფეველს, წმიდასა და მარადიულს, სადაც მხოლოდ წმიდანები იმეფებენ.ჰოი, მრავალმომთმენო და მრავალმოწყალეო უფალო, აგვიხილე სულიერი თვალი, რათა ვიხილოთ რა გველის ამ ხანმოკლე ცხოვრების შემდეგ და შევეცადოთ დავიცვათ შენი მცნებები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსთა: ამბა პავლე განშორებულისა, თებაიდელისა (†341) და ათანე გლახაკისა (†V); წმიდისა დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (†774); წმიდათა: სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (†iV). ღირსმოწამე პანსოფი ალექსანდრიელისა(249-251); ღირსთა; პროხორე პშინელისა(1067); და გაბრიელ ლესნოველისა(1105); გერასიმე, ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1714); ღირსი იტა, ლიმერიკელი იღუმენიასი, ირლანდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გამარჯვების მომტანი რწმენის შესახებრადგანაც ყველა, ვინც ღვთისაგან არის შობილი, სძლევს ამ ქვეყანას; და ეს არის ძლევა, ქვეყნის მძლეველი: ჩვენი რწმენა (1იოან. 5:4)უფალი იესო ქრისტე იმარჯვებს წუთისოფელზე. ძმებო, ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. მოციქულებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. წმიდანებმა, ქალწულებმა და მოწამეებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა.ძმებო, არაფერია წუთისოფელში ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე ძლიერი. მახვილები, რომლებიც აღიმართნენ ამ ამ სარწმუნოების თავზე, დაბლაგვდნენ და დაიმსხვრნენ, ქრისტიანობა კი დარჩა; მეფეები, რომლებიც ამ რწმენის წინაააღმდეგ იბრძოდნენ, წყევლის ქვეშ დაიხოცნენ თავიანთი ბოროტმოქმედების გამო; სამეფოები, რომლებიც იბრძოდნენ ამ რწმენის წინააღმდეგ, განადგურდნენ; ქალაქები, რომლებიც უარყოფდნენ ამ რწმენას, ნანგრევებად იქცნენ; ერეტიკოსები, რომლებიც ამახინჯებდნენ ამ რწმენას, სულითაც და ხორცითაც წარწყმდნენ და ანათემას გადაცემულებმა დატოვეს ეს წუთისოფელი, ქრისტიანობა კი დარჩა. ძმებო, თუ წუთისოფელი შემოგვიტევს თავისი საცდურებით - გარეგნული სილამაზისა და სიმდიდრის საცდურით, სიამოვნებათა და წარმავალ დიდებათა საცდურით - რწმენის გარდა რითი შევეწინააღმდეგებით მას, რითი გავიმარჯვებთ? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან იგი ბევრად უფრო მეტს ფლობს, ვიდრე წუთისოფლის ყველა სიკეთე ერთად.თუკი წუთისოფლის ყველა საცდური თავის მეორე მხარეს გვიჩვენებს (როცა სილამაზე სიმახინჯედ წარმოჩნდება, ჯანმრთელობა - სნეულებად, სიმდიდარე - სიღატაკედ, დიდება - სირცხვილად, ძალაუფლება – დამცირებად), როგორ დავძლევთ ამ უბედურებას, ამ ხრწნადობას, ამ სისაძაგლესა და სიმყრალეს, როგორ ავიცილებთ სასოწარკვეთილებას? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან ის ქრისტეს სასუფევლის მყარი და წარუვალი ღირებულებების შესახებ გვასწავლის.თუ სიკვდილი თავის დამანგრეველ ძალას გამოავლენს ჩვენს მეზობლებზე, ნათესავებზე, მეგობრებზე, ჩვენს ყვავილებზე, ნათესეზე, ჩვენი ხელით ნამოქმედარზე, და ბოლოს, როდესაც თავის მმუსვრელ კბილებს ჩვენკენ მოატრიალებს, - როგორ დავძლევთ სიკვდილის წინაშე შიშს და როგორ შევაღებთ სიცოცხლის კარიბჭეს, რომელიც სიკვდილზე ძლიერია, თუ არა ამ რწმენით? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან მისთვის ცნობილია აღდგომისა და მარადიული ცხოვრების შესახებ.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გამარჯვებულო წუთისოფელზე, შეგვეწიე, რომ ჩვენც გავიმარჯვოთ მასზე ჩვენი შენდამი რწმენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზისა მიერ (I). მოწამეთა:პევსიპე, ელასიპე, მესიპე და მათი დიდედის ნეონილასი და მათთანა: ნეონი, ტურვონი და იოვილასი(161-1800; მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა; ღირსმოწამე დამასკინე ახლისა, ათონელისა(1771); და ღირსი ფურსე ირლანდიელისა, აღმოსავლეთ ინგლისის განმანათლებელისა(650). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ჩვენ ყველანი თავისუფალი ვართ მხოლოდ როგორც ქრისტეს მსახურნიუფლის მიერ მონად ხმობილი აზატია უფლისა, ისევე, როგორც თავისუფლად ხმობილი - ქრისტეს მონაა (1კორ. 7:22)დიდი სიახლე, რომელსაც ქრისტიანობა ყოველდღე უცხადებს წუთისოფელს, ისაა, რომ ყველაფერი სრულად ფასდება არა გარეგნულის, არამედ შინაარსის მიხედვით; საგნები ფასდება არა ფერითა და ფორმით, არამედ მნიშვნელობით, ხოლო ადამიანი ფასდება არა მისი წოდებითა და ქონებრივი მდგომარეობით, არამედ გულით - გულით, რომელშიც ერთმანეთს უკავშირდება გრძნობა, გონება და ნება.წუთისოფლისთვის ამ ახალი სწავლების მიხედვით, მონა არაა ის, ვინც გარეგნულად არის დატყვევებული და თავისუფალი არაა ის, ვინც სხეულით არის თავისუფალი. საერო გაგებით, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში და თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში. ქრისტიანული აზროვნებით კი, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას, ხოლო თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას. და კიდევ: საერო გაგებით, მონაა ის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ასრულებს თავის ნებას და ყველაზე მეტად – სხვის ნებას, თვისუფალი კი ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - სხვის ნებას, ხოლო ქრისტიანული აზროვნებით, მონა არის ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - ღვთის ნებას, ხოლო თავისუფლი – ვინც მეტად ასრულებს ღვთის ნებას და ნაკლებად - საკუთარს.იყო ღვთის მონა - ეს ადამიანისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტი და ღირსეული თავისუფლებაა, ხოლო იყო წუთისოფლისა და საკუთარი ვნებების, ცოდვისა და მანკიერებებისა მონა - ეს მომაკვდინებელი მონობაა. ტახტის მფლობელი მეფეების შესახებ ადამიანი შეიძლება ფიქრობდეს, რომ მათზე მეტად თავისუფალი ადამიანები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა მრავალი მეფე სწორედ ყველაზე მდაბალი და უღირსი მონა იყო. საპყრობილეში მყოფი ქრისტიანების შესახებაც შეიძლება ფიქრობდეს ადამინი, რომ მათზე მეტად საწყალი მონები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა ქრისტიანი მოწამეები საპყრობილეში თავს თავისუფალ ადამიანებად გრძნობდნენ და, სულიერი სიხარულით აღსავსენი, ფსალმუნებითა და გალობით მადლობას სწირავდნენ უფალს. თავისუფლება, რომელიც მწუხარებასთანაა დაკავშირებული, მონობაა და არა თავისუფლება. მხოლოდ ქრისტეში თავისუფლება განაპირობებს გამოუთქმელ სიხარულს, ხანგრძილივი სიხარული კი ჭეშმარიტი თავისუფლების ნიშანია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ერთადერთო სახიერო უფალო, რომელიც თვისუფლებას გვანიჭებ, როცა ყველაზე მეტად გვიახლოვებ! რაც შეიძლება მალე გვაქციე შენს მონებად, რათა აღარ ვიყოთ ბოროტ და უმოწყალო ბატონთა მონები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, მეგვიპტელისა (†356); კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (†395); მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (†1838). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი განსხვავებული სიბრძნის შესახებრადგან სიბრძნე ამა ქვეყნისა სიშლეგეა ღვთის წინაშე (1კორ. 3:19) ასევე უდიდესი სიახლე აუწყა ქრისტიანობამ წუთისოფელს იმის გაცხადებით, რომ სიბრძნე ღვთისა და ღვთის მიერ სხვაა და სიბრძნე წუთისოფლისა და წუთისოფლის მიერ – სხვა. ღვთის სიბრძნე სულიწმიდისაგან არის; ამ სიბრძნით აღივსნენ მოციქულები სულიწმიდის მათზე გარდამოსვლისას. წუთისოფლის სიბრძნე გრძნობებიდან და მატერიიდანაა და სიშლეგეა ღვთის წინაშე, რადგან არ არის შთაგონებული და ბოძებული სულიწმიდის მიერ.წუთისოფლის მთელი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით ხელმძღვანელობს და ყურადღებას არ აქცევს სულიწმიდას, უგნურობაა ღვთისა და მისი ანგელოზების წინაშე. ასეთი სიბრძნე ვერ ხედავს სამყაროს ვერც სულს და ვერც აზრს და მხოლოდ მტვრად აღიქვამს მას, რომელსაც თითქოს შემთხვევითობათა ქარი ხან ერთად აგროვებს და ხანაც სხვადასხვა მხარეს ფანტავს.კაცობრივი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით, ფიქრებითა და ოცნებებით ხელმძღვანელობს, უგნურობაა როგორც ღვთის წინაშე, ასევე მისი ანგელოზებისა და წმიდანების წინაშე, რადგან ის (კაცობრივი სიბრძნე) ადამიანს არ აღიქვამს ღვთის მონათესავე სულიერ არსებად, არამედ მხოლოდ სხეულად – სხეულად გარეგნულად, შინაგანად, ფორმითა და არსით. ეს იგივეა, მაიმუნმა უყუროს რკინიგზის ლოკომოტივს (ელმავალს) და თქვას, რომ ის რკინაა გარედანაც და შიგნიდანაც: რკინა, რომელიც ათბობს; რკინა, რომელიც ექაჩება; რკინა, რომელიც მიმართულებას განსაზღვრავს და რკინა, რომელიც აჩერებს!ძმებო, ვინ შეიძლება აღივსოს ღვთიური სიბრძნით? – უპირველესად, ვინც წუთისოფლის სიბრძნის ანუ სიშლეგისგან თავისუფლდება! ღვთის შეწევნით, ეს ყველა ჩვენგანს შეუძლია. თუ ჩვენ სურვილი და მონდომება გვექნება, საპასუხოდ უფალი შეგვეწევა, რადგან ღმერთი თავადაა სიკეთე, სიბრძნე და სიწმინდე. სახიერო უფალო, ბრძენო და წმიდაო, აღგვავსე ჩვენ შენი ცხოველსმყოფელი სიბრძნით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ათანასესი (†373), კირილესი (†444), და ალექსანდრესი (†326), ალექსანდრიელ პატრიარქთა; მიცვალება კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (†1101); ღირსისა ალექსი მღდელმონაზონისა (შუშანია †1923). ღირსი მარკიანე კვირელისა, განდეგილისა(388); ღირსი ათანასე ვოლოგოდელისა(1550); მართალი ათანასე ნავოლოცკელისა; ღირსთა: კირილე და მარიამისა(1337)-ღირსი სერგი რადინეჟელისმშობელთა; ღირსი მაქსიმე, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(1549); და ღირსი იოაკიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქისა(1235). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საფრთხის შესახებიყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი – ანთებული (ლუკ. 12:35)ეს მცნება იმისია, ვინც იცის ჩვენი სისუსტეების შესახებ და ჩვენი სიკეთე იმაზე მეტად სურს, ვიდრე დედასა და მამას. ეს მცნება ჩვენს კაცთმოყვარე უფალს ეკუთვნის. როდესაც ადამიანი სარტყლის გარეშეა, განა უფრო მეტად მოშვებული არ არის მისი სხეული?! მაგრამ თუ სარტყელს შემოიჭერს, განა მთელი სხეულით წელში გამართული არ არის, როგორც სანთელი?! სწორედ სანთელივით უნდა იყოს აღმართული ჩვენი სული ღვთის წინაშე. მაგრამ როგორ დადგება სული ღვთის წინაშე, თუ თავშეუკავებელი სხეული დამძიმებული იქნება მიწიერი ვნებებითა და ავხორცობით? გაფრთხილდი, რადგან ბარძაყთა შორისაა ხორციელ ვნებათა მთავარი ბუდე. სარტყლის შემოჭერა თავშეკავებით შეზღუდვას ნიშნავს, რათა ვნებებს თავისუფლება არ მიეცეთ. ხორციელად ქამრის შემოჭერა – მიზანი კი არა, საშუალებაა, რათა იოლად მოვთოკოთ ჩვენი გონება, გული და ნება.ხორციელი თავშეკავება მხოლოდ და მხოლოდ დასაწყისი განათლებაა ჩვენი ქრისტიანული ხასიათისა. ამის შემდეგ უმაღლესი განათლების ჯერი დგება, რომლის დროსაც ვსწავლობთ გონების, გულისა და ნების მოთოკვას. როდესაც მოვთოკავთ გონებას, მასში ვეღარ დამკვიდრდებიან ავხორცული აზრები; როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს გულს, მაში ადგილს ვერ იპოვიან ავხორცული სურვილები, და როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს ნებას, მასში ადგილს ვეღარ იპოვიან მხეცური და დემონური ბოროტი სურვილები.ვიწრო გზით შედიან ცათა სასუფეველში, ძმებო. მხოლოდ გონების, გულისა და ნების მოთოკვით შეიძლება აინთოს ყოველგვარ სათნოებათა სანთლები, რომელთა ალიც ღმერთამდე ავა. დიახ, სწორედ ანთებულ სანთლებს შეიძლება შევადაროთ ქრისტიანული სათნოებები.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და უცოდველო უფალო, ყოველგვარ სათნოებათა წყაროო, შეგვეწიე, რათა წელი შემოვისარტყლოთ თავშეკავებით და ვიწრო გზით ვიაროთ შენკენ იმ სათნოებათა ანთებული სანთლებით, რომლებიც შენ დაამკვიდრე წუთისოფელში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, მეგვიპტელისა (†390/391); მარკოზ ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა, ევგენიკოსისა (†23.06 1444); არსენა კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (†953); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელზე გამარჯვების შესახებამ სოფელში ჭირი გაქვთ, მაგრამ გამხნევდით, რადგან მე ვძლიე ამ სოფელს (იოან. 16:33)წუთისოფლის მძლეველი ღმერთი ამ სიტყვებით ასწავლის თავის მიმდევრებს, რომ არ ეშინოდეთ წუთისოფლის. მართლაც, ეს სოფელი ძალიან ძლიერად გვეჩვენება, მაგრამ ის, ვინც შექმნა სოფელი, განა მასზე უფრო ძლიერი არ არის?! ძალიან საშინელია წუთისოფელი იმისათვის, ვინც არ იცის, რომ ღმერთი მართავს სამყაროს, რომ მას აქვს ხელმწიფება ამყოფოს წუთისოფელი ყოფიერებაში იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც სურს და დააბრუნოს არყოფნაში, როდესაც მოისურვებს. ხოლო ვინც ეს იცის, მისთვის ეს სოფელი არ არის საშინელი. უფალ იესო ქრისტესთან შედარებით, წუთისოფელი მხოლოდ სისუსტეებით მოფენილ ქსოვილს გვაგონებს, ხოლო ქრისტეს არ აქვს არცერთი სისუსტე. ვიცნ ეს არ იცის, მისთვის წუთისოფელი საშინელია, ხოლო ვიცნ იცის, მას არ ეშინია წუთისოფლის. წუთისოფელი სავსეა უბედურებებით, ტანჯვით, სამარეებითა და ხრწნის სუნით - ვის ძალუძს ამ ყველაფრის ატანა? მხოლოდ მას, ვისაც გული აქვს ძლიერი. ხოლო ძლიერი გული აქვს მხოლოდ იმას, ვის გულშიც ქრისტეა. წუთისოფელმა სხეული გვასესხა და მის ნაცვლად სულის მიღება სურს ჩვენგან, მაგრამ როგორ გვძლევს ის ჩვენ, თუკი ჩვენ ვიქნებით ქრისტეს მხედრები, რომელმაც სძლია წუთისოფელს?! წუთისოფლის მძლეველი ქრისტე გვაძლევს იარაღს საბრძოლველად, თავისი მაგალითით გვასწავლის ბრძოლას, გვანახებს დაფარულ მტერს, გვიჩვენებს შეტევისა და უკან დახევის გზებს, გვეხმარება თავისი მარჯვენით, გვიცავს ჩახუტებით, საზრდოდ გვაძლევს თავის ცხოველსმყოფელ ხორცს და გვასმევს თავის ცხოველსმყოფელ სისხლს, თანაც გვამხნევებს თავისი მოწოდებით: ნუ გეშინიათ! ასე რომ, ძმებო, განა შეუძლია წუთისოფელს რამე დაგვიშავოს, როცა მისი დამარცხება გარანტირებულია ქრისტეს გამარჯვებით?! ჰოი, უფალო, წუთისოფლის მძლეველო და გამარჯვებულო წინამძღოლო, იყავი ყოველთვის ჩვენ გვერდით, რათა არ გვეშინოდეს და შეგვეწიე, რომ ჩვენც ყოველთვის შენ გვერდით ვიყოთ გულით, გონებითა და სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ეფთიმე დიდისა (†$&#); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944); მოწ.მამათაინნა, პინა და რიმასი(14);მოწამეთა: ბახუსიევსევისი, ევტუქისი და ბასილიდოსი(284-305); ღირსი ექვთიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წყვდიადში ერთადერთი სინათლის შესახებმე ვარ ნათელი სოფლისა (იოან. 8:12)რაც წუთისოფელი და დრო-ჟამი არსებობს, დაბადებულთაგან ვერავინ გაბედა ამ სიტყვების წარმოთქმა. იყვნენ და არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „მე მომაქვს ნათელი!“, მაგრამ ვერავინ გაბედა ეთქვა: „მე ვარ ნათელი!“ მხოლოდ უფალმა იესო ქრისტემ წარმოთქვა ეს სიტყვები გაბედულად და დარწმუნებით. მისმა ხანმოკლე ცხოვრებამ დედამიწაზე და ხანგრძლივმა, დაახლოებით ორიათასწლიანმა, ისტორიამ სრულიად გაამართლა ეს სიტყვები. იგი არის ჭეშმარიტების, სიმართლისა და ცხოვრების ნათელი. ქრისტე არის ჭეშმარიტების ნათელი, რადგან მან საკუთარი თავით გააცხადა ჭეშმარიტება ღვთისა და ადამიანის ნამდვილი ბუნების შესახებ, მანვე გააცხადა დამოკიდებულება ადამიანისა ადამინის მიმართ, დამოკიდებულება ადამიანისა ღვთის მიმართ და დამოკიდებულება ღვთისა ადამიანის მიმართ. ცა და დედამიწა გადავა, ხოლო მისი სიტყვები არ გადავა (მთ. 24:35), რადგან ცაც და დედამიწაც მისი სიტყვით შეიქმნა, ხოლო მისი სიტყვა – მისგანვე არის და მასთან არის მარადიულად და არ გადავა. ქრისტე არის სიმართლის ნათელი, იმიტომ რომ აჩვენა სიმართლის ძალა და ტყუილის უძლურება. მან ეს ცხადად აჩვენა იმ ყველაფრით, რაც თქვა, რაც აღასრულა და რაც თავს გადახდა ცოდვილთა შორის. მან ეს აჩვენა თავისი ეკლესიით ოცი საუკუნის განმავლობაში, ასევე, უამრავი წმინდანისა და წამებულის მიერ. სიმართელე ღმერთს ეკუთვნის და ის არასოდეს დამარცხდება. სიცრუე კი სუსტი არსებების კუთვნილებაა. სიცრუე ხშირად თავს აჩვენებს ხოლმე გამარჯვებულად, მაგრამ სწრაფადვე ჩაესვენება სამარეში. ქრისტე არის ცხოვრების ნათელი. ცხოვრებას ანათებს მისი სიტყვები, მისი საქმეები, მისი გამარჯვება, განსაკუთრებით – მისი აღდგომა, რომელიც, როგორც ყველაზე კაშკაშა მზე, თავისი სინათლით ანათებს ცხოვრებას და მკრთალი ჩრდილივით განდევნის სიკვდილს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ნათელო დაუღამებელო, მზეო ჭეშმარიტებისაო, სიმართლისა და ცხოვრებისაო, მოგვფინე ნათელი შენი ჩვენ, ცოდვილებსა და უღირსებს! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (†662); და მოწაფეთა მასთა აღმსარებელთა: ანასტასია ბერისა, კონსტანტინეპოლელისა (†662) და ანასტასი აპოკრისიარისა (†666) (აღესრულნენ საქართველოში); მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინისაით (†303/305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (†1556). მოწამეთა: ევგენი, კანდიდო, უალერიანე და აკვილასი(284-305); ქალწულმოწამე აგნია რომაელისა(304) ღირსი მაქსიმე ბერძენისა(1556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შესრულების მეშვეობით წვდომის შესახებვისაც სურს მისი ნება აღასრულოს, გაიგებს ამ მოძღვრების შესახებ, ღვთისაგან არის თუ მე ჩემით ვამბობ (იოან. 7:17)მცირე სარგებელი აქვს ადამიანური ლოგიკითა და სიტყვებით იმის მტკიცებას, რომ ქრისტეს სწავლება ღვთისგანაა. ამ ჭეშმარიტებაში წვდომის ყველაზე სწრაფი და ყველაზე სანდო საშუალება ღვთის ნების აღსრულებაა, როგორც ბრძანა ამის შესახებ ქრისტემ: ვინც აღასრულებს, ის ჩასწვდება.თუ ღვთისთვის ტირი, შეიცნობ როგორი ნუგეშია ღმერთი; თუ მოწყალე ხარ, შეიცნობ როგორი მოწყალეა ღმერთი; თუ მშვიდობის დამყარებას ცდილობ, შეიცნობ, თუ როგორ გესადაგება იწოდებოდე ღვთის შვილად; თუ პატიობ ადამიანებს, შეიცნობ, როგორ გპატობს შენ ღმერთი. ქრისტეს სწავლება რომ ღვთისგანაა, ამას მხოლოდ ის შეიცნობს, ვინც ღვთის ნებას აღასრულებს. მხოლოდ ღვთის ნებისა და ღვთის მცნებების შესრულებითაა შესაძლებელი სამოთხის გაღება და ღვთის დანახვა, ესაა წმინდა წერილისა და გამოცხადების ყველა საიდუმლოს გაგების გასაღები. წმიდა ბასილი დიდი წერს: „საჭიროა ცხოვრების სიწმინდე, რათა შევიცნოთ ის, რაც წმიდა წერილშია დაფარული“. კიდევ რა სურს უფალს, როდესაც გვასწავლის, რომ მისი ნების აღსრულებით შეიძლება ჩავწვდეთ მისი მოძღვრების ღვთიურობას? – მხოლოდ ის, რომ საქმითაც დავრწმუნდეთ ამაში. მას სურს დავრწმუნდეთ არა უფრო მარტივი, არამედ უფრო რთულით გზით - არა მხოლოდ მოსმენით, არამედ შესრულებითაც, რადგან ვინც იოლი გზით რწმუნდება რამეში, იოლად ირყევა და იოლადვე გადარწმუნდება, ხოლო ვინც უფრო რთული გზით ირწმუნებს, იოლად აღარ შეირყევა და გადარწმუნდება. ძმებო, ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა შევიმეცნოთ ღმერთი და გადავირჩინოთ სული. ჰოი, ყოვლადბრძენო უფალო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა სულიწმიდის ძალით აღვასრულოთ შენი წმიდა ნება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (†80/97); ღირსმოწამისა ანასტასი სპირსისა(†628); მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტი ეპისკოპოსისა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვა. მღვდელმოწამე ბიკენტი, ავგუსტოპოლელი დიაკონისა(303) და ღირსი იოსებ განწმენდილისა, კრეტელი იღუმენისა (1551). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ყოვლისმცოდნეობისა და განგებულების შესახებხოლო თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია (მთ. 10:30)თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, ძმებო, აღარაფერს ვამბობ თქვენი ცხოვრების დღეებზე! ამიტომ ნუ გეშინიათ, რომ დანიშნულ დროზე ადრე მოკვდებით, და არც იმის იმედი გქონდეთ, რომ თუნდაც ერთი დღით გაიხანგრძლივებთ სიცოცხლეს იმის ნების გარეშე, ვინც საზღვრავს და ზომავს. დაე, ამ აზრმა გასწავლოთ სიმდაბლე და ღვთის შიში. თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს ტანჯვაზე წუთისოფელში! ამიტომ არ შეშინდეთ, რომ ზომაზე მეტად დაინტანჯებით. კიდევ უფრო ნაკლებად გეშინოდეთ იმისა, რომ თქვენს ტანჯვას დაივიწყებს და არ გაითვალისწინებს ის, ვინც ყველაფერს ხედავს. ეს აზრი თქვენი შემოქმედისადმი მოთმინებასა და მინდობას გასწავლით. თმებიც კი დათვლილია თქვენს თავზე, ძმებო, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს მეგობრებსა და მტრებზე ამ ქვეყნად! ამიტომ, ნუ გეშინიათ, რომ ზედმეტად ბევრი მეგობარი და მტერი გეყოლებათ; ნუ გეშინიათ, რომ თქვენი მტრები დაგამარცხებენ, მაგრამ, ასევე, ნუ გექნებათ იმის იმედი, რომ თქვენი მეგობრები დაგიცავენ. ეცადეთ, რომ მხოლოდ ღმერთი იყოს თქვენი მეგობარი და ნურაფრისა ნუ შეგეშინდებათ. შეხედეთ: მხოლოდ უფალია თქვენი ერთადერთი მეგობარი, რომელსაც ყოველთვის უყვარხართ. ჰოი, სახიერო უფალო, ყოვლადბრძენო განმგებელო, რომელმაც იცი ყველაფრის სათვალავი, საზომი და დრო! ყოველგვარი შიში განაგდე ჩვენგან, შენი შიშის გარდა, რათა შენ მიმართ შიშით მოვიპოვოთ შენი – ჩვენი შემოქმედისა და კეთილისმყოფელის – უბიწო და წმიდა სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდლმოწამისა კლიმენტი ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (†318).ღირსი მავსიმე ასურისა; ღირსი სალამან მდუმარისა(400); მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა(680-681); ღირსი დიონისე ულუმბოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმინდათა ანგელოზური მდგომარეობის შესახებხოლო ვინც ღირსი იქნება, მიაღწიოს იმ საუკუნეს... აღარც სიკვდილი შეუძლიათ, რადგან ანგელოზთა სწორნი არიან... (ლუკ. 20:35-36)ამას ბრძანებს ის, ვინც იცის, ვინც იხილა და ვინც არ შეცდება. მაშ, რაღას უნდა ვეჭვობდეთ, ძმებო? ეს მოწმობა დღესავით ნათელი, ალმასზე ტკიცე და წუთისოფლის მთელ სიმდიდრეზე ძვირფასია; ეს მოწმობა ცხადყოფს, რომ მათ, ვინც იმ ქვეყნად ცხოვრებისა და აღდგომის ღირსი გახდა, სიკვდილი აღარ შეუძლიათ და ღვთის ანგელოზებივით უკვდავი არიან. მაგრამ იკითხავთ: რომელი ანგელოზებივით? სწორედ იმათი, რომლებიც აბრაამის დროს ეცხადებოდნენ და ეხმარებოდნენ ადამიანებს და ახლაც ასევე ეცხადებიან და ეხმარებიან. ისინი არ დაიხოცნენ, არამედ ცოცხალი არიან; არ დაბერდნენ, არამედ ახალგარზდები არიან. მათ ადამი იხილეს სამოთხეში და ახლა კი დაინახავენ საბოლოო აღდგომას, საშინელ სამსჯავროსა და წმიდათა სასუფეველს. ანგელოზთა მსგავსნი არიან წმიდანები. მოციქულები და წინასწარმეტყველები, წმინდანები და მოწამეები ცოცხალი არიან. ისინი მარად იცოცხლებენ და არ მოკვდებიან. ასეულობით, ათასობით წელი გავიდა, ისინი კი არც კვდებიან, არც ბერდებიან, არამედ ანგელოზთა მსგავსნი არიან. წმიდანები რომ არ მოკვდებიან, ეს უფალმა ზემონათქვამი სიტყვებითაც დაგვიმოწმა, საკუთარი აღდგომითაც გვიჩვენა და წმინდანთა განდიდებითაც დაგვიდასტურა.გამოვფხიზლდეთ, ძმებო და შევეცადოთ, რომ ამ ნეტარი სამყაროს ღირსი გავხდეთ!ჰოი, მკვდრეთით აღმდგარო და უკვდავო უფალო, შეგვეწიე, რომ ღირსი გავხდეთ შენი მარადიული სასუფევლის, რომელშიც სუფევ შენს ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად უკუნითი უკუნისამდე! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა მელქისედეკ 1, საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა(†1033); ქალწულმოწამისა ქსენი დედათდიაკონისა, რომაელისა (†V); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (†XIX). მოწაფეთა: ტიმოთესი და აგაპისა; ღირსი მაკედონი, სირიელი მეუდაბნოისა(420); ღირსმოწამე ანასტასი სპარსისა; ღირსი ფილონ კოპლასტიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†389/390); გაბრიელ იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე †1896). მოწაფე ფილიციტასი და მის ძეთა: იანუარი, ფელიქს, ფილიპე, სილვანე ალექსანდრე, ვიტალი და მარცილისა; ღირსი პოპლისა(380); ღირსი მარი მგალობელისა(430); მღვდელმოწამე ვლადიმერ, კიევის მიტროპოლიტისა (1918) რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (†1125);
ღირსთა: ქსენოფონტესი, მეუღლისა მისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (†V.VI). რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა:ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთან 7 მხედართა(284-305); ღირსი სვიმეონ ძველისა (380-390); ღირსი თეოდორე, სტუდიელი იღუმენისა და მისი ძმისა იოსებ, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა(8300. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, ახალმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (†1784-1785). უვერცხლო მკურნალი მოწამე იულიანე სორელისა(161); ღირსი დიმიტრი ტამასოელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (†373-379); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (†VII). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა, მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა კურაპალატისა (†829); მოწამეთა: სარბილისი და დისა მისი-ბებაიასი, ედესეს წამებულთა (†98-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მსოფლიო მოძღვართა და დიდთა მღვდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისი (†XI);მღვდელმოწამე იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა.(III). ღირსი ზენონისა; მოწამე თეოფილე ახლისა(780-802); კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა თამარისა (†1213); სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა მოწამეთა: კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (†311); ზაქარია იერუსალიმელი პატრიარქისა(†633). მოწამეთა: ბიქტორ, ნიკიფორე, კლავდი, დიოდორე, სერაპიონისა და პაპისა(251); მოწამე ტრეიფენა კვიზიკელისა; ღირსი არსენ პაროსელისა(1877); ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამე ტრიფონ ნიკეელისა(2300; მოწამეთა: პერპეტუა, რევოკატი, სატორნილე, სეკურდესი და ფილიციტატასი(200-203). ღირსი პეტრე გალატიელისა(429); ღირსი ბენდიმიანე, ბითვინიელი მეუდაბნოისა(512); ახალმოწამე ანასტასი ნავპლიოსელისა(1655); ღირსი ბრიგიტა კოლდარიელი იღუმენიასი(455). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიგებებაი (მიქუმაი) უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმრქმელისა და ანა წინასწსრმეტყველისა; აზარია წინასწარმეტყველისა. მოწამეთა: პაპია, დიოდორე და კლავდისი(250); მოწამეთა: ადრიანე და ვებულისა(308-309); მოციქულთასწორ ნიკოლოზ იაპონელი მთავარეპისკოპოსისა.(1912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა აგათია სიცილიელისა, კატანელისა (†251). მოწამეთა: თეოდულია, მაკარი და ევაგრესი(304); თეოდოსი, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა(1696); კონსტანტინეპოლელიპატრიარქისა(970); ღირსი აგრიკოლა, ტინგრესელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ალბუინ, საბიონელი ეპისკოპოსისა(1005). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა შიო მღვიმელისა დიდისა, საკვირველმოქმედისა (†VI); ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე 1127); ღირსისა ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†100); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (ლაზი†1784); ფოტი დიდისა, მოციქულთა სწორისა. მოწამე იულიანე ემესელისა(312);კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (†1815); ღირსთა: იოანე(მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანე (მხეიძე †1968) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპ. (†IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (†946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა ღირსთა მამათა და დედათა, ღვაწლით გაბრწყინებულთა დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისი (†IV); წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ნათლისმხილველისა (†520 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გაბრიელ აღმსარებელისა და სალოსისა, მოწამისა ნიკიფორესი, ასურეთის ანტიოქიელისა (†2570).მღვდელმოწამეთა: მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე, კვიპრ. ეპისკოპოსისა და პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა, მღვდელმოწამე პეტრე დამასკელისა(775); მღვდელმოწამე აღათანგელოზ, დამასკოელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოვანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (†XIII); მღვდელმოწამე ხარალამპისა და მისთანა მოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (†198/202). ენათა, ვალენტინა და პავლასი. ანასტასი, იერუსალიმელი პატრიარქისა. მართალი გალინასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (†315/316); მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთათაყვანისცემისაღმდგენელისა (†867). მოწამე გიორგი ახლისა კრატოველისა, ბულგარელისა (1515); ღირსი დიმიტრი ვოლოგოდელისა(1392). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მელეტისა, დიდი ანტიოქიელი პატრიარქისა (†381); ღირსისა პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვარის მონასტრის განმაახლებლისა (შავთელი †XI); მღვდელმოწამე ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაის ძე აბაშიძე †1273/1277), ღირსმოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †11314), იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და მამათა (†IV-XVIII). ღირსთა: მარიამისა და მამამისი ევგენისა; ანტონი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(895); ალექსი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1378). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსი მარტინიანე პალესტინელისა (†V), ღირსისა სვიმეონ მირონმდინარისა, ხილენდარელისა, ქტიტორისა (†1200). ღირსთა: ზოია და ფოტინესი. ღირსი ევლოგ 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა(607-608). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მღვდელმონაზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმინდელისა (ყანჩაველი †1864); ღირსი ავქსენთი ბითვინიელი იღუმენისა (†470); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (†869). 12 ბერძენთა, კიევი-პეჩორის ლავრის მიძინების ტაძრის მაშენებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ონისიმესი, მოწაფისა წმიდისა პავლე მოციქულისაი, რომელი მონა იყო ფილიმონისი (†I-II); ღირსისა ანთიმოზ ქიოსელისა (†1960) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პამფილე ხუცისა, ვალენტი დიაკონისა, პავლესი, პორფირისა, სწლწვკოსი, თეოდულესი, ივლიანესი, სამოელისი, ელიასი, დანიელისა, იერემიასი და ესაიასი (8307/309), ღირსისა მარუთა მესოპოტამიელი ეპისკოპოსისა (†422) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (†IV);მღვდემოწამისა თეოდორე აჭარელისა, მღვდელმონაზონისა, ოსმალოთაგან წამებულისა (†XIX); ახალმოწამისა თეოდორე ბიზანტიელისა, მიტილინელისა (†1795). მართალი მარიანასი; მოწამე მინა კალიკელადისა(867-889).მღვდელმოწამე ერმოგენ რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულმოქმედისა(1612). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ნიკოლოზისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (ბაგრატიონი †1591); ლეონ რომის პაპისა (†461). აღაპიტო აღმსარებლისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა; ფლაბიანე აღმსარებლისა; კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(449-450); ღირსი პავლე კორინთელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა არქიპოსი (†!); პირველმოწამეთა ლაზთა: მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოსი (†41); ღირსმოწამისა ფილოთეა ათენელისა (†1589). ღირსიდოსითეოზ პალესტინელისა; ღირსი დოროთეს მოწაფისა, ღირსი რაბული სამოსატელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა იოანე 1-სა, მცხეთისა და სრულიად ივერიის მთავარეპისკოპოსისა (†IV);, ღირსისა ლეონ კატანელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე სადოკ, სპარსი ეპისკოპოსისა და მასთან 128 მოწამისა(342-344); ღირსი ალათონ, რომის პაპისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ევსტათი დიდისა, აღმსარებელისა ანტიოქიელი პატრიარქისა, ქართლისა ეკლესიათა მაკურთხევლისა (†337)/360); ღირსისა ტიმოთე სიმბოლელისა, ოლიმპოელისა (†795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა, ქვებით ჩაქოლილთა (†VI); ევგნილ მოწამეთა (†395-423).მავრიკისა და 70 მხედრისა; ფოტონი, თეოდორე, ფილიპესი და სხვათა ღირსთა: თალა, ლიმნიდა ვარადატი, სირიელ მეუდაბნოეთა; ღირსი ათანასე აღმსარებლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა პოლიკარპე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†167). ღირსთა: იოანე, ანტიოქე,ანტონინე, მოსე, ზევინი, პოლიქრონ, სხვა მოსე და დამიანე, სირიელ მეუდაბნოეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა პატიოსნისა თავისა წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი. კაბადუკიის კესარიელისა(304); ღირსი იოანე მომკელისა; ღირსი ერაზმ კიევო-პეჩორელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ტარასი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, რომელმან პატიოსანთა ხატთა თაყვანისცემა იქადაგა (†806).მოწამე ალექსანდრესი;მღვდელმოწამე რეგინი, სკოპოლოსელი ეპისკოპოსისა(355); მღვდელმოწამე მარკელე, კვიპრ. აპამეელი ეპისკოპოსისა; მოწამე აპდალმესია ჰურიისა; ღირსი ეთელბერტ ინგლისის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პორფირი ღაზელი ეპისკოპოსისა (†420). დიდმოწამე ფოტონე სამარიტელისა, მის ძეთა მოწამეთა: ბიქტორ, ფოტონად წოდებულისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნანა და სებასტიანესი; ახალმოწამე იოანე კალფასი კონსტანტინეპოლელისა.(1575). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (†1357); ღირსისა პროკოპი აღმსარებლისა, დეკაპოლელისა (†VIII); ახალმოწამისა ილია ტრაპეზუნდელისა (†1749). ღირსი თალალე სირიელისა(460); ღირსთა: ასკლიპი და იაკობ ასურელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა (†750); ღირსისა პროკოპი აღმსარებელის (†VIII) თანამოღვაწისა; ღირსისა კასიანე რომაელისა (†435).მღვდელმოწამე ნესტორ, მაგიდიელი ეპისკოპოსისა(290); ღირს დედათა: მარინა და კირასი(490). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამე ევდოკია, იკიოპოლელი იღუმენისა. მოწამეთა: ნესტორ და ტრივიმისა; მოწამე ანტონინა ნიკეელისა; მოწამეთა:მარკელე და ანტონინასი; ღირსი დომნინა სირიელისა; ღირსი ალბან ანდეკაესელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდოტე აღმსარებელისა, კვირინელი ეპისკოპოსისა (†326); მოწამისა ევნუქი სვინტლინიკოსისა (†302).ღირსი აგატონ ეგვიპტელისა.440 იტალიელი მოწამისა; არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა(1409); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იოვანე IV-ისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1001); მოწამეთა: ევტროპისი, კლეონიკესი და ბასილისკოსი, ამასიელთა (†308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (†475). მოწამე პავლე და ივლიანესი(271); ღირსი იაკობ მმარხველისა; გრიგოლ, კვიპროსის ეპისკოპოსისა; კეთილმსახური მთავრის დანიელ მოსკოველისა(1303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა კონონ ისავრიელისა (†II); მოწამისა კონონ მებაღისა, პამფილიელისა (†250); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ჟიჩის ეპისკოპოსისა (†1956). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოსითეოზ ქუთათელი მიტროპოლიტისა (წერეთელი †1820); ამორეველ 42-თა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელესენესი, კალისტესი, ბასესი და სხვათა მათთანა (†845); პოვნა პატიოსნისა ჯვარისა და სამსჭვალთა წმიდისა ელენე დედოფლის მიერ იერუსალიმში (†326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა ხერსონელ ეპისკოპოსთა: ბასილი, ეფრემ, ევგენი, კაპიტონ, ესთერი, აგათოდორე და ელპიდი (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (†840). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე სინელისა კაბისაღმწერელისა (†VI-VII); 40-თა მოწამეთა, სებასტიის ტბასა შინა წამებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ევსუქისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, უალენტისა, ვავიანესი, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთისა, ილიანესი, სისინისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბისა, აკაკისა, ეკდიკისა, ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ელიასი, გორგონისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონისა, ნიკოლოზისა, უალერისა, ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაისა (†320); წმ. კესარი მკურნალისა, წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (†369). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე ხახულელისა ოქროპირად წოდებულისა (†XI); მოწამისა კოდრატე კორინთელისა და მისთანა 5-თა მოწამეთა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანექტისა, პავლესი და კრისკენტისა (†248/259). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სოფრონ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†638-644) და მოძღვრისა მისისა ღირსისა იოანე მოსხისა (†622). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე(1917წ)
კეთილმსახურისა მეფისა მოწამისა დემეტრე თავდადებულისა (†1289); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, სიღრიანელისა (†818); გრიგოლ დიდისა, დიალოღონისა, რომის პაპისა (†604); ღირსისა სვიმეონ ახლისა ღმრთისმეტყველისა (†1021-1022); მართლისა ფინეზისა († 1430 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე კონსტანტინეპოლელი პატრ. (წმიდათა ნაწილთა აღმოყვანება, 846 წ.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბენედიქტე ნურსიელი ირუმენისა (†543); ევსქიმონ აღმსარებლისა, ლამპსაკიელი ეპ.(IX). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა აგიპი ღაზელისა და მისთანა 7-თა მოწამეთა: ორთა ალექსანდრეთა, ორთა დიონისეთა, ტიმოლაოსისა, რომილაოსისა, და პლისიოისა (†304-305). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ ეგვიპტელისა (†522); ამბროსი აღმსარებელისა, სრულიად საქართველოს კატოლიკოს-პატრიარქისა (ხელაია 81927); ღირსთა: პიმენ სალოსისა, ლეკტა განმანათლებელისა და ანტონი მესხისა, მეფეთა მამხილებელისა (†XIII);მოწამისა საბინა ეგვიპტელისა (†287); მოწამისა პაპაისი, რომელი იყო ქალაქ ლარანდოით, რომელ არს ლუკაონიისა სამთავროსი (†305-311);ღირსისა ქრისტოდულე პატმოსელისა, სასწაულმოქმედისა (†1093/1101). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა გაბრიელ მცირისა, მწიგნობართუხუცესისა, ლეკტაგან წამებულისა (†1802); ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (†411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილესი, იერუსალიმელი პატრიარქისა (†386); მოწამეთა: ტროფიმესი, ევკარპიონისა და მათთანა (†300). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იესო ქრისტეს დიდებით შესვლა იერუსალიმში
ქრისანთე ალექსანდრიელისა და დარიასი და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა და მეუღლისა მისისა ილარიასი და ორთა ძეთა მათთა: იასონისა და მავრისა, დიადორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა, რომაელთა (†283/284); ახალმოწამისა დემეტრე ტორნარასი (†1564). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკისა და სხვათა 41-თა, რომელნი წმიდა საბას ლავრაში მოისრნენ (†796); ახალმოწამისა მირონ ჰერაკლიელისა (†1793). დიდმოწამე ფოტინე სამარიტიელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულისა, და იოსიასი, მოწამეთა ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნინა და სებასტიანესი. მოწამეთა: ალექსანდრა, კლავდია, ევფრასია მატრონა, იულიანა, ეფემია და თეოდოსიასი. ნიკიტა აღმსარებელისა, იპოლონდიანელი მთავარეპისკ. იოანე, ურაჰაელი კათალიკოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, სიცილიელი ეპისკოპოსისა (†VIII-IX); თომა კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†610); ღირსისა სერაფიმ ვირიცელისა (†1949). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მკვდრეთით აღდგინება მართლისა ლაზარესი, ოთხთა დღეთა საფლავში მდებარისა, მღვდელმოწამისა ბასილი ანკვირელი ხუცისა (†362/363). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ნიკონ ნეაპოლელისა და მისთანა 199-თა მოწამეთა მისთა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ზაქარია დაყუდებულისა, ხარსიანელისა; არტემისა, პირსიდიის სელევკიელი ეპისკ. (†I-II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხარება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა
ტიხონ, სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (†1925); ღირსი საბა ახლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბრწყინვალე აღდგომა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი.
წმიდათა 26-თა მოწამეთა, რომელნი გუთეთს აწამეს: ორნი ხუცესნი-ბათოი და უირიკა, ორთა ძეთა და ორთა ასულთა თანა მათთა და არპლა მონაზონი, ხოლო ერისკაცნი, რომელნი იწამეს მათ თანა, ესე არს სახელები მათნი: ავიპპა, კოსტა, აგია, უია, ეღათრაქს, ისკოი, შილა, საბა, სირილილ, სიმპლა, თეთრა, ფალგა, ხოლო დედანი, რომელნი მათ თანა აღესრულნენ: ანნა, ალან, ბარკა, მუიკა, მიმიკა, უიკო, ანიმაის (†375-383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (†II-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). ღირსი იოანე სინელისა; იოანე მანგლელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ილარიონ ახლისა, პელიკიტელი იღუმენისა; ღირსი სტეფანე სასწაულმოქმედისა, აღმსარებლისა, ტრიგლიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა; მარკოზ არეთუსიელი ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა მრავალთა (†364). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა იოანე სინელისა, კიბისაღმწერელისა (†VII). იოად წინასწარმეტყველისა მოციქულ 70-თაგანთა; წმ. ევპულასი-დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა(303); ღირსი იოანემდუმარისა; ღირსი ზოსიმე, სირაკუზელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტასი, ლუკსოვიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა იპატი დინგრელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედის (†326). ღირსი აპოლონ ეგვიპტელისა; მღვდელმოწამეთა: ავდა, სპარსი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა(418-421); ღირსი ჰიპატი, რუმინელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (†378/437); ღირსისა იოანე შავთელისა და წინასწარმეტყველისა ევლოგი სალოსისა (†XII). მოწამეთა გერონტი და ბასილიდესი. მართალი აქაზისი; მოწამე აბრაამ ბულგარელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაწყვერელი ეპისკოპოსისა (†IX); ღირსისა ტიტე სასწაულმოქმედისა, მღვდელმონაზონისა (†IX); სინას წმიდა მთაზე გაბრწყინებულთა ღირსთა მამათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელ, მიდიკიის მონასტრის იღუმენისა (†824); ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "წყარო ცხოვრებისა". ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886); ღირსისა გიორგი მალიელისა (†IX). ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსი იოსებ მგალობლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (†303); მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისი, ნიკიფორესი, კლავდისი, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპისა(†251/258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულ თომას კვირიაკე. ანტიპასექი. აღდგომის განახლება. კვირაცხოვლობა. ევტიქი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†582). ევტიქი, კონსტანტინეპოლელი ეპისკოპოსისა; მეთოდე, მორევიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გიორგი 1-ისა, აღმსარებელისა, მატილინელი მთავარეპისკოპოსისა (776; †820/821). მოწმე კალიოპესი(304); მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთან 200 მხედრისა; ღირსი სერაპიონ მონაზვნისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა; იროდიონისა, აგაბოსი, რუფოსი, ასვინკრიტესი, ფლეგონტისა და ერმისა (†1). მოწამე პავსილიპესი(117-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევფსიქი კესარია-კაბადოკიელისა (†361/363). მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცესისა, აბდიესისადა სხვა 270 (362-364); ღირსმოწამე ვადიმ არქიმანდრიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქვათახევის მონასტერში წამებულთა მამათა და დედათა, ჟამთა თემურ-ლენგისათა (†1386); აფრიკელთა 40-თა მოწამეთა:ტერენტისა, პომპიოსი, აფრიკანოსი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი, მაკარისა და სხვათა 32-თა (249/251); მღვდელმოწამისა გრიგოლ vკონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†1821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამე ანტიპასი, აზიის პერგამოელი ეპისკოპოსისა (†!). მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი(67);ღირსი ფარმუთისის; ღირსი იოანესი(820-850);მღვდელმოწამე დომნიუს, სალონელი ეპისკოპოსისა და ხუცესთა: ფელიქსი, ასტერი, ანტიოქიანე, გაიანე, პავლიანე, თელისა და სხვა მრავალთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიელი ეპისკოპ. (†IX); ღირსისა აკაკი ახლისა "კავსოკალივიტისა", ათონელისა (†1730). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალენელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართალთა: იოსებ არამათიელისა და ნიკოდიმოსისა; კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); წმიდიოსა დიმიტრისა, სამშობლოსათვის წამებულისა (ყიფიანი (†1887); მღვდელმოწამისა არტემონ ლაოდიკიელი ხუცისა (†303); მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (†655); მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარესი, პუდესი და ტროფიმესი (†I-II). მოწამე არდალიონ მიმოსისა(305-311) 1000 მოწამე სპარსისა და აზატ საჭურისისა; მოწამე დემეტრე პელოპონესელისა(1803). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარქესი, პუდესი, ტროფიმესი (†I-II); მესუკაველ მოწამეთა: სუქიასი და 18-თა მოყვასთა მისთა: ლუკიანესი, პოლიევტკესი, კოდრატესი, იქდიოქისი, სვიქირიონისი, მენასი, ფოკასი, სვირჯისი, დომენტისი, ანდრიანესი, ზოსიმესი, ბიქტორისი, თალალესი, იორდანესი, ანასტასიასი, თეოდორიტესი, იაკობისი და თევდოსისი, მღვდელმოწამისა ლეონიდისი, ათენელი ეპისკოპოსისა (†250)და მოწამისა კრისტენტი მირონ-ლუკიელისა (†740). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქალწულმოწამეთა: აღაპია, ირინე და ქიონია თესალიკონელთა, ილირიელთა (†304). მოწამეთა: ლეონიდე და დედათა: ნიკეა, გალინა, კალისა, ნუნექია, ბასილისა, ქარიესი და თეოდორასი და მოწამე ირინესი; მოწამე დიმიტრი სმირნელისა(1763). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (†IX); მღვდელმოწამისა სვიმეონ სპარელი ეპისკოპოსისა (†IV); ღირსისა აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†370;†438); მაკარი კორინთელი მთავარეპისკოპოსისა (†1805). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილისა (რატიშვილი †XIII); ღირსისა იოანე თესალონიკელისა (†845), ღირსი გრიგოლ დეკალონელის (†IX) მოწაფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე პალესტინის ძველი ლავრის ხუცესი (†VII); ნეტარისა მატრონა მოსკოველისა (†1952); მღვდელმოწამისა პაფნუტი იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (†III-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
6000 ღირსმოწამე მამათა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილთა(1616); ღირსისა თეოდორე ტრიქინასა (†IV-IX); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ზიჩის ეპისკ. (ველიმიროვიჩი, წმიდათა ნაწილთა გადაბრძანება 1991 წელს); მოციქულთა 70-თაგანისა მეზვერისა (†1); ღირსისა ათანასესი, ათონის მეტეორის მონასტრის ქტიტორისა, საკვირველმოქმედისა (†1302; †1380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ექვთიმე გაენათელი მიტროპოლიტისა (შერვაშიძე, †1882); მღვდელმოწამისა იანვარ ვენივენდოს ეპისკოპ. და მისთანა პროკლე, სოსე და ფავსტო დიაკონთა და მოწამეთა: დისიდერი წიგნისმკითხველისა, ევტიქისა და აკუტინიონისა, პუტეოლელთა (†303-305); მოწამეთა: თეოდორე პირგიელისა, დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (†II); მაქსიმიანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†434). მოწამეთა: ალექსანდრა დედოფლისა, ისააკისა, აპოლოსისა და კოტრადესი (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (†613); მოციქულისა ნათანაელისა, რომელი მოიყვანა ფილიპე მოციქულმა უფალთან (†1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა, ძლევაშემოსილისა და საკვირველმოქმედისა გიორგი კაბადოკიელისა (†303).დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა (2012).
მოწამეთა: ანატოლი და პროტოლეონისა(303); ღირსი ადალბერტ, პრაღელი მთავარეპისკოპოსისა(997). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (†272); მოწამეთა: პასიკრატისა და ვალენტინისა (†228); ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (†VI-VII). ღირსი იოანიკე დევიჩელისა, სერბისა მღვდემოწ. ბრანკო ხუცისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ყოვლადქებულისა, მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (†53/63). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (†322); მართლისა გლაფირა ქალწულისა (†322); ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა, სერბელისა (†XIII). ღირსი იუსტასი; ღირსი პასხასი, კორბიელი მონაზვნისა(851). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, იერუსალიმელი ეპისკოპ, ნათესავისა უფლისა (†107). მართალი ევლოგი უცხოთშემწყნარებლისა; წმ. სვიმეონ ნიგერისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა, მათთანა წამებულთა (†1); დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრეა პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62);
300-თა მხედართა ,მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა მოწამეთა ქრისტეს სარწმუნოებისა და საქართველოსთვის დუდიკვათსა და პაპათში მუსლიმთაგან მოწყვეტილთა (†XVII-XVIII);, კვიზიკელ 9-თა მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასისა და ფილიმონისა (†313-მდე); ღირსისა მემნონ საკვირველმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადწმიდისა იაკობ მოციქულისა, ძისა ზებედესი და ძმისა წმიდისა იოანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყველისა (†44); ეგნატე კავკასიელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე ბასილი, ამასიელი ეპისკოპოსისა; მოწამე მაქსიმესი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა იერემიასი (†VI ს. ქრისტეს შობამდე); კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ზოსიმე II-ისა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა, ჰიმნოგრაფისა (†XVI); ათონელ ღირსმოწამეთა: ექვთიმე ახლისა, (†8.10.1814) და აკაკი ახლისა, ნივორელისა (†1.05.1816). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა, მსოფლიო დიდი მამისა და მოძღვრისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა †2.05.373). წმ. მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მგდალელი, სალომე, იოანა, მართა, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვა.კეთილმსახური თამარის, საქ. მეფისა(1213). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მამაი კათალიკოსისა (†744); რირსთა: მიქაელ და არსენ ქართველთა, ულუმბოელთა (†IX); მოწამეთა: ტომოთესი და მავრასი (†286); ღირსისა პეტრე სასწაულმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (950); ღირსისა თეოდოსისა, კიევო-პეჩორელი იღუმენისა (†1074). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამაღლება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი.
ღირსქალწულმოწამისა პელაგია ტარსუელისა (†288/290). მღვდელმოწამე ერაზმისა; მღვდელმოწამე სილვანე, ღაზელი ეპ. და მასთან 40 მოწამისა(811); ღირსი ნიკიფორე, მიდიკიელი იღუმენისა(814); მოწამეთა: აფროდი, მილდა, მაკროვი, უალერიანე, გორდიანე, ლეონტი, ანტონი და 60 მოწამე, სკვითოპოლისს წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (†I-II); ქალმოწამისა სომეხთა დედოფლისა სანდუხტისა (†1). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ბარძიმი შეუსმელი" (†1878). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართლისა იობ მრავალვნებულისი (1700-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე). მოწამე ბარბარ ავაზაკყოფილისა; ღირსი მიქვა რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულისა უფლისა პატიოსნისა ჯვარისა გამოჩინებისა იერუსალიმის ცასა ზედა (351 წელს), ღირსთა ასურელ მამათა -იოვანე ზედაზნელისა და 12-თა მოწაფეთა მისთა: აბაბოს ნეკრესელი ეპისკოპოსისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა, იასე წილკნელი ეპისკოპოსისა, იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა, ისიდორე სამთავნელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (†VI-VII); და ელია დიაკონისა (†VI); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (†303); ღირსისა ნილოს მირონმდინარისა, ათონელისა (წმიდათა ნაწილთა პოვნა 1815 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მახარებელისა, უფლის მკერდს მიყრდნობილისა, იოვანე ღმრთისმეტყველისა (†98-117); მოწამეთა ქართველთა, ქრისტეს სარწმუნოებისათვის ფერეიდანში სპარსთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); ღირსისა არსენი დიდისა (†449-450). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ესაიასი (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა შიო დიდისა, მღვიმელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI);ნიკოლოზ სასწაულმოქმედისა, მირონ ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა, ღირსისა ევაგრე ციხედიდელისა (†VI); მოწამისა ქრისტეფორე ლუკიელისა (250); ღირსმოწამისა ნიკოლოზ ბუნენოსელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადქებულისა მოციქულისა სიმონ მოშურნისა, საქართველოში ქრისტიანობის მქადაგებელისა (აღესრულა საქართველოში †1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი (†IV); ნეტარისა ქრისტესიასი (†1771); მღვდელმოწამისა მოკი ხუცისა, მაკედონიის იმპიპოლისელისა (†III); მოციქულთა სწორთა: მეთოდესი (†885) და კირილესი (†869), სლოვენთა განმანათლებელტა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეპიფანე კვიპრელი ეპისკოოსისა (†403); გერმანე კონსტანტინეპილელი პატრიარქისა (†11.05. 7400; მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა . #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა ექვთვიმე ახლისა, ქართველისა, ათონელისა, მთარგმნელისა (†1028); ღირსთა ქართველთა ათონელთა მამათა: იოანესი(†1005), გიორგიგი (†1065/1066), და გაბრიელისა (†X) და ღირსმოწამეთა, ათონის ივერთა მონასტერში ლათინთაგან წამებულთა (†XIIOI);ქალწულმოწამისა გლიკერიასი და მისთანა ლაოდიკე დილეგის მცველისა (†141/177). ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (†251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულთმოფენობა
ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (8251). მოწამე მაქსიმესი(250); მღვდელმოწამე თერაპონტე, კვიპრ. ეპ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მოწაფისა მისისა ლუკიანესი (†VI/VII); მამადავითობა თბილისში; ღირსისა პახუმი დიდისა, თებაიდელისა (†347/358); ღირსისა პიროს ბრეთელისა, ღირსი იოანე ზედაზნელის თანამოღვაწისა (†VI); ღირსისა აქილე ლარისელი მთავარეპისკოპოსისა, საკვირველმოქმედისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე განწმედილისა, იღუმენისა (†360/368), ღირსი პახუმი დიდის (†348/358) მოწაფისა. მღვდელმოწამე ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპ(213-250); ღირსი ვარას ეგვიპტელისა, კონსტანტინეპოლელი იღუმენისა(490); მოწამეთა: ავდა და ავდიისუ, სპარს ეპისკოპოსთა და მათთ. 16 ხუცესის, 9 დიაკონის, 6 მონაზ. და 7 ქალწულისა 39 ერისკაცისა; მოწამე ვუკაშინისა, კლეპცელი გლეხისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: ანდრონიკესი და იუნიასი (†1). მოწამეთა: სოლოქონ, პამფამირე და პამფალონ მხედრისა(284-305); სტეფანე კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(893); ათანასე ახლისა, ქრისტიანოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(1707-1708). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მამათა, რომელნიც შეიკრიბნენ შვიდ მსოფლიო კრებაზე: მრავალთა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და 7-თა ქალწულმოწამეთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (†303); მოწამეთა ძმათა: დავითისა და ტარიჭანისა (†693) და დედისა მათისა თაგინესი †VII); ათენელ 8-თა მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლე, ქრისტინესი, ჰერაკლესი, პავლინესი და ბენედიმესი (†III). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი;
ღირსისა იოანე გუთელი ეპისკოპ. (საქართველოში ხელდასმული,†770-790); მღვდელმოწამეთა: პატრიკისა, პრუსელი ეპისკოპ. და მისთანა 3-თა ხუცესთა: აკაკისა, მენანდროსა და პოლიენისა (†100). მოწამე კალუთა ეგვიპტელისა(284-303); კეთილმსახური მთავრის დიმიტრი დონელისა(1389). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი, წმიდა ნინოს მშობელთა; მოწამეთა:თალალე, ალექსანდრე და ასტელი ეგეელთა (†284). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა დიდმეუფეთა: კონსტანტინესი (†337) და დედისა მისისა ელენესი (†327); ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ბასილისკოსი, აფხაზეთის კომანში წამებულისა (†308).მეორე მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა (381); ღირსმოწამე პავლე ტრიპოლისელისა(1818). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მესამედ პოვნა პატიოსნისა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი (850 წელს). წმიდისა მოციქულთა სწორისა ნინოსი და განათლება ქართველთა ერისა, წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; ღირსისა დამიანესი, მეფეყოფილი დემეტრესი, გარეჯელისა, "შენ ხარ ვენახის" მთქმელისა (†1157); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (†821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი იყო დამკვიდრებულ მთასა საკვირველსა (†590/596); კონსტანტინეპოლით მთაწმიდას მიცვალება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მთაწმიდელისათა და დადებალარაკსა შინა; ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (განდიდება 1988 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპ.(†IV).პეტრე-პავლობის მარხვის აღება #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა:კარპესი და ალფესისა (†1). მოწამე გიორგი ახლისა, ბულგარელისა(1515); ამბერკი და ელენესი; ღირსი იოანე აღმსარებლისა, ფსიხაიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ პარეხელისა, კლარჯეთის მოღვაწისა (†VIII-IX); ღირსისა ბასილისა, მეფე ბაგრატ 3-ის ძისა (†XI); მღვდელმოწამისა თერაპონტ სარდიელი ეპისკოპოსისა (†III); მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (†VI-VII) და მართლისა იოანე რუსისა, აღმსარებელისა (†1730) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალდენოკელთა ეპისკოპოსისა (†IX); მღვდელმოწამისა ევტიქი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†1). მღვდელმოწამე ელადი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მცხეთის ჯვრის აღმართება. ქალწულმოწამისა თეოდოსია ტვირელისა (†307/308); ღირსმოწამისა თეოდოსია კონსტანტინეპოლელისა (†726/730); 318-თა წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ ნიკეის პირველ მსოფლიო კრებაზე (325 წელს); ალექსანდრე ალექსანდრიელი პატრიარქისა(†17.04.328). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (†IV-V); ღირსისა ვარლამ ხუტინელისა (†1192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა ერმი დალმატელი ეპისკოპოსისა (†1); მოწამისა ერმია მხედრისა, კომანელისა (†138/161). მოწამე ფილოსოფოს ალექსანდრიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამეთა: მღვდელმონაზონისა შიო ახლისა, დავით მწირისა, გაბრიელისა, პავლესი და გაბრიელისა, გარეჯელთა, ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1696-1700); მოწამისა იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და სხვა მათთანა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველსპიტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (†166/167); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა და ღირსისა იუსტინე ჩელისკელისა, სერბელისა (1978). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†828). ღირსი დოდო გარეჯელისა(596); ახალმოწამე კონსტანტინე აგარიანთაგანისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდისა, იპატისა, პავლესი, დიონისესი და ქალწულმოწამისა პავლესი (†270-275/370-375). ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მისი მოწაფე ლუკიანესი; მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცესისა, ივლიანე დიაკონისა, მარკელინე და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა(81-96). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიტროფანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†326); წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა; მართასი და მარიამისი, მართალ ლაზარეს დათა (†1). მღვდელმოწამე იოანიკე, ჩერნოგორია-პრიმორსკელი მიტროპ.(1945). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპ. (†361-362). მოწამეთა: მარკინე, ნიკანდრო, იპერიქე, აპოლონ, ლეონიდე, არიოსი, გორგი, სელინი, ერინისა და პამბოსი(308-311); თეოდორე სასწაულმოქმედი; ღირსი ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; ილარიონისა, დალმატის მამასახლისისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბესარიონისა, ეგვიპტელი სასწაულმოქმედისა (†IV-V); ღირსისა ილარიონ ახლისა, დალმატელი იღუმენისა (†770-775/776; †6.06.845). ღირს ქალწულმოწამეთა: არქელაია, თეკლა და სოსანასი(293); მოწამეთა: მამელთხა და ზინაიდასი; იონა პერმელი ეპ.(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (†303-304). მღვდელმოწამე მარკელინე, რომის პაპისა და მოწამეთა:კლავდი, კვირინე და ანტონინესი(304); მღვდელმოწამე მარკელე და მოწამეთა: სისინი და კვირიაკე დიაკონთა, სმარაგდი, ლარგი, აპრონიანე, სატურნინე, პაპიუსი და მავროს მხედართა, კრიკენტიანე, მოწამე დედათა: პრისკილა, ლუკიანა და არტემიასი, მეფის ასულისა(304-310); 5 ქალწულმოწამისა: მართა, კირია, ვარერია და მარკიასი, მარიამ. ღირსთა: ანთიმოზ და სტეფანე ხუცესთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდორესი, კველთელი მღვდლისა (†1608-1609); ქალწულმოწამისა კალიოპიასი ყოველთა ბელორუს და პეტერბურგელ წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილე ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (†444); ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (†XIII). მოწამეთა: თეკლა, მართა და მარიამისა, სპარსელ ვნებულთა(346); მღვდელმოწამე ალექსანდრე პრუსელისა; ღირსი კირილე, ბელოეზერსკელი იღუმენისა(1427); მართალი ალექსი მოსკოველისა(1923). წმ. მოწამე პელაგიასი, რომელიც ადრე მეძავი იყო ანტიოქიაში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ტიმოთე პრუსელ ეპისკოპოსისა (†361-363); მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა, კროდამნელთა (†312-313). ღირსი თეოფანე ანტიოქელისა და ღირსი დედა პანსემნისა(363); ბასიანე, ლავდიელი ეპისკოპოსისა(409). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (†1). დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა "ღირს არს". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოვანე მთაწმიდელისა, სვინგელოზისა (†X); ისიდორე სამთავნელისა (†VI); ონოფრე დიდისა, ეგვიპტელისა (†IV) და პეტრე ათონელისა (†734). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა, უნგრო-ვლახეთის მიტროპოლიტისა (†1716); მოწამისა აკვილინა ბიბლოსელისა (†293); ტროფილე კვიპროსის ლევკუსიელი ეპისკოპოსისა (†370). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელისესი (†900 ქრისტეს შობამდე); მეთოდი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, აღმსარებელისა, რომელმან წვალებაი ხატთაბრძოლაი აკოცა (†847). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ამონისა (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა იერონიმე ნეტარისა, სტრიდონელისა (†420); ნეტარი ავგუსტინე ჰიპონიელი ეპისკოპოსისა (†430). წმ. იოანა მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1461). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (ჩოლოყაშვილი †1558/1612); ტიხონ ამათუნტელი ეპისკოპოსისა, კვიპრელისა (†V-VI); თეოფანე დაყუდებულისა, ვაშესკელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა შალვა ახალციხელისა (†1227); მოწამეთა: მანუელ, საბელ და ისმაილ სპარსელთა, ქალკედონიელთა (362) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (†380); ღირსისა დიო კონსტანტინეპოლელი იღუმენისი (†430); ღირსისა სერაფიმე საროველი სასწაულმოქმედისა. ნეტარი სტეფანე, სერბეთის დესპოტისა(1427) და მისი დედის ეფროსინიასი(1405). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელია თეზბიტელისა (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მართლისა ილიასი (†ჭავჭავაძე †19070; მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (†1272). სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ანგელოზის დღე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (†600 ქრისტეს შობამდე); ღირსისა სვიმეონისა, ქრისტესათვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (†590). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მენელსაცხებლისა, მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (81); მღვდელმოწამისა ფოკა სანოპელი ეპისკოპოსისა; ქალწულმოწამისა მარკელი ქიოპოლიტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (†284/305); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპელი ეპისკოპოსისა (†117) და წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (600 ქრისტეს შობამდე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ილარიონ თვალელისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (თულიშვილი †1041); დედამოწამისა ქრისტინა ქალწულისა, ტვირელისა (†300), მოწამეთა, კეთილმორწმუნეთა მთავართა: ბორისია, (†1015); ახალმოწამე ათანასე კიოსელისა (†1670). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება მართლისა ანნასი, დედისა ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელისა; ღირსთა: ოლიმპიადა ქალწულისა; დედათდიაკონისა (†409) და ევპრაქსია ქალწულისა, ტავენელისა, უმცროსისა (†4130. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ერმოლაოზ ხუცისა, დიდმოწამე პანტელეიმონ მკურნალის მოძღვრისა და მოწამეთა: ერმიპოსი და ერმოკრატესი, ნიკომიდიელთა (†3050; ღირსმოწამისა პარასკევა რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა და მკურნალისა პანტელეიმონისა (†305); ღირსისა გერმანე ალიასკელისა (†1837); მოციქულთა სწორთა: კლიმენტი ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (†916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა, ბულგარელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსის გიორგი მაშენებლისა, ათონელისა (†1029/1033); მოციქულთა 70-თაგანთა: პროხორე, ნიკანორ, ტიმონ და პარმენ დიაკონთა; ღირსისა ირინე ქრისობალანტელისა, კაპადუკიელისა და ღირსისა პავლე ქსიროპოტამელისა (†XI). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (†589); მოწამისა კალინიკე კილიკიელისა, ღანგრაში წამებულისა (†III-IV). ღირსმოწამე მიქაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი(†1); აღმსარებლისა ცოტნესი, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (დადიანი XIII); მოწამისა იოანე მხედრისა, კონსტანტინეპოლელისა (†IV). მღვდელმოწამე ვალენტინე ეპისკოპოსისა და მისი 3 მოწაფისა: პროკული, ეფისი და აპოლონისა და მართალი აბუნდისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპ. (†1082); მართლისა ევდუკიმო კაპადუკიელისა (†IX). მართალი იოსებ არიმათიელისა; ღირსმოწამე დიონისე ვათოპედელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა უფლის ცხოველმყოფელისა ჯვარისა; მოწამეთა 7-თა ძმათა მაკაბელტა: აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მატისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარ მღვდლისა (†166 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა, პირველდიაკონისა სტეფანესი და მართალთა: ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა რაჟდენ სპარსისა, სოფელ წრომს წამებულისა (†457); წმიდათა მოწამეთა 9-თა ძმათა ხერხეულიძეთა და დედისა და დისა მათისა, და მათთანა 9000-თა ქართველთა, მხედართა და მხედართმთავართა, მარაბდის ომში რწმენისა და სამშობლოსათვისა თავგანწირულთა (†1625); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შვიდთა ყრმათა ეფესელთა (†250 და †408-450). ღირსმოწამე ევდუკია რომაელისა(362-364); მოწამე ელეფთერი კოვილარისა, ბიზანტიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსეგნი ანტიოქიელისა (†362); მართლისა ნონასი, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის დედისა (†374).მოწამე პონტი რომაელისა; მოწამე კანტიდი, კანტიდიანე და სიბელისა ეგვიპტეს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ფერიცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მოწაფეთა მისთა (†363); ღირსისა თეოდოსი ახლისა, პელეპონესელ მკურნალისა და ღირსისა ნიკანორ სასწაულმოქმედისა, კალისტრატელისა (†1519). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთიმე გარეჯელისა, იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა, წმ.ნინოს "დაუჯდომელის" გამომთქმელისა (მჭედელაშვილი †1804); ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკოელი ეპისკოპ. (†815-ის შემდეგ). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა მატათიასი (აღესრულა საქართველოში †63).მოწამე ანტონინე ალექსანდრიელისა; ღირსი ფსოვეგვიპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ლავრენტი მთავარდიაკონისა, ქსვისტე რომის პაპისა და იპოლიტესი, ფელაკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, და რომანოზისა, რომაელთა (†258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა, სიცილიელისა (†304); ნიფონ-II-სა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†1502) და სპირიდონ სასწაულმოქმედისა, რომლის მიერაც ქალაქი კერკირა გათავისუფლდა თურქების ალყისაგან 1716 წელს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამეთა გერონტი და სერაპიონ მღვდელმონაზონთა, ოთარ და სვიმეონ იეროდიაკონთა, გერმანე და ბესარიონ მონოზონთა, მიქაელ მორჩილისა, დავითგარეჯის მონასტერსა შინა ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1851), ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა, მოწამეთა: ფოტოსი, ანიკიტოსი და მათთანა მრავალთა (†305/306); მღვდელმოწამისა ალექსანდრე კომანელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (მიცვალება †662). მოწამეთა: იპოლიტე, აბუნდი და კინკირდიასი, რომში წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა: ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა ნაზარისა (ლეჟავა), გერმანე (ჯაჯანიძე), იეროთეოზ (ნიკოლაძე) და სიმონ (მჭედლიძე) ხუცესთა, მთავარდიაკონისა ბესარიონისა (კუხიანიძე)(†1924); და ყოველთა ახალმოწამეთა ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან ვნებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. მარიამობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანჩისხატობა. წმიდისა მემკაბრესი, მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (†298); მოწამეთა 33-თა პალესტინელთა; ტიმოთე ევრიპელი ეპისკოპ. (†1578) და გერასიმე კეფალინიელისა (†1579). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ტბელი აბუსერიძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა, ერისათვის თავდადებულისა (†XIII); მღვდელმოწამისა მირონისა, კვიზიკელი ხუცისა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ანდრია სტრატილატისა და მისთანა 2593-თა მოწამეთა (†IV). ღირსი თეოფანე ახლისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამე ქეთევან დედოფლის წმიდა ნაწილთა გადმოსვენება სპარსეთიდან; წინასწარმეტყველისა სამუელისა (†1144 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისათადეოზისა (†44), სარმეანე ქართლის კათალიკოსისა (†779), ღირსისა თათე სტეფანწმიდელისა; მოწამეთა: არაპისა, თეოგნესი და პისტოსი (†305/311). ღირსმოწამე რაფაელ, სერბი იღუმენისა(1941). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოწამეთა: აგათონიკესი და ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა, ბითვინელთა, თრაკიელთა (†305/311); მოწამესი ლუპე თესალონიკელისა. დღესასწაული საქართველოისად წოდებული ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ირინეოს ლიონელი ეპისკოპოსისა (†202). მოწამე ლურე თესალონიკელისა.ღირსთა: ევტიქი და ფლორენტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სერაპიონ სასწაულმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა(†1747); წმიდათა აღმსარებელთა: ბოდბელი ეპისკოპოსისა სტეფანესი (†1936), და დეკანოზისა პოლიევქტოზისა (†1936) და ფილიმონ მღვდლისა (†1879) და წმიდათა მღვდელმოწამეთა: დეკანოზისა ანდრიასი (†1924) და პეტრე მღვდლისა (†1924); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, იოანე ღვთისმეტყველის მოწაფისა; წმიდისა ფილიმონ მგალობელისა (819110; მოციქულთა სწორისა კოსმა ეტოლიელისა (†1779) და დიონისე ეგანელი ეპისკოპოსისა; ყოველთა მოსკოველთა წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა ბართლომესი, მოციქულისა 70-თაგანისა ტიტესი, გორტინელი ეპისკოპოსისა. მინა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(536-552). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთე; ანდრიანესი და მეუღლისა მისისა ნატალიასი; ღირსისა იოასაფისა ინდოეთის მეფისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პიმენ დიდისა (†450); დიდმოწამისა ფანური ახალგამოჩენილისა. ლიბერი აღმსარებლისა რომის პაპისა(366); ღირსი საბა ასურისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); მღვდელმოწამისა მოსე შავისა, მღვდელმონაზონისა, ეთიოპიელისი (†400); მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, იერუსალიმის ტაძარში ღვთისმიმგებელისა, ფანუელის ასულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
თავისკვეთა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ალექსანდრესი, იოანესი და პავლესი, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა: კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა ( აღმოყვანება †1724); სერბიელ მღვდელმთავართა, მთავარეპისკოპოსთა, პატრიარქთა და ღირსისა ალექსანდრე სვირელისა (†1533). ღირსი ქრისტეფორე რომაელისა; ღირსი ფანტინე სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსანისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა (†395/408). მღვდელმოწამე კვიპრიანე, კართაგენელი ეპისკოპოსისა(258); გენადი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, არქიმანდრიტისა, ანტიოქიელისა, ჰალაბელისა (†459/461); მღვდელმოწამისა აითალა დიაკონისა (†380); 40-თა ქალწულმოწამეთა მმარხველთა; მოწამეთა: კალისტასი და ძმათა მისთა; მართლისა იესუ ძისა ნავესი (†1440 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა მელეტისა. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კრება მიასინეს სავანეში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: მამაისი, ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†595); ღირსთა ანტონისა და თეოდოსი კიევო-პეჩორელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ნიკომიდიელი ეპისკოპ.(†302); ღირსისა თეოქისტესი (†451/467); ღირსი ექთვიმე დიდის (†473) თანამმარხველისა. მოწამე ბასილი ნიკომიდიელისა(309); მღვდელმოწამე არისტიონ, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაბილასი, ანტიოქიელი პატრ. (†251); ღირსისა სვიმეონ გარეჯელისა, წინასწარმეტყველისა და სასწაულმოქმედისა (†1773); წინასწარმეტყველისა ღმრთისმხილველისა მოსესი (†1460/1531 წ. ქრისტეს შობამდე); ღმრთისმშობლის ხატისა "მაყვალი შეუწველი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა-წმიდა იოვანე ნათლისმცემლის მშობელთა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არქიპო მნათესი, ხეროტოპელისა; მოწამეთა; ევდოქსისი, ზენონისა და მაკარისი (†311-312). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა სოზონ კილიკიელისა (†304).მოციქულ 70 თაგანთა; ღირსი ლუკასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა
დიდუბობა, გელათობა, შუამთობა, ბეთანიობა. ღირსთა იოანესი (მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე †1962) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმ და ანნასი; მოწამისა სევერიანე სებასტიელისა (†320). ღირსი ონოფრე ვორონელისა, რუმინელისა(1790); მე -3 მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა.(431). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა დათა: მინოდორა, მიტროდორა და ნამფოდორა ბითვინელთა (†304-311). კეთილმორწმუნე პულქერია, ბერძენთა დედოფლისა(453); პეტრე და პავლე ნიკეელ ეპისკოპოსთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა 300-თა არაგველთა და კრწანისის ომში საქართველოსთვის მოწყვედილთა სასულიერო და საერო პირთა (†1795); ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (†474-491); ღირსისა სილუანე ათონელისა (†1938). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა, დავით აღმაშენებლის მოძღვრისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1118); მღვდელმოწამისა დიოთოზ ტფილელისა (†1795), მღვდელმოწამისა ავტონომე იტალიელი ეპისკოპ. (†313). ღირსი ათანასესი, სერპუხოველისასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამისა, საქართველოს მნათობისა, ქეთევან დედოფლისა (†1624); მღვდელმოწამისა კორნილიოს ასისთავისა. მღვდელმოწამე ივლიანე ხუცისა; ღირსი პეტრე ატროელისა; ღირსი იეროთეოზ ახლისა; ივერონელისა, ათონელისა(1745). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვარის ამაღლება. ჯვართა აპყრობა.
მიცვალება იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
აბბა იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა (†570); ალავერდობა; დიდმოწამისა ნიკიტა კონსტანტინეპოლელისა (†372). აკაკი აღმსარებლისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა; მოწამე პორფირისა(361); პირველმოწამე სტეფანე მტავარდიაკონისა; ღირსი ფილოთეოზ ხუცესისა, მცირე აზიელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა ძმათა: ისააკ და იოსებ ქართველთა, კირნუ-ქალაქში წამებულთა (†808); დიდმოწამისა ევფემისა ყოვლადქებულისა, ქალდეკონელისა (†304). ღირსი დოროთე, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; მოწამე ლუდმილა ჩეხთა დედოფლისა(927). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: პისტისი, ელპიდისა, არაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი, რომაელთა (†126/137). პელი და ნილოს, ეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთი, ელიასი და სხვათა. იოაკიმე, ალექსანდრიელი პატრ.(1567). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ბიძინასი (ჩოლოყაშვილი) და ორთა ძმათა მოწამეთა: შალვასი და ელიზბარისი, ქსნის ერისთავთა (†1660/1661); ღირსისა ევმენი სასწაულმოქმედისა, პორტინელი ეპისკოპოსისა (†VII);მოწამისა არიადნა ფრიგიელისა (†II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მკვდრეთით აღმდგარი და ცოცხალი უფლის შესახებ, რომელიც არის აღდგომა და ცხოვრება„მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება“ (ინ. 11:25)ეს წმიდა სიტყვები უფალმა იესო ქრისტემ ბრძანა და არა მხოლოდ ბრძანა, არამედ საქმით დაამტკიცა. იაროსის ქალიშვილის, ნაინელი ქვრივის ვაჟისა და მეგობარი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგომით მან დაამტკიცა, რომ იგი არის აღდგომა და ცხოვრება, მკვდრეთით აღმდგენელი და ცხოვრების მომნიჭებელი. მან ეს თავისი აღდგომით საუკეთესოდ დაამტკიცა, რადგან იყო ცოცხალი და დაეხმარო მკვდარს - ამის შესახებ კიდევ შეიძლება ისაუბრო, მაგრამ იყო მკვდარი, სამი დღე დაფლული სამარეში და ... დაეხმარო საკუთარ თავს და აღდგე მკვდრეთით – ამის შესახებ საუბარიც შეუძლებელი იყო ქრისტეს აღდგომამდე. ეს არის უდიდესი სასწაული და ყველა სხვა ძალაზე აღმატებული ძალის მაჩვენებელი. ეს სასწაული აღასრულა და ეს ძალა აჩვენა ჩვენმა უფალმა. მაშასადამე, უტყუარია მისი სიტყვები: მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება - და ჭეშმარიტი, წმიდა და ნუგეშისმომცემია ეს სიტყვები ყველა ჩვენგანისათვის, რომლებსაც გარდაუვალად მოგველის სხეულებრივი სიკვდილი და რომლებიც ვიმედოვნებთ, რომ აღვდგებით მკვდრეთით და ვიხილავთ ცოცხალ უფალს მის დიდებაში.მაგრამ უფალი ჩვენი არის არა მხოლოდ სხეულის აღმდგენელი, არამედ სულის განმაცოცხლებელიც. თავისი ამქვეყნად ცხოვრების ჟამს უფალმა მკვდრეთით აღადგინა მხოლოდ რამდენიმე სხეული, მაგრამ სული კი მრავალი აღადგინა და ამით აჩვენა, რომ სულის გაცოცხლება ბევრად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სხეულის. როდესაც იგი ამქვეყნად მოვიდა, თითქმის ყველა ადამიანის სული მკვდარი იყო და მან უამრავი სული გააცოცხლა თავისი ძალით და დაამწყურვალა თავისი სიცოცხლით. სულით მკვდრები იყვნენ იუდეველები და წარმართები და უფალმა გააცოხლა ერთიც და მეორეც.ძმებო, ჩვენც თავი ვანებოთ სხეულის აღდგომაზე ზრუნვას და სანამ ჯერ კიდევ არის დრო, ვიზრუნოთ ჩვენი სულების აღდგომაზე, რადგან თუ ჩვენი სულები არ აღდგებიან და არ გაცოცხლდებიან ქრისტეს მიერ აქვე, ამქვეყნად, მაშინ არ უნდა ველოდოთ რაიმე სიხარულს ჩვენი სხეულების აღდგომისას საშინელი სამსჯავროს დღეს, რამეთუ იმ დღეს მკვდარი სულების სხეულები აღდგებიან არა მარადიული ცხოვრებისათვის, არამედ მარადიული ტანჯვისათვის.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღდგომაო და ცხოვრებაო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ შენი ძალითა და მოწყალებით, რათა შენ მიერ აღვდგეთ და ვცხონდეთ საუკუნოდ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმენდონისი (†276/278). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მწუხარების შესახებ„ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია და რა ვთქვა: მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან? მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“ (ინ. 12:27)არაფერია უფრო რეალური ამ მიწიერ სამყაროში, ვიდრე უფალი იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი და ჭეშმარიტი ადამიანი. ჭეშმარიტად, მთელი ეს სამყარო ქრისტეს გარეშე აჩრდილს ჰგავს. მართლაც, არც მიწა, არც წყალი, არც ჰაერი, არც სინათლე არ არის ისეთი რეალური, როგორიცაა ქრისტე, რამეთუ ეს ყველაფერი წარმავალია, უფალი კი მარადიული. ჭეშმარიტად, იგია ქვაკუთხედი მარადიული სამყაროსი და ვინც მას ჩაეჭიდება, შეძლებს ეზიაროს მარადიულ სამყაროს, მარადიულ მყოფობას. დროის აბობოქრებული, თუმცა კი უძლური ტალღები მრისხანედ აწყდებოდნენ და ახლაც აწყდებიან ხან ქრისტეს ღვთაებრივი და ხანაც კაცობრივი ბუნების რეალობას. მართლაც, რამდენი შრომა დასჭირდათ ქრისტიანებს, რომ თვალები აეხილათ ურწმუნოთათვის და დაერწმუნებინათ ისინი ქრისტეს ღვთაებრივ და კაცობრივ ბუნებაში; ყოვლისმცოდნე წმიდა სულმა წინასწარ განაგო და მოციქულთა საშუალებით წინასწარ განამზადა იარაღი ქრისტეს მხედართათვის. „ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია“ – ნუთუ უფალი ამგვარ შეძრწუნებასა და მწუხარებას განიცდიდა, ნამდვილად რომ არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც უძლური ადამიანური ბუნების ყველა თვისება ჰქონდა, ცოდვის გარდა? თანაც, არა მხოლოდ მწუხარებასა და შეძრწუნებას განიცდიდა, არამედ შიშსაც! „მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან“ – ამას ამბობს უძლური ადამიანური ბუნება, რომელსაც ეშინია სიკვდილის, მაგრამ ბუნება, რომელიც, ამავდროულად, უცოდველია, რამეთუ მყისვე დასძენს უფალი: „მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“.ხედავთ, რა მნიშვნელოვანია ქრისტეს სიკვდილი! მისით ვართ გამოსყიდულნი, მისით ვართ გამოხსნილნი. ასე რომ მხოლოდ სწავლებით ნურავინ დაკმაყოფილდება, არამედ მზერა მიაპყროს გოლგოთას და შეძრწუნებული დაინახავს სისხლიან მსხვერპლს ჯვარზე, შეწირულს ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა გვიხსნას მყრალი ჯოჯოხეთის უფსკრულთაგან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, რომელიც ჯვარს ეცვი ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისთვის, მოგვიტევე კვლავ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, ცოლისა მისისა თეოპისტიისა და შვილთა მათთა: აღაპისა და თეოპისტესი, რომაელთა (†118). ღირსმოწამე ილარიონ კრეტელისა (1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთადერთი გზის, ჭეშმარიტებისა და ცხოვრების შესახებ„მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება და ცხოვრება; ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ (იოან. 14:6)ძმებო, ეს წმიდა სიტყვები არა მარტო თქმულია, არამედ სისხლით მორწყული, აღდგომით დამოწმებული, სულიწმიდის მიერ მართალთა გულებში დამკვიდრებული და ეკლესიის მიერ საუკუნეების განმავლობაში დადასტურებული. ამქვეყნიურ ყველა სიკეთეს შორის ადამიანებს ყველაზე მეტად სოცოცხლე უყვართ. სიცოცხლე ადამიანებს უფრო მეტად უყვართ, ვიდრე ჭეშმარიტება, თუმცა ცხოვრება ჭეშმარიტების გარეშე არ არსებობს. მაშასადამე, სიცოცხლე უზენაესი სიკეთეა, ხოლო ჭეშმარიტება – ცხოვრების საძირკველი. ვისაც სიცოცხლე უყვარს, მას უნდა უყვარდეს ჭეშმარიტებაც, მაგრამ რომელი გზაა ჭეშმარიტებისკენ? მე ვარ გზა - ბრძანებს უფალი. იგი არ ამბობს: „მეც ვარ გზა“, რათა ვინმემ არ იფიქროს , რომ უფალ იესოს გარდა სხვა გზაც არსებობს, თუმცა იგი არაა მხოლოდ გზა, არამედ ჭეშმარიტება და სიცოცხლე, რათა არავინ იფიქროს, რომ არსებობს რაიმე სხვა ჭეშმარიტება და რაიმე სხვა სიცოცხლე იესო ქრისტეს გარეშე. უფალი იმისათვის განკაცდა, რომ ადამიანებს გზა აჩვენოს, ჯვარს ეცვა, რათა საკუთარი სისხლით გზა მიანიშნოს... „ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ – ეს უნდა ესმოდეთ მათ, ვინც თავს იტყუებს და ფიქრობს, რომ იესო ქრისტეს გარეშე შეუძლია შეიმეცნოს ღმერთი და დაიმკვიდროს სასუფეველი ცათა. სწორედ ეს ცრუ იმედი და განწირული თავის მოტყუება განაქარვა უფალმა ზემოხსენებული სიტყვებით. და მოციქულმა, რომელმაც მოისმინა და ჩაწერა ეს სიტყვები სახარებაში, აღნიშნა ის თავის ეპისტოლეშიც: „ვინც უარყოფს ძეს, აღარც მამა ჰყავს“ (1ინ. 2:23).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კურთხეულო და კურთხევისა წყაროო, ჭეშმარიტად, შენ ხარ ერთადერთი გზა, ერთადერთი სინათლე, ერთადერთი ჭეშმარიტება, ერთადერთი სიცოცხლე და ერთადერთი ცხოვრების მომნიჭებელი. მხოლოდ შენ გაღიარებთ ადამიანებისა და ანგელოზების წინაშე, როგორც ერთადერთ ღმერთსა და ჩვენს მაცხოვარს. შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანთა კოდრატესი, ათენელი და მაგნეზიელი ეპისკოპ. (†130); წინასწარმეტყველისა იონასი (†VIII ქრისტეს შობამდე). ისააკდა მელეტი კვიპრ. ეპისკოპოსთა. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი ბუნებისა და მამასთან არსებით თანასწორობის შესახებ„ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“ (ინ. 14:9)„უთხრა მას ფილიპემ: უფალო, გვიჩვენე ჩვენ მამა და საკმარისია ჩვენთვის“(ინ. 14: 8). ამ სიტყვებზე უფალმა უპასუხა: „ამდენ ხანს თქვენთან ვარ და ვერ შემიცანი მე, ფილიპე? ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ასე უპასუხა უფალმა თავის მოწაფეს. ფილიპეს სურდა ეხილა ღმერთი ხორციელი თვალით. სამი წელი უყურებდა იგი ქრისტეს, მაგრამ ვერ შეიცნო როგორც ღმერთი. რატომ? იმიტომ, რომ სულიწმიდის მასზე გადმოსვლამდე ფილიპე ხორციელად ანუ ხორციელი თვალით უყურებდა ქრისტეს და მასში ხედავდა მხოლოდ ადამიანს. ფილიპე ვერ ხედავს ღმერთს ძე ღმერთში და უნდა, რომ მან მამა აჩვენოს! „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ამით უფალს იმის თქმა არ სურს, რომ თავად არის მამა ღმერთი, არამედ იმისა, რომ ის და მამა ერთია ანუ ერთარსი არიან. რამდენადაც შესაძლებელი იყო, რომ ღმერთი სჩვენებოდა ადამიანებს, იმდენადვე გამოუჩნდა მათ ძე ღმერთის მიერ და გამოუჩნდა ადამიანის სახით. მამა ღმერთი არ განკაცებულა, არც სულიწმიდა ღმერთი განკაცებულა, მხოლოდ ძე ღმერთი განკაცდა. შესაბამისად, როგორ დაანახებს ძე მოკვდავ ადამიანს მამას ხორციელი თვალით? სწორედ ამიტომ განკაცდა ძე ღმერთი, რათა გამოუცხადოს ადამიანებს თავისი თავი, მამა და სულიწმიდა, სამგვამოვანი ღმერთი, ერთარსება სამება სამი ჰიპოსტასით. „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. უფალი აქ თავის ღვთაებრივ ბუნებას გულისხმობს, რომლითაც იგი ყოვლითურთ თანასწორი და თანაარსია მამისა. და იმ დროს ფილიპეს რომ შეძლებოდა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნების დანახვა, მაშინ არ მოითხოვდა – გვიჩვენე ჩვენ მამა. ასე რომ, მას არც კი შეეძლო დაენახა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნება, რომელიც სულიერია და უხილავი, თუმცაღა შეეძლო ცხადად ეხილა ქრისტეს დიადი საქმეები, როგორც მისი ღვთაებრივი ბუნების გამოვლინება.და ახლაც, ძმებო, ზოგიერთები ამბობენ: „გვიჩვენეთ ღმერთი და ვიწამებთ!“. უთხარით მათ: „აი, გიჩვენებთ იესო ქრისტეს – იწამეთ!“ ოცი საუკუნე შენთან ვარ, ადამიანო და ჯერაც ვერ მიცანი? ოცი საუკუნე, აღსავსე დიდებითა და სასწაულებით, მადლით, წყალობით, წმინდანებით, მოწამეებით! უგნური ადამიანი კი მაინც კითხულობს: „სად არის ღმერთი?“ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, აუხილე სულიერი თვალი მათ, ვინც ჯერ კიდევ ვერ ხედავს, რათა იხილოს შენი დიდება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპიელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა (†102/117); ღირსისა იონა ხუცისა, პალესტინელისა, წმიდათა: თეოფანე კანონთგამომთქმელისა (†850) და თეოდორე (†840) გამომეტყველთა მამასა. მღვდელმოწამე თეოდორე ბრაზელისა, რუმინელისა(1696). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნუგეშისმცემელი სულის – სულიწმიდა ღმერთის – შესახებ„და მე ვთხოვ მამას და სხვა ნუგეშისმცემელს მოგივლენთ თქვენ, რათა თქვენთან იყოს უკუნისამდე“ (ინ. 14:16)იქ, სადაც სიყვარულია, საჭირო არაა ბრძანება, რადგან ბრძანებას თხოვნა ცვლის. მათთვის, ვისაც ერთმანეთი უყვარს, თხოვნას მეტი ძალა აქვს, ვიდრე ერთმანეთის მოძულეთათვის – ბრძანებას. ყოვლადწმიდა სამება თავად წარმოადგენს უზენაეს სასუფეველსა და უმაღლეს სიყვარულს. ესაია ყოვლადწმიდა სამებას საკვირველ მზრახველად(ბჭობის წარმმართველად) მოიხსენიებს, ხოლო განკაცებულ ღვთის ძეს - დიდი განზრახვის ანგელოზად ანუ მოვლინებულ მაცნედ (ის. 9:6). როგორ შეუძლია ბჭობა, თათბირი ერთარსება ღმერთს? შენც ერთი ხარ, ადამიანო, მაგრამ საკუთარ თავს ეთათბირები. შენი გონება ეკითხება შენს ნებას: „შეგიძლია?“ და ეკითხება გულს: „გსურს?“, ხოლო შენი ნება და გული ეკითხებიან შენს გონებას: „ძალგიძს?“. თუმცა, ამ შინაგანი ბჭობის მიუხედავად, შენ ერთი ხარ, ერთი ადამიანი, ერთი პიროვნება. რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ და მხოლოდ უფერული მსგავსება და აჩრდილია ყოვლადწმიდა სამების ბჭობისა, მისი სრულყოფილი თათბირისა, რადგან ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტაზთა შორის სრული თანასწორობა და ჰარმონიაა. რაც მამას სურს, აუცილებლად იგივე სურს ძესაც და წმიდა სულსაც... „მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს“ – ხედავთ, როგორი დარწმუნებულია ძე ღმერთი, რომ მისი თხოვნა და რჩევა მაშინვე მიღებული იქნება ღვთაებრივი თათბირისას – მამა თანახმა იქნება მოავლინოს და სულიწმიდა თანახმა იქნება მოვიდეს. ძე ღმერთი არ ამბობს: „მე ძალიან შევეხვეწები, რათა მოგივლინოთ და მწამს, რომ მოგივლენთ“, არამედ ამბობს: „მე ვთხოვ მამას და იგი მოგივლენთ...“. მან იცის წინასწარ, რომ მამა მისცემს იმას, რასაც ძე ითხოვს; მან ეს იცის, ასე ვთქვათ, მისი მარადიული გამოცდილებიდან, რამეთუ მარადიული ჰარმონია სუფევს მამას, ძესა და სულიწმიდას შორის... მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს – ამ სიტყვებით ცხადდება ძისა და სულიწმიდის სრული თანასწორობა. მამა მოგივლენთ თქვენ სხვა ნუგეშისმცემელს, ჩემს თანასწორსა და თანაარსს. იგი თავისი საკვირველი ჰიპოსტასის შესაბამისად სრულად ჩამანაცვლებს მე, რადგან მხოლოდ და მხოლოდ ჰიპოსტასურად განსხვავდება სულიწმიდა ძე ღმერთისაგან. ხედავთ, ძმებო, როგორ მონაწილეობს ყოვლადწმიდა სამება ჩვენს ცხონებაში? ხედავთ, ვისი ვართ ჩვენ? ხედავთ, როგორი პატივი გვებოძა მოკვდავებსა და ცოდვილებს?ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადდიდებულო სამებაო, ღმერთო ჩვენო, შეგვიწყლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დადუმებაი ზაქარიაისა და მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი, რაჟამს იგი ახარა გაბრიელ მთავარანგელოზმან, და მიუდგა ელისაბედ და მუცლადიღო. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდა ღმერთის შესახებ, რომელიც მამისაგან გამოდისხოლო როცა მოვა ნუგეშისმცემელი, რომელსაც მე მოგივლენთ თქვენ ჩემი მამისგან, სული ჭეშმარიტებისა, რომელიც მამისგან გამოდის, იგი დაამოწმებს ჩემზე (ინ. 15:26)ძმებო, მიუწვდომელია საღვთო ბუნების სიღრმე, თუმცა ღმერთმა არც სრულად დაფარა ის ჩვენგან და არც სრულად გაგვიცხადა. გაგვიცხადა იმდენი, რამდენის მიღებაც ძალუძს ჩვენს უძლურებას და რამდენიც ჩვენი ცხონებისთვისაა საჭირო. სულიწმიდის შესახებ ჩვენთვის ცნობილია, რომ იგი მამისაგან გამოდის და ძის მიერ გვევლინება. დაე, ნურავინ გამოეძიებს მეტს, რათა არ შეცდეს. რაკი მამისგან გამოდის, ე. ი. ერთარსია მამისა; რადგან ძის მიერ გვევლინება, რათა განაგრძოს ძის მსახურება, ე. ი. იგი თანასწორია ძისა... მოწმობს ჩემ შესახებ მამა – ბრძანებს მანამდე უფალი, ახლა კი სულიწმიდის შესახებ ამბობს: იგი დაამოწმებს ჩემ შესახებ. ორივე დამმოწმებელი თანასწორია, ამიტომ უფალი ხან ერთზე მიუთითებს, ხან მეორეზე. და ის, ვინც მოწმობდა და ის, ვინც დაამოწმებს, არსით ერთი არიან, რადგან უფალი მის შემდეგ არ დატოვებდა ისეთ მოწმეს, რომელიც ღირსებით წანა მოწმესთან შედარებით ნაკლები იქნებოდა. ცხადია, ჩვენ ახლა ადამიანური გონებით ვმსჯელობთ დროსთან მიმართებითაც, რადგან, მახარებლის სიტყვებით, ყოვლადწმიდა სამება მარადიულად მოწმობს ზეცაში: „ვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეცად: მამა, სიტყვა და სული წმიდა, ხოლო ეს სამი ერთია“ (1 იოან. 5:7).ზოგიერთები ამტკიცებენ, რომ სულიწმიდა გამოდის მამისაგან და ძისაგან. ვინ და როდის განუცხადა მათ ამის შესახებ? ჩვენ ვიცით, რომ სულიწმიდა მამისაგან გამოდის, რის შესახებაც გვამცნო ძემ, უფალმა იესო ქრისტემ, ამიტომ უარვყოფთ იმგვარ დამატებას ჩვენს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში, რომელიც არ შეესაბამება თვით უფლის სიტყვებს. მაგრამ იმისათვის, რომ უწმინდესი უფლის სიტყვები გავიაზროთ, გულის დიდი სიწმინდეა საჭირო. ამიტომ გულის ვნებებისაგან განწმენდა გვმართებს და არა ღვთაებრივი არსის უხილავი სიღრმეების ცნობისმოყვარეობითა და უწმინდური გულით გამოძიება, რადგან ვინც მგვარად იქცეოდა, მწვალებლობაში ვარდებოდა და იღუპავდა სულს.ჰოი, დიდებულო და ყოვლადძლიერო ღმერთო, დიდება შენდა იმის გამო, რომ გამოგვიცხადე შენი თავი ჩვენი მაცხოვრის, უფალ იესო ქრისტეს მიერ და ვიცით, რომ ნათლის შვილები ვართ და არა – წყვდიადის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დედათა შორის პირველმოწამისა და მოციქულთა სწორისა თეკლა იკონიელისა (†1). კეთილმსახური ვლადისლავისი, სერბი მეფისა (1239). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდის შესახებ, განმადიდებელზეიგი განმადიდებს მე, რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ (იოან. 16:14)სულიწმიდა ძალმოსილებით მამისა და ძის თანასწორია და ყველაფერი, რაც შეუძლია მამას, შეუძლია ძეს და შეუძლია სულიწმიდასაც. და ყველაფერი, რაც იცის მამამ, იცის ძემ და იცის სულიწმიდამაც. თუმცა ერთმანეთის უსაზღვრო სიყვარულისა და ადამიანთა ხსნის მიმართ უსაზღვრო სიბრძნის გამო ისინი ადამიანებს მონაცვლეობით ევლინებიან (დროის თვალსაზრისით). იგი განმადიდებს მე – ნუთუ ძემ საკუთარი თავი არ ადიდა? დიახ, ადიდა, მაგრამ არა იმ ზომით, რომლითაც შეეძლო, არამედ მხოლოდ იმ ზომით, რამდენის მიღება და გაგებაც შეეძლოთ იმ დროის ადამიანებს. დროთა განმავლობაში სულიწმიდა კიდევ უფრო მეტად გააცხადებს ღვთის ძის დიდებას, როდესაც თავისი ღვთაებრივი მადლით აღავსებს ის თავის ერთგულებს. იგი მადიდებს მე – ამ სიტყვებს, ძმებო, უფალი ჩვენს განსასწავლადაც ამბობს, რათა თუ რაიმე კეთილ საქმეს აღვასრულებთ, ჩვენ თვითონ კი არ განვიდიდოთ თავი, არამედ სხვებმა თქვან ამის შესახებ... “რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“ – ამ სიტყვებით უფალი ცხადყოფს სულიწმიდის მასთან ერთობას და არა დაქვემდებარებას მისდამი. მანამდე კი გვითხრა: “იგი წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ”. და რათა მოწაფეებმა არ იფიქრონ, რომ სულიწმიდამ მეტი იცის, ვიდრე ძემ და აღემატება ძეს, ამიტომ იგი აცხადებს: „ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“. ქრისტესაც შეეძლო მოწაფეებისთვის ყოველგვარი ჭეშმარიტება ეუწყებინა, მაგრამ იმ დროს მოწაფეები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად ამის მისაღებად, ამიტომ სულიწმიდა თავის დროზე შეუძღვება მათ ყოველგვარ ჭეშმარიტებაში. მაგრამ როდესაც სულიწმიდა ყოველგვარ ჭეშმარიტებას აუწყებს მათ, არ ნიშნავს, რომ აუწყებს იმას, რაც არ იცის ძემ ან, მით უმეტეს, რაც ეწინააღმდეგება ძის ნებასა და ცოდნას. ამიტომაც ბრძანებს უფალი:“რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ყოვლადსაკვირველო ღმერთო, სამებით დიდებულო, ძალო, სინათლევ და სიყვარულო! ჰოი, ყოვალდწმიდაო სამებაო, აღანთე საღვთო სიყვარული ჩვენს გულებში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფროსინია ალექსანდრიელისა; არსენი დიდისა კათალიკოსისა (†887). ღირსმოწამე პაფტონი ეგვიპტელისა და მასთან 546 მოწამისა; ღირსი სერგი რადინეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მამასა და ძეს ყველაფერი საერთო აქვს „ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია“ (ინ. 16:15) ეს არის უფლის ერთ-ერთი ბოლო გამონათქვამი მისი ვნების წინ და ის ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესია, რადგან სამყაროს აუწყებს ქრისტე მაცხოვრის ღმერთობის შესახებ და ამის შემდგომი სიტყვებით კი – „ამის გამო გითხარით თქვენ, რომ ჩემგან მიიღებს და გაუწყებს თქვენ“ – ცხადყოფს სულიწმიდის მამასთან და ძესთან ერთობას. ის, რასაც სულიწმიდა ჩემგან მიიღებს, ვერ იქნება ის, რაც არ არის მამის, რადგან ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია. რატომ არ ამბობს უფალი: „ჩემსას აიღებს“, არამედ „ჩემგან აიღებს“? იმიტომ, რომ სულიწმიდა უბოძებს ადამიანებს არა ყველაფერს, არამედ მხოლოდ იმდენს, რამდენის მიღებასაც შეძლებენ და რამდენსაც საჭიროებენ. ღვთის საბოძვართა ერთი ნაწილი მორწმუნეებს ამქვეყნადვე ეძლევათ, მეორე ნაწილი კი მიეცემათ ცათა სასუფეველში. და ეს ზეციური ნაწილი არის სწორედ ის, რის შესახებაც მოციქული წინასწარმეტყველურად გვაუწყებს: „რაც არ უხილავს თვალს, არ სმენია ყურს და არც კაცს გაუვლია გულში, ის განუმზადა ღმერთმა თავის მოყვარეთ“ (1კორ 2:9). ეს და ამ ყველაფერზე შეუდარებლად მეტი და ღირებული აქვს ქრისტეს. მას ეკუთვნის არა მხოლოდ ეს ქვეყანა, არამედ ის ქვეყანაც და კიდევ – ბევრად მეტი და მეტად ძვირფასი, ვიდრე ორივე სამყარო. მისია მარადიულობა, უკვდავება, სრული ძლევამოსილება, სრული სიბრძნე, სრული სიყვარული, სრული სიკეთე და წყალობა, სამართლიოანობა, სიმართლე და ყველა სათნოება, რომელთა წარმოდგენაც ჩვენს გონებას ძალუძს და წარმოთქმა – ჩვენს ენას. ის, რაც მას ეკუთვნის, აღემატება იმ ყველაფერს, რისი წარმოდგენაც ადამიანს შეუძლია. და ეს ყველაფერი ეკუთვნის მამას, ეკუთვნის ძეს და ეკუთვნის სულიწმიდას. “ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია “ – ამ სიტყვებით წარმოუდგენლად მდიდარი ძე ღმერთი აუწყებს მოწაფეებს თავისი უსაზღვრო და თვალშეუვლები სიმდიდრის შესახებ იმ ბნელ ღამეს, როდესაც ის ფეხშიშველი უნდა წარმდგარიყო იუდეველი უხუცესების წინაშე, რათა ეცემათ და ეფურთხებინათ მისთვის. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლადწმიდაო და ყოვლისა მქონებელო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ცოდვილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიცვალება მოციქულისა და მახარობელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (†98/117); დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ("თბილისის სიონის") ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიყვარულით შთაგონებული ლოცვების შესახებ„განწმიდე ესენი ჭეშმარიტებით, რადგან შენი სიტყვა ჭეშმარიტია“ (ინ. 17:17) როდესაც დედა სიკვდილზე მიდის, მაშინაც კი უფრო მეტად ღელავს შვილების გამო, რომელთაც ტოვებს, ვიდრე საკუთარ თავზე. ასეთია დიდი სიყვარულის ძალა. ხოლო უფალ იესო ქრისტეს თავისი მოწაფეების მიმართ უფრო დიდი სიყვარული ჰქონდა, ვიდრე დედას შვილებისადმი. როდესაც უფალი სიკვდილზე მიდის, იგი თავისი ზეციური მამის წინაშე ლოცულობს მოწაფეებისთვის და ლოცულობს არა იმიტომ, რომ თავად არ შეეძლო მათთვის ყველაფრის გაკეთება, არამედ იმისათვის, რომ აჩვენოს სიყვარული და ერთობა მამასთან. მაგრამ ახლა მამის კუთვნილად რატომ აცხადებს ჭეშმარიტებას, როცა სწორედ ამის წინ მოწაფეებთან საუბრისას სულიწმიდას უწოდა სული ჭეშმარიტებისა: „ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ“ ? იმიტომ, რომ აჩვენოს მამისა და სულიწმიდის თანასწორობა. მაგრამ ნუთუ მანამდე თავის შესახებ არ მბობდა უფალი: “მე ვარ ჭეშმარიტება”(იოან, 14:6)? და განა ამის შემდეგ სულიწმიდას, ნუგეშისმცემელ სულს, არ უწოდა სული ჭეშმარიტებისა? ახლა კი ჭეშმარიტებას მამისად აცხადებს: “განწმინდე ისინი შენი ჭეშმარიტებით! “. ვინც ამ ყველაფერში თუნდაც რაიმე წინააღმდეგობას დაინახავს, იგი ვერ აცნობიერებს ყოვლადწიდა სამების, ერთარსება და სამპიროვანი ღმერთის, არსებით ერთობასა და ჰიპოსტასურ სამგვამოვნებას. სწორედ იმით, რომ სამების ყოველ პირს განუკუთვნებს ჭეშმარიტებას, როგორც რაღაც არსებითსა და განუყოფელს, უფალი ცხადყოფს მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობას. და თუ ყოვლადწმიდა სამების რომელიმე პირი ნაკლები ჭეშმარიტების მფლობელი იქნებოდა, მაშინ სამების ეს პირი დანარჩენ ორზე ნაკლები იქნებოდა არსებითაც. ნაკლებ ჭეშმარიტებას კი ახლავს ნაკლები ძალა, ნაკლები სიყვარული და ნაკლები სიბრძნე. ამიტომაც უწოდებს უფალი ჭეშმარიტებას საკუთარ თავსაც, მამასაც და სულიწმიდასაც, რათა ადმიანებმა იცოდნენ და ირწმუნონ მათი სრული თანასწორობა. ამიტომ მორწმუნეთაგან ნურავინ ცდუნდება სამების პირთა უთანასწორობის მწვალებლური სწავლებით. დაე, თითოეულმა თავისი გული განიწმიდოს ცოდვათაგან, როგორც სარკიდან წმენდენ მტვერს და მაშინ შეიცნობს უდიდეს დოგმატურ ჭეშმარიტებას მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობის შესახებ.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, განგვანათლე შენ მიერ და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა 49-თა წამებულთა, ბიზანტიელთა, სტრატიოტთა (†304). ღირსი ეგნატე იღუმენისა(963-975). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „რათა ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ (ინ. 17:21)დიდია ღვთის მოწყალება, ძმებო: როდესაც მართალი იგრძნობს ამას, ტირის და როდესაც ცოდვილი იგრძნობს – რცხვენია. ღვთის მოწყალებით ჩვენ განვიწმინდებით, ვცხონდებით, ღვთის შვილად ვიწოდებით, ვუერთდებით ღმერთს, მაგრამ ღმერთთან ეს ერთობა არ უნდა წარმოვიდგინოთ ისე, თითქოს არსებით ერთი ვხდებით და მისი თანასწორი. ჩვენ არასოდეს ვიქნებით ღვთის მსგავსი და თანასწორი იმგვარად, როგორცაა სამების სამივე ჰიპოსტასი – მამა, ძე და სულიწმიდა. „ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ – მიმართავს მაცხოვარი მამას თავისი მოწაფეების შესახებ და გულისხმობს სიყვარულით ერთობას და არა – არსებით. სიყვარული განაპირობებს ურთიერთმორჩილებას, ურთიერთდახმარებას, ურთიერთმოწყალებას, მოკრძალებას, თვინიერებას, სიკეთეს, კეთილგანზრახვას, თავგანწირვას... და როდესაც უფალი ბრძანებს: „იყავით თქვენ სრულნი, როგორც სრულია მამა თქვენი ზეცათა“ (მთ. 5:48) – მას ის კი არ სურს, რომ ადამიანები ღმერთს გაუტოლოს, არამედ მიანიშნოს მათ უზენაეს მაგალითზე, სრულყოფილების ნიმუშზე ყოველგვარ სიკეთეში. საქმე ისაა, რომ მრავალი ადამიანურად მასწავლებელი (და არა ღვთიურად) სრულყოფილების ნიმუშს ხედავდა და ხედავს ყველასა და ყველაფერში, მაგრამ არა ღმერთში. ასეთები ხშირად ადამიანებს ბოროტებასაც კი ასწავლიდნენ და სრულყოფილების მისაბაძ მაგალითად უსახავდნენ. ამიტომ მოუწოდებს უფალი ადამიანებს, რომ ზეციური მამა მიიჩნიონ ყოველგვარი სრულყოფილების ნიმუშად და სწორედ მას მიბაძონ და არა სხვას. ღვთის მოწყალებით, ჩვენ ღვთის შვილებად ვიწოდებით და ყველანი ერთი ვართ ქრისტე იესოში (გალ. 3: 28), მაგრამ ჩვენ არ ვხდებით ღმერთები, არ ვხდებით ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტასთა თანასწორნი. არ დაგავიწყდეთ, რომ წმიდა წერილში წერია: „ზეცაც კი არ არის სუფთა მის თვალში“ (იობ. 15:15) ანუ ღმერთს ვერ შეედრებიან ზეციური ძალები, მით უმეტეს ადამიანი. მაგრამ, ღვთის მოწყალებითა და ქრისტეს ვნებებით, ამაღლდებიან ზეცად მორწმუნენი და იქნებიან სიყვარულითა და სულით ერთობაში ღმერთთან; ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა ჭეშმარიტად ავმაღლდეთ ასეთ დიდებულ სიმაღლემდე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ყოველგვარი მოწყალებისა და სიკეთისაო, ნუ მოგვაკლებ წყალობას და ნუ გაგვირისხდები, არამედ მოგვიტევე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული პალიასტომის ღმრთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატისა. ხსენება ღირსისახარიტონ აღმსარებლისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (†350). შავნაბადობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი“ (ინ. 17:24)აი, საზღაური ღვთის მუშაკთათვის! აი, დიდებული ჯილდო ქრისტეს მიმდევართათვის! ის, რაც ძეს სურს, სურს მამასაც და სულიწმიდასაც. და რაც წმიდა სამებას ნებავს, აღესრულება კიდეც. და რა სურს ძეს? მას სურს, რომ მისი მოწაფეებიც მასთან ერთად იყვენენ ცათა სასუფეველში, თანაც არა მხოლოდ თორმეტნი, არამედ ყველა, ვინც მოინათლა, მოციქულთა სწავლება მიიღო და დაიცვა ის, მაგრამ ერთი პირობით: თუ ამ დიდ სიკეთეს თავად არ ვკრავთ ხელს ჩვენივე უკეთური საქმეებით, რწმენაზე უარის თქმით, ცოდვის სიბინძურით, ღვთისმგმობი სიტყვებითა და გულისთქმებით... „რათა ხედავდნენ ჩემს დიდებას, შენ რომ მომეცი“ (ინ. 17:24) - ბრძანებს შემდგომ უფალი; ამ სიტყვებიდან არ უნდა დავასკვნათ, რომ ძე მამაზე ნაკლებია, რადგან ამ სიტყვების წინ უფალი მიმართავს მამას: „მე განგადიდე შენ“ (ინ. 17:4). ხედავთ, როგორი თანასწორობაა მამისა და ძის და რა უსაზღვროა მათი ურთიერთსიყვარული! მე განგადიდე შენ... და ახლა შენ მადიდე მე, მამაო. და იმას, რომ ღვთის დიდება არ აღესრულება ამქვეყნად და ამ დროში, მიუთითებს უფლის სიტყვები: „ ...დიდებას, შენ რომ მომეცი, რადგანაც შემიყვარე ქვეყნის შექმნამდე“ (ინ. 17:24). ეს ნიშნავს იმას, რომ დიდება არ არის არც მიწიერი და არც დროითი, არც ამქვეყნიური და არც ადამიანური, არამედ ზეციური, მარადიული, დაუსრულებელი და გამოუთქმელი. და როგორ სურს ძეს, რომ მამამ ადიდოს იგი? ისე, რომ ეს ზეციური დიდება უჩვენოს ყველას, ვინც მოუსმინა ძეს, გაჰყვა მას და მისი მცნებები აღასრულა. უფალს სურს, რომ ამ დიდების თანამონაწილენი ვიყოთ ჩვენც – არა მხოლოდ მოციქულები, არამედ ჩვენ, ყველანი, რომელთაც მისი სახელი გვეწოდა. აი, მოწყალება! აი, კაცთმოყვარება! დოგმატი ჩვენი უკვდავებისა, მარადიული ცხოვრებისა და დაუსრულებელი დიდების შესახებ არა ადამიანთაგან, არამედ თავად ჩვენი უფლისა და მაცხოვრისგანაა. ოღონდ ყოფითმა საზრუნავებმა, ლოცვისას სიზარმაცემ და ურთიერთსიძულვილმა არ უნდა დაგვაშოროს ქრისტეს დიდებასა და მარადიულ ცხოვრებას.ჰოი, სახიერო და და მოწყალეო უფალო, მოგვიტევე ჩვენ ცოდვები და მოგვმადლე შენი მარადიული სასუფეველი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ონოფრე გარეჯელი სასწაულმოქმედისა (†1786); ღირსისა კვირიაკე განშორებულისა, პალესტინელისა (†556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისა და მისი ძის შემეცნების შესახებ„მამაო მართალო, სოფელმა შენ ვერ გიცნო, ხოლო მე გიცანი შენ“ (ინ. 11:25)თანასწორი თანასწორს უკეთ ცნობს. უდაბლესი ვერ ცნობს უმაღლესს და მოკვდავი – უკვდავს. ძველი დროის ზოგიერთი ბრძენი და ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველნი იცნობდნენ ღმერთს, როგორც შემოქმედსა და ყოველთა მფარველს, მაგრამ არავინ იცნობდა მას, როგორც მშობელს. ძველ დროს მას იცნობდნენ ქმნილებათა მიერ და არა დაბადებით. ქმნილებათა მიერ მათ შეიცნეს ღვთის სამართლიანობა, სიბრძნე და ძალა, მაგრამ ვერ შეიცნეს მისი სიყვარული, რადგან სიყვარული შეიცნობა შობით. მშობელმა იცის შობილის საიდუმლო და შობილმა იცის მშობლის სიყვარული. სამყარომ ვერ გიცნო შენ, რადგან გხედავდა, როგორც პატრონს და საკუთარ თავს – როგორც მონას; მე კი გიცანი შენ, რადგან გიყურებ, როგორც მშობელს და ვგრძნობ შენს გამოუთქმელ სიყვარულს. სამყარო გიმზერდა შენი საქმეების მიხედვით, მაგრამ გხედავდა ფარდის მიღმა, მე კი შენ გიყურებ პირისპირ, შენი სიყვარულის მარადიულ სილამაზეში.სწორედ ეს მშობლიური – მშობლისა და შვილის – სიყვარულის ალი მოუტანა უფალმა იესო ქრისტემ ადამიანებს, რათა იხილონ ღმერთი ამ ალში, ამ ახალ და მანამდე შეუცნობ ნათელში. ღვთის სიყვარულით დანახვა ასწავლა უფალმა თავის მოციქულებს და იგი მოვიდა ჩვენამდე. ო, ჩვენში რომ ანთებულიყო ეს ღვთიური მარადიული სიყარულის ალი! – და შეგვეცნო ღმერთი, როგორც მშობელი, საკუთარი თავი კი – როგორც შვილი, შვილებული მხოლოდშობილი ძის მსხვერპლად შეწირვის მეშვეობით.ჰოი, სამცეცხლოვანო ღმერთო, მამაო, ძეო და სულო წმიდაო, განგვანათლე ცოდვით დაბნელებულები შენი სიყვარულის მარადიული ნათებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლისა, დიდი სომხეთის ეპისკოპ. პართეველისა (†335). მიხეილ კიევის მიტროპოლიტისა(902); მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება არაამქვეყნიური სამეფოს შესახებ„ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ (ინ. 18:36)ვისაც მეტი სიმდიდრე აქვს, მასვე ეკუთვნის მცირეც. შესაბამისად, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ იესო ქრისტეს ძალაუფლება არ ვრცელდება ამ სოფელზე, რადგან უთხრა პილატეს: „მეუფება ჩემი არ არის ამ სოფლისაგან“. მას, ვინც ფლობს წარუვალს, ძალაუფლება აქვს წარმავალზეც. უფალი საუბრობს თავისი წარუვალი სამეფოს – ცათა სასუფევლის შესახებ, რომლისთვისაც უცხოა დრო, ხრწნილება, უსამართლობა, სიცრუე და სიკვდილი. ეს იმას ჰგავს, ვინმემ რომ თქვას, ჩემი სიმდიდრე ოქროშია და არა ქაღალდშიო. და განა ვისაც ოქრო აქვს, არ ექნება ქაღალდი? უფალი არ ეუბნება პილატეს, რომ არ არის მეფე, რადგან მას სურს თქვას, რომ ის არის მეფე, რომელიც ყველა მეფეზე აღმატებულია და რომ მისი მეუფება ყველა ამქვეყნიურ სამეფოზე მეტია, ძლიერია და მყარი. იგი მიანიშნებს თავის მთავარ სამეფოზე, რომელზეცაა დამოკიდებული ყველა სხვა სამეფო დროსა და სივრცეში. „ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ – ეს სიტყვები არ ნიშნავს, რომ მას არ აქვს ძალაუფლება ამქვეყნიურ სამეფოზე, პირიქით, სწორედ ეს სიტყვები ადასტურებს მის განუსაზღვრელ ძალაუფლებას ამქვეყნიურ სამეფოზე. განა მისი ამქვეყნიური საქმეები არ წარმოაჩენენ მის ძლევამოსილებას წუთისოფელზე?! სხვა რომელი მეფის წინაშე ცხრებოდა ქარი და წყვეტდა ზღვა ღელვას?! ნუთუ დაგავიწყდათ იესოს სიტყვები გეთსიმანიაში, რომ ანგელოზთა თორმეტ გუნდზე მეტი მოვიდოდა მის დასახმარებლად, თუ მოისურვებდა (მთ. 26:53)?! და თანაც, ერთ ანგელოზს უფრო მეტი ძალა აქვს, ვიდრე მთელ სამყაროს. სულთა უფალი სხეულთა უფალიც არის, მარადისობის ბატონი წარმავალის ბატონიცაა. უდიდეს სიკეთეთა მფლობელი უმცირეს სიკეთესაც ფლობს. ძმებო, ყველაფერი ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს ძალაუფლებას ექვემდებარება, რომელმაც ჩვენთვის საკუთარი ნებით დაითმინა ვნება და თავისივე ძლევამოსილებით აღდგა მკვდრეთით. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლისშემძლე მაცხოვარო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცათა სასუფეველი ვეძიოთ და მარადიული სამყოფელი დავიმკვიდროთ შენთან, სადაც არ არის ცოდვა, არც სიკვდილი, არამედ ცხოვრება, სიხარული და მშვიდობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული კვართისა საუფლოისა და სვეტისა ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარისა, საფარველი ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა.
ხსენება მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; წმიდათა: სიდონიასა და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა; წმიდისა მელქისედეკ 1-სა, სრულიად საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა (†1033); მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ანანიასი, დამასკელი ეპისკოპოსისა, რომელმან ნათელ-სცა პავლე მოციქულს (†1); ღირსისა რომანოზ ტკბილმგალობელისა, კონსტანტინეპოლელი დიაკონისა, კანონთა გამომთქმელისა (†556). სვეტიცხოვლობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნეტარი კაცის შესახებ„ნეტარია კაცი, რომელიც არ უსმენს უღმერთოთა რჩევას და ცოდვილთა გზას არ ადგას“ (ფს. 1:1)ძმებო, უწინარეს ყოვლისა, ნეტარია ის, ვინც არ ჩაეფლა ცოდვებში და შეუძლია მოისმინოს და აღასრულოს ღვთის ნება, რომელიც წინასწარმეტყველებმა გამოთქვეს. უღმერთოები არიან ისინი, ვინც ყოველთვის ღვთისა და მისი ნების საწინააღმდეგოდ ფიქრობს, ცოდვილები არიან ისინი, რომლებიც თავიანთი სურვილებისა და გულისთქმების მიხედვით დადიან და ღმერთსა და მის მცნებებს უპირისპირდებიან; გამრყვნელები – რომლებიც ჯერ თავად ირყვნებიან ბოროტი საქმეებით და შემდეგ კი სხვებს რყვნიან. ამრიგად, ჯერ ბოროტი გულისთქმა მოდის, შემდეგ – ბოროტი საქმე, შემდეგ კი – ბოროტი მაგალითი ანუ ცდუნება. ასე რომ, ნეტარია, ვინც რჩევას არ ეძებს ურჯულოებთან და ღვთის საწინააღმდეგო აზრებს არ იწყნარებს, არამედ ღვთის რჯულში პოულობს ყველა საჭირო რჩევას, რათა ცხონდეს. ნეტარია კაცი, რომელიც ერთხელაც არ დადგა იმ გზაზე, რომელზეც ცოდვილები დადიან, და თუ დადგა კიდეც, შეინანა და უფლის გზას დაუბრუნდა. ნეტარია კაცი, რომელიც არ ზის იმათ გვერდით, ვინც თავიანთი მაცდუნებელი ქმედებებით რყვნის უდანაშაულო სულებს. ასეთების შესახებ ნათქვამია:„ვინც დააბრკოლებს ერთ ამ მცირეთაგანს, რომელსაც სწამს ჩემი, უმჯობესია მისთვის, რომ დაეკიდოს წისქვილის დოლაბი მას ქედზე და დაინთქას ზღვის უფსკრულში“ (მთ. 18:6).ძმებო, ნეტარნი ვართ ყველანი, კაცებიცა და ქალებიც, რომლებიც ვერიდებით სამ ბოროტებას: უღმერთო აზრებსა და რჩევებს, ცოდვილ საქმეებს და სხვების ცდუნებას. ეს სამივე ბოროტება ის შხამიანი გველია, რომელიც თავდაპირველად პატარაა, შემდეგ კი იზრდება და დიდი ხდება. ჰოი, სახიერო უფალო, შემოქმედო ჩვენო, გვაცხოვნე ჩვენ შენი ძალითა და სიკეთით, რათა დავიხსნათ თავი ამ მძვინვარე გველისაგან, რომელსაც სძლიე უძლეველი იარაღით – შენი ყოვლადპატიოსანი ჯვრით. დაგვეხმარე, რათა დაგემორჩილოთ შენ და ვიაროთ მხოლოდ შენი გზით და განვიწმიდოთ მხოლოდ შენი მაგალითით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა დიდმოწამეთა: დავითისა და კონსტანტინესი, არგვეთის მთავართა (†740); მოწამეთობა; დიდმოწამისა თეოდორე გაბრასი, ტრაპიზონის მმართველისა (†1098). მღვდელმოწამისა კვირიანესი და მოწამეთა იუსტინა ქალწულისა და თეოქთისტე ნიკომიდიელთა (†304); ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესათვის სალოსისა კონსტანტინეპოლელისა (†936) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნებისა და მართლის ნების ურთიერთმიმართების შესახებ„უფლის რჯულშია მისი ნება და მის რჯულზე ფიქრობს იგი დღედაღამ“ (ფს. 1:2)ძმებო, ნეტარია და სამგზის ნეტარია ის, ვისი ნებაც ეთანხმება ღვთის ნებას, ვისი გონებაც არაფერს ფიქრობს ღვთის მცნებების საწინააღმდეგოს და ვის გულსაც არაფერი სურს ღვთის ნების საწინააღმდეგო. ნებას და გულს გონება კვებავს. თუ გონება მუდმივად ღვთისკენაა მიმართული, მაშინ ადამიანი დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლება და არ სურს უღმერთოთა რჩევების მოსმენა, არამედ ღვთის რჯულში ეძებს სიმართლეს და პასუხს ყველაფერზე. თუ გონება ასეა მიმართული ღვთისკენ, მაშინ ადამიანის გულიცა და გონებაც სწრაფად მიემართებიან ღვთისკენ, და ნება, რომელიც ადამიანის შინაგან კაცს ემსახურება, აღასრულებს მხოლოდ იმას, რაც ღვთის ნებასთანაა თანხმობაში და რაც ღვთის რჯულშია ჩაწერილი. მაშინ ადამიანი არ დადგება ცოდვილთა გზაზე და არ დაჯდება ურჯულოთა შესაკრებელში ანუ არც თავად სცოდავს და არც სხვას უბიძგებს ცოდვისკენ. ამ ფსალმუნის (ფს. 1) დასაწყისში დავით წინასწარმეტყველი აქებს ადამიანს, რომელიც არ აღასრულებს სამ ბოროტებას და აგრძელებს ქებას იმის გამო, რომ ადამიანი აღასრულებს ორ კეთილ საქმეს. ეს სამი ბოროტებაა: ეძებდე სიბრძნეს ცოდვილებთან, იცხოვრო ცოდვილთა ცხოვრებით და სხვები აცდუნო შენი ცუდი მაგალითით, ხოლო ორი სიკეთეა – შენი ნება სრულად თანხვედრაში იყოს ღვთის რჯულთან და შენი გონება დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლებოდეს. ო, ძმებო, რა სავალალო მდგომარეობაშია იმათ გონება, ვინც არ იცის ღვთის რჯული! ადამიანის გონების სიღრმე ღვთის რჯულის შემეცნების სიღრმით იზომება. იმათი გონება, ვინც ღვთის რჯულის საიდუმლოებებში განისწავლება, ღრმაა, ფართო და ამაღლებული. გონება აწვდის საზრდოს გულსა და ნებას. ო, ძმებო, როგორი მცირე, მერყევი და გარყვნილია იმათი გონება, ვინც თავის ნებას არ უმორჩილებს ღვთის ნებას! და რა არის ღვთის რჯული, ძმებო? ესაა ღვთის ნების გამოვლინება. და სად ჩანს ეს გამოვლინება? წმიდა წერილსა და ეკლესიის მამათა გადმოცემებში. ნეტარია, ვინც შეიცნობს ღვთის ნებას და აღასრულებს მას.ო, ღმერთო, დიდო და ძლიერო, მოწყალეო და სამართლიანო, გაანათლე ჩვენი გონება შენი წმიდა რჯულით და დაუმორჩილე ჩვენი ნება შენს ნებას, კაცთმოყვარესა და მაცხოვნებელს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: დიონისე არეოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელეფთერი დიაკონისა (†96). ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა; ნეტარი ისიხი ქორებელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის შიშისა და ღვთაებრივი სიყვარულის შესახებ „ემსახურეთ უფალს შიშით და უგალობეთ მას კრძალვით“ (ფს. 2:11)ღვთის წინასწარმეტყველი ამ სიტყვებით ამქვეყნიურ მეფეებსა და მსაჯულებს მიმართავს, რადგან ისინი მათთვის მიცემული ძალაუფლებისა და სიმდიდრის გამო ქედმაღლობისა და თავაშვებულობისკენ არიან მიდრეკილნი. ჰოი, მეფენო და მსაჯულნო, რომლებიც მტვრის ნაწილაკი ხართ ღვთის წინაშე, ნუ დაივიწყებთ, რომ მსახურები ხართ ღვთისა, დღიურად დაქირავებული მუშაკები! რის შესახებ ფიქრობს ყანაში დაქირავებული მუშაკი, რომელიც მთელი დღე ბარავს? – ანაზღაურების, რომელსაც დღის ბოლოს მიიღებს! რითი ამაყობს დაქირავებული მუშაკი? გასამრჯელოთი, და არა გაწეული შრომით! რითი ხარობს დაქირავებული მუშაკი – შრომით, ოფლით თუ მოსალოდნელი გასამრჯელოთი? რა თქმა უნდა, გასამრჯელოთი! ო, მეფენო და მმსაჯულნო, თქვენი მსახურება წუთისოფელში დაქირავებული შრომაა მხოლოდ! ამიტომ შიშით ემსახურეთ თქვენს ბატონს, რომელმაც დაგიქირავათ, რადგან არ იცით, როგორ შეაფასებს ბატონი თქვენს ნაშრომს და რა გასამრჯელოს გადაგიხდით. ემსახურეთ დიდი თავმდაბლობით და უთხარით საკუთარ თავს: უსარგებლო მონები ვართ (ლუკ. 17:10). არავინ იცის ჯილდოს მიიღებთ თუ სასჯელს, როდესაც სამარეში ჩახვალთ და მსაჯულის წინაშე წარდგებით, ამიტომ შიში უნდა ახლდეს თქვენს ყოველდღიურ მსახურებას.გიხაროდეთ ღვთის წინაშე მოკრძალებით. გიხაროდეთ წმიდა სიხარულით, როგორც ანგელოზებს უხარიათ ცოცხალი და მიუწვდომელი ღვთის წინაშე. სამოთხისეული სიხარული სიწმიდეს აფრქვევს, ჯოჯოხეთურ მხიარულებას კი გარყვნილი სიცილი ახლავს; სამოთხისეული სიხარული უცვლელია, ჯოჯოხეთური მხიარულება კი რისხვითა და გოდებით იცვლება. ემსახურეთ უფალს შიშით, რადგან ის სამართლიანია; გიხაროდეთ კრძალვით, რამეთუ უფალი ამაღლებული და წმიდაა.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, სამართლიანო და ამაღლებულო, საშინელო და წმიდაო! მთელი ჩვენი ცხოვრება ამქვეყნად შენ მიმართ მსახურება და სიხარულია. და თუ შენ არ გემსახურებით, მაშინ ვემსახურებით ჩვენს დაღუპვას; და თუ არ ვხარობთ შენით, მაშინ მტრის სიბოროტით ვხარობთ. თაყვანს გცემთ შენ და გევედრებით, შეგვეწიე ჩვენ, რათა გემსახუროთ შიშით და კრძალვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ევდემოზ 1-სა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (დიასამიძე †1642 დაკრძალულია ანჩისხატის ტაძარში). მღვდელმოწამისა იეროთე ათენელი ეპ.(†!). ღირსი პავლე უბრალოსი, მოწამე დავიკტისა და მისი ასული კალისთენისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასარგებლო მრისხანების შესახებ„განრისხდით, მაგრამ ნუ შესცოდავთ“ (ფს. 4:5)ძმებო, განრისხდით საკუთარ თავზე და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით თქვენი ცოდვილი აზრებისა და გულისთქმების გამო და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით ეშმაკზე, სიცრუის მამაზე და მეტად ნუ აღასრულებთ მის ნებას. განრისხდით სამყაროში ცოდვისა და უღმერთო ადამიანების მიერ ღვთის წმიდა ეკლესიის შეურაცხყოფის გამო, მაგრამ გაფრთხილდით, რომ ცოდვით არ ეცადოთ ცოდვის განკურნებას. განრისხდით თქვენს მეგობრებზეც, როდესაც სცოდავენ, მაგრამ განრისხდით იმ განზრახვით, რომ გამოასწოროთ ისინი და უფრო არ გააღიზიანოთ. მრისხანება მეგობრისა მეგობარზე, მშობლებისა – შვილებზე და ღვთისა – ადამიანებზე - ეს არ არის ქარბორბალა, რომელიც ხეს ფესვიანად ამოგლეჯს, არამედ ქარია, რომელიც ხეს ამაგრებს და გაფუჭებულ ნაყოფს ბერტყავს, რათა ჯანმრთელი ნაყოფი უკეთესი და უფრო ლამაზი იყოს. დაე, შენს მრისხანებას ჰქონდეს საზღვარი, რათა ის სამკურნალო იყოს და არა მომაკვდინებელი. და იმისათვის, რომ უზომოდ არ გამრისხდე, მრისხანების დროს თვალწინ გყავდეს ღმერთი. მრისხანების შესაჩერებლად შეუძლებელია არსებობდეს უფრო ძლიერი ჯებირი, ვიდრე ღმერთია. საერთოდ, ყოველგვარი მრისხანება, რომელიც არ ემსახურება ღმერთს და ღვთის სიმართლეს, ცოდვაა. ნუ განრისხდები წვრილმანების გამო, არამედ განრისხდი, რის გამოც ღმერთი მრისხანებს. თუ შენი ნება განმტკიცებულია ღვთის რჯულში, ყოველთვის შეძლებ განრისხდე იქ, სადაც საჭიროა და იმდენად, რამდენადაც საჭიროა. სიტყვებით ამის გამოთქმა და გამოუცდელისთვის ამის ახსნა შეუძლებელია. შესაფერის დროს მრისხანება ისევე მოქმედებს, როგორც მოწყალება მოქმედებს თავის დროზე.ხედავთ, ძმებო, როგორაა ჩვენში სხვადასხვა ძალები ჩადებული, რომელთაც ადამიანი თავისუფალი ნებით ან სიცოცხლისთვის იყენებს, ან სიკვდილისთვის?! არ შეიძლება ყოველთვის უარვყოთ საკუთარ თავზე მრისხანება, – საკვირველია, მაგრამ რაც უფრო მეტად სწავლობს ადამიანი საკუთარ თავზე განრისხებას, მით ნაკლებად მრისხანებს იგი სხვებზე. საკუთარ სისუსტეებზე კონცენტრირებული სხვის სისუსტეებს ან არ ხედავს, ან, თუ ხედავს, ნაკლებად მკაცრად განსჯის.ჰოი, უფალო, სამართლიანო ღმერთო, ჩაგვიდე გონებაში შენი სამართლიანი რისხვის დღის ხსოვნა, რათა დავიცვათ თავი ცოდვათაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ ხანძთელისა, კლარჯეთის აღმაშენებელისა და არქიმანდრიტისა (†861); ტაო-კლარჯეთის უდაბნოთა შინა მოღვაწეთა ღირსთა მამათა და დედათა.შავნაბადობა.ქალწულმოწამე ხარიტინა პონტოელისა(304); მოწამე მამელხვა სპარსისა(344); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნაჩვენები სიკეთის შესახებ „მრავალნი ამბობენ: ვინ გვიჩვენებს სიკეთეს?“ (ფს. 4:6)ძმებო, რა დიდი სიკეთეა ღმერთი! რომელი სიტყვებით შეიძლება ამ სიკეთის გამოთქმა? დიდი სიკეთეა ცათა სასუფეველი, დიდებული ანგელოზებით, საკვირველი წმინდანებითა და ნეტარი სამოთხით. ვის შეუძლია ამ სიკეთის აღწერა? დიდი სიკეთეა მარადიული ცხოვრება ღმერთთან და ღვთის ანგელოზებთან სიახლოვეში, წმინდანებისა და მართლების კრებულში. დიდი სიკეთეა შეხვედრა ზეციურ სამყაროში ნათესავებთან და მეგობრებთან, მშობლებთან, შვილებთან, ყველაზე ძვირფასებთან, რომლებმაც თავიანთი წასვლით დაგვტოვეს სევდასა და მწუხარებაში. ვინ გვაჩვენებს ჩვენ ყველა ამ სიკეთეს? - კითხულობდა მრავალი მეფე დავითის დროს და ახლაც კითხულობენ - ვინ გვაჩვენებს ჩვენ, რათა გვწამდეს და იმედი გვქონდეს?ჩვენთვის, ქრისტიანთათვის, ეს სიკეთეები უკვე ნაჩვენებია და არ ველით, რომ ვინმე სხვა გვიჩვენებს, უფალ იესო ქრისტეს გარდა, რომელიც შეჭმარიტი მოწმეა ამ ყველა სიკეთისა - ჭეშმარიტი მოწმე, ძმებო და პატრონი ამ ყველა სიკეთისა. ამ სიკეთეებს უფალი წუთისოფელში ხორციელად მოსვლამდეც უჩვენებდა თავის გამორჩეულ წინასწარმეტყველებს. ამიტომაც მიმართავს წინასწარმეტყველი დავითი ღმერთს: „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ (ფსალმ. 4:7). ეს არის პასუხი მათთვის, ვინც კითხულობს: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ კეთილს? თავად ღმერთმა გვაჩვენა ეს სიკეთე. „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ ანუ შემოიჭრა ჩვენს გულებში და ამ ნათელში ჩვენ შევიცნობთ ყველა იმ სიკეთეს, რომელთა მოცემა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. ნუთუ არსებობს, ძმებო, უფრო უკეთესი რამ იმათ განსაკურნებლად, ვინც ქრისტეს განკაცების შესახებ შეიტყო? მაგრამ მაინც კითხულობენ: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ სიკეთეს? თუ ეს სიკეთე არ აჩვენა და არ გამოაცხადა ქრისტემ თავისი დიდებული შობით, თავისი დიდებული სასწაულებით, თავისი დიდებული აღდგომით, თავისი დიდებული ეკლესიით - ჭეშმარიტად, მაშინ მხოლოდღა შავი მიწის ჩვენება შეგვიძლია; სხვაგვარად შეუძლებელია! ადამიანებს ამის ჩვენება არ შეუძლიათ. არსებობს ისეთი რამ, რასაც ყველას განკურნება შეუძლია, თვით ყველაზე ჯიუტი ურწმუნოებისაც, არსებობს საშუალება, რომელსაც თვით სიკვდილის წინ შეუძლია განკურნება. ეს არის სინანული საკუთარი ცოდვების გამო, გულის განწმენდა და ქრისტეს მცნებების შესრულება. უფლის ბრწყინვალების დანახვა მხოლოდ სულიერად ჯანმრთელებს შეუძლიათ და არა იმათ, ვინც სულით ავადმყოფია, გულით უწმინდური და გონებით – ცრუ. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ანგელოზთა და კაცთა ნათელო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცოდვებით არ დავაბნელოთ ნათელი, რომელიც გვიბოძე და რომლითაც ვხედავთ ზეციურ სიკეთეებს. ნუ მოგვაკლებ, მრავალმოწყალეო, ამ სიკეთეებს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი, მარჩბივად წოდებულისა (†1. მისი პატიოსანი თავი დაბრძანებულია თბილისის სიონის ტაძარში). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი სინანულის შესახებ„დავიქანცე გლოვით. ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“ (ფს. 6:7)დღეს ღამე ცვლის და ღამეს – დღე. დაე, ჩვენი დღის სინანულიც იცვლებოდეს ღამის სინანულით და ღამისა – დღით. დღის სინანული ძირითადად კეთილი საქმეებით ვლინდება, ხოლო ღამის - ლოცვით, ვედრებითა და ცრემლით. ასე აღვასრულებთ ჩვენს ვალს დღისით და ღამით ანუ აღვავსებთ იმით, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია ღვთის წინაშე და რასაც თან გაგვყვება საშინელ სამსჯავროზე. შეხედეთ მეფე დავითს და დაინახავთ ჭეშმარიტი სინანულის მაგალითს. არაა საკმარისი თქვა აღსარება მღვდლის წინაშე და თავი დაიმშვიდო, რომ ცოდვები მაშინვე გეპატია. დავითმაც ხომ აღიარა წინასწარმეტყველ ნათანის წინაშე: „ვცოდე წინაშე უფლისა!“ (2მეფ. 12:13), მაგრამ დიდ მეფეს ეს საკმარისად კი არ მიაჩნდა, არამედ გამუდმებით განიცდიდა ჩადენილ ცოდვას ღვთის წინაშე და ყოველ ღამე სინანულის ცრემლებით განბანდა ამ ცოდვას. სარეცელზე მყოფიც, დასვენების ნაცვლად, განუწყვეტლივ გლოვობდა და ინანიებდა. ნუ ვიტყვით, რომ დავითს მიზეზი ჰქონდა ამგვარი გლოვისა და სინანულისა, რადგან მოკლა და მრუშობდა. ნუთუ შენი სიძულვილით შენ არ კლავ ადამიანებს და არ მრუშობ გონებაში? ეს ცხოვრება, ჩემო ძმაო, საკუთარი თავის გასამართლებლად კი არა, თავის მხილებისთვისაა. ნეტარი მხოლოდ ისაა, ვისაც ღმერთი გაამართლებს საშინელ სამსჯავროზე.სინანული არაა ერთი საათის ან ერთი დღის საქმე. ეს უნდა იყოს ჩვენი შინაგანი მდგომარეობა ცხოვრების ბოლომდე. „ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“, - ბრძნაებს დავითი. ამით იგი არ ამბობს, რომ დღისით არაა საჭირო სინანული, არამედ იმას, რომ სულის შინაგანი მწუხარების წარმოღვრა ღვთის წინაშე ღამით უფრო უკეთესია. ღამის სიჩუმეში ჩვენი ცოდვებიცა და საშინელი სამსჯავროც უფრო ნათლად წარმოგვიდგება თვალწინ... სიკვდილსაც დღეზე მეტად ღამე უფრო გვახსენებს, კუბოს კი – სარეცელი. ჰოი, უფალო, სამართლიანო და საკვირველო, ჩვენ სინანულიც არ შეგვიძლია შენ გარეშე. დაგვეხმარე, ყოვლადსახიერო, რათა ჩვენი ცოდვებისა და მათგან გამოსული სიმყრალის დანახვა შევძლოთ და ვიტიროთ მანამ, სანამ ნათესავები იქვითინებენ ჩვენს მკვდარ სხეულზე; დაგვეხმარე, უფალო, სანამ ჩვენი მფარველი ანგელოზები დაიტირებენ ჩვენს მკვდარ სულს და გადაუწყვეტენ მას დაუშრეტელ ცეცხლში ჩაგდებას. შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ, უფალო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: სერგი და ბაქოს რომაელთა (†290-303); ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა სასწაულმოქმედისა (†1763). მოწამე პელაგია ტარსუელისა(290); პოლიქრონი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ჩვილების შესახებ და მათი ქებისა ღვთის მიმართ„ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (ფს. 8:3)იესო ქრისტეს იერუსალიმში დიდებით შესვლისას და შემდეგ თვით ტაძარშიც ყრმები ღაღადებდნენ: ოსანა დავითის ძეს! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით! (მთ. 21:9). აღმოჩნდა, რომ ისე არაფერი აღიზიანებდათ იუდეველ მღვდელმთავრებს, როგორც ყრმების ბაგეებით წარმოთქმული ეს დიდება. გესმის, რას ამბობენ ისინი? – ჰკითხეს აღშფოთებულებმა იესოს. და უფალმაც მშვიდად უპასუხა: „ჰო, არასოდეს ამოგიკითხავთ, „ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (მთ. 21:16)? ცხადია, რომ დავით მეფის ეს წინასწარმეტყველური სიტყვები იმ სასწაულს მიემართება, რომელიც უფლის დიდებით იერუსალიმში შესვლისას აღესრულა ანუ უფლის საკვირველ ქებას ყრმათა მიერ. ამას ცხადყოფს ის, რომ ზედმიწევნით ზუსტად შესრულდა, რაც იყო ნაწინასწარმეტყველები. თავად უფალიც ამ მოვლენის პასუხად სწორედ დავით მეფსალმუნის წინასწარმეტყველებას იმოწმებს. ეჭვგარეშეა, რომ ეს უდიდესი სასწაულია, რომელიც შთაგონებულია ღვთის სულით და აღსრულებულია ღვთის ძალითა და ნებით. იმ დროს, როდესაც დიდებულებმა, მწიგნობრებმა, უხუცესებმა და მღვდელმთავრებმა ვერ იცნეს უფალი, იცნეს მცირეწლოვანმა ბავშვებმა და ყველას წინაშე გამოაცხადეს. ჭეშმარიტად, ეს არის სასწაული, პირველი რიგში, ერთადერთი მთელ ძველ და ახალ აღთქმაში, და მეორე მხრივ, არანაკლები სასწაული, შეიძლება ითქვას – უფრო მეტიც, ვიდრე აღდგენა მკვდართა. თუმცა, ორივე სასწაულის დროს, ერთი და იგივე ძალა და ერთი და იგივე სული მოქმედებდა ანუ მოქმედებდა ღვთის განგებულება. წინასწარმეტყველს სურდა განსაკუთრებულად აღენიშნა ღვთის დიდების ეს ძალა და სიდიადე პატარა ბავშვების ქმედებით და იგი ამ მოვლენას უთანაბრებს იმ ვარსკვლავური სამყაროთი აღტაცებას, რომელიც იმავე საღვთო ძალმოსილებამ შექმნა.გარდა ამისა, ყრმებთან ერთად უნდა ვახსენოთ თვით მოციქულები და მრავალი წმინდანი, მეუდაბნოე მოღვაწენი, წამებულნი ქრისტესთვის და ქალწულები - ათასები და ათობით ათასები, რომელთაც სუფთა და უბრალო გულით მიიღეს ქრისტე, როგორც ღვთის ძე და მაცხოვარი, თაყვანი სცეს მას წრფელი სიყვარულით და საშინელი ტანჯვა-წამება დაითმინეს მის გამო. რატომ ინება უფალმა ქება სწორედ ყრმათა პირით და არა - დიდებულთა, ფილოსოფოსთა და ბრძნადმეტყველთაგან? სიმდაბლის გამო გამოარჩია ყრმები და ამპარტავნების გამო უარყო ესენი. ამპარტავნები უფლის ყველაზე დიდი მტრები არიან, ამიტომაც უფალმა საკვირველად აამეტყველა ბავშვების, უბრალო მეთევზებისა და მიწათმოქმედთა პირი და არა – გაამაყებულ მდიდარ და მწიგნობარ იუდეველთა ბაგეები. ჰოი, ყოვლადძლიერო უფალო, ყოვლისშემძლებელო ღმერთო, გახსენი ჩვენი ბაგეებიც, რათა ჩვენც ძლიერი რწმენითა და ბავშვური სიხარულით განვაცხადოთ შენი დაუსრულებელი დიდების შესახებ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პელაგია ელეონელისა, ანტიოქიელისა, პალესტ. (†457). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ რომ დასასრულს მტერს აღარ დარჩება იარაღიმტერს იარაღი აღარ დარჩა სრულიად, შენ დაანგრიე ქალაქები, მათთან ერთად მოისპო მათი ხსენება (ფს. 9:7)დასაბამიდან ადამიანთა მოდგმის მოძულე, მოსისხლე მტერი და კაცისმკვლელი ეშმაკი ყოველგვარ იარაღსა და ხრიკს იყენებდა ადამიანის წინააღმდეგ. დღედაღამ, განუწყვეტლივ, იგონებდა და იგონებს ახალ იარაღს და ახალ ხრიკებს, რათა ვინმე დაღუპოს: დაძრწის, როგორც მბრდღვინავი ლომი და მსხვერპლს დაეძებს (1პეტრ. 5:8); როგორც შხამიანი გველი, ჩასაფრებული ელოდება თავის ნადავლს; როგორც ობობა, ყველგან აბამს თავის ქსელს, ოღონდაც ადამიანის სული დაიჭიროს და ჩაითრიოს თავის ბილწ სამფლობელოში. წარმართმა ერებმა შექმნეს მისი ქალაქები. იესო ქრისტეს მოსვლამდე იგი იქ მშვიდად და შეუზღუდავად მეფობდა. კერპთაყვანისმცემლობა და ჯადოქრობა იყო მის მიმართ მსახურება; ის ადამიანთა აღვირახსნილ და გარყვნილ ცხოვრებას უწყობდა ხელს და ამკვიდრებდა; მსხვერპლის შეწირვა, ვნებათა ცეცხლი, ომი, ბოროტება - ეს ყველაფერი მისთვის სიამოვნება იყო. მაგრამ, საბოლოოდ, მას იარაღი აღარ დარჩა, მისი ქალაქები დაინგრა, მოისპო მისი ხსენება. ეს დასასრული, რომლის შესახებაც წინასწარმეტყველი გვაუწყებს, იესო ქრისტეს ამქვეყნად მოსვლაა. უფალმა თავისი ძალა აჩვენა ეშმაკზე, როდესაც მის მიერ მოვლენილი განსაცდელები დაძლია მთაზე. მან გამოავლინა თავისი ღვთიური ძალა, როდესაც ადამიანებისგან ეშმაკებს დევნიდა და უთითებდა საით წასულიყვნენ. მან თავისი ჯვარზე ვნებითა და აღდგომით აჩვენა სრული ბატონობა ცოდვასა და სიკვდილზე. და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დაამხო ჯოჯოხეთი და განაქარვა ეშმაკის ძალა. მას არ სურდა ეშმაკების განადგურება, არამედ მიმოფანტა ისინი, მათი იარაღი კი გაანადგურა. მან გამოიხსნა ერები ეშმაკის ბატონობისგან და რაც მთავარია, ბოროტ სულზე ძალაუფლება მისცა ადამიანებს, რათა მისი სახელით შესძლებოდათ ბოროტის განდევნა. ხედავთ, ეშმაკზე თავისი გამარჯვებით როგორი წყალობა უბოძა უფალმა ადამიანს. მან ისე დაასუსტა, დაამარცხა და გაფანტა დემონები, რომ ადამიანის ძალაუფლებას დაუმორჩილა ისინი. ასე რომ, ყოფილი მონები ბატონები გახდნენ, ყოფილი ბატონები კი - მონები. მაგრამ უფალმა ეშმაკებზე ძალაუფლება ყველას კი არ მისცა, არამედ მხოლოდ იმათ, ვისაც სწამს მისი და მის მცნებებს აღასრულებს. აი, ასეთებს მისცა ძალაუფლებაც და მისცა იარაღიც, და ეს იარაღი არის ჯვარი.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, რომელმაც გვიხსენი ეშმაკის ტყვეობისგან, შეწეგვეწიე ჩვენ, რათა ჩვენც აღვასრულოთ ის მცირედი, რაც შენ დაგვიტოვე აღსასრულებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობ ალფესისა, მოციქულ მათე მახარებელის ძმისა (†1); ღირსთა: ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მხოლოდ უგუნურნი უარყოფენ ღმერთსთქუა უგუნურმა თავის გულში: არ არის ღმერთი. გაირყვნენ, სისაძაგლე ჩაიდინეს (ფს. 13:1)გონება ასაზრდოებს ადამიანის მთელ არსებას. იგი ურჩევს, იგი კარნახობს, იგი ხელმძღვანელობს. სულიცა და სხეულიც გონებით იმართება. თუ გონება მართალია ღვთის წინაშე, ადამიანიც მართალია, თუ გონება არ არის მართალი ღვთის წინაშე, არც ადამიანი არ არის მართალი. თუ ვინმე, უბრალოდ, გაიფიქრებს: „არ არის ღმერთი“, ეს მაშინვე აისახება მის საქმეებზე. ჯერ ჩნდება ბოროტი აზრები და შემდგომ მას მოჰყვება ბოროტი საქმეები. ხედავთ, რა კარგად იცნობს წინასწარმეტყველი ადამიანის ბუნებას? იგი ჯერ მიზეზს აღნიშნავს და შემდეგ შედეგზე მიუთითებს. ბოროტი აზრები აუცილებლად იწვევს ბოროტ საქმეებს. ამიტომ, ძმებო, ნუ დაუჯერებთ მათ, ვინც ამბობს: „მე არ მრწამს ღმერთი, მაგრამ ვაკეთებ სიკეთეს“. ის, ვისაც არ სწამს ღმერთი, მან არ იცის რა არის სიკეთე და არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება ერთმანეთისგან. ურწმუნოებით ადამიანი შორდება მთავარ სიკეთეს და ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ყურადღებით შეხედეთ და დაინახავთ, რომ ურწმუნოთა საქმეები საზიზღარი და საძაგელია: ისინი საძაგელია იმის გამო, რომ უკეთური, უსარგებლო და წარმავალია. ისინი საძაგელია იმიტომ, რომ ცოცხალი ღმერთის ნების წინააღმდეგი არიან. ურწმუნოს არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება, რადგან მხოლოდ ღვთის რჯულის შუქზე შეიძლება განვსაზღვროთ რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. თუმცა არიან ისეთებიც, რომლებიც ბაგით ამბობენ, რომ სწამთ ღმერთი, მაგრამ საძაგელ და საზიზღარ საქმეებს სჩადიან, ბაგით აღიარებენ და საქმით უარყოფენ. სიტყვიერად ღვთის აღიარება კარგია, მაგრამ არასაკმარისი: საჭიროა გულით აღიარება და საქმით დამტკიცება. ხდება ისეც, რომ ადამიანს გულითაც სწამს და ბაგეებითაც აღიარებს ღმერთს, მაგრამ მაინც სცოდავს. ეს სუსტი ნებელობისა და ეშმაკის ისრების გამო ხდება. ასეთმა უნდა მოინანიოს, თანაც მაშინვე და მიეტევება. სინანული მაცხოვნებელია ურწმუნოსთვის და მით უმეტეს – მორწმუნისთვის. სანამ ადამიანი წუთისოფელში იმყოფება, მას აქვს დრო სინანულისათვის, მაგრამ ვინ არის დარწმუნებული, რომ ეს დრო ამაღამ არ ამოიწურება? ამიტომ სინანულის გადადება სრული უგნურობაა. ჰოი, ყოვლადსახიერო უფალო , იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, დაგვეხმარე ჩვენ მოვინანიოთ ისე, როგორც გვეხმარები, რომ ვისუნთქოთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ევლამპისა და დისა მისისა ევლამპიასი, ნიკომიდიელთა (†303/311); ღირსთა ამბროსი ოპტინელისა (†1891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის ტანჯვისა და ქრისტეს ტანჯვის წინასწარმეტყველების შესახებრადგან გარს შემომეხვივნენ მე ძაღლები, ბოროტთა ბრბო წრედ შემომერტყა, განგმირეს ხელი ჩემი და ფეხი ჩემი (ფს. 21:17-18)ეს არის სინანულში მყოფი დავითის შინაგანი განცდა და ამავე დროს, ქრისტეს ვნების ცხადი წინასწარმეტყველება. ყველა, ვისაც სურს ღვთისმოსაობით ცხოვრება ქრისტე იესოში, დევნილი იქნება (2 ტიმ. 3:12), - ბრძანებს პავლე მოციქული. როდესაც დავითი სცოდავდა, ეშმაკები არც ეცხადებოდნენ და არც აწუხებდნენ, ხოლო როდესაც სინანული დაიწყო და ღვთის გზაზე წარმართა თავისი ცხოვრება, მაშინ გარს შემოერტყნენ ბოროტი ეშმაკები, თავს ესხმოდნენ და ტანჯავდნენ. აქ საუბარია არა ადამიანებზე, არამედ ეშმაკებზე, რომლებიც ან უშუალოდ თავად ევლინებიან მონანულს, ან სხვა ადამიანების მეშვეობით ტანჯავენ მათ. დავითი ძაღლებს არ უწოდებდა ადამიანს, რომელიც ღვთის შემოქმედების გვირგვინია; ძაღლებს უწოდებს დემონებს, რომლებიც ევლინებიან მართალ ადამიანებს, როგორც ძაღლები და გველები, ან ლომები, ან სხვა საშინელი გარეგნობის არსებები. და რომ დავითი ძაღლებში ბოროტ სულებს მოიაზრებს, დავრწმუნდებით წმინდანთა ცხოვრებიდან. დემონები წმინდანებს დასაშინებლად ძაღლების სახით ევლინებოდნენ. ასევე შეგვიძლია ამაში დავრწმუნდეთ უფალ იესო ქრისტეს სიტყვებით, რომლებიც მან ჯვარზე წარმოთქვა: მამაო, მიუტევე მაგათ, რადგან არ იციან რას აკეთებენ (ლუკ. 23: 34). ეს იმას ნიშნავს, რომ ისინი ამ საქმეს აკეთებდნენ არა თავიანთი ნებით, არამედ სხვისი - ბოროტი ეშმაკის ნებით. მრავალი ძაღლი და ბოროტი შეიკრიბა, რათა გაენადგურებინათ უფალი იესო. როდესაც ეშმაკმა მთაზე ვერ შეძლო განსაცდელებითა და ცრუ დაპირებებით გაემარჯვა უფალზე, მაშინ მთელი ძალით შეეცადა ქრისტეს განადგურებას ადამინების მეშვეობით სიკვდილით ჯვარზე. შეხედეთ, ძმებო, რა ცხადი წინასწარმეტყველებაა!.. „განჴურიტნეს ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი ჩემნი“. მსოფლიო ისტორიაში ეს სიტყვები არავის მიმართ არ შეიძლება იქნას გამოთქმული, გარდა ჯვარცმული მაცხოვრისა. მაგრამ ამ წინასწარმეტყველებაში სხვა რამეც არის მნიშვნელოვანი: „ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე“ (ფს. 21:19). ყველაფერი აღსრულდა ისე, როგორც დაწერილი იყო! თუმცა ეშმაკმა რაღაც ვერ გათვალა: მას სურდა სიკვდილით გაენადგურებინა ის, ვინც სიკვდილზე ძლიერია. ის იმედოვნებდა, რომ დაამცირებდა იმას, ვინც ღირსებას ანიჭებს ყველა ქმნილებას. უფალმა იესო ქრისტემ თავისი დიდებული აღდგომით გაიმარჯვა და შეარცხვინა ეშმაკი და მისი ძაღლების ხროვა და ჩვენ, ადამიანებს, ძალაუფლება მოგვცა მათზე. წარმართულ მსოფლიოს არ შეეძლო ერთი ეშმაკის გაგდებაც კი, ხოლო ჩვენ ქრისტეს სახელითა და ჯვრით შეგვიძლია კვამლივით გავფანტოთ ეშმაკთა ლეგიონები, რადგან ქრისტეს შემდგომ ეშმაკები ნაცემ და შეშინებულ ძაღლებს ჰგვანან. ჰოი, უფალო, გამარჯვებულო და მაცხოვნებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ფილიპესი, შვიდთა დიაკონთაგანისა (†1); ღირსისა თეოფანე ნიკეელი ეპისკოპოსისა, აღმსარებელისა და გამომეტყველისა, კანონთგამომთქმელისა (†850). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის ხმის შესახებ წყალთა ზედა „ხმა უფლისა წყლებზე“ (ფს. 28.3)იორდანეზე ისმოდა უფლის ხმა, როდესაც წმიდა იოანე ნათლავდა მაცხოვარს. გალილეის ზღვაზე, როდესაც ქარიშხალი ამოვარდა, გაისმა უფლის ხმა და გრიგალი ჩადგა და ქარიც შეწყდა. უფლის ხმა ისმოდა ლხინის დროს კანას გალილეაში - და წყალი ღვინოდ იქცა. მეწამულ ზღვაზეც ისმოდა უფლის ხმა და განიპო ზღვა და ხალხს გზა გამოუჩნდა. უდაბნოშიც იყო უფლის ხმა - და წყალი გადმოვიდა კლდიდან, „ხმა უფლისა წყლებზე“ - რას ნიშნავს ეს? იმას, რომ წყლის სტიქიონი უფლის მიერ არის შექმნილი და რომ მისი მეშვეობით ღმერთი სასწაულებს იქმს მაშინ, როცა უნდა და როგორც უნდა. ღმერთმა შექმნა სხვა სტიქიონებიც - ცეცხლი, ჰაერი და მიწა. მათი ბატონიც ღმერთი არის, მათი მეშვეობითაც სასწაულებს აღასრულებს, როცა სურს და როგორც სურს. ცეცხლის სახით გადმოვიდა სულიწმიდა ქრისტეს აღდგომიდან 50–ე დღეს; ბაბილონის ღუმელში უფლის სიტყვით ცეცხლის ალმა ძალა დაკარგა და არაფერი ავნო ნეტარ ყრმებს; ცეცლხი გამოვიდა ქვიდან და დაწვა გედეონის მსხვერპლი (მსაჯ.6); ელიამ ცეცხლი ციდან მოავლინა; ცეცხლი ეკიდა მაყვლის ბუჩქს და არ იწვოდა (გამოსვლ.3); და გადმოვიდა უფლის ცეცხლი და დაწვა ყოვლადდასაწველი (3 მეფ.); ცეცხლოვანი სვეტი წინ უძღოდა ისრაელიანებს - და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით ხდებოდა. მიწა გაიპო და შთანთქა ურჯულო კორახი, დათანი და აბირონი (რიცხვ. 16); მიწა გაიპო და დაფარა ელისაბედი ჩვილი იოანეთი ჰეროდეს მახვილისგან; მიწა შეიძრა, როდესაც უფალმა სული განუტევა ჯვარზე და სამარხები გაიხსნა. ჰაერში ამაღლდა უფალი; ჰაერში წმიდა მოციქულები გადაყვანილ იქნენ იერუსალიმში ქვეყნიერების სხვადასხვა კუთხიდან; ჰაერით გადაიყვანა ანგელოზმა წინასწარმეტყველი ამბაკუმიც ბაბილონში. და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით, უფლის ნებით მოხდა. ადამიანები რომ უფლის სიტყვების ისეთივე დამჯერნი ყოფილიყვნენ, როგორიც ბუნების სტიქიონებია!.. ხოლო წყალში იგულისხმებიან ადამიანებიც, რომლებიც ემორჩილებიან უფლის ხმას, ესენი არიან მოციქულები და წმინდანები. როგორც წყალი რწყავს მიწას, ისე მორწყეს მათ ქვეყნიერება ქრისტეს ქადაგებით, დაამწყურვალეს მარადიული ცხოვრების წყაროთი და განაახლეს და ააყვავეს სამყარო. როგორც წყლებზე, ასევე მათზე გამოვლინდა ღვთის უამრავი სასწაული - რადგან წყალიცა და მთაც მორჩილი იყო ღვთის ხმისა და ღვთის ნებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შეგვეწიე ჩვენ, რომ ვიყოთ შენი ხმის მორჩილნი. შეგვეწიე, რათა შეგვრცხვეს უსულო სტიქიონების წინაშე, რომლებიც ჩვენზე მეტად გემორჩილებიან შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VIIმსოფლიო კრებაზე (787 წელს). დღესასწაული იერუსალიმის ღმრთისმშობლის ხატისა (48). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღამის ტირილისა და დილის სიხარულის შესახებ „ღამით გლოვა დაისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“ (ფს. 29:6)ღმერთი სჯის და ღმერთი ახარებს. სინანულის გამომხატველი ერთი აზრიც კი უკვე ამსუბუქებს ღვთის რისხვას, რადგან ღმერთი ისე არ მრისხანებს ადამიანზე, როგორც მტერი, არამედ – როგორც მამა შვილებზე. მისი მრისხანება ხანმოკლეა, მოწყალება კი – უსაზღვრო, თუ ღამით დასჯის, დილით უკვე ახარებს, რათა ადამიანებმა დაინახონ ღმერთი როგორც სასჯელში, ასევე სიხარულში. ო, ძმებო, ადამიანები რომ ცნობდნენ და აღიარებდნენ ღმერთს, როგორც მათ კეთილისმყოფელს, არ დაინახავდნენ მასში დამსჯელს და მსაჯულს. ღმერთსაც უხარია, როდესაც ჩვენ მას მისი მოწყალებით შევიცნობთ და არა – მრისხანებით, მაგრამ არსებობენ ძალიან უმადური და უგუნური ადამიანები, რომლებსაც საერთოდ არ ახსოვთ ღმერთი, როდესაც იგი მადლსა და წყალობას აძლევს და მხოლოდ მაშინ იხსენებენ, როდესაც იგი იწყებს მათ დასჯას ავადმყოფობით, ოჯახში სიკვდილით, წარუმატებლობით ან სირცხვილით ადამინებს შორის, ან ცეცხლით, მახვილით, მიწისძვრით, წყალდიდობით და სხვა მრავალი დიდი თუ პატარა როზგით თუ ჯოხით, რომლითაც იგი აფხიზლებს ძილში მყოფთ, აფრთხილებს უმადურებს, გონებაზე მოჰყავს უგუნურნი და ახსენებს ყველას და ყოველს, რომ ის არის შემოქმედი და პატრონი, ყოველივეს მომცემი და მსაჯული.„ღამით გლოვა ისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“. ეს სიტყვები კიდევ იმას ცხადყოფს, რომ ღამე ლოცვისა და ტირილისათვის არის მოცემული, სინანულისა და ღმერთზე ფიქრისთვის, განსაკუთრებით სინანულისთვის, ხოლო ნამდვილი სინანული არ არსებობს ცრემლის გარეშე. ღამით ადამიანი დაუბრკოლებლად განსჯის თავის საქმეებს, თავის სიტყვებსა და ფიქრებს და ინანიებს იმას, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის რჯულს, და თუ ღამით ადამიანი სინანულის გამო ტირის, დილით გაიხარებს, გაიხარებს, როგორც ახალდაბადებული, როგორც განწმენდილი, როგორც ცოდვის ტვირთისგან გათავისუფლებული. მაგრამ თუ იგი ღამეს ატარებს ცოდვასა და უგუნურ მხიარულებაში, დამდეგი დღე მისთვის იქნება სამწუხარო და სატირალი. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო და მასწავლებელო ჩვენო, დაგვსაჯე, მაგრამ მოგვიტევე; გვამხილე, მაგრამ გვაცხოვნე; ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; ხსენება ანტონ ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (†1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონაზონისა; მოწამე ფლორენტისა; მოწამე ბენიამინ დიაკონისა; მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1601); დიდმოწამე ქრისაბულგარელისა(1795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ტვირთის და თავის დახსნის შესახებ „ნეტარია, ვისაც ეპატია დანაშაული, ვისი ცოდვებიც დაიფარა“ (ფს. 31:1)ცოდვისგან იშვება შიში და შფოთვა, უძლურება, სისუსტე, გონების დაბნელება. ცოდვით ადამიანი თავის წინააღმდეგ განაწყობს სხვა ადამიანებს, აშფოთებს სინდისს, გარშემო იკრებს ეშმაკებს და აძლევს იარაღს თავის წინააღმდეგ. ცოდვით ადამიანი შორდება ღმერთს, შორდება მფარველ ანგელოზს, შორდება ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ჩადენილი ცოდვა ღვთისა და ყველა კეთილი ძალისთვის ომის გამოცხადებას ნიშნავს. მაგრამ ეს უფრო სასაცილოა, ვიდრე ის, რომ შემოდგომის ფოთოლი უცხადებდეს ომს ქარს, რადგან ამ შემთხვევაში ადამიანი უცხადებს ომს ღმერთს! ეს ომი თავიდანვე მარცხისთვისაა განწირული და სიკვდილის ტოლფასია, თუ ადამიანი მალევე არ მოეგება გონს, არ მოინანიებს და პატიებას არ სთხოვს ღმერთს. ცოდვილის საშინელი მდგომარეობა კარგად იგრძნო და გამოსცადა საკუთარ თავზე დიდმა მეფემ, დავითმა. იგი წარმოუდგენელ შიშსა და შფოთვას, სისუსტესა და მარტოობას განიცდიდა, გრძნობდა ისრებს ადამიანებისა და ეშმაკებისაგან, მაგრამ როცა თავისი მძიმე მდგომარეობა გაიაზრა, დავითმა აღიარა ცოდვა, ნაცარი დაიყარა თავზე, სინანულის ცრემლებით ასველებდა მიწას და მოთქვამითა და გოდებით, რომელიც ცეცხლივით წვავდა მას, გული მოულბო მოწყალე ღმერთს, რათა მიეტევებინა მისთვის. და როცა მიუტევა ღმერთმა, გამოუთქმელი ნეტარება იგრძნო. მიტევებული სულის ამ ნეტარებას იგი სიტყვებით ვერ გადმოსცემს; ორ მდგომარეობაში ყოფნისა (ცოდვაში ყოფნა და ღვთისაგან შეწყალება) და გამოცდილების საფუძველზე დავითი მხოლოდ გვამცნობს, გვიდასტურებს და გვარწმუნებს, რომ ნეტარია ის, ვისაც დანაშაული ეპატიება და ვისი ცოდვებიც დაიფარება. რა არის ეს ნეტარება? ესაა თავისუფლება, სიმტკიცე, გამოუთქმელი სიხარული, ძალა, აზრის სიცხადე, დამშვიდებული სინდისი, ღვთის იმედი, გალობა ღვთის მიმართ, მოყვასის სიყვარული და ცხოვრების აზრი! ერთი სიტყვით, სინათლე, სიხარული და ძალა. აი, ესაა ის ნეტარებები, რომელთაც ცოდვისგან გათავისუფლებული სული გრძნობს აქვე, ამქვეყნად, და კიდევ, მას ცაში ელოდება ნეტარება, რომელიც „თვალს არ უხილავს, ყურს არ სმენია და კაცს გულში არ გაუვლია“ (1კორ. 2:9). ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, შენი უსაზღვრო მოწყალებით მოგვიტევე ჩვენი ურჯულოება და დაფარე ჩვენი ცოდვები! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: საზარისა, გერვასისი, პროტასისა და კელსისა (†1); ღირსისა პარასკევა-პეტკა სერბელისა; ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელი ეპისკოპოსისა და კანონგამომთქმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ იბრძვიან ანგელოზები მართალთა დასაცავად „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“ (ფს. 33:8)უფლის ანგელოზი დაიცავს ღვთისმოშიშს. ამის შესახებ უამრავი შემთხვევა არის ცნობილი, რომელთაგან ბევრი ჩაწერილია და ბევრი – ჩაუწერელი. მაგალითად, მთავარანგელოზმა მიქაელმა იბრძოლა ისუ ნავესთვის. ანგელოზი იბრძოდა ასევე მართალი მეფე ეზეკიასთვის და ერთ ღამეში გაანადგურა ქალდეველთა ჯარი. არაერთხელ გამოეცხადნენ ანგელოზები მოციქულებსა და მოწამეებს საპყრობილეებში, გააძლიერეს და გაამხნევეს ისინი. მორწმუნის ნუგეში ის არის, რომ იცის, ღმერთი ყოვლისმხილველია და ხედავს მის გასაჭირს; რომ ღმერთი ყოვლისშემძლეა და შეუძლია მისი განსაცდელებიდან გამოხსნა; რომ ღმერთი მრავალმოწყალეა და სურს დაიცვას უბედურებისგან. თავის ნათლის ანგელოზს გამოგზავნის ღმერთი მართლის დასახმარებლად და მის ნაცვლად ის იბრძოლებს მტრის წინააღმდეგ, და თუ უფლის ანგელოზი იბრძოლებს, რომელი ჯარი გაბედავს მის შეწინააღმდეგებას? რომელი სამეფო ისურვებს მასთან ომს? წინა ფსალმუნში წინასწარმეტყველი დავითი ბრძანებს: მეფეს ვერ უშველის ჯარის სიმრავლე, გმირს ვერ იხსნის დიდი ძალა. უიმედოა ცხენი შველისათვის და თავისი ჯარების სიმრავლე ვერ იხსნის“ (ფს. 32:16-17). ამ ყველაფრის მიზეზი უსამართლობაა. ერთი აგენლოზიც საკმარისია იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა ვერ გასწიონ და საპნის ბუშტივით გაქრნენ მოწინააღმდეგეები. დავითი თვით იყო მეფე და კარგად ახსოვდა, თუ როგორ მოკლა შურდულით კბილებამდე შეიარაღებული გოლიათი. მან მრავალჯერ იგრძნო უფლის ანგელოზის შეწევნა. ამიტომ შეუძლია ასე დაბეჯითებით დააიმედოს და ანუგეშოს განსაცდელში მყოფი მართალი და განამტკიცოს სიტყვებით: „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“. ო, ძმებო, ეჭვი არ შეგვეპაროს ამ სიტყვების ჭეშმარიტებაში, არამედ ყოველდღე გულდასმით დავუკვირდეთ, როგორი მწუხარებით გვტოვებს ღვთის ანგელოზი, როდესაც ვცოდავთ და როგორი სიხარულითა და გამოუთქმელი ძლიერებით მოდის ჩვენს დასახმარებლად, როდესაც ვინანიებთ ცოდვებს და შეწყალებას ვთხოვთ ღმერთს. ჰოი, უფალო ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო და მეუფეო ანგელოზთაო, მოგვიტევე, შეგვიწყალე და დაგვიცავი შენი წმიდა ანგელოზების მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკ. (†889); რირსმოწამისა ლუკიანე ანტიოქიელი ხუცისა (†312); ათანასე აღმსარებელისა, კოვროვსკელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უფრთხილდება უფალი მართლის ძვლებს„უფალი იცავს მის ყოველ ძვალს, მათგან ერთიც არ შეიმუსრება“ (ფს. 33:21)ნუ შეშინდებიან მართალნი. ყოვლისმხედველი ღმერთი უყურებს მათ. და განა ყოვლისმხედველ ღმერთს რამე გამორჩება ან დაავიწყდება? საყოველთაო აღდგომის დღეს იგი შეანაწევრებს სხეულის ყველა ნაწილს და დიდებით აღადგენს. ქრისტიანობის მდევნელები წამებულთა სხეულებს ზღვაში ყრიდნენ, ან ღრმად მარხავდნენ ორმოში, ან ველზე ტოვებდნენ, რათა ფრინველებს დაეჯიჯგნათ. მაგრამ უფალი თავისი განგებით იმგვარად წარმართავდა მოვლენებს, რომ წმინდა ნაწილები მორწმუნეთა ხელში მოხვედრილიყო. მათ ძვირფას კიდობნებში ათავსებდნენ, მათ წმინდა ნაწილებზე ტაძრები იგებოდა, მათი საშუალებით სასწაულები აღესრულებოდა. ასე ნებავდა ღმერთს, რათა მორწმუნეთათვის ეჩვენებინა, ერთი მხრივ, ის, რომ უფალი იცავს მართალთა ძვლებს, ხოლო, მეორე მხრივ, ის, რომ განადიდა ისინი ცათა სასუფეველში, რის შესახებაც ამქვეყნიურ ეკლესიას წმიდა ნაწილებისგან გამოვლენილი სასწაულებით ეცნობება. სასწაულმოქმედი წმიდა ნაწილები მართალთა საყოველთაო და დიდებული აღდგომის ერთგვარი წინასწარმაცნეა. დანაწევრებულიც რომ იყოს ან დამწვარი წმინდანთა სხეულები, ეს ხელს ვერ შეუშლის ყოვლისშემძლე ღმერთს, რომ საყოველთაო აღდგომისას გაფანტული მტვრისგან შეკრიბოს და აღადგინოს ისინი. „...და თქვენი თავიდან თმის ღერიც არ დაიკარგება“ (ლუკ. 21:18), – ბრძანებს მაცხოვარი. თუ ძვლებში იგულისხმება საქმეები, იცოდე, რომ უღმრთოთა საქმეები კვამლივითაა, ხოლო მართალთა საქმეები ძვლებივით მყარია და ძლიერი. ღმერთი მათ იცნობს, ღმერთი მათ ინახავს, რათა, როგორც ძვირფასი მარგალიტი, წარადგინოს ისინი საყოველთაო აღდგომისას ანგელოზთა და კაცთა წინაშე.ჰოი, ღმერთო, ყოვლისმხედველო, მართალთა მეუფეო და მცველო, განამრავლე ჩვენი კეთილი საქმეები შენი წმიდა სულით, რომლის გარეშეც არანაირი კეთილი საქმე არ აღესრულება და გვაცხოვნე ჩვენ შენი მოწყალებით და არა – ჩვენი საქმეების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ლომგინოზ ასისთავისა, რომელ იყო წინაშე ჯვრისა უფლისა, კაპადუკიელისა (†1); ღირსისა ზენონ იყალთოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მთებისა და უფსკრულების შესახებ „სიმართლე შენი, ვითარცა მთები უფლისა, სამართალი შენი ღრმაა უფსკრულივით“ (ფს. 35:7)ღვთიური სიმართლის მთები კვეთენ დროის და სივრცის მდელოებს, აღიმართებიან დედამიწიდან ცამდე; და დროის ღრუბლებიდან ამაღლდებიან მარადიულ უღრუბლო მწვერვალებამდე.და ვინ, თუ არა წმინდანები, არიან ღვთის სიმართლის მატარებლები? შეხედეთ, როგორ კვეთენ ისინი დროსა და სივრცეს! დაბადებულნი დროში ხარობენ მარადიულობაში; იმყოფებიან მარადიულობაში და გვევლინებიან დროში და გვეხმარებიან, როგორც უფრო ძლიერი ძმები უფრო სუსტებს. მსოფლიოს ხუთივე კონტინენტზე შენდება ტაძრები მოციქულების, მოწამეებისა და ღვთის სხვა წმინდანების სახელზე. ასეთია ღვთის სიმართლის მთები: შეუძლებელია მათი შემოსაზღვრა, შეუძლებელია მათი გარშემორტყმა, შეუძლებელია მათი გაზომვა რაიმე ამქვეყნიური საზომით. რომელი მთები შეედრება ღვთის მთებს? რომელი ადამიანები შეედრებიან ღვთის ადამიანებს? რომელი დიდება შეედრება იმათ დიდებას, ვისაც ღმერთი განადიდებს? ო, ძმებო, ვიხაროთ ღვთის სიმართლით და ვიმხიარულოთ ღვთიური სიმართლის მაღალი მთებით!შენი სამართალი დიდი უფსკრულია, რაც იმას ნიშნავს, რომ შენი განგებულება გამოუკვლეველია, როგორც დიდი უფსკრული. იობს შენ შეჰყარე კეთრი, რათა განდიდებულიყო, საული შენ აღამაღლე ტახტზე, რათა უფსკრულში დანთქმულიყო, სწყალობ ცოდვილს და აძლევ მას სიუხვესა და ჯანმრთელობას, რათა მოინანიოს; სჯი მართალს, რათა განამტკიცო რწმენასა და იმედში!შენი წმიდა ეკლესია შენი სიმართლის უმაღლესი მთაა, მრავალი მთის დედა. შენი წმიდა ეკლესიისათვის, ღმერთო, ნაცნობია შენი სამსჯავრო და შენი გზები, ამიტომ დიდია მისი სიბრძნე და ტკბილია, როგორც სკა, თაფლით სავსე. უფალო, განდევნე ჩვენი გულებიდან ბოროტების ღრუბლები, რათა შევიცნოთ შენი სიმართლე და ვიხილოთ შენი გზები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოსებ სასწაულმოქმედისა, სრულიად საქართველოს კატალიკოს-პატრიარქისა (†1770); დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ანდრია კრეტელისა (†767). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ჩირქიანი ჭრილობების შესახებ„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები ჩემი უგუნურობის გამო“ (ფს. 37: 6)წინასწარმეტყველი საუბრობს ცოდვის წყლულებზე, რომლითაც მანამდე თავად სცოდავდა და თავად შეიგრძნო ამ ცოდვის სრული სიმყრალე. რამდენადაც ჩანს ამ აღიარებით ყოფილი ცოდვების დიდი სიბინძურე, იმდენადვე ჩანს მონანიებულის შემდგომი სიწმინდე. სანამ ადამიანი ცოდვით აყროლებულ გზაზე დადის, ის ვერ გრძნობს მახრჩობელ სიმყრალეს, მაგრამ როდესაც ამ გზიდან გადავა და მართალ და წმიდა გზას დაადგება, მაშინღა იწყებს ენით აუწერელი განსხვავების შემჩნევას სიწმინდესა და უწმინდურებას, სიკეთესა და უკეთურებას შორის. წარმოიდგინეთ იმ ადამიანის განცდები, რომელმაც ღამე გაათია ბინძურ და დახუთულ სასტუმროში, დილით კი ვარდების ბაღში აღმოჩნდა. იქ სიმყრალე და საწამლავი იყო, სულისა და სხეულის დამცირება, მრისხანება და უთანხმოება, საკუთარი თავისა და სხვების წვალება; აქ კი უფლისგან მზე დანათის თავზე, ირგვლივ მშვენიერი ყვავილებია, სუფთა ჰაერი და კეთილსურნელება, სიმყუდროვე და ჯანმრთელობა. აი, ამაზე უფრო დიდი სხვაობაა ცოდვის გზასა და ღვთის გზას შორის.„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები“ - ასე აღწერს დიდი მეფე საკუთარ ცოდვილ წარსულს. არაფერი ისე არ ყარს, როგორც ცოდვა; არაფერი ისე არ ჩირქდება და ვრცელდება, როგორც ცოდვა. სხეულის ჭრილობების სიმყრალე მხოლოდ მცირედით ემსგავსება ცოდვილი სულის აუტანელ სიმყრალეს. ამიტომ ასეთ სულს ყოველგვარი სიწმინდე განეშორება. ზეციური ანგელოზები იმალებიან მისგან, სამაგიეროდ ჯოჯოხეთის ბინძური სულები ეძებენ მასთან კავშირს. ყოველი ახალი ცოდვა ახალი ჭრილობაა სულისთვის, ყოველი ცოდვა - ჩირქი და სიმყრალე, მაგრამ საიდან მოდის ცოდვა? „პირისაგან უგუნურებისა ჩემისა“, - განმარტავს წინასწარმეტყველი. ღვთიური კალაპოტიდან ამოვარდნილ გონებას ადამიანი ცოდვისკენ მიჰყავს. სანამ გონება არ განიწმინდება, არ შეუძლია ადამიანს განწმენდა. „ჩვენ ქრისტესი გონება გვაქვს“, - ბრძანებს მოციქული (1კორ 2:16), ანუ გვაქვს ის გონება, რომელიც დაბრუნებულია იმ კალაპოტში, რომელშიც იყო ადამის გონება ცოდვით დაცემამდე. ამიტომ, ძმებო, მთელი მართლმადიდებლური სწავლება ასკეტური მოღვაწეობის შესახებ ყურადღებას ამახვილებს ერთ უმთავრეს საკითხზე – ადამიანის გონებაზე და მის განწმენდასა და გამოსწორებაზე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმინდა და მარადიული სიწმინდის წყაროო, დაგვეხმარე ჩვენ, რომ მოვიშოროთ უგუნურება; დაგვეხმარე, რომ ვიფიქროთ შენი გონების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებლისა ლუკასი(†1).ღირსი იულიანე მეუდაბნოისა; მოწამე მარინი ბერისა; დიდმოწამე ქრისა ბულგარელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ენით ცოდვის შესახებ„ვთქვი: დავიცავ ჩემს გზებს, რათა არ ვცოდო ჩემი ენით“ (ფს. 38:2)ენით ცოდვა ყველაზე ხშირი და ყველაზე უსწრაფესი ცოდვაა. „ვინც არ სცოდავს სიტყვით, იგი სრულყოფილი კაცია“, - ბრძანებს იაკობი მოციქული (იაკ. 3:2). როდესაც მონანული ივლის ღვთის გზაზე, ანუ როდესაც დაიწყებს ღვთის მცნებების მიხედვით ცხოვრებას, მეტად უნდა იშრომოს, რომ ენით არ სცოდოს. ამის შესრულება დაუწესა საკუთარ თავს მონანულმა დავითმა. მან განსაკუთრებით გადაწყვიტა, რომ დუმილს დაიცავდა მტრის წინაშე: „დავუყენებ, უფალო, მცველს ჩემს პირს, ვიდრე ჩემ წინაშეა ჩემი მტერი“, – აი, საუკეთესო წესი მათთვის, ვისაც ცოდვისგან განკურნება სურს: როდესაც ადანაშაულებენ, იგი დუმს, როდესაც ცილს სწამებენ – მაშინაც დუმს. მართლაც, რა სარგებელია, თუ პასუხს გასცემ გაცხარებულ ურჯულოს, რომელიც ღმერთს არ იცნობს? თუ მასთან ბოროტების შესახებ ისაუბრებ, კიდევ უფრო გააბრაზებ, თუ სიკეთეზე - სიწმინდის მაძაგებელად აქცევ, ქრისტე დუმდა პილატეს წინაშე. „მე არ მპასუხობ?“- ეკითხებოდა პილატე. და რა შეიძლება უპასუხო იმას, ვისაც არა აქვს ყური, რომ მოისმინოს და გონება, რომ გაიაზროს? ხედავთ, მართლის დუმილმა ურჯულოს წინაშე შეიძლება საუკეთესოდ იმოქმედოს თავად ურჯულოზე, მარტო დარჩენილმა შეიძლება მართლის დუმილი თავისი სულის სასარგებლოდაც გაიაზროს, მაშინ როდესაც ნებისმიერ სხვა პასუხს – კარგს თუ ცუდს – იგი განმარტავდა როგორც ბოროტებას და სხვებს განიკითხავდა, საკუთარ თავს კი გაიმართლებდა. ნეტარია ის, ვინც ენის მოთოკვას ისწავლის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენ, რომელმაც გვიჩვენე იმის მაგალითი, როდის და როგორ არის საჭირო საუბარი, ასევე გვაჩვენე იმის მაგალითიც, თუ როდის და როგორ არის საჭირო დუმილი. შეგვეწიე სულიწმიდის მადლით, რათა არ შევცოდოთ ენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული "კოლხეთის" ღვთისმშობლის ხატისა (2007), ხსენება წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †1314). მოწამისა უარისა და 7-თა მისთანა ქრისტეანთა მასწავლებელთა (†307); ღირსისა იოანე რილელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულის შესახებ, რომელსაც სწყურია ღმერთისწყურია ჩემს სულს ძლიერი და ცოცხალი ღმერთის მიმართ: „როდის იქნება, რომ მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს?“ (ფს. 41:3)როგორც კი ღვთისადმი სიყვარულის ნაპერწკალი აღინთება ადამიანის გულში, დაე, ნუ ჩააქრობს მას, არამედ აალების საშუალება მისცეს და იხილავს სასწაულს. ეს ნაპერწკალი გასაოცარ სინათლედ გარდაისახება და მისი ნათელი და სითბო იქნება ძალიან დიდი. ღვთიური სიყვარულის ნათელში ადამიანი ამქვეყნად თავის თავს ისე დაინახავს, როგორც სიბნელეში, ხოლო მისი სითბოდან იგრძნობს დაუოკებელ სულიერ წყურვილს, წყურვილს ღმერთთან მიახლოებისა და ღვთის ჭვრეტისა. ღვთისმოყვარე დავითი ამგვარ წყურვილს იმ ირმის წყურვილს ადარებს, რომელიც წყაროსკენ მირბის: „ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს“.განა ჩვენ გარშემო ყველაფერი წარმავალი არაა?! განა ირგვლივ ყველაფერი მტვრად არ იქცევა?! აჩრდილებს დავსდევთ და მკვდრებს ვეფერებით. ხვალინდელი სიმყრალისათვის დღეს ვიხდით ოქროთი და ვერცხლით, ზოგჯერ ღირსებითა და სინდისით, ზოგჯერ - სიცოცხლითაც კი - და ამ ყველაფერს ვთმობთ ხვალინდელი დღის სიმყრალისთვის! ეს არაა სიყვარული, ეს ცხოველური ავხორცობაა. ღირსეული სული ეძებს საგანს, რომელიც ღირსია სიყვარულის, რომელიც არ ექვემდებარება ნგრევას, რღვევას, დამახინჯებას, ხრწნას წარმავალი სხეულივით. ამიტომ ღვთისმოყვარე მეფე აზუსტებს: „... სწყურია ჩემს სულს ძლიერი და უკვდავი ღმერთის“. და ვინ არის ნამდვილად ძლიერი და უკვდავი, თუ არა ღმერთი?! ღმერთმა უბოძა ძალა და სიცოცხლე თავის ანგელოზებსა და წმინდანებსაც, თუმცა ყველაფერი მისია და მისგან არის. „როდის მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს“,- აი, ღვთის ნამდვილი სიყვარულის დაუძლეველი წყურვილი. შერცხვეს ყველას, ვინც ამბობს, რომ სწამს და უყვარს ღმერთი, თუმცა წუთისოფლის დატოვებასა და სიკვდილზე ფიქრიც კი აძრწუნებს.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, წმინდაო, ძლიერო და უკვდავო; სიწმინდის, ძლიერებისა და ცხოვრების წყაროვ, განგვანათლე და აღანთე ჩვენში შენი სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მამისა გაბრიელ არქიმანდრიტისა, აღმსარებელისა და სალოსისა (ურგებაძე †1995); დიდმოწამისა არტემ ანტიოქიელისა (†362); ღირსისა და ღმერთშემოსილისა კეფალონიელისა (†1581) და ღირსისა მატრონა ქიოპოლელისა (†462). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ძველად და ახლად მოთხრობილი ღვთის სასწაულების შესახებ„ღმერთო, ჩვენი ყურით ვისმინეთ და ჩვენმა მამებმა გვაუწყეს საქმე, რომელიც შენ ჰქმენ მათ დღეებში, პირველ დღეებში“ (ფს. 43:2).ამას ამბობს დავით მეფე თავისი ხალხის სახელით და მხოლოდ ზოგიერთს ჩამოთვლის იმ დიად საქმეთაგან, რომლებიც ღმერთმა აღასრულა ებრაელი ერისთვის. მათ შესახებ წმინდა წერილიდან ვიცით, ძმებო, მაგრამ რამდენი რამ არის ისეთი, რომელთა შესახებ მეფემაც არ უწყოდა, რადგან ისინი მის შემდგომ აღესრულა. განა არ გვსმენია ღვთის განგებულებისა და მისი გამოუთქმელი კაცთმოყვარების შეუდარებლად უფრო დიდი და დიადი საქმეების შესახებ?!ძე ღმერთი ხორციელად იშვა უბიწო ქალწულისგან და ადამიანთა შორის ცხოვრობდა, სიბრძნე გააცხადა, სასწუალები აღასრულა, სიკვდილი განაქარვა, ეშმაკი შეარცხვინა, თავის მიმდევრებს ძალა მიმადლა. ამათ შესახებ არაფერი სმენია მეფე დავითს, ჩვენ კი გვსმენია, რადგან მათ შესახებ გვამცნეს სულიერმა მოძღვრებმა - მოციქულებმა და მახარებლებმა, მოწამეებმა და მართლებმა და ყველა წმინდანმა იმ დროიდან მოყოლებული დღემდე. და არა მხოლოდ მათ გადმოგვცეს, არამედ სულიწმიდა ყოველდღიურად გვაუწყებს თავისი ეკლესიის მადლმოსილი საიდუმლოებებისა და უამრავი სასწაულის მეშვეობით. ეს ჩვენთვის დიდი სიხარულის, თუმცა დიდი შიშის მიზეზიცაა, რადგან მეტი მოგვეცა და ამიტომ მეტი მოგვეთხოვება. ჩვენ ბევრად მეტი სულიერი სიკეთე გვებოძა, ვიდრე იმათ, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა: მეტი სიბრძნე, მეტი ცოდნა, მეტი ღვთის მადლი და ძალა, და მეტი, ბევრად მეტი, მაგალითი ღვთის მიერ ადამიანისა და ადამინის მიერ ღვთის სიყვარულისა. ასე რომ, მდიდართა შორის ყველაზე მდიდრებო, საკუთარ თავს ჰკითხეთ, ამ ყველაფრისთვის თავად რა მიეცით ან რას აძლევთ ღმერთს. ამიტომ, ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ საშინელ სამსჯავროზე. სიზმარივით სწრაფად გარბის დღეები და სწრაფადვე გაფრინდება დრო, მალე ანგელოზთა საყვირის ხმა შემოკრებს ყველა ხალხსა და ერს უფლის საშინელ სამსჯავროზე. ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ, რადგან თავს ვერ გაიმართლებთ, თითქოს რამე არ იცოდით ან რამე გაკლდათ... თქვენ ბევრად მეტი იცით, მეტი რამ გაგეცხადათ, ვიდრე დავითსა და სოლომონს. თქვენ მეტი მოგეკითხებათ, ვიდრე მათ.ჰოი, ძეო ღვთისაო, მაცხოვარო ჩვენო, დიდებულო და საკვირველმოქმედო უფალო, მოგვმადლე განუწყვეტელი ხსოვნა იმისა, რომ ჩვენთვის დაღვარე შენი წმიდა სისხლი, რათა არ დავივიწყოთ ეს და არ ვიყოთ სამუდამოდ დასჯილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიმიტრის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა ილარიონ დიდისა პალესტინელისა (†371/372); ილარიონ მეგლინელი ეპისკოპ. (†1206). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთივშთაგონებულ გულსა და ენაზე აღმოთქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა... ჩემი ენა ემსგავსა ხელოვანი მწიგნობრის საწერს (ფს. 44:2).ესაა ზეშთაგონება სულიწმიდის მიერ! წინასწარმეტყველს იესო ქრისტეს შესახებ სურს ისაუბროს - მისი გული აღივსო ღვთაებრივი ძალითა და სიბრძნით. ამიტომ არ ამბობს: „თქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა“, არამედ: „აღმოთქვა...“, თითქოს საკუთარი გულიდან აღმოადინა - აღვსებული წყაროს სათავიდან წყლის გადმოდენის მსგავსად. დაუდგრომელი წყალი მიწისქვეშ გროვდება და როდესაც წყაროს სათავემდე მიაღწევს, ძლიერ ნაკადებად ამოიფრქვევა. მსგავსადვე ხდება წინასწარმეტყველის გულში, როდესაც მას ქრისტეს შესახებ სურს საუბარი. ასეთი ძალა აქვს მადლს, რომელიც გულშია დაგროვილი: თუ ის არ გამოითქმის ძლიერი სიტყვით ან არ მჟღავნდება სასწაულით, მაშინ ადამიანში ანათებს და სასწაულებს სჩადის. მაგრამ თუ სიტყვებით გამოითქმება, წინასწარმეტყველის ენა იქცევა დახელოვნებული მწერლის საწერ კალმად, რადგან ამ დროს საჭირო არაა წვალება, რომ აზრი მოიკრიბო და სიტყვები დაალაგო - მადლი თავად ამეტყველებს ენას მზა აზრებითა და სიტყვებით.საიდან მოდის ადამიანში ასეთი ძალა? სულიწმიდისგან. რა საჭიროა ასეთი ძალა? იმისათვის, რომ წინასწარმეტყველს სურს მეფეს დაელაპარაკოს თვით მეფის შესახებ: „წარვუდგენ ჩემს საქმეებს მეფეს“. აქ სიტყვა და საქმე ერთია, როგორც ეს ხშირად ხდება წმიდა წერილში. სადაც სული მეტყველებს, იქვე მოქმედებს კიდეც და სადაც მოქმედებს, იქვე მეტყველებს. ყველაზე ძლიერად სული საქმით მეტყველებს. წინასწარმეტყველი იღებს ქრისტე მეუფისგან და აძლევს ქრისტე მეუფეს. იგი საუბრობს მაცხოვრისადმი სიყვარულით შთაგონებული, საუბრობს გულით, რომელიც აღსავსეა ღვთიური სიყვარულით. შორეულ წარსულში მყოფი წინასწარ ხედავს განკაცებულ ძე ღმერთს და გული სიხარულით ევსება, როგორც ღამით მგზავრობით დატანჯულ მგზავრს, რომელიც ლამაზ გარიჟრაჟს ჭვრეტს აღმოსავლეთით! ჰოი, უფალო ღმერთო, სულო წმიდაო, ნურც ჩვენ მოგვაკლებ შენს მადლს, წმიდასა და ძლიერს, რათა ცოდვათაგან განწმენდა შევძლოთ და ღირსი გავხდეთ ქრისტეს სასუფევლისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპ. სასწაულმოქმედისა (†167); 7-თა ყრმათა ეფესელთა; ღირსისა გიორგი ხუცისა, კონსტანტინოპოლელისა (†1959). საქართველოშია აღკვეცილი და ხელდასმული. დღესასწაული ყაზანის ღმრთისმშობლის ხატისა. მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკ., ირაკლი მხედრისა და 4 დედათა: ანა, ელისაბედ, თეოდოტია და გლიკერიასი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს სილამაზის შესახებ, რომელიც ყველა სხვა სილამაზეს აღემატება „სილამაზით შენ ყველაზე მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“ (ფს. 44:3). წმიდა წერილი დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებს სხეულებრივ სილამაზეს, ისევე როგორც ზოგადად ყველაფერ წარმავალს. ამიტომ წმიდა წერილის მკითხველი ძალზედ ყურადღებიანი და გონიერი უნდა იყოს და შეძლოს ხორციელი სილამაზის ქება სულსა და სულიერ ფასეულობებზე გადაიტანოს. ცხადია, სულიერი სილამაზე საოცარ მიმზიდველობას ანიჭებს ყველაზე ულამაზო სხეულსაც კი, მაშინ, როდესაც მახინჯი სული ყველაზე მოწესრიგებულ სხეულსაც კი საძულველად აქცევს. წინასწარმეტყველი დავითი, აღმოთქვამდა რა ღვთივშთაგონებულ სიტყვებს, მიმართავს თავის მეუფეს, უფალ იესო ქრისტეს: „მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“...უფალი ხორციელად იმ სახით მოგვევლინა, როგორც თავად სურდა. თუკი განიზრახავდა, რომ განკაცებულიყო კაცთა ძეებზე უმშვენიერესი სხეულით, მას ეს შეეძლო. მაგრამ სახარებაში მინიშნებაც არაა, რომ იგი თავისი სხეულით იზიდავდა ადამიანებს და სხეულის აღნაგობით ზემოქმედებდა მათზე. თავად ბრძანებს: „ხორცი უსარგებლოა“ (ინ. 6:63). მაშასადამე, ცხადია, რომ დავითი საუბრობს ქრისტეს არა ხორციელ, არამედ მის სულიერ, ღვთიურ სილამაზეზე. ეს, სხვათა შორის, სრულად ნათლად ჩანს დავით მეფსალმუნის შემდეგი სიტყვებიდან: მადლი იღვრება შენი ბაგეებიდან“. შესაბამისად, ღვთის ძის განუმეორებელი სილამაზე მდგომარეობს არა მისი ბაგეების მოხაზულობაში, არამედ მადლის ნაკადში, რომელიც მისი ბაგეებიდან გადმოედინება... „არც ღირსება ჰქონია და არც მშვენება, რომ ზედ შეგვეხედა, არც იერი, რომ მივეზიდეთ“ (ეს. 53:2), - ბრძანებს ესაია წინასწარმეტყველი ქრისტეს შესახებ. და როგორ ზუსტად შეესაბამება ესაიას ნათქვამი დავითის ნათქვამს! დავითი ქრისტეს შინაგან სილამაზეზე საუბრობს, ხოლო ესაია – მის არამიმზიდველ გარეგნობაზე. ესაიას სურს თქვას: ვხედავდით მას არა როგორც მეფეს ან დიდებულს, არამედ როგორც მსახურსა და ტანჯულს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შენ ჩვენთვის ადამიანებსა და ანგელოზებზე მშვენიერი ხარ - დიდება შენს უკვდავ და წარუვალ სილამაზეს. გევედრებით, უფალო: შეცვალე ჩვენში ცოდვით გამოწვეული სულის სიმახინჯე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა, იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსისა (†63). მართალი იაკობ ბროვიჩელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მეფის ასულის სილამაზის შესახებ „მეფის ასულის მთელი დიდება მის შიგნითაა“ (ფს. 44:14).ეკლესია მეფის ასულია. გარეგნულად რაც არ უნდა ღარიბულად გამოიყურებოდეს ის და თვალისთვის ულამაზოდ, დევნილად და დამცირებულად, შინაგანად მაინც სავსეა სამეფო ბრწყინვალებითა და მშვენიერებით. ის, ვინც კაცთა ძეებზე ულამაზესია, წინასწარ განსაზღვრავს თავისი ასულის სილამაზეს. ეკლესია ქრისტეს სამოსელია, მასში ქრისტეა. ვერანაირი გარეგნული სილამაზე ვერ შეედრება შინაგან სილამაზეს ანუ ქრისტეს სილამაზეს. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი მეფის ასულია, ოქროთია ნაქსოვი და ნაქარგით შემკულია მისი სამოსი, რაც სიმბოლურად მისი სულის სათნოებებს წარმოადგენს. სამოსელში რომ სიმბოლურად სათნოებები იგულისხმება, ამას მეფის ძის ქორწილის იგავი ცხადყოფს. ადამიანი, რომელიც საქორწილო სამოსით არ იყო შემოსილი, მეფის ნადიმიდან განიდევნა და დაისაჯა (მთ. 22:11). ღვთის მიმართ რწმენის ჭეშმარიტება – ესაა ყოვლადწმიდა ქალწულის ოქროს სამოსელი, ხოლო ამ ოქროქსოვილი სამოსის შემამკობელი ნაქარგობები არის ქალწულება, სიმდაბლე, გულმოწყალება, სიწმინდე, ლოცვა, ღვთის ნებას მინდობა და ყველა სხვა სიკეთე –თუმცა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სრულ სილამაზეს წარმოადგენს უფალი იესო ქრისტე, მასში დაფარული და მისგან შობილი. ყოველი მართალი ქრისტიანის სული მეფის ასულის მსგავსია. ასეთი სულის მთელი სილამაზე არის ქრისტეში და ქრისტესაგან, რომელიც სულშია. სული ქრისტეს ანუ სიმართლის მზის გარეშე წყვდიადში იმყოფება და ისეთივე უსახური და ულამაზოა, როგორიც იქნებოდა სამყარო მატერიალური მზის გარეშე. ჰოი, სახიერო და კაცთმოყვარეო უფალო, ღმერთო ჭეშმარიტო და ყოველთა შემოქმედო, შეგვეწიე ჩვენ, შევიმოსოთ სათნოებათა სამოსელი, რათა შიშველი არ აღმოვჩნდეთ საშინელ სამსჯავროზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამესი არეთასი და მისთანა 4299-თა მოწამეთა (†523-542). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ყოველთა მწუხარეთა სიხარული" (1688); ნეტარი ელეზვოი, ეთიოპიის მეფისა(553-555); ღირსი გიორგი კონსტანტინეპოლელისა(1959). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ცხადად მოსვლის შესახებ „ღმერთი ცხადად მოვა, ღმერთი ჩვენი და არ დადუმდება“ (ფსალმ. 49:3) მეთაურის წოდება არ არის იგივე რაც მსაჯულის წოდება. მეთაური მოწინააღმდეგეს არ ენახვება და საშუალებას აძლევს იფიქროს მასზე ისე, როგორც სურს, რადგან მეთაურისთვის მთავარი გამარჯვებაა. მსაჯული კი უცებ ჩნდება იმათ წინაშე, ვისაც ასამართლებს. მასწავლებლის მოწოდებაც არ არის ისეთი, როგორიც მსაჯულისა. მასწავლებლისთვის მთავარია ასწავლოს თავის მოწაფეებს, ამიტომ ხშირად მდაბლდება მათ დონემდე და ისე მიმართავს აღსაზრდელებს, როგორც მეგობრებს, მსაჯული კი პირველიდან ბოლო წუთამდე იმათ წინაშეა, ვისაც ასამართლებს, და თანაც, როგორც მსაჯული და არა – სხვა ვინმე. მკურნალის წოდებაც არ არის ისეთი, როგორიცაა მსაჯულის; ამავდროულად, მათ შორისაც ისეთივე განსხვავებაა, როგორიც წინა ორ შემთხვევაში. ძმანო, ღმერთი მოევლინა სამყაროს კაცობრივი სხეულით – მოევლინა როგორც მეთაური, როგორც მასწავლებელი, როგორც მკურნალი, მაგრამ ის ჯერ არ გამოცხადებულა როგორც მსაჯული. პირველ შემთხვევაში, უფალს არ განუცხადებია თავისი უმაღლესი ღირსების შესახებ, მან საშუალება მისცა მოწინააღმდეგეებს, მოწაფეებსა და სნეულებს იმსჯელონ ისე მის შესახებ, როგორც იციან; ვისაც ჯანსაღად შეეძლო განსჯა, იგი იცნობდა კაცობრივ სხეულში დაფარულ ღმერთს - იცნობდა სიტყვით, საქმით, კაცთმოყვარეობით, მისი შობის, ჯვარცმის, აღდგომისა და ამაღლებისას მოვლენილი ზეციური სასწაულებით, ხოლო ვისაც გონება დაბნელებული ჰქონდა რაიმე ბოროტი ვნებით, ასეთს არ შეეძლო მისი არც ცნობა და არც ღმერთად აღიარება. მაგრამ როდესაც იგი მოვა როგორც მსაჯული, მას უკვე არავინ ჰკითხავს: „ნუთუ ეს შენ ხარ, უფალო ?“, ან „ვინ ხარ შენ?“, რადგან მეყსეულად ყველას ეცოდინება, რომ ის ნამდვილად უფალია. აგნელოზები საყვირს ჩაჰბერავენ მის წინაშე, ცაზე გაბრწყინდება მისი ჯვარი, ცეცხლი აინთება მის წინ და ქარიშხალი იქროლებს ირგვლივ. მაშინ მორწმუნე თუ ურწმუნო, მართალი თუ ცოდვილი დაინახავს და იცნობს მსაჯულს. და მაშინ გაიხარებენ მხოლოდ ისინი, ვინც იცნო იგი, როგორც ღმერთი, გამოქვაბულში და ჯვარზე. ჭეშმარიტად, გაიხარებენ ისინი, რადგან მსაჯულში იცნობენ სწორედ მას, ვისი წინამძღოლობითაც იბრძოდნენ, ვისგანაც სწავლობდნენ და ვის მიერაც იკურნებოდნენ. ჰოი, მაცხოვარო ყოვლადდიდებულო, შეგვიწყალე ჩვენ და გამოგვასწორე შენს მეორედ მოსვლამდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). მოწამე ვაროზისა და მისთანა 7 მოწამისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელთან განშორებისა და უდაბნოში ცხოვრების შესახებ „გავშორდი და გავიქეცი და მოვისვენე უდაბნოში“ (ფსალმ. 54:8)ძმებო, ვის უნდა გაქცეოდა წინასწარმეტყველი უდაბნოში? ბოროტ მტერს, ვნებებსა და ამაოებას. და რატომ უდაბნოში? რადგან ეს არის ბოროტი მტრების, ვნებებისა და ამქვეყნიური ამაოების დამარცხების საშუალება. უდაბნოსთვის ცოტა თუ იბრძვის, ამიტომაცუდაბნოში გაიქცეოდა. ადამიანები იბრძვიან ქალაქებისა და მიწებისთვის, ძალაუფლებისა და სიმდიდრისთვის და არა უდაბნოსთვის. ადამიანის შინაგანი მტრებიც, ვნებები და სხვადასხვა სახის ამაოება ქალაქებში ახალ-ახალი ცეცხლით განახლდებიან განუწყვეტლივ, მაშინ როდესაც უდაბნოში ისინი ნელდებიან და ქრებიან. „სიკვდილის შიში დამეუფლა მე“ (ფს. 54:5) - ბრძანებს მანამდე წინასწარმეტყველი. ესეც ერთ-ერთი მიზეზია უდაბნოში გასარიდებლად. სხვა სამყაროსთვის, ღმერთთან შესახვედრად არის საჭირო სულის მომზადება, მეფესაც კი არ ძალუძს გაექცეს სიკვდილს და აირიდოს სამსჯავრო. მუდმივ ფუფუნებასა და განცხრომაში მცხოვრები ადამიანი ნამდვილად ემსგავსება წუთისოფლის შარბათით დაძინებულს. და აი, სიკვდილზე ფიქრი შეანჯღრევს ასეთს და გამოაღვიძებს. ეჰ, უნდა მოვკვდე! უნდა დავტოვო ეს სამყარო! მომიწევს ღვთისა და ანგელოზების წინაშე წარდგომა! სად არის ჩემი სული? სადაა ჩემი საქმეები? რითი დავტოვებ ამ სამყაროს და რით მივალ სხვა სამყაროში? ათასობით არიან, ვინც ამ კითხვებმა გამოაღვიძა ცოდვის ბურანიდან და უდაბნოში წავიდა, რათა დღედაღამ განიწმინდონ სული და გული სინანულით, ლოცვით, მარხვით, მღვიძარებით, შრომითა და სხვა მრავალი საშუალებით, რომელთა დახმარებითაც მოღვაწე ამარცხებს სიკვდილის შიშს და ხდება ღვთის შვილი.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, განმანათლებელო ჩვენო, ყოვლადბრძენო და სახიერო, რომელიც ოდესღაც თავადაც განერიდე ადამიანებს და განმარტოვდი უდაბნოში, შეგვეწიე ჩვენ ვიზრუნოთ ჩვენი სულებისთვის და მოვემზადოთ შენი ზეციური სასუფევლისათვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა, მირონმდინარისა (†306); ხსენება დიდისა და საშინელისა მიწისძვრისა, რომლისაგანსასოებისა გვიხსნა ღმერთმან მადლითა წმიდისა დიმიტრისითა (კონსტანტინეპოლს 740 წელს); ალექსანდრე გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (ოქროპირიძე 1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთისთვის განმზადებული გულის შესახებ„გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“ (ფს. 56:8)ნეტარია, ვისაც შეუძლია ამგვარად მიმართოს უფალს! ნეტარია, ვისი გულიც სრულიად მზად არის აღასრულოს ღვთის ნება. ადამიანის გულის მზადყოფნა იმით გამოიხატება, რომ სიხარულით შეუძლია ღვთის ნების შესრულება და არ აბრკოლებს არანაირი აზრი და სურვილი. სინანულში მყოფი დავითი თავიდან თავის ცოდვილ ფიქრებსა და სურვილებს ემსახურებოდა და აბობოქრებულ ზღვაში მყოფ ნავს ჰგავდა, მაგრამ როდესაც დაინახა, რომ ქარიშხალი დანთქმას უპირებდა, დიდი სინანულითა და შემუსვრილი გულით მიმართა ღმერთს და სრულიად მიანდო თავისი ცხოვრების ნავი ღმერთს. „გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“, - უდიდესი სულიერი სიმშვიდით წამოიძახებს იგი, რადგან იცის, რომ ნავი ყველაზე გამოცდილ მესაჭეს მიანდო. ქარიშხალი მძვინვარებს თუ ტალღები ეხეთქებიან, არ ეშინია, რადგან დარწმუნებულია, რომ მის ნავს ვერაფერი დაამსხვრევს და რომ იგი მშვიდად მიაღწევს თავის ნავთსაყუდელს. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ მასში არ არის სიამაყე და დამდაბლებულია ღვთის განუზომელი ძლიერებისა და სიბრძნის წინაშე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი ამქვეყნიური სურვილისა და ოცნებისაგან და მხოლოდ ღვთისკენ სწრაფვითა და ღვთის მიმართ სიყვარულით არის აღსავსე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი დარდის, საზრუნავისა და შიშისაგან, რომ იგი დამშვიდებული და გამხნევებულია ღვთის მადლის თანამყოფობით... „გაქებ და გიგალობ შენ დიდებითა ჩემითა“ - ასე აგრძელებს მეფსალმუნე. და ეს აჩვენებს, თუ რაოდენ ჭეშმარიტად განმზადებულია მისი გული, კერძოდ: იგი არ ქედმაღლობს თავისი სამეფო დიდებულებით და მას ღმერთს მიაწერს. მან არარაობამდე დაიმდაბლა თავი ღვთის წინაშე და მთელი მისი ბედნიერება იმაშია, რომ აქოს და ადიდოს ღმერთი. საკუთარი დიდებულება მხოლოდ იმის საფუძველს აძლევს, რომ ღმერთი განადიდოს. ო, ძმებო, შევეცადოთ, რომ ჩვენი გულებიც შეძლებისდაგვარად მალე განვამზადოთ ღვთისთვის - ღვთის სიტყვის მოსასმენად, ღვთის ნების აღსასრულებლად, ცოცხალი ღმერთის სადიდებლად. ჰოი, უფალო, შემოქმედო ჩვენო, შეგვეწიე, რათა შენთვის განვამზადოთ ჩვენი გულები, რათა იქცნენ ისინი შენი ცხოველსმყოფელი მადლის ჭურჭლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (†306). მოწამე დედათა: კაპეტოლინე და მისი მხევალი ეროტიდესი, კაბადუკიელთა; მოწამე მარკოზ ფასოსელისა და მისთ;მართალი პროკლასი, პილატე პონტოელის მეუღლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შურის შესახებ ღმერთის სახლის მიმართრადგან შენი სახლის შურმა შემჭამა მე და შენი მაყვედრებლების ყვედრება მომწვდა მე (ფს. 68:10)ცაღვთის სახლია. ეკლესიაცღვთის სახლია. მორწმუნეთა სხეულიცღვთის სახლია. ყველგან, სადაც ღმერთია, იქ ღვთის სახლია და სადაც ღვთის სახლია, იქ სიწმინდეა. ადამიანი შეურაცხყოფს ამ სიწმნიდეებს და ბილწავს მათ, წინასწარმეტყველი კი ბრაზობს ამის გამო და მხურვალედ მოშურნეობს. იგი სიწმინდის ყოველგვარ შეურაცხყოფას თავის შეურაცხყოფად მიიჩნევს და ეს კიდევ უფრო მეტად აღაგზნებს მის მოშურნეობას. ადამიანები ცას თავიანთი ურწმუნოებით შეურაცხყოფენ და უარყოფენ იმას, რაც ღმერთმა გამოუცხადა მათ მათივე სულის ხსნისათვის. როდესაც ადამიანები ჭეშმარიტებას ეწინააღმდეგებიან, როდესაც მწვალებლობით აუკუღმართებენ ჭეშმარიტებას და თვითნებურად, მიწიერი გონებით მსჯელობენ ქრისტეს შესახებ, როდესაც ეჭვით უყურებენ ანგელოზებსა და წმინდანებს, საშინელ სამსჯავროსა და უფლის მარადიულ სამყოფელს და მოუნანიებელ ცოდვილთა მარადიულ სასჯელს - ყველა ამ და სხვა მსგავს შემთხვევებში, ადამიანები ავაზაკებივით თავს ესხმიან ღვთის სახლს, უწესოდ ექცევიან ღვთის ეკლესიას, დაუდევრად – იერარქიას, სიზარმაცით – ეკლესიურ დარიგებებს, მტრულად – ეკლესიის მსახურებს. და მაშინ საღვთო მოშურნეობა აღინთება მართლის გულში ღვთის სახლის სიწმინდის გამო. ბოლოს და ბოლოს, ადამიანის სხეულის შეურაცხყოფა, ვნებებს დამონება, ცოდვის მსახურება, ქურდობა, მკვლელობა, უხეშობა, სიმთვრალე და სხვა უმსგავსო ქცევები - ეს ყველაფერი ღვთის სახლის სიწმიდეზე თავადასხმა, ღვთის გმობა და მკრეხელობაა. და კვლავ ძლიერდება წინასწარმეტყველის მოშურნეობა და ზეციური ცეცხლივით ანათებს ადამიანთა წინაშე. ო, ძმებო, ჩვენც ავიღოთ გულმოდგინების მაგალითი ღვთის სახლის სიწმიდის მიმართ ქრისტესგან (ინ. 2:17), მოციქულებისა და ჩვენი მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა მამებისაგან. ჩვენც ვიმოშურნეოთ და იმაზე მეტი გულმოდგინება გამოვიჩინოთ ჩვენი სულების გადასარჩენად, ვიდრე ეშმაკი მოშურნეობს დღედაღამ და ცდილობს ჩვენს დაღუპვას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სიწმინდეთა მიმართ მოშურნეობის მაგალითო, მოგვმადლე ჩვენც შენი მოშურნეობის ნაპერწკალი, რათა ჩვენც, მოშურნეები, დაგემსგავსოთ შენ და ვცხონდეთ შენ მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მღვდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელი ეპისკოპ. დიდმოწამისა პარასკევა ქალწულისა (†III); მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი და შვილთა მათთა (†249/250). ღირსი სტეფანე საბატიელისა, კანონთგამომგონებელისა; არსენ 1 სერბი მთავარეპ. მღვდელმოწამე კვირიაკე იერუსალიმელი პატრიარქისა(363); ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპ. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა(1709). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ ლოცვის შესახებ, რათა იხსნას სული მტვრისაგან„მიხსენ მე მიწის მტვრისაგან, რომ არ დავინთქა“ (ფს. 68:15)ძმებო, მიწის მტვრით არის შემოსილი ჩვენი სული, ჩვენი სულის ეტლი სწორედ ეს მიწაა, მთავარია, მტვერში არ დაინთქას ჩვენი სული! არ ჩაეფლოს! მბჟუტავი ნაპერწკალი არ ჩაქრეს ამ მტვრის სამარეშე!ძალზედ ვრცელია მიწის მტვრის ველი, რომელიც თავისკენ გვიზიდავს, მაგრამ ბევრად მეტია უსაზღვრო ზეციური სასუფეველი, რომელიც ჩვენს სულს თავის ნაწილად, ნათესავად მიიჩნევს. სხეულით, მიწის მტვრით, ჩვენ მიწას ვენათესავებით, ხოლო სულით ზეცის ნათესავები ვართ. ჩვენ ვართ ქოხების –დროებითი თავშესაფრის – ბინადარნი, კარვებში მცხოვრები მეომრები. „უფალო, მიხსენი მე ამ მიწის მტვრისაგან “, - ლოცულობს სინანულში მყოფი მეფე, რომელიც ადრე მიწის მტვერს ემორჩილებოდა, სანამ არ დაინახა, რომ მტვერი სიკვდილის უფსკრულში ითრევდა. მტვერი ადამიანის სხეულია თავისი ავხორცობით; მტვერია ასევე ყველა ბოროტი ადამიანი, რომლებიც ემტერებიან მართლებს; მტვერია ასევე ეშმაკები მათ მიერ მოგვრილი შიშებით. დაე, გვიხსნას ჩვენ უფალმა ყველა ამ მტვრისაგან. მხოლოდ მას შეუძლია ამის გაკეთება!ჩვენ კი შევეცადოთ, რომ პირველ რიგში საკუთარ თავში დავინახოთ მტერი – ის მტერი, რომელიც, გაუცნობიერებლად თუ უნებურად, თავისივე მტრების მოკავშირეა საკუთარი თავის წინააღმდეგ. მართალი მყარად ამკვიდრებს თავის სულს ღმერთში და ღვთის სასუფეველში, ასე რომ, არ ეშინია; არ ეშინია არც საკუთარი თავის და არც გარეშე მტრების - არ ეშინია, რადგან ის არც მოკავშირე გახდა და არც თანამზრახველი თავისი სულის მტრების. ამიტომ არც ადამიანებს და არც დემონებს არ შეუძლიათ რაიმე ავნონ მას. თუ ღმერთი მის მხარესაა და ღვთის ანგელოზები არიან მისი მფარველები, მაშინ რას დაუშავებენ მას ადამიანები, ეშმაკები და რაიმე სახის მტვერი?ჰოი, უფალო ღმერთო ჩვენო, ერთარსებაო სამებაო, რომელმაც ცოცხალი სული შთაბერე ჩვენი სხეულის მტვერს, გვაცხოვნე შენი მოწყალებით, რათა არ დავინთქათ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა სერაპიონ ზარზმელისა (†900); რირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა; ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის სახელის დიდების შესახებდა კურთხეულია მისი დიდების სახელი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე, და აღივსება მისი დიდებით მთელი დედამიწა. იყავნ, იყავნ! (ფს. 71:19)წინასწარმეტყველის მადლით აღსავსე გულიდან მადლიანი სიტყვები გამოდიან. მეფისა და მეფის ძის შესახებ ბრძანებს წინასწარმეტყველი, ყველაზე არაჩვეულებრივი მეფის (მეუფის), რომელიც ოდესმე გამოჩენილა ქვეყანაზე... მანამდე კი ამბობს: იქნება მისი სახელი კურთხეული უკუნისამდე, მაგრამ თითქოს არ იყო საკმარისი ის, რაც თქვა და ახლა იმეორებს და ამატებს: კურთხეულია მისი დიდების სახელი. ქრისტეს დიდება ქრისტეს ეკლესიაა. კურთხეულია ქრისტეს წმინდა ეკლესია - მისი შრომის ნაყოფი, მისი დამცირების გვირგვინი, მისი ხელის ნამოქმედარი, მისი სისხლის ყვავილი! კურთხეულია მისი წმინდა და მაცხოვნებელი ეკლესიის თვით სახელი! და მთელი დედამიწა აივსება ქრისტეს ეკლესიებით ანუ მისი ქმნილებითა და მისი დიდებით. ერთი სიტყვით, წინასწარმეტყველი სამუდამოდ უწინასწარმეტყველებს ქრისტეს მისი ეკლესიის უკვდავებას. ის აღიმართება დროში და გაცხადდება მარადისობაში. იგი აღიმართება სამყაროს აღსასრულამდე და სრულად გაცხადდება მარადისობაში. ო, ძმებო, ვეცადოთ, რომ მთელი სულითა და გულით ჩვენც შევიდეთ ქრისტეს ეკლესიაში, იმ ცოცხალ და უკვდავ სხეულში, რომლის არსებობასაც არ აქვს დასასრული და რომლის სილამაზესაც არ აქვს სახელი. ვეცადოთ არ ვიყოთ უარყოფილნი, როგორც გამოუსადეგარი და უსარგებლო ქვები, გადაყრილი მარადიული წყვდიადის უფსკრულში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მეუფეო და ძეო მეუფისაო, ჩაგვწერე ჩვენ უკვდავების წიგნში და მოგვიხსენე შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა იოთამისი, მეფისათვის თავდადებულისა (ზედგენიძე †1465); მღვდელმოწამისა ზანობ ეგეას ეპ. დიდისა მისისა მოწამისა ზინობიასი (†285). მღვდელმოწამე მარკიანე სიცილიელი ეპისკოპოსისა(11); მოწამე ევტროპია ალექსანდრიელისა(250); მოწამე ანასტასია თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისკენ სწრაფვის - მართლის ერთადერთი სურვილისშესახებ„რადგან რა გამაჩნია ცათა შინა და რა ვინებე შენ გარეშე ქვეყანაზე?“ (ფს. 72:25)გამოღვიძებული ადამიანის სულისათვის ცაშიც და მიწაზეც ერთადერთი უმთავრესი სიკეთე არსებობს. ეს სიკეთე ღმერთია. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ყველაზე დიდი სიკეთე ზეცათა მეუფეა. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ამ სიკეთეთა შემოქმედს ვერაფერი შეედრება. ამიტომაც კითხულობს გამოღვიძებული ადამიანის სული: რა შეიძლება მქონდეს ან რა უნდა ვეძებო ზეცაში და მიწაზე შენ გარდა? განა საჭიროებს ვინმე ნაკადულს, თუკი იგი წყაროს სათავესთან იმყოფება წყლის დასალევად? და განა თვალი გაექცევა მწყემსის ვახშმისკენ ვინმეს, თუ მეფის სუფრასთან ზის ის? ღმერთი თავისთავად საკმარისია ადამიანის შიმშილისა და წყურვილის დასაკმაყოფილებლად. ცაც ღმერთს ეკუთვნის და მიწაც. ყოველგვარი სიკეთის პატრონი უმაღლესი სიკეთეა; ყოველგვარი სიტკბოს შემოქმედი უმაღლესი სიტკბოა, ყოველგვარი სიბრძნის შემცველი უმაღლესი სიბრძნეა; ყოველი ძალისა და მოწყალების წყარო – უმაღლესი ძალა და წყალობაა; ყოველგვარი მშვენიერების შემოქმედი ცასა და მიწაზე – უმაღლესი მშვენიერებაა.ვერანაირ ისეთ სიკეთეს ვერ მოიფიქრებს ადამიანი ვერც ცხადად და ვერც სიზმრად, რომ იგივე არ ჰქონდეს ღმერთს, თანაც, საუკეთესო ხარისხის.ამიტომ, ძმებო, ვევედროთ ღმერთს, რათა მივიღოთ ყველაფერი; ვეძიოთ ღმერთი, რათა ვიპოვოთ ყველაფერი; დაე, გავმდიდრდეთ ღმერთით, რათა მდიდრები ვიყოთ ყველაფერში.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მოგვიახლოვდი ჩვენ, როდესაც ჩვენი სულები გეძებენ შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ასი ათასთა მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (†XIII); მოწამე ეპიმაქე ალექსანდრიელისა(2500; ღირსი მავრა კონსტანტინეპოლელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართლის რწმენის შესახებ, რომ არ მოკვდება „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ და ვაუწყებ უფლის საქმეებს“ (ფს. 117:17)ვის შეუძლია თქვას: არ მოვკვდები? იმას, ვისაც ცოცხალი ღმერთი სწამს! ვის შეუძლია დარწმუნებით ამტკიცოს: არამედ ვიცოცხლებ. იმას, ვინც ხედავს ცოცხალ ღმერთს! არც ილია და არც ენუქი არ მოკვდა, არამედ ცოცხლად იქნენ აყვანილი მარადიულ ცხოვრებაში. ღმერთმა აღიტაცა ისინი თავისი მოწყალებით, რათა ადამიანები უკვდავ ცხოვრებაში დაერწმუნებინა. ქრისტეც მოკვდა და აღდგა თავისი ძალით, რათა ადამიანებს მკვდრეთით აღდგომა ერწმუნათ. მოციქულებიცა და წმიდანებიც დაიხოცნენ, მაგრამ მრავალი მათგანი კვლავ გამოეცხადა ადამიანებს თავისი კაცთმოყვარებით მარადიული ცხოვრების არსებობის დასამტკიცებლად. ისინი, ვინც უფალმა აღიტაცა და ისინი, ვინც დაიხოცნენ, მკვდრეთით აღმდგარ იესო ქრისტესთან ერთად ცოცხლობენ უკვდავების სამეფოში. არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ - ამბობდა დავით მეფე დიდი დარწმუნებით, რომელიც ბევრად ადრე ცხოვრობდა უფლის აღდგომამდე და მართალთა საყოველთაო აღდგომის გამოცხადებამდე. თითოეული ჩვენგანი, ყოველი ქრისტიანი, კიდევ უფრო მეტი დარწმუნებით უნდა ამბობდეს: „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ“, რადგან ჩვენი რწმენის საფუძველი მკვდრეთით აღმდგარი უფალია; ჩვენმა თვალებმა და ყურებმა ბევრად მეტი იხილეს და ისმინეს, ვიდრე დავით მეფემ. ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ განქარდა ეშმაკი, ქრისტეს აღდგომის შემდეგ კი განქარდა სიკვდილი, რომლის მიღმაც მზით განათებული უკვდავების მინდორი მოჩანს. ნეტარია, ვინც ღირსი გახდება „იცოცხლოს და აუწყოს უფლის საქმეები.“ უფალო, ცოცხალო, გაგვაცოცხლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უვერცხლოთა მკურნალთა და სასწაულმოქმედთა კოზმან და დამიანე აზიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (†III). მოწამეთა: კესარისი, დასისა და მათთან 5 მოწამეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ყველა ქრისტიანისთვის მოწოდებაზე იყვნენ წმინდები„ეფესოში მყოფ წმიდებს...“(ეფ. 1:1)მოციქული ეფესოშო მყოფ ქრისტიანებს წმიდებს უწოდებს. იგი წმიდად უწოდებს არა ერთს ან ორს, ან ქრისტიანთა რაღაც ნაწილს, არამედ ყველას. ნუთუ ღვთის დიდი სასწაული არ არის ის, რომ ადამიანები ქალაქში (და არა უდაბნოში), თანაც კერპთაყვანისმცემლობით გარყვნილ ქალაქში, წმიდა იყვნენ? და კიდევ, წმიდას უწოდებს დაოჯახებულ ადამიანებს, რომლებიც ბავშვებს შობენ, ვაჭრობენ და ჩვეულებრივ საქმიანობენ! ჭეშმარიტად, ასეთები იყვნენ პირველი ქრისტიანები. მათი ერთგულება, მოშურნეობა და გულმოდგინება სარწმუნოებაში, ასევე სიწმიდე და წმიდა ცხოვრება იძლეოდა უფლებას წოდებოდათ მათ წმიდა. თუ ბოლო ჟამს გამონაკლისს წმიდა ადამიანები წარმოადგენენ, ადრინდელ პერიოდში გამონაკლისს წარმოადგენდნენ არაწმიდები, წმიდანები კი – ეს ჩვეულებრივი რამ იყო! მოციქული ყველა მონათლულს წმიდას უწოდებს ეფესოში, რაც გასაკვირი სულაც არ არის, რადგან მას უფრო ამაღლებული სახელიც აქვს მათთვის განკუთვნილი: შვილი – „რამეთუ ხართ შვილნი“ (გალ. 4:6). თვით უფალმა იესო ქრისტემ მოგვცა უფლება ამგვარად ვიწოდებოდეთ მას შემდეგ, რაც თავად გვასწავლა მივმართოთ ღმერთს: „მამაო ჩვენო!“განა სწორედ ასე არ მივმართავთ ღმერთს, ძმებო, ყოველდღიურად: „წმიდაო ღმერთო“?! განა არ ვუწოდებთ წმიდას ანგელოზებს? განა არ ვუწოდებთ წმიდას ღვთისმშობელს?! ან წინასწარმეტყველებსა და მოცუქულებს, მოწამეებსა და მართლებს?! განა არ ვუწოდებთ ცასა და ცათა სასუფეველს წმიდას?! წმიდანების გარდა ვის შეუძლია ცათა სასუფეველში დამკვიდრება ?! და თუ ცხონების იმედი გვაქვს, ასევე უნდა გვქონდეს სიწმიდის იმედი.წმიდაო ღმერთო, რომელიც ხარ სიწმიდესა და წმიდათა შორის, წმიდანებისმომწოდებელო და მწყალობელო, შეგვეწიე ჩვენც, რათა განვიწმიდოთ სიტყვით, საქმითა და გონებით შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა აკვანდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპადიფორესი, ანემპოდისტესი და მათთანა 7028 თა (†330-345). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნების შესახებ, რომ ყველა ქრისტიანი წმიდა იყოს „რაკიღა აგვირჩია მის მიერ, უწინარეს ქვეყნის შექმნისა, რათა ვყოფილიყავით წმიდანი და უბიწონი მის წინაშე სიყვარულით“ (ეფ. 1:4)ერთიანი ეკლესია გვასწავლის და გვიჩვენებს, რომ ჯერ იყო სამყაროს შექმნის გეგმა და შემდეგ შეიქმნა სამყარო. ეს გეგმა იყო ღვთის სიბრძნეში, ნებასა და ძალაში. ამ გეგმაში ჩვენც, ქრისტიანებიც, მოვიაზრებით, როგორც ღვთის ეკლესია. თავისი განგებულების მიხედვით, ღმერთმა ჩვენ აგვირჩია ქვეყნის შექმნამდე, რათა ვყოფილიყავით წმიდა და უბიწონი სიყვარულში. წინასწარ გამოგვარჩია ღმერთმა და შვილად მიგვიღო, მაგრამ ვის მიერ? – უფალ იესო ქრისტეს მიერ! რადგან ისეთები, როგორებიც ვართ ღვთის წინაშე, ვართ იესო ქრისტეს მიერ, რადგან იესო ქრისტეს გარეშე ადამიანს არანაირი კავშირი, არანაირი ურთიერთობა და არანაირი ნათესაობა არა აქვს ღმერთთან. ე. ი. ჩვენი გამორჩევა და შვილად მიღება მოხდა ქრისტეს მიერ. ღმერთმა აგვირჩია ჩვენ, თავისი წმიდა ეკლესია, თავისი ნებით, როგორც ოდესღაც გამოირჩია ისრაელი დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ერს შორის. ნურავინ იტყვის: „ღვთის ეს არჩევანი ანადგურებს ადამიანის თავისუფალ ნებას და ქრისტიანს არ აქვს რაიმე დამსახურება იმაში, რომ ქრისტიანია, არც წარმართი უნდა განვიკითხოთ იმის გამო, რომ წარმართია“. ამგვარი მსჯელობა მცდარია. ოდესღაც ღმერთმა ისრაელიც აირჩია, მაგრამ მათ შორისაც ზოგი დაიღუპა და ზოგი გადარჩა. ასევე აირჩია უფალმა თავისი წმიდა ეკლესია და ყველა ერსა და ყველა ხალხს მოუწოდა ეკლესიაში, თუმცა გადარჩებიან თუ არა არჩეულნი და მოწოდებულნი, დამოკიდებულია არა მხოლოდ ღვთის ნებაზე, არამედ ადამიანის ნებასა და ძალისხმევაზეც.ჰოი, ღმერთო უკვდავო, ჩვენო შემოქმედო, რომელმაც დაბადებამდე გამოგვირჩიე გადასარჩენად, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა, ღირსისა ნიკოლოზისა, ქართველთა მნათობისა, აკოლოთიათა აღმწერელისა (†1308); დიდმოწამე გიორგი კაბადუკიელის ტაძრის განახლებისა ლუდიასა შინა, სადა იგი მდებარე არს პატიოსანი გვამი მისა. მართალი სნანდულია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს შესახებ, რომელიც ყველა წმიდანის თავიადა ყოველივე ზეციურისა და მიწიერისთვის თავი მოეყარა ქრისტეში (ეფ. 1:10)ცოდვა ადამიანს გონებას ართმევს და თავს აკარგვინებს. ცოდვებსა და მანკიერებებში ჩაფლული ადამიანი თავმოჭრილ ქათამს ჰგავს, რომელიც სიკვდილის წინ ძრწის და აქით –იქეთ ხტის. მთელი წარმართული სამყარო ქრისტემდე წარმოადგენდა სწორედ ასეთ უთავო გროვას, რომელიც ძრწის და კვდება. ქრისტემ შეაერთა მოკვეთილი თავი უსიცოცხლო ტანთან და სიცოცხლე დაუბრუნა ადამიანთა მოდგმის სხეულს. ის არის ზეციურ მხედრობათა თავი და ასე იყო ყოველთვის. და როგორც მამა ღმერთის შემოქმედებითი სიტყვა, დასაბამიდან თავი იყო მთელი ხილული სამყაროსიც, განსაკუთრებით კი ადამიანთა მოდგმისა. მაგრამ ადამმა ცოდვით, როგორც მახვილით, თავს დააშორა სხეული, განკაცებულმა უფალმა კი ცა და მიწა შეარიგა, მან ზეცა დაუშვა მიწამდე და მიწა აამაღლა ზეცამდე და ყველაფერი საკუთარ თავსა და გონებაში მოაქცია ანუ ყოველივე ზეციურსა და მიწიურს თავი მოუყარა ქრისტეში. ქრისტემ შეგვარიგა ყოვლადწმიდა სამებასთან, ღვთის ანგელოზებთან, ერთმანეთთან და ხილულ სამყაროსთან. მოძებნილ იქნა დაკარგული თავი და მის მიერ ყველაფერი ჰარმონიულად მოწესრიგდა. ჩვენ ქრისტეს გონება გვაქვს - აცხადებს მოციქული. და რაც თავია ხორციელი კაცისათვის, იგივეა გონება სულიერისათვის. თუ ჩვენ ქრისტესი ვართ, მაშინ ქრისტეთი – როგორც თავით – უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ, ანუ უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ მისით და მხოლოდ მის მიერ. და მაშინ, ქრისტეს მიერ ფიქრითა და განსჯით, ადამიანებთან და ანგელოზებთან ერთად თავს ვიგრძნობთ ერთი სხეულის ნაწილებად, რომელთა თავიც ქრისტეა. ამგვარად ცოცხლდება ჩვენი სიყვარული ღვთის მიმართ, ძლიერდება ჩვენი რწმენა და ნათდება ჩვენი იმედი. მხოლოდ მძინარე სხეული ვერ გრძნობს კავშირს თავთან. მოდით, გამოვიღვიძოთ, ძმებო, დროულად გამოვიღვიძოთ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენო ყოვლადბრძენო თავო, შეგვაერთე შენთან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანიკე დიდისა, ულუმბოელისა (†834/846); წმიდათა და მართალთა მოღვაწეთა ქრისტეს საფლავისათა: იოანე სტეფანე და ესაია ქართველთა (†XI-XII); მღვდელმოწამეთა: ნიკანდრე მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მიერ სასუფევლის მემკვიდრეთა შესახებ ქრისტეში გავხდით მემკვიდრენი... (ეფ. 1:11)ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესგანაა, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტეს მიერ არის, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესთვის არის. მის გარეშე ჩვენ არ გვაქვს სწორი კავშირი და ჯანსაღი ურთიერთობა არც ღმერთთან, არც ადამიანებთან და არც სხვა ქმნილებებთან. ის ჩვენი თავია, ის ჩვენი გონებაა. მის მიერ ჩვენ მემკვიდრეები გავხდით. მაგრამ რისი? ცათა სასუფევლის! მართლაც, ქრისტიანები ხშირად იწოდებიან მემკვიდრეებად ახალ აღთქმაში. მაგრამ რატომ? იმიტომ, რომ მემკვიდრეობა ყოველთვის ვინმეს სიკვდილთანაა დაკავშირებული. როდესაც ერთი კვდება, მეორე მემკვიდრე ხდება. ქრიასტიანები კი ამ სოფელშივე იქცევიან მემკვიდრეებად, რადგან მათში კვდება ძველი ადამიანი და მის ადგილს, როგორც მემკვიდრე, ახალი ადამიანი იკავებს. ვინც ცხოვრებას აგრძელებს, მემკვდრეც ის არის. როდესაც სხეული კვდება, ცოცხალი რჩება სული; მაშასადამე, სული იღებს მემკვიდრეობით იმ ყველაფერს, რაც ადამიანმა სხეულში ყოფნისას შეკრიბა - იქნება ეს კეთილი საქმეები საცხოვნებლად თუ ბოროტი საქმეები – დასასჯელად. უფალ იესო ქრისტეს მიერ ჩვენ გვებოძება ის მემკვიდრეობაც, რომელიც თვით უფლის კუთვნილებაა –მარადიული ზეციური სამყოფელი ანუ სასუფეველი. ამ ზეციური სამეფოს მემკვიდრენი გავხდებით მაშინ, როდესაც დავტოვებთ მიწიერ სამეფოს. როდესაც მოვკვდებით მიწისთვის, მემკვიდრეობით მივიღებთ ზეცას. როდესაც კავშირს გავწყვეტთ ეშმაკთან, თანამემკვიდრენი გავხდებით ქრისტესი. ო, ძმებო, იფიქრეთ, რაოდენ დიდებული მემკვიდრეობა გველის ჩვენ! მთავარია, თავად ჩვენ არ გავყიდოთ ის ისე იაფად, როგორც ესავმა გაყიდა თავისი პირმშოობა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო და მაცხოვარო ჩვენო, მოწყალე გვეყავ ბოლომდე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გალაქტიონისა და მეუღლისა მისისა ეპისტიმიასი, ემესელტა (†III). გრიგოლ ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა; იონა ნოვგოროდელი მთავარეპისკოპოსისა(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აღმდგარი ქრისტეს მიერ ადამიანის ამაღლების შესახებ ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც; ყველაფერი ფეხქვეშ გაუგო და დაუმორჩილა (ეფ. 1:21-22)აი, სიმაღლეები, რომლებამდეც ღმერთი ადამიანს აამაღლებს! ჩვენ აქ ვსაუბრობთ ქრისტეს ღვთაებრივ და არა – ადამიანურ ბუნებაზე; ვსაუბრობთ არა ღვთის მარადიულ სიტყვაზე, რომელიც დასაბამიდან იყო ღმერთთან (ინ. 1: 1–2), არამედ განკაცებული იესოს შესახებ, რომელიც ღმერთმა მკვდრეთით აღადგინა და აღამაღლა არა მხოლოდ ხილულ სამყაროზე, არამედ უხილავსა და უკვდავზეც - „ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც“, ყველა ქმნილებაზე, ცნობილსა თუ უცნობზე, ორსავე სამყაროზე – მატერიალურსა თუ სულიერზე. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეასრულა ჩვენმა დიდებულმა შემოქმედმა თავისი პირობა, რომელიც სამოთხიდან განდევნილ ადამს აღუთქვა და გაუმეორა აბრაამს, და კიდევ უფრო ნათლად ცხადყო ის წინასწარმეტყველებისა და დავით მეფის მიერ! ხედავთ, როგორ იწყო უფალმა ადამის მოდგმის განდიდება იმით, რომ განადიდა კაცი იესო, განხორციელებული ძე ღმერთი! პირველად ის განადიდა, როგორც ღვთაებრივი პირმშო, შემდგომ კი – თანმიმდევრობით ყველა, ვინც მას შეუერთდა, სულიწმიდის მადლით აღიბეჭდა მარადიული დიდებისთვის და ჩაიწერა სიცოცხლის წიგნში. შემთხვევითი არაა, რომ ეკლესია ამგვარად უგალობს ღვთისმშობელს: „უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბიმთასა“... სადაც აღმდგარი უფალი ამაღლდა, იქ ამაღლდა მისი ყოვლადწმიდა დედაც, ისევე როგორც მისი წმიდა მოციქულები, მისივე სიტყვების შესაბამისად, რომლებიც წარმოთქვა ზეციური მამის წინაშე: მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი... (ინ. 17:24). ასეთია ღვთის დედამიწაზე გარდამოსვლის შეუფასებელი შედეგი. ასეთია გამოუთქმელი ნაყოფი მისი ვნებებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო ჩვენო, თანასწორო მამისა და სულისა წმიდისაო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა დავაღწიოთ თავი ცოდვათა სიმყრალისა და უგუნური ავხორცობის უფსკრულს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
პავლე აღმსარებლისა, კონსტანტინეპოლელ პატრიარქისა (†350); ღირსისა ვარლაამ ხუტინელისა (†1192). ღირსი ლუკა ტრავნომიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს, როგორც ეკლესიის თავის და მისი სხეულის შესახებდა მისცა მას მთავრობა ყოველი ეკლესიისა, რომელიც არის მისი სხეული (ეფ. 1:22)უთავოდ მყოფ კაცობრიობას სათავეში ჩაუდგა მკვდრეთით აღმდგარი უფალი იესო ქრისტე. თავს დაშორებულმა სხეულმა დაიწყო თავთან შეზრდა, ნაწილისა – ნაწილთან, წევრისა – წევრთან. სხეულია არა ყველა, არამედ მხოლოდ ის, ვისაც სწამს უფალი იესო ქრისტე; მოწოდებულია ყველა, მაგრამ თავს მხოლოდ ისინი უერთდებიან, ვინც პასუხობს ამ მოწოდებას. ისინი წარმოადგენენ სხეულს, რომელსაც ქრისტეს ეკლესია ჰქვია და რომლის თავიც არის ქრისტე. და როგორც აღმდგარი და განდიდებული კაცი იესო აღამაღლა ყოვლადწმიდა სამებამ ცაშიც და მიწაზეც ყველასა და ყველაფერზე მეტად, ასევე აღამაღლებს ყველასა და ყველაფერზე მეტად თავის ეკლესიას, რომელიც სხეულია ქრისტესი. სრულიად ეკლესია იდგება თავთან წმიდა სამების მარჯვნივ, რადგან სადაც არის თავი, იქვეა სხეული. ამგვარ დიდებასა და დიდებულებამდე ამაღლდება ყველა, ვინც მოინანია ცოდვები, ვინც ოდესღაც ღვთის მტერი იყო, გზააბნეული უძღები შვილივით და თავწაკვეთილი სიკვდილმისჯილი სხეული, ამჟამად კი ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად მიღებული და ღვთაებრივი ცხოვრებითა და ბრწყინვალებით მოსილი. იმიტომ რომ, ძმებო, დიადი საქმეა ღვთის ძის განკაცება და მისი ჯვარცმა და ვნება ჩვენთვის. ქრისტეს მოსვლამ დედამიწაზე უდიდესი ცვლილება მოახდინა ადამიანის ბედსა და ყველაფერზე. მან ყველაფერი შეცვალა და განაახლა. ამიტომ, ძმებო, ვიცხოვროთ არა როგორც ძველმა, არამედ როგორც ახალმა ადამიანებმა. ვიცხოვროთ არა ცოდვის, არამედ სიმართლის მიხედვით, მოვიქცეთ არა სხეულის, არამედ სულის მიხედვით, რათა ღირსი გავხდეთ იმ სიმაღლისა, დიდებისა და პატივისა, რომლისკენაც ჩვენი თავის მიერ ვართ მოწოდებული. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, გაგვხადე შენი უწმინდესი სხეულის წევრობის ღირსი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
33-თა მელიტინელ მოწამეთა, ღირსისა ლაზარე სასწაულმოქმედისა, დალისიონის მთასა შინა მმართველისა (†1053). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ადამიანთა ბნელი გზების შესახებ ქრისტემდე და ქრისტეს შემდეგრომლებითაც უწინ ამ წუთისოფლის წესისამებრ იარებოდით, ჰაერის ძალთა მთავრის - იმ სულის ნებით, ვის ძალამოსილებასაც ამჟამად ჰმონებენ ურჩობის ძენი (ეფ. 2:2)ეს ერთი და იგივე გზაა - გზა უფსკრულისაკენ. ამ წუთისოფლის წესისამებრ – ნიშნავს ცოდვილი მისწრაფებების მიხედვით სიარულს; ჰაერის ძალთა მთავრის ნებით სიარული კი – იმ დემონების ნებით სიარულს, რომლებიც ჰაერში ბინადრობენ; სული, რომელიც ამჟამად მოქმედებს ურჩობის შვილებში - ნიშნავს იმას, რომ როგორც ამჟამად ცხოვრობენ ღვთის მოწინააღმდეგენი და ღვთის მბრძონლი, ისე ცხოვრობდა ყველა ქრისტეს მოსვლამდე იმათი ჩათვლით, ვისაც მოციქული მიმართავს ეპისტოლით. ძმებო, რა არის ეს ჰაერის ძალთა მთავრის ნება, რომელიც ბატონობს ჰაერში? ესაა ქმედებები იმ ბოროტი სულებისა, რომლებიც გამუდმებით ჰაერში იმყოფებიან და მოძრაობენ. ისინი აბინძურებენ ჰაერს და აჩერებენ ზეცისკენ მიმავალ მიცვალებულთა სულებს. ისინი აცდუნებენ ადამიანის სულებს ყოველგვარი ბოროტებით, ისინი აღძრავენ სულებს ყოველგვარი ცოდვის ჩასადენად, მაგრამ არ აიძულებენ - რადგან არ აქვთ ამის ძალა, არამედ მხოლოდ აცდუნებენ და აღძრავენ. წარმართებზე ისინი ბევრად ძლიერად და პირდაპირ მოქმედებნდნენ, ვიდრე ისრაელიანებზე. წარმართებს ისინი თავს ესხმოდნენ, როგორც ბუზები ლეშს, ხოლო ისრაელიანებზე ზემოქმედებდნენ შორიდან – ცდუნებითა და წაქეზებით. საქმე ისაა, რომ ისინი ისრაელისგან შორს იყვნენ ღვთის სახელის გამო, რომელიც მათ წიაღში ინახებოდა და წარმოითქმოდა. ქრისტემ დაამარცხა ბოროტი სულები და ამოგლიჯა მათი შხამიანი ნესტარი, ამიტომაც განიარაღებულ საფრთხობელებად იქცნენ, საბრალო აჩრდილებს დაემსგავსნენ და მყისიერად ქრებიან ქრისტეს სახელის ხსენებაზე ან მისი ჯვრის გამოსახვისას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წინამძღვარო და განმათავისუფლებელო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ ვიცხოვროთ შენ მიერ ბოძებული თავისუფლებით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება წმიდათა მტავარანგელოზთა: მიქაელისა და გაბრიელისა და სხვატა წმიდათა უხორცოთა ზეცასა ძალთა. მთავარანგელოზობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გააცოცხლა ქრისტემ ცოდვით მომკვდარი ადამიანებიცოდვათა გამო მკვდარნი ქრისტესთან ერთად გაგვაცოცხლა (ეფ. 2:5)თავდაპირველად ღმერთმა ქრისტე გააცოცხლა და როგორც ადამიანი, მკვდრეთით აღადგინა საფლავიდან, ქრისტე კი ჩვენი თავია. იმისათვის, რომ მკვდრეთით აღმდგარიყო ყველა მართალი, პირველად უნდა აღმდგარიყო თავი! როდესაც მკვდრეთით აღდგა თავი, ამით გარანტირებული გახდა მთელი სხეულის აღდგომა სხეულის ყველა ნაწილთან ერთად. ამიტომაც საუბრობს პავლე მოციქული ჩვენი აღდგომისა და დიდების, როგორც უკვე აღსრულებული საქმის, შესახებ. ღმერთმა ყველანი აღგვადგინა ქრისტეში და დაგვსვა ზეცაში. აღგვადგინა კაცის ძესთან ერთად, რომლებიც მკვდარი ვიყავით დანაშაულთა გამო და ცოდვებით დაღუპული. და მან არა მხოლოდ ქრისტესთან ერთად აღდგომის ღირსი გაგვხადა, არამედ, უფრო მეტიც, მკვდრეთით აღმდგარ ქრისტესთან ერთად მთელ ზეციურ სამყაროზე მაღლა დაგვსვა, როგორც ქრისტეს თანასწორნი. ძმებო, უფალი არ განკაცდა რაიმე მცირე და უბრალო საქმისთვის, არამედ – ძალზედ უჩვეულოსა და უდიდესისთვის. როდესაც მიწიერი ხელმწიფე მოინახულებს ერთხელ რაიმე ადგილს თავის ქვეყანაში, მისი სტუმრობის კეთილი შედეგები კიდევ დიდხანს იგრძნობა იმ ადგილას. და აქ ხომ ღმერთი უფალი ეწვია დედამიწას და ადამიანთა მოდგმას?! ამ სტუმრობის მადლი საგრძნობი იქნება ჟამთა აღსასრულამდე. ეს სტუმრობა ჩვენთვის ნიშნავს სიცოცხლეს სიკვდილის ნაცვლად, დიდებას – სირცხვილის ნაცვლად, ღმერთთან მიახლოებას – დაშორების ნაცვლად, კურთხევას – წყევლის ნაცვლად, ერთი სიტყვით, მკვდრეთით აღდგომას ანუ მარადიულ მეფობას ზეცაში ქრისტესთან ერთად. ჰოი, უფალო, ქება შენდა! ჰოი, უფალო, დიდება შენდა! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მატრონა კონსტანტინოპოლელისა (†492); ღირსისა თეოქთისტა პაროსელისა(†881/889); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "მსწრაფლშემსმენელი". ღირსი იოანე კოლოვისა; მოწამე ანტონი აპამეელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლით გადარჩენის შესახებრამეთუ მადლით ხართ გამოხსნილი (ეფ. 2:8)ვის შეუძლია გაიგოს და აღიაროს, რომ მადლით ვართ გამოხსნილი? რომ ჩვენ ხსნილი ვართ არა ჩვენი დამსახურებითა და საქმეებით, არამედ ღვთის მადლით - ვის შეუძლია ამის გაგება და აღიარება? მხოლოდ იმას, ვინც დაინახა და გააცნობიერა, ერთი მხრივ, სიკვდილისა და ხრწნის უფსკრული და, მეორე მხრივ, პატივისა და დიდების სიმაღლე, რომელ სიმაღლეზეც ადამიანი იქნა აყვანილი ცათა სასუფეველში, უკვდავების სამყაროში, ცოცხალი ღმერთის სახლში... ერთი ბავშვი ღამით გზაზე ბორძიკით მიდიოდა და ხან ერთ ორმოში ვარდებოდა და ხან მეორეში, სანამ ბოლოს ისეთ ღრმა ორმოში არ აღმოჩნდა, საიდანაც საკუთარი ძალებით ვერაფრით ვერ ამოვიდოდა. და როდესაც ბავშვი დანებდა ბედს და ჩათვალა, რომ იქ მოკვდებოდა, სწორედ ამ დროს ორმოსთან ვიღაც გაჩერდა, გრძელი თოკი ჩაუშვა და ჩასძახა, რომ თოკს ჩასჭიდებოდა და ხელი არ გაეშვა. ის მეფის შვილი იყო. მან ბავშვი ამოიყვანა, დაბანა, ჩააცვა, სასახლეში წაიყვანა და გვერდით დაიყენა. და განა ის ბავშვი თავისი დამსახურებითა და თავისი ქმედებებით გადარჩა? რა თქმა უნდა, არა. მთელი მისი დამსახურება მხოლოდ ის იყო, რომ ხელი ჩაავლო მისთვის ჩაშვებულ თოკს და მაგრად ჩაეჭიდა. მაშ, რამ გადაარჩინა ბავშვი? მეფის შვილის მოწყალებამ. ადამიანების მიმართ ღვთის ამგვარ მოწყალებას მადლი ჰქვია. მადლით ხართ გამოხსნილი... მცირე მონაკვეთში პავლე მოციქული ორჯერ იმეორებს ამ სიტყვებს, რათა ყველა მორწმუნემ იცოდეს და დაიმახსოვროს ეს.ძმებო, ჩვენც ვიცოდეთ და გვახსოვდეს, რომ უფალ იესო ქრისტეს მადლით ვართ გაგამოხსნილი. ვიყავით სიკვდილის ხახაში და გვიბოძეს სიცოცხლე ჩვენი უფლის სასახლეში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მხსნელო ჩვენო, შენ მიერ ვართ გამოხსნილი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა ურმის თავსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა (†303), გიორგობა.
დიდმოწამისა კოსტანტა კახისა, ქართველთა მთავრისა (†852), მოციქულთა 70-თაგანთა; ღირსისა არსენ კაბადუკიელისა (†304), რომელმან ნათელ სცა ნეტარხსენებულს- ბერი პისა მთაწმიდელს (†1994). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთიან სამყაროსა და შემრიგებელზერადგანაც იგია მშვიდობა ჩვენი, ერთად რომ აქცია ორი (ეფ. 2:14)ისრაელიანებსა და წარმართებს შორის ისეთი დიდი უფსკრული იყო, რომ მისი ამოვსება და გასწორება არავის შეეძლო. შეეძლო მხოლოდ უფალ იესო ქრისტეს და მან ეს გააკეთა. ის, რაც დაშორებული იყო, მან დააახლოვა და შეაერთა თავისი სისხლით. საკუთარი თავის მსხვერპლად შეწირვით უფალმა ყველა სხვა მსხვერპლი ჩაანაცვლა. ამგვარად, მან გამოისყიდა და საკუთარი თავით ჩაანაცვლა მთელი ბუნება, საიდანაც ადამიანები იღებდნენ და მსხვერპლს სწირავდნენ ღმერთს (შესაბამისად ღმერთებს). ეს ერთი მსხვერპლი ანუ ქრისტეს მსხვერპლი საკმარისია ისრაელიანთათვისაც და წარმართებისთვისაც. სწორედ ცხოველთა სისხლი ყოფდა ისრაელიანებსა და წარმართებს - ყოფდა ადგილით, სადაც მსხვერპლს სწირავდნენ და ყოფდა ღვთაების მიხედვით, რომელსაც სწირავდნენ, ყოფდა ასევე სამსხვერპლო ცხოველის მიხედვითაც, რომელსაც სწირავდნენ და რიტუალითაც, რომლითაც სწირავდნენ. ახლა ქრისტეს უწმიდესი სისხლი ცვლის ყველა ამ სისხლს და ქრისტეს სისხლი აერთიანებს და ანათესავებს ისრაელიანებსა და წარმართებს. ერთი მეორისთვის სისხლით ძმა ხდება, რადგან ჩვენ, მორწმუნენი, სისხლით ძმები ვართ ქრისტეს სისხლით, რომლითაც გამოგვისყიდა წყევლისაგან და რომელსაც ახლაც ვიღებთ. შუაკედელი, რომელიც ყოფდა და აშორებდა, გაანადგურა ქრისტემ და შეაკავშირა ისრაელიანთა და წარმართთა გულები და ხელები. მაგრამ რითი? საკუთარი სხეულით ანუ ცოცხალი და საკუთარ თავში ხორცშესხმული ჭეშმარიტებით. ისრაელიანებში კანონის ჩრდილი ცვლიდა ჭეშმარიტებას, ხოლო წარმართებში –ზღაპრები და არაკები. ორივე განაქარვა უფალმა და ცოცხალი ჭეშმარიტება გამოაჩინა ხორცში. და დაინახა მსოფლიომ და გაიხარა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო, მხსნელო ჩვენო, შეაკავშირე ერთმანეთთან მორწმუნეთა გულები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამეთა: მინა ფრიგიელისა (†304( და ბიქტორ იტალიელისა (†160) და მოწამეთა: სტეფანიდი იტალიელისა და ბიკენტი დიაკონისა, ვალენსიელისა (†304), ღირსისა თეოდორე სტუდიელი იღუმენისა, აღმსარებელისა (†826). მოწამე სტეფანე დეჩანელისა, სერბთა მეფისა(1336). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ახალი ადამიანის შემოქმედის შესახებრათა მშვიდობისათვის ორისაგან ერთი ახალი კაცი შეექმნა თავის თავში (ეფ. 2:15)ამქვეყანად მოსვლით კაცთმოყვარე უფალი მოვიდა ყველა ადამიანთან და არა ცალ–ცალკე ზოგიერთთან. იუდეველები ელოდნენ მესიას და მოვიდა, როგორც მესია. წარმართები ელოდნენ მხსნელს და მოვიდა, როგორც მხსნელი. უფალი მოვიდა იუდეველთა და წარმართთა ერთნაირი სიყვარულით. იმ დროს მსოფლიოში მხოლოდ იუდეველები იყვენენ ისეთები, რომელთაც ერთი ღმერთი სწამდათ, წარმართები კი კერპებს სცემდნენ თაყვანს, მაგრამ იდეველებმა ურჯულოებით შებღალეს თავიანთი რწმენა და აღარაფერი იცოდნენ. ასე რომ, უცოდინრობის გამო იუდეველები წარმართებს გაუთანაბრდნენ, უფრო კი იმ წყევლის გამო, რომელიც ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ ტვირთად აწვა მთელ კაცობრიობას. როგორც ძველი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ებრაელებს, არამედ წარმართებსაც (რადგან ებრაელებიცა და წარმართებიც მისგან წარმოიშვნენ), ასევე ახალი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ერთ მათგანს, არამედ ორივეს, რადგან ორივეს გამოხსნა სურდა უფალს. ქრისტესთვის მოსაწონი ვერ იქნებოდა ვერც იდუეველთა (ფორმალურად რჯულისა და კანონების) სამეფო და ვერც ელინთა (წარმართული ანუ ზღაპრების, დემონური შეთქმულებებისა და ჯადოქრობის) სამეოფო. უფალმა ორივე განკურნა და აქცია ახალ ადამიანად, რომელიც არის ღვთის ეკლესია. ამგვარად, უფალმა გააუქმა და უარყო იუდეველობაც და ელინობაც და შექმნა თავისი წმიდა ეკლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო და ყოვლადბრძენო, ყველაფერი, რაც შექმენი, უსაზღვროდ კარგია და ბრძნული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანეალექსანდრიელი პატრიარქისა (†616/620);ღირსისა ნილოს მმარხველისა, სანელი ხუცისა (†V); ღირსისა სილოს მირონმდინარისა (†1651). აქია წინასწარმეტყველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გახდნენ უცხო ადამიანები ოჯახის წევრები ასე რომ, აღარც უცხონი ხართ და აღარც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი (ეფ. 2:19)უფალ იესო ქრისტეს მოსვლამდე ისე ჩანდა, თითქოს მხოლოდ იუდეველები იყვნენ ღმერთთან ახლოს და წარმართები კი შორს. სინამდვილეში იდეველებიც და წარმართებიც ერთნაირად იყვნენ დაშორებული ღმერთს და ღვთის ჭეშმარიტ თაყვანისცემას. მოვიდა იესო მაცხოვარი და შორეულსა და ახლობელს, ყველას ახარა – „მშვიდობა თქვენთანა“ და უკვე ამით ორივე, იუდეველებიცა და წარმართებიც, ერთ სულში მიიყვანა მამასთან. ახალ ქმნილებაში - იქნება ეს ახალი ადამიანი თუ ღვთის ეკლესია - ერთი სულია და ყოველი, ვინც შედის ღვთის ეკლესიაში, იღებს ამ სულს, ასე რომ, რაც არ უნდა გაიზარდოს ეკლესიის წევრთა რიცხვი, ყოველთვის რჩება ერთი და იგივე ღვთის სული; და რამდენი ხალხიც, ტომიც ან რასაც არ უნდა შევიდეს ღვთის ეკლესიაში, ღვთის სული არ იცვლება და ყოველთვის იგივე რჩება. აი, ამიტომ, თქვენ, წარმართებო, ეკლესიაში არც უცხონი ხართ და არც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი. ეკლესია დაფუძნებულია სიწმიდეზე, ხოლო მისი ქვაკუთხედი - წმიდათა წმიდაზე და განგებულებისამებრ, მისი ყველა წევრი უნდა იყოს წმიდა. წმიდად იწოდებიან ისინიც, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა, მაგრამ მოელოდნენ მას და იმედი ჰქონდათ მისი, ისევე როგორც ყველა, ვინც ქრისტეს შემდეგ ცხოვრობდა და აღიარებდა ქრისტეს, როგორც ძე ღმერთს, მაცხოვარს, გამომხსნელს, მკვდრეთით აღმდგენელსა და მსაჯულს. ცოდვა აუცხოებს და აშორებს, მაგრამ ქრისტეს მიერ ეს დაშორება და გაუცხოება ქრება და ყველა მორწმუნე, იუდეველები იყვენენ მანამდე თუ წარმართნი, ხდება ღვთის სახლეული ანუ უფლის ოჯახის წევრი - და ეს ყველაფერი აღესრულება ქრისტეს გამო და ქრისტეს მიერ.ძმანო, უფალმა იესო ქრისტემ გვიბოძა ჩვენ უფრო აღმატებული და ძვირფასი რამ, ვიდრე ეს ცხოვრებაა - გვიბოძა მშვიდობა და მეგობრობა ღმერთთან. ეს ბევრად აღმატებული და ძვრიფასია, ვიდრე ღმერთთან გაუცხოებით ცხოვრება. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მშვიდობისმყოფელო და მშვიდობის მომცემელო, ღმერთთან მშვიდობაში გვამყოფე მარად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†407). მოწამემანეფა პალესტინის კესარიელისა(307-308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საძირკვლისა და ქვაკუთხედის შესახებ მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველზე დაფუძნებულნი, რომლის ქვაკუთხედია თვით იესო ქრისტე (ეფ. 2:20)ძმანო, მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველი მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა ცხოვრებაა. ესაა ძველი და ახალი აღთქმა. და ვინ აერთიანებს მოციქულებსა და წინასწარმეტყველებს? უფალი იესო ქრისტე! მის გარეშე წინასწარმეტყველისთვის გაუგებარი იქნებოდა მოციქული და მოციქულისთვის – წინასწარმეტყველი. ქრისტეა აღსრულება წინასწარმეტყველთა და მოწმობა მოციქულთა. ასე რომ, იგია ქვაკუთხედი, რომელიც აერთიანებს წინასწარმეტყველებსა და მოციქულებს, უკავია ორივე, როგორც ქვაკუთხედს კედლები. ძველი და ახალი აღთქმა ერთიანდება ქრისტეში, მასში პოულობენ აზრს, მის გარშემო ტრიალებენ, მისგან არიან შთაგონებული, მას ეყრდნობიან. სად შეხვდებოდნენ წარმართები იუდეველებს და სად გაუგებდნენ ისინი ერთმანეთს?! არსად სხვაგან, თუ არა ქრისტეში! მასში და მის მიერ ისინი ერთიანდებიან ერთში – ახალ ადამიანში, ერთ უკვდავ სხეულში, ერთ წმიდა და კათოლიკე ეკლესიაში. სხეულისა და სულის წმიდა და უმაღლესი დამეგობრებაც მხოლოდ იესო ქრისტეს მიერ ხორციელდება. უფლის განკაცებამდე ანუ უფლის კაცობრივ სხეულში მოსვლამდე არამეგობრული იყო ურთიერთობა სულსა და სხეულს შორის. და ეს იყო მტრობა სულის მოკვდინებამდე. უფალმა შეარიგა და აკურთხა ორივე. ამგვარად, იგი გახდა ქვაკუთხედი ყოველი უკვდავი და ღვთივსათნო აგებულებისთვის, იქნება ეს ცალკეული ადამიანი, ოჯახი, ერი თუ მთელი კაცობრიობა, იქნება ეს აწმყო, წარსული თუ მომავალი, ძველი თუ ახალი აღთქმა. იგია მთავარი კედელი ყოველგვარ აგებულებაში, ისევე როგორც ის არის თავი ეკლესიის სხეულისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჩვენი ხსნის ზღუდეო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა ფილიპესი, 12-თაგანისა (†1), ახალმოწამისა კონსტანტინე ჰიდრეოსისა (†1800). მორწმუნე დედოფლისა თეოდორასი(348); გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(139). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება პავლეს, როგორც პატიმრის შესახებ მე, პავლე, იესო ქრისტეს ტყვედ ვიქეცი თქვენთვის, წარმართთათვის (ეფ. 2:20).ძმებო, ქრისტეს მოციქული ქრისტეს ტყვეს უწოდებს თავს. როგორ შეიძლება, რომ მოციქული იყოს ტყვე? დატყვევებულს ხომ ბორკილები ადევს? დიახ, ადევს! აი, მოციქული პავლეც შეკრულია, შეკრულია უფალ იესოს სიყვარულით ისე ძლიერად, რომ დედამიწაზე არცერთ სხვა ბორკილს არ გრძნობს, თითქოს სხვა არც არსებობდეს. მოციქული გონებით იმდენად ძლიერ არის მიბმული უფალ იესო ქრისტეს, რომ მის გარდა არაფერზე შეუძლია იფიქროს. მოციქული ნებითაც ისე ძლიერ არის ქრისტეზე მიბმული, რომ, ზოგადად, საკუთარი ნებაც არ გააჩნია, მან სრულად დაუმორჩილა საკუთარი ნება უფალ იესო ქრისტეს ნებას. ასე რომ, მას უყვარს ის, რაც ქრისტეს უყვარს, ფიქრობს იმის შესახებ, რის შესახებაც ქრისტე ფიქრობს, აღასრულებს იმას, რაც ქრისტეს სურს.და განა ეს ტყვეობა არაა? ო, ნეტარია ტყვეობა, რომელიც დიდებისთვის და საცხოვნებლადაა და არა სამარცხვინოდ და დასაღუპად! მაშასადამე, იესო ქრისტე არის მოციქულის ცხოვრების სრული ბატონი, როგორც შინაგანის, ასევე გარეგანის, რადგან გარედანაც და შინაგანადაც იგი უშვებს განსაცდელებს მოციქულზე; გარედანაც და შინაგანადაც უხსნის მას თავის განგებულებას; გარეგნულად და შინაგანად იესო ქრისტეს მიჰყავს იგი სრულყოფილი სიკეთისაკენ მისი და მრავალი სხვა ადამიანის გადასარჩენად. ჩვენც მივენდოთ, ძმებო, მოციქულების მსგავსად, უფალ იესო ქრისტეს და მაშინ ვიქნებით ყველაზე სანდო ხელში და ყველაზე სანდო გზაზე.უფალო იესო ქრისტე, დიდებულო და საკვირველო უფალო, შეგვაერთე შენთან, გვაქციე შენს პატიმრად საუკუნოდ და სამარადისოდ ორთავ სამყაროში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და აღმსარებელთა: სამონასი (†293/322) და აბიბოს დიაკონისა (†316/322). მოწამე დიმიტრი დაბუდელისა(307); ღირსი პაისი ველიჩკოველი მოლდაველისა, ათონელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციური ძალებისთვის ღვთის სიბრძნის მოვლინების შესახებრათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე (ეფ. 3:10)ძმებო, ნუთუ ყოვლისმცოდნე არიან ანგელოზები? არა, რადგან ისინი რომ ყოვლისმცოდნე ყოფილიყვნენ, ღმერთები იქნებოდნენ. ღმერთი ერთია, ძმებო, ანეგელოზები კი ღვთის რჩეული მსახურები არიან. განკაცების საიდუმლო ანგელოზთათვის ცნობილი არ იყო მანამ, სანამ ის არ აღესრულა. არც განკაცებასთან დაკავშირებული სხვა საიდუმლოებები იყო ცნობილი ანგელოზთათვის მანამ, სანამ ეკლესიაში არ იხილეს ისინი გაცხადებულად. ე.ი. ეკლესია მრავალი სიახლის მაუწყებელია თვით წმიდა ანგელოზებისთვისაც. ეკლესია, ერთი მხრივ, არის ღვთის სიბრძნის, ძალისა და კაცთმოყვარეობის, მეორე მხრივ კი - ღვთის სიყვარულისა და ადამიანური თავგანწირვის ახალი გამოვლინება. თვით ანგელოზებმაც კი არ იცოდნენ, რამდენად დამდაბლდებოდა ღმერთი და რამდენად ამაღლდებოდა ადამიანი. ეს ყველაფერი ეკლესიაში გაცხადდა და ეკლესიის მეშვეობით ეუწყათ ანგელოზებს. სწორედ ამას ამცნობს მოციქული ეფესელებს ზემოაღნიშნული სიტყვებით:“რათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე“ (ეფ. 3:10). მაშასადამე, მთავრობათა და ხელმწიფებათათვის ანუ ანგელოზთა დასისთვის წინასწარ არაფერი იყო ცნობილი. ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე, რომელიც არ იყო გაცხადებული არც ანგელოზთათვის, ამჟამად ეკლესიისთვის ცნობილია მრავალი ფორმითა და გამოვლინებით.ო, ძმებო, ღვთის ორი ყველაზე უდიადესი საქმე, რომელიც აღასრულა უფალმა, არის სამყაროს შექმნა და ეკლესიის შექმნა. ორივე შემთხვევაში, ღვთის სიყვარულის მთავარ საგანს წარმოადგენს ადამიანი. ასე რომ, ძმებო, ყოველი ჩვენი ამოსუნთქვისას მადლობა შევწიროთ უფალს და ვიყოთ მისი უზომოდ მადლიერნი. ჰოი, უფალო, ყოვლადსახიერო, ღმერთო მოწყალეო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (†60). მღვდელმოწამე ფილუმენ წმიდასაფლავებისა(1979). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალთა გულებში ქრისტეს დამკვიდრების შესახებ... და ქრისტემ რწმენის მეშვეობით დაივანოს თქვენს გულებში, რათა, სიყვარულით დამკვიდრებულთ და დაფუძნებულთ ... (ეფ. 3:17-18)სარწმუნოებით შემოდის ქრისტე გულში და ქრისტესთან ერთად შემოდის სიყვარული. ამგვარად მტკიცდება და იდგამს ფესვს სიყვარულში ადამიანი. მაშასადამე, უპირველესი რწმენაა და შემდეგ, რწმენასთან ერთად, ქრისტეს მყოფობა გულში, ქრისტესთან ერთად – სიყვარულის არსებობა, სიყვარულთან ერთად კი – ყოველგვარი ენით გამოუთქმელი კეთილდღეობა. რამდენიმე სიტყვით გვიჩვენებს მოციქული სრულყოფილების მთელ ამ კიბეს. მისი დასაწყისი რწმენაა და დასასრული კი – სიყვარული. ხოლო რწმენა და სიყვარული ცოცხალი და განუყოფელი ერთობით ერთიანდება გულში ცოცხალი ღმერთის – უფალ იესო ქრისტეს ყოფნით. რწმენის განმტკიცებით ჩვენ უფრო და უფრო ვუახლოვდებით ქრისტეს. რაც უფრო ძლიერია რწმენა, მით უფრო ახლოსაა ქრისტე. ბოლოს, გული ივსება ქრისტეთი და მას არ შეუძლია გამოეყოს ქრისტეს, როგორც ჰაერი ვერ გამოეყოფა ფილტვებს. მაშინ ადამიანი სიხარულის ცრემლით ურთიერთობს ქრისტესთან ლოცვის გზით: უფალო, იესო ქრისტე, შემიწყალე მე, ცოდვილი! და შეუმჩნევლად გული ივსება ნათელი და თბილი სიყვარულით. ასე ერთიანდება სიყვარული რწმენასთან და იმედთან, და როდესაც გაერთიანდებიან, იკარგება მათ შორის ზღვარი. და ადამიანი ვეღარ საზღვრავს სადამდე ვრცელდება რწმენა და საიდან იწყება იმედი და სიყვარული. და როდესაც ადამიანში ცოცხალი ქრისტე დამკვიდრდება, ის აღარ არჩევს და ცალ–ცალკე არ ხედავს რწმენას, იმედსა და სიყვარულს, ის ხედავს და ასახელებს მხოლოდ ქრისტეს, მსგავსად მებაღისა, რომელიც შემოდგომისას ხეებზე მხოლოდ მწიფე ნაყოფს ამჩნევს და აღარ საუბრობს ფოთლებსა და ფერზე. ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენი მისწრაფებების უმაღლესო მწვერვალო, ყველა ჩვენი გზის დასასრულო, მოგვიახლოვდი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქედა და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მიქაელისა და 133-თა მოწამეთა, მხედართა მისთა (†914). გრიგოლ სასწაულმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპ.(266-270); ღირსი ლაზარე აღმსარებლისა, ხატმწერისა(857);ღირსი ნიკონი, რადონეჟელი იღუმენისა; გენადი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიგრძისა და სიგანის, სიღრმისა და სიმაღლის შესახებ...რათა ყველა წმიდასთან ერთად შეგეძლოთ სიგრძისა თუ სიგანის, სიღრმისა თუ სიმაღლის წვდომა... (ეფ. 3:18)აი, რწმენისა და სიყვარულის ნაყოფი! აი, სამეფო საჩუქრები, რომლებიც მოაქვს ქრისტეს, როდესაც ის მკვიდრდება ადამიანის გულში. ესაა მაცხოვნებელი საიდუმლოებების შემეცნება, შემეცნება იმ ყველფრისა, რაც ადამიანის ცხოვრებისთვის მნიშვნელოვანია. თუმცა ეს შემეცნება არაა კერძო, არაა განსაკუთრებული, არაა ერთპიროვნული და ორიგინალური; ის შეესაბამება იმას, რასაც აღწევს ყველა წმიდანი. და ვინ არიან წმიდანები, თუ არა მდიდრები სიყვარულსა და რწმენაში? მათ მიმადლებული აქვთ ღვთის საიდუმლოებათა წვდომა სიყვარულისა და რწმენის გამო. შეადარე შენი შემეცნება მათ შემეცნებას, და თუ განსხვავებას დაინახავ, იცოდე, რომ არ ხარ მართალი. და თუ შენი შემეცნება შეესაბამება მათსას, ე. ი. მიაღწიე მათი რწმენისა და სიყვარულის საზომს და მაშასადამე, ქრისტეა დამკვიდრებული შენს გულში. მაშინ გაიგებ რა არის ღვთის სიყვარულის სიგანე, რომელიც მოიცავს როგორც იუდეველების, ასევე წარმართების ხსნას; და რა არის ღვთის განგებულების სიგრძე, რომლითაც საუკუნეთა უწინარეს განემზადა გადარჩენის გეგმა და ყველაფერი შესაბამისი თანმიმდევრობით აღესრულა რჯულისკანონის, წინასწარმეტყველებებისა და მრავალი სასწაულის საშუალებით; და რა არის ქრისტეს სიმდაბლის სიღრმე, რომლის გამოც თავად ჩავიდა ჯოჯოხეთში, რათა იქ მყოფი მართალთა სულები გამოეხსნა; და რა არის ქრისტეს დიდების სიმაღლე, რომელიც მან, როგორც კაცმა, მიიღო თავისი გამომხსნელი საქმიანობის დედამიწაზე დასრულების შემდეგ. ამგვარად, ამ ყველაფერს მოიცავს, როგორც ქრისტეს ჯვარი, სიგრძე და სიგანე, სიღრმე და სიმაღლე, ყველაფერს ნათელს ჰფენს, ყველას მოუწოდებს, ყველას იწყნარებს და ყველას აღამაღლებს. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, მოგვიტევე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა პლატონისა (†302) და მოწამისა რომანოზ დიაკ. და ყრმისა ბარულისა (†303). მოწამე ზაქე ღადარინელი დიაკონისა და ალფეს, კესარიელი წიგნისმკითხველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გონებაზე აღმატებული სიყვარულის შესახებდა, რაც ყოველგვარ შემეცნებას აღემატება, შეცნობა ქრისტეს სიყვარულისა... (ეფ. 3:19)ქრისტეს სიყვარული ის სიყვარულია, რომელიც აღემატება ჩვენს შემეცნებასა და გაგებას. არავის ძალუძს წინასწარ ჩასწვდეს ამ სიყვარულის მასშტაბებსა და ძალას მანამ, სანამ თვით ქრისტე არ დამკვიდრდება მასში. განა შეუძლია ვინმეს შეიგრძნოს თაფლის გემო, თუ არასოდეს გაუსინჯავს ის? ადამიანიც მხოლოდ მაშინ იგრძნობს ქრისტეს სიყვარულის ენით გამოუთქმელ სიტკბოს, მის დამათრობელ სურნელსა და უსაზღვრო ყოვლისმომცველობას, როდესაც რწმენის მეშვეობით ქრისტე დაივანებს მის გულში. და მაშინ, ვის გულშიც ქრისტეა, ეზიარება არა მხოლოდ ღვთის სიბრძნის სიგრძეს, სიგანესა და სიღრმეს (ეფეს. 3:18), არამედ, ასევე, ქრისტეს უსაზღვრო ღვთაებრივ სიყვარულს. ო, ძმანო, როგორი უძლურია სიტყვები, როდესაც ქრისტეს სიყვარულის შესახებ ვსაუბრობთ! არასდროს და არსად არის ეს სიტყვები ისე უსუსური, როგორც ახლა. მართლაც, რა შეიძლება ითქვას, როცა ქრისტეს სიყვარულის ასეთი გასაოცარი მტკიცებულებები არსებობს: სიყვარულით შეგვქმნა, სიყვარულით განკაცდა, სიყვარულითვე მიიღო შეურაცხყოფა და სიკვდილი ჩვენ გამო, სიყვარულით გაგვიხსნა ზეცა და გვაუწყა ჩვენთვის განმზადებული დაუსრულებელი დიდების შესახებ! თუმცა ისიც კი, რაც ჩამოვთვალეთ, მხოლოდ ნაწილია იმ ულევი სიმდიდრის, დიდების, სილამაზისა და სულიერი საზრდელის, რომელსაც ქრისტეს სიყვარული ჰქვია. ო, ნეტავ, ისეთი რწმენის ღირსი გავხდეთ, რომ ქრისტე დამკვიდრდეს ჩვენს გულში და მისი ენით გამოუთქმელი სიყვარული ვიგემოთ! ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ცხოვრებაო ჩვენო, სიბრძნევ და სიყვარულო, განგვწმინდე და დაივანე ჩვენში! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ ქართველისა, სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა აბდიასი (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ვარლაამისა, კესარია კაპადუკიელისა (†304); ღირსისა ბალაჰვარისა და იოდასაფისა, ინდოეთის უფლისწულისა და მამისა მისისა აბენეს მეფისა. ფილარეტ, მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1867); მოწამე ილიოდორე პამფილიელისა(273). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის დიდებისა უფალ იესო ქრისტეშიმას დიდება ეკლესიაში, ქრისტე იესოსა და ყველა თაობაში, უკუნითი უკუნისამდე. ამინ (ეფ. 3:21).დიდება ღმერთს! დიდება ღმერთს ეკლესიაში! დიდება მას იესო ქრისტეში! დიდება მას მის ყველა თაობაში! დიდება მას უკუნითი უკუნისამდე! არავის ეკუთვნის დიდება ისე, როგორც ღმერთს. და არავინ ადიდებს ღმერთს ისე, როგორც ღვთის ეკლესია. ქრისტემ ცხადი გახადა ღმერთი: ამიტომ ღმერთი უფალ იესო ქრისტეში იდიდება. ეკლესია იარსებებს ყველა თაობაში საუკუნეთა აღსასრულამდე; ეკლესია იესო ქრისტეს წმიდა სხეულია, აღსავსე ძალით, სიბრძნითა და სასწაულმოქმედებით, ამიტომ დიდება ღვთისა ეკელსიაში აღევლინება - წმიდისა წმიდას მიერ, უბიწოსი – უბიწოსგან. ღვთისთვის მეტად სათნო და საამოა მისი ქება ეკლესიაში კიდევ იმიტომ, რომ აქ, ეკლესიაში, მრავალი სული და მრავალი ხმაა, ამასთანავე – ერთსულოვნება და ჰარმონია. ასე რომ, არავინ გამოეყოს ღვთის საერთო დიდებას და არავინ იფიქროს, რომ განცალკევებით და განმარტოებით მის მიერ ღვთის განსაკუთრებული დიდება უფრო უკეთესია, ვიდრე ღვთის ერთობლივად და ერთსულოვნად დიდება მორწმუნეთა კრებულში. არაა სიმართლე, რომ ერთის ხმა იკარგება მრავალში და მისი ხმა ღმერთს არ ესმის. განა ხელი უკეთ არ აკეთებს თავის საქმეს, როცა სხეულთანაა შეერთებული?! და განა იგივე არ ითქმის სხეულის სხვა ნაწილების შესახებ?! ასევეა ყოველი მორწმუნე. როდესაც ეკლესიაშია და ეკლესიის წევრებთან ერთად ლოცულობს (სხვათა შორის, უდაბნოში მყოფსაც შეუძლია ილოცოს ეკლესიაში და ეკლესიასთან ერთად) და არ არის გამოყოფილი ეკლესიისგან, მაშინ ის უკეთ ჩანს და უკეთ ისმინება ღვთის მიერ. მისი სული თანაზიარია მრავალი მორწმუნის სულის და მეტად გამოირჩევა და მეტად ამოიცნობა თავისი ლოცვით, როდესაც დაკავშირებულია ეკლესიის სხეულთან.უფალო, იესო ქრისტე, მხოლოდ შენგან, შენში და შენ მიერ შეგვიძლია ვადიდოთ ღმერთი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (†816); პროკლესი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†446/447). მოწამე დასი დოროსტოლელისა, რუმინელისა(303) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წოდების ღირსი ქცევის შესახებ... მოიქეცით იმ ხმობის ღირსად, რომლითაცა ხართ ხმობილნი, სრული სიმდაბლით და სიმშვიდით და სულგრძელებით ... (ეფ. 4:1-2)არ იამპარტავნო, არ ჩავარდე მრისხანებაში, არ მოიქცე სულმოკლედ - რადგან ეს ყველაფერი არ შეესაბამება ქრისტიანის წოდებას. ქრისტიანის წოდება იმდენად დიადი და საკვირველია, რომ ადამიანისთვის რთულია თავიდან აიცილოს ამპარტავნება, რთულია სულმოკლეობა არ გამოიჩინოს საფრთხისა და დანაკარგების დროს. მოციქული სამ ჯანსაღ მდგომარეობას უპირისპირებს სამ არაჯანსაღ მდგომარეობას, კერძოდ: სიამაყეს - თავმდაბლობას, მრისხანებას - სიმშვიდეს, სულმოკლეობას - სულგრძელებას. შეიძლება ითქვას, ეს სამი სათნოება - თავმდაბლობა, სიმშვიდე და სულგრძელება - სრულად არ წარმოაჩენს ქრისტიანის ღირსებას, რადგან მისი სიდიადე და სიმდიდრე შეუძლებელია დაფასდეს დედამიწაზე. ეს იმას ჰგავს, ადამიანს თავდახურული ყუთით დაჰქონდეს განძი ამქვეყნად და ყუთს ხსნიდეს და განძს იღებდეს მხოლოდ იმქვეყნად. ქრისტიანის წოდების სიდიადის შეფასება მხოლოდ იმას შეუძლია, ვისაც ძალუძს ამაღლება ზეციურ სიმაღლეებამდე და დიდებაში მყოფი უფალი იესო ქრისტეს ხილვა ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად. იქ არის კრებული უფლის ყველა სათნოყოფილი მოღვაწისა, რომლებიც ღირსი გახდნენ დიდი პატივის. უფალო, იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენი სახელი ყველა სახელზე ძვირფასია ჩვენთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ტაძრად მიყვანება ყოვლადწმიდისა ღმერთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მორწმუნეთა, როგორც ერთი სხეულისა და ერთი სულის, შესახებ.ერთია ხორცი და ერთია სული (ეფ. 4:4)მორწმუნენი უნდა იყვენენ, როგორც „ერთი ხორცი და ერთი სული“, - აი, რას გვირჩევს წმიდა მოციქული. ერთ ხორცში ყოფნა უნდა გავიგოთ, როგორც ერთი სარწმუნოება განხეთქილების, ერესებისა და თვითნებობის გარეშე. ეკლესია ერთი სხეულია, რომლის თავიც არის ქრისტე. ერთ სულში ყოფნა კი ნიშნავს სიყვარულს – ყველა მორწმუნის მხურვალე სიყვარულს ქრისტეს მიმართ, რომლისგანაც წარმოიშობა ურთიერთსიყვარული. დაე, სიმრავლე იქცეს ერთობად – და იყოს ბევრი, როგორც ერთი. ეს ქრისტიანული სარწმუნოებისა და ქრისტიანული სიყვარულის სასწაუალია. არ არსებობს სამყაროში სხვა ძალა, რომელიც უფრო ძლიერად დააკავშირებდა ადამიანებს ერთმანეთთან. არცერთი სისხლი, არცერთი ენა, არცერთი კერა, არცერთი მშობელი, არც რაიმე ამქვეყნიური ინტერესი - არცერთი ამათგან ოდნავადაც არ შეედრება თავისი სიმყარით ქრისტიანულ რწმენასა და სიყვარულს. ამგვარი მტკიცე და დაურღვეველი ერთობით უკავშირდებიან ერთმანეთს ეკლესიის წევრები. და ღვთის ეკლესია დგას, როგორც ერთი დროსა და მარადისობაში - ერთი სხეულითა და ერთი სულით. ამ საკვირველ ერთობას არაფერი ისე არ ეწინააღმდეგება, როგორც ცალკეული ადამიანების ამპარტავნება. ამპარტავნება ამახინჯებს რწმენას, აციებს სიყვარულს, ამპარტავნება შობს ერესებს, ყოფს ეკლესიას, მსხვერპლად სწირავს პირად კეთილდღეობას საზოგადო კეთილდღეობას. ამპარტავნება თავისი არსით რწმენისა და სიყვარულის არქონაა.დაე, ღმერთმა დაგვიფაროს ამპარტავნებისაგან, ადამიანთა მოდგმის ამ უძველესი სენისაგან, ძმებო, რათა ყოველთვის ვიყოთ ერთ სულ და ერთ ხორც ჩვენს უფალ იესო ქრისტეში. ქება და დიდება შენდა, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა. მართალი მიქაელ მხედრისა ბულგარელისა(866); კეთილმორწმუნე მთავრის მიხეილ ტვერელისა(1318). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება თუ რას მოიცავს მართალთა ერთიანობა.ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება, ერთია ღმერთი და ყოველთა მამა... (ეფ. 4:5–6)ჩვენ, ქრისტიანებმა, უნდა შევინარჩუნოთ სულის ერთობა მშვიდობასთან ერთად, რადგან ესაა მტკიცე და ნათელი საფუძველი იმისა, რომ ვიყოთ ერთი სხეული და ერთი სული. ჩვენ ერთი გვყავს უფალი, იესო ქრისტე, შემოქმედი, მხსნელი და მკვდრეთით აღმდგენელი. არ არსებობს ორი ქრისტე, რომ ჩვენ შორის იყოს გაყოფა. ერთი სისხლი დაიღვარა ყველა ჩვენგანისთვის ჯვარზე და ერთი ბაგე ლოცულობდა გეთსიმანიის ბაღში ყველასთვის. ჩვენ გვწამს ერთი ღმერთი – ყოვლადწმიდა სამება, განუყოფელი და ცხოველსმყოფელი, მამა, ძე და სულიწმიდა, ერთი არსი და სამი ჰიპოსტასი: მამა უშობელი, ძე მხოლოდშობილი და სულიწმიდა, მამისაგან გამომავალი. გვაქვს ერთი ნათლისღება სამების სახელით - „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ – წყალში სამგზის შთაფლვით, რათა მოკვდე ცოდვისა და ეშმაკისათვის და აღდგე და იცოცხლო უფალ იესო ქრისტესათვის. ერთი ღმერთი და ყოველთა მამა - ეს არის მხოლოდშობილი ძის, უფალ იესო ქრისტეს მამა, რომელიც ჩვენ ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად გვიღებს და გვაძლევს უფლებას მივმართოთ მას: „მამაო ჩვენო“. ხედავთ, ძმებო, რა გვაერთიანებს ჩვენ? ხედავთ, რა მყარი საფუძველი გვაქვს ერთობისათვის? სხვა ყველაფერი, რაც მარცხენა მხრიდან გვიბიძგებს დაყოფისკენ, ისეთივე უმნიშვნელოა, როგორც ქვიშის მარცვალი დიდ მთასთან შედარებით. ეშმაკი ვერ დაარღვევს ჩვენს ერთობას, თუ თავად არ დავეხმარებით მას. ეშმაკი ვერ დაგვიმორჩილებს, თუ თავად არ დავემორჩილებით მას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სახიერო და კეთილო, რა მტკიცედ დაგვაკავშირე მარადიული სიკეთით! შეგვაკავე და გვამყოფე ჩვენ ამ ერთობაში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (ფერაძე 1942); ამფილოქე იკანიელი ეპ. (†394); გრიგოლ ანკრაგატიელი ეპ.; კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა (†1263). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლისა და ნიჭების შესახებხოლო თითოეულ ჩვენგანს ქრისტესმიერი ნიჭის ზომისამებრ მიეცა მადლი (ეფ. 4:7)აი, რის მიხედვით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ქრისტიანები. მოციქულმა, პირველ რიგში, ის ჩამოთვალა, რაც გვაერთიანებს, ანუ: ერთი უფალი, ერთი სარწმუნოება, ერთი ნათლისღება, ერთი ღმერთი და მამა ყოველთა... ახლი კი იმის შესახებ მიუთითებს, რაც, ჩვენგან დამოუკიდებლად, ერთმანეთისაგან განგვასხვავებს. კერძოდ, ესაა ქრისტეს ნიჭები, რომელთა შესაბამისადაც გვებოძება სულიწმიდის მადლი.ქრისტე თავია იმ დიდი სხეულისა, რომელსაც ეკლესია ეწოდება. ქრისტეა შემოქმედი ამ სხეულის და მისი თითოეული წევრისა ცალ-ცალკე; ის არის შემოქმედი და ერთადერთი, ვინც იცის თავისი ქმნილების აღნაგობა და სტრუქტურა. იგი არ დაუშვებს, რომ მისი ნაგებობის რომელიმე ნაწილი იყოს შეუსაბამოდ დიდი ან მცირე. იგი უწესებს საზომს ყველასა და თითოეულს. ამგვარად, ზოგს ხუთ ტალანტს უბოძებს, ზოგს ორს და ზოგს კიდევ ერთს, რათა არავის ეწყინოს და არავის შურდეს; არ ეწყინოს - რადგან თუ ნაკლებს მიიღებს, პასუხსაც ნაკლებად აგებს; არ შურდეს - რადგან თუ ვინმეს მეტი აქვს, ეს მას კი არ ეკუთვნის, არამედ ღმერთს; და თუ ვინმეს ბევრი აქვს, მისგან მეტს მოითხოვენ - სწორედ ისე, როგორც ტალანტების შესახებაა ნათქვამი სახარებისეულ იგავში.ჰოი, ძმებო, დაე, თითოეულმა ჩვენგანმა გააცნობიეროს მისთვის ბოძებული მადლის საზომი და პასუხისმგებლობა. პატივი ვცეთ ჩვენთვის და ჩვენ გვერდით მყოფთათვის ბოძებულ ნიჭებს, რადგან ყოველგვარი ნიჭი ღმერთს ეკუთვნის და ღვთისგან არის.უფალო იესო ქრისტე, მრავალგვარ ნიჭთა მბოძებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მერკური კაპადუკიელისა; დიდმოწამე ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა (†305/313); მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა (†100/1010 და პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†311). ღირსი მასტრიდია ქალწულისა, ალექსანდრიელისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციდან ჩასულისა და ზეცად ასულის შესახებჩასული კი იგივეა, ვინც ყველა ზეცაზე ზევით ავიდა, რათა აღევსო ყოველი (ეფ. 4:5) უფალი იესო ქრისტე თავისი კაცთმოყვარებით ქვევით ჩავიდა და იმდენად ქვევით, რომ უფრო მეტად ჩასვლა შეუძლებელია, შემდეგ კი ზევით ავიდა, და იმდენად ზევით, რომ, ჭეშმარიტად, იმაზე ზევით ასვლა შეუძლებელია. იგი ჩავიდა დედამიწის ყველაზე უქვემოეს ადგილას ანუ თვით ჯოჯოხეთში, საიდანაც გამოიხსნა და ცათა სასუფეველში შეიყვანა მამამთავარნი, წინასწარმეტყველნი და მართალნი. აღასრულა თავისი საქმე დედამიწაზე და ჯოჯოხეთში და ამაღლდა ზეცად ყველაზე ზევით. ზეცად ასული კი იგივეა, ვინც ზეციდან ჩამოვიდა, ყოვლად უცვლელი, თუმცა, ჩამოვიდა სხეულის გარეშე და ამაღლდა სხეულით.მაშასადამე, დაუშვებელია ვიფიქროთ, რომ ძე ღვთისა და ძე კაცისა სხვადასხვაა, როგორც ამას ამტკიცებდნენ ერეტიკოსები. ძე ღვთისა და ძე კაცისა ერთია, ერთი ღმერთი და ერთი ადამიანი, ერთი მხსნელი და ჩვენი მაცხოვარი. „იესო ქრისტე იგივეა გუშინ, დღეს და უკუნითი უკუნისამდე“ (ებრ. 13:8); უფალი იგივეა დაბლაც და მაღლაც, დედამიწაზეც, ჯოჯოხეთშიც და სამოთხეშიც, იგი დამდაბლდა ყველა ადამიანზე მეტად და ამაღლდა ყველა ანგელოზურ ძალაზე მეტად, რათა თავისი მაგალითით ეჩვენებინა თავისი სიტყვების ჭეშმარიტება: „ხოლო ვინც აიმაღლებს თავს, დამდაბლდება და ვინც დაიმდაბლებს თავს, ამაღლდება“ (მთ. 23:12). თუ არ დავმდაბლდებით სათნოებით, მაშინ დაგვამდაბლებს ცოდვა. სათნოებას მივყავართ ნებაყოფლობითი და დროებითი დამდაბლებისკენ, ხოლო ცოდვას – მარადიული და დაუსრულებელი დამდაბლებისკენ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, რომელიც ყველას აღავსებ შენი ძალით, აღგვავსე ჩვენც ჭეშმარიტი სიმდაბლის სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა, პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა, დიდმოწამეთა: მერკური კაპადუკიელისა და ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მსახურებისა და ცოდნის განაწილების შესახებდა მანვე დაადგინა ზოგი მოციქულებად, ზოგი წინასწარმეტყველებად, ზოგი მახარებლებად, ზოგიც მწყემსებად და მოძღვრებად (ეფ. 4:11)როგორც ადამიანის სხეულში სხვადასხვა ორგანოს აქვს განსხვავებული მსახურება, თუმცა ყველა ჰარმონიულად, შეთანხმებულად მოქმედებს მთელი სხეულის სასარგებლოდ, ასევე დაადგინა უფალმა ეკლესიაში, რომელიც მისი სხეულია, სხვადასხვა ორგანო სხვადასხვა მსახურებით. პირველ ადგილზე მან მოციქულები დააყენა და მისცა მათ არა რომელიმე ღირსება, მსახურება ან სულიერი ნიჭი, არამედ ყველა ღირსება, ყველა მსახურება და ყველა ნიჭი ანუ ყველაფერი ერთად. მოციქულები, ამავდროულად, იყვნენ წინასწარმეტყველნიც, მახარებლებიც, მოძღვრებიცა და მასწავლებლებიც. მოციქულის წოდება მეტად აღარ გამეორდება. დიდი მოციქული იყო თორმეტი, მეცამეტე მოციქული იყო პავლე, ხოლო მცირე მოციქული იყო სამოცდაათი. წინასწარმეტყველნი არიან ისინი, ვისაც სულიწმიდის მიერ მიეცათ წინასწარმეტყველების ნიჭი, აქ იგულისხმებიან არა ძველი აღთქმის, არამედ ახალი აღთქმის წინასწარმეტყველნი (საქმ. 11:27; 21:10, 13:1). წინასწარმეტყველნი იყვნენ და ხდებოდნენ წოდებისა და მდგომარეობის მიუხედავად. მახარებლები, ანუ ევანგელისტები, უპირველეს ყოვლისა, არიან ისინი, რომელთაც დაწერეს სახარება; შემდეგ არიან მისიონერები, რომლებიც ქრისტიანულ სწავლებას ავრცელებენ ურწმუნოთა შორის; დაბოლოს, წმიდა წერილის განმმარტებლები, რომლებიც წერილობითი სახით გადმოსცემენ ქრისტიანულ ჭეშმარიტებას ყველასათვის.მოძღვრები და მასწავლებლები ერთნი არიან წოდებით, რადგან ძნელია წარმოიდგინო მოძღვარი, რომელიც, ამავდროულად, არ არის მასწავლებელი. მოძღვრები, გარკვეულწილად, შეზღუდული არიან ადგილითა და მრევლის რაოდენობით, რომლებიც სულის ხსნის გზაზე მიჰყავთ და წინამძღვრობენ ქრისტეს ეკლესიას. ასე მოაწყო უფალმა ყველაფერი თავისი წმიდა მოციქულების მეშვებით. ნეტარია, ვინც აცნობიერებს თავის მსახურებას და მისთვის სულიწმიდის მიერ ბოძებულ ნიჭს და ნეტარია ის, ვინც, მოწოდების შესაბამისად, ბოლომდე იმსახურებს. და როგორც სულიწმიდა იძლევა ნიჭებს ამჟამად, ასევე უფალი თავის დროზე გასცემს ჯილდოებს.ჰოი, ზეცათა მეუფეო, სულო წმიდაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, შეგვეწიე, რათა სიმდაბლით გამოვიყენოთ სულიერი ნიჭები ეკლესიის საკეთილდღეოდ და ჩვენი სულების სახსნელად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ალიპი მესვეტისა, დიდმოწამე გიორგის ტაძრის განახლებისა კიევში (†1051/1054), ღირსისა პაფლაგონიელი ბერისა -წყვილთა მფარველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რა არის მიზანი ნიჭების, მსახურებისა და ცოდნის განაწილებისა... რათა სრულეყოთ წმიდანი მსახურების საქმისათვის - ქრისტეს სხეულის ასაშენებლად (ეფ. 4:12)სულიწმიდამ იმისათვის გაანაწილა ნიჭები და დაადგინა ერთნი მოციქულებად, მეორენი - წინასწარმეტყველებად, სხვანი - მახარებლებად, მოძღვრებად და მასწავლებლებად, რათა მორწმუნეები ანუ ქრისტიანები სრულყოფილიყვნენ. როგორც ოჯახშია პატივი და მსახურება განაწილებული (ანუ სხვა პატივი და მსახურება აქვთ მშობლებს, სხვა – უფროს ვაჟებსა და ქალიშვილებს, სხვა – მცირეწლოვან ბავშვებსა და მსახურებს), თუმცაღა ყველანი ერთმანეთის საკეთილდღეოდ ემსახურებიან ერთმანეთს, ასევეა ღვთის სახლში ანუ წმიდა ეკლესიაში: ყველას თავისი საქმე აქვს და ყველას მსახურება ყველასთვის სასარგებლოა. ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ და ბრძნულად ხდება აღშენება ქრისტეს სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის.ყოველი მორწმუნე იზრდება და ვითარდება სხვების თანადგომით, როგორც ამ სხეულის წევრი - იზრდება სიწმიდეში, უბიწოებაში და მთელ სხეულთან შესაბამისი თანაფარდობითა და ზომით. ხოლო მთლიან სხეულს, დასაბამიდან სამყაროს დასასრულამდე, განსაკუთრებით კი ძე ღმერთის განკაცებიდან საშინელ სამსჯავრომდე, წარმოადგენს ქრისტეს წმიდა ეკლესია. ეს არის უკვდავების ღირსი სხეული და ღვთის საკადრისი ნაგებობა. ადამიანის თვალს არ ძალუძს მისი დანახვა, არც გონებას ხელეწიფება მისი გააზრება. ეს ნაგებობა აღშენებულია გამორჩეული მასალით, ცოცხალი აგურით, თვალით და გულით, უხეშობისა და უმსგავსობის გარეშე, ხრწნილებისა და შეუსაბამობის გარეშე, ყვალაფერი თავის ადგილასაა, ყველაფერი მშვენიერია - მთლიანობაში და ცალ–ცალკე. აი, ძმებო, ჩვენი გზის მიზანი! აი, ჩვენი სატანჯველებით გამოწრთობის აზრი! აი, ჩვენი ცხოვრება, რომელიც ჩვენს ყველა გეგმაზე უკეთესი და ჩვენს ყველა სურვილებზე უმაღლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კაცთმოყვარეო ღმერთო ჩვენო, ნუ უარგვყოფ, როგორც გამოუსადეგარ მასალას, არამედ სრულგვყავი და ადგილი მიგვიჩინეშენს უკვდავ სხეულში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იაკობ დაჭრილისა, სპარსისა (†421). ღირსი პალადი ალექსანდრიელისა; ღირსმოწამე 17 მონაზვნისა, ინდოეთს წამებულთა; ღირსი რომანოზ სასწაულმოქმედისა, კილიკიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სრულყოფილი ადამიანის შესახებ... ვიდრე ყველანი მივაღწევდეთ ერთობას რწმენისას და ღმერთის ძის შემეცნებისას სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომას (ეფ. 4:13)ძმანო, რწმენის ერთობა და ღვთის ძის, უფალ იესო ქრისტეს, შემეცნება ორს, ათასსა თუ მილიონ ადამიანს ერთ პიროვნებაში აერთიანებს. რწმენის ერთობა ქრისტეში და ჭეშმარიტად მართლმადიდებლური შემეცნება ქრისტესი უფრო მტკიცედ აკავშირებს ადამიანებს, ვიდრე სისხლი, ენა, მატერიალური მდგომარეობა თუ მიწიერი კავშირები. როდესაც მრავალი სული ერთსა და იმავეს ფიქრობს, ერთი და იგივე სურს და ერთსა და იმავეს ესწრაფვის, მაშინ მრავალი სულის ეს სიმრავლე ერთ სულს ჰგავს, ერთ დიდ და ძლიერ სულს. სხეულებრივი განსხვავებები ამ შემთხვევაში ნაკლებად მნიშვნელოვანია და ნაკლებად ექცევა ყურადღება.ამგვარად, მსგავსი სულები ერთიანდებიან „ერთ სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომისაებრ“. სრულყოფილ მთლიანობაში ნაწილებიც სრულყოფილია. ყოველი ქრისტიანის სული „სრულყოფილი კაცის“ ნაწილია. „სრულყოფილი კაცი“ ქრისტეა, ხოლო მისი „საიდუმლო სხეული“ არის ეკლესია. იგი თავისით აღავსებს ყველას, ვისაც სწამს მისი, თითოეულს თავისი ასაკის ზომის შესაბამისად. იგია სისრულე სისრულეთა, ცხოველსმყოფელი წყარო, რომელიც გადმოედინება და აღავსებს ყოველ „ღირსეულ სიცარიელეს“, ანუ რამდენადაც ადამიანი იცლება იმ ყველაფრისგან, რაც არ არის ქრისტე, იმდენად შედის და ავსებს მას ქრისტე.ო, ძმებო, ძლიერ რწმენასთან ერთად, უდიდესი სიმდაბლეა საჭირო, რათა ცხოველსმყოფელი წყალი შემოდინდეს ჩვენში. ბუნებაშიც ვხედავთ, რომ დაბლობი ადგილი უფრო ადვილად იჟღინთება წყლით. რაც უფრო მეტად დავმდაბლდებით ქრისტეს წინაშე, მით უფრო მეტი სურვილით შემოვა უფალი ჩვენში, დაგვარწყულებს თავისი ცხოველსმყოფელობით და აღგვავსებს, როგორც თავის ჭურჭელს, მარადიული სისავსით.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღსავსეო სიცოცხლით, სიბრძნით, სილამაზითა და სიტკბოთი, დაგვეხმარე, რომ დავმდაბლდეთ შენი ღვთიური სიდიადის წინაშე, რათა ღირსი გავხდეთ შენი შემობრძანების. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე, ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†767); მოწამისა ირინარქესი და წმიდათა 7-თა დედათა (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა წარემატებოდნენ მართლებიარამედ სიყვარულით მივსდევდეთ ჭეშმარიტებას და ყოველმხრივ ვიზრდებოდეთ მასში, ვინც არის თავი - ქრისტე (ეფ. 4:15)აი, ძმებო, რა მოგვეთხოვება ამქვეყნიურ ცხოვრებაში: ვიაროთ ჭეშმარიტების გზაზე და ვიცხოვროთ სიყვარულში. ჭეშმარიტება გაცხადებულია უფალ იესო ქრისტეს მიერ და სიყვარულის მაგალითი მოცემულია უფალ იესო ქრისტეში. ქრისტეს გარეშე არც ჭეშმარიტებისკენ სვლაა შესაძლებელი და არც ჭეშმარიტი სიყვარულის მაგალითის მოძიება. ხედავს რა, ერთმანეთში გადახლართულ მრავალ ცრუ გზას შორის, სინათლისა და ცხონებისაკენ მიმავალ ამ ერთადერთ ჭეშმარიტ გზას, მოციქული პავლე წინასწარ გვაფრთხილებს: „რათა აღარ ვიყოთ ყრმანი, რომელთაც არყევს და იტაცებს მოძღვრების ყოველი ქარი, კაცთა ცბიერებითა და ცდუნების მზაკვრული ხელოვნებით“ (ეფ. 4:14). ჭეშმარიტების ცხადად გადმოცემა და ჭეშმარიტი სიყვარულის ჩვენება შეუძლია მხოლოდ ღმერთს. შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეტი იცოდეს, ვიდრე მეორემ, მაგრამ ჭეშმარიტების გამოცხადება მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. აზრები ადამიანს ქარივით ეწვევა და წარმოსახები და ფანტაზია ჭეშმარიტება ჰგონია. საკუთარი აზრებით მოტყუებული ერთი ადამიანი მეორეს ატყუებს, ხოლო ჭეშმარიტება ღმერთთანაა და ღმერთშია. მხოლოდ ქრისტეა ჩვენი ჭეშმარიტება და სიყვარული, ძმებო. როდესაც ქრისტეს შესახებ ვფიქრობთ, ჭეშმარიტების შესახებ ვფიქრობთ; როდესაც ქრისტეს მსგავსად ვაკეთებთ, სიკეთეს ვაკეთებთ; როდესაც ქრისტე გვიყვარს, სიყვარული გვიყვარს. ქრისტეს მიერ ვარსებობთ, ქრისტეს მიერ წარვემატებით, ქრისტე მიერ მოვიპოვებთ უკვდავებასა და დიდებას. იგია ჩვენი თავი – არა მხოლოდ გარკვეული ნაწილის, არამედ ერთიანი ცოცხალი სხეულის, რომლის წევრებიც ვართ ჩვენ. ჭეშმარიტებასა და სიყვარულში მყოფნი კი ღირსი ვხდებით ქრისტეს ამ სხეულის წევრები ვიყოთ მარადიულად. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლად საკვირველო ჭეშმარიტებაო და უტკბესო სიყვარულო ჩვენო, მიგვიღე და დაგვამკვიდრე შენში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა აბიბოსისა, ნეკრესელი ეპ.; მოწამისა პარამონ ბითვინელისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (†250); მოწამისა ფილუმენ ანკვირელისა (†270-274); ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ეკლესიის აგებულების შესახებ, რომელიც სხეულის მსგავსიავის მიერაც მთელი სხეული, ყოველგვარი ურთიერთმჭიდე სახსრებით მტკიცედ შეკრული, თითოეული ასოს ზომიერი ურთიერთშეწევნით იზრდება, რათა აღეშენოს სიყვარულში (ეფ. 4:16)ძმებო, აქ საუბარია სულიერი სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის შესახებ. მისგან, ანუ ქრისტესგან, მთელი ეს სხეული აგებული და შენაწევრებულია წესისამებრ. ყოვლადბრძენი მოციქული ვერ პოულობს უფრო უკეთეს შედარებას და სულიერ სხეულს ანუ ეკლესიას ადამიანის სხეულს ადარებს. რაც არის ადამიანის სხეულისათვის თავი, ის არის ეკლესიის სხეულისათვის ქრისტე. თავის მიერ კონტროლდება მთელ სხეულში განაწილებული ნერვები და სწორედ ნერვული სისტემით მოქმედებს სხეულის ყველა ნაწილი, გრძნობს, მოძრაობს. და სწორედ ეს არის მათი სიცოცხლე, რომ იგებს რა უნდა გააკეთოს, გრძნობს და მოძრაობს. შეიძლება ითქვას, რომ თავი ტვინისა და ნერვების მეშვეობით სხეულის ყველა ნაწილშია. თუ მოკვეთილ იქნება თავი, სხეულის ყველა ნაწილი მყისვე მოკვდება. ქრისტეც ეკლესიის ყველა წევრში ანუ ყველა მის ერთგულ მორწმუნეშია. მისი მეშვეობით თითოეული მორწმუნე აღიქვამს სულიერ სამყაროს, შეიგრძნობს სიყვარულს და სწორად მიდის ღვთისკენ, ქრისტესგან იღებს ძალას სხეულის ყველა წევრი საქმეებისა და საზომის შესაბამისად ანუ მისთვის განკუთვნილი მსახურებისა და ბოძებული ნიჭის მიხედვით. ამ ძალას უფალი იძლევა ყოველგვარი შუამავლის გარეშე, პირდაპირ, ხელშესახებად, მხოლოდ მისი პირადი თანდასწრებით. სიყვარული - სასწაულებრივი კავშირია, რომელიც ქრისტეს მორწმუნეებთან აკავშირებს, მორწმუნეებს კი ქრისტესთან და ერთმანეთთან. რა ემართება, ძმებო, სხეულის ნაწილს, როდესაც ნერვი წყდება, რომელიც მას თავთან აკავშირებს? იგი უმოქმედო, უმოძრაო, უგრძნობი ხდება და კვდება. იგივე ემართება ეკლესიის თითოეულ წევრს, რომელიც ეკლესიიდან გადის და ამით კავშირს წყვეტს ეკლესიის თავთან ანუ ქრისტესთან. ღმერთმა დაგვიფაროს, ძმებო, ამგვარი სიკვდილისგან.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, სიცოცხლისა და სიყვარულის წყაროო, ნუ მისცემ ჩვენში და ჩვენ გარეთ მყოფ ბნელ ძალებს უფლებას, რომ დაგვაშოროს შენგან და შენს სხეულს ანუ შენს წმიდა ეკლესიას, რომელიც შენი ფასდაუდებელი სისხლით მოიყიდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62); წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა და სამოელ 1-ისა ქართლის კათალიკოსთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ურწმუნოთა უვიცობისა და გასასტიკების შესახებამას ვამბობ და ვმოწმობ უფალში, რათა აღარ იქცეოდეთ ისე, როგორც თავიანთი გონების ამაოებით იქცევიან წარმართნი. გონებადაბნელებულნი და საღმრთო სიცოცხლისაგან გაუცხოებულნი, თავიანთი უმეცრებისა და გულქვაობის გამო (ეფ. 4:17-18)რა არის ამაოება, ძმებო? ყველაფერი ის, რის შესახებაც ქრისტეს გარეშე მსჯელობენ, რაც ღმერთს აშორებს, რაც ღვთის შიშის გარეშე გამოიყენება. და რა არის გონების ამაოება, ძმებო? ეს არის ცხოვრება და ცხოვრების გააზრება არა ღვთის რჯულის, არამედ საკუთარი წუთიერი გულისთქმებისა და სურვილების მიხედვით. რის გამო ეწევა ამგვარი ბოროტება ადამიანებს? პირველ რიგში, გულის გასასტიკების გამო, შემდეგ კი – უმეცრებით. რას ნიშნავს გულის გასასტიკება? ეს იმას ნიშნავს, რომ გულს არ გააჩნია ღვთის სიყვარული და შიში, არამედ სავსეა ავხორცობით და ყველა სხვა შიშით სხეულის გამო. რა იშვება გულის გასასტიკებით, ძმანო? უვიცობა და სრული უმეცრება ყოველგვარი ღვთიური კანონებისა და გზების შესახებ - ანუ სრული სიცარიელე სულიერი ცხოვრებისა და სულიერი აზროვნების მიმართ. რა არის, ძმებო, გულის გასასტიკებისა და ღვთიური ჭეშარიტების უცოდინრობის საბოლოო შედეგი? გონების დაბნელება და ღვთიური ცხოვრებისგან განდგომა. გონების დაბნელება ისაა, რომ გონება მართლაც ბნელი ხდება, ისევე, როგორც სხეული, რომელშიც ნათელი ხდება ბნელი (ლკ. 11:35). ო, ეს საშინელი სიბნელეა! გონებით დაბნელებული დაბნელებულია ჭკუითაც, რადგან გონებადაბნელებულმა არაფერი იცის, ყველაფერს აზრი აქვს დაკარგული, ყველაფერს უარყოფს. იგი განდგომილია ღვთიური ცხოვრებისაგან, იფიტება და კვდება, როგორც სხეულს მოშორებული ნაწილი. ასეთები არიან წარმართები, ურწმუნოები, ასეთები არიან, საბოლოოდ, მცირედმორწმუნენი და ცრუ ქრისტიანები. თუმცა, გამხმარი ხეც, თუ მას მოვრწყავთ ქრისტეს ცხოველსმყოფელი წყლით, გაცოცხლდება და განედლდება. წარმართული სამყაროც ასეა გაცოცხლებული ქრისტეს მიერ, მით უფრო – მონანული ქრისტიანები.ჩვენც ჩვენი თავი გამოვცადოთ, ძმებო, ჩვენი თავი შევამოწმოთ ყოველდღიურად. ვკითხოთ საკუთარ თავს ყოველდღე, ხომ არ დაგვიბნელდა გონება და ხომ არ დავშორდით ღმერთს. მალე მოვა სიკვდილი, აღსასრული და სამსჯავრო და მაშინ გამხმარ ხეებს ჩაუქრობელ ცეცხლში ჩაყრიან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გონებაო და ცხოვრებაო ჩვენო, მოგვმადლე გაგება შენი მეშვეობით და სიცოცხლე შენთან ერთად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართლისა ფილარეტ მოწყალისა, პაფლაგონიელისა (†792). მოწამე ანანია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამყაროს შექმნის შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმებო, ეს არის ღვთის პასუხი წინასწარმეტყველის პირით – პასუხი ყველა ჩვენგანისათვის დაუკმაყოფილებელ შეკითხვაზე: საიდანაა ეს სამყარო? ღმერთს ესმის ეს კითხვა, გამოთქმული თუ გამოუთქმელი ჩვენგან, ესმის და პასუხს გვცემს. როგორც აძლევს წვიმას გამომშრალ მიწას, ჯანმრთელობას – სნეულს და პურსა და სამოსს – სხეულს, ასევე აძლევს პასუხს ჩვენს სულს, რომელსაც სწყურია და შია, ტკივა და შიშველია მანამ, სანამ არ დამწყურვალდება და არ დაპურდება, არ გამოჯანმრთელდება და არ შემოისება ჭეშმარიტი პასუხით. მაშ, საიდან არის ეს სამყარო? – ეს არის კითხვა, პასუხი კი ასეთია: დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა. ეს სამყარო თავისით არ შექმნილა, ისევე როგორც არაფერი შექმნილა სამყაროში თავისთავად. სამყარო არ შექმნილა ბოროტი ძალებისაგან, არც მრავალი ბოროტი და კეთილი ძალის მიერ. იგი შექმნილია კეთილი ღმერთის მიერ. ამგვარი პასუხი თითოეული ადამიანის გულში სიხარულს იწვევს და კეთილი საქმეებისათვის განაწყობს. ამგვარად, უკვე ვიცით, რომ ეს არის ერთადერთი სწორი და ჭეშმარიტი პასუხი. ნებისმიერი სხვა პასუხი, ამის საპირისპირო, მწუხარებასა და შიშს იწვევს და უკეთური საქმეებისაკენ გვიბიძგებს. ამიტომ ყოველი ასეთი ან მსგავსი პასუხი მცდარია. სამყარო ღმერთმა შექმნა, ძმანო - გავიხაროთ და გავმხიარულდეთ! სამყარო ღმერთმა შექმნა, მაშასადამე, ღვთისგან იქნება მისი დასასრულიც. კეთილია სამყაროს ფესვი - შესაბამისად, ნაყოფსაც კეთილს გამოიღებს, სინათლის წყაროდან მომდინარეობს – მაშასადამე, სინათლითვე დასრულდება. და რაკი ვიცით, რომ დასაბამი კეთილია, მაშასადამე, მიზანიც კეთილია და დასასრულიც. სამყაროს დასაბამის შესახებ ნათქვამ სიტყვებში უკვე ფარულად დევს წინასწარმეტყველება დასასრულის შესახებაც. როგორიცაა დასაბამი, ისეთივეა დასასრული. ვისგანაცაა დასაბამი, მასშივეა დასასრული. მაშ, გავუფრთხილდეთ ამ მაცხონებელ ჭეშმარიტებას, ვიქონიოთ ნათელი იმედი და განვმტკიცდეთ იმის მიმართ სიყვარულში, ვინც სიყვარულით შეგვქმნა. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლისშემოქმედო და ყოვლისმპყრობელო, წყაროო სიკეთისაო, თაყვანს გცემთ და გევედრებით: წარმართე ჩვენი ცხოვრება კეთილი დასასრულისკენ შენი წმიდა სულისა და უფალ იესო ქრისტეს მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ისე წილკნელი ეპისკოპოსისა (†VI). მოწამე მიროპიასი(251); კეთილმსახური სტეფანე უროშისა, სერბი მეფისა(1367); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასიხარულო გამოცხადების შესახებ პირველ წინადადებაშიდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)როგორი ლაკონურობა და სისავსეა ღვთის ყველა სიტყვაში! იგი ჰგავს გრაგნილს, რომელიც ხელშიც შეიძლება დაიტიო და საკმაოდ დიდ სიგრძეზეც გაშალო მინდორზე. ძალზედ მრავალი სიკეთე იშლება ჩვენ წინაშე ღვთის შემდეგი სიტყვებით: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. ეს სიტყვები, უპირველეს ყოვლისა, მიანიშნებს, რომ ღმერთი ერთია, მარადიული, დაუსაბამო დაშეუქმნელი. და ეს პირველი აღმოჩენა გვანიჭებს ჩვენ ენით გამოუთქმელ სიხარულს. ამ ცვალებადობისა და წარმავლობის მორევში განუზომლად გვახარებს ის, რომ ჩვენი შემოქმედი ცვალებადობასა და წარმავლობაზე უაღმატებულესია. კიდევ იმასაც ვიგებთ, რომ ერთარსი სამპიროვანი ღმერთი სამყაროს შემოქმედია, და რადგან შემოქმედია, ე. ი ყოვლისმპყრობელიცაა და ყოვლისგანმგებელიც. და ეს მეორე აღმოჩენაც ძალიან დიდ სიხარულს გვანიჭებს ჩვენ. სამყარო არ წარმოქმნილა უგნურებით ან შემთხვევითობით, უმიზნოდ და დანიშნულების გარეშე, არამედ შექმნა ყოვლადბრძენმა, ყოვლისმცოდნე და ყოვლადმოწყალე ღმერთმა, რომელიც მართავს სამყაროს და გააზრებულად უძღვის მიზნისკენ. გარდა ამისა, ჩვენთვის ცხადი ხდება ის, რომ ამ სამყაროს აქვს დასაბამი და, შესაბამისად, ექნება დასასრულიც. და ეს მესამე აღმოჩენაც ენით გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს, რადგან სამწუხარო იქნებოდა, თუკი ეს სამყარო აღმოჩნდებოდა უცვალებელი და ყველა მიზანი (ახლო თუ შორეული) იქნებოდა მხოლოდ მასში, რაც უსათუოდ გამოიწვევდა შფოთს ბრძენი ადამიანების გონებასა და მართალთა გულებში. დაბოლოს, ჩვენთვის ცხადი ხდება, რომ ღმერთმა შექმნა ორი სამყარო - ზეციური და მიწიური, ანუ ხორციელი და სულიერი. და ეს მეოთხე აღმოჩენაც გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს. როცა ზეცისკენ მივმართავთ მზერას, გვახარებს მზე, მთვარე და ვარსკვლავები ჩვენ ზევით, ასევე, როდესაც მივმართავთ ჩვენს სულს სულიერი ანუ ანგელოზების სამყაროსკენ, რომელიც ჩვენივე მსგავსია, თუმც უფრო წმიდა და ნათელი, გვიხარია, რადგან ვიცით, რომ არსებობს მიწიერ სამყაროზე უკეთესი სამყარო, სადაც საბოლოოდ დავმკვიდრდებით და, როგორც დაღლილი მგზავრები, დავბრუნდებით სახლში და განვისვენებთ. ო, როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის წარმოსახვა მხოლოდ დედამიწაზე – ვარსკვლავიანი ცა რომ არ ყოფილიყო! და როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის სული ამ სამყაროში, რომ არ არსებულიყო სულიერი, ზეციური სამყარო! ყოვლადსახიერო უფალო, მხოლოდ და მხოლოდ შენ გშვენის ქება და დიდება უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა სოფონიისა, 12 მცირე წინასწარმეტყველთაგანისა (†635-606 წწ. ქრისტეს შობამდე). ღირსი თეოდულე კონსტანტ.(4400; ღირსი იოანე მდუმარისა, კოლონიელი ყოფილი ეპ.(558); მღვდელმოწამე თეოდორე ალექსანდრიელი მთავარეპ.(606); ღირსი გიორგი ჩერნიკსკელისა, რუმინელისა(1806). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი სამყაროს შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმანო, ღმერთი იმას უცხადებს ადამიანებს, რაც სურს, ხოლო რაც არ სურს, ის გამოუცხადებელი რჩება. ღვთის მხილველმა მოსემ ცის შესახებ მხოლოდ ის თქვა, რომ „დასაბამად ღმერთმა შექმნა ცა“ და ამის შემდეგ ქვეყნის შექმნის დეტალურ აღწერას განაგრძობს. რატომ არ საუბრობს წინასწარმეტყველი მოსე ისევე ამომწურავად ზეცის შექმნის შესახებ? იმიტომ, რომ ღმერთს არ სურდა მეტის გამოცხადება. არ სურდა, რადგან იმ დროის ადამიანები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად მოესმინათ და გაეგოთ არაამქვეყნიურისა და ზეციურის შესახებ. მას შემდეგ, რაც მრავალმა საუკუნემ განვლო და ახალი აღთქმა მოვიდა ადამიანებთან, ღმერთმა ზეციური სამყაროს შესახებ ბევრად მეტი გამოუცხადა თავის რჩეულ და ერთგულ მიმდევრებს. გახსნილი ცის ჭვრეტა მხოლოდ ქრისტიანებმა შეძლეს, რასაც წმიდა იოანე ღვთისმეტყველიც ადასტურებს: „შემდგომ ამისა, გავიხედე და, აჰა, კარი გაიღო ცაში“ (გამოცხ. 4:1). სტეფანე პირველმოწამეც ამას ამბობს: „მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას“ (საქმ. 7:56). მოციქული პავლე, რომელიც მესამე ცამდე იქნა ატაცებული და ენით გამოუთქმელი სიტყვები მოისმინა (2 კორ. 12:2), საუბრობს ანგელოზთა დასების – საყდართა, უფლებათა, ძალთა და ხელმწიფებათა შესახებ და აღნიშნავს: „ყველაფერი მის მიერ და მისთვის შეიქმნა“ (კოლ. 1:16). მოციქულ პავლეს მოწაფე წმიდა დიონისე არეოპაგელი კი ისე ზედმიწევნით აღწერს ზეციურ იერარქიას, როგორც მოსე – მიწიერი სამყაროს შექმნას. ამგვარია ღვთის მიუწვდომელი სიბრძნის განგებულება: ის, რაც არ გამოუცხადა ღმერთმა მოსეს, გამოუცხადა მოციქულებსა და მათ მიმდევრებს. ის, რაც არ ითქმის ბავშვებისთვის, ითქმის ზრდასრული ადამიანებისთვის. სულიერი წლოვანების შესაბამისად ხდება საიდუმლოთა გამოცხადება.აი, ჩვენთვის მშვენიერი მეცნიერება: ვიყოთ გულმოდგინენი ჭეშმარიტების ძიებაში და კიდევ უფრო ბეჯითნი – გულის განწმენდაში, სულგრძელნი მოთმინებაში და მტკიცენი რწმენაში, რომ ღმერთი მოგვცემს თავის დროზე იმ ყველაფერს და იმდენს, რაც და რამდენიც საკმარისი იქნება ჩვენი ცხონებისათვის. ჰოი, ყოვლადბრძენო და კაცთმოყვარეო უფალო, რომელიც არც ჩქარობ და არც აყოვნებ ჩვენს განსწავლას და მიგვიძღვი ცხონებისაკენ, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამე ბარბარე ილიოპოლელისა (†306)
ღირსისა იოანე დამასკელისა, გალობათა აღმწერელისა (†780); მღვდელმოწამისა სერაფიმე ფანარიელი ეპისკოპოსისა (†1601). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ რაც ღვთისგანაა, ყველაფერი კარგიადა იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)კარგი შემოქმედის მიერ, ძმებო, მხოლოდ კარგი იქმნება, ამიტომ დადუმდეს ყველა, ვინც ამბობს, რომ ღვთისგან წარმოიშვა სიკეთე და ბოროტება. უფალი ყოველი მისი ქმნილების შესახებ თავადვე ადასტურებს, რომ რაც მან შექმნა, კარგია. ექვსგზის იმეორებს იგი, რომ კარგია ის, რაც შექმნა; დაბოლოს, მეშვიდე ჯერზე, ყველაფერი ერთიანად შეაფასა: „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31). ამგვარად, ღმერთი შვიდგზის იმეორებს, რომ ყველაფერი, რაც მისი წმიდა ნებით შეიქმნა, კარგია. განა საკვირველი არ არის ზოგიერთი ადამიანის მტკიცება, თითქოს ღმერთმა შექმნა სიკეთეცა და ბოროტებაც? იცოდა რა, რომ საუკუნეების განმავლობაში მრავალი დასწამებდა ცილს, ღმერთმა ყველა დროისა და ყველა თაობისათვის წინასწარ ცხადად გამოთქვა თავისი აზრი და შვიდგზის გაიმეორა ის. ბოროტება ცოდვისგან იშვება, ხოლო ღმერთში არ არის ცოდვა. მაშასადამე, ღმერთს არ შეუძლია აკეთოს ბოროტება, მას ყოვლისშემძლეც იმიტომ ეწოდება, რომ ყოველგვარი სიკეთის ქმნის ძალა აქვს. ცდებიან და გაუკუღმართებულად ფიქრობენ ისინი, ვინც ღვთის ყოვლისშემძლეობას ისე განმარტავს, თითქოს ღმერთშია სიკეთისა და ბოროტების კეთების ძალა. ღმერთი სიკეთის წყაროა, არანაირი უწმინდურება არ არის მასში შერეული და შეუძლებელია, რომ სიკეთის საწინააღმდეგო მოდიოდეს მისგან. ხოლო ბოროტება რომ სიკეთის საწინააღმდეგოა, ეს ნებისმიერი გონიერი ადამიანისთვის ცხადია. ასე რომ, იცოდეთ, ძმებო, ღვთის ორსახოვნების შესახებ მხოლოდ ისინი საუბრობენ, ვინც თავად არის გაორებული საკუთარ თავში, ხოლო ვისაც სიკეთე უყვარს, ის სიკეთის გზით მიდის და სიკეთისკენ ისწრაფვის, რადგან ცხადია მისთვის, რომ ღმერთი არის სიკეთე და მხოლოდ სიკეთე. ჰოი, ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო, შენ ხარ ყოველგვარი სიკეთის შემოქმედი და „ყოველივე, რაც შენ შექმენი, კარგია ძლიერ“. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა საბა განწმედილისა (†532); ღირსმოწამეთა კარეელთა, ათონელთა (†1260-1281). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ბოროტების არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)ძმებო, პირველი გამოცხადება ამ სამყაროს შესახებ, რომელსაც წმიდა წერილი გვაუწყებს, არის ის, რომ სამყარო შეიქმნა სიკეთისაგან და არა – ბოროტებისაგან, ღვთისაგან და არა – ღვთის საღინააღმდეგო რაიმე ძალისაგან ან სიკეთისა და ბოროტების რაღაც წარმოსახვითი ნაზავისაგან. მეორე გამოცხადება, ძმებო, ამ სამყაროს შესახებ ისაა, რომ ყველაფერი, რაც კეთილი ღმერთის მიერ არის შექმნილი, კეთილია და კარგი. კარგია სინათლე, კარგია ცის კამარა, კარგია ხმელეთი, კარგია ზღვა, კარგია ბალახი, ყოველგვარი მცენარე და ნაყოფის მომცემი ხე, კარგია ცის მნათობები - მზე, მთვარე და ვარსკვლავები, კარგია ცხოველები და ცის ფრინველები, კარგია ყველა ცოცხალი არსება სახეობების მიხედვით, კარგია ყველა მხეცი, ქვეწარმავალი და ყველა პირუტყვი, დიდი და მცირე ცხოველი, დაბოლოს, კარგია, უფლის განგებით, ამ ყველაფრის პატრონად დადგენილი ადამიანი. „და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია ეს ყველაფერი“. ამ სამყაროს ღირებულებებს ვერ აფასებს (და არც შეუძლია დააფასოს) ის, ვინც ზედაპირულად და ფრაგმენტულად უყურებს სამყაროს; სამყაროს აფასებს ღმერთი, ანუ ის, ვინც ხედავს მთელ თავის ქმნილებას ერთიანობაში და თითოეულს ცალ-ცალკე, ვინც ყველა ადამიანზე შეუდარებლად უკეთ იცის დედამიწაზე მათი რიცხვი, სახელი, ბუნება და არსი. „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, და აჰა, კარგია ძლიერ“. მაგრამ იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ცილს სწამებდნენ ღმერთს და მის საქმეებს და ამბობდნენ, რომ სამყარო თავისი არსით ბოროტებაა, რომ ბოროტებაა ცალკეული ქმნილება და ბოროტებაა მატერია, რომლისგანაც შეიქმნა მიწიერი არსებები. მაგრამ ბოროტება ცოდვაშია, ხოლო ცოდვა – ბოროტი სულისგან მოდის; მაშასადამე, ბოროტება ბოროტ სულშია და არა მატერიაში. სული, რომელიც ღმერთს დაშორდა, ბოროტებას თესავს სამყაროში. ასე ერევა ღვარძლი ღვთის ხორბალს. ბოროტი სული ცდილობს თავის იარაღად გამოიყენოს ადამიანიც და ზოგადად, საგნებიც. სწორედ ბოროტ სულს შეაქვს ადამიანის გონებაში აზრები, თითქოს შექმნილი სამყარო ბოროტებაა, ხოლო მატერია, რომლისგანაც სხვა ყველაფერი შეიქმნა – მთავარი ბოროტება. ბოროტი სული ცილს სწამებს ღვთის შესაქმეს, რათა დაფაროს თავისი საქმეები: ის ადანაშაულებს ღმერთს, რათა თავად არ იყოს დადანაშაულებული.ვუფრთხილდეთ, ძმებო, ბოროტი სულის მზაკვრობას. დაე, განსაკუთრებით მოვერიდოთ ბოროტ აზრებს, რომლებსაც ის თესავს ჩვენს გონებაში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჭეშმარიტო განმანათლებელო და მაცხოვარო ჩვენო, შენ გაბარებთ ჩვენს გონებასა და გულს. განგვანათლე ჩვენ შენი ჭეშმარიტი სინათლით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ნიკოლოზ მირონ ლუკიის მთავარ ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ცოდვის არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს.1.)ძმებო, ყველაფერი, რაც წმიდა და უცოდველი ღვთის მიერ არის შექმნილი, წმიდა და უცოდველია. წმიდა და უცოდველია ყოველი ქმნილება მანამ, სანამ ის ღვთისკენ იყურება, არ შორდება მას და მის მტრად არ იქცევა. ყოველი ქმნილება, სანამ ის წმიდა და უცოდველია, თავისთავად აქებს და ადიდებს ღმერთს, ამიტომ ბრძანებს დავით მეფსალმუნე: ყოველი სული აქებდეს უფალს!“ (ფს. 150:6). ყოველი გონიერი ქმნილება გრძნობს, რომ მისი ბუნებრივი და მთავარი დანიშნულებაა ადიდოს უფალი. „მაგრამ თუკი ასეა, ძმანო, - კითხულობენ ადამიანები, - მაშინ საიდან შემოვიდა ბოროტება სამყაროში?“ ცოდვისგან, მხოლოდ ცოდვისგან! ცოდვამ ნათლის ანგელოზი ეშმაკად აქცია. ეშმაკი თავისი ნებით იქცა ცოდვის ჭურჭლად, შემდეგ კი იჩქარა, რომ სხვა ქმნილებებიც ისეთივე ცოდვის ჭურჭლებად ექცია. ეშმაკთან ერთად საკუთარი ნებით ცოდვას დათანხმდა ზოგიერთი სხვა ანგელოზიც, შემდეგ კი პირველი ადამიანები - ადამი და ევა. აქედან დაიწყო სიკეთისა და ბოროტების აღრევა სამყაროში. მაგრამ ის, რაც ღვთისაგანაა, ქმნილებებში სიკეთედვე რჩება, როგორც ეს იყო შესაქმის დღეებში. შხამი ცოდვით შემოვიდა, რადგან ცოდვა თვითონაა შხამი – ყველაზე ძლიერი არსებულ შხამთა შორის. შხამმა განაპირობა წყევლა, გამოიწვია გონების დაბნელება, შემოქმედის წინააღმდეგ განაწყო ქმნილება და ღმერთს დააშორა ადამიანი, შემდეგ კი ადამიანი დააშორა ადამიანს, ასევე დააშორა ადამიანი ბუნებას და ბუნება – ადამიანს. ძმანო, ყოველგვარი სიკეთე ღვთისაგანაა, ხოლო ცოდვისაგან არის ყოველგვარი ბოროტება. არ არსებობს ბოროტება, რომელიც უკავშირდება ღმერთს და ბოროტება, რომელიც არ უკავშირდება ცოდვას. მრავალი ფილოსოფოსი იკვლევდა ბოროტების არსს და ხისტი გონებით ამტკიცებდა, რომ ბოროტება მატერიაშია და მატერია ბოროტებაა. მხოლოდ ჩვენ, ქრისტიანებმა, ვიცით, რომ ბოროტება ცოდვაა და რომ ბოროტებას არანაირი სხვა არსი არ აქვს, გარდა ცოდვისა. ამიტომ, ცხადია, თუ გვსურს მოვერიდოთ ბოროტებას, უნდა მოვერიდოთ ცოდვას. ჰოი, ღმერთო, უცოდველო, დაგვეხმარე, რომ დავიცვათ თავი ცოდვისა და ცოდვით გახრწნისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ამბროსი მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (†397). მოწამე ათინოდორე მონაზ.(304); ღირსი პავლე მორჩილისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რაოდენ კარგი იყო ყველაფერი, რაც ღმერთმა შექმნა „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31)ძმებო, როდესაც ნაგებობის ნაწილები კარგია, მაშინ მთელი ნაგებობაც ძალიან კარგია. თუ თითოეული აგური კარგია ცალ-ცალკე და ქვა, ბათქაში, თაბაშირი, საყრდენი და სვეტები კარგია - მაშინ მთელ ნაგებობასაც აღფრთოვანებაში მოჰყავს ადამიანი. ხდება ისეც, რომ ნაგებობის რომელიმე ნაწილი გაუგებარია და არ მოგვწონს, მაგრამ მაშინვე გვავიწყდება, როგორც კი ერთიანობაში შევხედავთ ნაგებობას. მართლაც, უამრავი დეტალია ამ სამყაროში – როგორც საგნებში, ასევე მოვლენებში – რომლებიც გაუგებარი და მიუღებელია ჩვენთვის, მაგრამ როდესაც მათ ერთიანობაში ვაფასებთ, მაშინვე ყველაფერი გასაგები ხდება და ვმშვიდდებით. საშინელებად და სიბრიყვედ მიგვაჩნია ასევე ჩვენზე მოწეული მრავალი ტანჯვა და დანაკარგი ცხოვრებაში, მაგრამ დღეები და წლები გაივლის და ეს ტანჯვა და დანაკარგი ისე ბრწყინავს ჩვენს მეხსიერებაში, როგორც ძვირფასი ქვები, რომლებიც გზას გვინათებენ ცხოვრებაში. ასე რომ, თუ ღვთის განგებულება შენს წყენას იწვევს რაიმეს გამო, შეხედე მას მთლიანობაში; თუ ცხოვრებაში რამე გამწუხრებს, მოთმინებით, რწმენითა და იმედით დაელოდე ახალი დღესა და წელს. და თუ მთელი ცხოვრება ტანჯვად და მწუხარებად გეჩვენება, სულიერი თვალი მიაპყარი ზეციურ სამყაროს - და დამშვიდდები და გამხიარულდები, რადგან ხილული სამყარო არ წარმოადგენს ერთიან სრულყოფილებას, იმიტომ რომ არსებობს სხვა სამყაროც. სწორედ ასეა ნათქვამი: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. მხატვარიც სურათის შორიდან შეხედვას გვირჩევს, რათა ის მთელი თავისი სილამაზით დავინახოთ.ჰოი, უფალო! უკვდავო მხატვარო, რა მშვენიერია ყველაფერი, რაც შენ შექმენი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პატაპი თუპაიდელისა, კონსტანტინეპოლელისა. მოწამე ანთისა რომაელისა; მოწამე 62 ხუცესი და 300 ერისკაცისა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა(477). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვილი საქმეების დაწყევლის შესახებწყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით (შეს. 3:17)ღმერთმა ცოდვით დაცემული ევა და ადამი დასაჯა, მაგრამ დასაჯა არა მაშინვე, არამედ გარკვეული დროის შემდეგ, რადგან სინანულს ელოდა მათგან. ეს კარგად ჩანს იმ საუბრიდან, რომელიც ღმერთსა და ადამს შორის შედგა. „ადამ, სადა ხარ?“ - ჰკითხა ღმერთმა, და როდესაც ადამმა უპასუხა, რომ სიშიშვლის გამო დაიმალა, კვლავ შეეკითხა: „ვინ გითხრა შენ, რომ შიშველი ხარ?“ მაშინ ადამმა, სინანულის ნაცვლად, ცოლს გადააბრალა ყველაფერი. ამის შემდეგ ღმერთმა ისინი დასაჯა, გველი, რომელიც ეშმაკის იარაღად იქცა, სამუდამოდ დაწყევლა, ხოლო ევას უთხრა, რომ ტანჯვით შობდა შვილებს და ქმარი იბატონებდა მასზე, თუმცა ეს არ იყო წყევლა. ეს იყო დასჯა იმედით. ადამიანს მიწაზე შრომა მიესაჯა. მაგრამ რას ნიშნავს სიტყვები: წყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით ? ნუთუ, გველის მსგავსად, ღმერთმა მარადიულად დაწყევლა მიწა? სულაც არა. მიწა დაწყევლილი ხდება მხოლოდ ადამიანთა ცოდვილი საქმეებით, ადამიანთა ცოდვების გამო გამოსცემს მიწა ეკალს, ცოდვების გამოა მოუსავლიანობა, ცოდვების გამოა გვალვები, წყალდიდობები, მიწისძვრები, მავნე მწერები, კალიები, მატლები და ეპიდემიები. და რომ მიწა არ არის დაწყევლილი, ცხადია იქიდანაც, რომ ის კარგ ნაყოფსაც გამოსცემს.ღმერთი, ძველი დროიდან მოყოლებული, მართალთა ლოცვით აკურთხებს ადამიანთა არსებობისათვის საჭირო მიწის ნაყოფს, თვით ღვთის ანგელოზებმაც კი, რომლებიც აბრაამს სტუმრობდნენ, მიირთვეს მიწის ნაყოფი („და წინ დაუწყო მათ და ჭამეს“ – შეს. 18:1-8). მართლაც, რა შუაშია მიწა, ან სხვა ქმნილებები (გველის გარდა) რატომ არიან დამნაშავენი ადამის ცოდვის გამო?! „მთელი ქმნილება ერთობლივად გოდებს და იტანჯება დღემდე“ (რომ. 8:22), მაგრამ არა იმიტომ, რომ თავად არიან დაწყევლილი, არამედ ადამიანის ცოდვილი საქმეების გამო, რომლებიც დაწყევლილია. ო, ძმებო, შეგვრცხვეს ჩვენი ცოდვების, რომელთა გამოც იტანჯებაიან უდანაშაულო ღვთის ქმნილებები. ჰოი, სახიერო უფალო, მოგვიტევე ძველი ცოდვები და დაგვიცავი მათგან მომავალში. ჰოი, მოწყალეო უფალო, შეიწყალე ყოველი შენი უდანაშაულო ქმნილება, რომელიც იტანჯება ჩვენ გამო და გაათავისუფლე ისინი ტანჯვისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. სოფრონკვიპელი მთავარეპისკოპოსისა; სტეფანე ახლადგაბრწყინებულისა(912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნოეს შესახებნოე, კაცი მართალი, სრულყოფილი იყო თავის მოდგმაში; ღვთისათვის სათნო იყო ნოე (შეს. 6:9)იყო მართალი მართალთა შორის - დიდი და საქები საქმეა, მაგრამ კიდევ უფრო დიადია და საქებარი ცოდვილთა შორის იყო მართალი. ხოლო ნოე ცხოვრობდა ცოდვილ და ბოროტ ადამიანთა შორის. ხუთასი წელი იცხოვრა მან ამგვარ გარემოში და მართალი დარჩა, და ჰპოვა მან მადლი ღვთის წინაშე. უზენაესმა მსაჯულმა, რომელიც ადამიანთა ყველა საქმეს ხედავს და მიუკერძოებლად და სამართლიანად განსჯის, განსაჯა ნოეს შრომაც, გარყვნილ და ურჩ მოდგმაში რომ შეინახა ღვთის სიმართლე და თავისი მადლით დააჯილდოვა იგი. ნოე, ალბათ, ძალიან იტანჯებოდა მის ირგვლივ მყოფი ბოროტი ადამიანებისგან და, ცხადია, არ ეყოლებოდა მათ შორის მეგობრები.ცოდვილის ყველაზე დიდი სიამოვნება ისაა, რომ მართალი ჩაითრიოს ცოდვის ბინძურ გუბეში და სცოდოს მასთან ერთად, მაგრამ ნოემ ცოდვით გატაცებისა და მასში ჩაფლვის უფლება არ მისცა თავს. მან ღვთის მეგობრად ყოფნა არჩია ბოროტი ადამიანების მეგობრობას. მას ერჩივნა ყოფნა ღმერთთან ადამიანების გარეშე, ვიდრე ადამიანებთან ღმერთის გარეშე. მართლმსაჯული ღვთის წინაშე შიშმა დაიცვა იგი საყოველთაო გარყვნილებისაგან. ის არა მარტო მართალი, არამედ სრულყოფილიც იყო თავის მოდგმაში ანუ ოდნავადაც არ დაემორჩილა საერთო ბოროტებას, რადგან მხოლოდ ღვთის სიმართლეს ემორჩილებოდა.ცოდვის ცდუნება და ცოდვილთა მხრიდან დაცინვა ნოეს უფრო და უფრო აშორებდა მათგან. და როდესაც საყოველთაო წარღვნა მოიწია მთელ კაცობრიობაზე, ღმერთმა არ დაუშვა, რომ სხვებთან ერთად დაღუპულიყო მართალი ნოე, არამედ გადაარჩინა და განადიდა იგი და გახადა ადამიანთა ახალი მოდგმის ფუძემდებლად. ძმებო, ნოეს ეს შესანიშნავი მაგალითი გვასწავლის, რომ ყოველი ჩვენგანი შეძლებს, თუ მოინდომებს, ყველაზე გამოუსწორებელ ცოდვილთა შორისაც აამოს ღმერთს.ჰოი, მართალო და უსაზღვროდ მომთმენო უფალო, დაგვეხმარე ჩვენ შენი სიმართლის გზაზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-ისა, ძისა წმ. მეფისა დემეტრე თავდადებულისა (†1302-1308); მოწამეთა: მანასი, ერმოგენისა, ევგრაფი ალექსანდრიელისა (†313). ღირსი თომასი; ნეტარი იოანესი(1503); იოასაფ ბელგროდელი ეპისკოპოსისა(1754). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აბრაამის შესახებხოლო მე მიწა ვარ და ნაცარი (შეს. 18:27)აი, სიტყვები, რომლებიც მართალმა აბრაამმა წარმოთქვა საკუთარი თავის შესახებ. სასაცილო არიან, ძმებო, ის ადამიანები, რომლებიც წუთისოფლის მთავრებთან და დიდებულებთან მეგობრობით ამაყობენ და დიდ წარმოდგენას იქმნიან თავზე. აბრაამი მარადიულ და ყოვლისშემძლე მეუფესთან საუბრის ღირსი გახდა და, მიუხედავად ამისა, საოცარი სიმდაბლე შეინარჩუნა – მტვერი და ფერფლი უწოდა საკუთარ თავს. ვინ არის ეს აბრაამი, რომელსაც ასეთი პატივი ერგო სიცოცხლეში და სიკვდილის შემდეგაც ქების ღირსი გახდა მოციქულის (გალ. 3; ებრ. 11) და თვით უფალ იესო ქრისტეს მიერ (ლუკ. 16:22; იოან. 8:39)? ეს არის მიწათმოქმედი, რომელიც ყველანაირი სათნოებით იყო შემკული და ღვთის რჯულის მიხედვით ცხოვრობდა, ადამიანი ღმერთის მიმართ მტკიცე რწმენით, სიმართლისმოყვარე, სტუმართმოყვარე, მოწყალე, მამაცი, მორჩილი, წმიდა და თავმდაბალი.განსაკუთრებით გაითქვა სახელი აბრაამმა ძლიერი რწმენით. ასი წლის იყო აბრაამი, როდესაც უთხრა ღმერთმა, რომ ცოლი, რომელიც ბერწი იყო, უშვებდა ძეს - და მან ირწმუნა. ვიდრე სარა შობდა ისააკს, ღმერთმა აუწყა აბრაამს: „ვაქცევ შენს თესლს, როგორც მიწის ქვიშას“ (შეს 13:16). აბრაამმა ირწმუნა ეს და ეჭვი არ შეჰპარვია. და როდესაც ეყოლა პირმშო, ღმერთმა აბრაამის გამოცდა განიზრახა და მოუწოდა, რომ თავისი ერთადერთი ძე მსხვერპლად შეეწირა მისთვის. აბრაამი მზად იყო ესეც შეესრულებინა, მაგრამ ბოლო წამს შეაჩერა იგი ღმერთმა. ასეთი ერთგული და მორჩილი იყო ეს გასაოცარი კაცი ღვთის წინაშე, ამიტომაც აკურთხა იგი ღმერთმა და განადიდა მიწაზეც და ზეცაშიც. კურთხეულია, ძმებო, ვინც უყოყმანოდ ენდობა ღმერთს და ასრულებს მის წმიდა მცნებებს. ღვთის კურთხევა თან ახლავს მათ ამქვეყნადაც და იმ ქვეყნაშიც.ჰოი, კურთხეულო შემოქმედო ჩვენო, გვაკურთხე ჩვენც, ცოდვილნი, და შეგვაერთე შენს რჩეულებს, რომლებიც აბრაამთან ერთად იმყოფებიან ცათა სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა; ღირსისა დანიელ მესვეტისა (†489/490). მოწამე მირაქსისა; მოწამეთა: აკეფსე და აიტალასი; ღირსი ლუკა მესვეტისა(970-980); ღირსი ლეონტი, მონემბასიელი ბერისა, პელოპენესელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ლოტის შესახებდა უთხრა მათ: არა, ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება (შეს. 19:7)მართალი ლოტი ცოლთან და ორ ქალიშვილთან ერთად ცხოვრობდა სოდომში ცოდვილთა შორის. ცოდვილებთან ერთად დაღუპავ მართალსაც? - ჰკითხა ერთგულმა აბრაამმა ღმერთს. ხოლო ღმერთმა უპასუხა, რომ არათუ მართალს არ დაღუპავდა, არამედ თუ ათი მართალი მოიძებნებოდა ქალაქში, ამ ათი მართლის გამო მთელ ქალაქსაც დაინდობდა. მაგრამ სოდომში მხოლოდ ერთი მართალი აღმოჩნდა და ისიც მისული – ლოტი. და როგორც წარღვნამდელ სამყაროში იყო მხოლოდ ერთი მართალი - ნოე, ასევე სოდომის დაქცევამდე მხოლოდ ერთი მართალი იყო ამ ქალაქში ლოტი. ეს ლოტი, ბიძის, აბრაამის, მსგავსად, ყველა სათნოებით იყო შემკული, განსაკუთრებით ღვთის მორჩილებითა და სტუმართმოყვარეობით გამოიჩეოდა.სოდომელებს სძულდათ ის, როგორც მოსული და უფრო მეტად კი, როგორც მართალი. ძმებო, ნუ სჩადიხართ ბოროტებას - ეუბნებოდა მათ ლოტი, ცოდვილებს ძმებს უწოდებდა, რათა რჯულისაკენ მოექცია ისინი და აფრთხილებდა არ ჩაედინათ ბოროტება, რათა გადარჩენილიყვნენ. მაგრამ მისი ძმური შეგონებები უფრო მეტად აღიზიანებდა სოდომელებს. ხოლო ლოტი ღირსი გახდა ღვთის ანელოზების სტუმრობის. სწორედ მათ გამოიყვანეს იგი ამ უწესო ქალაქიდან, რომლის ცოდვებიც ღმერთამდე აღიწეოდა. ეს წამხდარი ადამიანები თავს დაესხნენ ლოტის სახლს, რათა შეებილწათ სტუმართმოყვარეობის სიწმინდე. ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება, - ევედრებოდა მათ ლოტი. მაგრამ განა მოუსმენენ ადამიანს არაადამიანები, რომელთაც არ აქვთ ღვთის შიში? ამიტომაც სიბრმავით დასაჯეს ისინი ღვთის ანგელოზებმა და დაბრმავდა ყველა, დიდიდან პატარამდე. შემდეგ ამ უღმერთო ქალაქიდან გამოიყვანეს ანგელოზებმა ლოტი, ხოლო ქალაქს გოგირდის წვიმა და ცეცხლი მოუვლინეს. ასე განადგურდა უწმინდური ქალაქი და გადარჩა ერთადერთი მართალი, რადგან ნათქვამია: ერთი მართალი სჯობს ათას ცოდვილს (ზირ. 16:3).ჰოი, სამართლიანო უფალო, რომელიც არასდროს ტოვებ მართალს, გამოასწორე ჩვენი უსამართლობანი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სპირიდონ ტრიმითუნტელი ეპისკოპ. სასწაულმოქმედისა (†384);
ღირსმოწამისა იოვანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა, სარკინოზთაგან წამებულისა (†IX). მოწამე ალექსანდრე, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა(251); მოწამე სინეზისა(270-275).აღსაყდრების დღე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ისა. (†1977). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მელქისედეკის შესახებშენ ხარ მღვდელი უკუნისამდე მელქისედეკის წესით (ფს. 109:4)ოჰ, რამდენი ჰყავს უფალს თავისი ფარული და ერთგული მსახური, რომლებიც დღე და ღამ ემსახურებიან მას! რამდენი კაშკაშა კომეტაა ვარსკვლავებიან ცაზე, მოულოდნელად რომ ჩნდება, ანათებს და იკარგება სამყაროს უკიდეგანო სივრცეში და ტოვებს თავის ისტორიას! მართალი აბრაამი თავისი შთამომავლობით ვარსკვლავებიან ცას ჰგავს ჩვენს თავზე, ხოლო მელქისედეკი - კომეტას, რომელიც მოულოდნელად გამოჩნდა და გაქრა და თაყვანი სცა მას ვარსკვლავებით მოჭედილმა ცამ. ვინ არის მელქისედეკი? ის სალემის მეფეა... უზენაესი ღმერთის მღვდელი! (შეს. 14:18). მან გამოუტანა აბრაამს პური და ღვინო. მან აკურთხა აბრაამი და აბრაამმა შესწირა მას ყველაფრის მეათედი. და თუ აბრაამი ფრიად კურთხეულია ღვთისგან, რაოდენ კურთხეულია ის, ვინც აკურთხა აბრაამი?! ჰოი, ღვთის განგებულების გამოუკვლეველი სიღრმე! ადამიანის ხედვა მოკლეა, ერთ დღესაც ვერ გასცდება, ხოლო ღვთის ხედვა დრო-ჟამს აღემატება და ყოველივეს ჭვრეტს სამყაროს აღსასრულამდე. პავლე მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ, მელქისედეკი წინასახეა თვით უფალ იესო ქრისტესი (ებრ. 7), და როდესაც თვით მამამთავარი აბრაამი საკვირველი და ღვთივსათნო მიწათმოქმედი იყო, ეს მელქისედეკი იყო მეფე და მღვდელი; ასევე მეფე არის და მღვდელი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.მელქისედეკმა აბრაამს პური და ღვინო მიართვა; უფალმა სრულიად ადამიანთა მოდგმას შესთავაზა საკუთარი სისხლი და ხორცი. აბრაამმა თაყვანი სცა მელქისედეკს და საკუთარი ნებით მიართვა მეათედი; აბრაამის ჭეშმარიტი შთამომავლებიც, ანუ ქრისტიანები, თაყვანს სცემენ უფალ იესო ქრისტეს და საკუთარი ნებით სწირავენ მსხვერპლს მსხვერპლისთვის – ჯვარზე მსხვერპლად შეწირული სისხლისა და ხორცისთვის. და ვინ არის აბრაამის მოდგმა? ვინ არის ქრსიტეს და მელქისედეკის მოდგმა? „მამათქვენი აბრაამი ხარობდა იმის გამო, რომ იხილავდა ჩემს დღეს. იხილა და გაიხარა“ (იოან 8:56). ასე მიმართა უფალმა ებრაელებს. მაგრამ როგორ იხილა აბრაამმა? იხილა სულით, რადგან ღმერთმა გამოუცხადა, იხილა ქრისტეს პირველსახეში, იმ საკვირველ და დიდებულ მელქისედეკში, მეფესა და მღვდელში, მაღალი ღმერთის მსახურში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გვაკურთხე ჩვენც, როგორ აკურთხე შენი ერთგული მსახურები – მელქისედეკი და აბრაამი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა:ევსტრატი, ავქსენტი, ევგენა, მარდარი და ორესტი სებასტიელთა (†284-305), ქალწულმოწამისა ლუკია სირაკუზელისა (†304). ღირსი არსენ ლატროსელისა; ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406); დოსითეოზ, მოლდაველი მიტროპოლიტისა(1693). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისააკის შესახებდა ეჩვენა მას უფალი იმ ღამეს და უთხრა: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია, რადგან შენთან ვარ და გაკურთხე შენ (შეს. 26:24) ძმებო, დასაბამიდან ვიწროა გზა, რომლითაც მართალნი დადიან და დასაბამიდან შევიწროებული არიან მათ მიერ, რომლებსაც არ სწამთ ღმერთი ან სწამთ არასწორად. აბელი თავისი ძმის, კაენისაგან იყო შევიწროებული, ნოე და ლოტი - გარყვნილი ადამიანების მიერ, აბრაამს, ისააკს და იაკობს კი ავიწროებდნენ ურჯულოები, რომლებიც არ იცნობდნენ ღმერთს, მაგრამ ღმერთი განსაცდელში არ ტოვებს მართალს. ამას ვხედავთ ისააკის მაგალითზე: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია... ეს მრავლისმთქმელი სიტყვები მოისმინა ისააკმა. ამ სიტყვებით ის ღმერთმა გაამხნევა და წინასწარ აუწყა რაც მოელოდა. ეს სიტყვები კი ამას ნიშნავდა: აბრაამის გამო გაკურთხებ შენც და როგორც აბრაამი დავიცავი ურჯულოთა შორის, ასევე დაგიცავ შენ! და კიდევ: იყავი ჩემი ერთგული, როგორც აბრაამი, შენი მამა. და მიჰყვა ისააკი თავისი მამის კვალს და არ უღალატია ღვთისთვის. მხვნელი და მესაქონლე იყო იგი, როგორც მამამისი. და იყო ის მართალი და მდაბალი, ერიდებოდა კამათს და სიკეთეს უკეთებდა ყველას. იძულებული იყვნენ მისი მოძულეები და მდევნელები, რომ ეღიარებინათ: „ვხედავთ, რომ უფალი შენთანაა“ (დაბ. 26:28). და ღირსი გახდა ისააკი, რომ წოდებულიყო ღმერთი მის ღმერთად და როგორც ეწოდებოდა მას „ღმერთი აბრაამის“, ასევე შემდგომში ეწოდა მას „ღმერთი ისააკის“. ჰოი, უფალო, წმიდათა შორის საკვირველო, მართალთა და წმიდათა სახელებთან ერთად მოიხსენე ჩვენი სახელებიც შენს სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: თვირსო, ლევკი და კალინიკე კესარიელთა; მოწამეთა: ფილიმონ, აპოლონ, ართიანე და თეოტიქე ანტინოელთა (†286/287). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იაკობის შესახებვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ისააკის იყო ასევე ღმერთი იაკობისა - ღმერთი ერთგულთა, მორჩილთა, მოწყალეთა, მშვიდთა და მდაბალთა. ჭეშმარიტად, მშვიდი და მდაბალი შეიძლება ეწოდოს იაკობსაც, რომელმაც იხილა ღმერთი. ის საუბრობდა ღმერთთან, მან იხილა ღვთის ანგელოზები, იხილა ასევე კიბე მიწიდან ზეცამდე. მან თავისი თავმდაბლობით სძლია სიმამრს, ლაბანს და ძმას, ესავს. სიმდაბლით დაამყარა მშვიდობა ცოლებს, ლეას და რაქელს, შორის. სიმდაბლის გამო სათნო იყო იგი ფარაონისათვის. იაკობის სიმდაბლე ქრისტეს სიმდაბლის წინასახეა. „ნეტარ არიან მშვიდნი, რადგან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას“ (მთ. 5:5), – ეს სიტყვები იაკობზეც აღსრულდა. მან მემკვიდრეობით მიიღო თავისი მამების მიწა; მისი შთამომავლობა გათავისუფლდა ეგვიპტის ტყვეობიდან და დაიმკვიდრა აღთქმული მიწა; ხოლო იესო ქრისტეს, თავისი ხორციელად შთამომავლის მიერ მან დაიმკვიდრა მთელი დედამიწა – რადგან ქრისტეს ეკლესიამ მოიცვა მთელი დედამიწა. იაკობმა პირისპირ იხილა ღმერთი, იხილა ის ადამიანის სახით, მაგრამ არა როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. ეს ხილვა იყო ჭეშმარიტად განკაცებული ღვთის შესახებ წინასწარმეტყველება. და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) – გადარჩა ანუ იხსნა ყოველგვარი შიშისა და უსამართლობისაგან. და თუ იაკობი იხსნა, რომელმაც მხოლოდ აჩრდილი იხილა ღვთისა, რამდენად უფრო იოლად გვიხსნის ჩვენ, რომლებიც ვიცნობთ ღმერთს როგორც ჭეშმარიტ ადამიანს და როგორც ჭეშმარიტად განკაცებულ ღმერთს. ჰოი, უფალო, მშვიდო და მდაბალო, რომელიც ძალი და დიდება ხარ მშვიდთა და მდაბალთა, რომელმაც იხსენი იაკობი შენი აჩრდილის ხილვით, გვიხსენი ჩვენც შენი ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელთმოწამისა ელევთერი რომაელისა (†226); ღირსისა პავლე ლატრიელისა (†955). მოწამე ელეფთერი კონსტანტინეპოლელისა(305-311); ღირსი პარდოს განდეგილისა, პალესტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იოსების შესახებ„და შეატოვა (იოსებმა) სამოსი მას ხელებში და გაიქცა და გავიდა გარეთ“ (შეს. 39:12) ორი დიდი და რთული განსაცდელი შეემთხვა მართალ და უმანკო იოსებს და ორივე დაითმინა: ერთი იყო ღვიძლი ძმების მხრიდან ბოროტი შური და მეორე – სიძვის ვნება მაცდუნებელი ეგვიპტელი ქალისაგან. შურმა ის მონად გაყიდა, ხოლო სიძვის ვნებამ საპყრობილეში ჩასვა უდანაშაულო. როგორც ერთ, ისე მეორე შემთხვევაში იოსებმა ბოროტებას სიკეთით უპასუხა: მშიერ ძმებს საკვები მისცა, ხოლო შეშინებულ ფარაონს სიცოცხლე, ტახტი და ხალხი შეუნარჩუნა. ძმებმა მისი მოკვლა განიზრახეს და ღმერთმა გადაარჩინა; მრუშმა ქალმა მისი განადგურება გადაწყვიტა და ღმერთმა აქაც იხსნა. შემდეგ დიდების გვირგვინი დაადგა თავს მონასა და ტუსაღს და განუსაზღვრელი ძალაუფლება მიანიჭა. ვისი განადგურებაც ერთი დარტყმით შეეძლოთ ძმებს და ვისაც თვალის დახამხამებაში სამაგიეროს გადაუხდიდა პეტეფრეს ცოლი, ღმერთმა ის მილიონობით ადამიანის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლად და მშიერი ძმების ერთადერთ მარჩენლად აქცია. ასეთია ღვთის განუზომელი მოწყალება მართალთა მიმართ. ასე შეუძლია უფალს იხსნას და განადიდოს უბოროტო და უდანაშაულო. იოსების ხვედრის სიდიადეში ჩვენ ღვთის მოწყალების სიდიადეს ვხედავთ. ვიყოთ ღმერთთან და არაფრის შეგვეშინდეს. ვიყოთ უბოროტო და უმანკო და არ შეგვეშინდეს არც ბოროტების, არც ცილისწამების, არც საპყრობილის, არც დაცინვის, არც სიღარიბის. პირიქით, გვიხაროდეს, თუ ეს ყველაფერი შეგვემთხვევა უბოროტობისა და უდანაშაულობის გამო. გვიხაროდეს და რწმენით დაველოდოთ ღვთის სასწაულის გამოვლენას ჩვენდამი. ყოველ ავდარში ღვთის სიმართლის რისხვის მოლოდინი გვქონდეს და – სიმშვიდის.ჰოი, შეუცნობელო უფალო, რომელიც ფარულად, მაგრამ ყურადღებით აკვირდები მართალს მონობასა და საპყრობილეში და მისი შემწე ხარ თავის დროზე, შეგვეწიე ჩვენც, რომ ვიყოთ უბოროტონი და უმანკონი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა ანგეასი (†500 წ. ქრისტეს შობამდე); ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (†893/894); და მოდესტ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†633/634). სასწაულმოქმედთა. სვიმეონ ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოსეს შესახებმოსე უთვინიერესი კაცი იყო დედამიწის ზურგზე (რიცხვ. 12:3) კაცი რჩეული, საკვირველმოქმედი, უფალ იესო ქრისტეს წინასახე თავისი სასწაულებით, გამარჯვებული ეგვიპტეში, გამარჯვებული უდაბნოში, ერის წინამძღოლი - როგორ უნდა შეძლო, რომ არ გაამაყდე? მაგრამ რომ გაამაყებულიყო, ის არ იქნებოდა, ვინც იყო. ამაყდება ის, ვინც ფიქრობს, რომ ამ ქვეყნად თავისას აკეთებს და არა ღვთისას, თანაც, თავისი ძალებით და არა – ღვთის. დიდმა მოსემ კი იცოდა, რომ იგი ღვთის საქმეს აღასრულებდა და ძალა, რომლითაც იგი მოქმედებდა, ღვთისა იყო და არა მისი. ამიტომაც არ გაამაყდა არც გასაოცარი სასწაულებით, რომლებიც აღასრულა, არც დიდი გამარჯვებებით, რომლებიც მოიპოვა და არც ბრძნული წესებითა და კანონებით, რომლებიც ერს მისცა. „ჩემი ძალი და დიდება უფალია“ (გამოსვლ. 15:2), - თქვა მოსემ. უდაბნოში მთელ ისრაელიანთა შორის არავინ გრძნობდა საკუთარ უძლურებას ისე ძლიერ, როგორც ის, უდიდესი მათ შორის. ყოველ საქმეში, ყოველ ადგილას, ყოველ წამს მხოლოდ ღვთისაგან მოელოდა შემწეობას. როგორ მოვიქცე? - ეკითხებოდა იგი ღმერთს ცრემლით და განუწყვეტლივ მოელოდა ღვთის პასუხსა და ღვთის ძალას. იგი ყველაზე მდაბალი იყო დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანთა შორის, რადგან ყველას საკუთარი თავის იმედი ჰქონდა სულ მცირედში მაინც და რაღაცას მაინც იღებდნენ თავიანთ თავზე, ის კი – არასდროს. იგი მთლიანად მოცული იყო ღმერთით და მას ემორჩილებოდა. თუ ერის გამოკვება და დამწყურვალება იყო საჭირო, ღმერთს მიმართავდა; თუ მტერთან იყო ბრძოლა საჭირო, ცისკენ აღაპყრობდა ხელებს; თუკი ხალხის მღელვარების დაცხრობა იყო საჭირო, ღვთის წინაშე ღაღადებდა. მდაბალზე მდაბალი იყო მოსე! და ღმერთმაც განსაკუთრებული დიდებით დააჯილდოვა თავისი ერთგული მსახური – ღირსი გახადა იგი, ილია წინასწარმეტყველთან ერთად, თაბორის მთაზე გამოჩენილიყო უფლის გვერდით. ჰოი, მდაბალთა ღმერთო და მწყემსო კეთილო, მოსესა და მოციქულთა მსგავსად, მოგვმადლე ჩვენც სიმდაბლე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მასაილისა (†600 წ. ქრისტეს შობამდე); დიონისა ეგინელი მთავარეპ. სასწაულმოქმედისა (†1624). ნეტარი ამბაკუმ დიაკონისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისუ ნავეს ძის შესახებარ გადაუხვიო მისგან (რჯულისგან) არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ, რომ ყველგან წარმატებით იარო... ნუ შედრკები და ნუ შეშინდები, რადგან შენთან იქნება უფალი, შენი ღმერთი, სადაც კი წახვალ (ისუ. 1:7; 9). ისუ ნავეს ძე ყველაფერში ბოლომდე მორჩილი იყო ღვთისა, არც მარჯვნივ უხვევდა ღვთის რჯულიდან და არც მარცხნივ. უდიდესი საფრთხეებისა და განსაცდელების მიუხედავად, უცნობი ქვეყნის გავლით, მტრის მჭიდრო რიგებს შორის მიჰყავდა ებრაელი ერი, მაგრამ არ შედრკა და არ შეშინდა. მას ღვთის იარაღად მიაჩნდა თავი, ბრძოლა კი – ღვთის ბრძოლად. როგორც ერთგული ჯარისკაცი ასრულებს უსიტყვოდ მხედართმთავრის ბრძანებებს, ასევე უსმენდა და ასრულებდა ისუ ცოცხალი ღვთის ნებას. იგი თავის თავს არ მიაწერდა არანაირ სათნოებას, არც ძალას ან ქმედებას, არამედ – მხოლოდ ღმერთს; ის არც ჯარის, არც იარაღისა და არც თავისი სიბრძნის იმედად არ იყო, არამედ მხოლოდ ყოვლისშემძლე და ყოვლადბრძენ ღმერთს იყო მინდობილი. ხედავთ, ძმებო, როგორ ადამიანებთან იმყოფება ღმერთი! ო, ნეტავ, ქრისტიან მმართველებსა და მხედართმთავრებს დაენახათ და ესწავლათ ისუსგან, ღვთის ამ ერთგული მსახურისგან, როგორ უნდა ემსახურო ღმერთს! ო, ნეტავ, ყველას გაეცნობიერებინა, რომ ყველაზე კარგად მაშინ ემსახურები ერს, როდესაც ემსახურები ღმერთს და შეუძლებელია ემსახურო ერს, თუ არ ემსახურები ღმერთს! უფალმა შეასრულა თავისი დაპირება და ცხოვრების ბოლომდე არ განშორებია ისუ ნავეს ძეს. და რომ ღმერთი მასთან იყო, ამას ადასტურებს ის დიდი და საშინელი სასწაულები, რომელთაც თავად ღმერთი აღასრულებდა თავისი ერთგული მსახურის მიერ. შუაზე გააპო ღმერთმა იორდანე და ებრაელმა ერმა ხიდის გარეშე, მშრალად გადალახა მდინარე; საყვირის ხმაზე ღმერთმა დააქცია იერუსალიმის კედლები; ღმერთმა აუხილა თვალები ისუს და დაინახა მან მთავარანგელოზი, რომელსაც მახვილი ეპყრა ხელთ; ღმერთმა ჩაუგდო ხელში ძლიერი მტრები ისრაელიანებს; ღმერთმა შეაჩერა მზე გაბაონის თავზე და მთვარე – აიალონის ველზე. ჭეშმარიტად, არასოდეს და არსად დაუტოვებია ღმერთს თავისი ერთგული მსახური ისუ, რადგან არც ისუს დაუტოვებია ღვთის რომელიმე მცნება შეუსრულებელი. და როდესაც დაბერდა ისუ, ცოცხალი ღვთის ეს მოწმე და მაცხოვრის წინასახე, თავის ხალხს იმასვე ასწავლიდა, რასაც ღმერთი ასწავლიდა მას დასაწყისში: „არ გადაუხვიოთ არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ.... არამედ უფალს, თქვენს ღმერთს მიეწებეთ“ (ისუ ნავ. 23:6;8).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, რომელმაც საკვირველი სასწაულები აღასრულე შენი ერთგული მსახურის, ისუ ნავეს ძის მიერ, განგვამტკიცე და გაგვაძლიერე, რომ არც მარჯვნივ გადავუხვიოთ და არც მარცხნივ, რათა გადიდოთ შენ და გვაცხოვნო ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა (†287). მოდესტ, იერუსალიმელი პატრიარქისა(633-634); ღირსი ფლოროს, ამიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მიქაელ აღმსარებლისა(845). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება რუთის შესახებშენი ხალხი ჩემი ხალხია, შენი ღმერთი ჩემი ღმერთია... ასე და ასე მიყოს უფალმა და უარესიც, თუ რამემ გაგვყაროს, სიკვდილის მეტმა (რუთ. 1:16 -17) საკვირველია ეს სიტყვები, როდესაც მათ ძე ეუბნება მამას, ან ასული – დედას, ან ცოლი – ქმარს, მაგრამ სამგზის საკვირველია, როდესაც ამ სიტყვებს რძალი ეუბნება დედამთილს. აი, სწორედ ეს სიტყვები უთხრა ნეტარმა რუთმა ნოომინს, მწუხარებაში მყოფ თავის დედამთილს. როდესაც ნოომინის ორი ვაჟი დაიხოცა მოაბის მიწაზე (სადაც ბეთლემიდან იყვნენ გადასული საცხოვრებლად), მოხუცებულმა დედამ სამშობლოში დაბრუნება გადაწყვიტა, რათა იქ დამარხულიყო. ნოომინმა, კეთილშობილმა თავის ტკივილებში, ახალგაზრდა რძლებს თავიანთ სამშობლოში დარჩენა და მეორედ გათხოვება ურჩია. ურიფა დარჩა და რუთმა კი უთხრა, რომ სიკვდილის მეტი ვერაფერი დააშორებდა მათ. აი, მშვენიერი მაგალითი იმისა, თუ როგორ სათუთად შეიძლება უყვარდეს დედამთილს რძლები და ასევე, როგორ შეიძლება რძალი მთელი გულით ერთგული იყოს თავისი დედამთილის. მაგრამ ბეთლემში ვინმეს უნდა ერჩინა ეს ორი სული. და ვინ არჩენდა მათ, თუ არა ღმერთი და რუთის შრომისმოყვარე ხელები! „წავალ ყანებში და თავთავებს ავკრეფ იმათ ნამკალში, ვის თვალშიც მადლს ვიპოვნი“, – უთხრა რძალმა დედამთილს. „წადი, შვილო“. – უპასუხა ნოომინმა. უცხო ქვეყანაში, უცხო მომკელებთან მოუწია თაველის დაკრეფა რუთს. ეს არა მხოლოდ შრომა იყო, არამედ სირცხვილიც, მაგრამ რუთმა, მოხუცი დედამთილის სიყვარულის გამო, თავს იდო ამგვარი შრომაცა და სირცხვილიც. და დაინახა ყოვლისმხედველმა ღმერთმა ეს ორი ერთმანეთის მოსიყვარულე სული და გაიხარა ფრიად, გაიხარა და დააჯილდოვა და განადიდა ისინი იმგვარად, როგორც აჯილდოებს და განადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებს: ღვთის განგებით, რუთი თავთავის შესაგროვებლად მდიდარი ბოოზის ყანაში აღმოჩნდა. ბოოზმა შენიშნა რუთი და ნოომინისგან მისი ცოლად მოყვანის უფლება ითხოვა. ამ ქორწინებიდან იშვა იობედი, იესეს მამა და პაპა დავით მეფსალმუნისა და დიდი მეფის, რომლის შტოდანაც იშვა შემდგომ მრავალი მეფე და თვით მეფეთ მეფე, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.ჰოი, ყოვლისმხედველო და სახიერო უფალო, საკვირველია შენი განგებულება მართალთა და მოწყალეთა მიმართ. გვიწინამძღვრე და შეგვიწყალე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს მამათა: გიორგი მწერლისა და ძმისა მისისა საბასი, ხახულელთა (XI); ბონიფანტე რომაელისა (†290). მოწამეთა: ელია, პროვოს და და არეოს ეგვიპტელთა(308); მოწამეთა:პოლიევქტოს და ტიმოთე დიაკონისა; ბონოფანტე მოწყალისა, ფერენტიელი ეპისკოპოსისა, გრიგენტი ეთიოპიელი ეპისკოპოსისა (552); მართალი აგლაიდა რომაელისა და მოწამეთა ევტუქსი და თესალონიკე და მათი 200 მამათა და 70 დედათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამოელის შესახებამ ყმაწვილის გამო ვევედრებოდი და, აჰა, ამისრულა უფალმა სათხოვარი, რასაც ვთხოვდი. ამიტომაც უფლისათვის მიმიბარებია იგი. ვიდრე ცოცხალია, უფლისთვის იქნება მიბარებული (1მეფ. 1: 27–28)ღვთისაგან გამოთხოვილი და ღვთისათვის შეწირული იყო სამოელი, წინასწარმეტყველი და წინამძღოლი ისრაელიანთა. ნეტარი ანა, მისი უშვილო დედა, ცრემლითა და შესაწირავით ითხოვდა შვილს ღვთისაგან. შემდგომ კი ეს ნანატრი შვილი, თავისი ყველაზე დიდი სიკეთე, ბავშვობიდანვე უფალს უძღვნა სამსახურებლად. ბრძენი დედა შვილს ღვთის შვილად მიიჩნევდა და არა თავის საკუთრებად. შვილები ღვთისა არიან, როცა ღმერთი იძლევა მათ და მაშინაც, როცა ღმერთს მიჰყავს ისინი, მაგრამ ყველაზე მეტად არიან ისინი ღვთისა, როდესაც ღმერთს თავად დედა უძღვნის შვილს.საჩუქარი უკან უბრუნდება ღმერთს, როგორც საპასუხო საჩუქარი, რადგან ჩვენ ჩვენი არაფერი გაგვაჩნია, ღმერთს რომ მივცეთ და მხოლოდ იმას ვწირავთ, რასაც მისგან ვიღებთ... და ცხოვრობდა ყრმა სამოელი უფლის სახლში მღვდელ ელის გარყვნილ შვილებთან ერთად, თუმც თავად ის არ გარყვნილა. არ ისურვა უფალმა, რომ ცოდვილ ბერიკაცებს გამოცხადებოდა და ამ უმანკო ბავშვს გამოეცხადა... რადგან სამოელი ღვთის ნებას აღასრულებდა და არასდროს უშვებდა, რომ ღვთის თუნდაც ერთი სიტყვა დარჩენილიყო შეუსრულებელი (1მეფ. 3:19).და იყო სამოელი ისრაელიანთა ერის მსაჯული სიყრმიდან სიბერემდე, არასდროს არაფერი გაუკეთებია ცუდი არც ადამიანებისთვის და არც ღვთისთვის. და მისცა მას ღმერთმა ძალა და წინასწარმეტყველებდა სამოელი და იქმოდა სასწაულებს; ღვთისა და თავისი ხალხის ყველა მტერი დაამარცხა მან და აკურთხა ორი მეფე – საული და დავითი. და როდესაც დაბერდა, შეკრიბა ხალხი და ჰკითხა, ოდესმე ვინმეზე თუ ეძალადა ან თუ ვინმესთვის წაერთმია რამე. ხალხმა ერთხმად უპასუხა: არც შეგივიწროებივართ და არც დაგიჩაგრივართ, არც ვინმესაგან რამე აგიღია (1მეფ. 12:4). აი, ასეთი ადამიანი იყო ეს ღვთის საჩუქარი, რომელიც ღმერთსვე შესწირეს საპასუხო ძღვნად და რომელიც იზრდებოდა ღვთის კურთხევითა და დედის კურთხევით. დაე, გულისხმაყონ დედებმა ნეტარი ანას მაგალითი; დაე, მიბაძონ მსაჯულებმა და ხალხთა წინამძღოლებმა მართალი სამოელის ცხოვრების წესს.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადსახიერო უფალო, გამოაცოცხლე ჩვენი სულები, რათა ვიხილოთ შენი სიწმიდე და სახიერება და მოვინანიოთ ჩვენ მიერ ჩადენილი ბოროტი საქმეები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (†107); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (†1908). ფილოგონ, ანტიოქიელი პატრიარქისა(33). დანიელ II, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(138). მოწამე იოანე თასოელისა(165). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის შესახებუთხრა დავითმა ნათანს: შევცოდე უფალს. უთხრა ნათანმა დავითს: უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები; ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით (2მეფ. 12: 13; ფს.41:4)შესცოდა დავით მეფემ, მაგრამ მოინანია და მიუტევა ღმერთმა. დიდი იყო მეფის ცოდვა, მაგრამ უფრო დიდი იყო მისი სინანული. ის დამნაშავე იყო ღვთის წინაშე ორი მძიმე ცოდვის – მკვლელობისა და მრუშობის გამო, მაგრამ როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა, ნათანმა ამხილა იგი, დავითმა გულისტკივილით წამოიძახა: ვცოდე უფლის წინაშე! მან აღიარა ცოდვა და მწარედ შეინანა.გულშემუსვრილი ლოცულობდა დავითი ღვთის წინაშე, ტიროდა, მარხულობდა, მიწაზე იწვა და მორჩილად იტანდა მძიმე განსაცდელებს, რომელთაც ღმერთი მისი ცოდვის გამო უშვებდა მასზე, მის სახლეულსა და მის ხალხზე. თავის სინანულის გამომხატველ ფსალმუნებში მეფე ამბობს: მატლი ვარ და არა კაცი (ფს. 21:7); „ჩემი ოხვრის ხმისაგან შეახმა ხორცი ჩემს ძვლებს“ (ფს. 101: 6); „გამიქრა ძილი“ (ფს. 101: 7); „ნაცარს პურივით ვჭამდი და სასმელს ცრემლით ვაზავებდი“ (ფს. 101: 9); „მუხლები დამიუძლურდა მარხვისაგან“ (ფს. 108: 24). აი, ჭეშმარიტი სინანული! აი, ჭეშმარიტად მონანული! იგი არ ჩაეფლო ცოდვაში და არც სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, არამედ განუწყვეტლივ ინანიებდა ღვთის მოწყალების იმედით, და მონანულთა მოყვარულმა ღმერთმა შეიწყალა ეს სამაგალითო მონანული, მიუტევა მას შეცოდებები, განადიდა ისრაელის ყველა მეფეზე მეტად და მისცა უდიდესი მადლი, რათა წარმოეთქვა ყველაზე მშვენიერი სინანულის საგალობლები და წინასწარ ეუწყებინა მისი ტომიდან მაცხოვრის სამყაროში მოსვლის შესახებ. ხედავთ, ძმებო, ღვთის საოცარ მოწყალებას მონანულთა მიმართ!ღვთისთვის იმდენად მოსაწონია დავითის სინანული, რომ არ შერცხვა კაცობრივი სხეული მიეღო მისი თესლიდან. წყალობა მათ, ვინც არ ჩაეფლო ცოდვაში და ვინც არ ჩავარდა სასოწარკვეთილებაში ცოდვის გამო. სინანული იხსნის მას როგორც ერთი, ისე მეორე ბოროტებისაგან. მოწყალეო უფალო, დაარბილე ჩვენი გულები სინანულის ცრემლებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მრავალვნებულისა ანტონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1811/1827); ღირსი მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (†1035); მოწამისა იულიანა ნიკომიდიელისა (†301). და მისთ. მამათა 500 და 130 დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა(304); მოწამე თემისტოკლესი(250); პეტრე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ილია წინასწარმეტყველის შესახებვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში ცვარი და წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით (3 მეფ. 17:1)საშინლად ჟღერს ეს სიტყვები ყოველი მოკვდავის ყურისთვის, რადგან ისინი წარმოთქვა ჩვენმა მსგავსმა ადამიანმა (იაკ. 5:17). ძმებო, გიკვირთ როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს ცა ჩაკეტოს და წვიმა გააჩეროს? მაგრამ ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ის როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს, რომ გახსნას ცა და დაუშვას წვიმა გამომშრალ მიწაზე? ჩვენ ვიცით, რომ ადამიანების ლოცვით ღმერთი ახლაც ხსნის ცას და იძლევა წვიმას. ყველაფერი, რასაც რწმენით ითხოვთ ლოცვისას, მოგეცემათ (მთ. 21:22), - ბრძანა ჩვენმა მაცხოვარმა.როგორც მოსე აღასრულებდა ცოცხალი რწმენითა და ლოცვით უდიდეს სასწაულებს ეგვიპტესა და უდაბნოში, როგორც ისუ ნავეს ძემ შეაჩერა მზის მოძრაობა, ასევე ხსნიდა და კეტავდა ცას წინასწარმეტყველი ილია, რწმენითა და ლოცვით ჩამოჰქონდა ცეცხლი ციდან და იქმოდა დიდსა და საშინელ სასწაულებს. ღმერთმა მისცა მას ამგვარი სასწაულების აღსრულების ძალა, რადგან ილია მოშურნეობდა ღვთის, და არა საკუთარი თავის, სადიდებლად: „უფლის, ცაბაოთ ღმერთის შურმა შემიპყრო“ (3 მეფ. 19:14).არაფერს საკუთარი თავისთვის არ ცდილობდა ეს ღვთის კაცი, არამედ მხოლოდ ღვთისთვის. ღმერთი იყო მისთვის ყველაფერი: მთელი დიდება, მთელი ძალა, მთელი სიმდიდრე. ამიტომაც დაასაჩუქრა იგი ღმერთმა უკვდავი დიდებით, საშინელი ძალითა და უხრწნელი საუნჯით, რომელსაც ჩირჩილი ვერ აფუჭებს; ამიტომაც არ დაუშვა ღმერთმა, რომ მომკვდარიყო ილია, არამედ, ენუქის მსგავსად, ცად აღიტაცა იგი. წინასწარმეტყველი ილია წმიდა იყო, როგორც დილის ცვარი, უბიწო სულით, როგორც ჩვილი, სპეტაკი სხეულით, სუფთა გულით და უმანკო გონებით, როგორც ღვთის ანგელოზი. სწორედ ამიტომ იყო იგი ღვთის ჭურჭელი, სწორედ ამიტომ იქმოდა და ახლაც იქმს იგი სასწაულებს.ჰოი, ცოცხალო უფალო, ღმერთო ილია წინასწარმეტყველისაო, რომელმაც ნათლობის გზით გვიშვილე შენი წმიდა მადლით, აღანთე ჩვენშიც შენი წმიდა წინასწარმეტყველის რწმენა და მოშურნეობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობის წინა და წმიდათა მამათა კვირიაკე. დიდმოწამისა ანასტასიასი, მწამლველობითა მხსნელისა, რომაელისა, ილირიელისა (†304). ქრისოგონი, თეოდოტია, ებოდი, ევტიქიანესი და სხვ.(304). კარის გახსნა ღვთის დიდებული ეკლესიისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მომთმენი იობის შესახებუფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი (იობ. 1:21)ძმებო, დაე, ნურაფრის ნუ შეეშინდება მართალს - ყველაფერი კარგად იქნება! მთელი წმიდა წერილი გვიჩვენებს, რომ ღმერთი არ გაწირავს მართალს. იობის მაგალითი ნათლად ადასტურებს ამას. იობს შვიდი ვაჟი და სამი ასული ჰყავდა, ჰქონდა სიმდიდრე და პატივს სცემდნენ, ჰყავდა მეგობრები და ეს ყველაფერი ერთ დღეში დაკარგა, მაგრამ მან არ დაიწყო ღვთის ყვედრება, მიწაზე დაემხო, თაყვანი სცა უფალს და თქვა: „შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ“. იობმა დაკარგა ჯანმრთელობაც - უკანასკნელი რამ, რაც გააჩნდა და მთელი სხეული ჭრილობებითა და ჩირქით დაეფარა. იჯდა იობი ნაცარში და ადიდებდა ღმერთს, ცოლი კი უკიჟინებდა, რომ უარეყო ღმერთი. მაშინ უთხრა მას მართალმა იობმა: „სიკეთეს კარგად ვიტანთ უფლისაგან, ავის ატანა კი აღარ გვინდა!“ (იობ. 2:10). მეგობრებიც აყვედრიდნენ, რომ ცოდვილი იყო და თავიანთი გონებითა და სიმართლით ქედმაღლობდნენ მის წინაშე, მაგრამ იობი სიმდაბლით ლოცულობდა და მოთმინებით იტანდა თავის ჭრილობებსა და უბედურებას.ხშირად ახლაც ხდება ისე, როგორც მაშინ: თუ რაიმე უბედურება დაგვატყდება თავს, ჩვენი მეზობლებიც ისევე იქცევიან, თითქოს უფრო ჭკვიანები და მართლები იყვნენ... მაგრამ ყოვლადბრძენმა ღმერთმა ყველა ეს უბედურება იმისათვის დაუშვა იობზე, რომ გამოეცადა არა მხოლოდ თავისი მსახური, არამედ მისი სახლეულიცა და მეგობრებიც. და როცა ყველამ გამოავლინა თავისი თავი, თუ ვინ როგორი იყო, როცა ყველამ გაიარა გამოცდა ღვთის წიანაშე, მაშინ ღმერთმა, თავისი ყოვლისშემძლე მარჯვენით, ჯანმრთელობა დაუბრუნა იობს, სიმდიდრე – იმაზე ორჯერ მეტი, ვიდრე წაართვა და კვლავ შესძინა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, ნათელი სულიერი ხედვაც აქვს, ძმებო, რათა ღვთის ხელი დაინახოს როგორც თავის კეთილდღეობაში, ასევე განსაცდელებში. ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, მას განსაცდელების დათმენის დიდი უნარიც აქვს: როდესაც აძლევს ღმერთი, იგი მადლობს და როდესაც ართმევს ღმერთი, იგი აკურთხებს: „კურთხეულია უფლის სახელი“. უფალო, მრავალტანჯული და მრავლისმომთმენი იობის ღმერთო, გვასწავლე ჩვენც, რომ განსაცდელების დროს ვაკურთხოთ შენი ყოვლადწმიდა სახელი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრეტელ 10-თა მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპორისა, გელასისა, ევნიკიანესი, ზოტიკესი, პომპისა, აგათოპუსესი, ბასილიდისა და ევარესტისა (†III). ღირსი ნიფონტ. კვიპრ. ეპისკოპოსისა(IV); ღირსმოწამე რომანოზ ათონელისა(XVII); სატფურება დიდისა ეკლესიისა სოფიაწმიდისა კონსტანტინოპოლს(563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დანიელ წინასწარმეტყველის შესახებხოლო ის ლოდი, კერპი რომ შემუსრა, ვეებერთელა მთად იქცა და მთელი დედამიწა დაიკავა (დან. 2:35)ძმებო, ტანჯვა ადამიანის ხასიათს ასუსტებს, ხოლო განცხრომა კიდევ უფრო მეტად აუძლურებს. დანიელის, ღვთის კაცის, დაუძლურება კი ვერც ტანჯვამ შეძლო და ვერც განცხრომამ. ის იგივე დარჩა ორივე შემთხვევაში; ორივე შემთხვევაში იგი თანაბრად იყო ცოცხალი ღვთის მაცნე და ღვთის საიდუმლოებათა შორსმჭვრეტელი წინასწარმეტყველი. იგი ცხოვრობდა სამეფო ფუფუნებაში, შემდეგ – ლომთან ერთად ხაროში და არცერთ შემთხვევაში არ შეცვლილა. სამეფო ფუფუნებაში მყოფი დანიელი მარხულობდა, ლომთან ერთად ხაროში მყოფი კი – მშიერი არ იყო. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თავისი ერთგული მსახური წინასწარმეტყველების განსაკუთრებული ნიჭით დააჯილდოვა. მისი წინაწარმეტყველების მთავარი თემა უფალი ქრისტე იყო. მან თქვა, რომ მოვა ქრისტე და განაქარვებს კერპთაყვანისცმემლობას მთელ ქვეყანაზე, რომ ქრისტე მთელ ქვეყნიერებას აღავსებს, რაც სხვას არასდროს უქნია ხორცში მყოფს; რომ იგი ისაა, ვისაც მიეცემა ძალი და დიდება და მეუფება, რათა ემსახუროს მას ყველა ხალხი, ტომი და ერი. დიდმა წინასწარმეტყველმა დანიელმა ზუსტად იწინასწარმეტყველა დროც, თუ როდის მოვიდოდა ამქვეყნად უფალი იესო ქრისტე. და როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, ქრისტიანებს, დანიელის წინაშე! ჩვენ ყველა წინასწარმეტყველებასაღსრულებულს ვხედავთ ქრისტესთან დაკავშირებით, მაგრამ მაინც სუსტნი ვართ რწმენასა და ქრისტეს სიყვარულში, დანიელისთვის კი არ იყო გაცხადებული ის ყვეალფერი, რაც ჩვენთვის, მონათლულთათვის, არის ცხადი, მაგრამ მას ერთხელაც არ უღალატია ღვთისთვის.უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო დანიელ წინასწარმეტყველისაო, გაგვაძლიერე, მოგვმადლე სინანული და შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსქალწულმოწამისა ევგენია რომაელისა (†III). და მასთან მოწამეთა- მამათა ფილიპესი,პროტი, იაკინთე და კლავდიასი(III), ღირსი ნიკოლოზ მონაზვნისა(IX); მოწამე ბასილა, რომში წამებულისა(180-192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალი იოსების შესახებხოლო იოსები... მართალი იყო... და მოიქცა ისე, როგორც უბრძანა მას უფლის ანგელოზმა (მთ. 1:19; 24) ღვთისა უფრო მეტად უნდა გვეშინოდეს, ვიდრე ადამიანების და ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვუსმინოთ, ვიდრე ადამიანებს. ეს არის ცხოვრების წესი მართალი იოსებისა, რომელიც წმიდა ქალწულ მარიამის ნათესავი და მფარველი იყო. იგი ცხოვრობდა კანონისა და მადლის გზაგასაყარზე და კანონის ერთგული იყო მანამ, სანამ ღვთის მადლი გამოჩნდებოდა; და როდესაც გამოჩნდა ახალი მადლი ღვთისა, იგი მადლის ერთგული გახდა. კანონის მორჩილს სურდა გაეშვა წმიდა ქალწული, როდესაც მის წმიდა სხეულში ჩაისახა სამყაროს მაცხოვარი, მაგრამ ღვთის ანგელოზმა აუწყა, რომ ქალწულმა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან და მაშინ იოსებმა უარი თქვა თავის განზრახვაზე, აღარ გაუშვა იგი და ისე მოიქცა, როგორც ღვთის ანგელოზმა უბრძანა. თავისით არაფერს წყვეტდა იოსები, ღვთის ნების მორჩილი იყო და ამიტომაც დიდებით შემოსა უფალმა როგორც მიწაზე, ასევე ზეცაში. ჩუმად და ფარულად ემსახურა იგი ღმერთს, ხოლო ღმერთმა ცხადად განადიდა და ცათა სასუფევლის ღირსი გახადა არა მხოლოდ ის, არამედ მისი ძეებიცა და ასულებიც. რომელი მამა ისურვებდა უფრო მეტს, ვიდრე იმას, რომ მისი შვილი ქრისტეს მოციქული ყოფილიყო?! ხოლო იოსების ორი შვილი ქრისტეს მოციქული იყო. ასე ადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებსა და მორჩილებს. ჰოი, ყოვლად დიდებულო უფალო, მართალი იოსების ღმერთო, შეგვეწიე ჩვენც, ცოდვილებს, რომ გვიყვარდეს შენი სიმართლე და მხოლოდ შენი შიში გვქონდეს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორციელად შობაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უფლის, ღვთის ძის, შობის შესახებგამოვედი მამისაგან და მოვედი ამ სოფლად (იოან. 16:28) ძმებო, ძე ღვთისა, ერთარსი მამისა, საუკუნეთა უწინარეს მამისაგან შობილი უდედოდ, დროში დედისაგან იშვა უმამოდ. პირველი შობა ყოვლადწმიდა სამების მიუწვდომელი საიდუმლოებაა მარადისობაში, მეორე შობა კი - ღვთის ყოვლადძლიერებისა და კაცთმოყვარეობის მიუწვდომელი საიდუმლო დროში. უაღმატებულესი საიდუმლოება დროში შეესაბამება უაღმატებულეს საიდუმლოებას მარადისობაში. ამ უდიდესი საიდუმლოს გონების უმცირესი სინათლით წვდომა შეუძლებელია, ძმებო, ამიტომ დავკმაყოფილდეთ იმის ცოდნით, რომ ჩვენი ხსნა არ მოდის არც ადამინისგან და არც მიწიდან, არამედ ღვთიური უხილავი სამყაროს უაღმატებულესი სიმაღლეებიდან. ასეთია ღვთის მოწყალება და ასეთია ადამიანის ღირსება, რომ თავად ძე ღმერთი გარდამოხდა მარადისობიდან დროში, ზეციდან მიწაზე, დიდების ტახტიდან მწყემსთა გამოქვაბულში - რათა ეხსნა ადამიანები, ცოდვებისაგან განეწმინდა და დაებრუნებინა სამოთხეში. იშვა იგი მამისაგან, რომელთანაც ყველაფერი გააჩნდა და მოვიდა ამქვეყნად, რომელსაც მისთვის არაფრის მიცემა არ შეეძლო. გამოქვაბულში იშვა უფალი, რათა ეჩვენებინა, რომ მთელი სამყარო ის ბნელი გამოქვაბულია, რომლის განათებაც მხოლოდ მას შეეძლო. ბეთლემში იშვა უფალი (ხოლო ბეთლემი „პურის სახლს“ ნიშნავს) - რათა ეჩვენებინა, რომ მხოლოდ ის არის „ცხოვრების პური“ ღირსეულთათვის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მარადიულო ძეო ცოცხალი ღვთისა და ძეო ქალწულ მარიამისა, გვაკურთხე ჩვენ და და აღგვავსე შენით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. მღვდელმოწამისა და აღმსარებელისა ეფთვიმი სარდიელი ეპისკოპოსისა (†840). ღირსი კონსტანტინე სინადელისა(VIII); ღირსი ევარესტ სტუდიელისა(825); ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა უთხრა მარიამმა: აჰა, მხევალი უფლისა (ლუკ. 1:38)აი, ძმებო, ჭეშმარიტად მხევალი უფლისა! თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც საკუთარ ნებაზე წინ თავისი ბატონის ნებას აყენებს, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული პირველია უფლის მხევალთა შორის; თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც განუწყვეტლივ მთელი გულმოდგინებით შესცქერის თავის ბატონს, მაშინ წმიდა ქალწული ისევ პირველია უფლის მხევალთა შორის; და თუ ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც მორჩილად და უსიტყვოდ ითმენს ყველა გულისტკივილსა და სიმძიმეს, რადგან ჯილდოს ელის ბატონისაგან, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ და ისევ პირველი და ყველაზე აღმატებულია უფლის მხევალთა შორის. ყოვლადწმიდა მარიამისათვის მნიშვნელოვანი იყო არა ის, რომ მოსწონებოდა წუთისოფელს, არამედ ის, რომ მოსწონებოდა ღმერთს; მისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო არა ის, როგორ ემართლებინა თავი სამყაროს წინაშე, არამედ მხოლოდ ის, თუ როგორ გამართლდებოდა ღვთის წინაშე. წმიდა ქალწულს – თვით მორჩილებას, ყურადღებასა და სიმდაბლეს – სრული უფლება ჰქონდა ამგვარად ეპასუხა ღვთის ანგელოზისათვის: „აჰა, მხევალი უფლისა!“ უმაღლესი სრულყოფილება და უდიდესი პატივი, რომელსაც შეიძლება მიაღწიოს ქალმა დედამიწაზე - ეს არის იყოს უფლის მხევალი. ეს სრულყოფილება და ეს პატივი ევამ ადვილად დაკარგა სამოთხეში, ღვთისმშობელმა მარიამმა კი სამოთხის გარეთ მოიპოვა უდიდესი შრომის წყალობით. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით, უფალო იესო ქრისტე, შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწული მარიამის შესახებადიდებს სული ჩემი უფალსა (ლუკ. 1:46)ძმებო, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ჩაწერილი სახარებაში და ყველა მათგანი ღვთის დიდებას უკავშირდება. წმიდა ქალწული მდუმარე იყო ადამიანებთან, მაგრამ მისი სული გამუდმებით ესაუბრებოდა ღმერთს. განუწყვეტლივ, ყოველ დღე და ყოველ წამს, პოულობდა წმიდა მარიამი მიზეზს ედიდებინა ღმერთი. ოჰ, რამდენი შესანიშნავი წიგნი დაიწერებოდა, რომ გვცოდნოდა და ჩაწერა შეგვძლებოდა, თუ როგორ აქებდა და ადიდებდა იგი მთელი ცხოვრება უფალს! მაგრამ იმ ერთადერთი სადიდებლის მიხედვითაც კი, რომელიც მარიამმა წარმოთქვა ელისაბედის, თავისი ნათესავის, წინაშე (რომელიც დედა იყო დიდი წიანსაწრმეტყველის, იოანე ნათლისმცემლისა), ყოველ ქრისტიანს შეუძლია შეაფასოს, თუ რაოდენ კეთილსურნელოვანი და ღვთივსათნო ყვავილი იყო მისი წმიდა სული. ეს მხოლოდ ერთი საოცარი საგალობელია ღვთისმშობლის სულისა, რომელმაც სახარების საშუალებით მოაღწია ჩვენამდე, მაგრამ ასეთი საგალობლები მრავლად იყო ყოვლადწმიდა ქალწულის ცხოვრებაში. მან ბევრად ადრე, ვიდრე სახარებას მოისმენდა თავისი ძის ბაგეებიდან, უკვე იცოდა როგორ ესაუბრა და როგორ ედიდებინა ღმერთი. ეს ცოდნა მას სულიწმიდის მიერ ჰქონდა, რომლის მადლიც, როგორც წმიდა წყალი წმიდა ჭურჭელში, განუწყვეტლივ გადმოდიოდა მასზე. იგი თავისი სულის საგალობლებით მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ადიდებდა ღმერთს, ამიტომ ღმერთმაც განადიდა ის ქერუბიმებსა და სერაფიმებზე მეტად. და ჩვენც, ცოდვილებს, ასევე განგვადიდებს უფალი თავის სასუფეველში, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ ჩვენი ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ვადიდოთ ღმერთი საქმით, სიტყვით, ზრახვითა და ლოცვით.ჰოი, ყოვლად წმიდაო და კურთხეულო ღვთისმშობელო, დაგვიცავი ჩვენ შენი წმიდა ლოცვით. ქება და დიდება შენ და შენს ძეს, უფალ იესო ქრისტეს, უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა 20 000-თა, ნიკომიდიის ეკლესიაში დამწვართა და სხვათა (†302); ეკლესიის გარეთ ვნებულთა: გლიკერი ხუცი, ზენონ, თეოფილე დიაკონი, დოროთე,მარდონი, მიგდონი დიაკონი, ინდისე, გორგონი, პეტრე, ექვთიმე, აგათია, დომნა, თეოფილე და სხვა.(302).მოციქულ 70-თაგანი ნიკანორისა(34).ღირსისა სიმონ მირონმდინარისა, სიმონოპეტრას მონასტრის ქტიტორისა (†1257). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებუთხრა მისმა დედამ მსახურებს: რასაც [იგი] გეტყვით თქვენ, გააკეთეთ (იოან. 2:5)აი, რა უნდა უხაროდეს ყველა მორწმუნეს: ის, ვინც ყველაზე ახლოს არის ქრისტე მაცხოვართან ზეცაში, როგორც იყო ეს დედამიწაზე, ზრუნავს მორწმუნეთათვის, ეცხადება მათ, ეხმარება და რჩევას აძლევს: „ყველაფერი, რასაც გეტყვით თქვენ ჩემი ძე და ღმერთი, აღასრულეთ“. ასეთი რჩევა მისცა მან მსახურებს ნადიმის დროს კანაში, მსახურებმა დაუჯერეს და სასწაული იხილეს. სახარებაში ჩაწერილი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიერ წარმოთქმული ეს რამდენიმე სიტყვა ძვირფასი შეგონებაა ჩვენთვის, კერძოდ, ესაა სახარებისეული ერთადერთი სწავლება, რომელიც ღვთისმშობელმა მისცა ადამიანებს წუთისოფელში ცხოვრების განმავლობაში. „რასაც იგი გეტყვით, გააკეთეთ!“ თითქოს ამით სურდა ეთქვა: „მან ყველაფერი იცის. მას ყველაფერი ძალუძს. მას ყველანი უყვარხართ. ამიტომ სხვაგან ნუ დაიწყებთ ცქერას, არამედ მას უსმინეთ და მას დაუჯერეთ“. წმიდა მარიამმა გაითავისა საკუთარი მოვალეობა ამ ქვეყნად, რომ უნდა ეცხოვრა ქრისტესთვის და როგორც სიცოცხლის წყაროსკენ, ქრისტესკენ მიეთითებინა სხვებისთვის. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა ნებაყოფლობით განაგრძო ამ მოვალეობის შესრულება ზეციდან. იგი ეკლესიის მთელი ისტორიის განმავლობაში ასწავლიდა მორწმუნეებს ეკეთებინათ ის, რაც თქვა ქრისტემ. და დღესაც თავისი ზეციური დიდებიდან საიდუმლო გარდამოსვლით ევლინება მორწმუნეებს, რათა ასწავლოს, რომ აღასრულონ ის, რაც გვამცნო ქრისტემ. ეს მისი კურთხევაა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კურთხევა. იგი შედგება არა ოთხი სახარების, არამედ ოთხი სიტყვისაგან: „რასაც ის იტყვის, შეასრულეთ!“ჰოი, ძმებო, დავუჯეროთ ღვთისმშობელს! დავუჯეროთ მას, როგორც დედას და უფრო მეტადაც, ვიდრე მშობელ დედას, რადგან მას ჩვენთვის უმეტესი სიკეთე სურს, რაც არის მისი ძის მარადიულ სასუფეველში დამკვიდრება. ჰოი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, დაგვეხმარე, რომ აღვასრულოთ შენი ძის სიტყვები. ქება და დიდება შენ და მას უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა მამათა: იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა-ფსალმუნთა მთქმელისა და მოციქულისა იაკობისა-ძმისა უფლისა; 14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ქრისტესთვის მოწყვეტილთა(†I); ღირსისა მარკელისა, "მღვიძარეთა" მონასტრის იღუმენისა (†485). ღირსი თეოდოზ აღმსარებლისა. სტუდიელის(818); გიორგი ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა(850-891); ღირსთა მარკოზ მესაფლავე, თეოფილე და იოანესი, კიევო-პეჩორელთა ღირსი აილერან ბრძენისა, ირლანდიელისა(665). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა თვით შენს სულშიც გაივლის მახვილი (ლუკ. 2:35)ვის შეუძლია, ოდნავ მაინც, მოთმინებაში შეედაროს უფალს, ან მის ყოვლადწმიდა მშობელს, რომელმაც მრავალი ტანჯვა დაითმინა დედამიწაზე?! ჭაღარით მოსილმა მოხუცმა სვიმეონმა წინასწარმეტყველურად განჭვრიტა თუ რა ტკივილები ელოდა ქალწულ მარიამს მომავალში და ეს ტკივილები სულში მახვილის გავლას (ჩაცემას) შეადარა. პირველად მახვილმა განვლო ქალწულის სულში, როცა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან, ხოლო მართალმა იოსებმა კი ეჭვი შეიტანა მასში; მეორედ - როდესაც იძულებული გახდა ჰეროდეს მახვილს გაქცეოდა ეგვიპტეში; მესამედ... მეოთხედ... მეათედ... და კიდევ მრავალჯერ... - როცა ხედავდა იუდეველი უხუცესების ბოროტებასა და მზაკვრობას თავისი ძის წინააღმდეგ, როდესაც იესო ქადაგებდა და სასწაულებს აღასრულებდა ხალხში; მაგრამ ყველაზე ბასრმა მახვილმა განვლო მის სულში მაშინ, როდესაც თავისი ძისა და უფლის ჯვრის ქვევით იდგა. სწორედ ეს მახვილი განჭვრიტა და იწინასწარმეტყველა წმიდა მოხუცმა სვიმეონმა. დიდებული და ამაღელვებელია ღვთისმშობლის დუმილი, რომლითაც ის, როგორც კრეტსაბმელით, ფარავდა თავის ტკივილს, თავისი გულის ყველა ჭრილობას. ამ უამრავი ტკივილის წყვდიადში, რომელმაც მის წმიდა გულში დაისადგურა, მაინც ანათებდა რწმენის ჩაუქრობელი ლამპარი და იმედი და ერთგულება ღვთისა. წარმოუდგენელი კეთილშობილებაა უფლის მხევლისა! იგი ნათლად ხედავდა საკუთარ თავს ადამიანების ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში, წინასწარმეტყველებთან კითხულობდა თავის შესახებ, ანგელოზებთან – ღვთის მაცნეებთან საუბრობდა, ამიტომ ყველაფერი, რაც მასზე მოიწეოდა - სიხარული იქნებოდა თუ სატანჯველი - იცოდა, რომ ღვთისგან ეშვებოდა მასზე, ამიტომ არ ხარობდა სიხარულში და ტანჯვაში არ დრტვინავდა, არამედ დუმდა და ყველაფერს გულში ინახავდა.ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღვთისმშობელო ქალწულო, შეგვეწიე, რომ ვიყოთ შენსავით ღვთის ნების მორჩილნი. ქება და დიდება შენ მიერ შენს ძესა და უფალს უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა ანისია თესალონიკელისა (†285-305); მღვდელმოწამე ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (†IV). მოციქულ 70-თაგანი ტიმონასი; მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელისა(311); ღირსი თეოდორა კესარიელისა; ღირსი თეოდორა კონსტანტინეპოლელისა(940); ღირსმოწამე გედეონ ათონელისა (1818) და ანისი, თესალონიკელი ეპისკოპოსისა(406-407); მაკარი; მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებუზენაესის წმიდანები მიიღებენ სამეფოს და უკუნითი უკუნისამდე იმეფებენ (დან. 7:18)წუთისოფელში დამცირებული და შევიწროებული წმინდანები მარადიულად იმეფებენ ცათა სასუფეველში. ისინი, უკანასკნელნი დედამიწაზე, ზეცაში იზეიმებენ როგორც პირველები. მშიერნი და მწყურვალნი წარმავალ სამეფოში, ტანშიშველნი და ფეხშიშველნი, მაძღარნი იქნებიან წარუვალ სამეფოში და სამეფო სამოსით იქნებიან შემოსილი, როგორც უფლისწულები. წარმავალ სამეფოში უცხონი იმეფებენ თავიანთ, უხრწნელ, სამეფოში. ეს სამეფო უკანასკნელი და ერთადერთია, რომელსაც სამეფო შეიძლება ეწოდოს, რადგან სხვა ყველა წარმავალი, დროებითი, ყალბი და ამაოა. მარადიული სამეფოსთვის ყველა (დედამიწაზე ყველა დროსა და ყველა სამეფოში მცხოვრები) არის მოწოდებული. ესენი არიან ქრისტეს შვილები – მაცხოვრის ძეები და ასულები; ესენი, მიწიერი ცხოვრებიდან ზეციურში გადანაცვლებულნი, კვლავაც მეფობენ, მაგრამ ჯერ სრულად არ არის მათი მეფობის დიდებულება წარმოჩენილი. ეს დიდებულება ნაჩვენები იქნება ქრისტეს – ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულის – მეორედ მოსვლის შემდეგ. მაშინ სრულად გამოცხადდება წმიდათა სასუფევლის მთელი დიდებულება, რომელიც ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს, მარადიული სამეფოა და რომელიც უცვლელი იქნება სამარადისოდ და უკუნისამდე. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმიდათა სამეფოს შემოქმედო, მოწყალე იქმენ ჩვენ, ცოდვილთა, მიმართ და მოგვამზადე შენი წმიდანების მარადიული სამეფოსთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მელანია რომაელისა (†439); ღირსისა საბიანასი, სამცხის მონასტრის წინამძღვრისა (†XI). ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, წმ. წერილთა გნმმარტებლისა(107). დოსითეოზ აღმსარებლისა, ზაგრებელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებშეებრძოლებიან კრავს, მაგრამ კრავი გაიმარჯვებს მათზე (გამოცხ. 17:14)ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ, ძმებო, კრავის გამარჯვებით ყველა მხეცზე! კრავი გაიმარჯვებს ლომებსა და ვეფხვებზე, მგლებსა და მელიებზე, გიენებსა და გველებზე! მაგრამ ვინ მოისმინა ეს და ვინ იხილა? მოისმინა ჩვენმა ყურებმა და იხილა ჩვენმა თვალებმა. კრავი იესო ქრისტეა, ხოლო მხეცები – მისი ხილული და უხილავი მტრები. კრავია გამარჯვებული ჩვენს დროშიც და კრავი იქნება გამარჯვებული მომავალშიც, თვით უკანასკნელ დღემდე. მან გაიმარჯვა, იმარჯვებს და გაიმარჯვებს ყველა ამქვეყნიურ მეფესა და მმართველზე, რომელთაც მხეცის ზნე აქვთ, გაიმარჯვებს მათ მეომრებსა და დაქირავებულებზე, მათ მაქებრებსა და მიმდევრებზე. აი, ასეთ ძალას ფლობს მშვიდი და თვინიერი ღვთის კრავი! ოჰ, ჩემო საბრალო ძმებო, ნუ შეშინდებით, ნურც შეშფოთდებით და დაეჭვდებით: ყველაზე დიდი გამარჯვებული არის თქვენი წინამძღოლი, შემწე და მეგობარი. იგი კრავად იწოდება, რათა გვასწავლოს ვიყოთ ისეთივე, როგორიც არიან კრავები - მდუმარენი, თვინიერნი, უბოროტონი, მომთმენნი, მზადმყოფნი, რომ თავი გაწირონ გამარჯვებისთვის და მინდობილნი თავიანთი მწყემსის ნებას. და როდესაც ღმერთი კრავთან ერთად არის, მაშინ კრავი ძლიერი არის მგელზე, ძლევამოსილი – ლომზე, მარჯვე – მგელზე და გონიერი – მელაზე, მაგრამ სიმართლეს ვერ შევიცნობთ და საბოლოო გამარჯვებას ვერ ვიხილავთ, თუკი ორივე სამყაროს არ გავითვალისწინებთ. ძმებო, როდესაც ორივე სამყაროს გავითვალისწინებთ, მაშინ გავიაზრებთ მარადიულ ჭეშმარიტებას და უკვდავ გამარჯვებას –კრავი იმარჯვებს და მხოლოდ კრავი!ჰოი, იესო ქრისტე, მეფეო ყოველთა მეფეთაო და ყოველგვარ დაპირისპერებასა და ბრძოლაში გამარჯვებულო, კრავო ღვთისაო, ყოვლადმდაბალო და ყოვლადმოწყალეო, გამარჯვებულ კრავებად გვაქციე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორცითა წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. სამოქალაქო ახალი წელი.
ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია კაბადოკიელ მთავარეპისკოპოსისა (†379). მოწამე ბასილი ანკვირელისა, კესარიას წამებულისა(360-363); წმიდანთა: ბასილისა და ემილიასი-ბასილი დიდის მშობელთა; გრიგოლ, ნაზიანზელი ეპ.-გრიგოლ ღვთისმეტყველის მამისა(373-374) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება, თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთეერიდე ბოროტებას და ჰქმენ კეთილი (ფს. 33:15)ამ სიტყვებით განისაზღვრა მთელი ჩვენი შრომა, რომელიც გვმართებს, რომ აღვასრულოთ მიწაზე და მიწაში, ანუ დედამიწაზე და ჩვენს სხეულში. როგორი უნდა იყოს ჩვენი შრომა? ჩვენ უნდა შევიძინოთ ორი ჩვევა: პირველი - განვეშოროთ ბოროტებას და მეორე - ვაკეთოთ სიკეთე. ხოლო რა არის სიკეთე და ბოროტება, ამას ნაწილობრივ და ბუნდოვნად გვკარნახობს სინდისი, რომელიც ცოდვით არის დამძიმებული, ქრისტეს სწავლება კი მთელი სისრულითა და სიცხადით განგვიმარტავს ამას.რა სურს უფალს ჩვენგან, ძმებო? მას სურს, რომ ჩვენი სულები მუდმივად იყვნენ სიკეთისაკენ მიმართული ისევე, როგორც საკურთხევლები არის ყოველთვის აღმოსავლეთისკენ მიმართული. მას სურს, რომ ბოროტება დავტოვოთ უკან, სიბნელეში, მივიწყების უფსკრულში, წარსულის წყვდიადში და გამუწყვეტლივ ვესწრაფოთ სიკეთეს - ვიფიქროთ სიკეთეზე, გვსურდეს სიკეთე, ვისაუბროთ სიკეთის შესახებ და ვაკეთოთ სიკეთე. უფალს სურს, რომ ვიყოთ აღმშენებლები და არა დამანგრევლები, რადგან ის, ვინც სიკეთეს იქმს, ამით ანადგურებს ბოროტებას, ხოლო ვინც ბოროტებას ანადგურებს, იგი მალე ივიწყებს სიკეთის ძალას და თავად იქცევა ბოროტმოქმედად.„განეშორეთ ბოროტს, მიეახლეთ კეთილს“ (რომ. 12:9), - გვასწავლის ქრისტეს მოციქული. მოიძულე ბოროტება, მაგრამ ნუ მოიძულებ იმას, ვინც ბოროტებას სჩადის, რადგან ის სნეულია. თუ შეგიძლია, უმკურნალე სნეულს, მაგრამ ნუ მოკლავ მას შენი სიძულვილით. იყავი სიკეთის და მხოლოდ სიკეთის მხარეს, რადგან სიკეთე ღვთისგანაა და ის არის საუნჯე ყოველგვარი სიკეთის.ჰოი, სახიერო და ყოვლადძლიერო უფალო, გვასწავლე ჩვენ განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთე შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833). მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ექვთიმე ღმრთისკაცისა(†1953); სულკურთხეული იოვანე ჭყონდიდელი მთავარეპისკოპოსისა (†XI); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (†465-424 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა, კესარია კაბადუკიელისა (†307-323). ღირსთა; აკაკი სასწაულმოქმედისა, მელიტონ ბეირუთელისა(557), თომაიდა ლესბოსელისა და ჟენევია პარიზელისა(500). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ მოიპოვება ცათა სასუფეველი გულით და არა ენითყველა, ვინც მეუბნება მე: უფალო, უფალო, არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ვინც ასრულებს ჩემი ზეცათა მამის ნებას (მთ. 7:21)ძმებო, ცათა სასუფეველი მოიპოვება გულით და არა ენით. გულია საგანძური იმ სიკეთეთა, რომელთა საშუალებითაც მოიპოვება სასუფეველი; მთავარია გული და არა ენა. თუკი საგანძური სავსეა ღვთიური სიკეთეებით - ძლიერი რწმენით, კეთილი იმედით, ნათელი სიყვარულითა და კეთილი საქმეებით, მაშინ ამ სიკეთეთა მაუწყებელი ანუ ენა სანდოა და ტკბილი; თუ საგანძური ცარიელია და არანაირი სიკეთე იქ არ არის, მაშინ მისი მაცნეც ცრუა და უტიფარი. როგორიცაა გული, ისეთივეა საქმეები. ყველაფერი გულზეა დამოკიდებული. ფარისევლობა უსარგებლოა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უსარგებლოა იგი ღვთის წინაშე. „თუ მე მამა ვარ, - ამბობს უფალი წინასწარმეტყველ მალაქიას პირით, - სად არის ჩემი პატივისცემა? და თუ მე უფალი ვარ, სადაა მოწიწება ჩემ წინაშე?“ (მალაქ. 1: 6) ანუ: მესმის, მამას რომ მიწოდებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ, რომ გულით მცემთ პატივს; მესმის, უფალს რომ მიწოდებთ, მაგრამ ჩემ წინაშე მოწიწებას ვერ ვხედავ თქვენს გულებში.ჩვენი ლოცვა: „უფალო! უფალო!“ კარგია და სასარგებლო მხოლოდ მაშინ, როცა ის მლოცველი გულიდან მოდის. თვით უფალი გვასწავლის ვილოცოთ განუწყვეტლივ, მაგრამ არა მხოლოდ ენით, რათა ადამიანებმა გვისმინონ, არამედ, ასევე, გულის დაფარულში საიდუმლოდ, რათა გვისმინოს და დაგვინახოს უფალმა. ყოვლად დიდებულო და საკვირველო უფალო, გვიხსენ ფარისევლობისაგან და ჩანერგე შენი შიში ჩვენს გულებში, რათა განუწყვეტლივ გულით ვილოცოთ შენ წინაშე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286); ღირსი ტიმოთე მესვეტისა (872) ხდა ღირსმოწამე ონოფრე ახლისა(1818); ღირსი რიგობერტ, რეიმსელი მთავარეპისკოპოსისა (746). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციურ მოქალაქეთა შესახებისინი ამ სოფლისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამ სოფლისა (იონ. 17:16)უფალი იესო ქრისტე არ არის ამ სოფლისა, ამ სოფლის მხოლოდ მისი სამოსია. ის არის მხედართმთავარი, რომელმაც ტყვეთა სამოსი გადაიცვა, რათა ტყვეობაში მყოფნი ანუ ცოდვის, მატერიისა და ეშმაკის მიერ დატყვევებულნი გამოეხსნა. და როგორიც არის მხედართმთავარი, ისეთივე არიან მისი მეომრები: ისინი სულით არ არიან ამ სოფლისანი, არამედ არიან თავისუფალნი და არა დატყვევებულნი; არა მსახურები, არამედ ბატონები; არა წარმავალნი, არამედ უკვდავნი; არა დაღუპულნი, არამედ გამოხსნილნი. ასეთია ყველა, ვინც მოწოდებულია ქრისტეს მიერ და ვინც, შეიმეცნა რა უკვდავი ცხოვრება, ნებით უარყო წუთისოფელი, გაჰყვა ქრისტეს და უერთგულა მას ცხოვრების ბოლომდე. აბბა მოსემ ბრძანა: „არავის შეუძლია შეუერთდეს ქრისტეს ლაშქარს, თუ არ იქნება შეუპოვარი, თუ არ მოიძულებს პატივსა და სიმშვიდეს, თუ არ უარყოფს ყოველგვარ ხორციელ სურვილს და არ დაიცავს ღვთის ყველა მცნებას“. მოწოდებული იყო იუდაც, მაგრამ განეშორა ქრისტეს, სამეფო სასახლეს საპყრობილე ამჯობინა, თავისუფლებას – მონობა, უკვდავებას – ხრწნადობა, სულის ხსნას კი – დაღუპვა. ხოლო დანარჩენმა მოციქულებმა (დიდმა თუ მცირემ), ბოლომდე უერთგულეს ქრისტეს და გაიმარჯვეს, რამაც განდიდა ისინი მიწაზეც და ზეცაშიც, ადამიანთა შორისაც და ანგელოზთა წიაღშიც. ამიტომაც აქებენ და აკურთხებენ მათ მიწაზეც და ზეცაშიც. ვინც წუთისოფელმა განადიდა, წუთისოფელთან ერთად დაიღუპება, ხოლო ვინც ქრისტემ განადიდა, ქრისტეს მიერ გადარჩება. ამსოფლიური დიდება სიკვდილია და ქრისტეს მიერ დიდება კი – მარადიული ცხოვრება, რომელიც არასოდეს დასრულდება.უკვდავო უფალო, თუმცა ამ სოფლისანი ვართ ხორცითა და ცოდვებით, მოგვიწოდე შენს ლაშქარში, რომელიც არ არის ამ სოფლის არც სულით, არც ძალით, არც სიბრძნითა და სიყვარულით, რათა, როდესაც წუთისოფლისთვის დავიხოცებით, ვიცხოვროთ შენს მარადიულ სასუფეველში ანგელოზებთან, მოციქულებთან და წმინდანებთან ერთად, შენი წმიდა მოციქულების ლოცვითა და სიყვარულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა თეოპემპტე ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონა მოგვისა (†303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (†350). მიქეა წინასწარმეტყველისა, ღირსი აპოლინარია სვინკლიტიკესი(470); ღირსი ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსი მინასი; ღირსი გრიგოლ აკრიტელისა(820); ღირსმოწამე რომანოზისა(1694-1695). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ქრისტეს გარეშე უძლურნი ვართ ჩემ გარეშე არ შეგიძლიათ არაფრის კეთება (იონ. 15:5)უფალს ჩვევად არ ჰქონდა რაიმეს შესახებ გაზვიადებით ესაუბრა. სამყაროში არავის სიტყვები არ არის ისე უტყუარი, როგორც უფლის სიტყვები. ამიტომ როდესაც უფალი ბრძანებს, რომ მის გარეშე არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლია, ეს ნათქვამი სწორედ ასე უნდა გავიგოთ და მივიღოთ. ის აქ საუბრობს სიკეთის და არა ბოროტების შესახებ; არანაირი სიკეთის ქმნა არ შეგვიძლია ჩვენ ქრისტეს გარეშე, ქრისტეს გვერდის ავლით და ქრისტეს წინააღმდეგ. იგია მფლობელი, მომნიჭებელი და შთამაგონებელი ყოველგვარი სიკეთისა. არანაირი სიკეთე არ არსებობს მის გარეშე და არანაირი ბოროტება არ არსებობს მასში. მე ვარ ვაზი და თქვენ – რტოები (იოან. 15:5), - ბრძანა მან . რა შეუძლიათ რტოებს ვაზის გარეშე? განა შეუძლიათ გაიზარდონ და ნაყოფი გამოიღონ? ცხადია, არა. მხოლოდ გადაყრიან, როგორც ნასხლევს და გახმებიან. ადამიანს შეუძლია იფიქროს, რამდენიც სურს, მაგრამ ის ვერასოდეს მოიფიქრებს ვერცერთ ნამდვილ სიკეთეს, თუ ის არ იქნება ქრისტეში და ქრისტეს მიერ... და თუ ვინმე იტყვის, კეთილ და სასარგებლო საქმეებს აღვასრულებს ქრისტე გარეშეო, იცოდეთ, რომ მისი ეს საქმეები საფუძველშივე შებღალული და გაუკუღმართებულია ან პატივმოყვარეობით, ან შენიღბული თავმოყვარეობით. რადგან ადამიანი ქრისტეს გარეშე იგივეა, რაც რტო ვაზის გარეშე. ეს ჩვენ თავად მან გვითხრა. ვაზი დაფარულია და არ ჩანს, მხოლოდ რტოები ჩანან, თუმცა მტევნები რტოებზე და თვით რტოები ვაზზე არიან დამოკიდებული. ყოველგვარი სიკეთის ვაზი იზრდება მამა ღმერთის გულიდან და ივსება სულიწმიდის სიტკბოთი.ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღვთისგანცხადებაი. ნათლისღებაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
დიდი აიაზმა#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამების საიდუმლოს შესახებვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეციდან: მამა, სიტყვა და სული წმიდა და ეს სამი ერთია.და სამნი მოწმობენ ქვეყანაზე: სული და წყალი და სისხლი, და სამივე – ერთის შესახებ (1იონ. 5:7-8)როდესაც წმიდა წერილს ვკითხულობთ, ყურადღებით უნდა მოვეკიდოთ ყოველ სიტყვას. მაგალითად, ვინც სწრაფად და ზედაპირულად წაიკითხავს, ის ვერ შეამჩნევს იმ განსხვავებას, რომელსაც მახარებელი აღნიშნავს ზეციურ სამსა და მიწიერ სამს შორის. ზეციური სამის შესახებ იგი ბრძანებს: ეს სამი ერთია, მიწიერი სამის შესახებ კი ამბობს: და სამივე ერთის შესახებ. ხოლო ერთარსად ყოფნასა და ერთის შესახებ ყოფნას შორის დიდი სხვაობაა. მამა, ძე და სულიწმიდა არის ერთარსი, მაშინ როდესაც სული, წყალი და სისხლი არ არის ერთარსი, არამედ ერთის შესახებ მოწმობენ. მტრებსაც შეუძლიათ იყვნენ ერთად, მაგრამ ისინი არ არიან ერთარსი. ასევე, დედამიწაზე ყველა ადამიანი ერთადაა , მაგრამ ისინი ასევე არ არიან ერთარსი. წყალი და სისხლი ადამიანის სხეულს შეადგენს, ხოლო სული ცალკეა. მოციქული გვაუწყებს: „ ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი - ხორცის საწინააღმდეგო“ (გალ. 5:17); ე. ი. ხორცი და სული არ არიან ერთარსი, თუმცა კი ერთად არიან. და როცა ადამიანი კვდება, ეს ერთობა იშლება და მთავრდება. სისხლი და წყალი ერთი მიმართულებით მიდიან და სული კი – სხვა მიმართულებით. მხოლოდ სამება ანუ ღვთიური სამია ზეცაში არა მხოლოდ ერთად, არამედ ერთარსიც. ადამიანის სულის ზეცაშიც არის სამი რამ, რაც არ გულისხმობს ამ სამის ერთობას, არამედ – მათ ერთად ყოფნას, რათა ადამიანს ჰქონდეს ნეტარება როგორც ამქვეყნიურ, ასევე ზეციურ სამყაროში. ეს არის გონების, გულისა და ნების ერთიანობა . სანამ ეს სამი არ გაერთიანდება, მანამ ადამიანი ებრძვის საკუთარ თავსაც და ზეციურ სამებასაც, ხოლო როცა ეს სამი გაერთიანდება, როცა არცერთი შემადგენელი ნაწილი არ ბატონობს და არ არის მსახური, მაშინ ადამიანი აღივსება ერთიანი მშვიდობით, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას (ფილიპ. 4:7), ყოველგვარ სიტყვას, ყოველგვარ განმარტებას, ყოველგვარ შიშსა და ყოველგვარ მწუხარებას. მაშინ ადამიანში არსებული მცირე ზეცა უფრო და უფრო ემსგავსება ღვთის ვრცელი სამყაროს ზეცას და ხატებაცა და მსგავსებაც ღვთისა მეტად ცხადი ხდება ადამიანში.ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვეწიე, რომ იმათი მსგავსი მაინც ვიყოთ, ვინც შენი მსგავსია. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ მორჩილების შესახებიყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა (მათ. 6:10)კურთხეულია იოანე ნათლისმცემელი, რადგან მან სახარება აღასრულა სახარებამდე! იგი უდაბნოში განმარტოვდა და ხორცითაც და სულითაც სრულიად მიენდო ღვთის ნებას. ღვთის ნება აღესრულებოდა როგორც მისი სხეულის მიწაზე, ასევე მისი სულის ზეცაში. ვერც შიმშილმა და ვერც მხეცებმა ვერაფერი ავნეს მის სხეულს უდაბნოში მრავალი წლის განმავლობაში, ვერც მარტოობით ვერ დააზიანა სასოწარკვეთილებამ მისი სული და ვერც ამპარტავნებამ – ზეციური ხილვებით. ადამიანებს არც პურს სთხოვდა და არც ცოდნას, ყველაფერს, რაც სჭირდებოდა, ღმერთი აძლევდა, რადგან სრულიად მიენდო მის ნებას. თვითნებურად ნაბიჯს არ დგამდა არც უდაბნოში და არც მის გარეთ. უხილავი კვებავდა და წარმართავდა მის ცხოვრებას. როდესაც საჭირო გახდა, რომ დაეტოვებინა უდაბნო და მიგებებოდა უფალს, მაშინ, როგორც ნათქვამია, „იყო სიტყვა უფლისა იოვანეს მიმართ“ (ლუკ. 3:2). პატარა ბავშვივით უბრალოდ ჰყვება იგი ზეციურ ძალებთან თავისი ურთიერთობის შესახებ: „და მე არ ვიცნობდი მას (ანუ ქრისტეს), მაგრამ ვინც მომავლინა მე წყლით ნათლის საცემად, მან მითხრა მე: ვისზეც იხილავ სულს, გადმომავალს და დამდგარს მასზე, ის არის, ვინც ნათელს გცემთ სულიწმიდით“ (იოან. 1:33-34). როგორ სათუთად და უბრალოდ საუბრობს იგი ზეციურის შესახებ! მაგრამ როგორი საშიშია იგი, ლომის მსგავსად, როდესაც ადამიანური უსამართლობის შესახებ გამოთქვამს აზრს ჰეროდესა და ჰეროდეას წინააღმდეგ! ბატკანი და ლომი ერთდროულად ცხოვრობს მასში. მისთვის ზეცა ისეთივე ახლობელი და მშობლიურია, როგორადაც დედა ჩვილისათვის. მისთვის ისეთივე ცხადი და ნათელია ღვთის ნება, როგორადაც ზეცაში ანგელოზთათვის.ყოვლადბრძენო უფალო, შენი ნებისამებრ წარმართე ჩვენი ცხოვრება ამ წუთისოფლის უდაბნოში ისევე, როგორც წარმართე ცხოვრება იოანე ნათლისმცემელისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა აბო ტფილელისა (†786); ღირსთა: გიორგი ქოზიბელისა (†625), ემელიანე აღმსარებლისა, კვიზიკოელი ეპისკოპოსისა (†815-ის შემდეგ); და დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (†V). მღვდელმოწამე კარტერისა, კაბადუკიის კესარიელი ხუცესისა(304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონი და ელადი ერისკაცისა; მოწამეთა: იულიანე, კელსი, ანტონი, ანასტასი, ბასილი და მარიონილასი, 7 ყრმისა და 20 მხედრისა(313); ღირსი ელია ეგვიპტელისა, სასწაულმოქმედისა; ღირსი გრიგოლ კიევო-პენორელისა, სასწაულმოქმედისა(1093); მღვდელმოწ. ისიდორე ხუცესისა და მასთან 72 მოწამისა (1472); კვიროს, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა714). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება აუცილებელი სიფრთხილის შესახებ მათთვის, ვინც ფიქრობს, რომ უსაფრთხოდ არისამრიგად, ვისაც ჰგონია, რომ დგას, ფრთხილად იყოს, რომ არ დაეცეს (1კორ. 10:12) მოციქულმა, რომელიც ამ რჩევას გვაძლევს, შესანიშნავად იცოდა ადამიანის ბუნებისა და მისი უძლურების შესახებ. ამას ადასტურებს ყოველდღიური გამოცდილება: საკმარისია, ადამიანი ცოდვის ჭაობიდან წამოდგეს, რომ კვლავ იქით მიიწევს და მასში ვარდება; საკმარისია განიკურნოს ვერცხლისმოყვარეობის სენისაგან, რომ მაშინვე პატივმოყვარეობის ცოდვაში ვარდება; საკმარისია ღატაკს ხელი გაუწოდოს დასახმარებლად, რომ მაშინვე სხვა მხარეს ექაჩება ამპარტავნება; საკმარისია, ცოტა ილოცოს და მაშინვე იმის ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვა არ იცის; ან კიდევ: ეს-ესაა იგრძნო, რომ ღვთის სულს ცხონების გზაზე მიჰყავს იგი და მაშინვე მთელი სამყაროს სწავლებას იწყებს, სანამ ამით, სამწუხაროდ, სრულიად არ განაგდებს თავისგან სულიწმიდას. როდესაც უფალი მოწაფეებს უწინასწარმეტყველებდა, რომ ყველანი უარყოფდნენ და გაიფანტებოდნენ, მაშინ პეტრემ, დარწმუნებულმა თავის სიმტკიცეში, წამოიძახა: „ყველამ რომ გიღალატოს, მე მაინც არ გიღალატებ“. უყურებდა მის გულს უფალი და დაინახა რა, რომ უკვე ჩავარდნილიყო საკუთარ თავზე დიდ წარმოდგენასა და ამპარტავნებაში, უპასუხა: „ამ ღამეს, მამლის ყივილამდე, სამჯერ უარმყოფ მე, პეტრე!“ და თუ ამგვარად დაეცა უფალთან ასე ახლოს მყოფი მოციქული, მაშინ ხომ შეიძლება, რომ ჩვენც იგივე დაგვემართოს? ამიტომ, ძმებო, როდესაც დაცემული წამოვდგებით, როდესაც რომელიმე ცოდვისგან გავთავისუფლდებით და სწორ გზაზე დავდგებით, ეს ღვთის ძალასა და მოწყალებას მივაწეროთ და არა საკუთარ თავს; გავფრთხილდეთ და ღვთის წინაშე ვილოცოთ, რათა კვლავ არ დავეცეთ ან რომელიმე მხარეს არ გადავვარდეთ, არამედ სწორად, პირდაპირ ვიაროთ უფლის გზაზე. ყოვლისმხედველო უფალო, შეგვეწიე, რომ სულით ავმაღლდეთ, და როდესაც ცოდვათაგან დაცემულნი წამოვდგებით, დაგვეხმარე, რომ კვლავ არ დავეცეთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტონელისა (†255/259). სამე წინასწარმეტყველისა; პეტრე, სებასტიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტრატი სასწაულმოქმედისა; ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა სასწაულმოქმედისა(1569); ღირსთა: ბასილი სასწაულმოქმედისა და გრიგოლისა, ადრიანე, კენტერბერიელი იღუმენისა(709) და ბრიტვალდ, კენტერბერიელი მთავარეპისკოპოსისა(731). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოყვასის გადასარჩენად ზრუნვის შესახებ ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს (1 კორ. 10:24)ეს არის ღვთის წმიდანების ცხოვრების პრინციპი წარსულშიც, აწმყოშიც, მომავალშიც და სამარადისოდ. ეს პრინციპი აღშენებითია და საზოგადო. ამ პრინციპს შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ყველაზე სრულყოფილი, ღვთისთვის ყველაზე სათნო და ყველაზე ბედნიერ ადამიანთა ერთობა. ეს მხსნელი პრინციპია ყველა იმ სირთულის დროს, რომელთაც თანამედროვე ადამიანები აწყდებიან და ებრძვიან უშედეგოდ და უიმედოდ. წმიდა ადამიანი ზრუნავს თავის მეზობლებზე, ახლობლებსა და შორეულებზე; იგი დარდობს იმას, თუ სად გაათენებენ ღამეს უსახლკაროები, როგორ დაპურდებიან მშივრები, რითი შეიმოსებიან ტიტველნი; იგი განიცდის და ლოცულობს ღვთის წინაშე, რათა ცხონდნენ მისი მეზობლები, რათა მათი გულები აივსოს ღვთის სიყვარულით და გონება მიმართონ ღვთისკენ; რათა ცოდვილნი მოიქცნენ ცოდვის გზიდან; რათა რწმენაში მერყევნი განმტკიცდნენ სარწმუნოებაში; რათა განმტკიცებულნი მტკიცედ იდგნენ; რათა განსვენებულებმა ღმერთი იხილონ; რათა ცოცხლები სიცოცხლის წიგნში ჩაეწერონ ცათა სასუფეველში. მაგრამ გაფრთხილდით, ძმებო, რადგან მსგავსადვე შეიძლება ვრცელდებოდეს ეშმაკის პრინციპი, გამანადგურებელი და საზოგადოებისთვის საზიანო: და ეს პრინციპია, რომ არავინ იზრუნოს თავი დაიცვას ცოდვისაგან, არამედ ეცადოს, რომ სხვა გარყვნას და გააუბედუროს; არავინ იზრუნოს საკუთარ სულზე, რომ იხსნას იგი, არამედ ეცადოს, რომ სხვისი სული გაააშავოს, ცილი დასწამოს, გააღატაკოს და დაღუპოს; არავინ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ სახლს, არ ააშენოს და განაახლოს, არამედ ყველამ სხვის სახლს უყუროს, რომ როგორმე დაწვას და დაანგრიოს; არავინ უყუროს საკუთარ ბეღელს და არ აავსოს, მაგრამ უყუროს სხვის ბეღელს, რათა გაქურდოს და დააცარიელოს. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეიძლება ესსიკეთის პრინციპი იყოს პრინციპი ბოროტებისაც. ეს ორპირი მახვილია, ერთ მხარეს აგელოზია, მეორე მხარეს – სატანა. შეხედეთ, თუ როგორ გავრცელდა დღეს სატანური სულითა და ფორმით ეს პრინციპი ყველა მიმართულებით.ჰოი, უფალო, სულო წმიდაო, რომელმაც მოციქულის მიერ აუწყე ეს წმიდა სიტყვები წითისოფელს, რათა მათ, როგორც მზის კაშკაშა სხივებმა, გვანათონ და არ დაგვწვან, შეგვეწიე, რომ აღვასრულოთ ისინი სულიერი გააზრებით, ყოვლადწმიდა სამების სადიდებლად და ჩვენი სულების საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (†394/395); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტენელ ეპისკოპოსისა (†601/602); ღირსისა მარკიანე ხუცისა, დიდისა ეკლესიისა აკონომოსისა (†V); თეოფანე ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (†1894); ნეტარისა თეოსებია დედათდიაკონისა, წმ. ბასილი დიდის დისა (†385). თეოფანე დაყუდებული, ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (1894). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმით კმაყოფილების შესახებ, რაც ჩვენთვის აუცილებელიათუ საჭმელი და ტანსაცმელი მოგვეძებნება, ამას დავჯერდეთ (1 ტიმ. 6:8)უფლის მოციქულები სხვებს იმას ასწავლიდნენ, რასაც ცხოვრებაში თავად ასრულებდნენ. თუ ჰქონდათ საკვები და ტანსაცმელი, ამით კმაყოფილდებოდნენ, თუმცა მაშინაც კმაყოფილი იყვნენ, როცა არც საკვები ჰქონდათ და არც ტანისამოსი. მათი კმაყოფილება შინაგანი იყო, ღირებული და იშვიათი, და არა ცხოველური, გარეგანი და უმნიშვნელო. კმაყოფილება გულში ღვთიური სიმშვიდითა და სიყვარულით - ესაა რჩეულთა კმაყოფილება, ესაა მოციქულებრივი კმაყოფილება. დიდ ბრძოლებში გენერლები უბრალო ჯარისკაცებივით იმოსებიან და იკვებებიან და კმაყოფილებას ეძებენ არა სამოსსა და საკვებში, არამედ გამარჯვებაში. გამარჯვება - მთავარია მათთვის, ვინც იბრძვის. და ქრისტიანები, ძმებო, გამუდმებით ბრძოლაში არიან, ბრძოლაში სულის ყოველგვარ მატერიალურზე გასამარჯვებლად, რათა უზემოესი აღემატებოდეს უქვემოესს, ადამიანური – პირუტყვულს. და ასეთ შემთხვევაში ხომ საცაცილოა, იბრძოლო და იზრუნო არა გამარჯვების, არამედ გარეგნობისა და მორთულობისთვის?! ხომ უგნურობაა, ამოსაცნობი ნიშანი მისცე შენს მტერს?! ჩვენი უხილავი მტერი კი ხარობს ჩვენი ამაო სურვილებით და ყოველ ამაო გულისთქმას გვიწონებს, ის ყოველი უმნიშვნელო წვრილმანით ცდილობს დააკავოს ჩვენი გონება და დაგვავიწყოს, რისთვის ვარსებობთ ამქვეყნად. იგი უმნიშვნელოს ყველაზე მნიშვნელოვნად წარმოგვიდგენს, მეორეხარისხოვანს – როგორც უმთავრესს და დამღუპველს, როგორც სასარგებლოს - ოღონდაც ჩვენზე გაიმარჯვოს და სამუდამოდ გაგვანადგუროს. წმიდაო უფალო, ყოვლადძლიერო და უკვდავო, რომელმაც თიხისაგან შეგვქმენი და ცოცხალი სული შთაგვბერე, ნუ დაუშვებ, უფალო, რომ თიხამ დაგვძლიოს! შეეწიე ჩვენს სულს, რათა ყოველთვის უფრო ძლიერი იყოს, ვიდრე თიხა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (†529); თეოდოსია ტრაპეზუნტელი მიტროპოლიტისა (†XIV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიერ განვითარებაში თანმიმდევრობის შესახებუხეში საჭმელი კი მოწიფულთათვისაა განკუთვნილი, რომელთა გრძნობებიც საკმაოდ გაწვრთნილია ჩვევით, რათა კეთილისა და ბოროტის გარჩევა შესძლონ (ებრ. 5:13-14)იმათ, ვინც ხორციელად მსჯელობს ანუ ჯერ კიდევ რძით იკვებება, არ შეუძლიათ კეთილისა და ბოროტის ადვილად გარჩევა. ისინი, ჩვეულებრივ, იმ დასკვნამდე მიდიან, რომ ყველა სარწმუნოება თანაბრად მნიშვნელოვანია; რომ ცოდვა არის სიკეთის ბუნებრივი აჩრდილი; რომ სიკეთეს აუცილებლად თან სდევს ბოროტება. შეუძლებელია, რომ ასეთ არასწორ დასკვნებამდე მივიდეს ნამდვილი ქრისტიანი, რადგან ნამდვილი ქრისტიანი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც აღარ იკვებება რძით და არ ენდობა გრძნობებს, ის უფრო დაკვირვებით მსჯელობს და ამჩნევს ბევრად უფრო სიღრმისეულ განსხვავებებს იმ ყველაფერში, რაც არის გარშემო და რაც არსებობს. ქრისტიანისთვის ჭეშმარიტებას წარმოადგენს „გამოცხადებაში“ მოცემული ცხადი სწავლება, თუ როგორ უნდა განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან, თუმც იგი მაინც საჭიროებს ხანგრძლივ და რთულ შრომას, რათა, როგორც სრულყოფილმა, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში განსაზღვროს რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. მისი ეს ცოდნა შეგრძნებად უნდა იქცეს, რათა ის სანდო და უტყუარი იყოს. სიკეთეცა და ბოროტებაც ადამიანის გულთან შეხებას ცდილობს, ამიტომ ადამიანი მიჩვეული უნდა იყოს გულით იგრძნოს და დაუყოვნებლივ გაარკვიოს თუ რა უახლოვდება მას, სწორედ ისე, როგორც ენით გრძნობს სწრაფად მლაშესა და უმარილოს, ტკბილსა და მწარეს. ვეცადოთ, ძმებო, ყოველდღიურად და ყოველ წუთს სრულვყოთ ჩვენი გული, რათა მან ყოველთვის შეძლოს სიკეთისა და ბოროტების გარჩევა. ყველაფერი, რაც გარშემო ხდება, კითხვას აჩენს ჩვენ წინაშე: რა არის სიკეთე და ბოროტება? შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ თავს ხდება, ხდება იმიტომ, რომ შევძლოთ გავარკვიოთ რა არის სიკეთე და ავირჩიოთ ის. ასე რომ, დღეში ასჯერ მაინც გვიწევს ამ გამოცდის ჩაბარება. ვისაც თვალები აქვს, რომ დაინახოს, დაე, დაინახოს! ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, აღგვინთე გულები შენი სიკეთით, გვასწავლე განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან და განგვამტკიცე, რათა ყოველთვის სიკეთე ავირჩიოთ, ხოლო ბოროტება უარვყოთ – სადიდებლად შენდა და საცხონებლად ჩვენდა, კაცთმოყვარეო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (†218/226); საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (†1237). მოწამე მერტი მხედრისა(284-305); მოწამე პეტრე, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); ღირსი ევპრაქსია ტაბენისელი ეგვიპტეში მოღვაწისა(393); საბა, სერბი მთავარეპისკოპ.(1237). ღმრთისმშობლის ხატთა: "დაუჯდომელისა" და "ძუძუსმაწოვებელი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ღვთისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია და ადამიანისთვის - ღმერთი რადგანაც თქვენსას კი არ ვეძებ, არამედ - თქვენ (2 კორ. 12:14)ამ სიტყვებით, რომელთა წარმოთქმა მოციქულის მოყვასისადმი ცეცხლოვან სიყვარულს შეეძლო მხოლოდ და მხოლოდ, გამოთქმულია ქრისტიანის დამოკიდებულება ღმერთთან და ღმერთისა – ქრისტიანთან.ღვთის სიყვარულს შეეძლო ეთქვა: „შენ, ქრისტიანო, მარხულობ ჩემ გამო, მოწყალებას გასცემ, გულმოდგინედ ლოცვებს აღავლენ, ეკლესიებს აშენებ, ჩემ გამო შესაწირავს გასცემ და მრავალ სხვა კეთილ საქმეს აღასრულებ. ეს ყველაფერი კარგია და მოსაწონია ჩემთვის, მაგრამ ამ ყველაფერზე ძვირფასი შენ ხარ ჩემთვის. ამათგან არ ვეძებ არაფერს, არამედ დაგეძებ შენ, მხოლოდ შენ“. ქრისტიანის სიყვარულს კი შეეძლო ეთქვა: „უფალო, შენ ჯანმრთელობას მაძლევ - და ეს კარგია. შენ სინათლესა და წვიმას გვაწვდი, ჭექა–ქუხილით ჰაერს განწმენდ - და ეს კარგია. შენ მაძლევ სიმდიდრეს, სიბრძნეს, დღეგრძელობას, შთამომავლობასა და მრავალ სხვა უთვალავ სიკეთეს. შენ უხვად მმასპინძლობ ამ ცხოვრების ტრაპეზზე და ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მე ამ ყველაფერს მადლიერებით ვიღებ, მაგრამ, საბოლოოდ, ეს მხოლოდ შენი სამოსის კიდეა; ამათგან არ ვეძებ არაფერს, უფალო, არამედ შენ, მხოლოდ შენ დაგეძებ.“ ო, ძმებო, ღმერთი ის არ არის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით; და არც ადამიანი არის ის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით. ის, რაც ხილულია მთელ სამყაროში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ღვთისა, და ის, რაც ხილულია ხორციელ სამოსში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ადამიანისა. ძმებო, ღმერთი ისეთი სიყვარულია, რომ ზეცას სწევს მიწამდე, ხოლო ადამიანი – ისეთი სიყვარული, რომ მიწას სწევს ზეცამდე. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, ყოვლის შემოქმედო და ყოვლისა მპყრობელო, კიდევ უფრო მეტად დაამკვიდრე შენი ცხოველსმყოფელი სული ჩვენში, რათა ვიცოცხლოთ, ვიცოცხლოთ მარადიულად, შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი, ბელგრადელთა(†314/315). მოწამეთა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა(309-311); ღირსი იაკობ, ნისიბიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მაქსიმე კავსოკალივიტისა, ათონელისა(1320). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცათა სასუფევლის შესახებ, რომელიც ჩვენშიასასუფეველი ღვთისა თქვენშია (ლუკ. 17:21)ყველაფერი, რაც ღვთისაა, აღბეჭდილია უკვდავებით. ღვთის სამეფოც უკვდავი სამეფოა. მაშასადამე, თუ გვსურს უკვდავების ჰაერით ვისუნთქოთ, მაშინ ჩვენ შიგნით უნდა ჩავიხედოთ, საკუთარ გულში, ღვთის სამეფოში. ჩვენ გარეთ კი წუთისოფლის ჰაერია, ჰაერი წარმავალი და ხრწნადი, რომელშიც სულს სუნთქვა უჭირს. წუთისოფლის სამეფო გრძნობების სამეფოა, ამიტომ იგი უცხოა ჩვენი სულისთვის. რატომ სურთ ადამიანებს დიდხანს ყოფნა უცხო გარემოში? იშვიათად და უხალისოდ რატომ მიდიან საკუთარ სახლში? ყოველ ჯერზე, როდესაც წუთისოფლის სამეფოს შესახებ ვსაუბრობთ, ვსაუბრობთ უცხო გარემოს შესახებ. როდესაც გრძნობებით ვცხოვრობთ, იმ ადამიანს ვემსგავსებით, რომელიც მთელი დღე კარდაკარ დადის და საღამოს მხოლოდ დასაძინებლად ბრუნდება სახლში. ამგვარად, ჩვენს უძილობას სიკვდილს ვუძღვნით, უკვდავებას კი – ძილს! საკუთარ თავთან მხოლოდ ძილის დროს ვბრუნდებით, მაგრამ ჩვენი ძილიც ჩვენს სინამდვილეს ასახავს, ანუ მაშინაც კი, როდესაც სახლში ვიმყოფებით და გვძინავს, სიზმარშიც სხვების სახლებს ვხედავათ; ჩვენი სიზმრები ხორციელია, რადგან ჩვენი რეალობაც ხორციელია. ასე რომ, უცხო გარემოში ვართ, ჩვენ რეალურ ცხოვრებაშიც უცხონი ვართ და ძილშიც. მუდმივად საკუთარი თავის გარეთ ვართ. უფალს სურს, რომ ჩვენს თავთან დაგვაბრუნოს, საკუთარ სახლში, საკუთარ სამშობლოში. ცათა სასუფეველი ჩვენშია, ჩვენ მიღმა კი უცხო გარემოა. იმისათვის, რომ უცხოობას თავი დავაღწიოთ და ჩვენი ნამდვილი სახლი ვიპოვოთ, სადაც თვით ღმერთს შევხვდებით, უნდა დავბრუნდეთ საკუთარ თავთან, შევიდეთ ჩვენს გულში. აქ ქრისტეა, და აქ სასუფეველია. ჰოი, უფალო, ანგელოზთა და წმიდათა მეუფეო, დაგვანახე შენი სიმდიდრე და შენი სამეფოს სიდიადე ჩვენ შიგნით, რათა უფრო მეტად შევიყვაროთ ის, ვიდრე გვიყვარს წუთისოფელი, ჩვენთვის უცხო სამეფო, ხორციელი, ცვალებადი და წარმავალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებლისა (†IV).
ღირსმოწამეთა მამათა, სინას და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვედილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (†IV-V). ღირსი თეოდულე -ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა; ღირსი სტეფანე, ჰინოლაკოს მონასტრის ამშენებლისა; ღირსი ფელიქს, ნოლანელი ხუცესისა(260). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უხილავი სამყაროს ხედვის შესახებხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს (2 კორ. 4:18) ჩვენ ვხედავთ ამ სამყაროს, ნივთიერსა და წარმავალს, მაგრამ ვჭვრეტთ იმ სამყაროს, სულიერსა და წარუვალს. ჩვენ ვხედავთ ამქვეყნიურ ლხინს, რომელიც ხშირად წყდება ტირილითა და გოდებით და ყოველთვის სრულდება სიკვდილით, მაგრამ ვჭვრეტთ სულიერ სიხარულს ზეცაში, ანგელოზებსა და წმინდანებს შორის, სიხარულს განუწყვეტელსა და მარადიულს. ჩვენ ვხედავთ მართალთა ტანჯვასა და წარუმატებლობას ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დიდებასა და გამარჯვებას იმქვეყნად. ჩვენ ვხედავთ ცოდვილთა მრავალ წარმატებასა და დიდებას ამ ცხოვრებაში, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დამარცხებას, განკითხვასა და გამოუთქმელ ტანჯვას მარადიულობაში. ჩვენ ვხედავთ ღვთის ეკლესიას, ხშირად დამცირებულსა და დევნილს ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მის საბოლოო გამარჯვებას ყველა ხილულ და უხილავ მტერზე.ძმებო, ჩვენ ხშირად ვხედავთ მოძალადეებსა და მძარცველებს, როგორც მმართველებსა და მდიდრებს ამქვეყნად და წმიდანებს - როგორც ღატაკებს, დათრგუნულებსა და დავიწყებულებს, მაგრამ ჩვენ ვჭვრეტთ სხვა სამყაროსაც, სადაც არ იქნება არცერთი მძარცველი და მოძალადე – ცათა სასუფეველს, წმიდასა და მარადიულს, სადაც მხოლოდ წმიდანები იმეფებენ.ჰოი, მრავალმომთმენო და მრავალმოწყალეო უფალო, აგვიხილე სულიერი თვალი, რათა ვიხილოთ რა გველის ამ ხანმოკლე ცხოვრების შემდეგ და შევეცადოთ დავიცვათ შენი მცნებები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსთა: ამბა პავლე განშორებულისა, თებაიდელისა (†341) და ათანე გლახაკისა (†V); წმიდისა დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (†774); წმიდათა: სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (†iV). ღირსმოწამე პანსოფი ალექსანდრიელისა(249-251); ღირსთა; პროხორე პშინელისა(1067); და გაბრიელ ლესნოველისა(1105); გერასიმე, ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1714); ღირსი იტა, ლიმერიკელი იღუმენიასი, ირლანდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გამარჯვების მომტანი რწმენის შესახებრადგანაც ყველა, ვინც ღვთისაგან არის შობილი, სძლევს ამ ქვეყანას; და ეს არის ძლევა, ქვეყნის მძლეველი: ჩვენი რწმენა (1იოან. 5:4)უფალი იესო ქრისტე იმარჯვებს წუთისოფელზე. ძმებო, ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. მოციქულებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. წმიდანებმა, ქალწულებმა და მოწამეებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა.ძმებო, არაფერია წუთისოფელში ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე ძლიერი. მახვილები, რომლებიც აღიმართნენ ამ ამ სარწმუნოების თავზე, დაბლაგვდნენ და დაიმსხვრნენ, ქრისტიანობა კი დარჩა; მეფეები, რომლებიც ამ რწმენის წინაააღმდეგ იბრძოდნენ, წყევლის ქვეშ დაიხოცნენ თავიანთი ბოროტმოქმედების გამო; სამეფოები, რომლებიც იბრძოდნენ ამ რწმენის წინააღმდეგ, განადგურდნენ; ქალაქები, რომლებიც უარყოფდნენ ამ რწმენას, ნანგრევებად იქცნენ; ერეტიკოსები, რომლებიც ამახინჯებდნენ ამ რწმენას, სულითაც და ხორცითაც წარწყმდნენ და ანათემას გადაცემულებმა დატოვეს ეს წუთისოფელი, ქრისტიანობა კი დარჩა. ძმებო, თუ წუთისოფელი შემოგვიტევს თავისი საცდურებით - გარეგნული სილამაზისა და სიმდიდრის საცდურით, სიამოვნებათა და წარმავალ დიდებათა საცდურით - რწმენის გარდა რითი შევეწინააღმდეგებით მას, რითი გავიმარჯვებთ? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან იგი ბევრად უფრო მეტს ფლობს, ვიდრე წუთისოფლის ყველა სიკეთე ერთად.თუკი წუთისოფლის ყველა საცდური თავის მეორე მხარეს გვიჩვენებს (როცა სილამაზე სიმახინჯედ წარმოჩნდება, ჯანმრთელობა - სნეულებად, სიმდიდარე - სიღატაკედ, დიდება - სირცხვილად, ძალაუფლება – დამცირებად), როგორ დავძლევთ ამ უბედურებას, ამ ხრწნადობას, ამ სისაძაგლესა და სიმყრალეს, როგორ ავიცილებთ სასოწარკვეთილებას? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან ის ქრისტეს სასუფევლის მყარი და წარუვალი ღირებულებების შესახებ გვასწავლის.თუ სიკვდილი თავის დამანგრეველ ძალას გამოავლენს ჩვენს მეზობლებზე, ნათესავებზე, მეგობრებზე, ჩვენს ყვავილებზე, ნათესეზე, ჩვენი ხელით ნამოქმედარზე, და ბოლოს, როდესაც თავის მმუსვრელ კბილებს ჩვენკენ მოატრიალებს, - როგორ დავძლევთ სიკვდილის წინაშე შიშს და როგორ შევაღებთ სიცოცხლის კარიბჭეს, რომელიც სიკვდილზე ძლიერია, თუ არა ამ რწმენით? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან მისთვის ცნობილია აღდგომისა და მარადიული ცხოვრების შესახებ.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გამარჯვებულო წუთისოფელზე, შეგვეწიე, რომ ჩვენც გავიმარჯვოთ მასზე ჩვენი შენდამი რწმენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზისა მიერ (I). მოწამეთა:პევსიპე, ელასიპე, მესიპე და მათი დიდედის ნეონილასი და მათთანა: ნეონი, ტურვონი და იოვილასი(161-1800; მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა; ღირსმოწამე დამასკინე ახლისა, ათონელისა(1771); და ღირსი ფურსე ირლანდიელისა, აღმოსავლეთ ინგლისის განმანათლებელისა(650). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ჩვენ ყველანი თავისუფალი ვართ მხოლოდ როგორც ქრისტეს მსახურნიუფლის მიერ მონად ხმობილი აზატია უფლისა, ისევე, როგორც თავისუფლად ხმობილი - ქრისტეს მონაა (1კორ. 7:22)დიდი სიახლე, რომელსაც ქრისტიანობა ყოველდღე უცხადებს წუთისოფელს, ისაა, რომ ყველაფერი სრულად ფასდება არა გარეგნულის, არამედ შინაარსის მიხედვით; საგნები ფასდება არა ფერითა და ფორმით, არამედ მნიშვნელობით, ხოლო ადამიანი ფასდება არა მისი წოდებითა და ქონებრივი მდგომარეობით, არამედ გულით - გულით, რომელშიც ერთმანეთს უკავშირდება გრძნობა, გონება და ნება.წუთისოფლისთვის ამ ახალი სწავლების მიხედვით, მონა არაა ის, ვინც გარეგნულად არის დატყვევებული და თავისუფალი არაა ის, ვინც სხეულით არის თავისუფალი. საერო გაგებით, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში და თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში. ქრისტიანული აზროვნებით კი, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას, ხოლო თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას. და კიდევ: საერო გაგებით, მონაა ის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ასრულებს თავის ნებას და ყველაზე მეტად – სხვის ნებას, თვისუფალი კი ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - სხვის ნებას, ხოლო ქრისტიანული აზროვნებით, მონა არის ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - ღვთის ნებას, ხოლო თავისუფლი – ვინც მეტად ასრულებს ღვთის ნებას და ნაკლებად - საკუთარს.იყო ღვთის მონა - ეს ადამიანისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტი და ღირსეული თავისუფლებაა, ხოლო იყო წუთისოფლისა და საკუთარი ვნებების, ცოდვისა და მანკიერებებისა მონა - ეს მომაკვდინებელი მონობაა. ტახტის მფლობელი მეფეების შესახებ ადამიანი შეიძლება ფიქრობდეს, რომ მათზე მეტად თავისუფალი ადამიანები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა მრავალი მეფე სწორედ ყველაზე მდაბალი და უღირსი მონა იყო. საპყრობილეში მყოფი ქრისტიანების შესახებაც შეიძლება ფიქრობდეს ადამინი, რომ მათზე მეტად საწყალი მონები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა ქრისტიანი მოწამეები საპყრობილეში თავს თავისუფალ ადამიანებად გრძნობდნენ და, სულიერი სიხარულით აღსავსენი, ფსალმუნებითა და გალობით მადლობას სწირავდნენ უფალს. თავისუფლება, რომელიც მწუხარებასთანაა დაკავშირებული, მონობაა და არა თავისუფლება. მხოლოდ ქრისტეში თავისუფლება განაპირობებს გამოუთქმელ სიხარულს, ხანგრძილივი სიხარული კი ჭეშმარიტი თავისუფლების ნიშანია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ერთადერთო სახიერო უფალო, რომელიც თვისუფლებას გვანიჭებ, როცა ყველაზე მეტად გვიახლოვებ! რაც შეიძლება მალე გვაქციე შენს მონებად, რათა აღარ ვიყოთ ბოროტ და უმოწყალო ბატონთა მონები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, მეგვიპტელისა (†356); კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (†395); მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (†1838). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი განსხვავებული სიბრძნის შესახებრადგან სიბრძნე ამა ქვეყნისა სიშლეგეა ღვთის წინაშე (1კორ. 3:19) ასევე უდიდესი სიახლე აუწყა ქრისტიანობამ წუთისოფელს იმის გაცხადებით, რომ სიბრძნე ღვთისა და ღვთის მიერ სხვაა და სიბრძნე წუთისოფლისა და წუთისოფლის მიერ – სხვა. ღვთის სიბრძნე სულიწმიდისაგან არის; ამ სიბრძნით აღივსნენ მოციქულები სულიწმიდის მათზე გარდამოსვლისას. წუთისოფლის სიბრძნე გრძნობებიდან და მატერიიდანაა და სიშლეგეა ღვთის წინაშე, რადგან არ არის შთაგონებული და ბოძებული სულიწმიდის მიერ.წუთისოფლის მთელი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით ხელმძღვანელობს და ყურადღებას არ აქცევს სულიწმიდას, უგნურობაა ღვთისა და მისი ანგელოზების წინაშე. ასეთი სიბრძნე ვერ ხედავს სამყაროს ვერც სულს და ვერც აზრს და მხოლოდ მტვრად აღიქვამს მას, რომელსაც თითქოს შემთხვევითობათა ქარი ხან ერთად აგროვებს და ხანაც სხვადასხვა მხარეს ფანტავს.კაცობრივი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით, ფიქრებითა და ოცნებებით ხელმძღვანელობს, უგნურობაა როგორც ღვთის წინაშე, ასევე მისი ანგელოზებისა და წმიდანების წინაშე, რადგან ის (კაცობრივი სიბრძნე) ადამიანს არ აღიქვამს ღვთის მონათესავე სულიერ არსებად, არამედ მხოლოდ სხეულად – სხეულად გარეგნულად, შინაგანად, ფორმითა და არსით. ეს იგივეა, მაიმუნმა უყუროს რკინიგზის ლოკომოტივს (ელმავალს) და თქვას, რომ ის რკინაა გარედანაც და შიგნიდანაც: რკინა, რომელიც ათბობს; რკინა, რომელიც ექაჩება; რკინა, რომელიც მიმართულებას განსაზღვრავს და რკინა, რომელიც აჩერებს!ძმებო, ვინ შეიძლება აღივსოს ღვთიური სიბრძნით? – უპირველესად, ვინც წუთისოფლის სიბრძნის ანუ სიშლეგისგან თავისუფლდება! ღვთის შეწევნით, ეს ყველა ჩვენგანს შეუძლია. თუ ჩვენ სურვილი და მონდომება გვექნება, საპასუხოდ უფალი შეგვეწევა, რადგან ღმერთი თავადაა სიკეთე, სიბრძნე და სიწმინდე. სახიერო უფალო, ბრძენო და წმიდაო, აღგვავსე ჩვენ შენი ცხოველსმყოფელი სიბრძნით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ათანასესი (†373), კირილესი (†444), და ალექსანდრესი (†326), ალექსანდრიელ პატრიარქთა; მიცვალება კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (†1101); ღირსისა ალექსი მღდელმონაზონისა (შუშანია †1923). ღირსი მარკიანე კვირელისა, განდეგილისა(388); ღირსი ათანასე ვოლოგოდელისა(1550); მართალი ათანასე ნავოლოცკელისა; ღირსთა: კირილე და მარიამისა(1337)-ღირსი სერგი რადინეჟელისმშობელთა; ღირსი მაქსიმე, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(1549); და ღირსი იოაკიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქისა(1235). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საფრთხის შესახებიყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი – ანთებული (ლუკ. 12:35)ეს მცნება იმისია, ვინც იცის ჩვენი სისუსტეების შესახებ და ჩვენი სიკეთე იმაზე მეტად სურს, ვიდრე დედასა და მამას. ეს მცნება ჩვენს კაცთმოყვარე უფალს ეკუთვნის. როდესაც ადამიანი სარტყლის გარეშეა, განა უფრო მეტად მოშვებული არ არის მისი სხეული?! მაგრამ თუ სარტყელს შემოიჭერს, განა მთელი სხეულით წელში გამართული არ არის, როგორც სანთელი?! სწორედ სანთელივით უნდა იყოს აღმართული ჩვენი სული ღვთის წინაშე. მაგრამ როგორ დადგება სული ღვთის წინაშე, თუ თავშეუკავებელი სხეული დამძიმებული იქნება მიწიერი ვნებებითა და ავხორცობით? გაფრთხილდი, რადგან ბარძაყთა შორისაა ხორციელ ვნებათა მთავარი ბუდე. სარტყლის შემოჭერა თავშეკავებით შეზღუდვას ნიშნავს, რათა ვნებებს თავისუფლება არ მიეცეთ. ხორციელად ქამრის შემოჭერა – მიზანი კი არა, საშუალებაა, რათა იოლად მოვთოკოთ ჩვენი გონება, გული და ნება.ხორციელი თავშეკავება მხოლოდ და მხოლოდ დასაწყისი განათლებაა ჩვენი ქრისტიანული ხასიათისა. ამის შემდეგ უმაღლესი განათლების ჯერი დგება, რომლის დროსაც ვსწავლობთ გონების, გულისა და ნების მოთოკვას. როდესაც მოვთოკავთ გონებას, მასში ვეღარ დამკვიდრდებიან ავხორცული აზრები; როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს გულს, მაში ადგილს ვერ იპოვიან ავხორცული სურვილები, და როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს ნებას, მასში ადგილს ვეღარ იპოვიან მხეცური და დემონური ბოროტი სურვილები.ვიწრო გზით შედიან ცათა სასუფეველში, ძმებო. მხოლოდ გონების, გულისა და ნების მოთოკვით შეიძლება აინთოს ყოველგვარ სათნოებათა სანთლები, რომელთა ალიც ღმერთამდე ავა. დიახ, სწორედ ანთებულ სანთლებს შეიძლება შევადაროთ ქრისტიანული სათნოებები.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და უცოდველო უფალო, ყოველგვარ სათნოებათა წყაროო, შეგვეწიე, რათა წელი შემოვისარტყლოთ თავშეკავებით და ვიწრო გზით ვიაროთ შენკენ იმ სათნოებათა ანთებული სანთლებით, რომლებიც შენ დაამკვიდრე წუთისოფელში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, მეგვიპტელისა (†390/391); მარკოზ ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა, ევგენიკოსისა (†23.06 1444); არსენა კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (†953); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელზე გამარჯვების შესახებამ სოფელში ჭირი გაქვთ, მაგრამ გამხნევდით, რადგან მე ვძლიე ამ სოფელს (იოან. 16:33)წუთისოფლის მძლეველი ღმერთი ამ სიტყვებით ასწავლის თავის მიმდევრებს, რომ არ ეშინოდეთ წუთისოფლის. მართლაც, ეს სოფელი ძალიან ძლიერად გვეჩვენება, მაგრამ ის, ვინც შექმნა სოფელი, განა მასზე უფრო ძლიერი არ არის?! ძალიან საშინელია წუთისოფელი იმისათვის, ვინც არ იცის, რომ ღმერთი მართავს სამყაროს, რომ მას აქვს ხელმწიფება ამყოფოს წუთისოფელი ყოფიერებაში იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც სურს და დააბრუნოს არყოფნაში, როდესაც მოისურვებს. ხოლო ვინც ეს იცის, მისთვის ეს სოფელი არ არის საშინელი. უფალ იესო ქრისტესთან შედარებით, წუთისოფელი მხოლოდ სისუსტეებით მოფენილ ქსოვილს გვაგონებს, ხოლო ქრისტეს არ აქვს არცერთი სისუსტე. ვიცნ ეს არ იცის, მისთვის წუთისოფელი საშინელია, ხოლო ვიცნ იცის, მას არ ეშინია წუთისოფლის. წუთისოფელი სავსეა უბედურებებით, ტანჯვით, სამარეებითა და ხრწნის სუნით - ვის ძალუძს ამ ყველაფრის ატანა? მხოლოდ მას, ვისაც გული აქვს ძლიერი. ხოლო ძლიერი გული აქვს მხოლოდ იმას, ვის გულშიც ქრისტეა. წუთისოფელმა სხეული გვასესხა და მის ნაცვლად სულის მიღება სურს ჩვენგან, მაგრამ როგორ გვძლევს ის ჩვენ, თუკი ჩვენ ვიქნებით ქრისტეს მხედრები, რომელმაც სძლია წუთისოფელს?! წუთისოფლის მძლეველი ქრისტე გვაძლევს იარაღს საბრძოლველად, თავისი მაგალითით გვასწავლის ბრძოლას, გვანახებს დაფარულ მტერს, გვიჩვენებს შეტევისა და უკან დახევის გზებს, გვეხმარება თავისი მარჯვენით, გვიცავს ჩახუტებით, საზრდოდ გვაძლევს თავის ცხოველსმყოფელ ხორცს და გვასმევს თავის ცხოველსმყოფელ სისხლს, თანაც გვამხნევებს თავისი მოწოდებით: ნუ გეშინიათ! ასე რომ, ძმებო, განა შეუძლია წუთისოფელს რამე დაგვიშავოს, როცა მისი დამარცხება გარანტირებულია ქრისტეს გამარჯვებით?! ჰოი, უფალო, წუთისოფლის მძლეველო და გამარჯვებულო წინამძღოლო, იყავი ყოველთვის ჩვენ გვერდით, რათა არ გვეშინოდეს და შეგვეწიე, რომ ჩვენც ყოველთვის შენ გვერდით ვიყოთ გულით, გონებითა და სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ეფთიმე დიდისა (†$&#); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944); მოწ.მამათაინნა, პინა და რიმასი(14);მოწამეთა: ბახუსიევსევისი, ევტუქისი და ბასილიდოსი(284-305); ღირსი ექვთიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წყვდიადში ერთადერთი სინათლის შესახებმე ვარ ნათელი სოფლისა (იოან. 8:12)რაც წუთისოფელი და დრო-ჟამი არსებობს, დაბადებულთაგან ვერავინ გაბედა ამ სიტყვების წარმოთქმა. იყვნენ და არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „მე მომაქვს ნათელი!“, მაგრამ ვერავინ გაბედა ეთქვა: „მე ვარ ნათელი!“ მხოლოდ უფალმა იესო ქრისტემ წარმოთქვა ეს სიტყვები გაბედულად და დარწმუნებით. მისმა ხანმოკლე ცხოვრებამ დედამიწაზე და ხანგრძლივმა, დაახლოებით ორიათასწლიანმა, ისტორიამ სრულიად გაამართლა ეს სიტყვები. იგი არის ჭეშმარიტების, სიმართლისა და ცხოვრების ნათელი. ქრისტე არის ჭეშმარიტების ნათელი, რადგან მან საკუთარი თავით გააცხადა ჭეშმარიტება ღვთისა და ადამიანის ნამდვილი ბუნების შესახებ, მანვე გააცხადა დამოკიდებულება ადამიანისა ადამინის მიმართ, დამოკიდებულება ადამიანისა ღვთის მიმართ და დამოკიდებულება ღვთისა ადამიანის მიმართ. ცა და დედამიწა გადავა, ხოლო მისი სიტყვები არ გადავა (მთ. 24:35), რადგან ცაც და დედამიწაც მისი სიტყვით შეიქმნა, ხოლო მისი სიტყვა – მისგანვე არის და მასთან არის მარადიულად და არ გადავა. ქრისტე არის სიმართლის ნათელი, იმიტომ რომ აჩვენა სიმართლის ძალა და ტყუილის უძლურება. მან ეს ცხადად აჩვენა იმ ყველაფრით, რაც თქვა, რაც აღასრულა და რაც თავს გადახდა ცოდვილთა შორის. მან ეს აჩვენა თავისი ეკლესიით ოცი საუკუნის განმავლობაში, ასევე, უამრავი წმინდანისა და წამებულის მიერ. სიმართელე ღმერთს ეკუთვნის და ის არასოდეს დამარცხდება. სიცრუე კი სუსტი არსებების კუთვნილებაა. სიცრუე ხშირად თავს აჩვენებს ხოლმე გამარჯვებულად, მაგრამ სწრაფადვე ჩაესვენება სამარეში. ქრისტე არის ცხოვრების ნათელი. ცხოვრებას ანათებს მისი სიტყვები, მისი საქმეები, მისი გამარჯვება, განსაკუთრებით – მისი აღდგომა, რომელიც, როგორც ყველაზე კაშკაშა მზე, თავისი სინათლით ანათებს ცხოვრებას და მკრთალი ჩრდილივით განდევნის სიკვდილს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ნათელო დაუღამებელო, მზეო ჭეშმარიტებისაო, სიმართლისა და ცხოვრებისაო, მოგვფინე ნათელი შენი ჩვენ, ცოდვილებსა და უღირსებს! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (†662); და მოწაფეთა მასთა აღმსარებელთა: ანასტასია ბერისა, კონსტანტინეპოლელისა (†662) და ანასტასი აპოკრისიარისა (†666) (აღესრულნენ საქართველოში); მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინისაით (†303/305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (†1556). მოწამეთა: ევგენი, კანდიდო, უალერიანე და აკვილასი(284-305); ქალწულმოწამე აგნია რომაელისა(304) ღირსი მაქსიმე ბერძენისა(1556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შესრულების მეშვეობით წვდომის შესახებვისაც სურს მისი ნება აღასრულოს, გაიგებს ამ მოძღვრების შესახებ, ღვთისაგან არის თუ მე ჩემით ვამბობ (იოან. 7:17)მცირე სარგებელი აქვს ადამიანური ლოგიკითა და სიტყვებით იმის მტკიცებას, რომ ქრისტეს სწავლება ღვთისგანაა. ამ ჭეშმარიტებაში წვდომის ყველაზე სწრაფი და ყველაზე სანდო საშუალება ღვთის ნების აღსრულებაა, როგორც ბრძანა ამის შესახებ ქრისტემ: ვინც აღასრულებს, ის ჩასწვდება.თუ ღვთისთვის ტირი, შეიცნობ როგორი ნუგეშია ღმერთი; თუ მოწყალე ხარ, შეიცნობ როგორი მოწყალეა ღმერთი; თუ მშვიდობის დამყარებას ცდილობ, შეიცნობ, თუ როგორ გესადაგება იწოდებოდე ღვთის შვილად; თუ პატიობ ადამიანებს, შეიცნობ, როგორ გპატობს შენ ღმერთი. ქრისტეს სწავლება რომ ღვთისგანაა, ამას მხოლოდ ის შეიცნობს, ვინც ღვთის ნებას აღასრულებს. მხოლოდ ღვთის ნებისა და ღვთის მცნებების შესრულებითაა შესაძლებელი სამოთხის გაღება და ღვთის დანახვა, ესაა წმინდა წერილისა და გამოცხადების ყველა საიდუმლოს გაგების გასაღები. წმიდა ბასილი დიდი წერს: „საჭიროა ცხოვრების სიწმინდე, რათა შევიცნოთ ის, რაც წმიდა წერილშია დაფარული“. კიდევ რა სურს უფალს, როდესაც გვასწავლის, რომ მისი ნების აღსრულებით შეიძლება ჩავწვდეთ მისი მოძღვრების ღვთიურობას? – მხოლოდ ის, რომ საქმითაც დავრწმუნდეთ ამაში. მას სურს დავრწმუნდეთ არა უფრო მარტივი, არამედ უფრო რთულით გზით - არა მხოლოდ მოსმენით, არამედ შესრულებითაც, რადგან ვინც იოლი გზით რწმუნდება რამეში, იოლად ირყევა და იოლადვე გადარწმუნდება, ხოლო ვინც უფრო რთული გზით ირწმუნებს, იოლად აღარ შეირყევა და გადარწმუნდება. ძმებო, ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა შევიმეცნოთ ღმერთი და გადავირჩინოთ სული. ჰოი, ყოვლადბრძენო უფალო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა სულიწმიდის ძალით აღვასრულოთ შენი წმიდა ნება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (†80/97); ღირსმოწამისა ანასტასი სპირსისა(†628); მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტი ეპისკოპოსისა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვა. მღვდელმოწამე ბიკენტი, ავგუსტოპოლელი დიაკონისა(303) და ღირსი იოსებ განწმენდილისა, კრეტელი იღუმენისა (1551). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ყოვლისმცოდნეობისა და განგებულების შესახებხოლო თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია (მთ. 10:30)თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, ძმებო, აღარაფერს ვამბობ თქვენი ცხოვრების დღეებზე! ამიტომ ნუ გეშინიათ, რომ დანიშნულ დროზე ადრე მოკვდებით, და არც იმის იმედი გქონდეთ, რომ თუნდაც ერთი დღით გაიხანგრძლივებთ სიცოცხლეს იმის ნების გარეშე, ვინც საზღვრავს და ზომავს. დაე, ამ აზრმა გასწავლოთ სიმდაბლე და ღვთის შიში. თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს ტანჯვაზე წუთისოფელში! ამიტომ არ შეშინდეთ, რომ ზომაზე მეტად დაინტანჯებით. კიდევ უფრო ნაკლებად გეშინოდეთ იმისა, რომ თქვენს ტანჯვას დაივიწყებს და არ გაითვალისწინებს ის, ვინც ყველაფერს ხედავს. ეს აზრი თქვენი შემოქმედისადმი მოთმინებასა და მინდობას გასწავლით. თმებიც კი დათვლილია თქვენს თავზე, ძმებო, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს მეგობრებსა და მტრებზე ამ ქვეყნად! ამიტომ, ნუ გეშინიათ, რომ ზედმეტად ბევრი მეგობარი და მტერი გეყოლებათ; ნუ გეშინიათ, რომ თქვენი მტრები დაგამარცხებენ, მაგრამ, ასევე, ნუ გექნებათ იმის იმედი, რომ თქვენი მეგობრები დაგიცავენ. ეცადეთ, რომ მხოლოდ ღმერთი იყოს თქვენი მეგობარი და ნურაფრისა ნუ შეგეშინდებათ. შეხედეთ: მხოლოდ უფალია თქვენი ერთადერთი მეგობარი, რომელსაც ყოველთვის უყვარხართ. ჰოი, სახიერო უფალო, ყოვლადბრძენო განმგებელო, რომელმაც იცი ყველაფრის სათვალავი, საზომი და დრო! ყოველგვარი შიში განაგდე ჩვენგან, შენი შიშის გარდა, რათა შენ მიმართ შიშით მოვიპოვოთ შენი – ჩვენი შემოქმედისა და კეთილისმყოფელის – უბიწო და წმიდა სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდლმოწამისა კლიმენტი ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (†318).ღირსი მავსიმე ასურისა; ღირსი სალამან მდუმარისა(400); მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა(680-681); ღირსი დიონისე ულუმბოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმინდათა ანგელოზური მდგომარეობის შესახებხოლო ვინც ღირსი იქნება, მიაღწიოს იმ საუკუნეს... აღარც სიკვდილი შეუძლიათ, რადგან ანგელოზთა სწორნი არიან... (ლუკ. 20:35-36)ამას ბრძანებს ის, ვინც იცის, ვინც იხილა და ვინც არ შეცდება. მაშ, რაღას უნდა ვეჭვობდეთ, ძმებო? ეს მოწმობა დღესავით ნათელი, ალმასზე ტკიცე და წუთისოფლის მთელ სიმდიდრეზე ძვირფასია; ეს მოწმობა ცხადყოფს, რომ მათ, ვინც იმ ქვეყნად ცხოვრებისა და აღდგომის ღირსი გახდა, სიკვდილი აღარ შეუძლიათ და ღვთის ანგელოზებივით უკვდავი არიან. მაგრამ იკითხავთ: რომელი ანგელოზებივით? სწორედ იმათი, რომლებიც აბრაამის დროს ეცხადებოდნენ და ეხმარებოდნენ ადამიანებს და ახლაც ასევე ეცხადებიან და ეხმარებიან. ისინი არ დაიხოცნენ, არამედ ცოცხალი არიან; არ დაბერდნენ, არამედ ახალგარზდები არიან. მათ ადამი იხილეს სამოთხეში და ახლა კი დაინახავენ საბოლოო აღდგომას, საშინელ სამსჯავროსა და წმიდათა სასუფეველს. ანგელოზთა მსგავსნი არიან წმიდანები. მოციქულები და წინასწარმეტყველები, წმინდანები და მოწამეები ცოცხალი არიან. ისინი მარად იცოცხლებენ და არ მოკვდებიან. ასეულობით, ათასობით წელი გავიდა, ისინი კი არც კვდებიან, არც ბერდებიან, არამედ ანგელოზთა მსგავსნი არიან. წმიდანები რომ არ მოკვდებიან, ეს უფალმა ზემონათქვამი სიტყვებითაც დაგვიმოწმა, საკუთარი აღდგომითაც გვიჩვენა და წმინდანთა განდიდებითაც დაგვიდასტურა.გამოვფხიზლდეთ, ძმებო და შევეცადოთ, რომ ამ ნეტარი სამყაროს ღირსი გავხდეთ!ჰოი, მკვდრეთით აღმდგარო და უკვდავო უფალო, შეგვეწიე, რომ ღირსი გავხდეთ შენი მარადიული სასუფევლის, რომელშიც სუფევ შენს ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად უკუნითი უკუნისამდე! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა მელქისედეკ 1, საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა(†1033); ქალწულმოწამისა ქსენი დედათდიაკონისა, რომაელისა (†V); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (†XIX). მოწაფეთა: ტიმოთესი და აგაპისა; ღირსი მაკედონი, სირიელი მეუდაბნოისა(420); ღირსმოწამე ანასტასი სპარსისა; ღირსი ფილონ კოპლასტიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†389/390); გაბრიელ იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე †1896). მოწაფე ფილიციტასი და მის ძეთა: იანუარი, ფელიქს, ფილიპე, სილვანე ალექსანდრე, ვიტალი და მარცილისა; ღირსი პოპლისა(380); ღირსი მარი მგალობელისა(430); მღვდელმოწამე ვლადიმერ, კიევის მიტროპოლიტისა (1918) რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (†1125);
ღირსთა: ქსენოფონტესი, მეუღლისა მისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (†V.VI). რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა:ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთან 7 მხედართა(284-305); ღირსი სვიმეონ ძველისა (380-390); ღირსი თეოდორე, სტუდიელი იღუმენისა და მისი ძმისა იოსებ, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა(8300. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, ახალმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (†1784-1785). უვერცხლო მკურნალი მოწამე იულიანე სორელისა(161); ღირსი დიმიტრი ტამასოელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (†373-379); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (†VII). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა, მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა კურაპალატისა (†829); მოწამეთა: სარბილისი და დისა მისი-ბებაიასი, ედესეს წამებულთა (†98-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მსოფლიო მოძღვართა და დიდთა მღვდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისი (†XI);მღვდელმოწამე იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა.(III). ღირსი ზენონისა; მოწამე თეოფილე ახლისა(780-802); კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა თამარისა (†1213); სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა მოწამეთა: კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (†311); ზაქარია იერუსალიმელი პატრიარქისა(†633). მოწამეთა: ბიქტორ, ნიკიფორე, კლავდი, დიოდორე, სერაპიონისა და პაპისა(251); მოწამე ტრეიფენა კვიზიკელისა; ღირსი არსენ პაროსელისა(1877); ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამე ტრიფონ ნიკეელისა(2300; მოწამეთა: პერპეტუა, რევოკატი, სატორნილე, სეკურდესი და ფილიციტატასი(200-203). ღირსი პეტრე გალატიელისა(429); ღირსი ბენდიმიანე, ბითვინიელი მეუდაბნოისა(512); ახალმოწამე ანასტასი ნავპლიოსელისა(1655); ღირსი ბრიგიტა კოლდარიელი იღუმენიასი(455). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიგებებაი (მიქუმაი) უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმრქმელისა და ანა წინასწსრმეტყველისა; აზარია წინასწარმეტყველისა. მოწამეთა: პაპია, დიოდორე და კლავდისი(250); მოწამეთა: ადრიანე და ვებულისა(308-309); მოციქულთასწორ ნიკოლოზ იაპონელი მთავარეპისკოპოსისა.(1912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა აგათია სიცილიელისა, კატანელისა (†251). მოწამეთა: თეოდულია, მაკარი და ევაგრესი(304); თეოდოსი, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა(1696); კონსტანტინეპოლელიპატრიარქისა(970); ღირსი აგრიკოლა, ტინგრესელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ალბუინ, საბიონელი ეპისკოპოსისა(1005). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა შიო მღვიმელისა დიდისა, საკვირველმოქმედისა (†VI); ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე 1127); ღირსისა ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†100); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (ლაზი†1784); ფოტი დიდისა, მოციქულთა სწორისა. მოწამე იულიანე ემესელისა(312);კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (†1815); ღირსთა: იოანე(მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანე (მხეიძე †1968) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპ. (†IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (†946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა ღირსთა მამათა და დედათა, ღვაწლით გაბრწყინებულთა დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისი (†IV); წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ნათლისმხილველისა (†520 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გაბრიელ აღმსარებელისა და სალოსისა, მოწამისა ნიკიფორესი, ასურეთის ანტიოქიელისა (†2570).მღვდელმოწამეთა: მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე, კვიპრ. ეპისკოპოსისა და პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა, მღვდელმოწამე პეტრე დამასკელისა(775); მღვდელმოწამე აღათანგელოზ, დამასკოელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოვანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (†XIII); მღვდელმოწამე ხარალამპისა და მისთანა მოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (†198/202). ენათა, ვალენტინა და პავლასი. ანასტასი, იერუსალიმელი პატრიარქისა. მართალი გალინასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (†315/316); მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთათაყვანისცემისაღმდგენელისა (†867). მოწამე გიორგი ახლისა კრატოველისა, ბულგარელისა (1515); ღირსი დიმიტრი ვოლოგოდელისა(1392). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მელეტისა, დიდი ანტიოქიელი პატრიარქისა (†381); ღირსისა პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვარის მონასტრის განმაახლებლისა (შავთელი †XI); მღვდელმოწამე ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაის ძე აბაშიძე †1273/1277), ღირსმოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †11314), იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და მამათა (†IV-XVIII). ღირსთა: მარიამისა და მამამისი ევგენისა; ანტონი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(895); ალექსი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1378). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსი მარტინიანე პალესტინელისა (†V), ღირსისა სვიმეონ მირონმდინარისა, ხილენდარელისა, ქტიტორისა (†1200). ღირსთა: ზოია და ფოტინესი. ღირსი ევლოგ 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა(607-608). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მღვდელმონაზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმინდელისა (ყანჩაველი †1864); ღირსი ავქსენთი ბითვინიელი იღუმენისა (†470); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (†869). 12 ბერძენთა, კიევი-პეჩორის ლავრის მიძინების ტაძრის მაშენებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ონისიმესი, მოწაფისა წმიდისა პავლე მოციქულისაი, რომელი მონა იყო ფილიმონისი (†I-II); ღირსისა ანთიმოზ ქიოსელისა (†1960) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პამფილე ხუცისა, ვალენტი დიაკონისა, პავლესი, პორფირისა, სწლწვკოსი, თეოდულესი, ივლიანესი, სამოელისი, ელიასი, დანიელისა, იერემიასი და ესაიასი (8307/309), ღირსისა მარუთა მესოპოტამიელი ეპისკოპოსისა (†422) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (†IV);მღვდემოწამისა თეოდორე აჭარელისა, მღვდელმონაზონისა, ოსმალოთაგან წამებულისა (†XIX); ახალმოწამისა თეოდორე ბიზანტიელისა, მიტილინელისა (†1795). მართალი მარიანასი; მოწამე მინა კალიკელადისა(867-889).მღვდელმოწამე ერმოგენ რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულმოქმედისა(1612). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკოლოზისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (ბაგრატიონი †1591); ლეონ რომის პაპისა (†461). აღაპიტო აღმსარებლისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა; ფლაბიანე აღმსარებლისა; კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(449-450); ღირსი პავლე კორინთელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა არქიპოსი (†!); პირველმოწამეთა ლაზთა: მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოსი (†41); ღირსმოწამისა ფილოთეა ათენელისა (†1589). ღირსიდოსითეოზ პალესტინელისა; ღირსი დოროთეს მოწაფისა, ღირსი რაბული სამოსატელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა იოანე 1-სა, მცხეთისა და სრულიად ივერიის მთავარეპისკოპოსისა (†IV);, ღირსისა ლეონ კატანელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე სადოკ, სპარსი ეპისკოპოსისა და მასთან 128 მოწამისა(342-344); ღირსი ალათონ, რომის პაპისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ევსტათი დიდისა, აღმსარებელისა ანტიოქიელი პატრიარქისა, ქართლისა ეკლესიათა მაკურთხევლისა (†337)/360); ღირსისა ტიმოთე სიმბოლელისა, ოლიმპოელისა (†795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა, ქვებით ჩაქოლილთა (†VI); ევგნილ მოწამეთა (†395-423).მავრიკისა და 70 მხედრისა; ფოტონი, თეოდორე, ფილიპესი და სხვათა ღირსთა: თალა, ლიმნიდა ვარადატი, სირიელ მეუდაბნოეთა; ღირსი ათანასე აღმსარებლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა პოლიკარპე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†167). ღირსთა: იოანე, ანტიოქე,ანტონინე, მოსე, ზევინი, პოლიქრონ, სხვა მოსე და დამიანე, სირიელ მეუდაბნოეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა პატიოსნისა თავისა წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი. კაბადუკიის კესარიელისა(304); ღირსი იოანე მომკელისა; ღირსი ერაზმ კიევო-პეჩორელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ტარასი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, რომელმან პატიოსანთა ხატთა თაყვანისცემა იქადაგა (†806).მოწამე ალექსანდრესი;მღვდელმოწამე რეგინი, სკოპოლოსელი ეპისკოპოსისა(355); მღვდელმოწამე მარკელე, კვიპრ. აპამეელი ეპისკოპოსისა; მოწამე აპდალმესია ჰურიისა; ღირსი ეთელბერტ ინგლისის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პორფირი ღაზელი ეპისკოპოსისა (†420). დიდმოწამე ფოტონე სამარიტელისა, მის ძეთა მოწამეთა: ბიქტორ, ფოტონად წოდებულისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნანა და სებასტიანესი; ახალმოწამე იოანე კალფასი კონსტანტინეპოლელისა.(1575). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (†1357); ღირსისა პროკოპი აღმსარებლისა, დეკაპოლელისა (†VIII); ახალმოწამისა ილია ტრაპეზუნდელისა (†1749). ღირსი თალალე სირიელისა(460); ღირსთა: ასკლიპი და იაკობ ასურელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა (†750); ღირსისა პროკოპი აღმსარებელის (†VIII) თანამოღვაწისა; ღირსისა კასიანე რომაელისა (†435).მღვდელმოწამე ნესტორ, მაგიდიელი ეპისკოპოსისა(290); ღირს დედათა: მარინა და კირასი(490). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამე ევდოკია, იკიოპოლელი იღუმენისა. მოწამეთა: ნესტორ და ტრივიმისა; მოწამე ანტონინა ნიკეელისა; მოწამეთა:მარკელე და ანტონინასი; ღირსი დომნინა სირიელისა; ღირსი ალბან ანდეკაესელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდოტე აღმსარებელისა, კვირინელი ეპისკოპოსისა (†326); მოწამისა ევნუქი სვინტლინიკოსისა (†302).ღირსი აგატონ ეგვიპტელისა.440 იტალიელი მოწამისა; არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა(1409); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იოვანე IV-ისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1001); მოწამეთა: ევტროპისი, კლეონიკესი და ბასილისკოსი, ამასიელთა (†308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (†475). მოწამე პავლე და ივლიანესი(271); ღირსი იაკობ მმარხველისა; გრიგოლ, კვიპროსის ეპისკოპოსისა; კეთილმსახური მთავრის დანიელ მოსკოველისა(1303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა კონონ ისავრიელისა (†II); მოწამისა კონონ მებაღისა, პამფილიელისა (†250); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ჟიჩის ეპისკოპოსისა (†1956). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოსითეოზ ქუთათელი მიტროპოლიტისა (წერეთელი †1820); ამორეველ 42-თა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელესენესი, კალისტესი, ბასესი და სხვათა მათთანა (†845); პოვნა პატიოსნისა ჯვარისა და სამსჭვალთა წმიდისა ელენე დედოფლის მიერ იერუსალიმში (†326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა ხერსონელ ეპისკოპოსთა: ბასილი, ეფრემ, ევგენი, კაპიტონ, ესთერი, აგათოდორე და ელპიდი (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (†840). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე სინელისა კაბისაღმწერელისა (†VI-VII); 40-თა მოწამეთა, სებასტიის ტბასა შინა წამებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ევსუქისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, უალენტისა, ვავიანესი, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთისა, ილიანესი, სისინისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბისა, აკაკისა, ეკდიკისა, ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ელიასი, გორგონისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონისა, ნიკოლოზისა, უალერისა, ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაისა (†320); წმ. კესარი მკურნალისა, წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (†369). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა იოანე ხახულელისა ოქროპირად წოდებულისა (†XI); მოწამისა კოდრატე კორინთელისა და მისთანა 5-თა მოწამეთა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანექტისა, პავლესი და კრისკენტისა (†248/259). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სოფრონ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†638-644) და მოძღვრისა მისისა ღირსისა იოანე მოსხისა (†622). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე(1917წ)
კეთილმსახურისა მეფისა მოწამისა დემეტრე თავდადებულისა (†1289); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, სიღრიანელისა (†818); გრიგოლ დიდისა, დიალოღონისა, რომის პაპისა (†604); ღირსისა სვიმეონ ახლისა ღმრთისმეტყველისა (†1021-1022); მართლისა ფინეზისა († 1430 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე კონსტანტინეპოლელი პატრ. (წმიდათა ნაწილთა აღმოყვანება, 846 წ.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბენედიქტე ნურსიელი ირუმენისა (†543); ევსქიმონ აღმსარებლისა, ლამპსაკიელი ეპ.(IX). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა აგიპი ღაზელისა და მისთანა 7-თა მოწამეთა: ორთა ალექსანდრეთა, ორთა დიონისეთა, ტიმოლაოსისა, რომილაოსისა, და პლისიოისა (†304-305). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ ეგვიპტელისა (†522); ამბროსი აღმსარებელისა, სრულიად საქართველოს კატოლიკოს-პატრიარქისა (ხელაია 81927); ღირსთა: პიმენ სალოსისა, ლეკტა განმანათლებელისა და ანტონი მესხისა, მეფეთა მამხილებელისა (†XIII);მოწამისა საბინა ეგვიპტელისა (†287); მოწამისა პაპაისი, რომელი იყო ქალაქ ლარანდოით, რომელ არს ლუკაონიისა სამთავროსი (†305-311);ღირსისა ქრისტოდულე პატმოსელისა, სასწაულმოქმედისა (†1093/1101). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსმოწამისა გაბრიელ მცირისა, მწიგნობართუხუცესისა, ლეკტაგან წამებულისა (†1802); ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (†411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილესი, იერუსალიმელი პატრიარქისა (†386); მოწამეთა: ტროფიმესი, ევკარპიონისა და მათთანა (†300). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქრისანთე ალექსანდრიელისა და დარიასი და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა და მეუღლისა მისისა ილარიასი და ორთა ძეთა მათთა: იასონისა და მავრისა, დიადორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა, რომაელთა (†283/284); ახალმოწამისა დემეტრე ტორნარასი (†1564). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკისა და სხვათა 41-თა, რომელნი წმიდა საბას ლავრაში მოისრნენ (†796); ახალმოწამისა მირონ ჰერაკლიელისა (†1793). დიდმოწამე ფოტინე სამარიტიელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულისა, და იოსიასი, მოწამეთა ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნინა და სებასტიანესი. მოწამეთა: ალექსანდრა, კლავდია, ევფრასია მატრონა, იულიანა, ეფემია და თეოდოსიასი. ნიკიტა აღმსარებელისა, იპოლონდიანელი მთავარეპისკ. იოანე, ურაჰაელი კათალიკოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, სიცილიელი ეპისკოპოსისა (†VIII-IX); თომა კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†610); ღირსისა სერაფიმ ვირიცელისა (†1949). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ანკვირელი ხუცისა (†362/363). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ნიკონ ნეაპოლელისა და მისთანა 199-თა მოწამეთა მისთა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა ზაქარია დაყუდებულისა, ხარსიანელისა; არტემისა, პირსიდიის სელევკიელი ეპისკ. (†I-II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხარება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა
ტიხონ, სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (†1925); ღირსი საბა ახლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა 26-თა მოწამეთა, რომელნი გუთეთს აწამეს: ორნი ხუცესნი-ბათოი და უირიკა, ორთა ძეთა და ორთა ასულთა თანა მათთა და არპლა მონაზონი, ხოლო ერისკაცნი, რომელნი იწამეს მათ თანა, ესე არს სახელები მათნი: ავიპპა, კოსტა, აგია, უია, ეღათრაქს, ისკოი, შილა, საბა, სირილილ, სიმპლა, თეთრა, ფალგა, ხოლო დედანი, რომელნი მათ თანა აღესრულნენ: ანნა, ალან, ბარკა, მუიკა, მიმიკა, უიკო, ანიმაის (†375-383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (†II-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). ღირსი იოანე სინელისა; იოანე მანგლელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ილარიონ ახლისა, პელიკიტელი იღუმენისა; ღირსი სტეფანე სასწაულმოქმედისა, აღმსარებლისა, ტრიგლიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა; მარკოზ არეთუსიელი ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა მრავალთა (†364). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა იოანე სინელისა, კიბისაღმწერელისა (†VII). იოად წინასწარმეტყველისა მოციქულ 70-თაგანთა; წმ. ევპულასი-დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა(303); ღირსი იოანემდუმარისა; ღირსი ზოსიმე, სირაკუზელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტასი, ლუკსოვიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა იპატი დინგრელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედის (†326). ღირსი აპოლონ ეგვიპტელისა; მღვდელმოწამეთა: ავდა, სპარსი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა(418-421); ღირსი ჰიპატი, რუმინელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (†378/437); ღირსისა იოანე შავთელისა და წინასწარმეტყველისა ევლოგი სალოსისა (†XII). მოწამეთა გერონტი და ბასილიდესი. მართალი აქაზისი; მოწამე აბრაამ ბულგარელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაწყვერელი ეპისკოპოსისა (†IX); ღირსისა ტიტე სასწაულმოქმედისა, მღვდელმონაზონისა (†IX); სინას წმიდა მთაზე გაბრწყინებულთა ღირსთა მამათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელ, მიდიკიის მონასტრის იღუმენისა (†824); ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "წყარო ცხოვრებისა". ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886); ღირსისა გიორგი მალიელისა (†IX). ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსი იოსებ მგალობლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (†303); მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისი, ნიკიფორესი, კლავდისი, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპისა(†251/258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულ თომას კვირიაკე. ანტიპასექი. აღდგომის განახლება. კვირაცხოვლობა. ევტიქი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†582). ევტიქი, კონსტანტინეპოლელი ეპისკოპოსისა; მეთოდე, მორევიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართალი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგინება. გიორგი 1-ისა, აღმსარებელისა, მატილინელი მთავარეპისკოპოსისა (776; †820/821). მოწმე კალიოპესი(304); მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთან 200 მხედრისა; ღირსი სერაპიონ მონაზვნისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იესო ქრისტეს დიდებით შესვლა იერუსალიმში. ბზობა
მოციქულთა 70-თაგანთა; იროდიონისა, აგაბოსი, რუფოსი, ასვინკრიტესი, ფლეგონტისა და ერმისა (†1). მოწამე პავსილიპესი(117-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევფსიქი კესარია-კაბადოკიელისა (†361/363). მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცესისა, აბდიესისადა სხვა 270 (362-364); ღირსმოწამე ვადიმ არქიმანდრიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქვათახევის მონასტერში წამებულთა მამათა და დედათა, ჟამთა თემურ-ლენგისათა (†1386); აფრიკელთა 40-თა მოწამეთა:ტერენტისა, პომპიოსი, აფრიკანოსი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი, მაკარისა და სხვათა 32-თა (249/251); მღვდელმოწამისა გრიგოლ vკონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†1821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამე ანტიპასი, აზიის პერგამოელი ეპისკოპოსისა (†!). მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი(67);ღირსი ფარმუთისის; ღირსი იოანესი(820-850);მღვდელმოწამე დომნიუს, სალონელი ეპისკოპოსისა და ხუცესთა: ფელიქსი, ასტერი, ანტიოქიანე, გაიანე, პავლიანე, თელისა და სხვა მრავალთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიელი ეპისკოპ. (†IX); ღირსისა აკაკი ახლისა "კავსოკალივიტისა", ათონელისა (†1730). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალენელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართალთა: იოსებ არამათიელისა და ნიკოდიმოსისა; კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); წმიდიოსა დიმიტრისა, სამშობლოსათვის წამებულისა (ყიფიანი (†1887); მღვდელმოწამისა არტემონ ლაოდიკიელი ხუცისა (†303); მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (†655); მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარესი, პუდესი და ტროფიმესი (†I-II). მოწამე არდალიონ მიმოსისა(305-311) 1000 მოწამე სპარსისა და აზატ საჭურისისა; მოწამე დემეტრე პელოპონესელისა(1803). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბრწყინვალე აღდგომა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი
მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარქესი, პუდესი, ტროფიმესი (†I-II); მესუკაველ მოწამეთა: სუქიასი და 18-თა მოყვასთა მისთა: ლუკიანესი, პოლიევტკესი, კოდრატესი, იქდიოქისი, სვიქირიონისი, მენასი, ფოკასი, სვირჯისი, დომენტისი, ანდრიანესი, ზოსიმესი, ბიქტორისი, თალალესი, იორდანესი, ანასტასიასი, თეოდორიტესი, იაკობისი და თევდოსისი, მღვდელმოწამისა ლეონიდისი, ათენელი ეპისკოპოსისა (†250)და მოწამისა კრისტენტი მირონ-ლუკიელისა (†740). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქალწულმოწამეთა: აღაპია, ირინე და ქიონია თესალიკონელთა, ილირიელთა (†304). მოწამეთა: ლეონიდე და დედათა: ნიკეა, გალინა, კალისა, ნუნექია, ბასილისა, ქარიესი და თეოდორასი და მოწამე ირინესი; მოწამე დიმიტრი სმირნელისა(1763). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (†IX); მღვდელმოწამისა სვიმეონ სპარელი ეპისკოპოსისა (†IV); ღირსისა აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†370;†438); მაკარი კორინთელი მთავარეპისკოპოსისა (†1805). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილისა (რატიშვილი †XIII); ღირსისა იოანე თესალონიკელისა (†845), ღირსი გრიგოლ დეკალონელის (†IX) მოწაფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე პალესტინის ძველი ლავრის ხუცესი (†VII); ნეტარისა მატრონა მოსკოველისა (†1952); მღვდელმოწამისა პაფნუტი იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (†III-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
6000 ღირსმოწამე მამათა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილთა(1616); ღირსისა თეოდორე ტრიქინასა (†IV-IX); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ზიჩის ეპისკ. (ველიმიროვიჩი, წმიდათა ნაწილთა გადაბრძანება 1991 წელს); მოციქულთა 70-თაგანისა მეზვერისა (†1); ღირსისა ათანასესი, ათონის მეტეორის მონასტრის ქტიტორისა, საკვირველმოქმედისა (†1302; †1380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ექვთიმე გაენათელი მიტროპოლიტისა (შერვაშიძე, †1882); მღვდელმოწამისა იანვარ ვენივენდოს ეპისკოპ. და მისთანა პროკლე, სოსე და ფავსტო დიაკონთა და მოწამეთა: დისიდერი წიგნისმკითხველისა, ევტიქისა და აკუტინიონისა, პუტეოლელთა (†303-305); მოწამეთა: თეოდორე პირგიელისა, დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (†II); მაქსიმიანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†434). მოწამეთა: ალექსანდრა დედოფლისა, ისააკისა, აპოლოსისა და კოტრადესი (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (†613); მოციქულისა ნათანაელისა, რომელი მოიყვანა ფილიპე მოციქულმა უფალთან (†1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა, ძლევაშემოსილისა და საკვირველმოქმედისა გიორგი კაბადოკიელისა (†303).დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა (2012).
მოწამეთა: ანატოლი და პროტოლეონისა(303); ღირსი ადალბერტ, პრაღელი მთავარეპისკოპოსისა(997). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (†272); მოწამეთა: პასიკრატისა და ვალენტინისა (†228); ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (†VI-VII). ღირსი იოანიკე დევიჩელისა, სერბისა მღვდემოწ. ბრანკო ხუცისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ყოვლადქებულისა, მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (†53/63). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (†322); მართლისა გლაფირა ქალწულისა (†322); ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა, სერბელისა (†XIII). ღირსი იუსტასი; ღირსი პასხასი, კორბიელი მონაზვნისა(851). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, იერუსალიმელი ეპისკოპ, ნათესავისა უფლისა (†107). მართალი ევლოგი უცხოთშემწყნარებლისა; წმ. სვიმეონ ნიგერისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა, მათთანა წამებულთა (†1); დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრეა პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62);
300-თა მხედართა ,მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა მოწამეთა ქრისტეს სარწმუნოებისა და საქართველოსთვის დუდიკვათსა და პაპათში მუსლიმთაგან მოწყვეტილთა (†XVII-XVIII);, კვიზიკელ 9-თა მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასისა და ფილიმონისა (†313-მდე); ღირსისა მემნონ საკვირველმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადწმიდისა იაკობ მოციქულისა, ძისა ზებედესი და ძმისა წმიდისა იოანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყველისა (†44); ეგნატე კავკასიელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე ბასილი, ამასიელი ეპისკოპოსისა; მოწამე მაქსიმესი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა იერემიასი (†VI ს. ქრისტეს შობამდე); კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ზოსიმე II-ისა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა, ჰიმნოგრაფისა (†XVI); ათონელ ღირსმოწამეთა: ექვთიმე ახლისა, (†8.10.1814) და აკაკი ახლისა, ნივორელისა (†1.05.1816). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა, მსოფლიო დიდი მამისა და მოძღვრისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა †2.05.373). წმ. მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მგდალელი, სალომე, იოანა, მართა, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვა.კეთილმსახური თამარის, საქ. მეფისა(1213). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მამაი კათალიკოსისა (†744); რირსთა: მიქაელ და არსენ ქართველთა, ულუმბოელთა (†IX); მოწამეთა: ტომოთესი და მავრასი (†286); ღირსისა პეტრე სასწაულმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (950); ღირსისა თეოდოსისა, კიევო-პეჩორელი იღუმენისა (†1074). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსქალწულმოწამისა პელაგია ტარსუელისა (†288/290). მღვდელმოწამე ერაზმისა; მღვდელმოწამე სილვანე, ღაზელი ეპ. და მასთან 40 მოწამისა(811); ღირსი ნიკიფორე, მიდიკიელი იღუმენისა(814); მოწამეთა: აფროდი, მილდა, მაკროვი, უალერიანე, გორდიანე, ლეონტი, ანტონი და 60 მოწამე, სკვითოპოლისს წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (†I-II); ქალმოწამისა სომეხთა დედოფლისა სანდუხტისა (†1). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ბარძიმი შეუსმელი" (†1878). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართლისა იობ მრავალვნებულისი (1700-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე). მოწამე ბარბარ ავაზაკყოფილისა; ღირსი მიქვა რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულისა უფლისა პატიოსნისა ჯვარისა გამოჩინებისა იერუსალიმის ცასა ზედა (351 წელს), ღირსთა ასურელ მამათა -იოვანე ზედაზნელისა და 12-თა მოწაფეთა მისთა: აბაბოს ნეკრესელი ეპისკოპოსისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა, იასე წილკნელი ეპისკოპოსისა, იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა, ისიდორე სამთავნელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (†VI-VII); და ელია დიაკონისა (†VI); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (†303); ღირსისა ნილოს მირონმდინარისა, ათონელისა (წმიდათა ნაწილთა პოვნა 1815 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მახარებელისა, უფლის მკერდს მიყრდნობილისა, იოვანე ღმრთისმეტყველისა (†98-117); მოწამეთა ქართველთა, ქრისტეს სარწმუნოებისათვის ფერეიდანში სპარსთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); ღირსისა არსენი დიდისა (†449-450). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ესაიასი (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა შიო დიდისა, მღვიმელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI);ნიკოლოზ სასწაულმოქმედისა, მირონ ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა, ღირსისა ევაგრე ციხედიდელისა (†VI); მოწამისა ქრისტეფორე ლუკიელისა (250); ღირსმოწამისა ნიკოლოზ ბუნენოსელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადქებულისა მოციქულისა სიმონ მოშურნისა, საქართველოში ქრისტიანობის მქადაგებელისა (აღესრულა საქართველოში †1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი (†IV); ნეტარისა ქრისტესიასი (†1771); მღვდელმოწამისა მოკი ხუცისა, მაკედონიის იმპიპოლისელისა (†III); მოციქულთა სწორთა: მეთოდესი (†885) და კირილესი (†869), სლოვენთა განმანათლებელტა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეპიფანე კვიპრელი ეპისკოოსისა (†403); გერმანე კონსტანტინეპილელი პატრიარქისა (†11.05. 7400; მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა . #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთვიმე ახლისა, ქართველისა, ათონელისა, მთარგმნელისა (†1028); ღირსთა ქართველთა ათონელთა მამათა: იოანესი(†1005), გიორგიგი (†1065/1066), და გაბრიელისა (†X) და ღირსმოწამეთა, ათონის ივერთა მონასტერში ლათინთაგან წამებულთა (†XIIOI);ქალწულმოწამისა გლიკერიასი და მისთანა ლაოდიკე დილეგის მცველისა (†141/177). ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (†251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (8251). მოწამე მაქსიმესი(250); მღვდელმოწამე თერაპონტე, კვიპრ. ეპ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მოწაფისა მისისა ლუკიანესი (†VI/VII); მამადავითობა თბილისში; ღირსისა პახუმი დიდისა, თებაიდელისა (†347/358); ღირსისა პიროს ბრეთელისა, ღირსი იოანე ზედაზნელის თანამოღვაწისა (†VI); ღირსისა აქილე ლარისელი მთავარეპისკოპოსისა, საკვირველმოქმედისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე განწმედილისა, იღუმენისა (†360/368), ღირსი პახუმი დიდის (†348/358) მოწაფისა. მღვდელმოწამე ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპ(213-250); ღირსი ვარას ეგვიპტელისა, კონსტანტინეპოლელი იღუმენისა(490); მოწამეთა: ავდა და ავდიისუ, სპარს ეპისკოპოსთა და მათთ. 16 ხუცესის, 9 დიაკონის, 6 მონაზ. და 7 ქალწულისა 39 ერისკაცისა; მოწამე ვუკაშინისა, კლეპცელი გლეხისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: ანდრონიკესი და იუნიასი (†1). მოწამეთა: სოლოქონ, პამფამირე და პამფალონ მხედრისა(284-305); სტეფანე კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(893); ათანასე ახლისა, ქრისტიანოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(1707-1708). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მამათა, რომელნიც შეიკრიბნენ შვიდ მსოფლიო კრებაზე: მრავალთა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და 7-თა ქალწულმოწამეთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (†303); მოწამეთა ძმათა: დავითისა და ტარიჭანისა (†693) და დედისა მათისა თაგინესი †VII); ათენელ 8-თა მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლე, ქრისტინესი, ჰერაკლესი, პავლინესი და ბენედიმესი (†III). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი;
ღირსისა იოანე გუთელი ეპისკოპ. (საქართველოში ხელდასმული,†770-790); მღვდელმოწამეთა: პატრიკისა, პრუსელი ეპისკოპ. და მისთანა 3-თა ხუცესთა: აკაკისა, მენანდროსა და პოლიენისა (†100). მოწამე კალუთა ეგვიპტელისა(284-303); კეთილმსახური მთავრის დიმიტრი დონელისა(1389). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი, წმიდა ნინოს მშობელთა; მოწამეთა:თალალე, ალექსანდრე და ასტელი ეგეელთა (†284). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა დიდმეუფეთა: კონსტანტინესი (†337) და დედისა მისისა ელენესი (†327); ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ბასილისკოსი, აფხაზეთის კომანში წამებულისა (†308).მეორე მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა (381); ღირსმოწამე პავლე ტრიპოლისელისა(1818). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მესამედ პოვნა პატიოსნისა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი (850 წელს). წმიდისა მოციქულთა სწორისა ნინოსი და განათლება ქართველთა ერისა, წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; ღირსისა დამიანესი, მეფეყოფილი დემეტრესი, გარეჯელისა, "შენ ხარ ვენახის" მთქმელისა (†1157); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (†821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამაღლება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა იესო ქრისტესი
ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი იყო დამკვიდრებულ მთასა საკვირველსა (†590/596); კონსტანტინეპოლით მთაწმიდას მიცვალება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მთაწმიდელისათა და დადებალარაკსა შინა; ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (განდიდება 1988 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპ.(†IV).პეტრე-პავლობის მარხვის აღება #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა:კარპესი და ალფესისა (†1). მოწამე გიორგი ახლისა, ბულგარელისა(1515); ამბერკი და ელენესი; ღირსი იოანე აღმსარებლისა, ფსიხაიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ პარეხელისა, კლარჯეთის მოღვაწისა (†VIII-IX); ღირსისა ბასილისა, მეფე ბაგრატ 3-ის ძისა (†XI); მღვდელმოწამისა თერაპონტ სარდიელი ეპისკოპოსისა (†III); მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (†VI-VII) და მართლისა იოანე რუსისა, აღმსარებელისა (†1730) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალდენოკელთა ეპისკოპოსისა (†IX); მღვდელმოწამისა ევტიქი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†1). მღვდელმოწამე ელადი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მცხეთის ჯვრის აღმართება. ქალწულმოწამისა თეოდოსია ტვირელისა (†307/308); ღირსმოწამისა თეოდოსია კონსტანტინეპოლელისა (†726/730); 318-თა წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ ნიკეის პირველ მსოფლიო კრებაზე (325 წელს); ალექსანდრე ალექსანდრიელი პატრიარქისა(†17.04.328). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (†IV-V); ღირსისა ვარლამ ხუტინელისა (†1192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა ერმი დალმატელი ეპისკოპოსისა (†1); მოწამისა ერმია მხედრისა, კომანელისა (†138/161). მოწამე ფილოსოფოს ალექსანდრიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამეთა: მღვდელმონაზონისა შიო ახლისა, დავით მწირისა, გაბრიელისა, პავლესი და გაბრიელისა, გარეჯელთა, ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1696-1700); მოწამისა იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და სხვა მათთანა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველსპიტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (†166/167); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა და ღირსისა იუსტინე ჩელისკელისა, სერბელისა (1978). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†828). ღირსი დოდო გარეჯელისა(596); ახალმოწამე კონსტანტინე აგარიანთაგანისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულთმოფენობა
მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდისა, იპატისა, პავლესი, დიონისესი და ქალწულმოწამისა პავლესი (†270-275/370-375). ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მისი მოწაფე ლუკიანესი; მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცესისა, ივლიანე დიაკონისა, მარკელინე და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა(81-96). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიტროფანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†326); წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა; მართასი და მარიამისი, მართალ ლაზარეს დათა (†1). მღვდელმოწამე იოანიკე, ჩერნოგორია-პრიმორსკელი მიტროპ.(1945). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპ. (†361-362). მოწამეთა: მარკინე, ნიკანდრო, იპერიქე, აპოლონ, ლეონიდე, არიოსი, გორგი, სელინი, ერინისა და პამბოსი(308-311); თეოდორე სასწაულმოქმედი; ღირსი ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; ილარიონისა, დალმატის მამასახლისისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბესარიონისა, ეგვიპტელი სასწაულმოქმედისა (†IV-V); ღირსისა ილარიონ ახლისა, დალმატელი იღუმენისა (†770-775/776; †6.06.845). ღირს ქალწულმოწამეთა: არქელაია, თეკლა და სოსანასი(293); მოწამეთა: მამელთხა და ზინაიდასი; იონა პერმელი ეპ.(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (†303-304). მღვდელმოწამე მარკელინე, რომის პაპისა და მოწამეთა:კლავდი, კვირინე და ანტონინესი(304); მღვდელმოწამე მარკელე და მოწამეთა: სისინი და კვირიაკე დიაკონთა, სმარაგდი, ლარგი, აპრონიანე, სატურნინე, პაპიუსი და მავროს მხედართა, კრიკენტიანე, მოწამე დედათა: პრისკილა, ლუკიანა და არტემიასი, მეფის ასულისა(304-310); 5 ქალწულმოწამისა: მართა, კირია, ვარერია და მარკიასი, მარიამ. ღირსთა: ანთიმოზ და სტეფანე ხუცესთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდორესი, კველთელი მღვდლისა (†1608-1609); ქალწულმოწამისა კალიოპიასი ყოველთა ბელორუს და პეტერბურგელ წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილე ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (†444); ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (†XIII). მოწამეთა: თეკლა, მართა და მარიამისა, სპარსელ ვნებულთა(346); მღვდელმოწამე ალექსანდრე პრუსელისა; ღირსი კირილე, ბელოეზერსკელი იღუმენისა(1427); მართალი ალექსი მოსკოველისა(1923). წმ. მოწამე პელაგიასი, რომელიც ადრე მეძავი იყო ანტიოქიაში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ტიმოთე პრუსელ ეპისკოპოსისა (†361-363); მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა, კროდამნელთა (†312-313). ღირსი თეოფანე ანტიოქელისა და ღირსი დედა პანსემნისა(363); ბასიანე, ლავდიელი ეპისკოპოსისა(409). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (†1). დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა "ღირს არს". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოვანე მთაწმიდელისა, სვინგელოზისა (†X); ისიდორე სამთავნელისა (†VI); ონოფრე დიდისა, ეგვიპტელისა (†IV) და პეტრე ათონელისა (†734). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა, უნგრო-ვლახეთის მიტროპოლიტისა (†1716); მოწამისა აკვილინა ბიბლოსელისა (†293); ტროფილე კვიპროსის ლევკუსიელი ეპისკოპოსისა (†370). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელისესი (†900 ქრისტეს შობამდე); მეთოდი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, აღმსარებელისა, რომელმან წვალებაი ხატთაბრძოლაი აკოცა (†847). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ამონისა (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა იერონიმე ნეტარისა, სტრიდონელისა (†420); ნეტარი ავგუსტინე ჰიპონიელი ეპისკოპოსისა (†430). წმ. იოანა მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1461). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (ჩოლოყაშვილი †1558/1612); ტიხონ ამათუნტელი ეპისკოპოსისა, კვიპრელისა (†V-VI); თეოფანე დაყუდებულისა, ვაშესკელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა შალვა ახალციხელისა (†1227); მოწამეთა: მანუელ, საბელ და ისმაილ სპარსელთა, ქალკედონიელთა (362) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (†380); ღირსისა დიო კონსტანტინეპოლელი იღუმენისი (†430); ღირსისა სერაფიმე საროველი სასწაულმოქმედისა. ნეტარი სტეფანე, სერბეთის დესპოტისა(1427) და მისი დედის ეფროსინიასი(1405). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელია თეზბიტელისა (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მართლისა ილიასი (†ჭავჭავაძე †19070; მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (†1272). სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ანგელოზის დღე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (†600 ქრისტეს შობამდე); ღირსისა სვიმეონისა, ქრისტესათვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (†590). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მენელსაცხებლისა, მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (81); მღვდელმოწამისა ფოკა სანოპელი ეპისკოპოსისა; ქალწულმოწამისა მარკელი ქიოპოლიტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (†284/305); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპელი ეპისკოპოსისა (†117) და წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (600 ქრისტეს შობამდე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ილარიონ თვალელისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (თულიშვილი †1041); დედამოწამისა ქრისტინა ქალწულისა, ტვირელისა (†300), მოწამეთა, კეთილმორწმუნეთა მთავართა: ბორისია, (†1015); ახალმოწამე ათანასე კიოსელისა (†1670). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება მართლისა ანნასი, დედისა ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელისა; ღირსთა: ოლიმპიადა ქალწულისა; დედათდიაკონისა (†409) და ევპრაქსია ქალწულისა, ტავენელისა, უმცროსისა (†4130. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ერმოლაოზ ხუცისა, დიდმოწამე პანტელეიმონ მკურნალის მოძღვრისა და მოწამეთა: ერმიპოსი და ერმოკრატესი, ნიკომიდიელთა (†3050; ღირსმოწამისა პარასკევა რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა და მკურნალისა პანტელეიმონისა (†305); ღირსისა გერმანე ალიასკელისა (†1837); მოციქულთა სწორთა: კლიმენტი ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (†916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა, ბულგარელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსის გიორგი მაშენებლისა, ათონელისა (†1029/1033); მოციქულთა 70-თაგანთა: პროხორე, ნიკანორ, ტიმონ და პარმენ დიაკონთა; ღირსისა ირინე ქრისობალანტელისა, კაპადუკიელისა და ღირსისა პავლე ქსიროპოტამელისა (†XI). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (†589); მოწამისა კალინიკე კილიკიელისა, ღანგრაში წამებულისა (†III-IV). ღირსმოწამე მიქაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი(†1); აღმსარებლისა ცოტნესი, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (დადიანი XIII); მოწამისა იოანე მხედრისა, კონსტანტინეპოლელისა (†IV). მღვდელმოწამე ვალენტინე ეპისკოპოსისა და მისი 3 მოწაფისა: პროკული, ეფისი და აპოლონისა და მართალი აბუნდისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპ. (†1082); მართლისა ევდუკიმო კაპადუკიელისა (†IX). მართალი იოსებ არიმათიელისა; ღირსმოწამე დიონისე ვათოპედელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა უფლის ცხოველმყოფელისა ჯვარისა; მოწამეთა 7-თა ძმათა მაკაბელტა: აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მატისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარ მღვდლისა (†166 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა, პირველდიაკონისა სტეფანესი და მართალთა: ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა რაჟდენ სპარსისა, სოფელ წრომს წამებულისა (†457); წმიდათა მოწამეთა 9-თა ძმათა ხერხეულიძეთა და დედისა და დისა მათისა, და მათთანა 9000-თა ქართველთა, მხედართა და მხედართმთავართა, მარაბდის ომში რწმენისა და სამშობლოსათვისა თავგანწირულთა (†1625); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შვიდთა ყრმათა ეფესელთა (†250 და †408-450). ღირსმოწამე ევდუკია რომაელისა(362-364); მოწამე ელეფთერი კოვილარისა, ბიზანტიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსეგნი ანტიოქიელისა (†362); მართლისა ნონასი, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის დედისა (†374).მოწამე პონტი რომაელისა; მოწამე კანტიდი, კანტიდიანე და სიბელისა ეგვიპტეს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ფერიცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მოწაფეთა მისთა (†363); ღირსისა თეოდოსი ახლისა, პელეპონესელ მკურნალისა და ღირსისა ნიკანორ სასწაულმოქმედისა, კალისტრატელისა (†1519). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთიმე გარეჯელისა, იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა, წმ.ნინოს "დაუჯდომელის" გამომთქმელისა (მჭედელაშვილი †1804); ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკოელი ეპისკოპ. (†815-ის შემდეგ). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა მატათიასი (აღესრულა საქართველოში †63).მოწამე ანტონინე ალექსანდრიელისა; ღირსი ფსოვეგვიპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ლავრენტი მთავარდიაკონისა, ქსვისტე რომის პაპისა და იპოლიტესი, ფელაკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, და რომანოზისა, რომაელთა (†258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა, სიცილიელისა (†304); ნიფონ-II-სა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†1502) და სპირიდონ სასწაულმოქმედისა, რომლის მიერაც ქალაქი კერკირა გათავისუფლდა თურქების ალყისაგან 1716 წელს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამეთა გერონტი და სერაპიონ მღვდელმონაზონთა, ოთარ და სვიმეონ იეროდიაკონთა, გერმანე და ბესარიონ მონოზონთა, მიქაელ მორჩილისა, დავითგარეჯის მონასტერსა შინა ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1851), ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა, მოწამეთა: ფოტოსი, ანიკიტოსი და მათთანა მრავალთა (†305/306); მღვდელმოწამისა ალექსანდრე კომანელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (მიცვალება †662). მოწამეთა: იპოლიტე, აბუნდი და კინკირდიასი, რომში წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა: ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა ნაზარისა (ლეჟავა), გერმანე (ჯაჯანიძე), იეროთეოზ (ნიკოლაძე) და სიმონ (მჭედლიძე) ხუცესთა, მთავარდიაკონისა ბესარიონისა (კუხიანიძე)(†1924); და ყოველთა ახალმოწამეთა ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან ვნებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. მარიამობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანჩისხატობა. წმიდისა მემკაბრესი, მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (†298); მოწამეთა 33-თა პალესტინელთა; ტიმოთე ევრიპელი ეპისკოპ. (†1578) და გერასიმე კეფალინიელისა (†1579). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ტბელი აბუსერიძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა, ერისათვის თავდადებულისა (†XIII); მღვდელმოწამისა მირონისა, კვიზიკელი ხუცისა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ქრისტოდულე ფილოსოფოსისი (†XII); მოწამეთა: ფლოროსისა და ლავროსისა, ილირიელთა; ღირსისა იოანე რილელისა (†946). მღვდელმოწამე ემელიანე ეპისკოპოსისა. კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; ღირსი მაკარი, პელიკიტელი იღუმენისა(830); ღირსი იოანე რილელისა(946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ანდრია სტრატილატისა და მისთანა 2593-თა მოწამეთა (†IV). ღირსი თეოფანე ახლისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამე ქეთევან დედოფლის წმიდა ნაწილთა გადმოსვენება სპარსეთიდან; წინასწარმეტყველისა სამუელისა (†1144 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისათადეოზისა (†44), სარმეანე ქართლის კათალიკოსისა (†779), ღირსისა თათე სტეფანწმიდელისა; მოწამეთა: არაპისა, თეოგნესი და პისტოსი (†305/311). ღირსმოწამე რაფაელ, სერბი იღუმენისა(1941). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოწამეთა: აგათონიკესი და ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა, ბითვინელთა, თრაკიელთა (†305/311); მოწამესი ლუპე თესალონიკელისა. დღესასწაული საქართველოისად წოდებული ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ირინეოს ლიონელი ეპისკოპოსისა (†202). მოწამე ლურე თესალონიკელისა.ღირსთა: ევტიქი და ფლორენტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სერაპიონ სასწაულმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა(†1747); წმიდათა აღმსარებელთა: ბოდბელი ეპისკოპოსისა სტეფანესი (†1936), და დეკანოზისა პოლიევქტოზისა (†1936) და ფილიმონ მღვდლისა (†1879) და წმიდათა მღვდელმოწამეთა: დეკანოზისა ანდრიასი (†1924) და პეტრე მღვდლისა (†1924); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, იოანე ღვთისმეტყველის მოწაფისა; წმიდისა ფილიმონ მგალობელისა (819110; მოციქულთა სწორისა კოსმა ეტოლიელისა (†1779) და დიონისე ეგანელი ეპისკოპოსისა; ყოველთა მოსკოველთა წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა ბართლომესი, მოციქულისა 70-თაგანისა ტიტესი, გორტინელი ეპისკოპოსისა. მინა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(536-552). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთე; ანდრიანესი და მეუღლისა მისისა ნატალიასი; ღირსისა იოასაფისა ინდოეთის მეფისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პიმენ დიდისა (†450); დიდმოწამისა ფანური ახალგამოჩენილისა. ლიბერი აღმსარებლისა რომის პაპისა(366); ღირსი საბა ასურისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); მღვდელმოწამისა მოსე შავისა, მღვდელმონაზონისა, ეთიოპიელისი (†400); მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, იერუსალიმის ტაძარში ღვთისმიმგებელისა, ფანუელის ასულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
თავისკვეთა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ალექსანდრესი, იოანესი და პავლესი, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა: კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა ( აღმოყვანება †1724); სერბიელ მღვდელმთავართა, მთავარეპისკოპოსთა, პატრიარქთა და ღირსისა ალექსანდრე სვირელისა (†1533). ღირსი ქრისტეფორე რომაელისა; ღირსი ფანტინე სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსანისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა (†395/408). მღვდელმოწამე კვიპრიანე, კართაგენელი ეპისკოპოსისა(258); გენადი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, არქიმანდრიტისა, ანტიოქიელისა, ჰალაბელისა (†459/461); მღვდელმოწამისა აითალა დიაკონისა (†380); 40-თა ქალწულმოწამეთა მმარხველთა; მოწამეთა: კალისტასი და ძმათა მისთა; მართლისა იესუ ძისა ნავესი (†1440 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა მელეტისა. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კრება მიასინეს სავანეში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: მამაისი, ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†595); ღირსთა ანტონისა და თეოდოსი კიევო-პეჩორელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ნიკომიდიელი ეპისკოპ.(†302); ღირსისა თეოქისტესი (†451/467); ღირსი ექთვიმე დიდის (†473) თანამმარხველისა. მოწამე ბასილი ნიკომიდიელისა(309); მღვდელმოწამე არისტიონ, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაბილასი, ანტიოქიელი პატრ. (†251); ღირსისა სვიმეონ გარეჯელისა, წინასწარმეტყველისა და სასწაულმოქმედისა (†1773); წინასწარმეტყველისა ღმრთისმხილველისა მოსესი (†1460/1531 წ. ქრისტეს შობამდე); ღმრთისმშობლის ხატისა "მაყვალი შეუწველი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა-წმიდა იოვანე ნათლისმცემლის მშობელთა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არქიპო მნათესი, ხეროტოპელისა; მოწამეთა; ევდოქსისი, ზენონისა და მაკარისი (†311-312). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა სოზონ კილიკიელისა (†304).მოციქულ 70 თაგანთა; ღირსი ლუკასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა
დიდუბობა, გელათობა, შუამთობა, ბეთანიობა. ღირსთა იოანესი (მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე †1962) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმ და ანნასი; მოწამისა სევერიანე სებასტიელისა (†320). ღირსი ონოფრე ვორონელისა, რუმინელისა(1790); მე -3 მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა.(431). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა დათა: მინოდორა, მიტროდორა და ნამფოდორა ბითვინელთა (†304-311). კეთილმორწმუნე პულქერია, ბერძენთა დედოფლისა(453); პეტრე და პავლე ნიკეელ ეპისკოპოსთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა 300-თა არაგველთა და კრწანისის ომში საქართველოსთვის მოწყვედილთა სასულიერო და საერო პირთა (†1795); ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (†474-491); ღირსისა სილუანე ათონელისა (†1938). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა, დავით აღმაშენებლის მოძღვრისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1118); მღვდელმოწამისა დიოთოზ ტფილელისა (†1795), მღვდელმოწამისა ავტონომე იტალიელი ეპისკოპ. (†313). ღირსი ათანასესი, სერპუხოველისასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამისა, საქართველოს მნათობისა, ქეთევან დედოფლისა (†1624); მღვდელმოწამისა კორნილიოს ასისთავისა. მღვდელმოწამე ივლიანე ხუცისა; ღირსი პეტრე ატროელისა; ღირსი იეროთეოზ ახლისა; ივერონელისა, ათონელისა(1745). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვარის ამაღლება. ჯვართა აპყრობა.
მიცვალება იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
აბბა იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა (†570); ალავერდობა; დიდმოწამისა ნიკიტა კონსტანტინეპოლელისა (†372). აკაკი აღმსარებლისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა; მოწამე პორფირისა(361); პირველმოწამე სტეფანე მტავარდიაკონისა; ღირსი ფილოთეოზ ხუცესისა, მცირე აზიელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა ძმათა: ისააკ და იოსებ ქართველთა, კირნუ-ქალაქში წამებულთა (†808); დიდმოწამისა ევფემისა ყოვლადქებულისა, ქალდეკონელისა (†304). ღირსი დოროთე, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; მოწამე ლუდმილა ჩეხთა დედოფლისა(927). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: პისტისი, ელპიდისა, არაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი, რომაელთა (†126/137). პელი და ნილოს, ეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთი, ელიასი და სხვათა. იოაკიმე, ალექსანდრიელი პატრ.(1567). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ბიძინასი (ჩოლოყაშვილი) და ორთა ძმათა მოწამეთა: შალვასი და ელიზბარისი, ქსნის ერისთავთა (†1660/1661); ღირსისა ევმენი სასწაულმოქმედისა, პორტინელი ეპისკოპოსისა (†VII);მოწამისა არიადნა ფრიგიელისა (†II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მკვდრეთით აღმდგარი და ცოცხალი უფლის შესახებ, რომელიც არის აღდგომა და ცხოვრება„მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება“ (ინ. 11:25)ეს წმიდა სიტყვები უფალმა იესო ქრისტემ ბრძანა და არა მხოლოდ ბრძანა, არამედ საქმით დაამტკიცა. იაროსის ქალიშვილის, ნაინელი ქვრივის ვაჟისა და მეგობარი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგომით მან დაამტკიცა, რომ იგი არის აღდგომა და ცხოვრება, მკვდრეთით აღმდგენელი და ცხოვრების მომნიჭებელი. მან ეს თავისი აღდგომით საუკეთესოდ დაამტკიცა, რადგან იყო ცოცხალი და დაეხმარო მკვდარს - ამის შესახებ კიდევ შეიძლება ისაუბრო, მაგრამ იყო მკვდარი, სამი დღე დაფლული სამარეში და ... დაეხმარო საკუთარ თავს და აღდგე მკვდრეთით – ამის შესახებ საუბარიც შეუძლებელი იყო ქრისტეს აღდგომამდე. ეს არის უდიდესი სასწაული და ყველა სხვა ძალაზე აღმატებული ძალის მაჩვენებელი. ეს სასწაული აღასრულა და ეს ძალა აჩვენა ჩვენმა უფალმა. მაშასადამე, უტყუარია მისი სიტყვები: მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება - და ჭეშმარიტი, წმიდა და ნუგეშისმომცემია ეს სიტყვები ყველა ჩვენგანისათვის, რომლებსაც გარდაუვალად მოგველის სხეულებრივი სიკვდილი და რომლებიც ვიმედოვნებთ, რომ აღვდგებით მკვდრეთით და ვიხილავთ ცოცხალ უფალს მის დიდებაში.მაგრამ უფალი ჩვენი არის არა მხოლოდ სხეულის აღმდგენელი, არამედ სულის განმაცოცხლებელიც. თავისი ამქვეყნად ცხოვრების ჟამს უფალმა მკვდრეთით აღადგინა მხოლოდ რამდენიმე სხეული, მაგრამ სული კი მრავალი აღადგინა და ამით აჩვენა, რომ სულის გაცოცხლება ბევრად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სხეულის. როდესაც იგი ამქვეყნად მოვიდა, თითქმის ყველა ადამიანის სული მკვდარი იყო და მან უამრავი სული გააცოცხლა თავისი ძალით და დაამწყურვალა თავისი სიცოცხლით. სულით მკვდრები იყვნენ იუდეველები და წარმართები და უფალმა გააცოხლა ერთიც და მეორეც.ძმებო, ჩვენც თავი ვანებოთ სხეულის აღდგომაზე ზრუნვას და სანამ ჯერ კიდევ არის დრო, ვიზრუნოთ ჩვენი სულების აღდგომაზე, რადგან თუ ჩვენი სულები არ აღდგებიან და არ გაცოცხლდებიან ქრისტეს მიერ აქვე, ამქვეყნად, მაშინ არ უნდა ველოდოთ რაიმე სიხარულს ჩვენი სხეულების აღდგომისას საშინელი სამსჯავროს დღეს, რამეთუ იმ დღეს მკვდარი სულების სხეულები აღდგებიან არა მარადიული ცხოვრებისათვის, არამედ მარადიული ტანჯვისათვის.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღდგომაო და ცხოვრებაო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ შენი ძალითა და მოწყალებით, რათა შენ მიერ აღვდგეთ და ვცხონდეთ საუკუნოდ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმენდონისი (†276/278). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მწუხარების შესახებ„ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია და რა ვთქვა: მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან? მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“ (ინ. 12:27)არაფერია უფრო რეალური ამ მიწიერ სამყაროში, ვიდრე უფალი იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი და ჭეშმარიტი ადამიანი. ჭეშმარიტად, მთელი ეს სამყარო ქრისტეს გარეშე აჩრდილს ჰგავს. მართლაც, არც მიწა, არც წყალი, არც ჰაერი, არც სინათლე არ არის ისეთი რეალური, როგორიცაა ქრისტე, რამეთუ ეს ყველაფერი წარმავალია, უფალი კი მარადიული. ჭეშმარიტად, იგია ქვაკუთხედი მარადიული სამყაროსი და ვინც მას ჩაეჭიდება, შეძლებს ეზიაროს მარადიულ სამყაროს, მარადიულ მყოფობას. დროის აბობოქრებული, თუმცა კი უძლური ტალღები მრისხანედ აწყდებოდნენ და ახლაც აწყდებიან ხან ქრისტეს ღვთაებრივი და ხანაც კაცობრივი ბუნების რეალობას. მართლაც, რამდენი შრომა დასჭირდათ ქრისტიანებს, რომ თვალები აეხილათ ურწმუნოთათვის და დაერწმუნებინათ ისინი ქრისტეს ღვთაებრივ და კაცობრივ ბუნებაში; ყოვლისმცოდნე წმიდა სულმა წინასწარ განაგო და მოციქულთა საშუალებით წინასწარ განამზადა იარაღი ქრისტეს მხედართათვის. „ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია“ – ნუთუ უფალი ამგვარ შეძრწუნებასა და მწუხარებას განიცდიდა, ნამდვილად რომ არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც უძლური ადამიანური ბუნების ყველა თვისება ჰქონდა, ცოდვის გარდა? თანაც, არა მხოლოდ მწუხარებასა და შეძრწუნებას განიცდიდა, არამედ შიშსაც! „მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან“ – ამას ამბობს უძლური ადამიანური ბუნება, რომელსაც ეშინია სიკვდილის, მაგრამ ბუნება, რომელიც, ამავდროულად, უცოდველია, რამეთუ მყისვე დასძენს უფალი: „მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“.ხედავთ, რა მნიშვნელოვანია ქრისტეს სიკვდილი! მისით ვართ გამოსყიდულნი, მისით ვართ გამოხსნილნი. ასე რომ მხოლოდ სწავლებით ნურავინ დაკმაყოფილდება, არამედ მზერა მიაპყროს გოლგოთას და შეძრწუნებული დაინახავს სისხლიან მსხვერპლს ჯვარზე, შეწირულს ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა გვიხსნას მყრალი ჯოჯოხეთის უფსკრულთაგან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, რომელიც ჯვარს ეცვი ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისთვის, მოგვიტევე კვლავ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, ცოლისა მისისა თეოპისტიისა და შვილთა მათთა: აღაპისა და თეოპისტესი, რომაელთა (†118). ღირსმოწამე ილარიონ კრეტელისა (1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთადერთი გზის, ჭეშმარიტებისა და ცხოვრების შესახებ„მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება და ცხოვრება; ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ (იოან. 14:6)ძმებო, ეს წმიდა სიტყვები არა მარტო თქმულია, არამედ სისხლით მორწყული, აღდგომით დამოწმებული, სულიწმიდის მიერ მართალთა გულებში დამკვიდრებული და ეკლესიის მიერ საუკუნეების განმავლობაში დადასტურებული. ამქვეყნიურ ყველა სიკეთეს შორის ადამიანებს ყველაზე მეტად სოცოცხლე უყვართ. სიცოცხლე ადამიანებს უფრო მეტად უყვართ, ვიდრე ჭეშმარიტება, თუმცა ცხოვრება ჭეშმარიტების გარეშე არ არსებობს. მაშასადამე, სიცოცხლე უზენაესი სიკეთეა, ხოლო ჭეშმარიტება – ცხოვრების საძირკველი. ვისაც სიცოცხლე უყვარს, მას უნდა უყვარდეს ჭეშმარიტებაც, მაგრამ რომელი გზაა ჭეშმარიტებისკენ? მე ვარ გზა - ბრძანებს უფალი. იგი არ ამბობს: „მეც ვარ გზა“, რათა ვინმემ არ იფიქროს , რომ უფალ იესოს გარდა სხვა გზაც არსებობს, თუმცა იგი არაა მხოლოდ გზა, არამედ ჭეშმარიტება და სიცოცხლე, რათა არავინ იფიქროს, რომ არსებობს რაიმე სხვა ჭეშმარიტება და რაიმე სხვა სიცოცხლე იესო ქრისტეს გარეშე. უფალი იმისათვის განკაცდა, რომ ადამიანებს გზა აჩვენოს, ჯვარს ეცვა, რათა საკუთარი სისხლით გზა მიანიშნოს... „ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ – ეს უნდა ესმოდეთ მათ, ვინც თავს იტყუებს და ფიქრობს, რომ იესო ქრისტეს გარეშე შეუძლია შეიმეცნოს ღმერთი და დაიმკვიდროს სასუფეველი ცათა. სწორედ ეს ცრუ იმედი და განწირული თავის მოტყუება განაქარვა უფალმა ზემოხსენებული სიტყვებით. და მოციქულმა, რომელმაც მოისმინა და ჩაწერა ეს სიტყვები სახარებაში, აღნიშნა ის თავის ეპისტოლეშიც: „ვინც უარყოფს ძეს, აღარც მამა ჰყავს“ (1ინ. 2:23).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კურთხეულო და კურთხევისა წყაროო, ჭეშმარიტად, შენ ხარ ერთადერთი გზა, ერთადერთი სინათლე, ერთადერთი ჭეშმარიტება, ერთადერთი სიცოცხლე და ერთადერთი ცხოვრების მომნიჭებელი. მხოლოდ შენ გაღიარებთ ადამიანებისა და ანგელოზების წინაშე, როგორც ერთადერთ ღმერთსა და ჩვენს მაცხოვარს. შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანთა კოდრატესი, ათენელი და მაგნეზიელი ეპისკოპ. (†130); წინასწარმეტყველისა იონასი (†VIII ქრისტეს შობამდე). ისააკდა მელეტი კვიპრ. ეპისკოპოსთა. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი ბუნებისა და მამასთან არსებით თანასწორობის შესახებ„ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“ (ინ. 14:9)„უთხრა მას ფილიპემ: უფალო, გვიჩვენე ჩვენ მამა და საკმარისია ჩვენთვის“(ინ. 14: 8). ამ სიტყვებზე უფალმა უპასუხა: „ამდენ ხანს თქვენთან ვარ და ვერ შემიცანი მე, ფილიპე? ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ასე უპასუხა უფალმა თავის მოწაფეს. ფილიპეს სურდა ეხილა ღმერთი ხორციელი თვალით. სამი წელი უყურებდა იგი ქრისტეს, მაგრამ ვერ შეიცნო როგორც ღმერთი. რატომ? იმიტომ, რომ სულიწმიდის მასზე გადმოსვლამდე ფილიპე ხორციელად ანუ ხორციელი თვალით უყურებდა ქრისტეს და მასში ხედავდა მხოლოდ ადამიანს. ფილიპე ვერ ხედავს ღმერთს ძე ღმერთში და უნდა, რომ მან მამა აჩვენოს! „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ამით უფალს იმის თქმა არ სურს, რომ თავად არის მამა ღმერთი, არამედ იმისა, რომ ის და მამა ერთია ანუ ერთარსი არიან. რამდენადაც შესაძლებელი იყო, რომ ღმერთი სჩვენებოდა ადამიანებს, იმდენადვე გამოუჩნდა მათ ძე ღმერთის მიერ და გამოუჩნდა ადამიანის სახით. მამა ღმერთი არ განკაცებულა, არც სულიწმიდა ღმერთი განკაცებულა, მხოლოდ ძე ღმერთი განკაცდა. შესაბამისად, როგორ დაანახებს ძე მოკვდავ ადამიანს მამას ხორციელი თვალით? სწორედ ამიტომ განკაცდა ძე ღმერთი, რათა გამოუცხადოს ადამიანებს თავისი თავი, მამა და სულიწმიდა, სამგვამოვანი ღმერთი, ერთარსება სამება სამი ჰიპოსტასით. „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. უფალი აქ თავის ღვთაებრივ ბუნებას გულისხმობს, რომლითაც იგი ყოვლითურთ თანასწორი და თანაარსია მამისა. და იმ დროს ფილიპეს რომ შეძლებოდა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნების დანახვა, მაშინ არ მოითხოვდა – გვიჩვენე ჩვენ მამა. ასე რომ, მას არც კი შეეძლო დაენახა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნება, რომელიც სულიერია და უხილავი, თუმცაღა შეეძლო ცხადად ეხილა ქრისტეს დიადი საქმეები, როგორც მისი ღვთაებრივი ბუნების გამოვლინება.და ახლაც, ძმებო, ზოგიერთები ამბობენ: „გვიჩვენეთ ღმერთი და ვიწამებთ!“. უთხარით მათ: „აი, გიჩვენებთ იესო ქრისტეს – იწამეთ!“ ოცი საუკუნე შენთან ვარ, ადამიანო და ჯერაც ვერ მიცანი? ოცი საუკუნე, აღსავსე დიდებითა და სასწაულებით, მადლით, წყალობით, წმინდანებით, მოწამეებით! უგნური ადამიანი კი მაინც კითხულობს: „სად არის ღმერთი?“ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, აუხილე სულიერი თვალი მათ, ვინც ჯერ კიდევ ვერ ხედავს, რათა იხილოს შენი დიდება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპიელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა (†102/117); ღირსისა იონა ხუცისა, პალესტინელისა, წმიდათა: თეოფანე კანონთგამომთქმელისა (†850) და თეოდორე (†840) გამომეტყველთა მამასა. მღვდელმოწამე თეოდორე ბრაზელისა, რუმინელისა(1696). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნუგეშისმცემელი სულის – სულიწმიდა ღმერთის – შესახებ„და მე ვთხოვ მამას და სხვა ნუგეშისმცემელს მოგივლენთ თქვენ, რათა თქვენთან იყოს უკუნისამდე“ (ინ. 14:16)იქ, სადაც სიყვარულია, საჭირო არაა ბრძანება, რადგან ბრძანებას თხოვნა ცვლის. მათთვის, ვისაც ერთმანეთი უყვარს, თხოვნას მეტი ძალა აქვს, ვიდრე ერთმანეთის მოძულეთათვის – ბრძანებას. ყოვლადწმიდა სამება თავად წარმოადგენს უზენაეს სასუფეველსა და უმაღლეს სიყვარულს. ესაია ყოვლადწმიდა სამებას საკვირველ მზრახველად(ბჭობის წარმმართველად) მოიხსენიებს, ხოლო განკაცებულ ღვთის ძეს - დიდი განზრახვის ანგელოზად ანუ მოვლინებულ მაცნედ (ის. 9:6). როგორ შეუძლია ბჭობა, თათბირი ერთარსება ღმერთს? შენც ერთი ხარ, ადამიანო, მაგრამ საკუთარ თავს ეთათბირები. შენი გონება ეკითხება შენს ნებას: „შეგიძლია?“ და ეკითხება გულს: „გსურს?“, ხოლო შენი ნება და გული ეკითხებიან შენს გონებას: „ძალგიძს?“. თუმცა, ამ შინაგანი ბჭობის მიუხედავად, შენ ერთი ხარ, ერთი ადამიანი, ერთი პიროვნება. რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ და მხოლოდ უფერული მსგავსება და აჩრდილია ყოვლადწმიდა სამების ბჭობისა, მისი სრულყოფილი თათბირისა, რადგან ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტაზთა შორის სრული თანასწორობა და ჰარმონიაა. რაც მამას სურს, აუცილებლად იგივე სურს ძესაც და წმიდა სულსაც... „მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს“ – ხედავთ, როგორი დარწმუნებულია ძე ღმერთი, რომ მისი თხოვნა და რჩევა მაშინვე მიღებული იქნება ღვთაებრივი თათბირისას – მამა თანახმა იქნება მოავლინოს და სულიწმიდა თანახმა იქნება მოვიდეს. ძე ღმერთი არ ამბობს: „მე ძალიან შევეხვეწები, რათა მოგივლინოთ და მწამს, რომ მოგივლენთ“, არამედ ამბობს: „მე ვთხოვ მამას და იგი მოგივლენთ...“. მან იცის წინასწარ, რომ მამა მისცემს იმას, რასაც ძე ითხოვს; მან ეს იცის, ასე ვთქვათ, მისი მარადიული გამოცდილებიდან, რამეთუ მარადიული ჰარმონია სუფევს მამას, ძესა და სულიწმიდას შორის... მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს – ამ სიტყვებით ცხადდება ძისა და სულიწმიდის სრული თანასწორობა. მამა მოგივლენთ თქვენ სხვა ნუგეშისმცემელს, ჩემს თანასწორსა და თანაარსს. იგი თავისი საკვირველი ჰიპოსტასის შესაბამისად სრულად ჩამანაცვლებს მე, რადგან მხოლოდ და მხოლოდ ჰიპოსტასურად განსხვავდება სულიწმიდა ძე ღმერთისაგან. ხედავთ, ძმებო, როგორ მონაწილეობს ყოვლადწმიდა სამება ჩვენს ცხონებაში? ხედავთ, ვისი ვართ ჩვენ? ხედავთ, როგორი პატივი გვებოძა მოკვდავებსა და ცოდვილებს?ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადდიდებულო სამებაო, ღმერთო ჩვენო, შეგვიწყლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დადუმებაი ზაქარიაისა და მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი, რაჟამს იგი ახარა გაბრიელ მთავარანგელოზმან, და მიუდგა ელისაბედ და მუცლადიღო. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდა ღმერთის შესახებ, რომელიც მამისაგან გამოდისხოლო როცა მოვა ნუგეშისმცემელი, რომელსაც მე მოგივლენთ თქვენ ჩემი მამისგან, სული ჭეშმარიტებისა, რომელიც მამისგან გამოდის, იგი დაამოწმებს ჩემზე (ინ. 15:26)ძმებო, მიუწვდომელია საღვთო ბუნების სიღრმე, თუმცა ღმერთმა არც სრულად დაფარა ის ჩვენგან და არც სრულად გაგვიცხადა. გაგვიცხადა იმდენი, რამდენის მიღებაც ძალუძს ჩვენს უძლურებას და რამდენიც ჩვენი ცხონებისთვისაა საჭირო. სულიწმიდის შესახებ ჩვენთვის ცნობილია, რომ იგი მამისაგან გამოდის და ძის მიერ გვევლინება. დაე, ნურავინ გამოეძიებს მეტს, რათა არ შეცდეს. რაკი მამისგან გამოდის, ე. ი. ერთარსია მამისა; რადგან ძის მიერ გვევლინება, რათა განაგრძოს ძის მსახურება, ე. ი. იგი თანასწორია ძისა... მოწმობს ჩემ შესახებ მამა – ბრძანებს მანამდე უფალი, ახლა კი სულიწმიდის შესახებ ამბობს: იგი დაამოწმებს ჩემ შესახებ. ორივე დამმოწმებელი თანასწორია, ამიტომ უფალი ხან ერთზე მიუთითებს, ხან მეორეზე. და ის, ვინც მოწმობდა და ის, ვინც დაამოწმებს, არსით ერთი არიან, რადგან უფალი მის შემდეგ არ დატოვებდა ისეთ მოწმეს, რომელიც ღირსებით წანა მოწმესთან შედარებით ნაკლები იქნებოდა. ცხადია, ჩვენ ახლა ადამიანური გონებით ვმსჯელობთ დროსთან მიმართებითაც, რადგან, მახარებლის სიტყვებით, ყოვლადწმიდა სამება მარადიულად მოწმობს ზეცაში: „ვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეცად: მამა, სიტყვა და სული წმიდა, ხოლო ეს სამი ერთია“ (1 იოან. 5:7).ზოგიერთები ამტკიცებენ, რომ სულიწმიდა გამოდის მამისაგან და ძისაგან. ვინ და როდის განუცხადა მათ ამის შესახებ? ჩვენ ვიცით, რომ სულიწმიდა მამისაგან გამოდის, რის შესახებაც გვამცნო ძემ, უფალმა იესო ქრისტემ, ამიტომ უარვყოფთ იმგვარ დამატებას ჩვენს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში, რომელიც არ შეესაბამება თვით უფლის სიტყვებს. მაგრამ იმისათვის, რომ უწმინდესი უფლის სიტყვები გავიაზროთ, გულის დიდი სიწმინდეა საჭირო. ამიტომ გულის ვნებებისაგან განწმენდა გვმართებს და არა ღვთაებრივი არსის უხილავი სიღრმეების ცნობისმოყვარეობითა და უწმინდური გულით გამოძიება, რადგან ვინც მგვარად იქცეოდა, მწვალებლობაში ვარდებოდა და იღუპავდა სულს.ჰოი, დიდებულო და ყოვლადძლიერო ღმერთო, დიდება შენდა იმის გამო, რომ გამოგვიცხადე შენი თავი ჩვენი მაცხოვრის, უფალ იესო ქრისტეს მიერ და ვიცით, რომ ნათლის შვილები ვართ და არა – წყვდიადის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დედათა შორის პირველმოწამისა და მოციქულთა სწორისა თეკლა იკონიელისა (†1). კეთილმსახური ვლადისლავისი, სერბი მეფისა (1239). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდის შესახებ, განმადიდებელზეიგი განმადიდებს მე, რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ (იოან. 16:14)სულიწმიდა ძალმოსილებით მამისა და ძის თანასწორია და ყველაფერი, რაც შეუძლია მამას, შეუძლია ძეს და შეუძლია სულიწმიდასაც. და ყველაფერი, რაც იცის მამამ, იცის ძემ და იცის სულიწმიდამაც. თუმცა ერთმანეთის უსაზღვრო სიყვარულისა და ადამიანთა ხსნის მიმართ უსაზღვრო სიბრძნის გამო ისინი ადამიანებს მონაცვლეობით ევლინებიან (დროის თვალსაზრისით). იგი განმადიდებს მე – ნუთუ ძემ საკუთარი თავი არ ადიდა? დიახ, ადიდა, მაგრამ არა იმ ზომით, რომლითაც შეეძლო, არამედ მხოლოდ იმ ზომით, რამდენის მიღება და გაგებაც შეეძლოთ იმ დროის ადამიანებს. დროთა განმავლობაში სულიწმიდა კიდევ უფრო მეტად გააცხადებს ღვთის ძის დიდებას, როდესაც თავისი ღვთაებრივი მადლით აღავსებს ის თავის ერთგულებს. იგი მადიდებს მე – ამ სიტყვებს, ძმებო, უფალი ჩვენს განსასწავლადაც ამბობს, რათა თუ რაიმე კეთილ საქმეს აღვასრულებთ, ჩვენ თვითონ კი არ განვიდიდოთ თავი, არამედ სხვებმა თქვან ამის შესახებ... “რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“ – ამ სიტყვებით უფალი ცხადყოფს სულიწმიდის მასთან ერთობას და არა დაქვემდებარებას მისდამი. მანამდე კი გვითხრა: “იგი წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ”. და რათა მოწაფეებმა არ იფიქრონ, რომ სულიწმიდამ მეტი იცის, ვიდრე ძემ და აღემატება ძეს, ამიტომ იგი აცხადებს: „ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“. ქრისტესაც შეეძლო მოწაფეებისთვის ყოველგვარი ჭეშმარიტება ეუწყებინა, მაგრამ იმ დროს მოწაფეები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად ამის მისაღებად, ამიტომ სულიწმიდა თავის დროზე შეუძღვება მათ ყოველგვარ ჭეშმარიტებაში. მაგრამ როდესაც სულიწმიდა ყოველგვარ ჭეშმარიტებას აუწყებს მათ, არ ნიშნავს, რომ აუწყებს იმას, რაც არ იცის ძემ ან, მით უმეტეს, რაც ეწინააღმდეგება ძის ნებასა და ცოდნას. ამიტომაც ბრძანებს უფალი:“რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ყოვლადსაკვირველო ღმერთო, სამებით დიდებულო, ძალო, სინათლევ და სიყვარულო! ჰოი, ყოვალდწმიდაო სამებაო, აღანთე საღვთო სიყვარული ჩვენს გულებში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფროსინია ალექსანდრიელისა; არსენი დიდისა კათალიკოსისა (†887). ღირსმოწამე პაფტონი ეგვიპტელისა და მასთან 546 მოწამისა; ღირსი სერგი რადინეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მამასა და ძეს ყველაფერი საერთო აქვს „ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია“ (ინ. 16:15) ეს არის უფლის ერთ-ერთი ბოლო გამონათქვამი მისი ვნების წინ და ის ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესია, რადგან სამყაროს აუწყებს ქრისტე მაცხოვრის ღმერთობის შესახებ და ამის შემდგომი სიტყვებით კი – „ამის გამო გითხარით თქვენ, რომ ჩემგან მიიღებს და გაუწყებს თქვენ“ – ცხადყოფს სულიწმიდის მამასთან და ძესთან ერთობას. ის, რასაც სულიწმიდა ჩემგან მიიღებს, ვერ იქნება ის, რაც არ არის მამის, რადგან ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია. რატომ არ ამბობს უფალი: „ჩემსას აიღებს“, არამედ „ჩემგან აიღებს“? იმიტომ, რომ სულიწმიდა უბოძებს ადამიანებს არა ყველაფერს, არამედ მხოლოდ იმდენს, რამდენის მიღებასაც შეძლებენ და რამდენსაც საჭიროებენ. ღვთის საბოძვართა ერთი ნაწილი მორწმუნეებს ამქვეყნადვე ეძლევათ, მეორე ნაწილი კი მიეცემათ ცათა სასუფეველში. და ეს ზეციური ნაწილი არის სწორედ ის, რის შესახებაც მოციქული წინასწარმეტყველურად გვაუწყებს: „რაც არ უხილავს თვალს, არ სმენია ყურს და არც კაცს გაუვლია გულში, ის განუმზადა ღმერთმა თავის მოყვარეთ“ (1კორ 2:9). ეს და ამ ყველაფერზე შეუდარებლად მეტი და ღირებული აქვს ქრისტეს. მას ეკუთვნის არა მხოლოდ ეს ქვეყანა, არამედ ის ქვეყანაც და კიდევ – ბევრად მეტი და მეტად ძვირფასი, ვიდრე ორივე სამყარო. მისია მარადიულობა, უკვდავება, სრული ძლევამოსილება, სრული სიბრძნე, სრული სიყვარული, სრული სიკეთე და წყალობა, სამართლიოანობა, სიმართლე და ყველა სათნოება, რომელთა წარმოდგენაც ჩვენს გონებას ძალუძს და წარმოთქმა – ჩვენს ენას. ის, რაც მას ეკუთვნის, აღემატება იმ ყველაფერს, რისი წარმოდგენაც ადამიანს შეუძლია. და ეს ყველაფერი ეკუთვნის მამას, ეკუთვნის ძეს და ეკუთვნის სულიწმიდას. “ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია “ – ამ სიტყვებით წარმოუდგენლად მდიდარი ძე ღმერთი აუწყებს მოწაფეებს თავისი უსაზღვრო და თვალშეუვლები სიმდიდრის შესახებ იმ ბნელ ღამეს, როდესაც ის ფეხშიშველი უნდა წარმდგარიყო იუდეველი უხუცესების წინაშე, რათა ეცემათ და ეფურთხებინათ მისთვის. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლადწმიდაო და ყოვლისა მქონებელო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ცოდვილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიცვალება მოციქულისა და მახარობელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (†98/117); დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ("თბილისის სიონის") ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიყვარულით შთაგონებული ლოცვების შესახებ„განწმიდე ესენი ჭეშმარიტებით, რადგან შენი სიტყვა ჭეშმარიტია“ (ინ. 17:17) როდესაც დედა სიკვდილზე მიდის, მაშინაც კი უფრო მეტად ღელავს შვილების გამო, რომელთაც ტოვებს, ვიდრე საკუთარ თავზე. ასეთია დიდი სიყვარულის ძალა. ხოლო უფალ იესო ქრისტეს თავისი მოწაფეების მიმართ უფრო დიდი სიყვარული ჰქონდა, ვიდრე დედას შვილებისადმი. როდესაც უფალი სიკვდილზე მიდის, იგი თავისი ზეციური მამის წინაშე ლოცულობს მოწაფეებისთვის და ლოცულობს არა იმიტომ, რომ თავად არ შეეძლო მათთვის ყველაფრის გაკეთება, არამედ იმისათვის, რომ აჩვენოს სიყვარული და ერთობა მამასთან. მაგრამ ახლა მამის კუთვნილად რატომ აცხადებს ჭეშმარიტებას, როცა სწორედ ამის წინ მოწაფეებთან საუბრისას სულიწმიდას უწოდა სული ჭეშმარიტებისა: „ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ“ ? იმიტომ, რომ აჩვენოს მამისა და სულიწმიდის თანასწორობა. მაგრამ ნუთუ მანამდე თავის შესახებ არ მბობდა უფალი: “მე ვარ ჭეშმარიტება”(იოან, 14:6)? და განა ამის შემდეგ სულიწმიდას, ნუგეშისმცემელ სულს, არ უწოდა სული ჭეშმარიტებისა? ახლა კი ჭეშმარიტებას მამისად აცხადებს: “განწმინდე ისინი შენი ჭეშმარიტებით! “. ვინც ამ ყველაფერში თუნდაც რაიმე წინააღმდეგობას დაინახავს, იგი ვერ აცნობიერებს ყოვლადწიდა სამების, ერთარსება და სამპიროვანი ღმერთის, არსებით ერთობასა და ჰიპოსტასურ სამგვამოვნებას. სწორედ იმით, რომ სამების ყოველ პირს განუკუთვნებს ჭეშმარიტებას, როგორც რაღაც არსებითსა და განუყოფელს, უფალი ცხადყოფს მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობას. და თუ ყოვლადწმიდა სამების რომელიმე პირი ნაკლები ჭეშმარიტების მფლობელი იქნებოდა, მაშინ სამების ეს პირი დანარჩენ ორზე ნაკლები იქნებოდა არსებითაც. ნაკლებ ჭეშმარიტებას კი ახლავს ნაკლები ძალა, ნაკლები სიყვარული და ნაკლები სიბრძნე. ამიტომაც უწოდებს უფალი ჭეშმარიტებას საკუთარ თავსაც, მამასაც და სულიწმიდასაც, რათა ადმიანებმა იცოდნენ და ირწმუნონ მათი სრული თანასწორობა. ამიტომ მორწმუნეთაგან ნურავინ ცდუნდება სამების პირთა უთანასწორობის მწვალებლური სწავლებით. დაე, თითოეულმა თავისი გული განიწმიდოს ცოდვათაგან, როგორც სარკიდან წმენდენ მტვერს და მაშინ შეიცნობს უდიდეს დოგმატურ ჭეშმარიტებას მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობის შესახებ.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, განგვანათლე შენ მიერ და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა 49-თა წამებულთა, ბიზანტიელთა, სტრატიოტთა (†304). ღირსი ეგნატე იღუმენისა(963-975). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „რათა ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ (ინ. 17:21)დიდია ღვთის მოწყალება, ძმებო: როდესაც მართალი იგრძნობს ამას, ტირის და როდესაც ცოდვილი იგრძნობს – რცხვენია. ღვთის მოწყალებით ჩვენ განვიწმინდებით, ვცხონდებით, ღვთის შვილად ვიწოდებით, ვუერთდებით ღმერთს, მაგრამ ღმერთთან ეს ერთობა არ უნდა წარმოვიდგინოთ ისე, თითქოს არსებით ერთი ვხდებით და მისი თანასწორი. ჩვენ არასოდეს ვიქნებით ღვთის მსგავსი და თანასწორი იმგვარად, როგორცაა სამების სამივე ჰიპოსტასი – მამა, ძე და სულიწმიდა. „ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ – მიმართავს მაცხოვარი მამას თავისი მოწაფეების შესახებ და გულისხმობს სიყვარულით ერთობას და არა – არსებით. სიყვარული განაპირობებს ურთიერთმორჩილებას, ურთიერთდახმარებას, ურთიერთმოწყალებას, მოკრძალებას, თვინიერებას, სიკეთეს, კეთილგანზრახვას, თავგანწირვას... და როდესაც უფალი ბრძანებს: „იყავით თქვენ სრულნი, როგორც სრულია მამა თქვენი ზეცათა“ (მთ. 5:48) – მას ის კი არ სურს, რომ ადამიანები ღმერთს გაუტოლოს, არამედ მიანიშნოს მათ უზენაეს მაგალითზე, სრულყოფილების ნიმუშზე ყოველგვარ სიკეთეში. საქმე ისაა, რომ მრავალი ადამიანურად მასწავლებელი (და არა ღვთიურად) სრულყოფილების ნიმუშს ხედავდა და ხედავს ყველასა და ყველაფერში, მაგრამ არა ღმერთში. ასეთები ხშირად ადამიანებს ბოროტებასაც კი ასწავლიდნენ და სრულყოფილების მისაბაძ მაგალითად უსახავდნენ. ამიტომ მოუწოდებს უფალი ადამიანებს, რომ ზეციური მამა მიიჩნიონ ყოველგვარი სრულყოფილების ნიმუშად და სწორედ მას მიბაძონ და არა სხვას. ღვთის მოწყალებით, ჩვენ ღვთის შვილებად ვიწოდებით და ყველანი ერთი ვართ ქრისტე იესოში (გალ. 3: 28), მაგრამ ჩვენ არ ვხდებით ღმერთები, არ ვხდებით ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტასთა თანასწორნი. არ დაგავიწყდეთ, რომ წმიდა წერილში წერია: „ზეცაც კი არ არის სუფთა მის თვალში“ (იობ. 15:15) ანუ ღმერთს ვერ შეედრებიან ზეციური ძალები, მით უმეტეს ადამიანი. მაგრამ, ღვთის მოწყალებითა და ქრისტეს ვნებებით, ამაღლდებიან ზეცად მორწმუნენი და იქნებიან სიყვარულითა და სულით ერთობაში ღმერთთან; ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა ჭეშმარიტად ავმაღლდეთ ასეთ დიდებულ სიმაღლემდე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ყოველგვარი მოწყალებისა და სიკეთისაო, ნუ მოგვაკლებ წყალობას და ნუ გაგვირისხდები, არამედ მოგვიტევე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული პალიასტომის ღმრთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატისა. ხსენება ღირსისახარიტონ აღმსარებლისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (†350). შავნაბადობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი“ (ინ. 17:24)აი, საზღაური ღვთის მუშაკთათვის! აი, დიდებული ჯილდო ქრისტეს მიმდევართათვის! ის, რაც ძეს სურს, სურს მამასაც და სულიწმიდასაც. და რაც წმიდა სამებას ნებავს, აღესრულება კიდეც. და რა სურს ძეს? მას სურს, რომ მისი მოწაფეებიც მასთან ერთად იყვენენ ცათა სასუფეველში, თანაც არა მხოლოდ თორმეტნი, არამედ ყველა, ვინც მოინათლა, მოციქულთა სწავლება მიიღო და დაიცვა ის, მაგრამ ერთი პირობით: თუ ამ დიდ სიკეთეს თავად არ ვკრავთ ხელს ჩვენივე უკეთური საქმეებით, რწმენაზე უარის თქმით, ცოდვის სიბინძურით, ღვთისმგმობი სიტყვებითა და გულისთქმებით... „რათა ხედავდნენ ჩემს დიდებას, შენ რომ მომეცი“ (ინ. 17:24) - ბრძანებს შემდგომ უფალი; ამ სიტყვებიდან არ უნდა დავასკვნათ, რომ ძე მამაზე ნაკლებია, რადგან ამ სიტყვების წინ უფალი მიმართავს მამას: „მე განგადიდე შენ“ (ინ. 17:4). ხედავთ, როგორი თანასწორობაა მამისა და ძის და რა უსაზღვროა მათი ურთიერთსიყვარული! მე განგადიდე შენ... და ახლა შენ მადიდე მე, მამაო. და იმას, რომ ღვთის დიდება არ აღესრულება ამქვეყნად და ამ დროში, მიუთითებს უფლის სიტყვები: „ ...დიდებას, შენ რომ მომეცი, რადგანაც შემიყვარე ქვეყნის შექმნამდე“ (ინ. 17:24). ეს ნიშნავს იმას, რომ დიდება არ არის არც მიწიერი და არც დროითი, არც ამქვეყნიური და არც ადამიანური, არამედ ზეციური, მარადიული, დაუსრულებელი და გამოუთქმელი. და როგორ სურს ძეს, რომ მამამ ადიდოს იგი? ისე, რომ ეს ზეციური დიდება უჩვენოს ყველას, ვინც მოუსმინა ძეს, გაჰყვა მას და მისი მცნებები აღასრულა. უფალს სურს, რომ ამ დიდების თანამონაწილენი ვიყოთ ჩვენც – არა მხოლოდ მოციქულები, არამედ ჩვენ, ყველანი, რომელთაც მისი სახელი გვეწოდა. აი, მოწყალება! აი, კაცთმოყვარება! დოგმატი ჩვენი უკვდავებისა, მარადიული ცხოვრებისა და დაუსრულებელი დიდების შესახებ არა ადამიანთაგან, არამედ თავად ჩვენი უფლისა და მაცხოვრისგანაა. ოღონდ ყოფითმა საზრუნავებმა, ლოცვისას სიზარმაცემ და ურთიერთსიძულვილმა არ უნდა დაგვაშოროს ქრისტეს დიდებასა და მარადიულ ცხოვრებას.ჰოი, სახიერო და და მოწყალეო უფალო, მოგვიტევე ჩვენ ცოდვები და მოგვმადლე შენი მარადიული სასუფეველი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ონოფრე გარეჯელი სასწაულმოქმედისა (†1786); ღირსისა კვირიაკე განშორებულისა, პალესტინელისა (†556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისა და მისი ძის შემეცნების შესახებ„მამაო მართალო, სოფელმა შენ ვერ გიცნო, ხოლო მე გიცანი შენ“ (ინ. 11:25)თანასწორი თანასწორს უკეთ ცნობს. უდაბლესი ვერ ცნობს უმაღლესს და მოკვდავი – უკვდავს. ძველი დროის ზოგიერთი ბრძენი და ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველნი იცნობდნენ ღმერთს, როგორც შემოქმედსა და ყოველთა მფარველს, მაგრამ არავინ იცნობდა მას, როგორც მშობელს. ძველ დროს მას იცნობდნენ ქმნილებათა მიერ და არა დაბადებით. ქმნილებათა მიერ მათ შეიცნეს ღვთის სამართლიანობა, სიბრძნე და ძალა, მაგრამ ვერ შეიცნეს მისი სიყვარული, რადგან სიყვარული შეიცნობა შობით. მშობელმა იცის შობილის საიდუმლო და შობილმა იცის მშობლის სიყვარული. სამყარომ ვერ გიცნო შენ, რადგან გხედავდა, როგორც პატრონს და საკუთარ თავს – როგორც მონას; მე კი გიცანი შენ, რადგან გიყურებ, როგორც მშობელს და ვგრძნობ შენს გამოუთქმელ სიყვარულს. სამყარო გიმზერდა შენი საქმეების მიხედვით, მაგრამ გხედავდა ფარდის მიღმა, მე კი შენ გიყურებ პირისპირ, შენი სიყვარულის მარადიულ სილამაზეში.სწორედ ეს მშობლიური – მშობლისა და შვილის – სიყვარულის ალი მოუტანა უფალმა იესო ქრისტემ ადამიანებს, რათა იხილონ ღმერთი ამ ალში, ამ ახალ და მანამდე შეუცნობ ნათელში. ღვთის სიყვარულით დანახვა ასწავლა უფალმა თავის მოციქულებს და იგი მოვიდა ჩვენამდე. ო, ჩვენში რომ ანთებულიყო ეს ღვთიური მარადიული სიყარულის ალი! – და შეგვეცნო ღმერთი, როგორც მშობელი, საკუთარი თავი კი – როგორც შვილი, შვილებული მხოლოდშობილი ძის მსხვერპლად შეწირვის მეშვეობით.ჰოი, სამცეცხლოვანო ღმერთო, მამაო, ძეო და სულო წმიდაო, განგვანათლე ცოდვით დაბნელებულები შენი სიყვარულის მარადიული ნათებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლისა, დიდი სომხეთის ეპისკოპ. პართეველისა (†335). მიხეილ კიევის მიტროპოლიტისა(902); მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება არაამქვეყნიური სამეფოს შესახებ„ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ (ინ. 18:36)ვისაც მეტი სიმდიდრე აქვს, მასვე ეკუთვნის მცირეც. შესაბამისად, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ იესო ქრისტეს ძალაუფლება არ ვრცელდება ამ სოფელზე, რადგან უთხრა პილატეს: „მეუფება ჩემი არ არის ამ სოფლისაგან“. მას, ვინც ფლობს წარუვალს, ძალაუფლება აქვს წარმავალზეც. უფალი საუბრობს თავისი წარუვალი სამეფოს – ცათა სასუფევლის შესახებ, რომლისთვისაც უცხოა დრო, ხრწნილება, უსამართლობა, სიცრუე და სიკვდილი. ეს იმას ჰგავს, ვინმემ რომ თქვას, ჩემი სიმდიდრე ოქროშია და არა ქაღალდშიო. და განა ვისაც ოქრო აქვს, არ ექნება ქაღალდი? უფალი არ ეუბნება პილატეს, რომ არ არის მეფე, რადგან მას სურს თქვას, რომ ის არის მეფე, რომელიც ყველა მეფეზე აღმატებულია და რომ მისი მეუფება ყველა ამქვეყნიურ სამეფოზე მეტია, ძლიერია და მყარი. იგი მიანიშნებს თავის მთავარ სამეფოზე, რომელზეცაა დამოკიდებული ყველა სხვა სამეფო დროსა და სივრცეში. „ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ – ეს სიტყვები არ ნიშნავს, რომ მას არ აქვს ძალაუფლება ამქვეყნიურ სამეფოზე, პირიქით, სწორედ ეს სიტყვები ადასტურებს მის განუსაზღვრელ ძალაუფლებას ამქვეყნიურ სამეფოზე. განა მისი ამქვეყნიური საქმეები არ წარმოაჩენენ მის ძლევამოსილებას წუთისოფელზე?! სხვა რომელი მეფის წინაშე ცხრებოდა ქარი და წყვეტდა ზღვა ღელვას?! ნუთუ დაგავიწყდათ იესოს სიტყვები გეთსიმანიაში, რომ ანგელოზთა თორმეტ გუნდზე მეტი მოვიდოდა მის დასახმარებლად, თუ მოისურვებდა (მთ. 26:53)?! და თანაც, ერთ ანგელოზს უფრო მეტი ძალა აქვს, ვიდრე მთელ სამყაროს. სულთა უფალი სხეულთა უფალიც არის, მარადისობის ბატონი წარმავალის ბატონიცაა. უდიდეს სიკეთეთა მფლობელი უმცირეს სიკეთესაც ფლობს. ძმებო, ყველაფერი ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს ძალაუფლებას ექვემდებარება, რომელმაც ჩვენთვის საკუთარი ნებით დაითმინა ვნება და თავისივე ძლევამოსილებით აღდგა მკვდრეთით. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლისშემძლე მაცხოვარო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცათა სასუფეველი ვეძიოთ და მარადიული სამყოფელი დავიმკვიდროთ შენთან, სადაც არ არის ცოდვა, არც სიკვდილი, არამედ ცხოვრება, სიხარული და მშვიდობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული კვართისა საუფლოისა და სვეტისა ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარისა, საფარველი ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა.
ხსენება მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; წმიდათა: სიდონიასა და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა; წმიდისა მელქისედეკ 1-სა, სრულიად საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა (†1033); მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ანანიასი, დამასკელი ეპისკოპოსისა, რომელმან ნათელ-სცა პავლე მოციქულს (†1); ღირსისა რომანოზ ტკბილმგალობელისა, კონსტანტინეპოლელი დიაკონისა, კანონთა გამომთქმელისა (†556). სვეტიცხოვლობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნეტარი კაცის შესახებ„ნეტარია კაცი, რომელიც არ უსმენს უღმერთოთა რჩევას და ცოდვილთა გზას არ ადგას“ (ფს. 1:1)ძმებო, უწინარეს ყოვლისა, ნეტარია ის, ვინც არ ჩაეფლა ცოდვებში და შეუძლია მოისმინოს და აღასრულოს ღვთის ნება, რომელიც წინასწარმეტყველებმა გამოთქვეს. უღმერთოები არიან ისინი, ვინც ყოველთვის ღვთისა და მისი ნების საწინააღმდეგოდ ფიქრობს, ცოდვილები არიან ისინი, რომლებიც თავიანთი სურვილებისა და გულისთქმების მიხედვით დადიან და ღმერთსა და მის მცნებებს უპირისპირდებიან; გამრყვნელები – რომლებიც ჯერ თავად ირყვნებიან ბოროტი საქმეებით და შემდეგ კი სხვებს რყვნიან. ამრიგად, ჯერ ბოროტი გულისთქმა მოდის, შემდეგ – ბოროტი საქმე, შემდეგ კი – ბოროტი მაგალითი ანუ ცდუნება. ასე რომ, ნეტარია, ვინც რჩევას არ ეძებს ურჯულოებთან და ღვთის საწინააღმდეგო აზრებს არ იწყნარებს, არამედ ღვთის რჯულში პოულობს ყველა საჭირო რჩევას, რათა ცხონდეს. ნეტარია კაცი, რომელიც ერთხელაც არ დადგა იმ გზაზე, რომელზეც ცოდვილები დადიან, და თუ დადგა კიდეც, შეინანა და უფლის გზას დაუბრუნდა. ნეტარია კაცი, რომელიც არ ზის იმათ გვერდით, ვინც თავიანთი მაცდუნებელი ქმედებებით რყვნის უდანაშაულო სულებს. ასეთების შესახებ ნათქვამია:„ვინც დააბრკოლებს ერთ ამ მცირეთაგანს, რომელსაც სწამს ჩემი, უმჯობესია მისთვის, რომ დაეკიდოს წისქვილის დოლაბი მას ქედზე და დაინთქას ზღვის უფსკრულში“ (მთ. 18:6).ძმებო, ნეტარნი ვართ ყველანი, კაცებიცა და ქალებიც, რომლებიც ვერიდებით სამ ბოროტებას: უღმერთო აზრებსა და რჩევებს, ცოდვილ საქმეებს და სხვების ცდუნებას. ეს სამივე ბოროტება ის შხამიანი გველია, რომელიც თავდაპირველად პატარაა, შემდეგ კი იზრდება და დიდი ხდება. ჰოი, სახიერო უფალო, შემოქმედო ჩვენო, გვაცხოვნე ჩვენ შენი ძალითა და სიკეთით, რათა დავიხსნათ თავი ამ მძვინვარე გველისაგან, რომელსაც სძლიე უძლეველი იარაღით – შენი ყოვლადპატიოსანი ჯვრით. დაგვეხმარე, რათა დაგემორჩილოთ შენ და ვიაროთ მხოლოდ შენი გზით და განვიწმიდოთ მხოლოდ შენი მაგალითით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა დიდმოწამეთა: დავითისა და კონსტანტინესი, არგვეთის მთავართა (†740); მოწამეთობა; დიდმოწამისა თეოდორე გაბრასი, ტრაპიზონის მმართველისა (†1098). მღვდელმოწამისა კვირიანესი და მოწამეთა იუსტინა ქალწულისა და თეოქთისტე ნიკომიდიელთა (†304); ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესათვის სალოსისა კონსტანტინეპოლელისა (†936) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნებისა და მართლის ნების ურთიერთმიმართების შესახებ„უფლის რჯულშია მისი ნება და მის რჯულზე ფიქრობს იგი დღედაღამ“ (ფს. 1:2)ძმებო, ნეტარია და სამგზის ნეტარია ის, ვისი ნებაც ეთანხმება ღვთის ნებას, ვისი გონებაც არაფერს ფიქრობს ღვთის მცნებების საწინააღმდეგოს და ვის გულსაც არაფერი სურს ღვთის ნების საწინააღმდეგო. ნებას და გულს გონება კვებავს. თუ გონება მუდმივად ღვთისკენაა მიმართული, მაშინ ადამიანი დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლება და არ სურს უღმერთოთა რჩევების მოსმენა, არამედ ღვთის რჯულში ეძებს სიმართლეს და პასუხს ყველაფერზე. თუ გონება ასეა მიმართული ღვთისკენ, მაშინ ადამიანის გულიცა და გონებაც სწრაფად მიემართებიან ღვთისკენ, და ნება, რომელიც ადამიანის შინაგან კაცს ემსახურება, აღასრულებს მხოლოდ იმას, რაც ღვთის ნებასთანაა თანხმობაში და რაც ღვთის რჯულშია ჩაწერილი. მაშინ ადამიანი არ დადგება ცოდვილთა გზაზე და არ დაჯდება ურჯულოთა შესაკრებელში ანუ არც თავად სცოდავს და არც სხვას უბიძგებს ცოდვისკენ. ამ ფსალმუნის (ფს. 1) დასაწყისში დავით წინასწარმეტყველი აქებს ადამიანს, რომელიც არ აღასრულებს სამ ბოროტებას და აგრძელებს ქებას იმის გამო, რომ ადამიანი აღასრულებს ორ კეთილ საქმეს. ეს სამი ბოროტებაა: ეძებდე სიბრძნეს ცოდვილებთან, იცხოვრო ცოდვილთა ცხოვრებით და სხვები აცდუნო შენი ცუდი მაგალითით, ხოლო ორი სიკეთეა – შენი ნება სრულად თანხვედრაში იყოს ღვთის რჯულთან და შენი გონება დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლებოდეს. ო, ძმებო, რა სავალალო მდგომარეობაშია იმათ გონება, ვინც არ იცის ღვთის რჯული! ადამიანის გონების სიღრმე ღვთის რჯულის შემეცნების სიღრმით იზომება. იმათი გონება, ვინც ღვთის რჯულის საიდუმლოებებში განისწავლება, ღრმაა, ფართო და ამაღლებული. გონება აწვდის საზრდოს გულსა და ნებას. ო, ძმებო, როგორი მცირე, მერყევი და გარყვნილია იმათი გონება, ვინც თავის ნებას არ უმორჩილებს ღვთის ნებას! და რა არის ღვთის რჯული, ძმებო? ესაა ღვთის ნების გამოვლინება. და სად ჩანს ეს გამოვლინება? წმიდა წერილსა და ეკლესიის მამათა გადმოცემებში. ნეტარია, ვინც შეიცნობს ღვთის ნებას და აღასრულებს მას.ო, ღმერთო, დიდო და ძლიერო, მოწყალეო და სამართლიანო, გაანათლე ჩვენი გონება შენი წმიდა რჯულით და დაუმორჩილე ჩვენი ნება შენს ნებას, კაცთმოყვარესა და მაცხოვნებელს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: დიონისე არეოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელეფთერი დიაკონისა (†96). ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა; ნეტარი ისიხი ქორებელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის შიშისა და ღვთაებრივი სიყვარულის შესახებ „ემსახურეთ უფალს შიშით და უგალობეთ მას კრძალვით“ (ფს. 2:11)ღვთის წინასწარმეტყველი ამ სიტყვებით ამქვეყნიურ მეფეებსა და მსაჯულებს მიმართავს, რადგან ისინი მათთვის მიცემული ძალაუფლებისა და სიმდიდრის გამო ქედმაღლობისა და თავაშვებულობისკენ არიან მიდრეკილნი. ჰოი, მეფენო და მსაჯულნო, რომლებიც მტვრის ნაწილაკი ხართ ღვთის წინაშე, ნუ დაივიწყებთ, რომ მსახურები ხართ ღვთისა, დღიურად დაქირავებული მუშაკები! რის შესახებ ფიქრობს ყანაში დაქირავებული მუშაკი, რომელიც მთელი დღე ბარავს? – ანაზღაურების, რომელსაც დღის ბოლოს მიიღებს! რითი ამაყობს დაქირავებული მუშაკი? გასამრჯელოთი, და არა გაწეული შრომით! რითი ხარობს დაქირავებული მუშაკი – შრომით, ოფლით თუ მოსალოდნელი გასამრჯელოთი? რა თქმა უნდა, გასამრჯელოთი! ო, მეფენო და მმსაჯულნო, თქვენი მსახურება წუთისოფელში დაქირავებული შრომაა მხოლოდ! ამიტომ შიშით ემსახურეთ თქვენს ბატონს, რომელმაც დაგიქირავათ, რადგან არ იცით, როგორ შეაფასებს ბატონი თქვენს ნაშრომს და რა გასამრჯელოს გადაგიხდით. ემსახურეთ დიდი თავმდაბლობით და უთხარით საკუთარ თავს: უსარგებლო მონები ვართ (ლუკ. 17:10). არავინ იცის ჯილდოს მიიღებთ თუ სასჯელს, როდესაც სამარეში ჩახვალთ და მსაჯულის წინაშე წარდგებით, ამიტომ შიში უნდა ახლდეს თქვენს ყოველდღიურ მსახურებას.გიხაროდეთ ღვთის წინაშე მოკრძალებით. გიხაროდეთ წმიდა სიხარულით, როგორც ანგელოზებს უხარიათ ცოცხალი და მიუწვდომელი ღვთის წინაშე. სამოთხისეული სიხარული სიწმიდეს აფრქვევს, ჯოჯოხეთურ მხიარულებას კი გარყვნილი სიცილი ახლავს; სამოთხისეული სიხარული უცვლელია, ჯოჯოხეთური მხიარულება კი რისხვითა და გოდებით იცვლება. ემსახურეთ უფალს შიშით, რადგან ის სამართლიანია; გიხაროდეთ კრძალვით, რამეთუ უფალი ამაღლებული და წმიდაა.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, სამართლიანო და ამაღლებულო, საშინელო და წმიდაო! მთელი ჩვენი ცხოვრება ამქვეყნად შენ მიმართ მსახურება და სიხარულია. და თუ შენ არ გემსახურებით, მაშინ ვემსახურებით ჩვენს დაღუპვას; და თუ არ ვხარობთ შენით, მაშინ მტრის სიბოროტით ვხარობთ. თაყვანს გცემთ შენ და გევედრებით, შეგვეწიე ჩვენ, რათა გემსახუროთ შიშით და კრძალვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ევდემოზ 1-სა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (დიასამიძე †1642 დაკრძალულია ანჩისხატის ტაძარში). მღვდელმოწამისა იეროთე ათენელი ეპ.(†!). ღირსი პავლე უბრალოსი, მოწამე დავიკტისა და მისი ასული კალისთენისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასარგებლო მრისხანების შესახებ„განრისხდით, მაგრამ ნუ შესცოდავთ“ (ფს. 4:5)ძმებო, განრისხდით საკუთარ თავზე და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით თქვენი ცოდვილი აზრებისა და გულისთქმების გამო და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით ეშმაკზე, სიცრუის მამაზე და მეტად ნუ აღასრულებთ მის ნებას. განრისხდით სამყაროში ცოდვისა და უღმერთო ადამიანების მიერ ღვთის წმიდა ეკლესიის შეურაცხყოფის გამო, მაგრამ გაფრთხილდით, რომ ცოდვით არ ეცადოთ ცოდვის განკურნებას. განრისხდით თქვენს მეგობრებზეც, როდესაც სცოდავენ, მაგრამ განრისხდით იმ განზრახვით, რომ გამოასწოროთ ისინი და უფრო არ გააღიზიანოთ. მრისხანება მეგობრისა მეგობარზე, მშობლებისა – შვილებზე და ღვთისა – ადამიანებზე - ეს არ არის ქარბორბალა, რომელიც ხეს ფესვიანად ამოგლეჯს, არამედ ქარია, რომელიც ხეს ამაგრებს და გაფუჭებულ ნაყოფს ბერტყავს, რათა ჯანმრთელი ნაყოფი უკეთესი და უფრო ლამაზი იყოს. დაე, შენს მრისხანებას ჰქონდეს საზღვარი, რათა ის სამკურნალო იყოს და არა მომაკვდინებელი. და იმისათვის, რომ უზომოდ არ გამრისხდე, მრისხანების დროს თვალწინ გყავდეს ღმერთი. მრისხანების შესაჩერებლად შეუძლებელია არსებობდეს უფრო ძლიერი ჯებირი, ვიდრე ღმერთია. საერთოდ, ყოველგვარი მრისხანება, რომელიც არ ემსახურება ღმერთს და ღვთის სიმართლეს, ცოდვაა. ნუ განრისხდები წვრილმანების გამო, არამედ განრისხდი, რის გამოც ღმერთი მრისხანებს. თუ შენი ნება განმტკიცებულია ღვთის რჯულში, ყოველთვის შეძლებ განრისხდე იქ, სადაც საჭიროა და იმდენად, რამდენადაც საჭიროა. სიტყვებით ამის გამოთქმა და გამოუცდელისთვის ამის ახსნა შეუძლებელია. შესაფერის დროს მრისხანება ისევე მოქმედებს, როგორც მოწყალება მოქმედებს თავის დროზე.ხედავთ, ძმებო, როგორაა ჩვენში სხვადასხვა ძალები ჩადებული, რომელთაც ადამიანი თავისუფალი ნებით ან სიცოცხლისთვის იყენებს, ან სიკვდილისთვის?! არ შეიძლება ყოველთვის უარვყოთ საკუთარ თავზე მრისხანება, – საკვირველია, მაგრამ რაც უფრო მეტად სწავლობს ადამიანი საკუთარ თავზე განრისხებას, მით ნაკლებად მრისხანებს იგი სხვებზე. საკუთარ სისუსტეებზე კონცენტრირებული სხვის სისუსტეებს ან არ ხედავს, ან, თუ ხედავს, ნაკლებად მკაცრად განსჯის.ჰოი, უფალო, სამართლიანო ღმერთო, ჩაგვიდე გონებაში შენი სამართლიანი რისხვის დღის ხსოვნა, რათა დავიცვათ თავი ცოდვათაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ ხანძთელისა, კლარჯეთის აღმაშენებელისა და არქიმანდრიტისა (†861); ტაო-კლარჯეთის უდაბნოთა შინა მოღვაწეთა ღირსთა მამათა და დედათა.შავნაბადობა.ქალწულმოწამე ხარიტინა პონტოელისა(304); მოწამე მამელხვა სპარსისა(344); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნაჩვენები სიკეთის შესახებ „მრავალნი ამბობენ: ვინ გვიჩვენებს სიკეთეს?“ (ფს. 4:6)ძმებო, რა დიდი სიკეთეა ღმერთი! რომელი სიტყვებით შეიძლება ამ სიკეთის გამოთქმა? დიდი სიკეთეა ცათა სასუფეველი, დიდებული ანგელოზებით, საკვირველი წმინდანებითა და ნეტარი სამოთხით. ვის შეუძლია ამ სიკეთის აღწერა? დიდი სიკეთეა მარადიული ცხოვრება ღმერთთან და ღვთის ანგელოზებთან სიახლოვეში, წმინდანებისა და მართლების კრებულში. დიდი სიკეთეა შეხვედრა ზეციურ სამყაროში ნათესავებთან და მეგობრებთან, მშობლებთან, შვილებთან, ყველაზე ძვირფასებთან, რომლებმაც თავიანთი წასვლით დაგვტოვეს სევდასა და მწუხარებაში. ვინ გვაჩვენებს ჩვენ ყველა ამ სიკეთეს? - კითხულობდა მრავალი მეფე დავითის დროს და ახლაც კითხულობენ - ვინ გვაჩვენებს ჩვენ, რათა გვწამდეს და იმედი გვქონდეს?ჩვენთვის, ქრისტიანთათვის, ეს სიკეთეები უკვე ნაჩვენებია და არ ველით, რომ ვინმე სხვა გვიჩვენებს, უფალ იესო ქრისტეს გარდა, რომელიც შეჭმარიტი მოწმეა ამ ყველა სიკეთისა - ჭეშმარიტი მოწმე, ძმებო და პატრონი ამ ყველა სიკეთისა. ამ სიკეთეებს უფალი წუთისოფელში ხორციელად მოსვლამდეც უჩვენებდა თავის გამორჩეულ წინასწარმეტყველებს. ამიტომაც მიმართავს წინასწარმეტყველი დავითი ღმერთს: „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ (ფსალმ. 4:7). ეს არის პასუხი მათთვის, ვინც კითხულობს: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ კეთილს? თავად ღმერთმა გვაჩვენა ეს სიკეთე. „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ ანუ შემოიჭრა ჩვენს გულებში და ამ ნათელში ჩვენ შევიცნობთ ყველა იმ სიკეთეს, რომელთა მოცემა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. ნუთუ არსებობს, ძმებო, უფრო უკეთესი რამ იმათ განსაკურნებლად, ვინც ქრისტეს განკაცების შესახებ შეიტყო? მაგრამ მაინც კითხულობენ: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ სიკეთეს? თუ ეს სიკეთე არ აჩვენა და არ გამოაცხადა ქრისტემ თავისი დიდებული შობით, თავისი დიდებული სასწაულებით, თავისი დიდებული აღდგომით, თავისი დიდებული ეკლესიით - ჭეშმარიტად, მაშინ მხოლოდღა შავი მიწის ჩვენება შეგვიძლია; სხვაგვარად შეუძლებელია! ადამიანებს ამის ჩვენება არ შეუძლიათ. არსებობს ისეთი რამ, რასაც ყველას განკურნება შეუძლია, თვით ყველაზე ჯიუტი ურწმუნოებისაც, არსებობს საშუალება, რომელსაც თვით სიკვდილის წინ შეუძლია განკურნება. ეს არის სინანული საკუთარი ცოდვების გამო, გულის განწმენდა და ქრისტეს მცნებების შესრულება. უფლის ბრწყინვალების დანახვა მხოლოდ სულიერად ჯანმრთელებს შეუძლიათ და არა იმათ, ვინც სულით ავადმყოფია, გულით უწმინდური და გონებით – ცრუ. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ანგელოზთა და კაცთა ნათელო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცოდვებით არ დავაბნელოთ ნათელი, რომელიც გვიბოძე და რომლითაც ვხედავთ ზეციურ სიკეთეებს. ნუ მოგვაკლებ, მრავალმოწყალეო, ამ სიკეთეებს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი, მარჩბივად წოდებულისა (†1. მისი პატიოსანი თავი დაბრძანებულია თბილისის სიონის ტაძარში). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი სინანულის შესახებ„დავიქანცე გლოვით. ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“ (ფს. 6:7)დღეს ღამე ცვლის და ღამეს – დღე. დაე, ჩვენი დღის სინანულიც იცვლებოდეს ღამის სინანულით და ღამისა – დღით. დღის სინანული ძირითადად კეთილი საქმეებით ვლინდება, ხოლო ღამის - ლოცვით, ვედრებითა და ცრემლით. ასე აღვასრულებთ ჩვენს ვალს დღისით და ღამით ანუ აღვავსებთ იმით, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია ღვთის წინაშე და რასაც თან გაგვყვება საშინელ სამსჯავროზე. შეხედეთ მეფე დავითს და დაინახავთ ჭეშმარიტი სინანულის მაგალითს. არაა საკმარისი თქვა აღსარება მღვდლის წინაშე და თავი დაიმშვიდო, რომ ცოდვები მაშინვე გეპატია. დავითმაც ხომ აღიარა წინასწარმეტყველ ნათანის წინაშე: „ვცოდე წინაშე უფლისა!“ (2მეფ. 12:13), მაგრამ დიდ მეფეს ეს საკმარისად კი არ მიაჩნდა, არამედ გამუდმებით განიცდიდა ჩადენილ ცოდვას ღვთის წინაშე და ყოველ ღამე სინანულის ცრემლებით განბანდა ამ ცოდვას. სარეცელზე მყოფიც, დასვენების ნაცვლად, განუწყვეტლივ გლოვობდა და ინანიებდა. ნუ ვიტყვით, რომ დავითს მიზეზი ჰქონდა ამგვარი გლოვისა და სინანულისა, რადგან მოკლა და მრუშობდა. ნუთუ შენი სიძულვილით შენ არ კლავ ადამიანებს და არ მრუშობ გონებაში? ეს ცხოვრება, ჩემო ძმაო, საკუთარი თავის გასამართლებლად კი არა, თავის მხილებისთვისაა. ნეტარი მხოლოდ ისაა, ვისაც ღმერთი გაამართლებს საშინელ სამსჯავროზე.სინანული არაა ერთი საათის ან ერთი დღის საქმე. ეს უნდა იყოს ჩვენი შინაგანი მდგომარეობა ცხოვრების ბოლომდე. „ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“, - ბრძნაებს დავითი. ამით იგი არ ამბობს, რომ დღისით არაა საჭირო სინანული, არამედ იმას, რომ სულის შინაგანი მწუხარების წარმოღვრა ღვთის წინაშე ღამით უფრო უკეთესია. ღამის სიჩუმეში ჩვენი ცოდვებიცა და საშინელი სამსჯავროც უფრო ნათლად წარმოგვიდგება თვალწინ... სიკვდილსაც დღეზე მეტად ღამე უფრო გვახსენებს, კუბოს კი – სარეცელი. ჰოი, უფალო, სამართლიანო და საკვირველო, ჩვენ სინანულიც არ შეგვიძლია შენ გარეშე. დაგვეხმარე, ყოვლადსახიერო, რათა ჩვენი ცოდვებისა და მათგან გამოსული სიმყრალის დანახვა შევძლოთ და ვიტიროთ მანამ, სანამ ნათესავები იქვითინებენ ჩვენს მკვდარ სხეულზე; დაგვეხმარე, უფალო, სანამ ჩვენი მფარველი ანგელოზები დაიტირებენ ჩვენს მკვდარ სულს და გადაუწყვეტენ მას დაუშრეტელ ცეცხლში ჩაგდებას. შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ, უფალო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: სერგი და ბაქოს რომაელთა (†290-303); ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა სასწაულმოქმედისა (†1763). მოწამე პელაგია ტარსუელისა(290); პოლიქრონი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ჩვილების შესახებ და მათი ქებისა ღვთის მიმართ„ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (ფს. 8:3)იესო ქრისტეს იერუსალიმში დიდებით შესვლისას და შემდეგ თვით ტაძარშიც ყრმები ღაღადებდნენ: ოსანა დავითის ძეს! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით! (მთ. 21:9). აღმოჩნდა, რომ ისე არაფერი აღიზიანებდათ იუდეველ მღვდელმთავრებს, როგორც ყრმების ბაგეებით წარმოთქმული ეს დიდება. გესმის, რას ამბობენ ისინი? – ჰკითხეს აღშფოთებულებმა იესოს. და უფალმაც მშვიდად უპასუხა: „ჰო, არასოდეს ამოგიკითხავთ, „ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (მთ. 21:16)? ცხადია, რომ დავით მეფის ეს წინასწარმეტყველური სიტყვები იმ სასწაულს მიემართება, რომელიც უფლის დიდებით იერუსალიმში შესვლისას აღესრულა ანუ უფლის საკვირველ ქებას ყრმათა მიერ. ამას ცხადყოფს ის, რომ ზედმიწევნით ზუსტად შესრულდა, რაც იყო ნაწინასწარმეტყველები. თავად უფალიც ამ მოვლენის პასუხად სწორედ დავით მეფსალმუნის წინასწარმეტყველებას იმოწმებს. ეჭვგარეშეა, რომ ეს უდიდესი სასწაულია, რომელიც შთაგონებულია ღვთის სულით და აღსრულებულია ღვთის ძალითა და ნებით. იმ დროს, როდესაც დიდებულებმა, მწიგნობრებმა, უხუცესებმა და მღვდელმთავრებმა ვერ იცნეს უფალი, იცნეს მცირეწლოვანმა ბავშვებმა და ყველას წინაშე გამოაცხადეს. ჭეშმარიტად, ეს არის სასწაული, პირველი რიგში, ერთადერთი მთელ ძველ და ახალ აღთქმაში, და მეორე მხრივ, არანაკლები სასწაული, შეიძლება ითქვას – უფრო მეტიც, ვიდრე აღდგენა მკვდართა. თუმცა, ორივე სასწაულის დროს, ერთი და იგივე ძალა და ერთი და იგივე სული მოქმედებდა ანუ მოქმედებდა ღვთის განგებულება. წინასწარმეტყველს სურდა განსაკუთრებულად აღენიშნა ღვთის დიდების ეს ძალა და სიდიადე პატარა ბავშვების ქმედებით და იგი ამ მოვლენას უთანაბრებს იმ ვარსკვლავური სამყაროთი აღტაცებას, რომელიც იმავე საღვთო ძალმოსილებამ შექმნა.გარდა ამისა, ყრმებთან ერთად უნდა ვახსენოთ თვით მოციქულები და მრავალი წმინდანი, მეუდაბნოე მოღვაწენი, წამებულნი ქრისტესთვის და ქალწულები - ათასები და ათობით ათასები, რომელთაც სუფთა და უბრალო გულით მიიღეს ქრისტე, როგორც ღვთის ძე და მაცხოვარი, თაყვანი სცეს მას წრფელი სიყვარულით და საშინელი ტანჯვა-წამება დაითმინეს მის გამო. რატომ ინება უფალმა ქება სწორედ ყრმათა პირით და არა - დიდებულთა, ფილოსოფოსთა და ბრძნადმეტყველთაგან? სიმდაბლის გამო გამოარჩია ყრმები და ამპარტავნების გამო უარყო ესენი. ამპარტავნები უფლის ყველაზე დიდი მტრები არიან, ამიტომაც უფალმა საკვირველად აამეტყველა ბავშვების, უბრალო მეთევზებისა და მიწათმოქმედთა პირი და არა – გაამაყებულ მდიდარ და მწიგნობარ იუდეველთა ბაგეები. ჰოი, ყოვლადძლიერო უფალო, ყოვლისშემძლებელო ღმერთო, გახსენი ჩვენი ბაგეებიც, რათა ჩვენც ძლიერი რწმენითა და ბავშვური სიხარულით განვაცხადოთ შენი დაუსრულებელი დიდების შესახებ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პელაგია ელეონელისა, ანტიოქიელისა, პალესტ. (†457). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ რომ დასასრულს მტერს აღარ დარჩება იარაღიმტერს იარაღი აღარ დარჩა სრულიად, შენ დაანგრიე ქალაქები, მათთან ერთად მოისპო მათი ხსენება (ფს. 9:7)დასაბამიდან ადამიანთა მოდგმის მოძულე, მოსისხლე მტერი და კაცისმკვლელი ეშმაკი ყოველგვარ იარაღსა და ხრიკს იყენებდა ადამიანის წინააღმდეგ. დღედაღამ, განუწყვეტლივ, იგონებდა და იგონებს ახალ იარაღს და ახალ ხრიკებს, რათა ვინმე დაღუპოს: დაძრწის, როგორც მბრდღვინავი ლომი და მსხვერპლს დაეძებს (1პეტრ. 5:8); როგორც შხამიანი გველი, ჩასაფრებული ელოდება თავის ნადავლს; როგორც ობობა, ყველგან აბამს თავის ქსელს, ოღონდაც ადამიანის სული დაიჭიროს და ჩაითრიოს თავის ბილწ სამფლობელოში. წარმართმა ერებმა შექმნეს მისი ქალაქები. იესო ქრისტეს მოსვლამდე იგი იქ მშვიდად და შეუზღუდავად მეფობდა. კერპთაყვანისმცემლობა და ჯადოქრობა იყო მის მიმართ მსახურება; ის ადამიანთა აღვირახსნილ და გარყვნილ ცხოვრებას უწყობდა ხელს და ამკვიდრებდა; მსხვერპლის შეწირვა, ვნებათა ცეცხლი, ომი, ბოროტება - ეს ყველაფერი მისთვის სიამოვნება იყო. მაგრამ, საბოლოოდ, მას იარაღი აღარ დარჩა, მისი ქალაქები დაინგრა, მოისპო მისი ხსენება. ეს დასასრული, რომლის შესახებაც წინასწარმეტყველი გვაუწყებს, იესო ქრისტეს ამქვეყნად მოსვლაა. უფალმა თავისი ძალა აჩვენა ეშმაკზე, როდესაც მის მიერ მოვლენილი განსაცდელები დაძლია მთაზე. მან გამოავლინა თავისი ღვთიური ძალა, როდესაც ადამიანებისგან ეშმაკებს დევნიდა და უთითებდა საით წასულიყვნენ. მან თავისი ჯვარზე ვნებითა და აღდგომით აჩვენა სრული ბატონობა ცოდვასა და სიკვდილზე. და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დაამხო ჯოჯოხეთი და განაქარვა ეშმაკის ძალა. მას არ სურდა ეშმაკების განადგურება, არამედ მიმოფანტა ისინი, მათი იარაღი კი გაანადგურა. მან გამოიხსნა ერები ეშმაკის ბატონობისგან და რაც მთავარია, ბოროტ სულზე ძალაუფლება მისცა ადამიანებს, რათა მისი სახელით შესძლებოდათ ბოროტის განდევნა. ხედავთ, ეშმაკზე თავისი გამარჯვებით როგორი წყალობა უბოძა უფალმა ადამიანს. მან ისე დაასუსტა, დაამარცხა და გაფანტა დემონები, რომ ადამიანის ძალაუფლებას დაუმორჩილა ისინი. ასე რომ, ყოფილი მონები ბატონები გახდნენ, ყოფილი ბატონები კი - მონები. მაგრამ უფალმა ეშმაკებზე ძალაუფლება ყველას კი არ მისცა, არამედ მხოლოდ იმათ, ვისაც სწამს მისი და მის მცნებებს აღასრულებს. აი, ასეთებს მისცა ძალაუფლებაც და მისცა იარაღიც, და ეს იარაღი არის ჯვარი.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, რომელმაც გვიხსენი ეშმაკის ტყვეობისგან, შეწეგვეწიე ჩვენ, რათა ჩვენც აღვასრულოთ ის მცირედი, რაც შენ დაგვიტოვე აღსასრულებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობ ალფესისა, მოციქულ მათე მახარებელის ძმისა (†1); ღირსთა: ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მხოლოდ უგუნურნი უარყოფენ ღმერთსთქუა უგუნურმა თავის გულში: არ არის ღმერთი. გაირყვნენ, სისაძაგლე ჩაიდინეს (ფს. 13:1)გონება ასაზრდოებს ადამიანის მთელ არსებას. იგი ურჩევს, იგი კარნახობს, იგი ხელმძღვანელობს. სულიცა და სხეულიც გონებით იმართება. თუ გონება მართალია ღვთის წინაშე, ადამიანიც მართალია, თუ გონება არ არის მართალი ღვთის წინაშე, არც ადამიანი არ არის მართალი. თუ ვინმე, უბრალოდ, გაიფიქრებს: „არ არის ღმერთი“, ეს მაშინვე აისახება მის საქმეებზე. ჯერ ჩნდება ბოროტი აზრები და შემდგომ მას მოჰყვება ბოროტი საქმეები. ხედავთ, რა კარგად იცნობს წინასწარმეტყველი ადამიანის ბუნებას? იგი ჯერ მიზეზს აღნიშნავს და შემდეგ შედეგზე მიუთითებს. ბოროტი აზრები აუცილებლად იწვევს ბოროტ საქმეებს. ამიტომ, ძმებო, ნუ დაუჯერებთ მათ, ვინც ამბობს: „მე არ მრწამს ღმერთი, მაგრამ ვაკეთებ სიკეთეს“. ის, ვისაც არ სწამს ღმერთი, მან არ იცის რა არის სიკეთე და არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება ერთმანეთისგან. ურწმუნოებით ადამიანი შორდება მთავარ სიკეთეს და ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ყურადღებით შეხედეთ და დაინახავთ, რომ ურწმუნოთა საქმეები საზიზღარი და საძაგელია: ისინი საძაგელია იმის გამო, რომ უკეთური, უსარგებლო და წარმავალია. ისინი საძაგელია იმიტომ, რომ ცოცხალი ღმერთის ნების წინააღმდეგი არიან. ურწმუნოს არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება, რადგან მხოლოდ ღვთის რჯულის შუქზე შეიძლება განვსაზღვროთ რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. თუმცა არიან ისეთებიც, რომლებიც ბაგით ამბობენ, რომ სწამთ ღმერთი, მაგრამ საძაგელ და საზიზღარ საქმეებს სჩადიან, ბაგით აღიარებენ და საქმით უარყოფენ. სიტყვიერად ღვთის აღიარება კარგია, მაგრამ არასაკმარისი: საჭიროა გულით აღიარება და საქმით დამტკიცება. ხდება ისეც, რომ ადამიანს გულითაც სწამს და ბაგეებითაც აღიარებს ღმერთს, მაგრამ მაინც სცოდავს. ეს სუსტი ნებელობისა და ეშმაკის ისრების გამო ხდება. ასეთმა უნდა მოინანიოს, თანაც მაშინვე და მიეტევება. სინანული მაცხოვნებელია ურწმუნოსთვის და მით უმეტეს – მორწმუნისთვის. სანამ ადამიანი წუთისოფელში იმყოფება, მას აქვს დრო სინანულისათვის, მაგრამ ვინ არის დარწმუნებული, რომ ეს დრო ამაღამ არ ამოიწურება? ამიტომ სინანულის გადადება სრული უგნურობაა. ჰოი, ყოვლადსახიერო უფალო , იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, დაგვეხმარე ჩვენ მოვინანიოთ ისე, როგორც გვეხმარები, რომ ვისუნთქოთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ევლამპისა და დისა მისისა ევლამპიასი, ნიკომიდიელთა (†303/311); ღირსთა ამბროსი ოპტინელისა (†1891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის ტანჯვისა და ქრისტეს ტანჯვის წინასწარმეტყველების შესახებრადგან გარს შემომეხვივნენ მე ძაღლები, ბოროტთა ბრბო წრედ შემომერტყა, განგმირეს ხელი ჩემი და ფეხი ჩემი (ფს. 21:17-18)ეს არის სინანულში მყოფი დავითის შინაგანი განცდა და ამავე დროს, ქრისტეს ვნების ცხადი წინასწარმეტყველება. ყველა, ვისაც სურს ღვთისმოსაობით ცხოვრება ქრისტე იესოში, დევნილი იქნება (2 ტიმ. 3:12), - ბრძანებს პავლე მოციქული. როდესაც დავითი სცოდავდა, ეშმაკები არც ეცხადებოდნენ და არც აწუხებდნენ, ხოლო როდესაც სინანული დაიწყო და ღვთის გზაზე წარმართა თავისი ცხოვრება, მაშინ გარს შემოერტყნენ ბოროტი ეშმაკები, თავს ესხმოდნენ და ტანჯავდნენ. აქ საუბარია არა ადამიანებზე, არამედ ეშმაკებზე, რომლებიც ან უშუალოდ თავად ევლინებიან მონანულს, ან სხვა ადამიანების მეშვეობით ტანჯავენ მათ. დავითი ძაღლებს არ უწოდებდა ადამიანს, რომელიც ღვთის შემოქმედების გვირგვინია; ძაღლებს უწოდებს დემონებს, რომლებიც ევლინებიან მართალ ადამიანებს, როგორც ძაღლები და გველები, ან ლომები, ან სხვა საშინელი გარეგნობის არსებები. და რომ დავითი ძაღლებში ბოროტ სულებს მოიაზრებს, დავრწმუნდებით წმინდანთა ცხოვრებიდან. დემონები წმინდანებს დასაშინებლად ძაღლების სახით ევლინებოდნენ. ასევე შეგვიძლია ამაში დავრწმუნდეთ უფალ იესო ქრისტეს სიტყვებით, რომლებიც მან ჯვარზე წარმოთქვა: მამაო, მიუტევე მაგათ, რადგან არ იციან რას აკეთებენ (ლუკ. 23: 34). ეს იმას ნიშნავს, რომ ისინი ამ საქმეს აკეთებდნენ არა თავიანთი ნებით, არამედ სხვისი - ბოროტი ეშმაკის ნებით. მრავალი ძაღლი და ბოროტი შეიკრიბა, რათა გაენადგურებინათ უფალი იესო. როდესაც ეშმაკმა მთაზე ვერ შეძლო განსაცდელებითა და ცრუ დაპირებებით გაემარჯვა უფალზე, მაშინ მთელი ძალით შეეცადა ქრისტეს განადგურებას ადამინების მეშვეობით სიკვდილით ჯვარზე. შეხედეთ, ძმებო, რა ცხადი წინასწარმეტყველებაა!.. „განჴურიტნეს ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი ჩემნი“. მსოფლიო ისტორიაში ეს სიტყვები არავის მიმართ არ შეიძლება იქნას გამოთქმული, გარდა ჯვარცმული მაცხოვრისა. მაგრამ ამ წინასწარმეტყველებაში სხვა რამეც არის მნიშვნელოვანი: „ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე“ (ფს. 21:19). ყველაფერი აღსრულდა ისე, როგორც დაწერილი იყო! თუმცა ეშმაკმა რაღაც ვერ გათვალა: მას სურდა სიკვდილით გაენადგურებინა ის, ვინც სიკვდილზე ძლიერია. ის იმედოვნებდა, რომ დაამცირებდა იმას, ვინც ღირსებას ანიჭებს ყველა ქმნილებას. უფალმა იესო ქრისტემ თავისი დიდებული აღდგომით გაიმარჯვა და შეარცხვინა ეშმაკი და მისი ძაღლების ხროვა და ჩვენ, ადამიანებს, ძალაუფლება მოგვცა მათზე. წარმართულ მსოფლიოს არ შეეძლო ერთი ეშმაკის გაგდებაც კი, ხოლო ჩვენ ქრისტეს სახელითა და ჯვრით შეგვიძლია კვამლივით გავფანტოთ ეშმაკთა ლეგიონები, რადგან ქრისტეს შემდგომ ეშმაკები ნაცემ და შეშინებულ ძაღლებს ჰგვანან. ჰოი, უფალო, გამარჯვებულო და მაცხოვნებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ფილიპესი, შვიდთა დიაკონთაგანისა (†1); ღირსისა თეოფანე ნიკეელი ეპისკოპოსისა, აღმსარებელისა და გამომეტყველისა, კანონთგამომთქმელისა (†850). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის ხმის შესახებ წყალთა ზედა „ხმა უფლისა წყლებზე“ (ფს. 28.3)იორდანეზე ისმოდა უფლის ხმა, როდესაც წმიდა იოანე ნათლავდა მაცხოვარს. გალილეის ზღვაზე, როდესაც ქარიშხალი ამოვარდა, გაისმა უფლის ხმა და გრიგალი ჩადგა და ქარიც შეწყდა. უფლის ხმა ისმოდა ლხინის დროს კანას გალილეაში - და წყალი ღვინოდ იქცა. მეწამულ ზღვაზეც ისმოდა უფლის ხმა და განიპო ზღვა და ხალხს გზა გამოუჩნდა. უდაბნოშიც იყო უფლის ხმა - და წყალი გადმოვიდა კლდიდან, „ხმა უფლისა წყლებზე“ - რას ნიშნავს ეს? იმას, რომ წყლის სტიქიონი უფლის მიერ არის შექმნილი და რომ მისი მეშვეობით ღმერთი სასწაულებს იქმს მაშინ, როცა უნდა და როგორც უნდა. ღმერთმა შექმნა სხვა სტიქიონებიც - ცეცხლი, ჰაერი და მიწა. მათი ბატონიც ღმერთი არის, მათი მეშვეობითაც სასწაულებს აღასრულებს, როცა სურს და როგორც სურს. ცეცხლის სახით გადმოვიდა სულიწმიდა ქრისტეს აღდგომიდან 50–ე დღეს; ბაბილონის ღუმელში უფლის სიტყვით ცეცხლის ალმა ძალა დაკარგა და არაფერი ავნო ნეტარ ყრმებს; ცეცლხი გამოვიდა ქვიდან და დაწვა გედეონის მსხვერპლი (მსაჯ.6); ელიამ ცეცხლი ციდან მოავლინა; ცეცხლი ეკიდა მაყვლის ბუჩქს და არ იწვოდა (გამოსვლ.3); და გადმოვიდა უფლის ცეცხლი და დაწვა ყოვლადდასაწველი (3 მეფ.); ცეცხლოვანი სვეტი წინ უძღოდა ისრაელიანებს - და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით ხდებოდა. მიწა გაიპო და შთანთქა ურჯულო კორახი, დათანი და აბირონი (რიცხვ. 16); მიწა გაიპო და დაფარა ელისაბედი ჩვილი იოანეთი ჰეროდეს მახვილისგან; მიწა შეიძრა, როდესაც უფალმა სული განუტევა ჯვარზე და სამარხები გაიხსნა. ჰაერში ამაღლდა უფალი; ჰაერში წმიდა მოციქულები გადაყვანილ იქნენ იერუსალიმში ქვეყნიერების სხვადასხვა კუთხიდან; ჰაერით გადაიყვანა ანგელოზმა წინასწარმეტყველი ამბაკუმიც ბაბილონში. და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით, უფლის ნებით მოხდა. ადამიანები რომ უფლის სიტყვების ისეთივე დამჯერნი ყოფილიყვნენ, როგორიც ბუნების სტიქიონებია!.. ხოლო წყალში იგულისხმებიან ადამიანებიც, რომლებიც ემორჩილებიან უფლის ხმას, ესენი არიან მოციქულები და წმინდანები. როგორც წყალი რწყავს მიწას, ისე მორწყეს მათ ქვეყნიერება ქრისტეს ქადაგებით, დაამწყურვალეს მარადიული ცხოვრების წყაროთი და განაახლეს და ააყვავეს სამყარო. როგორც წყლებზე, ასევე მათზე გამოვლინდა ღვთის უამრავი სასწაული - რადგან წყალიცა და მთაც მორჩილი იყო ღვთის ხმისა და ღვთის ნებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შეგვეწიე ჩვენ, რომ ვიყოთ შენი ხმის მორჩილნი. შეგვეწიე, რათა შეგვრცხვეს უსულო სტიქიონების წინაშე, რომლებიც ჩვენზე მეტად გემორჩილებიან შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VIIმსოფლიო კრებაზე (787 წელს). დღესასწაული იერუსალიმის ღმრთისმშობლის ხატისა (48). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღამის ტირილისა და დილის სიხარულის შესახებ „ღამით გლოვა დაისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“ (ფს. 29:6)ღმერთი სჯის და ღმერთი ახარებს. სინანულის გამომხატველი ერთი აზრიც კი უკვე ამსუბუქებს ღვთის რისხვას, რადგან ღმერთი ისე არ მრისხანებს ადამიანზე, როგორც მტერი, არამედ – როგორც მამა შვილებზე. მისი მრისხანება ხანმოკლეა, მოწყალება კი – უსაზღვრო, თუ ღამით დასჯის, დილით უკვე ახარებს, რათა ადამიანებმა დაინახონ ღმერთი როგორც სასჯელში, ასევე სიხარულში. ო, ძმებო, ადამიანები რომ ცნობდნენ და აღიარებდნენ ღმერთს, როგორც მათ კეთილისმყოფელს, არ დაინახავდნენ მასში დამსჯელს და მსაჯულს. ღმერთსაც უხარია, როდესაც ჩვენ მას მისი მოწყალებით შევიცნობთ და არა – მრისხანებით, მაგრამ არსებობენ ძალიან უმადური და უგუნური ადამიანები, რომლებსაც საერთოდ არ ახსოვთ ღმერთი, როდესაც იგი მადლსა და წყალობას აძლევს და მხოლოდ მაშინ იხსენებენ, როდესაც იგი იწყებს მათ დასჯას ავადმყოფობით, ოჯახში სიკვდილით, წარუმატებლობით ან სირცხვილით ადამინებს შორის, ან ცეცხლით, მახვილით, მიწისძვრით, წყალდიდობით და სხვა მრავალი დიდი თუ პატარა როზგით თუ ჯოხით, რომლითაც იგი აფხიზლებს ძილში მყოფთ, აფრთხილებს უმადურებს, გონებაზე მოჰყავს უგუნურნი და ახსენებს ყველას და ყოველს, რომ ის არის შემოქმედი და პატრონი, ყოველივეს მომცემი და მსაჯული.„ღამით გლოვა ისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“. ეს სიტყვები კიდევ იმას ცხადყოფს, რომ ღამე ლოცვისა და ტირილისათვის არის მოცემული, სინანულისა და ღმერთზე ფიქრისთვის, განსაკუთრებით სინანულისთვის, ხოლო ნამდვილი სინანული არ არსებობს ცრემლის გარეშე. ღამით ადამიანი დაუბრკოლებლად განსჯის თავის საქმეებს, თავის სიტყვებსა და ფიქრებს და ინანიებს იმას, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის რჯულს, და თუ ღამით ადამიანი სინანულის გამო ტირის, დილით გაიხარებს, გაიხარებს, როგორც ახალდაბადებული, როგორც განწმენდილი, როგორც ცოდვის ტვირთისგან გათავისუფლებული. მაგრამ თუ იგი ღამეს ატარებს ცოდვასა და უგუნურ მხიარულებაში, დამდეგი დღე მისთვის იქნება სამწუხარო და სატირალი. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო და მასწავლებელო ჩვენო, დაგვსაჯე, მაგრამ მოგვიტევე; გვამხილე, მაგრამ გვაცხოვნე; ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; ხსენება ანტონ ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (†1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონაზონისა; მოწამე ფლორენტისა; მოწამე ბენიამინ დიაკონისა; მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1601); დიდმოწამე ქრისაბულგარელისა(1795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ტვირთის და თავის დახსნის შესახებ „ნეტარია, ვისაც ეპატია დანაშაული, ვისი ცოდვებიც დაიფარა“ (ფს. 31:1)ცოდვისგან იშვება შიში და შფოთვა, უძლურება, სისუსტე, გონების დაბნელება. ცოდვით ადამიანი თავის წინააღმდეგ განაწყობს სხვა ადამიანებს, აშფოთებს სინდისს, გარშემო იკრებს ეშმაკებს და აძლევს იარაღს თავის წინააღმდეგ. ცოდვით ადამიანი შორდება ღმერთს, შორდება მფარველ ანგელოზს, შორდება ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ჩადენილი ცოდვა ღვთისა და ყველა კეთილი ძალისთვის ომის გამოცხადებას ნიშნავს. მაგრამ ეს უფრო სასაცილოა, ვიდრე ის, რომ შემოდგომის ფოთოლი უცხადებდეს ომს ქარს, რადგან ამ შემთხვევაში ადამიანი უცხადებს ომს ღმერთს! ეს ომი თავიდანვე მარცხისთვისაა განწირული და სიკვდილის ტოლფასია, თუ ადამიანი მალევე არ მოეგება გონს, არ მოინანიებს და პატიებას არ სთხოვს ღმერთს. ცოდვილის საშინელი მდგომარეობა კარგად იგრძნო და გამოსცადა საკუთარ თავზე დიდმა მეფემ, დავითმა. იგი წარმოუდგენელ შიშსა და შფოთვას, სისუსტესა და მარტოობას განიცდიდა, გრძნობდა ისრებს ადამიანებისა და ეშმაკებისაგან, მაგრამ როცა თავისი მძიმე მდგომარეობა გაიაზრა, დავითმა აღიარა ცოდვა, ნაცარი დაიყარა თავზე, სინანულის ცრემლებით ასველებდა მიწას და მოთქვამითა და გოდებით, რომელიც ცეცხლივით წვავდა მას, გული მოულბო მოწყალე ღმერთს, რათა მიეტევებინა მისთვის. და როცა მიუტევა ღმერთმა, გამოუთქმელი ნეტარება იგრძნო. მიტევებული სულის ამ ნეტარებას იგი სიტყვებით ვერ გადმოსცემს; ორ მდგომარეობაში ყოფნისა (ცოდვაში ყოფნა და ღვთისაგან შეწყალება) და გამოცდილების საფუძველზე დავითი მხოლოდ გვამცნობს, გვიდასტურებს და გვარწმუნებს, რომ ნეტარია ის, ვისაც დანაშაული ეპატიება და ვისი ცოდვებიც დაიფარება. რა არის ეს ნეტარება? ესაა თავისუფლება, სიმტკიცე, გამოუთქმელი სიხარული, ძალა, აზრის სიცხადე, დამშვიდებული სინდისი, ღვთის იმედი, გალობა ღვთის მიმართ, მოყვასის სიყვარული და ცხოვრების აზრი! ერთი სიტყვით, სინათლე, სიხარული და ძალა. აი, ესაა ის ნეტარებები, რომელთაც ცოდვისგან გათავისუფლებული სული გრძნობს აქვე, ამქვეყნად, და კიდევ, მას ცაში ელოდება ნეტარება, რომელიც „თვალს არ უხილავს, ყურს არ სმენია და კაცს გულში არ გაუვლია“ (1კორ. 2:9). ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, შენი უსაზღვრო მოწყალებით მოგვიტევე ჩვენი ურჯულოება და დაფარე ჩვენი ცოდვები! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: საზარისა, გერვასისი, პროტასისა და კელსისა (†1); ღირსისა პარასკევა-პეტკა სერბელისა; ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელი ეპისკოპოსისა და კანონგამომთქმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ იბრძვიან ანგელოზები მართალთა დასაცავად „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“ (ფს. 33:8)უფლის ანგელოზი დაიცავს ღვთისმოშიშს. ამის შესახებ უამრავი შემთხვევა არის ცნობილი, რომელთაგან ბევრი ჩაწერილია და ბევრი – ჩაუწერელი. მაგალითად, მთავარანგელოზმა მიქაელმა იბრძოლა ისუ ნავესთვის. ანგელოზი იბრძოდა ასევე მართალი მეფე ეზეკიასთვის და ერთ ღამეში გაანადგურა ქალდეველთა ჯარი. არაერთხელ გამოეცხადნენ ანგელოზები მოციქულებსა და მოწამეებს საპყრობილეებში, გააძლიერეს და გაამხნევეს ისინი. მორწმუნის ნუგეში ის არის, რომ იცის, ღმერთი ყოვლისმხილველია და ხედავს მის გასაჭირს; რომ ღმერთი ყოვლისშემძლეა და შეუძლია მისი განსაცდელებიდან გამოხსნა; რომ ღმერთი მრავალმოწყალეა და სურს დაიცვას უბედურებისგან. თავის ნათლის ანგელოზს გამოგზავნის ღმერთი მართლის დასახმარებლად და მის ნაცვლად ის იბრძოლებს მტრის წინააღმდეგ, და თუ უფლის ანგელოზი იბრძოლებს, რომელი ჯარი გაბედავს მის შეწინააღმდეგებას? რომელი სამეფო ისურვებს მასთან ომს? წინა ფსალმუნში წინასწარმეტყველი დავითი ბრძანებს: მეფეს ვერ უშველის ჯარის სიმრავლე, გმირს ვერ იხსნის დიდი ძალა. უიმედოა ცხენი შველისათვის და თავისი ჯარების სიმრავლე ვერ იხსნის“ (ფს. 32:16-17). ამ ყველაფრის მიზეზი უსამართლობაა. ერთი აგენლოზიც საკმარისია იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა ვერ გასწიონ და საპნის ბუშტივით გაქრნენ მოწინააღმდეგეები. დავითი თვით იყო მეფე და კარგად ახსოვდა, თუ როგორ მოკლა შურდულით კბილებამდე შეიარაღებული გოლიათი. მან მრავალჯერ იგრძნო უფლის ანგელოზის შეწევნა. ამიტომ შეუძლია ასე დაბეჯითებით დააიმედოს და ანუგეშოს განსაცდელში მყოფი მართალი და განამტკიცოს სიტყვებით: „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“. ო, ძმებო, ეჭვი არ შეგვეპაროს ამ სიტყვების ჭეშმარიტებაში, არამედ ყოველდღე გულდასმით დავუკვირდეთ, როგორი მწუხარებით გვტოვებს ღვთის ანგელოზი, როდესაც ვცოდავთ და როგორი სიხარულითა და გამოუთქმელი ძლიერებით მოდის ჩვენს დასახმარებლად, როდესაც ვინანიებთ ცოდვებს და შეწყალებას ვთხოვთ ღმერთს. ჰოი, უფალო ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო და მეუფეო ანგელოზთაო, მოგვიტევე, შეგვიწყალე და დაგვიცავი შენი წმიდა ანგელოზების მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკ. (†889); რირსმოწამისა ლუკიანე ანტიოქიელი ხუცისა (†312); ათანასე აღმსარებელისა, კოვროვსკელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უფრთხილდება უფალი მართლის ძვლებს„უფალი იცავს მის ყოველ ძვალს, მათგან ერთიც არ შეიმუსრება“ (ფს. 33:21)ნუ შეშინდებიან მართალნი. ყოვლისმხედველი ღმერთი უყურებს მათ. და განა ყოვლისმხედველ ღმერთს რამე გამორჩება ან დაავიწყდება? საყოველთაო აღდგომის დღეს იგი შეანაწევრებს სხეულის ყველა ნაწილს და დიდებით აღადგენს. ქრისტიანობის მდევნელები წამებულთა სხეულებს ზღვაში ყრიდნენ, ან ღრმად მარხავდნენ ორმოში, ან ველზე ტოვებდნენ, რათა ფრინველებს დაეჯიჯგნათ. მაგრამ უფალი თავისი განგებით იმგვარად წარმართავდა მოვლენებს, რომ წმინდა ნაწილები მორწმუნეთა ხელში მოხვედრილიყო. მათ ძვირფას კიდობნებში ათავსებდნენ, მათ წმინდა ნაწილებზე ტაძრები იგებოდა, მათი საშუალებით სასწაულები აღესრულებოდა. ასე ნებავდა ღმერთს, რათა მორწმუნეთათვის ეჩვენებინა, ერთი მხრივ, ის, რომ უფალი იცავს მართალთა ძვლებს, ხოლო, მეორე მხრივ, ის, რომ განადიდა ისინი ცათა სასუფეველში, რის შესახებაც ამქვეყნიურ ეკლესიას წმიდა ნაწილებისგან გამოვლენილი სასწაულებით ეცნობება. სასწაულმოქმედი წმიდა ნაწილები მართალთა საყოველთაო და დიდებული აღდგომის ერთგვარი წინასწარმაცნეა. დანაწევრებულიც რომ იყოს ან დამწვარი წმინდანთა სხეულები, ეს ხელს ვერ შეუშლის ყოვლისშემძლე ღმერთს, რომ საყოველთაო აღდგომისას გაფანტული მტვრისგან შეკრიბოს და აღადგინოს ისინი. „...და თქვენი თავიდან თმის ღერიც არ დაიკარგება“ (ლუკ. 21:18), – ბრძანებს მაცხოვარი. თუ ძვლებში იგულისხმება საქმეები, იცოდე, რომ უღმრთოთა საქმეები კვამლივითაა, ხოლო მართალთა საქმეები ძვლებივით მყარია და ძლიერი. ღმერთი მათ იცნობს, ღმერთი მათ ინახავს, რათა, როგორც ძვირფასი მარგალიტი, წარადგინოს ისინი საყოველთაო აღდგომისას ანგელოზთა და კაცთა წინაშე.ჰოი, ღმერთო, ყოვლისმხედველო, მართალთა მეუფეო და მცველო, განამრავლე ჩვენი კეთილი საქმეები შენი წმიდა სულით, რომლის გარეშეც არანაირი კეთილი საქმე არ აღესრულება და გვაცხოვნე ჩვენ შენი მოწყალებით და არა – ჩვენი საქმეების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ლომგინოზ ასისთავისა, რომელ იყო წინაშე ჯვრისა უფლისა, კაპადუკიელისა (†1); ღირსისა ზენონ იყალთოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მთებისა და უფსკრულების შესახებ „სიმართლე შენი, ვითარცა მთები უფლისა, სამართალი შენი ღრმაა უფსკრულივით“ (ფს. 35:7)ღვთიური სიმართლის მთები კვეთენ დროის და სივრცის მდელოებს, აღიმართებიან დედამიწიდან ცამდე; და დროის ღრუბლებიდან ამაღლდებიან მარადიულ უღრუბლო მწვერვალებამდე.და ვინ, თუ არა წმინდანები, არიან ღვთის სიმართლის მატარებლები? შეხედეთ, როგორ კვეთენ ისინი დროსა და სივრცეს! დაბადებულნი დროში ხარობენ მარადიულობაში; იმყოფებიან მარადიულობაში და გვევლინებიან დროში და გვეხმარებიან, როგორც უფრო ძლიერი ძმები უფრო სუსტებს. მსოფლიოს ხუთივე კონტინენტზე შენდება ტაძრები მოციქულების, მოწამეებისა და ღვთის სხვა წმინდანების სახელზე. ასეთია ღვთის სიმართლის მთები: შეუძლებელია მათი შემოსაზღვრა, შეუძლებელია მათი გარშემორტყმა, შეუძლებელია მათი გაზომვა რაიმე ამქვეყნიური საზომით. რომელი მთები შეედრება ღვთის მთებს? რომელი ადამიანები შეედრებიან ღვთის ადამიანებს? რომელი დიდება შეედრება იმათ დიდებას, ვისაც ღმერთი განადიდებს? ო, ძმებო, ვიხაროთ ღვთის სიმართლით და ვიმხიარულოთ ღვთიური სიმართლის მაღალი მთებით!შენი სამართალი დიდი უფსკრულია, რაც იმას ნიშნავს, რომ შენი განგებულება გამოუკვლეველია, როგორც დიდი უფსკრული. იობს შენ შეჰყარე კეთრი, რათა განდიდებულიყო, საული შენ აღამაღლე ტახტზე, რათა უფსკრულში დანთქმულიყო, სწყალობ ცოდვილს და აძლევ მას სიუხვესა და ჯანმრთელობას, რათა მოინანიოს; სჯი მართალს, რათა განამტკიცო რწმენასა და იმედში!შენი წმიდა ეკლესია შენი სიმართლის უმაღლესი მთაა, მრავალი მთის დედა. შენი წმიდა ეკლესიისათვის, ღმერთო, ნაცნობია შენი სამსჯავრო და შენი გზები, ამიტომ დიდია მისი სიბრძნე და ტკბილია, როგორც სკა, თაფლით სავსე. უფალო, განდევნე ჩვენი გულებიდან ბოროტების ღრუბლები, რათა შევიცნოთ შენი სიმართლე და ვიხილოთ შენი გზები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოსებ სასწაულმოქმედისა, სრულიად საქართველოს კატალიკოს-პატრიარქისა (†1770); დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ანდრია კრეტელისა (†767). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ჩირქიანი ჭრილობების შესახებ„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები ჩემი უგუნურობის გამო“ (ფს. 37: 6)წინასწარმეტყველი საუბრობს ცოდვის წყლულებზე, რომლითაც მანამდე თავად სცოდავდა და თავად შეიგრძნო ამ ცოდვის სრული სიმყრალე. რამდენადაც ჩანს ამ აღიარებით ყოფილი ცოდვების დიდი სიბინძურე, იმდენადვე ჩანს მონანიებულის შემდგომი სიწმინდე. სანამ ადამიანი ცოდვით აყროლებულ გზაზე დადის, ის ვერ გრძნობს მახრჩობელ სიმყრალეს, მაგრამ როდესაც ამ გზიდან გადავა და მართალ და წმიდა გზას დაადგება, მაშინღა იწყებს ენით აუწერელი განსხვავების შემჩნევას სიწმინდესა და უწმინდურებას, სიკეთესა და უკეთურებას შორის. წარმოიდგინეთ იმ ადამიანის განცდები, რომელმაც ღამე გაათია ბინძურ და დახუთულ სასტუმროში, დილით კი ვარდების ბაღში აღმოჩნდა. იქ სიმყრალე და საწამლავი იყო, სულისა და სხეულის დამცირება, მრისხანება და უთანხმოება, საკუთარი თავისა და სხვების წვალება; აქ კი უფლისგან მზე დანათის თავზე, ირგვლივ მშვენიერი ყვავილებია, სუფთა ჰაერი და კეთილსურნელება, სიმყუდროვე და ჯანმრთელობა. აი, ამაზე უფრო დიდი სხვაობაა ცოდვის გზასა და ღვთის გზას შორის.„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები“ - ასე აღწერს დიდი მეფე საკუთარ ცოდვილ წარსულს. არაფერი ისე არ ყარს, როგორც ცოდვა; არაფერი ისე არ ჩირქდება და ვრცელდება, როგორც ცოდვა. სხეულის ჭრილობების სიმყრალე მხოლოდ მცირედით ემსგავსება ცოდვილი სულის აუტანელ სიმყრალეს. ამიტომ ასეთ სულს ყოველგვარი სიწმინდე განეშორება. ზეციური ანგელოზები იმალებიან მისგან, სამაგიეროდ ჯოჯოხეთის ბინძური სულები ეძებენ მასთან კავშირს. ყოველი ახალი ცოდვა ახალი ჭრილობაა სულისთვის, ყოველი ცოდვა - ჩირქი და სიმყრალე, მაგრამ საიდან მოდის ცოდვა? „პირისაგან უგუნურებისა ჩემისა“, - განმარტავს წინასწარმეტყველი. ღვთიური კალაპოტიდან ამოვარდნილ გონებას ადამიანი ცოდვისკენ მიჰყავს. სანამ გონება არ განიწმინდება, არ შეუძლია ადამიანს განწმენდა. „ჩვენ ქრისტესი გონება გვაქვს“, - ბრძანებს მოციქული (1კორ 2:16), ანუ გვაქვს ის გონება, რომელიც დაბრუნებულია იმ კალაპოტში, რომელშიც იყო ადამის გონება ცოდვით დაცემამდე. ამიტომ, ძმებო, მთელი მართლმადიდებლური სწავლება ასკეტური მოღვაწეობის შესახებ ყურადღებას ამახვილებს ერთ უმთავრეს საკითხზე – ადამიანის გონებაზე და მის განწმენდასა და გამოსწორებაზე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმინდა და მარადიული სიწმინდის წყაროო, დაგვეხმარე ჩვენ, რომ მოვიშოროთ უგუნურება; დაგვეხმარე, რომ ვიფიქროთ შენი გონების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებლისა ლუკასი(†1).ღირსი იულიანე მეუდაბნოისა; მოწამე მარინი ბერისა; დიდმოწამე ქრისა ბულგარელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ენით ცოდვის შესახებ„ვთქვი: დავიცავ ჩემს გზებს, რათა არ ვცოდო ჩემი ენით“ (ფს. 38:2)ენით ცოდვა ყველაზე ხშირი და ყველაზე უსწრაფესი ცოდვაა. „ვინც არ სცოდავს სიტყვით, იგი სრულყოფილი კაცია“, - ბრძანებს იაკობი მოციქული (იაკ. 3:2). როდესაც მონანული ივლის ღვთის გზაზე, ანუ როდესაც დაიწყებს ღვთის მცნებების მიხედვით ცხოვრებას, მეტად უნდა იშრომოს, რომ ენით არ სცოდოს. ამის შესრულება დაუწესა საკუთარ თავს მონანულმა დავითმა. მან განსაკუთრებით გადაწყვიტა, რომ დუმილს დაიცავდა მტრის წინაშე: „დავუყენებ, უფალო, მცველს ჩემს პირს, ვიდრე ჩემ წინაშეა ჩემი მტერი“, – აი, საუკეთესო წესი მათთვის, ვისაც ცოდვისგან განკურნება სურს: როდესაც ადანაშაულებენ, იგი დუმს, როდესაც ცილს სწამებენ – მაშინაც დუმს. მართლაც, რა სარგებელია, თუ პასუხს გასცემ გაცხარებულ ურჯულოს, რომელიც ღმერთს არ იცნობს? თუ მასთან ბოროტების შესახებ ისაუბრებ, კიდევ უფრო გააბრაზებ, თუ სიკეთეზე - სიწმინდის მაძაგებელად აქცევ, ქრისტე დუმდა პილატეს წინაშე. „მე არ მპასუხობ?“- ეკითხებოდა პილატე. და რა შეიძლება უპასუხო იმას, ვისაც არა აქვს ყური, რომ მოისმინოს და გონება, რომ გაიაზროს? ხედავთ, მართლის დუმილმა ურჯულოს წინაშე შეიძლება საუკეთესოდ იმოქმედოს თავად ურჯულოზე, მარტო დარჩენილმა შეიძლება მართლის დუმილი თავისი სულის სასარგებლოდაც გაიაზროს, მაშინ როდესაც ნებისმიერ სხვა პასუხს – კარგს თუ ცუდს – იგი განმარტავდა როგორც ბოროტებას და სხვებს განიკითხავდა, საკუთარ თავს კი გაიმართლებდა. ნეტარია ის, ვინც ენის მოთოკვას ისწავლის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენ, რომელმაც გვიჩვენე იმის მაგალითი, როდის და როგორ არის საჭირო საუბარი, ასევე გვაჩვენე იმის მაგალითიც, თუ როდის და როგორ არის საჭირო დუმილი. შეგვეწიე სულიწმიდის მადლით, რათა არ შევცოდოთ ენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული "კოლხეთის" ღვთისმშობლის ხატისა (2007), ხსენება წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †1314). მოწამისა უარისა და 7-თა მისთანა ქრისტეანთა მასწავლებელთა (†307); ღირსისა იოანე რილელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულის შესახებ, რომელსაც სწყურია ღმერთისწყურია ჩემს სულს ძლიერი და ცოცხალი ღმერთის მიმართ: „როდის იქნება, რომ მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს?“ (ფს. 41:3)როგორც კი ღვთისადმი სიყვარულის ნაპერწკალი აღინთება ადამიანის გულში, დაე, ნუ ჩააქრობს მას, არამედ აალების საშუალება მისცეს და იხილავს სასწაულს. ეს ნაპერწკალი გასაოცარ სინათლედ გარდაისახება და მისი ნათელი და სითბო იქნება ძალიან დიდი. ღვთიური სიყვარულის ნათელში ადამიანი ამქვეყნად თავის თავს ისე დაინახავს, როგორც სიბნელეში, ხოლო მისი სითბოდან იგრძნობს დაუოკებელ სულიერ წყურვილს, წყურვილს ღმერთთან მიახლოებისა და ღვთის ჭვრეტისა. ღვთისმოყვარე დავითი ამგვარ წყურვილს იმ ირმის წყურვილს ადარებს, რომელიც წყაროსკენ მირბის: „ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს“.განა ჩვენ გარშემო ყველაფერი წარმავალი არაა?! განა ირგვლივ ყველაფერი მტვრად არ იქცევა?! აჩრდილებს დავსდევთ და მკვდრებს ვეფერებით. ხვალინდელი სიმყრალისათვის დღეს ვიხდით ოქროთი და ვერცხლით, ზოგჯერ ღირსებითა და სინდისით, ზოგჯერ - სიცოცხლითაც კი - და ამ ყველაფერს ვთმობთ ხვალინდელი დღის სიმყრალისთვის! ეს არაა სიყვარული, ეს ცხოველური ავხორცობაა. ღირსეული სული ეძებს საგანს, რომელიც ღირსია სიყვარულის, რომელიც არ ექვემდებარება ნგრევას, რღვევას, დამახინჯებას, ხრწნას წარმავალი სხეულივით. ამიტომ ღვთისმოყვარე მეფე აზუსტებს: „... სწყურია ჩემს სულს ძლიერი და უკვდავი ღმერთის“. და ვინ არის ნამდვილად ძლიერი და უკვდავი, თუ არა ღმერთი?! ღმერთმა უბოძა ძალა და სიცოცხლე თავის ანგელოზებსა და წმინდანებსაც, თუმცა ყველაფერი მისია და მისგან არის. „როდის მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს“,- აი, ღვთის ნამდვილი სიყვარულის დაუძლეველი წყურვილი. შერცხვეს ყველას, ვინც ამბობს, რომ სწამს და უყვარს ღმერთი, თუმცა წუთისოფლის დატოვებასა და სიკვდილზე ფიქრიც კი აძრწუნებს.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, წმინდაო, ძლიერო და უკვდავო; სიწმინდის, ძლიერებისა და ცხოვრების წყაროვ, განგვანათლე და აღანთე ჩვენში შენი სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიმიტრის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა მამისა გაბრიელ არქიმანდრიტისა, აღმსარებელისა და სალოსისა (ურგებაძე †1995); დიდმოწამისა არტემ ანტიოქიელისა (†362); ღირსისა და ღმერთშემოსილისა კეფალონიელისა (†1581) და ღირსისა მატრონა ქიოპოლელისა (†462). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ძველად და ახლად მოთხრობილი ღვთის სასწაულების შესახებ„ღმერთო, ჩვენი ყურით ვისმინეთ და ჩვენმა მამებმა გვაუწყეს საქმე, რომელიც შენ ჰქმენ მათ დღეებში, პირველ დღეებში“ (ფს. 43:2).ამას ამბობს დავით მეფე თავისი ხალხის სახელით და მხოლოდ ზოგიერთს ჩამოთვლის იმ დიად საქმეთაგან, რომლებიც ღმერთმა აღასრულა ებრაელი ერისთვის. მათ შესახებ წმინდა წერილიდან ვიცით, ძმებო, მაგრამ რამდენი რამ არის ისეთი, რომელთა შესახებ მეფემაც არ უწყოდა, რადგან ისინი მის შემდგომ აღესრულა. განა არ გვსმენია ღვთის განგებულებისა და მისი გამოუთქმელი კაცთმოყვარების შეუდარებლად უფრო დიდი და დიადი საქმეების შესახებ?!ძე ღმერთი ხორციელად იშვა უბიწო ქალწულისგან და ადამიანთა შორის ცხოვრობდა, სიბრძნე გააცხადა, სასწუალები აღასრულა, სიკვდილი განაქარვა, ეშმაკი შეარცხვინა, თავის მიმდევრებს ძალა მიმადლა. ამათ შესახებ არაფერი სმენია მეფე დავითს, ჩვენ კი გვსმენია, რადგან მათ შესახებ გვამცნეს სულიერმა მოძღვრებმა - მოციქულებმა და მახარებლებმა, მოწამეებმა და მართლებმა და ყველა წმინდანმა იმ დროიდან მოყოლებული დღემდე. და არა მხოლოდ მათ გადმოგვცეს, არამედ სულიწმიდა ყოველდღიურად გვაუწყებს თავისი ეკლესიის მადლმოსილი საიდუმლოებებისა და უამრავი სასწაულის მეშვეობით. ეს ჩვენთვის დიდი სიხარულის, თუმცა დიდი შიშის მიზეზიცაა, რადგან მეტი მოგვეცა და ამიტომ მეტი მოგვეთხოვება. ჩვენ ბევრად მეტი სულიერი სიკეთე გვებოძა, ვიდრე იმათ, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა: მეტი სიბრძნე, მეტი ცოდნა, მეტი ღვთის მადლი და ძალა, და მეტი, ბევრად მეტი, მაგალითი ღვთის მიერ ადამიანისა და ადამინის მიერ ღვთის სიყვარულისა. ასე რომ, მდიდართა შორის ყველაზე მდიდრებო, საკუთარ თავს ჰკითხეთ, ამ ყველაფრისთვის თავად რა მიეცით ან რას აძლევთ ღმერთს. ამიტომ, ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ საშინელ სამსჯავროზე. სიზმარივით სწრაფად გარბის დღეები და სწრაფადვე გაფრინდება დრო, მალე ანგელოზთა საყვირის ხმა შემოკრებს ყველა ხალხსა და ერს უფლის საშინელ სამსჯავროზე. ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ, რადგან თავს ვერ გაიმართლებთ, თითქოს რამე არ იცოდით ან რამე გაკლდათ... თქვენ ბევრად მეტი იცით, მეტი რამ გაგეცხადათ, ვიდრე დავითსა და სოლომონს. თქვენ მეტი მოგეკითხებათ, ვიდრე მათ.ჰოი, ძეო ღვთისაო, მაცხოვარო ჩვენო, დიდებულო და საკვირველმოქმედო უფალო, მოგვმადლე განუწყვეტელი ხსოვნა იმისა, რომ ჩვენთვის დაღვარე შენი წმიდა სისხლი, რათა არ დავივიწყოთ ეს და არ ვიყოთ სამუდამოდ დასჯილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ დიდისა პალესტინელისა (†371/372); ილარიონ მეგლინელი ეპისკოპ. (†1206). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთივშთაგონებულ გულსა და ენაზე აღმოთქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა... ჩემი ენა ემსგავსა ხელოვანი მწიგნობრის საწერს (ფს. 44:2).ესაა ზეშთაგონება სულიწმიდის მიერ! წინასწარმეტყველს იესო ქრისტეს შესახებ სურს ისაუბროს - მისი გული აღივსო ღვთაებრივი ძალითა და სიბრძნით. ამიტომ არ ამბობს: „თქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა“, არამედ: „აღმოთქვა...“, თითქოს საკუთარი გულიდან აღმოადინა - აღვსებული წყაროს სათავიდან წყლის გადმოდენის მსგავსად. დაუდგრომელი წყალი მიწისქვეშ გროვდება და როდესაც წყაროს სათავემდე მიაღწევს, ძლიერ ნაკადებად ამოიფრქვევა. მსგავსადვე ხდება წინასწარმეტყველის გულში, როდესაც მას ქრისტეს შესახებ სურს საუბარი. ასეთი ძალა აქვს მადლს, რომელიც გულშია დაგროვილი: თუ ის არ გამოითქმის ძლიერი სიტყვით ან არ მჟღავნდება სასწაულით, მაშინ ადამიანში ანათებს და სასწაულებს სჩადის. მაგრამ თუ სიტყვებით გამოითქმება, წინასწარმეტყველის ენა იქცევა დახელოვნებული მწერლის საწერ კალმად, რადგან ამ დროს საჭირო არაა წვალება, რომ აზრი მოიკრიბო და სიტყვები დაალაგო - მადლი თავად ამეტყველებს ენას მზა აზრებითა და სიტყვებით.საიდან მოდის ადამიანში ასეთი ძალა? სულიწმიდისგან. რა საჭიროა ასეთი ძალა? იმისათვის, რომ წინასწარმეტყველს სურს მეფეს დაელაპარაკოს თვით მეფის შესახებ: „წარვუდგენ ჩემს საქმეებს მეფეს“. აქ სიტყვა და საქმე ერთია, როგორც ეს ხშირად ხდება წმიდა წერილში. სადაც სული მეტყველებს, იქვე მოქმედებს კიდეც და სადაც მოქმედებს, იქვე მეტყველებს. ყველაზე ძლიერად სული საქმით მეტყველებს. წინასწარმეტყველი იღებს ქრისტე მეუფისგან და აძლევს ქრისტე მეუფეს. იგი საუბრობს მაცხოვრისადმი სიყვარულით შთაგონებული, საუბრობს გულით, რომელიც აღსავსეა ღვთიური სიყვარულით. შორეულ წარსულში მყოფი წინასწარ ხედავს განკაცებულ ძე ღმერთს და გული სიხარულით ევსება, როგორც ღამით მგზავრობით დატანჯულ მგზავრს, რომელიც ლამაზ გარიჟრაჟს ჭვრეტს აღმოსავლეთით! ჰოი, უფალო ღმერთო, სულო წმიდაო, ნურც ჩვენ მოგვაკლებ შენს მადლს, წმიდასა და ძლიერს, რათა ცოდვათაგან განწმენდა შევძლოთ და ღირსი გავხდეთ ქრისტეს სასუფევლისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპ. სასწაულმოქმედისა (†167); 7-თა ყრმათა ეფესელთა; ღირსისა გიორგი ხუცისა, კონსტანტინოპოლელისა (†1959). საქართველოშია აღკვეცილი და ხელდასმული. დღესასწაული ყაზანის ღმრთისმშობლის ხატისა. მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკ., ირაკლი მხედრისა და 4 დედათა: ანა, ელისაბედ, თეოდოტია და გლიკერიასი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს სილამაზის შესახებ, რომელიც ყველა სხვა სილამაზეს აღემატება „სილამაზით შენ ყველაზე მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“ (ფს. 44:3). წმიდა წერილი დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებს სხეულებრივ სილამაზეს, ისევე როგორც ზოგადად ყველაფერ წარმავალს. ამიტომ წმიდა წერილის მკითხველი ძალზედ ყურადღებიანი და გონიერი უნდა იყოს და შეძლოს ხორციელი სილამაზის ქება სულსა და სულიერ ფასეულობებზე გადაიტანოს. ცხადია, სულიერი სილამაზე საოცარ მიმზიდველობას ანიჭებს ყველაზე ულამაზო სხეულსაც კი, მაშინ, როდესაც მახინჯი სული ყველაზე მოწესრიგებულ სხეულსაც კი საძულველად აქცევს. წინასწარმეტყველი დავითი, აღმოთქვამდა რა ღვთივშთაგონებულ სიტყვებს, მიმართავს თავის მეუფეს, უფალ იესო ქრისტეს: „მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“...უფალი ხორციელად იმ სახით მოგვევლინა, როგორც თავად სურდა. თუკი განიზრახავდა, რომ განკაცებულიყო კაცთა ძეებზე უმშვენიერესი სხეულით, მას ეს შეეძლო. მაგრამ სახარებაში მინიშნებაც არაა, რომ იგი თავისი სხეულით იზიდავდა ადამიანებს და სხეულის აღნაგობით ზემოქმედებდა მათზე. თავად ბრძანებს: „ხორცი უსარგებლოა“ (ინ. 6:63). მაშასადამე, ცხადია, რომ დავითი საუბრობს ქრისტეს არა ხორციელ, არამედ მის სულიერ, ღვთიურ სილამაზეზე. ეს, სხვათა შორის, სრულად ნათლად ჩანს დავით მეფსალმუნის შემდეგი სიტყვებიდან: მადლი იღვრება შენი ბაგეებიდან“. შესაბამისად, ღვთის ძის განუმეორებელი სილამაზე მდგომარეობს არა მისი ბაგეების მოხაზულობაში, არამედ მადლის ნაკადში, რომელიც მისი ბაგეებიდან გადმოედინება... „არც ღირსება ჰქონია და არც მშვენება, რომ ზედ შეგვეხედა, არც იერი, რომ მივეზიდეთ“ (ეს. 53:2), - ბრძანებს ესაია წინასწარმეტყველი ქრისტეს შესახებ. და როგორ ზუსტად შეესაბამება ესაიას ნათქვამი დავითის ნათქვამს! დავითი ქრისტეს შინაგან სილამაზეზე საუბრობს, ხოლო ესაია – მის არამიმზიდველ გარეგნობაზე. ესაიას სურს თქვას: ვხედავდით მას არა როგორც მეფეს ან დიდებულს, არამედ როგორც მსახურსა და ტანჯულს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შენ ჩვენთვის ადამიანებსა და ანგელოზებზე მშვენიერი ხარ - დიდება შენს უკვდავ და წარუვალ სილამაზეს. გევედრებით, უფალო: შეცვალე ჩვენში ცოდვით გამოწვეული სულის სიმახინჯე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა, იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსისა (†63). მართალი იაკობ ბროვიჩელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მეფის ასულის სილამაზის შესახებ „მეფის ასულის მთელი დიდება მის შიგნითაა“ (ფს. 44:14).ეკლესია მეფის ასულია. გარეგნულად რაც არ უნდა ღარიბულად გამოიყურებოდეს ის და თვალისთვის ულამაზოდ, დევნილად და დამცირებულად, შინაგანად მაინც სავსეა სამეფო ბრწყინვალებითა და მშვენიერებით. ის, ვინც კაცთა ძეებზე ულამაზესია, წინასწარ განსაზღვრავს თავისი ასულის სილამაზეს. ეკლესია ქრისტეს სამოსელია, მასში ქრისტეა. ვერანაირი გარეგნული სილამაზე ვერ შეედრება შინაგან სილამაზეს ანუ ქრისტეს სილამაზეს. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი მეფის ასულია, ოქროთია ნაქსოვი და ნაქარგით შემკულია მისი სამოსი, რაც სიმბოლურად მისი სულის სათნოებებს წარმოადგენს. სამოსელში რომ სიმბოლურად სათნოებები იგულისხმება, ამას მეფის ძის ქორწილის იგავი ცხადყოფს. ადამიანი, რომელიც საქორწილო სამოსით არ იყო შემოსილი, მეფის ნადიმიდან განიდევნა და დაისაჯა (მთ. 22:11). ღვთის მიმართ რწმენის ჭეშმარიტება – ესაა ყოვლადწმიდა ქალწულის ოქროს სამოსელი, ხოლო ამ ოქროქსოვილი სამოსის შემამკობელი ნაქარგობები არის ქალწულება, სიმდაბლე, გულმოწყალება, სიწმინდე, ლოცვა, ღვთის ნებას მინდობა და ყველა სხვა სიკეთე –თუმცა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სრულ სილამაზეს წარმოადგენს უფალი იესო ქრისტე, მასში დაფარული და მისგან შობილი. ყოველი მართალი ქრისტიანის სული მეფის ასულის მსგავსია. ასეთი სულის მთელი სილამაზე არის ქრისტეში და ქრისტესაგან, რომელიც სულშია. სული ქრისტეს ანუ სიმართლის მზის გარეშე წყვდიადში იმყოფება და ისეთივე უსახური და ულამაზოა, როგორიც იქნებოდა სამყარო მატერიალური მზის გარეშე. ჰოი, სახიერო და კაცთმოყვარეო უფალო, ღმერთო ჭეშმარიტო და ყოველთა შემოქმედო, შეგვეწიე ჩვენ, შევიმოსოთ სათნოებათა სამოსელი, რათა შიშველი არ აღმოვჩნდეთ საშინელ სამსჯავროზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამესი არეთასი და მისთანა 4299-თა მოწამეთა (†523-542). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ყოველთა მწუხარეთა სიხარული" (1688); ნეტარი ელეზვოი, ეთიოპიის მეფისა(553-555); ღირსი გიორგი კონსტანტინეპოლელისა(1959). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ცხადად მოსვლის შესახებ „ღმერთი ცხადად მოვა, ღმერთი ჩვენი და არ დადუმდება“ (ფსალმ. 49:3) მეთაურის წოდება არ არის იგივე რაც მსაჯულის წოდება. მეთაური მოწინააღმდეგეს არ ენახვება და საშუალებას აძლევს იფიქროს მასზე ისე, როგორც სურს, რადგან მეთაურისთვის მთავარი გამარჯვებაა. მსაჯული კი უცებ ჩნდება იმათ წინაშე, ვისაც ასამართლებს. მასწავლებლის მოწოდებაც არ არის ისეთი, როგორიც მსაჯულისა. მასწავლებლისთვის მთავარია ასწავლოს თავის მოწაფეებს, ამიტომ ხშირად მდაბლდება მათ დონემდე და ისე მიმართავს აღსაზრდელებს, როგორც მეგობრებს, მსაჯული კი პირველიდან ბოლო წუთამდე იმათ წინაშეა, ვისაც ასამართლებს, და თანაც, როგორც მსაჯული და არა – სხვა ვინმე. მკურნალის წოდებაც არ არის ისეთი, როგორიცაა მსაჯულის; ამავდროულად, მათ შორისაც ისეთივე განსხვავებაა, როგორიც წინა ორ შემთხვევაში. ძმანო, ღმერთი მოევლინა სამყაროს კაცობრივი სხეულით – მოევლინა როგორც მეთაური, როგორც მასწავლებელი, როგორც მკურნალი, მაგრამ ის ჯერ არ გამოცხადებულა როგორც მსაჯული. პირველ შემთხვევაში, უფალს არ განუცხადებია თავისი უმაღლესი ღირსების შესახებ, მან საშუალება მისცა მოწინააღმდეგეებს, მოწაფეებსა და სნეულებს იმსჯელონ ისე მის შესახებ, როგორც იციან; ვისაც ჯანსაღად შეეძლო განსჯა, იგი იცნობდა კაცობრივ სხეულში დაფარულ ღმერთს - იცნობდა სიტყვით, საქმით, კაცთმოყვარეობით, მისი შობის, ჯვარცმის, აღდგომისა და ამაღლებისას მოვლენილი ზეციური სასწაულებით, ხოლო ვისაც გონება დაბნელებული ჰქონდა რაიმე ბოროტი ვნებით, ასეთს არ შეეძლო მისი არც ცნობა და არც ღმერთად აღიარება. მაგრამ როდესაც იგი მოვა როგორც მსაჯული, მას უკვე არავინ ჰკითხავს: „ნუთუ ეს შენ ხარ, უფალო ?“, ან „ვინ ხარ შენ?“, რადგან მეყსეულად ყველას ეცოდინება, რომ ის ნამდვილად უფალია. აგნელოზები საყვირს ჩაჰბერავენ მის წინაშე, ცაზე გაბრწყინდება მისი ჯვარი, ცეცხლი აინთება მის წინ და ქარიშხალი იქროლებს ირგვლივ. მაშინ მორწმუნე თუ ურწმუნო, მართალი თუ ცოდვილი დაინახავს და იცნობს მსაჯულს. და მაშინ გაიხარებენ მხოლოდ ისინი, ვინც იცნო იგი, როგორც ღმერთი, გამოქვაბულში და ჯვარზე. ჭეშმარიტად, გაიხარებენ ისინი, რადგან მსაჯულში იცნობენ სწორედ მას, ვისი წინამძღოლობითაც იბრძოდნენ, ვისგანაც სწავლობდნენ და ვის მიერაც იკურნებოდნენ. ჰოი, მაცხოვარო ყოვლადდიდებულო, შეგვიწყალე ჩვენ და გამოგვასწორე შენს მეორედ მოსვლამდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). მოწამე ვაროზისა და მისთანა 7 მოწამისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელთან განშორებისა და უდაბნოში ცხოვრების შესახებ „გავშორდი და გავიქეცი და მოვისვენე უდაბნოში“ (ფსალმ. 54:8)ძმებო, ვის უნდა გაქცეოდა წინასწარმეტყველი უდაბნოში? ბოროტ მტერს, ვნებებსა და ამაოებას. და რატომ უდაბნოში? რადგან ეს არის ბოროტი მტრების, ვნებებისა და ამქვეყნიური ამაოების დამარცხების საშუალება. უდაბნოსთვის ცოტა თუ იბრძვის, ამიტომაცუდაბნოში გაიქცეოდა. ადამიანები იბრძვიან ქალაქებისა და მიწებისთვის, ძალაუფლებისა და სიმდიდრისთვის და არა უდაბნოსთვის. ადამიანის შინაგანი მტრებიც, ვნებები და სხვადასხვა სახის ამაოება ქალაქებში ახალ-ახალი ცეცხლით განახლდებიან განუწყვეტლივ, მაშინ როდესაც უდაბნოში ისინი ნელდებიან და ქრებიან. „სიკვდილის შიში დამეუფლა მე“ (ფს. 54:5) - ბრძანებს მანამდე წინასწარმეტყველი. ესეც ერთ-ერთი მიზეზია უდაბნოში გასარიდებლად. სხვა სამყაროსთვის, ღმერთთან შესახვედრად არის საჭირო სულის მომზადება, მეფესაც კი არ ძალუძს გაექცეს სიკვდილს და აირიდოს სამსჯავრო. მუდმივ ფუფუნებასა და განცხრომაში მცხოვრები ადამიანი ნამდვილად ემსგავსება წუთისოფლის შარბათით დაძინებულს. და აი, სიკვდილზე ფიქრი შეანჯღრევს ასეთს და გამოაღვიძებს. ეჰ, უნდა მოვკვდე! უნდა დავტოვო ეს სამყარო! მომიწევს ღვთისა და ანგელოზების წინაშე წარდგომა! სად არის ჩემი სული? სადაა ჩემი საქმეები? რითი დავტოვებ ამ სამყაროს და რით მივალ სხვა სამყაროში? ათასობით არიან, ვინც ამ კითხვებმა გამოაღვიძა ცოდვის ბურანიდან და უდაბნოში წავიდა, რათა დღედაღამ განიწმინდონ სული და გული სინანულით, ლოცვით, მარხვით, მღვიძარებით, შრომითა და სხვა მრავალი საშუალებით, რომელთა დახმარებითაც მოღვაწე ამარცხებს სიკვდილის შიშს და ხდება ღვთის შვილი.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, განმანათლებელო ჩვენო, ყოვლადბრძენო და სახიერო, რომელიც ოდესღაც თავადაც განერიდე ადამიანებს და განმარტოვდი უდაბნოში, შეგვეწიე ჩვენ ვიზრუნოთ ჩვენი სულებისთვის და მოვემზადოთ შენი ზეციური სასუფევლისათვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა, მირონმდინარისა (†306); ხსენება დიდისა და საშინელისა მიწისძვრისა, რომლისაგანსასოებისა გვიხსნა ღმერთმან მადლითა წმიდისა დიმიტრისითა (კონსტანტინეპოლს 740 წელს); ალექსანდრე გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (ოქროპირიძე 1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთისთვის განმზადებული გულის შესახებ„გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“ (ფს. 56:8)ნეტარია, ვისაც შეუძლია ამგვარად მიმართოს უფალს! ნეტარია, ვისი გულიც სრულიად მზად არის აღასრულოს ღვთის ნება. ადამიანის გულის მზადყოფნა იმით გამოიხატება, რომ სიხარულით შეუძლია ღვთის ნების შესრულება და არ აბრკოლებს არანაირი აზრი და სურვილი. სინანულში მყოფი დავითი თავიდან თავის ცოდვილ ფიქრებსა და სურვილებს ემსახურებოდა და აბობოქრებულ ზღვაში მყოფ ნავს ჰგავდა, მაგრამ როდესაც დაინახა, რომ ქარიშხალი დანთქმას უპირებდა, დიდი სინანულითა და შემუსვრილი გულით მიმართა ღმერთს და სრულიად მიანდო თავისი ცხოვრების ნავი ღმერთს. „გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“, - უდიდესი სულიერი სიმშვიდით წამოიძახებს იგი, რადგან იცის, რომ ნავი ყველაზე გამოცდილ მესაჭეს მიანდო. ქარიშხალი მძვინვარებს თუ ტალღები ეხეთქებიან, არ ეშინია, რადგან დარწმუნებულია, რომ მის ნავს ვერაფერი დაამსხვრევს და რომ იგი მშვიდად მიაღწევს თავის ნავთსაყუდელს. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ მასში არ არის სიამაყე და დამდაბლებულია ღვთის განუზომელი ძლიერებისა და სიბრძნის წინაშე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი ამქვეყნიური სურვილისა და ოცნებისაგან და მხოლოდ ღვთისკენ სწრაფვითა და ღვთის მიმართ სიყვარულით არის აღსავსე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი დარდის, საზრუნავისა და შიშისაგან, რომ იგი დამშვიდებული და გამხნევებულია ღვთის მადლის თანამყოფობით... „გაქებ და გიგალობ შენ დიდებითა ჩემითა“ - ასე აგრძელებს მეფსალმუნე. და ეს აჩვენებს, თუ რაოდენ ჭეშმარიტად განმზადებულია მისი გული, კერძოდ: იგი არ ქედმაღლობს თავისი სამეფო დიდებულებით და მას ღმერთს მიაწერს. მან არარაობამდე დაიმდაბლა თავი ღვთის წინაშე და მთელი მისი ბედნიერება იმაშია, რომ აქოს და ადიდოს ღმერთი. საკუთარი დიდებულება მხოლოდ იმის საფუძველს აძლევს, რომ ღმერთი განადიდოს. ო, ძმებო, შევეცადოთ, რომ ჩვენი გულებიც შეძლებისდაგვარად მალე განვამზადოთ ღვთისთვის - ღვთის სიტყვის მოსასმენად, ღვთის ნების აღსასრულებლად, ცოცხალი ღმერთის სადიდებლად. ჰოი, უფალო, შემოქმედო ჩვენო, შეგვეწიე, რათა შენთვის განვამზადოთ ჩვენი გულები, რათა იქცნენ ისინი შენი ცხოველსმყოფელი მადლის ჭურჭლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (†306). მოწამე დედათა: კაპეტოლინე და მისი მხევალი ეროტიდესი, კაბადუკიელთა; მოწამე მარკოზ ფასოსელისა და მისთ;მართალი პროკლასი, პილატე პონტოელის მეუღლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შურის შესახებ ღმერთის სახლის მიმართრადგან შენი სახლის შურმა შემჭამა მე და შენი მაყვედრებლების ყვედრება მომწვდა მე (ფს. 68:10)ცაღვთის სახლია. ეკლესიაცღვთის სახლია. მორწმუნეთა სხეულიცღვთის სახლია. ყველგან, სადაც ღმერთია, იქ ღვთის სახლია და სადაც ღვთის სახლია, იქ სიწმინდეა. ადამიანი შეურაცხყოფს ამ სიწმნიდეებს და ბილწავს მათ, წინასწარმეტყველი კი ბრაზობს ამის გამო და მხურვალედ მოშურნეობს. იგი სიწმინდის ყოველგვარ შეურაცხყოფას თავის შეურაცხყოფად მიიჩნევს და ეს კიდევ უფრო მეტად აღაგზნებს მის მოშურნეობას. ადამიანები ცას თავიანთი ურწმუნოებით შეურაცხყოფენ და უარყოფენ იმას, რაც ღმერთმა გამოუცხადა მათ მათივე სულის ხსნისათვის. როდესაც ადამიანები ჭეშმარიტებას ეწინააღმდეგებიან, როდესაც მწვალებლობით აუკუღმართებენ ჭეშმარიტებას და თვითნებურად, მიწიერი გონებით მსჯელობენ ქრისტეს შესახებ, როდესაც ეჭვით უყურებენ ანგელოზებსა და წმინდანებს, საშინელ სამსჯავროსა და უფლის მარადიულ სამყოფელს და მოუნანიებელ ცოდვილთა მარადიულ სასჯელს - ყველა ამ და სხვა მსგავს შემთხვევებში, ადამიანები ავაზაკებივით თავს ესხმიან ღვთის სახლს, უწესოდ ექცევიან ღვთის ეკლესიას, დაუდევრად – იერარქიას, სიზარმაცით – ეკლესიურ დარიგებებს, მტრულად – ეკლესიის მსახურებს. და მაშინ საღვთო მოშურნეობა აღინთება მართლის გულში ღვთის სახლის სიწმინდის გამო. ბოლოს და ბოლოს, ადამიანის სხეულის შეურაცხყოფა, ვნებებს დამონება, ცოდვის მსახურება, ქურდობა, მკვლელობა, უხეშობა, სიმთვრალე და სხვა უმსგავსო ქცევები - ეს ყველაფერი ღვთის სახლის სიწმიდეზე თავადასხმა, ღვთის გმობა და მკრეხელობაა. და კვლავ ძლიერდება წინასწარმეტყველის მოშურნეობა და ზეციური ცეცხლივით ანათებს ადამიანთა წინაშე. ო, ძმებო, ჩვენც ავიღოთ გულმოდგინების მაგალითი ღვთის სახლის სიწმიდის მიმართ ქრისტესგან (ინ. 2:17), მოციქულებისა და ჩვენი მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა მამებისაგან. ჩვენც ვიმოშურნეოთ და იმაზე მეტი გულმოდგინება გამოვიჩინოთ ჩვენი სულების გადასარჩენად, ვიდრე ეშმაკი მოშურნეობს დღედაღამ და ცდილობს ჩვენს დაღუპვას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სიწმინდეთა მიმართ მოშურნეობის მაგალითო, მოგვმადლე ჩვენც შენი მოშურნეობის ნაპერწკალი, რათა ჩვენც, მოშურნეები, დაგემსგავსოთ შენ და ვცხონდეთ შენ მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მღვდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელი ეპისკოპ. დიდმოწამისა პარასკევა ქალწულისა (†III); მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი და შვილთა მათთა (†249/250). ღირსი სტეფანე საბატიელისა, კანონთგამომგონებელისა; არსენ 1 სერბი მთავარეპ. მღვდელმოწამე კვირიაკე იერუსალიმელი პატრიარქისა(363); ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპ. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა(1709). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ ლოცვის შესახებ, რათა იხსნას სული მტვრისაგან„მიხსენ მე მიწის მტვრისაგან, რომ არ დავინთქა“ (ფს. 68:15)ძმებო, მიწის მტვრით არის შემოსილი ჩვენი სული, ჩვენი სულის ეტლი სწორედ ეს მიწაა, მთავარია, მტვერში არ დაინთქას ჩვენი სული! არ ჩაეფლოს! მბჟუტავი ნაპერწკალი არ ჩაქრეს ამ მტვრის სამარეშე!ძალზედ ვრცელია მიწის მტვრის ველი, რომელიც თავისკენ გვიზიდავს, მაგრამ ბევრად მეტია უსაზღვრო ზეციური სასუფეველი, რომელიც ჩვენს სულს თავის ნაწილად, ნათესავად მიიჩნევს. სხეულით, მიწის მტვრით, ჩვენ მიწას ვენათესავებით, ხოლო სულით ზეცის ნათესავები ვართ. ჩვენ ვართ ქოხების –დროებითი თავშესაფრის – ბინადარნი, კარვებში მცხოვრები მეომრები. „უფალო, მიხსენი მე ამ მიწის მტვრისაგან “, - ლოცულობს სინანულში მყოფი მეფე, რომელიც ადრე მიწის მტვერს ემორჩილებოდა, სანამ არ დაინახა, რომ მტვერი სიკვდილის უფსკრულში ითრევდა. მტვერი ადამიანის სხეულია თავისი ავხორცობით; მტვერია ასევე ყველა ბოროტი ადამიანი, რომლებიც ემტერებიან მართლებს; მტვერია ასევე ეშმაკები მათ მიერ მოგვრილი შიშებით. დაე, გვიხსნას ჩვენ უფალმა ყველა ამ მტვრისაგან. მხოლოდ მას შეუძლია ამის გაკეთება!ჩვენ კი შევეცადოთ, რომ პირველ რიგში საკუთარ თავში დავინახოთ მტერი – ის მტერი, რომელიც, გაუცნობიერებლად თუ უნებურად, თავისივე მტრების მოკავშირეა საკუთარი თავის წინააღმდეგ. მართალი მყარად ამკვიდრებს თავის სულს ღმერთში და ღვთის სასუფეველში, ასე რომ, არ ეშინია; არ ეშინია არც საკუთარი თავის და არც გარეშე მტრების - არ ეშინია, რადგან ის არც მოკავშირე გახდა და არც თანამზრახველი თავისი სულის მტრების. ამიტომ არც ადამიანებს და არც დემონებს არ შეუძლიათ რაიმე ავნონ მას. თუ ღმერთი მის მხარესაა და ღვთის ანგელოზები არიან მისი მფარველები, მაშინ რას დაუშავებენ მას ადამიანები, ეშმაკები და რაიმე სახის მტვერი?ჰოი, უფალო ღმერთო ჩვენო, ერთარსებაო სამებაო, რომელმაც ცოცხალი სული შთაბერე ჩვენი სხეულის მტვერს, გვაცხოვნე შენი მოწყალებით, რათა არ დავინთქათ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა სერაპიონ ზარზმელისა (†900); რირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა; ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის სახელის დიდების შესახებდა კურთხეულია მისი დიდების სახელი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე, და აღივსება მისი დიდებით მთელი დედამიწა. იყავნ, იყავნ! (ფს. 71:19)წინასწარმეტყველის მადლით აღსავსე გულიდან მადლიანი სიტყვები გამოდიან. მეფისა და მეფის ძის შესახებ ბრძანებს წინასწარმეტყველი, ყველაზე არაჩვეულებრივი მეფის (მეუფის), რომელიც ოდესმე გამოჩენილა ქვეყანაზე... მანამდე კი ამბობს: იქნება მისი სახელი კურთხეული უკუნისამდე, მაგრამ თითქოს არ იყო საკმარისი ის, რაც თქვა და ახლა იმეორებს და ამატებს: კურთხეულია მისი დიდების სახელი. ქრისტეს დიდება ქრისტეს ეკლესიაა. კურთხეულია ქრისტეს წმინდა ეკლესია - მისი შრომის ნაყოფი, მისი დამცირების გვირგვინი, მისი ხელის ნამოქმედარი, მისი სისხლის ყვავილი! კურთხეულია მისი წმინდა და მაცხოვნებელი ეკლესიის თვით სახელი! და მთელი დედამიწა აივსება ქრისტეს ეკლესიებით ანუ მისი ქმნილებითა და მისი დიდებით. ერთი სიტყვით, წინასწარმეტყველი სამუდამოდ უწინასწარმეტყველებს ქრისტეს მისი ეკლესიის უკვდავებას. ის აღიმართება დროში და გაცხადდება მარადისობაში. იგი აღიმართება სამყაროს აღსასრულამდე და სრულად გაცხადდება მარადისობაში. ო, ძმებო, ვეცადოთ, რომ მთელი სულითა და გულით ჩვენც შევიდეთ ქრისტეს ეკლესიაში, იმ ცოცხალ და უკვდავ სხეულში, რომლის არსებობასაც არ აქვს დასასრული და რომლის სილამაზესაც არ აქვს სახელი. ვეცადოთ არ ვიყოთ უარყოფილნი, როგორც გამოუსადეგარი და უსარგებლო ქვები, გადაყრილი მარადიული წყვდიადის უფსკრულში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მეუფეო და ძეო მეუფისაო, ჩაგვწერე ჩვენ უკვდავების წიგნში და მოგვიხსენე შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა იოთამისი, მეფისათვის თავდადებულისა (ზედგენიძე †1465); მღვდელმოწამისა ზანობ ეგეას ეპ. დიდისა მისისა მოწამისა ზინობიასი (†285). მღვდელმოწამე მარკიანე სიცილიელი ეპისკოპოსისა(11); მოწამე ევტროპია ალექსანდრიელისა(250); მოწამე ანასტასია თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისკენ სწრაფვის - მართლის ერთადერთი სურვილისშესახებ„რადგან რა გამაჩნია ცათა შინა და რა ვინებე შენ გარეშე ქვეყანაზე?“ (ფს. 72:25)გამოღვიძებული ადამიანის სულისათვის ცაშიც და მიწაზეც ერთადერთი უმთავრესი სიკეთე არსებობს. ეს სიკეთე ღმერთია. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ყველაზე დიდი სიკეთე ზეცათა მეუფეა. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ამ სიკეთეთა შემოქმედს ვერაფერი შეედრება. ამიტომაც კითხულობს გამოღვიძებული ადამიანის სული: რა შეიძლება მქონდეს ან რა უნდა ვეძებო ზეცაში და მიწაზე შენ გარდა? განა საჭიროებს ვინმე ნაკადულს, თუკი იგი წყაროს სათავესთან იმყოფება წყლის დასალევად? და განა თვალი გაექცევა მწყემსის ვახშმისკენ ვინმეს, თუ მეფის სუფრასთან ზის ის? ღმერთი თავისთავად საკმარისია ადამიანის შიმშილისა და წყურვილის დასაკმაყოფილებლად. ცაც ღმერთს ეკუთვნის და მიწაც. ყოველგვარი სიკეთის პატრონი უმაღლესი სიკეთეა; ყოველგვარი სიტკბოს შემოქმედი უმაღლესი სიტკბოა, ყოველგვარი სიბრძნის შემცველი უმაღლესი სიბრძნეა; ყოველი ძალისა და მოწყალების წყარო – უმაღლესი ძალა და წყალობაა; ყოველგვარი მშვენიერების შემოქმედი ცასა და მიწაზე – უმაღლესი მშვენიერებაა.ვერანაირ ისეთ სიკეთეს ვერ მოიფიქრებს ადამიანი ვერც ცხადად და ვერც სიზმრად, რომ იგივე არ ჰქონდეს ღმერთს, თანაც, საუკეთესო ხარისხის.ამიტომ, ძმებო, ვევედროთ ღმერთს, რათა მივიღოთ ყველაფერი; ვეძიოთ ღმერთი, რათა ვიპოვოთ ყველაფერი; დაე, გავმდიდრდეთ ღმერთით, რათა მდიდრები ვიყოთ ყველაფერში.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მოგვიახლოვდი ჩვენ, როდესაც ჩვენი სულები გეძებენ შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ასი ათასთა მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (†XIII); მოწამე ეპიმაქე ალექსანდრიელისა(2500; ღირსი მავრა კონსტანტინეპოლელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართლის რწმენის შესახებ, რომ არ მოკვდება „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ და ვაუწყებ უფლის საქმეებს“ (ფს. 117:17)ვის შეუძლია თქვას: არ მოვკვდები? იმას, ვისაც ცოცხალი ღმერთი სწამს! ვის შეუძლია დარწმუნებით ამტკიცოს: არამედ ვიცოცხლებ. იმას, ვინც ხედავს ცოცხალ ღმერთს! არც ილია და არც ენუქი არ მოკვდა, არამედ ცოცხლად იქნენ აყვანილი მარადიულ ცხოვრებაში. ღმერთმა აღიტაცა ისინი თავისი მოწყალებით, რათა ადამიანები უკვდავ ცხოვრებაში დაერწმუნებინა. ქრისტეც მოკვდა და აღდგა თავისი ძალით, რათა ადამიანებს მკვდრეთით აღდგომა ერწმუნათ. მოციქულებიცა და წმიდანებიც დაიხოცნენ, მაგრამ მრავალი მათგანი კვლავ გამოეცხადა ადამიანებს თავისი კაცთმოყვარებით მარადიული ცხოვრების არსებობის დასამტკიცებლად. ისინი, ვინც უფალმა აღიტაცა და ისინი, ვინც დაიხოცნენ, მკვდრეთით აღმდგარ იესო ქრისტესთან ერთად ცოცხლობენ უკვდავების სამეფოში. არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ - ამბობდა დავით მეფე დიდი დარწმუნებით, რომელიც ბევრად ადრე ცხოვრობდა უფლის აღდგომამდე და მართალთა საყოველთაო აღდგომის გამოცხადებამდე. თითოეული ჩვენგანი, ყოველი ქრისტიანი, კიდევ უფრო მეტი დარწმუნებით უნდა ამბობდეს: „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ“, რადგან ჩვენი რწმენის საფუძველი მკვდრეთით აღმდგარი უფალია; ჩვენმა თვალებმა და ყურებმა ბევრად მეტი იხილეს და ისმინეს, ვიდრე დავით მეფემ. ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ განქარდა ეშმაკი, ქრისტეს აღდგომის შემდეგ კი განქარდა სიკვდილი, რომლის მიღმაც მზით განათებული უკვდავების მინდორი მოჩანს. ნეტარია, ვინც ღირსი გახდება „იცოცხლოს და აუწყოს უფლის საქმეები.“ უფალო, ცოცხალო, გაგვაცოცხლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უვერცხლოთა მკურნალთა და სასწაულმოქმედთა კოზმან და დამიანე აზიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (†III). მოწამეთა: კესარისი, დასისა და მათთან 5 მოწამეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ყველა ქრისტიანისთვის მოწოდებაზე იყვნენ წმინდები„ეფესოში მყოფ წმიდებს...“(ეფ. 1:1)მოციქული ეფესოშო მყოფ ქრისტიანებს წმიდებს უწოდებს. იგი წმიდად უწოდებს არა ერთს ან ორს, ან ქრისტიანთა რაღაც ნაწილს, არამედ ყველას. ნუთუ ღვთის დიდი სასწაული არ არის ის, რომ ადამიანები ქალაქში (და არა უდაბნოში), თანაც კერპთაყვანისმცემლობით გარყვნილ ქალაქში, წმიდა იყვნენ? და კიდევ, წმიდას უწოდებს დაოჯახებულ ადამიანებს, რომლებიც ბავშვებს შობენ, ვაჭრობენ და ჩვეულებრივ საქმიანობენ! ჭეშმარიტად, ასეთები იყვნენ პირველი ქრისტიანები. მათი ერთგულება, მოშურნეობა და გულმოდგინება სარწმუნოებაში, ასევე სიწმიდე და წმიდა ცხოვრება იძლეოდა უფლებას წოდებოდათ მათ წმიდა. თუ ბოლო ჟამს გამონაკლისს წმიდა ადამიანები წარმოადგენენ, ადრინდელ პერიოდში გამონაკლისს წარმოადგენდნენ არაწმიდები, წმიდანები კი – ეს ჩვეულებრივი რამ იყო! მოციქული ყველა მონათლულს წმიდას უწოდებს ეფესოში, რაც გასაკვირი სულაც არ არის, რადგან მას უფრო ამაღლებული სახელიც აქვს მათთვის განკუთვნილი: შვილი – „რამეთუ ხართ შვილნი“ (გალ. 4:6). თვით უფალმა იესო ქრისტემ მოგვცა უფლება ამგვარად ვიწოდებოდეთ მას შემდეგ, რაც თავად გვასწავლა მივმართოთ ღმერთს: „მამაო ჩვენო!“განა სწორედ ასე არ მივმართავთ ღმერთს, ძმებო, ყოველდღიურად: „წმიდაო ღმერთო“?! განა არ ვუწოდებთ წმიდას ანგელოზებს? განა არ ვუწოდებთ წმიდას ღვთისმშობელს?! ან წინასწარმეტყველებსა და მოცუქულებს, მოწამეებსა და მართლებს?! განა არ ვუწოდებთ ცასა და ცათა სასუფეველს წმიდას?! წმიდანების გარდა ვის შეუძლია ცათა სასუფეველში დამკვიდრება ?! და თუ ცხონების იმედი გვაქვს, ასევე უნდა გვქონდეს სიწმიდის იმედი.წმიდაო ღმერთო, რომელიც ხარ სიწმიდესა და წმიდათა შორის, წმიდანებისმომწოდებელო და მწყალობელო, შეგვეწიე ჩვენც, რათა განვიწმიდოთ სიტყვით, საქმითა და გონებით შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა აკვანდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპადიფორესი, ანემპოდისტესი და მათთანა 7028 თა (†330-345). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნების შესახებ, რომ ყველა ქრისტიანი წმიდა იყოს „რაკიღა აგვირჩია მის მიერ, უწინარეს ქვეყნის შექმნისა, რათა ვყოფილიყავით წმიდანი და უბიწონი მის წინაშე სიყვარულით“ (ეფ. 1:4)ერთიანი ეკლესია გვასწავლის და გვიჩვენებს, რომ ჯერ იყო სამყაროს შექმნის გეგმა და შემდეგ შეიქმნა სამყარო. ეს გეგმა იყო ღვთის სიბრძნეში, ნებასა და ძალაში. ამ გეგმაში ჩვენც, ქრისტიანებიც, მოვიაზრებით, როგორც ღვთის ეკლესია. თავისი განგებულების მიხედვით, ღმერთმა ჩვენ აგვირჩია ქვეყნის შექმნამდე, რათა ვყოფილიყავით წმიდა და უბიწონი სიყვარულში. წინასწარ გამოგვარჩია ღმერთმა და შვილად მიგვიღო, მაგრამ ვის მიერ? – უფალ იესო ქრისტეს მიერ! რადგან ისეთები, როგორებიც ვართ ღვთის წინაშე, ვართ იესო ქრისტეს მიერ, რადგან იესო ქრისტეს გარეშე ადამიანს არანაირი კავშირი, არანაირი ურთიერთობა და არანაირი ნათესაობა არა აქვს ღმერთთან. ე. ი. ჩვენი გამორჩევა და შვილად მიღება მოხდა ქრისტეს მიერ. ღმერთმა აგვირჩია ჩვენ, თავისი წმიდა ეკლესია, თავისი ნებით, როგორც ოდესღაც გამოირჩია ისრაელი დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ერს შორის. ნურავინ იტყვის: „ღვთის ეს არჩევანი ანადგურებს ადამიანის თავისუფალ ნებას და ქრისტიანს არ აქვს რაიმე დამსახურება იმაში, რომ ქრისტიანია, არც წარმართი უნდა განვიკითხოთ იმის გამო, რომ წარმართია“. ამგვარი მსჯელობა მცდარია. ოდესღაც ღმერთმა ისრაელიც აირჩია, მაგრამ მათ შორისაც ზოგი დაიღუპა და ზოგი გადარჩა. ასევე აირჩია უფალმა თავისი წმიდა ეკლესია და ყველა ერსა და ყველა ხალხს მოუწოდა ეკლესიაში, თუმცა გადარჩებიან თუ არა არჩეულნი და მოწოდებულნი, დამოკიდებულია არა მხოლოდ ღვთის ნებაზე, არამედ ადამიანის ნებასა და ძალისხმევაზეც.ჰოი, ღმერთო უკვდავო, ჩვენო შემოქმედო, რომელმაც დაბადებამდე გამოგვირჩიე გადასარჩენად, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა, ღირსისა ნიკოლოზისა, ქართველთა მნათობისა, აკოლოთიათა აღმწერელისა (†1308); დიდმოწამე გიორგი კაბადუკიელის ტაძრის განახლებისა ლუდიასა შინა, სადა იგი მდებარე არს პატიოსანი გვამი მისა. მართალი სნანდულია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს შესახებ, რომელიც ყველა წმიდანის თავიადა ყოველივე ზეციურისა და მიწიერისთვის თავი მოეყარა ქრისტეში (ეფ. 1:10)ცოდვა ადამიანს გონებას ართმევს და თავს აკარგვინებს. ცოდვებსა და მანკიერებებში ჩაფლული ადამიანი თავმოჭრილ ქათამს ჰგავს, რომელიც სიკვდილის წინ ძრწის და აქით –იქეთ ხტის. მთელი წარმართული სამყარო ქრისტემდე წარმოადგენდა სწორედ ასეთ უთავო გროვას, რომელიც ძრწის და კვდება. ქრისტემ შეაერთა მოკვეთილი თავი უსიცოცხლო ტანთან და სიცოცხლე დაუბრუნა ადამიანთა მოდგმის სხეულს. ის არის ზეციურ მხედრობათა თავი და ასე იყო ყოველთვის. და როგორც მამა ღმერთის შემოქმედებითი სიტყვა, დასაბამიდან თავი იყო მთელი ხილული სამყაროსიც, განსაკუთრებით კი ადამიანთა მოდგმისა. მაგრამ ადამმა ცოდვით, როგორც მახვილით, თავს დააშორა სხეული, განკაცებულმა უფალმა კი ცა და მიწა შეარიგა, მან ზეცა დაუშვა მიწამდე და მიწა აამაღლა ზეცამდე და ყველაფერი საკუთარ თავსა და გონებაში მოაქცია ანუ ყოველივე ზეციურსა და მიწიურს თავი მოუყარა ქრისტეში. ქრისტემ შეგვარიგა ყოვლადწმიდა სამებასთან, ღვთის ანგელოზებთან, ერთმანეთთან და ხილულ სამყაროსთან. მოძებნილ იქნა დაკარგული თავი და მის მიერ ყველაფერი ჰარმონიულად მოწესრიგდა. ჩვენ ქრისტეს გონება გვაქვს - აცხადებს მოციქული. და რაც თავია ხორციელი კაცისათვის, იგივეა გონება სულიერისათვის. თუ ჩვენ ქრისტესი ვართ, მაშინ ქრისტეთი – როგორც თავით – უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ, ანუ უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ მისით და მხოლოდ მის მიერ. და მაშინ, ქრისტეს მიერ ფიქრითა და განსჯით, ადამიანებთან და ანგელოზებთან ერთად თავს ვიგრძნობთ ერთი სხეულის ნაწილებად, რომელთა თავიც ქრისტეა. ამგვარად ცოცხლდება ჩვენი სიყვარული ღვთის მიმართ, ძლიერდება ჩვენი რწმენა და ნათდება ჩვენი იმედი. მხოლოდ მძინარე სხეული ვერ გრძნობს კავშირს თავთან. მოდით, გამოვიღვიძოთ, ძმებო, დროულად გამოვიღვიძოთ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენო ყოვლადბრძენო თავო, შეგვაერთე შენთან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანიკე დიდისა, ულუმბოელისა (†834/846); წმიდათა და მართალთა მოღვაწეთა ქრისტეს საფლავისათა: იოანე სტეფანე და ესაია ქართველთა (†XI-XII); მღვდელმოწამეთა: ნიკანდრე მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მიერ სასუფევლის მემკვიდრეთა შესახებ ქრისტეში გავხდით მემკვიდრენი... (ეფ. 1:11)ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესგანაა, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტეს მიერ არის, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესთვის არის. მის გარეშე ჩვენ არ გვაქვს სწორი კავშირი და ჯანსაღი ურთიერთობა არც ღმერთთან, არც ადამიანებთან და არც სხვა ქმნილებებთან. ის ჩვენი თავია, ის ჩვენი გონებაა. მის მიერ ჩვენ მემკვიდრეები გავხდით. მაგრამ რისი? ცათა სასუფევლის! მართლაც, ქრისტიანები ხშირად იწოდებიან მემკვიდრეებად ახალ აღთქმაში. მაგრამ რატომ? იმიტომ, რომ მემკვიდრეობა ყოველთვის ვინმეს სიკვდილთანაა დაკავშირებული. როდესაც ერთი კვდება, მეორე მემკვიდრე ხდება. ქრიასტიანები კი ამ სოფელშივე იქცევიან მემკვიდრეებად, რადგან მათში კვდება ძველი ადამიანი და მის ადგილს, როგორც მემკვიდრე, ახალი ადამიანი იკავებს. ვინც ცხოვრებას აგრძელებს, მემკვდრეც ის არის. როდესაც სხეული კვდება, ცოცხალი რჩება სული; მაშასადამე, სული იღებს მემკვიდრეობით იმ ყველაფერს, რაც ადამიანმა სხეულში ყოფნისას შეკრიბა - იქნება ეს კეთილი საქმეები საცხოვნებლად თუ ბოროტი საქმეები – დასასჯელად. უფალ იესო ქრისტეს მიერ ჩვენ გვებოძება ის მემკვიდრეობაც, რომელიც თვით უფლის კუთვნილებაა –მარადიული ზეციური სამყოფელი ანუ სასუფეველი. ამ ზეციური სამეფოს მემკვიდრენი გავხდებით მაშინ, როდესაც დავტოვებთ მიწიერ სამეფოს. როდესაც მოვკვდებით მიწისთვის, მემკვიდრეობით მივიღებთ ზეცას. როდესაც კავშირს გავწყვეტთ ეშმაკთან, თანამემკვიდრენი გავხდებით ქრისტესი. ო, ძმებო, იფიქრეთ, რაოდენ დიდებული მემკვიდრეობა გველის ჩვენ! მთავარია, თავად ჩვენ არ გავყიდოთ ის ისე იაფად, როგორც ესავმა გაყიდა თავისი პირმშოობა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო და მაცხოვარო ჩვენო, მოწყალე გვეყავ ბოლომდე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გალაქტიონისა და მეუღლისა მისისა ეპისტიმიასი, ემესელტა (†III). გრიგოლ ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა; იონა ნოვგოროდელი მთავარეპისკოპოსისა(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აღმდგარი ქრისტეს მიერ ადამიანის ამაღლების შესახებ ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც; ყველაფერი ფეხქვეშ გაუგო და დაუმორჩილა (ეფ. 1:21-22)აი, სიმაღლეები, რომლებამდეც ღმერთი ადამიანს აამაღლებს! ჩვენ აქ ვსაუბრობთ ქრისტეს ღვთაებრივ და არა – ადამიანურ ბუნებაზე; ვსაუბრობთ არა ღვთის მარადიულ სიტყვაზე, რომელიც დასაბამიდან იყო ღმერთთან (ინ. 1: 1–2), არამედ განკაცებული იესოს შესახებ, რომელიც ღმერთმა მკვდრეთით აღადგინა და აღამაღლა არა მხოლოდ ხილულ სამყაროზე, არამედ უხილავსა და უკვდავზეც - „ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც“, ყველა ქმნილებაზე, ცნობილსა თუ უცნობზე, ორსავე სამყაროზე – მატერიალურსა თუ სულიერზე. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეასრულა ჩვენმა დიდებულმა შემოქმედმა თავისი პირობა, რომელიც სამოთხიდან განდევნილ ადამს აღუთქვა და გაუმეორა აბრაამს, და კიდევ უფრო ნათლად ცხადყო ის წინასწარმეტყველებისა და დავით მეფის მიერ! ხედავთ, როგორ იწყო უფალმა ადამის მოდგმის განდიდება იმით, რომ განადიდა კაცი იესო, განხორციელებული ძე ღმერთი! პირველად ის განადიდა, როგორც ღვთაებრივი პირმშო, შემდგომ კი – თანმიმდევრობით ყველა, ვინც მას შეუერთდა, სულიწმიდის მადლით აღიბეჭდა მარადიული დიდებისთვის და ჩაიწერა სიცოცხლის წიგნში. შემთხვევითი არაა, რომ ეკლესია ამგვარად უგალობს ღვთისმშობელს: „უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბიმთასა“... სადაც აღმდგარი უფალი ამაღლდა, იქ ამაღლდა მისი ყოვლადწმიდა დედაც, ისევე როგორც მისი წმიდა მოციქულები, მისივე სიტყვების შესაბამისად, რომლებიც წარმოთქვა ზეციური მამის წინაშე: მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი... (ინ. 17:24). ასეთია ღვთის დედამიწაზე გარდამოსვლის შეუფასებელი შედეგი. ასეთია გამოუთქმელი ნაყოფი მისი ვნებებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო ჩვენო, თანასწორო მამისა და სულისა წმიდისაო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა დავაღწიოთ თავი ცოდვათა სიმყრალისა და უგუნური ავხორცობის უფსკრულს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
პავლე აღმსარებლისა, კონსტანტინეპოლელ პატრიარქისა (†350); ღირსისა ვარლაამ ხუტინელისა (†1192). ღირსი ლუკა ტრავნომიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს, როგორც ეკლესიის თავის და მისი სხეულის შესახებდა მისცა მას მთავრობა ყოველი ეკლესიისა, რომელიც არის მისი სხეული (ეფ. 1:22)უთავოდ მყოფ კაცობრიობას სათავეში ჩაუდგა მკვდრეთით აღმდგარი უფალი იესო ქრისტე. თავს დაშორებულმა სხეულმა დაიწყო თავთან შეზრდა, ნაწილისა – ნაწილთან, წევრისა – წევრთან. სხეულია არა ყველა, არამედ მხოლოდ ის, ვისაც სწამს უფალი იესო ქრისტე; მოწოდებულია ყველა, მაგრამ თავს მხოლოდ ისინი უერთდებიან, ვინც პასუხობს ამ მოწოდებას. ისინი წარმოადგენენ სხეულს, რომელსაც ქრისტეს ეკლესია ჰქვია და რომლის თავიც არის ქრისტე. და როგორც აღმდგარი და განდიდებული კაცი იესო აღამაღლა ყოვლადწმიდა სამებამ ცაშიც და მიწაზეც ყველასა და ყველაფერზე მეტად, ასევე აღამაღლებს ყველასა და ყველაფერზე მეტად თავის ეკლესიას, რომელიც სხეულია ქრისტესი. სრულიად ეკლესია იდგება თავთან წმიდა სამების მარჯვნივ, რადგან სადაც არის თავი, იქვეა სხეული. ამგვარ დიდებასა და დიდებულებამდე ამაღლდება ყველა, ვინც მოინანია ცოდვები, ვინც ოდესღაც ღვთის მტერი იყო, გზააბნეული უძღები შვილივით და თავწაკვეთილი სიკვდილმისჯილი სხეული, ამჟამად კი ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად მიღებული და ღვთაებრივი ცხოვრებითა და ბრწყინვალებით მოსილი. იმიტომ რომ, ძმებო, დიადი საქმეა ღვთის ძის განკაცება და მისი ჯვარცმა და ვნება ჩვენთვის. ქრისტეს მოსვლამ დედამიწაზე უდიდესი ცვლილება მოახდინა ადამიანის ბედსა და ყველაფერზე. მან ყველაფერი შეცვალა და განაახლა. ამიტომ, ძმებო, ვიცხოვროთ არა როგორც ძველმა, არამედ როგორც ახალმა ადამიანებმა. ვიცხოვროთ არა ცოდვის, არამედ სიმართლის მიხედვით, მოვიქცეთ არა სხეულის, არამედ სულის მიხედვით, რათა ღირსი გავხდეთ იმ სიმაღლისა, დიდებისა და პატივისა, რომლისკენაც ჩვენი თავის მიერ ვართ მოწოდებული. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, გაგვხადე შენი უწმინდესი სხეულის წევრობის ღირსი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
33-თა მელიტინელ მოწამეთა, ღირსისა ლაზარე სასწაულმოქმედისა, დალისიონის მთასა შინა მმართველისა (†1053). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ადამიანთა ბნელი გზების შესახებ ქრისტემდე და ქრისტეს შემდეგრომლებითაც უწინ ამ წუთისოფლის წესისამებრ იარებოდით, ჰაერის ძალთა მთავრის - იმ სულის ნებით, ვის ძალამოსილებასაც ამჟამად ჰმონებენ ურჩობის ძენი (ეფ. 2:2)ეს ერთი და იგივე გზაა - გზა უფსკრულისაკენ. ამ წუთისოფლის წესისამებრ – ნიშნავს ცოდვილი მისწრაფებების მიხედვით სიარულს; ჰაერის ძალთა მთავრის ნებით სიარული კი – იმ დემონების ნებით სიარულს, რომლებიც ჰაერში ბინადრობენ; სული, რომელიც ამჟამად მოქმედებს ურჩობის შვილებში - ნიშნავს იმას, რომ როგორც ამჟამად ცხოვრობენ ღვთის მოწინააღმდეგენი და ღვთის მბრძონლი, ისე ცხოვრობდა ყველა ქრისტეს მოსვლამდე იმათი ჩათვლით, ვისაც მოციქული მიმართავს ეპისტოლით. ძმებო, რა არის ეს ჰაერის ძალთა მთავრის ნება, რომელიც ბატონობს ჰაერში? ესაა ქმედებები იმ ბოროტი სულებისა, რომლებიც გამუდმებით ჰაერში იმყოფებიან და მოძრაობენ. ისინი აბინძურებენ ჰაერს და აჩერებენ ზეცისკენ მიმავალ მიცვალებულთა სულებს. ისინი აცდუნებენ ადამიანის სულებს ყოველგვარი ბოროტებით, ისინი აღძრავენ სულებს ყოველგვარი ცოდვის ჩასადენად, მაგრამ არ აიძულებენ - რადგან არ აქვთ ამის ძალა, არამედ მხოლოდ აცდუნებენ და აღძრავენ. წარმართებზე ისინი ბევრად ძლიერად და პირდაპირ მოქმედებნდნენ, ვიდრე ისრაელიანებზე. წარმართებს ისინი თავს ესხმოდნენ, როგორც ბუზები ლეშს, ხოლო ისრაელიანებზე ზემოქმედებდნენ შორიდან – ცდუნებითა და წაქეზებით. საქმე ისაა, რომ ისინი ისრაელისგან შორს იყვნენ ღვთის სახელის გამო, რომელიც მათ წიაღში ინახებოდა და წარმოითქმოდა. ქრისტემ დაამარცხა ბოროტი სულები და ამოგლიჯა მათი შხამიანი ნესტარი, ამიტომაც განიარაღებულ საფრთხობელებად იქცნენ, საბრალო აჩრდილებს დაემსგავსნენ და მყისიერად ქრებიან ქრისტეს სახელის ხსენებაზე ან მისი ჯვრის გამოსახვისას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წინამძღვარო და განმათავისუფლებელო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ ვიცხოვროთ შენ მიერ ბოძებული თავისუფლებით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება წმიდათა მტავარანგელოზთა: მიქაელისა და გაბრიელისა და სხვატა წმიდათა უხორცოთა ზეცასა ძალთა. მთავარანგელოზობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გააცოცხლა ქრისტემ ცოდვით მომკვდარი ადამიანებიცოდვათა გამო მკვდარნი ქრისტესთან ერთად გაგვაცოცხლა (ეფ. 2:5)თავდაპირველად ღმერთმა ქრისტე გააცოცხლა და როგორც ადამიანი, მკვდრეთით აღადგინა საფლავიდან, ქრისტე კი ჩვენი თავია. იმისათვის, რომ მკვდრეთით აღმდგარიყო ყველა მართალი, პირველად უნდა აღმდგარიყო თავი! როდესაც მკვდრეთით აღდგა თავი, ამით გარანტირებული გახდა მთელი სხეულის აღდგომა სხეულის ყველა ნაწილთან ერთად. ამიტომაც საუბრობს პავლე მოციქული ჩვენი აღდგომისა და დიდების, როგორც უკვე აღსრულებული საქმის, შესახებ. ღმერთმა ყველანი აღგვადგინა ქრისტეში და დაგვსვა ზეცაში. აღგვადგინა კაცის ძესთან ერთად, რომლებიც მკვდარი ვიყავით დანაშაულთა გამო და ცოდვებით დაღუპული. და მან არა მხოლოდ ქრისტესთან ერთად აღდგომის ღირსი გაგვხადა, არამედ, უფრო მეტიც, მკვდრეთით აღმდგარ ქრისტესთან ერთად მთელ ზეციურ სამყაროზე მაღლა დაგვსვა, როგორც ქრისტეს თანასწორნი. ძმებო, უფალი არ განკაცდა რაიმე მცირე და უბრალო საქმისთვის, არამედ – ძალზედ უჩვეულოსა და უდიდესისთვის. როდესაც მიწიერი ხელმწიფე მოინახულებს ერთხელ რაიმე ადგილს თავის ქვეყანაში, მისი სტუმრობის კეთილი შედეგები კიდევ დიდხანს იგრძნობა იმ ადგილას. და აქ ხომ ღმერთი უფალი ეწვია დედამიწას და ადამიანთა მოდგმას?! ამ სტუმრობის მადლი საგრძნობი იქნება ჟამთა აღსასრულამდე. ეს სტუმრობა ჩვენთვის ნიშნავს სიცოცხლეს სიკვდილის ნაცვლად, დიდებას – სირცხვილის ნაცვლად, ღმერთთან მიახლოებას – დაშორების ნაცვლად, კურთხევას – წყევლის ნაცვლად, ერთი სიტყვით, მკვდრეთით აღდგომას ანუ მარადიულ მეფობას ზეცაში ქრისტესთან ერთად. ჰოი, უფალო, ქება შენდა! ჰოი, უფალო, დიდება შენდა! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მატრონა კონსტანტინოპოლელისა (†492); ღირსისა თეოქთისტა პაროსელისა(†881/889); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "მსწრაფლშემსმენელი". ღირსი იოანე კოლოვისა; მოწამე ანტონი აპამეელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლით გადარჩენის შესახებრამეთუ მადლით ხართ გამოხსნილი (ეფ. 2:8)ვის შეუძლია გაიგოს და აღიაროს, რომ მადლით ვართ გამოხსნილი? რომ ჩვენ ხსნილი ვართ არა ჩვენი დამსახურებითა და საქმეებით, არამედ ღვთის მადლით - ვის შეუძლია ამის გაგება და აღიარება? მხოლოდ იმას, ვინც დაინახა და გააცნობიერა, ერთი მხრივ, სიკვდილისა და ხრწნის უფსკრული და, მეორე მხრივ, პატივისა და დიდების სიმაღლე, რომელ სიმაღლეზეც ადამიანი იქნა აყვანილი ცათა სასუფეველში, უკვდავების სამყაროში, ცოცხალი ღმერთის სახლში... ერთი ბავშვი ღამით გზაზე ბორძიკით მიდიოდა და ხან ერთ ორმოში ვარდებოდა და ხან მეორეში, სანამ ბოლოს ისეთ ღრმა ორმოში არ აღმოჩნდა, საიდანაც საკუთარი ძალებით ვერაფრით ვერ ამოვიდოდა. და როდესაც ბავშვი დანებდა ბედს და ჩათვალა, რომ იქ მოკვდებოდა, სწორედ ამ დროს ორმოსთან ვიღაც გაჩერდა, გრძელი თოკი ჩაუშვა და ჩასძახა, რომ თოკს ჩასჭიდებოდა და ხელი არ გაეშვა. ის მეფის შვილი იყო. მან ბავშვი ამოიყვანა, დაბანა, ჩააცვა, სასახლეში წაიყვანა და გვერდით დაიყენა. და განა ის ბავშვი თავისი დამსახურებითა და თავისი ქმედებებით გადარჩა? რა თქმა უნდა, არა. მთელი მისი დამსახურება მხოლოდ ის იყო, რომ ხელი ჩაავლო მისთვის ჩაშვებულ თოკს და მაგრად ჩაეჭიდა. მაშ, რამ გადაარჩინა ბავშვი? მეფის შვილის მოწყალებამ. ადამიანების მიმართ ღვთის ამგვარ მოწყალებას მადლი ჰქვია. მადლით ხართ გამოხსნილი... მცირე მონაკვეთში პავლე მოციქული ორჯერ იმეორებს ამ სიტყვებს, რათა ყველა მორწმუნემ იცოდეს და დაიმახსოვროს ეს.ძმებო, ჩვენც ვიცოდეთ და გვახსოვდეს, რომ უფალ იესო ქრისტეს მადლით ვართ გაგამოხსნილი. ვიყავით სიკვდილის ხახაში და გვიბოძეს სიცოცხლე ჩვენი უფლის სასახლეში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მხსნელო ჩვენო, შენ მიერ ვართ გამოხსნილი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა ურმის თავსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა (†303), გიორგობა.
დიდმოწამისა კოსტანტა კახისა, ქართველთა მთავრისა (†852), მოციქულთა 70-თაგანთა; ღირსისა არსენ კაბადუკიელისა (†304), რომელმან ნათელ სცა ნეტარხსენებულს- ბერი პისა მთაწმიდელს (†1994). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთიან სამყაროსა და შემრიგებელზერადგანაც იგია მშვიდობა ჩვენი, ერთად რომ აქცია ორი (ეფ. 2:14)ისრაელიანებსა და წარმართებს შორის ისეთი დიდი უფსკრული იყო, რომ მისი ამოვსება და გასწორება არავის შეეძლო. შეეძლო მხოლოდ უფალ იესო ქრისტეს და მან ეს გააკეთა. ის, რაც დაშორებული იყო, მან დააახლოვა და შეაერთა თავისი სისხლით. საკუთარი თავის მსხვერპლად შეწირვით უფალმა ყველა სხვა მსხვერპლი ჩაანაცვლა. ამგვარად, მან გამოისყიდა და საკუთარი თავით ჩაანაცვლა მთელი ბუნება, საიდანაც ადამიანები იღებდნენ და მსხვერპლს სწირავდნენ ღმერთს (შესაბამისად ღმერთებს). ეს ერთი მსხვერპლი ანუ ქრისტეს მსხვერპლი საკმარისია ისრაელიანთათვისაც და წარმართებისთვისაც. სწორედ ცხოველთა სისხლი ყოფდა ისრაელიანებსა და წარმართებს - ყოფდა ადგილით, სადაც მსხვერპლს სწირავდნენ და ყოფდა ღვთაების მიხედვით, რომელსაც სწირავდნენ, ყოფდა ასევე სამსხვერპლო ცხოველის მიხედვითაც, რომელსაც სწირავდნენ და რიტუალითაც, რომლითაც სწირავდნენ. ახლა ქრისტეს უწმიდესი სისხლი ცვლის ყველა ამ სისხლს და ქრისტეს სისხლი აერთიანებს და ანათესავებს ისრაელიანებსა და წარმართებს. ერთი მეორისთვის სისხლით ძმა ხდება, რადგან ჩვენ, მორწმუნენი, სისხლით ძმები ვართ ქრისტეს სისხლით, რომლითაც გამოგვისყიდა წყევლისაგან და რომელსაც ახლაც ვიღებთ. შუაკედელი, რომელიც ყოფდა და აშორებდა, გაანადგურა ქრისტემ და შეაკავშირა ისრაელიანთა და წარმართთა გულები და ხელები. მაგრამ რითი? საკუთარი სხეულით ანუ ცოცხალი და საკუთარ თავში ხორცშესხმული ჭეშმარიტებით. ისრაელიანებში კანონის ჩრდილი ცვლიდა ჭეშმარიტებას, ხოლო წარმართებში –ზღაპრები და არაკები. ორივე განაქარვა უფალმა და ცოცხალი ჭეშმარიტება გამოაჩინა ხორცში. და დაინახა მსოფლიომ და გაიხარა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო, მხსნელო ჩვენო, შეაკავშირე ერთმანეთთან მორწმუნეთა გულები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამეთა: მინა ფრიგიელისა (†304( და ბიქტორ იტალიელისა (†160) და მოწამეთა: სტეფანიდი იტალიელისა და ბიკენტი დიაკონისა, ვალენსიელისა (†304), ღირსისა თეოდორე სტუდიელი იღუმენისა, აღმსარებელისა (†826). მოწამე სტეფანე დეჩანელისა, სერბთა მეფისა(1336). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ახალი ადამიანის შემოქმედის შესახებრათა მშვიდობისათვის ორისაგან ერთი ახალი კაცი შეექმნა თავის თავში (ეფ. 2:15)ამქვეყანად მოსვლით კაცთმოყვარე უფალი მოვიდა ყველა ადამიანთან და არა ცალ–ცალკე ზოგიერთთან. იუდეველები ელოდნენ მესიას და მოვიდა, როგორც მესია. წარმართები ელოდნენ მხსნელს და მოვიდა, როგორც მხსნელი. უფალი მოვიდა იუდეველთა და წარმართთა ერთნაირი სიყვარულით. იმ დროს მსოფლიოში მხოლოდ იუდეველები იყვენენ ისეთები, რომელთაც ერთი ღმერთი სწამდათ, წარმართები კი კერპებს სცემდნენ თაყვანს, მაგრამ იდეველებმა ურჯულოებით შებღალეს თავიანთი რწმენა და აღარაფერი იცოდნენ. ასე რომ, უცოდინრობის გამო იუდეველები წარმართებს გაუთანაბრდნენ, უფრო კი იმ წყევლის გამო, რომელიც ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ ტვირთად აწვა მთელ კაცობრიობას. როგორც ძველი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ებრაელებს, არამედ წარმართებსაც (რადგან ებრაელებიცა და წარმართებიც მისგან წარმოიშვნენ), ასევე ახალი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ერთ მათგანს, არამედ ორივეს, რადგან ორივეს გამოხსნა სურდა უფალს. ქრისტესთვის მოსაწონი ვერ იქნებოდა ვერც იდუეველთა (ფორმალურად რჯულისა და კანონების) სამეფო და ვერც ელინთა (წარმართული ანუ ზღაპრების, დემონური შეთქმულებებისა და ჯადოქრობის) სამეოფო. უფალმა ორივე განკურნა და აქცია ახალ ადამიანად, რომელიც არის ღვთის ეკლესია. ამგვარად, უფალმა გააუქმა და უარყო იუდეველობაც და ელინობაც და შექმნა თავისი წმიდა ეკლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო და ყოვლადბრძენო, ყველაფერი, რაც შექმენი, უსაზღვროდ კარგია და ბრძნული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანეალექსანდრიელი პატრიარქისა (†616/620);ღირსისა ნილოს მმარხველისა, სანელი ხუცისა (†V); ღირსისა სილოს მირონმდინარისა (†1651). აქია წინასწარმეტყველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გახდნენ უცხო ადამიანები ოჯახის წევრები ასე რომ, აღარც უცხონი ხართ და აღარც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი (ეფ. 2:19)უფალ იესო ქრისტეს მოსვლამდე ისე ჩანდა, თითქოს მხოლოდ იუდეველები იყვნენ ღმერთთან ახლოს და წარმართები კი შორს. სინამდვილეში იდეველებიც და წარმართებიც ერთნაირად იყვნენ დაშორებული ღმერთს და ღვთის ჭეშმარიტ თაყვანისცემას. მოვიდა იესო მაცხოვარი და შორეულსა და ახლობელს, ყველას ახარა – „მშვიდობა თქვენთანა“ და უკვე ამით ორივე, იუდეველებიცა და წარმართებიც, ერთ სულში მიიყვანა მამასთან. ახალ ქმნილებაში - იქნება ეს ახალი ადამიანი თუ ღვთის ეკლესია - ერთი სულია და ყოველი, ვინც შედის ღვთის ეკლესიაში, იღებს ამ სულს, ასე რომ, რაც არ უნდა გაიზარდოს ეკლესიის წევრთა რიცხვი, ყოველთვის რჩება ერთი და იგივე ღვთის სული; და რამდენი ხალხიც, ტომიც ან რასაც არ უნდა შევიდეს ღვთის ეკლესიაში, ღვთის სული არ იცვლება და ყოველთვის იგივე რჩება. აი, ამიტომ, თქვენ, წარმართებო, ეკლესიაში არც უცხონი ხართ და არც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი. ეკლესია დაფუძნებულია სიწმიდეზე, ხოლო მისი ქვაკუთხედი - წმიდათა წმიდაზე და განგებულებისამებრ, მისი ყველა წევრი უნდა იყოს წმიდა. წმიდად იწოდებიან ისინიც, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა, მაგრამ მოელოდნენ მას და იმედი ჰქონდათ მისი, ისევე როგორც ყველა, ვინც ქრისტეს შემდეგ ცხოვრობდა და აღიარებდა ქრისტეს, როგორც ძე ღმერთს, მაცხოვარს, გამომხსნელს, მკვდრეთით აღმდგენელსა და მსაჯულს. ცოდვა აუცხოებს და აშორებს, მაგრამ ქრისტეს მიერ ეს დაშორება და გაუცხოება ქრება და ყველა მორწმუნე, იუდეველები იყვენენ მანამდე თუ წარმართნი, ხდება ღვთის სახლეული ანუ უფლის ოჯახის წევრი - და ეს ყველაფერი აღესრულება ქრისტეს გამო და ქრისტეს მიერ.ძმანო, უფალმა იესო ქრისტემ გვიბოძა ჩვენ უფრო აღმატებული და ძვირფასი რამ, ვიდრე ეს ცხოვრებაა - გვიბოძა მშვიდობა და მეგობრობა ღმერთთან. ეს ბევრად აღმატებული და ძვრიფასია, ვიდრე ღმერთთან გაუცხოებით ცხოვრება. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მშვიდობისმყოფელო და მშვიდობის მომცემელო, ღმერთთან მშვიდობაში გვამყოფე მარად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†407). მოწამემანეფა პალესტინის კესარიელისა(307-308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საძირკვლისა და ქვაკუთხედის შესახებ მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველზე დაფუძნებულნი, რომლის ქვაკუთხედია თვით იესო ქრისტე (ეფ. 2:20)ძმანო, მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველი მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა ცხოვრებაა. ესაა ძველი და ახალი აღთქმა. და ვინ აერთიანებს მოციქულებსა და წინასწარმეტყველებს? უფალი იესო ქრისტე! მის გარეშე წინასწარმეტყველისთვის გაუგებარი იქნებოდა მოციქული და მოციქულისთვის – წინასწარმეტყველი. ქრისტეა აღსრულება წინასწარმეტყველთა და მოწმობა მოციქულთა. ასე რომ, იგია ქვაკუთხედი, რომელიც აერთიანებს წინასწარმეტყველებსა და მოციქულებს, უკავია ორივე, როგორც ქვაკუთხედს კედლები. ძველი და ახალი აღთქმა ერთიანდება ქრისტეში, მასში პოულობენ აზრს, მის გარშემო ტრიალებენ, მისგან არიან შთაგონებული, მას ეყრდნობიან. სად შეხვდებოდნენ წარმართები იუდეველებს და სად გაუგებდნენ ისინი ერთმანეთს?! არსად სხვაგან, თუ არა ქრისტეში! მასში და მის მიერ ისინი ერთიანდებიან ერთში – ახალ ადამიანში, ერთ უკვდავ სხეულში, ერთ წმიდა და კათოლიკე ეკლესიაში. სხეულისა და სულის წმიდა და უმაღლესი დამეგობრებაც მხოლოდ იესო ქრისტეს მიერ ხორციელდება. უფლის განკაცებამდე ანუ უფლის კაცობრივ სხეულში მოსვლამდე არამეგობრული იყო ურთიერთობა სულსა და სხეულს შორის. და ეს იყო მტრობა სულის მოკვდინებამდე. უფალმა შეარიგა და აკურთხა ორივე. ამგვარად, იგი გახდა ქვაკუთხედი ყოველი უკვდავი და ღვთივსათნო აგებულებისთვის, იქნება ეს ცალკეული ადამიანი, ოჯახი, ერი თუ მთელი კაცობრიობა, იქნება ეს აწმყო, წარსული თუ მომავალი, ძველი თუ ახალი აღთქმა. იგია მთავარი კედელი ყოველგვარ აგებულებაში, ისევე როგორც ის არის თავი ეკლესიის სხეულისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჩვენი ხსნის ზღუდეო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა ფილიპესი, 12-თაგანისა (†1), ახალმოწამისა კონსტანტინე ჰიდრეოსისა (†1800). მორწმუნე დედოფლისა თეოდორასი(348); გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(139). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება პავლეს, როგორც პატიმრის შესახებ მე, პავლე, იესო ქრისტეს ტყვედ ვიქეცი თქვენთვის, წარმართთათვის (ეფ. 2:20).ძმებო, ქრისტეს მოციქული ქრისტეს ტყვეს უწოდებს თავს. როგორ შეიძლება, რომ მოციქული იყოს ტყვე? დატყვევებულს ხომ ბორკილები ადევს? დიახ, ადევს! აი, მოციქული პავლეც შეკრულია, შეკრულია უფალ იესოს სიყვარულით ისე ძლიერად, რომ დედამიწაზე არცერთ სხვა ბორკილს არ გრძნობს, თითქოს სხვა არც არსებობდეს. მოციქული გონებით იმდენად ძლიერ არის მიბმული უფალ იესო ქრისტეს, რომ მის გარდა არაფერზე შეუძლია იფიქროს. მოციქული ნებითაც ისე ძლიერ არის ქრისტეზე მიბმული, რომ, ზოგადად, საკუთარი ნებაც არ გააჩნია, მან სრულად დაუმორჩილა საკუთარი ნება უფალ იესო ქრისტეს ნებას. ასე რომ, მას უყვარს ის, რაც ქრისტეს უყვარს, ფიქრობს იმის შესახებ, რის შესახებაც ქრისტე ფიქრობს, აღასრულებს იმას, რაც ქრისტეს სურს.და განა ეს ტყვეობა არაა? ო, ნეტარია ტყვეობა, რომელიც დიდებისთვის და საცხოვნებლადაა და არა სამარცხვინოდ და დასაღუპად! მაშასადამე, იესო ქრისტე არის მოციქულის ცხოვრების სრული ბატონი, როგორც შინაგანის, ასევე გარეგანის, რადგან გარედანაც და შინაგანადაც იგი უშვებს განსაცდელებს მოციქულზე; გარედანაც და შინაგანადაც უხსნის მას თავის განგებულებას; გარეგნულად და შინაგანად იესო ქრისტეს მიჰყავს იგი სრულყოფილი სიკეთისაკენ მისი და მრავალი სხვა ადამიანის გადასარჩენად. ჩვენც მივენდოთ, ძმებო, მოციქულების მსგავსად, უფალ იესო ქრისტეს და მაშინ ვიქნებით ყველაზე სანდო ხელში და ყველაზე სანდო გზაზე.უფალო იესო ქრისტე, დიდებულო და საკვირველო უფალო, შეგვაერთე შენთან, გვაქციე შენს პატიმრად საუკუნოდ და სამარადისოდ ორთავ სამყაროში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და აღმსარებელთა: სამონასი (†293/322) და აბიბოს დიაკონისა (†316/322). მოწამე დიმიტრი დაბუდელისა(307); ღირსი პაისი ველიჩკოველი მოლდაველისა, ათონელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციური ძალებისთვის ღვთის სიბრძნის მოვლინების შესახებრათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე (ეფ. 3:10)ძმებო, ნუთუ ყოვლისმცოდნე არიან ანგელოზები? არა, რადგან ისინი რომ ყოვლისმცოდნე ყოფილიყვნენ, ღმერთები იქნებოდნენ. ღმერთი ერთია, ძმებო, ანეგელოზები კი ღვთის რჩეული მსახურები არიან. განკაცების საიდუმლო ანგელოზთათვის ცნობილი არ იყო მანამ, სანამ ის არ აღესრულა. არც განკაცებასთან დაკავშირებული სხვა საიდუმლოებები იყო ცნობილი ანგელოზთათვის მანამ, სანამ ეკლესიაში არ იხილეს ისინი გაცხადებულად. ე.ი. ეკლესია მრავალი სიახლის მაუწყებელია თვით წმიდა ანგელოზებისთვისაც. ეკლესია, ერთი მხრივ, არის ღვთის სიბრძნის, ძალისა და კაცთმოყვარეობის, მეორე მხრივ კი - ღვთის სიყვარულისა და ადამიანური თავგანწირვის ახალი გამოვლინება. თვით ანგელოზებმაც კი არ იცოდნენ, რამდენად დამდაბლდებოდა ღმერთი და რამდენად ამაღლდებოდა ადამიანი. ეს ყველაფერი ეკლესიაში გაცხადდა და ეკლესიის მეშვეობით ეუწყათ ანგელოზებს. სწორედ ამას ამცნობს მოციქული ეფესელებს ზემოაღნიშნული სიტყვებით:“რათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე“ (ეფ. 3:10). მაშასადამე, მთავრობათა და ხელმწიფებათათვის ანუ ანგელოზთა დასისთვის წინასწარ არაფერი იყო ცნობილი. ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე, რომელიც არ იყო გაცხადებული არც ანგელოზთათვის, ამჟამად ეკლესიისთვის ცნობილია მრავალი ფორმითა და გამოვლინებით.ო, ძმებო, ღვთის ორი ყველაზე უდიადესი საქმე, რომელიც აღასრულა უფალმა, არის სამყაროს შექმნა და ეკლესიის შექმნა. ორივე შემთხვევაში, ღვთის სიყვარულის მთავარ საგანს წარმოადგენს ადამიანი. ასე რომ, ძმებო, ყოველი ჩვენი ამოსუნთქვისას მადლობა შევწიროთ უფალს და ვიყოთ მისი უზომოდ მადლიერნი. ჰოი, უფალო, ყოვლადსახიერო, ღმერთო მოწყალეო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (†60). მღვდელმოწამე ფილუმენ წმიდასაფლავებისა(1979). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალთა გულებში ქრისტეს დამკვიდრების შესახებ... და ქრისტემ რწმენის მეშვეობით დაივანოს თქვენს გულებში, რათა, სიყვარულით დამკვიდრებულთ და დაფუძნებულთ ... (ეფ. 3:17-18)სარწმუნოებით შემოდის ქრისტე გულში და ქრისტესთან ერთად შემოდის სიყვარული. ამგვარად მტკიცდება და იდგამს ფესვს სიყვარულში ადამიანი. მაშასადამე, უპირველესი რწმენაა და შემდეგ, რწმენასთან ერთად, ქრისტეს მყოფობა გულში, ქრისტესთან ერთად – სიყვარულის არსებობა, სიყვარულთან ერთად კი – ყოველგვარი ენით გამოუთქმელი კეთილდღეობა. რამდენიმე სიტყვით გვიჩვენებს მოციქული სრულყოფილების მთელ ამ კიბეს. მისი დასაწყისი რწმენაა და დასასრული კი – სიყვარული. ხოლო რწმენა და სიყვარული ცოცხალი და განუყოფელი ერთობით ერთიანდება გულში ცოცხალი ღმერთის – უფალ იესო ქრისტეს ყოფნით. რწმენის განმტკიცებით ჩვენ უფრო და უფრო ვუახლოვდებით ქრისტეს. რაც უფრო ძლიერია რწმენა, მით უფრო ახლოსაა ქრისტე. ბოლოს, გული ივსება ქრისტეთი და მას არ შეუძლია გამოეყოს ქრისტეს, როგორც ჰაერი ვერ გამოეყოფა ფილტვებს. მაშინ ადამიანი სიხარულის ცრემლით ურთიერთობს ქრისტესთან ლოცვის გზით: უფალო, იესო ქრისტე, შემიწყალე მე, ცოდვილი! და შეუმჩნევლად გული ივსება ნათელი და თბილი სიყვარულით. ასე ერთიანდება სიყვარული რწმენასთან და იმედთან, და როდესაც გაერთიანდებიან, იკარგება მათ შორის ზღვარი. და ადამიანი ვეღარ საზღვრავს სადამდე ვრცელდება რწმენა და საიდან იწყება იმედი და სიყვარული. და როდესაც ადამიანში ცოცხალი ქრისტე დამკვიდრდება, ის აღარ არჩევს და ცალ–ცალკე არ ხედავს რწმენას, იმედსა და სიყვარულს, ის ხედავს და ასახელებს მხოლოდ ქრისტეს, მსგავსად მებაღისა, რომელიც შემოდგომისას ხეებზე მხოლოდ მწიფე ნაყოფს ამჩნევს და აღარ საუბრობს ფოთლებსა და ფერზე. ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენი მისწრაფებების უმაღლესო მწვერვალო, ყველა ჩვენი გზის დასასრულო, მოგვიახლოვდი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქედა და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მიქაელისა და 133-თა მოწამეთა, მხედართა მისთა (†914). გრიგოლ სასწაულმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპ.(266-270); ღირსი ლაზარე აღმსარებლისა, ხატმწერისა(857);ღირსი ნიკონი, რადონეჟელი იღუმენისა; გენადი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიგრძისა და სიგანის, სიღრმისა და სიმაღლის შესახებ...რათა ყველა წმიდასთან ერთად შეგეძლოთ სიგრძისა თუ სიგანის, სიღრმისა თუ სიმაღლის წვდომა... (ეფ. 3:18)აი, რწმენისა და სიყვარულის ნაყოფი! აი, სამეფო საჩუქრები, რომლებიც მოაქვს ქრისტეს, როდესაც ის მკვიდრდება ადამიანის გულში. ესაა მაცხოვნებელი საიდუმლოებების შემეცნება, შემეცნება იმ ყველფრისა, რაც ადამიანის ცხოვრებისთვის მნიშვნელოვანია. თუმცა ეს შემეცნება არაა კერძო, არაა განსაკუთრებული, არაა ერთპიროვნული და ორიგინალური; ის შეესაბამება იმას, რასაც აღწევს ყველა წმიდანი. და ვინ არიან წმიდანები, თუ არა მდიდრები სიყვარულსა და რწმენაში? მათ მიმადლებული აქვთ ღვთის საიდუმლოებათა წვდომა სიყვარულისა და რწმენის გამო. შეადარე შენი შემეცნება მათ შემეცნებას, და თუ განსხვავებას დაინახავ, იცოდე, რომ არ ხარ მართალი. და თუ შენი შემეცნება შეესაბამება მათსას, ე. ი. მიაღწიე მათი რწმენისა და სიყვარულის საზომს და მაშასადამე, ქრისტეა დამკვიდრებული შენს გულში. მაშინ გაიგებ რა არის ღვთის სიყვარულის სიგანე, რომელიც მოიცავს როგორც იუდეველების, ასევე წარმართების ხსნას; და რა არის ღვთის განგებულების სიგრძე, რომლითაც საუკუნეთა უწინარეს განემზადა გადარჩენის გეგმა და ყველაფერი შესაბამისი თანმიმდევრობით აღესრულა რჯულისკანონის, წინასწარმეტყველებებისა და მრავალი სასწაულის საშუალებით; და რა არის ქრისტეს სიმდაბლის სიღრმე, რომლის გამოც თავად ჩავიდა ჯოჯოხეთში, რათა იქ მყოფი მართალთა სულები გამოეხსნა; და რა არის ქრისტეს დიდების სიმაღლე, რომელიც მან, როგორც კაცმა, მიიღო თავისი გამომხსნელი საქმიანობის დედამიწაზე დასრულების შემდეგ. ამგვარად, ამ ყველაფერს მოიცავს, როგორც ქრისტეს ჯვარი, სიგრძე და სიგანე, სიღრმე და სიმაღლე, ყველაფერს ნათელს ჰფენს, ყველას მოუწოდებს, ყველას იწყნარებს და ყველას აღამაღლებს. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, მოგვიტევე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა პლატონისა (†302) და მოწამისა რომანოზ დიაკ. და ყრმისა ბარულისა (†303). მოწამე ზაქე ღადარინელი დიაკონისა და ალფეს, კესარიელი წიგნისმკითხველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გონებაზე აღმატებული სიყვარულის შესახებდა, რაც ყოველგვარ შემეცნებას აღემატება, შეცნობა ქრისტეს სიყვარულისა... (ეფ. 3:19)ქრისტეს სიყვარული ის სიყვარულია, რომელიც აღემატება ჩვენს შემეცნებასა და გაგებას. არავის ძალუძს წინასწარ ჩასწვდეს ამ სიყვარულის მასშტაბებსა და ძალას მანამ, სანამ თვით ქრისტე არ დამკვიდრდება მასში. განა შეუძლია ვინმეს შეიგრძნოს თაფლის გემო, თუ არასოდეს გაუსინჯავს ის? ადამიანიც მხოლოდ მაშინ იგრძნობს ქრისტეს სიყვარულის ენით გამოუთქმელ სიტკბოს, მის დამათრობელ სურნელსა და უსაზღვრო ყოვლისმომცველობას, როდესაც რწმენის მეშვეობით ქრისტე დაივანებს მის გულში. და მაშინ, ვის გულშიც ქრისტეა, ეზიარება არა მხოლოდ ღვთის სიბრძნის სიგრძეს, სიგანესა და სიღრმეს (ეფეს. 3:18), არამედ, ასევე, ქრისტეს უსაზღვრო ღვთაებრივ სიყვარულს. ო, ძმანო, როგორი უძლურია სიტყვები, როდესაც ქრისტეს სიყვარულის შესახებ ვსაუბრობთ! არასდროს და არსად არის ეს სიტყვები ისე უსუსური, როგორც ახლა. მართლაც, რა შეიძლება ითქვას, როცა ქრისტეს სიყვარულის ასეთი გასაოცარი მტკიცებულებები არსებობს: სიყვარულით შეგვქმნა, სიყვარულით განკაცდა, სიყვარულითვე მიიღო შეურაცხყოფა და სიკვდილი ჩვენ გამო, სიყვარულით გაგვიხსნა ზეცა და გვაუწყა ჩვენთვის განმზადებული დაუსრულებელი დიდების შესახებ! თუმცა ისიც კი, რაც ჩამოვთვალეთ, მხოლოდ ნაწილია იმ ულევი სიმდიდრის, დიდების, სილამაზისა და სულიერი საზრდელის, რომელსაც ქრისტეს სიყვარული ჰქვია. ო, ნეტავ, ისეთი რწმენის ღირსი გავხდეთ, რომ ქრისტე დამკვიდრდეს ჩვენს გულში და მისი ენით გამოუთქმელი სიყვარული ვიგემოთ! ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ცხოვრებაო ჩვენო, სიბრძნევ და სიყვარულო, განგვწმინდე და დაივანე ჩვენში! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ ქართველისა, სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა აბდიასი (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ვარლაამისა, კესარია კაპადუკიელისა (†304); ღირსისა ბალაჰვარისა და იოდასაფისა, ინდოეთის უფლისწულისა და მამისა მისისა აბენეს მეფისა. ფილარეტ, მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1867); მოწამე ილიოდორე პამფილიელისა(273). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის დიდებისა უფალ იესო ქრისტეშიმას დიდება ეკლესიაში, ქრისტე იესოსა და ყველა თაობაში, უკუნითი უკუნისამდე. ამინ (ეფ. 3:21).დიდება ღმერთს! დიდება ღმერთს ეკლესიაში! დიდება მას იესო ქრისტეში! დიდება მას მის ყველა თაობაში! დიდება მას უკუნითი უკუნისამდე! არავის ეკუთვნის დიდება ისე, როგორც ღმერთს. და არავინ ადიდებს ღმერთს ისე, როგორც ღვთის ეკლესია. ქრისტემ ცხადი გახადა ღმერთი: ამიტომ ღმერთი უფალ იესო ქრისტეში იდიდება. ეკლესია იარსებებს ყველა თაობაში საუკუნეთა აღსასრულამდე; ეკლესია იესო ქრისტეს წმიდა სხეულია, აღსავსე ძალით, სიბრძნითა და სასწაულმოქმედებით, ამიტომ დიდება ღვთისა ეკელსიაში აღევლინება - წმიდისა წმიდას მიერ, უბიწოსი – უბიწოსგან. ღვთისთვის მეტად სათნო და საამოა მისი ქება ეკლესიაში კიდევ იმიტომ, რომ აქ, ეკლესიაში, მრავალი სული და მრავალი ხმაა, ამასთანავე – ერთსულოვნება და ჰარმონია. ასე რომ, არავინ გამოეყოს ღვთის საერთო დიდებას და არავინ იფიქროს, რომ განცალკევებით და განმარტოებით მის მიერ ღვთის განსაკუთრებული დიდება უფრო უკეთესია, ვიდრე ღვთის ერთობლივად და ერთსულოვნად დიდება მორწმუნეთა კრებულში. არაა სიმართლე, რომ ერთის ხმა იკარგება მრავალში და მისი ხმა ღმერთს არ ესმის. განა ხელი უკეთ არ აკეთებს თავის საქმეს, როცა სხეულთანაა შეერთებული?! და განა იგივე არ ითქმის სხეულის სხვა ნაწილების შესახებ?! ასევეა ყოველი მორწმუნე. როდესაც ეკლესიაშია და ეკლესიის წევრებთან ერთად ლოცულობს (სხვათა შორის, უდაბნოში მყოფსაც შეუძლია ილოცოს ეკლესიაში და ეკლესიასთან ერთად) და არ არის გამოყოფილი ეკლესიისგან, მაშინ ის უკეთ ჩანს და უკეთ ისმინება ღვთის მიერ. მისი სული თანაზიარია მრავალი მორწმუნის სულის და მეტად გამოირჩევა და მეტად ამოიცნობა თავისი ლოცვით, როდესაც დაკავშირებულია ეკლესიის სხეულთან.უფალო, იესო ქრისტე, მხოლოდ შენგან, შენში და შენ მიერ შეგვიძლია ვადიდოთ ღმერთი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (†816); პროკლესი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†446/447). მოწამე დასი დოროსტოლელისა, რუმინელისა(303) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წოდების ღირსი ქცევის შესახებ... მოიქეცით იმ ხმობის ღირსად, რომლითაცა ხართ ხმობილნი, სრული სიმდაბლით და სიმშვიდით და სულგრძელებით ... (ეფ. 4:1-2)არ იამპარტავნო, არ ჩავარდე მრისხანებაში, არ მოიქცე სულმოკლედ - რადგან ეს ყველაფერი არ შეესაბამება ქრისტიანის წოდებას. ქრისტიანის წოდება იმდენად დიადი და საკვირველია, რომ ადამიანისთვის რთულია თავიდან აიცილოს ამპარტავნება, რთულია სულმოკლეობა არ გამოიჩინოს საფრთხისა და დანაკარგების დროს. მოციქული სამ ჯანსაღ მდგომარეობას უპირისპირებს სამ არაჯანსაღ მდგომარეობას, კერძოდ: სიამაყეს - თავმდაბლობას, მრისხანებას - სიმშვიდეს, სულმოკლეობას - სულგრძელებას. შეიძლება ითქვას, ეს სამი სათნოება - თავმდაბლობა, სიმშვიდე და სულგრძელება - სრულად არ წარმოაჩენს ქრისტიანის ღირსებას, რადგან მისი სიდიადე და სიმდიდრე შეუძლებელია დაფასდეს დედამიწაზე. ეს იმას ჰგავს, ადამიანს თავდახურული ყუთით დაჰქონდეს განძი ამქვეყნად და ყუთს ხსნიდეს და განძს იღებდეს მხოლოდ იმქვეყნად. ქრისტიანის წოდების სიდიადის შეფასება მხოლოდ იმას შეუძლია, ვისაც ძალუძს ამაღლება ზეციურ სიმაღლეებამდე და დიდებაში მყოფი უფალი იესო ქრისტეს ხილვა ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად. იქ არის კრებული უფლის ყველა სათნოყოფილი მოღვაწისა, რომლებიც ღირსი გახდნენ დიდი პატივის. უფალო, იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენი სახელი ყველა სახელზე ძვირფასია ჩვენთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ტაძრად მიყვანება ყოვლადწმიდისა ღმერთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მორწმუნეთა, როგორც ერთი სხეულისა და ერთი სულის, შესახებ.ერთია ხორცი და ერთია სული (ეფ. 4:4)მორწმუნენი უნდა იყვენენ, როგორც „ერთი ხორცი და ერთი სული“, - აი, რას გვირჩევს წმიდა მოციქული. ერთ ხორცში ყოფნა უნდა გავიგოთ, როგორც ერთი სარწმუნოება განხეთქილების, ერესებისა და თვითნებობის გარეშე. ეკლესია ერთი სხეულია, რომლის თავიც არის ქრისტე. ერთ სულში ყოფნა კი ნიშნავს სიყვარულს – ყველა მორწმუნის მხურვალე სიყვარულს ქრისტეს მიმართ, რომლისგანაც წარმოიშობა ურთიერთსიყვარული. დაე, სიმრავლე იქცეს ერთობად – და იყოს ბევრი, როგორც ერთი. ეს ქრისტიანული სარწმუნოებისა და ქრისტიანული სიყვარულის სასწაუალია. არ არსებობს სამყაროში სხვა ძალა, რომელიც უფრო ძლიერად დააკავშირებდა ადამიანებს ერთმანეთთან. არცერთი სისხლი, არცერთი ენა, არცერთი კერა, არცერთი მშობელი, არც რაიმე ამქვეყნიური ინტერესი - არცერთი ამათგან ოდნავადაც არ შეედრება თავისი სიმყარით ქრისტიანულ რწმენასა და სიყვარულს. ამგვარი მტკიცე და დაურღვეველი ერთობით უკავშირდებიან ერთმანეთს ეკლესიის წევრები. და ღვთის ეკლესია დგას, როგორც ერთი დროსა და მარადისობაში - ერთი სხეულითა და ერთი სულით. ამ საკვირველ ერთობას არაფერი ისე არ ეწინააღმდეგება, როგორც ცალკეული ადამიანების ამპარტავნება. ამპარტავნება ამახინჯებს რწმენას, აციებს სიყვარულს, ამპარტავნება შობს ერესებს, ყოფს ეკლესიას, მსხვერპლად სწირავს პირად კეთილდღეობას საზოგადო კეთილდღეობას. ამპარტავნება თავისი არსით რწმენისა და სიყვარულის არქონაა.დაე, ღმერთმა დაგვიფაროს ამპარტავნებისაგან, ადამიანთა მოდგმის ამ უძველესი სენისაგან, ძმებო, რათა ყოველთვის ვიყოთ ერთ სულ და ერთ ხორც ჩვენს უფალ იესო ქრისტეში. ქება და დიდება შენდა, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა. მართალი მიქაელ მხედრისა ბულგარელისა(866); კეთილმორწმუნე მთავრის მიხეილ ტვერელისა(1318). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება თუ რას მოიცავს მართალთა ერთიანობა.ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება, ერთია ღმერთი და ყოველთა მამა... (ეფ. 4:5–6)ჩვენ, ქრისტიანებმა, უნდა შევინარჩუნოთ სულის ერთობა მშვიდობასთან ერთად, რადგან ესაა მტკიცე და ნათელი საფუძველი იმისა, რომ ვიყოთ ერთი სხეული და ერთი სული. ჩვენ ერთი გვყავს უფალი, იესო ქრისტე, შემოქმედი, მხსნელი და მკვდრეთით აღმდგენელი. არ არსებობს ორი ქრისტე, რომ ჩვენ შორის იყოს გაყოფა. ერთი სისხლი დაიღვარა ყველა ჩვენგანისთვის ჯვარზე და ერთი ბაგე ლოცულობდა გეთსიმანიის ბაღში ყველასთვის. ჩვენ გვწამს ერთი ღმერთი – ყოვლადწმიდა სამება, განუყოფელი და ცხოველსმყოფელი, მამა, ძე და სულიწმიდა, ერთი არსი და სამი ჰიპოსტასი: მამა უშობელი, ძე მხოლოდშობილი და სულიწმიდა, მამისაგან გამომავალი. გვაქვს ერთი ნათლისღება სამების სახელით - „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ – წყალში სამგზის შთაფლვით, რათა მოკვდე ცოდვისა და ეშმაკისათვის და აღდგე და იცოცხლო უფალ იესო ქრისტესათვის. ერთი ღმერთი და ყოველთა მამა - ეს არის მხოლოდშობილი ძის, უფალ იესო ქრისტეს მამა, რომელიც ჩვენ ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად გვიღებს და გვაძლევს უფლებას მივმართოთ მას: „მამაო ჩვენო“. ხედავთ, ძმებო, რა გვაერთიანებს ჩვენ? ხედავთ, რა მყარი საფუძველი გვაქვს ერთობისათვის? სხვა ყველაფერი, რაც მარცხენა მხრიდან გვიბიძგებს დაყოფისკენ, ისეთივე უმნიშვნელოა, როგორც ქვიშის მარცვალი დიდ მთასთან შედარებით. ეშმაკი ვერ დაარღვევს ჩვენს ერთობას, თუ თავად არ დავეხმარებით მას. ეშმაკი ვერ დაგვიმორჩილებს, თუ თავად არ დავემორჩილებით მას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სახიერო და კეთილო, რა მტკიცედ დაგვაკავშირე მარადიული სიკეთით! შეგვაკავე და გვამყოფე ჩვენ ამ ერთობაში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (ფერაძე 1942); ამფილოქე იკანიელი ეპ. (†394); გრიგოლ ანკრაგატიელი ეპ.; კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა (†1263). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლისა და ნიჭების შესახებხოლო თითოეულ ჩვენგანს ქრისტესმიერი ნიჭის ზომისამებრ მიეცა მადლი (ეფ. 4:7)აი, რის მიხედვით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ქრისტიანები. მოციქულმა, პირველ რიგში, ის ჩამოთვალა, რაც გვაერთიანებს, ანუ: ერთი უფალი, ერთი სარწმუნოება, ერთი ნათლისღება, ერთი ღმერთი და მამა ყოველთა... ახლი კი იმის შესახებ მიუთითებს, რაც, ჩვენგან დამოუკიდებლად, ერთმანეთისაგან განგვასხვავებს. კერძოდ, ესაა ქრისტეს ნიჭები, რომელთა შესაბამისადაც გვებოძება სულიწმიდის მადლი.ქრისტე თავია იმ დიდი სხეულისა, რომელსაც ეკლესია ეწოდება. ქრისტეა შემოქმედი ამ სხეულის და მისი თითოეული წევრისა ცალ-ცალკე; ის არის შემოქმედი და ერთადერთი, ვინც იცის თავისი ქმნილების აღნაგობა და სტრუქტურა. იგი არ დაუშვებს, რომ მისი ნაგებობის რომელიმე ნაწილი იყოს შეუსაბამოდ დიდი ან მცირე. იგი უწესებს საზომს ყველასა და თითოეულს. ამგვარად, ზოგს ხუთ ტალანტს უბოძებს, ზოგს ორს და ზოგს კიდევ ერთს, რათა არავის ეწყინოს და არავის შურდეს; არ ეწყინოს - რადგან თუ ნაკლებს მიიღებს, პასუხსაც ნაკლებად აგებს; არ შურდეს - რადგან თუ ვინმეს მეტი აქვს, ეს მას კი არ ეკუთვნის, არამედ ღმერთს; და თუ ვინმეს ბევრი აქვს, მისგან მეტს მოითხოვენ - სწორედ ისე, როგორც ტალანტების შესახებაა ნათქვამი სახარებისეულ იგავში.ჰოი, ძმებო, დაე, თითოეულმა ჩვენგანმა გააცნობიეროს მისთვის ბოძებული მადლის საზომი და პასუხისმგებლობა. პატივი ვცეთ ჩვენთვის და ჩვენ გვერდით მყოფთათვის ბოძებულ ნიჭებს, რადგან ყოველგვარი ნიჭი ღმერთს ეკუთვნის და ღვთისგან არის.უფალო იესო ქრისტე, მრავალგვარ ნიჭთა მბოძებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მერკური კაპადუკიელისა; დიდმოწამე ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა (†305/313); მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა (†100/1010 და პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†311). ღირსი მასტრიდია ქალწულისა, ალექსანდრიელისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციდან ჩასულისა და ზეცად ასულის შესახებჩასული კი იგივეა, ვინც ყველა ზეცაზე ზევით ავიდა, რათა აღევსო ყოველი (ეფ. 4:5) უფალი იესო ქრისტე თავისი კაცთმოყვარებით ქვევით ჩავიდა და იმდენად ქვევით, რომ უფრო მეტად ჩასვლა შეუძლებელია, შემდეგ კი ზევით ავიდა, და იმდენად ზევით, რომ, ჭეშმარიტად, იმაზე ზევით ასვლა შეუძლებელია. იგი ჩავიდა დედამიწის ყველაზე უქვემოეს ადგილას ანუ თვით ჯოჯოხეთში, საიდანაც გამოიხსნა და ცათა სასუფეველში შეიყვანა მამამთავარნი, წინასწარმეტყველნი და მართალნი. აღასრულა თავისი საქმე დედამიწაზე და ჯოჯოხეთში და ამაღლდა ზეცად ყველაზე ზევით. ზეცად ასული კი იგივეა, ვინც ზეციდან ჩამოვიდა, ყოვლად უცვლელი, თუმცა, ჩამოვიდა სხეულის გარეშე და ამაღლდა სხეულით.მაშასადამე, დაუშვებელია ვიფიქროთ, რომ ძე ღვთისა და ძე კაცისა სხვადასხვაა, როგორც ამას ამტკიცებდნენ ერეტიკოსები. ძე ღვთისა და ძე კაცისა ერთია, ერთი ღმერთი და ერთი ადამიანი, ერთი მხსნელი და ჩვენი მაცხოვარი. „იესო ქრისტე იგივეა გუშინ, დღეს და უკუნითი უკუნისამდე“ (ებრ. 13:8); უფალი იგივეა დაბლაც და მაღლაც, დედამიწაზეც, ჯოჯოხეთშიც და სამოთხეშიც, იგი დამდაბლდა ყველა ადამიანზე მეტად და ამაღლდა ყველა ანგელოზურ ძალაზე მეტად, რათა თავისი მაგალითით ეჩვენებინა თავისი სიტყვების ჭეშმარიტება: „ხოლო ვინც აიმაღლებს თავს, დამდაბლდება და ვინც დაიმდაბლებს თავს, ამაღლდება“ (მთ. 23:12). თუ არ დავმდაბლდებით სათნოებით, მაშინ დაგვამდაბლებს ცოდვა. სათნოებას მივყავართ ნებაყოფლობითი და დროებითი დამდაბლებისკენ, ხოლო ცოდვას – მარადიული და დაუსრულებელი დამდაბლებისკენ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, რომელიც ყველას აღავსებ შენი ძალით, აღგვავსე ჩვენც ჭეშმარიტი სიმდაბლის სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა, პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა, დიდმოწამეთა: მერკური კაპადუკიელისა და ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მსახურებისა და ცოდნის განაწილების შესახებდა მანვე დაადგინა ზოგი მოციქულებად, ზოგი წინასწარმეტყველებად, ზოგი მახარებლებად, ზოგიც მწყემსებად და მოძღვრებად (ეფ. 4:11)როგორც ადამიანის სხეულში სხვადასხვა ორგანოს აქვს განსხვავებული მსახურება, თუმცა ყველა ჰარმონიულად, შეთანხმებულად მოქმედებს მთელი სხეულის სასარგებლოდ, ასევე დაადგინა უფალმა ეკლესიაში, რომელიც მისი სხეულია, სხვადასხვა ორგანო სხვადასხვა მსახურებით. პირველ ადგილზე მან მოციქულები დააყენა და მისცა მათ არა რომელიმე ღირსება, მსახურება ან სულიერი ნიჭი, არამედ ყველა ღირსება, ყველა მსახურება და ყველა ნიჭი ანუ ყველაფერი ერთად. მოციქულები, ამავდროულად, იყვნენ წინასწარმეტყველნიც, მახარებლებიც, მოძღვრებიცა და მასწავლებლებიც. მოციქულის წოდება მეტად აღარ გამეორდება. დიდი მოციქული იყო თორმეტი, მეცამეტე მოციქული იყო პავლე, ხოლო მცირე მოციქული იყო სამოცდაათი. წინასწარმეტყველნი არიან ისინი, ვისაც სულიწმიდის მიერ მიეცათ წინასწარმეტყველების ნიჭი, აქ იგულისხმებიან არა ძველი აღთქმის, არამედ ახალი აღთქმის წინასწარმეტყველნი (საქმ. 11:27; 21:10, 13:1). წინასწარმეტყველნი იყვნენ და ხდებოდნენ წოდებისა და მდგომარეობის მიუხედავად. მახარებლები, ანუ ევანგელისტები, უპირველეს ყოვლისა, არიან ისინი, რომელთაც დაწერეს სახარება; შემდეგ არიან მისიონერები, რომლებიც ქრისტიანულ სწავლებას ავრცელებენ ურწმუნოთა შორის; დაბოლოს, წმიდა წერილის განმმარტებლები, რომლებიც წერილობითი სახით გადმოსცემენ ქრისტიანულ ჭეშმარიტებას ყველასათვის.მოძღვრები და მასწავლებლები ერთნი არიან წოდებით, რადგან ძნელია წარმოიდგინო მოძღვარი, რომელიც, ამავდროულად, არ არის მასწავლებელი. მოძღვრები, გარკვეულწილად, შეზღუდული არიან ადგილითა და მრევლის რაოდენობით, რომლებიც სულის ხსნის გზაზე მიჰყავთ და წინამძღვრობენ ქრისტეს ეკლესიას. ასე მოაწყო უფალმა ყველაფერი თავისი წმიდა მოციქულების მეშვებით. ნეტარია, ვინც აცნობიერებს თავის მსახურებას და მისთვის სულიწმიდის მიერ ბოძებულ ნიჭს და ნეტარია ის, ვინც, მოწოდების შესაბამისად, ბოლომდე იმსახურებს. და როგორც სულიწმიდა იძლევა ნიჭებს ამჟამად, ასევე უფალი თავის დროზე გასცემს ჯილდოებს.ჰოი, ზეცათა მეუფეო, სულო წმიდაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, შეგვეწიე, რათა სიმდაბლით გამოვიყენოთ სულიერი ნიჭები ეკლესიის საკეთილდღეოდ და ჩვენი სულების სახსნელად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ალიპი მესვეტისა, დიდმოწამე გიორგის ტაძრის განახლებისა კიევში (†1051/1054), ღირსისა პაფლაგონიელი ბერისა -წყვილთა მფარველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რა არის მიზანი ნიჭების, მსახურებისა და ცოდნის განაწილებისა... რათა სრულეყოთ წმიდანი მსახურების საქმისათვის - ქრისტეს სხეულის ასაშენებლად (ეფ. 4:12)სულიწმიდამ იმისათვის გაანაწილა ნიჭები და დაადგინა ერთნი მოციქულებად, მეორენი - წინასწარმეტყველებად, სხვანი - მახარებლებად, მოძღვრებად და მასწავლებლებად, რათა მორწმუნეები ანუ ქრისტიანები სრულყოფილიყვნენ. როგორც ოჯახშია პატივი და მსახურება განაწილებული (ანუ სხვა პატივი და მსახურება აქვთ მშობლებს, სხვა – უფროს ვაჟებსა და ქალიშვილებს, სხვა – მცირეწლოვან ბავშვებსა და მსახურებს), თუმცაღა ყველანი ერთმანეთის საკეთილდღეოდ ემსახურებიან ერთმანეთს, ასევეა ღვთის სახლში ანუ წმიდა ეკლესიაში: ყველას თავისი საქმე აქვს და ყველას მსახურება ყველასთვის სასარგებლოა. ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ და ბრძნულად ხდება აღშენება ქრისტეს სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის.ყოველი მორწმუნე იზრდება და ვითარდება სხვების თანადგომით, როგორც ამ სხეულის წევრი - იზრდება სიწმიდეში, უბიწოებაში და მთელ სხეულთან შესაბამისი თანაფარდობითა და ზომით. ხოლო მთლიან სხეულს, დასაბამიდან სამყაროს დასასრულამდე, განსაკუთრებით კი ძე ღმერთის განკაცებიდან საშინელ სამსჯავრომდე, წარმოადგენს ქრისტეს წმიდა ეკლესია. ეს არის უკვდავების ღირსი სხეული და ღვთის საკადრისი ნაგებობა. ადამიანის თვალს არ ძალუძს მისი დანახვა, არც გონებას ხელეწიფება მისი გააზრება. ეს ნაგებობა აღშენებულია გამორჩეული მასალით, ცოცხალი აგურით, თვალით და გულით, უხეშობისა და უმსგავსობის გარეშე, ხრწნილებისა და შეუსაბამობის გარეშე, ყვალაფერი თავის ადგილასაა, ყველაფერი მშვენიერია - მთლიანობაში და ცალ–ცალკე. აი, ძმებო, ჩვენი გზის მიზანი! აი, ჩვენი სატანჯველებით გამოწრთობის აზრი! აი, ჩვენი ცხოვრება, რომელიც ჩვენს ყველა გეგმაზე უკეთესი და ჩვენს ყველა სურვილებზე უმაღლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კაცთმოყვარეო ღმერთო ჩვენო, ნუ უარგვყოფ, როგორც გამოუსადეგარ მასალას, არამედ სრულგვყავი და ადგილი მიგვიჩინეშენს უკვდავ სხეულში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იაკობ დაჭრილისა, სპარსისა (†421). ღირსი პალადი ალექსანდრიელისა; ღირსმოწამე 17 მონაზვნისა, ინდოეთს წამებულთა; ღირსი რომანოზ სასწაულმოქმედისა, კილიკიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სრულყოფილი ადამიანის შესახებ... ვიდრე ყველანი მივაღწევდეთ ერთობას რწმენისას და ღმერთის ძის შემეცნებისას სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომას (ეფ. 4:13)ძმანო, რწმენის ერთობა და ღვთის ძის, უფალ იესო ქრისტეს, შემეცნება ორს, ათასსა თუ მილიონ ადამიანს ერთ პიროვნებაში აერთიანებს. რწმენის ერთობა ქრისტეში და ჭეშმარიტად მართლმადიდებლური შემეცნება ქრისტესი უფრო მტკიცედ აკავშირებს ადამიანებს, ვიდრე სისხლი, ენა, მატერიალური მდგომარეობა თუ მიწიერი კავშირები. როდესაც მრავალი სული ერთსა და იმავეს ფიქრობს, ერთი და იგივე სურს და ერთსა და იმავეს ესწრაფვის, მაშინ მრავალი სულის ეს სიმრავლე ერთ სულს ჰგავს, ერთ დიდ და ძლიერ სულს. სხეულებრივი განსხვავებები ამ შემთხვევაში ნაკლებად მნიშვნელოვანია და ნაკლებად ექცევა ყურადღება.ამგვარად, მსგავსი სულები ერთიანდებიან „ერთ სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომისაებრ“. სრულყოფილ მთლიანობაში ნაწილებიც სრულყოფილია. ყოველი ქრისტიანის სული „სრულყოფილი კაცის“ ნაწილია. „სრულყოფილი კაცი“ ქრისტეა, ხოლო მისი „საიდუმლო სხეული“ არის ეკლესია. იგი თავისით აღავსებს ყველას, ვისაც სწამს მისი, თითოეულს თავისი ასაკის ზომის შესაბამისად. იგია სისრულე სისრულეთა, ცხოველსმყოფელი წყარო, რომელიც გადმოედინება და აღავსებს ყოველ „ღირსეულ სიცარიელეს“, ანუ რამდენადაც ადამიანი იცლება იმ ყველაფრისგან, რაც არ არის ქრისტე, იმდენად შედის და ავსებს მას ქრისტე.ო, ძმებო, ძლიერ რწმენასთან ერთად, უდიდესი სიმდაბლეა საჭირო, რათა ცხოველსმყოფელი წყალი შემოდინდეს ჩვენში. ბუნებაშიც ვხედავთ, რომ დაბლობი ადგილი უფრო ადვილად იჟღინთება წყლით. რაც უფრო მეტად დავმდაბლდებით ქრისტეს წინაშე, მით უფრო მეტი სურვილით შემოვა უფალი ჩვენში, დაგვარწყულებს თავისი ცხოველსმყოფელობით და აღგვავსებს, როგორც თავის ჭურჭელს, მარადიული სისავსით.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღსავსეო სიცოცხლით, სიბრძნით, სილამაზითა და სიტკბოთი, დაგვეხმარე, რომ დავმდაბლდეთ შენი ღვთიური სიდიადის წინაშე, რათა ღირსი გავხდეთ შენი შემობრძანების. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე, ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†767); მოწამისა ირინარქესი და წმიდათა 7-თა დედათა (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა წარემატებოდნენ მართლებიარამედ სიყვარულით მივსდევდეთ ჭეშმარიტებას და ყოველმხრივ ვიზრდებოდეთ მასში, ვინც არის თავი - ქრისტე (ეფ. 4:15)აი, ძმებო, რა მოგვეთხოვება ამქვეყნიურ ცხოვრებაში: ვიაროთ ჭეშმარიტების გზაზე და ვიცხოვროთ სიყვარულში. ჭეშმარიტება გაცხადებულია უფალ იესო ქრისტეს მიერ და სიყვარულის მაგალითი მოცემულია უფალ იესო ქრისტეში. ქრისტეს გარეშე არც ჭეშმარიტებისკენ სვლაა შესაძლებელი და არც ჭეშმარიტი სიყვარულის მაგალითის მოძიება. ხედავს რა, ერთმანეთში გადახლართულ მრავალ ცრუ გზას შორის, სინათლისა და ცხონებისაკენ მიმავალ ამ ერთადერთ ჭეშმარიტ გზას, მოციქული პავლე წინასწარ გვაფრთხილებს: „რათა აღარ ვიყოთ ყრმანი, რომელთაც არყევს და იტაცებს მოძღვრების ყოველი ქარი, კაცთა ცბიერებითა და ცდუნების მზაკვრული ხელოვნებით“ (ეფ. 4:14). ჭეშმარიტების ცხადად გადმოცემა და ჭეშმარიტი სიყვარულის ჩვენება შეუძლია მხოლოდ ღმერთს. შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეტი იცოდეს, ვიდრე მეორემ, მაგრამ ჭეშმარიტების გამოცხადება მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. აზრები ადამიანს ქარივით ეწვევა და წარმოსახები და ფანტაზია ჭეშმარიტება ჰგონია. საკუთარი აზრებით მოტყუებული ერთი ადამიანი მეორეს ატყუებს, ხოლო ჭეშმარიტება ღმერთთანაა და ღმერთშია. მხოლოდ ქრისტეა ჩვენი ჭეშმარიტება და სიყვარული, ძმებო. როდესაც ქრისტეს შესახებ ვფიქრობთ, ჭეშმარიტების შესახებ ვფიქრობთ; როდესაც ქრისტეს მსგავსად ვაკეთებთ, სიკეთეს ვაკეთებთ; როდესაც ქრისტე გვიყვარს, სიყვარული გვიყვარს. ქრისტეს მიერ ვარსებობთ, ქრისტეს მიერ წარვემატებით, ქრისტე მიერ მოვიპოვებთ უკვდავებასა და დიდებას. იგია ჩვენი თავი – არა მხოლოდ გარკვეული ნაწილის, არამედ ერთიანი ცოცხალი სხეულის, რომლის წევრებიც ვართ ჩვენ. ჭეშმარიტებასა და სიყვარულში მყოფნი კი ღირსი ვხდებით ქრისტეს ამ სხეულის წევრები ვიყოთ მარადიულად. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლად საკვირველო ჭეშმარიტებაო და უტკბესო სიყვარულო ჩვენო, მიგვიღე და დაგვამკვიდრე შენში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა აბიბოსისა, ნეკრესელი ეპ.; მოწამისა პარამონ ბითვინელისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (†250); მოწამისა ფილუმენ ანკვირელისა (†270-274); ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ეკლესიის აგებულების შესახებ, რომელიც სხეულის მსგავსიავის მიერაც მთელი სხეული, ყოველგვარი ურთიერთმჭიდე სახსრებით მტკიცედ შეკრული, თითოეული ასოს ზომიერი ურთიერთშეწევნით იზრდება, რათა აღეშენოს სიყვარულში (ეფ. 4:16)ძმებო, აქ საუბარია სულიერი სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის შესახებ. მისგან, ანუ ქრისტესგან, მთელი ეს სხეული აგებული და შენაწევრებულია წესისამებრ. ყოვლადბრძენი მოციქული ვერ პოულობს უფრო უკეთეს შედარებას და სულიერ სხეულს ანუ ეკლესიას ადამიანის სხეულს ადარებს. რაც არის ადამიანის სხეულისათვის თავი, ის არის ეკლესიის სხეულისათვის ქრისტე. თავის მიერ კონტროლდება მთელ სხეულში განაწილებული ნერვები და სწორედ ნერვული სისტემით მოქმედებს სხეულის ყველა ნაწილი, გრძნობს, მოძრაობს. და სწორედ ეს არის მათი სიცოცხლე, რომ იგებს რა უნდა გააკეთოს, გრძნობს და მოძრაობს. შეიძლება ითქვას, რომ თავი ტვინისა და ნერვების მეშვეობით სხეულის ყველა ნაწილშია. თუ მოკვეთილ იქნება თავი, სხეულის ყველა ნაწილი მყისვე მოკვდება. ქრისტეც ეკლესიის ყველა წევრში ანუ ყველა მის ერთგულ მორწმუნეშია. მისი მეშვეობით თითოეული მორწმუნე აღიქვამს სულიერ სამყაროს, შეიგრძნობს სიყვარულს და სწორად მიდის ღვთისკენ, ქრისტესგან იღებს ძალას სხეულის ყველა წევრი საქმეებისა და საზომის შესაბამისად ანუ მისთვის განკუთვნილი მსახურებისა და ბოძებული ნიჭის მიხედვით. ამ ძალას უფალი იძლევა ყოველგვარი შუამავლის გარეშე, პირდაპირ, ხელშესახებად, მხოლოდ მისი პირადი თანდასწრებით. სიყვარული - სასწაულებრივი კავშირია, რომელიც ქრისტეს მორწმუნეებთან აკავშირებს, მორწმუნეებს კი ქრისტესთან და ერთმანეთთან. რა ემართება, ძმებო, სხეულის ნაწილს, როდესაც ნერვი წყდება, რომელიც მას თავთან აკავშირებს? იგი უმოქმედო, უმოძრაო, უგრძნობი ხდება და კვდება. იგივე ემართება ეკლესიის თითოეულ წევრს, რომელიც ეკლესიიდან გადის და ამით კავშირს წყვეტს ეკლესიის თავთან ანუ ქრისტესთან. ღმერთმა დაგვიფაროს, ძმებო, ამგვარი სიკვდილისგან.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, სიცოცხლისა და სიყვარულის წყაროო, ნუ მისცემ ჩვენში და ჩვენ გარეთ მყოფ ბნელ ძალებს უფლებას, რომ დაგვაშოროს შენგან და შენს სხეულს ანუ შენს წმიდა ეკლესიას, რომელიც შენი ფასდაუდებელი სისხლით მოიყიდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62); წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა და სამოელ 1-ისა ქართლის კათალიკოსთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ურწმუნოთა უვიცობისა და გასასტიკების შესახებამას ვამბობ და ვმოწმობ უფალში, რათა აღარ იქცეოდეთ ისე, როგორც თავიანთი გონების ამაოებით იქცევიან წარმართნი. გონებადაბნელებულნი და საღმრთო სიცოცხლისაგან გაუცხოებულნი, თავიანთი უმეცრებისა და გულქვაობის გამო (ეფ. 4:17-18)რა არის ამაოება, ძმებო? ყველაფერი ის, რის შესახებაც ქრისტეს გარეშე მსჯელობენ, რაც ღმერთს აშორებს, რაც ღვთის შიშის გარეშე გამოიყენება. და რა არის გონების ამაოება, ძმებო? ეს არის ცხოვრება და ცხოვრების გააზრება არა ღვთის რჯულის, არამედ საკუთარი წუთიერი გულისთქმებისა და სურვილების მიხედვით. რის გამო ეწევა ამგვარი ბოროტება ადამიანებს? პირველ რიგში, გულის გასასტიკების გამო, შემდეგ კი – უმეცრებით. რას ნიშნავს გულის გასასტიკება? ეს იმას ნიშნავს, რომ გულს არ გააჩნია ღვთის სიყვარული და შიში, არამედ სავსეა ავხორცობით და ყველა სხვა შიშით სხეულის გამო. რა იშვება გულის გასასტიკებით, ძმანო? უვიცობა და სრული უმეცრება ყოველგვარი ღვთიური კანონებისა და გზების შესახებ - ანუ სრული სიცარიელე სულიერი ცხოვრებისა და სულიერი აზროვნების მიმართ. რა არის, ძმებო, გულის გასასტიკებისა და ღვთიური ჭეშარიტების უცოდინრობის საბოლოო შედეგი? გონების დაბნელება და ღვთიური ცხოვრებისგან განდგომა. გონების დაბნელება ისაა, რომ გონება მართლაც ბნელი ხდება, ისევე, როგორც სხეული, რომელშიც ნათელი ხდება ბნელი (ლკ. 11:35). ო, ეს საშინელი სიბნელეა! გონებით დაბნელებული დაბნელებულია ჭკუითაც, რადგან გონებადაბნელებულმა არაფერი იცის, ყველაფერს აზრი აქვს დაკარგული, ყველაფერს უარყოფს. იგი განდგომილია ღვთიური ცხოვრებისაგან, იფიტება და კვდება, როგორც სხეულს მოშორებული ნაწილი. ასეთები არიან წარმართები, ურწმუნოები, ასეთები არიან, საბოლოოდ, მცირედმორწმუნენი და ცრუ ქრისტიანები. თუმცა, გამხმარი ხეც, თუ მას მოვრწყავთ ქრისტეს ცხოველსმყოფელი წყლით, გაცოცხლდება და განედლდება. წარმართული სამყაროც ასეა გაცოცხლებული ქრისტეს მიერ, მით უფრო – მონანული ქრისტიანები.ჩვენც ჩვენი თავი გამოვცადოთ, ძმებო, ჩვენი თავი შევამოწმოთ ყოველდღიურად. ვკითხოთ საკუთარ თავს ყოველდღე, ხომ არ დაგვიბნელდა გონება და ხომ არ დავშორდით ღმერთს. მალე მოვა სიკვდილი, აღსასრული და სამსჯავრო და მაშინ გამხმარ ხეებს ჩაუქრობელ ცეცხლში ჩაყრიან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გონებაო და ცხოვრებაო ჩვენო, მოგვმადლე გაგება შენი მეშვეობით და სიცოცხლე შენთან ერთად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართლისა ფილარეტ მოწყალისა, პაფლაგონიელისა (†792). მოწამე ანანია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამყაროს შექმნის შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმებო, ეს არის ღვთის პასუხი წინასწარმეტყველის პირით – პასუხი ყველა ჩვენგანისათვის დაუკმაყოფილებელ შეკითხვაზე: საიდანაა ეს სამყარო? ღმერთს ესმის ეს კითხვა, გამოთქმული თუ გამოუთქმელი ჩვენგან, ესმის და პასუხს გვცემს. როგორც აძლევს წვიმას გამომშრალ მიწას, ჯანმრთელობას – სნეულს და პურსა და სამოსს – სხეულს, ასევე აძლევს პასუხს ჩვენს სულს, რომელსაც სწყურია და შია, ტკივა და შიშველია მანამ, სანამ არ დამწყურვალდება და არ დაპურდება, არ გამოჯანმრთელდება და არ შემოისება ჭეშმარიტი პასუხით. მაშ, საიდან არის ეს სამყარო? – ეს არის კითხვა, პასუხი კი ასეთია: დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა. ეს სამყარო თავისით არ შექმნილა, ისევე როგორც არაფერი შექმნილა სამყაროში თავისთავად. სამყარო არ შექმნილა ბოროტი ძალებისაგან, არც მრავალი ბოროტი და კეთილი ძალის მიერ. იგი შექმნილია კეთილი ღმერთის მიერ. ამგვარი პასუხი თითოეული ადამიანის გულში სიხარულს იწვევს და კეთილი საქმეებისათვის განაწყობს. ამგვარად, უკვე ვიცით, რომ ეს არის ერთადერთი სწორი და ჭეშმარიტი პასუხი. ნებისმიერი სხვა პასუხი, ამის საპირისპირო, მწუხარებასა და შიშს იწვევს და უკეთური საქმეებისაკენ გვიბიძგებს. ამიტომ ყოველი ასეთი ან მსგავსი პასუხი მცდარია. სამყარო ღმერთმა შექმნა, ძმანო - გავიხაროთ და გავმხიარულდეთ! სამყარო ღმერთმა შექმნა, მაშასადამე, ღვთისგან იქნება მისი დასასრულიც. კეთილია სამყაროს ფესვი - შესაბამისად, ნაყოფსაც კეთილს გამოიღებს, სინათლის წყაროდან მომდინარეობს – მაშასადამე, სინათლითვე დასრულდება. და რაკი ვიცით, რომ დასაბამი კეთილია, მაშასადამე, მიზანიც კეთილია და დასასრულიც. სამყაროს დასაბამის შესახებ ნათქვამ სიტყვებში უკვე ფარულად დევს წინასწარმეტყველება დასასრულის შესახებაც. როგორიცაა დასაბამი, ისეთივეა დასასრული. ვისგანაცაა დასაბამი, მასშივეა დასასრული. მაშ, გავუფრთხილდეთ ამ მაცხონებელ ჭეშმარიტებას, ვიქონიოთ ნათელი იმედი და განვმტკიცდეთ იმის მიმართ სიყვარულში, ვინც სიყვარულით შეგვქმნა. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლისშემოქმედო და ყოვლისმპყრობელო, წყაროო სიკეთისაო, თაყვანს გცემთ და გევედრებით: წარმართე ჩვენი ცხოვრება კეთილი დასასრულისკენ შენი წმიდა სულისა და უფალ იესო ქრისტეს მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ისე წილკნელი ეპისკოპოსისა (†VI). მოწამე მიროპიასი(251); კეთილმსახური სტეფანე უროშისა, სერბი მეფისა(1367); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასიხარულო გამოცხადების შესახებ პირველ წინადადებაშიდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)როგორი ლაკონურობა და სისავსეა ღვთის ყველა სიტყვაში! იგი ჰგავს გრაგნილს, რომელიც ხელშიც შეიძლება დაიტიო და საკმაოდ დიდ სიგრძეზეც გაშალო მინდორზე. ძალზედ მრავალი სიკეთე იშლება ჩვენ წინაშე ღვთის შემდეგი სიტყვებით: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. ეს სიტყვები, უპირველეს ყოვლისა, მიანიშნებს, რომ ღმერთი ერთია, მარადიული, დაუსაბამო დაშეუქმნელი. და ეს პირველი აღმოჩენა გვანიჭებს ჩვენ ენით გამოუთქმელ სიხარულს. ამ ცვალებადობისა და წარმავლობის მორევში განუზომლად გვახარებს ის, რომ ჩვენი შემოქმედი ცვალებადობასა და წარმავლობაზე უაღმატებულესია. კიდევ იმასაც ვიგებთ, რომ ერთარსი სამპიროვანი ღმერთი სამყაროს შემოქმედია, და რადგან შემოქმედია, ე. ი ყოვლისმპყრობელიცაა და ყოვლისგანმგებელიც. და ეს მეორე აღმოჩენაც ძალიან დიდ სიხარულს გვანიჭებს ჩვენ. სამყარო არ წარმოქმნილა უგნურებით ან შემთხვევითობით, უმიზნოდ და დანიშნულების გარეშე, არამედ შექმნა ყოვლადბრძენმა, ყოვლისმცოდნე და ყოვლადმოწყალე ღმერთმა, რომელიც მართავს სამყაროს და გააზრებულად უძღვის მიზნისკენ. გარდა ამისა, ჩვენთვის ცხადი ხდება ის, რომ ამ სამყაროს აქვს დასაბამი და, შესაბამისად, ექნება დასასრულიც. და ეს მესამე აღმოჩენაც ენით გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს, რადგან სამწუხარო იქნებოდა, თუკი ეს სამყარო აღმოჩნდებოდა უცვალებელი და ყველა მიზანი (ახლო თუ შორეული) იქნებოდა მხოლოდ მასში, რაც უსათუოდ გამოიწვევდა შფოთს ბრძენი ადამიანების გონებასა და მართალთა გულებში. დაბოლოს, ჩვენთვის ცხადი ხდება, რომ ღმერთმა შექმნა ორი სამყარო - ზეციური და მიწიური, ანუ ხორციელი და სულიერი. და ეს მეოთხე აღმოჩენაც გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს. როცა ზეცისკენ მივმართავთ მზერას, გვახარებს მზე, მთვარე და ვარსკვლავები ჩვენ ზევით, ასევე, როდესაც მივმართავთ ჩვენს სულს სულიერი ანუ ანგელოზების სამყაროსკენ, რომელიც ჩვენივე მსგავსია, თუმც უფრო წმიდა და ნათელი, გვიხარია, რადგან ვიცით, რომ არსებობს მიწიერ სამყაროზე უკეთესი სამყარო, სადაც საბოლოოდ დავმკვიდრდებით და, როგორც დაღლილი მგზავრები, დავბრუნდებით სახლში და განვისვენებთ. ო, როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის წარმოსახვა მხოლოდ დედამიწაზე – ვარსკვლავიანი ცა რომ არ ყოფილიყო! და როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის სული ამ სამყაროში, რომ არ არსებულიყო სულიერი, ზეციური სამყარო! ყოვლადსახიერო უფალო, მხოლოდ და მხოლოდ შენ გშვენის ქება და დიდება უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა სოფონიისა, 12 მცირე წინასწარმეტყველთაგანისა (†635-606 წწ. ქრისტეს შობამდე). ღირსი თეოდულე კონსტანტ.(4400; ღირსი იოანე მდუმარისა, კოლონიელი ყოფილი ეპ.(558); მღვდელმოწამე თეოდორე ალექსანდრიელი მთავარეპ.(606); ღირსი გიორგი ჩერნიკსკელისა, რუმინელისა(1806). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი სამყაროს შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმანო, ღმერთი იმას უცხადებს ადამიანებს, რაც სურს, ხოლო რაც არ სურს, ის გამოუცხადებელი რჩება. ღვთის მხილველმა მოსემ ცის შესახებ მხოლოდ ის თქვა, რომ „დასაბამად ღმერთმა შექმნა ცა“ და ამის შემდეგ ქვეყნის შექმნის დეტალურ აღწერას განაგრძობს. რატომ არ საუბრობს წინასწარმეტყველი მოსე ისევე ამომწურავად ზეცის შექმნის შესახებ? იმიტომ, რომ ღმერთს არ სურდა მეტის გამოცხადება. არ სურდა, რადგან იმ დროის ადამიანები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად მოესმინათ და გაეგოთ არაამქვეყნიურისა და ზეციურის შესახებ. მას შემდეგ, რაც მრავალმა საუკუნემ განვლო და ახალი აღთქმა მოვიდა ადამიანებთან, ღმერთმა ზეციური სამყაროს შესახებ ბევრად მეტი გამოუცხადა თავის რჩეულ და ერთგულ მიმდევრებს. გახსნილი ცის ჭვრეტა მხოლოდ ქრისტიანებმა შეძლეს, რასაც წმიდა იოანე ღვთისმეტყველიც ადასტურებს: „შემდგომ ამისა, გავიხედე და, აჰა, კარი გაიღო ცაში“ (გამოცხ. 4:1). სტეფანე პირველმოწამეც ამას ამბობს: „მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას“ (საქმ. 7:56). მოციქული პავლე, რომელიც მესამე ცამდე იქნა ატაცებული და ენით გამოუთქმელი სიტყვები მოისმინა (2 კორ. 12:2), საუბრობს ანგელოზთა დასების – საყდართა, უფლებათა, ძალთა და ხელმწიფებათა შესახებ და აღნიშნავს: „ყველაფერი მის მიერ და მისთვის შეიქმნა“ (კოლ. 1:16). მოციქულ პავლეს მოწაფე წმიდა დიონისე არეოპაგელი კი ისე ზედმიწევნით აღწერს ზეციურ იერარქიას, როგორც მოსე – მიწიერი სამყაროს შექმნას. ამგვარია ღვთის მიუწვდომელი სიბრძნის განგებულება: ის, რაც არ გამოუცხადა ღმერთმა მოსეს, გამოუცხადა მოციქულებსა და მათ მიმდევრებს. ის, რაც არ ითქმის ბავშვებისთვის, ითქმის ზრდასრული ადამიანებისთვის. სულიერი წლოვანების შესაბამისად ხდება საიდუმლოთა გამოცხადება.აი, ჩვენთვის მშვენიერი მეცნიერება: ვიყოთ გულმოდგინენი ჭეშმარიტების ძიებაში და კიდევ უფრო ბეჯითნი – გულის განწმენდაში, სულგრძელნი მოთმინებაში და მტკიცენი რწმენაში, რომ ღმერთი მოგვცემს თავის დროზე იმ ყველაფერს და იმდენს, რაც და რამდენიც საკმარისი იქნება ჩვენი ცხონებისათვის. ჰოი, ყოვლადბრძენო და კაცთმოყვარეო უფალო, რომელიც არც ჩქარობ და არც აყოვნებ ჩვენს განსწავლას და მიგვიძღვი ცხონებისაკენ, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამე ბარბარე ილიოპოლელისა (†306)
ღირსისა იოანე დამასკელისა, გალობათა აღმწერელისა (†780); მღვდელმოწამისა სერაფიმე ფანარიელი ეპისკოპოსისა (†1601). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ რაც ღვთისგანაა, ყველაფერი კარგიადა იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)კარგი შემოქმედის მიერ, ძმებო, მხოლოდ კარგი იქმნება, ამიტომ დადუმდეს ყველა, ვინც ამბობს, რომ ღვთისგან წარმოიშვა სიკეთე და ბოროტება. უფალი ყოველი მისი ქმნილების შესახებ თავადვე ადასტურებს, რომ რაც მან შექმნა, კარგია. ექვსგზის იმეორებს იგი, რომ კარგია ის, რაც შექმნა; დაბოლოს, მეშვიდე ჯერზე, ყველაფერი ერთიანად შეაფასა: „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31). ამგვარად, ღმერთი შვიდგზის იმეორებს, რომ ყველაფერი, რაც მისი წმიდა ნებით შეიქმნა, კარგია. განა საკვირველი არ არის ზოგიერთი ადამიანის მტკიცება, თითქოს ღმერთმა შექმნა სიკეთეცა და ბოროტებაც? იცოდა რა, რომ საუკუნეების განმავლობაში მრავალი დასწამებდა ცილს, ღმერთმა ყველა დროისა და ყველა თაობისათვის წინასწარ ცხადად გამოთქვა თავისი აზრი და შვიდგზის გაიმეორა ის. ბოროტება ცოდვისგან იშვება, ხოლო ღმერთში არ არის ცოდვა. მაშასადამე, ღმერთს არ შეუძლია აკეთოს ბოროტება, მას ყოვლისშემძლეც იმიტომ ეწოდება, რომ ყოველგვარი სიკეთის ქმნის ძალა აქვს. ცდებიან და გაუკუღმართებულად ფიქრობენ ისინი, ვინც ღვთის ყოვლისშემძლეობას ისე განმარტავს, თითქოს ღმერთშია სიკეთისა და ბოროტების კეთების ძალა. ღმერთი სიკეთის წყაროა, არანაირი უწმინდურება არ არის მასში შერეული და შეუძლებელია, რომ სიკეთის საწინააღმდეგო მოდიოდეს მისგან. ხოლო ბოროტება რომ სიკეთის საწინააღმდეგოა, ეს ნებისმიერი გონიერი ადამიანისთვის ცხადია. ასე რომ, იცოდეთ, ძმებო, ღვთის ორსახოვნების შესახებ მხოლოდ ისინი საუბრობენ, ვინც თავად არის გაორებული საკუთარ თავში, ხოლო ვისაც სიკეთე უყვარს, ის სიკეთის გზით მიდის და სიკეთისკენ ისწრაფვის, რადგან ცხადია მისთვის, რომ ღმერთი არის სიკეთე და მხოლოდ სიკეთე. ჰოი, ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო, შენ ხარ ყოველგვარი სიკეთის შემოქმედი და „ყოველივე, რაც შენ შექმენი, კარგია ძლიერ“. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა საბა განწმედილისა (†532); ღირსმოწამეთა კარეელთა, ათონელთა (†1260-1281). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ბოროტების არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)ძმებო, პირველი გამოცხადება ამ სამყაროს შესახებ, რომელსაც წმიდა წერილი გვაუწყებს, არის ის, რომ სამყარო შეიქმნა სიკეთისაგან და არა – ბოროტებისაგან, ღვთისაგან და არა – ღვთის საღინააღმდეგო რაიმე ძალისაგან ან სიკეთისა და ბოროტების რაღაც წარმოსახვითი ნაზავისაგან. მეორე გამოცხადება, ძმებო, ამ სამყაროს შესახებ ისაა, რომ ყველაფერი, რაც კეთილი ღმერთის მიერ არის შექმნილი, კეთილია და კარგი. კარგია სინათლე, კარგია ცის კამარა, კარგია ხმელეთი, კარგია ზღვა, კარგია ბალახი, ყოველგვარი მცენარე და ნაყოფის მომცემი ხე, კარგია ცის მნათობები - მზე, მთვარე და ვარსკვლავები, კარგია ცხოველები და ცის ფრინველები, კარგია ყველა ცოცხალი არსება სახეობების მიხედვით, კარგია ყველა მხეცი, ქვეწარმავალი და ყველა პირუტყვი, დიდი და მცირე ცხოველი, დაბოლოს, კარგია, უფლის განგებით, ამ ყველაფრის პატრონად დადგენილი ადამიანი. „და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია ეს ყველაფერი“. ამ სამყაროს ღირებულებებს ვერ აფასებს (და არც შეუძლია დააფასოს) ის, ვინც ზედაპირულად და ფრაგმენტულად უყურებს სამყაროს; სამყაროს აფასებს ღმერთი, ანუ ის, ვინც ხედავს მთელ თავის ქმნილებას ერთიანობაში და თითოეულს ცალ-ცალკე, ვინც ყველა ადამიანზე შეუდარებლად უკეთ იცის დედამიწაზე მათი რიცხვი, სახელი, ბუნება და არსი. „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, და აჰა, კარგია ძლიერ“. მაგრამ იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ცილს სწამებდნენ ღმერთს და მის საქმეებს და ამბობდნენ, რომ სამყარო თავისი არსით ბოროტებაა, რომ ბოროტებაა ცალკეული ქმნილება და ბოროტებაა მატერია, რომლისგანაც შეიქმნა მიწიერი არსებები. მაგრამ ბოროტება ცოდვაშია, ხოლო ცოდვა – ბოროტი სულისგან მოდის; მაშასადამე, ბოროტება ბოროტ სულშია და არა მატერიაში. სული, რომელიც ღმერთს დაშორდა, ბოროტებას თესავს სამყაროში. ასე ერევა ღვარძლი ღვთის ხორბალს. ბოროტი სული ცდილობს თავის იარაღად გამოიყენოს ადამიანიც და ზოგადად, საგნებიც. სწორედ ბოროტ სულს შეაქვს ადამიანის გონებაში აზრები, თითქოს შექმნილი სამყარო ბოროტებაა, ხოლო მატერია, რომლისგანაც სხვა ყველაფერი შეიქმნა – მთავარი ბოროტება. ბოროტი სული ცილს სწამებს ღვთის შესაქმეს, რათა დაფაროს თავისი საქმეები: ის ადანაშაულებს ღმერთს, რათა თავად არ იყოს დადანაშაულებული.ვუფრთხილდეთ, ძმებო, ბოროტი სულის მზაკვრობას. დაე, განსაკუთრებით მოვერიდოთ ბოროტ აზრებს, რომლებსაც ის თესავს ჩვენს გონებაში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჭეშმარიტო განმანათლებელო და მაცხოვარო ჩვენო, შენ გაბარებთ ჩვენს გონებასა და გულს. განგვანათლე ჩვენ შენი ჭეშმარიტი სინათლით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ნიკოლოზ მირონ ლუკიის მთავარ ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ცოდვის არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს.1.)ძმებო, ყველაფერი, რაც წმიდა და უცოდველი ღვთის მიერ არის შექმნილი, წმიდა და უცოდველია. წმიდა და უცოდველია ყოველი ქმნილება მანამ, სანამ ის ღვთისკენ იყურება, არ შორდება მას და მის მტრად არ იქცევა. ყოველი ქმნილება, სანამ ის წმიდა და უცოდველია, თავისთავად აქებს და ადიდებს ღმერთს, ამიტომ ბრძანებს დავით მეფსალმუნე: ყოველი სული აქებდეს უფალს!“ (ფს. 150:6). ყოველი გონიერი ქმნილება გრძნობს, რომ მისი ბუნებრივი და მთავარი დანიშნულებაა ადიდოს უფალი. „მაგრამ თუკი ასეა, ძმანო, - კითხულობენ ადამიანები, - მაშინ საიდან შემოვიდა ბოროტება სამყაროში?“ ცოდვისგან, მხოლოდ ცოდვისგან! ცოდვამ ნათლის ანგელოზი ეშმაკად აქცია. ეშმაკი თავისი ნებით იქცა ცოდვის ჭურჭლად, შემდეგ კი იჩქარა, რომ სხვა ქმნილებებიც ისეთივე ცოდვის ჭურჭლებად ექცია. ეშმაკთან ერთად საკუთარი ნებით ცოდვას დათანხმდა ზოგიერთი სხვა ანგელოზიც, შემდეგ კი პირველი ადამიანები - ადამი და ევა. აქედან დაიწყო სიკეთისა და ბოროტების აღრევა სამყაროში. მაგრამ ის, რაც ღვთისაგანაა, ქმნილებებში სიკეთედვე რჩება, როგორც ეს იყო შესაქმის დღეებში. შხამი ცოდვით შემოვიდა, რადგან ცოდვა თვითონაა შხამი – ყველაზე ძლიერი არსებულ შხამთა შორის. შხამმა განაპირობა წყევლა, გამოიწვია გონების დაბნელება, შემოქმედის წინააღმდეგ განაწყო ქმნილება და ღმერთს დააშორა ადამიანი, შემდეგ კი ადამიანი დააშორა ადამიანს, ასევე დააშორა ადამიანი ბუნებას და ბუნება – ადამიანს. ძმანო, ყოველგვარი სიკეთე ღვთისაგანაა, ხოლო ცოდვისაგან არის ყოველგვარი ბოროტება. არ არსებობს ბოროტება, რომელიც უკავშირდება ღმერთს და ბოროტება, რომელიც არ უკავშირდება ცოდვას. მრავალი ფილოსოფოსი იკვლევდა ბოროტების არსს და ხისტი გონებით ამტკიცებდა, რომ ბოროტება მატერიაშია და მატერია ბოროტებაა. მხოლოდ ჩვენ, ქრისტიანებმა, ვიცით, რომ ბოროტება ცოდვაა და რომ ბოროტებას არანაირი სხვა არსი არ აქვს, გარდა ცოდვისა. ამიტომ, ცხადია, თუ გვსურს მოვერიდოთ ბოროტებას, უნდა მოვერიდოთ ცოდვას. ჰოი, ღმერთო, უცოდველო, დაგვეხმარე, რომ დავიცვათ თავი ცოდვისა და ცოდვით გახრწნისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ამბროსი მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (†397). მოწამე ათინოდორე მონაზ.(304); ღირსი პავლე მორჩილისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რაოდენ კარგი იყო ყველაფერი, რაც ღმერთმა შექმნა „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31)ძმებო, როდესაც ნაგებობის ნაწილები კარგია, მაშინ მთელი ნაგებობაც ძალიან კარგია. თუ თითოეული აგური კარგია ცალ-ცალკე და ქვა, ბათქაში, თაბაშირი, საყრდენი და სვეტები კარგია - მაშინ მთელ ნაგებობასაც აღფრთოვანებაში მოჰყავს ადამიანი. ხდება ისეც, რომ ნაგებობის რომელიმე ნაწილი გაუგებარია და არ მოგვწონს, მაგრამ მაშინვე გვავიწყდება, როგორც კი ერთიანობაში შევხედავთ ნაგებობას. მართლაც, უამრავი დეტალია ამ სამყაროში – როგორც საგნებში, ასევე მოვლენებში – რომლებიც გაუგებარი და მიუღებელია ჩვენთვის, მაგრამ როდესაც მათ ერთიანობაში ვაფასებთ, მაშინვე ყველაფერი გასაგები ხდება და ვმშვიდდებით. საშინელებად და სიბრიყვედ მიგვაჩნია ასევე ჩვენზე მოწეული მრავალი ტანჯვა და დანაკარგი ცხოვრებაში, მაგრამ დღეები და წლები გაივლის და ეს ტანჯვა და დანაკარგი ისე ბრწყინავს ჩვენს მეხსიერებაში, როგორც ძვირფასი ქვები, რომლებიც გზას გვინათებენ ცხოვრებაში. ასე რომ, თუ ღვთის განგებულება შენს წყენას იწვევს რაიმეს გამო, შეხედე მას მთლიანობაში; თუ ცხოვრებაში რამე გამწუხრებს, მოთმინებით, რწმენითა და იმედით დაელოდე ახალი დღესა და წელს. და თუ მთელი ცხოვრება ტანჯვად და მწუხარებად გეჩვენება, სულიერი თვალი მიაპყარი ზეციურ სამყაროს - და დამშვიდდები და გამხიარულდები, რადგან ხილული სამყარო არ წარმოადგენს ერთიან სრულყოფილებას, იმიტომ რომ არსებობს სხვა სამყაროც. სწორედ ასეა ნათქვამი: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. მხატვარიც სურათის შორიდან შეხედვას გვირჩევს, რათა ის მთელი თავისი სილამაზით დავინახოთ.ჰოი, უფალო! უკვდავო მხატვარო, რა მშვენიერია ყველაფერი, რაც შენ შექმენი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პატაპი თუპაიდელისა, კონსტანტინეპოლელისა. მოწამე ანთისა რომაელისა; მოწამე 62 ხუცესი და 300 ერისკაცისა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა(477). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვილი საქმეების დაწყევლის შესახებწყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით (შეს. 3:17)ღმერთმა ცოდვით დაცემული ევა და ადამი დასაჯა, მაგრამ დასაჯა არა მაშინვე, არამედ გარკვეული დროის შემდეგ, რადგან სინანულს ელოდა მათგან. ეს კარგად ჩანს იმ საუბრიდან, რომელიც ღმერთსა და ადამს შორის შედგა. „ადამ, სადა ხარ?“ - ჰკითხა ღმერთმა, და როდესაც ადამმა უპასუხა, რომ სიშიშვლის გამო დაიმალა, კვლავ შეეკითხა: „ვინ გითხრა შენ, რომ შიშველი ხარ?“ მაშინ ადამმა, სინანულის ნაცვლად, ცოლს გადააბრალა ყველაფერი. ამის შემდეგ ღმერთმა ისინი დასაჯა, გველი, რომელიც ეშმაკის იარაღად იქცა, სამუდამოდ დაწყევლა, ხოლო ევას უთხრა, რომ ტანჯვით შობდა შვილებს და ქმარი იბატონებდა მასზე, თუმცა ეს არ იყო წყევლა. ეს იყო დასჯა იმედით. ადამიანს მიწაზე შრომა მიესაჯა. მაგრამ რას ნიშნავს სიტყვები: წყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით ? ნუთუ, გველის მსგავსად, ღმერთმა მარადიულად დაწყევლა მიწა? სულაც არა. მიწა დაწყევლილი ხდება მხოლოდ ადამიანთა ცოდვილი საქმეებით, ადამიანთა ცოდვების გამო გამოსცემს მიწა ეკალს, ცოდვების გამოა მოუსავლიანობა, ცოდვების გამოა გვალვები, წყალდიდობები, მიწისძვრები, მავნე მწერები, კალიები, მატლები და ეპიდემიები. და რომ მიწა არ არის დაწყევლილი, ცხადია იქიდანაც, რომ ის კარგ ნაყოფსაც გამოსცემს.ღმერთი, ძველი დროიდან მოყოლებული, მართალთა ლოცვით აკურთხებს ადამიანთა არსებობისათვის საჭირო მიწის ნაყოფს, თვით ღვთის ანგელოზებმაც კი, რომლებიც აბრაამს სტუმრობდნენ, მიირთვეს მიწის ნაყოფი („და წინ დაუწყო მათ და ჭამეს“ – შეს. 18:1-8). მართლაც, რა შუაშია მიწა, ან სხვა ქმნილებები (გველის გარდა) რატომ არიან დამნაშავენი ადამის ცოდვის გამო?! „მთელი ქმნილება ერთობლივად გოდებს და იტანჯება დღემდე“ (რომ. 8:22), მაგრამ არა იმიტომ, რომ თავად არიან დაწყევლილი, არამედ ადამიანის ცოდვილი საქმეების გამო, რომლებიც დაწყევლილია. ო, ძმებო, შეგვრცხვეს ჩვენი ცოდვების, რომელთა გამოც იტანჯებაიან უდანაშაულო ღვთის ქმნილებები. ჰოი, სახიერო უფალო, მოგვიტევე ძველი ცოდვები და დაგვიცავი მათგან მომავალში. ჰოი, მოწყალეო უფალო, შეიწყალე ყოველი შენი უდანაშაულო ქმნილება, რომელიც იტანჯება ჩვენ გამო და გაათავისუფლე ისინი ტანჯვისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. სოფრონკვიპელი მთავარეპისკოპოსისა; სტეფანე ახლადგაბრწყინებულისა(912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნოეს შესახებნოე, კაცი მართალი, სრულყოფილი იყო თავის მოდგმაში; ღვთისათვის სათნო იყო ნოე (შეს. 6:9)იყო მართალი მართალთა შორის - დიდი და საქები საქმეა, მაგრამ კიდევ უფრო დიადია და საქებარი ცოდვილთა შორის იყო მართალი. ხოლო ნოე ცხოვრობდა ცოდვილ და ბოროტ ადამიანთა შორის. ხუთასი წელი იცხოვრა მან ამგვარ გარემოში და მართალი დარჩა, და ჰპოვა მან მადლი ღვთის წინაშე. უზენაესმა მსაჯულმა, რომელიც ადამიანთა ყველა საქმეს ხედავს და მიუკერძოებლად და სამართლიანად განსჯის, განსაჯა ნოეს შრომაც, გარყვნილ და ურჩ მოდგმაში რომ შეინახა ღვთის სიმართლე და თავისი მადლით დააჯილდოვა იგი. ნოე, ალბათ, ძალიან იტანჯებოდა მის ირგვლივ მყოფი ბოროტი ადამიანებისგან და, ცხადია, არ ეყოლებოდა მათ შორის მეგობრები.ცოდვილის ყველაზე დიდი სიამოვნება ისაა, რომ მართალი ჩაითრიოს ცოდვის ბინძურ გუბეში და სცოდოს მასთან ერთად, მაგრამ ნოემ ცოდვით გატაცებისა და მასში ჩაფლვის უფლება არ მისცა თავს. მან ღვთის მეგობრად ყოფნა არჩია ბოროტი ადამიანების მეგობრობას. მას ერჩივნა ყოფნა ღმერთთან ადამიანების გარეშე, ვიდრე ადამიანებთან ღმერთის გარეშე. მართლმსაჯული ღვთის წინაშე შიშმა დაიცვა იგი საყოველთაო გარყვნილებისაგან. ის არა მარტო მართალი, არამედ სრულყოფილიც იყო თავის მოდგმაში ანუ ოდნავადაც არ დაემორჩილა საერთო ბოროტებას, რადგან მხოლოდ ღვთის სიმართლეს ემორჩილებოდა.ცოდვის ცდუნება და ცოდვილთა მხრიდან დაცინვა ნოეს უფრო და უფრო აშორებდა მათგან. და როდესაც საყოველთაო წარღვნა მოიწია მთელ კაცობრიობაზე, ღმერთმა არ დაუშვა, რომ სხვებთან ერთად დაღუპულიყო მართალი ნოე, არამედ გადაარჩინა და განადიდა იგი და გახადა ადამიანთა ახალი მოდგმის ფუძემდებლად. ძმებო, ნოეს ეს შესანიშნავი მაგალითი გვასწავლის, რომ ყოველი ჩვენგანი შეძლებს, თუ მოინდომებს, ყველაზე გამოუსწორებელ ცოდვილთა შორისაც აამოს ღმერთს.ჰოი, მართალო და უსაზღვროდ მომთმენო უფალო, დაგვეხმარე ჩვენ შენი სიმართლის გზაზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-ისა, ძისა წმ. მეფისა დემეტრე თავდადებულისა (†1302-1308); მოწამეთა: მანასი, ერმოგენისა, ევგრაფი ალექსანდრიელისა (†313). ღირსი თომასი; ნეტარი იოანესი(1503); იოასაფ ბელგროდელი ეპისკოპოსისა(1754). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აბრაამის შესახებხოლო მე მიწა ვარ და ნაცარი (შეს. 18:27)აი, სიტყვები, რომლებიც მართალმა აბრაამმა წარმოთქვა საკუთარი თავის შესახებ. სასაცილო არიან, ძმებო, ის ადამიანები, რომლებიც წუთისოფლის მთავრებთან და დიდებულებთან მეგობრობით ამაყობენ და დიდ წარმოდგენას იქმნიან თავზე. აბრაამი მარადიულ და ყოვლისშემძლე მეუფესთან საუბრის ღირსი გახდა და, მიუხედავად ამისა, საოცარი სიმდაბლე შეინარჩუნა – მტვერი და ფერფლი უწოდა საკუთარ თავს. ვინ არის ეს აბრაამი, რომელსაც ასეთი პატივი ერგო სიცოცხლეში და სიკვდილის შემდეგაც ქების ღირსი გახდა მოციქულის (გალ. 3; ებრ. 11) და თვით უფალ იესო ქრისტეს მიერ (ლუკ. 16:22; იოან. 8:39)? ეს არის მიწათმოქმედი, რომელიც ყველანაირი სათნოებით იყო შემკული და ღვთის რჯულის მიხედვით ცხოვრობდა, ადამიანი ღმერთის მიმართ მტკიცე რწმენით, სიმართლისმოყვარე, სტუმართმოყვარე, მოწყალე, მამაცი, მორჩილი, წმიდა და თავმდაბალი.განსაკუთრებით გაითქვა სახელი აბრაამმა ძლიერი რწმენით. ასი წლის იყო აბრაამი, როდესაც უთხრა ღმერთმა, რომ ცოლი, რომელიც ბერწი იყო, უშვებდა ძეს - და მან ირწმუნა. ვიდრე სარა შობდა ისააკს, ღმერთმა აუწყა აბრაამს: „ვაქცევ შენს თესლს, როგორც მიწის ქვიშას“ (შეს 13:16). აბრაამმა ირწმუნა ეს და ეჭვი არ შეჰპარვია. და როდესაც ეყოლა პირმშო, ღმერთმა აბრაამის გამოცდა განიზრახა და მოუწოდა, რომ თავისი ერთადერთი ძე მსხვერპლად შეეწირა მისთვის. აბრაამი მზად იყო ესეც შეესრულებინა, მაგრამ ბოლო წამს შეაჩერა იგი ღმერთმა. ასეთი ერთგული და მორჩილი იყო ეს გასაოცარი კაცი ღვთის წინაშე, ამიტომაც აკურთხა იგი ღმერთმა და განადიდა მიწაზეც და ზეცაშიც. კურთხეულია, ძმებო, ვინც უყოყმანოდ ენდობა ღმერთს და ასრულებს მის წმიდა მცნებებს. ღვთის კურთხევა თან ახლავს მათ ამქვეყნადაც და იმ ქვეყნაშიც.ჰოი, კურთხეულო შემოქმედო ჩვენო, გვაკურთხე ჩვენც, ცოდვილნი, და შეგვაერთე შენს რჩეულებს, რომლებიც აბრაამთან ერთად იმყოფებიან ცათა სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა; ღირსისა დანიელ მესვეტისა (†489/490). მოწამე მირაქსისა; მოწამეთა: აკეფსე და აიტალასი; ღირსი ლუკა მესვეტისა(970-980); ღირსი ლეონტი, მონემბასიელი ბერისა, პელოპენესელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ლოტის შესახებდა უთხრა მათ: არა, ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება (შეს. 19:7)მართალი ლოტი ცოლთან და ორ ქალიშვილთან ერთად ცხოვრობდა სოდომში ცოდვილთა შორის. ცოდვილებთან ერთად დაღუპავ მართალსაც? - ჰკითხა ერთგულმა აბრაამმა ღმერთს. ხოლო ღმერთმა უპასუხა, რომ არათუ მართალს არ დაღუპავდა, არამედ თუ ათი მართალი მოიძებნებოდა ქალაქში, ამ ათი მართლის გამო მთელ ქალაქსაც დაინდობდა. მაგრამ სოდომში მხოლოდ ერთი მართალი აღმოჩნდა და ისიც მისული – ლოტი. და როგორც წარღვნამდელ სამყაროში იყო მხოლოდ ერთი მართალი - ნოე, ასევე სოდომის დაქცევამდე მხოლოდ ერთი მართალი იყო ამ ქალაქში ლოტი. ეს ლოტი, ბიძის, აბრაამის, მსგავსად, ყველა სათნოებით იყო შემკული, განსაკუთრებით ღვთის მორჩილებითა და სტუმართმოყვარეობით გამოიჩეოდა.სოდომელებს სძულდათ ის, როგორც მოსული და უფრო მეტად კი, როგორც მართალი. ძმებო, ნუ სჩადიხართ ბოროტებას - ეუბნებოდა მათ ლოტი, ცოდვილებს ძმებს უწოდებდა, რათა რჯულისაკენ მოექცია ისინი და აფრთხილებდა არ ჩაედინათ ბოროტება, რათა გადარჩენილიყვნენ. მაგრამ მისი ძმური შეგონებები უფრო მეტად აღიზიანებდა სოდომელებს. ხოლო ლოტი ღირსი გახდა ღვთის ანელოზების სტუმრობის. სწორედ მათ გამოიყვანეს იგი ამ უწესო ქალაქიდან, რომლის ცოდვებიც ღმერთამდე აღიწეოდა. ეს წამხდარი ადამიანები თავს დაესხნენ ლოტის სახლს, რათა შეებილწათ სტუმართმოყვარეობის სიწმინდე. ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება, - ევედრებოდა მათ ლოტი. მაგრამ განა მოუსმენენ ადამიანს არაადამიანები, რომელთაც არ აქვთ ღვთის შიში? ამიტომაც სიბრმავით დასაჯეს ისინი ღვთის ანგელოზებმა და დაბრმავდა ყველა, დიდიდან პატარამდე. შემდეგ ამ უღმერთო ქალაქიდან გამოიყვანეს ანგელოზებმა ლოტი, ხოლო ქალაქს გოგირდის წვიმა და ცეცხლი მოუვლინეს. ასე განადგურდა უწმინდური ქალაქი და გადარჩა ერთადერთი მართალი, რადგან ნათქვამია: ერთი მართალი სჯობს ათას ცოდვილს (ზირ. 16:3).ჰოი, სამართლიანო უფალო, რომელიც არასდროს ტოვებ მართალს, გამოასწორე ჩვენი უსამართლობანი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სპირიდონ ტრიმითუნტელი ეპისკოპ. სასწაულმოქმედისა (†384);
ღირსმოწამისა იოვანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა, სარკინოზთაგან წამებულისა (†IX). მოწამე ალექსანდრე, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა(251); მოწამე სინეზისა(270-275).აღსაყდრების დღე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ისა. (†1977). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მელქისედეკის შესახებშენ ხარ მღვდელი უკუნისამდე მელქისედეკის წესით (ფს. 109:4)ოჰ, რამდენი ჰყავს უფალს თავისი ფარული და ერთგული მსახური, რომლებიც დღე და ღამ ემსახურებიან მას! რამდენი კაშკაშა კომეტაა ვარსკვლავებიან ცაზე, მოულოდნელად რომ ჩნდება, ანათებს და იკარგება სამყაროს უკიდეგანო სივრცეში და ტოვებს თავის ისტორიას! მართალი აბრაამი თავისი შთამომავლობით ვარსკვლავებიან ცას ჰგავს ჩვენს თავზე, ხოლო მელქისედეკი - კომეტას, რომელიც მოულოდნელად გამოჩნდა და გაქრა და თაყვანი სცა მას ვარსკვლავებით მოჭედილმა ცამ. ვინ არის მელქისედეკი? ის სალემის მეფეა... უზენაესი ღმერთის მღვდელი! (შეს. 14:18). მან გამოუტანა აბრაამს პური და ღვინო. მან აკურთხა აბრაამი და აბრაამმა შესწირა მას ყველაფრის მეათედი. და თუ აბრაამი ფრიად კურთხეულია ღვთისგან, რაოდენ კურთხეულია ის, ვინც აკურთხა აბრაამი?! ჰოი, ღვთის განგებულების გამოუკვლეველი სიღრმე! ადამიანის ხედვა მოკლეა, ერთ დღესაც ვერ გასცდება, ხოლო ღვთის ხედვა დრო-ჟამს აღემატება და ყოველივეს ჭვრეტს სამყაროს აღსასრულამდე. პავლე მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ, მელქისედეკი წინასახეა თვით უფალ იესო ქრისტესი (ებრ. 7), და როდესაც თვით მამამთავარი აბრაამი საკვირველი და ღვთივსათნო მიწათმოქმედი იყო, ეს მელქისედეკი იყო მეფე და მღვდელი; ასევე მეფე არის და მღვდელი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.მელქისედეკმა აბრაამს პური და ღვინო მიართვა; უფალმა სრულიად ადამიანთა მოდგმას შესთავაზა საკუთარი სისხლი და ხორცი. აბრაამმა თაყვანი სცა მელქისედეკს და საკუთარი ნებით მიართვა მეათედი; აბრაამის ჭეშმარიტი შთამომავლებიც, ანუ ქრისტიანები, თაყვანს სცემენ უფალ იესო ქრისტეს და საკუთარი ნებით სწირავენ მსხვერპლს მსხვერპლისთვის – ჯვარზე მსხვერპლად შეწირული სისხლისა და ხორცისთვის. და ვინ არის აბრაამის მოდგმა? ვინ არის ქრსიტეს და მელქისედეკის მოდგმა? „მამათქვენი აბრაამი ხარობდა იმის გამო, რომ იხილავდა ჩემს დღეს. იხილა და გაიხარა“ (იოან 8:56). ასე მიმართა უფალმა ებრაელებს. მაგრამ როგორ იხილა აბრაამმა? იხილა სულით, რადგან ღმერთმა გამოუცხადა, იხილა ქრისტეს პირველსახეში, იმ საკვირველ და დიდებულ მელქისედეკში, მეფესა და მღვდელში, მაღალი ღმერთის მსახურში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გვაკურთხე ჩვენც, როგორ აკურთხე შენი ერთგული მსახურები – მელქისედეკი და აბრაამი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა:ევსტრატი, ავქსენტი, ევგენა, მარდარი და ორესტი სებასტიელთა (†284-305), ქალწულმოწამისა ლუკია სირაკუზელისა (†304). ღირსი არსენ ლატროსელისა; ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406); დოსითეოზ, მოლდაველი მიტროპოლიტისა(1693). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისააკის შესახებდა ეჩვენა მას უფალი იმ ღამეს და უთხრა: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია, რადგან შენთან ვარ და გაკურთხე შენ (შეს. 26:24) ძმებო, დასაბამიდან ვიწროა გზა, რომლითაც მართალნი დადიან და დასაბამიდან შევიწროებული არიან მათ მიერ, რომლებსაც არ სწამთ ღმერთი ან სწამთ არასწორად. აბელი თავისი ძმის, კაენისაგან იყო შევიწროებული, ნოე და ლოტი - გარყვნილი ადამიანების მიერ, აბრაამს, ისააკს და იაკობს კი ავიწროებდნენ ურჯულოები, რომლებიც არ იცნობდნენ ღმერთს, მაგრამ ღმერთი განსაცდელში არ ტოვებს მართალს. ამას ვხედავთ ისააკის მაგალითზე: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია... ეს მრავლისმთქმელი სიტყვები მოისმინა ისააკმა. ამ სიტყვებით ის ღმერთმა გაამხნევა და წინასწარ აუწყა რაც მოელოდა. ეს სიტყვები კი ამას ნიშნავდა: აბრაამის გამო გაკურთხებ შენც და როგორც აბრაამი დავიცავი ურჯულოთა შორის, ასევე დაგიცავ შენ! და კიდევ: იყავი ჩემი ერთგული, როგორც აბრაამი, შენი მამა. და მიჰყვა ისააკი თავისი მამის კვალს და არ უღალატია ღვთისთვის. მხვნელი და მესაქონლე იყო იგი, როგორც მამამისი. და იყო ის მართალი და მდაბალი, ერიდებოდა კამათს და სიკეთეს უკეთებდა ყველას. იძულებული იყვნენ მისი მოძულეები და მდევნელები, რომ ეღიარებინათ: „ვხედავთ, რომ უფალი შენთანაა“ (დაბ. 26:28). და ღირსი გახდა ისააკი, რომ წოდებულიყო ღმერთი მის ღმერთად და როგორც ეწოდებოდა მას „ღმერთი აბრაამის“, ასევე შემდგომში ეწოდა მას „ღმერთი ისააკის“. ჰოი, უფალო, წმიდათა შორის საკვირველო, მართალთა და წმიდათა სახელებთან ერთად მოიხსენე ჩვენი სახელებიც შენს სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: თვირსო, ლევკი და კალინიკე კესარიელთა; მოწამეთა: ფილიმონ, აპოლონ, ართიანე და თეოტიქე ანტინოელთა (†286/287). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იაკობის შესახებვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ისააკის იყო ასევე ღმერთი იაკობისა - ღმერთი ერთგულთა, მორჩილთა, მოწყალეთა, მშვიდთა და მდაბალთა. ჭეშმარიტად, მშვიდი და მდაბალი შეიძლება ეწოდოს იაკობსაც, რომელმაც იხილა ღმერთი. ის საუბრობდა ღმერთთან, მან იხილა ღვთის ანგელოზები, იხილა ასევე კიბე მიწიდან ზეცამდე. მან თავისი თავმდაბლობით სძლია სიმამრს, ლაბანს და ძმას, ესავს. სიმდაბლით დაამყარა მშვიდობა ცოლებს, ლეას და რაქელს, შორის. სიმდაბლის გამო სათნო იყო იგი ფარაონისათვის. იაკობის სიმდაბლე ქრისტეს სიმდაბლის წინასახეა. „ნეტარ არიან მშვიდნი, რადგან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას“ (მთ. 5:5), – ეს სიტყვები იაკობზეც აღსრულდა. მან მემკვიდრეობით მიიღო თავისი მამების მიწა; მისი შთამომავლობა გათავისუფლდა ეგვიპტის ტყვეობიდან და დაიმკვიდრა აღთქმული მიწა; ხოლო იესო ქრისტეს, თავისი ხორციელად შთამომავლის მიერ მან დაიმკვიდრა მთელი დედამიწა – რადგან ქრისტეს ეკლესიამ მოიცვა მთელი დედამიწა. იაკობმა პირისპირ იხილა ღმერთი, იხილა ის ადამიანის სახით, მაგრამ არა როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. ეს ხილვა იყო ჭეშმარიტად განკაცებული ღვთის შესახებ წინასწარმეტყველება. და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) – გადარჩა ანუ იხსნა ყოველგვარი შიშისა და უსამართლობისაგან. და თუ იაკობი იხსნა, რომელმაც მხოლოდ აჩრდილი იხილა ღვთისა, რამდენად უფრო იოლად გვიხსნის ჩვენ, რომლებიც ვიცნობთ ღმერთს როგორც ჭეშმარიტ ადამიანს და როგორც ჭეშმარიტად განკაცებულ ღმერთს. ჰოი, უფალო, მშვიდო და მდაბალო, რომელიც ძალი და დიდება ხარ მშვიდთა და მდაბალთა, რომელმაც იხსენი იაკობი შენი აჩრდილის ხილვით, გვიხსენი ჩვენც შენი ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელთმოწამისა ელევთერი რომაელისა (†226); ღირსისა პავლე ლატრიელისა (†955). მოწამე ელეფთერი კონსტანტინეპოლელისა(305-311); ღირსი პარდოს განდეგილისა, პალესტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იოსების შესახებ„და შეატოვა (იოსებმა) სამოსი მას ხელებში და გაიქცა და გავიდა გარეთ“ (შეს. 39:12) ორი დიდი და რთული განსაცდელი შეემთხვა მართალ და უმანკო იოსებს და ორივე დაითმინა: ერთი იყო ღვიძლი ძმების მხრიდან ბოროტი შური და მეორე – სიძვის ვნება მაცდუნებელი ეგვიპტელი ქალისაგან. შურმა ის მონად გაყიდა, ხოლო სიძვის ვნებამ საპყრობილეში ჩასვა უდანაშაულო. როგორც ერთ, ისე მეორე შემთხვევაში იოსებმა ბოროტებას სიკეთით უპასუხა: მშიერ ძმებს საკვები მისცა, ხოლო შეშინებულ ფარაონს სიცოცხლე, ტახტი და ხალხი შეუნარჩუნა. ძმებმა მისი მოკვლა განიზრახეს და ღმერთმა გადაარჩინა; მრუშმა ქალმა მისი განადგურება გადაწყვიტა და ღმერთმა აქაც იხსნა. შემდეგ დიდების გვირგვინი დაადგა თავს მონასა და ტუსაღს და განუსაზღვრელი ძალაუფლება მიანიჭა. ვისი განადგურებაც ერთი დარტყმით შეეძლოთ ძმებს და ვისაც თვალის დახამხამებაში სამაგიეროს გადაუხდიდა პეტეფრეს ცოლი, ღმერთმა ის მილიონობით ადამიანის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლად და მშიერი ძმების ერთადერთ მარჩენლად აქცია. ასეთია ღვთის განუზომელი მოწყალება მართალთა მიმართ. ასე შეუძლია უფალს იხსნას და განადიდოს უბოროტო და უდანაშაულო. იოსების ხვედრის სიდიადეში ჩვენ ღვთის მოწყალების სიდიადეს ვხედავთ. ვიყოთ ღმერთთან და არაფრის შეგვეშინდეს. ვიყოთ უბოროტო და უმანკო და არ შეგვეშინდეს არც ბოროტების, არც ცილისწამების, არც საპყრობილის, არც დაცინვის, არც სიღარიბის. პირიქით, გვიხაროდეს, თუ ეს ყველაფერი შეგვემთხვევა უბოროტობისა და უდანაშაულობის გამო. გვიხაროდეს და რწმენით დაველოდოთ ღვთის სასწაულის გამოვლენას ჩვენდამი. ყოველ ავდარში ღვთის სიმართლის რისხვის მოლოდინი გვქონდეს და – სიმშვიდის.ჰოი, შეუცნობელო უფალო, რომელიც ფარულად, მაგრამ ყურადღებით აკვირდები მართალს მონობასა და საპყრობილეში და მისი შემწე ხარ თავის დროზე, შეგვეწიე ჩვენც, რომ ვიყოთ უბოროტონი და უმანკონი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა ანგეასი (†500 წ. ქრისტეს შობამდე); ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (†893/894); და მოდესტ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†633/634). სასწაულმოქმედთა. სვიმეონ ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოსეს შესახებმოსე უთვინიერესი კაცი იყო დედამიწის ზურგზე (რიცხვ. 12:3) კაცი რჩეული, საკვირველმოქმედი, უფალ იესო ქრისტეს წინასახე თავისი სასწაულებით, გამარჯვებული ეგვიპტეში, გამარჯვებული უდაბნოში, ერის წინამძღოლი - როგორ უნდა შეძლო, რომ არ გაამაყდე? მაგრამ რომ გაამაყებულიყო, ის არ იქნებოდა, ვინც იყო. ამაყდება ის, ვინც ფიქრობს, რომ ამ ქვეყნად თავისას აკეთებს და არა ღვთისას, თანაც, თავისი ძალებით და არა – ღვთის. დიდმა მოსემ კი იცოდა, რომ იგი ღვთის საქმეს აღასრულებდა და ძალა, რომლითაც იგი მოქმედებდა, ღვთისა იყო და არა მისი. ამიტომაც არ გაამაყდა არც გასაოცარი სასწაულებით, რომლებიც აღასრულა, არც დიდი გამარჯვებებით, რომლებიც მოიპოვა და არც ბრძნული წესებითა და კანონებით, რომლებიც ერს მისცა. „ჩემი ძალი და დიდება უფალია“ (გამოსვლ. 15:2), - თქვა მოსემ. უდაბნოში მთელ ისრაელიანთა შორის არავინ გრძნობდა საკუთარ უძლურებას ისე ძლიერ, როგორც ის, უდიდესი მათ შორის. ყოველ საქმეში, ყოველ ადგილას, ყოველ წამს მხოლოდ ღვთისაგან მოელოდა შემწეობას. როგორ მოვიქცე? - ეკითხებოდა იგი ღმერთს ცრემლით და განუწყვეტლივ მოელოდა ღვთის პასუხსა და ღვთის ძალას. იგი ყველაზე მდაბალი იყო დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანთა შორის, რადგან ყველას საკუთარი თავის იმედი ჰქონდა სულ მცირედში მაინც და რაღაცას მაინც იღებდნენ თავიანთ თავზე, ის კი – არასდროს. იგი მთლიანად მოცული იყო ღმერთით და მას ემორჩილებოდა. თუ ერის გამოკვება და დამწყურვალება იყო საჭირო, ღმერთს მიმართავდა; თუ მტერთან იყო ბრძოლა საჭირო, ცისკენ აღაპყრობდა ხელებს; თუკი ხალხის მღელვარების დაცხრობა იყო საჭირო, ღვთის წინაშე ღაღადებდა. მდაბალზე მდაბალი იყო მოსე! და ღმერთმაც განსაკუთრებული დიდებით დააჯილდოვა თავისი ერთგული მსახური – ღირსი გახადა იგი, ილია წინასწარმეტყველთან ერთად, თაბორის მთაზე გამოჩენილიყო უფლის გვერდით. ჰოი, მდაბალთა ღმერთო და მწყემსო კეთილო, მოსესა და მოციქულთა მსგავსად, მოგვმადლე ჩვენც სიმდაბლე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მასაილისა (†600 წ. ქრისტეს შობამდე); დიონისა ეგინელი მთავარეპ. სასწაულმოქმედისა (†1624). ნეტარი ამბაკუმ დიაკონისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისუ ნავეს ძის შესახებარ გადაუხვიო მისგან (რჯულისგან) არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ, რომ ყველგან წარმატებით იარო... ნუ შედრკები და ნუ შეშინდები, რადგან შენთან იქნება უფალი, შენი ღმერთი, სადაც კი წახვალ (ისუ. 1:7; 9). ისუ ნავეს ძე ყველაფერში ბოლომდე მორჩილი იყო ღვთისა, არც მარჯვნივ უხვევდა ღვთის რჯულიდან და არც მარცხნივ. უდიდესი საფრთხეებისა და განსაცდელების მიუხედავად, უცნობი ქვეყნის გავლით, მტრის მჭიდრო რიგებს შორის მიჰყავდა ებრაელი ერი, მაგრამ არ შედრკა და არ შეშინდა. მას ღვთის იარაღად მიაჩნდა თავი, ბრძოლა კი – ღვთის ბრძოლად. როგორც ერთგული ჯარისკაცი ასრულებს უსიტყვოდ მხედართმთავრის ბრძანებებს, ასევე უსმენდა და ასრულებდა ისუ ცოცხალი ღვთის ნებას. იგი თავის თავს არ მიაწერდა არანაირ სათნოებას, არც ძალას ან ქმედებას, არამედ – მხოლოდ ღმერთს; ის არც ჯარის, არც იარაღისა და არც თავისი სიბრძნის იმედად არ იყო, არამედ მხოლოდ ყოვლისშემძლე და ყოვლადბრძენ ღმერთს იყო მინდობილი. ხედავთ, ძმებო, როგორ ადამიანებთან იმყოფება ღმერთი! ო, ნეტავ, ქრისტიან მმართველებსა და მხედართმთავრებს დაენახათ და ესწავლათ ისუსგან, ღვთის ამ ერთგული მსახურისგან, როგორ უნდა ემსახურო ღმერთს! ო, ნეტავ, ყველას გაეცნობიერებინა, რომ ყველაზე კარგად მაშინ ემსახურები ერს, როდესაც ემსახურები ღმერთს და შეუძლებელია ემსახურო ერს, თუ არ ემსახურები ღმერთს! უფალმა შეასრულა თავისი დაპირება და ცხოვრების ბოლომდე არ განშორებია ისუ ნავეს ძეს. და რომ ღმერთი მასთან იყო, ამას ადასტურებს ის დიდი და საშინელი სასწაულები, რომელთაც თავად ღმერთი აღასრულებდა თავისი ერთგული მსახურის მიერ. შუაზე გააპო ღმერთმა იორდანე და ებრაელმა ერმა ხიდის გარეშე, მშრალად გადალახა მდინარე; საყვირის ხმაზე ღმერთმა დააქცია იერუსალიმის კედლები; ღმერთმა აუხილა თვალები ისუს და დაინახა მან მთავარანგელოზი, რომელსაც მახვილი ეპყრა ხელთ; ღმერთმა ჩაუგდო ხელში ძლიერი მტრები ისრაელიანებს; ღმერთმა შეაჩერა მზე გაბაონის თავზე და მთვარე – აიალონის ველზე. ჭეშმარიტად, არასოდეს და არსად დაუტოვებია ღმერთს თავისი ერთგული მსახური ისუ, რადგან არც ისუს დაუტოვებია ღვთის რომელიმე მცნება შეუსრულებელი. და როდესაც დაბერდა ისუ, ცოცხალი ღვთის ეს მოწმე და მაცხოვრის წინასახე, თავის ხალხს იმასვე ასწავლიდა, რასაც ღმერთი ასწავლიდა მას დასაწყისში: „არ გადაუხვიოთ არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ.... არამედ უფალს, თქვენს ღმერთს მიეწებეთ“ (ისუ ნავ. 23:6;8).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, რომელმაც საკვირველი სასწაულები აღასრულე შენი ერთგული მსახურის, ისუ ნავეს ძის მიერ, განგვამტკიცე და გაგვაძლიერე, რომ არც მარჯვნივ გადავუხვიოთ და არც მარცხნივ, რათა გადიდოთ შენ და გვაცხოვნო ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა (†287). მოდესტ, იერუსალიმელი პატრიარქისა(633-634); ღირსი ფლოროს, ამიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მიქაელ აღმსარებლისა(845). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება რუთის შესახებშენი ხალხი ჩემი ხალხია, შენი ღმერთი ჩემი ღმერთია... ასე და ასე მიყოს უფალმა და უარესიც, თუ რამემ გაგვყაროს, სიკვდილის მეტმა (რუთ. 1:16 -17) საკვირველია ეს სიტყვები, როდესაც მათ ძე ეუბნება მამას, ან ასული – დედას, ან ცოლი – ქმარს, მაგრამ სამგზის საკვირველია, როდესაც ამ სიტყვებს რძალი ეუბნება დედამთილს. აი, სწორედ ეს სიტყვები უთხრა ნეტარმა რუთმა ნოომინს, მწუხარებაში მყოფ თავის დედამთილს. როდესაც ნოომინის ორი ვაჟი დაიხოცა მოაბის მიწაზე (სადაც ბეთლემიდან იყვნენ გადასული საცხოვრებლად), მოხუცებულმა დედამ სამშობლოში დაბრუნება გადაწყვიტა, რათა იქ დამარხულიყო. ნოომინმა, კეთილშობილმა თავის ტკივილებში, ახალგაზრდა რძლებს თავიანთ სამშობლოში დარჩენა და მეორედ გათხოვება ურჩია. ურიფა დარჩა და რუთმა კი უთხრა, რომ სიკვდილის მეტი ვერაფერი დააშორებდა მათ. აი, მშვენიერი მაგალითი იმისა, თუ როგორ სათუთად შეიძლება უყვარდეს დედამთილს რძლები და ასევე, როგორ შეიძლება რძალი მთელი გულით ერთგული იყოს თავისი დედამთილის. მაგრამ ბეთლემში ვინმეს უნდა ერჩინა ეს ორი სული. და ვინ არჩენდა მათ, თუ არა ღმერთი და რუთის შრომისმოყვარე ხელები! „წავალ ყანებში და თავთავებს ავკრეფ იმათ ნამკალში, ვის თვალშიც მადლს ვიპოვნი“, – უთხრა რძალმა დედამთილს. „წადი, შვილო“. – უპასუხა ნოომინმა. უცხო ქვეყანაში, უცხო მომკელებთან მოუწია თაველის დაკრეფა რუთს. ეს არა მხოლოდ შრომა იყო, არამედ სირცხვილიც, მაგრამ რუთმა, მოხუცი დედამთილის სიყვარულის გამო, თავს იდო ამგვარი შრომაცა და სირცხვილიც. და დაინახა ყოვლისმხედველმა ღმერთმა ეს ორი ერთმანეთის მოსიყვარულე სული და გაიხარა ფრიად, გაიხარა და დააჯილდოვა და განადიდა ისინი იმგვარად, როგორც აჯილდოებს და განადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებს: ღვთის განგებით, რუთი თავთავის შესაგროვებლად მდიდარი ბოოზის ყანაში აღმოჩნდა. ბოოზმა შენიშნა რუთი და ნოომინისგან მისი ცოლად მოყვანის უფლება ითხოვა. ამ ქორწინებიდან იშვა იობედი, იესეს მამა და პაპა დავით მეფსალმუნისა და დიდი მეფის, რომლის შტოდანაც იშვა შემდგომ მრავალი მეფე და თვით მეფეთ მეფე, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.ჰოი, ყოვლისმხედველო და სახიერო უფალო, საკვირველია შენი განგებულება მართალთა და მოწყალეთა მიმართ. გვიწინამძღვრე და შეგვიწყალე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს მამათა: გიორგი მწერლისა და ძმისა მისისა საბასი, ხახულელთა (XI); ბონიფანტე რომაელისა (†290). მოწამეთა: ელია, პროვოს და და არეოს ეგვიპტელთა(308); მოწამეთა:პოლიევქტოს და ტიმოთე დიაკონისა; ბონოფანტე მოწყალისა, ფერენტიელი ეპისკოპოსისა, გრიგენტი ეთიოპიელი ეპისკოპოსისა (552); მართალი აგლაიდა რომაელისა და მოწამეთა ევტუქსი და თესალონიკე და მათი 200 მამათა და 70 დედათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამოელის შესახებამ ყმაწვილის გამო ვევედრებოდი და, აჰა, ამისრულა უფალმა სათხოვარი, რასაც ვთხოვდი. ამიტომაც უფლისათვის მიმიბარებია იგი. ვიდრე ცოცხალია, უფლისთვის იქნება მიბარებული (1მეფ. 1: 27–28)ღვთისაგან გამოთხოვილი და ღვთისათვის შეწირული იყო სამოელი, წინასწარმეტყველი და წინამძღოლი ისრაელიანთა. ნეტარი ანა, მისი უშვილო დედა, ცრემლითა და შესაწირავით ითხოვდა შვილს ღვთისაგან. შემდგომ კი ეს ნანატრი შვილი, თავისი ყველაზე დიდი სიკეთე, ბავშვობიდანვე უფალს უძღვნა სამსახურებლად. ბრძენი დედა შვილს ღვთის შვილად მიიჩნევდა და არა თავის საკუთრებად. შვილები ღვთისა არიან, როცა ღმერთი იძლევა მათ და მაშინაც, როცა ღმერთს მიჰყავს ისინი, მაგრამ ყველაზე მეტად არიან ისინი ღვთისა, როდესაც ღმერთს თავად დედა უძღვნის შვილს.საჩუქარი უკან უბრუნდება ღმერთს, როგორც საპასუხო საჩუქარი, რადგან ჩვენ ჩვენი არაფერი გაგვაჩნია, ღმერთს რომ მივცეთ და მხოლოდ იმას ვწირავთ, რასაც მისგან ვიღებთ... და ცხოვრობდა ყრმა სამოელი უფლის სახლში მღვდელ ელის გარყვნილ შვილებთან ერთად, თუმც თავად ის არ გარყვნილა. არ ისურვა უფალმა, რომ ცოდვილ ბერიკაცებს გამოცხადებოდა და ამ უმანკო ბავშვს გამოეცხადა... რადგან სამოელი ღვთის ნებას აღასრულებდა და არასდროს უშვებდა, რომ ღვთის თუნდაც ერთი სიტყვა დარჩენილიყო შეუსრულებელი (1მეფ. 3:19).და იყო სამოელი ისრაელიანთა ერის მსაჯული სიყრმიდან სიბერემდე, არასდროს არაფერი გაუკეთებია ცუდი არც ადამიანებისთვის და არც ღვთისთვის. და მისცა მას ღმერთმა ძალა და წინასწარმეტყველებდა სამოელი და იქმოდა სასწაულებს; ღვთისა და თავისი ხალხის ყველა მტერი დაამარცხა მან და აკურთხა ორი მეფე – საული და დავითი. და როდესაც დაბერდა, შეკრიბა ხალხი და ჰკითხა, ოდესმე ვინმეზე თუ ეძალადა ან თუ ვინმესთვის წაერთმია რამე. ხალხმა ერთხმად უპასუხა: არც შეგივიწროებივართ და არც დაგიჩაგრივართ, არც ვინმესაგან რამე აგიღია (1მეფ. 12:4). აი, ასეთი ადამიანი იყო ეს ღვთის საჩუქარი, რომელიც ღმერთსვე შესწირეს საპასუხო ძღვნად და რომელიც იზრდებოდა ღვთის კურთხევითა და დედის კურთხევით. დაე, გულისხმაყონ დედებმა ნეტარი ანას მაგალითი; დაე, მიბაძონ მსაჯულებმა და ხალხთა წინამძღოლებმა მართალი სამოელის ცხოვრების წესს.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადსახიერო უფალო, გამოაცოცხლე ჩვენი სულები, რათა ვიხილოთ შენი სიწმიდე და სახიერება და მოვინანიოთ ჩვენ მიერ ჩადენილი ბოროტი საქმეები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (†107); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (†1908). ფილოგონ, ანტიოქიელი პატრიარქისა(33). დანიელ II, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(138). მოწამე იოანე თასოელისა(165). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის შესახებუთხრა დავითმა ნათანს: შევცოდე უფალს. უთხრა ნათანმა დავითს: უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები; ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით (2მეფ. 12: 13; ფს.41:4)შესცოდა დავით მეფემ, მაგრამ მოინანია და მიუტევა ღმერთმა. დიდი იყო მეფის ცოდვა, მაგრამ უფრო დიდი იყო მისი სინანული. ის დამნაშავე იყო ღვთის წინაშე ორი მძიმე ცოდვის – მკვლელობისა და მრუშობის გამო, მაგრამ როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა, ნათანმა ამხილა იგი, დავითმა გულისტკივილით წამოიძახა: ვცოდე უფლის წინაშე! მან აღიარა ცოდვა და მწარედ შეინანა.გულშემუსვრილი ლოცულობდა დავითი ღვთის წინაშე, ტიროდა, მარხულობდა, მიწაზე იწვა და მორჩილად იტანდა მძიმე განსაცდელებს, რომელთაც ღმერთი მისი ცოდვის გამო უშვებდა მასზე, მის სახლეულსა და მის ხალხზე. თავის სინანულის გამომხატველ ფსალმუნებში მეფე ამბობს: მატლი ვარ და არა კაცი (ფს. 21:7); „ჩემი ოხვრის ხმისაგან შეახმა ხორცი ჩემს ძვლებს“ (ფს. 101: 6); „გამიქრა ძილი“ (ფს. 101: 7); „ნაცარს პურივით ვჭამდი და სასმელს ცრემლით ვაზავებდი“ (ფს. 101: 9); „მუხლები დამიუძლურდა მარხვისაგან“ (ფს. 108: 24). აი, ჭეშმარიტი სინანული! აი, ჭეშმარიტად მონანული! იგი არ ჩაეფლო ცოდვაში და არც სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, არამედ განუწყვეტლივ ინანიებდა ღვთის მოწყალების იმედით, და მონანულთა მოყვარულმა ღმერთმა შეიწყალა ეს სამაგალითო მონანული, მიუტევა მას შეცოდებები, განადიდა ისრაელის ყველა მეფეზე მეტად და მისცა უდიდესი მადლი, რათა წარმოეთქვა ყველაზე მშვენიერი სინანულის საგალობლები და წინასწარ ეუწყებინა მისი ტომიდან მაცხოვრის სამყაროში მოსვლის შესახებ. ხედავთ, ძმებო, ღვთის საოცარ მოწყალებას მონანულთა მიმართ!ღვთისთვის იმდენად მოსაწონია დავითის სინანული, რომ არ შერცხვა კაცობრივი სხეული მიეღო მისი თესლიდან. წყალობა მათ, ვინც არ ჩაეფლო ცოდვაში და ვინც არ ჩავარდა სასოწარკვეთილებაში ცოდვის გამო. სინანული იხსნის მას როგორც ერთი, ისე მეორე ბოროტებისაგან. მოწყალეო უფალო, დაარბილე ჩვენი გულები სინანულის ცრემლებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მრავალვნებულისა ანტონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1811/1827); ღირსი მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (†1035); მოწამისა იულიანა ნიკომიდიელისა (†301). და მისთ. მამათა 500 და 130 დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა(304); მოწამე თემისტოკლესი(250); პეტრე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ილია წინასწარმეტყველის შესახებვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში ცვარი და წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით (3 მეფ. 17:1)საშინლად ჟღერს ეს სიტყვები ყოველი მოკვდავის ყურისთვის, რადგან ისინი წარმოთქვა ჩვენმა მსგავსმა ადამიანმა (იაკ. 5:17). ძმებო, გიკვირთ როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს ცა ჩაკეტოს და წვიმა გააჩეროს? მაგრამ ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ის როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს, რომ გახსნას ცა და დაუშვას წვიმა გამომშრალ მიწაზე? ჩვენ ვიცით, რომ ადამიანების ლოცვით ღმერთი ახლაც ხსნის ცას და იძლევა წვიმას. ყველაფერი, რასაც რწმენით ითხოვთ ლოცვისას, მოგეცემათ (მთ. 21:22), - ბრძანა ჩვენმა მაცხოვარმა.როგორც მოსე აღასრულებდა ცოცხალი რწმენითა და ლოცვით უდიდეს სასწაულებს ეგვიპტესა და უდაბნოში, როგორც ისუ ნავეს ძემ შეაჩერა მზის მოძრაობა, ასევე ხსნიდა და კეტავდა ცას წინასწარმეტყველი ილია, რწმენითა და ლოცვით ჩამოჰქონდა ცეცხლი ციდან და იქმოდა დიდსა და საშინელ სასწაულებს. ღმერთმა მისცა მას ამგვარი სასწაულების აღსრულების ძალა, რადგან ილია მოშურნეობდა ღვთის, და არა საკუთარი თავის, სადიდებლად: „უფლის, ცაბაოთ ღმერთის შურმა შემიპყრო“ (3 მეფ. 19:14).არაფერს საკუთარი თავისთვის არ ცდილობდა ეს ღვთის კაცი, არამედ მხოლოდ ღვთისთვის. ღმერთი იყო მისთვის ყველაფერი: მთელი დიდება, მთელი ძალა, მთელი სიმდიდრე. ამიტომაც დაასაჩუქრა იგი ღმერთმა უკვდავი დიდებით, საშინელი ძალითა და უხრწნელი საუნჯით, რომელსაც ჩირჩილი ვერ აფუჭებს; ამიტომაც არ დაუშვა ღმერთმა, რომ მომკვდარიყო ილია, არამედ, ენუქის მსგავსად, ცად აღიტაცა იგი. წინასწარმეტყველი ილია წმიდა იყო, როგორც დილის ცვარი, უბიწო სულით, როგორც ჩვილი, სპეტაკი სხეულით, სუფთა გულით და უმანკო გონებით, როგორც ღვთის ანგელოზი. სწორედ ამიტომ იყო იგი ღვთის ჭურჭელი, სწორედ ამიტომ იქმოდა და ახლაც იქმს იგი სასწაულებს.ჰოი, ცოცხალო უფალო, ღმერთო ილია წინასწარმეტყველისაო, რომელმაც ნათლობის გზით გვიშვილე შენი წმიდა მადლით, აღანთე ჩვენშიც შენი წმიდა წინასწარმეტყველის რწმენა და მოშურნეობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობის წინა და წმიდათა მამათა კვირიაკე. დიდმოწამისა ანასტასიასი, მწამლველობითა მხსნელისა, რომაელისა, ილირიელისა (†304). ქრისოგონი, თეოდოტია, ებოდი, ევტიქიანესი და სხვ.(304). კარის გახსნა ღვთის დიდებული ეკლესიისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მომთმენი იობის შესახებუფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი (იობ. 1:21)ძმებო, დაე, ნურაფრის ნუ შეეშინდება მართალს - ყველაფერი კარგად იქნება! მთელი წმიდა წერილი გვიჩვენებს, რომ ღმერთი არ გაწირავს მართალს. იობის მაგალითი ნათლად ადასტურებს ამას. იობს შვიდი ვაჟი და სამი ასული ჰყავდა, ჰქონდა სიმდიდრე და პატივს სცემდნენ, ჰყავდა მეგობრები და ეს ყველაფერი ერთ დღეში დაკარგა, მაგრამ მან არ დაიწყო ღვთის ყვედრება, მიწაზე დაემხო, თაყვანი სცა უფალს და თქვა: „შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ“. იობმა დაკარგა ჯანმრთელობაც - უკანასკნელი რამ, რაც გააჩნდა და მთელი სხეული ჭრილობებითა და ჩირქით დაეფარა. იჯდა იობი ნაცარში და ადიდებდა ღმერთს, ცოლი კი უკიჟინებდა, რომ უარეყო ღმერთი. მაშინ უთხრა მას მართალმა იობმა: „სიკეთეს კარგად ვიტანთ უფლისაგან, ავის ატანა კი აღარ გვინდა!“ (იობ. 2:10). მეგობრებიც აყვედრიდნენ, რომ ცოდვილი იყო და თავიანთი გონებითა და სიმართლით ქედმაღლობდნენ მის წინაშე, მაგრამ იობი სიმდაბლით ლოცულობდა და მოთმინებით იტანდა თავის ჭრილობებსა და უბედურებას.ხშირად ახლაც ხდება ისე, როგორც მაშინ: თუ რაიმე უბედურება დაგვატყდება თავს, ჩვენი მეზობლებიც ისევე იქცევიან, თითქოს უფრო ჭკვიანები და მართლები იყვნენ... მაგრამ ყოვლადბრძენმა ღმერთმა ყველა ეს უბედურება იმისათვის დაუშვა იობზე, რომ გამოეცადა არა მხოლოდ თავისი მსახური, არამედ მისი სახლეულიცა და მეგობრებიც. და როცა ყველამ გამოავლინა თავისი თავი, თუ ვინ როგორი იყო, როცა ყველამ გაიარა გამოცდა ღვთის წიანაშე, მაშინ ღმერთმა, თავისი ყოვლისშემძლე მარჯვენით, ჯანმრთელობა დაუბრუნა იობს, სიმდიდრე – იმაზე ორჯერ მეტი, ვიდრე წაართვა და კვლავ შესძინა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, ნათელი სულიერი ხედვაც აქვს, ძმებო, რათა ღვთის ხელი დაინახოს როგორც თავის კეთილდღეობაში, ასევე განსაცდელებში. ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, მას განსაცდელების დათმენის დიდი უნარიც აქვს: როდესაც აძლევს ღმერთი, იგი მადლობს და როდესაც ართმევს ღმერთი, იგი აკურთხებს: „კურთხეულია უფლის სახელი“. უფალო, მრავალტანჯული და მრავლისმომთმენი იობის ღმერთო, გვასწავლე ჩვენც, რომ განსაცდელების დროს ვაკურთხოთ შენი ყოვლადწმიდა სახელი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრეტელ 10-თა მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპორისა, გელასისა, ევნიკიანესი, ზოტიკესი, პომპისა, აგათოპუსესი, ბასილიდისა და ევარესტისა (†III). ღირსი ნიფონტ. კვიპრ. ეპისკოპოსისა(IV); ღირსმოწამე რომანოზ ათონელისა(XVII); სატფურება დიდისა ეკლესიისა სოფიაწმიდისა კონსტანტინოპოლს(563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დანიელ წინასწარმეტყველის შესახებხოლო ის ლოდი, კერპი რომ შემუსრა, ვეებერთელა მთად იქცა და მთელი დედამიწა დაიკავა (დან. 2:35)ძმებო, ტანჯვა ადამიანის ხასიათს ასუსტებს, ხოლო განცხრომა კიდევ უფრო მეტად აუძლურებს. დანიელის, ღვთის კაცის, დაუძლურება კი ვერც ტანჯვამ შეძლო და ვერც განცხრომამ. ის იგივე დარჩა ორივე შემთხვევაში; ორივე შემთხვევაში იგი თანაბრად იყო ცოცხალი ღვთის მაცნე და ღვთის საიდუმლოებათა შორსმჭვრეტელი წინასწარმეტყველი. იგი ცხოვრობდა სამეფო ფუფუნებაში, შემდეგ – ლომთან ერთად ხაროში და არცერთ შემთხვევაში არ შეცვლილა. სამეფო ფუფუნებაში მყოფი დანიელი მარხულობდა, ლომთან ერთად ხაროში მყოფი კი – მშიერი არ იყო. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თავისი ერთგული მსახური წინასწარმეტყველების განსაკუთრებული ნიჭით დააჯილდოვა. მისი წინაწარმეტყველების მთავარი თემა უფალი ქრისტე იყო. მან თქვა, რომ მოვა ქრისტე და განაქარვებს კერპთაყვანისცმემლობას მთელ ქვეყანაზე, რომ ქრისტე მთელ ქვეყნიერებას აღავსებს, რაც სხვას არასდროს უქნია ხორცში მყოფს; რომ იგი ისაა, ვისაც მიეცემა ძალი და დიდება და მეუფება, რათა ემსახუროს მას ყველა ხალხი, ტომი და ერი. დიდმა წინასწარმეტყველმა დანიელმა ზუსტად იწინასწარმეტყველა დროც, თუ როდის მოვიდოდა ამქვეყნად უფალი იესო ქრისტე. და როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, ქრისტიანებს, დანიელის წინაშე! ჩვენ ყველა წინასწარმეტყველებასაღსრულებულს ვხედავთ ქრისტესთან დაკავშირებით, მაგრამ მაინც სუსტნი ვართ რწმენასა და ქრისტეს სიყვარულში, დანიელისთვის კი არ იყო გაცხადებული ის ყვეალფერი, რაც ჩვენთვის, მონათლულთათვის, არის ცხადი, მაგრამ მას ერთხელაც არ უღალატია ღვთისთვის.უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო დანიელ წინასწარმეტყველისაო, გაგვაძლიერე, მოგვმადლე სინანული და შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს ქალწულმოწამისა ევგენია რომაელისა (†III). და მასთან მოწამეთა- მამათა ფილიპესი,პროტი, იაკინთე და კლავდიასი(III), ღირსი ნიკოლოზ მონაზვნისა(IX); მოწამე ბასილა, რომში წამებულისა(180-192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალი იოსების შესახებხოლო იოსები... მართალი იყო... და მოიქცა ისე, როგორც უბრძანა მას უფლის ანგელოზმა (მთ. 1:19; 24) ღვთისა უფრო მეტად უნდა გვეშინოდეს, ვიდრე ადამიანების და ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვუსმინოთ, ვიდრე ადამიანებს. ეს არის ცხოვრების წესი მართალი იოსებისა, რომელიც წმიდა ქალწულ მარიამის ნათესავი და მფარველი იყო. იგი ცხოვრობდა კანონისა და მადლის გზაგასაყარზე და კანონის ერთგული იყო მანამ, სანამ ღვთის მადლი გამოჩნდებოდა; და როდესაც გამოჩნდა ახალი მადლი ღვთისა, იგი მადლის ერთგული გახდა. კანონის მორჩილს სურდა გაეშვა წმიდა ქალწული, როდესაც მის წმიდა სხეულში ჩაისახა სამყაროს მაცხოვარი, მაგრამ ღვთის ანგელოზმა აუწყა, რომ ქალწულმა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან და მაშინ იოსებმა უარი თქვა თავის განზრახვაზე, აღარ გაუშვა იგი და ისე მოიქცა, როგორც ღვთის ანგელოზმა უბრძანა. თავისით არაფერს წყვეტდა იოსები, ღვთის ნების მორჩილი იყო და ამიტომაც დიდებით შემოსა უფალმა როგორც მიწაზე, ასევე ზეცაში. ჩუმად და ფარულად ემსახურა იგი ღმერთს, ხოლო ღმერთმა ცხადად განადიდა და ცათა სასუფევლის ღირსი გახადა არა მხოლოდ ის, არამედ მისი ძეებიცა და ასულებიც. რომელი მამა ისურვებდა უფრო მეტს, ვიდრე იმას, რომ მისი შვილი ქრისტეს მოციქული ყოფილიყო?! ხოლო იოსების ორი შვილი ქრისტეს მოციქული იყო. ასე ადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებსა და მორჩილებს. ჰოი, ყოვლად დიდებულო უფალო, მართალი იოსების ღმერთო, შეგვეწიე ჩვენც, ცოდვილებს, რომ გვიყვარდეს შენი სიმართლე და მხოლოდ შენი შიში გვქონდეს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობა. ხორციელად შობაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უფლის, ღვთის ძის, შობის შესახებგამოვედი მამისაგან და მოვედი ამ სოფლად (იოან. 16:28) ძმებო, ძე ღვთისა, ერთარსი მამისა, საუკუნეთა უწინარეს მამისაგან შობილი უდედოდ, დროში დედისაგან იშვა უმამოდ. პირველი შობა ყოვლადწმიდა სამების მიუწვდომელი საიდუმლოებაა მარადისობაში, მეორე შობა კი - ღვთის ყოვლადძლიერებისა და კაცთმოყვარეობის მიუწვდომელი საიდუმლო დროში. უაღმატებულესი საიდუმლოება დროში შეესაბამება უაღმატებულეს საიდუმლოებას მარადისობაში. ამ უდიდესი საიდუმლოს გონების უმცირესი სინათლით წვდომა შეუძლებელია, ძმებო, ამიტომ დავკმაყოფილდეთ იმის ცოდნით, რომ ჩვენი ხსნა არ მოდის არც ადამინისგან და არც მიწიდან, არამედ ღვთიური უხილავი სამყაროს უაღმატებულესი სიმაღლეებიდან. ასეთია ღვთის მოწყალება და ასეთია ადამიანის ღირსება, რომ თავად ძე ღმერთი გარდამოხდა მარადისობიდან დროში, ზეციდან მიწაზე, დიდების ტახტიდან მწყემსთა გამოქვაბულში - რათა ეხსნა ადამიანები, ცოდვებისაგან განეწმინდა და დაებრუნებინა სამოთხეში. იშვა იგი მამისაგან, რომელთანაც ყველაფერი გააჩნდა და მოვიდა ამქვეყნად, რომელსაც მისთვის არაფრის მიცემა არ შეეძლო. გამოქვაბულში იშვა უფალი, რათა ეჩვენებინა, რომ მთელი სამყარო ის ბნელი გამოქვაბულია, რომლის განათებაც მხოლოდ მას შეეძლო. ბეთლემში იშვა უფალი (ხოლო ბეთლემი „პურის სახლს“ ნიშნავს) - რათა ეჩვენებინა, რომ მხოლოდ ის არის „ცხოვრების პური“ ღირსეულთათვის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მარადიულო ძეო ცოცხალი ღვთისა და ძეო ქალწულ მარიამისა, გვაკურთხე ჩვენ და და აღგვავსე შენით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. მღვდელმოწამისა და აღმსარებელისა ეფთვიმი სარდიელი ეპისკოპოსისა (†840). ღირსი კონსტანტინე სინადელისა(VIII); ღირსი ევარესტ სტუდიელისა(825); ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა უთხრა მარიამმა: აჰა, მხევალი უფლისა (ლუკ. 1:38)აი, ძმებო, ჭეშმარიტად მხევალი უფლისა! თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც საკუთარ ნებაზე წინ თავისი ბატონის ნებას აყენებს, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული პირველია უფლის მხევალთა შორის; თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც განუწყვეტლივ მთელი გულმოდგინებით შესცქერის თავის ბატონს, მაშინ წმიდა ქალწული ისევ პირველია უფლის მხევალთა შორის; და თუ ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც მორჩილად და უსიტყვოდ ითმენს ყველა გულისტკივილსა და სიმძიმეს, რადგან ჯილდოს ელის ბატონისაგან, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ და ისევ პირველი და ყველაზე აღმატებულია უფლის მხევალთა შორის. ყოვლადწმიდა მარიამისათვის მნიშვნელოვანი იყო არა ის, რომ მოსწონებოდა წუთისოფელს, არამედ ის, რომ მოსწონებოდა ღმერთს; მისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო არა ის, როგორ ემართლებინა თავი სამყაროს წინაშე, არამედ მხოლოდ ის, თუ როგორ გამართლდებოდა ღვთის წინაშე. წმიდა ქალწულს – თვით მორჩილებას, ყურადღებასა და სიმდაბლეს – სრული უფლება ჰქონდა ამგვარად ეპასუხა ღვთის ანგელოზისათვის: „აჰა, მხევალი უფლისა!“ უმაღლესი სრულყოფილება და უდიდესი პატივი, რომელსაც შეიძლება მიაღწიოს ქალმა დედამიწაზე - ეს არის იყოს უფლის მხევალი. ეს სრულყოფილება და ეს პატივი ევამ ადვილად დაკარგა სამოთხეში, ღვთისმშობელმა მარიამმა კი სამოთხის გარეთ მოიპოვა უდიდესი შრომის წყალობით. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით, უფალო იესო ქრისტე, შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწული მარიამის შესახებადიდებს სული ჩემი უფალსა (ლუკ. 1:46)ძმებო, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ჩაწერილი სახარებაში და ყველა მათგანი ღვთის დიდებას უკავშირდება. წმიდა ქალწული მდუმარე იყო ადამიანებთან, მაგრამ მისი სული გამუდმებით ესაუბრებოდა ღმერთს. განუწყვეტლივ, ყოველ დღე და ყოველ წამს, პოულობდა წმიდა მარიამი მიზეზს ედიდებინა ღმერთი. ოჰ, რამდენი შესანიშნავი წიგნი დაიწერებოდა, რომ გვცოდნოდა და ჩაწერა შეგვძლებოდა, თუ როგორ აქებდა და ადიდებდა იგი მთელი ცხოვრება უფალს! მაგრამ იმ ერთადერთი სადიდებლის მიხედვითაც კი, რომელიც მარიამმა წარმოთქვა ელისაბედის, თავისი ნათესავის, წინაშე (რომელიც დედა იყო დიდი წიანსაწრმეტყველის, იოანე ნათლისმცემლისა), ყოველ ქრისტიანს შეუძლია შეაფასოს, თუ რაოდენ კეთილსურნელოვანი და ღვთივსათნო ყვავილი იყო მისი წმიდა სული. ეს მხოლოდ ერთი საოცარი საგალობელია ღვთისმშობლის სულისა, რომელმაც სახარების საშუალებით მოაღწია ჩვენამდე, მაგრამ ასეთი საგალობლები მრავლად იყო ყოვლადწმიდა ქალწულის ცხოვრებაში. მან ბევრად ადრე, ვიდრე სახარებას მოისმენდა თავისი ძის ბაგეებიდან, უკვე იცოდა როგორ ესაუბრა და როგორ ედიდებინა ღმერთი. ეს ცოდნა მას სულიწმიდის მიერ ჰქონდა, რომლის მადლიც, როგორც წმიდა წყალი წმიდა ჭურჭელში, განუწყვეტლივ გადმოდიოდა მასზე. იგი თავისი სულის საგალობლებით მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ადიდებდა ღმერთს, ამიტომ ღმერთმაც განადიდა ის ქერუბიმებსა და სერაფიმებზე მეტად. და ჩვენც, ცოდვილებს, ასევე განგვადიდებს უფალი თავის სასუფეველში, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ ჩვენი ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ვადიდოთ ღმერთი საქმით, სიტყვით, ზრახვითა და ლოცვით.ჰოი, ყოვლად წმიდაო და კურთხეულო ღვთისმშობელო, დაგვიცავი ჩვენ შენი წმიდა ლოცვით. ქება და დიდება შენ და შენს ძეს, უფალ იესო ქრისტეს, უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა 20 000-თა, ნიკომიდიის ეკლესიაში დამწვართა და სხვათა (†302); ეკლესიის გარეთ ვნებულთა: გლიკერი ხუცი, ზენონ, თეოფილე დიაკონი, დოროთე,მარდონი, მიგდონი დიაკონი, ინდისე, გორგონი, პეტრე, ექვთიმე, აგათია, დომნა, თეოფილე და სხვა.(302).მოციქულ 70-თაგანი ნიკანორისა(34).ღირსისა სიმონ მირონმდინარისა, სიმონოპეტრას მონასტრის ქტიტორისა (†1257). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებუთხრა მისმა დედამ მსახურებს: რასაც [იგი] გეტყვით თქვენ, გააკეთეთ (იოან. 2:5)აი, რა უნდა უხაროდეს ყველა მორწმუნეს: ის, ვინც ყველაზე ახლოს არის ქრისტე მაცხოვართან ზეცაში, როგორც იყო ეს დედამიწაზე, ზრუნავს მორწმუნეთათვის, ეცხადება მათ, ეხმარება და რჩევას აძლევს: „ყველაფერი, რასაც გეტყვით თქვენ ჩემი ძე და ღმერთი, აღასრულეთ“. ასეთი რჩევა მისცა მან მსახურებს ნადიმის დროს კანაში, მსახურებმა დაუჯერეს და სასწაული იხილეს. სახარებაში ჩაწერილი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიერ წარმოთქმული ეს რამდენიმე სიტყვა ძვირფასი შეგონებაა ჩვენთვის, კერძოდ, ესაა სახარებისეული ერთადერთი სწავლება, რომელიც ღვთისმშობელმა მისცა ადამიანებს წუთისოფელში ცხოვრების განმავლობაში. „რასაც იგი გეტყვით, გააკეთეთ!“ თითქოს ამით სურდა ეთქვა: „მან ყველაფერი იცის. მას ყველაფერი ძალუძს. მას ყველანი უყვარხართ. ამიტომ სხვაგან ნუ დაიწყებთ ცქერას, არამედ მას უსმინეთ და მას დაუჯერეთ“. წმიდა მარიამმა გაითავისა საკუთარი მოვალეობა ამ ქვეყნად, რომ უნდა ეცხოვრა ქრისტესთვის და როგორც სიცოცხლის წყაროსკენ, ქრისტესკენ მიეთითებინა სხვებისთვის. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა ნებაყოფლობით განაგრძო ამ მოვალეობის შესრულება ზეციდან. იგი ეკლესიის მთელი ისტორიის განმავლობაში ასწავლიდა მორწმუნეებს ეკეთებინათ ის, რაც თქვა ქრისტემ. და დღესაც თავისი ზეციური დიდებიდან საიდუმლო გარდამოსვლით ევლინება მორწმუნეებს, რათა ასწავლოს, რომ აღასრულონ ის, რაც გვამცნო ქრისტემ. ეს მისი კურთხევაა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კურთხევა. იგი შედგება არა ოთხი სახარების, არამედ ოთხი სიტყვისაგან: „რასაც ის იტყვის, შეასრულეთ!“ჰოი, ძმებო, დავუჯეროთ ღვთისმშობელს! დავუჯეროთ მას, როგორც დედას და უფრო მეტადაც, ვიდრე მშობელ დედას, რადგან მას ჩვენთვის უმეტესი სიკეთე სურს, რაც არის მისი ძის მარადიულ სასუფეველში დამკვიდრება. ჰოი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, დაგვეხმარე, რომ აღვასრულოთ შენი ძის სიტყვები. ქება და დიდება შენ და მას უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა თვით შენს სულშიც გაივლის მახვილი (ლუკ. 2:35)ვის შეუძლია, ოდნავ მაინც, მოთმინებაში შეედაროს უფალს, ან მის ყოვლადწმიდა მშობელს, რომელმაც მრავალი ტანჯვა დაითმინა დედამიწაზე?! ჭაღარით მოსილმა მოხუცმა სვიმეონმა წინასწარმეტყველურად განჭვრიტა თუ რა ტკივილები ელოდა ქალწულ მარიამს მომავალში და ეს ტკივილები სულში მახვილის გავლას (ჩაცემას) შეადარა. პირველად მახვილმა განვლო ქალწულის სულში, როცა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან, ხოლო მართალმა იოსებმა კი ეჭვი შეიტანა მასში; მეორედ - როდესაც იძულებული გახდა ჰეროდეს მახვილს გაქცეოდა ეგვიპტეში; მესამედ... მეოთხედ... მეათედ... და კიდევ მრავალჯერ... - როცა ხედავდა იუდეველი უხუცესების ბოროტებასა და მზაკვრობას თავისი ძის წინააღმდეგ, როდესაც იესო ქადაგებდა და სასწაულებს აღასრულებდა ხალხში; მაგრამ ყველაზე ბასრმა მახვილმა განვლო მის სულში მაშინ, როდესაც თავისი ძისა და უფლის ჯვრის ქვევით იდგა. სწორედ ეს მახვილი განჭვრიტა და იწინასწარმეტყველა წმიდა მოხუცმა სვიმეონმა. დიდებული და ამაღელვებელია ღვთისმშობლის დუმილი, რომლითაც ის, როგორც კრეტსაბმელით, ფარავდა თავის ტკივილს, თავისი გულის ყველა ჭრილობას. ამ უამრავი ტკივილის წყვდიადში, რომელმაც მის წმიდა გულში დაისადგურა, მაინც ანათებდა რწმენის ჩაუქრობელი ლამპარი და იმედი და ერთგულება ღვთისა. წარმოუდგენელი კეთილშობილებაა უფლის მხევლისა! იგი ნათლად ხედავდა საკუთარ თავს ადამიანების ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში, წინასწარმეტყველებთან კითხულობდა თავის შესახებ, ანგელოზებთან – ღვთის მაცნეებთან საუბრობდა, ამიტომ ყველაფერი, რაც მასზე მოიწეოდა - სიხარული იქნებოდა თუ სატანჯველი - იცოდა, რომ ღვთისგან ეშვებოდა მასზე, ამიტომ არ ხარობდა სიხარულში და ტანჯვაში არ დრტვინავდა, არამედ დუმდა და ყველაფერს გულში ინახავდა.ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღვთისმშობელო ქალწულო, შეგვეწიე, რომ ვიყოთ შენსავით ღვთის ნების მორჩილნი. ქება და დიდება შენ მიერ შენს ძესა და უფალს უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა ანისია თესალონიკელისა (†285-305); მღვდელმოწამე ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (†IV). მოციქულ 70-თაგანი ტიმონასი; მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელისა(311); ღირსი თეოდორა კესარიელისა; ღირსი თეოდორა კონსტანტინეპოლელისა(940); ღირსმოწამე გედეონ ათონელისა (1818) და ანისი, თესალონიკელი ეპისკოპოსისა(406-407); მაკარი; მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებუზენაესის წმიდანები მიიღებენ სამეფოს და უკუნითი უკუნისამდე იმეფებენ (დან. 7:18)წუთისოფელში დამცირებული და შევიწროებული წმინდანები მარადიულად იმეფებენ ცათა სასუფეველში. ისინი, უკანასკნელნი დედამიწაზე, ზეცაში იზეიმებენ როგორც პირველები. მშიერნი და მწყურვალნი წარმავალ სამეფოში, ტანშიშველნი და ფეხშიშველნი, მაძღარნი იქნებიან წარუვალ სამეფოში და სამეფო სამოსით იქნებიან შემოსილი, როგორც უფლისწულები. წარმავალ სამეფოში უცხონი იმეფებენ თავიანთ, უხრწნელ, სამეფოში. ეს სამეფო უკანასკნელი და ერთადერთია, რომელსაც სამეფო შეიძლება ეწოდოს, რადგან სხვა ყველა წარმავალი, დროებითი, ყალბი და ამაოა. მარადიული სამეფოსთვის ყველა (დედამიწაზე ყველა დროსა და ყველა სამეფოში მცხოვრები) არის მოწოდებული. ესენი არიან ქრისტეს შვილები – მაცხოვრის ძეები და ასულები; ესენი, მიწიერი ცხოვრებიდან ზეციურში გადანაცვლებულნი, კვლავაც მეფობენ, მაგრამ ჯერ სრულად არ არის მათი მეფობის დიდებულება წარმოჩენილი. ეს დიდებულება ნაჩვენები იქნება ქრისტეს – ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულის – მეორედ მოსვლის შემდეგ. მაშინ სრულად გამოცხადდება წმიდათა სასუფევლის მთელი დიდებულება, რომელიც ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს, მარადიული სამეფოა და რომელიც უცვლელი იქნება სამარადისოდ და უკუნისამდე. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმიდათა სამეფოს შემოქმედო, მოწყალე იქმენ ჩვენ, ცოდვილთა, მიმართ და მოგვამზადე შენი წმიდანების მარადიული სამეფოსთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მელანია რომაელისა (†439); ღირსისა საბიანასი, სამცხის მონასტრის წინამძღვრისა (†XI). ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, წმ. წერილთა გნმმარტებლისა(107). დოსითეოზ აღმსარებლისა, ზაგრებელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებშეებრძოლებიან კრავს, მაგრამ კრავი გაიმარჯვებს მათზე (გამოცხ. 17:14)ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ, ძმებო, კრავის გამარჯვებით ყველა მხეცზე! კრავი გაიმარჯვებს ლომებსა და ვეფხვებზე, მგლებსა და მელიებზე, გიენებსა და გველებზე! მაგრამ ვინ მოისმინა ეს და ვინ იხილა? მოისმინა ჩვენმა ყურებმა და იხილა ჩვენმა თვალებმა. კრავი იესო ქრისტეა, ხოლო მხეცები – მისი ხილული და უხილავი მტრები. კრავია გამარჯვებული ჩვენს დროშიც და კრავი იქნება გამარჯვებული მომავალშიც, თვით უკანასკნელ დღემდე. მან გაიმარჯვა, იმარჯვებს და გაიმარჯვებს ყველა ამქვეყნიურ მეფესა და მმართველზე, რომელთაც მხეცის ზნე აქვთ, გაიმარჯვებს მათ მეომრებსა და დაქირავებულებზე, მათ მაქებრებსა და მიმდევრებზე. აი, ასეთ ძალას ფლობს მშვიდი და თვინიერი ღვთის კრავი! ოჰ, ჩემო საბრალო ძმებო, ნუ შეშინდებით, ნურც შეშფოთდებით და დაეჭვდებით: ყველაზე დიდი გამარჯვებული არის თქვენი წინამძღოლი, შემწე და მეგობარი. იგი კრავად იწოდება, რათა გვასწავლოს ვიყოთ ისეთივე, როგორიც არიან კრავები - მდუმარენი, თვინიერნი, უბოროტონი, მომთმენნი, მზადმყოფნი, რომ თავი გაწირონ გამარჯვებისთვის და მინდობილნი თავიანთი მწყემსის ნებას. და როდესაც ღმერთი კრავთან ერთად არის, მაშინ კრავი ძლიერი არის მგელზე, ძლევამოსილი – ლომზე, მარჯვე – მგელზე და გონიერი – მელაზე, მაგრამ სიმართლეს ვერ შევიცნობთ და საბოლოო გამარჯვებას ვერ ვიხილავთ, თუკი ორივე სამყაროს არ გავითვალისწინებთ. ძმებო, როდესაც ორივე სამყაროს გავითვალისწინებთ, მაშინ გავიაზრებთ მარადიულ ჭეშმარიტებას და უკვდავ გამარჯვებას –კრავი იმარჯვებს და მხოლოდ კრავი!ჰოი, იესო ქრისტე, მეფეო ყოველთა მეფეთაო და ყოველგვარ დაპირისპერებასა და ბრძოლაში გამარჯვებულო, კრავო ღვთისაო, ყოვლადმდაბალო და ყოვლადმოწყალეო, გამარჯვებულ კრავებად გვაქციე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორცითა წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. სამოქალაქო ახალი წელი.
ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია კაბადოკიელ მთავარეპისკოპოსისა (†379). მოწამე ბასილი ანკვირელისა, კესარიას წამებულისა(360-363); წმიდანთა: ბასილისა და ემილიასი-ბასილი დიდის მშობელთა; გრიგოლ, ნაზიანზელი ეპ.-გრიგოლ ღვთისმეტყველის მამისა(373-374) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება, თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთეერიდე ბოროტებას და ჰქმენ კეთილი (ფს. 33:15)ამ სიტყვებით განისაზღვრა მთელი ჩვენი შრომა, რომელიც გვმართებს, რომ აღვასრულოთ მიწაზე და მიწაში, ანუ დედამიწაზე და ჩვენს სხეულში. როგორი უნდა იყოს ჩვენი შრომა? ჩვენ უნდა შევიძინოთ ორი ჩვევა: პირველი - განვეშოროთ ბოროტებას და მეორე - ვაკეთოთ სიკეთე. ხოლო რა არის სიკეთე და ბოროტება, ამას ნაწილობრივ და ბუნდოვნად გვკარნახობს სინდისი, რომელიც ცოდვით არის დამძიმებული, ქრისტეს სწავლება კი მთელი სისრულითა და სიცხადით განგვიმარტავს ამას.რა სურს უფალს ჩვენგან, ძმებო? მას სურს, რომ ჩვენი სულები მუდმივად იყვნენ სიკეთისაკენ მიმართული ისევე, როგორც საკურთხევლები არის ყოველთვის აღმოსავლეთისკენ მიმართული. მას სურს, რომ ბოროტება დავტოვოთ უკან, სიბნელეში, მივიწყების უფსკრულში, წარსულის წყვდიადში და გამუწყვეტლივ ვესწრაფოთ სიკეთეს - ვიფიქროთ სიკეთეზე, გვსურდეს სიკეთე, ვისაუბროთ სიკეთის შესახებ და ვაკეთოთ სიკეთე. უფალს სურს, რომ ვიყოთ აღმშენებლები და არა დამანგრევლები, რადგან ის, ვინც სიკეთეს იქმს, ამით ანადგურებს ბოროტებას, ხოლო ვინც ბოროტებას ანადგურებს, იგი მალე ივიწყებს სიკეთის ძალას და თავად იქცევა ბოროტმოქმედად.„განეშორეთ ბოროტს, მიეახლეთ კეთილს“ (რომ. 12:9), - გვასწავლის ქრისტეს მოციქული. მოიძულე ბოროტება, მაგრამ ნუ მოიძულებ იმას, ვინც ბოროტებას სჩადის, რადგან ის სნეულია. თუ შეგიძლია, უმკურნალე სნეულს, მაგრამ ნუ მოკლავ მას შენი სიძულვილით. იყავი სიკეთის და მხოლოდ სიკეთის მხარეს, რადგან სიკეთე ღვთისგანაა და ის არის საუნჯე ყოველგვარი სიკეთის.ჰოი, სახიერო და ყოვლადძლიერო უფალო, გვასწავლე ჩვენ განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთე შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833). მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ექვთიმე ღმრთისკაცისა(†1953); სულკურთხეული იოვანე ჭყონდიდელი მთავარეპისკოპოსისა (†XI); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (†465-424 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა, კესარია კაბადუკიელისა (†307-323). ღირსთა; აკაკი სასწაულმოქმედისა, მელიტონ ბეირუთელისა(557), თომაიდა ლესბოსელისა და ჟენევია პარიზელისა(500). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ მოიპოვება ცათა სასუფეველი გულით და არა ენითყველა, ვინც მეუბნება მე: უფალო, უფალო, არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ვინც ასრულებს ჩემი ზეცათა მამის ნებას (მთ. 7:21)ძმებო, ცათა სასუფეველი მოიპოვება გულით და არა ენით. გულია საგანძური იმ სიკეთეთა, რომელთა საშუალებითაც მოიპოვება სასუფეველი; მთავარია გული და არა ენა. თუკი საგანძური სავსეა ღვთიური სიკეთეებით - ძლიერი რწმენით, კეთილი იმედით, ნათელი სიყვარულითა და კეთილი საქმეებით, მაშინ ამ სიკეთეთა მაუწყებელი ანუ ენა სანდოა და ტკბილი; თუ საგანძური ცარიელია და არანაირი სიკეთე იქ არ არის, მაშინ მისი მაცნეც ცრუა და უტიფარი. როგორიცაა გული, ისეთივეა საქმეები. ყველაფერი გულზეა დამოკიდებული. ფარისევლობა უსარგებლოა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უსარგებლოა იგი ღვთის წინაშე. „თუ მე მამა ვარ, - ამბობს უფალი წინასწარმეტყველ მალაქიას პირით, - სად არის ჩემი პატივისცემა? და თუ მე უფალი ვარ, სადაა მოწიწება ჩემ წინაშე?“ (მალაქ. 1: 6) ანუ: მესმის, მამას რომ მიწოდებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ, რომ გულით მცემთ პატივს; მესმის, უფალს რომ მიწოდებთ, მაგრამ ჩემ წინაშე მოწიწებას ვერ ვხედავ თქვენს გულებში.ჩვენი ლოცვა: „უფალო! უფალო!“ კარგია და სასარგებლო მხოლოდ მაშინ, როცა ის მლოცველი გულიდან მოდის. თვით უფალი გვასწავლის ვილოცოთ განუწყვეტლივ, მაგრამ არა მხოლოდ ენით, რათა ადამიანებმა გვისმინონ, არამედ, ასევე, გულის დაფარულში საიდუმლოდ, რათა გვისმინოს და დაგვინახოს უფალმა. ყოვლად დიდებულო და საკვირველო უფალო, გვიხსენ ფარისევლობისაგან და ჩანერგე შენი შიში ჩვენს გულებში, რათა განუწყვეტლივ გულით ვილოცოთ შენ წინაშე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286); ღირსი ტიმოთე მესვეტისა (872) ხდა ღირსმოწამე ონოფრე ახლისა(1818); ღირსი რიგობერტ, რეიმსელი მთავარეპისკოპოსისა (746). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციურ მოქალაქეთა შესახებისინი ამ სოფლისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამ სოფლისა (იონ. 17:16)უფალი იესო ქრისტე არ არის ამ სოფლისა, ამ სოფლის მხოლოდ მისი სამოსია. ის არის მხედართმთავარი, რომელმაც ტყვეთა სამოსი გადაიცვა, რათა ტყვეობაში მყოფნი ანუ ცოდვის, მატერიისა და ეშმაკის მიერ დატყვევებულნი გამოეხსნა. და როგორიც არის მხედართმთავარი, ისეთივე არიან მისი მეომრები: ისინი სულით არ არიან ამ სოფლისანი, არამედ არიან თავისუფალნი და არა დატყვევებულნი; არა მსახურები, არამედ ბატონები; არა წარმავალნი, არამედ უკვდავნი; არა დაღუპულნი, არამედ გამოხსნილნი. ასეთია ყველა, ვინც მოწოდებულია ქრისტეს მიერ და ვინც, შეიმეცნა რა უკვდავი ცხოვრება, ნებით უარყო წუთისოფელი, გაჰყვა ქრისტეს და უერთგულა მას ცხოვრების ბოლომდე. აბბა მოსემ ბრძანა: „არავის შეუძლია შეუერთდეს ქრისტეს ლაშქარს, თუ არ იქნება შეუპოვარი, თუ არ მოიძულებს პატივსა და სიმშვიდეს, თუ არ უარყოფს ყოველგვარ ხორციელ სურვილს და არ დაიცავს ღვთის ყველა მცნებას“. მოწოდებული იყო იუდაც, მაგრამ განეშორა ქრისტეს, სამეფო სასახლეს საპყრობილე ამჯობინა, თავისუფლებას – მონობა, უკვდავებას – ხრწნადობა, სულის ხსნას კი – დაღუპვა. ხოლო დანარჩენმა მოციქულებმა (დიდმა თუ მცირემ), ბოლომდე უერთგულეს ქრისტეს და გაიმარჯვეს, რამაც განდიდა ისინი მიწაზეც და ზეცაშიც, ადამიანთა შორისაც და ანგელოზთა წიაღშიც. ამიტომაც აქებენ და აკურთხებენ მათ მიწაზეც და ზეცაშიც. ვინც წუთისოფელმა განადიდა, წუთისოფელთან ერთად დაიღუპება, ხოლო ვინც ქრისტემ განადიდა, ქრისტეს მიერ გადარჩება. ამსოფლიური დიდება სიკვდილია და ქრისტეს მიერ დიდება კი – მარადიული ცხოვრება, რომელიც არასოდეს დასრულდება.უკვდავო უფალო, თუმცა ამ სოფლისანი ვართ ხორცითა და ცოდვებით, მოგვიწოდე შენს ლაშქარში, რომელიც არ არის ამ სოფლის არც სულით, არც ძალით, არც სიბრძნითა და სიყვარულით, რათა, როდესაც წუთისოფლისთვის დავიხოცებით, ვიცხოვროთ შენს მარადიულ სასუფეველში ანგელოზებთან, მოციქულებთან და წმინდანებთან ერთად, შენი წმიდა მოციქულების ლოცვითა და სიყვარულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა თეოპემპტე ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონა მოგვისა (†303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (†350). მიქეა წინასწარმეტყველისა, ღირსი აპოლინარია სვინკლიტიკესი(470); ღირსი ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსი მინასი; ღირსი გრიგოლ აკრიტელისა(820); ღირსმოწამე რომანოზისა(1694-1695). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ქრისტეს გარეშე უძლურნი ვართ ჩემ გარეშე არ შეგიძლიათ არაფრის კეთება (იონ. 15:5)უფალს ჩვევად არ ჰქონდა რაიმეს შესახებ გაზვიადებით ესაუბრა. სამყაროში არავის სიტყვები არ არის ისე უტყუარი, როგორც უფლის სიტყვები. ამიტომ როდესაც უფალი ბრძანებს, რომ მის გარეშე არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლია, ეს ნათქვამი სწორედ ასე უნდა გავიგოთ და მივიღოთ. ის აქ საუბრობს სიკეთის და არა ბოროტების შესახებ; არანაირი სიკეთის ქმნა არ შეგვიძლია ჩვენ ქრისტეს გარეშე, ქრისტეს გვერდის ავლით და ქრისტეს წინააღმდეგ. იგია მფლობელი, მომნიჭებელი და შთამაგონებელი ყოველგვარი სიკეთისა. არანაირი სიკეთე არ არსებობს მის გარეშე და არანაირი ბოროტება არ არსებობს მასში. მე ვარ ვაზი და თქვენ – რტოები (იოან. 15:5), - ბრძანა მან . რა შეუძლიათ რტოებს ვაზის გარეშე? განა შეუძლიათ გაიზარდონ და ნაყოფი გამოიღონ? ცხადია, არა. მხოლოდ გადაყრიან, როგორც ნასხლევს და გახმებიან. ადამიანს შეუძლია იფიქროს, რამდენიც სურს, მაგრამ ის ვერასოდეს მოიფიქრებს ვერცერთ ნამდვილ სიკეთეს, თუ ის არ იქნება ქრისტეში და ქრისტეს მიერ... და თუ ვინმე იტყვის, კეთილ და სასარგებლო საქმეებს აღვასრულებს ქრისტე გარეშეო, იცოდეთ, რომ მისი ეს საქმეები საფუძველშივე შებღალული და გაუკუღმართებულია ან პატივმოყვარეობით, ან შენიღბული თავმოყვარეობით. რადგან ადამიანი ქრისტეს გარეშე იგივეა, რაც რტო ვაზის გარეშე. ეს ჩვენ თავად მან გვითხრა. ვაზი დაფარულია და არ ჩანს, მხოლოდ რტოები ჩანან, თუმცა მტევნები რტოებზე და თვით რტოები ვაზზე არიან დამოკიდებული. ყოველგვარი სიკეთის ვაზი იზრდება მამა ღმერთის გულიდან და ივსება სულიწმიდის სიტკბოთი.ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღვთისგანცხადებაი. ნათლისღებაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
დიდი აიაზმა#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამების საიდუმლოს შესახებვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეციდან: მამა, სიტყვა და სული წმიდა და ეს სამი ერთია.და სამნი მოწმობენ ქვეყანაზე: სული და წყალი და სისხლი, და სამივე – ერთის შესახებ (1იონ. 5:7-8)როდესაც წმიდა წერილს ვკითხულობთ, ყურადღებით უნდა მოვეკიდოთ ყოველ სიტყვას. მაგალითად, ვინც სწრაფად და ზედაპირულად წაიკითხავს, ის ვერ შეამჩნევს იმ განსხვავებას, რომელსაც მახარებელი აღნიშნავს ზეციურ სამსა და მიწიერ სამს შორის. ზეციური სამის შესახებ იგი ბრძანებს: ეს სამი ერთია, მიწიერი სამის შესახებ კი ამბობს: და სამივე ერთის შესახებ. ხოლო ერთარსად ყოფნასა და ერთის შესახებ ყოფნას შორის დიდი სხვაობაა. მამა, ძე და სულიწმიდა არის ერთარსი, მაშინ როდესაც სული, წყალი და სისხლი არ არის ერთარსი, არამედ ერთის შესახებ მოწმობენ. მტრებსაც შეუძლიათ იყვნენ ერთად, მაგრამ ისინი არ არიან ერთარსი. ასევე, დედამიწაზე ყველა ადამიანი ერთადაა , მაგრამ ისინი ასევე არ არიან ერთარსი. წყალი და სისხლი ადამიანის სხეულს შეადგენს, ხოლო სული ცალკეა. მოციქული გვაუწყებს: „ ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი - ხორცის საწინააღმდეგო“ (გალ. 5:17); ე. ი. ხორცი და სული არ არიან ერთარსი, თუმცა კი ერთად არიან. და როცა ადამიანი კვდება, ეს ერთობა იშლება და მთავრდება. სისხლი და წყალი ერთი მიმართულებით მიდიან და სული კი – სხვა მიმართულებით. მხოლოდ სამება ანუ ღვთიური სამია ზეცაში არა მხოლოდ ერთად, არამედ ერთარსიც. ადამიანის სულის ზეცაშიც არის სამი რამ, რაც არ გულისხმობს ამ სამის ერთობას, არამედ – მათ ერთად ყოფნას, რათა ადამიანს ჰქონდეს ნეტარება როგორც ამქვეყნიურ, ასევე ზეციურ სამყაროში. ეს არის გონების, გულისა და ნების ერთიანობა . სანამ ეს სამი არ გაერთიანდება, მანამ ადამიანი ებრძვის საკუთარ თავსაც და ზეციურ სამებასაც, ხოლო როცა ეს სამი გაერთიანდება, როცა არცერთი შემადგენელი ნაწილი არ ბატონობს და არ არის მსახური, მაშინ ადამიანი აღივსება ერთიანი მშვიდობით, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას (ფილიპ. 4:7), ყოველგვარ სიტყვას, ყოველგვარ განმარტებას, ყოველგვარ შიშსა და ყოველგვარ მწუხარებას. მაშინ ადამიანში არსებული მცირე ზეცა უფრო და უფრო ემსგავსება ღვთის ვრცელი სამყაროს ზეცას და ხატებაცა და მსგავსებაც ღვთისა მეტად ცხადი ხდება ადამიანში.ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვეწიე, რომ იმათი მსგავსი მაინც ვიყოთ, ვინც შენი მსგავსია. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ მორჩილების შესახებიყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა (მათ. 6:10)კურთხეულია იოანე ნათლისმცემელი, რადგან მან სახარება აღასრულა სახარებამდე! იგი უდაბნოში განმარტოვდა და ხორცითაც და სულითაც სრულიად მიენდო ღვთის ნებას. ღვთის ნება აღესრულებოდა როგორც მისი სხეულის მიწაზე, ასევე მისი სულის ზეცაში. ვერც შიმშილმა და ვერც მხეცებმა ვერაფერი ავნეს მის სხეულს უდაბნოში მრავალი წლის განმავლობაში, ვერც მარტოობით ვერ დააზიანა სასოწარკვეთილებამ მისი სული და ვერც ამპარტავნებამ – ზეციური ხილვებით. ადამიანებს არც პურს სთხოვდა და არც ცოდნას, ყველაფერს, რაც სჭირდებოდა, ღმერთი აძლევდა, რადგან სრულიად მიენდო მის ნებას. თვითნებურად ნაბიჯს არ დგამდა არც უდაბნოში და არც მის გარეთ. უხილავი კვებავდა და წარმართავდა მის ცხოვრებას. როდესაც საჭირო გახდა, რომ დაეტოვებინა უდაბნო და მიგებებოდა უფალს, მაშინ, როგორც ნათქვამია, „იყო სიტყვა უფლისა იოვანეს მიმართ“ (ლუკ. 3:2). პატარა ბავშვივით უბრალოდ ჰყვება იგი ზეციურ ძალებთან თავისი ურთიერთობის შესახებ: „და მე არ ვიცნობდი მას (ანუ ქრისტეს), მაგრამ ვინც მომავლინა მე წყლით ნათლის საცემად, მან მითხრა მე: ვისზეც იხილავ სულს, გადმომავალს და დამდგარს მასზე, ის არის, ვინც ნათელს გცემთ სულიწმიდით“ (იოან. 1:33-34). როგორ სათუთად და უბრალოდ საუბრობს იგი ზეციურის შესახებ! მაგრამ როგორი საშიშია იგი, ლომის მსგავსად, როდესაც ადამიანური უსამართლობის შესახებ გამოთქვამს აზრს ჰეროდესა და ჰეროდეას წინააღმდეგ! ბატკანი და ლომი ერთდროულად ცხოვრობს მასში. მისთვის ზეცა ისეთივე ახლობელი და მშობლიურია, როგორადაც დედა ჩვილისათვის. მისთვის ისეთივე ცხადი და ნათელია ღვთის ნება, როგორადაც ზეცაში ანგელოზთათვის.ყოვლადბრძენო უფალო, შენი ნებისამებრ წარმართე ჩვენი ცხოვრება ამ წუთისოფლის უდაბნოში ისევე, როგორც წარმართე ცხოვრება იოანე ნათლისმცემელისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა აბო ტფილელისა (†786); ღირსთა: გიორგი ქოზიბელისა (†625), ემელიანე აღმსარებლისა, კვიზიკოელი ეპისკოპოსისა (†815-ის შემდეგ); და დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (†V). მღვდელმოწამე კარტერისა, კაბადუკიის კესარიელი ხუცესისა(304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონი და ელადი ერისკაცისა; მოწამეთა: იულიანე, კელსი, ანტონი, ანასტასი, ბასილი და მარიონილასი, 7 ყრმისა და 20 მხედრისა(313); ღირსი ელია ეგვიპტელისა, სასწაულმოქმედისა; ღირსი გრიგოლ კიევო-პენორელისა, სასწაულმოქმედისა(1093); მღვდელმოწ. ისიდორე ხუცესისა და მასთან 72 მოწამისა (1472); კვიროს, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა714). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება აუცილებელი სიფრთხილის შესახებ მათთვის, ვინც ფიქრობს, რომ უსაფრთხოდ არისამრიგად, ვისაც ჰგონია, რომ დგას, ფრთხილად იყოს, რომ არ დაეცეს (1კორ. 10:12) მოციქულმა, რომელიც ამ რჩევას გვაძლევს, შესანიშნავად იცოდა ადამიანის ბუნებისა და მისი უძლურების შესახებ. ამას ადასტურებს ყოველდღიური გამოცდილება: საკმარისია, ადამიანი ცოდვის ჭაობიდან წამოდგეს, რომ კვლავ იქით მიიწევს და მასში ვარდება; საკმარისია განიკურნოს ვერცხლისმოყვარეობის სენისაგან, რომ მაშინვე პატივმოყვარეობის ცოდვაში ვარდება; საკმარისია ღატაკს ხელი გაუწოდოს დასახმარებლად, რომ მაშინვე სხვა მხარეს ექაჩება ამპარტავნება; საკმარისია, ცოტა ილოცოს და მაშინვე იმის ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვა არ იცის; ან კიდევ: ეს-ესაა იგრძნო, რომ ღვთის სულს ცხონების გზაზე მიჰყავს იგი და მაშინვე მთელი სამყაროს სწავლებას იწყებს, სანამ ამით, სამწუხაროდ, სრულიად არ განაგდებს თავისგან სულიწმიდას. როდესაც უფალი მოწაფეებს უწინასწარმეტყველებდა, რომ ყველანი უარყოფდნენ და გაიფანტებოდნენ, მაშინ პეტრემ, დარწმუნებულმა თავის სიმტკიცეში, წამოიძახა: „ყველამ რომ გიღალატოს, მე მაინც არ გიღალატებ“. უყურებდა მის გულს უფალი და დაინახა რა, რომ უკვე ჩავარდნილიყო საკუთარ თავზე დიდ წარმოდგენასა და ამპარტავნებაში, უპასუხა: „ამ ღამეს, მამლის ყივილამდე, სამჯერ უარმყოფ მე, პეტრე!“ და თუ ამგვარად დაეცა უფალთან ასე ახლოს მყოფი მოციქული, მაშინ ხომ შეიძლება, რომ ჩვენც იგივე დაგვემართოს? ამიტომ, ძმებო, როდესაც დაცემული წამოვდგებით, როდესაც რომელიმე ცოდვისგან გავთავისუფლდებით და სწორ გზაზე დავდგებით, ეს ღვთის ძალასა და მოწყალებას მივაწეროთ და არა საკუთარ თავს; გავფრთხილდეთ და ღვთის წინაშე ვილოცოთ, რათა კვლავ არ დავეცეთ ან რომელიმე მხარეს არ გადავვარდეთ, არამედ სწორად, პირდაპირ ვიაროთ უფლის გზაზე. ყოვლისმხედველო უფალო, შეგვეწიე, რომ სულით ავმაღლდეთ, და როდესაც ცოდვათაგან დაცემულნი წამოვდგებით, დაგვეხმარე, რომ კვლავ არ დავეცეთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტონელისა (†255/259). სამე წინასწარმეტყველისა; პეტრე, სებასტიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტრატი სასწაულმოქმედისა; ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა სასწაულმოქმედისა(1569); ღირსთა: ბასილი სასწაულმოქმედისა და გრიგოლისა, ადრიანე, კენტერბერიელი იღუმენისა(709) და ბრიტვალდ, კენტერბერიელი მთავარეპისკოპოსისა(731). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოყვასის გადასარჩენად ზრუნვის შესახებ ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს (1 კორ. 10:24)ეს არის ღვთის წმიდანების ცხოვრების პრინციპი წარსულშიც, აწმყოშიც, მომავალშიც და სამარადისოდ. ეს პრინციპი აღშენებითია და საზოგადო. ამ პრინციპს შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ყველაზე სრულყოფილი, ღვთისთვის ყველაზე სათნო და ყველაზე ბედნიერ ადამიანთა ერთობა. ეს მხსნელი პრინციპია ყველა იმ სირთულის დროს, რომელთაც თანამედროვე ადამიანები აწყდებიან და ებრძვიან უშედეგოდ და უიმედოდ. წმიდა ადამიანი ზრუნავს თავის მეზობლებზე, ახლობლებსა და შორეულებზე; იგი დარდობს იმას, თუ სად გაათენებენ ღამეს უსახლკაროები, როგორ დაპურდებიან მშივრები, რითი შეიმოსებიან ტიტველნი; იგი განიცდის და ლოცულობს ღვთის წინაშე, რათა ცხონდნენ მისი მეზობლები, რათა მათი გულები აივსოს ღვთის სიყვარულით და გონება მიმართონ ღვთისკენ; რათა ცოდვილნი მოიქცნენ ცოდვის გზიდან; რათა რწმენაში მერყევნი განმტკიცდნენ სარწმუნოებაში; რათა განმტკიცებულნი მტკიცედ იდგნენ; რათა განსვენებულებმა ღმერთი იხილონ; რათა ცოცხლები სიცოცხლის წიგნში ჩაეწერონ ცათა სასუფეველში. მაგრამ გაფრთხილდით, ძმებო, რადგან მსგავსადვე შეიძლება ვრცელდებოდეს ეშმაკის პრინციპი, გამანადგურებელი და საზოგადოებისთვის საზიანო: და ეს პრინციპია, რომ არავინ იზრუნოს თავი დაიცვას ცოდვისაგან, არამედ ეცადოს, რომ სხვა გარყვნას და გააუბედუროს; არავინ იზრუნოს საკუთარ სულზე, რომ იხსნას იგი, არამედ ეცადოს, რომ სხვისი სული გაააშავოს, ცილი დასწამოს, გააღატაკოს და დაღუპოს; არავინ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ სახლს, არ ააშენოს და განაახლოს, არამედ ყველამ სხვის სახლს უყუროს, რომ როგორმე დაწვას და დაანგრიოს; არავინ უყუროს საკუთარ ბეღელს და არ აავსოს, მაგრამ უყუროს სხვის ბეღელს, რათა გაქურდოს და დააცარიელოს. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეიძლება ესსიკეთის პრინციპი იყოს პრინციპი ბოროტებისაც. ეს ორპირი მახვილია, ერთ მხარეს აგელოზია, მეორე მხარეს – სატანა. შეხედეთ, თუ როგორ გავრცელდა დღეს სატანური სულითა და ფორმით ეს პრინციპი ყველა მიმართულებით.ჰოი, უფალო, სულო წმიდაო, რომელმაც მოციქულის მიერ აუწყე ეს წმიდა სიტყვები წითისოფელს, რათა მათ, როგორც მზის კაშკაშა სხივებმა, გვანათონ და არ დაგვწვან, შეგვეწიე, რომ აღვასრულოთ ისინი სულიერი გააზრებით, ყოვლადწმიდა სამების სადიდებლად და ჩვენი სულების საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (†394/395); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტენელ ეპისკოპოსისა (†601/602); ღირსისა მარკიანე ხუცისა, დიდისა ეკლესიისა აკონომოსისა (†V); თეოფანე ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (†1894); ნეტარისა თეოსებია დედათდიაკონისა, წმ. ბასილი დიდის დისა (†385). თეოფანე დაყუდებული, ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (1894). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმით კმაყოფილების შესახებ, რაც ჩვენთვის აუცილებელიათუ საჭმელი და ტანსაცმელი მოგვეძებნება, ამას დავჯერდეთ (1 ტიმ. 6:8)უფლის მოციქულები სხვებს იმას ასწავლიდნენ, რასაც ცხოვრებაში თავად ასრულებდნენ. თუ ჰქონდათ საკვები და ტანსაცმელი, ამით კმაყოფილდებოდნენ, თუმცა მაშინაც კმაყოფილი იყვნენ, როცა არც საკვები ჰქონდათ და არც ტანისამოსი. მათი კმაყოფილება შინაგანი იყო, ღირებული და იშვიათი, და არა ცხოველური, გარეგანი და უმნიშვნელო. კმაყოფილება გულში ღვთიური სიმშვიდითა და სიყვარულით - ესაა რჩეულთა კმაყოფილება, ესაა მოციქულებრივი კმაყოფილება. დიდ ბრძოლებში გენერლები უბრალო ჯარისკაცებივით იმოსებიან და იკვებებიან და კმაყოფილებას ეძებენ არა სამოსსა და საკვებში, არამედ გამარჯვებაში. გამარჯვება - მთავარია მათთვის, ვინც იბრძვის. და ქრისტიანები, ძმებო, გამუდმებით ბრძოლაში არიან, ბრძოლაში სულის ყოველგვარ მატერიალურზე გასამარჯვებლად, რათა უზემოესი აღემატებოდეს უქვემოესს, ადამიანური – პირუტყვულს. და ასეთ შემთხვევაში ხომ საცაცილოა, იბრძოლო და იზრუნო არა გამარჯვების, არამედ გარეგნობისა და მორთულობისთვის?! ხომ უგნურობაა, ამოსაცნობი ნიშანი მისცე შენს მტერს?! ჩვენი უხილავი მტერი კი ხარობს ჩვენი ამაო სურვილებით და ყოველ ამაო გულისთქმას გვიწონებს, ის ყოველი უმნიშვნელო წვრილმანით ცდილობს დააკავოს ჩვენი გონება და დაგვავიწყოს, რისთვის ვარსებობთ ამქვეყნად. იგი უმნიშვნელოს ყველაზე მნიშვნელოვნად წარმოგვიდგენს, მეორეხარისხოვანს – როგორც უმთავრესს და დამღუპველს, როგორც სასარგებლოს - ოღონდაც ჩვენზე გაიმარჯვოს და სამუდამოდ გაგვანადგუროს. წმიდაო უფალო, ყოვლადძლიერო და უკვდავო, რომელმაც თიხისაგან შეგვქმენი და ცოცხალი სული შთაგვბერე, ნუ დაუშვებ, უფალო, რომ თიხამ დაგვძლიოს! შეეწიე ჩვენს სულს, რათა ყოველთვის უფრო ძლიერი იყოს, ვიდრე თიხა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (†529); თეოდოსია ტრაპეზუნტელი მიტროპოლიტისა (†XIV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიერ განვითარებაში თანმიმდევრობის შესახებუხეში საჭმელი კი მოწიფულთათვისაა განკუთვნილი, რომელთა გრძნობებიც საკმაოდ გაწვრთნილია ჩვევით, რათა კეთილისა და ბოროტის გარჩევა შესძლონ (ებრ. 5:13-14)იმათ, ვინც ხორციელად მსჯელობს ანუ ჯერ კიდევ რძით იკვებება, არ შეუძლიათ კეთილისა და ბოროტის ადვილად გარჩევა. ისინი, ჩვეულებრივ, იმ დასკვნამდე მიდიან, რომ ყველა სარწმუნოება თანაბრად მნიშვნელოვანია; რომ ცოდვა არის სიკეთის ბუნებრივი აჩრდილი; რომ სიკეთეს აუცილებლად თან სდევს ბოროტება. შეუძლებელია, რომ ასეთ არასწორ დასკვნებამდე მივიდეს ნამდვილი ქრისტიანი, რადგან ნამდვილი ქრისტიანი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც აღარ იკვებება რძით და არ ენდობა გრძნობებს, ის უფრო დაკვირვებით მსჯელობს და ამჩნევს ბევრად უფრო სიღრმისეულ განსხვავებებს იმ ყველაფერში, რაც არის გარშემო და რაც არსებობს. ქრისტიანისთვის ჭეშმარიტებას წარმოადგენს „გამოცხადებაში“ მოცემული ცხადი სწავლება, თუ როგორ უნდა განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან, თუმც იგი მაინც საჭიროებს ხანგრძლივ და რთულ შრომას, რათა, როგორც სრულყოფილმა, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში განსაზღვროს რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. მისი ეს ცოდნა შეგრძნებად უნდა იქცეს, რათა ის სანდო და უტყუარი იყოს. სიკეთეცა და ბოროტებაც ადამიანის გულთან შეხებას ცდილობს, ამიტომ ადამიანი მიჩვეული უნდა იყოს გულით იგრძნოს და დაუყოვნებლივ გაარკვიოს თუ რა უახლოვდება მას, სწორედ ისე, როგორც ენით გრძნობს სწრაფად მლაშესა და უმარილოს, ტკბილსა და მწარეს. ვეცადოთ, ძმებო, ყოველდღიურად და ყოველ წუთს სრულვყოთ ჩვენი გული, რათა მან ყოველთვის შეძლოს სიკეთისა და ბოროტების გარჩევა. ყველაფერი, რაც გარშემო ხდება, კითხვას აჩენს ჩვენ წინაშე: რა არის სიკეთე და ბოროტება? შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ თავს ხდება, ხდება იმიტომ, რომ შევძლოთ გავარკვიოთ რა არის სიკეთე და ავირჩიოთ ის. ასე რომ, დღეში ასჯერ მაინც გვიწევს ამ გამოცდის ჩაბარება. ვისაც თვალები აქვს, რომ დაინახოს, დაე, დაინახოს! ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, აღგვინთე გულები შენი სიკეთით, გვასწავლე განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან და განგვამტკიცე, რათა ყოველთვის სიკეთე ავირჩიოთ, ხოლო ბოროტება უარვყოთ – სადიდებლად შენდა და საცხონებლად ჩვენდა, კაცთმოყვარეო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (†218/226); საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (†1237). მოწამე მერტი მხედრისა(284-305); მოწამე პეტრე, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); ღირსი ევპრაქსია ტაბენისელი ეგვიპტეში მოღვაწისა(393); საბა, სერბი მთავარეპისკოპ.(1237). ღმრთისმშობლის ხატთა: "დაუჯდომელისა" და "ძუძუსმაწოვებელი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ღვთისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია და ადამიანისთვის - ღმერთი რადგანაც თქვენსას კი არ ვეძებ, არამედ - თქვენ (2 კორ. 12:14)ამ სიტყვებით, რომელთა წარმოთქმა მოციქულის მოყვასისადმი ცეცხლოვან სიყვარულს შეეძლო მხოლოდ და მხოლოდ, გამოთქმულია ქრისტიანის დამოკიდებულება ღმერთთან და ღმერთისა – ქრისტიანთან.ღვთის სიყვარულს შეეძლო ეთქვა: „შენ, ქრისტიანო, მარხულობ ჩემ გამო, მოწყალებას გასცემ, გულმოდგინედ ლოცვებს აღავლენ, ეკლესიებს აშენებ, ჩემ გამო შესაწირავს გასცემ და მრავალ სხვა კეთილ საქმეს აღასრულებ. ეს ყველაფერი კარგია და მოსაწონია ჩემთვის, მაგრამ ამ ყველაფერზე ძვირფასი შენ ხარ ჩემთვის. ამათგან არ ვეძებ არაფერს, არამედ დაგეძებ შენ, მხოლოდ შენ“. ქრისტიანის სიყვარულს კი შეეძლო ეთქვა: „უფალო, შენ ჯანმრთელობას მაძლევ - და ეს კარგია. შენ სინათლესა და წვიმას გვაწვდი, ჭექა–ქუხილით ჰაერს განწმენდ - და ეს კარგია. შენ მაძლევ სიმდიდრეს, სიბრძნეს, დღეგრძელობას, შთამომავლობასა და მრავალ სხვა უთვალავ სიკეთეს. შენ უხვად მმასპინძლობ ამ ცხოვრების ტრაპეზზე და ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მე ამ ყველაფერს მადლიერებით ვიღებ, მაგრამ, საბოლოოდ, ეს მხოლოდ შენი სამოსის კიდეა; ამათგან არ ვეძებ არაფერს, უფალო, არამედ შენ, მხოლოდ შენ დაგეძებ.“ ო, ძმებო, ღმერთი ის არ არის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით; და არც ადამიანი არის ის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით. ის, რაც ხილულია მთელ სამყაროში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ღვთისა, და ის, რაც ხილულია ხორციელ სამოსში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ადამიანისა. ძმებო, ღმერთი ისეთი სიყვარულია, რომ ზეცას სწევს მიწამდე, ხოლო ადამიანი – ისეთი სიყვარული, რომ მიწას სწევს ზეცამდე. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, ყოვლის შემოქმედო და ყოვლისა მპყრობელო, კიდევ უფრო მეტად დაამკვიდრე შენი ცხოველსმყოფელი სული ჩვენში, რათა ვიცოცხლოთ, ვიცოცხლოთ მარადიულად, შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი, ბელგრადელთა(†314/315). მოწამეთა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა(309-311); ღირსი იაკობ, ნისიბიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მაქსიმე კავსოკალივიტისა, ათონელისა(1320). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცათა სასუფევლის შესახებ, რომელიც ჩვენშიასასუფეველი ღვთისა თქვენშია (ლუკ. 17:21)ყველაფერი, რაც ღვთისაა, აღბეჭდილია უკვდავებით. ღვთის სამეფოც უკვდავი სამეფოა. მაშასადამე, თუ გვსურს უკვდავების ჰაერით ვისუნთქოთ, მაშინ ჩვენ შიგნით უნდა ჩავიხედოთ, საკუთარ გულში, ღვთის სამეფოში. ჩვენ გარეთ კი წუთისოფლის ჰაერია, ჰაერი წარმავალი და ხრწნადი, რომელშიც სულს სუნთქვა უჭირს. წუთისოფლის სამეფო გრძნობების სამეფოა, ამიტომ იგი უცხოა ჩვენი სულისთვის. რატომ სურთ ადამიანებს დიდხანს ყოფნა უცხო გარემოში? იშვიათად და უხალისოდ რატომ მიდიან საკუთარ სახლში? ყოველ ჯერზე, როდესაც წუთისოფლის სამეფოს შესახებ ვსაუბრობთ, ვსაუბრობთ უცხო გარემოს შესახებ. როდესაც გრძნობებით ვცხოვრობთ, იმ ადამიანს ვემსგავსებით, რომელიც მთელი დღე კარდაკარ დადის და საღამოს მხოლოდ დასაძინებლად ბრუნდება სახლში. ამგვარად, ჩვენს უძილობას სიკვდილს ვუძღვნით, უკვდავებას კი – ძილს! საკუთარ თავთან მხოლოდ ძილის დროს ვბრუნდებით, მაგრამ ჩვენი ძილიც ჩვენს სინამდვილეს ასახავს, ანუ მაშინაც კი, როდესაც სახლში ვიმყოფებით და გვძინავს, სიზმარშიც სხვების სახლებს ვხედავათ; ჩვენი სიზმრები ხორციელია, რადგან ჩვენი რეალობაც ხორციელია. ასე რომ, უცხო გარემოში ვართ, ჩვენ რეალურ ცხოვრებაშიც უცხონი ვართ და ძილშიც. მუდმივად საკუთარი თავის გარეთ ვართ. უფალს სურს, რომ ჩვენს თავთან დაგვაბრუნოს, საკუთარ სახლში, საკუთარ სამშობლოში. ცათა სასუფეველი ჩვენშია, ჩვენ მიღმა კი უცხო გარემოა. იმისათვის, რომ უცხოობას თავი დავაღწიოთ და ჩვენი ნამდვილი სახლი ვიპოვოთ, სადაც თვით ღმერთს შევხვდებით, უნდა დავბრუნდეთ საკუთარ თავთან, შევიდეთ ჩვენს გულში. აქ ქრისტეა, და აქ სასუფეველია. ჰოი, უფალო, ანგელოზთა და წმიდათა მეუფეო, დაგვანახე შენი სიმდიდრე და შენი სამეფოს სიდიადე ჩვენ შიგნით, რათა უფრო მეტად შევიყვაროთ ის, ვიდრე გვიყვარს წუთისოფელი, ჩვენთვის უცხო სამეფო, ხორციელი, ცვალებადი და წარმავალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებლისა (†IV).
ღირსმოწამეთა მამათა, სინას და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვედილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (†IV-V). ღირსი თეოდულე -ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა; ღირსი სტეფანე, ჰინოლაკოს მონასტრის ამშენებლისა; ღირსი ფელიქს, ნოლანელი ხუცესისა(260). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უხილავი სამყაროს ხედვის შესახებხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს (2 კორ. 4:18) ჩვენ ვხედავთ ამ სამყაროს, ნივთიერსა და წარმავალს, მაგრამ ვჭვრეტთ იმ სამყაროს, სულიერსა და წარუვალს. ჩვენ ვხედავთ ამქვეყნიურ ლხინს, რომელიც ხშირად წყდება ტირილითა და გოდებით და ყოველთვის სრულდება სიკვდილით, მაგრამ ვჭვრეტთ სულიერ სიხარულს ზეცაში, ანგელოზებსა და წმინდანებს შორის, სიხარულს განუწყვეტელსა და მარადიულს. ჩვენ ვხედავთ მართალთა ტანჯვასა და წარუმატებლობას ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დიდებასა და გამარჯვებას იმქვეყნად. ჩვენ ვხედავთ ცოდვილთა მრავალ წარმატებასა და დიდებას ამ ცხოვრებაში, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დამარცხებას, განკითხვასა და გამოუთქმელ ტანჯვას მარადიულობაში. ჩვენ ვხედავთ ღვთის ეკლესიას, ხშირად დამცირებულსა და დევნილს ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მის საბოლოო გამარჯვებას ყველა ხილულ და უხილავ მტერზე.ძმებო, ჩვენ ხშირად ვხედავთ მოძალადეებსა და მძარცველებს, როგორც მმართველებსა და მდიდრებს ამქვეყნად და წმიდანებს - როგორც ღატაკებს, დათრგუნულებსა და დავიწყებულებს, მაგრამ ჩვენ ვჭვრეტთ სხვა სამყაროსაც, სადაც არ იქნება არცერთი მძარცველი და მოძალადე – ცათა სასუფეველს, წმიდასა და მარადიულს, სადაც მხოლოდ წმიდანები იმეფებენ.ჰოი, მრავალმომთმენო და მრავალმოწყალეო უფალო, აგვიხილე სულიერი თვალი, რათა ვიხილოთ რა გველის ამ ხანმოკლე ცხოვრების შემდეგ და შევეცადოთ დავიცვათ შენი მცნებები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსთა: ამბა პავლე განშორებულისა, თებაიდელისა (†341) და ათანე გლახაკისა (†V); წმიდისა დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (†774); წმიდათა: სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (†iV). ღირსმოწამე პანსოფი ალექსანდრიელისა(249-251); ღირსთა; პროხორე პშინელისა(1067); და გაბრიელ ლესნოველისა(1105); გერასიმე, ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1714); ღირსი იტა, ლიმერიკელი იღუმენიასი, ირლანდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გამარჯვების მომტანი რწმენის შესახებრადგანაც ყველა, ვინც ღვთისაგან არის შობილი, სძლევს ამ ქვეყანას; და ეს არის ძლევა, ქვეყნის მძლეველი: ჩვენი რწმენა (1იოან. 5:4)უფალი იესო ქრისტე იმარჯვებს წუთისოფელზე. ძმებო, ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. მოციქულებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. წმიდანებმა, ქალწულებმა და მოწამეებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა.ძმებო, არაფერია წუთისოფელში ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე ძლიერი. მახვილები, რომლებიც აღიმართნენ ამ ამ სარწმუნოების თავზე, დაბლაგვდნენ და დაიმსხვრნენ, ქრისტიანობა კი დარჩა; მეფეები, რომლებიც ამ რწმენის წინაააღმდეგ იბრძოდნენ, წყევლის ქვეშ დაიხოცნენ თავიანთი ბოროტმოქმედების გამო; სამეფოები, რომლებიც იბრძოდნენ ამ რწმენის წინააღმდეგ, განადგურდნენ; ქალაქები, რომლებიც უარყოფდნენ ამ რწმენას, ნანგრევებად იქცნენ; ერეტიკოსები, რომლებიც ამახინჯებდნენ ამ რწმენას, სულითაც და ხორცითაც წარწყმდნენ და ანათემას გადაცემულებმა დატოვეს ეს წუთისოფელი, ქრისტიანობა კი დარჩა. ძმებო, თუ წუთისოფელი შემოგვიტევს თავისი საცდურებით - გარეგნული სილამაზისა და სიმდიდრის საცდურით, სიამოვნებათა და წარმავალ დიდებათა საცდურით - რწმენის გარდა რითი შევეწინააღმდეგებით მას, რითი გავიმარჯვებთ? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან იგი ბევრად უფრო მეტს ფლობს, ვიდრე წუთისოფლის ყველა სიკეთე ერთად.თუკი წუთისოფლის ყველა საცდური თავის მეორე მხარეს გვიჩვენებს (როცა სილამაზე სიმახინჯედ წარმოჩნდება, ჯანმრთელობა - სნეულებად, სიმდიდარე - სიღატაკედ, დიდება - სირცხვილად, ძალაუფლება – დამცირებად), როგორ დავძლევთ ამ უბედურებას, ამ ხრწნადობას, ამ სისაძაგლესა და სიმყრალეს, როგორ ავიცილებთ სასოწარკვეთილებას? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან ის ქრისტეს სასუფევლის მყარი და წარუვალი ღირებულებების შესახებ გვასწავლის.თუ სიკვდილი თავის დამანგრეველ ძალას გამოავლენს ჩვენს მეზობლებზე, ნათესავებზე, მეგობრებზე, ჩვენს ყვავილებზე, ნათესეზე, ჩვენი ხელით ნამოქმედარზე, და ბოლოს, როდესაც თავის მმუსვრელ კბილებს ჩვენკენ მოატრიალებს, - როგორ დავძლევთ სიკვდილის წინაშე შიშს და როგორ შევაღებთ სიცოცხლის კარიბჭეს, რომელიც სიკვდილზე ძლიერია, თუ არა ამ რწმენით? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან მისთვის ცნობილია აღდგომისა და მარადიული ცხოვრების შესახებ.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გამარჯვებულო წუთისოფელზე, შეგვეწიე, რომ ჩვენც გავიმარჯვოთ მასზე ჩვენი შენდამი რწმენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზისა მიერ (I). მოწამეთა:პევსიპე, ელასიპე, მესიპე და მათი დიდედის ნეონილასი და მათთანა: ნეონი, ტურვონი და იოვილასი(161-1800; მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა; ღირსმოწამე დამასკინე ახლისა, ათონელისა(1771); და ღირსი ფურსე ირლანდიელისა, აღმოსავლეთ ინგლისის განმანათლებელისა(650). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ჩვენ ყველანი თავისუფალი ვართ მხოლოდ როგორც ქრისტეს მსახურნიუფლის მიერ მონად ხმობილი აზატია უფლისა, ისევე, როგორც თავისუფლად ხმობილი - ქრისტეს მონაა (1კორ. 7:22)დიდი სიახლე, რომელსაც ქრისტიანობა ყოველდღე უცხადებს წუთისოფელს, ისაა, რომ ყველაფერი სრულად ფასდება არა გარეგნულის, არამედ შინაარსის მიხედვით; საგნები ფასდება არა ფერითა და ფორმით, არამედ მნიშვნელობით, ხოლო ადამიანი ფასდება არა მისი წოდებითა და ქონებრივი მდგომარეობით, არამედ გულით - გულით, რომელშიც ერთმანეთს უკავშირდება გრძნობა, გონება და ნება.წუთისოფლისთვის ამ ახალი სწავლების მიხედვით, მონა არაა ის, ვინც გარეგნულად არის დატყვევებული და თავისუფალი არაა ის, ვინც სხეულით არის თავისუფალი. საერო გაგებით, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში და თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში. ქრისტიანული აზროვნებით კი, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას, ხოლო თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას. და კიდევ: საერო გაგებით, მონაა ის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ასრულებს თავის ნებას და ყველაზე მეტად – სხვის ნებას, თვისუფალი კი ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - სხვის ნებას, ხოლო ქრისტიანული აზროვნებით, მონა არის ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - ღვთის ნებას, ხოლო თავისუფლი – ვინც მეტად ასრულებს ღვთის ნებას და ნაკლებად - საკუთარს.იყო ღვთის მონა - ეს ადამიანისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტი და ღირსეული თავისუფლებაა, ხოლო იყო წუთისოფლისა და საკუთარი ვნებების, ცოდვისა და მანკიერებებისა მონა - ეს მომაკვდინებელი მონობაა. ტახტის მფლობელი მეფეების შესახებ ადამიანი შეიძლება ფიქრობდეს, რომ მათზე მეტად თავისუფალი ადამიანები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა მრავალი მეფე სწორედ ყველაზე მდაბალი და უღირსი მონა იყო. საპყრობილეში მყოფი ქრისტიანების შესახებაც შეიძლება ფიქრობდეს ადამინი, რომ მათზე მეტად საწყალი მონები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა ქრისტიანი მოწამეები საპყრობილეში თავს თავისუფალ ადამიანებად გრძნობდნენ და, სულიერი სიხარულით აღსავსენი, ფსალმუნებითა და გალობით მადლობას სწირავდნენ უფალს. თავისუფლება, რომელიც მწუხარებასთანაა დაკავშირებული, მონობაა და არა თავისუფლება. მხოლოდ ქრისტეში თავისუფლება განაპირობებს გამოუთქმელ სიხარულს, ხანგრძილივი სიხარული კი ჭეშმარიტი თავისუფლების ნიშანია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ერთადერთო სახიერო უფალო, რომელიც თვისუფლებას გვანიჭებ, როცა ყველაზე მეტად გვიახლოვებ! რაც შეიძლება მალე გვაქციე შენს მონებად, რათა აღარ ვიყოთ ბოროტ და უმოწყალო ბატონთა მონები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, მეგვიპტელისა (†356); კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (†395); მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (†1838). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი განსხვავებული სიბრძნის შესახებრადგან სიბრძნე ამა ქვეყნისა სიშლეგეა ღვთის წინაშე (1კორ. 3:19) ასევე უდიდესი სიახლე აუწყა ქრისტიანობამ წუთისოფელს იმის გაცხადებით, რომ სიბრძნე ღვთისა და ღვთის მიერ სხვაა და სიბრძნე წუთისოფლისა და წუთისოფლის მიერ – სხვა. ღვთის სიბრძნე სულიწმიდისაგან არის; ამ სიბრძნით აღივსნენ მოციქულები სულიწმიდის მათზე გარდამოსვლისას. წუთისოფლის სიბრძნე გრძნობებიდან და მატერიიდანაა და სიშლეგეა ღვთის წინაშე, რადგან არ არის შთაგონებული და ბოძებული სულიწმიდის მიერ.წუთისოფლის მთელი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით ხელმძღვანელობს და ყურადღებას არ აქცევს სულიწმიდას, უგნურობაა ღვთისა და მისი ანგელოზების წინაშე. ასეთი სიბრძნე ვერ ხედავს სამყაროს ვერც სულს და ვერც აზრს და მხოლოდ მტვრად აღიქვამს მას, რომელსაც თითქოს შემთხვევითობათა ქარი ხან ერთად აგროვებს და ხანაც სხვადასხვა მხარეს ფანტავს.კაცობრივი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით, ფიქრებითა და ოცნებებით ხელმძღვანელობს, უგნურობაა როგორც ღვთის წინაშე, ასევე მისი ანგელოზებისა და წმიდანების წინაშე, რადგან ის (კაცობრივი სიბრძნე) ადამიანს არ აღიქვამს ღვთის მონათესავე სულიერ არსებად, არამედ მხოლოდ სხეულად – სხეულად გარეგნულად, შინაგანად, ფორმითა და არსით. ეს იგივეა, მაიმუნმა უყუროს რკინიგზის ლოკომოტივს (ელმავალს) და თქვას, რომ ის რკინაა გარედანაც და შიგნიდანაც: რკინა, რომელიც ათბობს; რკინა, რომელიც ექაჩება; რკინა, რომელიც მიმართულებას განსაზღვრავს და რკინა, რომელიც აჩერებს!ძმებო, ვინ შეიძლება აღივსოს ღვთიური სიბრძნით? – უპირველესად, ვინც წუთისოფლის სიბრძნის ანუ სიშლეგისგან თავისუფლდება! ღვთის შეწევნით, ეს ყველა ჩვენგანს შეუძლია. თუ ჩვენ სურვილი და მონდომება გვექნება, საპასუხოდ უფალი შეგვეწევა, რადგან ღმერთი თავადაა სიკეთე, სიბრძნე და სიწმინდე. სახიერო უფალო, ბრძენო და წმიდაო, აღგვავსე ჩვენ შენი ცხოველსმყოფელი სიბრძნით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ათანასესი (†373), კირილესი (†444), და ალექსანდრესი (†326), ალექსანდრიელ პატრიარქთა; მიცვალება კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (†1101); ღირსისა ალექსი მღდელმონაზონისა (შუშანია †1923). ღირსი მარკიანე კვირელისა, განდეგილისა(388); ღირსი ათანასე ვოლოგოდელისა(1550); მართალი ათანასე ნავოლოცკელისა; ღირსთა: კირილე და მარიამისა(1337)-ღირსი სერგი რადინეჟელისმშობელთა; ღირსი მაქსიმე, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(1549); და ღირსი იოაკიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქისა(1235). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საფრთხის შესახებიყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი – ანთებული (ლუკ. 12:35)ეს მცნება იმისია, ვინც იცის ჩვენი სისუსტეების შესახებ და ჩვენი სიკეთე იმაზე მეტად სურს, ვიდრე დედასა და მამას. ეს მცნება ჩვენს კაცთმოყვარე უფალს ეკუთვნის. როდესაც ადამიანი სარტყლის გარეშეა, განა უფრო მეტად მოშვებული არ არის მისი სხეული?! მაგრამ თუ სარტყელს შემოიჭერს, განა მთელი სხეულით წელში გამართული არ არის, როგორც სანთელი?! სწორედ სანთელივით უნდა იყოს აღმართული ჩვენი სული ღვთის წინაშე. მაგრამ როგორ დადგება სული ღვთის წინაშე, თუ თავშეუკავებელი სხეული დამძიმებული იქნება მიწიერი ვნებებითა და ავხორცობით? გაფრთხილდი, რადგან ბარძაყთა შორისაა ხორციელ ვნებათა მთავარი ბუდე. სარტყლის შემოჭერა თავშეკავებით შეზღუდვას ნიშნავს, რათა ვნებებს თავისუფლება არ მიეცეთ. ხორციელად ქამრის შემოჭერა – მიზანი კი არა, საშუალებაა, რათა იოლად მოვთოკოთ ჩვენი გონება, გული და ნება.ხორციელი თავშეკავება მხოლოდ და მხოლოდ დასაწყისი განათლებაა ჩვენი ქრისტიანული ხასიათისა. ამის შემდეგ უმაღლესი განათლების ჯერი დგება, რომლის დროსაც ვსწავლობთ გონების, გულისა და ნების მოთოკვას. როდესაც მოვთოკავთ გონებას, მასში ვეღარ დამკვიდრდებიან ავხორცული აზრები; როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს გულს, მაში ადგილს ვერ იპოვიან ავხორცული სურვილები, და როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს ნებას, მასში ადგილს ვეღარ იპოვიან მხეცური და დემონური ბოროტი სურვილები.ვიწრო გზით შედიან ცათა სასუფეველში, ძმებო. მხოლოდ გონების, გულისა და ნების მოთოკვით შეიძლება აინთოს ყოველგვარ სათნოებათა სანთლები, რომელთა ალიც ღმერთამდე ავა. დიახ, სწორედ ანთებულ სანთლებს შეიძლება შევადაროთ ქრისტიანული სათნოებები.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და უცოდველო უფალო, ყოველგვარ სათნოებათა წყაროო, შეგვეწიე, რათა წელი შემოვისარტყლოთ თავშეკავებით და ვიწრო გზით ვიაროთ შენკენ იმ სათნოებათა ანთებული სანთლებით, რომლებიც შენ დაამკვიდრე წუთისოფელში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, მეგვიპტელისა (†390/391); მარკოზ ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა, ევგენიკოსისა (†23.06 1444); არსენა კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (†953); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელზე გამარჯვების შესახებამ სოფელში ჭირი გაქვთ, მაგრამ გამხნევდით, რადგან მე ვძლიე ამ სოფელს (იოან. 16:33)წუთისოფლის მძლეველი ღმერთი ამ სიტყვებით ასწავლის თავის მიმდევრებს, რომ არ ეშინოდეთ წუთისოფლის. მართლაც, ეს სოფელი ძალიან ძლიერად გვეჩვენება, მაგრამ ის, ვინც შექმნა სოფელი, განა მასზე უფრო ძლიერი არ არის?! ძალიან საშინელია წუთისოფელი იმისათვის, ვინც არ იცის, რომ ღმერთი მართავს სამყაროს, რომ მას აქვს ხელმწიფება ამყოფოს წუთისოფელი ყოფიერებაში იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც სურს და დააბრუნოს არყოფნაში, როდესაც მოისურვებს. ხოლო ვინც ეს იცის, მისთვის ეს სოფელი არ არის საშინელი. უფალ იესო ქრისტესთან შედარებით, წუთისოფელი მხოლოდ სისუსტეებით მოფენილ ქსოვილს გვაგონებს, ხოლო ქრისტეს არ აქვს არცერთი სისუსტე. ვიცნ ეს არ იცის, მისთვის წუთისოფელი საშინელია, ხოლო ვიცნ იცის, მას არ ეშინია წუთისოფლის. წუთისოფელი სავსეა უბედურებებით, ტანჯვით, სამარეებითა და ხრწნის სუნით - ვის ძალუძს ამ ყველაფრის ატანა? მხოლოდ მას, ვისაც გული აქვს ძლიერი. ხოლო ძლიერი გული აქვს მხოლოდ იმას, ვის გულშიც ქრისტეა. წუთისოფელმა სხეული გვასესხა და მის ნაცვლად სულის მიღება სურს ჩვენგან, მაგრამ როგორ გვძლევს ის ჩვენ, თუკი ჩვენ ვიქნებით ქრისტეს მხედრები, რომელმაც სძლია წუთისოფელს?! წუთისოფლის მძლეველი ქრისტე გვაძლევს იარაღს საბრძოლველად, თავისი მაგალითით გვასწავლის ბრძოლას, გვანახებს დაფარულ მტერს, გვიჩვენებს შეტევისა და უკან დახევის გზებს, გვეხმარება თავისი მარჯვენით, გვიცავს ჩახუტებით, საზრდოდ გვაძლევს თავის ცხოველსმყოფელ ხორცს და გვასმევს თავის ცხოველსმყოფელ სისხლს, თანაც გვამხნევებს თავისი მოწოდებით: ნუ გეშინიათ! ასე რომ, ძმებო, განა შეუძლია წუთისოფელს რამე დაგვიშავოს, როცა მისი დამარცხება გარანტირებულია ქრისტეს გამარჯვებით?! ჰოი, უფალო, წუთისოფლის მძლეველო და გამარჯვებულო წინამძღოლო, იყავი ყოველთვის ჩვენ გვერდით, რათა არ გვეშინოდეს და შეგვეწიე, რომ ჩვენც ყოველთვის შენ გვერდით ვიყოთ გულით, გონებითა და სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ეფთიმე დიდისა (†$&#); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944); მოწ.მამათაინნა, პინა და რიმასი(14);მოწამეთა: ბახუსიევსევისი, ევტუქისი და ბასილიდოსი(284-305); ღირსი ექვთიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წყვდიადში ერთადერთი სინათლის შესახებმე ვარ ნათელი სოფლისა (იოან. 8:12)რაც წუთისოფელი და დრო-ჟამი არსებობს, დაბადებულთაგან ვერავინ გაბედა ამ სიტყვების წარმოთქმა. იყვნენ და არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „მე მომაქვს ნათელი!“, მაგრამ ვერავინ გაბედა ეთქვა: „მე ვარ ნათელი!“ მხოლოდ უფალმა იესო ქრისტემ წარმოთქვა ეს სიტყვები გაბედულად და დარწმუნებით. მისმა ხანმოკლე ცხოვრებამ დედამიწაზე და ხანგრძლივმა, დაახლოებით ორიათასწლიანმა, ისტორიამ სრულიად გაამართლა ეს სიტყვები. იგი არის ჭეშმარიტების, სიმართლისა და ცხოვრების ნათელი. ქრისტე არის ჭეშმარიტების ნათელი, რადგან მან საკუთარი თავით გააცხადა ჭეშმარიტება ღვთისა და ადამიანის ნამდვილი ბუნების შესახებ, მანვე გააცხადა დამოკიდებულება ადამიანისა ადამინის მიმართ, დამოკიდებულება ადამიანისა ღვთის მიმართ და დამოკიდებულება ღვთისა ადამიანის მიმართ. ცა და დედამიწა გადავა, ხოლო მისი სიტყვები არ გადავა (მთ. 24:35), რადგან ცაც და დედამიწაც მისი სიტყვით შეიქმნა, ხოლო მისი სიტყვა – მისგანვე არის და მასთან არის მარადიულად და არ გადავა. ქრისტე არის სიმართლის ნათელი, იმიტომ რომ აჩვენა სიმართლის ძალა და ტყუილის უძლურება. მან ეს ცხადად აჩვენა იმ ყველაფრით, რაც თქვა, რაც აღასრულა და რაც თავს გადახდა ცოდვილთა შორის. მან ეს აჩვენა თავისი ეკლესიით ოცი საუკუნის განმავლობაში, ასევე, უამრავი წმინდანისა და წამებულის მიერ. სიმართელე ღმერთს ეკუთვნის და ის არასოდეს დამარცხდება. სიცრუე კი სუსტი არსებების კუთვნილებაა. სიცრუე ხშირად თავს აჩვენებს ხოლმე გამარჯვებულად, მაგრამ სწრაფადვე ჩაესვენება სამარეში. ქრისტე არის ცხოვრების ნათელი. ცხოვრებას ანათებს მისი სიტყვები, მისი საქმეები, მისი გამარჯვება, განსაკუთრებით – მისი აღდგომა, რომელიც, როგორც ყველაზე კაშკაშა მზე, თავისი სინათლით ანათებს ცხოვრებას და მკრთალი ჩრდილივით განდევნის სიკვდილს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ნათელო დაუღამებელო, მზეო ჭეშმარიტებისაო, სიმართლისა და ცხოვრებისაო, მოგვფინე ნათელი შენი ჩვენ, ცოდვილებსა და უღირსებს! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (†662); და მოწაფეთა მასთა აღმსარებელთა: ანასტასია ბერისა, კონსტანტინეპოლელისა (†662) და ანასტასი აპოკრისიარისა (†666) (აღესრულნენ საქართველოში); მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინისაით (†303/305); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (†1556). მოწამეთა: ევგენი, კანდიდო, უალერიანე და აკვილასი(284-305); ქალწულმოწამე აგნია რომაელისა(304) ღირსი მაქსიმე ბერძენისა(1556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შესრულების მეშვეობით წვდომის შესახებვისაც სურს მისი ნება აღასრულოს, გაიგებს ამ მოძღვრების შესახებ, ღვთისაგან არის თუ მე ჩემით ვამბობ (იოან. 7:17)მცირე სარგებელი აქვს ადამიანური ლოგიკითა და სიტყვებით იმის მტკიცებას, რომ ქრისტეს სწავლება ღვთისგანაა. ამ ჭეშმარიტებაში წვდომის ყველაზე სწრაფი და ყველაზე სანდო საშუალება ღვთის ნების აღსრულებაა, როგორც ბრძანა ამის შესახებ ქრისტემ: ვინც აღასრულებს, ის ჩასწვდება.თუ ღვთისთვის ტირი, შეიცნობ როგორი ნუგეშია ღმერთი; თუ მოწყალე ხარ, შეიცნობ როგორი მოწყალეა ღმერთი; თუ მშვიდობის დამყარებას ცდილობ, შეიცნობ, თუ როგორ გესადაგება იწოდებოდე ღვთის შვილად; თუ პატიობ ადამიანებს, შეიცნობ, როგორ გპატობს შენ ღმერთი. ქრისტეს სწავლება რომ ღვთისგანაა, ამას მხოლოდ ის შეიცნობს, ვინც ღვთის ნებას აღასრულებს. მხოლოდ ღვთის ნებისა და ღვთის მცნებების შესრულებითაა შესაძლებელი სამოთხის გაღება და ღვთის დანახვა, ესაა წმინდა წერილისა და გამოცხადების ყველა საიდუმლოს გაგების გასაღები. წმიდა ბასილი დიდი წერს: „საჭიროა ცხოვრების სიწმინდე, რათა შევიცნოთ ის, რაც წმიდა წერილშია დაფარული“. კიდევ რა სურს უფალს, როდესაც გვასწავლის, რომ მისი ნების აღსრულებით შეიძლება ჩავწვდეთ მისი მოძღვრების ღვთიურობას? – მხოლოდ ის, რომ საქმითაც დავრწმუნდეთ ამაში. მას სურს დავრწმუნდეთ არა უფრო მარტივი, არამედ უფრო რთულით გზით - არა მხოლოდ მოსმენით, არამედ შესრულებითაც, რადგან ვინც იოლი გზით რწმუნდება რამეში, იოლად ირყევა და იოლადვე გადარწმუნდება, ხოლო ვინც უფრო რთული გზით ირწმუნებს, იოლად აღარ შეირყევა და გადარწმუნდება. ძმებო, ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა შევიმეცნოთ ღმერთი და გადავირჩინოთ სული. ჰოი, ყოვლადბრძენო უფალო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა სულიწმიდის ძალით აღვასრულოთ შენი წმიდა ნება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (†80/97); ღირსმოწამისა ანასტასი სპირსისა(†628); მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტი ეპისკოპოსისა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვა. მღვდელმოწამე ბიკენტი, ავგუსტოპოლელი დიაკონისა(303) და ღირსი იოსებ განწმენდილისა, კრეტელი იღუმენისა (1551). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ყოვლისმცოდნეობისა და განგებულების შესახებხოლო თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია (მთ. 10:30)თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, ძმებო, აღარაფერს ვამბობ თქვენი ცხოვრების დღეებზე! ამიტომ ნუ გეშინიათ, რომ დანიშნულ დროზე ადრე მოკვდებით, და არც იმის იმედი გქონდეთ, რომ თუნდაც ერთი დღით გაიხანგრძლივებთ სიცოცხლეს იმის ნების გარეშე, ვინც საზღვრავს და ზომავს. დაე, ამ აზრმა გასწავლოთ სიმდაბლე და ღვთის შიში. თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს ტანჯვაზე წუთისოფელში! ამიტომ არ შეშინდეთ, რომ ზომაზე მეტად დაინტანჯებით. კიდევ უფრო ნაკლებად გეშინოდეთ იმისა, რომ თქვენს ტანჯვას დაივიწყებს და არ გაითვალისწინებს ის, ვინც ყველაფერს ხედავს. ეს აზრი თქვენი შემოქმედისადმი მოთმინებასა და მინდობას გასწავლით. თმებიც კი დათვლილია თქვენს თავზე, ძმებო, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს მეგობრებსა და მტრებზე ამ ქვეყნად! ამიტომ, ნუ გეშინიათ, რომ ზედმეტად ბევრი მეგობარი და მტერი გეყოლებათ; ნუ გეშინიათ, რომ თქვენი მტრები დაგამარცხებენ, მაგრამ, ასევე, ნუ გექნებათ იმის იმედი, რომ თქვენი მეგობრები დაგიცავენ. ეცადეთ, რომ მხოლოდ ღმერთი იყოს თქვენი მეგობარი და ნურაფრისა ნუ შეგეშინდებათ. შეხედეთ: მხოლოდ უფალია თქვენი ერთადერთი მეგობარი, რომელსაც ყოველთვის უყვარხართ. ჰოი, სახიერო უფალო, ყოვლადბრძენო განმგებელო, რომელმაც იცი ყველაფრის სათვალავი, საზომი და დრო! ყოველგვარი შიში განაგდე ჩვენგან, შენი შიშის გარდა, რათა შენ მიმართ შიშით მოვიპოვოთ შენი – ჩვენი შემოქმედისა და კეთილისმყოფელის – უბიწო და წმიდა სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდლმოწამისა კლიმენტი ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (†318).ღირსი მავსიმე ასურისა; ღირსი სალამან მდუმარისა(400); მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა(680-681); ღირსი დიონისე ულუმბოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმინდათა ანგელოზური მდგომარეობის შესახებხოლო ვინც ღირსი იქნება, მიაღწიოს იმ საუკუნეს... აღარც სიკვდილი შეუძლიათ, რადგან ანგელოზთა სწორნი არიან... (ლუკ. 20:35-36)ამას ბრძანებს ის, ვინც იცის, ვინც იხილა და ვინც არ შეცდება. მაშ, რაღას უნდა ვეჭვობდეთ, ძმებო? ეს მოწმობა დღესავით ნათელი, ალმასზე ტკიცე და წუთისოფლის მთელ სიმდიდრეზე ძვირფასია; ეს მოწმობა ცხადყოფს, რომ მათ, ვინც იმ ქვეყნად ცხოვრებისა და აღდგომის ღირსი გახდა, სიკვდილი აღარ შეუძლიათ და ღვთის ანგელოზებივით უკვდავი არიან. მაგრამ იკითხავთ: რომელი ანგელოზებივით? სწორედ იმათი, რომლებიც აბრაამის დროს ეცხადებოდნენ და ეხმარებოდნენ ადამიანებს და ახლაც ასევე ეცხადებიან და ეხმარებიან. ისინი არ დაიხოცნენ, არამედ ცოცხალი არიან; არ დაბერდნენ, არამედ ახალგარზდები არიან. მათ ადამი იხილეს სამოთხეში და ახლა კი დაინახავენ საბოლოო აღდგომას, საშინელ სამსჯავროსა და წმიდათა სასუფეველს. ანგელოზთა მსგავსნი არიან წმიდანები. მოციქულები და წინასწარმეტყველები, წმინდანები და მოწამეები ცოცხალი არიან. ისინი მარად იცოცხლებენ და არ მოკვდებიან. ასეულობით, ათასობით წელი გავიდა, ისინი კი არც კვდებიან, არც ბერდებიან, არამედ ანგელოზთა მსგავსნი არიან. წმიდანები რომ არ მოკვდებიან, ეს უფალმა ზემონათქვამი სიტყვებითაც დაგვიმოწმა, საკუთარი აღდგომითაც გვიჩვენა და წმინდანთა განდიდებითაც დაგვიდასტურა.გამოვფხიზლდეთ, ძმებო და შევეცადოთ, რომ ამ ნეტარი სამყაროს ღირსი გავხდეთ!ჰოი, მკვდრეთით აღმდგარო და უკვდავო უფალო, შეგვეწიე, რომ ღირსი გავხდეთ შენი მარადიული სასუფევლის, რომელშიც სუფევ შენს ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად უკუნითი უკუნისამდე! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა მელქისედეკ 1, საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა(†1033); ქალწულმოწამისა ქსენი დედათდიაკონისა, რომაელისა (†V); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (†XIX). მოწაფეთა: ტიმოთესი და აგაპისა; ღირსი მაკედონი, სირიელი მეუდაბნოისა(420); ღირსმოწამე ანასტასი სპარსისა; ღირსი ფილონ კოპლასტიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†389/390); გაბრიელ იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე †1896). მოწაფე ფილიციტასი და მის ძეთა: იანუარი, ფელიქს, ფილიპე, სილვანე ალექსანდრე, ვიტალი და მარცილისა; ღირსი პოპლისა(380); ღირსი მარი მგალობელისა(430); მღვდელმოწამე ვლადიმერ, კიევის მიტროპოლიტისა (1918) რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (†1125);
ღირსთა: ქსენოფონტესი, მეუღლისა მისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (†V.VI). რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა:ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთან 7 მხედართა(284-305); ღირსი სვიმეონ ძველისა (380-390); ღირსი თეოდორე, სტუდიელი იღუმენისა და მისი ძმისა იოსებ, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა(8300. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მეზვერისა და ფარისევლის კვირიაკე
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, ახალმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (†1784-1785). უვერცხლო მკურნალი მოწამე იულიანე სორელისა(161); ღირსი დიმიტრი ტამასოელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (†373-379); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (†VII). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა, მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა კურაპალატისა (†829); მოწამეთა: სარბილისი და დისა მისი-ბებაიასი, ედესეს წამებულთა (†98-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მსოფლიო მოძღვართა და დიდთა მღვდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისი (†XI);მღვდელმოწამე იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა.(III). ღირსი ზენონისა; მოწამე თეოფილე ახლისა(780-802); კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა თამარისა (†1213); სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა მოწამეთა: კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (†311); ზაქარია იერუსალიმელი პატრიარქისა(†633). მოწამეთა: ბიქტორ, ნიკიფორე, კლავდი, დიოდორე, სერაპიონისა და პაპისა(251); მოწამე ტრეიფენა კვიზიკელისა; ღირსი არსენ პაროსელისა(1877); ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამე ტრიფონ ნიკეელისა(2300; მოწამეთა: პერპეტუა, რევოკატი, სატორნილე, სეკურდესი და ფილიციტატასი(200-203). ღირსი პეტრე გალატიელისა(429); ღირსი ბენდიმიანე, ბითვინიელი მეუდაბნოისა(512); ახალმოწამე ანასტასი ნავპლიოსელისა(1655); ღირსი ბრიგიტა კოლდარიელი იღუმენიასი(455). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიგებებაი (მიქუმაი) უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უძღები შვილის კვირიაკე
მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმრქმელისა და ანა წინასწსრმეტყველისა; აზარია წინასწარმეტყველისა. მოწამეთა: პაპია, დიოდორე და კლავდისი(250); მოწამეთა: ადრიანე და ვებულისა(308-309); მოციქულთასწორ ნიკოლოზ იაპონელი მთავარეპისკოპოსისა.(1912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა აგათია სიცილიელისა, კატანელისა (†251). მოწამეთა: თეოდულია, მაკარი და ევაგრესი(304); თეოდოსი, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა(1696); კონსტანტინეპოლელიპატრიარქისა(970); ღირსი აგრიკოლა, ტინგრესელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ალბუინ, საბიონელი ეპისკოპოსისა(1005). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა შიო მღვიმელისა დიდისა, საკვირველმოქმედისა (†VI); ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე 1127); ღირსისა ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†100); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (ლაზი†1784); ფოტი დიდისა, მოციქულთა სწორისა. მოწამე იულიანე ემესელისა(312);კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (†1815); ღირსთა: იოანე(მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანე (მხეიძე †1968) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპ. (†IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (†946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა ღირსთა მამათა და დედათა, ღვაწლით გაბრწყინებულთა დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისი (†IV); წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ნათლისმხილველისა (†520 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორციელის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა გაბრიელ აღმსარებელისა და სალოსისა, მოწამისა ნიკიფორესი, ასურეთის ანტიოქიელისა (†2570).მღვდელმოწამეთა: მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე, კვიპრ. ეპისკოპოსისა და პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა, მღვდელმოწამე პეტრე დამასკელისა(775); მღვდელმოწამე აღათანგელოზ, დამასკოელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორციელის კვირიაკე. საშინელი სამსჯავროს გახსენება
ღირსისა იოვანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (†XIII); მღვდელმოწამე ხარალამპისა და მისთანა მოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (†198/202). ენათა, ვალენტინა და პავლასი. ანასტასი, იერუსალიმელი პატრიარქისა. მართალი გალინასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (†315/316); მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთათაყვანისცემისაღმდგენელისა (†867). მოწამე გიორგი ახლისა კრატოველისა, ბულგარელისა (1515); ღირსი დიმიტრი ვოლოგოდელისა(1392). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მელეტისა, დიდი ანტიოქიელი პატრიარქისა (†381); ღირსისა პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვარის მონასტრის განმაახლებლისა (შავთელი †XI); მღვდელმოწამე ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაის ძე აბაშიძე †1273/1277), ღირსმოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †11314), იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და მამათა (†IV-XVIII). ღირსთა: მარიამისა და მამამისი ევგენისა; ანტონი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(895); ალექსი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1378). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსი მარტინიანე პალესტინელისა (†V), ღირსისა სვიმეონ მირონმდინარისა, ხილენდარელისა, ქტიტორისა (†1200). ღირსთა: ზოია და ფოტინესი. ღირსი ევლოგ 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა(607-608). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მღვდელმონაზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმინდელისა (ყანჩაველი †1864); ღირსი ავქსენთი ბითვინიელი იღუმენისა (†470); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (†869). 12 ბერძენთა, კიევი-პეჩორის ლავრის მიძინების ტაძრის მაშენებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ონისიმესი, მოწაფისა წმიდისა პავლე მოციქულისაი, რომელი მონა იყო ფილიმონისი (†I-II); ღირსისა ანთიმოზ ქიოსელისა (†1960) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სამოთხიდან ადამის განდევნის გახსენება. მიტევების კვირიაკე
დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (†IV);მღვდემოწამისა თეოდორე აჭარელისა, მღვდელმონაზონისა, ოსმალოთაგან წამებულისა (†XIX); ახალმოწამისა თეოდორე ბიზანტიელისა, მიტილინელისა (†1795). მართალი მარიანასი; მოწამე მინა კალიკელადისა(867-889).მღვდელმოწამე ერმოგენ რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულმოქმედისა(1612). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკოლოზისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (ბაგრატიონი †1591); ლეონ რომის პაპისა (†461). აღაპიტო აღმსარებლისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა; ფლაბიანე აღმსარებლისა; კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(449-450); ღირსი პავლე კორინთელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა არქიპოსი (†!); პირველმოწამეთა ლაზთა: მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოსი (†41); ღირსმოწამისა ფილოთეა ათენელისა (†1589). ღირსიდოსითეოზ პალესტინელისა; ღირსი დოროთეს მოწაფისა, ღირსი რაბული სამოსატელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა იოანე 1-სა, მცხეთისა და სრულიად ივერიის მთავარეპისკოპოსისა (†IV);, ღირსისა ლეონ კატანელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე სადოკ, სპარსი ეპისკოპოსისა და მასთან 128 მოწამისა(342-344); ღირსი ალათონ, რომის პაპისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ევსტათი დიდისა, აღმსარებელისა ანტიოქიელი პატრიარქისა, ქართლისა ეკლესიათა მაკურთხევლისა (†337)/360); ღირსისა ტიმოთე სიმბოლელისა, ოლიმპოელისა (†795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა, ქვებით ჩაქოლილთა (†VI); ევგნილ მოწამეთა (†395-423).მავრიკისა და 70 მხედრისა; ფოტონი, თეოდორე, ფილიპესი და სხვათა ღირსთა: თალა, ლიმნიდა ვარადატი, სირიელ მეუდაბნოეთა; ღირსი ათანასე აღმსარებლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა პოლიკარპე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†167). ღირსთა: იოანე, ანტიოქე,ანტონინე, მოსე, ზევინი, პოლიქრონ, სხვა მოსე და დამიანე, სირიელ მეუდაბნოეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა პატიოსნისა თავისა წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი. კაბადუკიის კესარიელისა(304); ღირსი იოანე მომკელისა; ღირსი ერაზმ კიევო-პეჩორელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ტარასი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, რომელმან პატიოსანთა ხატთა თაყვანისცემა იქადაგა (†806).მოწამე ალექსანდრესი;მღვდელმოწამე რეგინი, სკოპოლოსელი ეპისკოპოსისა(355); მღვდელმოწამე მარკელე, კვიპრ. აპამეელი ეპისკოპოსისა; მოწამე აპდალმესია ჰურიისა; ღირსი ეთელბერტ ინგლისის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პორფირი ღაზელი ეპისკოპოსისა (†420). დიდმოწამე ფოტონე სამარიტელისა, მის ძეთა მოწამეთა: ბიქტორ, ფოტონად წოდებულისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნანა და სებასტიანესი; ახალმოწამე იოანე კალფასი კონსტანტინეპოლელისა.(1575). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პროკოპი აღმსარებლისა, დეკაპოლელისა (†VIII); ახალმოწამისა ილია ტრაპეზუნდელისა (†1749). ღირსი თალალე სირიელისა(460); ღირსთა: ასკლიპი და იაკობ ასურელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა (†750); ღირსისა პროკოპი აღმსარებელის (†VIII) თანამოღვაწისა; მღვდელმოწამე ნესტორ, მაგიდიელი ეპისკოპოსისა(290); ღირს დედათა: მარინა და კირასი(490). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა კასიანე რომაელისა (†435). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსმოწამე ევდოკია, იკიოპოლელი იღუმენისა. მოწამეთა: ნესტორ და ტრივიმისა; მოწამე ანტონინა ნიკეელისა; მოწამეთა:მარკელე და ანტონინასი; ღირსი დომნინა სირიელისა; ღირსი ალბან ანდეკაესელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (†1357); მღვდელმოწამისა თეოდოტე აღმსარებელისა, კვირინელი ეპისკოპოსისა (†326); მოწამისა ევნუქი სვინტლინიკოსისა (†302).ღირსი აგატონ ეგვიპტელისა.440 იტალიელი მოწამისა; არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა(1409); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იოვანე IV-ისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1001); მოწამეთა: ევტროპისი, კლეონიკესი და ბასილისკოსი, ამასიელთა (†308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (†475). მოწამე პავლე და ივლიანესი(271); ღირსი იაკობ მმარხველისა; გრიგოლ, კვიპროსის ეპისკოპოსისა; კეთილმსახური მთავრის დანიელ მოსკოველისა(1303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა კონონ ისავრიელისა (†II); მოწამისა კონონ მებაღისა, პამფილიელისა (†250); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ჟიჩის ეპისკოპოსისა (†1956). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოსითეოზ ქუთათელი მიტროპოლიტისა (წერეთელი †1820); ამორეველ 42-თა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელესენესი, კალისტესი, ბასესი და სხვათა მათთანა (†845); პოვნა პატიოსნისა ჯვარისა და სამსჭვალთა წმიდისა ელენე დედოფლის მიერ იერუსალიმში (†326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა ხერსონელ ეპისკოპოსთა: ბასილი, ეფრემ, ევგენი, კაპიტონ, ესთერი, აგათოდორე და ელპიდი (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (†840). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე სინელისა კაბისაღმწერელისა (†VI-VII); 40-თა მოწამეთა, სებასტიის ტბასა შინა წამებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ევსუქისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, უალენტისა, ვავიანესი, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთისა, ილიანესი, სისინისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბისა, აკაკისა, ეკდიკისა, ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ელიასი, გორგონისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონისა, ნიკოლოზისა, უალერისა, ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაისა (†320); წმ. კესარი მკურნალისა, წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (†369). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე ხახულელისა ოქროპირად წოდებულისა (†XI); მოწამისა კოდრატე კორინთელისა და მისთანა 5-თა მოწამეთა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანექტისა, პავლესი და კრისკენტისა (†248/259). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სოფრონ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†638-644) და მოძღვრისა მისისა ღირსისა იოანე მოსხისა (†622). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე(1917წ)
კეთილმსახურისა მეფისა მოწამისა დემეტრე თავდადებულისა (†1289); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, სიღრიანელისა (†818); გრიგოლ დიდისა, დიალოღონისა, რომის პაპისა (†604); ღირსისა სვიმეონ ახლისა ღმრთისმეტყველისა (†1021-1022); მართლისა ფინეზისა († 1430 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე კონსტანტინეპოლელი პატრ. (წმიდათა ნაწილთა აღმოყვანება, 846 წ.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბენედიქტე ნურსიელი ირუმენისა (†543); ევსქიმონ აღმსარებლისა, ლამპსაკიელი ეპ.(IX). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება მოწამისა აგიპი ღაზელისა და მისთანა 7-თა მოწამეთა: ორთა ალექსანდრეთა, ორთა დიონისეთა, ტიმოლაოსისა, რომილაოსისა, და პლისიოისა (†304-305). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი იოანე სინელისა (კიბესაღმწერელი †VI-VII) (გარდამავალია), ღირსისა მარიამ ეგვიპტელისა (†522); ამბროსი აღმსარებელისა, სრულიად საქართველოს კატოლიკოს-პატრიარქისა (ხელაია 81927); ღირსთა: პიმენ სალოსისა, ლეკტა განმანათლებელისა და ანტონი მესხისა, მეფეთა მამხილებელისა (†XIII);მოწამისა საბინა ეგვიპტელისა (†287); მოწამისა პაპაისი, რომელი იყო ქალაქ ლარანდოით, რომელ არს ლუკაონიისა სამთავროსი (†305-311);ღირსისა ქრისტოდულე პატმოსელისა, სასწაულმოქმედისა (†1093/1101). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა გაბრიელ მცირისა, მწიგნობართუხუცესისა, ლეკტაგან წამებულისა (†1802); ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (†411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილესი, იერუსალიმელი პატრიარქისა (†386); მოწამეთა: ტროფიმესი, ევკარპიონისა და მათთანა (†300). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქრისანთე ალექსანდრიელისა და დარიასი და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა და მეუღლისა მისისა ილარიასი და ორთა ძეთა მათთა: იასონისა და მავრისა, დიადორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა, რომაელთა (†283/284); ახალმოწამისა დემეტრე ტორნარასი (†1564). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკისა და სხვათა 41-თა, რომელნი წმიდა საბას ლავრაში მოისრნენ (†796); ახალმოწამისა მირონ ჰერაკლიელისა (†1793). დიდმოწამე ფოტინე სამარიტიელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულისა, და იოსიასი, მოწამეთა ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნინა და სებასტიანესი. მოწამეთა: ალექსანდრა, კლავდია, ევფრასია მატრონა, იულიანა, ეფემია და თეოდოსიასი. ნიკიტა აღმსარებელისა, იპოლონდიანელი მთავარეპისკ. იოანე, ურაჰაელი კათალიკოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, სიცილიელი ეპისკოპოსისა (†VIII-IX); თომა კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†610); ღირსისა სერაფიმ ვირიცელისა (†1949). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ანკვირელი ხუცისა (†362/363). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (†378/437) (გარდამავალია); ღირსმოწამისა ნიკონ ნეაპოლელისა და მისთანა 199-თა მოწამეთა მისთა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ზაქარია დაყუდებულისა, ხარსიანელისა; არტემისა, პირსიდიის სელევკიელი ეპისკ. (†I-II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხარება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა
ტიხონ, სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (†1925); ღირსი საბა ახლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა 26-თა მოწამეთა, რომელნი გუთეთს აწამეს: ორნი ხუცესნი-ბათოი და უირიკა, ორთა ძეთა და ორთა ასულთა თანა მათთა და არპლა მონაზონი, ხოლო ერისკაცნი, რომელნი იწამეს მათ თანა, ესე არს სახელები მათნი: ავიპპა, კოსტა, აგია, უია, ეღათრაქს, ისკოი, შილა, საბა, სირილილ, სიმპლა, თეთრა, ფალგა, ხოლო დედანი, რომელნი მათ თანა აღესრულნენ: ანნა, ალან, ბარკა, მუიკა, მიმიკა, უიკო, ანიმაის (†375-383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (†II-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). იოანე მანგლელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ილარიონ ახლისა, პელიკიტელი იღუმენისა; ღირსი სტეფანე სასწაულმოქმედისა, აღმსარებლისა, ტრიგლიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართალი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგინება.
მოწამეთა; მარკოზ არეთუსიელი ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა მრავალთა (†364). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იესო ქრისტეს დიდებით შესვლა იერუსალიმში. ბზობა
ხსენება ღირსისა იოანე სინელისა, კიბისაღმწერელისა (†VII). იოად წინასწარმეტყველისა მოციქულ 70-თაგანთა; წმ. ევპულასი-დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა(303); ღირსი იოანემდუმარისა; ღირსი ზოსიმე, სირაკუზელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტასი, ლუკსოვიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა იპატი დინგრელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედის (†326). ღირსი აპოლონ ეგვიპტელისა; მღვდელმოწამეთა: ავდა, სპარსი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა(418-421); ღირსი ჰიპატი, რუმინელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე შავთელისა და წინასწარმეტყველისა ევლოგი სალოსისა (†XII). მოწამეთა გერონტი და ბასილიდესი. მართალი აქაზისი; მოწამე აბრაამ ბულგარელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაწყვერელი ეპისკოპოსისა (†IX); ღირსისა ტიტე სასწაულმოქმედისა, მღვდელმონაზონისა (†IX); სინას წმიდა მთაზე გაბრწყინებულთა ღირსთა მამათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელ, მიდიკიის მონასტრის იღუმენისა (†824); ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "წყარო ცხოვრებისა". ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886); ღირსისა გიორგი მალიელისა (†IX). ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსი იოსებ მგალობლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (†303); მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისი, ნიკიფორესი, კლავდისი, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპისა(†251/258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბრწყინვალე აღდგომა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი
ევტიქი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†582). ევტიქი, კონსტანტინეპოლელი ეპისკოპოსისა; მეთოდე, მორევიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გიორგი 1-ისა, აღმსარებელისა, მატილინელი მთავარეპისკოპოსისა (776; †820/821). მოწმე კალიოპესი(304); მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთან 200 მხედრისა; ღირსი სერაპიონ მონაზვნისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; 6000-თა ღირსმოწამეთა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვედილთა (გარდამავალი); მოციქულთა 70-თაგანთა; იროდიონისა, აგაბოსი, რუფოსი, ასვინკრიტესი, ფლეგონტისა და ერმისა (†1). მოწამე პავსილიპესი(117-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევფსიქი კესარია-კაბადოკიელისა (†361/363). მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცესისა, აბდიესისადა სხვა 270 (362-364); ღირსმოწამე ვადიმ არქიმანდრიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქვათახევის მონასტერში წამებულთა მამათა და დედათა, ჟამთა თემურ-ლენგისათა (†1386); აფრიკელთა 40-თა მოწამეთა:ტერენტისა, პომპიოსი, აფრიკანოსი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი, მაკარისა და სხვათა 32-თა (249/251); მღვდელმოწამისა გრიგოლ vკონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†1821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამე ანტიპასი, აზიის პერგამოელი ეპისკოპოსისა (†!). მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი(67);ღირსი ფარმუთისის; ღირსი იოანესი(820-850);მღვდელმოწამე დომნიუს, სალონელი ეპისკოპოსისა და ხუცესთა: ფელიქსი, ასტერი, ანტიოქიანე, გაიანე, პავლიანე, თელისა და სხვა მრავალთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიელი ეპისკოპ. (†IX); ღირსისა აკაკი ახლისა "კავსოკალივიტისა", ათონელისა (†1730). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულ თომას კვირიაკე. ანტიპასექი. აღდგომის განახლება. კვირაცხოვლობა.
ხსენება წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალენელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართალთა: იოსებ არამათიელისა და ნიკოდიმოსისა; კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); წმიდიოსა დიმიტრისა, სამშობლოსათვის წამებულისა (ყიფიანი (†1887); მღვდელმოწამისა არტემონ ლაოდიკიელი ხუცისა (†303); მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (†655); მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარესი, პუდესი და ტროფიმესი (†I-II). მოწამე არდალიონ მიმოსისა(305-311) 1000 მოწამე სპარსისა და აზატ საჭურისისა; მოწამე დემეტრე პელოპონესელისა(1803). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარქესი, პუდესი, ტროფიმესი (†I-II); მესუკაველ მოწამეთა: სუქიასი და 18-თა მოყვასთა მისთა: ლუკიანესი, პოლიევტკესი, კოდრატესი, იქდიოქისი, სვიქირიონისი, მენასი, ფოკასი, სვირჯისი, დომენტისი, ანდრიანესი, ზოსიმესი, ბიქტორისი, თალალესი, იორდანესი, ანასტასიასი, თეოდორიტესი, იაკობისი და თევდოსისი, მღვდელმოწამისა ლეონიდისი, ათენელი ეპისკოპოსისა (†250)და მოწამისა კრისტენტი მირონ-ლუკიელისა (†740). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქალწულმოწამეთა: აღაპია, ირინე და ქიონია თესალიკონელთა, ილირიელთა (†304). მოწამეთა: ლეონიდე და დედათა: ნიკეა, გალინა, კალისა, ნუნექია, ბასილისა, ქარიესი და თეოდორასი და მოწამე ირინესი; მოწამე დიმიტრი სმირნელისა(1763). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (†IX); მღვდელმოწამისა სვიმეონ სპარელი ეპისკოპოსისა (†IV); ღირსისა აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†370;†438); მაკარი კორინთელი მთავარეპისკოპოსისა (†1805). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილისა (რატიშვილი †XIII); ღირსისა იოანე თესალონიკელისა (†845), ღირსი გრიგოლ დეკალონელის (†IX) მოწაფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე პალესტინის ძველი ლავრის ხუცესი (†VII); ნეტარისა მატრონა მოსკოველისა (†1952); მღვდელმოწამისა პაფნუტი იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (†III-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
6000 ღირსმოწამე მამათა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილთა(1616); ღირსისა თეოდორე ტრიქინასა (†IV-IX); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ზიჩის ეპისკ. (ველიმიროვიჩი, წმიდათა ნაწილთა გადაბრძანება 1991 წელს); მოციქულთა 70-თაგანისა მეზვერისა (†1); ღირსისა ათანასესი, ათონის მეტეორის მონასტრის ქტიტორისა, საკვირველმოქმედისა (†1302; †1380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ექვთიმე გაენათელი მიტროპოლიტისა (შერვაშიძე, †1882); მღვდელმოწამისა იანვარ ვენივენდოს ეპისკოპ. და მისთანა პროკლე, სოსე და ფავსტო დიაკონთა და მოწამეთა: დისიდერი წიგნისმკითხველისა, ევტიქისა და აკუტინიონისა, პუტეოლელთა (†303-305); მოწამეთა: თეოდორე პირგიელისა, დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (†II); მაქსიმიანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†434). მოწამეთა: ალექსანდრა დედოფლისა, ისააკისა, აპოლოსისა და კოტრადესი (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (†613); მოციქულისა ნათანაელისა, რომელი მოიყვანა ფილიპე მოციქულმა უფალთან (†1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა, ძლევაშემოსილისა და საკვირველმოქმედისა გიორგი კაბადოკიელისა (†303).
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა (2012); მოწამეთა: ანატოლი და პროტოლეონისა(303); ღირსი ადალბერტ, პრაღელი მთავარეპისკოპოსისა(997). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (†272); მოწამეთა: პასიკრატისა და ვალენტინისა (†228); ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (†VI-VII). ღირსი იოანიკე დევიჩელისა, სერბისა მღვდემოწ. ბრანკო ხუცისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ყოვლადქებულისა, მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (†53/63). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (†322); მართლისა გლაფირა ქალწულისა (†322); ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა, სერბელისა (†XIII). ღირსი იუსტასი; ღირსი პასხასი, კორბიელი მონაზვნისა(851). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, იერუსალიმელი ეპისკოპ, ნათესავისა უფლისა (†107). მართალი ევლოგი უცხოთშემწყნარებლისა; წმ. სვიმეონ ნიგერისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა, მათთანა წამებულთა (†1); დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრეა პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62).
დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის საქართველოს წილხვდომილობისა; 300-თა მხედართა, მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა მოწამეთა ქრისტეს სარწმუნოებისა და საქართველოსთვის დუდიკვათსა და პაპათში მუსლიმთაგან მოწყვეტილთა (†XVII-XVIII);, კვიზიკელ 9-თა მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასისა და ფილიმონისა (†313-მდე); ღირსისა მემნონ საკვირველმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადწმიდისა იაკობ მოციქულისა, ძისა ზებედესი და ძმისა წმიდისა იოანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყველისა (†44); ეგნატე კავკასიელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე ბასილი, ამასიელი ეპისკოპოსისა; მოწამე მაქსიმესი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა იერემიასი (†VI ს. ქრისტეს შობამდე); კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ზოსიმე II-ისა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა, ჰიმნოგრაფისა (†XVI); ათონელ ღირსმოწამეთა: ექვთიმე ახლისა, (†8.10.1814) და აკაკი ახლისა, ნივორელისა (†1.05.1816). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა, მსოფლიო დიდი მამისა და მოძღვრისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა †2.05.373). წმ. მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მგდალელი, სალომე, იოანა, მართა, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვა.კეთილმსახური თამარის, საქ. მეფისა(1213). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მამაი კათალიკოსისა (†744); რირსთა: მიქაელ და არსენ ქართველთა, ულუმბოელთა (†IX); მოწამეთა: ტომოთესი და მავრასი (†286); ღირსისა პეტრე სასწაულმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (950); ღირსისა თეოდოსისა, კიევო-პეჩორელი იღუმენისა (†1074). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსქალწულმოწამისა პელაგია ტარსუელისა (†288/290). მღვდელმოწამე ერაზმისა; მღვდელმოწამე სილვანე, ღაზელი ეპ. და მასთან 40 მოწამისა(811); ღირსი ნიკიფორე, მიდიკიელი იღუმენისა(814); მოწამეთა: აფროდი, მილდა, მაკროვი, უალერიანე, გორდიანე, ლეონტი, ანტონი და 60 მოწამე, სკვითოპოლისს წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (†I-II); ქალმოწამისა სომეხთა დედოფლისა სანდუხტისა (†1). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ბარძიმი შეუსმელი" (†1878). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართლისა იობ მრავალვნებულისი (1700-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე). მოწამე ბარბარ ავაზაკყოფილისა; ღირსი მიქვა რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულისა უფლისა პატიოსნისა ჯვარისა გამოჩინებისა იერუსალიმის ცასა ზედა (351 წელს), ღირსთა ასურელ მამათა -იოვანე ზედაზნელისა და 12-თა მოწაფეთა მისთა: აბაბოს ნეკრესელი ეპისკოპოსისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა, იასე წილკნელი ეპისკოპოსისა, იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა, ისიდორე სამთავნელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (†VI-VII); და ელია დიაკონისა (†VI); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (†303); ღირსისა ნილოს მირონმდინარისა, ათონელისა (წმიდათა ნაწილთა პოვნა 1815 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მახარებელისა, უფლის მკერდს მიყრდნობილისა, იოვანე ღმრთისმეტყველისა (†98-117); მოწამეთა ქართველთა, ქრისტეს სარწმუნოებისათვის ფერეიდანში სპარსთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); ღირსისა არსენი დიდისა (†449-450). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ესაიასი (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა შიო დიდისა, მღვიმელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI);ნიკოლოზ სასწაულმოქმედისა, მირონ ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა, ღირსისა ევაგრე ციხედიდელისა (†VI); მოწამისა ქრისტეფორე ლუკიელისა (250); ღირსმოწამისა ნიკოლოზ ბუნენოსელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადქებულისა მოციქულისა სიმონ მოშურნისა, საქართველოში ქრისტიანობის მქადაგებელისა (აღესრულა საქართველოში †1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი (†IV); ნეტარისა ქრისტესიასი (†1771); მღვდელმოწამისა მოკი ხუცისა, მაკედონიის იმპიპოლისელისა (†III); მოციქულთა სწორთა: მეთოდესი (†885) და კირილესი (†869), სლოვენთა განმანათლებელტა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეპიფანე კვიპრელი ეპისკოოსისა (†403); გერმანე კონსტანტინეპილელი პატრიარქისა (†11.05. 7400; მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა . #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთვიმე ახლისა, ქართველისა, ათონელისა, მთარგმნელისა (†1028); ღირსთა ქართველთა ათონელთა მამათა: იოანესი(†1005), გიორგიგი (†1065/1066), და გაბრიელისა (†X) და ღირსმოწამეთა, ათონის ივერთა მონასტერში ლათინთაგან წამებულთა (†XIIOI);ქალწულმოწამისა გლიკერიასი და მისთანა ლაოდიკე დილეგის მცველისა (†141/177). ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (†251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (8251). მოწამე მაქსიმესი(250); მღვდელმოწამე თერაპონტე, კვიპრ. ეპ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამაღლება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა იესო ქრისტესი
ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მოწაფისა მისისა ლუკიანესი (†VI/VII); მამადავითობა თბილისში; ღირსისა პახუმი დიდისა, თებაიდელისა (†347/358); ღირსისა პიროს ბრეთელისა, ღირსი იოანე ზედაზნელის თანამოღვაწისა (†VI); ღირსისა აქილე ლარისელი მთავარეპისკოპოსისა, საკვირველმოქმედისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე განწმედილისა, იღუმენისა (†360/368), ღირსი პახუმი დიდის (†348/358) მოწაფისა. მღვდელმოწამე ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპ(213-250); ღირსი ვარას ეგვიპტელისა, კონსტანტინეპოლელი იღუმენისა(490); მოწამეთა: ავდა და ავდიისუ, სპარს ეპისკოპოსთა და მათთ. 16 ხუცესის, 9 დიაკონის, 6 მონაზ. და 7 ქალწულისა 39 ერისკაცისა; მოწამე ვუკაშინისა, კლეპცელი გლეხისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: ანდრონიკესი და იუნიასი (†1). მოწამეთა: სოლოქონ, პამფამირე და პამფალონ მხედრისა(284-305); სტეფანე კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(893); ათანასე ახლისა, ქრისტიანოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(1707-1708). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მამათა, რომელნიც შეიკრიბნენ შვიდ მსოფლიო კრებაზე: მრავალთა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და 7-თა ქალწულმოწამეთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (†303); მოწამეთა ძმათა: დავითისა და ტარიჭანისა (†693) და დედისა მათისა თაგინესი †VII); ათენელ 8-თა მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლე, ქრისტინესი, ჰერაკლესი, პავლინესი და ბენედიმესი (†III). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი.
ღირსისა იოანე გუთელი ეპისკოპ. (საქართველოში ხელდასმული,†770-790); მღვდელმოწამეთა: პატრიკისა, პრუსელი ეპისკოპ. და მისთანა 3-თა ხუცესთა: აკაკისა, მენანდროსა და პოლიენისა (†100). მოწამე კალუთა ეგვიპტელისა(284-303); კეთილმსახური მთავრის დიმიტრი დონელისა(1389). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი, წმიდა ნინოს მშობელთა; მოწამეთა:თალალე, ალექსანდრე და ასტელი ეგეელთა (†284). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა დიდმეუფეთა: კონსტანტინესი (†337) და დედისა მისისა ელენესი (†327); ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ბასილისკოსი, აფხაზეთის კომანში წამებულისა (†308).მეორე მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა (381); ღირსმოწამე პავლე ტრიპოლისელისა(1818). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მესამედ პოვნა პატიოსნისა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი (850 წელს). წმიდისა მოციქულთა სწორისა ნინოსი და განათლება ქართველთა ერისა, წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; ღირსისა დამიანესი, მეფეყოფილი დემეტრესი, გარეჯელისა, "შენ ხარ ვენახის"მთქმელისა (†1157); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (†821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი იყო დამკვიდრებულ მთასა საკვირველსა (†590/596); კონსტანტინეპოლით მთაწმიდას მიცვალება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მთაწმიდელისათა და დადებალარაკსა შინა; ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (განდიდება 1988 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულთმოფენობა. ყოვლადწმიდა სამების დღე
ხსენება მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპ.(†IV).პეტრე-პავლობის მარხვის აღება #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა:კარპესი და ალფესისა (†1). მოწამე გიორგი ახლისა, ბულგარელისა(1515); ამბერკი და ელენესი; ღირსი იოანე აღმსარებლისა, ფსიხაიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ პარეხელისა, კლარჯეთის მოღვაწისა (†VIII-IX); ღირსისა ბასილისა, მეფე ბაგრატ 3-ის ძისა (†XI); მღვდელმოწამისა თერაპონტ სარდიელი ეპისკოპოსისა (†III); მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (†VI-VII) და მართლისა იოანე რუსისა, აღმსარებელისა (†1730) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალდენოკელთა ეპისკოპოსისა (†IX); მღვდელმოწამისა ევტიქი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†1). მღვდელმოწამე ელადი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მცხეთის ჯვრის აღმართება. ქალწულმოწამისა თეოდოსია ტვირელისა (†307/308); ღირსმოწამისა თეოდოსია კონსტანტინეპოლელისა (†726/730); 318-თა წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ ნიკეის პირველ მსოფლიო კრებაზე (325 წელს); ალექსანდრე ალექსანდრიელი პატრიარქისა(†17.04.328). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (†IV-V); ღირსისა ვარლამ ხუტინელისა (†1192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა ერმი დალმატელი ეპისკოპოსისა (†1); მოწამისა ერმია მხედრისა, კომანელისა (†138/161). მოწამე ფილოსოფოს ალექსანდრიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამეთა: მღვდელმონაზონისა შიო ახლისა, დავით მწირისა, გაბრიელისა, პავლესი და გაბრიელისა, გარეჯელთა, ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1696-1700); მოწამისა იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და სხვა მათთანა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველსპიტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (†166/167); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა და ღირსისა იუსტინე ჩელისკელისა, სერბელისა (1978). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†828). ღირსი დოდო გარეჯელისა(596); ახალმოწამე კონსტანტინე აგარიანთაგანისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდისა, იპატისა, პავლესი, დიონისესი და ქალწულმოწამისა პავლესი (†270-275/370-375). ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მისი მოწაფე ლუკიანესი; მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცესისა, ივლიანე დიაკონისა, მარკელინე და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა(81-96). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიტროფანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†326); წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა; მართასი და მარიამისი, მართალ ლაზარეს დათა (†1). მღვდელმოწამე იოანიკე, ჩერნოგორია-პრიმორსკელი მიტროპ.(1945). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპ. (†361-362). მოწამეთა: მარკინე, ნიკანდრო, იპერიქე, აპოლონ, ლეონიდე, არიოსი, გორგი, სელინი, ერინისა და პამბოსი(308-311); თეოდორე სასწაულმოქმედი; ღირსი ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; ილარიონისა, დალმატის მამასახლისისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბესარიონისა, ეგვიპტელი სასწაულმოქმედისა (†IV-V); ღირსისა ილარიონ ახლისა, დალმატელი იღუმენისა (†770-775/776; †6.06.845). ღირს ქალწულმოწამეთა: არქელაია, თეკლა და სოსანასი(293); მოწამეთა: მამელთხა და ზინაიდასი; იონა პერმელი ეპ.(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (†303-304). მღვდელმოწამე მარკელინე, რომის პაპისა და მოწამეთა:კლავდი, კვირინე და ანტონინესი(304); მღვდელმოწამე მარკელე და მოწამეთა: სისინი და კვირიაკე დიაკონთა, სმარაგდი, ლარგი, აპრონიანე, სატურნინე, პაპიუსი და მავროს მხედართა, კრიკენტიანე, მოწამე დედათა: პრისკილა, ლუკიანა და არტემიასი, მეფის ასულისა(304-310); 5 ქალწულმოწამისა: მართა, კირია, ვარერია და მარკიასი, მარიამ. ღირსთა: ანთიმოზ და სტეფანე ხუცესთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდორესი, კველთელი მღვდლისა (†1608-1609); ქალწულმოწამისა კალიოპიასი ყოველთა ბელორუს და პეტერბურგელ წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილე ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (†444); ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (†XIII). მოწამეთა: თეკლა, მართა და მარიამისა, სპარსელ ვნებულთა(346); მღვდელმოწამე ალექსანდრე პრუსელისა; ღირსი კირილე, ბელოეზერსკელი იღუმენისა(1427); მართალი ალექსი მოსკოველისა(1923). წმ. მოწამე პელაგიასი, რომელიც ადრე მეძავი იყო ანტიოქიაში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ტიმოთე პრუსელ ეპისკოპოსისა (†361-363); მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა, კროდამნელთა (†312-313). ღირსი თეოფანე ანტიოქელისა და ღირსი დედა პანსემნისა(363); ბასიანე, ლავდიელი ეპისკოპოსისა(409). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (†1). დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა "ღირს არს". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოვანე მთაწმიდელისა, სვინგელოზისა (†X); ისიდორე სამთავნელისა (†VI); ონოფრე დიდისა, ეგვიპტელისა (†IV) და პეტრე ათონელისა (†734). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა, უნგრო-ვლახეთის მიტროპოლიტისა (†1716); მოწამისა აკვილინა ბიბლოსელისა (†293); ტროფილე კვიპროსის ლევკუსიელი ეპისკოპოსისა (†370). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელისესი (†900 ქრისტეს შობამდე); მეთოდი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, აღმსარებელისა, რომელმან წვალებაი ხატთაბრძოლაი აკოცა (†847). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ამონისა (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა იერონიმე ნეტარისა, სტრიდონელისა (†420); ნეტარი ავგუსტინე ჰიპონიელი ეპისკოპოსისა (†430). წმ. იოანა მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1461). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (ჩოლოყაშვილი †1558/1612); ტიხონ ამათუნტელი ეპისკოპოსისა, კვიპრელისა (†V-VI); თეოფანე დაყუდებულისა, ვაშესკელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა შალვა ახალციხელისა (†1227); მოწამეთა: მანუელ, საბელ და ისმაილ სპარსელთა, ქალკედონიელთა (362) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (†380); ღირსისა დიო კონსტანტინეპოლელი იღუმენისი (†430); ღირსისა სერაფიმე საროველი სასწაულმოქმედისა. ნეტარი სტეფანე, სერბეთის დესპოტისა(1427) და მისი დედის ეფროსინიასი(1405). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელია თეზბიტელისა (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მართლისა ილიასი (†ჭავჭავაძე †19070; მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (†1272). სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ანგელოზის დღე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (†600 ქრისტეს შობამდე); ღირსისა სვიმეონისა, ქრისტესათვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (†590). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მენელსაცხებლისა, მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (81); მღვდელმოწამისა ფოკა სანოპელი ეპისკოპოსისა; ქალწულმოწამისა მარკელი ქიოპოლიტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (†284/305); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპელი ეპისკოპოსისა (†117) და წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (600 ქრისტეს შობამდე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ილარიონ თვალელისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (თულიშვილი †1041); დედამოწამისა ქრისტინა ქალწულისა, ტვირელისა (†300), მოწამეთა, კეთილმორწმუნეთა მთავართა: ბორისია, (†1015); ახალმოწამე ათანასე კიოსელისა (†1670). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება მართლისა ანნასი, დედისა ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელისა; ღირსთა: ოლიმპიადა ქალწულისა; დედათდიაკონისა (†409) და ევპრაქსია ქალწულისა, ტავენელისა, უმცროსისა (†4130. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ერმოლაოზ ხუცისა, დიდმოწამე პანტელეიმონ მკურნალის მოძღვრისა და მოწამეთა: ერმიპოსი და ერმოკრატესი, ნიკომიდიელთა (†3050; ღირსმოწამისა პარასკევა რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა და მკურნალისა პანტელეიმონისა (†305); ღირსისა გერმანე ალიასკელისა (†1837); მოციქულთა სწორთა: კლიმენტი ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (†916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა, ბულგარელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსის გიორგი მაშენებლისა, ათონელისა (†1029/1033); მოციქულთა 70-თაგანთა: პროხორე, ნიკანორ, ტიმონ და პარმენ დიაკონთა; ღირსისა ირინე ქრისობალანტელისა, კაპადუკიელისა და ღირსისა პავლე ქსიროპოტამელისა (†XI). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (†589); მოწამისა კალინიკე კილიკიელისა, ღანგრაში წამებულისა (†III-IV). ღირსმოწამე მიქაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი(†1); აღმსარებლისა ცოტნესი, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (დადიანი XIII); მოწამისა იოანე მხედრისა, კონსტანტინეპოლელისა (†IV). მღვდელმოწამე ვალენტინე ეპისკოპოსისა და მისი 3 მოწაფისა: პროკული, ეფისი და აპოლონისა და მართალი აბუნდისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპ. (†1082); მართლისა ევდუკიმო კაპადუკიელისა (†IX). მართალი იოსებ არიმათიელისა; ღირსმოწამე დიონისე ვათოპედელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა უფლის ცხოველმყოფელისა ჯვარისა; მოწამეთა 7-თა ძმათა მაკაბელტა: აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მატისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარ მღვდლისა (†166 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა, პირველდიაკონისა სტეფანესი და მართალთა: ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა რაჟდენ სპარსისა, სოფელ წრომს წამებულისა (†457); წმიდათა მოწამეთა 9-თა ძმათა ხერხეულიძეთა და დედისა და დისა მათისა, და მათთანა 9000-თა ქართველთა, მხედართა და მხედართმთავართა, მარაბდის ომში რწმენისა და სამშობლოსათვისა თავგანწირულთა (†1625); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შვიდთა ყრმათა ეფესელთა (†250 და †408-450). ღირსმოწამე ევდუკია რომაელისა(362-364); მოწამე ელეფთერი კოვილარისა, ბიზანტიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსეგნი ანტიოქიელისა (†362); მართლისა ნონასი, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის დედისა (†374).მოწამე პონტი რომაელისა; მოწამე კანტიდი, კანტიდიანე და სიბელისა ეგვიპტეს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ფერიცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მოწაფეთა მისთა (†363); ღირსისა თეოდოსი ახლისა, პელეპონესელ მკურნალისა და ღირსისა ნიკანორ სასწაულმოქმედისა, კალისტრატელისა (†1519). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთიმე გარეჯელისა, იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა, წმ.ნინოს "დაუჯდომელის" გამომთქმელისა (მჭედელაშვილი †1804); ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკოელი ეპისკოპ. (†815-ის შემდეგ). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა მატათიასი (აღესრულა საქართველოში †63).მოწამე ანტონინე ალექსანდრიელისა; ღირსი ფსოვეგვიპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ლავრენტი მთავარდიაკონისა, ქსვისტე რომის პაპისა და იპოლიტესი, ფელაკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, და რომანოზისა, რომაელთა (†258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა, სიცილიელისა (†304); ნიფონ-II-სა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†1502) და სპირიდონ სასწაულმოქმედისა, რომლის მიერაც ქალაქი კერკირა გათავისუფლდა თურქების ალყისაგან 1716 წელს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამეთა გერონტი და სერაპიონ მღვდელმონაზონთა, ოთარ და სვიმეონ იეროდიაკონთა, გერმანე და ბესარიონ მონოზონთა, მიქაელ მორჩილისა, დავითგარეჯის მონასტერსა შინა ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1851), ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა, მოწამეთა: ფოტოსი, ანიკიტოსი და მათთანა მრავალთა (†305/306); მღვდელმოწამისა ალექსანდრე კომანელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (მიცვალება †662). მოწამეთა: იპოლიტე, აბუნდი და კინკირდიასი, რომში წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა: ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა ნაზარისა (ლეჟავა), გერმანე (ჯაჯანიძე), იეროთეოზ (ნიკოლაძე) და სიმონ (მჭედლიძე) ხუცესთა, მთავარდიაკონისა ბესარიონისა (კუხიანიძე)(†1924); და ყოველთა ახალმოწამეთა ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან ვნებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. მარიამობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანჩისხატობა. წმიდისა მემკაბრესი, მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (†298); მოწამეთა 33-თა პალესტინელთა; ტიმოთე ევრიპელი ეპისკოპ. (†1578) და გერასიმე კეფალინიელისა (†1579). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ტბელი აბუსერიძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა, ერისათვის თავდადებულისა (†XIII); მღვდელმოწამისა მირონისა, კვიზიკელი ხუცისა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ქრისტოდულე ფილოსოფოსისი (†XII); მოწამეთა: ფლოროსისა და ლავროსისა, ილირიელთა; ღირსისა იოანე რილელისა (†946). მღვდელმოწამე ემელიანე ეპისკოპოსისა. კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; ღირსი მაკარი, პელიკიტელი იღუმენისა(830); ღირსი იოანე რილელისა(946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ანდრია სტრატილატისა და მისთანა 2593-თა მოწამეთა (†IV). ღირსი თეოფანე ახლისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამე ქეთევან დედოფლის წმიდა ნაწილთა გადმოსვენება სპარსეთიდან; წინასწარმეტყველისა სამუელისა (†1144 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისათადეოზისა (†44), სარმეანე ქართლის კათალიკოსისა (†779), ღირსისა თათე სტეფანწმიდელისა; მოწამეთა: არაპისა, თეოგნესი და პისტოსი (†305/311). ღირსმოწამე რაფაელ, სერბი იღუმენისა(1941). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოწამეთა: აგათონიკესი და ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა, ბითვინელთა, თრაკიელთა (†305/311); მოწამესი ლუპე თესალონიკელისა. დღესასწაული საქართველოისად წოდებული ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ირინეოს ლიონელი ეპისკოპოსისა (†202). მოწამე ლურე თესალონიკელისა.ღირსთა: ევტიქი და ფლორენტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სერაპიონ სასწაულმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა(†1747); წმიდათა აღმსარებელთა: ბოდბელი ეპისკოპოსისა სტეფანესი (†1936), და დეკანოზისა პოლიევქტოზისა (†1936) და ფილიმონ მღვდლისა (†1879) და წმიდათა მღვდელმოწამეთა: დეკანოზისა ანდრიასი (†1924) და პეტრე მღვდლისა (†1924); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, იოანე ღვთისმეტყველის მოწაფისა; წმიდისა ფილიმონ მგალობელისა (819110; მოციქულთა სწორისა კოსმა ეტოლიელისა (†1779) და დიონისე ეგანელი ეპისკოპოსისა; ყოველთა მოსკოველთა წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა ბართლომესი, მოციქულისა 70-თაგანისა ტიტესი, გორტინელი ეპისკოპოსისა. მინა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(536-552). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთე; ანდრიანესი და მეუღლისა მისისა ნატალიასი; ღირსისა იოასაფისა ინდოეთის მეფისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პიმენ დიდისა (†450); დიდმოწამისა ფანური ახალგამოჩენილისა. ლიბერი აღმსარებლისა რომის პაპისა(366); ღირსი საბა ასურისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); მღვდელმოწამისა მოსე შავისა, მღვდელმონაზონისა, ეთიოპიელისი (†400); მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, იერუსალიმის ტაძარში ღვთისმიმგებელისა, ფანუელის ასულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
თავისკვეთა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ალექსანდრესი, იოანესი და პავლესი, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა: კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა ( აღმოყვანება †1724); სერბიელ მღვდელმთავართა, მთავარეპისკოპოსთა, პატრიარქთა და ღირსისა ალექსანდრე სვირელისა (†1533). ღირსი ქრისტეფორე რომაელისა; ღირსი ფანტინე სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსანისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა (†395/408). მღვდელმოწამე კვიპრიანე, კართაგენელი ეპისკოპოსისა(258); გენადი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დაწყება საეკლესიო ახლისა წელიწადისა. ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, არქიმანდრიტისა, ანტიოქიელისა, ჰალაბელისა (†459/461); მღვდელმოწამისა აითალა დიაკონისა (†380); 40-თა ქალწულმოწამეთა მმარხველთა; მოწამეთა: კალისტასი და ძმათა მისთა; მართლისა იესუ ძისა ნავესი (†1440 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა მელეტისა. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კრება მიასინეს სავანეში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: მამაისი, ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†595); ღირსთა ანტონისა და თეოდოსი კიევო-პეჩორელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ნიკომიდიელი ეპისკოპ.(†302); ღირსისა თეოქისტესი (†451/467); ღირსი ექთვიმე დიდის (†473) თანამმარხველისა. მოწამე ბასილი ნიკომიდიელისა(309); მღვდელმოწამე არისტიონ, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაბილასი, ანტიოქიელი პატრ. (†251); ღირსისა სვიმეონ გარეჯელისა, წინასწარმეტყველისა და სასწაულმოქმედისა (†1773); წინასწარმეტყველისა ღმრთისმხილველისა მოსესი (†1460/1531 წ. ქრისტეს შობამდე); ღმრთისმშობლის ხატისა "მაყვალი შეუწველი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა-წმიდა იოვანე ნათლისმცემლის მშობელთა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არქიპო მნათესი, ხეროტოპელისა; მოწამეთა; ევდოქსისი, ზენონისა და მაკარისი (†311-312). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა სოზონ კილიკიელისა (†304).მოციქულ 70 თაგანთა; ღირსი ლუკასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა
დიდუბობა, გელათობა, შუამთობა, ბეთანიობა. ღირსთა იოანესი (მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე †1962) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმ და ანნასი; მოწამისა სევერიანე სებასტიელისა (†320). ღირსი ონოფრე ვორონელისა, რუმინელისა(1790); მე -3 მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა.(431). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა დათა: მინოდორა, მიტროდორა და ნამფოდორა ბითვინელთა (†304-311). კეთილმორწმუნე პულქერია, ბერძენთა დედოფლისა(453); პეტრე და პავლე ნიკეელ ეპისკოპოსთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა 300-თა არაგველთა და კრწანისის ომში საქართველოსთვის მოწყვედილთა სასულიერო და საერო პირთა (†1795); ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (†474-491); ღირსისა სილუანე ათონელისა (†1938). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა, დავით აღმაშენებლის მოძღვრისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1118); მღვდელმოწამისა დიოთოზ ტფილელისა (†1795), მღვდელმოწამისა ავტონომე იტალიელი ეპისკოპ. (†313). ღირსი ათანასესი, სერპუხოველისასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამისა, საქართველოს მნათობისა, ქეთევან დედოფლისა (†1624); მღვდელმოწამისა კორნილიოს ასისთავისა. მღვდელმოწამე ივლიანე ხუცისა; ღირსი პეტრე ატროელისა; ღირსი იეროთეოზ ახლისა; ივერონელისა, ათონელისა(1745). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვარის ამაღლება. ჯვართა აპყრობა.
მიცვალება იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
აბბა იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა (†570); ალავერდობა; დიდმოწამისა ნიკიტა კონსტანტინეპოლელისა (†372). აკაკი აღმსარებლისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა; მოწამე პორფირისა(361); პირველმოწამე სტეფანე მტავარდიაკონისა; ღირსი ფილოთეოზ ხუცესისა, მცირე აზიელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა ძმათა: ისააკ და იოსებ ქართველთა, კირნუ-ქალაქში წამებულთა (†808); დიდმოწამისა ევფემისა ყოვლადქებულისა, ქალდეკონელისა (†304). ღირსი დოროთე, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; მოწამე ლუდმილა ჩეხთა დედოფლისა(927). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: პისტისი, ელპიდისა, არაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი, რომაელთა (†126/137). პელი და ნილოს, ეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთი, ელიასი და სხვათა. იოაკიმე, ალექსანდრიელი პატრ.(1567). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ბიძინასი (ჩოლოყაშვილი) და ორთა ძმათა მოწამეთა: შალვასი და ელიზბარისი, ქსნის ერისთავთა (†1660/1661); ღირსისა ევმენი სასწაულმოქმედისა, პორტინელი ეპისკოპოსისა (†VII);მოწამისა არიადნა ფრიგიელისა (†II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მკვდრეთით აღმდგარი და ცოცხალი უფლის შესახებ, რომელიც არის აღდგომა და ცხოვრება„მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება“ (ინ. 11:25)ეს წმიდა სიტყვები უფალმა იესო ქრისტემ ბრძანა და არა მხოლოდ ბრძანა, არამედ საქმით დაამტკიცა. იაროსის ქალიშვილის, ნაინელი ქვრივის ვაჟისა და მეგობარი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგომით მან დაამტკიცა, რომ იგი არის აღდგომა და ცხოვრება, მკვდრეთით აღმდგენელი და ცხოვრების მომნიჭებელი. მან ეს თავისი აღდგომით საუკეთესოდ დაამტკიცა, რადგან იყო ცოცხალი და დაეხმარო მკვდარს - ამის შესახებ კიდევ შეიძლება ისაუბრო, მაგრამ იყო მკვდარი, სამი დღე დაფლული სამარეში და ... დაეხმარო საკუთარ თავს და აღდგე მკვდრეთით – ამის შესახებ საუბარიც შეუძლებელი იყო ქრისტეს აღდგომამდე. ეს არის უდიდესი სასწაული და ყველა სხვა ძალაზე აღმატებული ძალის მაჩვენებელი. ეს სასწაული აღასრულა და ეს ძალა აჩვენა ჩვენმა უფალმა. მაშასადამე, უტყუარია მისი სიტყვები: მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება - და ჭეშმარიტი, წმიდა და ნუგეშისმომცემია ეს სიტყვები ყველა ჩვენგანისათვის, რომლებსაც გარდაუვალად მოგველის სხეულებრივი სიკვდილი და რომლებიც ვიმედოვნებთ, რომ აღვდგებით მკვდრეთით და ვიხილავთ ცოცხალ უფალს მის დიდებაში.მაგრამ უფალი ჩვენი არის არა მხოლოდ სხეულის აღმდგენელი, არამედ სულის განმაცოცხლებელიც. თავისი ამქვეყნად ცხოვრების ჟამს უფალმა მკვდრეთით აღადგინა მხოლოდ რამდენიმე სხეული, მაგრამ სული კი მრავალი აღადგინა და ამით აჩვენა, რომ სულის გაცოცხლება ბევრად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სხეულის. როდესაც იგი ამქვეყნად მოვიდა, თითქმის ყველა ადამიანის სული მკვდარი იყო და მან უამრავი სული გააცოცხლა თავისი ძალით და დაამწყურვალა თავისი სიცოცხლით. სულით მკვდრები იყვნენ იუდეველები და წარმართები და უფალმა გააცოხლა ერთიც და მეორეც.ძმებო, ჩვენც თავი ვანებოთ სხეულის აღდგომაზე ზრუნვას და სანამ ჯერ კიდევ არის დრო, ვიზრუნოთ ჩვენი სულების აღდგომაზე, რადგან თუ ჩვენი სულები არ აღდგებიან და არ გაცოცხლდებიან ქრისტეს მიერ აქვე, ამქვეყნად, მაშინ არ უნდა ველოდოთ რაიმე სიხარულს ჩვენი სხეულების აღდგომისას საშინელი სამსჯავროს დღეს, რამეთუ იმ დღეს მკვდარი სულების სხეულები აღდგებიან არა მარადიული ცხოვრებისათვის, არამედ მარადიული ტანჯვისათვის.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღდგომაო და ცხოვრებაო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ შენი ძალითა და მოწყალებით, რათა შენ მიერ აღვდგეთ და ვცხონდეთ საუკუნოდ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმენდონისი (†276/278). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მწუხარების შესახებ„ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია და რა ვთქვა: მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან? მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“ (ინ. 12:27)არაფერია უფრო რეალური ამ მიწიერ სამყაროში, ვიდრე უფალი იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი და ჭეშმარიტი ადამიანი. ჭეშმარიტად, მთელი ეს სამყარო ქრისტეს გარეშე აჩრდილს ჰგავს. მართლაც, არც მიწა, არც წყალი, არც ჰაერი, არც სინათლე არ არის ისეთი რეალური, როგორიცაა ქრისტე, რამეთუ ეს ყველაფერი წარმავალია, უფალი კი მარადიული. ჭეშმარიტად, იგია ქვაკუთხედი მარადიული სამყაროსი და ვინც მას ჩაეჭიდება, შეძლებს ეზიაროს მარადიულ სამყაროს, მარადიულ მყოფობას. დროის აბობოქრებული, თუმცა კი უძლური ტალღები მრისხანედ აწყდებოდნენ და ახლაც აწყდებიან ხან ქრისტეს ღვთაებრივი და ხანაც კაცობრივი ბუნების რეალობას. მართლაც, რამდენი შრომა დასჭირდათ ქრისტიანებს, რომ თვალები აეხილათ ურწმუნოთათვის და დაერწმუნებინათ ისინი ქრისტეს ღვთაებრივ და კაცობრივ ბუნებაში; ყოვლისმცოდნე წმიდა სულმა წინასწარ განაგო და მოციქულთა საშუალებით წინასწარ განამზადა იარაღი ქრისტეს მხედართათვის. „ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია“ – ნუთუ უფალი ამგვარ შეძრწუნებასა და მწუხარებას განიცდიდა, ნამდვილად რომ არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც უძლური ადამიანური ბუნების ყველა თვისება ჰქონდა, ცოდვის გარდა? თანაც, არა მხოლოდ მწუხარებასა და შეძრწუნებას განიცდიდა, არამედ შიშსაც! „მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან“ – ამას ამბობს უძლური ადამიანური ბუნება, რომელსაც ეშინია სიკვდილის, მაგრამ ბუნება, რომელიც, ამავდროულად, უცოდველია, რამეთუ მყისვე დასძენს უფალი: „მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“.ხედავთ, რა მნიშვნელოვანია ქრისტეს სიკვდილი! მისით ვართ გამოსყიდულნი, მისით ვართ გამოხსნილნი. ასე რომ მხოლოდ სწავლებით ნურავინ დაკმაყოფილდება, არამედ მზერა მიაპყროს გოლგოთას და შეძრწუნებული დაინახავს სისხლიან მსხვერპლს ჯვარზე, შეწირულს ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა გვიხსნას მყრალი ჯოჯოხეთის უფსკრულთაგან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, რომელიც ჯვარს ეცვი ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისთვის, მოგვიტევე კვლავ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, ცოლისა მისისა თეოპისტიისა და შვილთა მათთა: აღაპისა და თეოპისტესი, რომაელთა (†118). ღირსმოწამე ილარიონ კრეტელისა (1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთადერთი გზის, ჭეშმარიტებისა და ცხოვრების შესახებ„მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება და ცხოვრება; ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ (იოან. 14:6)ძმებო, ეს წმიდა სიტყვები არა მარტო თქმულია, არამედ სისხლით მორწყული, აღდგომით დამოწმებული, სულიწმიდის მიერ მართალთა გულებში დამკვიდრებული და ეკლესიის მიერ საუკუნეების განმავლობაში დადასტურებული. ამქვეყნიურ ყველა სიკეთეს შორის ადამიანებს ყველაზე მეტად სოცოცხლე უყვართ. სიცოცხლე ადამიანებს უფრო მეტად უყვართ, ვიდრე ჭეშმარიტება, თუმცა ცხოვრება ჭეშმარიტების გარეშე არ არსებობს. მაშასადამე, სიცოცხლე უზენაესი სიკეთეა, ხოლო ჭეშმარიტება – ცხოვრების საძირკველი. ვისაც სიცოცხლე უყვარს, მას უნდა უყვარდეს ჭეშმარიტებაც, მაგრამ რომელი გზაა ჭეშმარიტებისკენ? მე ვარ გზა - ბრძანებს უფალი. იგი არ ამბობს: „მეც ვარ გზა“, რათა ვინმემ არ იფიქროს , რომ უფალ იესოს გარდა სხვა გზაც არსებობს, თუმცა იგი არაა მხოლოდ გზა, არამედ ჭეშმარიტება და სიცოცხლე, რათა არავინ იფიქროს, რომ არსებობს რაიმე სხვა ჭეშმარიტება და რაიმე სხვა სიცოცხლე იესო ქრისტეს გარეშე. უფალი იმისათვის განკაცდა, რომ ადამიანებს გზა აჩვენოს, ჯვარს ეცვა, რათა საკუთარი სისხლით გზა მიანიშნოს... „ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ – ეს უნდა ესმოდეთ მათ, ვინც თავს იტყუებს და ფიქრობს, რომ იესო ქრისტეს გარეშე შეუძლია შეიმეცნოს ღმერთი და დაიმკვიდროს სასუფეველი ცათა. სწორედ ეს ცრუ იმედი და განწირული თავის მოტყუება განაქარვა უფალმა ზემოხსენებული სიტყვებით. და მოციქულმა, რომელმაც მოისმინა და ჩაწერა ეს სიტყვები სახარებაში, აღნიშნა ის თავის ეპისტოლეშიც: „ვინც უარყოფს ძეს, აღარც მამა ჰყავს“ (1ინ. 2:23).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კურთხეულო და კურთხევისა წყაროო, ჭეშმარიტად, შენ ხარ ერთადერთი გზა, ერთადერთი სინათლე, ერთადერთი ჭეშმარიტება, ერთადერთი სიცოცხლე და ერთადერთი ცხოვრების მომნიჭებელი. მხოლოდ შენ გაღიარებთ ადამიანებისა და ანგელოზების წინაშე, როგორც ერთადერთ ღმერთსა და ჩვენს მაცხოვარს. შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანთა კოდრატესი, ათენელი და მაგნეზიელი ეპისკოპ. (†130); წინასწარმეტყველისა იონასი (†VIII ქრისტეს შობამდე). ისააკდა მელეტი კვიპრ. ეპისკოპოსთა. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი ბუნებისა და მამასთან არსებით თანასწორობის შესახებ„ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“ (ინ. 14:9)„უთხრა მას ფილიპემ: უფალო, გვიჩვენე ჩვენ მამა და საკმარისია ჩვენთვის“(ინ. 14: 8). ამ სიტყვებზე უფალმა უპასუხა: „ამდენ ხანს თქვენთან ვარ და ვერ შემიცანი მე, ფილიპე? ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ასე უპასუხა უფალმა თავის მოწაფეს. ფილიპეს სურდა ეხილა ღმერთი ხორციელი თვალით. სამი წელი უყურებდა იგი ქრისტეს, მაგრამ ვერ შეიცნო როგორც ღმერთი. რატომ? იმიტომ, რომ სულიწმიდის მასზე გადმოსვლამდე ფილიპე ხორციელად ანუ ხორციელი თვალით უყურებდა ქრისტეს და მასში ხედავდა მხოლოდ ადამიანს. ფილიპე ვერ ხედავს ღმერთს ძე ღმერთში და უნდა, რომ მან მამა აჩვენოს! „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ამით უფალს იმის თქმა არ სურს, რომ თავად არის მამა ღმერთი, არამედ იმისა, რომ ის და მამა ერთია ანუ ერთარსი არიან. რამდენადაც შესაძლებელი იყო, რომ ღმერთი სჩვენებოდა ადამიანებს, იმდენადვე გამოუჩნდა მათ ძე ღმერთის მიერ და გამოუჩნდა ადამიანის სახით. მამა ღმერთი არ განკაცებულა, არც სულიწმიდა ღმერთი განკაცებულა, მხოლოდ ძე ღმერთი განკაცდა. შესაბამისად, როგორ დაანახებს ძე მოკვდავ ადამიანს მამას ხორციელი თვალით? სწორედ ამიტომ განკაცდა ძე ღმერთი, რათა გამოუცხადოს ადამიანებს თავისი თავი, მამა და სულიწმიდა, სამგვამოვანი ღმერთი, ერთარსება სამება სამი ჰიპოსტასით. „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. უფალი აქ თავის ღვთაებრივ ბუნებას გულისხმობს, რომლითაც იგი ყოვლითურთ თანასწორი და თანაარსია მამისა. და იმ დროს ფილიპეს რომ შეძლებოდა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნების დანახვა, მაშინ არ მოითხოვდა – გვიჩვენე ჩვენ მამა. ასე რომ, მას არც კი შეეძლო დაენახა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნება, რომელიც სულიერია და უხილავი, თუმცაღა შეეძლო ცხადად ეხილა ქრისტეს დიადი საქმეები, როგორც მისი ღვთაებრივი ბუნების გამოვლინება.და ახლაც, ძმებო, ზოგიერთები ამბობენ: „გვიჩვენეთ ღმერთი და ვიწამებთ!“. უთხარით მათ: „აი, გიჩვენებთ იესო ქრისტეს – იწამეთ!“ ოცი საუკუნე შენთან ვარ, ადამიანო და ჯერაც ვერ მიცანი? ოცი საუკუნე, აღსავსე დიდებითა და სასწაულებით, მადლით, წყალობით, წმინდანებით, მოწამეებით! უგნური ადამიანი კი მაინც კითხულობს: „სად არის ღმერთი?“ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, აუხილე სულიერი თვალი მათ, ვინც ჯერ კიდევ ვერ ხედავს, რათა იხილოს შენი დიდება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპიელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა (†102/117); ღირსისა იონა ხუცისა, პალესტინელისა, წმიდათა: თეოფანე კანონთგამომთქმელისა (†850) და თეოდორე (†840) გამომეტყველთა მამასა. მღვდელმოწამე თეოდორე ბრაზელისა, რუმინელისა(1696). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნუგეშისმცემელი სულის – სულიწმიდა ღმერთის – შესახებ„და მე ვთხოვ მამას და სხვა ნუგეშისმცემელს მოგივლენთ თქვენ, რათა თქვენთან იყოს უკუნისამდე“ (ინ. 14:16)იქ, სადაც სიყვარულია, საჭირო არაა ბრძანება, რადგან ბრძანებას თხოვნა ცვლის. მათთვის, ვისაც ერთმანეთი უყვარს, თხოვნას მეტი ძალა აქვს, ვიდრე ერთმანეთის მოძულეთათვის – ბრძანებას. ყოვლადწმიდა სამება თავად წარმოადგენს უზენაეს სასუფეველსა და უმაღლეს სიყვარულს. ესაია ყოვლადწმიდა სამებას საკვირველ მზრახველად(ბჭობის წარმმართველად) მოიხსენიებს, ხოლო განკაცებულ ღვთის ძეს - დიდი განზრახვის ანგელოზად ანუ მოვლინებულ მაცნედ (ის. 9:6). როგორ შეუძლია ბჭობა, თათბირი ერთარსება ღმერთს? შენც ერთი ხარ, ადამიანო, მაგრამ საკუთარ თავს ეთათბირები. შენი გონება ეკითხება შენს ნებას: „შეგიძლია?“ და ეკითხება გულს: „გსურს?“, ხოლო შენი ნება და გული ეკითხებიან შენს გონებას: „ძალგიძს?“. თუმცა, ამ შინაგანი ბჭობის მიუხედავად, შენ ერთი ხარ, ერთი ადამიანი, ერთი პიროვნება. რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ და მხოლოდ უფერული მსგავსება და აჩრდილია ყოვლადწმიდა სამების ბჭობისა, მისი სრულყოფილი თათბირისა, რადგან ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტაზთა შორის სრული თანასწორობა და ჰარმონიაა. რაც მამას სურს, აუცილებლად იგივე სურს ძესაც და წმიდა სულსაც... „მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს“ – ხედავთ, როგორი დარწმუნებულია ძე ღმერთი, რომ მისი თხოვნა და რჩევა მაშინვე მიღებული იქნება ღვთაებრივი თათბირისას – მამა თანახმა იქნება მოავლინოს და სულიწმიდა თანახმა იქნება მოვიდეს. ძე ღმერთი არ ამბობს: „მე ძალიან შევეხვეწები, რათა მოგივლინოთ და მწამს, რომ მოგივლენთ“, არამედ ამბობს: „მე ვთხოვ მამას და იგი მოგივლენთ...“. მან იცის წინასწარ, რომ მამა მისცემს იმას, რასაც ძე ითხოვს; მან ეს იცის, ასე ვთქვათ, მისი მარადიული გამოცდილებიდან, რამეთუ მარადიული ჰარმონია სუფევს მამას, ძესა და სულიწმიდას შორის... მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს – ამ სიტყვებით ცხადდება ძისა და სულიწმიდის სრული თანასწორობა. მამა მოგივლენთ თქვენ სხვა ნუგეშისმცემელს, ჩემს თანასწორსა და თანაარსს. იგი თავისი საკვირველი ჰიპოსტასის შესაბამისად სრულად ჩამანაცვლებს მე, რადგან მხოლოდ და მხოლოდ ჰიპოსტასურად განსხვავდება სულიწმიდა ძე ღმერთისაგან. ხედავთ, ძმებო, როგორ მონაწილეობს ყოვლადწმიდა სამება ჩვენს ცხონებაში? ხედავთ, ვისი ვართ ჩვენ? ხედავთ, როგორი პატივი გვებოძა მოკვდავებსა და ცოდვილებს?ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადდიდებულო სამებაო, ღმერთო ჩვენო, შეგვიწყლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დადუმებაი ზაქარიაისა და მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი, რაჟამს იგი ახარა გაბრიელ მთავარანგელოზმან, და მიუდგა ელისაბედ და მუცლადიღო. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდა ღმერთის შესახებ, რომელიც მამისაგან გამოდისხოლო როცა მოვა ნუგეშისმცემელი, რომელსაც მე მოგივლენთ თქვენ ჩემი მამისგან, სული ჭეშმარიტებისა, რომელიც მამისგან გამოდის, იგი დაამოწმებს ჩემზე (ინ. 15:26)ძმებო, მიუწვდომელია საღვთო ბუნების სიღრმე, თუმცა ღმერთმა არც სრულად დაფარა ის ჩვენგან და არც სრულად გაგვიცხადა. გაგვიცხადა იმდენი, რამდენის მიღებაც ძალუძს ჩვენს უძლურებას და რამდენიც ჩვენი ცხონებისთვისაა საჭირო. სულიწმიდის შესახებ ჩვენთვის ცნობილია, რომ იგი მამისაგან გამოდის და ძის მიერ გვევლინება. დაე, ნურავინ გამოეძიებს მეტს, რათა არ შეცდეს. რაკი მამისგან გამოდის, ე. ი. ერთარსია მამისა; რადგან ძის მიერ გვევლინება, რათა განაგრძოს ძის მსახურება, ე. ი. იგი თანასწორია ძისა... მოწმობს ჩემ შესახებ მამა – ბრძანებს მანამდე უფალი, ახლა კი სულიწმიდის შესახებ ამბობს: იგი დაამოწმებს ჩემ შესახებ. ორივე დამმოწმებელი თანასწორია, ამიტომ უფალი ხან ერთზე მიუთითებს, ხან მეორეზე. და ის, ვინც მოწმობდა და ის, ვინც დაამოწმებს, არსით ერთი არიან, რადგან უფალი მის შემდეგ არ დატოვებდა ისეთ მოწმეს, რომელიც ღირსებით წანა მოწმესთან შედარებით ნაკლები იქნებოდა. ცხადია, ჩვენ ახლა ადამიანური გონებით ვმსჯელობთ დროსთან მიმართებითაც, რადგან, მახარებლის სიტყვებით, ყოვლადწმიდა სამება მარადიულად მოწმობს ზეცაში: „ვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეცად: მამა, სიტყვა და სული წმიდა, ხოლო ეს სამი ერთია“ (1 იოან. 5:7).ზოგიერთები ამტკიცებენ, რომ სულიწმიდა გამოდის მამისაგან და ძისაგან. ვინ და როდის განუცხადა მათ ამის შესახებ? ჩვენ ვიცით, რომ სულიწმიდა მამისაგან გამოდის, რის შესახებაც გვამცნო ძემ, უფალმა იესო ქრისტემ, ამიტომ უარვყოფთ იმგვარ დამატებას ჩვენს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში, რომელიც არ შეესაბამება თვით უფლის სიტყვებს. მაგრამ იმისათვის, რომ უწმინდესი უფლის სიტყვები გავიაზროთ, გულის დიდი სიწმინდეა საჭირო. ამიტომ გულის ვნებებისაგან განწმენდა გვმართებს და არა ღვთაებრივი არსის უხილავი სიღრმეების ცნობისმოყვარეობითა და უწმინდური გულით გამოძიება, რადგან ვინც მგვარად იქცეოდა, მწვალებლობაში ვარდებოდა და იღუპავდა სულს.ჰოი, დიდებულო და ყოვლადძლიერო ღმერთო, დიდება შენდა იმის გამო, რომ გამოგვიცხადე შენი თავი ჩვენი მაცხოვრის, უფალ იესო ქრისტეს მიერ და ვიცით, რომ ნათლის შვილები ვართ და არა – წყვდიადის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დედათა შორის პირველმოწამისა და მოციქულთა სწორისა თეკლა იკონიელისა (†1). კეთილმსახური ვლადისლავისი, სერბი მეფისა (1239). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდის შესახებ, განმადიდებელზეიგი განმადიდებს მე, რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ (იოან. 16:14)სულიწმიდა ძალმოსილებით მამისა და ძის თანასწორია და ყველაფერი, რაც შეუძლია მამას, შეუძლია ძეს და შეუძლია სულიწმიდასაც. და ყველაფერი, რაც იცის მამამ, იცის ძემ და იცის სულიწმიდამაც. თუმცა ერთმანეთის უსაზღვრო სიყვარულისა და ადამიანთა ხსნის მიმართ უსაზღვრო სიბრძნის გამო ისინი ადამიანებს მონაცვლეობით ევლინებიან (დროის თვალსაზრისით). იგი განმადიდებს მე – ნუთუ ძემ საკუთარი თავი არ ადიდა? დიახ, ადიდა, მაგრამ არა იმ ზომით, რომლითაც შეეძლო, არამედ მხოლოდ იმ ზომით, რამდენის მიღება და გაგებაც შეეძლოთ იმ დროის ადამიანებს. დროთა განმავლობაში სულიწმიდა კიდევ უფრო მეტად გააცხადებს ღვთის ძის დიდებას, როდესაც თავისი ღვთაებრივი მადლით აღავსებს ის თავის ერთგულებს. იგი მადიდებს მე – ამ სიტყვებს, ძმებო, უფალი ჩვენს განსასწავლადაც ამბობს, რათა თუ რაიმე კეთილ საქმეს აღვასრულებთ, ჩვენ თვითონ კი არ განვიდიდოთ თავი, არამედ სხვებმა თქვან ამის შესახებ... “რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“ – ამ სიტყვებით უფალი ცხადყოფს სულიწმიდის მასთან ერთობას და არა დაქვემდებარებას მისდამი. მანამდე კი გვითხრა: “იგი წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ”. და რათა მოწაფეებმა არ იფიქრონ, რომ სულიწმიდამ მეტი იცის, ვიდრე ძემ და აღემატება ძეს, ამიტომ იგი აცხადებს: „ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“. ქრისტესაც შეეძლო მოწაფეებისთვის ყოველგვარი ჭეშმარიტება ეუწყებინა, მაგრამ იმ დროს მოწაფეები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად ამის მისაღებად, ამიტომ სულიწმიდა თავის დროზე შეუძღვება მათ ყოველგვარ ჭეშმარიტებაში. მაგრამ როდესაც სულიწმიდა ყოველგვარ ჭეშმარიტებას აუწყებს მათ, არ ნიშნავს, რომ აუწყებს იმას, რაც არ იცის ძემ ან, მით უმეტეს, რაც ეწინააღმდეგება ძის ნებასა და ცოდნას. ამიტომაც ბრძანებს უფალი:“რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ყოვლადსაკვირველო ღმერთო, სამებით დიდებულო, ძალო, სინათლევ და სიყვარულო! ჰოი, ყოვალდწმიდაო სამებაო, აღანთე საღვთო სიყვარული ჩვენს გულებში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფროსინია ალექსანდრიელისა; არსენი დიდისა კათალიკოსისა (†887). ღირსმოწამე პაფტონი ეგვიპტელისა და მასთან 546 მოწამისა; ღირსი სერგი რადინეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მამასა და ძეს ყველაფერი საერთო აქვს „ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია“ (ინ. 16:15) ეს არის უფლის ერთ-ერთი ბოლო გამონათქვამი მისი ვნების წინ და ის ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესია, რადგან სამყაროს აუწყებს ქრისტე მაცხოვრის ღმერთობის შესახებ და ამის შემდგომი სიტყვებით კი – „ამის გამო გითხარით თქვენ, რომ ჩემგან მიიღებს და გაუწყებს თქვენ“ – ცხადყოფს სულიწმიდის მამასთან და ძესთან ერთობას. ის, რასაც სულიწმიდა ჩემგან მიიღებს, ვერ იქნება ის, რაც არ არის მამის, რადგან ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია. რატომ არ ამბობს უფალი: „ჩემსას აიღებს“, არამედ „ჩემგან აიღებს“? იმიტომ, რომ სულიწმიდა უბოძებს ადამიანებს არა ყველაფერს, არამედ მხოლოდ იმდენს, რამდენის მიღებასაც შეძლებენ და რამდენსაც საჭიროებენ. ღვთის საბოძვართა ერთი ნაწილი მორწმუნეებს ამქვეყნადვე ეძლევათ, მეორე ნაწილი კი მიეცემათ ცათა სასუფეველში. და ეს ზეციური ნაწილი არის სწორედ ის, რის შესახებაც მოციქული წინასწარმეტყველურად გვაუწყებს: „რაც არ უხილავს თვალს, არ სმენია ყურს და არც კაცს გაუვლია გულში, ის განუმზადა ღმერთმა თავის მოყვარეთ“ (1კორ 2:9). ეს და ამ ყველაფერზე შეუდარებლად მეტი და ღირებული აქვს ქრისტეს. მას ეკუთვნის არა მხოლოდ ეს ქვეყანა, არამედ ის ქვეყანაც და კიდევ – ბევრად მეტი და მეტად ძვირფასი, ვიდრე ორივე სამყარო. მისია მარადიულობა, უკვდავება, სრული ძლევამოსილება, სრული სიბრძნე, სრული სიყვარული, სრული სიკეთე და წყალობა, სამართლიოანობა, სიმართლე და ყველა სათნოება, რომელთა წარმოდგენაც ჩვენს გონებას ძალუძს და წარმოთქმა – ჩვენს ენას. ის, რაც მას ეკუთვნის, აღემატება იმ ყველაფერს, რისი წარმოდგენაც ადამიანს შეუძლია. და ეს ყველაფერი ეკუთვნის მამას, ეკუთვნის ძეს და ეკუთვნის სულიწმიდას. “ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია “ – ამ სიტყვებით წარმოუდგენლად მდიდარი ძე ღმერთი აუწყებს მოწაფეებს თავისი უსაზღვრო და თვალშეუვლები სიმდიდრის შესახებ იმ ბნელ ღამეს, როდესაც ის ფეხშიშველი უნდა წარმდგარიყო იუდეველი უხუცესების წინაშე, რათა ეცემათ და ეფურთხებინათ მისთვის. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლადწმიდაო და ყოვლისა მქონებელო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ცოდვილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიცვალება მოციქულისა და მახარობელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (†98/117); დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ("თბილისის სიონის") ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიყვარულით შთაგონებული ლოცვების შესახებ„განწმიდე ესენი ჭეშმარიტებით, რადგან შენი სიტყვა ჭეშმარიტია“ (ინ. 17:17) როდესაც დედა სიკვდილზე მიდის, მაშინაც კი უფრო მეტად ღელავს შვილების გამო, რომელთაც ტოვებს, ვიდრე საკუთარ თავზე. ასეთია დიდი სიყვარულის ძალა. ხოლო უფალ იესო ქრისტეს თავისი მოწაფეების მიმართ უფრო დიდი სიყვარული ჰქონდა, ვიდრე დედას შვილებისადმი. როდესაც უფალი სიკვდილზე მიდის, იგი თავისი ზეციური მამის წინაშე ლოცულობს მოწაფეებისთვის და ლოცულობს არა იმიტომ, რომ თავად არ შეეძლო მათთვის ყველაფრის გაკეთება, არამედ იმისათვის, რომ აჩვენოს სიყვარული და ერთობა მამასთან. მაგრამ ახლა მამის კუთვნილად რატომ აცხადებს ჭეშმარიტებას, როცა სწორედ ამის წინ მოწაფეებთან საუბრისას სულიწმიდას უწოდა სული ჭეშმარიტებისა: „ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ“ ? იმიტომ, რომ აჩვენოს მამისა და სულიწმიდის თანასწორობა. მაგრამ ნუთუ მანამდე თავის შესახებ არ მბობდა უფალი: “მე ვარ ჭეშმარიტება”(იოან, 14:6)? და განა ამის შემდეგ სულიწმიდას, ნუგეშისმცემელ სულს, არ უწოდა სული ჭეშმარიტებისა? ახლა კი ჭეშმარიტებას მამისად აცხადებს: “განწმინდე ისინი შენი ჭეშმარიტებით! “. ვინც ამ ყველაფერში თუნდაც რაიმე წინააღმდეგობას დაინახავს, იგი ვერ აცნობიერებს ყოვლადწიდა სამების, ერთარსება და სამპიროვანი ღმერთის, არსებით ერთობასა და ჰიპოსტასურ სამგვამოვნებას. სწორედ იმით, რომ სამების ყოველ პირს განუკუთვნებს ჭეშმარიტებას, როგორც რაღაც არსებითსა და განუყოფელს, უფალი ცხადყოფს მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობას. და თუ ყოვლადწმიდა სამების რომელიმე პირი ნაკლები ჭეშმარიტების მფლობელი იქნებოდა, მაშინ სამების ეს პირი დანარჩენ ორზე ნაკლები იქნებოდა არსებითაც. ნაკლებ ჭეშმარიტებას კი ახლავს ნაკლები ძალა, ნაკლები სიყვარული და ნაკლები სიბრძნე. ამიტომაც უწოდებს უფალი ჭეშმარიტებას საკუთარ თავსაც, მამასაც და სულიწმიდასაც, რათა ადმიანებმა იცოდნენ და ირწმუნონ მათი სრული თანასწორობა. ამიტომ მორწმუნეთაგან ნურავინ ცდუნდება სამების პირთა უთანასწორობის მწვალებლური სწავლებით. დაე, თითოეულმა თავისი გული განიწმიდოს ცოდვათაგან, როგორც სარკიდან წმენდენ მტვერს და მაშინ შეიცნობს უდიდეს დოგმატურ ჭეშმარიტებას მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობის შესახებ.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, განგვანათლე შენ მიერ და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა 49-თა წამებულთა, ბიზანტიელთა, სტრატიოტთა (†304). ღირსი ეგნატე იღუმენისა(963-975). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „რათა ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ (ინ. 17:21)დიდია ღვთის მოწყალება, ძმებო: როდესაც მართალი იგრძნობს ამას, ტირის და როდესაც ცოდვილი იგრძნობს – რცხვენია. ღვთის მოწყალებით ჩვენ განვიწმინდებით, ვცხონდებით, ღვთის შვილად ვიწოდებით, ვუერთდებით ღმერთს, მაგრამ ღმერთთან ეს ერთობა არ უნდა წარმოვიდგინოთ ისე, თითქოს არსებით ერთი ვხდებით და მისი თანასწორი. ჩვენ არასოდეს ვიქნებით ღვთის მსგავსი და თანასწორი იმგვარად, როგორცაა სამების სამივე ჰიპოსტასი – მამა, ძე და სულიწმიდა. „ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ – მიმართავს მაცხოვარი მამას თავისი მოწაფეების შესახებ და გულისხმობს სიყვარულით ერთობას და არა – არსებით. სიყვარული განაპირობებს ურთიერთმორჩილებას, ურთიერთდახმარებას, ურთიერთმოწყალებას, მოკრძალებას, თვინიერებას, სიკეთეს, კეთილგანზრახვას, თავგანწირვას... და როდესაც უფალი ბრძანებს: „იყავით თქვენ სრულნი, როგორც სრულია მამა თქვენი ზეცათა“ (მთ. 5:48) – მას ის კი არ სურს, რომ ადამიანები ღმერთს გაუტოლოს, არამედ მიანიშნოს მათ უზენაეს მაგალითზე, სრულყოფილების ნიმუშზე ყოველგვარ სიკეთეში. საქმე ისაა, რომ მრავალი ადამიანურად მასწავლებელი (და არა ღვთიურად) სრულყოფილების ნიმუშს ხედავდა და ხედავს ყველასა და ყველაფერში, მაგრამ არა ღმერთში. ასეთები ხშირად ადამიანებს ბოროტებასაც კი ასწავლიდნენ და სრულყოფილების მისაბაძ მაგალითად უსახავდნენ. ამიტომ მოუწოდებს უფალი ადამიანებს, რომ ზეციური მამა მიიჩნიონ ყოველგვარი სრულყოფილების ნიმუშად და სწორედ მას მიბაძონ და არა სხვას. ღვთის მოწყალებით, ჩვენ ღვთის შვილებად ვიწოდებით და ყველანი ერთი ვართ ქრისტე იესოში (გალ. 3: 28), მაგრამ ჩვენ არ ვხდებით ღმერთები, არ ვხდებით ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტასთა თანასწორნი. არ დაგავიწყდეთ, რომ წმიდა წერილში წერია: „ზეცაც კი არ არის სუფთა მის თვალში“ (იობ. 15:15) ანუ ღმერთს ვერ შეედრებიან ზეციური ძალები, მით უმეტეს ადამიანი. მაგრამ, ღვთის მოწყალებითა და ქრისტეს ვნებებით, ამაღლდებიან ზეცად მორწმუნენი და იქნებიან სიყვარულითა და სულით ერთობაში ღმერთთან; ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა ჭეშმარიტად ავმაღლდეთ ასეთ დიდებულ სიმაღლემდე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ყოველგვარი მოწყალებისა და სიკეთისაო, ნუ მოგვაკლებ წყალობას და ნუ გაგვირისხდები, არამედ მოგვიტევე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული პალიასტომის ღმრთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატისა. ხსენება ღირსისახარიტონ აღმსარებლისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (†350). შავნაბადობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი“ (ინ. 17:24)აი, საზღაური ღვთის მუშაკთათვის! აი, დიდებული ჯილდო ქრისტეს მიმდევართათვის! ის, რაც ძეს სურს, სურს მამასაც და სულიწმიდასაც. და რაც წმიდა სამებას ნებავს, აღესრულება კიდეც. და რა სურს ძეს? მას სურს, რომ მისი მოწაფეებიც მასთან ერთად იყვენენ ცათა სასუფეველში, თანაც არა მხოლოდ თორმეტნი, არამედ ყველა, ვინც მოინათლა, მოციქულთა სწავლება მიიღო და დაიცვა ის, მაგრამ ერთი პირობით: თუ ამ დიდ სიკეთეს თავად არ ვკრავთ ხელს ჩვენივე უკეთური საქმეებით, რწმენაზე უარის თქმით, ცოდვის სიბინძურით, ღვთისმგმობი სიტყვებითა და გულისთქმებით... „რათა ხედავდნენ ჩემს დიდებას, შენ რომ მომეცი“ (ინ. 17:24) - ბრძანებს შემდგომ უფალი; ამ სიტყვებიდან არ უნდა დავასკვნათ, რომ ძე მამაზე ნაკლებია, რადგან ამ სიტყვების წინ უფალი მიმართავს მამას: „მე განგადიდე შენ“ (ინ. 17:4). ხედავთ, როგორი თანასწორობაა მამისა და ძის და რა უსაზღვროა მათი ურთიერთსიყვარული! მე განგადიდე შენ... და ახლა შენ მადიდე მე, მამაო. და იმას, რომ ღვთის დიდება არ აღესრულება ამქვეყნად და ამ დროში, მიუთითებს უფლის სიტყვები: „ ...დიდებას, შენ რომ მომეცი, რადგანაც შემიყვარე ქვეყნის შექმნამდე“ (ინ. 17:24). ეს ნიშნავს იმას, რომ დიდება არ არის არც მიწიერი და არც დროითი, არც ამქვეყნიური და არც ადამიანური, არამედ ზეციური, მარადიული, დაუსრულებელი და გამოუთქმელი. და როგორ სურს ძეს, რომ მამამ ადიდოს იგი? ისე, რომ ეს ზეციური დიდება უჩვენოს ყველას, ვინც მოუსმინა ძეს, გაჰყვა მას და მისი მცნებები აღასრულა. უფალს სურს, რომ ამ დიდების თანამონაწილენი ვიყოთ ჩვენც – არა მხოლოდ მოციქულები, არამედ ჩვენ, ყველანი, რომელთაც მისი სახელი გვეწოდა. აი, მოწყალება! აი, კაცთმოყვარება! დოგმატი ჩვენი უკვდავებისა, მარადიული ცხოვრებისა და დაუსრულებელი დიდების შესახებ არა ადამიანთაგან, არამედ თავად ჩვენი უფლისა და მაცხოვრისგანაა. ოღონდ ყოფითმა საზრუნავებმა, ლოცვისას სიზარმაცემ და ურთიერთსიძულვილმა არ უნდა დაგვაშოროს ქრისტეს დიდებასა და მარადიულ ცხოვრებას.ჰოი, სახიერო და და მოწყალეო უფალო, მოგვიტევე ჩვენ ცოდვები და მოგვმადლე შენი მარადიული სასუფეველი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ონოფრე გარეჯელი სასწაულმოქმედისა (†1786); ღირსისა კვირიაკე განშორებულისა, პალესტინელისა (†556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისა და მისი ძის შემეცნების შესახებ„მამაო მართალო, სოფელმა შენ ვერ გიცნო, ხოლო მე გიცანი შენ“ (ინ. 11:25)თანასწორი თანასწორს უკეთ ცნობს. უდაბლესი ვერ ცნობს უმაღლესს და მოკვდავი – უკვდავს. ძველი დროის ზოგიერთი ბრძენი და ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველნი იცნობდნენ ღმერთს, როგორც შემოქმედსა და ყოველთა მფარველს, მაგრამ არავინ იცნობდა მას, როგორც მშობელს. ძველ დროს მას იცნობდნენ ქმნილებათა მიერ და არა დაბადებით. ქმნილებათა მიერ მათ შეიცნეს ღვთის სამართლიანობა, სიბრძნე და ძალა, მაგრამ ვერ შეიცნეს მისი სიყვარული, რადგან სიყვარული შეიცნობა შობით. მშობელმა იცის შობილის საიდუმლო და შობილმა იცის მშობლის სიყვარული. სამყარომ ვერ გიცნო შენ, რადგან გხედავდა, როგორც პატრონს და საკუთარ თავს – როგორც მონას; მე კი გიცანი შენ, რადგან გიყურებ, როგორც მშობელს და ვგრძნობ შენს გამოუთქმელ სიყვარულს. სამყარო გიმზერდა შენი საქმეების მიხედვით, მაგრამ გხედავდა ფარდის მიღმა, მე კი შენ გიყურებ პირისპირ, შენი სიყვარულის მარადიულ სილამაზეში.სწორედ ეს მშობლიური – მშობლისა და შვილის – სიყვარულის ალი მოუტანა უფალმა იესო ქრისტემ ადამიანებს, რათა იხილონ ღმერთი ამ ალში, ამ ახალ და მანამდე შეუცნობ ნათელში. ღვთის სიყვარულით დანახვა ასწავლა უფალმა თავის მოციქულებს და იგი მოვიდა ჩვენამდე. ო, ჩვენში რომ ანთებულიყო ეს ღვთიური მარადიული სიყარულის ალი! – და შეგვეცნო ღმერთი, როგორც მშობელი, საკუთარი თავი კი – როგორც შვილი, შვილებული მხოლოდშობილი ძის მსხვერპლად შეწირვის მეშვეობით.ჰოი, სამცეცხლოვანო ღმერთო, მამაო, ძეო და სულო წმიდაო, განგვანათლე ცოდვით დაბნელებულები შენი სიყვარულის მარადიული ნათებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლისა, დიდი სომხეთის ეპისკოპ. პართეველისა (†335). მიხეილ კიევის მიტროპოლიტისა(902); მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება არაამქვეყნიური სამეფოს შესახებ„ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ (ინ. 18:36)ვისაც მეტი სიმდიდრე აქვს, მასვე ეკუთვნის მცირეც. შესაბამისად, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ იესო ქრისტეს ძალაუფლება არ ვრცელდება ამ სოფელზე, რადგან უთხრა პილატეს: „მეუფება ჩემი არ არის ამ სოფლისაგან“. მას, ვინც ფლობს წარუვალს, ძალაუფლება აქვს წარმავალზეც. უფალი საუბრობს თავისი წარუვალი სამეფოს – ცათა სასუფევლის შესახებ, რომლისთვისაც უცხოა დრო, ხრწნილება, უსამართლობა, სიცრუე და სიკვდილი. ეს იმას ჰგავს, ვინმემ რომ თქვას, ჩემი სიმდიდრე ოქროშია და არა ქაღალდშიო. და განა ვისაც ოქრო აქვს, არ ექნება ქაღალდი? უფალი არ ეუბნება პილატეს, რომ არ არის მეფე, რადგან მას სურს თქვას, რომ ის არის მეფე, რომელიც ყველა მეფეზე აღმატებულია და რომ მისი მეუფება ყველა ამქვეყნიურ სამეფოზე მეტია, ძლიერია და მყარი. იგი მიანიშნებს თავის მთავარ სამეფოზე, რომელზეცაა დამოკიდებული ყველა სხვა სამეფო დროსა და სივრცეში. „ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ – ეს სიტყვები არ ნიშნავს, რომ მას არ აქვს ძალაუფლება ამქვეყნიურ სამეფოზე, პირიქით, სწორედ ეს სიტყვები ადასტურებს მის განუსაზღვრელ ძალაუფლებას ამქვეყნიურ სამეფოზე. განა მისი ამქვეყნიური საქმეები არ წარმოაჩენენ მის ძლევამოსილებას წუთისოფელზე?! სხვა რომელი მეფის წინაშე ცხრებოდა ქარი და წყვეტდა ზღვა ღელვას?! ნუთუ დაგავიწყდათ იესოს სიტყვები გეთსიმანიაში, რომ ანგელოზთა თორმეტ გუნდზე მეტი მოვიდოდა მის დასახმარებლად, თუ მოისურვებდა (მთ. 26:53)?! და თანაც, ერთ ანგელოზს უფრო მეტი ძალა აქვს, ვიდრე მთელ სამყაროს. სულთა უფალი სხეულთა უფალიც არის, მარადისობის ბატონი წარმავალის ბატონიცაა. უდიდეს სიკეთეთა მფლობელი უმცირეს სიკეთესაც ფლობს. ძმებო, ყველაფერი ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს ძალაუფლებას ექვემდებარება, რომელმაც ჩვენთვის საკუთარი ნებით დაითმინა ვნება და თავისივე ძლევამოსილებით აღდგა მკვდრეთით. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლისშემძლე მაცხოვარო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცათა სასუფეველი ვეძიოთ და მარადიული სამყოფელი დავიმკვიდროთ შენთან, სადაც არ არის ცოდვა, არც სიკვდილი, არამედ ცხოვრება, სიხარული და მშვიდობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული კვართისა საუფლოისა და სვეტისა ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარისა, საფარველი ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა.
ხსენება მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; წმიდათა: სიდონიასა და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა; წმიდისა მელქისედეკ 1-სა, სრულიად საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა (†1033); მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ანანიასი, დამასკელი ეპისკოპოსისა, რომელმან ნათელ-სცა პავლე მოციქულს (†1); ღირსისა რომანოზ ტკბილმგალობელისა, კონსტანტინეპოლელი დიაკონისა, კანონთა გამომთქმელისა (†556). სვეტიცხოვლობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნეტარი კაცის შესახებ„ნეტარია კაცი, რომელიც არ უსმენს უღმერთოთა რჩევას და ცოდვილთა გზას არ ადგას“ (ფს. 1:1)ძმებო, უწინარეს ყოვლისა, ნეტარია ის, ვინც არ ჩაეფლა ცოდვებში და შეუძლია მოისმინოს და აღასრულოს ღვთის ნება, რომელიც წინასწარმეტყველებმა გამოთქვეს. უღმერთოები არიან ისინი, ვინც ყოველთვის ღვთისა და მისი ნების საწინააღმდეგოდ ფიქრობს, ცოდვილები არიან ისინი, რომლებიც თავიანთი სურვილებისა და გულისთქმების მიხედვით დადიან და ღმერთსა და მის მცნებებს უპირისპირდებიან; გამრყვნელები – რომლებიც ჯერ თავად ირყვნებიან ბოროტი საქმეებით და შემდეგ კი სხვებს რყვნიან. ამრიგად, ჯერ ბოროტი გულისთქმა მოდის, შემდეგ – ბოროტი საქმე, შემდეგ კი – ბოროტი მაგალითი ანუ ცდუნება. ასე რომ, ნეტარია, ვინც რჩევას არ ეძებს ურჯულოებთან და ღვთის საწინააღმდეგო აზრებს არ იწყნარებს, არამედ ღვთის რჯულში პოულობს ყველა საჭირო რჩევას, რათა ცხონდეს. ნეტარია კაცი, რომელიც ერთხელაც არ დადგა იმ გზაზე, რომელზეც ცოდვილები დადიან, და თუ დადგა კიდეც, შეინანა და უფლის გზას დაუბრუნდა. ნეტარია კაცი, რომელიც არ ზის იმათ გვერდით, ვინც თავიანთი მაცდუნებელი ქმედებებით რყვნის უდანაშაულო სულებს. ასეთების შესახებ ნათქვამია:„ვინც დააბრკოლებს ერთ ამ მცირეთაგანს, რომელსაც სწამს ჩემი, უმჯობესია მისთვის, რომ დაეკიდოს წისქვილის დოლაბი მას ქედზე და დაინთქას ზღვის უფსკრულში“ (მთ. 18:6).ძმებო, ნეტარნი ვართ ყველანი, კაცებიცა და ქალებიც, რომლებიც ვერიდებით სამ ბოროტებას: უღმერთო აზრებსა და რჩევებს, ცოდვილ საქმეებს და სხვების ცდუნებას. ეს სამივე ბოროტება ის შხამიანი გველია, რომელიც თავდაპირველად პატარაა, შემდეგ კი იზრდება და დიდი ხდება. ჰოი, სახიერო უფალო, შემოქმედო ჩვენო, გვაცხოვნე ჩვენ შენი ძალითა და სიკეთით, რათა დავიხსნათ თავი ამ მძვინვარე გველისაგან, რომელსაც სძლიე უძლეველი იარაღით – შენი ყოვლადპატიოსანი ჯვრით. დაგვეხმარე, რათა დაგემორჩილოთ შენ და ვიაროთ მხოლოდ შენი გზით და განვიწმიდოთ მხოლოდ შენი მაგალითით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა დიდმოწამეთა: დავითისა და კონსტანტინესი, არგვეთის მთავართა (†740); მოწამეთობა; დიდმოწამისა თეოდორე გაბრასი, ტრაპიზონის მმართველისა (†1098). მღვდელმოწამისა კვირიანესი და მოწამეთა იუსტინა ქალწულისა და თეოქთისტე ნიკომიდიელთა (†304); ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესათვის სალოსისა კონსტანტინეპოლელისა (†936) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნებისა და მართლის ნების ურთიერთმიმართების შესახებ„უფლის რჯულშია მისი ნება და მის რჯულზე ფიქრობს იგი დღედაღამ“ (ფს. 1:2)ძმებო, ნეტარია და სამგზის ნეტარია ის, ვისი ნებაც ეთანხმება ღვთის ნებას, ვისი გონებაც არაფერს ფიქრობს ღვთის მცნებების საწინააღმდეგოს და ვის გულსაც არაფერი სურს ღვთის ნების საწინააღმდეგო. ნებას და გულს გონება კვებავს. თუ გონება მუდმივად ღვთისკენაა მიმართული, მაშინ ადამიანი დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლება და არ სურს უღმერთოთა რჩევების მოსმენა, არამედ ღვთის რჯულში ეძებს სიმართლეს და პასუხს ყველაფერზე. თუ გონება ასეა მიმართული ღვთისკენ, მაშინ ადამიანის გულიცა და გონებაც სწრაფად მიემართებიან ღვთისკენ, და ნება, რომელიც ადამიანის შინაგან კაცს ემსახურება, აღასრულებს მხოლოდ იმას, რაც ღვთის ნებასთანაა თანხმობაში და რაც ღვთის რჯულშია ჩაწერილი. მაშინ ადამიანი არ დადგება ცოდვილთა გზაზე და არ დაჯდება ურჯულოთა შესაკრებელში ანუ არც თავად სცოდავს და არც სხვას უბიძგებს ცოდვისკენ. ამ ფსალმუნის (ფს. 1) დასაწყისში დავით წინასწარმეტყველი აქებს ადამიანს, რომელიც არ აღასრულებს სამ ბოროტებას და აგრძელებს ქებას იმის გამო, რომ ადამიანი აღასრულებს ორ კეთილ საქმეს. ეს სამი ბოროტებაა: ეძებდე სიბრძნეს ცოდვილებთან, იცხოვრო ცოდვილთა ცხოვრებით და სხვები აცდუნო შენი ცუდი მაგალითით, ხოლო ორი სიკეთეა – შენი ნება სრულად თანხვედრაში იყოს ღვთის რჯულთან და შენი გონება დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლებოდეს. ო, ძმებო, რა სავალალო მდგომარეობაშია იმათ გონება, ვინც არ იცის ღვთის რჯული! ადამიანის გონების სიღრმე ღვთის რჯულის შემეცნების სიღრმით იზომება. იმათი გონება, ვინც ღვთის რჯულის საიდუმლოებებში განისწავლება, ღრმაა, ფართო და ამაღლებული. გონება აწვდის საზრდოს გულსა და ნებას. ო, ძმებო, როგორი მცირე, მერყევი და გარყვნილია იმათი გონება, ვინც თავის ნებას არ უმორჩილებს ღვთის ნებას! და რა არის ღვთის რჯული, ძმებო? ესაა ღვთის ნების გამოვლინება. და სად ჩანს ეს გამოვლინება? წმიდა წერილსა და ეკლესიის მამათა გადმოცემებში. ნეტარია, ვინც შეიცნობს ღვთის ნებას და აღასრულებს მას.ო, ღმერთო, დიდო და ძლიერო, მოწყალეო და სამართლიანო, გაანათლე ჩვენი გონება შენი წმიდა რჯულით და დაუმორჩილე ჩვენი ნება შენს ნებას, კაცთმოყვარესა და მაცხოვნებელს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: დიონისე არეოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელეფთერი დიაკონისა (†96). ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა; ნეტარი ისიხი ქორებელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის შიშისა და ღვთაებრივი სიყვარულის შესახებ „ემსახურეთ უფალს შიშით და უგალობეთ მას კრძალვით“ (ფს. 2:11)ღვთის წინასწარმეტყველი ამ სიტყვებით ამქვეყნიურ მეფეებსა და მსაჯულებს მიმართავს, რადგან ისინი მათთვის მიცემული ძალაუფლებისა და სიმდიდრის გამო ქედმაღლობისა და თავაშვებულობისკენ არიან მიდრეკილნი. ჰოი, მეფენო და მსაჯულნო, რომლებიც მტვრის ნაწილაკი ხართ ღვთის წინაშე, ნუ დაივიწყებთ, რომ მსახურები ხართ ღვთისა, დღიურად დაქირავებული მუშაკები! რის შესახებ ფიქრობს ყანაში დაქირავებული მუშაკი, რომელიც მთელი დღე ბარავს? – ანაზღაურების, რომელსაც დღის ბოლოს მიიღებს! რითი ამაყობს დაქირავებული მუშაკი? გასამრჯელოთი, და არა გაწეული შრომით! რითი ხარობს დაქირავებული მუშაკი – შრომით, ოფლით თუ მოსალოდნელი გასამრჯელოთი? რა თქმა უნდა, გასამრჯელოთი! ო, მეფენო და მმსაჯულნო, თქვენი მსახურება წუთისოფელში დაქირავებული შრომაა მხოლოდ! ამიტომ შიშით ემსახურეთ თქვენს ბატონს, რომელმაც დაგიქირავათ, რადგან არ იცით, როგორ შეაფასებს ბატონი თქვენს ნაშრომს და რა გასამრჯელოს გადაგიხდით. ემსახურეთ დიდი თავმდაბლობით და უთხარით საკუთარ თავს: უსარგებლო მონები ვართ (ლუკ. 17:10). არავინ იცის ჯილდოს მიიღებთ თუ სასჯელს, როდესაც სამარეში ჩახვალთ და მსაჯულის წინაშე წარდგებით, ამიტომ შიში უნდა ახლდეს თქვენს ყოველდღიურ მსახურებას.გიხაროდეთ ღვთის წინაშე მოკრძალებით. გიხაროდეთ წმიდა სიხარულით, როგორც ანგელოზებს უხარიათ ცოცხალი და მიუწვდომელი ღვთის წინაშე. სამოთხისეული სიხარული სიწმიდეს აფრქვევს, ჯოჯოხეთურ მხიარულებას კი გარყვნილი სიცილი ახლავს; სამოთხისეული სიხარული უცვლელია, ჯოჯოხეთური მხიარულება კი რისხვითა და გოდებით იცვლება. ემსახურეთ უფალს შიშით, რადგან ის სამართლიანია; გიხაროდეთ კრძალვით, რამეთუ უფალი ამაღლებული და წმიდაა.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, სამართლიანო და ამაღლებულო, საშინელო და წმიდაო! მთელი ჩვენი ცხოვრება ამქვეყნად შენ მიმართ მსახურება და სიხარულია. და თუ შენ არ გემსახურებით, მაშინ ვემსახურებით ჩვენს დაღუპვას; და თუ არ ვხარობთ შენით, მაშინ მტრის სიბოროტით ვხარობთ. თაყვანს გცემთ შენ და გევედრებით, შეგვეწიე ჩვენ, რათა გემსახუროთ შიშით და კრძალვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ევდემოზ 1-სა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (დიასამიძე †1642 დაკრძალულია ანჩისხატის ტაძარში). მღვდელმოწამისა იეროთე ათენელი ეპ.(†!). ღირსი პავლე უბრალოსი, მოწამე დავიკტისა და მისი ასული კალისთენისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასარგებლო მრისხანების შესახებ„განრისხდით, მაგრამ ნუ შესცოდავთ“ (ფს. 4:5)ძმებო, განრისხდით საკუთარ თავზე და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით თქვენი ცოდვილი აზრებისა და გულისთქმების გამო და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით ეშმაკზე, სიცრუის მამაზე და მეტად ნუ აღასრულებთ მის ნებას. განრისხდით სამყაროში ცოდვისა და უღმერთო ადამიანების მიერ ღვთის წმიდა ეკლესიის შეურაცხყოფის გამო, მაგრამ გაფრთხილდით, რომ ცოდვით არ ეცადოთ ცოდვის განკურნებას. განრისხდით თქვენს მეგობრებზეც, როდესაც სცოდავენ, მაგრამ განრისხდით იმ განზრახვით, რომ გამოასწოროთ ისინი და უფრო არ გააღიზიანოთ. მრისხანება მეგობრისა მეგობარზე, მშობლებისა – შვილებზე და ღვთისა – ადამიანებზე - ეს არ არის ქარბორბალა, რომელიც ხეს ფესვიანად ამოგლეჯს, არამედ ქარია, რომელიც ხეს ამაგრებს და გაფუჭებულ ნაყოფს ბერტყავს, რათა ჯანმრთელი ნაყოფი უკეთესი და უფრო ლამაზი იყოს. დაე, შენს მრისხანებას ჰქონდეს საზღვარი, რათა ის სამკურნალო იყოს და არა მომაკვდინებელი. და იმისათვის, რომ უზომოდ არ გამრისხდე, მრისხანების დროს თვალწინ გყავდეს ღმერთი. მრისხანების შესაჩერებლად შეუძლებელია არსებობდეს უფრო ძლიერი ჯებირი, ვიდრე ღმერთია. საერთოდ, ყოველგვარი მრისხანება, რომელიც არ ემსახურება ღმერთს და ღვთის სიმართლეს, ცოდვაა. ნუ განრისხდები წვრილმანების გამო, არამედ განრისხდი, რის გამოც ღმერთი მრისხანებს. თუ შენი ნება განმტკიცებულია ღვთის რჯულში, ყოველთვის შეძლებ განრისხდე იქ, სადაც საჭიროა და იმდენად, რამდენადაც საჭიროა. სიტყვებით ამის გამოთქმა და გამოუცდელისთვის ამის ახსნა შეუძლებელია. შესაფერის დროს მრისხანება ისევე მოქმედებს, როგორც მოწყალება მოქმედებს თავის დროზე.ხედავთ, ძმებო, როგორაა ჩვენში სხვადასხვა ძალები ჩადებული, რომელთაც ადამიანი თავისუფალი ნებით ან სიცოცხლისთვის იყენებს, ან სიკვდილისთვის?! არ შეიძლება ყოველთვის უარვყოთ საკუთარ თავზე მრისხანება, – საკვირველია, მაგრამ რაც უფრო მეტად სწავლობს ადამიანი საკუთარ თავზე განრისხებას, მით ნაკლებად მრისხანებს იგი სხვებზე. საკუთარ სისუსტეებზე კონცენტრირებული სხვის სისუსტეებს ან არ ხედავს, ან, თუ ხედავს, ნაკლებად მკაცრად განსჯის.ჰოი, უფალო, სამართლიანო ღმერთო, ჩაგვიდე გონებაში შენი სამართლიანი რისხვის დღის ხსოვნა, რათა დავიცვათ თავი ცოდვათაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ ხანძთელისა, კლარჯეთის აღმაშენებელისა და არქიმანდრიტისა (†861); ტაო-კლარჯეთის უდაბნოთა შინა მოღვაწეთა ღირსთა მამათა და დედათა.შავნაბადობა.ქალწულმოწამე ხარიტინა პონტოელისა(304); მოწამე მამელხვა სპარსისა(344); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნაჩვენები სიკეთის შესახებ „მრავალნი ამბობენ: ვინ გვიჩვენებს სიკეთეს?“ (ფს. 4:6)ძმებო, რა დიდი სიკეთეა ღმერთი! რომელი სიტყვებით შეიძლება ამ სიკეთის გამოთქმა? დიდი სიკეთეა ცათა სასუფეველი, დიდებული ანგელოზებით, საკვირველი წმინდანებითა და ნეტარი სამოთხით. ვის შეუძლია ამ სიკეთის აღწერა? დიდი სიკეთეა მარადიული ცხოვრება ღმერთთან და ღვთის ანგელოზებთან სიახლოვეში, წმინდანებისა და მართლების კრებულში. დიდი სიკეთეა შეხვედრა ზეციურ სამყაროში ნათესავებთან და მეგობრებთან, მშობლებთან, შვილებთან, ყველაზე ძვირფასებთან, რომლებმაც თავიანთი წასვლით დაგვტოვეს სევდასა და მწუხარებაში. ვინ გვაჩვენებს ჩვენ ყველა ამ სიკეთეს? - კითხულობდა მრავალი მეფე დავითის დროს და ახლაც კითხულობენ - ვინ გვაჩვენებს ჩვენ, რათა გვწამდეს და იმედი გვქონდეს?ჩვენთვის, ქრისტიანთათვის, ეს სიკეთეები უკვე ნაჩვენებია და არ ველით, რომ ვინმე სხვა გვიჩვენებს, უფალ იესო ქრისტეს გარდა, რომელიც შეჭმარიტი მოწმეა ამ ყველა სიკეთისა - ჭეშმარიტი მოწმე, ძმებო და პატრონი ამ ყველა სიკეთისა. ამ სიკეთეებს უფალი წუთისოფელში ხორციელად მოსვლამდეც უჩვენებდა თავის გამორჩეულ წინასწარმეტყველებს. ამიტომაც მიმართავს წინასწარმეტყველი დავითი ღმერთს: „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ (ფსალმ. 4:7). ეს არის პასუხი მათთვის, ვინც კითხულობს: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ კეთილს? თავად ღმერთმა გვაჩვენა ეს სიკეთე. „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ ანუ შემოიჭრა ჩვენს გულებში და ამ ნათელში ჩვენ შევიცნობთ ყველა იმ სიკეთეს, რომელთა მოცემა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. ნუთუ არსებობს, ძმებო, უფრო უკეთესი რამ იმათ განსაკურნებლად, ვინც ქრისტეს განკაცების შესახებ შეიტყო? მაგრამ მაინც კითხულობენ: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ სიკეთეს? თუ ეს სიკეთე არ აჩვენა და არ გამოაცხადა ქრისტემ თავისი დიდებული შობით, თავისი დიდებული სასწაულებით, თავისი დიდებული აღდგომით, თავისი დიდებული ეკლესიით - ჭეშმარიტად, მაშინ მხოლოდღა შავი მიწის ჩვენება შეგვიძლია; სხვაგვარად შეუძლებელია! ადამიანებს ამის ჩვენება არ შეუძლიათ. არსებობს ისეთი რამ, რასაც ყველას განკურნება შეუძლია, თვით ყველაზე ჯიუტი ურწმუნოებისაც, არსებობს საშუალება, რომელსაც თვით სიკვდილის წინ შეუძლია განკურნება. ეს არის სინანული საკუთარი ცოდვების გამო, გულის განწმენდა და ქრისტეს მცნებების შესრულება. უფლის ბრწყინვალების დანახვა მხოლოდ სულიერად ჯანმრთელებს შეუძლიათ და არა იმათ, ვინც სულით ავადმყოფია, გულით უწმინდური და გონებით – ცრუ. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ანგელოზთა და კაცთა ნათელო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცოდვებით არ დავაბნელოთ ნათელი, რომელიც გვიბოძე და რომლითაც ვხედავთ ზეციურ სიკეთეებს. ნუ მოგვაკლებ, მრავალმოწყალეო, ამ სიკეთეებს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი, მარჩბივად წოდებულისა (†1. მისი პატიოსანი თავი დაბრძანებულია თბილისის სიონის ტაძარში). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი სინანულის შესახებ„დავიქანცე გლოვით. ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“ (ფს. 6:7)დღეს ღამე ცვლის და ღამეს – დღე. დაე, ჩვენი დღის სინანულიც იცვლებოდეს ღამის სინანულით და ღამისა – დღით. დღის სინანული ძირითადად კეთილი საქმეებით ვლინდება, ხოლო ღამის - ლოცვით, ვედრებითა და ცრემლით. ასე აღვასრულებთ ჩვენს ვალს დღისით და ღამით ანუ აღვავსებთ იმით, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია ღვთის წინაშე და რასაც თან გაგვყვება საშინელ სამსჯავროზე. შეხედეთ მეფე დავითს და დაინახავთ ჭეშმარიტი სინანულის მაგალითს. არაა საკმარისი თქვა აღსარება მღვდლის წინაშე და თავი დაიმშვიდო, რომ ცოდვები მაშინვე გეპატია. დავითმაც ხომ აღიარა წინასწარმეტყველ ნათანის წინაშე: „ვცოდე წინაშე უფლისა!“ (2მეფ. 12:13), მაგრამ დიდ მეფეს ეს საკმარისად კი არ მიაჩნდა, არამედ გამუდმებით განიცდიდა ჩადენილ ცოდვას ღვთის წინაშე და ყოველ ღამე სინანულის ცრემლებით განბანდა ამ ცოდვას. სარეცელზე მყოფიც, დასვენების ნაცვლად, განუწყვეტლივ გლოვობდა და ინანიებდა. ნუ ვიტყვით, რომ დავითს მიზეზი ჰქონდა ამგვარი გლოვისა და სინანულისა, რადგან მოკლა და მრუშობდა. ნუთუ შენი სიძულვილით შენ არ კლავ ადამიანებს და არ მრუშობ გონებაში? ეს ცხოვრება, ჩემო ძმაო, საკუთარი თავის გასამართლებლად კი არა, თავის მხილებისთვისაა. ნეტარი მხოლოდ ისაა, ვისაც ღმერთი გაამართლებს საშინელ სამსჯავროზე.სინანული არაა ერთი საათის ან ერთი დღის საქმე. ეს უნდა იყოს ჩვენი შინაგანი მდგომარეობა ცხოვრების ბოლომდე. „ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“, - ბრძნაებს დავითი. ამით იგი არ ამბობს, რომ დღისით არაა საჭირო სინანული, არამედ იმას, რომ სულის შინაგანი მწუხარების წარმოღვრა ღვთის წინაშე ღამით უფრო უკეთესია. ღამის სიჩუმეში ჩვენი ცოდვებიცა და საშინელი სამსჯავროც უფრო ნათლად წარმოგვიდგება თვალწინ... სიკვდილსაც დღეზე მეტად ღამე უფრო გვახსენებს, კუბოს კი – სარეცელი. ჰოი, უფალო, სამართლიანო და საკვირველო, ჩვენ სინანულიც არ შეგვიძლია შენ გარეშე. დაგვეხმარე, ყოვლადსახიერო, რათა ჩვენი ცოდვებისა და მათგან გამოსული სიმყრალის დანახვა შევძლოთ და ვიტიროთ მანამ, სანამ ნათესავები იქვითინებენ ჩვენს მკვდარ სხეულზე; დაგვეხმარე, უფალო, სანამ ჩვენი მფარველი ანგელოზები დაიტირებენ ჩვენს მკვდარ სულს და გადაუწყვეტენ მას დაუშრეტელ ცეცხლში ჩაგდებას. შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ, უფალო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: სერგი და ბაქოს რომაელთა (†290-303); ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა სასწაულმოქმედისა (†1763). მოწამე პელაგია ტარსუელისა(290); პოლიქრონი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ჩვილების შესახებ და მათი ქებისა ღვთის მიმართ„ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (ფს. 8:3)იესო ქრისტეს იერუსალიმში დიდებით შესვლისას და შემდეგ თვით ტაძარშიც ყრმები ღაღადებდნენ: ოსანა დავითის ძეს! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით! (მთ. 21:9). აღმოჩნდა, რომ ისე არაფერი აღიზიანებდათ იუდეველ მღვდელმთავრებს, როგორც ყრმების ბაგეებით წარმოთქმული ეს დიდება. გესმის, რას ამბობენ ისინი? – ჰკითხეს აღშფოთებულებმა იესოს. და უფალმაც მშვიდად უპასუხა: „ჰო, არასოდეს ამოგიკითხავთ, „ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (მთ. 21:16)? ცხადია, რომ დავით მეფის ეს წინასწარმეტყველური სიტყვები იმ სასწაულს მიემართება, რომელიც უფლის დიდებით იერუსალიმში შესვლისას აღესრულა ანუ უფლის საკვირველ ქებას ყრმათა მიერ. ამას ცხადყოფს ის, რომ ზედმიწევნით ზუსტად შესრულდა, რაც იყო ნაწინასწარმეტყველები. თავად უფალიც ამ მოვლენის პასუხად სწორედ დავით მეფსალმუნის წინასწარმეტყველებას იმოწმებს. ეჭვგარეშეა, რომ ეს უდიდესი სასწაულია, რომელიც შთაგონებულია ღვთის სულით და აღსრულებულია ღვთის ძალითა და ნებით. იმ დროს, როდესაც დიდებულებმა, მწიგნობრებმა, უხუცესებმა და მღვდელმთავრებმა ვერ იცნეს უფალი, იცნეს მცირეწლოვანმა ბავშვებმა და ყველას წინაშე გამოაცხადეს. ჭეშმარიტად, ეს არის სასწაული, პირველი რიგში, ერთადერთი მთელ ძველ და ახალ აღთქმაში, და მეორე მხრივ, არანაკლები სასწაული, შეიძლება ითქვას – უფრო მეტიც, ვიდრე აღდგენა მკვდართა. თუმცა, ორივე სასწაულის დროს, ერთი და იგივე ძალა და ერთი და იგივე სული მოქმედებდა ანუ მოქმედებდა ღვთის განგებულება. წინასწარმეტყველს სურდა განსაკუთრებულად აღენიშნა ღვთის დიდების ეს ძალა და სიდიადე პატარა ბავშვების ქმედებით და იგი ამ მოვლენას უთანაბრებს იმ ვარსკვლავური სამყაროთი აღტაცებას, რომელიც იმავე საღვთო ძალმოსილებამ შექმნა.გარდა ამისა, ყრმებთან ერთად უნდა ვახსენოთ თვით მოციქულები და მრავალი წმინდანი, მეუდაბნოე მოღვაწენი, წამებულნი ქრისტესთვის და ქალწულები - ათასები და ათობით ათასები, რომელთაც სუფთა და უბრალო გულით მიიღეს ქრისტე, როგორც ღვთის ძე და მაცხოვარი, თაყვანი სცეს მას წრფელი სიყვარულით და საშინელი ტანჯვა-წამება დაითმინეს მის გამო. რატომ ინება უფალმა ქება სწორედ ყრმათა პირით და არა - დიდებულთა, ფილოსოფოსთა და ბრძნადმეტყველთაგან? სიმდაბლის გამო გამოარჩია ყრმები და ამპარტავნების გამო უარყო ესენი. ამპარტავნები უფლის ყველაზე დიდი მტრები არიან, ამიტომაც უფალმა საკვირველად აამეტყველა ბავშვების, უბრალო მეთევზებისა და მიწათმოქმედთა პირი და არა – გაამაყებულ მდიდარ და მწიგნობარ იუდეველთა ბაგეები. ჰოი, ყოვლადძლიერო უფალო, ყოვლისშემძლებელო ღმერთო, გახსენი ჩვენი ბაგეებიც, რათა ჩვენც ძლიერი რწმენითა და ბავშვური სიხარულით განვაცხადოთ შენი დაუსრულებელი დიდების შესახებ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პელაგია ელეონელისა, ანტიოქიელისა, პალესტ. (†457). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ რომ დასასრულს მტერს აღარ დარჩება იარაღიმტერს იარაღი აღარ დარჩა სრულიად, შენ დაანგრიე ქალაქები, მათთან ერთად მოისპო მათი ხსენება (ფს. 9:7)დასაბამიდან ადამიანთა მოდგმის მოძულე, მოსისხლე მტერი და კაცისმკვლელი ეშმაკი ყოველგვარ იარაღსა და ხრიკს იყენებდა ადამიანის წინააღმდეგ. დღედაღამ, განუწყვეტლივ, იგონებდა და იგონებს ახალ იარაღს და ახალ ხრიკებს, რათა ვინმე დაღუპოს: დაძრწის, როგორც მბრდღვინავი ლომი და მსხვერპლს დაეძებს (1პეტრ. 5:8); როგორც შხამიანი გველი, ჩასაფრებული ელოდება თავის ნადავლს; როგორც ობობა, ყველგან აბამს თავის ქსელს, ოღონდაც ადამიანის სული დაიჭიროს და ჩაითრიოს თავის ბილწ სამფლობელოში. წარმართმა ერებმა შექმნეს მისი ქალაქები. იესო ქრისტეს მოსვლამდე იგი იქ მშვიდად და შეუზღუდავად მეფობდა. კერპთაყვანისმცემლობა და ჯადოქრობა იყო მის მიმართ მსახურება; ის ადამიანთა აღვირახსნილ და გარყვნილ ცხოვრებას უწყობდა ხელს და ამკვიდრებდა; მსხვერპლის შეწირვა, ვნებათა ცეცხლი, ომი, ბოროტება - ეს ყველაფერი მისთვის სიამოვნება იყო. მაგრამ, საბოლოოდ, მას იარაღი აღარ დარჩა, მისი ქალაქები დაინგრა, მოისპო მისი ხსენება. ეს დასასრული, რომლის შესახებაც წინასწარმეტყველი გვაუწყებს, იესო ქრისტეს ამქვეყნად მოსვლაა. უფალმა თავისი ძალა აჩვენა ეშმაკზე, როდესაც მის მიერ მოვლენილი განსაცდელები დაძლია მთაზე. მან გამოავლინა თავისი ღვთიური ძალა, როდესაც ადამიანებისგან ეშმაკებს დევნიდა და უთითებდა საით წასულიყვნენ. მან თავისი ჯვარზე ვნებითა და აღდგომით აჩვენა სრული ბატონობა ცოდვასა და სიკვდილზე. და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დაამხო ჯოჯოხეთი და განაქარვა ეშმაკის ძალა. მას არ სურდა ეშმაკების განადგურება, არამედ მიმოფანტა ისინი, მათი იარაღი კი გაანადგურა. მან გამოიხსნა ერები ეშმაკის ბატონობისგან და რაც მთავარია, ბოროტ სულზე ძალაუფლება მისცა ადამიანებს, რათა მისი სახელით შესძლებოდათ ბოროტის განდევნა. ხედავთ, ეშმაკზე თავისი გამარჯვებით როგორი წყალობა უბოძა უფალმა ადამიანს. მან ისე დაასუსტა, დაამარცხა და გაფანტა დემონები, რომ ადამიანის ძალაუფლებას დაუმორჩილა ისინი. ასე რომ, ყოფილი მონები ბატონები გახდნენ, ყოფილი ბატონები კი - მონები. მაგრამ უფალმა ეშმაკებზე ძალაუფლება ყველას კი არ მისცა, არამედ მხოლოდ იმათ, ვისაც სწამს მისი და მის მცნებებს აღასრულებს. აი, ასეთებს მისცა ძალაუფლებაც და მისცა იარაღიც, და ეს იარაღი არის ჯვარი.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, რომელმაც გვიხსენი ეშმაკის ტყვეობისგან, შეწეგვეწიე ჩვენ, რათა ჩვენც აღვასრულოთ ის მცირედი, რაც შენ დაგვიტოვე აღსასრულებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობ ალფესისა, მოციქულ მათე მახარებელის ძმისა (†1); ღირსთა: ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მხოლოდ უგუნურნი უარყოფენ ღმერთსთქუა უგუნურმა თავის გულში: არ არის ღმერთი. გაირყვნენ, სისაძაგლე ჩაიდინეს (ფს. 13:1)გონება ასაზრდოებს ადამიანის მთელ არსებას. იგი ურჩევს, იგი კარნახობს, იგი ხელმძღვანელობს. სულიცა და სხეულიც გონებით იმართება. თუ გონება მართალია ღვთის წინაშე, ადამიანიც მართალია, თუ გონება არ არის მართალი ღვთის წინაშე, არც ადამიანი არ არის მართალი. თუ ვინმე, უბრალოდ, გაიფიქრებს: „არ არის ღმერთი“, ეს მაშინვე აისახება მის საქმეებზე. ჯერ ჩნდება ბოროტი აზრები და შემდგომ მას მოჰყვება ბოროტი საქმეები. ხედავთ, რა კარგად იცნობს წინასწარმეტყველი ადამიანის ბუნებას? იგი ჯერ მიზეზს აღნიშნავს და შემდეგ შედეგზე მიუთითებს. ბოროტი აზრები აუცილებლად იწვევს ბოროტ საქმეებს. ამიტომ, ძმებო, ნუ დაუჯერებთ მათ, ვინც ამბობს: „მე არ მრწამს ღმერთი, მაგრამ ვაკეთებ სიკეთეს“. ის, ვისაც არ სწამს ღმერთი, მან არ იცის რა არის სიკეთე და არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება ერთმანეთისგან. ურწმუნოებით ადამიანი შორდება მთავარ სიკეთეს და ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ყურადღებით შეხედეთ და დაინახავთ, რომ ურწმუნოთა საქმეები საზიზღარი და საძაგელია: ისინი საძაგელია იმის გამო, რომ უკეთური, უსარგებლო და წარმავალია. ისინი საძაგელია იმიტომ, რომ ცოცხალი ღმერთის ნების წინააღმდეგი არიან. ურწმუნოს არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება, რადგან მხოლოდ ღვთის რჯულის შუქზე შეიძლება განვსაზღვროთ რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. თუმცა არიან ისეთებიც, რომლებიც ბაგით ამბობენ, რომ სწამთ ღმერთი, მაგრამ საძაგელ და საზიზღარ საქმეებს სჩადიან, ბაგით აღიარებენ და საქმით უარყოფენ. სიტყვიერად ღვთის აღიარება კარგია, მაგრამ არასაკმარისი: საჭიროა გულით აღიარება და საქმით დამტკიცება. ხდება ისეც, რომ ადამიანს გულითაც სწამს და ბაგეებითაც აღიარებს ღმერთს, მაგრამ მაინც სცოდავს. ეს სუსტი ნებელობისა და ეშმაკის ისრების გამო ხდება. ასეთმა უნდა მოინანიოს, თანაც მაშინვე და მიეტევება. სინანული მაცხოვნებელია ურწმუნოსთვის და მით უმეტეს – მორწმუნისთვის. სანამ ადამიანი წუთისოფელში იმყოფება, მას აქვს დრო სინანულისათვის, მაგრამ ვინ არის დარწმუნებული, რომ ეს დრო ამაღამ არ ამოიწურება? ამიტომ სინანულის გადადება სრული უგნურობაა. ჰოი, ყოვლადსახიერო უფალო , იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, დაგვეხმარე ჩვენ მოვინანიოთ ისე, როგორც გვეხმარები, რომ ვისუნთქოთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ევლამპისა და დისა მისისა ევლამპიასი, ნიკომიდიელთა (†303/311); ღირსთა ამბროსი ოპტინელისა (†1891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის ტანჯვისა და ქრისტეს ტანჯვის წინასწარმეტყველების შესახებრადგან გარს შემომეხვივნენ მე ძაღლები, ბოროტთა ბრბო წრედ შემომერტყა, განგმირეს ხელი ჩემი და ფეხი ჩემი (ფს. 21:17-18)ეს არის სინანულში მყოფი დავითის შინაგანი განცდა და ამავე დროს, ქრისტეს ვნების ცხადი წინასწარმეტყველება. ყველა, ვისაც სურს ღვთისმოსაობით ცხოვრება ქრისტე იესოში, დევნილი იქნება (2 ტიმ. 3:12), - ბრძანებს პავლე მოციქული. როდესაც დავითი სცოდავდა, ეშმაკები არც ეცხადებოდნენ და არც აწუხებდნენ, ხოლო როდესაც სინანული დაიწყო და ღვთის გზაზე წარმართა თავისი ცხოვრება, მაშინ გარს შემოერტყნენ ბოროტი ეშმაკები, თავს ესხმოდნენ და ტანჯავდნენ. აქ საუბარია არა ადამიანებზე, არამედ ეშმაკებზე, რომლებიც ან უშუალოდ თავად ევლინებიან მონანულს, ან სხვა ადამიანების მეშვეობით ტანჯავენ მათ. დავითი ძაღლებს არ უწოდებდა ადამიანს, რომელიც ღვთის შემოქმედების გვირგვინია; ძაღლებს უწოდებს დემონებს, რომლებიც ევლინებიან მართალ ადამიანებს, როგორც ძაღლები და გველები, ან ლომები, ან სხვა საშინელი გარეგნობის არსებები. და რომ დავითი ძაღლებში ბოროტ სულებს მოიაზრებს, დავრწმუნდებით წმინდანთა ცხოვრებიდან. დემონები წმინდანებს დასაშინებლად ძაღლების სახით ევლინებოდნენ. ასევე შეგვიძლია ამაში დავრწმუნდეთ უფალ იესო ქრისტეს სიტყვებით, რომლებიც მან ჯვარზე წარმოთქვა: მამაო, მიუტევე მაგათ, რადგან არ იციან რას აკეთებენ (ლუკ. 23: 34). ეს იმას ნიშნავს, რომ ისინი ამ საქმეს აკეთებდნენ არა თავიანთი ნებით, არამედ სხვისი - ბოროტი ეშმაკის ნებით. მრავალი ძაღლი და ბოროტი შეიკრიბა, რათა გაენადგურებინათ უფალი იესო. როდესაც ეშმაკმა მთაზე ვერ შეძლო განსაცდელებითა და ცრუ დაპირებებით გაემარჯვა უფალზე, მაშინ მთელი ძალით შეეცადა ქრისტეს განადგურებას ადამინების მეშვეობით სიკვდილით ჯვარზე. შეხედეთ, ძმებო, რა ცხადი წინასწარმეტყველებაა!.. „განჴურიტნეს ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი ჩემნი“. მსოფლიო ისტორიაში ეს სიტყვები არავის მიმართ არ შეიძლება იქნას გამოთქმული, გარდა ჯვარცმული მაცხოვრისა. მაგრამ ამ წინასწარმეტყველებაში სხვა რამეც არის მნიშვნელოვანი: „ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე“ (ფს. 21:19). ყველაფერი აღსრულდა ისე, როგორც დაწერილი იყო! თუმცა ეშმაკმა რაღაც ვერ გათვალა: მას სურდა სიკვდილით გაენადგურებინა ის, ვინც სიკვდილზე ძლიერია. ის იმედოვნებდა, რომ დაამცირებდა იმას, ვინც ღირსებას ანიჭებს ყველა ქმნილებას. უფალმა იესო ქრისტემ თავისი დიდებული აღდგომით გაიმარჯვა და შეარცხვინა ეშმაკი და მისი ძაღლების ხროვა და ჩვენ, ადამიანებს, ძალაუფლება მოგვცა მათზე. წარმართულ მსოფლიოს არ შეეძლო ერთი ეშმაკის გაგდებაც კი, ხოლო ჩვენ ქრისტეს სახელითა და ჯვრით შეგვიძლია კვამლივით გავფანტოთ ეშმაკთა ლეგიონები, რადგან ქრისტეს შემდგომ ეშმაკები ნაცემ და შეშინებულ ძაღლებს ჰგვანან. ჰოი, უფალო, გამარჯვებულო და მაცხოვნებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ფილიპესი, შვიდთა დიაკონთაგანისა (†1); ღირსისა თეოფანე ნიკეელი ეპისკოპოსისა, აღმსარებელისა და გამომეტყველისა, კანონთგამომთქმელისა (†850). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის ხმის შესახებ წყალთა ზედა „ხმა უფლისა წყლებზე“ (ფს. 28.3)იორდანეზე ისმოდა უფლის ხმა, როდესაც წმიდა იოანე ნათლავდა მაცხოვარს. გალილეის ზღვაზე, როდესაც ქარიშხალი ამოვარდა, გაისმა უფლის ხმა და გრიგალი ჩადგა და ქარიც შეწყდა. უფლის ხმა ისმოდა ლხინის დროს კანას გალილეაში - და წყალი ღვინოდ იქცა. მეწამულ ზღვაზეც ისმოდა უფლის ხმა და განიპო ზღვა და ხალხს გზა გამოუჩნდა. უდაბნოშიც იყო უფლის ხმა - და წყალი გადმოვიდა კლდიდან, „ხმა უფლისა წყლებზე“ - რას ნიშნავს ეს? იმას, რომ წყლის სტიქიონი უფლის მიერ არის შექმნილი და რომ მისი მეშვეობით ღმერთი სასწაულებს იქმს მაშინ, როცა უნდა და როგორც უნდა. ღმერთმა შექმნა სხვა სტიქიონებიც - ცეცხლი, ჰაერი და მიწა. მათი ბატონიც ღმერთი არის, მათი მეშვეობითაც სასწაულებს აღასრულებს, როცა სურს და როგორც სურს. ცეცხლის სახით გადმოვიდა სულიწმიდა ქრისტეს აღდგომიდან 50–ე დღეს; ბაბილონის ღუმელში უფლის სიტყვით ცეცხლის ალმა ძალა დაკარგა და არაფერი ავნო ნეტარ ყრმებს; ცეცლხი გამოვიდა ქვიდან და დაწვა გედეონის მსხვერპლი (მსაჯ.6); ელიამ ცეცხლი ციდან მოავლინა; ცეცხლი ეკიდა მაყვლის ბუჩქს და არ იწვოდა (გამოსვლ.3); და გადმოვიდა უფლის ცეცხლი და დაწვა ყოვლადდასაწველი (3 მეფ.); ცეცხლოვანი სვეტი წინ უძღოდა ისრაელიანებს - და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით ხდებოდა. მიწა გაიპო და შთანთქა ურჯულო კორახი, დათანი და აბირონი (რიცხვ. 16); მიწა გაიპო და დაფარა ელისაბედი ჩვილი იოანეთი ჰეროდეს მახვილისგან; მიწა შეიძრა, როდესაც უფალმა სული განუტევა ჯვარზე და სამარხები გაიხსნა. ჰაერში ამაღლდა უფალი; ჰაერში წმიდა მოციქულები გადაყვანილ იქნენ იერუსალიმში ქვეყნიერების სხვადასხვა კუთხიდან; ჰაერით გადაიყვანა ანგელოზმა წინასწარმეტყველი ამბაკუმიც ბაბილონში. და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით, უფლის ნებით მოხდა. ადამიანები რომ უფლის სიტყვების ისეთივე დამჯერნი ყოფილიყვნენ, როგორიც ბუნების სტიქიონებია!.. ხოლო წყალში იგულისხმებიან ადამიანებიც, რომლებიც ემორჩილებიან უფლის ხმას, ესენი არიან მოციქულები და წმინდანები. როგორც წყალი რწყავს მიწას, ისე მორწყეს მათ ქვეყნიერება ქრისტეს ქადაგებით, დაამწყურვალეს მარადიული ცხოვრების წყაროთი და განაახლეს და ააყვავეს სამყარო. როგორც წყლებზე, ასევე მათზე გამოვლინდა ღვთის უამრავი სასწაული - რადგან წყალიცა და მთაც მორჩილი იყო ღვთის ხმისა და ღვთის ნებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შეგვეწიე ჩვენ, რომ ვიყოთ შენი ხმის მორჩილნი. შეგვეწიე, რათა შეგვრცხვეს უსულო სტიქიონების წინაშე, რომლებიც ჩვენზე მეტად გემორჩილებიან შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VIIმსოფლიო კრებაზე (787 წელს). დღესასწაული იერუსალიმის ღმრთისმშობლის ხატისა (48). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღამის ტირილისა და დილის სიხარულის შესახებ „ღამით გლოვა დაისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“ (ფს. 29:6)ღმერთი სჯის და ღმერთი ახარებს. სინანულის გამომხატველი ერთი აზრიც კი უკვე ამსუბუქებს ღვთის რისხვას, რადგან ღმერთი ისე არ მრისხანებს ადამიანზე, როგორც მტერი, არამედ – როგორც მამა შვილებზე. მისი მრისხანება ხანმოკლეა, მოწყალება კი – უსაზღვრო, თუ ღამით დასჯის, დილით უკვე ახარებს, რათა ადამიანებმა დაინახონ ღმერთი როგორც სასჯელში, ასევე სიხარულში. ო, ძმებო, ადამიანები რომ ცნობდნენ და აღიარებდნენ ღმერთს, როგორც მათ კეთილისმყოფელს, არ დაინახავდნენ მასში დამსჯელს და მსაჯულს. ღმერთსაც უხარია, როდესაც ჩვენ მას მისი მოწყალებით შევიცნობთ და არა – მრისხანებით, მაგრამ არსებობენ ძალიან უმადური და უგუნური ადამიანები, რომლებსაც საერთოდ არ ახსოვთ ღმერთი, როდესაც იგი მადლსა და წყალობას აძლევს და მხოლოდ მაშინ იხსენებენ, როდესაც იგი იწყებს მათ დასჯას ავადმყოფობით, ოჯახში სიკვდილით, წარუმატებლობით ან სირცხვილით ადამინებს შორის, ან ცეცხლით, მახვილით, მიწისძვრით, წყალდიდობით და სხვა მრავალი დიდი თუ პატარა როზგით თუ ჯოხით, რომლითაც იგი აფხიზლებს ძილში მყოფთ, აფრთხილებს უმადურებს, გონებაზე მოჰყავს უგუნურნი და ახსენებს ყველას და ყოველს, რომ ის არის შემოქმედი და პატრონი, ყოველივეს მომცემი და მსაჯული.„ღამით გლოვა ისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“. ეს სიტყვები კიდევ იმას ცხადყოფს, რომ ღამე ლოცვისა და ტირილისათვის არის მოცემული, სინანულისა და ღმერთზე ფიქრისთვის, განსაკუთრებით სინანულისთვის, ხოლო ნამდვილი სინანული არ არსებობს ცრემლის გარეშე. ღამით ადამიანი დაუბრკოლებლად განსჯის თავის საქმეებს, თავის სიტყვებსა და ფიქრებს და ინანიებს იმას, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის რჯულს, და თუ ღამით ადამიანი სინანულის გამო ტირის, დილით გაიხარებს, გაიხარებს, როგორც ახალდაბადებული, როგორც განწმენდილი, როგორც ცოდვის ტვირთისგან გათავისუფლებული. მაგრამ თუ იგი ღამეს ატარებს ცოდვასა და უგუნურ მხიარულებაში, დამდეგი დღე მისთვის იქნება სამწუხარო და სატირალი. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო და მასწავლებელო ჩვენო, დაგვსაჯე, მაგრამ მოგვიტევე; გვამხილე, მაგრამ გვაცხოვნე; ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; ხსენება ანტონ ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (†1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონაზონისა; მოწამე ფლორენტისა; მოწამე ბენიამინ დიაკონისა; მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1601); დიდმოწამე ქრისაბულგარელისა(1795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ტვირთის და თავის დახსნის შესახებ „ნეტარია, ვისაც ეპატია დანაშაული, ვისი ცოდვებიც დაიფარა“ (ფს. 31:1)ცოდვისგან იშვება შიში და შფოთვა, უძლურება, სისუსტე, გონების დაბნელება. ცოდვით ადამიანი თავის წინააღმდეგ განაწყობს სხვა ადამიანებს, აშფოთებს სინდისს, გარშემო იკრებს ეშმაკებს და აძლევს იარაღს თავის წინააღმდეგ. ცოდვით ადამიანი შორდება ღმერთს, შორდება მფარველ ანგელოზს, შორდება ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ჩადენილი ცოდვა ღვთისა და ყველა კეთილი ძალისთვის ომის გამოცხადებას ნიშნავს. მაგრამ ეს უფრო სასაცილოა, ვიდრე ის, რომ შემოდგომის ფოთოლი უცხადებდეს ომს ქარს, რადგან ამ შემთხვევაში ადამიანი უცხადებს ომს ღმერთს! ეს ომი თავიდანვე მარცხისთვისაა განწირული და სიკვდილის ტოლფასია, თუ ადამიანი მალევე არ მოეგება გონს, არ მოინანიებს და პატიებას არ სთხოვს ღმერთს. ცოდვილის საშინელი მდგომარეობა კარგად იგრძნო და გამოსცადა საკუთარ თავზე დიდმა მეფემ, დავითმა. იგი წარმოუდგენელ შიშსა და შფოთვას, სისუსტესა და მარტოობას განიცდიდა, გრძნობდა ისრებს ადამიანებისა და ეშმაკებისაგან, მაგრამ როცა თავისი მძიმე მდგომარეობა გაიაზრა, დავითმა აღიარა ცოდვა, ნაცარი დაიყარა თავზე, სინანულის ცრემლებით ასველებდა მიწას და მოთქვამითა და გოდებით, რომელიც ცეცხლივით წვავდა მას, გული მოულბო მოწყალე ღმერთს, რათა მიეტევებინა მისთვის. და როცა მიუტევა ღმერთმა, გამოუთქმელი ნეტარება იგრძნო. მიტევებული სულის ამ ნეტარებას იგი სიტყვებით ვერ გადმოსცემს; ორ მდგომარეობაში ყოფნისა (ცოდვაში ყოფნა და ღვთისაგან შეწყალება) და გამოცდილების საფუძველზე დავითი მხოლოდ გვამცნობს, გვიდასტურებს და გვარწმუნებს, რომ ნეტარია ის, ვისაც დანაშაული ეპატიება და ვისი ცოდვებიც დაიფარება. რა არის ეს ნეტარება? ესაა თავისუფლება, სიმტკიცე, გამოუთქმელი სიხარული, ძალა, აზრის სიცხადე, დამშვიდებული სინდისი, ღვთის იმედი, გალობა ღვთის მიმართ, მოყვასის სიყვარული და ცხოვრების აზრი! ერთი სიტყვით, სინათლე, სიხარული და ძალა. აი, ესაა ის ნეტარებები, რომელთაც ცოდვისგან გათავისუფლებული სული გრძნობს აქვე, ამქვეყნად, და კიდევ, მას ცაში ელოდება ნეტარება, რომელიც „თვალს არ უხილავს, ყურს არ სმენია და კაცს გულში არ გაუვლია“ (1კორ. 2:9). ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, შენი უსაზღვრო მოწყალებით მოგვიტევე ჩვენი ურჯულოება და დაფარე ჩვენი ცოდვები! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: საზარისა, გერვასისი, პროტასისა და კელსისა (†1); ღირსისა პარასკევა-პეტკა სერბელისა; ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელი ეპისკოპოსისა და კანონგამომთქმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ იბრძვიან ანგელოზები მართალთა დასაცავად „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“ (ფს. 33:8)უფლის ანგელოზი დაიცავს ღვთისმოშიშს. ამის შესახებ უამრავი შემთხვევა არის ცნობილი, რომელთაგან ბევრი ჩაწერილია და ბევრი – ჩაუწერელი. მაგალითად, მთავარანგელოზმა მიქაელმა იბრძოლა ისუ ნავესთვის. ანგელოზი იბრძოდა ასევე მართალი მეფე ეზეკიასთვის და ერთ ღამეში გაანადგურა ქალდეველთა ჯარი. არაერთხელ გამოეცხადნენ ანგელოზები მოციქულებსა და მოწამეებს საპყრობილეებში, გააძლიერეს და გაამხნევეს ისინი. მორწმუნის ნუგეში ის არის, რომ იცის, ღმერთი ყოვლისმხილველია და ხედავს მის გასაჭირს; რომ ღმერთი ყოვლისშემძლეა და შეუძლია მისი განსაცდელებიდან გამოხსნა; რომ ღმერთი მრავალმოწყალეა და სურს დაიცვას უბედურებისგან. თავის ნათლის ანგელოზს გამოგზავნის ღმერთი მართლის დასახმარებლად და მის ნაცვლად ის იბრძოლებს მტრის წინააღმდეგ, და თუ უფლის ანგელოზი იბრძოლებს, რომელი ჯარი გაბედავს მის შეწინააღმდეგებას? რომელი სამეფო ისურვებს მასთან ომს? წინა ფსალმუნში წინასწარმეტყველი დავითი ბრძანებს: მეფეს ვერ უშველის ჯარის სიმრავლე, გმირს ვერ იხსნის დიდი ძალა. უიმედოა ცხენი შველისათვის და თავისი ჯარების სიმრავლე ვერ იხსნის“ (ფს. 32:16-17). ამ ყველაფრის მიზეზი უსამართლობაა. ერთი აგენლოზიც საკმარისია იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა ვერ გასწიონ და საპნის ბუშტივით გაქრნენ მოწინააღმდეგეები. დავითი თვით იყო მეფე და კარგად ახსოვდა, თუ როგორ მოკლა შურდულით კბილებამდე შეიარაღებული გოლიათი. მან მრავალჯერ იგრძნო უფლის ანგელოზის შეწევნა. ამიტომ შეუძლია ასე დაბეჯითებით დააიმედოს და ანუგეშოს განსაცდელში მყოფი მართალი და განამტკიცოს სიტყვებით: „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“. ო, ძმებო, ეჭვი არ შეგვეპაროს ამ სიტყვების ჭეშმარიტებაში, არამედ ყოველდღე გულდასმით დავუკვირდეთ, როგორი მწუხარებით გვტოვებს ღვთის ანგელოზი, როდესაც ვცოდავთ და როგორი სიხარულითა და გამოუთქმელი ძლიერებით მოდის ჩვენს დასახმარებლად, როდესაც ვინანიებთ ცოდვებს და შეწყალებას ვთხოვთ ღმერთს. ჰოი, უფალო ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო და მეუფეო ანგელოზთაო, მოგვიტევე, შეგვიწყალე და დაგვიცავი შენი წმიდა ანგელოზების მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკ. (†889); რირსმოწამისა ლუკიანე ანტიოქიელი ხუცისა (†312); ათანასე აღმსარებელისა, კოვროვსკელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უფრთხილდება უფალი მართლის ძვლებს„უფალი იცავს მის ყოველ ძვალს, მათგან ერთიც არ შეიმუსრება“ (ფს. 33:21)ნუ შეშინდებიან მართალნი. ყოვლისმხედველი ღმერთი უყურებს მათ. და განა ყოვლისმხედველ ღმერთს რამე გამორჩება ან დაავიწყდება? საყოველთაო აღდგომის დღეს იგი შეანაწევრებს სხეულის ყველა ნაწილს და დიდებით აღადგენს. ქრისტიანობის მდევნელები წამებულთა სხეულებს ზღვაში ყრიდნენ, ან ღრმად მარხავდნენ ორმოში, ან ველზე ტოვებდნენ, რათა ფრინველებს დაეჯიჯგნათ. მაგრამ უფალი თავისი განგებით იმგვარად წარმართავდა მოვლენებს, რომ წმინდა ნაწილები მორწმუნეთა ხელში მოხვედრილიყო. მათ ძვირფას კიდობნებში ათავსებდნენ, მათ წმინდა ნაწილებზე ტაძრები იგებოდა, მათი საშუალებით სასწაულები აღესრულებოდა. ასე ნებავდა ღმერთს, რათა მორწმუნეთათვის ეჩვენებინა, ერთი მხრივ, ის, რომ უფალი იცავს მართალთა ძვლებს, ხოლო, მეორე მხრივ, ის, რომ განადიდა ისინი ცათა სასუფეველში, რის შესახებაც ამქვეყნიურ ეკლესიას წმიდა ნაწილებისგან გამოვლენილი სასწაულებით ეცნობება. სასწაულმოქმედი წმიდა ნაწილები მართალთა საყოველთაო და დიდებული აღდგომის ერთგვარი წინასწარმაცნეა. დანაწევრებულიც რომ იყოს ან დამწვარი წმინდანთა სხეულები, ეს ხელს ვერ შეუშლის ყოვლისშემძლე ღმერთს, რომ საყოველთაო აღდგომისას გაფანტული მტვრისგან შეკრიბოს და აღადგინოს ისინი. „...და თქვენი თავიდან თმის ღერიც არ დაიკარგება“ (ლუკ. 21:18), – ბრძანებს მაცხოვარი. თუ ძვლებში იგულისხმება საქმეები, იცოდე, რომ უღმრთოთა საქმეები კვამლივითაა, ხოლო მართალთა საქმეები ძვლებივით მყარია და ძლიერი. ღმერთი მათ იცნობს, ღმერთი მათ ინახავს, რათა, როგორც ძვირფასი მარგალიტი, წარადგინოს ისინი საყოველთაო აღდგომისას ანგელოზთა და კაცთა წინაშე.ჰოი, ღმერთო, ყოვლისმხედველო, მართალთა მეუფეო და მცველო, განამრავლე ჩვენი კეთილი საქმეები შენი წმიდა სულით, რომლის გარეშეც არანაირი კეთილი საქმე არ აღესრულება და გვაცხოვნე ჩვენ შენი მოწყალებით და არა – ჩვენი საქმეების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ლომგინოზ ასისთავისა, რომელ იყო წინაშე ჯვრისა უფლისა, კაპადუკიელისა (†1); ღირსისა ზენონ იყალთოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მთებისა და უფსკრულების შესახებ „სიმართლე შენი, ვითარცა მთები უფლისა, სამართალი შენი ღრმაა უფსკრულივით“ (ფს. 35:7)ღვთიური სიმართლის მთები კვეთენ დროის და სივრცის მდელოებს, აღიმართებიან დედამიწიდან ცამდე; და დროის ღრუბლებიდან ამაღლდებიან მარადიულ უღრუბლო მწვერვალებამდე.და ვინ, თუ არა წმინდანები, არიან ღვთის სიმართლის მატარებლები? შეხედეთ, როგორ კვეთენ ისინი დროსა და სივრცეს! დაბადებულნი დროში ხარობენ მარადიულობაში; იმყოფებიან მარადიულობაში და გვევლინებიან დროში და გვეხმარებიან, როგორც უფრო ძლიერი ძმები უფრო სუსტებს. მსოფლიოს ხუთივე კონტინენტზე შენდება ტაძრები მოციქულების, მოწამეებისა და ღვთის სხვა წმინდანების სახელზე. ასეთია ღვთის სიმართლის მთები: შეუძლებელია მათი შემოსაზღვრა, შეუძლებელია მათი გარშემორტყმა, შეუძლებელია მათი გაზომვა რაიმე ამქვეყნიური საზომით. რომელი მთები შეედრება ღვთის მთებს? რომელი ადამიანები შეედრებიან ღვთის ადამიანებს? რომელი დიდება შეედრება იმათ დიდებას, ვისაც ღმერთი განადიდებს? ო, ძმებო, ვიხაროთ ღვთის სიმართლით და ვიმხიარულოთ ღვთიური სიმართლის მაღალი მთებით!შენი სამართალი დიდი უფსკრულია, რაც იმას ნიშნავს, რომ შენი განგებულება გამოუკვლეველია, როგორც დიდი უფსკრული. იობს შენ შეჰყარე კეთრი, რათა განდიდებულიყო, საული შენ აღამაღლე ტახტზე, რათა უფსკრულში დანთქმულიყო, სწყალობ ცოდვილს და აძლევ მას სიუხვესა და ჯანმრთელობას, რათა მოინანიოს; სჯი მართალს, რათა განამტკიცო რწმენასა და იმედში!შენი წმიდა ეკლესია შენი სიმართლის უმაღლესი მთაა, მრავალი მთის დედა. შენი წმიდა ეკლესიისათვის, ღმერთო, ნაცნობია შენი სამსჯავრო და შენი გზები, ამიტომ დიდია მისი სიბრძნე და ტკბილია, როგორც სკა, თაფლით სავსე. უფალო, განდევნე ჩვენი გულებიდან ბოროტების ღრუბლები, რათა შევიცნოთ შენი სიმართლე და ვიხილოთ შენი გზები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოსებ სასწაულმოქმედისა, სრულიად საქართველოს კატალიკოს-პატრიარქისა (†1770); დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ანდრია კრეტელისა (†767). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ჩირქიანი ჭრილობების შესახებ„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები ჩემი უგუნურობის გამო“ (ფს. 37: 6)წინასწარმეტყველი საუბრობს ცოდვის წყლულებზე, რომლითაც მანამდე თავად სცოდავდა და თავად შეიგრძნო ამ ცოდვის სრული სიმყრალე. რამდენადაც ჩანს ამ აღიარებით ყოფილი ცოდვების დიდი სიბინძურე, იმდენადვე ჩანს მონანიებულის შემდგომი სიწმინდე. სანამ ადამიანი ცოდვით აყროლებულ გზაზე დადის, ის ვერ გრძნობს მახრჩობელ სიმყრალეს, მაგრამ როდესაც ამ გზიდან გადავა და მართალ და წმიდა გზას დაადგება, მაშინღა იწყებს ენით აუწერელი განსხვავების შემჩნევას სიწმინდესა და უწმინდურებას, სიკეთესა და უკეთურებას შორის. წარმოიდგინეთ იმ ადამიანის განცდები, რომელმაც ღამე გაათია ბინძურ და დახუთულ სასტუმროში, დილით კი ვარდების ბაღში აღმოჩნდა. იქ სიმყრალე და საწამლავი იყო, სულისა და სხეულის დამცირება, მრისხანება და უთანხმოება, საკუთარი თავისა და სხვების წვალება; აქ კი უფლისგან მზე დანათის თავზე, ირგვლივ მშვენიერი ყვავილებია, სუფთა ჰაერი და კეთილსურნელება, სიმყუდროვე და ჯანმრთელობა. აი, ამაზე უფრო დიდი სხვაობაა ცოდვის გზასა და ღვთის გზას შორის.„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები“ - ასე აღწერს დიდი მეფე საკუთარ ცოდვილ წარსულს. არაფერი ისე არ ყარს, როგორც ცოდვა; არაფერი ისე არ ჩირქდება და ვრცელდება, როგორც ცოდვა. სხეულის ჭრილობების სიმყრალე მხოლოდ მცირედით ემსგავსება ცოდვილი სულის აუტანელ სიმყრალეს. ამიტომ ასეთ სულს ყოველგვარი სიწმინდე განეშორება. ზეციური ანგელოზები იმალებიან მისგან, სამაგიეროდ ჯოჯოხეთის ბინძური სულები ეძებენ მასთან კავშირს. ყოველი ახალი ცოდვა ახალი ჭრილობაა სულისთვის, ყოველი ცოდვა - ჩირქი და სიმყრალე, მაგრამ საიდან მოდის ცოდვა? „პირისაგან უგუნურებისა ჩემისა“, - განმარტავს წინასწარმეტყველი. ღვთიური კალაპოტიდან ამოვარდნილ გონებას ადამიანი ცოდვისკენ მიჰყავს. სანამ გონება არ განიწმინდება, არ შეუძლია ადამიანს განწმენდა. „ჩვენ ქრისტესი გონება გვაქვს“, - ბრძანებს მოციქული (1კორ 2:16), ანუ გვაქვს ის გონება, რომელიც დაბრუნებულია იმ კალაპოტში, რომელშიც იყო ადამის გონება ცოდვით დაცემამდე. ამიტომ, ძმებო, მთელი მართლმადიდებლური სწავლება ასკეტური მოღვაწეობის შესახებ ყურადღებას ამახვილებს ერთ უმთავრეს საკითხზე – ადამიანის გონებაზე და მის განწმენდასა და გამოსწორებაზე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმინდა და მარადიული სიწმინდის წყაროო, დაგვეხმარე ჩვენ, რომ მოვიშოროთ უგუნურება; დაგვეხმარე, რომ ვიფიქროთ შენი გონების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებლისა ლუკასი(†I).ღირსი იულიანე მეუდაბნოისა; მოწამე მარინი ბერისა; დიდმოწამე ქრისა ბულგარელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ენით ცოდვის შესახებ„ვთქვი: დავიცავ ჩემს გზებს, რათა არ ვცოდო ჩემი ენით“ (ფს. 38:2)ენით ცოდვა ყველაზე ხშირი და ყველაზე უსწრაფესი ცოდვაა. „ვინც არ სცოდავს სიტყვით, იგი სრულყოფილი კაცია“, - ბრძანებს იაკობი მოციქული (იაკ. 3:2). როდესაც მონანული ივლის ღვთის გზაზე, ანუ როდესაც დაიწყებს ღვთის მცნებების მიხედვით ცხოვრებას, მეტად უნდა იშრომოს, რომ ენით არ სცოდოს. ამის შესრულება დაუწესა საკუთარ თავს მონანულმა დავითმა. მან განსაკუთრებით გადაწყვიტა, რომ დუმილს დაიცავდა მტრის წინაშე: „დავუყენებ, უფალო, მცველს ჩემს პირს, ვიდრე ჩემ წინაშეა ჩემი მტერი“, – აი, საუკეთესო წესი მათთვის, ვისაც ცოდვისგან განკურნება სურს: როდესაც ადანაშაულებენ, იგი დუმს, როდესაც ცილს სწამებენ – მაშინაც დუმს. მართლაც, რა სარგებელია, თუ პასუხს გასცემ გაცხარებულ ურჯულოს, რომელიც ღმერთს არ იცნობს? თუ მასთან ბოროტების შესახებ ისაუბრებ, კიდევ უფრო გააბრაზებ, თუ სიკეთეზე - სიწმინდის მაძაგებელად აქცევ, ქრისტე დუმდა პილატეს წინაშე. „მე არ მპასუხობ?“- ეკითხებოდა პილატე. და რა შეიძლება უპასუხო იმას, ვისაც არა აქვს ყური, რომ მოისმინოს და გონება, რომ გაიაზროს? ხედავთ, მართლის დუმილმა ურჯულოს წინაშე შეიძლება საუკეთესოდ იმოქმედოს თავად ურჯულოზე, მარტო დარჩენილმა შეიძლება მართლის დუმილი თავისი სულის სასარგებლოდაც გაიაზროს, მაშინ როდესაც ნებისმიერ სხვა პასუხს – კარგს თუ ცუდს – იგი განმარტავდა როგორც ბოროტებას და სხვებს განიკითხავდა, საკუთარ თავს კი გაიმართლებდა. ნეტარია ის, ვინც ენის მოთოკვას ისწავლის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენ, რომელმაც გვიჩვენე იმის მაგალითი, როდის და როგორ არის საჭირო საუბარი, ასევე გვაჩვენე იმის მაგალითიც, თუ როდის და როგორ არის საჭირო დუმილი. შეგვეწიე სულიწმიდის მადლით, რათა არ შევცოდოთ ენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული "კოლხეთის" ღვთისმშობლის ხატისა (2007), ხსენება წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †1314). მოწამისა უარისა და 7-თა მისთანა ქრისტეანთა მასწავლებელთა (†307); ღირსისა იოანე რილელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულის შესახებ, რომელსაც სწყურია ღმერთისწყურია ჩემს სულს ძლიერი და ცოცხალი ღმერთის მიმართ: „როდის იქნება, რომ მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს?“ (ფს. 41:3)როგორც კი ღვთისადმი სიყვარულის ნაპერწკალი აღინთება ადამიანის გულში, დაე, ნუ ჩააქრობს მას, არამედ აალების საშუალება მისცეს და იხილავს სასწაულს. ეს ნაპერწკალი გასაოცარ სინათლედ გარდაისახება და მისი ნათელი და სითბო იქნება ძალიან დიდი. ღვთიური სიყვარულის ნათელში ადამიანი ამქვეყნად თავის თავს ისე დაინახავს, როგორც სიბნელეში, ხოლო მისი სითბოდან იგრძნობს დაუოკებელ სულიერ წყურვილს, წყურვილს ღმერთთან მიახლოებისა და ღვთის ჭვრეტისა. ღვთისმოყვარე დავითი ამგვარ წყურვილს იმ ირმის წყურვილს ადარებს, რომელიც წყაროსკენ მირბის: „ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს“.განა ჩვენ გარშემო ყველაფერი წარმავალი არაა?! განა ირგვლივ ყველაფერი მტვრად არ იქცევა?! აჩრდილებს დავსდევთ და მკვდრებს ვეფერებით. ხვალინდელი სიმყრალისათვის დღეს ვიხდით ოქროთი და ვერცხლით, ზოგჯერ ღირსებითა და სინდისით, ზოგჯერ - სიცოცხლითაც კი - და ამ ყველაფერს ვთმობთ ხვალინდელი დღის სიმყრალისთვის! ეს არაა სიყვარული, ეს ცხოველური ავხორცობაა. ღირსეული სული ეძებს საგანს, რომელიც ღირსია სიყვარულის, რომელიც არ ექვემდებარება ნგრევას, რღვევას, დამახინჯებას, ხრწნას წარმავალი სხეულივით. ამიტომ ღვთისმოყვარე მეფე აზუსტებს: „... სწყურია ჩემს სულს ძლიერი და უკვდავი ღმერთის“. და ვინ არის ნამდვილად ძლიერი და უკვდავი, თუ არა ღმერთი?! ღმერთმა უბოძა ძალა და სიცოცხლე თავის ანგელოზებსა და წმინდანებსაც, თუმცა ყველაფერი მისია და მისგან არის. „როდის მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს“,- აი, ღვთის ნამდვილი სიყვარულის დაუძლეველი წყურვილი. შერცხვეს ყველას, ვინც ამბობს, რომ სწამს და უყვარს ღმერთი, თუმცა წუთისოფლის დატოვებასა და სიკვდილზე ფიქრიც კი აძრწუნებს.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, წმინდაო, ძლიერო და უკვდავო; სიწმინდის, ძლიერებისა და ცხოვრების წყაროვ, განგვანათლე და აღანთე ჩვენში შენი სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მამისა გაბრიელ არქიმანდრიტისა, აღმსარებელისა და სალოსისა (ურგებაძე †1995); დიდმოწამისა არტემ ანტიოქიელისა (†362); ღირსისა და ღმერთშემოსილისა კეფალონიელისა (†1581) და ღირსისა მატრონა ქიოპოლელისა (†462). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ძველად და ახლად მოთხრობილი ღვთის სასწაულების შესახებ„ღმერთო, ჩვენი ყურით ვისმინეთ და ჩვენმა მამებმა გვაუწყეს საქმე, რომელიც შენ ჰქმენ მათ დღეებში, პირველ დღეებში“ (ფს. 43:2).ამას ამბობს დავით მეფე თავისი ხალხის სახელით და მხოლოდ ზოგიერთს ჩამოთვლის იმ დიად საქმეთაგან, რომლებიც ღმერთმა აღასრულა ებრაელი ერისთვის. მათ შესახებ წმინდა წერილიდან ვიცით, ძმებო, მაგრამ რამდენი რამ არის ისეთი, რომელთა შესახებ მეფემაც არ უწყოდა, რადგან ისინი მის შემდგომ აღესრულა. განა არ გვსმენია ღვთის განგებულებისა და მისი გამოუთქმელი კაცთმოყვარების შეუდარებლად უფრო დიდი და დიადი საქმეების შესახებ?!ძე ღმერთი ხორციელად იშვა უბიწო ქალწულისგან და ადამიანთა შორის ცხოვრობდა, სიბრძნე გააცხადა, სასწუალები აღასრულა, სიკვდილი განაქარვა, ეშმაკი შეარცხვინა, თავის მიმდევრებს ძალა მიმადლა. ამათ შესახებ არაფერი სმენია მეფე დავითს, ჩვენ კი გვსმენია, რადგან მათ შესახებ გვამცნეს სულიერმა მოძღვრებმა - მოციქულებმა და მახარებლებმა, მოწამეებმა და მართლებმა და ყველა წმინდანმა იმ დროიდან მოყოლებული დღემდე. და არა მხოლოდ მათ გადმოგვცეს, არამედ სულიწმიდა ყოველდღიურად გვაუწყებს თავისი ეკლესიის მადლმოსილი საიდუმლოებებისა და უამრავი სასწაულის მეშვეობით. ეს ჩვენთვის დიდი სიხარულის, თუმცა დიდი შიშის მიზეზიცაა, რადგან მეტი მოგვეცა და ამიტომ მეტი მოგვეთხოვება. ჩვენ ბევრად მეტი სულიერი სიკეთე გვებოძა, ვიდრე იმათ, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა: მეტი სიბრძნე, მეტი ცოდნა, მეტი ღვთის მადლი და ძალა, და მეტი, ბევრად მეტი, მაგალითი ღვთის მიერ ადამიანისა და ადამინის მიერ ღვთის სიყვარულისა. ასე რომ, მდიდართა შორის ყველაზე მდიდრებო, საკუთარ თავს ჰკითხეთ, ამ ყველაფრისთვის თავად რა მიეცით ან რას აძლევთ ღმერთს. ამიტომ, ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ საშინელ სამსჯავროზე. სიზმარივით სწრაფად გარბის დღეები და სწრაფადვე გაფრინდება დრო, მალე ანგელოზთა საყვირის ხმა შემოკრებს ყველა ხალხსა და ერს უფლის საშინელ სამსჯავროზე. ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ, რადგან თავს ვერ გაიმართლებთ, თითქოს რამე არ იცოდით ან რამე გაკლდათ... თქვენ ბევრად მეტი იცით, მეტი რამ გაგეცხადათ, ვიდრე დავითსა და სოლომონს. თქვენ მეტი მოგეკითხებათ, ვიდრე მათ.ჰოი, ძეო ღვთისაო, მაცხოვარო ჩვენო, დიდებულო და საკვირველმოქმედო უფალო, მოგვმადლე განუწყვეტელი ხსოვნა იმისა, რომ ჩვენთვის დაღვარე შენი წმიდა სისხლი, რათა არ დავივიწყოთ ეს და არ ვიყოთ სამუდამოდ დასჯილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ დიდისა პალესტინელისა (†371/372); ილარიონ მეგლინელი ეპისკოპ. (†1206). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთივშთაგონებულ გულსა და ენაზე აღმოთქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა... ჩემი ენა ემსგავსა ხელოვანი მწიგნობრის საწერს (ფს. 44:2).ესაა ზეშთაგონება სულიწმიდის მიერ! წინასწარმეტყველს იესო ქრისტეს შესახებ სურს ისაუბროს - მისი გული აღივსო ღვთაებრივი ძალითა და სიბრძნით. ამიტომ არ ამბობს: „თქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა“, არამედ: „აღმოთქვა...“, თითქოს საკუთარი გულიდან აღმოადინა - აღვსებული წყაროს სათავიდან წყლის გადმოდენის მსგავსად. დაუდგრომელი წყალი მიწისქვეშ გროვდება და როდესაც წყაროს სათავემდე მიაღწევს, ძლიერ ნაკადებად ამოიფრქვევა. მსგავსადვე ხდება წინასწარმეტყველის გულში, როდესაც მას ქრისტეს შესახებ სურს საუბარი. ასეთი ძალა აქვს მადლს, რომელიც გულშია დაგროვილი: თუ ის არ გამოითქმის ძლიერი სიტყვით ან არ მჟღავნდება სასწაულით, მაშინ ადამიანში ანათებს და სასწაულებს სჩადის. მაგრამ თუ სიტყვებით გამოითქმება, წინასწარმეტყველის ენა იქცევა დახელოვნებული მწერლის საწერ კალმად, რადგან ამ დროს საჭირო არაა წვალება, რომ აზრი მოიკრიბო და სიტყვები დაალაგო - მადლი თავად ამეტყველებს ენას მზა აზრებითა და სიტყვებით.საიდან მოდის ადამიანში ასეთი ძალა? სულიწმიდისგან. რა საჭიროა ასეთი ძალა? იმისათვის, რომ წინასწარმეტყველს სურს მეფეს დაელაპარაკოს თვით მეფის შესახებ: „წარვუდგენ ჩემს საქმეებს მეფეს“. აქ სიტყვა და საქმე ერთია, როგორც ეს ხშირად ხდება წმიდა წერილში. სადაც სული მეტყველებს, იქვე მოქმედებს კიდეც და სადაც მოქმედებს, იქვე მეტყველებს. ყველაზე ძლიერად სული საქმით მეტყველებს. წინასწარმეტყველი იღებს ქრისტე მეუფისგან და აძლევს ქრისტე მეუფეს. იგი საუბრობს მაცხოვრისადმი სიყვარულით შთაგონებული, საუბრობს გულით, რომელიც აღსავსეა ღვთიური სიყვარულით. შორეულ წარსულში მყოფი წინასწარ ხედავს განკაცებულ ძე ღმერთს და გული სიხარულით ევსება, როგორც ღამით მგზავრობით დატანჯულ მგზავრს, რომელიც ლამაზ გარიჟრაჟს ჭვრეტს აღმოსავლეთით! ჰოი, უფალო ღმერთო, სულო წმიდაო, ნურც ჩვენ მოგვაკლებ შენს მადლს, წმიდასა და ძლიერს, რათა ცოდვათაგან განწმენდა შევძლოთ და ღირსი გავხდეთ ქრისტეს სასუფევლისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპ. სასწაულმოქმედისა (†167); 7-თა ყრმათა ეფესელთა; ღირსისა გიორგი ხუცისა, კონსტანტინოპოლელისა (†1959). საქართველოშია აღკვეცილი და ხელდასმული. დღესასწაული ყაზანის ღმრთისმშობლის ხატისა. მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკ., ირაკლი მხედრისა და 4 დედათა: ანა, ელისაბედ, თეოდოტია და გლიკერიასი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს სილამაზის შესახებ, რომელიც ყველა სხვა სილამაზეს აღემატება „სილამაზით შენ ყველაზე მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“ (ფს. 44:3). წმიდა წერილი დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებს სხეულებრივ სილამაზეს, ისევე როგორც ზოგადად ყველაფერ წარმავალს. ამიტომ წმიდა წერილის მკითხველი ძალზედ ყურადღებიანი და გონიერი უნდა იყოს და შეძლოს ხორციელი სილამაზის ქება სულსა და სულიერ ფასეულობებზე გადაიტანოს. ცხადია, სულიერი სილამაზე საოცარ მიმზიდველობას ანიჭებს ყველაზე ულამაზო სხეულსაც კი, მაშინ, როდესაც მახინჯი სული ყველაზე მოწესრიგებულ სხეულსაც კი საძულველად აქცევს. წინასწარმეტყველი დავითი, აღმოთქვამდა რა ღვთივშთაგონებულ სიტყვებს, მიმართავს თავის მეუფეს, უფალ იესო ქრისტეს: „მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“...უფალი ხორციელად იმ სახით მოგვევლინა, როგორც თავად სურდა. თუკი განიზრახავდა, რომ განკაცებულიყო კაცთა ძეებზე უმშვენიერესი სხეულით, მას ეს შეეძლო. მაგრამ სახარებაში მინიშნებაც არაა, რომ იგი თავისი სხეულით იზიდავდა ადამიანებს და სხეულის აღნაგობით ზემოქმედებდა მათზე. თავად ბრძანებს: „ხორცი უსარგებლოა“ (ინ. 6:63). მაშასადამე, ცხადია, რომ დავითი საუბრობს ქრისტეს არა ხორციელ, არამედ მის სულიერ, ღვთიურ სილამაზეზე. ეს, სხვათა შორის, სრულად ნათლად ჩანს დავით მეფსალმუნის შემდეგი სიტყვებიდან: მადლი იღვრება შენი ბაგეებიდან“. შესაბამისად, ღვთის ძის განუმეორებელი სილამაზე მდგომარეობს არა მისი ბაგეების მოხაზულობაში, არამედ მადლის ნაკადში, რომელიც მისი ბაგეებიდან გადმოედინება... „არც ღირსება ჰქონია და არც მშვენება, რომ ზედ შეგვეხედა, არც იერი, რომ მივეზიდეთ“ (ეს. 53:2), - ბრძანებს ესაია წინასწარმეტყველი ქრისტეს შესახებ. და როგორ ზუსტად შეესაბამება ესაიას ნათქვამი დავითის ნათქვამს! დავითი ქრისტეს შინაგან სილამაზეზე საუბრობს, ხოლო ესაია – მის არამიმზიდველ გარეგნობაზე. ესაიას სურს თქვას: ვხედავდით მას არა როგორც მეფეს ან დიდებულს, არამედ როგორც მსახურსა და ტანჯულს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შენ ჩვენთვის ადამიანებსა და ანგელოზებზე მშვენიერი ხარ - დიდება შენს უკვდავ და წარუვალ სილამაზეს. გევედრებით, უფალო: შეცვალე ჩვენში ცოდვით გამოწვეული სულის სიმახინჯე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა, იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსისა (†63). მართალი იაკობ ბროვიჩელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მეფის ასულის სილამაზის შესახებ „მეფის ასულის მთელი დიდება მის შიგნითაა“ (ფს. 44:14).ეკლესია მეფის ასულია. გარეგნულად რაც არ უნდა ღარიბულად გამოიყურებოდეს ის და თვალისთვის ულამაზოდ, დევნილად და დამცირებულად, შინაგანად მაინც სავსეა სამეფო ბრწყინვალებითა და მშვენიერებით. ის, ვინც კაცთა ძეებზე ულამაზესია, წინასწარ განსაზღვრავს თავისი ასულის სილამაზეს. ეკლესია ქრისტეს სამოსელია, მასში ქრისტეა. ვერანაირი გარეგნული სილამაზე ვერ შეედრება შინაგან სილამაზეს ანუ ქრისტეს სილამაზეს. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი მეფის ასულია, ოქროთია ნაქსოვი და ნაქარგით შემკულია მისი სამოსი, რაც სიმბოლურად მისი სულის სათნოებებს წარმოადგენს. სამოსელში რომ სიმბოლურად სათნოებები იგულისხმება, ამას მეფის ძის ქორწილის იგავი ცხადყოფს. ადამიანი, რომელიც საქორწილო სამოსით არ იყო შემოსილი, მეფის ნადიმიდან განიდევნა და დაისაჯა (მთ. 22:11). ღვთის მიმართ რწმენის ჭეშმარიტება – ესაა ყოვლადწმიდა ქალწულის ოქროს სამოსელი, ხოლო ამ ოქროქსოვილი სამოსის შემამკობელი ნაქარგობები არის ქალწულება, სიმდაბლე, გულმოწყალება, სიწმინდე, ლოცვა, ღვთის ნებას მინდობა და ყველა სხვა სიკეთე –თუმცა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სრულ სილამაზეს წარმოადგენს უფალი იესო ქრისტე, მასში დაფარული და მისგან შობილი. ყოველი მართალი ქრისტიანის სული მეფის ასულის მსგავსია. ასეთი სულის მთელი სილამაზე არის ქრისტეში და ქრისტესაგან, რომელიც სულშია. სული ქრისტეს ანუ სიმართლის მზის გარეშე წყვდიადში იმყოფება და ისეთივე უსახური და ულამაზოა, როგორიც იქნებოდა სამყარო მატერიალური მზის გარეშე. ჰოი, სახიერო და კაცთმოყვარეო უფალო, ღმერთო ჭეშმარიტო და ყოველთა შემოქმედო, შეგვეწიე ჩვენ, შევიმოსოთ სათნოებათა სამოსელი, რათა შიშველი არ აღმოვჩნდეთ საშინელ სამსჯავროზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამესი არეთასი და მისთანა 4299-თა მოწამეთა (†523-542). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ყოველთა მწუხარეთა სიხარული" (1688); ნეტარი ელეზვოი, ეთიოპიის მეფისა(553-555); ღირსი გიორგი კონსტანტინეპოლელისა(1959). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ცხადად მოსვლის შესახებ „ღმერთი ცხადად მოვა, ღმერთი ჩვენი და არ დადუმდება“ (ფსალმ. 49:3) მეთაურის წოდება არ არის იგივე რაც მსაჯულის წოდება. მეთაური მოწინააღმდეგეს არ ენახვება და საშუალებას აძლევს იფიქროს მასზე ისე, როგორც სურს, რადგან მეთაურისთვის მთავარი გამარჯვებაა. მსაჯული კი უცებ ჩნდება იმათ წინაშე, ვისაც ასამართლებს. მასწავლებლის მოწოდებაც არ არის ისეთი, როგორიც მსაჯულისა. მასწავლებლისთვის მთავარია ასწავლოს თავის მოწაფეებს, ამიტომ ხშირად მდაბლდება მათ დონემდე და ისე მიმართავს აღსაზრდელებს, როგორც მეგობრებს, მსაჯული კი პირველიდან ბოლო წუთამდე იმათ წინაშეა, ვისაც ასამართლებს, და თანაც, როგორც მსაჯული და არა – სხვა ვინმე. მკურნალის წოდებაც არ არის ისეთი, როგორიცაა მსაჯულის; ამავდროულად, მათ შორისაც ისეთივე განსხვავებაა, როგორიც წინა ორ შემთხვევაში. ძმანო, ღმერთი მოევლინა სამყაროს კაცობრივი სხეულით – მოევლინა როგორც მეთაური, როგორც მასწავლებელი, როგორც მკურნალი, მაგრამ ის ჯერ არ გამოცხადებულა როგორც მსაჯული. პირველ შემთხვევაში, უფალს არ განუცხადებია თავისი უმაღლესი ღირსების შესახებ, მან საშუალება მისცა მოწინააღმდეგეებს, მოწაფეებსა და სნეულებს იმსჯელონ ისე მის შესახებ, როგორც იციან; ვისაც ჯანსაღად შეეძლო განსჯა, იგი იცნობდა კაცობრივ სხეულში დაფარულ ღმერთს - იცნობდა სიტყვით, საქმით, კაცთმოყვარეობით, მისი შობის, ჯვარცმის, აღდგომისა და ამაღლებისას მოვლენილი ზეციური სასწაულებით, ხოლო ვისაც გონება დაბნელებული ჰქონდა რაიმე ბოროტი ვნებით, ასეთს არ შეეძლო მისი არც ცნობა და არც ღმერთად აღიარება. მაგრამ როდესაც იგი მოვა როგორც მსაჯული, მას უკვე არავინ ჰკითხავს: „ნუთუ ეს შენ ხარ, უფალო ?“, ან „ვინ ხარ შენ?“, რადგან მეყსეულად ყველას ეცოდინება, რომ ის ნამდვილად უფალია. აგნელოზები საყვირს ჩაჰბერავენ მის წინაშე, ცაზე გაბრწყინდება მისი ჯვარი, ცეცხლი აინთება მის წინ და ქარიშხალი იქროლებს ირგვლივ. მაშინ მორწმუნე თუ ურწმუნო, მართალი თუ ცოდვილი დაინახავს და იცნობს მსაჯულს. და მაშინ გაიხარებენ მხოლოდ ისინი, ვინც იცნო იგი, როგორც ღმერთი, გამოქვაბულში და ჯვარზე. ჭეშმარიტად, გაიხარებენ ისინი, რადგან მსაჯულში იცნობენ სწორედ მას, ვისი წინამძღოლობითაც იბრძოდნენ, ვისგანაც სწავლობდნენ და ვის მიერაც იკურნებოდნენ. ჰოი, მაცხოვარო ყოვლადდიდებულო, შეგვიწყალე ჩვენ და გამოგვასწორე შენს მეორედ მოსვლამდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიმიტრის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). მოწამე ვაროზისა და მისთანა 7 მოწამისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელთან განშორებისა და უდაბნოში ცხოვრების შესახებ „გავშორდი და გავიქეცი და მოვისვენე უდაბნოში“ (ფსალმ. 54:8)ძმებო, ვის უნდა გაქცეოდა წინასწარმეტყველი უდაბნოში? ბოროტ მტერს, ვნებებსა და ამაოებას. და რატომ უდაბნოში? რადგან ეს არის ბოროტი მტრების, ვნებებისა და ამქვეყნიური ამაოების დამარცხების საშუალება. უდაბნოსთვის ცოტა თუ იბრძვის, ამიტომაცუდაბნოში გაიქცეოდა. ადამიანები იბრძვიან ქალაქებისა და მიწებისთვის, ძალაუფლებისა და სიმდიდრისთვის და არა უდაბნოსთვის. ადამიანის შინაგანი მტრებიც, ვნებები და სხვადასხვა სახის ამაოება ქალაქებში ახალ-ახალი ცეცხლით განახლდებიან განუწყვეტლივ, მაშინ როდესაც უდაბნოში ისინი ნელდებიან და ქრებიან. „სიკვდილის შიში დამეუფლა მე“ (ფს. 54:5) - ბრძანებს მანამდე წინასწარმეტყველი. ესეც ერთ-ერთი მიზეზია უდაბნოში გასარიდებლად. სხვა სამყაროსთვის, ღმერთთან შესახვედრად არის საჭირო სულის მომზადება, მეფესაც კი არ ძალუძს გაექცეს სიკვდილს და აირიდოს სამსჯავრო. მუდმივ ფუფუნებასა და განცხრომაში მცხოვრები ადამიანი ნამდვილად ემსგავსება წუთისოფლის შარბათით დაძინებულს. და აი, სიკვდილზე ფიქრი შეანჯღრევს ასეთს და გამოაღვიძებს. ეჰ, უნდა მოვკვდე! უნდა დავტოვო ეს სამყარო! მომიწევს ღვთისა და ანგელოზების წინაშე წარდგომა! სად არის ჩემი სული? სადაა ჩემი საქმეები? რითი დავტოვებ ამ სამყაროს და რით მივალ სხვა სამყაროში? ათასობით არიან, ვინც ამ კითხვებმა გამოაღვიძა ცოდვის ბურანიდან და უდაბნოში წავიდა, რათა დღედაღამ განიწმინდონ სული და გული სინანულით, ლოცვით, მარხვით, მღვიძარებით, შრომითა და სხვა მრავალი საშუალებით, რომელთა დახმარებითაც მოღვაწე ამარცხებს სიკვდილის შიშს და ხდება ღვთის შვილი.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, განმანათლებელო ჩვენო, ყოვლადბრძენო და სახიერო, რომელიც ოდესღაც თავადაც განერიდე ადამიანებს და განმარტოვდი უდაბნოში, შეგვეწიე ჩვენ ვიზრუნოთ ჩვენი სულებისთვის და მოვემზადოთ შენი ზეციური სასუფევლისათვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა, მირონმდინარისა (†306); ხსენება დიდისა და საშინელისა მიწისძვრისა, რომლისაგანსასოებისა გვიხსნა ღმერთმან მადლითა წმიდისა დიმიტრისითა (კონსტანტინეპოლს 740 წელს); ალექსანდრე გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (ოქროპირიძე 1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთისთვის განმზადებული გულის შესახებ„გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“ (ფს. 56:8)ნეტარია, ვისაც შეუძლია ამგვარად მიმართოს უფალს! ნეტარია, ვისი გულიც სრულიად მზად არის აღასრულოს ღვთის ნება. ადამიანის გულის მზადყოფნა იმით გამოიხატება, რომ სიხარულით შეუძლია ღვთის ნების შესრულება და არ აბრკოლებს არანაირი აზრი და სურვილი. სინანულში მყოფი დავითი თავიდან თავის ცოდვილ ფიქრებსა და სურვილებს ემსახურებოდა და აბობოქრებულ ზღვაში მყოფ ნავს ჰგავდა, მაგრამ როდესაც დაინახა, რომ ქარიშხალი დანთქმას უპირებდა, დიდი სინანულითა და შემუსვრილი გულით მიმართა ღმერთს და სრულიად მიანდო თავისი ცხოვრების ნავი ღმერთს. „გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“, - უდიდესი სულიერი სიმშვიდით წამოიძახებს იგი, რადგან იცის, რომ ნავი ყველაზე გამოცდილ მესაჭეს მიანდო. ქარიშხალი მძვინვარებს თუ ტალღები ეხეთქებიან, არ ეშინია, რადგან დარწმუნებულია, რომ მის ნავს ვერაფერი დაამსხვრევს და რომ იგი მშვიდად მიაღწევს თავის ნავთსაყუდელს. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ მასში არ არის სიამაყე და დამდაბლებულია ღვთის განუზომელი ძლიერებისა და სიბრძნის წინაშე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი ამქვეყნიური სურვილისა და ოცნებისაგან და მხოლოდ ღვთისკენ სწრაფვითა და ღვთის მიმართ სიყვარულით არის აღსავსე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი დარდის, საზრუნავისა და შიშისაგან, რომ იგი დამშვიდებული და გამხნევებულია ღვთის მადლის თანამყოფობით... „გაქებ და გიგალობ შენ დიდებითა ჩემითა“ - ასე აგრძელებს მეფსალმუნე. და ეს აჩვენებს, თუ რაოდენ ჭეშმარიტად განმზადებულია მისი გული, კერძოდ: იგი არ ქედმაღლობს თავისი სამეფო დიდებულებით და მას ღმერთს მიაწერს. მან არარაობამდე დაიმდაბლა თავი ღვთის წინაშე და მთელი მისი ბედნიერება იმაშია, რომ აქოს და ადიდოს ღმერთი. საკუთარი დიდებულება მხოლოდ იმის საფუძველს აძლევს, რომ ღმერთი განადიდოს. ო, ძმებო, შევეცადოთ, რომ ჩვენი გულებიც შეძლებისდაგვარად მალე განვამზადოთ ღვთისთვის - ღვთის სიტყვის მოსასმენად, ღვთის ნების აღსასრულებლად, ცოცხალი ღმერთის სადიდებლად. ჰოი, უფალო, შემოქმედო ჩვენო, შეგვეწიე, რათა შენთვის განვამზადოთ ჩვენი გულები, რათა იქცნენ ისინი შენი ცხოველსმყოფელი მადლის ჭურჭლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (†306). მოწამე დედათა: კაპეტოლინე და მისი მხევალი ეროტიდესი, კაბადუკიელთა; მოწამე მარკოზ ფასოსელისა და მისთ;მართალი პროკლასი, პილატე პონტოელის მეუღლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შურის შესახებ ღმერთის სახლის მიმართრადგან შენი სახლის შურმა შემჭამა მე და შენი მაყვედრებლების ყვედრება მომწვდა მე (ფს. 68:10)ცაღვთის სახლია. ეკლესიაცღვთის სახლია. მორწმუნეთა სხეულიცღვთის სახლია. ყველგან, სადაც ღმერთია, იქ ღვთის სახლია და სადაც ღვთის სახლია, იქ სიწმინდეა. ადამიანი შეურაცხყოფს ამ სიწმნიდეებს და ბილწავს მათ, წინასწარმეტყველი კი ბრაზობს ამის გამო და მხურვალედ მოშურნეობს. იგი სიწმინდის ყოველგვარ შეურაცხყოფას თავის შეურაცხყოფად მიიჩნევს და ეს კიდევ უფრო მეტად აღაგზნებს მის მოშურნეობას. ადამიანები ცას თავიანთი ურწმუნოებით შეურაცხყოფენ და უარყოფენ იმას, რაც ღმერთმა გამოუცხადა მათ მათივე სულის ხსნისათვის. როდესაც ადამიანები ჭეშმარიტებას ეწინააღმდეგებიან, როდესაც მწვალებლობით აუკუღმართებენ ჭეშმარიტებას და თვითნებურად, მიწიერი გონებით მსჯელობენ ქრისტეს შესახებ, როდესაც ეჭვით უყურებენ ანგელოზებსა და წმინდანებს, საშინელ სამსჯავროსა და უფლის მარადიულ სამყოფელს და მოუნანიებელ ცოდვილთა მარადიულ სასჯელს - ყველა ამ და სხვა მსგავს შემთხვევებში, ადამიანები ავაზაკებივით თავს ესხმიან ღვთის სახლს, უწესოდ ექცევიან ღვთის ეკლესიას, დაუდევრად – იერარქიას, სიზარმაცით – ეკლესიურ დარიგებებს, მტრულად – ეკლესიის მსახურებს. და მაშინ საღვთო მოშურნეობა აღინთება მართლის გულში ღვთის სახლის სიწმინდის გამო. ბოლოს და ბოლოს, ადამიანის სხეულის შეურაცხყოფა, ვნებებს დამონება, ცოდვის მსახურება, ქურდობა, მკვლელობა, უხეშობა, სიმთვრალე და სხვა უმსგავსო ქცევები - ეს ყველაფერი ღვთის სახლის სიწმიდეზე თავადასხმა, ღვთის გმობა და მკრეხელობაა. და კვლავ ძლიერდება წინასწარმეტყველის მოშურნეობა და ზეციური ცეცხლივით ანათებს ადამიანთა წინაშე. ო, ძმებო, ჩვენც ავიღოთ გულმოდგინების მაგალითი ღვთის სახლის სიწმიდის მიმართ ქრისტესგან (ინ. 2:17), მოციქულებისა და ჩვენი მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა მამებისაგან. ჩვენც ვიმოშურნეოთ და იმაზე მეტი გულმოდგინება გამოვიჩინოთ ჩვენი სულების გადასარჩენად, ვიდრე ეშმაკი მოშურნეობს დღედაღამ და ცდილობს ჩვენს დაღუპვას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სიწმინდეთა მიმართ მოშურნეობის მაგალითო, მოგვმადლე ჩვენც შენი მოშურნეობის ნაპერწკალი, რათა ჩვენც, მოშურნეები, დაგემსგავსოთ შენ და ვცხონდეთ შენ მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მღვდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელი ეპისკოპ. დიდმოწამისა პარასკევა ქალწულისა (†III); მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი და შვილთა მათთა (†249/250). ღირსი სტეფანე საბატიელისა, კანონთგამომგონებელისა; არსენ 1 სერბი მთავარეპ. მღვდელმოწამე კვირიაკე იერუსალიმელი პატრიარქისა(363); ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპ. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა(1709). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ ლოცვის შესახებ, რათა იხსნას სული მტვრისაგან„მიხსენ მე მიწის მტვრისაგან, რომ არ დავინთქა“ (ფს. 68:15)ძმებო, მიწის მტვრით არის შემოსილი ჩვენი სული, ჩვენი სულის ეტლი სწორედ ეს მიწაა, მთავარია, მტვერში არ დაინთქას ჩვენი სული! არ ჩაეფლოს! მბჟუტავი ნაპერწკალი არ ჩაქრეს ამ მტვრის სამარეშე!ძალზედ ვრცელია მიწის მტვრის ველი, რომელიც თავისკენ გვიზიდავს, მაგრამ ბევრად მეტია უსაზღვრო ზეციური სასუფეველი, რომელიც ჩვენს სულს თავის ნაწილად, ნათესავად მიიჩნევს. სხეულით, მიწის მტვრით, ჩვენ მიწას ვენათესავებით, ხოლო სულით ზეცის ნათესავები ვართ. ჩვენ ვართ ქოხების –დროებითი თავშესაფრის – ბინადარნი, კარვებში მცხოვრები მეომრები. „უფალო, მიხსენი მე ამ მიწის მტვრისაგან “, - ლოცულობს სინანულში მყოფი მეფე, რომელიც ადრე მიწის მტვერს ემორჩილებოდა, სანამ არ დაინახა, რომ მტვერი სიკვდილის უფსკრულში ითრევდა. მტვერი ადამიანის სხეულია თავისი ავხორცობით; მტვერია ასევე ყველა ბოროტი ადამიანი, რომლებიც ემტერებიან მართლებს; მტვერია ასევე ეშმაკები მათ მიერ მოგვრილი შიშებით. დაე, გვიხსნას ჩვენ უფალმა ყველა ამ მტვრისაგან. მხოლოდ მას შეუძლია ამის გაკეთება!ჩვენ კი შევეცადოთ, რომ პირველ რიგში საკუთარ თავში დავინახოთ მტერი – ის მტერი, რომელიც, გაუცნობიერებლად თუ უნებურად, თავისივე მტრების მოკავშირეა საკუთარი თავის წინააღმდეგ. მართალი მყარად ამკვიდრებს თავის სულს ღმერთში და ღვთის სასუფეველში, ასე რომ, არ ეშინია; არ ეშინია არც საკუთარი თავის და არც გარეშე მტრების - არ ეშინია, რადგან ის არც მოკავშირე გახდა და არც თანამზრახველი თავისი სულის მტრების. ამიტომ არც ადამიანებს და არც დემონებს არ შეუძლიათ რაიმე ავნონ მას. თუ ღმერთი მის მხარესაა და ღვთის ანგელოზები არიან მისი მფარველები, მაშინ რას დაუშავებენ მას ადამიანები, ეშმაკები და რაიმე სახის მტვერი?ჰოი, უფალო ღმერთო ჩვენო, ერთარსებაო სამებაო, რომელმაც ცოცხალი სული შთაბერე ჩვენი სხეულის მტვერს, გვაცხოვნე შენი მოწყალებით, რათა არ დავინთქათ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა სერაპიონ ზარზმელისა (†900); რირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა; ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის სახელის დიდების შესახებდა კურთხეულია მისი დიდების სახელი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე, და აღივსება მისი დიდებით მთელი დედამიწა. იყავნ, იყავნ! (ფს. 71:19)წინასწარმეტყველის მადლით აღსავსე გულიდან მადლიანი სიტყვები გამოდიან. მეფისა და მეფის ძის შესახებ ბრძანებს წინასწარმეტყველი, ყველაზე არაჩვეულებრივი მეფის (მეუფის), რომელიც ოდესმე გამოჩენილა ქვეყანაზე... მანამდე კი ამბობს: იქნება მისი სახელი კურთხეული უკუნისამდე, მაგრამ თითქოს არ იყო საკმარისი ის, რაც თქვა და ახლა იმეორებს და ამატებს: კურთხეულია მისი დიდების სახელი. ქრისტეს დიდება ქრისტეს ეკლესიაა. კურთხეულია ქრისტეს წმინდა ეკლესია - მისი შრომის ნაყოფი, მისი დამცირების გვირგვინი, მისი ხელის ნამოქმედარი, მისი სისხლის ყვავილი! კურთხეულია მისი წმინდა და მაცხოვნებელი ეკლესიის თვით სახელი! და მთელი დედამიწა აივსება ქრისტეს ეკლესიებით ანუ მისი ქმნილებითა და მისი დიდებით. ერთი სიტყვით, წინასწარმეტყველი სამუდამოდ უწინასწარმეტყველებს ქრისტეს მისი ეკლესიის უკვდავებას. ის აღიმართება დროში და გაცხადდება მარადისობაში. იგი აღიმართება სამყაროს აღსასრულამდე და სრულად გაცხადდება მარადისობაში. ო, ძმებო, ვეცადოთ, რომ მთელი სულითა და გულით ჩვენც შევიდეთ ქრისტეს ეკლესიაში, იმ ცოცხალ და უკვდავ სხეულში, რომლის არსებობასაც არ აქვს დასასრული და რომლის სილამაზესაც არ აქვს სახელი. ვეცადოთ არ ვიყოთ უარყოფილნი, როგორც გამოუსადეგარი და უსარგებლო ქვები, გადაყრილი მარადიული წყვდიადის უფსკრულში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მეუფეო და ძეო მეუფისაო, ჩაგვწერე ჩვენ უკვდავების წიგნში და მოგვიხსენე შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა იოთამისი, მეფისათვის თავდადებულისა (ზედგენიძე †1465); მღვდელმოწამისა ზანობ ეგეას ეპ. დიდისა მისისა მოწამისა ზინობიასი (†285). მღვდელმოწამე მარკიანე სიცილიელი ეპისკოპოსისა(11); მოწამე ევტროპია ალექსანდრიელისა(250); მოწამე ანასტასია თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისკენ სწრაფვის - მართლის ერთადერთი სურვილისშესახებ„რადგან რა გამაჩნია ცათა შინა და რა ვინებე შენ გარეშე ქვეყანაზე?“ (ფს. 72:25)გამოღვიძებული ადამიანის სულისათვის ცაშიც და მიწაზეც ერთადერთი უმთავრესი სიკეთე არსებობს. ეს სიკეთე ღმერთია. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ყველაზე დიდი სიკეთე ზეცათა მეუფეა. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ამ სიკეთეთა შემოქმედს ვერაფერი შეედრება. ამიტომაც კითხულობს გამოღვიძებული ადამიანის სული: რა შეიძლება მქონდეს ან რა უნდა ვეძებო ზეცაში და მიწაზე შენ გარდა? განა საჭიროებს ვინმე ნაკადულს, თუკი იგი წყაროს სათავესთან იმყოფება წყლის დასალევად? და განა თვალი გაექცევა მწყემსის ვახშმისკენ ვინმეს, თუ მეფის სუფრასთან ზის ის? ღმერთი თავისთავად საკმარისია ადამიანის შიმშილისა და წყურვილის დასაკმაყოფილებლად. ცაც ღმერთს ეკუთვნის და მიწაც. ყოველგვარი სიკეთის პატრონი უმაღლესი სიკეთეა; ყოველგვარი სიტკბოს შემოქმედი უმაღლესი სიტკბოა, ყოველგვარი სიბრძნის შემცველი უმაღლესი სიბრძნეა; ყოველი ძალისა და მოწყალების წყარო – უმაღლესი ძალა და წყალობაა; ყოველგვარი მშვენიერების შემოქმედი ცასა და მიწაზე – უმაღლესი მშვენიერებაა.ვერანაირ ისეთ სიკეთეს ვერ მოიფიქრებს ადამიანი ვერც ცხადად და ვერც სიზმრად, რომ იგივე არ ჰქონდეს ღმერთს, თანაც, საუკეთესო ხარისხის.ამიტომ, ძმებო, ვევედროთ ღმერთს, რათა მივიღოთ ყველაფერი; ვეძიოთ ღმერთი, რათა ვიპოვოთ ყველაფერი; დაე, გავმდიდრდეთ ღმერთით, რათა მდიდრები ვიყოთ ყველაფერში.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მოგვიახლოვდი ჩვენ, როდესაც ჩვენი სულები გეძებენ შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ასი ათასთა მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (†XIII); მოწამე ეპიმაქე ალექსანდრიელისა(2500; ღირსი მავრა კონსტანტინეპოლელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართლის რწმენის შესახებ, რომ არ მოკვდება „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ და ვაუწყებ უფლის საქმეებს“ (ფს. 117:17)ვის შეუძლია თქვას: არ მოვკვდები? იმას, ვისაც ცოცხალი ღმერთი სწამს! ვის შეუძლია დარწმუნებით ამტკიცოს: არამედ ვიცოცხლებ. იმას, ვინც ხედავს ცოცხალ ღმერთს! არც ილია და არც ენუქი არ მოკვდა, არამედ ცოცხლად იქნენ აყვანილი მარადიულ ცხოვრებაში. ღმერთმა აღიტაცა ისინი თავისი მოწყალებით, რათა ადამიანები უკვდავ ცხოვრებაში დაერწმუნებინა. ქრისტეც მოკვდა და აღდგა თავისი ძალით, რათა ადამიანებს მკვდრეთით აღდგომა ერწმუნათ. მოციქულებიცა და წმიდანებიც დაიხოცნენ, მაგრამ მრავალი მათგანი კვლავ გამოეცხადა ადამიანებს თავისი კაცთმოყვარებით მარადიული ცხოვრების არსებობის დასამტკიცებლად. ისინი, ვინც უფალმა აღიტაცა და ისინი, ვინც დაიხოცნენ, მკვდრეთით აღმდგარ იესო ქრისტესთან ერთად ცოცხლობენ უკვდავების სამეფოში. არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ - ამბობდა დავით მეფე დიდი დარწმუნებით, რომელიც ბევრად ადრე ცხოვრობდა უფლის აღდგომამდე და მართალთა საყოველთაო აღდგომის გამოცხადებამდე. თითოეული ჩვენგანი, ყოველი ქრისტიანი, კიდევ უფრო მეტი დარწმუნებით უნდა ამბობდეს: „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ“, რადგან ჩვენი რწმენის საფუძველი მკვდრეთით აღმდგარი უფალია; ჩვენმა თვალებმა და ყურებმა ბევრად მეტი იხილეს და ისმინეს, ვიდრე დავით მეფემ. ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ განქარდა ეშმაკი, ქრისტეს აღდგომის შემდეგ კი განქარდა სიკვდილი, რომლის მიღმაც მზით განათებული უკვდავების მინდორი მოჩანს. ნეტარია, ვინც ღირსი გახდება „იცოცხლოს და აუწყოს უფლის საქმეები.“ უფალო, ცოცხალო, გაგვაცოცხლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უვერცხლოთა მკურნალთა და სასწაულმოქმედთა კოზმან და დამიანე აზიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (†III). მოწამეთა: კესარისი, დასისა და მათთან 5 მოწამეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ყველა ქრისტიანისთვის მოწოდებაზე იყვნენ წმინდები„ეფესოში მყოფ წმიდებს...“(ეფ. 1:1)მოციქული ეფესოშო მყოფ ქრისტიანებს წმიდებს უწოდებს. იგი წმიდად უწოდებს არა ერთს ან ორს, ან ქრისტიანთა რაღაც ნაწილს, არამედ ყველას. ნუთუ ღვთის დიდი სასწაული არ არის ის, რომ ადამიანები ქალაქში (და არა უდაბნოში), თანაც კერპთაყვანისმცემლობით გარყვნილ ქალაქში, წმიდა იყვნენ? და კიდევ, წმიდას უწოდებს დაოჯახებულ ადამიანებს, რომლებიც ბავშვებს შობენ, ვაჭრობენ და ჩვეულებრივ საქმიანობენ! ჭეშმარიტად, ასეთები იყვნენ პირველი ქრისტიანები. მათი ერთგულება, მოშურნეობა და გულმოდგინება სარწმუნოებაში, ასევე სიწმიდე და წმიდა ცხოვრება იძლეოდა უფლებას წოდებოდათ მათ წმიდა. თუ ბოლო ჟამს გამონაკლისს წმიდა ადამიანები წარმოადგენენ, ადრინდელ პერიოდში გამონაკლისს წარმოადგენდნენ არაწმიდები, წმიდანები კი – ეს ჩვეულებრივი რამ იყო! მოციქული ყველა მონათლულს წმიდას უწოდებს ეფესოში, რაც გასაკვირი სულაც არ არის, რადგან მას უფრო ამაღლებული სახელიც აქვს მათთვის განკუთვნილი: შვილი – „რამეთუ ხართ შვილნი“ (გალ. 4:6). თვით უფალმა იესო ქრისტემ მოგვცა უფლება ამგვარად ვიწოდებოდეთ მას შემდეგ, რაც თავად გვასწავლა მივმართოთ ღმერთს: „მამაო ჩვენო!“განა სწორედ ასე არ მივმართავთ ღმერთს, ძმებო, ყოველდღიურად: „წმიდაო ღმერთო“?! განა არ ვუწოდებთ წმიდას ანგელოზებს? განა არ ვუწოდებთ წმიდას ღვთისმშობელს?! ან წინასწარმეტყველებსა და მოცუქულებს, მოწამეებსა და მართლებს?! განა არ ვუწოდებთ ცასა და ცათა სასუფეველს წმიდას?! წმიდანების გარდა ვის შეუძლია ცათა სასუფეველში დამკვიდრება ?! და თუ ცხონების იმედი გვაქვს, ასევე უნდა გვქონდეს სიწმიდის იმედი.წმიდაო ღმერთო, რომელიც ხარ სიწმიდესა და წმიდათა შორის, წმიდანებისმომწოდებელო და მწყალობელო, შეგვეწიე ჩვენც, რათა განვიწმიდოთ სიტყვით, საქმითა და გონებით შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა აკვანდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპადიფორესი, ანემპოდისტესი და მათთანა 7028 თა (†330-345). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნების შესახებ, რომ ყველა ქრისტიანი წმიდა იყოს „რაკიღა აგვირჩია მის მიერ, უწინარეს ქვეყნის შექმნისა, რათა ვყოფილიყავით წმიდანი და უბიწონი მის წინაშე სიყვარულით“ (ეფ. 1:4)ერთიანი ეკლესია გვასწავლის და გვიჩვენებს, რომ ჯერ იყო სამყაროს შექმნის გეგმა და შემდეგ შეიქმნა სამყარო. ეს გეგმა იყო ღვთის სიბრძნეში, ნებასა და ძალაში. ამ გეგმაში ჩვენც, ქრისტიანებიც, მოვიაზრებით, როგორც ღვთის ეკლესია. თავისი განგებულების მიხედვით, ღმერთმა ჩვენ აგვირჩია ქვეყნის შექმნამდე, რათა ვყოფილიყავით წმიდა და უბიწონი სიყვარულში. წინასწარ გამოგვარჩია ღმერთმა და შვილად მიგვიღო, მაგრამ ვის მიერ? – უფალ იესო ქრისტეს მიერ! რადგან ისეთები, როგორებიც ვართ ღვთის წინაშე, ვართ იესო ქრისტეს მიერ, რადგან იესო ქრისტეს გარეშე ადამიანს არანაირი კავშირი, არანაირი ურთიერთობა და არანაირი ნათესაობა არა აქვს ღმერთთან. ე. ი. ჩვენი გამორჩევა და შვილად მიღება მოხდა ქრისტეს მიერ. ღმერთმა აგვირჩია ჩვენ, თავისი წმიდა ეკლესია, თავისი ნებით, როგორც ოდესღაც გამოირჩია ისრაელი დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ერს შორის. ნურავინ იტყვის: „ღვთის ეს არჩევანი ანადგურებს ადამიანის თავისუფალ ნებას და ქრისტიანს არ აქვს რაიმე დამსახურება იმაში, რომ ქრისტიანია, არც წარმართი უნდა განვიკითხოთ იმის გამო, რომ წარმართია“. ამგვარი მსჯელობა მცდარია. ოდესღაც ღმერთმა ისრაელიც აირჩია, მაგრამ მათ შორისაც ზოგი დაიღუპა და ზოგი გადარჩა. ასევე აირჩია უფალმა თავისი წმიდა ეკლესია და ყველა ერსა და ყველა ხალხს მოუწოდა ეკლესიაში, თუმცა გადარჩებიან თუ არა არჩეულნი და მოწოდებულნი, დამოკიდებულია არა მხოლოდ ღვთის ნებაზე, არამედ ადამიანის ნებასა და ძალისხმევაზეც.ჰოი, ღმერთო უკვდავო, ჩვენო შემოქმედო, რომელმაც დაბადებამდე გამოგვირჩიე გადასარჩენად, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა, ღირსისა ნიკოლოზისა, ქართველთა მნათობისა, აკოლოთიათა აღმწერელისა (†1308); დიდმოწამე გიორგი კაბადუკიელის ტაძრის განახლებისა ლუდიასა შინა, სადა იგი მდებარე არს პატიოსანი გვამი მისა. მართალი სნანდულია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს შესახებ, რომელიც ყველა წმიდანის თავიადა ყოველივე ზეციურისა და მიწიერისთვის თავი მოეყარა ქრისტეში (ეფ. 1:10)ცოდვა ადამიანს გონებას ართმევს და თავს აკარგვინებს. ცოდვებსა და მანკიერებებში ჩაფლული ადამიანი თავმოჭრილ ქათამს ჰგავს, რომელიც სიკვდილის წინ ძრწის და აქით –იქეთ ხტის. მთელი წარმართული სამყარო ქრისტემდე წარმოადგენდა სწორედ ასეთ უთავო გროვას, რომელიც ძრწის და კვდება. ქრისტემ შეაერთა მოკვეთილი თავი უსიცოცხლო ტანთან და სიცოცხლე დაუბრუნა ადამიანთა მოდგმის სხეულს. ის არის ზეციურ მხედრობათა თავი და ასე იყო ყოველთვის. და როგორც მამა ღმერთის შემოქმედებითი სიტყვა, დასაბამიდან თავი იყო მთელი ხილული სამყაროსიც, განსაკუთრებით კი ადამიანთა მოდგმისა. მაგრამ ადამმა ცოდვით, როგორც მახვილით, თავს დააშორა სხეული, განკაცებულმა უფალმა კი ცა და მიწა შეარიგა, მან ზეცა დაუშვა მიწამდე და მიწა აამაღლა ზეცამდე და ყველაფერი საკუთარ თავსა და გონებაში მოაქცია ანუ ყოველივე ზეციურსა და მიწიურს თავი მოუყარა ქრისტეში. ქრისტემ შეგვარიგა ყოვლადწმიდა სამებასთან, ღვთის ანგელოზებთან, ერთმანეთთან და ხილულ სამყაროსთან. მოძებნილ იქნა დაკარგული თავი და მის მიერ ყველაფერი ჰარმონიულად მოწესრიგდა. ჩვენ ქრისტეს გონება გვაქვს - აცხადებს მოციქული. და რაც თავია ხორციელი კაცისათვის, იგივეა გონება სულიერისათვის. თუ ჩვენ ქრისტესი ვართ, მაშინ ქრისტეთი – როგორც თავით – უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ, ანუ უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ მისით და მხოლოდ მის მიერ. და მაშინ, ქრისტეს მიერ ფიქრითა და განსჯით, ადამიანებთან და ანგელოზებთან ერთად თავს ვიგრძნობთ ერთი სხეულის ნაწილებად, რომელთა თავიც ქრისტეა. ამგვარად ცოცხლდება ჩვენი სიყვარული ღვთის მიმართ, ძლიერდება ჩვენი რწმენა და ნათდება ჩვენი იმედი. მხოლოდ მძინარე სხეული ვერ გრძნობს კავშირს თავთან. მოდით, გამოვიღვიძოთ, ძმებო, დროულად გამოვიღვიძოთ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენო ყოვლადბრძენო თავო, შეგვაერთე შენთან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანიკე დიდისა, ულუმბოელისა (†834/846); წმიდათა და მართალთა მოღვაწეთა ქრისტეს საფლავისათა: იოანე სტეფანე და ესაია ქართველთა (†XI-XII); მღვდელმოწამეთა: ნიკანდრე მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მიერ სასუფევლის მემკვიდრეთა შესახებ ქრისტეში გავხდით მემკვიდრენი... (ეფ. 1:11)ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესგანაა, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტეს მიერ არის, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესთვის არის. მის გარეშე ჩვენ არ გვაქვს სწორი კავშირი და ჯანსაღი ურთიერთობა არც ღმერთთან, არც ადამიანებთან და არც სხვა ქმნილებებთან. ის ჩვენი თავია, ის ჩვენი გონებაა. მის მიერ ჩვენ მემკვიდრეები გავხდით. მაგრამ რისი? ცათა სასუფევლის! მართლაც, ქრისტიანები ხშირად იწოდებიან მემკვიდრეებად ახალ აღთქმაში. მაგრამ რატომ? იმიტომ, რომ მემკვიდრეობა ყოველთვის ვინმეს სიკვდილთანაა დაკავშირებული. როდესაც ერთი კვდება, მეორე მემკვიდრე ხდება. ქრიასტიანები კი ამ სოფელშივე იქცევიან მემკვიდრეებად, რადგან მათში კვდება ძველი ადამიანი და მის ადგილს, როგორც მემკვიდრე, ახალი ადამიანი იკავებს. ვინც ცხოვრებას აგრძელებს, მემკვდრეც ის არის. როდესაც სხეული კვდება, ცოცხალი რჩება სული; მაშასადამე, სული იღებს მემკვიდრეობით იმ ყველაფერს, რაც ადამიანმა სხეულში ყოფნისას შეკრიბა - იქნება ეს კეთილი საქმეები საცხოვნებლად თუ ბოროტი საქმეები – დასასჯელად. უფალ იესო ქრისტეს მიერ ჩვენ გვებოძება ის მემკვიდრეობაც, რომელიც თვით უფლის კუთვნილებაა –მარადიული ზეციური სამყოფელი ანუ სასუფეველი. ამ ზეციური სამეფოს მემკვიდრენი გავხდებით მაშინ, როდესაც დავტოვებთ მიწიერ სამეფოს. როდესაც მოვკვდებით მიწისთვის, მემკვიდრეობით მივიღებთ ზეცას. როდესაც კავშირს გავწყვეტთ ეშმაკთან, თანამემკვიდრენი გავხდებით ქრისტესი. ო, ძმებო, იფიქრეთ, რაოდენ დიდებული მემკვიდრეობა გველის ჩვენ! მთავარია, თავად ჩვენ არ გავყიდოთ ის ისე იაფად, როგორც ესავმა გაყიდა თავისი პირმშოობა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო და მაცხოვარო ჩვენო, მოწყალე გვეყავ ბოლომდე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გალაქტიონისა და მეუღლისა მისისა ეპისტიმიასი, ემესელტა (†III). გრიგოლ ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა; იონა ნოვგოროდელი მთავარეპისკოპოსისა(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აღმდგარი ქრისტეს მიერ ადამიანის ამაღლების შესახებ ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც; ყველაფერი ფეხქვეშ გაუგო და დაუმორჩილა (ეფ. 1:21-22)აი, სიმაღლეები, რომლებამდეც ღმერთი ადამიანს აამაღლებს! ჩვენ აქ ვსაუბრობთ ქრისტეს ღვთაებრივ და არა – ადამიანურ ბუნებაზე; ვსაუბრობთ არა ღვთის მარადიულ სიტყვაზე, რომელიც დასაბამიდან იყო ღმერთთან (ინ. 1: 1–2), არამედ განკაცებული იესოს შესახებ, რომელიც ღმერთმა მკვდრეთით აღადგინა და აღამაღლა არა მხოლოდ ხილულ სამყაროზე, არამედ უხილავსა და უკვდავზეც - „ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც“, ყველა ქმნილებაზე, ცნობილსა თუ უცნობზე, ორსავე სამყაროზე – მატერიალურსა თუ სულიერზე. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეასრულა ჩვენმა დიდებულმა შემოქმედმა თავისი პირობა, რომელიც სამოთხიდან განდევნილ ადამს აღუთქვა და გაუმეორა აბრაამს, და კიდევ უფრო ნათლად ცხადყო ის წინასწარმეტყველებისა და დავით მეფის მიერ! ხედავთ, როგორ იწყო უფალმა ადამის მოდგმის განდიდება იმით, რომ განადიდა კაცი იესო, განხორციელებული ძე ღმერთი! პირველად ის განადიდა, როგორც ღვთაებრივი პირმშო, შემდგომ კი – თანმიმდევრობით ყველა, ვინც მას შეუერთდა, სულიწმიდის მადლით აღიბეჭდა მარადიული დიდებისთვის და ჩაიწერა სიცოცხლის წიგნში. შემთხვევითი არაა, რომ ეკლესია ამგვარად უგალობს ღვთისმშობელს: „უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბიმთასა“... სადაც აღმდგარი უფალი ამაღლდა, იქ ამაღლდა მისი ყოვლადწმიდა დედაც, ისევე როგორც მისი წმიდა მოციქულები, მისივე სიტყვების შესაბამისად, რომლებიც წარმოთქვა ზეციური მამის წინაშე: მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი... (ინ. 17:24). ასეთია ღვთის დედამიწაზე გარდამოსვლის შეუფასებელი შედეგი. ასეთია გამოუთქმელი ნაყოფი მისი ვნებებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო ჩვენო, თანასწორო მამისა და სულისა წმიდისაო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა დავაღწიოთ თავი ცოდვათა სიმყრალისა და უგუნური ავხორცობის უფსკრულს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
პავლე აღმსარებლისა, კონსტანტინეპოლელ პატრიარქისა (†350); ღირსისა ვარლაამ ხუტინელისა (†1192). ღირსი ლუკა ტრავნომიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს, როგორც ეკლესიის თავის და მისი სხეულის შესახებდა მისცა მას მთავრობა ყოველი ეკლესიისა, რომელიც არის მისი სხეული (ეფ. 1:22)უთავოდ მყოფ კაცობრიობას სათავეში ჩაუდგა მკვდრეთით აღმდგარი უფალი იესო ქრისტე. თავს დაშორებულმა სხეულმა დაიწყო თავთან შეზრდა, ნაწილისა – ნაწილთან, წევრისა – წევრთან. სხეულია არა ყველა, არამედ მხოლოდ ის, ვისაც სწამს უფალი იესო ქრისტე; მოწოდებულია ყველა, მაგრამ თავს მხოლოდ ისინი უერთდებიან, ვინც პასუხობს ამ მოწოდებას. ისინი წარმოადგენენ სხეულს, რომელსაც ქრისტეს ეკლესია ჰქვია და რომლის თავიც არის ქრისტე. და როგორც აღმდგარი და განდიდებული კაცი იესო აღამაღლა ყოვლადწმიდა სამებამ ცაშიც და მიწაზეც ყველასა და ყველაფერზე მეტად, ასევე აღამაღლებს ყველასა და ყველაფერზე მეტად თავის ეკლესიას, რომელიც სხეულია ქრისტესი. სრულიად ეკლესია იდგება თავთან წმიდა სამების მარჯვნივ, რადგან სადაც არის თავი, იქვეა სხეული. ამგვარ დიდებასა და დიდებულებამდე ამაღლდება ყველა, ვინც მოინანია ცოდვები, ვინც ოდესღაც ღვთის მტერი იყო, გზააბნეული უძღები შვილივით და თავწაკვეთილი სიკვდილმისჯილი სხეული, ამჟამად კი ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად მიღებული და ღვთაებრივი ცხოვრებითა და ბრწყინვალებით მოსილი. იმიტომ რომ, ძმებო, დიადი საქმეა ღვთის ძის განკაცება და მისი ჯვარცმა და ვნება ჩვენთვის. ქრისტეს მოსვლამ დედამიწაზე უდიდესი ცვლილება მოახდინა ადამიანის ბედსა და ყველაფერზე. მან ყველაფერი შეცვალა და განაახლა. ამიტომ, ძმებო, ვიცხოვროთ არა როგორც ძველმა, არამედ როგორც ახალმა ადამიანებმა. ვიცხოვროთ არა ცოდვის, არამედ სიმართლის მიხედვით, მოვიქცეთ არა სხეულის, არამედ სულის მიხედვით, რათა ღირსი გავხდეთ იმ სიმაღლისა, დიდებისა და პატივისა, რომლისკენაც ჩვენი თავის მიერ ვართ მოწოდებული. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, გაგვხადე შენი უწმინდესი სხეულის წევრობის ღირსი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
33-თა მელიტინელ მოწამეთა, ღირსისა ლაზარე სასწაულმოქმედისა, დალისიონის მთასა შინა მმართველისა (†1053). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ადამიანთა ბნელი გზების შესახებ ქრისტემდე და ქრისტეს შემდეგრომლებითაც უწინ ამ წუთისოფლის წესისამებრ იარებოდით, ჰაერის ძალთა მთავრის - იმ სულის ნებით, ვის ძალამოსილებასაც ამჟამად ჰმონებენ ურჩობის ძენი (ეფ. 2:2)ეს ერთი და იგივე გზაა - გზა უფსკრულისაკენ. ამ წუთისოფლის წესისამებრ – ნიშნავს ცოდვილი მისწრაფებების მიხედვით სიარულს; ჰაერის ძალთა მთავრის ნებით სიარული კი – იმ დემონების ნებით სიარულს, რომლებიც ჰაერში ბინადრობენ; სული, რომელიც ამჟამად მოქმედებს ურჩობის შვილებში - ნიშნავს იმას, რომ როგორც ამჟამად ცხოვრობენ ღვთის მოწინააღმდეგენი და ღვთის მბრძონლი, ისე ცხოვრობდა ყველა ქრისტეს მოსვლამდე იმათი ჩათვლით, ვისაც მოციქული მიმართავს ეპისტოლით. ძმებო, რა არის ეს ჰაერის ძალთა მთავრის ნება, რომელიც ბატონობს ჰაერში? ესაა ქმედებები იმ ბოროტი სულებისა, რომლებიც გამუდმებით ჰაერში იმყოფებიან და მოძრაობენ. ისინი აბინძურებენ ჰაერს და აჩერებენ ზეცისკენ მიმავალ მიცვალებულთა სულებს. ისინი აცდუნებენ ადამიანის სულებს ყოველგვარი ბოროტებით, ისინი აღძრავენ სულებს ყოველგვარი ცოდვის ჩასადენად, მაგრამ არ აიძულებენ - რადგან არ აქვთ ამის ძალა, არამედ მხოლოდ აცდუნებენ და აღძრავენ. წარმართებზე ისინი ბევრად ძლიერად და პირდაპირ მოქმედებნდნენ, ვიდრე ისრაელიანებზე. წარმართებს ისინი თავს ესხმოდნენ, როგორც ბუზები ლეშს, ხოლო ისრაელიანებზე ზემოქმედებდნენ შორიდან – ცდუნებითა და წაქეზებით. საქმე ისაა, რომ ისინი ისრაელისგან შორს იყვნენ ღვთის სახელის გამო, რომელიც მათ წიაღში ინახებოდა და წარმოითქმოდა. ქრისტემ დაამარცხა ბოროტი სულები და ამოგლიჯა მათი შხამიანი ნესტარი, ამიტომაც განიარაღებულ საფრთხობელებად იქცნენ, საბრალო აჩრდილებს დაემსგავსნენ და მყისიერად ქრებიან ქრისტეს სახელის ხსენებაზე ან მისი ჯვრის გამოსახვისას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წინამძღვარო და განმათავისუფლებელო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ ვიცხოვროთ შენ მიერ ბოძებული თავისუფლებით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება წმიდათა მტავარანგელოზთა: მიქაელისა და გაბრიელისა და სხვატა წმიდათა უხორცოთა ზეცასა ძალთა. მთავარანგელოზობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გააცოცხლა ქრისტემ ცოდვით მომკვდარი ადამიანებიცოდვათა გამო მკვდარნი ქრისტესთან ერთად გაგვაცოცხლა (ეფ. 2:5)თავდაპირველად ღმერთმა ქრისტე გააცოცხლა და როგორც ადამიანი, მკვდრეთით აღადგინა საფლავიდან, ქრისტე კი ჩვენი თავია. იმისათვის, რომ მკვდრეთით აღმდგარიყო ყველა მართალი, პირველად უნდა აღმდგარიყო თავი! როდესაც მკვდრეთით აღდგა თავი, ამით გარანტირებული გახდა მთელი სხეულის აღდგომა სხეულის ყველა ნაწილთან ერთად. ამიტომაც საუბრობს პავლე მოციქული ჩვენი აღდგომისა და დიდების, როგორც უკვე აღსრულებული საქმის, შესახებ. ღმერთმა ყველანი აღგვადგინა ქრისტეში და დაგვსვა ზეცაში. აღგვადგინა კაცის ძესთან ერთად, რომლებიც მკვდარი ვიყავით დანაშაულთა გამო და ცოდვებით დაღუპული. და მან არა მხოლოდ ქრისტესთან ერთად აღდგომის ღირსი გაგვხადა, არამედ, უფრო მეტიც, მკვდრეთით აღმდგარ ქრისტესთან ერთად მთელ ზეციურ სამყაროზე მაღლა დაგვსვა, როგორც ქრისტეს თანასწორნი. ძმებო, უფალი არ განკაცდა რაიმე მცირე და უბრალო საქმისთვის, არამედ – ძალზედ უჩვეულოსა და უდიდესისთვის. როდესაც მიწიერი ხელმწიფე მოინახულებს ერთხელ რაიმე ადგილს თავის ქვეყანაში, მისი სტუმრობის კეთილი შედეგები კიდევ დიდხანს იგრძნობა იმ ადგილას. და აქ ხომ ღმერთი უფალი ეწვია დედამიწას და ადამიანთა მოდგმას?! ამ სტუმრობის მადლი საგრძნობი იქნება ჟამთა აღსასრულამდე. ეს სტუმრობა ჩვენთვის ნიშნავს სიცოცხლეს სიკვდილის ნაცვლად, დიდებას – სირცხვილის ნაცვლად, ღმერთთან მიახლოებას – დაშორების ნაცვლად, კურთხევას – წყევლის ნაცვლად, ერთი სიტყვით, მკვდრეთით აღდგომას ანუ მარადიულ მეფობას ზეცაში ქრისტესთან ერთად. ჰოი, უფალო, ქება შენდა! ჰოი, უფალო, დიდება შენდა! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მატრონა კონსტანტინოპოლელისა (†492); ღირსისა თეოქთისტა პაროსელისა(†881/889); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "მსწრაფლშემსმენელი". ღირსი იოანე კოლოვისა; მოწამე ანტონი აპამეელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლით გადარჩენის შესახებრამეთუ მადლით ხართ გამოხსნილი (ეფ. 2:8)ვის შეუძლია გაიგოს და აღიაროს, რომ მადლით ვართ გამოხსნილი? რომ ჩვენ ხსნილი ვართ არა ჩვენი დამსახურებითა და საქმეებით, არამედ ღვთის მადლით - ვის შეუძლია ამის გაგება და აღიარება? მხოლოდ იმას, ვინც დაინახა და გააცნობიერა, ერთი მხრივ, სიკვდილისა და ხრწნის უფსკრული და, მეორე მხრივ, პატივისა და დიდების სიმაღლე, რომელ სიმაღლეზეც ადამიანი იქნა აყვანილი ცათა სასუფეველში, უკვდავების სამყაროში, ცოცხალი ღმერთის სახლში... ერთი ბავშვი ღამით გზაზე ბორძიკით მიდიოდა და ხან ერთ ორმოში ვარდებოდა და ხან მეორეში, სანამ ბოლოს ისეთ ღრმა ორმოში არ აღმოჩნდა, საიდანაც საკუთარი ძალებით ვერაფრით ვერ ამოვიდოდა. და როდესაც ბავშვი დანებდა ბედს და ჩათვალა, რომ იქ მოკვდებოდა, სწორედ ამ დროს ორმოსთან ვიღაც გაჩერდა, გრძელი თოკი ჩაუშვა და ჩასძახა, რომ თოკს ჩასჭიდებოდა და ხელი არ გაეშვა. ის მეფის შვილი იყო. მან ბავშვი ამოიყვანა, დაბანა, ჩააცვა, სასახლეში წაიყვანა და გვერდით დაიყენა. და განა ის ბავშვი თავისი დამსახურებითა და თავისი ქმედებებით გადარჩა? რა თქმა უნდა, არა. მთელი მისი დამსახურება მხოლოდ ის იყო, რომ ხელი ჩაავლო მისთვის ჩაშვებულ თოკს და მაგრად ჩაეჭიდა. მაშ, რამ გადაარჩინა ბავშვი? მეფის შვილის მოწყალებამ. ადამიანების მიმართ ღვთის ამგვარ მოწყალებას მადლი ჰქვია. მადლით ხართ გამოხსნილი... მცირე მონაკვეთში პავლე მოციქული ორჯერ იმეორებს ამ სიტყვებს, რათა ყველა მორწმუნემ იცოდეს და დაიმახსოვროს ეს.ძმებო, ჩვენც ვიცოდეთ და გვახსოვდეს, რომ უფალ იესო ქრისტეს მადლით ვართ გაგამოხსნილი. ვიყავით სიკვდილის ხახაში და გვიბოძეს სიცოცხლე ჩვენი უფლის სასახლეში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მხსნელო ჩვენო, შენ მიერ ვართ გამოხსნილი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა ურმის თავსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა (†303), გიორგობა.
დიდმოწამისა კოსტანტა კახისა, ქართველთა მთავრისა (†852), მოციქულთა 70-თაგანთა; ღირსისა არსენ კაბადუკიელისა (†304), რომელმან ნათელ სცა ნეტარხსენებულს- ბერი პისა მთაწმიდელს (†1994). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთიან სამყაროსა და შემრიგებელზერადგანაც იგია მშვიდობა ჩვენი, ერთად რომ აქცია ორი (ეფ. 2:14)ისრაელიანებსა და წარმართებს შორის ისეთი დიდი უფსკრული იყო, რომ მისი ამოვსება და გასწორება არავის შეეძლო. შეეძლო მხოლოდ უფალ იესო ქრისტეს და მან ეს გააკეთა. ის, რაც დაშორებული იყო, მან დააახლოვა და შეაერთა თავისი სისხლით. საკუთარი თავის მსხვერპლად შეწირვით უფალმა ყველა სხვა მსხვერპლი ჩაანაცვლა. ამგვარად, მან გამოისყიდა და საკუთარი თავით ჩაანაცვლა მთელი ბუნება, საიდანაც ადამიანები იღებდნენ და მსხვერპლს სწირავდნენ ღმერთს (შესაბამისად ღმერთებს). ეს ერთი მსხვერპლი ანუ ქრისტეს მსხვერპლი საკმარისია ისრაელიანთათვისაც და წარმართებისთვისაც. სწორედ ცხოველთა სისხლი ყოფდა ისრაელიანებსა და წარმართებს - ყოფდა ადგილით, სადაც მსხვერპლს სწირავდნენ და ყოფდა ღვთაების მიხედვით, რომელსაც სწირავდნენ, ყოფდა ასევე სამსხვერპლო ცხოველის მიხედვითაც, რომელსაც სწირავდნენ და რიტუალითაც, რომლითაც სწირავდნენ. ახლა ქრისტეს უწმიდესი სისხლი ცვლის ყველა ამ სისხლს და ქრისტეს სისხლი აერთიანებს და ანათესავებს ისრაელიანებსა და წარმართებს. ერთი მეორისთვის სისხლით ძმა ხდება, რადგან ჩვენ, მორწმუნენი, სისხლით ძმები ვართ ქრისტეს სისხლით, რომლითაც გამოგვისყიდა წყევლისაგან და რომელსაც ახლაც ვიღებთ. შუაკედელი, რომელიც ყოფდა და აშორებდა, გაანადგურა ქრისტემ და შეაკავშირა ისრაელიანთა და წარმართთა გულები და ხელები. მაგრამ რითი? საკუთარი სხეულით ანუ ცოცხალი და საკუთარ თავში ხორცშესხმული ჭეშმარიტებით. ისრაელიანებში კანონის ჩრდილი ცვლიდა ჭეშმარიტებას, ხოლო წარმართებში –ზღაპრები და არაკები. ორივე განაქარვა უფალმა და ცოცხალი ჭეშმარიტება გამოაჩინა ხორცში. და დაინახა მსოფლიომ და გაიხარა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო, მხსნელო ჩვენო, შეაკავშირე ერთმანეთთან მორწმუნეთა გულები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამეთა: მინა ფრიგიელისა (†304( და ბიქტორ იტალიელისა (†160) და მოწამეთა: სტეფანიდი იტალიელისა და ბიკენტი დიაკონისა, ვალენსიელისა (†304), ღირსისა თეოდორე სტუდიელი იღუმენისა, აღმსარებელისა (†826). მოწამე სტეფანე დეჩანელისა, სერბთა მეფისა(1336). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ახალი ადამიანის შემოქმედის შესახებრათა მშვიდობისათვის ორისაგან ერთი ახალი კაცი შეექმნა თავის თავში (ეფ. 2:15)ამქვეყანად მოსვლით კაცთმოყვარე უფალი მოვიდა ყველა ადამიანთან და არა ცალ–ცალკე ზოგიერთთან. იუდეველები ელოდნენ მესიას და მოვიდა, როგორც მესია. წარმართები ელოდნენ მხსნელს და მოვიდა, როგორც მხსნელი. უფალი მოვიდა იუდეველთა და წარმართთა ერთნაირი სიყვარულით. იმ დროს მსოფლიოში მხოლოდ იუდეველები იყვენენ ისეთები, რომელთაც ერთი ღმერთი სწამდათ, წარმართები კი კერპებს სცემდნენ თაყვანს, მაგრამ იდეველებმა ურჯულოებით შებღალეს თავიანთი რწმენა და აღარაფერი იცოდნენ. ასე რომ, უცოდინრობის გამო იუდეველები წარმართებს გაუთანაბრდნენ, უფრო კი იმ წყევლის გამო, რომელიც ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ ტვირთად აწვა მთელ კაცობრიობას. როგორც ძველი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ებრაელებს, არამედ წარმართებსაც (რადგან ებრაელებიცა და წარმართებიც მისგან წარმოიშვნენ), ასევე ახალი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ერთ მათგანს, არამედ ორივეს, რადგან ორივეს გამოხსნა სურდა უფალს. ქრისტესთვის მოსაწონი ვერ იქნებოდა ვერც იდუეველთა (ფორმალურად რჯულისა და კანონების) სამეფო და ვერც ელინთა (წარმართული ანუ ზღაპრების, დემონური შეთქმულებებისა და ჯადოქრობის) სამეოფო. უფალმა ორივე განკურნა და აქცია ახალ ადამიანად, რომელიც არის ღვთის ეკლესია. ამგვარად, უფალმა გააუქმა და უარყო იუდეველობაც და ელინობაც და შექმნა თავისი წმიდა ეკლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო და ყოვლადბრძენო, ყველაფერი, რაც შექმენი, უსაზღვროდ კარგია და ბრძნული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანეალექსანდრიელი პატრიარქისა (†616/620);ღირსისა ნილოს მმარხველისა, სანელი ხუცისა (†V); ღირსისა სილოს მირონმდინარისა (†1651). აქია წინასწარმეტყველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გახდნენ უცხო ადამიანები ოჯახის წევრები ასე რომ, აღარც უცხონი ხართ და აღარც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი (ეფ. 2:19)უფალ იესო ქრისტეს მოსვლამდე ისე ჩანდა, თითქოს მხოლოდ იუდეველები იყვნენ ღმერთთან ახლოს და წარმართები კი შორს. სინამდვილეში იდეველებიც და წარმართებიც ერთნაირად იყვნენ დაშორებული ღმერთს და ღვთის ჭეშმარიტ თაყვანისცემას. მოვიდა იესო მაცხოვარი და შორეულსა და ახლობელს, ყველას ახარა – „მშვიდობა თქვენთანა“ და უკვე ამით ორივე, იუდეველებიცა და წარმართებიც, ერთ სულში მიიყვანა მამასთან. ახალ ქმნილებაში - იქნება ეს ახალი ადამიანი თუ ღვთის ეკლესია - ერთი სულია და ყოველი, ვინც შედის ღვთის ეკლესიაში, იღებს ამ სულს, ასე რომ, რაც არ უნდა გაიზარდოს ეკლესიის წევრთა რიცხვი, ყოველთვის რჩება ერთი და იგივე ღვთის სული; და რამდენი ხალხიც, ტომიც ან რასაც არ უნდა შევიდეს ღვთის ეკლესიაში, ღვთის სული არ იცვლება და ყოველთვის იგივე რჩება. აი, ამიტომ, თქვენ, წარმართებო, ეკლესიაში არც უცხონი ხართ და არც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი. ეკლესია დაფუძნებულია სიწმიდეზე, ხოლო მისი ქვაკუთხედი - წმიდათა წმიდაზე და განგებულებისამებრ, მისი ყველა წევრი უნდა იყოს წმიდა. წმიდად იწოდებიან ისინიც, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა, მაგრამ მოელოდნენ მას და იმედი ჰქონდათ მისი, ისევე როგორც ყველა, ვინც ქრისტეს შემდეგ ცხოვრობდა და აღიარებდა ქრისტეს, როგორც ძე ღმერთს, მაცხოვარს, გამომხსნელს, მკვდრეთით აღმდგენელსა და მსაჯულს. ცოდვა აუცხოებს და აშორებს, მაგრამ ქრისტეს მიერ ეს დაშორება და გაუცხოება ქრება და ყველა მორწმუნე, იუდეველები იყვენენ მანამდე თუ წარმართნი, ხდება ღვთის სახლეული ანუ უფლის ოჯახის წევრი - და ეს ყველაფერი აღესრულება ქრისტეს გამო და ქრისტეს მიერ.ძმანო, უფალმა იესო ქრისტემ გვიბოძა ჩვენ უფრო აღმატებული და ძვირფასი რამ, ვიდრე ეს ცხოვრებაა - გვიბოძა მშვიდობა და მეგობრობა ღმერთთან. ეს ბევრად აღმატებული და ძვრიფასია, ვიდრე ღმერთთან გაუცხოებით ცხოვრება. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მშვიდობისმყოფელო და მშვიდობის მომცემელო, ღმერთთან მშვიდობაში გვამყოფე მარად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†407). მოწამემანეფა პალესტინის კესარიელისა(307-308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საძირკვლისა და ქვაკუთხედის შესახებ მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველზე დაფუძნებულნი, რომლის ქვაკუთხედია თვით იესო ქრისტე (ეფ. 2:20)ძმანო, მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველი მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა ცხოვრებაა. ესაა ძველი და ახალი აღთქმა. და ვინ აერთიანებს მოციქულებსა და წინასწარმეტყველებს? უფალი იესო ქრისტე! მის გარეშე წინასწარმეტყველისთვის გაუგებარი იქნებოდა მოციქული და მოციქულისთვის – წინასწარმეტყველი. ქრისტეა აღსრულება წინასწარმეტყველთა და მოწმობა მოციქულთა. ასე რომ, იგია ქვაკუთხედი, რომელიც აერთიანებს წინასწარმეტყველებსა და მოციქულებს, უკავია ორივე, როგორც ქვაკუთხედს კედლები. ძველი და ახალი აღთქმა ერთიანდება ქრისტეში, მასში პოულობენ აზრს, მის გარშემო ტრიალებენ, მისგან არიან შთაგონებული, მას ეყრდნობიან. სად შეხვდებოდნენ წარმართები იუდეველებს და სად გაუგებდნენ ისინი ერთმანეთს?! არსად სხვაგან, თუ არა ქრისტეში! მასში და მის მიერ ისინი ერთიანდებიან ერთში – ახალ ადამიანში, ერთ უკვდავ სხეულში, ერთ წმიდა და კათოლიკე ეკლესიაში. სხეულისა და სულის წმიდა და უმაღლესი დამეგობრებაც მხოლოდ იესო ქრისტეს მიერ ხორციელდება. უფლის განკაცებამდე ანუ უფლის კაცობრივ სხეულში მოსვლამდე არამეგობრული იყო ურთიერთობა სულსა და სხეულს შორის. და ეს იყო მტრობა სულის მოკვდინებამდე. უფალმა შეარიგა და აკურთხა ორივე. ამგვარად, იგი გახდა ქვაკუთხედი ყოველი უკვდავი და ღვთივსათნო აგებულებისთვის, იქნება ეს ცალკეული ადამიანი, ოჯახი, ერი თუ მთელი კაცობრიობა, იქნება ეს აწმყო, წარსული თუ მომავალი, ძველი თუ ახალი აღთქმა. იგია მთავარი კედელი ყოველგვარ აგებულებაში, ისევე როგორც ის არის თავი ეკლესიის სხეულისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჩვენი ხსნის ზღუდეო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა ფილიპესი, 12-თაგანისა (†1), ახალმოწამისა კონსტანტინე ჰიდრეოსისა (†1800). მორწმუნე დედოფლისა თეოდორასი(348); გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(139). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება პავლეს, როგორც პატიმრის შესახებ მე, პავლე, იესო ქრისტეს ტყვედ ვიქეცი თქვენთვის, წარმართთათვის (ეფ. 2:20).ძმებო, ქრისტეს მოციქული ქრისტეს ტყვეს უწოდებს თავს. როგორ შეიძლება, რომ მოციქული იყოს ტყვე? დატყვევებულს ხომ ბორკილები ადევს? დიახ, ადევს! აი, მოციქული პავლეც შეკრულია, შეკრულია უფალ იესოს სიყვარულით ისე ძლიერად, რომ დედამიწაზე არცერთ სხვა ბორკილს არ გრძნობს, თითქოს სხვა არც არსებობდეს. მოციქული გონებით იმდენად ძლიერ არის მიბმული უფალ იესო ქრისტეს, რომ მის გარდა არაფერზე შეუძლია იფიქროს. მოციქული ნებითაც ისე ძლიერ არის ქრისტეზე მიბმული, რომ, ზოგადად, საკუთარი ნებაც არ გააჩნია, მან სრულად დაუმორჩილა საკუთარი ნება უფალ იესო ქრისტეს ნებას. ასე რომ, მას უყვარს ის, რაც ქრისტეს უყვარს, ფიქრობს იმის შესახებ, რის შესახებაც ქრისტე ფიქრობს, აღასრულებს იმას, რაც ქრისტეს სურს.და განა ეს ტყვეობა არაა? ო, ნეტარია ტყვეობა, რომელიც დიდებისთვის და საცხოვნებლადაა და არა სამარცხვინოდ და დასაღუპად! მაშასადამე, იესო ქრისტე არის მოციქულის ცხოვრების სრული ბატონი, როგორც შინაგანის, ასევე გარეგანის, რადგან გარედანაც და შინაგანადაც იგი უშვებს განსაცდელებს მოციქულზე; გარედანაც და შინაგანადაც უხსნის მას თავის განგებულებას; გარეგნულად და შინაგანად იესო ქრისტეს მიჰყავს იგი სრულყოფილი სიკეთისაკენ მისი და მრავალი სხვა ადამიანის გადასარჩენად. ჩვენც მივენდოთ, ძმებო, მოციქულების მსგავსად, უფალ იესო ქრისტეს და მაშინ ვიქნებით ყველაზე სანდო ხელში და ყველაზე სანდო გზაზე.უფალო იესო ქრისტე, დიდებულო და საკვირველო უფალო, შეგვაერთე შენთან, გვაქციე შენს პატიმრად საუკუნოდ და სამარადისოდ ორთავ სამყაროში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და აღმსარებელთა: სამონასი (†293/322) და აბიბოს დიაკონისა (†316/322). მოწამე დიმიტრი დაბუდელისა(307); ღირსი პაისი ველიჩკოველი მოლდაველისა, ათონელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციური ძალებისთვის ღვთის სიბრძნის მოვლინების შესახებრათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე (ეფ. 3:10)ძმებო, ნუთუ ყოვლისმცოდნე არიან ანგელოზები? არა, რადგან ისინი რომ ყოვლისმცოდნე ყოფილიყვნენ, ღმერთები იქნებოდნენ. ღმერთი ერთია, ძმებო, ანეგელოზები კი ღვთის რჩეული მსახურები არიან. განკაცების საიდუმლო ანგელოზთათვის ცნობილი არ იყო მანამ, სანამ ის არ აღესრულა. არც განკაცებასთან დაკავშირებული სხვა საიდუმლოებები იყო ცნობილი ანგელოზთათვის მანამ, სანამ ეკლესიაში არ იხილეს ისინი გაცხადებულად. ე.ი. ეკლესია მრავალი სიახლის მაუწყებელია თვით წმიდა ანგელოზებისთვისაც. ეკლესია, ერთი მხრივ, არის ღვთის სიბრძნის, ძალისა და კაცთმოყვარეობის, მეორე მხრივ კი - ღვთის სიყვარულისა და ადამიანური თავგანწირვის ახალი გამოვლინება. თვით ანგელოზებმაც კი არ იცოდნენ, რამდენად დამდაბლდებოდა ღმერთი და რამდენად ამაღლდებოდა ადამიანი. ეს ყველაფერი ეკლესიაში გაცხადდა და ეკლესიის მეშვეობით ეუწყათ ანგელოზებს. სწორედ ამას ამცნობს მოციქული ეფესელებს ზემოაღნიშნული სიტყვებით:“რათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე“ (ეფ. 3:10). მაშასადამე, მთავრობათა და ხელმწიფებათათვის ანუ ანგელოზთა დასისთვის წინასწარ არაფერი იყო ცნობილი. ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე, რომელიც არ იყო გაცხადებული არც ანგელოზთათვის, ამჟამად ეკლესიისთვის ცნობილია მრავალი ფორმითა და გამოვლინებით.ო, ძმებო, ღვთის ორი ყველაზე უდიადესი საქმე, რომელიც აღასრულა უფალმა, არის სამყაროს შექმნა და ეკლესიის შექმნა. ორივე შემთხვევაში, ღვთის სიყვარულის მთავარ საგანს წარმოადგენს ადამიანი. ასე რომ, ძმებო, ყოველი ჩვენი ამოსუნთქვისას მადლობა შევწიროთ უფალს და ვიყოთ მისი უზომოდ მადლიერნი. ჰოი, უფალო, ყოვლადსახიერო, ღმერთო მოწყალეო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (†60). მღვდელმოწამე ფილუმენ წმიდასაფლავებისა(1979). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალთა გულებში ქრისტეს დამკვიდრების შესახებ... და ქრისტემ რწმენის მეშვეობით დაივანოს თქვენს გულებში, რათა, სიყვარულით დამკვიდრებულთ და დაფუძნებულთ ... (ეფ. 3:17-18)სარწმუნოებით შემოდის ქრისტე გულში და ქრისტესთან ერთად შემოდის სიყვარული. ამგვარად მტკიცდება და იდგამს ფესვს სიყვარულში ადამიანი. მაშასადამე, უპირველესი რწმენაა და შემდეგ, რწმენასთან ერთად, ქრისტეს მყოფობა გულში, ქრისტესთან ერთად – სიყვარულის არსებობა, სიყვარულთან ერთად კი – ყოველგვარი ენით გამოუთქმელი კეთილდღეობა. რამდენიმე სიტყვით გვიჩვენებს მოციქული სრულყოფილების მთელ ამ კიბეს. მისი დასაწყისი რწმენაა და დასასრული კი – სიყვარული. ხოლო რწმენა და სიყვარული ცოცხალი და განუყოფელი ერთობით ერთიანდება გულში ცოცხალი ღმერთის – უფალ იესო ქრისტეს ყოფნით. რწმენის განმტკიცებით ჩვენ უფრო და უფრო ვუახლოვდებით ქრისტეს. რაც უფრო ძლიერია რწმენა, მით უფრო ახლოსაა ქრისტე. ბოლოს, გული ივსება ქრისტეთი და მას არ შეუძლია გამოეყოს ქრისტეს, როგორც ჰაერი ვერ გამოეყოფა ფილტვებს. მაშინ ადამიანი სიხარულის ცრემლით ურთიერთობს ქრისტესთან ლოცვის გზით: უფალო, იესო ქრისტე, შემიწყალე მე, ცოდვილი! და შეუმჩნევლად გული ივსება ნათელი და თბილი სიყვარულით. ასე ერთიანდება სიყვარული რწმენასთან და იმედთან, და როდესაც გაერთიანდებიან, იკარგება მათ შორის ზღვარი. და ადამიანი ვეღარ საზღვრავს სადამდე ვრცელდება რწმენა და საიდან იწყება იმედი და სიყვარული. და როდესაც ადამიანში ცოცხალი ქრისტე დამკვიდრდება, ის აღარ არჩევს და ცალ–ცალკე არ ხედავს რწმენას, იმედსა და სიყვარულს, ის ხედავს და ასახელებს მხოლოდ ქრისტეს, მსგავსად მებაღისა, რომელიც შემოდგომისას ხეებზე მხოლოდ მწიფე ნაყოფს ამჩნევს და აღარ საუბრობს ფოთლებსა და ფერზე. ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენი მისწრაფებების უმაღლესო მწვერვალო, ყველა ჩვენი გზის დასასრულო, მოგვიახლოვდი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქედა და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მიქაელისა და 133-თა მოწამეთა, მხედართა მისთა (†914). გრიგოლ სასწაულმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპ.(266-270); ღირსი ლაზარე აღმსარებლისა, ხატმწერისა(857);ღირსი ნიკონი, რადონეჟელი იღუმენისა; გენადი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიგრძისა და სიგანის, სიღრმისა და სიმაღლის შესახებ...რათა ყველა წმიდასთან ერთად შეგეძლოთ სიგრძისა თუ სიგანის, სიღრმისა თუ სიმაღლის წვდომა... (ეფ. 3:18)აი, რწმენისა და სიყვარულის ნაყოფი! აი, სამეფო საჩუქრები, რომლებიც მოაქვს ქრისტეს, როდესაც ის მკვიდრდება ადამიანის გულში. ესაა მაცხოვნებელი საიდუმლოებების შემეცნება, შემეცნება იმ ყველფრისა, რაც ადამიანის ცხოვრებისთვის მნიშვნელოვანია. თუმცა ეს შემეცნება არაა კერძო, არაა განსაკუთრებული, არაა ერთპიროვნული და ორიგინალური; ის შეესაბამება იმას, რასაც აღწევს ყველა წმიდანი. და ვინ არიან წმიდანები, თუ არა მდიდრები სიყვარულსა და რწმენაში? მათ მიმადლებული აქვთ ღვთის საიდუმლოებათა წვდომა სიყვარულისა და რწმენის გამო. შეადარე შენი შემეცნება მათ შემეცნებას, და თუ განსხვავებას დაინახავ, იცოდე, რომ არ ხარ მართალი. და თუ შენი შემეცნება შეესაბამება მათსას, ე. ი. მიაღწიე მათი რწმენისა და სიყვარულის საზომს და მაშასადამე, ქრისტეა დამკვიდრებული შენს გულში. მაშინ გაიგებ რა არის ღვთის სიყვარულის სიგანე, რომელიც მოიცავს როგორც იუდეველების, ასევე წარმართების ხსნას; და რა არის ღვთის განგებულების სიგრძე, რომლითაც საუკუნეთა უწინარეს განემზადა გადარჩენის გეგმა და ყველაფერი შესაბამისი თანმიმდევრობით აღესრულა რჯულისკანონის, წინასწარმეტყველებებისა და მრავალი სასწაულის საშუალებით; და რა არის ქრისტეს სიმდაბლის სიღრმე, რომლის გამოც თავად ჩავიდა ჯოჯოხეთში, რათა იქ მყოფი მართალთა სულები გამოეხსნა; და რა არის ქრისტეს დიდების სიმაღლე, რომელიც მან, როგორც კაცმა, მიიღო თავისი გამომხსნელი საქმიანობის დედამიწაზე დასრულების შემდეგ. ამგვარად, ამ ყველაფერს მოიცავს, როგორც ქრისტეს ჯვარი, სიგრძე და სიგანე, სიღრმე და სიმაღლე, ყველაფერს ნათელს ჰფენს, ყველას მოუწოდებს, ყველას იწყნარებს და ყველას აღამაღლებს. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, მოგვიტევე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა პლატონისა (†302) და მოწამისა რომანოზ დიაკ. და ყრმისა ბარულისა (†303). მოწამე ზაქე ღადარინელი დიაკონისა და ალფეს, კესარიელი წიგნისმკითხველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გონებაზე აღმატებული სიყვარულის შესახებდა, რაც ყოველგვარ შემეცნებას აღემატება, შეცნობა ქრისტეს სიყვარულისა... (ეფ. 3:19)ქრისტეს სიყვარული ის სიყვარულია, რომელიც აღემატება ჩვენს შემეცნებასა და გაგებას. არავის ძალუძს წინასწარ ჩასწვდეს ამ სიყვარულის მასშტაბებსა და ძალას მანამ, სანამ თვით ქრისტე არ დამკვიდრდება მასში. განა შეუძლია ვინმეს შეიგრძნოს თაფლის გემო, თუ არასოდეს გაუსინჯავს ის? ადამიანიც მხოლოდ მაშინ იგრძნობს ქრისტეს სიყვარულის ენით გამოუთქმელ სიტკბოს, მის დამათრობელ სურნელსა და უსაზღვრო ყოვლისმომცველობას, როდესაც რწმენის მეშვეობით ქრისტე დაივანებს მის გულში. და მაშინ, ვის გულშიც ქრისტეა, ეზიარება არა მხოლოდ ღვთის სიბრძნის სიგრძეს, სიგანესა და სიღრმეს (ეფეს. 3:18), არამედ, ასევე, ქრისტეს უსაზღვრო ღვთაებრივ სიყვარულს. ო, ძმანო, როგორი უძლურია სიტყვები, როდესაც ქრისტეს სიყვარულის შესახებ ვსაუბრობთ! არასდროს და არსად არის ეს სიტყვები ისე უსუსური, როგორც ახლა. მართლაც, რა შეიძლება ითქვას, როცა ქრისტეს სიყვარულის ასეთი გასაოცარი მტკიცებულებები არსებობს: სიყვარულით შეგვქმნა, სიყვარულით განკაცდა, სიყვარულითვე მიიღო შეურაცხყოფა და სიკვდილი ჩვენ გამო, სიყვარულით გაგვიხსნა ზეცა და გვაუწყა ჩვენთვის განმზადებული დაუსრულებელი დიდების შესახებ! თუმცა ისიც კი, რაც ჩამოვთვალეთ, მხოლოდ ნაწილია იმ ულევი სიმდიდრის, დიდების, სილამაზისა და სულიერი საზრდელის, რომელსაც ქრისტეს სიყვარული ჰქვია. ო, ნეტავ, ისეთი რწმენის ღირსი გავხდეთ, რომ ქრისტე დამკვიდრდეს ჩვენს გულში და მისი ენით გამოუთქმელი სიყვარული ვიგემოთ! ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ცხოვრებაო ჩვენო, სიბრძნევ და სიყვარულო, განგვწმინდე და დაივანე ჩვენში! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ ქართველისა, სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა აბდიასი (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ვარლაამისა, კესარია კაპადუკიელისა (†304); ღირსისა ბალაჰვარისა და იოდასაფისა, ინდოეთის უფლისწულისა და მამისა მისისა აბენეს მეფისა. ფილარეტ, მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1867); მოწამე ილიოდორე პამფილიელისა(273). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის დიდებისა უფალ იესო ქრისტეშიმას დიდება ეკლესიაში, ქრისტე იესოსა და ყველა თაობაში, უკუნითი უკუნისამდე. ამინ (ეფ. 3:21).დიდება ღმერთს! დიდება ღმერთს ეკლესიაში! დიდება მას იესო ქრისტეში! დიდება მას მის ყველა თაობაში! დიდება მას უკუნითი უკუნისამდე! არავის ეკუთვნის დიდება ისე, როგორც ღმერთს. და არავინ ადიდებს ღმერთს ისე, როგორც ღვთის ეკლესია. ქრისტემ ცხადი გახადა ღმერთი: ამიტომ ღმერთი უფალ იესო ქრისტეში იდიდება. ეკლესია იარსებებს ყველა თაობაში საუკუნეთა აღსასრულამდე; ეკლესია იესო ქრისტეს წმიდა სხეულია, აღსავსე ძალით, სიბრძნითა და სასწაულმოქმედებით, ამიტომ დიდება ღვთისა ეკელსიაში აღევლინება - წმიდისა წმიდას მიერ, უბიწოსი – უბიწოსგან. ღვთისთვის მეტად სათნო და საამოა მისი ქება ეკლესიაში კიდევ იმიტომ, რომ აქ, ეკლესიაში, მრავალი სული და მრავალი ხმაა, ამასთანავე – ერთსულოვნება და ჰარმონია. ასე რომ, არავინ გამოეყოს ღვთის საერთო დიდებას და არავინ იფიქროს, რომ განცალკევებით და განმარტოებით მის მიერ ღვთის განსაკუთრებული დიდება უფრო უკეთესია, ვიდრე ღვთის ერთობლივად და ერთსულოვნად დიდება მორწმუნეთა კრებულში. არაა სიმართლე, რომ ერთის ხმა იკარგება მრავალში და მისი ხმა ღმერთს არ ესმის. განა ხელი უკეთ არ აკეთებს თავის საქმეს, როცა სხეულთანაა შეერთებული?! და განა იგივე არ ითქმის სხეულის სხვა ნაწილების შესახებ?! ასევეა ყოველი მორწმუნე. როდესაც ეკლესიაშია და ეკლესიის წევრებთან ერთად ლოცულობს (სხვათა შორის, უდაბნოში მყოფსაც შეუძლია ილოცოს ეკლესიაში და ეკლესიასთან ერთად) და არ არის გამოყოფილი ეკლესიისგან, მაშინ ის უკეთ ჩანს და უკეთ ისმინება ღვთის მიერ. მისი სული თანაზიარია მრავალი მორწმუნის სულის და მეტად გამოირჩევა და მეტად ამოიცნობა თავისი ლოცვით, როდესაც დაკავშირებულია ეკლესიის სხეულთან.უფალო, იესო ქრისტე, მხოლოდ შენგან, შენში და შენ მიერ შეგვიძლია ვადიდოთ ღმერთი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (†816); პროკლესი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†446/447). მოწამე დასი დოროსტოლელისა, რუმინელისა(303) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წოდების ღირსი ქცევის შესახებ... მოიქეცით იმ ხმობის ღირსად, რომლითაცა ხართ ხმობილნი, სრული სიმდაბლით და სიმშვიდით და სულგრძელებით ... (ეფ. 4:1-2)არ იამპარტავნო, არ ჩავარდე მრისხანებაში, არ მოიქცე სულმოკლედ - რადგან ეს ყველაფერი არ შეესაბამება ქრისტიანის წოდებას. ქრისტიანის წოდება იმდენად დიადი და საკვირველია, რომ ადამიანისთვის რთულია თავიდან აიცილოს ამპარტავნება, რთულია სულმოკლეობა არ გამოიჩინოს საფრთხისა და დანაკარგების დროს. მოციქული სამ ჯანსაღ მდგომარეობას უპირისპირებს სამ არაჯანსაღ მდგომარეობას, კერძოდ: სიამაყეს - თავმდაბლობას, მრისხანებას - სიმშვიდეს, სულმოკლეობას - სულგრძელებას. შეიძლება ითქვას, ეს სამი სათნოება - თავმდაბლობა, სიმშვიდე და სულგრძელება - სრულად არ წარმოაჩენს ქრისტიანის ღირსებას, რადგან მისი სიდიადე და სიმდიდრე შეუძლებელია დაფასდეს დედამიწაზე. ეს იმას ჰგავს, ადამიანს თავდახურული ყუთით დაჰქონდეს განძი ამქვეყნად და ყუთს ხსნიდეს და განძს იღებდეს მხოლოდ იმქვეყნად. ქრისტიანის წოდების სიდიადის შეფასება მხოლოდ იმას შეუძლია, ვისაც ძალუძს ამაღლება ზეციურ სიმაღლეებამდე და დიდებაში მყოფი უფალი იესო ქრისტეს ხილვა ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად. იქ არის კრებული უფლის ყველა სათნოყოფილი მოღვაწისა, რომლებიც ღირსი გახდნენ დიდი პატივის. უფალო, იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენი სახელი ყველა სახელზე ძვირფასია ჩვენთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ტაძრად მიყვანება ყოვლადწმიდისა ღმერთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მორწმუნეთა, როგორც ერთი სხეულისა და ერთი სულის, შესახებ.ერთია ხორცი და ერთია სული (ეფ. 4:4)მორწმუნენი უნდა იყვენენ, როგორც „ერთი ხორცი და ერთი სული“, - აი, რას გვირჩევს წმიდა მოციქული. ერთ ხორცში ყოფნა უნდა გავიგოთ, როგორც ერთი სარწმუნოება განხეთქილების, ერესებისა და თვითნებობის გარეშე. ეკლესია ერთი სხეულია, რომლის თავიც არის ქრისტე. ერთ სულში ყოფნა კი ნიშნავს სიყვარულს – ყველა მორწმუნის მხურვალე სიყვარულს ქრისტეს მიმართ, რომლისგანაც წარმოიშობა ურთიერთსიყვარული. დაე, სიმრავლე იქცეს ერთობად – და იყოს ბევრი, როგორც ერთი. ეს ქრისტიანული სარწმუნოებისა და ქრისტიანული სიყვარულის სასწაუალია. არ არსებობს სამყაროში სხვა ძალა, რომელიც უფრო ძლიერად დააკავშირებდა ადამიანებს ერთმანეთთან. არცერთი სისხლი, არცერთი ენა, არცერთი კერა, არცერთი მშობელი, არც რაიმე ამქვეყნიური ინტერესი - არცერთი ამათგან ოდნავადაც არ შეედრება თავისი სიმყარით ქრისტიანულ რწმენასა და სიყვარულს. ამგვარი მტკიცე და დაურღვეველი ერთობით უკავშირდებიან ერთმანეთს ეკლესიის წევრები. და ღვთის ეკლესია დგას, როგორც ერთი დროსა და მარადისობაში - ერთი სხეულითა და ერთი სულით. ამ საკვირველ ერთობას არაფერი ისე არ ეწინააღმდეგება, როგორც ცალკეული ადამიანების ამპარტავნება. ამპარტავნება ამახინჯებს რწმენას, აციებს სიყვარულს, ამპარტავნება შობს ერესებს, ყოფს ეკლესიას, მსხვერპლად სწირავს პირად კეთილდღეობას საზოგადო კეთილდღეობას. ამპარტავნება თავისი არსით რწმენისა და სიყვარულის არქონაა.დაე, ღმერთმა დაგვიფაროს ამპარტავნებისაგან, ადამიანთა მოდგმის ამ უძველესი სენისაგან, ძმებო, რათა ყოველთვის ვიყოთ ერთ სულ და ერთ ხორც ჩვენს უფალ იესო ქრისტეში. ქება და დიდება შენდა, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა. მართალი მიქაელ მხედრისა ბულგარელისა(866); კეთილმორწმუნე მთავრის მიხეილ ტვერელისა(1318). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება თუ რას მოიცავს მართალთა ერთიანობა.ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება, ერთია ღმერთი და ყოველთა მამა... (ეფ. 4:5–6)ჩვენ, ქრისტიანებმა, უნდა შევინარჩუნოთ სულის ერთობა მშვიდობასთან ერთად, რადგან ესაა მტკიცე და ნათელი საფუძველი იმისა, რომ ვიყოთ ერთი სხეული და ერთი სული. ჩვენ ერთი გვყავს უფალი, იესო ქრისტე, შემოქმედი, მხსნელი და მკვდრეთით აღმდგენელი. არ არსებობს ორი ქრისტე, რომ ჩვენ შორის იყოს გაყოფა. ერთი სისხლი დაიღვარა ყველა ჩვენგანისთვის ჯვარზე და ერთი ბაგე ლოცულობდა გეთსიმანიის ბაღში ყველასთვის. ჩვენ გვწამს ერთი ღმერთი – ყოვლადწმიდა სამება, განუყოფელი და ცხოველსმყოფელი, მამა, ძე და სულიწმიდა, ერთი არსი და სამი ჰიპოსტასი: მამა უშობელი, ძე მხოლოდშობილი და სულიწმიდა, მამისაგან გამომავალი. გვაქვს ერთი ნათლისღება სამების სახელით - „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ – წყალში სამგზის შთაფლვით, რათა მოკვდე ცოდვისა და ეშმაკისათვის და აღდგე და იცოცხლო უფალ იესო ქრისტესათვის. ერთი ღმერთი და ყოველთა მამა - ეს არის მხოლოდშობილი ძის, უფალ იესო ქრისტეს მამა, რომელიც ჩვენ ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად გვიღებს და გვაძლევს უფლებას მივმართოთ მას: „მამაო ჩვენო“. ხედავთ, ძმებო, რა გვაერთიანებს ჩვენ? ხედავთ, რა მყარი საფუძველი გვაქვს ერთობისათვის? სხვა ყველაფერი, რაც მარცხენა მხრიდან გვიბიძგებს დაყოფისკენ, ისეთივე უმნიშვნელოა, როგორც ქვიშის მარცვალი დიდ მთასთან შედარებით. ეშმაკი ვერ დაარღვევს ჩვენს ერთობას, თუ თავად არ დავეხმარებით მას. ეშმაკი ვერ დაგვიმორჩილებს, თუ თავად არ დავემორჩილებით მას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სახიერო და კეთილო, რა მტკიცედ დაგვაკავშირე მარადიული სიკეთით! შეგვაკავე და გვამყოფე ჩვენ ამ ერთობაში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (ფერაძე 1942); ამფილოქე იკანიელი ეპ. (†394); გრიგოლ ანკრაგატიელი ეპ.; კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა (†1263). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლისა და ნიჭების შესახებხოლო თითოეულ ჩვენგანს ქრისტესმიერი ნიჭის ზომისამებრ მიეცა მადლი (ეფ. 4:7)აი, რის მიხედვით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ქრისტიანები. მოციქულმა, პირველ რიგში, ის ჩამოთვალა, რაც გვაერთიანებს, ანუ: ერთი უფალი, ერთი სარწმუნოება, ერთი ნათლისღება, ერთი ღმერთი და მამა ყოველთა... ახლი კი იმის შესახებ მიუთითებს, რაც, ჩვენგან დამოუკიდებლად, ერთმანეთისაგან განგვასხვავებს. კერძოდ, ესაა ქრისტეს ნიჭები, რომელთა შესაბამისადაც გვებოძება სულიწმიდის მადლი.ქრისტე თავია იმ დიდი სხეულისა, რომელსაც ეკლესია ეწოდება. ქრისტეა შემოქმედი ამ სხეულის და მისი თითოეული წევრისა ცალ-ცალკე; ის არის შემოქმედი და ერთადერთი, ვინც იცის თავისი ქმნილების აღნაგობა და სტრუქტურა. იგი არ დაუშვებს, რომ მისი ნაგებობის რომელიმე ნაწილი იყოს შეუსაბამოდ დიდი ან მცირე. იგი უწესებს საზომს ყველასა და თითოეულს. ამგვარად, ზოგს ხუთ ტალანტს უბოძებს, ზოგს ორს და ზოგს კიდევ ერთს, რათა არავის ეწყინოს და არავის შურდეს; არ ეწყინოს - რადგან თუ ნაკლებს მიიღებს, პასუხსაც ნაკლებად აგებს; არ შურდეს - რადგან თუ ვინმეს მეტი აქვს, ეს მას კი არ ეკუთვნის, არამედ ღმერთს; და თუ ვინმეს ბევრი აქვს, მისგან მეტს მოითხოვენ - სწორედ ისე, როგორც ტალანტების შესახებაა ნათქვამი სახარებისეულ იგავში.ჰოი, ძმებო, დაე, თითოეულმა ჩვენგანმა გააცნობიეროს მისთვის ბოძებული მადლის საზომი და პასუხისმგებლობა. პატივი ვცეთ ჩვენთვის და ჩვენ გვერდით მყოფთათვის ბოძებულ ნიჭებს, რადგან ყოველგვარი ნიჭი ღმერთს ეკუთვნის და ღვთისგან არის.უფალო იესო ქრისტე, მრავალგვარ ნიჭთა მბოძებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მერკური კაპადუკიელისა; დიდმოწამე ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა (†305/313); მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა (†100/1010 და პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†311). ღირსი მასტრიდია ქალწულისა, ალექსანდრიელისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციდან ჩასულისა და ზეცად ასულის შესახებჩასული კი იგივეა, ვინც ყველა ზეცაზე ზევით ავიდა, რათა აღევსო ყოველი (ეფ. 4:5) უფალი იესო ქრისტე თავისი კაცთმოყვარებით ქვევით ჩავიდა და იმდენად ქვევით, რომ უფრო მეტად ჩასვლა შეუძლებელია, შემდეგ კი ზევით ავიდა, და იმდენად ზევით, რომ, ჭეშმარიტად, იმაზე ზევით ასვლა შეუძლებელია. იგი ჩავიდა დედამიწის ყველაზე უქვემოეს ადგილას ანუ თვით ჯოჯოხეთში, საიდანაც გამოიხსნა და ცათა სასუფეველში შეიყვანა მამამთავარნი, წინასწარმეტყველნი და მართალნი. აღასრულა თავისი საქმე დედამიწაზე და ჯოჯოხეთში და ამაღლდა ზეცად ყველაზე ზევით. ზეცად ასული კი იგივეა, ვინც ზეციდან ჩამოვიდა, ყოვლად უცვლელი, თუმცა, ჩამოვიდა სხეულის გარეშე და ამაღლდა სხეულით.მაშასადამე, დაუშვებელია ვიფიქროთ, რომ ძე ღვთისა და ძე კაცისა სხვადასხვაა, როგორც ამას ამტკიცებდნენ ერეტიკოსები. ძე ღვთისა და ძე კაცისა ერთია, ერთი ღმერთი და ერთი ადამიანი, ერთი მხსნელი და ჩვენი მაცხოვარი. „იესო ქრისტე იგივეა გუშინ, დღეს და უკუნითი უკუნისამდე“ (ებრ. 13:8); უფალი იგივეა დაბლაც და მაღლაც, დედამიწაზეც, ჯოჯოხეთშიც და სამოთხეშიც, იგი დამდაბლდა ყველა ადამიანზე მეტად და ამაღლდა ყველა ანგელოზურ ძალაზე მეტად, რათა თავისი მაგალითით ეჩვენებინა თავისი სიტყვების ჭეშმარიტება: „ხოლო ვინც აიმაღლებს თავს, დამდაბლდება და ვინც დაიმდაბლებს თავს, ამაღლდება“ (მთ. 23:12). თუ არ დავმდაბლდებით სათნოებით, მაშინ დაგვამდაბლებს ცოდვა. სათნოებას მივყავართ ნებაყოფლობითი და დროებითი დამდაბლებისკენ, ხოლო ცოდვას – მარადიული და დაუსრულებელი დამდაბლებისკენ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, რომელიც ყველას აღავსებ შენი ძალით, აღგვავსე ჩვენც ჭეშმარიტი სიმდაბლის სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა, პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა, დიდმოწამეთა: მერკური კაპადუკიელისა და ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მსახურებისა და ცოდნის განაწილების შესახებდა მანვე დაადგინა ზოგი მოციქულებად, ზოგი წინასწარმეტყველებად, ზოგი მახარებლებად, ზოგიც მწყემსებად და მოძღვრებად (ეფ. 4:11)როგორც ადამიანის სხეულში სხვადასხვა ორგანოს აქვს განსხვავებული მსახურება, თუმცა ყველა ჰარმონიულად, შეთანხმებულად მოქმედებს მთელი სხეულის სასარგებლოდ, ასევე დაადგინა უფალმა ეკლესიაში, რომელიც მისი სხეულია, სხვადასხვა ორგანო სხვადასხვა მსახურებით. პირველ ადგილზე მან მოციქულები დააყენა და მისცა მათ არა რომელიმე ღირსება, მსახურება ან სულიერი ნიჭი, არამედ ყველა ღირსება, ყველა მსახურება და ყველა ნიჭი ანუ ყველაფერი ერთად. მოციქულები, ამავდროულად, იყვნენ წინასწარმეტყველნიც, მახარებლებიც, მოძღვრებიცა და მასწავლებლებიც. მოციქულის წოდება მეტად აღარ გამეორდება. დიდი მოციქული იყო თორმეტი, მეცამეტე მოციქული იყო პავლე, ხოლო მცირე მოციქული იყო სამოცდაათი. წინასწარმეტყველნი არიან ისინი, ვისაც სულიწმიდის მიერ მიეცათ წინასწარმეტყველების ნიჭი, აქ იგულისხმებიან არა ძველი აღთქმის, არამედ ახალი აღთქმის წინასწარმეტყველნი (საქმ. 11:27; 21:10, 13:1). წინასწარმეტყველნი იყვნენ და ხდებოდნენ წოდებისა და მდგომარეობის მიუხედავად. მახარებლები, ანუ ევანგელისტები, უპირველეს ყოვლისა, არიან ისინი, რომელთაც დაწერეს სახარება; შემდეგ არიან მისიონერები, რომლებიც ქრისტიანულ სწავლებას ავრცელებენ ურწმუნოთა შორის; დაბოლოს, წმიდა წერილის განმმარტებლები, რომლებიც წერილობითი სახით გადმოსცემენ ქრისტიანულ ჭეშმარიტებას ყველასათვის.მოძღვრები და მასწავლებლები ერთნი არიან წოდებით, რადგან ძნელია წარმოიდგინო მოძღვარი, რომელიც, ამავდროულად, არ არის მასწავლებელი. მოძღვრები, გარკვეულწილად, შეზღუდული არიან ადგილითა და მრევლის რაოდენობით, რომლებიც სულის ხსნის გზაზე მიჰყავთ და წინამძღვრობენ ქრისტეს ეკლესიას. ასე მოაწყო უფალმა ყველაფერი თავისი წმიდა მოციქულების მეშვებით. ნეტარია, ვინც აცნობიერებს თავის მსახურებას და მისთვის სულიწმიდის მიერ ბოძებულ ნიჭს და ნეტარია ის, ვინც, მოწოდების შესაბამისად, ბოლომდე იმსახურებს. და როგორც სულიწმიდა იძლევა ნიჭებს ამჟამად, ასევე უფალი თავის დროზე გასცემს ჯილდოებს.ჰოი, ზეცათა მეუფეო, სულო წმიდაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, შეგვეწიე, რათა სიმდაბლით გამოვიყენოთ სულიერი ნიჭები ეკლესიის საკეთილდღეოდ და ჩვენი სულების სახსნელად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ალიპი მესვეტისა, დიდმოწამე გიორგის ტაძრის განახლებისა კიევში (†1051/1054), ღირსისა პაფლაგონიელი ბერისა -წყვილთა მფარველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რა არის მიზანი ნიჭების, მსახურებისა და ცოდნის განაწილებისა... რათა სრულეყოთ წმიდანი მსახურების საქმისათვის - ქრისტეს სხეულის ასაშენებლად (ეფ. 4:12)სულიწმიდამ იმისათვის გაანაწილა ნიჭები და დაადგინა ერთნი მოციქულებად, მეორენი - წინასწარმეტყველებად, სხვანი - მახარებლებად, მოძღვრებად და მასწავლებლებად, რათა მორწმუნეები ანუ ქრისტიანები სრულყოფილიყვნენ. როგორც ოჯახშია პატივი და მსახურება განაწილებული (ანუ სხვა პატივი და მსახურება აქვთ მშობლებს, სხვა – უფროს ვაჟებსა და ქალიშვილებს, სხვა – მცირეწლოვან ბავშვებსა და მსახურებს), თუმცაღა ყველანი ერთმანეთის საკეთილდღეოდ ემსახურებიან ერთმანეთს, ასევეა ღვთის სახლში ანუ წმიდა ეკლესიაში: ყველას თავისი საქმე აქვს და ყველას მსახურება ყველასთვის სასარგებლოა. ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ და ბრძნულად ხდება აღშენება ქრისტეს სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის.ყოველი მორწმუნე იზრდება და ვითარდება სხვების თანადგომით, როგორც ამ სხეულის წევრი - იზრდება სიწმიდეში, უბიწოებაში და მთელ სხეულთან შესაბამისი თანაფარდობითა და ზომით. ხოლო მთლიან სხეულს, დასაბამიდან სამყაროს დასასრულამდე, განსაკუთრებით კი ძე ღმერთის განკაცებიდან საშინელ სამსჯავრომდე, წარმოადგენს ქრისტეს წმიდა ეკლესია. ეს არის უკვდავების ღირსი სხეული და ღვთის საკადრისი ნაგებობა. ადამიანის თვალს არ ძალუძს მისი დანახვა, არც გონებას ხელეწიფება მისი გააზრება. ეს ნაგებობა აღშენებულია გამორჩეული მასალით, ცოცხალი აგურით, თვალით და გულით, უხეშობისა და უმსგავსობის გარეშე, ხრწნილებისა და შეუსაბამობის გარეშე, ყვალაფერი თავის ადგილასაა, ყველაფერი მშვენიერია - მთლიანობაში და ცალ–ცალკე. აი, ძმებო, ჩვენი გზის მიზანი! აი, ჩვენი სატანჯველებით გამოწრთობის აზრი! აი, ჩვენი ცხოვრება, რომელიც ჩვენს ყველა გეგმაზე უკეთესი და ჩვენს ყველა სურვილებზე უმაღლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კაცთმოყვარეო ღმერთო ჩვენო, ნუ უარგვყოფ, როგორც გამოუსადეგარ მასალას, არამედ სრულგვყავი და ადგილი მიგვიჩინეშენს უკვდავ სხეულში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იაკობ დაჭრილისა, სპარსისა (†421). ღირსი პალადი ალექსანდრიელისა; ღირსმოწამე 17 მონაზვნისა, ინდოეთს წამებულთა; ღირსი რომანოზ სასწაულმოქმედისა, კილიკიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სრულყოფილი ადამიანის შესახებ... ვიდრე ყველანი მივაღწევდეთ ერთობას რწმენისას და ღმერთის ძის შემეცნებისას სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომას (ეფ. 4:13)ძმანო, რწმენის ერთობა და ღვთის ძის, უფალ იესო ქრისტეს, შემეცნება ორს, ათასსა თუ მილიონ ადამიანს ერთ პიროვნებაში აერთიანებს. რწმენის ერთობა ქრისტეში და ჭეშმარიტად მართლმადიდებლური შემეცნება ქრისტესი უფრო მტკიცედ აკავშირებს ადამიანებს, ვიდრე სისხლი, ენა, მატერიალური მდგომარეობა თუ მიწიერი კავშირები. როდესაც მრავალი სული ერთსა და იმავეს ფიქრობს, ერთი და იგივე სურს და ერთსა და იმავეს ესწრაფვის, მაშინ მრავალი სულის ეს სიმრავლე ერთ სულს ჰგავს, ერთ დიდ და ძლიერ სულს. სხეულებრივი განსხვავებები ამ შემთხვევაში ნაკლებად მნიშვნელოვანია და ნაკლებად ექცევა ყურადღება.ამგვარად, მსგავსი სულები ერთიანდებიან „ერთ სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომისაებრ“. სრულყოფილ მთლიანობაში ნაწილებიც სრულყოფილია. ყოველი ქრისტიანის სული „სრულყოფილი კაცის“ ნაწილია. „სრულყოფილი კაცი“ ქრისტეა, ხოლო მისი „საიდუმლო სხეული“ არის ეკლესია. იგი თავისით აღავსებს ყველას, ვისაც სწამს მისი, თითოეულს თავისი ასაკის ზომის შესაბამისად. იგია სისრულე სისრულეთა, ცხოველსმყოფელი წყარო, რომელიც გადმოედინება და აღავსებს ყოველ „ღირსეულ სიცარიელეს“, ანუ რამდენადაც ადამიანი იცლება იმ ყველაფრისგან, რაც არ არის ქრისტე, იმდენად შედის და ავსებს მას ქრისტე.ო, ძმებო, ძლიერ რწმენასთან ერთად, უდიდესი სიმდაბლეა საჭირო, რათა ცხოველსმყოფელი წყალი შემოდინდეს ჩვენში. ბუნებაშიც ვხედავთ, რომ დაბლობი ადგილი უფრო ადვილად იჟღინთება წყლით. რაც უფრო მეტად დავმდაბლდებით ქრისტეს წინაშე, მით უფრო მეტი სურვილით შემოვა უფალი ჩვენში, დაგვარწყულებს თავისი ცხოველსმყოფელობით და აღგვავსებს, როგორც თავის ჭურჭელს, მარადიული სისავსით.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღსავსეო სიცოცხლით, სიბრძნით, სილამაზითა და სიტკბოთი, დაგვეხმარე, რომ დავმდაბლდეთ შენი ღვთიური სიდიადის წინაშე, რათა ღირსი გავხდეთ შენი შემობრძანების. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე, ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†767); მოწამისა ირინარქესი და წმიდათა 7-თა დედათა (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა წარემატებოდნენ მართლებიარამედ სიყვარულით მივსდევდეთ ჭეშმარიტებას და ყოველმხრივ ვიზრდებოდეთ მასში, ვინც არის თავი - ქრისტე (ეფ. 4:15)აი, ძმებო, რა მოგვეთხოვება ამქვეყნიურ ცხოვრებაში: ვიაროთ ჭეშმარიტების გზაზე და ვიცხოვროთ სიყვარულში. ჭეშმარიტება გაცხადებულია უფალ იესო ქრისტეს მიერ და სიყვარულის მაგალითი მოცემულია უფალ იესო ქრისტეში. ქრისტეს გარეშე არც ჭეშმარიტებისკენ სვლაა შესაძლებელი და არც ჭეშმარიტი სიყვარულის მაგალითის მოძიება. ხედავს რა, ერთმანეთში გადახლართულ მრავალ ცრუ გზას შორის, სინათლისა და ცხონებისაკენ მიმავალ ამ ერთადერთ ჭეშმარიტ გზას, მოციქული პავლე წინასწარ გვაფრთხილებს: „რათა აღარ ვიყოთ ყრმანი, რომელთაც არყევს და იტაცებს მოძღვრების ყოველი ქარი, კაცთა ცბიერებითა და ცდუნების მზაკვრული ხელოვნებით“ (ეფ. 4:14). ჭეშმარიტების ცხადად გადმოცემა და ჭეშმარიტი სიყვარულის ჩვენება შეუძლია მხოლოდ ღმერთს. შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეტი იცოდეს, ვიდრე მეორემ, მაგრამ ჭეშმარიტების გამოცხადება მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. აზრები ადამიანს ქარივით ეწვევა და წარმოსახები და ფანტაზია ჭეშმარიტება ჰგონია. საკუთარი აზრებით მოტყუებული ერთი ადამიანი მეორეს ატყუებს, ხოლო ჭეშმარიტება ღმერთთანაა და ღმერთშია. მხოლოდ ქრისტეა ჩვენი ჭეშმარიტება და სიყვარული, ძმებო. როდესაც ქრისტეს შესახებ ვფიქრობთ, ჭეშმარიტების შესახებ ვფიქრობთ; როდესაც ქრისტეს მსგავსად ვაკეთებთ, სიკეთეს ვაკეთებთ; როდესაც ქრისტე გვიყვარს, სიყვარული გვიყვარს. ქრისტეს მიერ ვარსებობთ, ქრისტეს მიერ წარვემატებით, ქრისტე მიერ მოვიპოვებთ უკვდავებასა და დიდებას. იგია ჩვენი თავი – არა მხოლოდ გარკვეული ნაწილის, არამედ ერთიანი ცოცხალი სხეულის, რომლის წევრებიც ვართ ჩვენ. ჭეშმარიტებასა და სიყვარულში მყოფნი კი ღირსი ვხდებით ქრისტეს ამ სხეულის წევრები ვიყოთ მარადიულად. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლად საკვირველო ჭეშმარიტებაო და უტკბესო სიყვარულო ჩვენო, მიგვიღე და დაგვამკვიდრე შენში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა აბიბოსისა, ნეკრესელი ეპ.; მოწამისა პარამონ ბითვინელისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (†250); მოწამისა ფილუმენ ანკვირელისა (†270-274); ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ეკლესიის აგებულების შესახებ, რომელიც სხეულის მსგავსიავის მიერაც მთელი სხეული, ყოველგვარი ურთიერთმჭიდე სახსრებით მტკიცედ შეკრული, თითოეული ასოს ზომიერი ურთიერთშეწევნით იზრდება, რათა აღეშენოს სიყვარულში (ეფ. 4:16)ძმებო, აქ საუბარია სულიერი სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის შესახებ. მისგან, ანუ ქრისტესგან, მთელი ეს სხეული აგებული და შენაწევრებულია წესისამებრ. ყოვლადბრძენი მოციქული ვერ პოულობს უფრო უკეთეს შედარებას და სულიერ სხეულს ანუ ეკლესიას ადამიანის სხეულს ადარებს. რაც არის ადამიანის სხეულისათვის თავი, ის არის ეკლესიის სხეულისათვის ქრისტე. თავის მიერ კონტროლდება მთელ სხეულში განაწილებული ნერვები და სწორედ ნერვული სისტემით მოქმედებს სხეულის ყველა ნაწილი, გრძნობს, მოძრაობს. და სწორედ ეს არის მათი სიცოცხლე, რომ იგებს რა უნდა გააკეთოს, გრძნობს და მოძრაობს. შეიძლება ითქვას, რომ თავი ტვინისა და ნერვების მეშვეობით სხეულის ყველა ნაწილშია. თუ მოკვეთილ იქნება თავი, სხეულის ყველა ნაწილი მყისვე მოკვდება. ქრისტეც ეკლესიის ყველა წევრში ანუ ყველა მის ერთგულ მორწმუნეშია. მისი მეშვეობით თითოეული მორწმუნე აღიქვამს სულიერ სამყაროს, შეიგრძნობს სიყვარულს და სწორად მიდის ღვთისკენ, ქრისტესგან იღებს ძალას სხეულის ყველა წევრი საქმეებისა და საზომის შესაბამისად ანუ მისთვის განკუთვნილი მსახურებისა და ბოძებული ნიჭის მიხედვით. ამ ძალას უფალი იძლევა ყოველგვარი შუამავლის გარეშე, პირდაპირ, ხელშესახებად, მხოლოდ მისი პირადი თანდასწრებით. სიყვარული - სასწაულებრივი კავშირია, რომელიც ქრისტეს მორწმუნეებთან აკავშირებს, მორწმუნეებს კი ქრისტესთან და ერთმანეთთან. რა ემართება, ძმებო, სხეულის ნაწილს, როდესაც ნერვი წყდება, რომელიც მას თავთან აკავშირებს? იგი უმოქმედო, უმოძრაო, უგრძნობი ხდება და კვდება. იგივე ემართება ეკლესიის თითოეულ წევრს, რომელიც ეკლესიიდან გადის და ამით კავშირს წყვეტს ეკლესიის თავთან ანუ ქრისტესთან. ღმერთმა დაგვიფაროს, ძმებო, ამგვარი სიკვდილისგან.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, სიცოცხლისა და სიყვარულის წყაროო, ნუ მისცემ ჩვენში და ჩვენ გარეთ მყოფ ბნელ ძალებს უფლებას, რომ დაგვაშოროს შენგან და შენს სხეულს ანუ შენს წმიდა ეკლესიას, რომელიც შენი ფასდაუდებელი სისხლით მოიყიდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62); წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა და სამოელ 1-ისა ქართლის კათალიკოსთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ურწმუნოთა უვიცობისა და გასასტიკების შესახებამას ვამბობ და ვმოწმობ უფალში, რათა აღარ იქცეოდეთ ისე, როგორც თავიანთი გონების ამაოებით იქცევიან წარმართნი. გონებადაბნელებულნი და საღმრთო სიცოცხლისაგან გაუცხოებულნი, თავიანთი უმეცრებისა და გულქვაობის გამო (ეფ. 4:17-18)რა არის ამაოება, ძმებო? ყველაფერი ის, რის შესახებაც ქრისტეს გარეშე მსჯელობენ, რაც ღმერთს აშორებს, რაც ღვთის შიშის გარეშე გამოიყენება. და რა არის გონების ამაოება, ძმებო? ეს არის ცხოვრება და ცხოვრების გააზრება არა ღვთის რჯულის, არამედ საკუთარი წუთიერი გულისთქმებისა და სურვილების მიხედვით. რის გამო ეწევა ამგვარი ბოროტება ადამიანებს? პირველ რიგში, გულის გასასტიკების გამო, შემდეგ კი – უმეცრებით. რას ნიშნავს გულის გასასტიკება? ეს იმას ნიშნავს, რომ გულს არ გააჩნია ღვთის სიყვარული და შიში, არამედ სავსეა ავხორცობით და ყველა სხვა შიშით სხეულის გამო. რა იშვება გულის გასასტიკებით, ძმანო? უვიცობა და სრული უმეცრება ყოველგვარი ღვთიური კანონებისა და გზების შესახებ - ანუ სრული სიცარიელე სულიერი ცხოვრებისა და სულიერი აზროვნების მიმართ. რა არის, ძმებო, გულის გასასტიკებისა და ღვთიური ჭეშარიტების უცოდინრობის საბოლოო შედეგი? გონების დაბნელება და ღვთიური ცხოვრებისგან განდგომა. გონების დაბნელება ისაა, რომ გონება მართლაც ბნელი ხდება, ისევე, როგორც სხეული, რომელშიც ნათელი ხდება ბნელი (ლკ. 11:35). ო, ეს საშინელი სიბნელეა! გონებით დაბნელებული დაბნელებულია ჭკუითაც, რადგან გონებადაბნელებულმა არაფერი იცის, ყველაფერს აზრი აქვს დაკარგული, ყველაფერს უარყოფს. იგი განდგომილია ღვთიური ცხოვრებისაგან, იფიტება და კვდება, როგორც სხეულს მოშორებული ნაწილი. ასეთები არიან წარმართები, ურწმუნოები, ასეთები არიან, საბოლოოდ, მცირედმორწმუნენი და ცრუ ქრისტიანები. თუმცა, გამხმარი ხეც, თუ მას მოვრწყავთ ქრისტეს ცხოველსმყოფელი წყლით, გაცოცხლდება და განედლდება. წარმართული სამყაროც ასეა გაცოცხლებული ქრისტეს მიერ, მით უფრო – მონანული ქრისტიანები.ჩვენც ჩვენი თავი გამოვცადოთ, ძმებო, ჩვენი თავი შევამოწმოთ ყოველდღიურად. ვკითხოთ საკუთარ თავს ყოველდღე, ხომ არ დაგვიბნელდა გონება და ხომ არ დავშორდით ღმერთს. მალე მოვა სიკვდილი, აღსასრული და სამსჯავრო და მაშინ გამხმარ ხეებს ჩაუქრობელ ცეცხლში ჩაყრიან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გონებაო და ცხოვრებაო ჩვენო, მოგვმადლე გაგება შენი მეშვეობით და სიცოცხლე შენთან ერთად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართლისა ფილარეტ მოწყალისა, პაფლაგონიელისა (†792). მოწამე ანანია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამყაროს შექმნის შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმებო, ეს არის ღვთის პასუხი წინასწარმეტყველის პირით – პასუხი ყველა ჩვენგანისათვის დაუკმაყოფილებელ შეკითხვაზე: საიდანაა ეს სამყარო? ღმერთს ესმის ეს კითხვა, გამოთქმული თუ გამოუთქმელი ჩვენგან, ესმის და პასუხს გვცემს. როგორც აძლევს წვიმას გამომშრალ მიწას, ჯანმრთელობას – სნეულს და პურსა და სამოსს – სხეულს, ასევე აძლევს პასუხს ჩვენს სულს, რომელსაც სწყურია და შია, ტკივა და შიშველია მანამ, სანამ არ დამწყურვალდება და არ დაპურდება, არ გამოჯანმრთელდება და არ შემოისება ჭეშმარიტი პასუხით. მაშ, საიდან არის ეს სამყარო? – ეს არის კითხვა, პასუხი კი ასეთია: დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა. ეს სამყარო თავისით არ შექმნილა, ისევე როგორც არაფერი შექმნილა სამყაროში თავისთავად. სამყარო არ შექმნილა ბოროტი ძალებისაგან, არც მრავალი ბოროტი და კეთილი ძალის მიერ. იგი შექმნილია კეთილი ღმერთის მიერ. ამგვარი პასუხი თითოეული ადამიანის გულში სიხარულს იწვევს და კეთილი საქმეებისათვის განაწყობს. ამგვარად, უკვე ვიცით, რომ ეს არის ერთადერთი სწორი და ჭეშმარიტი პასუხი. ნებისმიერი სხვა პასუხი, ამის საპირისპირო, მწუხარებასა და შიშს იწვევს და უკეთური საქმეებისაკენ გვიბიძგებს. ამიტომ ყოველი ასეთი ან მსგავსი პასუხი მცდარია. სამყარო ღმერთმა შექმნა, ძმანო - გავიხაროთ და გავმხიარულდეთ! სამყარო ღმერთმა შექმნა, მაშასადამე, ღვთისგან იქნება მისი დასასრულიც. კეთილია სამყაროს ფესვი - შესაბამისად, ნაყოფსაც კეთილს გამოიღებს, სინათლის წყაროდან მომდინარეობს – მაშასადამე, სინათლითვე დასრულდება. და რაკი ვიცით, რომ დასაბამი კეთილია, მაშასადამე, მიზანიც კეთილია და დასასრულიც. სამყაროს დასაბამის შესახებ ნათქვამ სიტყვებში უკვე ფარულად დევს წინასწარმეტყველება დასასრულის შესახებაც. როგორიცაა დასაბამი, ისეთივეა დასასრული. ვისგანაცაა დასაბამი, მასშივეა დასასრული. მაშ, გავუფრთხილდეთ ამ მაცხონებელ ჭეშმარიტებას, ვიქონიოთ ნათელი იმედი და განვმტკიცდეთ იმის მიმართ სიყვარულში, ვინც სიყვარულით შეგვქმნა. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლისშემოქმედო და ყოვლისმპყრობელო, წყაროო სიკეთისაო, თაყვანს გცემთ და გევედრებით: წარმართე ჩვენი ცხოვრება კეთილი დასასრულისკენ შენი წმიდა სულისა და უფალ იესო ქრისტეს მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ისე წილკნელი ეპისკოპოსისა (†VI). მოწამე მიროპიასი(251); კეთილმსახური სტეფანე უროშისა, სერბი მეფისა(1367); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასიხარულო გამოცხადების შესახებ პირველ წინადადებაშიდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)როგორი ლაკონურობა და სისავსეა ღვთის ყველა სიტყვაში! იგი ჰგავს გრაგნილს, რომელიც ხელშიც შეიძლება დაიტიო და საკმაოდ დიდ სიგრძეზეც გაშალო მინდორზე. ძალზედ მრავალი სიკეთე იშლება ჩვენ წინაშე ღვთის შემდეგი სიტყვებით: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. ეს სიტყვები, უპირველეს ყოვლისა, მიანიშნებს, რომ ღმერთი ერთია, მარადიული, დაუსაბამო დაშეუქმნელი. და ეს პირველი აღმოჩენა გვანიჭებს ჩვენ ენით გამოუთქმელ სიხარულს. ამ ცვალებადობისა და წარმავლობის მორევში განუზომლად გვახარებს ის, რომ ჩვენი შემოქმედი ცვალებადობასა და წარმავლობაზე უაღმატებულესია. კიდევ იმასაც ვიგებთ, რომ ერთარსი სამპიროვანი ღმერთი სამყაროს შემოქმედია, და რადგან შემოქმედია, ე. ი ყოვლისმპყრობელიცაა და ყოვლისგანმგებელიც. და ეს მეორე აღმოჩენაც ძალიან დიდ სიხარულს გვანიჭებს ჩვენ. სამყარო არ წარმოქმნილა უგნურებით ან შემთხვევითობით, უმიზნოდ და დანიშნულების გარეშე, არამედ შექმნა ყოვლადბრძენმა, ყოვლისმცოდნე და ყოვლადმოწყალე ღმერთმა, რომელიც მართავს სამყაროს და გააზრებულად უძღვის მიზნისკენ. გარდა ამისა, ჩვენთვის ცხადი ხდება ის, რომ ამ სამყაროს აქვს დასაბამი და, შესაბამისად, ექნება დასასრულიც. და ეს მესამე აღმოჩენაც ენით გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს, რადგან სამწუხარო იქნებოდა, თუკი ეს სამყარო აღმოჩნდებოდა უცვალებელი და ყველა მიზანი (ახლო თუ შორეული) იქნებოდა მხოლოდ მასში, რაც უსათუოდ გამოიწვევდა შფოთს ბრძენი ადამიანების გონებასა და მართალთა გულებში. დაბოლოს, ჩვენთვის ცხადი ხდება, რომ ღმერთმა შექმნა ორი სამყარო - ზეციური და მიწიური, ანუ ხორციელი და სულიერი. და ეს მეოთხე აღმოჩენაც გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს. როცა ზეცისკენ მივმართავთ მზერას, გვახარებს მზე, მთვარე და ვარსკვლავები ჩვენ ზევით, ასევე, როდესაც მივმართავთ ჩვენს სულს სულიერი ანუ ანგელოზების სამყაროსკენ, რომელიც ჩვენივე მსგავსია, თუმც უფრო წმიდა და ნათელი, გვიხარია, რადგან ვიცით, რომ არსებობს მიწიერ სამყაროზე უკეთესი სამყარო, სადაც საბოლოოდ დავმკვიდრდებით და, როგორც დაღლილი მგზავრები, დავბრუნდებით სახლში და განვისვენებთ. ო, როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის წარმოსახვა მხოლოდ დედამიწაზე – ვარსკვლავიანი ცა რომ არ ყოფილიყო! და როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის სული ამ სამყაროში, რომ არ არსებულიყო სულიერი, ზეციური სამყარო! ყოვლადსახიერო უფალო, მხოლოდ და მხოლოდ შენ გშვენის ქება და დიდება უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა სოფონიისა, 12 მცირე წინასწარმეტყველთაგანისა (†635-606 წწ. ქრისტეს შობამდე). ღირსი თეოდულე კონსტანტ.(4400; ღირსი იოანე მდუმარისა, კოლონიელი ყოფილი ეპ.(558); მღვდელმოწამე თეოდორე ალექსანდრიელი მთავარეპ.(606); ღირსი გიორგი ჩერნიკსკელისა, რუმინელისა(1806). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი სამყაროს შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმანო, ღმერთი იმას უცხადებს ადამიანებს, რაც სურს, ხოლო რაც არ სურს, ის გამოუცხადებელი რჩება. ღვთის მხილველმა მოსემ ცის შესახებ მხოლოდ ის თქვა, რომ „დასაბამად ღმერთმა შექმნა ცა“ და ამის შემდეგ ქვეყნის შექმნის დეტალურ აღწერას განაგრძობს. რატომ არ საუბრობს წინასწარმეტყველი მოსე ისევე ამომწურავად ზეცის შექმნის შესახებ? იმიტომ, რომ ღმერთს არ სურდა მეტის გამოცხადება. არ სურდა, რადგან იმ დროის ადამიანები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად მოესმინათ და გაეგოთ არაამქვეყნიურისა და ზეციურის შესახებ. მას შემდეგ, რაც მრავალმა საუკუნემ განვლო და ახალი აღთქმა მოვიდა ადამიანებთან, ღმერთმა ზეციური სამყაროს შესახებ ბევრად მეტი გამოუცხადა თავის რჩეულ და ერთგულ მიმდევრებს. გახსნილი ცის ჭვრეტა მხოლოდ ქრისტიანებმა შეძლეს, რასაც წმიდა იოანე ღვთისმეტყველიც ადასტურებს: „შემდგომ ამისა, გავიხედე და, აჰა, კარი გაიღო ცაში“ (გამოცხ. 4:1). სტეფანე პირველმოწამეც ამას ამბობს: „მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას“ (საქმ. 7:56). მოციქული პავლე, რომელიც მესამე ცამდე იქნა ატაცებული და ენით გამოუთქმელი სიტყვები მოისმინა (2 კორ. 12:2), საუბრობს ანგელოზთა დასების – საყდართა, უფლებათა, ძალთა და ხელმწიფებათა შესახებ და აღნიშნავს: „ყველაფერი მის მიერ და მისთვის შეიქმნა“ (კოლ. 1:16). მოციქულ პავლეს მოწაფე წმიდა დიონისე არეოპაგელი კი ისე ზედმიწევნით აღწერს ზეციურ იერარქიას, როგორც მოსე – მიწიერი სამყაროს შექმნას. ამგვარია ღვთის მიუწვდომელი სიბრძნის განგებულება: ის, რაც არ გამოუცხადა ღმერთმა მოსეს, გამოუცხადა მოციქულებსა და მათ მიმდევრებს. ის, რაც არ ითქმის ბავშვებისთვის, ითქმის ზრდასრული ადამიანებისთვის. სულიერი წლოვანების შესაბამისად ხდება საიდუმლოთა გამოცხადება.აი, ჩვენთვის მშვენიერი მეცნიერება: ვიყოთ გულმოდგინენი ჭეშმარიტების ძიებაში და კიდევ უფრო ბეჯითნი – გულის განწმენდაში, სულგრძელნი მოთმინებაში და მტკიცენი რწმენაში, რომ ღმერთი მოგვცემს თავის დროზე იმ ყველაფერს და იმდენს, რაც და რამდენიც საკმარისი იქნება ჩვენი ცხონებისათვის. ჰოი, ყოვლადბრძენო და კაცთმოყვარეო უფალო, რომელიც არც ჩქარობ და არც აყოვნებ ჩვენს განსწავლას და მიგვიძღვი ცხონებისაკენ, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამე ბარბარე ილიოპოლელისა (†306)
ღირსისა იოანე დამასკელისა, გალობათა აღმწერელისა (†780); მღვდელმოწამისა სერაფიმე ფანარიელი ეპისკოპოსისა (†1601). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ რაც ღვთისგანაა, ყველაფერი კარგიადა იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)კარგი შემოქმედის მიერ, ძმებო, მხოლოდ კარგი იქმნება, ამიტომ დადუმდეს ყველა, ვინც ამბობს, რომ ღვთისგან წარმოიშვა სიკეთე და ბოროტება. უფალი ყოველი მისი ქმნილების შესახებ თავადვე ადასტურებს, რომ რაც მან შექმნა, კარგია. ექვსგზის იმეორებს იგი, რომ კარგია ის, რაც შექმნა; დაბოლოს, მეშვიდე ჯერზე, ყველაფერი ერთიანად შეაფასა: „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31). ამგვარად, ღმერთი შვიდგზის იმეორებს, რომ ყველაფერი, რაც მისი წმიდა ნებით შეიქმნა, კარგია. განა საკვირველი არ არის ზოგიერთი ადამიანის მტკიცება, თითქოს ღმერთმა შექმნა სიკეთეცა და ბოროტებაც? იცოდა რა, რომ საუკუნეების განმავლობაში მრავალი დასწამებდა ცილს, ღმერთმა ყველა დროისა და ყველა თაობისათვის წინასწარ ცხადად გამოთქვა თავისი აზრი და შვიდგზის გაიმეორა ის. ბოროტება ცოდვისგან იშვება, ხოლო ღმერთში არ არის ცოდვა. მაშასადამე, ღმერთს არ შეუძლია აკეთოს ბოროტება, მას ყოვლისშემძლეც იმიტომ ეწოდება, რომ ყოველგვარი სიკეთის ქმნის ძალა აქვს. ცდებიან და გაუკუღმართებულად ფიქრობენ ისინი, ვინც ღვთის ყოვლისშემძლეობას ისე განმარტავს, თითქოს ღმერთშია სიკეთისა და ბოროტების კეთების ძალა. ღმერთი სიკეთის წყაროა, არანაირი უწმინდურება არ არის მასში შერეული და შეუძლებელია, რომ სიკეთის საწინააღმდეგო მოდიოდეს მისგან. ხოლო ბოროტება რომ სიკეთის საწინააღმდეგოა, ეს ნებისმიერი გონიერი ადამიანისთვის ცხადია. ასე რომ, იცოდეთ, ძმებო, ღვთის ორსახოვნების შესახებ მხოლოდ ისინი საუბრობენ, ვინც თავად არის გაორებული საკუთარ თავში, ხოლო ვისაც სიკეთე უყვარს, ის სიკეთის გზით მიდის და სიკეთისკენ ისწრაფვის, რადგან ცხადია მისთვის, რომ ღმერთი არის სიკეთე და მხოლოდ სიკეთე. ჰოი, ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო, შენ ხარ ყოველგვარი სიკეთის შემოქმედი და „ყოველივე, რაც შენ შექმენი, კარგია ძლიერ“. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა საბა განწმედილისა (†532); ღირსმოწამეთა კარეელთა, ათონელთა (†1260-1281). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ბოროტების არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)ძმებო, პირველი გამოცხადება ამ სამყაროს შესახებ, რომელსაც წმიდა წერილი გვაუწყებს, არის ის, რომ სამყარო შეიქმნა სიკეთისაგან და არა – ბოროტებისაგან, ღვთისაგან და არა – ღვთის საღინააღმდეგო რაიმე ძალისაგან ან სიკეთისა და ბოროტების რაღაც წარმოსახვითი ნაზავისაგან. მეორე გამოცხადება, ძმებო, ამ სამყაროს შესახებ ისაა, რომ ყველაფერი, რაც კეთილი ღმერთის მიერ არის შექმნილი, კეთილია და კარგი. კარგია სინათლე, კარგია ცის კამარა, კარგია ხმელეთი, კარგია ზღვა, კარგია ბალახი, ყოველგვარი მცენარე და ნაყოფის მომცემი ხე, კარგია ცის მნათობები - მზე, მთვარე და ვარსკვლავები, კარგია ცხოველები და ცის ფრინველები, კარგია ყველა ცოცხალი არსება სახეობების მიხედვით, კარგია ყველა მხეცი, ქვეწარმავალი და ყველა პირუტყვი, დიდი და მცირე ცხოველი, დაბოლოს, კარგია, უფლის განგებით, ამ ყველაფრის პატრონად დადგენილი ადამიანი. „და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია ეს ყველაფერი“. ამ სამყაროს ღირებულებებს ვერ აფასებს (და არც შეუძლია დააფასოს) ის, ვინც ზედაპირულად და ფრაგმენტულად უყურებს სამყაროს; სამყაროს აფასებს ღმერთი, ანუ ის, ვინც ხედავს მთელ თავის ქმნილებას ერთიანობაში და თითოეულს ცალ-ცალკე, ვინც ყველა ადამიანზე შეუდარებლად უკეთ იცის დედამიწაზე მათი რიცხვი, სახელი, ბუნება და არსი. „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, და აჰა, კარგია ძლიერ“. მაგრამ იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ცილს სწამებდნენ ღმერთს და მის საქმეებს და ამბობდნენ, რომ სამყარო თავისი არსით ბოროტებაა, რომ ბოროტებაა ცალკეული ქმნილება და ბოროტებაა მატერია, რომლისგანაც შეიქმნა მიწიერი არსებები. მაგრამ ბოროტება ცოდვაშია, ხოლო ცოდვა – ბოროტი სულისგან მოდის; მაშასადამე, ბოროტება ბოროტ სულშია და არა მატერიაში. სული, რომელიც ღმერთს დაშორდა, ბოროტებას თესავს სამყაროში. ასე ერევა ღვარძლი ღვთის ხორბალს. ბოროტი სული ცდილობს თავის იარაღად გამოიყენოს ადამიანიც და ზოგადად, საგნებიც. სწორედ ბოროტ სულს შეაქვს ადამიანის გონებაში აზრები, თითქოს შექმნილი სამყარო ბოროტებაა, ხოლო მატერია, რომლისგანაც სხვა ყველაფერი შეიქმნა – მთავარი ბოროტება. ბოროტი სული ცილს სწამებს ღვთის შესაქმეს, რათა დაფაროს თავისი საქმეები: ის ადანაშაულებს ღმერთს, რათა თავად არ იყოს დადანაშაულებული.ვუფრთხილდეთ, ძმებო, ბოროტი სულის მზაკვრობას. დაე, განსაკუთრებით მოვერიდოთ ბოროტ აზრებს, რომლებსაც ის თესავს ჩვენს გონებაში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჭეშმარიტო განმანათლებელო და მაცხოვარო ჩვენო, შენ გაბარებთ ჩვენს გონებასა და გულს. განგვანათლე ჩვენ შენი ჭეშმარიტი სინათლით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ნიკოლოზ მირონ ლუკიის მთავარ ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ცოდვის არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს.1.)ძმებო, ყველაფერი, რაც წმიდა და უცოდველი ღვთის მიერ არის შექმნილი, წმიდა და უცოდველია. წმიდა და უცოდველია ყოველი ქმნილება მანამ, სანამ ის ღვთისკენ იყურება, არ შორდება მას და მის მტრად არ იქცევა. ყოველი ქმნილება, სანამ ის წმიდა და უცოდველია, თავისთავად აქებს და ადიდებს ღმერთს, ამიტომ ბრძანებს დავით მეფსალმუნე: ყოველი სული აქებდეს უფალს!“ (ფს. 150:6). ყოველი გონიერი ქმნილება გრძნობს, რომ მისი ბუნებრივი და მთავარი დანიშნულებაა ადიდოს უფალი. „მაგრამ თუკი ასეა, ძმანო, - კითხულობენ ადამიანები, - მაშინ საიდან შემოვიდა ბოროტება სამყაროში?“ ცოდვისგან, მხოლოდ ცოდვისგან! ცოდვამ ნათლის ანგელოზი ეშმაკად აქცია. ეშმაკი თავისი ნებით იქცა ცოდვის ჭურჭლად, შემდეგ კი იჩქარა, რომ სხვა ქმნილებებიც ისეთივე ცოდვის ჭურჭლებად ექცია. ეშმაკთან ერთად საკუთარი ნებით ცოდვას დათანხმდა ზოგიერთი სხვა ანგელოზიც, შემდეგ კი პირველი ადამიანები - ადამი და ევა. აქედან დაიწყო სიკეთისა და ბოროტების აღრევა სამყაროში. მაგრამ ის, რაც ღვთისაგანაა, ქმნილებებში სიკეთედვე რჩება, როგორც ეს იყო შესაქმის დღეებში. შხამი ცოდვით შემოვიდა, რადგან ცოდვა თვითონაა შხამი – ყველაზე ძლიერი არსებულ შხამთა შორის. შხამმა განაპირობა წყევლა, გამოიწვია გონების დაბნელება, შემოქმედის წინააღმდეგ განაწყო ქმნილება და ღმერთს დააშორა ადამიანი, შემდეგ კი ადამიანი დააშორა ადამიანს, ასევე დააშორა ადამიანი ბუნებას და ბუნება – ადამიანს. ძმანო, ყოველგვარი სიკეთე ღვთისაგანაა, ხოლო ცოდვისაგან არის ყოველგვარი ბოროტება. არ არსებობს ბოროტება, რომელიც უკავშირდება ღმერთს და ბოროტება, რომელიც არ უკავშირდება ცოდვას. მრავალი ფილოსოფოსი იკვლევდა ბოროტების არსს და ხისტი გონებით ამტკიცებდა, რომ ბოროტება მატერიაშია და მატერია ბოროტებაა. მხოლოდ ჩვენ, ქრისტიანებმა, ვიცით, რომ ბოროტება ცოდვაა და რომ ბოროტებას არანაირი სხვა არსი არ აქვს, გარდა ცოდვისა. ამიტომ, ცხადია, თუ გვსურს მოვერიდოთ ბოროტებას, უნდა მოვერიდოთ ცოდვას. ჰოი, ღმერთო, უცოდველო, დაგვეხმარე, რომ დავიცვათ თავი ცოდვისა და ცოდვით გახრწნისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ამბროსი მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (†397). მოწამე ათინოდორე მონაზ.(304); ღირსი პავლე მორჩილისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რაოდენ კარგი იყო ყველაფერი, რაც ღმერთმა შექმნა „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31)ძმებო, როდესაც ნაგებობის ნაწილები კარგია, მაშინ მთელი ნაგებობაც ძალიან კარგია. თუ თითოეული აგური კარგია ცალ-ცალკე და ქვა, ბათქაში, თაბაშირი, საყრდენი და სვეტები კარგია - მაშინ მთელ ნაგებობასაც აღფრთოვანებაში მოჰყავს ადამიანი. ხდება ისეც, რომ ნაგებობის რომელიმე ნაწილი გაუგებარია და არ მოგვწონს, მაგრამ მაშინვე გვავიწყდება, როგორც კი ერთიანობაში შევხედავთ ნაგებობას. მართლაც, უამრავი დეტალია ამ სამყაროში – როგორც საგნებში, ასევე მოვლენებში – რომლებიც გაუგებარი და მიუღებელია ჩვენთვის, მაგრამ როდესაც მათ ერთიანობაში ვაფასებთ, მაშინვე ყველაფერი გასაგები ხდება და ვმშვიდდებით. საშინელებად და სიბრიყვედ მიგვაჩნია ასევე ჩვენზე მოწეული მრავალი ტანჯვა და დანაკარგი ცხოვრებაში, მაგრამ დღეები და წლები გაივლის და ეს ტანჯვა და დანაკარგი ისე ბრწყინავს ჩვენს მეხსიერებაში, როგორც ძვირფასი ქვები, რომლებიც გზას გვინათებენ ცხოვრებაში. ასე რომ, თუ ღვთის განგებულება შენს წყენას იწვევს რაიმეს გამო, შეხედე მას მთლიანობაში; თუ ცხოვრებაში რამე გამწუხრებს, მოთმინებით, რწმენითა და იმედით დაელოდე ახალი დღესა და წელს. და თუ მთელი ცხოვრება ტანჯვად და მწუხარებად გეჩვენება, სულიერი თვალი მიაპყარი ზეციურ სამყაროს - და დამშვიდდები და გამხიარულდები, რადგან ხილული სამყარო არ წარმოადგენს ერთიან სრულყოფილებას, იმიტომ რომ არსებობს სხვა სამყაროც. სწორედ ასეა ნათქვამი: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. მხატვარიც სურათის შორიდან შეხედვას გვირჩევს, რათა ის მთელი თავისი სილამაზით დავინახოთ.ჰოი, უფალო! უკვდავო მხატვარო, რა მშვენიერია ყველაფერი, რაც შენ შექმენი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პატაპი თუპაიდელისა, კონსტანტინეპოლელისა. მოწამე ანთისა რომაელისა; მოწამე 62 ხუცესი და 300 ერისკაცისა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა(477). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვილი საქმეების დაწყევლის შესახებწყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით (შეს. 3:17)ღმერთმა ცოდვით დაცემული ევა და ადამი დასაჯა, მაგრამ დასაჯა არა მაშინვე, არამედ გარკვეული დროის შემდეგ, რადგან სინანულს ელოდა მათგან. ეს კარგად ჩანს იმ საუბრიდან, რომელიც ღმერთსა და ადამს შორის შედგა. „ადამ, სადა ხარ?“ - ჰკითხა ღმერთმა, და როდესაც ადამმა უპასუხა, რომ სიშიშვლის გამო დაიმალა, კვლავ შეეკითხა: „ვინ გითხრა შენ, რომ შიშველი ხარ?“ მაშინ ადამმა, სინანულის ნაცვლად, ცოლს გადააბრალა ყველაფერი. ამის შემდეგ ღმერთმა ისინი დასაჯა, გველი, რომელიც ეშმაკის იარაღად იქცა, სამუდამოდ დაწყევლა, ხოლო ევას უთხრა, რომ ტანჯვით შობდა შვილებს და ქმარი იბატონებდა მასზე, თუმცა ეს არ იყო წყევლა. ეს იყო დასჯა იმედით. ადამიანს მიწაზე შრომა მიესაჯა. მაგრამ რას ნიშნავს სიტყვები: წყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით ? ნუთუ, გველის მსგავსად, ღმერთმა მარადიულად დაწყევლა მიწა? სულაც არა. მიწა დაწყევლილი ხდება მხოლოდ ადამიანთა ცოდვილი საქმეებით, ადამიანთა ცოდვების გამო გამოსცემს მიწა ეკალს, ცოდვების გამოა მოუსავლიანობა, ცოდვების გამოა გვალვები, წყალდიდობები, მიწისძვრები, მავნე მწერები, კალიები, მატლები და ეპიდემიები. და რომ მიწა არ არის დაწყევლილი, ცხადია იქიდანაც, რომ ის კარგ ნაყოფსაც გამოსცემს.ღმერთი, ძველი დროიდან მოყოლებული, მართალთა ლოცვით აკურთხებს ადამიანთა არსებობისათვის საჭირო მიწის ნაყოფს, თვით ღვთის ანგელოზებმაც კი, რომლებიც აბრაამს სტუმრობდნენ, მიირთვეს მიწის ნაყოფი („და წინ დაუწყო მათ და ჭამეს“ – შეს. 18:1-8). მართლაც, რა შუაშია მიწა, ან სხვა ქმნილებები (გველის გარდა) რატომ არიან დამნაშავენი ადამის ცოდვის გამო?! „მთელი ქმნილება ერთობლივად გოდებს და იტანჯება დღემდე“ (რომ. 8:22), მაგრამ არა იმიტომ, რომ თავად არიან დაწყევლილი, არამედ ადამიანის ცოდვილი საქმეების გამო, რომლებიც დაწყევლილია. ო, ძმებო, შეგვრცხვეს ჩვენი ცოდვების, რომელთა გამოც იტანჯებაიან უდანაშაულო ღვთის ქმნილებები. ჰოი, სახიერო უფალო, მოგვიტევე ძველი ცოდვები და დაგვიცავი მათგან მომავალში. ჰოი, მოწყალეო უფალო, შეიწყალე ყოველი შენი უდანაშაულო ქმნილება, რომელიც იტანჯება ჩვენ გამო და გაათავისუფლე ისინი ტანჯვისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. სოფრონკვიპელი მთავარეპისკოპოსისა; სტეფანე ახლადგაბრწყინებულისა(912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნოეს შესახებნოე, კაცი მართალი, სრულყოფილი იყო თავის მოდგმაში; ღვთისათვის სათნო იყო ნოე (შეს. 6:9)იყო მართალი მართალთა შორის - დიდი და საქები საქმეა, მაგრამ კიდევ უფრო დიადია და საქებარი ცოდვილთა შორის იყო მართალი. ხოლო ნოე ცხოვრობდა ცოდვილ და ბოროტ ადამიანთა შორის. ხუთასი წელი იცხოვრა მან ამგვარ გარემოში და მართალი დარჩა, და ჰპოვა მან მადლი ღვთის წინაშე. უზენაესმა მსაჯულმა, რომელიც ადამიანთა ყველა საქმეს ხედავს და მიუკერძოებლად და სამართლიანად განსჯის, განსაჯა ნოეს შრომაც, გარყვნილ და ურჩ მოდგმაში რომ შეინახა ღვთის სიმართლე და თავისი მადლით დააჯილდოვა იგი. ნოე, ალბათ, ძალიან იტანჯებოდა მის ირგვლივ მყოფი ბოროტი ადამიანებისგან და, ცხადია, არ ეყოლებოდა მათ შორის მეგობრები.ცოდვილის ყველაზე დიდი სიამოვნება ისაა, რომ მართალი ჩაითრიოს ცოდვის ბინძურ გუბეში და სცოდოს მასთან ერთად, მაგრამ ნოემ ცოდვით გატაცებისა და მასში ჩაფლვის უფლება არ მისცა თავს. მან ღვთის მეგობრად ყოფნა არჩია ბოროტი ადამიანების მეგობრობას. მას ერჩივნა ყოფნა ღმერთთან ადამიანების გარეშე, ვიდრე ადამიანებთან ღმერთის გარეშე. მართლმსაჯული ღვთის წინაშე შიშმა დაიცვა იგი საყოველთაო გარყვნილებისაგან. ის არა მარტო მართალი, არამედ სრულყოფილიც იყო თავის მოდგმაში ანუ ოდნავადაც არ დაემორჩილა საერთო ბოროტებას, რადგან მხოლოდ ღვთის სიმართლეს ემორჩილებოდა.ცოდვის ცდუნება და ცოდვილთა მხრიდან დაცინვა ნოეს უფრო და უფრო აშორებდა მათგან. და როდესაც საყოველთაო წარღვნა მოიწია მთელ კაცობრიობაზე, ღმერთმა არ დაუშვა, რომ სხვებთან ერთად დაღუპულიყო მართალი ნოე, არამედ გადაარჩინა და განადიდა იგი და გახადა ადამიანთა ახალი მოდგმის ფუძემდებლად. ძმებო, ნოეს ეს შესანიშნავი მაგალითი გვასწავლის, რომ ყოველი ჩვენგანი შეძლებს, თუ მოინდომებს, ყველაზე გამოუსწორებელ ცოდვილთა შორისაც აამოს ღმერთს.ჰოი, მართალო და უსაზღვროდ მომთმენო უფალო, დაგვეხმარე ჩვენ შენი სიმართლის გზაზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-ისა, ძისა წმ. მეფისა დემეტრე თავდადებულისა (†1302-1308); მოწამეთა: მანასი, ერმოგენისა, ევგრაფი ალექსანდრიელისა (†313). ღირსი თომასი; ნეტარი იოანესი(1503); იოასაფ ბელგროდელი ეპისკოპოსისა(1754). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აბრაამის შესახებხოლო მე მიწა ვარ და ნაცარი (შეს. 18:27)აი, სიტყვები, რომლებიც მართალმა აბრაამმა წარმოთქვა საკუთარი თავის შესახებ. სასაცილო არიან, ძმებო, ის ადამიანები, რომლებიც წუთისოფლის მთავრებთან და დიდებულებთან მეგობრობით ამაყობენ და დიდ წარმოდგენას იქმნიან თავზე. აბრაამი მარადიულ და ყოვლისშემძლე მეუფესთან საუბრის ღირსი გახდა და, მიუხედავად ამისა, საოცარი სიმდაბლე შეინარჩუნა – მტვერი და ფერფლი უწოდა საკუთარ თავს. ვინ არის ეს აბრაამი, რომელსაც ასეთი პატივი ერგო სიცოცხლეში და სიკვდილის შემდეგაც ქების ღირსი გახდა მოციქულის (გალ. 3; ებრ. 11) და თვით უფალ იესო ქრისტეს მიერ (ლუკ. 16:22; იოან. 8:39)? ეს არის მიწათმოქმედი, რომელიც ყველანაირი სათნოებით იყო შემკული და ღვთის რჯულის მიხედვით ცხოვრობდა, ადამიანი ღმერთის მიმართ მტკიცე რწმენით, სიმართლისმოყვარე, სტუმართმოყვარე, მოწყალე, მამაცი, მორჩილი, წმიდა და თავმდაბალი.განსაკუთრებით გაითქვა სახელი აბრაამმა ძლიერი რწმენით. ასი წლის იყო აბრაამი, როდესაც უთხრა ღმერთმა, რომ ცოლი, რომელიც ბერწი იყო, უშვებდა ძეს - და მან ირწმუნა. ვიდრე სარა შობდა ისააკს, ღმერთმა აუწყა აბრაამს: „ვაქცევ შენს თესლს, როგორც მიწის ქვიშას“ (შეს 13:16). აბრაამმა ირწმუნა ეს და ეჭვი არ შეჰპარვია. და როდესაც ეყოლა პირმშო, ღმერთმა აბრაამის გამოცდა განიზრახა და მოუწოდა, რომ თავისი ერთადერთი ძე მსხვერპლად შეეწირა მისთვის. აბრაამი მზად იყო ესეც შეესრულებინა, მაგრამ ბოლო წამს შეაჩერა იგი ღმერთმა. ასეთი ერთგული და მორჩილი იყო ეს გასაოცარი კაცი ღვთის წინაშე, ამიტომაც აკურთხა იგი ღმერთმა და განადიდა მიწაზეც და ზეცაშიც. კურთხეულია, ძმებო, ვინც უყოყმანოდ ენდობა ღმერთს და ასრულებს მის წმიდა მცნებებს. ღვთის კურთხევა თან ახლავს მათ ამქვეყნადაც და იმ ქვეყნაშიც.ჰოი, კურთხეულო შემოქმედო ჩვენო, გვაკურთხე ჩვენც, ცოდვილნი, და შეგვაერთე შენს რჩეულებს, რომლებიც აბრაამთან ერთად იმყოფებიან ცათა სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა; ღირსისა დანიელ მესვეტისა (†489/490). მოწამე მირაქსისა; მოწამეთა: აკეფსე და აიტალასი; ღირსი ლუკა მესვეტისა(970-980); ღირსი ლეონტი, მონემბასიელი ბერისა, პელოპენესელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ლოტის შესახებდა უთხრა მათ: არა, ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება (შეს. 19:7)მართალი ლოტი ცოლთან და ორ ქალიშვილთან ერთად ცხოვრობდა სოდომში ცოდვილთა შორის. ცოდვილებთან ერთად დაღუპავ მართალსაც? - ჰკითხა ერთგულმა აბრაამმა ღმერთს. ხოლო ღმერთმა უპასუხა, რომ არათუ მართალს არ დაღუპავდა, არამედ თუ ათი მართალი მოიძებნებოდა ქალაქში, ამ ათი მართლის გამო მთელ ქალაქსაც დაინდობდა. მაგრამ სოდომში მხოლოდ ერთი მართალი აღმოჩნდა და ისიც მისული – ლოტი. და როგორც წარღვნამდელ სამყაროში იყო მხოლოდ ერთი მართალი - ნოე, ასევე სოდომის დაქცევამდე მხოლოდ ერთი მართალი იყო ამ ქალაქში ლოტი. ეს ლოტი, ბიძის, აბრაამის, მსგავსად, ყველა სათნოებით იყო შემკული, განსაკუთრებით ღვთის მორჩილებითა და სტუმართმოყვარეობით გამოიჩეოდა.სოდომელებს სძულდათ ის, როგორც მოსული და უფრო მეტად კი, როგორც მართალი. ძმებო, ნუ სჩადიხართ ბოროტებას - ეუბნებოდა მათ ლოტი, ცოდვილებს ძმებს უწოდებდა, რათა რჯულისაკენ მოექცია ისინი და აფრთხილებდა არ ჩაედინათ ბოროტება, რათა გადარჩენილიყვნენ. მაგრამ მისი ძმური შეგონებები უფრო მეტად აღიზიანებდა სოდომელებს. ხოლო ლოტი ღირსი გახდა ღვთის ანელოზების სტუმრობის. სწორედ მათ გამოიყვანეს იგი ამ უწესო ქალაქიდან, რომლის ცოდვებიც ღმერთამდე აღიწეოდა. ეს წამხდარი ადამიანები თავს დაესხნენ ლოტის სახლს, რათა შეებილწათ სტუმართმოყვარეობის სიწმინდე. ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება, - ევედრებოდა მათ ლოტი. მაგრამ განა მოუსმენენ ადამიანს არაადამიანები, რომელთაც არ აქვთ ღვთის შიში? ამიტომაც სიბრმავით დასაჯეს ისინი ღვთის ანგელოზებმა და დაბრმავდა ყველა, დიდიდან პატარამდე. შემდეგ ამ უღმერთო ქალაქიდან გამოიყვანეს ანგელოზებმა ლოტი, ხოლო ქალაქს გოგირდის წვიმა და ცეცხლი მოუვლინეს. ასე განადგურდა უწმინდური ქალაქი და გადარჩა ერთადერთი მართალი, რადგან ნათქვამია: ერთი მართალი სჯობს ათას ცოდვილს (ზირ. 16:3).ჰოი, სამართლიანო უფალო, რომელიც არასდროს ტოვებ მართალს, გამოასწორე ჩვენი უსამართლობანი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სპირიდონ ტრიმითუნტელი ეპისკოპ. სასწაულმოქმედისა (†384);
ღირსმოწამისა იოვანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა, სარკინოზთაგან წამებულისა (†IX). მოწამე ალექსანდრე, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა(251); მოწამე სინეზისა(270-275).აღსაყდრების დღე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ისა. (†1977). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მელქისედეკის შესახებშენ ხარ მღვდელი უკუნისამდე მელქისედეკის წესით (ფს. 109:4)ოჰ, რამდენი ჰყავს უფალს თავისი ფარული და ერთგული მსახური, რომლებიც დღე და ღამ ემსახურებიან მას! რამდენი კაშკაშა კომეტაა ვარსკვლავებიან ცაზე, მოულოდნელად რომ ჩნდება, ანათებს და იკარგება სამყაროს უკიდეგანო სივრცეში და ტოვებს თავის ისტორიას! მართალი აბრაამი თავისი შთამომავლობით ვარსკვლავებიან ცას ჰგავს ჩვენს თავზე, ხოლო მელქისედეკი - კომეტას, რომელიც მოულოდნელად გამოჩნდა და გაქრა და თაყვანი სცა მას ვარსკვლავებით მოჭედილმა ცამ. ვინ არის მელქისედეკი? ის სალემის მეფეა... უზენაესი ღმერთის მღვდელი! (შეს. 14:18). მან გამოუტანა აბრაამს პური და ღვინო. მან აკურთხა აბრაამი და აბრაამმა შესწირა მას ყველაფრის მეათედი. და თუ აბრაამი ფრიად კურთხეულია ღვთისგან, რაოდენ კურთხეულია ის, ვინც აკურთხა აბრაამი?! ჰოი, ღვთის განგებულების გამოუკვლეველი სიღრმე! ადამიანის ხედვა მოკლეა, ერთ დღესაც ვერ გასცდება, ხოლო ღვთის ხედვა დრო-ჟამს აღემატება და ყოველივეს ჭვრეტს სამყაროს აღსასრულამდე. პავლე მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ, მელქისედეკი წინასახეა თვით უფალ იესო ქრისტესი (ებრ. 7), და როდესაც თვით მამამთავარი აბრაამი საკვირველი და ღვთივსათნო მიწათმოქმედი იყო, ეს მელქისედეკი იყო მეფე და მღვდელი; ასევე მეფე არის და მღვდელი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.მელქისედეკმა აბრაამს პური და ღვინო მიართვა; უფალმა სრულიად ადამიანთა მოდგმას შესთავაზა საკუთარი სისხლი და ხორცი. აბრაამმა თაყვანი სცა მელქისედეკს და საკუთარი ნებით მიართვა მეათედი; აბრაამის ჭეშმარიტი შთამომავლებიც, ანუ ქრისტიანები, თაყვანს სცემენ უფალ იესო ქრისტეს და საკუთარი ნებით სწირავენ მსხვერპლს მსხვერპლისთვის – ჯვარზე მსხვერპლად შეწირული სისხლისა და ხორცისთვის. და ვინ არის აბრაამის მოდგმა? ვინ არის ქრსიტეს და მელქისედეკის მოდგმა? „მამათქვენი აბრაამი ხარობდა იმის გამო, რომ იხილავდა ჩემს დღეს. იხილა და გაიხარა“ (იოან 8:56). ასე მიმართა უფალმა ებრაელებს. მაგრამ როგორ იხილა აბრაამმა? იხილა სულით, რადგან ღმერთმა გამოუცხადა, იხილა ქრისტეს პირველსახეში, იმ საკვირველ და დიდებულ მელქისედეკში, მეფესა და მღვდელში, მაღალი ღმერთის მსახურში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გვაკურთხე ჩვენც, როგორ აკურთხე შენი ერთგული მსახურები – მელქისედეკი და აბრაამი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა:ევსტრატი, ავქსენტი, ევგენა, მარდარი და ორესტი სებასტიელთა (†284-305), ქალწულმოწამისა ლუკია სირაკუზელისა (†304). ღირსი არსენ ლატროსელისა; ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406); დოსითეოზ, მოლდაველი მიტროპოლიტისა(1693). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისააკის შესახებდა ეჩვენა მას უფალი იმ ღამეს და უთხრა: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია, რადგან შენთან ვარ და გაკურთხე შენ (შეს. 26:24) ძმებო, დასაბამიდან ვიწროა გზა, რომლითაც მართალნი დადიან და დასაბამიდან შევიწროებული არიან მათ მიერ, რომლებსაც არ სწამთ ღმერთი ან სწამთ არასწორად. აბელი თავისი ძმის, კაენისაგან იყო შევიწროებული, ნოე და ლოტი - გარყვნილი ადამიანების მიერ, აბრაამს, ისააკს და იაკობს კი ავიწროებდნენ ურჯულოები, რომლებიც არ იცნობდნენ ღმერთს, მაგრამ ღმერთი განსაცდელში არ ტოვებს მართალს. ამას ვხედავთ ისააკის მაგალითზე: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია... ეს მრავლისმთქმელი სიტყვები მოისმინა ისააკმა. ამ სიტყვებით ის ღმერთმა გაამხნევა და წინასწარ აუწყა რაც მოელოდა. ეს სიტყვები კი ამას ნიშნავდა: აბრაამის გამო გაკურთხებ შენც და როგორც აბრაამი დავიცავი ურჯულოთა შორის, ასევე დაგიცავ შენ! და კიდევ: იყავი ჩემი ერთგული, როგორც აბრაამი, შენი მამა. და მიჰყვა ისააკი თავისი მამის კვალს და არ უღალატია ღვთისთვის. მხვნელი და მესაქონლე იყო იგი, როგორც მამამისი. და იყო ის მართალი და მდაბალი, ერიდებოდა კამათს და სიკეთეს უკეთებდა ყველას. იძულებული იყვნენ მისი მოძულეები და მდევნელები, რომ ეღიარებინათ: „ვხედავთ, რომ უფალი შენთანაა“ (დაბ. 26:28). და ღირსი გახდა ისააკი, რომ წოდებულიყო ღმერთი მის ღმერთად და როგორც ეწოდებოდა მას „ღმერთი აბრაამის“, ასევე შემდგომში ეწოდა მას „ღმერთი ისააკის“. ჰოი, უფალო, წმიდათა შორის საკვირველო, მართალთა და წმიდათა სახელებთან ერთად მოიხსენე ჩვენი სახელებიც შენს სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: თვირსო, ლევკი და კალინიკე კესარიელთა; მოწამეთა: ფილიმონ, აპოლონ, ართიანე და თეოტიქე ანტინოელთა (†286/287). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იაკობის შესახებვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ისააკის იყო ასევე ღმერთი იაკობისა - ღმერთი ერთგულთა, მორჩილთა, მოწყალეთა, მშვიდთა და მდაბალთა. ჭეშმარიტად, მშვიდი და მდაბალი შეიძლება ეწოდოს იაკობსაც, რომელმაც იხილა ღმერთი. ის საუბრობდა ღმერთთან, მან იხილა ღვთის ანგელოზები, იხილა ასევე კიბე მიწიდან ზეცამდე. მან თავისი თავმდაბლობით სძლია სიმამრს, ლაბანს და ძმას, ესავს. სიმდაბლით დაამყარა მშვიდობა ცოლებს, ლეას და რაქელს, შორის. სიმდაბლის გამო სათნო იყო იგი ფარაონისათვის. იაკობის სიმდაბლე ქრისტეს სიმდაბლის წინასახეა. „ნეტარ არიან მშვიდნი, რადგან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას“ (მთ. 5:5), – ეს სიტყვები იაკობზეც აღსრულდა. მან მემკვიდრეობით მიიღო თავისი მამების მიწა; მისი შთამომავლობა გათავისუფლდა ეგვიპტის ტყვეობიდან და დაიმკვიდრა აღთქმული მიწა; ხოლო იესო ქრისტეს, თავისი ხორციელად შთამომავლის მიერ მან დაიმკვიდრა მთელი დედამიწა – რადგან ქრისტეს ეკლესიამ მოიცვა მთელი დედამიწა. იაკობმა პირისპირ იხილა ღმერთი, იხილა ის ადამიანის სახით, მაგრამ არა როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. ეს ხილვა იყო ჭეშმარიტად განკაცებული ღვთის შესახებ წინასწარმეტყველება. და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) – გადარჩა ანუ იხსნა ყოველგვარი შიშისა და უსამართლობისაგან. და თუ იაკობი იხსნა, რომელმაც მხოლოდ აჩრდილი იხილა ღვთისა, რამდენად უფრო იოლად გვიხსნის ჩვენ, რომლებიც ვიცნობთ ღმერთს როგორც ჭეშმარიტ ადამიანს და როგორც ჭეშმარიტად განკაცებულ ღმერთს. ჰოი, უფალო, მშვიდო და მდაბალო, რომელიც ძალი და დიდება ხარ მშვიდთა და მდაბალთა, რომელმაც იხსენი იაკობი შენი აჩრდილის ხილვით, გვიხსენი ჩვენც შენი ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელთმოწამისა ელევთერი რომაელისა (†226); ღირსისა პავლე ლატრიელისა (†955). მოწამე ელეფთერი კონსტანტინეპოლელისა(305-311); ღირსი პარდოს განდეგილისა, პალესტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იოსების შესახებ„და შეატოვა (იოსებმა) სამოსი მას ხელებში და გაიქცა და გავიდა გარეთ“ (შეს. 39:12) ორი დიდი და რთული განსაცდელი შეემთხვა მართალ და უმანკო იოსებს და ორივე დაითმინა: ერთი იყო ღვიძლი ძმების მხრიდან ბოროტი შური და მეორე – სიძვის ვნება მაცდუნებელი ეგვიპტელი ქალისაგან. შურმა ის მონად გაყიდა, ხოლო სიძვის ვნებამ საპყრობილეში ჩასვა უდანაშაულო. როგორც ერთ, ისე მეორე შემთხვევაში იოსებმა ბოროტებას სიკეთით უპასუხა: მშიერ ძმებს საკვები მისცა, ხოლო შეშინებულ ფარაონს სიცოცხლე, ტახტი და ხალხი შეუნარჩუნა. ძმებმა მისი მოკვლა განიზრახეს და ღმერთმა გადაარჩინა; მრუშმა ქალმა მისი განადგურება გადაწყვიტა და ღმერთმა აქაც იხსნა. შემდეგ დიდების გვირგვინი დაადგა თავს მონასა და ტუსაღს და განუსაზღვრელი ძალაუფლება მიანიჭა. ვისი განადგურებაც ერთი დარტყმით შეეძლოთ ძმებს და ვისაც თვალის დახამხამებაში სამაგიეროს გადაუხდიდა პეტეფრეს ცოლი, ღმერთმა ის მილიონობით ადამიანის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლად და მშიერი ძმების ერთადერთ მარჩენლად აქცია. ასეთია ღვთის განუზომელი მოწყალება მართალთა მიმართ. ასე შეუძლია უფალს იხსნას და განადიდოს უბოროტო და უდანაშაულო. იოსების ხვედრის სიდიადეში ჩვენ ღვთის მოწყალების სიდიადეს ვხედავთ. ვიყოთ ღმერთთან და არაფრის შეგვეშინდეს. ვიყოთ უბოროტო და უმანკო და არ შეგვეშინდეს არც ბოროტების, არც ცილისწამების, არც საპყრობილის, არც დაცინვის, არც სიღარიბის. პირიქით, გვიხაროდეს, თუ ეს ყველაფერი შეგვემთხვევა უბოროტობისა და უდანაშაულობის გამო. გვიხაროდეს და რწმენით დაველოდოთ ღვთის სასწაულის გამოვლენას ჩვენდამი. ყოველ ავდარში ღვთის სიმართლის რისხვის მოლოდინი გვქონდეს და – სიმშვიდის.ჰოი, შეუცნობელო უფალო, რომელიც ფარულად, მაგრამ ყურადღებით აკვირდები მართალს მონობასა და საპყრობილეში და მისი შემწე ხარ თავის დროზე, შეგვეწიე ჩვენც, რომ ვიყოთ უბოროტონი და უმანკონი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა ანგეასი (†500 წ. ქრისტეს შობამდე); ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (†893/894); და მოდესტ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†633/634). სასწაულმოქმედთა. სვიმეონ ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოსეს შესახებმოსე უთვინიერესი კაცი იყო დედამიწის ზურგზე (რიცხვ. 12:3) კაცი რჩეული, საკვირველმოქმედი, უფალ იესო ქრისტეს წინასახე თავისი სასწაულებით, გამარჯვებული ეგვიპტეში, გამარჯვებული უდაბნოში, ერის წინამძღოლი - როგორ უნდა შეძლო, რომ არ გაამაყდე? მაგრამ რომ გაამაყებულიყო, ის არ იქნებოდა, ვინც იყო. ამაყდება ის, ვინც ფიქრობს, რომ ამ ქვეყნად თავისას აკეთებს და არა ღვთისას, თანაც, თავისი ძალებით და არა – ღვთის. დიდმა მოსემ კი იცოდა, რომ იგი ღვთის საქმეს აღასრულებდა და ძალა, რომლითაც იგი მოქმედებდა, ღვთისა იყო და არა მისი. ამიტომაც არ გაამაყდა არც გასაოცარი სასწაულებით, რომლებიც აღასრულა, არც დიდი გამარჯვებებით, რომლებიც მოიპოვა და არც ბრძნული წესებითა და კანონებით, რომლებიც ერს მისცა. „ჩემი ძალი და დიდება უფალია“ (გამოსვლ. 15:2), - თქვა მოსემ. უდაბნოში მთელ ისრაელიანთა შორის არავინ გრძნობდა საკუთარ უძლურებას ისე ძლიერ, როგორც ის, უდიდესი მათ შორის. ყოველ საქმეში, ყოველ ადგილას, ყოველ წამს მხოლოდ ღვთისაგან მოელოდა შემწეობას. როგორ მოვიქცე? - ეკითხებოდა იგი ღმერთს ცრემლით და განუწყვეტლივ მოელოდა ღვთის პასუხსა და ღვთის ძალას. იგი ყველაზე მდაბალი იყო დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანთა შორის, რადგან ყველას საკუთარი თავის იმედი ჰქონდა სულ მცირედში მაინც და რაღაცას მაინც იღებდნენ თავიანთ თავზე, ის კი – არასდროს. იგი მთლიანად მოცული იყო ღმერთით და მას ემორჩილებოდა. თუ ერის გამოკვება და დამწყურვალება იყო საჭირო, ღმერთს მიმართავდა; თუ მტერთან იყო ბრძოლა საჭირო, ცისკენ აღაპყრობდა ხელებს; თუკი ხალხის მღელვარების დაცხრობა იყო საჭირო, ღვთის წინაშე ღაღადებდა. მდაბალზე მდაბალი იყო მოსე! და ღმერთმაც განსაკუთრებული დიდებით დააჯილდოვა თავისი ერთგული მსახური – ღირსი გახადა იგი, ილია წინასწარმეტყველთან ერთად, თაბორის მთაზე გამოჩენილიყო უფლის გვერდით. ჰოი, მდაბალთა ღმერთო და მწყემსო კეთილო, მოსესა და მოციქულთა მსგავსად, მოგვმადლე ჩვენც სიმდაბლე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მასაილისა (†600 წ. ქრისტეს შობამდე); დიონისა ეგინელი მთავარეპ. სასწაულმოქმედისა (†1624). ნეტარი ამბაკუმ დიაკონისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისუ ნავეს ძის შესახებარ გადაუხვიო მისგან (რჯულისგან) არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ, რომ ყველგან წარმატებით იარო... ნუ შედრკები და ნუ შეშინდები, რადგან შენთან იქნება უფალი, შენი ღმერთი, სადაც კი წახვალ (ისუ. 1:7; 9). ისუ ნავეს ძე ყველაფერში ბოლომდე მორჩილი იყო ღვთისა, არც მარჯვნივ უხვევდა ღვთის რჯულიდან და არც მარცხნივ. უდიდესი საფრთხეებისა და განსაცდელების მიუხედავად, უცნობი ქვეყნის გავლით, მტრის მჭიდრო რიგებს შორის მიჰყავდა ებრაელი ერი, მაგრამ არ შედრკა და არ შეშინდა. მას ღვთის იარაღად მიაჩნდა თავი, ბრძოლა კი – ღვთის ბრძოლად. როგორც ერთგული ჯარისკაცი ასრულებს უსიტყვოდ მხედართმთავრის ბრძანებებს, ასევე უსმენდა და ასრულებდა ისუ ცოცხალი ღვთის ნებას. იგი თავის თავს არ მიაწერდა არანაირ სათნოებას, არც ძალას ან ქმედებას, არამედ – მხოლოდ ღმერთს; ის არც ჯარის, არც იარაღისა და არც თავისი სიბრძნის იმედად არ იყო, არამედ მხოლოდ ყოვლისშემძლე და ყოვლადბრძენ ღმერთს იყო მინდობილი. ხედავთ, ძმებო, როგორ ადამიანებთან იმყოფება ღმერთი! ო, ნეტავ, ქრისტიან მმართველებსა და მხედართმთავრებს დაენახათ და ესწავლათ ისუსგან, ღვთის ამ ერთგული მსახურისგან, როგორ უნდა ემსახურო ღმერთს! ო, ნეტავ, ყველას გაეცნობიერებინა, რომ ყველაზე კარგად მაშინ ემსახურები ერს, როდესაც ემსახურები ღმერთს და შეუძლებელია ემსახურო ერს, თუ არ ემსახურები ღმერთს! უფალმა შეასრულა თავისი დაპირება და ცხოვრების ბოლომდე არ განშორებია ისუ ნავეს ძეს. და რომ ღმერთი მასთან იყო, ამას ადასტურებს ის დიდი და საშინელი სასწაულები, რომელთაც თავად ღმერთი აღასრულებდა თავისი ერთგული მსახურის მიერ. შუაზე გააპო ღმერთმა იორდანე და ებრაელმა ერმა ხიდის გარეშე, მშრალად გადალახა მდინარე; საყვირის ხმაზე ღმერთმა დააქცია იერუსალიმის კედლები; ღმერთმა აუხილა თვალები ისუს და დაინახა მან მთავარანგელოზი, რომელსაც მახვილი ეპყრა ხელთ; ღმერთმა ჩაუგდო ხელში ძლიერი მტრები ისრაელიანებს; ღმერთმა შეაჩერა მზე გაბაონის თავზე და მთვარე – აიალონის ველზე. ჭეშმარიტად, არასოდეს და არსად დაუტოვებია ღმერთს თავისი ერთგული მსახური ისუ, რადგან არც ისუს დაუტოვებია ღვთის რომელიმე მცნება შეუსრულებელი. და როდესაც დაბერდა ისუ, ცოცხალი ღვთის ეს მოწმე და მაცხოვრის წინასახე, თავის ხალხს იმასვე ასწავლიდა, რასაც ღმერთი ასწავლიდა მას დასაწყისში: „არ გადაუხვიოთ არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ.... არამედ უფალს, თქვენს ღმერთს მიეწებეთ“ (ისუ ნავ. 23:6;8).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, რომელმაც საკვირველი სასწაულები აღასრულე შენი ერთგული მსახურის, ისუ ნავეს ძის მიერ, განგვამტკიცე და გაგვაძლიერე, რომ არც მარჯვნივ გადავუხვიოთ და არც მარცხნივ, რათა გადიდოთ შენ და გვაცხოვნო ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა (†287). მოდესტ, იერუსალიმელი პატრიარქისა(633-634); ღირსი ფლოროს, ამიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მიქაელ აღმსარებლისა(845). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება რუთის შესახებშენი ხალხი ჩემი ხალხია, შენი ღმერთი ჩემი ღმერთია... ასე და ასე მიყოს უფალმა და უარესიც, თუ რამემ გაგვყაროს, სიკვდილის მეტმა (რუთ. 1:16 -17) საკვირველია ეს სიტყვები, როდესაც მათ ძე ეუბნება მამას, ან ასული – დედას, ან ცოლი – ქმარს, მაგრამ სამგზის საკვირველია, როდესაც ამ სიტყვებს რძალი ეუბნება დედამთილს. აი, სწორედ ეს სიტყვები უთხრა ნეტარმა რუთმა ნოომინს, მწუხარებაში მყოფ თავის დედამთილს. როდესაც ნოომინის ორი ვაჟი დაიხოცა მოაბის მიწაზე (სადაც ბეთლემიდან იყვნენ გადასული საცხოვრებლად), მოხუცებულმა დედამ სამშობლოში დაბრუნება გადაწყვიტა, რათა იქ დამარხულიყო. ნოომინმა, კეთილშობილმა თავის ტკივილებში, ახალგაზრდა რძლებს თავიანთ სამშობლოში დარჩენა და მეორედ გათხოვება ურჩია. ურიფა დარჩა და რუთმა კი უთხრა, რომ სიკვდილის მეტი ვერაფერი დააშორებდა მათ. აი, მშვენიერი მაგალითი იმისა, თუ როგორ სათუთად შეიძლება უყვარდეს დედამთილს რძლები და ასევე, როგორ შეიძლება რძალი მთელი გულით ერთგული იყოს თავისი დედამთილის. მაგრამ ბეთლემში ვინმეს უნდა ერჩინა ეს ორი სული. და ვინ არჩენდა მათ, თუ არა ღმერთი და რუთის შრომისმოყვარე ხელები! „წავალ ყანებში და თავთავებს ავკრეფ იმათ ნამკალში, ვის თვალშიც მადლს ვიპოვნი“, – უთხრა რძალმა დედამთილს. „წადი, შვილო“. – უპასუხა ნოომინმა. უცხო ქვეყანაში, უცხო მომკელებთან მოუწია თაველის დაკრეფა რუთს. ეს არა მხოლოდ შრომა იყო, არამედ სირცხვილიც, მაგრამ რუთმა, მოხუცი დედამთილის სიყვარულის გამო, თავს იდო ამგვარი შრომაცა და სირცხვილიც. და დაინახა ყოვლისმხედველმა ღმერთმა ეს ორი ერთმანეთის მოსიყვარულე სული და გაიხარა ფრიად, გაიხარა და დააჯილდოვა და განადიდა ისინი იმგვარად, როგორც აჯილდოებს და განადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებს: ღვთის განგებით, რუთი თავთავის შესაგროვებლად მდიდარი ბოოზის ყანაში აღმოჩნდა. ბოოზმა შენიშნა რუთი და ნოომინისგან მისი ცოლად მოყვანის უფლება ითხოვა. ამ ქორწინებიდან იშვა იობედი, იესეს მამა და პაპა დავით მეფსალმუნისა და დიდი მეფის, რომლის შტოდანაც იშვა შემდგომ მრავალი მეფე და თვით მეფეთ მეფე, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.ჰოი, ყოვლისმხედველო და სახიერო უფალო, საკვირველია შენი განგებულება მართალთა და მოწყალეთა მიმართ. გვიწინამძღვრე და შეგვიწყალე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს მამათა: გიორგი მწერლისა და ძმისა მისისა საბასი, ხახულელთა (XI); ბონიფანტე რომაელისა (†290). მოწამეთა: ელია, პროვოს და და არეოს ეგვიპტელთა(308); მოწამეთა:პოლიევქტოს და ტიმოთე დიაკონისა; ბონოფანტე მოწყალისა, ფერენტიელი ეპისკოპოსისა, გრიგენტი ეთიოპიელი ეპისკოპოსისა (552); მართალი აგლაიდა რომაელისა და მოწამეთა ევტუქსი და თესალონიკე და მათი 200 მამათა და 70 დედათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამოელის შესახებამ ყმაწვილის გამო ვევედრებოდი და, აჰა, ამისრულა უფალმა სათხოვარი, რასაც ვთხოვდი. ამიტომაც უფლისათვის მიმიბარებია იგი. ვიდრე ცოცხალია, უფლისთვის იქნება მიბარებული (1მეფ. 1: 27–28)ღვთისაგან გამოთხოვილი და ღვთისათვის შეწირული იყო სამოელი, წინასწარმეტყველი და წინამძღოლი ისრაელიანთა. ნეტარი ანა, მისი უშვილო დედა, ცრემლითა და შესაწირავით ითხოვდა შვილს ღვთისაგან. შემდგომ კი ეს ნანატრი შვილი, თავისი ყველაზე დიდი სიკეთე, ბავშვობიდანვე უფალს უძღვნა სამსახურებლად. ბრძენი დედა შვილს ღვთის შვილად მიიჩნევდა და არა თავის საკუთრებად. შვილები ღვთისა არიან, როცა ღმერთი იძლევა მათ და მაშინაც, როცა ღმერთს მიჰყავს ისინი, მაგრამ ყველაზე მეტად არიან ისინი ღვთისა, როდესაც ღმერთს თავად დედა უძღვნის შვილს.საჩუქარი უკან უბრუნდება ღმერთს, როგორც საპასუხო საჩუქარი, რადგან ჩვენ ჩვენი არაფერი გაგვაჩნია, ღმერთს რომ მივცეთ და მხოლოდ იმას ვწირავთ, რასაც მისგან ვიღებთ... და ცხოვრობდა ყრმა სამოელი უფლის სახლში მღვდელ ელის გარყვნილ შვილებთან ერთად, თუმც თავად ის არ გარყვნილა. არ ისურვა უფალმა, რომ ცოდვილ ბერიკაცებს გამოცხადებოდა და ამ უმანკო ბავშვს გამოეცხადა... რადგან სამოელი ღვთის ნებას აღასრულებდა და არასდროს უშვებდა, რომ ღვთის თუნდაც ერთი სიტყვა დარჩენილიყო შეუსრულებელი (1მეფ. 3:19).და იყო სამოელი ისრაელიანთა ერის მსაჯული სიყრმიდან სიბერემდე, არასდროს არაფერი გაუკეთებია ცუდი არც ადამიანებისთვის და არც ღვთისთვის. და მისცა მას ღმერთმა ძალა და წინასწარმეტყველებდა სამოელი და იქმოდა სასწაულებს; ღვთისა და თავისი ხალხის ყველა მტერი დაამარცხა მან და აკურთხა ორი მეფე – საული და დავითი. და როდესაც დაბერდა, შეკრიბა ხალხი და ჰკითხა, ოდესმე ვინმეზე თუ ეძალადა ან თუ ვინმესთვის წაერთმია რამე. ხალხმა ერთხმად უპასუხა: არც შეგივიწროებივართ და არც დაგიჩაგრივართ, არც ვინმესაგან რამე აგიღია (1მეფ. 12:4). აი, ასეთი ადამიანი იყო ეს ღვთის საჩუქარი, რომელიც ღმერთსვე შესწირეს საპასუხო ძღვნად და რომელიც იზრდებოდა ღვთის კურთხევითა და დედის კურთხევით. დაე, გულისხმაყონ დედებმა ნეტარი ანას მაგალითი; დაე, მიბაძონ მსაჯულებმა და ხალხთა წინამძღოლებმა მართალი სამოელის ცხოვრების წესს.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადსახიერო უფალო, გამოაცოცხლე ჩვენი სულები, რათა ვიხილოთ შენი სიწმიდე და სახიერება და მოვინანიოთ ჩვენ მიერ ჩადენილი ბოროტი საქმეები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (†107); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (†1908). ფილოგონ, ანტიოქიელი პატრიარქისა(33). დანიელ II, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(138). მოწამე იოანე თასოელისა(165). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის შესახებუთხრა დავითმა ნათანს: შევცოდე უფალს. უთხრა ნათანმა დავითს: უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები; ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით (2მეფ. 12: 13; ფს.41:4)შესცოდა დავით მეფემ, მაგრამ მოინანია და მიუტევა ღმერთმა. დიდი იყო მეფის ცოდვა, მაგრამ უფრო დიდი იყო მისი სინანული. ის დამნაშავე იყო ღვთის წინაშე ორი მძიმე ცოდვის – მკვლელობისა და მრუშობის გამო, მაგრამ როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა, ნათანმა ამხილა იგი, დავითმა გულისტკივილით წამოიძახა: ვცოდე უფლის წინაშე! მან აღიარა ცოდვა და მწარედ შეინანა.გულშემუსვრილი ლოცულობდა დავითი ღვთის წინაშე, ტიროდა, მარხულობდა, მიწაზე იწვა და მორჩილად იტანდა მძიმე განსაცდელებს, რომელთაც ღმერთი მისი ცოდვის გამო უშვებდა მასზე, მის სახლეულსა და მის ხალხზე. თავის სინანულის გამომხატველ ფსალმუნებში მეფე ამბობს: მატლი ვარ და არა კაცი (ფს. 21:7); „ჩემი ოხვრის ხმისაგან შეახმა ხორცი ჩემს ძვლებს“ (ფს. 101: 6); „გამიქრა ძილი“ (ფს. 101: 7); „ნაცარს პურივით ვჭამდი და სასმელს ცრემლით ვაზავებდი“ (ფს. 101: 9); „მუხლები დამიუძლურდა მარხვისაგან“ (ფს. 108: 24). აი, ჭეშმარიტი სინანული! აი, ჭეშმარიტად მონანული! იგი არ ჩაეფლო ცოდვაში და არც სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, არამედ განუწყვეტლივ ინანიებდა ღვთის მოწყალების იმედით, და მონანულთა მოყვარულმა ღმერთმა შეიწყალა ეს სამაგალითო მონანული, მიუტევა მას შეცოდებები, განადიდა ისრაელის ყველა მეფეზე მეტად და მისცა უდიდესი მადლი, რათა წარმოეთქვა ყველაზე მშვენიერი სინანულის საგალობლები და წინასწარ ეუწყებინა მისი ტომიდან მაცხოვრის სამყაროში მოსვლის შესახებ. ხედავთ, ძმებო, ღვთის საოცარ მოწყალებას მონანულთა მიმართ!ღვთისთვის იმდენად მოსაწონია დავითის სინანული, რომ არ შერცხვა კაცობრივი სხეული მიეღო მისი თესლიდან. წყალობა მათ, ვინც არ ჩაეფლო ცოდვაში და ვინც არ ჩავარდა სასოწარკვეთილებაში ცოდვის გამო. სინანული იხსნის მას როგორც ერთი, ისე მეორე ბოროტებისაგან. მოწყალეო უფალო, დაარბილე ჩვენი გულები სინანულის ცრემლებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მრავალვნებულისა ანტონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1811/1827); ღირსი მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (†1035); მოწამისა იულიანა ნიკომიდიელისა (†301). და მისთ. მამათა 500 და 130 დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა(304); მოწამე თემისტოკლესი(250); პეტრე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ილია წინასწარმეტყველის შესახებვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში ცვარი და წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით (3 მეფ. 17:1)საშინლად ჟღერს ეს სიტყვები ყოველი მოკვდავის ყურისთვის, რადგან ისინი წარმოთქვა ჩვენმა მსგავსმა ადამიანმა (იაკ. 5:17). ძმებო, გიკვირთ როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს ცა ჩაკეტოს და წვიმა გააჩეროს? მაგრამ ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ის როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს, რომ გახსნას ცა და დაუშვას წვიმა გამომშრალ მიწაზე? ჩვენ ვიცით, რომ ადამიანების ლოცვით ღმერთი ახლაც ხსნის ცას და იძლევა წვიმას. ყველაფერი, რასაც რწმენით ითხოვთ ლოცვისას, მოგეცემათ (მთ. 21:22), - ბრძანა ჩვენმა მაცხოვარმა.როგორც მოსე აღასრულებდა ცოცხალი რწმენითა და ლოცვით უდიდეს სასწაულებს ეგვიპტესა და უდაბნოში, როგორც ისუ ნავეს ძემ შეაჩერა მზის მოძრაობა, ასევე ხსნიდა და კეტავდა ცას წინასწარმეტყველი ილია, რწმენითა და ლოცვით ჩამოჰქონდა ცეცხლი ციდან და იქმოდა დიდსა და საშინელ სასწაულებს. ღმერთმა მისცა მას ამგვარი სასწაულების აღსრულების ძალა, რადგან ილია მოშურნეობდა ღვთის, და არა საკუთარი თავის, სადიდებლად: „უფლის, ცაბაოთ ღმერთის შურმა შემიპყრო“ (3 მეფ. 19:14).არაფერს საკუთარი თავისთვის არ ცდილობდა ეს ღვთის კაცი, არამედ მხოლოდ ღვთისთვის. ღმერთი იყო მისთვის ყველაფერი: მთელი დიდება, მთელი ძალა, მთელი სიმდიდრე. ამიტომაც დაასაჩუქრა იგი ღმერთმა უკვდავი დიდებით, საშინელი ძალითა და უხრწნელი საუნჯით, რომელსაც ჩირჩილი ვერ აფუჭებს; ამიტომაც არ დაუშვა ღმერთმა, რომ მომკვდარიყო ილია, არამედ, ენუქის მსგავსად, ცად აღიტაცა იგი. წინასწარმეტყველი ილია წმიდა იყო, როგორც დილის ცვარი, უბიწო სულით, როგორც ჩვილი, სპეტაკი სხეულით, სუფთა გულით და უმანკო გონებით, როგორც ღვთის ანგელოზი. სწორედ ამიტომ იყო იგი ღვთის ჭურჭელი, სწორედ ამიტომ იქმოდა და ახლაც იქმს იგი სასწაულებს.ჰოი, ცოცხალო უფალო, ღმერთო ილია წინასწარმეტყველისაო, რომელმაც ნათლობის გზით გვიშვილე შენი წმიდა მადლით, აღანთე ჩვენშიც შენი წმიდა წინასწარმეტყველის რწმენა და მოშურნეობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობის წინა და წმიდათა მამათა კვირიაკე. დიდმოწამისა ანასტასიასი, მწამლველობითა მხსნელისა, რომაელისა, ილირიელისა (†304). ქრისოგონი, თეოდოტია, ებოდი, ევტიქიანესი და სხვ.(304). კარის გახსნა ღვთის დიდებული ეკლესიისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მომთმენი იობის შესახებუფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი (იობ. 1:21)ძმებო, დაე, ნურაფრის ნუ შეეშინდება მართალს - ყველაფერი კარგად იქნება! მთელი წმიდა წერილი გვიჩვენებს, რომ ღმერთი არ გაწირავს მართალს. იობის მაგალითი ნათლად ადასტურებს ამას. იობს შვიდი ვაჟი და სამი ასული ჰყავდა, ჰქონდა სიმდიდრე და პატივს სცემდნენ, ჰყავდა მეგობრები და ეს ყველაფერი ერთ დღეში დაკარგა, მაგრამ მან არ დაიწყო ღვთის ყვედრება, მიწაზე დაემხო, თაყვანი სცა უფალს და თქვა: „შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ“. იობმა დაკარგა ჯანმრთელობაც - უკანასკნელი რამ, რაც გააჩნდა და მთელი სხეული ჭრილობებითა და ჩირქით დაეფარა. იჯდა იობი ნაცარში და ადიდებდა ღმერთს, ცოლი კი უკიჟინებდა, რომ უარეყო ღმერთი. მაშინ უთხრა მას მართალმა იობმა: „სიკეთეს კარგად ვიტანთ უფლისაგან, ავის ატანა კი აღარ გვინდა!“ (იობ. 2:10). მეგობრებიც აყვედრიდნენ, რომ ცოდვილი იყო და თავიანთი გონებითა და სიმართლით ქედმაღლობდნენ მის წინაშე, მაგრამ იობი სიმდაბლით ლოცულობდა და მოთმინებით იტანდა თავის ჭრილობებსა და უბედურებას.ხშირად ახლაც ხდება ისე, როგორც მაშინ: თუ რაიმე უბედურება დაგვატყდება თავს, ჩვენი მეზობლებიც ისევე იქცევიან, თითქოს უფრო ჭკვიანები და მართლები იყვნენ... მაგრამ ყოვლადბრძენმა ღმერთმა ყველა ეს უბედურება იმისათვის დაუშვა იობზე, რომ გამოეცადა არა მხოლოდ თავისი მსახური, არამედ მისი სახლეულიცა და მეგობრებიც. და როცა ყველამ გამოავლინა თავისი თავი, თუ ვინ როგორი იყო, როცა ყველამ გაიარა გამოცდა ღვთის წიანაშე, მაშინ ღმერთმა, თავისი ყოვლისშემძლე მარჯვენით, ჯანმრთელობა დაუბრუნა იობს, სიმდიდრე – იმაზე ორჯერ მეტი, ვიდრე წაართვა და კვლავ შესძინა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, ნათელი სულიერი ხედვაც აქვს, ძმებო, რათა ღვთის ხელი დაინახოს როგორც თავის კეთილდღეობაში, ასევე განსაცდელებში. ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, მას განსაცდელების დათმენის დიდი უნარიც აქვს: როდესაც აძლევს ღმერთი, იგი მადლობს და როდესაც ართმევს ღმერთი, იგი აკურთხებს: „კურთხეულია უფლის სახელი“. უფალო, მრავალტანჯული და მრავლისმომთმენი იობის ღმერთო, გვასწავლე ჩვენც, რომ განსაცდელების დროს ვაკურთხოთ შენი ყოვლადწმიდა სახელი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრეტელ 10-თა მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპორისა, გელასისა, ევნიკიანესი, ზოტიკესი, პომპისა, აგათოპუსესი, ბასილიდისა და ევარესტისა (†III). ღირსი ნიფონტ. კვიპრ. ეპისკოპოსისა(IV); ღირსმოწამე რომანოზ ათონელისა(XVII); სატფურება დიდისა ეკლესიისა სოფიაწმიდისა კონსტანტინოპოლს(563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დანიელ წინასწარმეტყველის შესახებხოლო ის ლოდი, კერპი რომ შემუსრა, ვეებერთელა მთად იქცა და მთელი დედამიწა დაიკავა (დან. 2:35)ძმებო, ტანჯვა ადამიანის ხასიათს ასუსტებს, ხოლო განცხრომა კიდევ უფრო მეტად აუძლურებს. დანიელის, ღვთის კაცის, დაუძლურება კი ვერც ტანჯვამ შეძლო და ვერც განცხრომამ. ის იგივე დარჩა ორივე შემთხვევაში; ორივე შემთხვევაში იგი თანაბრად იყო ცოცხალი ღვთის მაცნე და ღვთის საიდუმლოებათა შორსმჭვრეტელი წინასწარმეტყველი. იგი ცხოვრობდა სამეფო ფუფუნებაში, შემდეგ – ლომთან ერთად ხაროში და არცერთ შემთხვევაში არ შეცვლილა. სამეფო ფუფუნებაში მყოფი დანიელი მარხულობდა, ლომთან ერთად ხაროში მყოფი კი – მშიერი არ იყო. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თავისი ერთგული მსახური წინასწარმეტყველების განსაკუთრებული ნიჭით დააჯილდოვა. მისი წინაწარმეტყველების მთავარი თემა უფალი ქრისტე იყო. მან თქვა, რომ მოვა ქრისტე და განაქარვებს კერპთაყვანისცმემლობას მთელ ქვეყანაზე, რომ ქრისტე მთელ ქვეყნიერებას აღავსებს, რაც სხვას არასდროს უქნია ხორცში მყოფს; რომ იგი ისაა, ვისაც მიეცემა ძალი და დიდება და მეუფება, რათა ემსახუროს მას ყველა ხალხი, ტომი და ერი. დიდმა წინასწარმეტყველმა დანიელმა ზუსტად იწინასწარმეტყველა დროც, თუ როდის მოვიდოდა ამქვეყნად უფალი იესო ქრისტე. და როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, ქრისტიანებს, დანიელის წინაშე! ჩვენ ყველა წინასწარმეტყველებასაღსრულებულს ვხედავთ ქრისტესთან დაკავშირებით, მაგრამ მაინც სუსტნი ვართ რწმენასა და ქრისტეს სიყვარულში, დანიელისთვის კი არ იყო გაცხადებული ის ყვეალფერი, რაც ჩვენთვის, მონათლულთათვის, არის ცხადი, მაგრამ მას ერთხელაც არ უღალატია ღვთისთვის.უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო დანიელ წინასწარმეტყველისაო, გაგვაძლიერე, მოგვმადლე სინანული და შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს ქალწულმოწამისა ევგენია რომაელისა (†III). და მასთან მოწამეთა- მამათა ფილიპესი,პროტი, იაკინთე და კლავდიასი(III), ღირსი ნიკოლოზ მონაზვნისა(IX); მოწამე ბასილა, რომში წამებულისა(180-192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალი იოსების შესახებხოლო იოსები... მართალი იყო... და მოიქცა ისე, როგორც უბრძანა მას უფლის ანგელოზმა (მთ. 1:19; 24) ღვთისა უფრო მეტად უნდა გვეშინოდეს, ვიდრე ადამიანების და ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვუსმინოთ, ვიდრე ადამიანებს. ეს არის ცხოვრების წესი მართალი იოსებისა, რომელიც წმიდა ქალწულ მარიამის ნათესავი და მფარველი იყო. იგი ცხოვრობდა კანონისა და მადლის გზაგასაყარზე და კანონის ერთგული იყო მანამ, სანამ ღვთის მადლი გამოჩნდებოდა; და როდესაც გამოჩნდა ახალი მადლი ღვთისა, იგი მადლის ერთგული გახდა. კანონის მორჩილს სურდა გაეშვა წმიდა ქალწული, როდესაც მის წმიდა სხეულში ჩაისახა სამყაროს მაცხოვარი, მაგრამ ღვთის ანგელოზმა აუწყა, რომ ქალწულმა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან და მაშინ იოსებმა უარი თქვა თავის განზრახვაზე, აღარ გაუშვა იგი და ისე მოიქცა, როგორც ღვთის ანგელოზმა უბრძანა. თავისით არაფერს წყვეტდა იოსები, ღვთის ნების მორჩილი იყო და ამიტომაც დიდებით შემოსა უფალმა როგორც მიწაზე, ასევე ზეცაში. ჩუმად და ფარულად ემსახურა იგი ღმერთს, ხოლო ღმერთმა ცხადად განადიდა და ცათა სასუფევლის ღირსი გახადა არა მხოლოდ ის, არამედ მისი ძეებიცა და ასულებიც. რომელი მამა ისურვებდა უფრო მეტს, ვიდრე იმას, რომ მისი შვილი ქრისტეს მოციქული ყოფილიყო?! ხოლო იოსების ორი შვილი ქრისტეს მოციქული იყო. ასე ადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებსა და მორჩილებს. ჰოი, ყოვლად დიდებულო უფალო, მართალი იოსების ღმერთო, შეგვეწიე ჩვენც, ცოდვილებს, რომ გვიყვარდეს შენი სიმართლე და მხოლოდ შენი შიში გვქონდეს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობა. ხორციელად შობაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უფლის, ღვთის ძის, შობის შესახებგამოვედი მამისაგან და მოვედი ამ სოფლად (იოან. 16:28) ძმებო, ძე ღვთისა, ერთარსი მამისა, საუკუნეთა უწინარეს მამისაგან შობილი უდედოდ, დროში დედისაგან იშვა უმამოდ. პირველი შობა ყოვლადწმიდა სამების მიუწვდომელი საიდუმლოებაა მარადისობაში, მეორე შობა კი - ღვთის ყოვლადძლიერებისა და კაცთმოყვარეობის მიუწვდომელი საიდუმლო დროში. უაღმატებულესი საიდუმლოება დროში შეესაბამება უაღმატებულეს საიდუმლოებას მარადისობაში. ამ უდიდესი საიდუმლოს გონების უმცირესი სინათლით წვდომა შეუძლებელია, ძმებო, ამიტომ დავკმაყოფილდეთ იმის ცოდნით, რომ ჩვენი ხსნა არ მოდის არც ადამინისგან და არც მიწიდან, არამედ ღვთიური უხილავი სამყაროს უაღმატებულესი სიმაღლეებიდან. ასეთია ღვთის მოწყალება და ასეთია ადამიანის ღირსება, რომ თავად ძე ღმერთი გარდამოხდა მარადისობიდან დროში, ზეციდან მიწაზე, დიდების ტახტიდან მწყემსთა გამოქვაბულში - რათა ეხსნა ადამიანები, ცოდვებისაგან განეწმინდა და დაებრუნებინა სამოთხეში. იშვა იგი მამისაგან, რომელთანაც ყველაფერი გააჩნდა და მოვიდა ამქვეყნად, რომელსაც მისთვის არაფრის მიცემა არ შეეძლო. გამოქვაბულში იშვა უფალი, რათა ეჩვენებინა, რომ მთელი სამყარო ის ბნელი გამოქვაბულია, რომლის განათებაც მხოლოდ მას შეეძლო. ბეთლემში იშვა უფალი (ხოლო ბეთლემი „პურის სახლს“ ნიშნავს) - რათა ეჩვენებინა, რომ მხოლოდ ის არის „ცხოვრების პური“ ღირსეულთათვის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მარადიულო ძეო ცოცხალი ღვთისა და ძეო ქალწულ მარიამისა, გვაკურთხე ჩვენ და და აღგვავსე შენით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. მღვდელმოწამისა და აღმსარებელისა ეფთვიმი სარდიელი ეპისკოპოსისა (†840). ღირსი კონსტანტინე სინადელისა(VIII); ღირსი ევარესტ სტუდიელისა(825); ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა უთხრა მარიამმა: აჰა, მხევალი უფლისა (ლუკ. 1:38)აი, ძმებო, ჭეშმარიტად მხევალი უფლისა! თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც საკუთარ ნებაზე წინ თავისი ბატონის ნებას აყენებს, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული პირველია უფლის მხევალთა შორის; თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც განუწყვეტლივ მთელი გულმოდგინებით შესცქერის თავის ბატონს, მაშინ წმიდა ქალწული ისევ პირველია უფლის მხევალთა შორის; და თუ ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც მორჩილად და უსიტყვოდ ითმენს ყველა გულისტკივილსა და სიმძიმეს, რადგან ჯილდოს ელის ბატონისაგან, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ და ისევ პირველი და ყველაზე აღმატებულია უფლის მხევალთა შორის. ყოვლადწმიდა მარიამისათვის მნიშვნელოვანი იყო არა ის, რომ მოსწონებოდა წუთისოფელს, არამედ ის, რომ მოსწონებოდა ღმერთს; მისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო არა ის, როგორ ემართლებინა თავი სამყაროს წინაშე, არამედ მხოლოდ ის, თუ როგორ გამართლდებოდა ღვთის წინაშე. წმიდა ქალწულს – თვით მორჩილებას, ყურადღებასა და სიმდაბლეს – სრული უფლება ჰქონდა ამგვარად ეპასუხა ღვთის ანგელოზისათვის: „აჰა, მხევალი უფლისა!“ უმაღლესი სრულყოფილება და უდიდესი პატივი, რომელსაც შეიძლება მიაღწიოს ქალმა დედამიწაზე - ეს არის იყოს უფლის მხევალი. ეს სრულყოფილება და ეს პატივი ევამ ადვილად დაკარგა სამოთხეში, ღვთისმშობელმა მარიამმა კი სამოთხის გარეთ მოიპოვა უდიდესი შრომის წყალობით. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით, უფალო იესო ქრისტე, შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწული მარიამის შესახებადიდებს სული ჩემი უფალსა (ლუკ. 1:46)ძმებო, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ჩაწერილი სახარებაში და ყველა მათგანი ღვთის დიდებას უკავშირდება. წმიდა ქალწული მდუმარე იყო ადამიანებთან, მაგრამ მისი სული გამუდმებით ესაუბრებოდა ღმერთს. განუწყვეტლივ, ყოველ დღე და ყოველ წამს, პოულობდა წმიდა მარიამი მიზეზს ედიდებინა ღმერთი. ოჰ, რამდენი შესანიშნავი წიგნი დაიწერებოდა, რომ გვცოდნოდა და ჩაწერა შეგვძლებოდა, თუ როგორ აქებდა და ადიდებდა იგი მთელი ცხოვრება უფალს! მაგრამ იმ ერთადერთი სადიდებლის მიხედვითაც კი, რომელიც მარიამმა წარმოთქვა ელისაბედის, თავისი ნათესავის, წინაშე (რომელიც დედა იყო დიდი წიანსაწრმეტყველის, იოანე ნათლისმცემლისა), ყოველ ქრისტიანს შეუძლია შეაფასოს, თუ რაოდენ კეთილსურნელოვანი და ღვთივსათნო ყვავილი იყო მისი წმიდა სული. ეს მხოლოდ ერთი საოცარი საგალობელია ღვთისმშობლის სულისა, რომელმაც სახარების საშუალებით მოაღწია ჩვენამდე, მაგრამ ასეთი საგალობლები მრავლად იყო ყოვლადწმიდა ქალწულის ცხოვრებაში. მან ბევრად ადრე, ვიდრე სახარებას მოისმენდა თავისი ძის ბაგეებიდან, უკვე იცოდა როგორ ესაუბრა და როგორ ედიდებინა ღმერთი. ეს ცოდნა მას სულიწმიდის მიერ ჰქონდა, რომლის მადლიც, როგორც წმიდა წყალი წმიდა ჭურჭელში, განუწყვეტლივ გადმოდიოდა მასზე. იგი თავისი სულის საგალობლებით მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ადიდებდა ღმერთს, ამიტომ ღმერთმაც განადიდა ის ქერუბიმებსა და სერაფიმებზე მეტად. და ჩვენც, ცოდვილებს, ასევე განგვადიდებს უფალი თავის სასუფეველში, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ ჩვენი ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ვადიდოთ ღმერთი საქმით, სიტყვით, ზრახვითა და ლოცვით.ჰოი, ყოვლად წმიდაო და კურთხეულო ღვთისმშობელო, დაგვიცავი ჩვენ შენი წმიდა ლოცვით. ქება და დიდება შენ და შენს ძეს, უფალ იესო ქრისტეს, უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა 20 000-თა, ნიკომიდიის ეკლესიაში დამწვართა და სხვათა (†302); ეკლესიის გარეთ ვნებულთა: გლიკერი ხუცი, ზენონ, თეოფილე დიაკონი, დოროთე,მარდონი, მიგდონი დიაკონი, ინდისე, გორგონი, პეტრე, ექვთიმე, აგათია, დომნა, თეოფილე და სხვა.(302).მოციქულ 70-თაგანი ნიკანორისა(34).ღირსისა სიმონ მირონმდინარისა, სიმონოპეტრას მონასტრის ქტიტორისა (†1257). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებუთხრა მისმა დედამ მსახურებს: რასაც [იგი] გეტყვით თქვენ, გააკეთეთ (იოან. 2:5)აი, რა უნდა უხაროდეს ყველა მორწმუნეს: ის, ვინც ყველაზე ახლოს არის ქრისტე მაცხოვართან ზეცაში, როგორც იყო ეს დედამიწაზე, ზრუნავს მორწმუნეთათვის, ეცხადება მათ, ეხმარება და რჩევას აძლევს: „ყველაფერი, რასაც გეტყვით თქვენ ჩემი ძე და ღმერთი, აღასრულეთ“. ასეთი რჩევა მისცა მან მსახურებს ნადიმის დროს კანაში, მსახურებმა დაუჯერეს და სასწაული იხილეს. სახარებაში ჩაწერილი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიერ წარმოთქმული ეს რამდენიმე სიტყვა ძვირფასი შეგონებაა ჩვენთვის, კერძოდ, ესაა სახარებისეული ერთადერთი სწავლება, რომელიც ღვთისმშობელმა მისცა ადამიანებს წუთისოფელში ცხოვრების განმავლობაში. „რასაც იგი გეტყვით, გააკეთეთ!“ თითქოს ამით სურდა ეთქვა: „მან ყველაფერი იცის. მას ყველაფერი ძალუძს. მას ყველანი უყვარხართ. ამიტომ სხვაგან ნუ დაიწყებთ ცქერას, არამედ მას უსმინეთ და მას დაუჯერეთ“. წმიდა მარიამმა გაითავისა საკუთარი მოვალეობა ამ ქვეყნად, რომ უნდა ეცხოვრა ქრისტესთვის და როგორც სიცოცხლის წყაროსკენ, ქრისტესკენ მიეთითებინა სხვებისთვის. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა ნებაყოფლობით განაგრძო ამ მოვალეობის შესრულება ზეციდან. იგი ეკლესიის მთელი ისტორიის განმავლობაში ასწავლიდა მორწმუნეებს ეკეთებინათ ის, რაც თქვა ქრისტემ. და დღესაც თავისი ზეციური დიდებიდან საიდუმლო გარდამოსვლით ევლინება მორწმუნეებს, რათა ასწავლოს, რომ აღასრულონ ის, რაც გვამცნო ქრისტემ. ეს მისი კურთხევაა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კურთხევა. იგი შედგება არა ოთხი სახარების, არამედ ოთხი სიტყვისაგან: „რასაც ის იტყვის, შეასრულეთ!“ჰოი, ძმებო, დავუჯეროთ ღვთისმშობელს! დავუჯეროთ მას, როგორც დედას და უფრო მეტადაც, ვიდრე მშობელ დედას, რადგან მას ჩვენთვის უმეტესი სიკეთე სურს, რაც არის მისი ძის მარადიულ სასუფეველში დამკვიდრება. ჰოი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, დაგვეხმარე, რომ აღვასრულოთ შენი ძის სიტყვები. ქება და დიდება შენ და მას უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა მამათა: იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა-ფსალმუნთა მთქმელისა და მოციქულისა იაკობისა-ძმისა უფლისა; 14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ქრისტესთვის მოწყვეტილთა(†I); ღირსისა მარკელისა, "მღვიძარეთა" მონასტრის იღუმენისა (†485). ღირსი თეოდოზ აღმსარებლისა. სტუდიელის(818); გიორგი ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა(850-891); ღირსთა მარკოზ მესაფლავე, თეოფილე და იოანესი, კიევო-პეჩორელთა ღირსი აილერან ბრძენისა, ირლანდიელისა(665). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა თვით შენს სულშიც გაივლის მახვილი (ლუკ. 2:35)ვის შეუძლია, ოდნავ მაინც, მოთმინებაში შეედაროს უფალს, ან მის ყოვლადწმიდა მშობელს, რომელმაც მრავალი ტანჯვა დაითმინა დედამიწაზე?! ჭაღარით მოსილმა მოხუცმა სვიმეონმა წინასწარმეტყველურად განჭვრიტა თუ რა ტკივილები ელოდა ქალწულ მარიამს მომავალში და ეს ტკივილები სულში მახვილის გავლას (ჩაცემას) შეადარა. პირველად მახვილმა განვლო ქალწულის სულში, როცა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან, ხოლო მართალმა იოსებმა კი ეჭვი შეიტანა მასში; მეორედ - როდესაც იძულებული გახდა ჰეროდეს მახვილს გაქცეოდა ეგვიპტეში; მესამედ... მეოთხედ... მეათედ... და კიდევ მრავალჯერ... - როცა ხედავდა იუდეველი უხუცესების ბოროტებასა და მზაკვრობას თავისი ძის წინააღმდეგ, როდესაც იესო ქადაგებდა და სასწაულებს აღასრულებდა ხალხში; მაგრამ ყველაზე ბასრმა მახვილმა განვლო მის სულში მაშინ, როდესაც თავისი ძისა და უფლის ჯვრის ქვევით იდგა. სწორედ ეს მახვილი განჭვრიტა და იწინასწარმეტყველა წმიდა მოხუცმა სვიმეონმა. დიდებული და ამაღელვებელია ღვთისმშობლის დუმილი, რომლითაც ის, როგორც კრეტსაბმელით, ფარავდა თავის ტკივილს, თავისი გულის ყველა ჭრილობას. ამ უამრავი ტკივილის წყვდიადში, რომელმაც მის წმიდა გულში დაისადგურა, მაინც ანათებდა რწმენის ჩაუქრობელი ლამპარი და იმედი და ერთგულება ღვთისა. წარმოუდგენელი კეთილშობილებაა უფლის მხევლისა! იგი ნათლად ხედავდა საკუთარ თავს ადამიანების ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში, წინასწარმეტყველებთან კითხულობდა თავის შესახებ, ანგელოზებთან – ღვთის მაცნეებთან საუბრობდა, ამიტომ ყველაფერი, რაც მასზე მოიწეოდა - სიხარული იქნებოდა თუ სატანჯველი - იცოდა, რომ ღვთისგან ეშვებოდა მასზე, ამიტომ არ ხარობდა სიხარულში და ტანჯვაში არ დრტვინავდა, არამედ დუმდა და ყველაფერს გულში ინახავდა.ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღვთისმშობელო ქალწულო, შეგვეწიე, რომ ვიყოთ შენსავით ღვთის ნების მორჩილნი. ქება და დიდება შენ მიერ შენს ძესა და უფალს უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა ანისია თესალონიკელისა (†285-305); მღვდელმოწამე ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (†IV). მოციქულ 70-თაგანი ტიმონასი; მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელისა(311); ღირსი თეოდორა კესარიელისა; ღირსი თეოდორა კონსტანტინეპოლელისა(940); ღირსმოწამე გედეონ ათონელისა (1818) და ანისი, თესალონიკელი ეპისკოპოსისა(406-407); მაკარი; მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებუზენაესის წმიდანები მიიღებენ სამეფოს და უკუნითი უკუნისამდე იმეფებენ (დან. 7:18)წუთისოფელში დამცირებული და შევიწროებული წმინდანები მარადიულად იმეფებენ ცათა სასუფეველში. ისინი, უკანასკნელნი დედამიწაზე, ზეცაში იზეიმებენ როგორც პირველები. მშიერნი და მწყურვალნი წარმავალ სამეფოში, ტანშიშველნი და ფეხშიშველნი, მაძღარნი იქნებიან წარუვალ სამეფოში და სამეფო სამოსით იქნებიან შემოსილი, როგორც უფლისწულები. წარმავალ სამეფოში უცხონი იმეფებენ თავიანთ, უხრწნელ, სამეფოში. ეს სამეფო უკანასკნელი და ერთადერთია, რომელსაც სამეფო შეიძლება ეწოდოს, რადგან სხვა ყველა წარმავალი, დროებითი, ყალბი და ამაოა. მარადიული სამეფოსთვის ყველა (დედამიწაზე ყველა დროსა და ყველა სამეფოში მცხოვრები) არის მოწოდებული. ესენი არიან ქრისტეს შვილები – მაცხოვრის ძეები და ასულები; ესენი, მიწიერი ცხოვრებიდან ზეციურში გადანაცვლებულნი, კვლავაც მეფობენ, მაგრამ ჯერ სრულად არ არის მათი მეფობის დიდებულება წარმოჩენილი. ეს დიდებულება ნაჩვენები იქნება ქრისტეს – ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულის – მეორედ მოსვლის შემდეგ. მაშინ სრულად გამოცხადდება წმიდათა სასუფევლის მთელი დიდებულება, რომელიც ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს, მარადიული სამეფოა და რომელიც უცვლელი იქნება სამარადისოდ და უკუნისამდე. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმიდათა სამეფოს შემოქმედო, მოწყალე იქმენ ჩვენ, ცოდვილთა, მიმართ და მოგვამზადე შენი წმიდანების მარადიული სამეფოსთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მელანია რომაელისა (†439); ღირსისა საბიანასი, სამცხის მონასტრის წინამძღვრისა (†XI). ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, წმ. წერილთა გნმმარტებლისა(107). დოსითეოზ აღმსარებლისა, ზაგრებელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებშეებრძოლებიან კრავს, მაგრამ კრავი გაიმარჯვებს მათზე (გამოცხ. 17:14)ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ, ძმებო, კრავის გამარჯვებით ყველა მხეცზე! კრავი გაიმარჯვებს ლომებსა და ვეფხვებზე, მგლებსა და მელიებზე, გიენებსა და გველებზე! მაგრამ ვინ მოისმინა ეს და ვინ იხილა? მოისმინა ჩვენმა ყურებმა და იხილა ჩვენმა თვალებმა. კრავი იესო ქრისტეა, ხოლო მხეცები – მისი ხილული და უხილავი მტრები. კრავია გამარჯვებული ჩვენს დროშიც და კრავი იქნება გამარჯვებული მომავალშიც, თვით უკანასკნელ დღემდე. მან გაიმარჯვა, იმარჯვებს და გაიმარჯვებს ყველა ამქვეყნიურ მეფესა და მმართველზე, რომელთაც მხეცის ზნე აქვთ, გაიმარჯვებს მათ მეომრებსა და დაქირავებულებზე, მათ მაქებრებსა და მიმდევრებზე. აი, ასეთ ძალას ფლობს მშვიდი და თვინიერი ღვთის კრავი! ოჰ, ჩემო საბრალო ძმებო, ნუ შეშინდებით, ნურც შეშფოთდებით და დაეჭვდებით: ყველაზე დიდი გამარჯვებული არის თქვენი წინამძღოლი, შემწე და მეგობარი. იგი კრავად იწოდება, რათა გვასწავლოს ვიყოთ ისეთივე, როგორიც არიან კრავები - მდუმარენი, თვინიერნი, უბოროტონი, მომთმენნი, მზადმყოფნი, რომ თავი გაწირონ გამარჯვებისთვის და მინდობილნი თავიანთი მწყემსის ნებას. და როდესაც ღმერთი კრავთან ერთად არის, მაშინ კრავი ძლიერი არის მგელზე, ძლევამოსილი – ლომზე, მარჯვე – მგელზე და გონიერი – მელაზე, მაგრამ სიმართლეს ვერ შევიცნობთ და საბოლოო გამარჯვებას ვერ ვიხილავთ, თუკი ორივე სამყაროს არ გავითვალისწინებთ. ძმებო, როდესაც ორივე სამყაროს გავითვალისწინებთ, მაშინ გავიაზრებთ მარადიულ ჭეშმარიტებას და უკვდავ გამარჯვებას –კრავი იმარჯვებს და მხოლოდ კრავი!ჰოი, იესო ქრისტე, მეფეო ყოველთა მეფეთაო და ყოველგვარ დაპირისპერებასა და ბრძოლაში გამარჯვებულო, კრავო ღვთისაო, ყოვლადმდაბალო და ყოვლადმოწყალეო, გამარჯვებულ კრავებად გვაქციე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორცითა წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. სამოქალაქო ახალი წელი.
ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია კაბადოკიელ მთავარეპისკოპოსისა (†379). მოწამე ბასილი ანკვირელისა, კესარიას წამებულისა(360-363); წმიდანთა: ბასილისა და ემილიასი-ბასილი დიდის მშობელთა; გრიგოლ, ნაზიანზელი ეპ.-გრიგოლ ღვთისმეტყველის მამისა(373-374) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება, თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთეერიდე ბოროტებას და ჰქმენ კეთილი (ფს. 33:15)ამ სიტყვებით განისაზღვრა მთელი ჩვენი შრომა, რომელიც გვმართებს, რომ აღვასრულოთ მიწაზე და მიწაში, ანუ დედამიწაზე და ჩვენს სხეულში. როგორი უნდა იყოს ჩვენი შრომა? ჩვენ უნდა შევიძინოთ ორი ჩვევა: პირველი - განვეშოროთ ბოროტებას და მეორე - ვაკეთოთ სიკეთე. ხოლო რა არის სიკეთე და ბოროტება, ამას ნაწილობრივ და ბუნდოვნად გვკარნახობს სინდისი, რომელიც ცოდვით არის დამძიმებული, ქრისტეს სწავლება კი მთელი სისრულითა და სიცხადით განგვიმარტავს ამას.რა სურს უფალს ჩვენგან, ძმებო? მას სურს, რომ ჩვენი სულები მუდმივად იყვნენ სიკეთისაკენ მიმართული ისევე, როგორც საკურთხევლები არის ყოველთვის აღმოსავლეთისკენ მიმართული. მას სურს, რომ ბოროტება დავტოვოთ უკან, სიბნელეში, მივიწყების უფსკრულში, წარსულის წყვდიადში და გამუწყვეტლივ ვესწრაფოთ სიკეთეს - ვიფიქროთ სიკეთეზე, გვსურდეს სიკეთე, ვისაუბროთ სიკეთის შესახებ და ვაკეთოთ სიკეთე. უფალს სურს, რომ ვიყოთ აღმშენებლები და არა დამანგრევლები, რადგან ის, ვინც სიკეთეს იქმს, ამით ანადგურებს ბოროტებას, ხოლო ვინც ბოროტებას ანადგურებს, იგი მალე ივიწყებს სიკეთის ძალას და თავად იქცევა ბოროტმოქმედად.„განეშორეთ ბოროტს, მიეახლეთ კეთილს“ (რომ. 12:9), - გვასწავლის ქრისტეს მოციქული. მოიძულე ბოროტება, მაგრამ ნუ მოიძულებ იმას, ვინც ბოროტებას სჩადის, რადგან ის სნეულია. თუ შეგიძლია, უმკურნალე სნეულს, მაგრამ ნუ მოკლავ მას შენი სიძულვილით. იყავი სიკეთის და მხოლოდ სიკეთის მხარეს, რადგან სიკეთე ღვთისგანაა და ის არის საუნჯე ყოველგვარი სიკეთის.ჰოი, სახიერო და ყოვლადძლიერო უფალო, გვასწავლე ჩვენ განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთე შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ექვთიმე ღმრთისკაცისა(†1953); სულკურთხეული იოვანე ჭყონდიდელი მთავარეპისკოპოსისა (†XI); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (†465-424 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა, კესარია კაბადუკიელისა (†307-323). ღირსთა; აკაკი სასწაულმოქმედისა, მელიტონ ბეირუთელისა(557), თომაიდა ლესბოსელისა და ჟენევია პარიზელისა(500). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ მოიპოვება ცათა სასუფეველი გულით და არა ენითყველა, ვინც მეუბნება მე: უფალო, უფალო, არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ვინც ასრულებს ჩემი ზეცათა მამის ნებას (მთ. 7:21)ძმებო, ცათა სასუფეველი მოიპოვება გულით და არა ენით. გულია საგანძური იმ სიკეთეთა, რომელთა საშუალებითაც მოიპოვება სასუფეველი; მთავარია გული და არა ენა. თუკი საგანძური სავსეა ღვთიური სიკეთეებით - ძლიერი რწმენით, კეთილი იმედით, ნათელი სიყვარულითა და კეთილი საქმეებით, მაშინ ამ სიკეთეთა მაუწყებელი ანუ ენა სანდოა და ტკბილი; თუ საგანძური ცარიელია და არანაირი სიკეთე იქ არ არის, მაშინ მისი მაცნეც ცრუა და უტიფარი. როგორიცაა გული, ისეთივეა საქმეები. ყველაფერი გულზეა დამოკიდებული. ფარისევლობა უსარგებლოა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უსარგებლოა იგი ღვთის წინაშე. „თუ მე მამა ვარ, - ამბობს უფალი წინასწარმეტყველ მალაქიას პირით, - სად არის ჩემი პატივისცემა? და თუ მე უფალი ვარ, სადაა მოწიწება ჩემ წინაშე?“ (მალაქ. 1: 6) ანუ: მესმის, მამას რომ მიწოდებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ, რომ გულით მცემთ პატივს; მესმის, უფალს რომ მიწოდებთ, მაგრამ ჩემ წინაშე მოწიწებას ვერ ვხედავ თქვენს გულებში.ჩვენი ლოცვა: „უფალო! უფალო!“ კარგია და სასარგებლო მხოლოდ მაშინ, როცა ის მლოცველი გულიდან მოდის. თვით უფალი გვასწავლის ვილოცოთ განუწყვეტლივ, მაგრამ არა მხოლოდ ენით, რათა ადამიანებმა გვისმინონ, არამედ, ასევე, გულის დაფარულში საიდუმლოდ, რათა გვისმინოს და დაგვინახოს უფალმა. ყოვლად დიდებულო და საკვირველო უფალო, გვიხსენ ფარისევლობისაგან და ჩანერგე შენი შიში ჩვენს გულებში, რათა განუწყვეტლივ გულით ვილოცოთ შენ წინაშე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286); ღირსი ტიმოთე მესვეტისა (872) ხდა ღირსმოწამე ონოფრე ახლისა(1818); ღირსი რიგობერტ, რეიმსელი მთავარეპისკოპოსისა (746). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციურ მოქალაქეთა შესახებისინი ამ სოფლისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამ სოფლისა (იონ. 17:16)უფალი იესო ქრისტე არ არის ამ სოფლისა, ამ სოფლის მხოლოდ მისი სამოსია. ის არის მხედართმთავარი, რომელმაც ტყვეთა სამოსი გადაიცვა, რათა ტყვეობაში მყოფნი ანუ ცოდვის, მატერიისა და ეშმაკის მიერ დატყვევებულნი გამოეხსნა. და როგორიც არის მხედართმთავარი, ისეთივე არიან მისი მეომრები: ისინი სულით არ არიან ამ სოფლისანი, არამედ არიან თავისუფალნი და არა დატყვევებულნი; არა მსახურები, არამედ ბატონები; არა წარმავალნი, არამედ უკვდავნი; არა დაღუპულნი, არამედ გამოხსნილნი. ასეთია ყველა, ვინც მოწოდებულია ქრისტეს მიერ და ვინც, შეიმეცნა რა უკვდავი ცხოვრება, ნებით უარყო წუთისოფელი, გაჰყვა ქრისტეს და უერთგულა მას ცხოვრების ბოლომდე. აბბა მოსემ ბრძანა: „არავის შეუძლია შეუერთდეს ქრისტეს ლაშქარს, თუ არ იქნება შეუპოვარი, თუ არ მოიძულებს პატივსა და სიმშვიდეს, თუ არ უარყოფს ყოველგვარ ხორციელ სურვილს და არ დაიცავს ღვთის ყველა მცნებას“. მოწოდებული იყო იუდაც, მაგრამ განეშორა ქრისტეს, სამეფო სასახლეს საპყრობილე ამჯობინა, თავისუფლებას – მონობა, უკვდავებას – ხრწნადობა, სულის ხსნას კი – დაღუპვა. ხოლო დანარჩენმა მოციქულებმა (დიდმა თუ მცირემ), ბოლომდე უერთგულეს ქრისტეს და გაიმარჯვეს, რამაც განდიდა ისინი მიწაზეც და ზეცაშიც, ადამიანთა შორისაც და ანგელოზთა წიაღშიც. ამიტომაც აქებენ და აკურთხებენ მათ მიწაზეც და ზეცაშიც. ვინც წუთისოფელმა განადიდა, წუთისოფელთან ერთად დაიღუპება, ხოლო ვინც ქრისტემ განადიდა, ქრისტეს მიერ გადარჩება. ამსოფლიური დიდება სიკვდილია და ქრისტეს მიერ დიდება კი – მარადიული ცხოვრება, რომელიც არასოდეს დასრულდება.უკვდავო უფალო, თუმცა ამ სოფლისანი ვართ ხორცითა და ცოდვებით, მოგვიწოდე შენს ლაშქარში, რომელიც არ არის ამ სოფლის არც სულით, არც ძალით, არც სიბრძნითა და სიყვარულით, რათა, როდესაც წუთისოფლისთვის დავიხოცებით, ვიცხოვროთ შენს მარადიულ სასუფეველში ანგელოზებთან, მოციქულებთან და წმინდანებთან ერთად, შენი წმიდა მოციქულების ლოცვითა და სიყვარულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა თეოპემპტე ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონა მოგვისა (†303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (†350). მიქეა წინასწარმეტყველისა, ღირსი აპოლინარია სვინკლიტიკესი(470); ღირსი ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსი მინასი; ღირსი გრიგოლ აკრიტელისა(820); ღირსმოწამე რომანოზისა(1694-1695). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ქრისტეს გარეშე უძლურნი ვართ ჩემ გარეშე არ შეგიძლიათ არაფრის კეთება (იონ. 15:5)უფალს ჩვევად არ ჰქონდა რაიმეს შესახებ გაზვიადებით ესაუბრა. სამყაროში არავის სიტყვები არ არის ისე უტყუარი, როგორც უფლის სიტყვები. ამიტომ როდესაც უფალი ბრძანებს, რომ მის გარეშე არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლია, ეს ნათქვამი სწორედ ასე უნდა გავიგოთ და მივიღოთ. ის აქ საუბრობს სიკეთის და არა ბოროტების შესახებ; არანაირი სიკეთის ქმნა არ შეგვიძლია ჩვენ ქრისტეს გარეშე, ქრისტეს გვერდის ავლით და ქრისტეს წინააღმდეგ. იგია მფლობელი, მომნიჭებელი და შთამაგონებელი ყოველგვარი სიკეთისა. არანაირი სიკეთე არ არსებობს მის გარეშე და არანაირი ბოროტება არ არსებობს მასში. მე ვარ ვაზი და თქვენ – რტოები (იოან. 15:5), - ბრძანა მან . რა შეუძლიათ რტოებს ვაზის გარეშე? განა შეუძლიათ გაიზარდონ და ნაყოფი გამოიღონ? ცხადია, არა. მხოლოდ გადაყრიან, როგორც ნასხლევს და გახმებიან. ადამიანს შეუძლია იფიქროს, რამდენიც სურს, მაგრამ ის ვერასოდეს მოიფიქრებს ვერცერთ ნამდვილ სიკეთეს, თუ ის არ იქნება ქრისტეში და ქრისტეს მიერ... და თუ ვინმე იტყვის, კეთილ და სასარგებლო საქმეებს აღვასრულებს ქრისტე გარეშეო, იცოდეთ, რომ მისი ეს საქმეები საფუძველშივე შებღალული და გაუკუღმართებულია ან პატივმოყვარეობით, ან შენიღბული თავმოყვარეობით. რადგან ადამიანი ქრისტეს გარეშე იგივეა, რაც რტო ვაზის გარეშე. ეს ჩვენ თავად მან გვითხრა. ვაზი დაფარულია და არ ჩანს, მხოლოდ რტოები ჩანან, თუმცა მტევნები რტოებზე და თვით რტოები ვაზზე არიან დამოკიდებული. ყოველგვარი სიკეთის ვაზი იზრდება მამა ღმერთის გულიდან და ივსება სულიწმიდის სიტკბოთი.ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღვთისგანცხადებაი. ნათლისღებაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
დიდი აიაზმა#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამების საიდუმლოს შესახებვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეციდან: მამა, სიტყვა და სული წმიდა და ეს სამი ერთია.და სამნი მოწმობენ ქვეყანაზე: სული და წყალი და სისხლი, და სამივე – ერთის შესახებ (1იონ. 5:7-8)როდესაც წმიდა წერილს ვკითხულობთ, ყურადღებით უნდა მოვეკიდოთ ყოველ სიტყვას. მაგალითად, ვინც სწრაფად და ზედაპირულად წაიკითხავს, ის ვერ შეამჩნევს იმ განსხვავებას, რომელსაც მახარებელი აღნიშნავს ზეციურ სამსა და მიწიერ სამს შორის. ზეციური სამის შესახებ იგი ბრძანებს: ეს სამი ერთია, მიწიერი სამის შესახებ კი ამბობს: და სამივე ერთის შესახებ. ხოლო ერთარსად ყოფნასა და ერთის შესახებ ყოფნას შორის დიდი სხვაობაა. მამა, ძე და სულიწმიდა არის ერთარსი, მაშინ როდესაც სული, წყალი და სისხლი არ არის ერთარსი, არამედ ერთის შესახებ მოწმობენ. მტრებსაც შეუძლიათ იყვნენ ერთად, მაგრამ ისინი არ არიან ერთარსი. ასევე, დედამიწაზე ყველა ადამიანი ერთადაა , მაგრამ ისინი ასევე არ არიან ერთარსი. წყალი და სისხლი ადამიანის სხეულს შეადგენს, ხოლო სული ცალკეა. მოციქული გვაუწყებს: „ ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი - ხორცის საწინააღმდეგო“ (გალ. 5:17); ე. ი. ხორცი და სული არ არიან ერთარსი, თუმცა კი ერთად არიან. და როცა ადამიანი კვდება, ეს ერთობა იშლება და მთავრდება. სისხლი და წყალი ერთი მიმართულებით მიდიან და სული კი – სხვა მიმართულებით. მხოლოდ სამება ანუ ღვთიური სამია ზეცაში არა მხოლოდ ერთად, არამედ ერთარსიც. ადამიანის სულის ზეცაშიც არის სამი რამ, რაც არ გულისხმობს ამ სამის ერთობას, არამედ – მათ ერთად ყოფნას, რათა ადამიანს ჰქონდეს ნეტარება როგორც ამქვეყნიურ, ასევე ზეციურ სამყაროში. ეს არის გონების, გულისა და ნების ერთიანობა . სანამ ეს სამი არ გაერთიანდება, მანამ ადამიანი ებრძვის საკუთარ თავსაც და ზეციურ სამებასაც, ხოლო როცა ეს სამი გაერთიანდება, როცა არცერთი შემადგენელი ნაწილი არ ბატონობს და არ არის მსახური, მაშინ ადამიანი აღივსება ერთიანი მშვიდობით, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას (ფილიპ. 4:7), ყოველგვარ სიტყვას, ყოველგვარ განმარტებას, ყოველგვარ შიშსა და ყოველგვარ მწუხარებას. მაშინ ადამიანში არსებული მცირე ზეცა უფრო და უფრო ემსგავსება ღვთის ვრცელი სამყაროს ზეცას და ხატებაცა და მსგავსებაც ღვთისა მეტად ცხადი ხდება ადამიანში.ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვეწიე, რომ იმათი მსგავსი მაინც ვიყოთ, ვინც შენი მსგავსია. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ მორჩილების შესახებიყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა (მათ. 6:10)კურთხეულია იოანე ნათლისმცემელი, რადგან მან სახარება აღასრულა სახარებამდე! იგი უდაბნოში განმარტოვდა და ხორცითაც და სულითაც სრულიად მიენდო ღვთის ნებას. ღვთის ნება აღესრულებოდა როგორც მისი სხეულის მიწაზე, ასევე მისი სულის ზეცაში. ვერც შიმშილმა და ვერც მხეცებმა ვერაფერი ავნეს მის სხეულს უდაბნოში მრავალი წლის განმავლობაში, ვერც მარტოობით ვერ დააზიანა სასოწარკვეთილებამ მისი სული და ვერც ამპარტავნებამ – ზეციური ხილვებით. ადამიანებს არც პურს სთხოვდა და არც ცოდნას, ყველაფერს, რაც სჭირდებოდა, ღმერთი აძლევდა, რადგან სრულიად მიენდო მის ნებას. თვითნებურად ნაბიჯს არ დგამდა არც უდაბნოში და არც მის გარეთ. უხილავი კვებავდა და წარმართავდა მის ცხოვრებას. როდესაც საჭირო გახდა, რომ დაეტოვებინა უდაბნო და მიგებებოდა უფალს, მაშინ, როგორც ნათქვამია, „იყო სიტყვა უფლისა იოვანეს მიმართ“ (ლუკ. 3:2). პატარა ბავშვივით უბრალოდ ჰყვება იგი ზეციურ ძალებთან თავისი ურთიერთობის შესახებ: „და მე არ ვიცნობდი მას (ანუ ქრისტეს), მაგრამ ვინც მომავლინა მე წყლით ნათლის საცემად, მან მითხრა მე: ვისზეც იხილავ სულს, გადმომავალს და დამდგარს მასზე, ის არის, ვინც ნათელს გცემთ სულიწმიდით“ (იოან. 1:33-34). როგორ სათუთად და უბრალოდ საუბრობს იგი ზეციურის შესახებ! მაგრამ როგორი საშიშია იგი, ლომის მსგავსად, როდესაც ადამიანური უსამართლობის შესახებ გამოთქვამს აზრს ჰეროდესა და ჰეროდეას წინააღმდეგ! ბატკანი და ლომი ერთდროულად ცხოვრობს მასში. მისთვის ზეცა ისეთივე ახლობელი და მშობლიურია, როგორადაც დედა ჩვილისათვის. მისთვის ისეთივე ცხადი და ნათელია ღვთის ნება, როგორადაც ზეცაში ანგელოზთათვის.ყოვლადბრძენო უფალო, შენი ნებისამებრ წარმართე ჩვენი ცხოვრება ამ წუთისოფლის უდაბნოში ისევე, როგორც წარმართე ცხოვრება იოანე ნათლისმცემელისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა აბო თბილელისა (†786); ღირსთა: გიორგი ქოზიბელისა (†625), ემელიანე აღმსარებლისა, კვიზიკოელი ეპისკოპოსისა (†815-ის შემდეგ); და დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (†V). მღვდელმოწამე კარტერისა, კაბადუკიის კესარიელი ხუცესისა(304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონი და ელადი ერისკაცისა; მოწამეთა: იულიანე, კელსი, ანტონი, ანასტასი, ბასილი და მარიონილასი, 7 ყრმისა და 20 მხედრისა(313); ღირსი ელია ეგვიპტელისა, სასწაულმოქმედისა; ღირსი გრიგოლ კიევო-პენორელისა, სასწაულმოქმედისა(1093); მღვდელმოწ. ისიდორე ხუცესისა და მასთან 72 მოწამისა (1472); კვიროს, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა714). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება აუცილებელი სიფრთხილის შესახებ მათთვის, ვინც ფიქრობს, რომ უსაფრთხოდ არისამრიგად, ვისაც ჰგონია, რომ დგას, ფრთხილად იყოს, რომ არ დაეცეს (1კორ. 10:12) მოციქულმა, რომელიც ამ რჩევას გვაძლევს, შესანიშნავად იცოდა ადამიანის ბუნებისა და მისი უძლურების შესახებ. ამას ადასტურებს ყოველდღიური გამოცდილება: საკმარისია, ადამიანი ცოდვის ჭაობიდან წამოდგეს, რომ კვლავ იქით მიიწევს და მასში ვარდება; საკმარისია განიკურნოს ვერცხლისმოყვარეობის სენისაგან, რომ მაშინვე პატივმოყვარეობის ცოდვაში ვარდება; საკმარისია ღატაკს ხელი გაუწოდოს დასახმარებლად, რომ მაშინვე სხვა მხარეს ექაჩება ამპარტავნება; საკმარისია, ცოტა ილოცოს და მაშინვე იმის ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვა არ იცის; ან კიდევ: ეს-ესაა იგრძნო, რომ ღვთის სულს ცხონების გზაზე მიჰყავს იგი და მაშინვე მთელი სამყაროს სწავლებას იწყებს, სანამ ამით, სამწუხაროდ, სრულიად არ განაგდებს თავისგან სულიწმიდას. როდესაც უფალი მოწაფეებს უწინასწარმეტყველებდა, რომ ყველანი უარყოფდნენ და გაიფანტებოდნენ, მაშინ პეტრემ, დარწმუნებულმა თავის სიმტკიცეში, წამოიძახა: „ყველამ რომ გიღალატოს, მე მაინც არ გიღალატებ“. უყურებდა მის გულს უფალი და დაინახა რა, რომ უკვე ჩავარდნილიყო საკუთარ თავზე დიდ წარმოდგენასა და ამპარტავნებაში, უპასუხა: „ამ ღამეს, მამლის ყივილამდე, სამჯერ უარმყოფ მე, პეტრე!“ და თუ ამგვარად დაეცა უფალთან ასე ახლოს მყოფი მოციქული, მაშინ ხომ შეიძლება, რომ ჩვენც იგივე დაგვემართოს? ამიტომ, ძმებო, როდესაც დაცემული წამოვდგებით, როდესაც რომელიმე ცოდვისგან გავთავისუფლდებით და სწორ გზაზე დავდგებით, ეს ღვთის ძალასა და მოწყალებას მივაწეროთ და არა საკუთარ თავს; გავფრთხილდეთ და ღვთის წინაშე ვილოცოთ, რათა კვლავ არ დავეცეთ ან რომელიმე მხარეს არ გადავვარდეთ, არამედ სწორად, პირდაპირ ვიაროთ უფლის გზაზე. ყოვლისმხედველო უფალო, შეგვეწიე, რომ სულით ავმაღლდეთ, და როდესაც ცოდვათაგან დაცემულნი წამოვდგებით, დაგვეხმარე, რომ კვლავ არ დავეცეთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტონელისა (†255/259). სამე წინასწარმეტყველისა; პეტრე, სებასტიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტრატი სასწაულმოქმედისა; ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა სასწაულმოქმედისა(1569); ღირსთა: ბასილი სასწაულმოქმედისა და გრიგოლისა, ადრიანე, კენტერბერიელი იღუმენისა(709) და ბრიტვალდ, კენტერბერიელი მთავარეპისკოპოსისა(731). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოყვასის გადასარჩენად ზრუნვის შესახებ ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს (1 კორ. 10:24)ეს არის ღვთის წმიდანების ცხოვრების პრინციპი წარსულშიც, აწმყოშიც, მომავალშიც და სამარადისოდ. ეს პრინციპი აღშენებითია და საზოგადო. ამ პრინციპს შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ყველაზე სრულყოფილი, ღვთისთვის ყველაზე სათნო და ყველაზე ბედნიერ ადამიანთა ერთობა. ეს მხსნელი პრინციპია ყველა იმ სირთულის დროს, რომელთაც თანამედროვე ადამიანები აწყდებიან და ებრძვიან უშედეგოდ და უიმედოდ. წმიდა ადამიანი ზრუნავს თავის მეზობლებზე, ახლობლებსა და შორეულებზე; იგი დარდობს იმას, თუ სად გაათენებენ ღამეს უსახლკაროები, როგორ დაპურდებიან მშივრები, რითი შეიმოსებიან ტიტველნი; იგი განიცდის და ლოცულობს ღვთის წინაშე, რათა ცხონდნენ მისი მეზობლები, რათა მათი გულები აივსოს ღვთის სიყვარულით და გონება მიმართონ ღვთისკენ; რათა ცოდვილნი მოიქცნენ ცოდვის გზიდან; რათა რწმენაში მერყევნი განმტკიცდნენ სარწმუნოებაში; რათა განმტკიცებულნი მტკიცედ იდგნენ; რათა განსვენებულებმა ღმერთი იხილონ; რათა ცოცხლები სიცოცხლის წიგნში ჩაეწერონ ცათა სასუფეველში. მაგრამ გაფრთხილდით, ძმებო, რადგან მსგავსადვე შეიძლება ვრცელდებოდეს ეშმაკის პრინციპი, გამანადგურებელი და საზოგადოებისთვის საზიანო: და ეს პრინციპია, რომ არავინ იზრუნოს თავი დაიცვას ცოდვისაგან, არამედ ეცადოს, რომ სხვა გარყვნას და გააუბედუროს; არავინ იზრუნოს საკუთარ სულზე, რომ იხსნას იგი, არამედ ეცადოს, რომ სხვისი სული გაააშავოს, ცილი დასწამოს, გააღატაკოს და დაღუპოს; არავინ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ სახლს, არ ააშენოს და განაახლოს, არამედ ყველამ სხვის სახლს უყუროს, რომ როგორმე დაწვას და დაანგრიოს; არავინ უყუროს საკუთარ ბეღელს და არ აავსოს, მაგრამ უყუროს სხვის ბეღელს, რათა გაქურდოს და დააცარიელოს. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეიძლება ესსიკეთის პრინციპი იყოს პრინციპი ბოროტებისაც. ეს ორპირი მახვილია, ერთ მხარეს აგელოზია, მეორე მხარეს – სატანა. შეხედეთ, თუ როგორ გავრცელდა დღეს სატანური სულითა და ფორმით ეს პრინციპი ყველა მიმართულებით.ჰოი, უფალო, სულო წმიდაო, რომელმაც მოციქულის მიერ აუწყე ეს წმიდა სიტყვები წითისოფელს, რათა მათ, როგორც მზის კაშკაშა სხივებმა, გვანათონ და არ დაგვწვან, შეგვეწიე, რომ აღვასრულოთ ისინი სულიერი გააზრებით, ყოვლადწმიდა სამების სადიდებლად და ჩვენი სულების საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (†394/395); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტენელ ეპისკოპოსისა (†601/602); ღირსისა მარკიანე ხუცისა, დიდისა ეკლესიისა აკონომოსისა (†V); თეოფანე ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (†1894); ნეტარისა თეოსებია დედათდიაკონისა, წმ. ბასილი დიდის დისა (†385). თეოფანე დაყუდებული, ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (1894). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმით კმაყოფილების შესახებ, რაც ჩვენთვის აუცილებელიათუ საჭმელი და ტანსაცმელი მოგვეძებნება, ამას დავჯერდეთ (1 ტიმ. 6:8)უფლის მოციქულები სხვებს იმას ასწავლიდნენ, რასაც ცხოვრებაში თავად ასრულებდნენ. თუ ჰქონდათ საკვები და ტანსაცმელი, ამით კმაყოფილდებოდნენ, თუმცა მაშინაც კმაყოფილი იყვნენ, როცა არც საკვები ჰქონდათ და არც ტანისამოსი. მათი კმაყოფილება შინაგანი იყო, ღირებული და იშვიათი, და არა ცხოველური, გარეგანი და უმნიშვნელო. კმაყოფილება გულში ღვთიური სიმშვიდითა და სიყვარულით - ესაა რჩეულთა კმაყოფილება, ესაა მოციქულებრივი კმაყოფილება. დიდ ბრძოლებში გენერლები უბრალო ჯარისკაცებივით იმოსებიან და იკვებებიან და კმაყოფილებას ეძებენ არა სამოსსა და საკვებში, არამედ გამარჯვებაში. გამარჯვება - მთავარია მათთვის, ვინც იბრძვის. და ქრისტიანები, ძმებო, გამუდმებით ბრძოლაში არიან, ბრძოლაში სულის ყოველგვარ მატერიალურზე გასამარჯვებლად, რათა უზემოესი აღემატებოდეს უქვემოესს, ადამიანური – პირუტყვულს. და ასეთ შემთხვევაში ხომ საცაცილოა, იბრძოლო და იზრუნო არა გამარჯვების, არამედ გარეგნობისა და მორთულობისთვის?! ხომ უგნურობაა, ამოსაცნობი ნიშანი მისცე შენს მტერს?! ჩვენი უხილავი მტერი კი ხარობს ჩვენი ამაო სურვილებით და ყოველ ამაო გულისთქმას გვიწონებს, ის ყოველი უმნიშვნელო წვრილმანით ცდილობს დააკავოს ჩვენი გონება და დაგვავიწყოს, რისთვის ვარსებობთ ამქვეყნად. იგი უმნიშვნელოს ყველაზე მნიშვნელოვნად წარმოგვიდგენს, მეორეხარისხოვანს – როგორც უმთავრესს და დამღუპველს, როგორც სასარგებლოს - ოღონდაც ჩვენზე გაიმარჯვოს და სამუდამოდ გაგვანადგუროს. წმიდაო უფალო, ყოვლადძლიერო და უკვდავო, რომელმაც თიხისაგან შეგვქმენი და ცოცხალი სული შთაგვბერე, ნუ დაუშვებ, უფალო, რომ თიხამ დაგვძლიოს! შეეწიე ჩვენს სულს, რათა ყოველთვის უფრო ძლიერი იყოს, ვიდრე თიხა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (†529); თეოდოსია ტრაპეზუნტელი მიტროპოლიტისა (†XIV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიერ განვითარებაში თანმიმდევრობის შესახებუხეში საჭმელი კი მოწიფულთათვისაა განკუთვნილი, რომელთა გრძნობებიც საკმაოდ გაწვრთნილია ჩვევით, რათა კეთილისა და ბოროტის გარჩევა შესძლონ (ებრ. 5:13-14)იმათ, ვინც ხორციელად მსჯელობს ანუ ჯერ კიდევ რძით იკვებება, არ შეუძლიათ კეთილისა და ბოროტის ადვილად გარჩევა. ისინი, ჩვეულებრივ, იმ დასკვნამდე მიდიან, რომ ყველა სარწმუნოება თანაბრად მნიშვნელოვანია; რომ ცოდვა არის სიკეთის ბუნებრივი აჩრდილი; რომ სიკეთეს აუცილებლად თან სდევს ბოროტება. შეუძლებელია, რომ ასეთ არასწორ დასკვნებამდე მივიდეს ნამდვილი ქრისტიანი, რადგან ნამდვილი ქრისტიანი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც აღარ იკვებება რძით და არ ენდობა გრძნობებს, ის უფრო დაკვირვებით მსჯელობს და ამჩნევს ბევრად უფრო სიღრმისეულ განსხვავებებს იმ ყველაფერში, რაც არის გარშემო და რაც არსებობს. ქრისტიანისთვის ჭეშმარიტებას წარმოადგენს „გამოცხადებაში“ მოცემული ცხადი სწავლება, თუ როგორ უნდა განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან, თუმც იგი მაინც საჭიროებს ხანგრძლივ და რთულ შრომას, რათა, როგორც სრულყოფილმა, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში განსაზღვროს რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. მისი ეს ცოდნა შეგრძნებად უნდა იქცეს, რათა ის სანდო და უტყუარი იყოს. სიკეთეცა და ბოროტებაც ადამიანის გულთან შეხებას ცდილობს, ამიტომ ადამიანი მიჩვეული უნდა იყოს გულით იგრძნოს და დაუყოვნებლივ გაარკვიოს თუ რა უახლოვდება მას, სწორედ ისე, როგორც ენით გრძნობს სწრაფად მლაშესა და უმარილოს, ტკბილსა და მწარეს. ვეცადოთ, ძმებო, ყოველდღიურად და ყოველ წუთს სრულვყოთ ჩვენი გული, რათა მან ყოველთვის შეძლოს სიკეთისა და ბოროტების გარჩევა. ყველაფერი, რაც გარშემო ხდება, კითხვას აჩენს ჩვენ წინაშე: რა არის სიკეთე და ბოროტება? შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ თავს ხდება, ხდება იმიტომ, რომ შევძლოთ გავარკვიოთ რა არის სიკეთე და ავირჩიოთ ის. ასე რომ, დღეში ასჯერ მაინც გვიწევს ამ გამოცდის ჩაბარება. ვისაც თვალები აქვს, რომ დაინახოს, დაე, დაინახოს! ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, აღგვინთე გულები შენი სიკეთით, გვასწავლე განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან და განგვამტკიცე, რათა ყოველთვის სიკეთე ავირჩიოთ, ხოლო ბოროტება უარვყოთ – სადიდებლად შენდა და საცხონებლად ჩვენდა, კაცთმოყვარეო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (†218/226); საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (†1237). მოწამე მერტი მხედრისა(284-305); მოწამე პეტრე, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); ღირსი ევპრაქსია ტაბენისელი ეგვიპტეში მოღვაწისა(393); საბა, სერბი მთავარეპისკოპ.(1237). ღმრთისმშობლის ხატთა: "დაუჯდომელისა" და "ძუძუსმაწოვებელი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ღვთისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია და ადამიანისთვის - ღმერთი რადგანაც თქვენსას კი არ ვეძებ, არამედ - თქვენ (2 კორ. 12:14)ამ სიტყვებით, რომელთა წარმოთქმა მოციქულის მოყვასისადმი ცეცხლოვან სიყვარულს შეეძლო მხოლოდ და მხოლოდ, გამოთქმულია ქრისტიანის დამოკიდებულება ღმერთთან და ღმერთისა – ქრისტიანთან.ღვთის სიყვარულს შეეძლო ეთქვა: „შენ, ქრისტიანო, მარხულობ ჩემ გამო, მოწყალებას გასცემ, გულმოდგინედ ლოცვებს აღავლენ, ეკლესიებს აშენებ, ჩემ გამო შესაწირავს გასცემ და მრავალ სხვა კეთილ საქმეს აღასრულებ. ეს ყველაფერი კარგია და მოსაწონია ჩემთვის, მაგრამ ამ ყველაფერზე ძვირფასი შენ ხარ ჩემთვის. ამათგან არ ვეძებ არაფერს, არამედ დაგეძებ შენ, მხოლოდ შენ“. ქრისტიანის სიყვარულს კი შეეძლო ეთქვა: „უფალო, შენ ჯანმრთელობას მაძლევ - და ეს კარგია. შენ სინათლესა და წვიმას გვაწვდი, ჭექა–ქუხილით ჰაერს განწმენდ - და ეს კარგია. შენ მაძლევ სიმდიდრეს, სიბრძნეს, დღეგრძელობას, შთამომავლობასა და მრავალ სხვა უთვალავ სიკეთეს. შენ უხვად მმასპინძლობ ამ ცხოვრების ტრაპეზზე და ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მე ამ ყველაფერს მადლიერებით ვიღებ, მაგრამ, საბოლოოდ, ეს მხოლოდ შენი სამოსის კიდეა; ამათგან არ ვეძებ არაფერს, უფალო, არამედ შენ, მხოლოდ შენ დაგეძებ.“ ო, ძმებო, ღმერთი ის არ არის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით; და არც ადამიანი არის ის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით. ის, რაც ხილულია მთელ სამყაროში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ღვთისა, და ის, რაც ხილულია ხორციელ სამოსში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ადამიანისა. ძმებო, ღმერთი ისეთი სიყვარულია, რომ ზეცას სწევს მიწამდე, ხოლო ადამიანი – ისეთი სიყვარული, რომ მიწას სწევს ზეცამდე. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, ყოვლის შემოქმედო და ყოვლისა მპყრობელო, კიდევ უფრო მეტად დაამკვიდრე შენი ცხოველსმყოფელი სული ჩვენში, რათა ვიცოცხლოთ, ვიცოცხლოთ მარადიულად, შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი, ბელგრადელთა(†314/315). მოწამეთა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა(309-311); ღირსი იაკობ, ნისიბიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მაქსიმე კავსოკალივიტისა, ათონელისა(1320). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცათა სასუფევლის შესახებ, რომელიც ჩვენშიასასუფეველი ღვთისა თქვენშია (ლუკ. 17:21)ყველაფერი, რაც ღვთისაა, აღბეჭდილია უკვდავებით. ღვთის სამეფოც უკვდავი სამეფოა. მაშასადამე, თუ გვსურს უკვდავების ჰაერით ვისუნთქოთ, მაშინ ჩვენ შიგნით უნდა ჩავიხედოთ, საკუთარ გულში, ღვთის სამეფოში. ჩვენ გარეთ კი წუთისოფლის ჰაერია, ჰაერი წარმავალი და ხრწნადი, რომელშიც სულს სუნთქვა უჭირს. წუთისოფლის სამეფო გრძნობების სამეფოა, ამიტომ იგი უცხოა ჩვენი სულისთვის. რატომ სურთ ადამიანებს დიდხანს ყოფნა უცხო გარემოში? იშვიათად და უხალისოდ რატომ მიდიან საკუთარ სახლში? ყოველ ჯერზე, როდესაც წუთისოფლის სამეფოს შესახებ ვსაუბრობთ, ვსაუბრობთ უცხო გარემოს შესახებ. როდესაც გრძნობებით ვცხოვრობთ, იმ ადამიანს ვემსგავსებით, რომელიც მთელი დღე კარდაკარ დადის და საღამოს მხოლოდ დასაძინებლად ბრუნდება სახლში. ამგვარად, ჩვენს უძილობას სიკვდილს ვუძღვნით, უკვდავებას კი – ძილს! საკუთარ თავთან მხოლოდ ძილის დროს ვბრუნდებით, მაგრამ ჩვენი ძილიც ჩვენს სინამდვილეს ასახავს, ანუ მაშინაც კი, როდესაც სახლში ვიმყოფებით და გვძინავს, სიზმარშიც სხვების სახლებს ვხედავათ; ჩვენი სიზმრები ხორციელია, რადგან ჩვენი რეალობაც ხორციელია. ასე რომ, უცხო გარემოში ვართ, ჩვენ რეალურ ცხოვრებაშიც უცხონი ვართ და ძილშიც. მუდმივად საკუთარი თავის გარეთ ვართ. უფალს სურს, რომ ჩვენს თავთან დაგვაბრუნოს, საკუთარ სახლში, საკუთარ სამშობლოში. ცათა სასუფეველი ჩვენშია, ჩვენ მიღმა კი უცხო გარემოა. იმისათვის, რომ უცხოობას თავი დავაღწიოთ და ჩვენი ნამდვილი სახლი ვიპოვოთ, სადაც თვით ღმერთს შევხვდებით, უნდა დავბრუნდეთ საკუთარ თავთან, შევიდეთ ჩვენს გულში. აქ ქრისტეა, და აქ სასუფეველია. ჰოი, უფალო, ანგელოზთა და წმიდათა მეუფეო, დაგვანახე შენი სიმდიდრე და შენი სამეფოს სიდიადე ჩვენ შიგნით, რათა უფრო მეტად შევიყვაროთ ის, ვიდრე გვიყვარს წუთისოფელი, ჩვენთვის უცხო სამეფო, ხორციელი, ცვალებადი და წარმავალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებლისა (†IV).
ღირსმოწამეთა მამათა, სინას და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვედილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (†IV-V). ღირსი თეოდულე -ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა; ღირსი სტეფანე, ჰინოლაკოს მონასტრის ამშენებლისა; ღირსი ფელიქს, ნოლანელი ხუცესისა(260). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უხილავი სამყაროს ხედვის შესახებხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს (2 კორ. 4:18) ჩვენ ვხედავთ ამ სამყაროს, ნივთიერსა და წარმავალს, მაგრამ ვჭვრეტთ იმ სამყაროს, სულიერსა და წარუვალს. ჩვენ ვხედავთ ამქვეყნიურ ლხინს, რომელიც ხშირად წყდება ტირილითა და გოდებით და ყოველთვის სრულდება სიკვდილით, მაგრამ ვჭვრეტთ სულიერ სიხარულს ზეცაში, ანგელოზებსა და წმინდანებს შორის, სიხარულს განუწყვეტელსა და მარადიულს. ჩვენ ვხედავთ მართალთა ტანჯვასა და წარუმატებლობას ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დიდებასა და გამარჯვებას იმქვეყნად. ჩვენ ვხედავთ ცოდვილთა მრავალ წარმატებასა და დიდებას ამ ცხოვრებაში, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დამარცხებას, განკითხვასა და გამოუთქმელ ტანჯვას მარადიულობაში. ჩვენ ვხედავთ ღვთის ეკლესიას, ხშირად დამცირებულსა და დევნილს ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მის საბოლოო გამარჯვებას ყველა ხილულ და უხილავ მტერზე.ძმებო, ჩვენ ხშირად ვხედავთ მოძალადეებსა და მძარცველებს, როგორც მმართველებსა და მდიდრებს ამქვეყნად და წმიდანებს - როგორც ღატაკებს, დათრგუნულებსა და დავიწყებულებს, მაგრამ ჩვენ ვჭვრეტთ სხვა სამყაროსაც, სადაც არ იქნება არცერთი მძარცველი და მოძალადე – ცათა სასუფეველს, წმიდასა და მარადიულს, სადაც მხოლოდ წმიდანები იმეფებენ.ჰოი, მრავალმომთმენო და მრავალმოწყალეო უფალო, აგვიხილე სულიერი თვალი, რათა ვიხილოთ რა გველის ამ ხანმოკლე ცხოვრების შემდეგ და შევეცადოთ დავიცვათ შენი მცნებები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსთა: ამბა პავლე განშორებულისა, თებაიდელისა (†341) და ათანე გლახაკისა (†V); წმიდისა დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (†774); წმიდათა: სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (†iV). ღირსმოწამე პანსოფი ალექსანდრიელისა(249-251); ღირსთა; პროხორე პშინელისა(1067); და გაბრიელ ლესნოველისა(1105); გერასიმე, ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1714); ღირსი იტა, ლიმერიკელი იღუმენიასი, ირლანდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გამარჯვების მომტანი რწმენის შესახებრადგანაც ყველა, ვინც ღვთისაგან არის შობილი, სძლევს ამ ქვეყანას; და ეს არის ძლევა, ქვეყნის მძლეველი: ჩვენი რწმენა (1იოან. 5:4)უფალი იესო ქრისტე იმარჯვებს წუთისოფელზე. ძმებო, ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. მოციქულებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. წმიდანებმა, ქალწულებმა და მოწამეებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა.ძმებო, არაფერია წუთისოფელში ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე ძლიერი. მახვილები, რომლებიც აღიმართნენ ამ ამ სარწმუნოების თავზე, დაბლაგვდნენ და დაიმსხვრნენ, ქრისტიანობა კი დარჩა; მეფეები, რომლებიც ამ რწმენის წინაააღმდეგ იბრძოდნენ, წყევლის ქვეშ დაიხოცნენ თავიანთი ბოროტმოქმედების გამო; სამეფოები, რომლებიც იბრძოდნენ ამ რწმენის წინააღმდეგ, განადგურდნენ; ქალაქები, რომლებიც უარყოფდნენ ამ რწმენას, ნანგრევებად იქცნენ; ერეტიკოსები, რომლებიც ამახინჯებდნენ ამ რწმენას, სულითაც და ხორცითაც წარწყმდნენ და ანათემას გადაცემულებმა დატოვეს ეს წუთისოფელი, ქრისტიანობა კი დარჩა. ძმებო, თუ წუთისოფელი შემოგვიტევს თავისი საცდურებით - გარეგნული სილამაზისა და სიმდიდრის საცდურით, სიამოვნებათა და წარმავალ დიდებათა საცდურით - რწმენის გარდა რითი შევეწინააღმდეგებით მას, რითი გავიმარჯვებთ? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან იგი ბევრად უფრო მეტს ფლობს, ვიდრე წუთისოფლის ყველა სიკეთე ერთად.თუკი წუთისოფლის ყველა საცდური თავის მეორე მხარეს გვიჩვენებს (როცა სილამაზე სიმახინჯედ წარმოჩნდება, ჯანმრთელობა - სნეულებად, სიმდიდარე - სიღატაკედ, დიდება - სირცხვილად, ძალაუფლება – დამცირებად), როგორ დავძლევთ ამ უბედურებას, ამ ხრწნადობას, ამ სისაძაგლესა და სიმყრალეს, როგორ ავიცილებთ სასოწარკვეთილებას? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან ის ქრისტეს სასუფევლის მყარი და წარუვალი ღირებულებების შესახებ გვასწავლის.თუ სიკვდილი თავის დამანგრეველ ძალას გამოავლენს ჩვენს მეზობლებზე, ნათესავებზე, მეგობრებზე, ჩვენს ყვავილებზე, ნათესეზე, ჩვენი ხელით ნამოქმედარზე, და ბოლოს, როდესაც თავის მმუსვრელ კბილებს ჩვენკენ მოატრიალებს, - როგორ დავძლევთ სიკვდილის წინაშე შიშს და როგორ შევაღებთ სიცოცხლის კარიბჭეს, რომელიც სიკვდილზე ძლიერია, თუ არა ამ რწმენით? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან მისთვის ცნობილია აღდგომისა და მარადიული ცხოვრების შესახებ.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გამარჯვებულო წუთისოფელზე, შეგვეწიე, რომ ჩვენც გავიმარჯვოთ მასზე ჩვენი შენდამი რწმენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზისა მიერ (I). მოწამეთა:პევსიპე, ელასიპე, მესიპე და მათი დიდედის ნეონილასი და მათთანა: ნეონი, ტურვონი და იოვილასი(161-1800; მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა; ღირსმოწამე დამასკინე ახლისა, ათონელისა(1771); და ღირსი ფურსე ირლანდიელისა, აღმოსავლეთ ინგლისის განმანათლებელისა(650). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ჩვენ ყველანი თავისუფალი ვართ მხოლოდ როგორც ქრისტეს მსახურნიუფლის მიერ მონად ხმობილი აზატია უფლისა, ისევე, როგორც თავისუფლად ხმობილი - ქრისტეს მონაა (1კორ. 7:22)დიდი სიახლე, რომელსაც ქრისტიანობა ყოველდღე უცხადებს წუთისოფელს, ისაა, რომ ყველაფერი სრულად ფასდება არა გარეგნულის, არამედ შინაარსის მიხედვით; საგნები ფასდება არა ფერითა და ფორმით, არამედ მნიშვნელობით, ხოლო ადამიანი ფასდება არა მისი წოდებითა და ქონებრივი მდგომარეობით, არამედ გულით - გულით, რომელშიც ერთმანეთს უკავშირდება გრძნობა, გონება და ნება.წუთისოფლისთვის ამ ახალი სწავლების მიხედვით, მონა არაა ის, ვინც გარეგნულად არის დატყვევებული და თავისუფალი არაა ის, ვინც სხეულით არის თავისუფალი. საერო გაგებით, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში და თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში. ქრისტიანული აზროვნებით კი, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას, ხოლო თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას. და კიდევ: საერო გაგებით, მონაა ის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ასრულებს თავის ნებას და ყველაზე მეტად – სხვის ნებას, თვისუფალი კი ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - სხვის ნებას, ხოლო ქრისტიანული აზროვნებით, მონა არის ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - ღვთის ნებას, ხოლო თავისუფლი – ვინც მეტად ასრულებს ღვთის ნებას და ნაკლებად - საკუთარს.იყო ღვთის მონა - ეს ადამიანისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტი და ღირსეული თავისუფლებაა, ხოლო იყო წუთისოფლისა და საკუთარი ვნებების, ცოდვისა და მანკიერებებისა მონა - ეს მომაკვდინებელი მონობაა. ტახტის მფლობელი მეფეების შესახებ ადამიანი შეიძლება ფიქრობდეს, რომ მათზე მეტად თავისუფალი ადამიანები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა მრავალი მეფე სწორედ ყველაზე მდაბალი და უღირსი მონა იყო. საპყრობილეში მყოფი ქრისტიანების შესახებაც შეიძლება ფიქრობდეს ადამინი, რომ მათზე მეტად საწყალი მონები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა ქრისტიანი მოწამეები საპყრობილეში თავს თავისუფალ ადამიანებად გრძნობდნენ და, სულიერი სიხარულით აღსავსენი, ფსალმუნებითა და გალობით მადლობას სწირავდნენ უფალს. თავისუფლება, რომელიც მწუხარებასთანაა დაკავშირებული, მონობაა და არა თავისუფლება. მხოლოდ ქრისტეში თავისუფლება განაპირობებს გამოუთქმელ სიხარულს, ხანგრძილივი სიხარული კი ჭეშმარიტი თავისუფლების ნიშანია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ერთადერთო სახიერო უფალო, რომელიც თვისუფლებას გვანიჭებ, როცა ყველაზე მეტად გვიახლოვებ! რაც შეიძლება მალე გვაქციე შენს მონებად, რათა აღარ ვიყოთ ბოროტ და უმოწყალო ბატონთა მონები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, ეგვიპტელისა (†356); კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (†395); მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (†1838). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი განსხვავებული სიბრძნის შესახებრადგან სიბრძნე ამა ქვეყნისა სიშლეგეა ღვთის წინაშე (1კორ. 3:19) ასევე უდიდესი სიახლე აუწყა ქრისტიანობამ წუთისოფელს იმის გაცხადებით, რომ სიბრძნე ღვთისა და ღვთის მიერ სხვაა და სიბრძნე წუთისოფლისა და წუთისოფლის მიერ – სხვა. ღვთის სიბრძნე სულიწმიდისაგან არის; ამ სიბრძნით აღივსნენ მოციქულები სულიწმიდის მათზე გარდამოსვლისას. წუთისოფლის სიბრძნე გრძნობებიდან და მატერიიდანაა და სიშლეგეა ღვთის წინაშე, რადგან არ არის შთაგონებული და ბოძებული სულიწმიდის მიერ.წუთისოფლის მთელი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით ხელმძღვანელობს და ყურადღებას არ აქცევს სულიწმიდას, უგნურობაა ღვთისა და მისი ანგელოზების წინაშე. ასეთი სიბრძნე ვერ ხედავს სამყაროს ვერც სულს და ვერც აზრს და მხოლოდ მტვრად აღიქვამს მას, რომელსაც თითქოს შემთხვევითობათა ქარი ხან ერთად აგროვებს და ხანაც სხვადასხვა მხარეს ფანტავს.კაცობრივი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით, ფიქრებითა და ოცნებებით ხელმძღვანელობს, უგნურობაა როგორც ღვთის წინაშე, ასევე მისი ანგელოზებისა და წმიდანების წინაშე, რადგან ის (კაცობრივი სიბრძნე) ადამიანს არ აღიქვამს ღვთის მონათესავე სულიერ არსებად, არამედ მხოლოდ სხეულად – სხეულად გარეგნულად, შინაგანად, ფორმითა და არსით. ეს იგივეა, მაიმუნმა უყუროს რკინიგზის ლოკომოტივს (ელმავალს) და თქვას, რომ ის რკინაა გარედანაც და შიგნიდანაც: რკინა, რომელიც ათბობს; რკინა, რომელიც ექაჩება; რკინა, რომელიც მიმართულებას განსაზღვრავს და რკინა, რომელიც აჩერებს!ძმებო, ვინ შეიძლება აღივსოს ღვთიური სიბრძნით? – უპირველესად, ვინც წუთისოფლის სიბრძნის ანუ სიშლეგისგან თავისუფლდება! ღვთის შეწევნით, ეს ყველა ჩვენგანს შეუძლია. თუ ჩვენ სურვილი და მონდომება გვექნება, საპასუხოდ უფალი შეგვეწევა, რადგან ღმერთი თავადაა სიკეთე, სიბრძნე და სიწმინდე. სახიერო უფალო, ბრძენო და წმიდაო, აღგვავსე ჩვენ შენი ცხოველსმყოფელი სიბრძნით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ათანასესი (†373), კირილესი (†444), და ალექსანდრესი (†326), ალექსანდრიელ პატრიარქთა; მიცვალება კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (†1101); ღირსისა ალექსი მღდელმონაზონისა (შუშანია †1923). ღირსი მარკიანე კვირელისა, განდეგილისა(388); ღირსი ათანასე ვოლოგოდელისა(1550); მართალი ათანასე ნავოლოცკელისა; ღირსთა: კირილე და მარიამისა(1337)-ღირსი სერგი რადინეჟელისმშობელთა; ღირსი მაქსიმე, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(1549); და ღირსი იოაკიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქისა(1235). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საფრთხის შესახებიყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი – ანთებული (ლუკ. 12:35)ეს მცნება იმისია, ვინც იცის ჩვენი სისუსტეების შესახებ და ჩვენი სიკეთე იმაზე მეტად სურს, ვიდრე დედასა და მამას. ეს მცნება ჩვენს კაცთმოყვარე უფალს ეკუთვნის. როდესაც ადამიანი სარტყლის გარეშეა, განა უფრო მეტად მოშვებული არ არის მისი სხეული?! მაგრამ თუ სარტყელს შემოიჭერს, განა მთელი სხეულით წელში გამართული არ არის, როგორც სანთელი?! სწორედ სანთელივით უნდა იყოს აღმართული ჩვენი სული ღვთის წინაშე. მაგრამ როგორ დადგება სული ღვთის წინაშე, თუ თავშეუკავებელი სხეული დამძიმებული იქნება მიწიერი ვნებებითა და ავხორცობით? გაფრთხილდი, რადგან ბარძაყთა შორისაა ხორციელ ვნებათა მთავარი ბუდე. სარტყლის შემოჭერა თავშეკავებით შეზღუდვას ნიშნავს, რათა ვნებებს თავისუფლება არ მიეცეთ. ხორციელად ქამრის შემოჭერა – მიზანი კი არა, საშუალებაა, რათა იოლად მოვთოკოთ ჩვენი გონება, გული და ნება.ხორციელი თავშეკავება მხოლოდ და მხოლოდ დასაწყისი განათლებაა ჩვენი ქრისტიანული ხასიათისა. ამის შემდეგ უმაღლესი განათლების ჯერი დგება, რომლის დროსაც ვსწავლობთ გონების, გულისა და ნების მოთოკვას. როდესაც მოვთოკავთ გონებას, მასში ვეღარ დამკვიდრდებიან ავხორცული აზრები; როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს გულს, მაში ადგილს ვერ იპოვიან ავხორცული სურვილები, და როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს ნებას, მასში ადგილს ვეღარ იპოვიან მხეცური და დემონური ბოროტი სურვილები.ვიწრო გზით შედიან ცათა სასუფეველში, ძმებო. მხოლოდ გონების, გულისა და ნების მოთოკვით შეიძლება აინთოს ყოველგვარ სათნოებათა სანთლები, რომელთა ალიც ღმერთამდე ავა. დიახ, სწორედ ანთებულ სანთლებს შეიძლება შევადაროთ ქრისტიანული სათნოებები.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და უცოდველო უფალო, ყოველგვარ სათნოებათა წყაროო, შეგვეწიე, რათა წელი შემოვისარტყლოთ თავშეკავებით და ვიწრო გზით ვიაროთ შენკენ იმ სათნოებათა ანთებული სანთლებით, რომლებიც შენ დაამკვიდრე წუთისოფელში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, მეგვიპტელისა (†390/391); მარკოზ ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა, ევგენიკოსისა (†23.06 1444); არსენა კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (†953); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელზე გამარჯვების შესახებამ სოფელში ჭირი გაქვთ, მაგრამ გამხნევდით, რადგან მე ვძლიე ამ სოფელს (იოან. 16:33)წუთისოფლის მძლეველი ღმერთი ამ სიტყვებით ასწავლის თავის მიმდევრებს, რომ არ ეშინოდეთ წუთისოფლის. მართლაც, ეს სოფელი ძალიან ძლიერად გვეჩვენება, მაგრამ ის, ვინც შექმნა სოფელი, განა მასზე უფრო ძლიერი არ არის?! ძალიან საშინელია წუთისოფელი იმისათვის, ვინც არ იცის, რომ ღმერთი მართავს სამყაროს, რომ მას აქვს ხელმწიფება ამყოფოს წუთისოფელი ყოფიერებაში იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც სურს და დააბრუნოს არყოფნაში, როდესაც მოისურვებს. ხოლო ვინც ეს იცის, მისთვის ეს სოფელი არ არის საშინელი. უფალ იესო ქრისტესთან შედარებით, წუთისოფელი მხოლოდ სისუსტეებით მოფენილ ქსოვილს გვაგონებს, ხოლო ქრისტეს არ აქვს არცერთი სისუსტე. ვიცნ ეს არ იცის, მისთვის წუთისოფელი საშინელია, ხოლო ვიცნ იცის, მას არ ეშინია წუთისოფლის. წუთისოფელი სავსეა უბედურებებით, ტანჯვით, სამარეებითა და ხრწნის სუნით - ვის ძალუძს ამ ყველაფრის ატანა? მხოლოდ მას, ვისაც გული აქვს ძლიერი. ხოლო ძლიერი გული აქვს მხოლოდ იმას, ვის გულშიც ქრისტეა. წუთისოფელმა სხეული გვასესხა და მის ნაცვლად სულის მიღება სურს ჩვენგან, მაგრამ როგორ გვძლევს ის ჩვენ, თუკი ჩვენ ვიქნებით ქრისტეს მხედრები, რომელმაც სძლია წუთისოფელს?! წუთისოფლის მძლეველი ქრისტე გვაძლევს იარაღს საბრძოლველად, თავისი მაგალითით გვასწავლის ბრძოლას, გვანახებს დაფარულ მტერს, გვიჩვენებს შეტევისა და უკან დახევის გზებს, გვეხმარება თავისი მარჯვენით, გვიცავს ჩახუტებით, საზრდოდ გვაძლევს თავის ცხოველსმყოფელ ხორცს და გვასმევს თავის ცხოველსმყოფელ სისხლს, თანაც გვამხნევებს თავისი მოწოდებით: ნუ გეშინიათ! ასე რომ, ძმებო, განა შეუძლია წუთისოფელს რამე დაგვიშავოს, როცა მისი დამარცხება გარანტირებულია ქრისტეს გამარჯვებით?! ჰოი, უფალო, წუთისოფლის მძლეველო და გამარჯვებულო წინამძღოლო, იყავი ყოველთვის ჩვენ გვერდით, რათა არ გვეშინოდეს და შეგვეწიე, რომ ჩვენც ყოველთვის შენ გვერდით ვიყოთ გულით, გონებითა და სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ექვთიმე დიდისა (†473); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944); მოწ.მამათაინნა, პინა და რიმასი(14);მოწამეთა: ბახუსიევსევისი, ევტუქისი და ბასილიდოსი(284-305); ღირსი ექვთიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წყვდიადში ერთადერთი სინათლის შესახებმე ვარ ნათელი სოფლისა (იოან. 8:12)რაც წუთისოფელი და დრო-ჟამი არსებობს, დაბადებულთაგან ვერავინ გაბედა ამ სიტყვების წარმოთქმა. იყვნენ და არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „მე მომაქვს ნათელი!“, მაგრამ ვერავინ გაბედა ეთქვა: „მე ვარ ნათელი!“ მხოლოდ უფალმა იესო ქრისტემ წარმოთქვა ეს სიტყვები გაბედულად და დარწმუნებით. მისმა ხანმოკლე ცხოვრებამ დედამიწაზე და ხანგრძლივმა, დაახლოებით ორიათასწლიანმა, ისტორიამ სრულიად გაამართლა ეს სიტყვები. იგი არის ჭეშმარიტების, სიმართლისა და ცხოვრების ნათელი. ქრისტე არის ჭეშმარიტების ნათელი, რადგან მან საკუთარი თავით გააცხადა ჭეშმარიტება ღვთისა და ადამიანის ნამდვილი ბუნების შესახებ, მანვე გააცხადა დამოკიდებულება ადამიანისა ადამინის მიმართ, დამოკიდებულება ადამიანისა ღვთის მიმართ და დამოკიდებულება ღვთისა ადამიანის მიმართ. ცა და დედამიწა გადავა, ხოლო მისი სიტყვები არ გადავა (მთ. 24:35), რადგან ცაც და დედამიწაც მისი სიტყვით შეიქმნა, ხოლო მისი სიტყვა – მისგანვე არის და მასთან არის მარადიულად და არ გადავა. ქრისტე არის სიმართლის ნათელი, იმიტომ რომ აჩვენა სიმართლის ძალა და ტყუილის უძლურება. მან ეს ცხადად აჩვენა იმ ყველაფრით, რაც თქვა, რაც აღასრულა და რაც თავს გადახდა ცოდვილთა შორის. მან ეს აჩვენა თავისი ეკლესიით ოცი საუკუნის განმავლობაში, ასევე, უამრავი წმინდანისა და წამებულის მიერ. სიმართელე ღმერთს ეკუთვნის და ის არასოდეს დამარცხდება. სიცრუე კი სუსტი არსებების კუთვნილებაა. სიცრუე ხშირად თავს აჩვენებს ხოლმე გამარჯვებულად, მაგრამ სწრაფადვე ჩაესვენება სამარეში. ქრისტე არის ცხოვრების ნათელი. ცხოვრებას ანათებს მისი სიტყვები, მისი საქმეები, მისი გამარჯვება, განსაკუთრებით – მისი აღდგომა, რომელიც, როგორც ყველაზე კაშკაშა მზე, თავისი სინათლით ანათებს ცხოვრებას და მკრთალი ჩრდილივით განდევნის სიკვდილს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ნათელო დაუღამებელო, მზეო ჭეშმარიტებისაო, სიმართლისა და ცხოვრებისაო, მოგვფინე ნათელი შენი ჩვენ, ცოდვილებსა და უღირსებს! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (†662); და მოწაფეთა მასთა აღმსარებელთა: ანასტასია ბერისა, კონსტანტინეპოლელისა (†662) და ანასტასი აპოკრისიარისა (†666) (აღესრულნენ საქართველოში); მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინისაით (†303/305); წმიდა პატრიარქ კალისტრატესი (ცინცაძე, †1952); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (†1556). მოწამეთა: ევგენი, კანდიდო, უალერიანე და აკვილასი(284-305); ქალწულმოწამე აგნია რომაელისა(304) ღირსი მაქსიმე ბერძენისა(1556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შესრულების მეშვეობით წვდომის შესახებვისაც სურს მისი ნება აღასრულოს, გაიგებს ამ მოძღვრების შესახებ, ღვთისაგან არის თუ მე ჩემით ვამბობ (იოან. 7:17)მცირე სარგებელი აქვს ადამიანური ლოგიკითა და სიტყვებით იმის მტკიცებას, რომ ქრისტეს სწავლება ღვთისგანაა. ამ ჭეშმარიტებაში წვდომის ყველაზე სწრაფი და ყველაზე სანდო საშუალება ღვთის ნების აღსრულებაა, როგორც ბრძანა ამის შესახებ ქრისტემ: ვინც აღასრულებს, ის ჩასწვდება.თუ ღვთისთვის ტირი, შეიცნობ როგორი ნუგეშია ღმერთი; თუ მოწყალე ხარ, შეიცნობ როგორი მოწყალეა ღმერთი; თუ მშვიდობის დამყარებას ცდილობ, შეიცნობ, თუ როგორ გესადაგება იწოდებოდე ღვთის შვილად; თუ პატიობ ადამიანებს, შეიცნობ, როგორ გპატობს შენ ღმერთი. ქრისტეს სწავლება რომ ღვთისგანაა, ამას მხოლოდ ის შეიცნობს, ვინც ღვთის ნებას აღასრულებს. მხოლოდ ღვთის ნებისა და ღვთის მცნებების შესრულებითაა შესაძლებელი სამოთხის გაღება და ღვთის დანახვა, ესაა წმინდა წერილისა და გამოცხადების ყველა საიდუმლოს გაგების გასაღები. წმიდა ბასილი დიდი წერს: „საჭიროა ცხოვრების სიწმინდე, რათა შევიცნოთ ის, რაც წმიდა წერილშია დაფარული“. კიდევ რა სურს უფალს, როდესაც გვასწავლის, რომ მისი ნების აღსრულებით შეიძლება ჩავწვდეთ მისი მოძღვრების ღვთიურობას? – მხოლოდ ის, რომ საქმითაც დავრწმუნდეთ ამაში. მას სურს დავრწმუნდეთ არა უფრო მარტივი, არამედ უფრო რთულით გზით - არა მხოლოდ მოსმენით, არამედ შესრულებითაც, რადგან ვინც იოლი გზით რწმუნდება რამეში, იოლად ირყევა და იოლადვე გადარწმუნდება, ხოლო ვინც უფრო რთული გზით ირწმუნებს, იოლად აღარ შეირყევა და გადარწმუნდება. ძმებო, ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა შევიმეცნოთ ღმერთი და გადავირჩინოთ სული. ჰოი, ყოვლადბრძენო უფალო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა სულიწმიდის ძალით აღვასრულოთ შენი წმიდა ნება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (†80/97); ღირსმოწამისა ანასტასი სპირსისა(†628); მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტი ეპისკოპოსისა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვა. მღვდელმოწამე ბიკენტი, ავგუსტოპოლელი დიაკონისა(303) და ღირსი იოსებ განწმენდილისა, კრეტელი იღუმენისა (1551). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ყოვლისმცოდნეობისა და განგებულების შესახებხოლო თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია (მთ. 10:30)თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, ძმებო, აღარაფერს ვამბობ თქვენი ცხოვრების დღეებზე! ამიტომ ნუ გეშინიათ, რომ დანიშნულ დროზე ადრე მოკვდებით, და არც იმის იმედი გქონდეთ, რომ თუნდაც ერთი დღით გაიხანგრძლივებთ სიცოცხლეს იმის ნების გარეშე, ვინც საზღვრავს და ზომავს. დაე, ამ აზრმა გასწავლოთ სიმდაბლე და ღვთის შიში. თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს ტანჯვაზე წუთისოფელში! ამიტომ არ შეშინდეთ, რომ ზომაზე მეტად დაინტანჯებით. კიდევ უფრო ნაკლებად გეშინოდეთ იმისა, რომ თქვენს ტანჯვას დაივიწყებს და არ გაითვალისწინებს ის, ვინც ყველაფერს ხედავს. ეს აზრი თქვენი შემოქმედისადმი მოთმინებასა და მინდობას გასწავლით. თმებიც კი დათვლილია თქვენს თავზე, ძმებო, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს მეგობრებსა და მტრებზე ამ ქვეყნად! ამიტომ, ნუ გეშინიათ, რომ ზედმეტად ბევრი მეგობარი და მტერი გეყოლებათ; ნუ გეშინიათ, რომ თქვენი მტრები დაგამარცხებენ, მაგრამ, ასევე, ნუ გექნებათ იმის იმედი, რომ თქვენი მეგობრები დაგიცავენ. ეცადეთ, რომ მხოლოდ ღმერთი იყოს თქვენი მეგობარი და ნურაფრისა ნუ შეგეშინდებათ. შეხედეთ: მხოლოდ უფალია თქვენი ერთადერთი მეგობარი, რომელსაც ყოველთვის უყვარხართ. ჰოი, სახიერო უფალო, ყოვლადბრძენო განმგებელო, რომელმაც იცი ყველაფრის სათვალავი, საზომი და დრო! ყოველგვარი შიში განაგდე ჩვენგან, შენი შიშის გარდა, რათა შენ მიმართ შიშით მოვიპოვოთ შენი – ჩვენი შემოქმედისა და კეთილისმყოფელის – უბიწო და წმიდა სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდლმოწამისა კლიმენტი ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (†318).ღირსი მავსიმე ასურისა; ღირსი სალამან მდუმარისა(400); მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა(680-681); ღირსი დიონისე ულუმბოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმინდათა ანგელოზური მდგომარეობის შესახებხოლო ვინც ღირსი იქნება, მიაღწიოს იმ საუკუნეს... აღარც სიკვდილი შეუძლიათ, რადგან ანგელოზთა სწორნი არიან... (ლუკ. 20:35-36)ამას ბრძანებს ის, ვინც იცის, ვინც იხილა და ვინც არ შეცდება. მაშ, რაღას უნდა ვეჭვობდეთ, ძმებო? ეს მოწმობა დღესავით ნათელი, ალმასზე ტკიცე და წუთისოფლის მთელ სიმდიდრეზე ძვირფასია; ეს მოწმობა ცხადყოფს, რომ მათ, ვინც იმ ქვეყნად ცხოვრებისა და აღდგომის ღირსი გახდა, სიკვდილი აღარ შეუძლიათ და ღვთის ანგელოზებივით უკვდავი არიან. მაგრამ იკითხავთ: რომელი ანგელოზებივით? სწორედ იმათი, რომლებიც აბრაამის დროს ეცხადებოდნენ და ეხმარებოდნენ ადამიანებს და ახლაც ასევე ეცხადებიან და ეხმარებიან. ისინი არ დაიხოცნენ, არამედ ცოცხალი არიან; არ დაბერდნენ, არამედ ახალგარზდები არიან. მათ ადამი იხილეს სამოთხეში და ახლა კი დაინახავენ საბოლოო აღდგომას, საშინელ სამსჯავროსა და წმიდათა სასუფეველს. ანგელოზთა მსგავსნი არიან წმიდანები. მოციქულები და წინასწარმეტყველები, წმინდანები და მოწამეები ცოცხალი არიან. ისინი მარად იცოცხლებენ და არ მოკვდებიან. ასეულობით, ათასობით წელი გავიდა, ისინი კი არც კვდებიან, არც ბერდებიან, არამედ ანგელოზთა მსგავსნი არიან. წმიდანები რომ არ მოკვდებიან, ეს უფალმა ზემონათქვამი სიტყვებითაც დაგვიმოწმა, საკუთარი აღდგომითაც გვიჩვენა და წმინდანთა განდიდებითაც დაგვიდასტურა.გამოვფხიზლდეთ, ძმებო და შევეცადოთ, რომ ამ ნეტარი სამყაროს ღირსი გავხდეთ!ჰოი, მკვდრეთით აღმდგარო და უკვდავო უფალო, შეგვეწიე, რომ ღირსი გავხდეთ შენი მარადიული სასუფევლის, რომელშიც სუფევ შენს ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად უკუნითი უკუნისამდე! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა მელქისედეკ I, საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა(†1033); ქალწულმოწამისა ქსენი დედათდიაკონისა, რომაელისა (†V); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (†XIX). მოწაფეთა: ტიმოთესი და აგაპისა; ღირსი მაკედონი, სირიელი მეუდაბნოისა(420); ღირსმოწამე ანასტასი სპარსისა; ღირსი ფილონ კოპლასტიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†389/390); გაბრიელ იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე †1896). მოწაფე ფილიციტასი და მის ძეთა: იანუარი, ფელიქს, ფილიპე, სილვანე ალექსანდრე, ვიტალი და მარცილისა; ღირსი პოპლისა(380); ღირსი მარი მგალობელისა(430); მღვდელმოწამე ვლადიმერ, კიევის მიტროპოლიტისა (1918) რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (†1125);
ღირსთა: ქსენოფონტესი, მეუღლისა მისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (†V.VI). რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა:ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთან 7 მხედართა(284-305); ღირსი სვიმეონ ძველისა (380-390); ღირსი თეოდორე, სტუდიელი იღუმენისა და მისი ძმისა იოსებ, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა(8300. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, ახალმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (†1784-1785). უვერცხლო მკურნალი მოწამე იულიანე სორელისა(161); ღირსი დიმიტრი ტამასოელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (†373-379); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (†VII). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა, მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა კურაპალატისა (†829); მოწამეთა: სარბილისი და დისა მისი-ბებაიასი, ედესეს წამებულთა (†98-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მსოფლიო მოძღვართა და დიდთა მღვდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისი (†XI);მღვდელმოწამე იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა.(III). ღირსი ზენონისა; მოწამე თეოფილე ახლისა(780-802); კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა თამარისა (†1213); სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა მოწამეთა: კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (†311); ზაქარია იერუსალიმელი პატრიარქისა(†633). მოწამეთა: ბიქტორ, ნიკიფორე, კლავდი, დიოდორე, სერაპიონისა და პაპისა(251); მოწამე ტრეიფენა კვიზიკელისა; ღირსი არსენ პაროსელისა(1877); ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამე ტრიფონ ნიკეელისა(2300; მოწამეთა: პერპეტუა, რევოკატი, სატორნილე, სეკურდესი და ფილიციტატასი(200-203). ღირსი პეტრე გალატიელისა(429); ღირსი ბენდიმიანე, ბითვინიელი მეუდაბნოისა(512); ახალმოწამე ანასტასი ნავპლიოსელისა(1655); ღირსი ბრიგიტა კოლდარიელი იღუმენიასი(455). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიგებებაი (მიქუმაი) უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმრქმელისა და ანა წინასწსრმეტყველისა; აზარია წინასწარმეტყველისა. მოწამეთა: პაპია, დიოდორე და კლავდისი(250); მოწამეთა: ადრიანე და ვებულისა(308-309); მოციქულთასწორ ნიკოლოზ იაპონელი მთავარეპისკოპოსისა.(1912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა აგათია სიცილიელისა, კატანელისა (†251). მოწამეთა: თეოდულია, მაკარი და ევაგრესი(304); თეოდოსი, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა(1696); კონსტანტინეპოლელიპატრიარქისა(970); ღირსი აგრიკოლა, ტინგრესელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ალბუინ, საბიონელი ეპისკოპოსისა(1005). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე 1127); ღირსისა ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†100); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (ლაზი†1784); ფოტი დიდისა, მოციქულთა სწორისა. მოწამე იულიანე ემესელისა(312);კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (†1815); ღირსთა: იოანე (მაისურაძე †1957) და გიორგი (მხეიძე †1968) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპ. (†IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (†946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მეზვერისა და ფარისევლის კვირიაკე
დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისი (†IV); წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ნათლისმხილველისა (†520 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გაბრიელ აღმსარებელისა და სალოსისა; მოწამისა ნიკიფორესი, ასურეთის ანტიოქიელისა (†2570).მღვდელმოწამეთა: მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე, კვიპრ. ეპისკოპოსისა და პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა, მღვდელმოწამე პეტრე დამასკელისა(775); მღვდელმოწამე აღათანგელოზ, დამასკოელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (†XIII); მღვდელმოწამე ხარალამპისა და მისთანა მოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (†198/202). ენათა, ვალენტინა და პავლასი. ანასტასი, იერუსალიმელი პატრიარქისა. მართალი გალინასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (†315/316); მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთათაყვანისცემისაღმდგენელისა (†867). მოწამე გიორგი ახლისა კრატოველისა, ბულგარელისა (1515); ღირსი დიმიტრი ვოლოგოდელისა(1392). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატისა; მელეტისა, დიდი ანტიოქიელი პატრიარქისა (†381); ღირსისა პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვარის მონასტრის განმაახლებლისა (შავთელი †XI); მღვდელმოწამე ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაის ძე აბაშიძე †1273/1277); ღირსმოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †11314), იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და მამათა (†IV-XVIII). ღირსთა: მარიამისა და მამამისი ევგენისა; ანტონი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(895); ალექსი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1378). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსი მარტინიანე პალესტინელისა (†V), ღირსისა სვიმეონ მირონმდინარისა, ხილენდარელისა, ქტიტორისა (†1200). ღირსთა: ზოია და ფოტინესი. ღირსი ევლოგ 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა(607-608). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მღვდელმონაზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმინდელისა (ყანჩაველი †1864); ღირსი ავქსენთი ბითვინიელი იღუმენისა (†470); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (†869). 12 ბერძენთა, კიევი-პეჩორის ლავრის მიძინების ტაძრის მაშენებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უძღები შვილის კვირიაკე
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ონისიმესი, მოწაფისა წმიდისა პავლე მოციქულისაი, რომელი მონა იყო ფილიმონისი (†I-II); ღირსისა ანთიმოზ ქიოსელისა (†1960) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პამფილე ხუცესისა (†307-309), ვალენტი დიაკონისა, პავლესი, პორფირისა, სწლწვკოსი, თეოდულესი, ივლიანესი, სამოელისი, ელიასი, დანიელისა, იერემიასი და ესაიასი (8307/309), ღირსისა მარუთა მესოპოტამიელი ეპისკოპოსისა (†422) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდემოწამისა თეოდორე აჭარელისა, მღვდელმონაზონისა, ოსმალოთაგან წამებულისა (†XIX); ახალმოწამისა თეოდორე ბიზანტიელისა, მიტილინელისა (†1795). მართალი მარიანასი; მოწამე მინა კალიკელადისა(867-889).მღვდელმოწამე ერმოგენ რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულმოქმედისა(1612). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ნიკოლოზისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (ბაგრატიონი †1591); ლეონ რომის პაპისა (†461). აღაპიტო აღმსარებლისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა; ფლაბიანე აღმსარებლისა; კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(449-450); ღირსი პავლე კორინთელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა არქიპოსი (†!); პირველმოწამეთა ლაზთა: მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოსი (†41); ღირსმოწამისა ფილოთეა ათენელისა (†1589). ღირსიდოსითეოზ პალესტინელისა; ღირსი დოროთეს მოწაფისა, ღირსი რაბული სამოსატელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა იოანე 1-სა, მცხეთისა და სრულიად ივერიის მთავარეპისკოპოსისა (†IV);, ღირსისა ლეონ კატანელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე სადოკ, სპარსი ეპისკოპოსისა და მასთან 128 მოწამისა(342-344); ღირსი ალათონ, რომის პაპისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ევსტათი დიდისა, აღმსარებელისა ანტიოქიელი პატრიარქისა, ქართლისა ეკლესიათა მაკურთხევლისა (†337)/360); ღირსისა ტიმოთე სიმბოლელისა, ოლიმპოელისა (†795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხორციელის კვირიაკე. საშინელი სამსჯავროს ხსენება.
წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა, ქვებით ჩაქოლილთა (†VI); ევგნილ მოწამეთა (†395-423).მავრიკისა და 70 მხედრისა; ფოტონი, თეოდორე, ფილიპესი და სხვათა ღირსთა: თალა, ლიმნიდა ვარადატი, სირიელ მეუდაბნოეთა; ღირსი ათანასე აღმსარებლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა პოლიკარპე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†167). ღირსთა: იოანე, ანტიოქე,ანტონინე, მოსე, ზევინი, პოლიქრონ, სხვა მოსე და დამიანე, სირიელ მეუდაბნოეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა პატიოსნისა თავისა წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი. კაბადუკიის კესარიელისა(304); ღირსი იოანე მომკელისა; ღირსი ერაზმ კიევო-პეჩორელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ტარასი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, რომელმან პატიოსანთა ხატთა თაყვანისცემა იქადაგა (†806).მოწამე ალექსანდრესი;მღვდელმოწამე რეგინი, სკოპოლოსელი ეპისკოპოსისა(355); მღვდელმოწამე მარკელე, კვიპრ. აპამეელი ეპისკოპოსისა; მოწამე აპდალმესია ჰურიისა; ღირსი ეთელბერტ ინგლისის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა შიო მღვიმელისა, 13 ასურელ მამათაგანისა (†VI); პორფირი ღაზელი ეპისკოპოსისა (†420). დიდმოწამე ფოტონე სამარიტელისა, მის ძეთა მოწამეთა: ბიქტორ, ფოტონად წოდებულისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნანა და სებასტიანესი; ახალმოწამე იოანე კალფასი კონსტანტინეპოლელისა.(1575). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პროკოპი აღმსარებლისა, დეკაპოლელისა (†VIII); ახალმოწამისა ილია ტრაპეზუნდელისა (†1749). ღირსი თალალე სირიელისა(460); ღირსთა: ასკლიპი და იაკობ ასურელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოველთა ღირსთა მამათა, ღვაწლში გაბრწყინებულთა (გარდამ.); ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა (†750); ღირსისა პროკოპი აღმსარებელის (†VIII) თანამოღვაწისა; მღვდელმოწამე ნესტორ, მაგიდიელი ეპისკოპოსისა(290); ღირს დედათა: მარინა და კირასი(490); ღირსისა კასიანე რომაელისა (†435). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიტევების კვირა. სამოთხიდან ადამის განდევნის გახსენება.
ღირსმოწამე ევდოკია, იკიოპოლელი იღუმენისა. მოწამეთა: ნესტორ და ტრივიმისა; მოწამე ანტონინა ნიკეელისა; მოწამეთა:მარკელე და ანტონინასი; ღირსი დომნინა სირიელისა; ღირსი ალბან ანდეკაესელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდოტე აღმსარებელისა, კვირინელი ეპისკოპოსისა (†326); მოწამისა ევნუქი სვინტლინიკოსისა (†302).ღირსი აგატონ ეგვიპტელისა.440 იტალიელი მოწამისა; არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა(1409); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იოვანე IV-ისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1001); მოწამეთა: ევტროპისი, კლეონიკესი და ბასილისკოსი, ამასიელთა (†308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (†475). მოწამე პავლე და ივლიანესი(271); ღირსი იაკობ მმარხველისა; გრიგოლ, კვიპროსის ეპისკოპოსისა; კეთილმსახური მთავრის დანიელ მოსკოველისა(1303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა კონონ ისავრიელისა (†II); მოწამისა კონონ მებაღისა, პამფილიელისა (†250); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ჟიჩის ეპისკოპოსისა (†1956). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოსითეოზ ქუთათელი მიტროპოლიტისა (წერეთელი †1820); ამორეველ 42-თა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელესენესი, კალისტესი, ბასესი და სხვათა მათთანა (†845); პოვნა პატიოსნისა ჯვარისა და სამსჭვალთა წმიდისა ელენე დედოფლის მიერ იერუსალიმში (†326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (გარდამ. †IV); მღვდელმოწამეთა ხერსონელ ეპისკოპოსთა: ბასილი, ეფრემ, ევგენი, კაპიტონ, ესთერი, აგათოდორე და ელპიდი (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართლმადიდებლობის ზეიმი.
ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (†840). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე სინელისა კაბისაღმწერელისა (†VI-VII); 40-თა მოწამეთა, სებასტიის ტბასა შინა წამებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ევსუქისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, უალენტისა, ვავიანესი, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთისა, ილიანესი, სისინისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბისა, აკაკისა, ეკდიკისა, ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ელიასი, გორგონისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონისა, ნიკოლოზისა, უალერისა, ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაისა (†320); წმ. კესარი მკურნალისა, წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (†369). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე ხახულელისა ოქროპირად წოდებულისა (†XI); მოწამისა კოდრატე კორინთელისა და მისთანა 5-თა მოწამეთა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანექტისა, პავლესი და კრისკენტისა (†248/259). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სოფრონ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†638-644) და მოძღვრისა მისისა ღირსისა იოანე მოსხისა (†622). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე(1917წ)
კეთილმსახურისა მეფისა მოწამისა დემეტრე თავდადებულისა (†1289); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, სიღრიანელისა (†818); გრიგოლ დიდისა, დიალოღონისა, რომის პაპისა (†604); ღირსისა სვიმეონ ახლისა ღმრთისმეტყველისა (†1021-1022); მართლისა ფინეზისა († 1430 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე კონსტანტინეპოლელი პატრ. (წმიდათა ნაწილთა აღმოყვანება, 846 წ.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ბენედიქტე ნურსიელი ირუმენისა (†543); ევსქიმონ აღმსარებლისა, ლამპსაკიელი ეპ.(IX). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა (გარდამ. †1357); მოწამისა აგიპი ღაზელისა და მისთანა 7-თა მოწამეთა: ორთა ალექსანდრეთა, ორთა დიონისეთა, ტიმოლაოსისა, რომილაოსისა, და პლისიოისა (†304-305). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამბროსი აღმსარებელისა, სრულიად საქართველოს კატოლიკოს-პატრიარქისა (ხელაია 81927); ღირსთა: პიმენ სალოსისა, ლეკთა განმანათლებელისა და ანტონი მესხისა, მეფეთა მამხილებელისა (†XIII);მოწამისა საბინა ეგვიპტელისა (†287); მოწამისა პაპაისი, რომელი იყო ქალაქ ლარანდოით, რომელ არს ლუკაონიისა სამთავროსი (†305-311);ღირსისა ქრისტოდულე პატმოსელისა, სასწაულმოქმედისა (†1093/1101). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა გაბრიელ მცირისა, მწიგნობართუხუცესისა, ლეკტაგან წამებულისა (†1802); ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (†411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილესი, იერუსალიმელი პატრიარქისა (†386); მოწამეთა: ტროფიმესი, ევკარპიონისა და მათთანა (†300). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქრისანთე ალექსანდრიელისა და დარიასი და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა და მეუღლისა მისისა ილარიასი და ორთა ძეთა მათთა: იასონისა და მავრისა, დიადორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა, რომაელთა (†283/284); ახალმოწამისა დემეტრე ტორნარასი (†1564). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკისა და სხვათა 41-თა, რომელნი წმიდა საბას ლავრაში მოისრნენ (†796); ახალმოწამისა მირონ ჰერაკლიელისა (†1793). დიდმოწამე ფოტინე სამარიტიელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულისა, და იოსიასი, მოწამეთა ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნინა და სებასტიანესი. მოწამეთა: ალექსანდრა, კლავდია, ევფრასია მატრონა, იულიანა, ეფემია და თეოდოსიასი. ნიკიტა აღმსარებელისა, იპოლონდიანელი მთავარეპისკ. იოანე, ურაჰაელი კათალიკოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, სიცილიელი ეპისკოპოსისა (†VIII-IX); თომა კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†610); ღირსისა სერაფიმ ვირიცელისა (†1949). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ანკვირელი ხუცისა (†362/363). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (†378/437) (გარდამავალია); ღირსმოწამისა ნიკონ ნეაპოლელისა და მისთანა 199-თა მოწამეთა მისთა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ზაქარია დაყუდებულისა, ხარსიანელისა; არტემისა, პირსიდიის სელევკიელი ეპისკ. (†I-II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხარება ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლისა
ტიხონ, სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (†1925); ღირსი საბა ახლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მთავარანგელოზ გაბრიელის კრება. წმიდათა 26-თა მოწამეთა, რომელნი გუთეთს აწამეს: ორნი ხუცესნი-ბათოი და უირიკა, ორთა ძეთა და ორთა ასულთა თანა მათთა და არპლა მონაზონი, ხოლო ერისკაცნი, რომელნი იწამეს მათ თანა, ესე არს სახელები მათნი: ავიპპა, კოსტა, აგია, უია, ეღათრაქს, ისკოი, შილა, საბა, სირილილ, სიმპლა, თეთრა, ფალგა, ხოლო დედანი, რომელნი მათ თანა აღესრულნენ: ანნა, ალან, ბარკა, მუიკა, მიმიკა, უიკო, ანიმაის (†375-383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (†II-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). იოანე მანგლელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ილარიონ ახლისა, პელიკიტელი იღუმენისა; ღირსი სტეფანე სასწაულმოქმედისა, აღმსარებლისა, ტრიგლიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი იოანე სინელისა (კიბისაღმწერელი, † VI-VII, გარდამ.); მოწამეთა: მარკოზ არეთუსიელი ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა მრავალთა (†364). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა იოანე სინელისა, კიბისაღმწერელისა (†VI-VII). იოად წინასწარმეტყველისა მოციქულ 70-თაგანთა; წმ. ევპულასი-დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა(303); ღირსი იოანემდუმარისა; ღირსი ზოსიმე, სირაკუზელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტასი, ლუკსოვიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა იპატი დინგრელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედის (†326). ღირსი აპოლონ ეგვიპტელისა; მღვდელმოწამეთა: ავდა, სპარსი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა(418-421); ღირსი ჰიპატი, რუმინელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსისა იოანე შავთელისა და წინასწარმეტყველისა ევლოგი სალოსისა (†XII). მოწამეთა გერონტი და ბასილიდესი. მართალი აქაზისი; მოწამე აბრაამ ბულგარელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა მაწყვერელი ეპისკოპოსისა (†IX); ღირსისა ტიტე სასწაულმოქმედისა, მღვდელმონაზონისა (†IX); სინას წმიდა მთაზე გაბრწყინებულთა ღირსთა მამათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელ, მიდიკიის მონასტრის იღუმენისა (†824); ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღვთისმშობლის დაუჯდომლის შაბათი (გარდამ.); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "წყარო ცხოვრებისა". ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886); ღირსისა გიორგი მალიელისა (†IX). ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსი იოსებ მგალობლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა (გარდამ.); მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (†303); მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისი, ნიკიფორესი, კლავდისი, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპისა(†251/258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ევტიქი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†582). ევტიქი, კონსტანტინეპოლელი ეპისკოპოსისა; მეთოდე, მორევიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გიორგი 1-ისა, აღმსარებელისა, მატილინელი მთავარეპისკოპოსისა (776; †820/821). მოწმე კალიოპესი(304); მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთან 200 მხედრისა; ღირსი სერაპიონ მონაზვნისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; 6000-თა ღირსმოწამეთა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვედილთა (გარდამავალი); მოციქულთა 70-თაგანთა; იროდიონისა, აგაბოსი, რუფოსი, ასვინკრიტესი, ფლეგონტისა და ერმისა (†1). მოწამე პავსილიპესი(117-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევფსიქი კესარია-კაბადოკიელისა (†361/363). მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცესისა, აბდიესისადა სხვა 270 (362-364); ღირსმოწამე ვადიმ არქიმანდრიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქვაბთახევის მონასტერში წამებულთა მამათა და დედათა, ჟამთა თემურ-ლენგისათა (†1386); აფრიკელთა 40-თა მოწამეთა:ტერენტისა, პომპიოსი, აფრიკანოსი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი, მაკარისა და სხვათა 32-თა (249/251); მღვდელმოწამისა გრიგოლ vკონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†1821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართალი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგინება.
მღვდელმოწამე ანტიპასი, აზიის პერგამოელი ეპისკოპოსისა (†!). მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი(67);ღირსი ფარმუთისის; ღირსი იოანესი(820-850);მღვდელმოწამე დომნიუს, სალონელი ეპისკოპოსისა და ხუცესთა: ფელიქსი, ასტერი, ანტიოქიანე, გაიანე, პავლიანე, თელისა და სხვა მრავალთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იესო ქრისტეს დიდებით შესვლა იერუსალიმში. ბზობა
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიელი ეპისკოპ. (†IX); ღირსისა აკაკი ახლისა "კავსოკალივიტისა", ათონელისა (†1730). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალენელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართალთა: იოსებ არამათიელისა და ნიკოდიმოსისა; კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); წმიდიოსა დიმიტრისა, სამშობლოსათვის წამებულისა (ყიფიანი (†1887); მღვდელმოწამისა არტემონ ლაოდიკიელი ხუცისა (†303); მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (†655); მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარესი, პუდესი და ტროფიმესი (†I-II). მოწამე არდალიონ მიმოსისა(305-311) 1000 მოწამე სპარსისა და აზატ საჭურისისა; მოწამე დემეტრე პელოპონესელისა(1803). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარქესი, პუდესი, ტროფიმესი (†I-II); მესუკაველ მოწამეთა: სუქიასი და 18-თა მოყვასთა მისთა: ლუკიანესი, პოლიევტკესი, კოდრატესი, იქდიოქისი, სვიქირიონისი, მენასი, ფოკასი, სვირჯისი, დომენტისი, ანდრიანესი, ზოსიმესი, ბიქტორისი, თალალესი, იორდანესი, ანასტასიასი, თეოდორიტესი, იაკობისი და თევდოსისი, მღვდელმოწამისა ლეონიდისი, ათენელი ეპისკოპოსისა (†250)და მოწამისა კრისტენტი მირონ-ლუკიელისა (†740). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქალწულმოწამეთა: აღაპია, ირინე და ქიონია თესალიკონელთა, ილირიელთა (†304). მოწამეთა: ლეონიდე და დედათა: ნიკეა, გალინა, კალისა, ნუნექია, ბასილისა, ქარიესი და თეოდორასი და მოწამე ირინესი; მოწამე დიმიტრი სმირნელისა(1763). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (†IX); მღვდელმოწამისა სვიმეონ სპარელი ეპისკოპოსისა (†IV); ღირსისა აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†370;†438); მაკარი კორინთელი მთავარეპისკოპოსისა (†1805). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილისა (რატიშვილი †XIII); ღირსისა იოანე თესალონიკელისა (†845), ღირსი გრიგოლ დეკალონელის (†IX) მოწაფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბრწყინვალე აღდგომა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი.
ღირსისა იოანე პალესტინის ძველი ლავრის ხუცესი (†VII); ნეტარისა მატრონა მოსკოველისა (†1952); მღვდელმოწამისა პაფნუტი იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (†III-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
6000 ღირსმოწამე მამათა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილთა(1616); ღირსისა თეოდორე ტრიქინასა (†IV-IX); წმიდა ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ზიჩის ეპისკ. (ველიმიროვიჩი, წმიდათა ნაწილთა გადაბრძანება 1991 წელს); მოციქულთა 70-თაგანისა მეზვერისა (†1); ღირსისა ათანასესი, ათონის მეტეორის მონასტრის ქტიტორისა, საკვირველმოქმედისა (†1302; †1380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ივერიის ღვთისმშობლის ხატის დღესასწაული (გარდამ.) მღვდელმოწამისა ექვთიმე გაენათელი მიტროპოლიტისა (შერვაშიძე, †1882); მღვდელმოწამისა იანვარ ვენივენდოს ეპისკოპ. და მისთანა პროკლე, სოსე და ფავსტო დიაკონთა და მოწამეთა: დისიდერი წიგნისმკითხველისა, ევტიქისა და აკუტინიონისა, პუტეოლელთა (†303-305); მოწამეთა: თეოდორე პირგიელისა, დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (†II); მაქსიმიანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†434). მოწამეთა: ალექსანდრა დედოფლისა, ისააკისა, აპოლოსისა და კოტრადესი (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (†613); მოციქულისა ნათანაელისა, რომელი მოიყვანა ფილიპე მოციქულმა უფალთან (†1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა, ძლევაშემოსილისა და საკვირველმოქმედისა გიორგი კაბადოკიელისა (†303).
მოწამე ალექსანდრა დედოფლისა (303); მოწამეთა: ანატოლი და პროტოლეონისა(303); ღირსი ადალბერტ, პრაღელი მთავარეპისკოპოსისა(997). ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (†272); მოწამეთა: პასიკრატისა და ვალენტინისა (†228); ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (†VI-VII). ღირსი იოანიკე დევიჩელისა, სერბისა მღვდემოწ. ბრანკო ხუცისა, სერბისა. დღესასწაული ღვთისმშობლის ხატისა - ცხოველმყოფელი წყარო #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ყოვლადქებულისა, მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (†53/63). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (†322); მართლისა გლაფირა ქალწულისა (†322); ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა, სერბელისა (†XIII). ღირსი იუსტასი; ღირსი პასხასი, კორბიელი მონაზვნისა(851). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, იერუსალიმელი ეპისკოპ, ნათესავისა უფლისა (†107). მართალი ევლოგი უცხოთშემწყნარებლისა; წმ. სვიმეონ ნიგერისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა, მათთანა წამებულთა (†1); დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრეა პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62).
დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის საქართველოს წილხვდომილობისა; 300-თა მხედართა, მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა მოწამეთა ქრისტეს სარწმუნოებისა და საქართველოსთვის დუდიკვათსა და პაპათში მუსლიმთაგან მოწყვეტილთა (†XVII-XVIII);, კვიზიკელ 9-თა მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასისა და ფილიმონისა (†313-მდე); ღირსისა მემნონ საკვირველმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადწმიდისა იაკობ მოციქულისა, ძისა ზებედესი და ძმისა წმიდისა იოანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყველისა (†44); წმიდა ეგნატე ბრიანჩანინოვისა, კავკასიელი ეპისკოპოსისა (†1867). მღვდელმოწამე ბასილი, ამასიელი ეპისკოპოსისა; მოწამე მაქსიმესი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქართველთა კეთილმსახური მეფე თამარისა (†1213); წინასწარმეტყველისა იერემიასი (†VI ს. ქრისტეს შობამდე); კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ზოსიმე II-ისა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა, ჰიმნოგრაფისა (†XVI); ათონელ ღირსმოწამეთა: ექვთიმე ახლისა, (†8.10.1814) და აკაკი ახლისა, ნივორელისა (†1.05.1816). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა, მსოფლიო დიდი მამისა და მოძღვრისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა †2.05.373). წმ. მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მგდალელი, სალომე, იოანა, მართა, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვა.კეთილმსახური თამარის, საქ. მეფისა(1213). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალელის, სალომე, იოანა, მართა, მარიამ, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვ. იოსებ არიმათიელისა და ნიკოდიმოსისა (გარდამ.); მამაი კათალიკოსისა (†744); რირსთა: მიქაელ და არსენ ქართველთა, ულუმბოელთა (†IX); მოწამეთა: ტომოთესი და მავრასი (†286); ღირსისა პეტრე სასწაულმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (950); ღირსისა თეოდოსისა, კიევო-პეჩორელი იღუმენისა (†1074). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსქალწულმოწამისა პელაგია ტარსუელისა (†288/290). მღვდელმოწამე ერაზმისა; მღვდელმოწამე სილვანე, ღაზელი ეპ. და მასთან 40 მოწამისა(811); ღირსი ნიკიფორე, მიდიკიელი იღუმენისა(814); მოწამეთა: აფროდი, მილდა, მაკროვი, უალერიანე, გორდიანე, ლეონტი, ანტონი და 60 მოწამე, სკვითოპოლისს წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (†I-II); ქალმოწამისა სომეხთა დედოფლისა სანდუხტისა (†1). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ბარძიმი შეუსმელი" (†1878). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართლისა იობ მრავალვნებულისი (1700-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე). მოწამე ბარბარ ავაზაკყოფილისა; ღირსი მიქვა რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულისა უფლისა პატიოსნისა ჯვარისა გამოჩინებისა იერუსალიმის ცასა ზედა (351 წელს), ღირსთა ასურელ მამათა -იოანე ზედაზნელისა და 12-თა მოწაფეთა მისთა: აბაბოს ნეკრესელი ეპისკოპოსისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა, იასე წილკნელი ეპისკოპოსისა, იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა, ისიდორე სამთავნელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (†VI-VII); და ელია დიაკონისა (†VI); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (†303); ღირსისა ნილოს მირონმდინარისა, ათონელისა (წმიდათა ნაწილთა პოვნა 1815 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მახარებელისა, უფლის მკერდს მიყრდნობილისა, იოვანე ღმრთისმეტყველისა (†98-117); მოწამეთა ქართველთა, ქრისტეს სარწმუნოებისათვის ფერეიდანში სპარსთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); ღირსისა არსენი დიდისა (†449-450). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ესაიასი (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა შიო დიდისა, მღვიმელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ნიკოლოზ სასწაულმოქმედისა, მირონ ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა, ღირსისა ევაგრე ციხედიდელისა (†VI); მოწამისა ქრისტეფორე ლუკიელისა (250); ღირსმოწამისა ნიკოლოზ ბუნენოსელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადქებულისა მოციქულისა სიმონ მოშურნისა, საქართველოში ქრისტიანობის მქადაგებელისა (აღესრულა საქართველოში †1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი (†IV); ნეტარისა ქრისტესიასი (†1771); მღვდელმოწამისა მოკი ხუცისა, მაკედონიის იმპიპოლისელისა (†III); მოციქულთა სწორთა: მეთოდესი (†885) და კირილესი (†869), სლოვენთა განმანათლებელტა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეპიფანე კვიპრელი ეპისკოოსისა (†403); გერმანე კონსტანტინეპილელი პატრიარქისა (†11.05. 7400; მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა . #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთვიმე ახლისა, ქართველისა, ათონელისა, მთარგმნელისა (†1028); ღირსთა ქართველთა ათონელთა მამათა: იოაესი (†1005), გიორგი (†1065/1066), და გაბრიელისა (†X) და ღირსმოწამეთა, ათონის ივერთა მონასტერში ლათინთაგან წამებულთა (†XII); ქალწულმოწამისა გლიკერიასი და მისთანა ლაოდიკე დილეგის მცველისა (†141/177). ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (†251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (8251). მოწამე მაქსიმესი(250); მღვდელმოწამე თერაპონტე, კვიპრ. ეპ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პახუმი დიდისა, თებაიდელისა (†347/358); ღირსისა პიროს ბრეთელისა, ღირსი იოანე ზედაზნელის თანამოღვაწისა (†VI); ღირსისა აქილე ლარისელი მთავარეპისკოპოსისა, საკვირველმოქმედისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე განწმედილისა, იღუმენისა (†360/368), ღირსი პახუმი დიდის (†348/358) მოწაფისა. მღვდელმოწამე ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპ(213-250); ღირსი ვარას ეგვიპტელისა, კონსტანტინეპოლელი იღუმენისა(490); მოწამეთა: ავდა და ავდიისუ, სპარს ეპისკოპოსთა და მათთ. 16 ხუცესის, 9 დიაკონის, 6 მონაზ. და 7 ქალწულისა 39 ერისკაცისა; მოწამე ვუკაშინისა, კლეპცელი გლეხისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: ანდრონიკესი და იუნიასი (†1). მოწამეთა: სოლოქონ, პამფამირე და პამფალონ მხედრისა(284-305); სტეფანე კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(893); ათანასე ახლისა, ქრისტიანოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(1707-1708). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მამათა, რომელნიც შეიკრიბნენ შვიდ მსოფლიო კრებაზე: მრავალთა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და 7-თა ქალწულმოწამეთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (†303); მოწამეთა ძმათა: დავითისა და ტარიჭანისა (†693) და დედისა მათისა თაგინესი †VII); ათენელ 8-თა მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლე, ქრისტინესი, ჰერაკლესი, პავლინესი და ბენედიმესი (†III). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი.
ღირსისა იოანე გუთელი ეპისკოპ. (საქართველოში ხელდასმული,†770-790); მღვდელმოწამეთა: პატრიკისა, პრუსელი ეპისკოპ. და მისთანა 3-თა ხუცესთა: აკაკისა, მენანდროსა და პოლიენისა (†100). მოწამე კალუთა ეგვიპტელისა(284-303); კეთილმსახური მთავრის დიმიტრი დონელისა(1389). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთასწორთა: მეფე მირიანისა და დედოფალ ნანასი (†IV) ხსენება ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი, წმიდა ნინოს მშობელთა; მოწამეთა:თალალე, ალექსანდრე და ასტელი ეგეელთა (†284). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთასწორთა: კონსტანტინესი მეფისა (†337) და დედისა მისისა ელენე დედოფლისა (†327); ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ბასილისკოსი, აფხაზეთის კომანში წამებულისა (†308).მეორე მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა (381); ღირსმოწამე პავლე ტრიპოლისელისა(1818). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მესამედ პოვნა პატიოსნისა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი (850 წელს). წმიდისა მოციქულთა სწორისა ნინოსი და განათლება ქართველთა ერისა, წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; ღირსისა დამიანესი, მეფეყოფილი დემეტრესი, გარეჯელისა, "შენ ხარ ვენახის" მთქმელისა (†1157); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (†821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი იყო დამკვიდრებულ მთასა საკვირველსა (†590/596); კონსტანტინეპოლით მთაწმიდას მიცვალება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მთაწმიდელისათა და დადებალარაკსა შინა; ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (განდიდება 1988 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა იოანე ნათლისმცემცლის პატიოსანი თავის მესამედ პოვნა (დაახ. 850); ხსენება მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპ.(†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა:კარპესი და ალფესისა (†1). მოწამე გიორგი ახლისა, ბულგარელისა(1515); ამბერკი და ელენესი; ღირსი იოანე აღმსარებლისა, ფსიხაიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მიქაელ პარეხელისა, კლარჯეთის მოღვაწისა (†VIII-IX); ღირსისა ბასილისა, მეფე ბაგრატ 3-ის ძისა (†XI); მღვდელმოწამისა თერაპონტ სარდიელი ეპისკოპოსისა (†III); მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (†VI-VII) და მართლისა იოანე რუსისა, აღმსარებელისა (†1730) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამაღლება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალდენოკელთა ეპისკოპოსისა (†IX); მღვდელმოწამისა ევტიქი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†1). მღვდელმოწამე ელადი ეპისკოპოსისა.ქრისტეს სარწმუნოებისთვის ფერეიდანში (ირანი) სპარსთაგან მომწყდარ ქართველთა (XVII) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქალწულმოწამისა თეოდოსია ტვირელისა (†307/308); ღირსმოწამისა თეოდოსია კონსტანტინეპოლელისა (†726/730); 318-თა წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ ნიკეის პირველ მსოფლიო კრებაზე (325 წელს); ალექსანდრე ალექსანდრიელი პატრიარქისა(†328). ნიკეის I მსოფლიო კრების მონაწილე წმიდა მამათა (325) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (†IV-V); ღირსისა ვარლამ ხუტინელისა (†1192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა ერმი დალმატელი ეპისკოპოსისა (†1); მოწამისა ერმია მხედრისა, კომანელისა (†138/161). მოწამე ფილოსოფოს ალექსანდრიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამეთა: მღვდელმონაზონისა შიო ახლისა, დავით მწირისა, გაბრიელისა, პავლესი და გაბრიელისა, გარეჯელთა, ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1696-1700); მოწამისა იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და სხვა მათთანა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველსპიტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (†166/167); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა და ღირსისა იუსტინე ჩელისკელისა, სერბელისა (1978). მართალი იოანე კრონშტადტელისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†828). ღირსი დოდო გარეჯელისა(596); ახალმოწამე კონსტანტინე აგარიანთაგანისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდისა, იპატისა, პავლესი, დიონისესი და ქალწულმოწამისა პავლესი (†270-275/370-375). ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მისი მოწაფე ლუკიანესი; მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცესისა, ივლიანე დიაკონისა, მარკელინე და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა(81-96). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი დავით გარეჯელისა, მამადავითობა თბილისში (†VI/VII გარდამ.) მიტროფანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†326); წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა; მართასი და მარიამისი, მართალ ლაზარეს დათა (†1). მღვდელმოწამე იოანიკე, ჩერნოგორია-პრიმორსკელი მიტროპ.(1945). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპ. (†361-362). მოწამეთა: მარკინე, ნიკანდრო, იპერიქე, აპოლონ, ლეონიდე, არიოსი, გორგი, სელინი, ერინისა და პამბოსი(308-311); თეოდორე სასწაულმოქმედი; ღირსი ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; ილარიონისა, დალმატის მამასახლისისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა ბესარიონისა, ეგვიპტელი სასწაულმოქმედისა (†IV-V); ღირსისა ილარიონ ახლისა, დალმატელი იღუმენისა (†770-775/776; †6.06.845). ღირს ქალწულმოწამეთა: არქელაია, თეკლა და სოსანასი(293); მოწამეთა: მამელთხა და ზინაიდასი; იონა პერმელი ეპ.(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულთმოფენობა. ყოვლადწმიდა სამების დღე
მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (†303-304). მღვდელმოწამე მარკელინე, რომის პაპისა და მოწამეთა:კლავდი, კვირინე და ანტონინესი(304); მღვდელმოწამე მარკელე და მოწამეთა: სისინი და კვირიაკე დიაკონთა, სმარაგდი, ლარგი, აპრონიანე, სატურნინე, პაპიუსი და მავროს მხედართა, კრიკენტიანე, მოწამე დედათა: პრისკილა, ლუკიანა და არტემიასი, მეფის ასულისა(304-310); 5 ქალწულმოწამისა: მართა, კირია, ვარერია და მარკიასი, მარიამ. ღირსთა: ანთიმოზ და სტეფანე ხუცესთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თევდორესი, კველთელი მღვდლისა (†1608-1609); ქალწულმოწამისა კალიოპიასი ყოველთა ბელორუს და პეტერბურგელ წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილე ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (†444); ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (†XIII). მოწამეთა: თეკლა, მართა და მარიამისა, სპარსელ ვნებულთა(346); მღვდელმოწამე ალექსანდრე პრუსელისა; ღირსი კირილე, ბელოეზერსკელი იღუმენისა(1427); მართალი ალექსი მოსკოველისა(1923). წმ. მოწამე პელაგიასი, რომელიც ადრე მეძავი იყო ანტიოქიაში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მცხეთის ჯვრის აღმართება (გარდამ.); მღვდელმოწამისა ტიმოთე პრუსელ ეპისკოპოსისა (†361-363); მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა, კროდამნელთა (†312-313). ღირსი თეოფანე ანტიოქელისა და ღირსი დედა პანსემნისა(363); ბასიანე, ლავდიელი ეპისკოპოსისა(409). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (†1). დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა "ღირს არს". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოვანე მთაწმიდელისა, სვინგელოზისა (†X); ისიდორე სამთავნელისა (†VI); ონოფრე დიდისა, ეგვიპტელისა (†IV) და პეტრე ათონელისა (†734). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა, უნგრო-ვლახეთის მიტროპოლიტისა (†1716); მოწამისა აკვილინა ბიბლოსელისა (†293); ტროფილე კვიპროსის ლევკუსიელი ეპისკოპოსისა (†370). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელისესი (†900 ქრისტეს შობამდე); მეთოდი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, აღმსარებელისა, რომელმან წვალებაი ხატთაბრძოლაი აკოცა (†847). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ამონისა (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა იერონიმე ნეტარისა, სტრიდონელისა (†420); ნეტარი ავგუსტინე ჰიპონიელი ეპისკოპოსისა (†430). წმ. იოანა მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1461). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (ჩოლოყაშვილი †1558/1612); ტიხონ ამათუნტელი ეპისკოპოსისა, კვიპრელისა (†V-VI); თეოფანე დაყუდებულისა, ვაშესკელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა შალვა ახალციხელისა (†1227); მოწამეთა: მანუელ, საბელ და ისმაილ სპარსელთა, ქალკედონიელთა (362) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (†380); ღირსისა დიო კონსტანტინეპოლელი იღუმენისი (†430); ღირსისა სერაფიმე საროველი სასწაულმოქმედისა (წმ. ნაწ. აღმოყვ. 1903). ნეტარი სტეფანე, სერბეთის დესპოტისა(1427) და მისი დედის ეფროსინიასი(1405). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელია თეზბიტელისა (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); ილია მართლისა (†ჭავჭავაძე †1907); მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (†1272). სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ანგელოზის დღე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (†600 ქრისტეს შობამდე); ღირსისა სვიმეონისა, ქრისტესათვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (†590). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მენელსაცხებლისა, მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (81); მღვდელმოწამისა ფოკა სანოპელი ეპისკოპოსისა; ქალწულმოწამისა მარკელი ქიოპოლიტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (†284/305); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპელი ეპისკოპოსისა (†117) და წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (600 ქრისტეს შობამდე. პოჩაევოს ღვთისმშობლის ხატისა (1675); ღვთისმშობლის ხატისა - ყოველთა მწუხარეთა სახარული #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ილარიონ თვალელისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (თულიშვილი †1041); დედამოწამისა ქრისტინა ქალწულისა, ტვირელისა (†300), მოწამეთა, კეთილმორწმუნეთა მთავართა: ბორისია, (†1015); ახალმოწამე ათანასე კიოსელისა (†1670). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება მართლისა ანნასი, დედისა ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელისა; ღირსთა: ოლიმპიადა ქალწულისა; დედათდიაკონისა (†409) და ევპრაქსია ქალწულისა, ტავენელისა, უმცროსისა (†4130. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ერმოლაოზ ხუცისა, დიდმოწამე პანტელეიმონ მკურნალის მოძღვრისა და მოწამეთა: ერმიპოსი და ერმოკრატესი, ნიკომიდიელთა (†3050; ღირსმოწამისა პარასკევა რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა და მკურნალისა პანტელეიმონისა (†305); ღირსისა გერმანე ალიასკელისა (†1837); მოციქულთა სწორთა: კლიმენტი ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (†916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა, ბულგარელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი გიორგი მაშენებლისა, ათონელისა (†1029/1033); მოციქულთა 70-თაგანთა: პროხორე, ნიკანორ, ტიმონ და პარმენ დიაკონთა; ღირსისა ირინე ქრისობალანტელისა, კაპადუკიელისა და ღირსისა პავლე ქსიროპოტამელისა (†XI). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (†589); მოწამისა კალინიკე კილიკიელისა, ღანგრაში წამებულისა (†III-IV). ღირსმოწამე მიქაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი(†1); აღმსარებლისა ცოტნესი, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (დადიანი XIII); მოწამისა იოანე მხედრისა, კონსტანტინეპოლელისა (†IV). მღვდელმოწამე ვალენტინე ეპისკოპოსისა და მისი 3 მოწაფისა: პროკული, ეფისი და აპოლონისა და მართალი აბუნდისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპ. (†1082); მართლისა ევდუკიმო კაპადუკიელისა (†IX). მართალი იოსებ არიმათიელისა; ღირსმოწამე დიონისე ვათოპედელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა უფლის ცხოველმყოფელისა ჯვარისა; მოწამეთა 7-თა ძმათა მაკაბელტა: აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მატისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარ მღვდლისა (†166 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა, პირველდიაკონისა სტეფანესი და მართალთა: ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა რაჟდენ სპარსისა, სოფელ წრომს წამებულისა (†457); წმიდათა მოწამეთა 9-თა ძმათა ხერხეულიძეთა და დედისა და დისა მათისა, და მათთანა 9000-თა ქართველთა, მხედართა და მხედართმთავართა, მარაბდის ომში რწმენისა და სამშობლოსათვისა თავგანწირულთა (†1625); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შვიდთა ყრმათა ეფესელთა (†250 და †408-450). ღირსმოწამე ევდუკია რომაელისა(362-364); მოწამე ელეფთერი კოვილარისა, ბიზანტიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსეგნი ანტიოქიელისა (†362); მართლისა ნონასი, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის დედისა (†374).მოწამე პონტი რომაელისა; მოწამე კანტიდი, კანტიდიანე და სიბელისა ეგვიპტეს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ფერიცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მოწაფეთა მისთა (†363); ღირსისა თეოდოსი ახლისა, პელეპონესელ მკურნალისა და ღირსისა ნიკანორ სასწაულმოქმედისა, კალისტრატელისა (†1519). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთიმე გარეჯელისა, იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა, წმ.ნინოს "დაუჯდომელის" გამომთქმელისა (მჭედელაშვილი †1804); ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკოელი ეპისკოპ. (†815-ის შემდეგ). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა მატათიასი (აღესრულა საქართველოში †63).მოწამე ანტონინე ალექსანდრიელისა; ღირსი ფსოვეგვიპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ლავრენტი მთავარდიაკონისა, ქსვისტე რომის პაპისა და იპოლიტესი, ფელაკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, და რომანოზისა, რომაელთა (†258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა, სიცილიელისა (†304); ნიფონ-II-სა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†1502) და სპირიდონ სასწაულმოქმედისა, რომლის მიერაც ქალაქი კერკირა გათავისუფლდა თურქების ალყისაგან 1716 წელს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამეთა გერონტი და სერაპიონ მღვდელმონაზონთა, ოთარ და სვიმეონ იეროდიაკონთა, გერმანე და ბესარიონ მონოზონთა, მიქაელ მორჩილისა, დავითგარეჯის მონასტერსა შინა ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1851), ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა, მოწამეთა: ფოტოსი, ანიკიტოსი და მათთანა მრავალთა (†305/306); მღვდელმოწამისა ალექსანდრე კომანელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (მიცვალება †662). მოწამეთა: იპოლიტე, აბუნდი და კინკირდიასი, რომში წამებულთა. წმიდა ტიხონ ზადონელისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა: ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა ნაზარისა (ლეჟავა), გერმანე (ჯაჯანიძე), იეროთეოზ (ნიკოლაძე) და სიმონ (მჭედლიძე) ხუცესთა, მთავარდიაკონისა ბესარიონისა (კუხიანიძე)(†1924); და ყოველთა ახალმოწამეთა ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან ვნებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. მარიამობა.
თაყვანისცემა ღვთისმშობლის ხატთა: აწყურისა, გაენათისა, წილკნისა, მეტეხისა, ქვაბთახევისა, მოზდოკისა, ვლაქერნისა და სხვ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ანჩისხატობა. წმიდისა მემკაბრესი, მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (†298); მოწამეთა 33-თა პალესტინელთა; ტიმოთე ევრიპელი ეპისკოპ. (†1578) და გერასიმე კეფალინიელისა (†1579). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ტბელი აბუსერიძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა, ერისათვის თავდადებულისა (†XIII); მღვდელმოწამისა მირონისა, კვიზიკელი ხუცისა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ქრისტოდულე ფილოსოფოსისი (†XII); მოწამეთა: ფლოროსისა და ლავროსისა, ილირიელთა; ღირსისა იოანე რილელისა (†946). მღვდელმოწამე ემელიანე ეპისკოპოსისა. კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; ღირსი მაკარი, პელიკიტელი იღუმენისა(830); ღირსი იოანე რილელისა(946). ღვთისმშობლის ხატისა- ყოველთა დედოფალი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ანდრია სტრატილატისა და მისთანა 2593-თა მოწამეთა (†IV). ღირსი თეოფანე ახლისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამე ქეთევან დედოფლის წმიდა ნაწილთა გადმოსვენება სპარსეთიდან; წინასწარმეტყველისა სამუელისა (†1144 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისათადეოზისა (†44), სარმეანე ქართლის კათალიკოსისა (†779), ღირსისა თათე სტეფანწმიდელისა; მოწამეთა: არაპისა, თეოგნესი და პისტოსი (†305/311). ღირსმოწამე რაფაელ, სერბი იღუმენისა(1941). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოწამეთა: აგათონიკესი და ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა, ბითვინელთა, თრაკიელთა (†305/311); მოწამესი ლუპე თესალონიკელისა. დღესასწაული საქართველოისად წოდებული ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ირინეოს ლიონელი ეპისკოპოსისა (†202). მოწამე ლურე თესალონიკელისა.ღირსთა: ევტიქი და ფლორენტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სერაპიონ სასწაულმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა(†1747); წმიდათა აღმსარებელთა: ბოდბელი ეპისკოპოსისა სტეფანესი (†1936), და დეკანოზისა პოლიევქტოზისა (†1936) და ფილიმონ მღვდლისა (†1879) და წმიდათა მღვდელმოწამეთა: დეკანოზისა ანდრიასი (†1924) და პეტრე მღვდლისა (†1924); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, იოანე ღვთისმეტყველის მოწაფისა; წმიდისა ფილიმონ მგალობელისა (819110; მოციქულთა სწორისა კოსმა ეტოლიელისა (†1779) და დიონისე ეგანელი ეპისკოპოსისა; ყოველთა მოსკოველთა წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა ბართლომესი, მოციქულისა 70-თაგანისა ტიტესი, გორტინელი ეპისკოპოსისა. მინა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(536-552). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთე; ანდრიანესი და მეუღლისა მისისა ნატალიასი; ღირსისა იოასაფისა ინდოეთის მეფისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პიმენ დიდისა (†450); დიდმოწამისა ფანური ახალგამოჩენილისა. ლიბერი აღმსარებლისა რომის პაპისა(366); ღირსი საბა ასურისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); მღვდელმოწამისა მოსე შავისა, მღვდელმონაზონისა, ეთიოპიელისი (†400); მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, იერუსალიმის ტაძარში ღვთისმიმგებელისა, ფანუელის ასულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
თავისკვეთა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ალექსანდრესი, იოანესი და პავლესი, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა: კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა ( აღმოყვანება †1724); სერბიელ მღვდელმთავართა, მთავარეპისკოპოსთა, პატრიარქთა და ღირსისა ალექსანდრე სვირელისა (†1533). ღირსი ქრისტეფორე რომაელისა; ღირსი ფანტინე სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; ილია მართლის მკვლელობის დღე (1907) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდება პატიოსანისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა (†395/408). მღვდელმოწამე კვიპრიანე, კართაგენელი ეპისკოპოსისა(258); გენადი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დაწყება საეკლესიო ახლისა წელიწადისა. ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, არქიმანდრიტისა, ანტიოქიელისა, ჰალაბელისა (†459/461); მღვდელმოწამისა აითალა დიაკონისა (†380); 40-თა ქალწულმოწამეთა მმარხველთა; მოწამეთა: კალისტასი და ძმათა მისთა; მართლისა იესუ ძისა ნავესი (†1440 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა მელეტისა. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კრება მიასინეს სავანეში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: მამაისი, ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†595); ღირსთა ანტონისა და თეოდოსი კიევო-პეჩორელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ნიკომიდიელი ეპისკოპ.(†302); ღირსისა თეოქისტესი (†451/467); ღირსი ექთვიმე დიდის (†473) თანამმარხველისა. მოწამე ბასილი ნიკომიდიელისა(309); მღვდელმოწამე არისტიონ, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაბილასი, ანტიოქიელი პატრ. (†251); ღირსისა სვიმეონ გარეჯელისა, წინასწარმეტყველისა და სასწაულმოქმედისა (†1773); წინასწარმეტყველისა ღმრთისმხილველისა მოსესი (†1460/1531 წ. ქრისტეს შობამდე); ღმრთისმშობლის ხატისა "მაყვალი შეუწველი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა-წმიდა იოვანე ნათლისმცემლის მშობელთა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არქიპო მნათესი, ხეროტოპელისა; მოწამეთა; ევდოქსისი, ზენონისა და მაკარისი (†311-312). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა სოზონ კილიკიელისა (†304).მოციქულ 70 თაგანთა; ღირსი ლუკასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა
დიდუბობა, გელათობა, შუამთობა, ბეთანიობა. ღირსთა იოანესი (მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე †1962) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმ და ანასი; მოწამისა სევერიანე სებასტიელისა (†320). ღირსი ონოფრე ვორონელისა, რუმინელისა(1790); მე -3 მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა.(431). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა დათა: მინოდორა, მიტროდორა და ნამფოდორა ბითვინელთა (†304-311). კეთილმორწმუნე პულქერია, ბერძენთა დედოფლისა(453); პეტრე და პავლე ნიკეელ ეპისკოპოსთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა 300-თა არაგველთა და კრწანისის ომში საქართველოსთვის მოწყვედილთა სასულიერო და საერო პირთა (†1795); ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (†474-491); ღირსისა სილუანე ათონელისა (†1938). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა, დავით აღმაშენებლის მოძღვრისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1118); მღვდელმოწამისა დიოთოზ ტფილელისა (†1795), მღვდელმოწამისა ავტონომე იტალიელი ეპისკოპ. (†313). ღირსი ათანასესი, სერპუხოველისასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამისა, საქართველოს მნათობისა, ქეთევან დედოფლისა (†1624); მღვდელმოწამისა კორნილიოს ასისთავისა. მღვდელმოწამე ივლიანე ხუცისა; ღირსი პეტრე ატროელისა; ღირსი იეროთეოზ ახლისა; ივერონელისა, ათონელისა(1745). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვარის ამაღლება. ჯვართა აპყრობა.
მიცვალება იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
აბბა იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა (†570); ალავერდობა; დიდმოწამისა ნიკიტა კონსტანტინეპოლელისა (†372). აკაკი აღმსარებლისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა; მოწამე პორფირისა(361); პირველმოწამე სტეფანე მტავარდიაკონისა; ღირსი ფილოთეოზ ხუცესისა, მცირე აზიელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა ძმათა: ისააკ და იოსებ ქართველთა, კირნუ-ქალაქში წამებულთა (†808); დიდმოწამისა ევფემისა ყოვლადქებულისა, ქალდეკონელისა (†304). ღირსი დოროთე, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; მოწამე ლუდმილა ჩეხთა დედოფლისა(927). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: პისტისი, ელპიდისა, არაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი, რომაელთა (†126/137). პელი და ნილოს, ეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთი, ელიასი და სხვათა. იოაკიმე, ალექსანდრიელი პატრ.(1567). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ბიძინასი (ჩოლოყაშვილი) და ორთა ძმათა მოწამეთა: შალვასი და ელიზბარისი, ქსნის ერისთავთა (†1660/1661); ღირსისა ევმენი სასწაულმოქმედისა, პორტინელი ეპისკოპოსისა (†VII);მოწამისა არიადნა ფრიგიელისა (†II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მკვდრეთით აღმდგარი და ცოცხალი უფლის შესახებ, რომელიც არის აღდგომა და ცხოვრება„მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება“ (ინ. 11:25)ეს წმიდა სიტყვები უფალმა იესო ქრისტემ ბრძანა და არა მხოლოდ ბრძანა, არამედ საქმით დაამტკიცა. იაროსის ქალიშვილის, ნაინელი ქვრივის ვაჟისა და მეგობარი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგომით მან დაამტკიცა, რომ იგი არის აღდგომა და ცხოვრება, მკვდრეთით აღმდგენელი და ცხოვრების მომნიჭებელი. მან ეს თავისი აღდგომით საუკეთესოდ დაამტკიცა, რადგან იყო ცოცხალი და დაეხმარო მკვდარს - ამის შესახებ კიდევ შეიძლება ისაუბრო, მაგრამ იყო მკვდარი, სამი დღე დაფლული სამარეში და ... დაეხმარო საკუთარ თავს და აღდგე მკვდრეთით – ამის შესახებ საუბარიც შეუძლებელი იყო ქრისტეს აღდგომამდე. ეს არის უდიდესი სასწაული და ყველა სხვა ძალაზე აღმატებული ძალის მაჩვენებელი. ეს სასწაული აღასრულა და ეს ძალა აჩვენა ჩვენმა უფალმა. მაშასადამე, უტყუარია მისი სიტყვები: მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება - და ჭეშმარიტი, წმიდა და ნუგეშისმომცემია ეს სიტყვები ყველა ჩვენგანისათვის, რომლებსაც გარდაუვალად მოგველის სხეულებრივი სიკვდილი და რომლებიც ვიმედოვნებთ, რომ აღვდგებით მკვდრეთით და ვიხილავთ ცოცხალ უფალს მის დიდებაში.მაგრამ უფალი ჩვენი არის არა მხოლოდ სხეულის აღმდგენელი, არამედ სულის განმაცოცხლებელიც. თავისი ამქვეყნად ცხოვრების ჟამს უფალმა მკვდრეთით აღადგინა მხოლოდ რამდენიმე სხეული, მაგრამ სული კი მრავალი აღადგინა და ამით აჩვენა, რომ სულის გაცოცხლება ბევრად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სხეულის. როდესაც იგი ამქვეყნად მოვიდა, თითქმის ყველა ადამიანის სული მკვდარი იყო და მან უამრავი სული გააცოცხლა თავისი ძალით და დაამწყურვალა თავისი სიცოცხლით. სულით მკვდრები იყვნენ იუდეველები და წარმართები და უფალმა გააცოხლა ერთიც და მეორეც.ძმებო, ჩვენც თავი ვანებოთ სხეულის აღდგომაზე ზრუნვას და სანამ ჯერ კიდევ არის დრო, ვიზრუნოთ ჩვენი სულების აღდგომაზე, რადგან თუ ჩვენი სულები არ აღდგებიან და არ გაცოცხლდებიან ქრისტეს მიერ აქვე, ამქვეყნად, მაშინ არ უნდა ველოდოთ რაიმე სიხარულს ჩვენი სხეულების აღდგომისას საშინელი სამსჯავროს დღეს, რამეთუ იმ დღეს მკვდარი სულების სხეულები აღდგებიან არა მარადიული ცხოვრებისათვის, არამედ მარადიული ტანჯვისათვის.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღდგომაო და ცხოვრებაო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ შენი ძალითა და მოწყალებით, რათა შენ მიერ აღვდგეთ და ვცხონდეთ საუკუნოდ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმენდონისი (†276/278). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მწუხარების შესახებ„ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია და რა ვთქვა: მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან? მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“ (ინ. 12:27)არაფერია უფრო რეალური ამ მიწიერ სამყაროში, ვიდრე უფალი იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი და ჭეშმარიტი ადამიანი. ჭეშმარიტად, მთელი ეს სამყარო ქრისტეს გარეშე აჩრდილს ჰგავს. მართლაც, არც მიწა, არც წყალი, არც ჰაერი, არც სინათლე არ არის ისეთი რეალური, როგორიცაა ქრისტე, რამეთუ ეს ყველაფერი წარმავალია, უფალი კი მარადიული. ჭეშმარიტად, იგია ქვაკუთხედი მარადიული სამყაროსი და ვინც მას ჩაეჭიდება, შეძლებს ეზიაროს მარადიულ სამყაროს, მარადიულ მყოფობას. დროის აბობოქრებული, თუმცა კი უძლური ტალღები მრისხანედ აწყდებოდნენ და ახლაც აწყდებიან ხან ქრისტეს ღვთაებრივი და ხანაც კაცობრივი ბუნების რეალობას. მართლაც, რამდენი შრომა დასჭირდათ ქრისტიანებს, რომ თვალები აეხილათ ურწმუნოთათვის და დაერწმუნებინათ ისინი ქრისტეს ღვთაებრივ და კაცობრივ ბუნებაში; ყოვლისმცოდნე წმიდა სულმა წინასწარ განაგო და მოციქულთა საშუალებით წინასწარ განამზადა იარაღი ქრისტეს მხედართათვის. „ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია“ – ნუთუ უფალი ამგვარ შეძრწუნებასა და მწუხარებას განიცდიდა, ნამდვილად რომ არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც უძლური ადამიანური ბუნების ყველა თვისება ჰქონდა, ცოდვის გარდა? თანაც, არა მხოლოდ მწუხარებასა და შეძრწუნებას განიცდიდა, არამედ შიშსაც! „მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან“ – ამას ამბობს უძლური ადამიანური ბუნება, რომელსაც ეშინია სიკვდილის, მაგრამ ბუნება, რომელიც, ამავდროულად, უცოდველია, რამეთუ მყისვე დასძენს უფალი: „მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“.ხედავთ, რა მნიშვნელოვანია ქრისტეს სიკვდილი! მისით ვართ გამოსყიდულნი, მისით ვართ გამოხსნილნი. ასე რომ მხოლოდ სწავლებით ნურავინ დაკმაყოფილდება, არამედ მზერა მიაპყროს გოლგოთას და შეძრწუნებული დაინახავს სისხლიან მსხვერპლს ჯვარზე, შეწირულს ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა გვიხსნას მყრალი ჯოჯოხეთის უფსკრულთაგან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, რომელიც ჯვარს ეცვი ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისთვის, მოგვიტევე კვლავ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, ცოლისა მისისა თეოპისტიისა და შვილთა მათთა: აღაპისა და თეოპისტესი, რომაელთა (†118). ღირსმოწამე ილარიონ კრეტელისა (1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთადერთი გზის, ჭეშმარიტებისა და ცხოვრების შესახებ„მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება და ცხოვრება; ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ (იოან. 14:6)ძმებო, ეს წმიდა სიტყვები არა მარტო თქმულია, არამედ სისხლით მორწყული, აღდგომით დამოწმებული, სულიწმიდის მიერ მართალთა გულებში დამკვიდრებული და ეკლესიის მიერ საუკუნეების განმავლობაში დადასტურებული. ამქვეყნიურ ყველა სიკეთეს შორის ადამიანებს ყველაზე მეტად სოცოცხლე უყვართ. სიცოცხლე ადამიანებს უფრო მეტად უყვართ, ვიდრე ჭეშმარიტება, თუმცა ცხოვრება ჭეშმარიტების გარეშე არ არსებობს. მაშასადამე, სიცოცხლე უზენაესი სიკეთეა, ხოლო ჭეშმარიტება – ცხოვრების საძირკველი. ვისაც სიცოცხლე უყვარს, მას უნდა უყვარდეს ჭეშმარიტებაც, მაგრამ რომელი გზაა ჭეშმარიტებისკენ? მე ვარ გზა - ბრძანებს უფალი. იგი არ ამბობს: „მეც ვარ გზა“, რათა ვინმემ არ იფიქროს , რომ უფალ იესოს გარდა სხვა გზაც არსებობს, თუმცა იგი არაა მხოლოდ გზა, არამედ ჭეშმარიტება და სიცოცხლე, რათა არავინ იფიქროს, რომ არსებობს რაიმე სხვა ჭეშმარიტება და რაიმე სხვა სიცოცხლე იესო ქრისტეს გარეშე. უფალი იმისათვის განკაცდა, რომ ადამიანებს გზა აჩვენოს, ჯვარს ეცვა, რათა საკუთარი სისხლით გზა მიანიშნოს... „ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ – ეს უნდა ესმოდეთ მათ, ვინც თავს იტყუებს და ფიქრობს, რომ იესო ქრისტეს გარეშე შეუძლია შეიმეცნოს ღმერთი და დაიმკვიდროს სასუფეველი ცათა. სწორედ ეს ცრუ იმედი და განწირული თავის მოტყუება განაქარვა უფალმა ზემოხსენებული სიტყვებით. და მოციქულმა, რომელმაც მოისმინა და ჩაწერა ეს სიტყვები სახარებაში, აღნიშნა ის თავის ეპისტოლეშიც: „ვინც უარყოფს ძეს, აღარც მამა ჰყავს“ (1ინ. 2:23).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კურთხეულო და კურთხევისა წყაროო, ჭეშმარიტად, შენ ხარ ერთადერთი გზა, ერთადერთი სინათლე, ერთადერთი ჭეშმარიტება, ერთადერთი სიცოცხლე და ერთადერთი ცხოვრების მომნიჭებელი. მხოლოდ შენ გაღიარებთ ადამიანებისა და ანგელოზების წინაშე, როგორც ერთადერთ ღმერთსა და ჩვენს მაცხოვარს. შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანთა კოდრატესი, ათენელი და მაგნეზიელი ეპისკოპ. (†130); წინასწარმეტყველისა იონასი (†VIII ქრისტეს შობამდე). ისააკდა მელეტი კვიპრ. ეპისკოპოსთა. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი ბუნებისა და მამასთან არსებით თანასწორობის შესახებ„ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“ (ინ. 14:9)„უთხრა მას ფილიპემ: უფალო, გვიჩვენე ჩვენ მამა და საკმარისია ჩვენთვის“(ინ. 14: 8). ამ სიტყვებზე უფალმა უპასუხა: „ამდენ ხანს თქვენთან ვარ და ვერ შემიცანი მე, ფილიპე? ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ასე უპასუხა უფალმა თავის მოწაფეს. ფილიპეს სურდა ეხილა ღმერთი ხორციელი თვალით. სამი წელი უყურებდა იგი ქრისტეს, მაგრამ ვერ შეიცნო როგორც ღმერთი. რატომ? იმიტომ, რომ სულიწმიდის მასზე გადმოსვლამდე ფილიპე ხორციელად ანუ ხორციელი თვალით უყურებდა ქრისტეს და მასში ხედავდა მხოლოდ ადამიანს. ფილიპე ვერ ხედავს ღმერთს ძე ღმერთში და უნდა, რომ მან მამა აჩვენოს! „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ამით უფალს იმის თქმა არ სურს, რომ თავად არის მამა ღმერთი, არამედ იმისა, რომ ის და მამა ერთია ანუ ერთარსი არიან. რამდენადაც შესაძლებელი იყო, რომ ღმერთი სჩვენებოდა ადამიანებს, იმდენადვე გამოუჩნდა მათ ძე ღმერთის მიერ და გამოუჩნდა ადამიანის სახით. მამა ღმერთი არ განკაცებულა, არც სულიწმიდა ღმერთი განკაცებულა, მხოლოდ ძე ღმერთი განკაცდა. შესაბამისად, როგორ დაანახებს ძე მოკვდავ ადამიანს მამას ხორციელი თვალით? სწორედ ამიტომ განკაცდა ძე ღმერთი, რათა გამოუცხადოს ადამიანებს თავისი თავი, მამა და სულიწმიდა, სამგვამოვანი ღმერთი, ერთარსება სამება სამი ჰიპოსტასით. „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. უფალი აქ თავის ღვთაებრივ ბუნებას გულისხმობს, რომლითაც იგი ყოვლითურთ თანასწორი და თანაარსია მამისა. და იმ დროს ფილიპეს რომ შეძლებოდა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნების დანახვა, მაშინ არ მოითხოვდა – გვიჩვენე ჩვენ მამა. ასე რომ, მას არც კი შეეძლო დაენახა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნება, რომელიც სულიერია და უხილავი, თუმცაღა შეეძლო ცხადად ეხილა ქრისტეს დიადი საქმეები, როგორც მისი ღვთაებრივი ბუნების გამოვლინება.და ახლაც, ძმებო, ზოგიერთები ამბობენ: „გვიჩვენეთ ღმერთი და ვიწამებთ!“. უთხარით მათ: „აი, გიჩვენებთ იესო ქრისტეს – იწამეთ!“ ოცი საუკუნე შენთან ვარ, ადამიანო და ჯერაც ვერ მიცანი? ოცი საუკუნე, აღსავსე დიდებითა და სასწაულებით, მადლით, წყალობით, წმინდანებით, მოწამეებით! უგნური ადამიანი კი მაინც კითხულობს: „სად არის ღმერთი?“ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, აუხილე სულიერი თვალი მათ, ვინც ჯერ კიდევ ვერ ხედავს, რათა იხილოს შენი დიდება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იონა წინასწარმეტყველისა (VIII ქრისტეშობამდე); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპიელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა (†102/117); ღირსისა იონა ხუცისა, პალესტინელისა, წმიდათა: თეოფანე კანონთგამომთქმელისა (†850) და თეოდორე (†840) გამომეტყველთა მამასა. მღვდელმოწამე თეოდორე ბრაზელისა, რუმინელისა(1696). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნუგეშისმცემელი სულის – სულიწმიდა ღმერთის – შესახებ„და მე ვთხოვ მამას და სხვა ნუგეშისმცემელს მოგივლენთ თქვენ, რათა თქვენთან იყოს უკუნისამდე“ (ინ. 14:16)იქ, სადაც სიყვარულია, საჭირო არაა ბრძანება, რადგან ბრძანებას თხოვნა ცვლის. მათთვის, ვისაც ერთმანეთი უყვარს, თხოვნას მეტი ძალა აქვს, ვიდრე ერთმანეთის მოძულეთათვის – ბრძანებას. ყოვლადწმიდა სამება თავად წარმოადგენს უზენაეს სასუფეველსა და უმაღლეს სიყვარულს. ესაია ყოვლადწმიდა სამებას საკვირველ მზრახველად(ბჭობის წარმმართველად) მოიხსენიებს, ხოლო განკაცებულ ღვთის ძეს - დიდი განზრახვის ანგელოზად ანუ მოვლინებულ მაცნედ (ის. 9:6). როგორ შეუძლია ბჭობა, თათბირი ერთარსება ღმერთს? შენც ერთი ხარ, ადამიანო, მაგრამ საკუთარ თავს ეთათბირები. შენი გონება ეკითხება შენს ნებას: „შეგიძლია?“ და ეკითხება გულს: „გსურს?“, ხოლო შენი ნება და გული ეკითხებიან შენს გონებას: „ძალგიძს?“. თუმცა, ამ შინაგანი ბჭობის მიუხედავად, შენ ერთი ხარ, ერთი ადამიანი, ერთი პიროვნება. რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ და მხოლოდ უფერული მსგავსება და აჩრდილია ყოვლადწმიდა სამების ბჭობისა, მისი სრულყოფილი თათბირისა, რადგან ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტაზთა შორის სრული თანასწორობა და ჰარმონიაა. რაც მამას სურს, აუცილებლად იგივე სურს ძესაც და წმიდა სულსაც... „მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს“ – ხედავთ, როგორი დარწმუნებულია ძე ღმერთი, რომ მისი თხოვნა და რჩევა მაშინვე მიღებული იქნება ღვთაებრივი თათბირისას – მამა თანახმა იქნება მოავლინოს და სულიწმიდა თანახმა იქნება მოვიდეს. ძე ღმერთი არ ამბობს: „მე ძალიან შევეხვეწები, რათა მოგივლინოთ და მწამს, რომ მოგივლენთ“, არამედ ამბობს: „მე ვთხოვ მამას და იგი მოგივლენთ...“. მან იცის წინასწარ, რომ მამა მისცემს იმას, რასაც ძე ითხოვს; მან ეს იცის, ასე ვთქვათ, მისი მარადიული გამოცდილებიდან, რამეთუ მარადიული ჰარმონია სუფევს მამას, ძესა და სულიწმიდას შორის... მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს – ამ სიტყვებით ცხადდება ძისა და სულიწმიდის სრული თანასწორობა. მამა მოგივლენთ თქვენ სხვა ნუგეშისმცემელს, ჩემს თანასწორსა და თანაარსს. იგი თავისი საკვირველი ჰიპოსტასის შესაბამისად სრულად ჩამანაცვლებს მე, რადგან მხოლოდ და მხოლოდ ჰიპოსტასურად განსხვავდება სულიწმიდა ძე ღმერთისაგან. ხედავთ, ძმებო, როგორ მონაწილეობს ყოვლადწმიდა სამება ჩვენს ცხონებაში? ხედავთ, ვისი ვართ ჩვენ? ხედავთ, როგორი პატივი გვებოძა მოკვდავებსა და ცოდვილებს?ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადდიდებულო სამებაო, ღმერთო ჩვენო, შეგვიწყლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დადუმებაი ზაქარიაისა და მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი, რაჟამს იგი ახარა გაბრიელ მთავარანგელოზმან, და მიუდგა ელისაბედ და მუცლადიღო. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდა ღმერთის შესახებ, რომელიც მამისაგან გამოდისხოლო როცა მოვა ნუგეშისმცემელი, რომელსაც მე მოგივლენთ თქვენ ჩემი მამისგან, სული ჭეშმარიტებისა, რომელიც მამისგან გამოდის, იგი დაამოწმებს ჩემზე (ინ. 15:26)ძმებო, მიუწვდომელია საღვთო ბუნების სიღრმე, თუმცა ღმერთმა არც სრულად დაფარა ის ჩვენგან და არც სრულად გაგვიცხადა. გაგვიცხადა იმდენი, რამდენის მიღებაც ძალუძს ჩვენს უძლურებას და რამდენიც ჩვენი ცხონებისთვისაა საჭირო. სულიწმიდის შესახებ ჩვენთვის ცნობილია, რომ იგი მამისაგან გამოდის და ძის მიერ გვევლინება. დაე, ნურავინ გამოეძიებს მეტს, რათა არ შეცდეს. რაკი მამისგან გამოდის, ე. ი. ერთარსია მამისა; რადგან ძის მიერ გვევლინება, რათა განაგრძოს ძის მსახურება, ე. ი. იგი თანასწორია ძისა... მოწმობს ჩემ შესახებ მამა – ბრძანებს მანამდე უფალი, ახლა კი სულიწმიდის შესახებ ამბობს: იგი დაამოწმებს ჩემ შესახებ. ორივე დამმოწმებელი თანასწორია, ამიტომ უფალი ხან ერთზე მიუთითებს, ხან მეორეზე. და ის, ვინც მოწმობდა და ის, ვინც დაამოწმებს, არსით ერთი არიან, რადგან უფალი მის შემდეგ არ დატოვებდა ისეთ მოწმეს, რომელიც ღირსებით წანა მოწმესთან შედარებით ნაკლები იქნებოდა. ცხადია, ჩვენ ახლა ადამიანური გონებით ვმსჯელობთ დროსთან მიმართებითაც, რადგან, მახარებლის სიტყვებით, ყოვლადწმიდა სამება მარადიულად მოწმობს ზეცაში: „ვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეცად: მამა, სიტყვა და სული წმიდა, ხოლო ეს სამი ერთია“ (1 იოან. 5:7).ზოგიერთები ამტკიცებენ, რომ სულიწმიდა გამოდის მამისაგან და ძისაგან. ვინ და როდის განუცხადა მათ ამის შესახებ? ჩვენ ვიცით, რომ სულიწმიდა მამისაგან გამოდის, რის შესახებაც გვამცნო ძემ, უფალმა იესო ქრისტემ, ამიტომ უარვყოფთ იმგვარ დამატებას ჩვენს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში, რომელიც არ შეესაბამება თვით უფლის სიტყვებს. მაგრამ იმისათვის, რომ უწმინდესი უფლის სიტყვები გავიაზროთ, გულის დიდი სიწმინდეა საჭირო. ამიტომ გულის ვნებებისაგან განწმენდა გვმართებს და არა ღვთაებრივი არსის უხილავი სიღრმეების ცნობისმოყვარეობითა და უწმინდური გულით გამოძიება, რადგან ვინც მგვარად იქცეოდა, მწვალებლობაში ვარდებოდა და იღუპავდა სულს.ჰოი, დიდებულო და ყოვლადძლიერო ღმერთო, დიდება შენდა იმის გამო, რომ გამოგვიცხადე შენი თავი ჩვენი მაცხოვრის, უფალ იესო ქრისტეს მიერ და ვიცით, რომ ნათლის შვილები ვართ და არა – წყვდიადის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დედათა შორის პირველმოწამისა და მოციქულთა სწორისა თეკლა იკონიელისა (†1). კეთილმსახური ვლადისლავისი, სერბი მეფისა (1239). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდის შესახებ, განმადიდებელზეიგი განმადიდებს მე, რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ (იოან. 16:14)სულიწმიდა ძალმოსილებით მამისა და ძის თანასწორია და ყველაფერი, რაც შეუძლია მამას, შეუძლია ძეს და შეუძლია სულიწმიდასაც. და ყველაფერი, რაც იცის მამამ, იცის ძემ და იცის სულიწმიდამაც. თუმცა ერთმანეთის უსაზღვრო სიყვარულისა და ადამიანთა ხსნის მიმართ უსაზღვრო სიბრძნის გამო ისინი ადამიანებს მონაცვლეობით ევლინებიან (დროის თვალსაზრისით). იგი განმადიდებს მე – ნუთუ ძემ საკუთარი თავი არ ადიდა? დიახ, ადიდა, მაგრამ არა იმ ზომით, რომლითაც შეეძლო, არამედ მხოლოდ იმ ზომით, რამდენის მიღება და გაგებაც შეეძლოთ იმ დროის ადამიანებს. დროთა განმავლობაში სულიწმიდა კიდევ უფრო მეტად გააცხადებს ღვთის ძის დიდებას, როდესაც თავისი ღვთაებრივი მადლით აღავსებს ის თავის ერთგულებს. იგი მადიდებს მე – ამ სიტყვებს, ძმებო, უფალი ჩვენს განსასწავლადაც ამბობს, რათა თუ რაიმე კეთილ საქმეს აღვასრულებთ, ჩვენ თვითონ კი არ განვიდიდოთ თავი, არამედ სხვებმა თქვან ამის შესახებ... “რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“ – ამ სიტყვებით უფალი ცხადყოფს სულიწმიდის მასთან ერთობას და არა დაქვემდებარებას მისდამი. მანამდე კი გვითხრა: “იგი წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ”. და რათა მოწაფეებმა არ იფიქრონ, რომ სულიწმიდამ მეტი იცის, ვიდრე ძემ და აღემატება ძეს, ამიტომ იგი აცხადებს: „ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“. ქრისტესაც შეეძლო მოწაფეებისთვის ყოველგვარი ჭეშმარიტება ეუწყებინა, მაგრამ იმ დროს მოწაფეები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად ამის მისაღებად, ამიტომ სულიწმიდა თავის დროზე შეუძღვება მათ ყოველგვარ ჭეშმარიტებაში. მაგრამ როდესაც სულიწმიდა ყოველგვარ ჭეშმარიტებას აუწყებს მათ, არ ნიშნავს, რომ აუწყებს იმას, რაც არ იცის ძემ ან, მით უმეტეს, რაც ეწინააღმდეგება ძის ნებასა და ცოდნას. ამიტომაც ბრძანებს უფალი:“რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ყოვლადსაკვირველო ღმერთო, სამებით დიდებულო, ძალო, სინათლევ და სიყვარულო! ჰოი, ყოვალდწმიდაო სამებაო, აღანთე საღვთო სიყვარული ჩვენს გულებში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფროსინია ალექსანდრიელისა; არსენი დიდისა კათალიკოსისა (†887). ღირსმოწამე პაფტონი ეგვიპტელისა და მასთან 546 მოწამისა; ღირსი სერგი რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მამასა და ძეს ყველაფერი საერთო აქვს „ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია“ (ინ. 16:15) ეს არის უფლის ერთ-ერთი ბოლო გამონათქვამი მისი ვნების წინ და ის ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესია, რადგან სამყაროს აუწყებს ქრისტე მაცხოვრის ღმერთობის შესახებ და ამის შემდგომი სიტყვებით კი – „ამის გამო გითხარით თქვენ, რომ ჩემგან მიიღებს და გაუწყებს თქვენ“ – ცხადყოფს სულიწმიდის მამასთან და ძესთან ერთობას. ის, რასაც სულიწმიდა ჩემგან მიიღებს, ვერ იქნება ის, რაც არ არის მამის, რადგან ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია. რატომ არ ამბობს უფალი: „ჩემსას აიღებს“, არამედ „ჩემგან აიღებს“? იმიტომ, რომ სულიწმიდა უბოძებს ადამიანებს არა ყველაფერს, არამედ მხოლოდ იმდენს, რამდენის მიღებასაც შეძლებენ და რამდენსაც საჭიროებენ. ღვთის საბოძვართა ერთი ნაწილი მორწმუნეებს ამქვეყნადვე ეძლევათ, მეორე ნაწილი კი მიეცემათ ცათა სასუფეველში. და ეს ზეციური ნაწილი არის სწორედ ის, რის შესახებაც მოციქული წინასწარმეტყველურად გვაუწყებს: „რაც არ უხილავს თვალს, არ სმენია ყურს და არც კაცს გაუვლია გულში, ის განუმზადა ღმერთმა თავის მოყვარეთ“ (1კორ 2:9). ეს და ამ ყველაფერზე შეუდარებლად მეტი და ღირებული აქვს ქრისტეს. მას ეკუთვნის არა მხოლოდ ეს ქვეყანა, არამედ ის ქვეყანაც და კიდევ – ბევრად მეტი და მეტად ძვირფასი, ვიდრე ორივე სამყარო. მისია მარადიულობა, უკვდავება, სრული ძლევამოსილება, სრული სიბრძნე, სრული სიყვარული, სრული სიკეთე და წყალობა, სამართლიოანობა, სიმართლე და ყველა სათნოება, რომელთა წარმოდგენაც ჩვენს გონებას ძალუძს და წარმოთქმა – ჩვენს ენას. ის, რაც მას ეკუთვნის, აღემატება იმ ყველაფერს, რისი წარმოდგენაც ადამიანს შეუძლია. და ეს ყველაფერი ეკუთვნის მამას, ეკუთვნის ძეს და ეკუთვნის სულიწმიდას. “ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია “ – ამ სიტყვებით წარმოუდგენლად მდიდარი ძე ღმერთი აუწყებს მოწაფეებს თავისი უსაზღვრო და თვალშეუვლები სიმდიდრის შესახებ იმ ბნელ ღამეს, როდესაც ის ფეხშიშველი უნდა წარმდგარიყო იუდეველი უხუცესების წინაშე, რათა ეცემათ და ეფურთხებინათ მისთვის. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლადწმიდაო და ყოვლისა მქონებელო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ცოდვილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიცვალება მოციქულისა და მახარობელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (†98/117); დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ("თბილისის სიონის") ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიყვარულით შთაგონებული ლოცვების შესახებ„განწმიდე ესენი ჭეშმარიტებით, რადგან შენი სიტყვა ჭეშმარიტია“ (ინ. 17:17) როდესაც დედა სიკვდილზე მიდის, მაშინაც კი უფრო მეტად ღელავს შვილების გამო, რომელთაც ტოვებს, ვიდრე საკუთარ თავზე. ასეთია დიდი სიყვარულის ძალა. ხოლო უფალ იესო ქრისტეს თავისი მოწაფეების მიმართ უფრო დიდი სიყვარული ჰქონდა, ვიდრე დედას შვილებისადმი. როდესაც უფალი სიკვდილზე მიდის, იგი თავისი ზეციური მამის წინაშე ლოცულობს მოწაფეებისთვის და ლოცულობს არა იმიტომ, რომ თავად არ შეეძლო მათთვის ყველაფრის გაკეთება, არამედ იმისათვის, რომ აჩვენოს სიყვარული და ერთობა მამასთან. მაგრამ ახლა მამის კუთვნილად რატომ აცხადებს ჭეშმარიტებას, როცა სწორედ ამის წინ მოწაფეებთან საუბრისას სულიწმიდას უწოდა სული ჭეშმარიტებისა: „ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ“ ? იმიტომ, რომ აჩვენოს მამისა და სულიწმიდის თანასწორობა. მაგრამ ნუთუ მანამდე თავის შესახებ არ მბობდა უფალი: “მე ვარ ჭეშმარიტება”(იოან, 14:6)? და განა ამის შემდეგ სულიწმიდას, ნუგეშისმცემელ სულს, არ უწოდა სული ჭეშმარიტებისა? ახლა კი ჭეშმარიტებას მამისად აცხადებს: “განწმინდე ისინი შენი ჭეშმარიტებით! “. ვინც ამ ყველაფერში თუნდაც რაიმე წინააღმდეგობას დაინახავს, იგი ვერ აცნობიერებს ყოვლადწიდა სამების, ერთარსება და სამპიროვანი ღმერთის, არსებით ერთობასა და ჰიპოსტასურ სამგვამოვნებას. სწორედ იმით, რომ სამების ყოველ პირს განუკუთვნებს ჭეშმარიტებას, როგორც რაღაც არსებითსა და განუყოფელს, უფალი ცხადყოფს მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობას. და თუ ყოვლადწმიდა სამების რომელიმე პირი ნაკლები ჭეშმარიტების მფლობელი იქნებოდა, მაშინ სამების ეს პირი დანარჩენ ორზე ნაკლები იქნებოდა არსებითაც. ნაკლებ ჭეშმარიტებას კი ახლავს ნაკლები ძალა, ნაკლები სიყვარული და ნაკლები სიბრძნე. ამიტომაც უწოდებს უფალი ჭეშმარიტებას საკუთარ თავსაც, მამასაც და სულიწმიდასაც, რათა ადმიანებმა იცოდნენ და ირწმუნონ მათი სრული თანასწორობა. ამიტომ მორწმუნეთაგან ნურავინ ცდუნდება სამების პირთა უთანასწორობის მწვალებლური სწავლებით. დაე, თითოეულმა თავისი გული განიწმიდოს ცოდვათაგან, როგორც სარკიდან წმენდენ მტვერს და მაშინ შეიცნობს უდიდეს დოგმატურ ჭეშმარიტებას მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობის შესახებ.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, განგვანათლე შენ მიერ და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა 49-თა წამებულთა, ბიზანტიელთა, სტრატიოტთა (†304). ღირსი ეგნატე იღუმენისა(963-975). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „რათა ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ (ინ. 17:21)დიდია ღვთის მოწყალება, ძმებო: როდესაც მართალი იგრძნობს ამას, ტირის და როდესაც ცოდვილი იგრძნობს – რცხვენია. ღვთის მოწყალებით ჩვენ განვიწმინდებით, ვცხონდებით, ღვთის შვილად ვიწოდებით, ვუერთდებით ღმერთს, მაგრამ ღმერთთან ეს ერთობა არ უნდა წარმოვიდგინოთ ისე, თითქოს არსებით ერთი ვხდებით და მისი თანასწორი. ჩვენ არასოდეს ვიქნებით ღვთის მსგავსი და თანასწორი იმგვარად, როგორცაა სამების სამივე ჰიპოსტასი – მამა, ძე და სულიწმიდა. „ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ – მიმართავს მაცხოვარი მამას თავისი მოწაფეების შესახებ და გულისხმობს სიყვარულით ერთობას და არა – არსებით. სიყვარული განაპირობებს ურთიერთმორჩილებას, ურთიერთდახმარებას, ურთიერთმოწყალებას, მოკრძალებას, თვინიერებას, სიკეთეს, კეთილგანზრახვას, თავგანწირვას... და როდესაც უფალი ბრძანებს: „იყავით თქვენ სრულნი, როგორც სრულია მამა თქვენი ზეცათა“ (მთ. 5:48) – მას ის კი არ სურს, რომ ადამიანები ღმერთს გაუტოლოს, არამედ მიანიშნოს მათ უზენაეს მაგალითზე, სრულყოფილების ნიმუშზე ყოველგვარ სიკეთეში. საქმე ისაა, რომ მრავალი ადამიანურად მასწავლებელი (და არა ღვთიურად) სრულყოფილების ნიმუშს ხედავდა და ხედავს ყველასა და ყველაფერში, მაგრამ არა ღმერთში. ასეთები ხშირად ადამიანებს ბოროტებასაც კი ასწავლიდნენ და სრულყოფილების მისაბაძ მაგალითად უსახავდნენ. ამიტომ მოუწოდებს უფალი ადამიანებს, რომ ზეციური მამა მიიჩნიონ ყოველგვარი სრულყოფილების ნიმუშად და სწორედ მას მიბაძონ და არა სხვას. ღვთის მოწყალებით, ჩვენ ღვთის შვილებად ვიწოდებით და ყველანი ერთი ვართ ქრისტე იესოში (გალ. 3: 28), მაგრამ ჩვენ არ ვხდებით ღმერთები, არ ვხდებით ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტასთა თანასწორნი. არ დაგავიწყდეთ, რომ წმიდა წერილში წერია: „ზეცაც კი არ არის სუფთა მის თვალში“ (იობ. 15:15) ანუ ღმერთს ვერ შეედრებიან ზეციური ძალები, მით უმეტეს ადამიანი. მაგრამ, ღვთის მოწყალებითა და ქრისტეს ვნებებით, ამაღლდებიან ზეცად მორწმუნენი და იქნებიან სიყვარულითა და სულით ერთობაში ღმერთთან; ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა ჭეშმარიტად ავმაღლდეთ ასეთ დიდებულ სიმაღლემდე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ყოველგვარი მოწყალებისა და სიკეთისაო, ნუ მოგვაკლებ წყალობას და ნუ გაგვირისხდები, არამედ მოგვიტევე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული პალიასტომის ღმრთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატისა. ხსენება ღირსისახარიტონ აღმსარებლისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (†350). შავნაბადობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი“ (ინ. 17:24)აი, საზღაური ღვთის მუშაკთათვის! აი, დიდებული ჯილდო ქრისტეს მიმდევართათვის! ის, რაც ძეს სურს, სურს მამასაც და სულიწმიდასაც. და რაც წმიდა სამებას ნებავს, აღესრულება კიდეც. და რა სურს ძეს? მას სურს, რომ მისი მოწაფეებიც მასთან ერთად იყვენენ ცათა სასუფეველში, თანაც არა მხოლოდ თორმეტნი, არამედ ყველა, ვინც მოინათლა, მოციქულთა სწავლება მიიღო და დაიცვა ის, მაგრამ ერთი პირობით: თუ ამ დიდ სიკეთეს თავად არ ვკრავთ ხელს ჩვენივე უკეთური საქმეებით, რწმენაზე უარის თქმით, ცოდვის სიბინძურით, ღვთისმგმობი სიტყვებითა და გულისთქმებით... „რათა ხედავდნენ ჩემს დიდებას, შენ რომ მომეცი“ (ინ. 17:24) - ბრძანებს შემდგომ უფალი; ამ სიტყვებიდან არ უნდა დავასკვნათ, რომ ძე მამაზე ნაკლებია, რადგან ამ სიტყვების წინ უფალი მიმართავს მამას: „მე განგადიდე შენ“ (ინ. 17:4). ხედავთ, როგორი თანასწორობაა მამისა და ძის და რა უსაზღვროა მათი ურთიერთსიყვარული! მე განგადიდე შენ... და ახლა შენ მადიდე მე, მამაო. და იმას, რომ ღვთის დიდება არ აღესრულება ამქვეყნად და ამ დროში, მიუთითებს უფლის სიტყვები: „ ...დიდებას, შენ რომ მომეცი, რადგანაც შემიყვარე ქვეყნის შექმნამდე“ (ინ. 17:24). ეს ნიშნავს იმას, რომ დიდება არ არის არც მიწიერი და არც დროითი, არც ამქვეყნიური და არც ადამიანური, არამედ ზეციური, მარადიული, დაუსრულებელი და გამოუთქმელი. და როგორ სურს ძეს, რომ მამამ ადიდოს იგი? ისე, რომ ეს ზეციური დიდება უჩვენოს ყველას, ვინც მოუსმინა ძეს, გაჰყვა მას და მისი მცნებები აღასრულა. უფალს სურს, რომ ამ დიდების თანამონაწილენი ვიყოთ ჩვენც – არა მხოლოდ მოციქულები, არამედ ჩვენ, ყველანი, რომელთაც მისი სახელი გვეწოდა. აი, მოწყალება! აი, კაცთმოყვარება! დოგმატი ჩვენი უკვდავებისა, მარადიული ცხოვრებისა და დაუსრულებელი დიდების შესახებ არა ადამიანთაგან, არამედ თავად ჩვენი უფლისა და მაცხოვრისგანაა. ოღონდ ყოფითმა საზრუნავებმა, ლოცვისას სიზარმაცემ და ურთიერთსიძულვილმა არ უნდა დაგვაშოროს ქრისტეს დიდებასა და მარადიულ ცხოვრებას.ჰოი, სახიერო და და მოწყალეო უფალო, მოგვიტევე ჩვენ ცოდვები და მოგვმადლე შენი მარადიული სასუფეველი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ონოფრე გარეჯელი სასწაულმოქმედისა (†1786); ღირსისა კვირიაკე განშორებულისა, პალესტინელისა (†556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისა და მისი ძის შემეცნების შესახებ„მამაო მართალო, სოფელმა შენ ვერ გიცნო, ხოლო მე გიცანი შენ“ (ინ. 11:25)თანასწორი თანასწორს უკეთ ცნობს. უდაბლესი ვერ ცნობს უმაღლესს და მოკვდავი – უკვდავს. ძველი დროის ზოგიერთი ბრძენი და ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველნი იცნობდნენ ღმერთს, როგორც შემოქმედსა და ყოველთა მფარველს, მაგრამ არავინ იცნობდა მას, როგორც მშობელს. ძველ დროს მას იცნობდნენ ქმნილებათა მიერ და არა დაბადებით. ქმნილებათა მიერ მათ შეიცნეს ღვთის სამართლიანობა, სიბრძნე და ძალა, მაგრამ ვერ შეიცნეს მისი სიყვარული, რადგან სიყვარული შეიცნობა შობით. მშობელმა იცის შობილის საიდუმლო და შობილმა იცის მშობლის სიყვარული. სამყარომ ვერ გიცნო შენ, რადგან გხედავდა, როგორც პატრონს და საკუთარ თავს – როგორც მონას; მე კი გიცანი შენ, რადგან გიყურებ, როგორც მშობელს და ვგრძნობ შენს გამოუთქმელ სიყვარულს. სამყარო გიმზერდა შენი საქმეების მიხედვით, მაგრამ გხედავდა ფარდის მიღმა, მე კი შენ გიყურებ პირისპირ, შენი სიყვარულის მარადიულ სილამაზეში.სწორედ ეს მშობლიური – მშობლისა და შვილის – სიყვარულის ალი მოუტანა უფალმა იესო ქრისტემ ადამიანებს, რათა იხილონ ღმერთი ამ ალში, ამ ახალ და მანამდე შეუცნობ ნათელში. ღვთის სიყვარულით დანახვა ასწავლა უფალმა თავის მოციქულებს და იგი მოვიდა ჩვენამდე. ო, ჩვენში რომ ანთებულიყო ეს ღვთიური მარადიული სიყარულის ალი! – და შეგვეცნო ღმერთი, როგორც მშობელი, საკუთარი თავი კი – როგორც შვილი, შვილებული მხოლოდშობილი ძის მსხვერპლად შეწირვის მეშვეობით.ჰოი, სამცეცხლოვანო ღმერთო, მამაო, ძეო და სულო წმიდაო, განგვანათლე ცოდვით დაბნელებულები შენი სიყვარულის მარადიული ნათებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლისა, დიდი სომხეთის ეპისკოპ. პართეველისა (†335). მიხეილ კიევის მიტროპოლიტისა(902); მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება არაამქვეყნიური სამეფოს შესახებ„ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ (ინ. 18:36)ვისაც მეტი სიმდიდრე აქვს, მასვე ეკუთვნის მცირეც. შესაბამისად, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ იესო ქრისტეს ძალაუფლება არ ვრცელდება ამ სოფელზე, რადგან უთხრა პილატეს: „მეუფება ჩემი არ არის ამ სოფლისაგან“. მას, ვინც ფლობს წარუვალს, ძალაუფლება აქვს წარმავალზეც. უფალი საუბრობს თავისი წარუვალი სამეფოს – ცათა სასუფევლის შესახებ, რომლისთვისაც უცხოა დრო, ხრწნილება, უსამართლობა, სიცრუე და სიკვდილი. ეს იმას ჰგავს, ვინმემ რომ თქვას, ჩემი სიმდიდრე ოქროშია და არა ქაღალდშიო. და განა ვისაც ოქრო აქვს, არ ექნება ქაღალდი? უფალი არ ეუბნება პილატეს, რომ არ არის მეფე, რადგან მას სურს თქვას, რომ ის არის მეფე, რომელიც ყველა მეფეზე აღმატებულია და რომ მისი მეუფება ყველა ამქვეყნიურ სამეფოზე მეტია, ძლიერია და მყარი. იგი მიანიშნებს თავის მთავარ სამეფოზე, რომელზეცაა დამოკიდებული ყველა სხვა სამეფო დროსა და სივრცეში. „ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ – ეს სიტყვები არ ნიშნავს, რომ მას არ აქვს ძალაუფლება ამქვეყნიურ სამეფოზე, პირიქით, სწორედ ეს სიტყვები ადასტურებს მის განუსაზღვრელ ძალაუფლებას ამქვეყნიურ სამეფოზე. განა მისი ამქვეყნიური საქმეები არ წარმოაჩენენ მის ძლევამოსილებას წუთისოფელზე?! სხვა რომელი მეფის წინაშე ცხრებოდა ქარი და წყვეტდა ზღვა ღელვას?! ნუთუ დაგავიწყდათ იესოს სიტყვები გეთსიმანიაში, რომ ანგელოზთა თორმეტ გუნდზე მეტი მოვიდოდა მის დასახმარებლად, თუ მოისურვებდა (მთ. 26:53)?! და თანაც, ერთ ანგელოზს უფრო მეტი ძალა აქვს, ვიდრე მთელ სამყაროს. სულთა უფალი სხეულთა უფალიც არის, მარადისობის ბატონი წარმავალის ბატონიცაა. უდიდეს სიკეთეთა მფლობელი უმცირეს სიკეთესაც ფლობს. ძმებო, ყველაფერი ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს ძალაუფლებას ექვემდებარება, რომელმაც ჩვენთვის საკუთარი ნებით დაითმინა ვნება და თავისივე ძლევამოსილებით აღდგა მკვდრეთით. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლისშემძლე მაცხოვარო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცათა სასუფეველი ვეძიოთ და მარადიული სამყოფელი დავიმკვიდროთ შენთან, სადაც არ არის ცოდვა, არც სიკვდილი, არამედ ცხოვრება, სიხარული და მშვიდობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული კვართისა საუფლოისა და სვეტისა ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარისა, საფარველი ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა.
ხსენება მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; წმიდათა: სიდონიასა და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა; წმიდისა მელქისედეკ 1-სა, სრულიად საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა (†1033); მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ანანიასი, დამასკელი ეპისკოპოსისა, რომელმან ნათელ-სცა პავლე მოციქულს (†1); ღირსისა რომანოზ ტკბილმგალობელისა, კონსტანტინეპოლელი დიაკონისა, კანონთა გამომთქმელისა (†556). სვეტიცხოვლობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნეტარი კაცის შესახებ„ნეტარია კაცი, რომელიც არ უსმენს უღმერთოთა რჩევას და ცოდვილთა გზას არ ადგას“ (ფს. 1:1)ძმებო, უწინარეს ყოვლისა, ნეტარია ის, ვინც არ ჩაეფლა ცოდვებში და შეუძლია მოისმინოს და აღასრულოს ღვთის ნება, რომელიც წინასწარმეტყველებმა გამოთქვეს. უღმერთოები არიან ისინი, ვინც ყოველთვის ღვთისა და მისი ნების საწინააღმდეგოდ ფიქრობს, ცოდვილები არიან ისინი, რომლებიც თავიანთი სურვილებისა და გულისთქმების მიხედვით დადიან და ღმერთსა და მის მცნებებს უპირისპირდებიან; გამრყვნელები – რომლებიც ჯერ თავად ირყვნებიან ბოროტი საქმეებით და შემდეგ კი სხვებს რყვნიან. ამრიგად, ჯერ ბოროტი გულისთქმა მოდის, შემდეგ – ბოროტი საქმე, შემდეგ კი – ბოროტი მაგალითი ანუ ცდუნება. ასე რომ, ნეტარია, ვინც რჩევას არ ეძებს ურჯულოებთან და ღვთის საწინააღმდეგო აზრებს არ იწყნარებს, არამედ ღვთის რჯულში პოულობს ყველა საჭირო რჩევას, რათა ცხონდეს. ნეტარია კაცი, რომელიც ერთხელაც არ დადგა იმ გზაზე, რომელზეც ცოდვილები დადიან, და თუ დადგა კიდეც, შეინანა და უფლის გზას დაუბრუნდა. ნეტარია კაცი, რომელიც არ ზის იმათ გვერდით, ვინც თავიანთი მაცდუნებელი ქმედებებით რყვნის უდანაშაულო სულებს. ასეთების შესახებ ნათქვამია:„ვინც დააბრკოლებს ერთ ამ მცირეთაგანს, რომელსაც სწამს ჩემი, უმჯობესია მისთვის, რომ დაეკიდოს წისქვილის დოლაბი მას ქედზე და დაინთქას ზღვის უფსკრულში“ (მთ. 18:6).ძმებო, ნეტარნი ვართ ყველანი, კაცებიცა და ქალებიც, რომლებიც ვერიდებით სამ ბოროტებას: უღმერთო აზრებსა და რჩევებს, ცოდვილ საქმეებს და სხვების ცდუნებას. ეს სამივე ბოროტება ის შხამიანი გველია, რომელიც თავდაპირველად პატარაა, შემდეგ კი იზრდება და დიდი ხდება. ჰოი, სახიერო უფალო, შემოქმედო ჩვენო, გვაცხოვნე ჩვენ შენი ძალითა და სიკეთით, რათა დავიხსნათ თავი ამ მძვინვარე გველისაგან, რომელსაც სძლიე უძლეველი იარაღით – შენი ყოვლადპატიოსანი ჯვრით. დაგვეხმარე, რათა დაგემორჩილოთ შენ და ვიაროთ მხოლოდ შენი გზით და განვიწმიდოთ მხოლოდ შენი მაგალითით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა დიდმოწამეთა: დავითისა და კონსტანტინესი, არგვეთის მთავართა (†740); მოწამეთობა; დიდმოწამისა თეოდორე გაბრასი, ტრაპიზონის მმართველისა (†1098). მღვდელმოწამისა კვირიანესი და მოწამეთა იუსტინა ქალწულისა და თეოქთისტე ნიკომიდიელთა (†304); ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესათვის სალოსისა კონსტანტინეპოლელისა (†936) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნებისა და მართლის ნების ურთიერთმიმართების შესახებ„უფლის რჯულშია მისი ნება და მის რჯულზე ფიქრობს იგი დღედაღამ“ (ფს. 1:2)ძმებო, ნეტარია და სამგზის ნეტარია ის, ვისი ნებაც ეთანხმება ღვთის ნებას, ვისი გონებაც არაფერს ფიქრობს ღვთის მცნებების საწინააღმდეგოს და ვის გულსაც არაფერი სურს ღვთის ნების საწინააღმდეგო. ნებას და გულს გონება კვებავს. თუ გონება მუდმივად ღვთისკენაა მიმართული, მაშინ ადამიანი დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლება და არ სურს უღმერთოთა რჩევების მოსმენა, არამედ ღვთის რჯულში ეძებს სიმართლეს და პასუხს ყველაფერზე. თუ გონება ასეა მიმართული ღვთისკენ, მაშინ ადამიანის გულიცა და გონებაც სწრაფად მიემართებიან ღვთისკენ, და ნება, რომელიც ადამიანის შინაგან კაცს ემსახურება, აღასრულებს მხოლოდ იმას, რაც ღვთის ნებასთანაა თანხმობაში და რაც ღვთის რჯულშია ჩაწერილი. მაშინ ადამიანი არ დადგება ცოდვილთა გზაზე და არ დაჯდება ურჯულოთა შესაკრებელში ანუ არც თავად სცოდავს და არც სხვას უბიძგებს ცოდვისკენ. ამ ფსალმუნის (ფს. 1) დასაწყისში დავით წინასწარმეტყველი აქებს ადამიანს, რომელიც არ აღასრულებს სამ ბოროტებას და აგრძელებს ქებას იმის გამო, რომ ადამიანი აღასრულებს ორ კეთილ საქმეს. ეს სამი ბოროტებაა: ეძებდე სიბრძნეს ცოდვილებთან, იცხოვრო ცოდვილთა ცხოვრებით და სხვები აცდუნო შენი ცუდი მაგალითით, ხოლო ორი სიკეთეა – შენი ნება სრულად თანხვედრაში იყოს ღვთის რჯულთან და შენი გონება დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლებოდეს. ო, ძმებო, რა სავალალო მდგომარეობაშია იმათ გონება, ვინც არ იცის ღვთის რჯული! ადამიანის გონების სიღრმე ღვთის რჯულის შემეცნების სიღრმით იზომება. იმათი გონება, ვინც ღვთის რჯულის საიდუმლოებებში განისწავლება, ღრმაა, ფართო და ამაღლებული. გონება აწვდის საზრდოს გულსა და ნებას. ო, ძმებო, როგორი მცირე, მერყევი და გარყვნილია იმათი გონება, ვინც თავის ნებას არ უმორჩილებს ღვთის ნებას! და რა არის ღვთის რჯული, ძმებო? ესაა ღვთის ნების გამოვლინება. და სად ჩანს ეს გამოვლინება? წმიდა წერილსა და ეკლესიის მამათა გადმოცემებში. ნეტარია, ვინც შეიცნობს ღვთის ნებას და აღასრულებს მას.ო, ღმერთო, დიდო და ძლიერო, მოწყალეო და სამართლიანო, გაანათლე ჩვენი გონება შენი წმიდა რჯულით და დაუმორჩილე ჩვენი ნება შენს ნებას, კაცთმოყვარესა და მაცხოვნებელს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: დიონისე არეოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელეფთერი დიაკონისა (†96). ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა; ნეტარი ისიხი ქორებელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის შიშისა და ღვთაებრივი სიყვარულის შესახებ „ემსახურეთ უფალს შიშით და უგალობეთ მას კრძალვით“ (ფს. 2:11)ღვთის წინასწარმეტყველი ამ სიტყვებით ამქვეყნიურ მეფეებსა და მსაჯულებს მიმართავს, რადგან ისინი მათთვის მიცემული ძალაუფლებისა და სიმდიდრის გამო ქედმაღლობისა და თავაშვებულობისკენ არიან მიდრეკილნი. ჰოი, მეფენო და მსაჯულნო, რომლებიც მტვრის ნაწილაკი ხართ ღვთის წინაშე, ნუ დაივიწყებთ, რომ მსახურები ხართ ღვთისა, დღიურად დაქირავებული მუშაკები! რის შესახებ ფიქრობს ყანაში დაქირავებული მუშაკი, რომელიც მთელი დღე ბარავს? – ანაზღაურების, რომელსაც დღის ბოლოს მიიღებს! რითი ამაყობს დაქირავებული მუშაკი? გასამრჯელოთი, და არა გაწეული შრომით! რითი ხარობს დაქირავებული მუშაკი – შრომით, ოფლით თუ მოსალოდნელი გასამრჯელოთი? რა თქმა უნდა, გასამრჯელოთი! ო, მეფენო და მმსაჯულნო, თქვენი მსახურება წუთისოფელში დაქირავებული შრომაა მხოლოდ! ამიტომ შიშით ემსახურეთ თქვენს ბატონს, რომელმაც დაგიქირავათ, რადგან არ იცით, როგორ შეაფასებს ბატონი თქვენს ნაშრომს და რა გასამრჯელოს გადაგიხდით. ემსახურეთ დიდი თავმდაბლობით და უთხარით საკუთარ თავს: უსარგებლო მონები ვართ (ლუკ. 17:10). არავინ იცის ჯილდოს მიიღებთ თუ სასჯელს, როდესაც სამარეში ჩახვალთ და მსაჯულის წინაშე წარდგებით, ამიტომ შიში უნდა ახლდეს თქვენს ყოველდღიურ მსახურებას.გიხაროდეთ ღვთის წინაშე მოკრძალებით. გიხაროდეთ წმიდა სიხარულით, როგორც ანგელოზებს უხარიათ ცოცხალი და მიუწვდომელი ღვთის წინაშე. სამოთხისეული სიხარული სიწმიდეს აფრქვევს, ჯოჯოხეთურ მხიარულებას კი გარყვნილი სიცილი ახლავს; სამოთხისეული სიხარული უცვლელია, ჯოჯოხეთური მხიარულება კი რისხვითა და გოდებით იცვლება. ემსახურეთ უფალს შიშით, რადგან ის სამართლიანია; გიხაროდეთ კრძალვით, რამეთუ უფალი ამაღლებული და წმიდაა.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, სამართლიანო და ამაღლებულო, საშინელო და წმიდაო! მთელი ჩვენი ცხოვრება ამქვეყნად შენ მიმართ მსახურება და სიხარულია. და თუ შენ არ გემსახურებით, მაშინ ვემსახურებით ჩვენს დაღუპვას; და თუ არ ვხარობთ შენით, მაშინ მტრის სიბოროტით ვხარობთ. თაყვანს გცემთ შენ და გევედრებით, შეგვეწიე ჩვენ, რათა გემსახუროთ შიშით და კრძალვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ევდემოზ 1-სა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (დიასამიძე †1642 დაკრძალულია ანჩისხატის ტაძარში). მღვდელმოწამისა იეროთე ათენელი ეპ.(†!). ღირსი პავლე უბრალოსი, მოწამე დავიკტისა და მისი ასული კალისთენისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასარგებლო მრისხანების შესახებ„განრისხდით, მაგრამ ნუ შესცოდავთ“ (ფს. 4:5)ძმებო, განრისხდით საკუთარ თავზე და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით თქვენი ცოდვილი აზრებისა და გულისთქმების გამო და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით ეშმაკზე, სიცრუის მამაზე და მეტად ნუ აღასრულებთ მის ნებას. განრისხდით სამყაროში ცოდვისა და უღმერთო ადამიანების მიერ ღვთის წმიდა ეკლესიის შეურაცხყოფის გამო, მაგრამ გაფრთხილდით, რომ ცოდვით არ ეცადოთ ცოდვის განკურნებას. განრისხდით თქვენს მეგობრებზეც, როდესაც სცოდავენ, მაგრამ განრისხდით იმ განზრახვით, რომ გამოასწოროთ ისინი და უფრო არ გააღიზიანოთ. მრისხანება მეგობრისა მეგობარზე, მშობლებისა – შვილებზე და ღვთისა – ადამიანებზე - ეს არ არის ქარბორბალა, რომელიც ხეს ფესვიანად ამოგლეჯს, არამედ ქარია, რომელიც ხეს ამაგრებს და გაფუჭებულ ნაყოფს ბერტყავს, რათა ჯანმრთელი ნაყოფი უკეთესი და უფრო ლამაზი იყოს. დაე, შენს მრისხანებას ჰქონდეს საზღვარი, რათა ის სამკურნალო იყოს და არა მომაკვდინებელი. და იმისათვის, რომ უზომოდ არ გამრისხდე, მრისხანების დროს თვალწინ გყავდეს ღმერთი. მრისხანების შესაჩერებლად შეუძლებელია არსებობდეს უფრო ძლიერი ჯებირი, ვიდრე ღმერთია. საერთოდ, ყოველგვარი მრისხანება, რომელიც არ ემსახურება ღმერთს და ღვთის სიმართლეს, ცოდვაა. ნუ განრისხდები წვრილმანების გამო, არამედ განრისხდი, რის გამოც ღმერთი მრისხანებს. თუ შენი ნება განმტკიცებულია ღვთის რჯულში, ყოველთვის შეძლებ განრისხდე იქ, სადაც საჭიროა და იმდენად, რამდენადაც საჭიროა. სიტყვებით ამის გამოთქმა და გამოუცდელისთვის ამის ახსნა შეუძლებელია. შესაფერის დროს მრისხანება ისევე მოქმედებს, როგორც მოწყალება მოქმედებს თავის დროზე.ხედავთ, ძმებო, როგორაა ჩვენში სხვადასხვა ძალები ჩადებული, რომელთაც ადამიანი თავისუფალი ნებით ან სიცოცხლისთვის იყენებს, ან სიკვდილისთვის?! არ შეიძლება ყოველთვის უარვყოთ საკუთარ თავზე მრისხანება, – საკვირველია, მაგრამ რაც უფრო მეტად სწავლობს ადამიანი საკუთარ თავზე განრისხებას, მით ნაკლებად მრისხანებს იგი სხვებზე. საკუთარ სისუსტეებზე კონცენტრირებული სხვის სისუსტეებს ან არ ხედავს, ან, თუ ხედავს, ნაკლებად მკაცრად განსჯის.ჰოი, უფალო, სამართლიანო ღმერთო, ჩაგვიდე გონებაში შენი სამართლიანი რისხვის დღის ხსოვნა, რათა დავიცვათ თავი ცოდვათაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ ხანძთელისა, კლარჯეთის აღმაშენებელისა და არქიმანდრიტისა (†861); ტაო-კლარჯეთის უდაბნოთა შინა მოღვაწეთა ღირსთა მამათა და დედათა.შავნაბადობა.ქალწულმოწამე ხარიტინა პონტოელისა(304); მოწამე მამელხვა სპარსისა(344); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნაჩვენები სიკეთის შესახებ „მრავალნი ამბობენ: ვინ გვიჩვენებს სიკეთეს?“ (ფს. 4:6)ძმებო, რა დიდი სიკეთეა ღმერთი! რომელი სიტყვებით შეიძლება ამ სიკეთის გამოთქმა? დიდი სიკეთეა ცათა სასუფეველი, დიდებული ანგელოზებით, საკვირველი წმინდანებითა და ნეტარი სამოთხით. ვის შეუძლია ამ სიკეთის აღწერა? დიდი სიკეთეა მარადიული ცხოვრება ღმერთთან და ღვთის ანგელოზებთან სიახლოვეში, წმინდანებისა და მართლების კრებულში. დიდი სიკეთეა შეხვედრა ზეციურ სამყაროში ნათესავებთან და მეგობრებთან, მშობლებთან, შვილებთან, ყველაზე ძვირფასებთან, რომლებმაც თავიანთი წასვლით დაგვტოვეს სევდასა და მწუხარებაში. ვინ გვაჩვენებს ჩვენ ყველა ამ სიკეთეს? - კითხულობდა მრავალი მეფე დავითის დროს და ახლაც კითხულობენ - ვინ გვაჩვენებს ჩვენ, რათა გვწამდეს და იმედი გვქონდეს?ჩვენთვის, ქრისტიანთათვის, ეს სიკეთეები უკვე ნაჩვენებია და არ ველით, რომ ვინმე სხვა გვიჩვენებს, უფალ იესო ქრისტეს გარდა, რომელიც შეჭმარიტი მოწმეა ამ ყველა სიკეთისა - ჭეშმარიტი მოწმე, ძმებო და პატრონი ამ ყველა სიკეთისა. ამ სიკეთეებს უფალი წუთისოფელში ხორციელად მოსვლამდეც უჩვენებდა თავის გამორჩეულ წინასწარმეტყველებს. ამიტომაც მიმართავს წინასწარმეტყველი დავითი ღმერთს: „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ (ფსალმ. 4:7). ეს არის პასუხი მათთვის, ვინც კითხულობს: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ კეთილს? თავად ღმერთმა გვაჩვენა ეს სიკეთე. „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ ანუ შემოიჭრა ჩვენს გულებში და ამ ნათელში ჩვენ შევიცნობთ ყველა იმ სიკეთეს, რომელთა მოცემა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. ნუთუ არსებობს, ძმებო, უფრო უკეთესი რამ იმათ განსაკურნებლად, ვინც ქრისტეს განკაცების შესახებ შეიტყო? მაგრამ მაინც კითხულობენ: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ სიკეთეს? თუ ეს სიკეთე არ აჩვენა და არ გამოაცხადა ქრისტემ თავისი დიდებული შობით, თავისი დიდებული სასწაულებით, თავისი დიდებული აღდგომით, თავისი დიდებული ეკლესიით - ჭეშმარიტად, მაშინ მხოლოდღა შავი მიწის ჩვენება შეგვიძლია; სხვაგვარად შეუძლებელია! ადამიანებს ამის ჩვენება არ შეუძლიათ. არსებობს ისეთი რამ, რასაც ყველას განკურნება შეუძლია, თვით ყველაზე ჯიუტი ურწმუნოებისაც, არსებობს საშუალება, რომელსაც თვით სიკვდილის წინ შეუძლია განკურნება. ეს არის სინანული საკუთარი ცოდვების გამო, გულის განწმენდა და ქრისტეს მცნებების შესრულება. უფლის ბრწყინვალების დანახვა მხოლოდ სულიერად ჯანმრთელებს შეუძლიათ და არა იმათ, ვინც სულით ავადმყოფია, გულით უწმინდური და გონებით – ცრუ. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ანგელოზთა და კაცთა ნათელო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცოდვებით არ დავაბნელოთ ნათელი, რომელიც გვიბოძე და რომლითაც ვხედავთ ზეციურ სიკეთეებს. ნუ მოგვაკლებ, მრავალმოწყალეო, ამ სიკეთეებს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი, მარჩბივად წოდებულისა (†1. მისი პატიოსანი თავი დაბრძანებულია თბილისის სიონის ტაძარში). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი სინანულის შესახებ„დავიქანცე გლოვით. ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“ (ფს. 6:7)დღეს ღამე ცვლის და ღამეს – დღე. დაე, ჩვენი დღის სინანულიც იცვლებოდეს ღამის სინანულით და ღამისა – დღით. დღის სინანული ძირითადად კეთილი საქმეებით ვლინდება, ხოლო ღამის - ლოცვით, ვედრებითა და ცრემლით. ასე აღვასრულებთ ჩვენს ვალს დღისით და ღამით ანუ აღვავსებთ იმით, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია ღვთის წინაშე და რასაც თან გაგვყვება საშინელ სამსჯავროზე. შეხედეთ მეფე დავითს და დაინახავთ ჭეშმარიტი სინანულის მაგალითს. არაა საკმარისი თქვა აღსარება მღვდლის წინაშე და თავი დაიმშვიდო, რომ ცოდვები მაშინვე გეპატია. დავითმაც ხომ აღიარა წინასწარმეტყველ ნათანის წინაშე: „ვცოდე წინაშე უფლისა!“ (2მეფ. 12:13), მაგრამ დიდ მეფეს ეს საკმარისად კი არ მიაჩნდა, არამედ გამუდმებით განიცდიდა ჩადენილ ცოდვას ღვთის წინაშე და ყოველ ღამე სინანულის ცრემლებით განბანდა ამ ცოდვას. სარეცელზე მყოფიც, დასვენების ნაცვლად, განუწყვეტლივ გლოვობდა და ინანიებდა. ნუ ვიტყვით, რომ დავითს მიზეზი ჰქონდა ამგვარი გლოვისა და სინანულისა, რადგან მოკლა და მრუშობდა. ნუთუ შენი სიძულვილით შენ არ კლავ ადამიანებს და არ მრუშობ გონებაში? ეს ცხოვრება, ჩემო ძმაო, საკუთარი თავის გასამართლებლად კი არა, თავის მხილებისთვისაა. ნეტარი მხოლოდ ისაა, ვისაც ღმერთი გაამართლებს საშინელ სამსჯავროზე.სინანული არაა ერთი საათის ან ერთი დღის საქმე. ეს უნდა იყოს ჩვენი შინაგანი მდგომარეობა ცხოვრების ბოლომდე. „ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“, - ბრძნაებს დავითი. ამით იგი არ ამბობს, რომ დღისით არაა საჭირო სინანული, არამედ იმას, რომ სულის შინაგანი მწუხარების წარმოღვრა ღვთის წინაშე ღამით უფრო უკეთესია. ღამის სიჩუმეში ჩვენი ცოდვებიცა და საშინელი სამსჯავროც უფრო ნათლად წარმოგვიდგება თვალწინ... სიკვდილსაც დღეზე მეტად ღამე უფრო გვახსენებს, კუბოს კი – სარეცელი. ჰოი, უფალო, სამართლიანო და საკვირველო, ჩვენ სინანულიც არ შეგვიძლია შენ გარეშე. დაგვეხმარე, ყოვლადსახიერო, რათა ჩვენი ცოდვებისა და მათგან გამოსული სიმყრალის დანახვა შევძლოთ და ვიტიროთ მანამ, სანამ ნათესავები იქვითინებენ ჩვენს მკვდარ სხეულზე; დაგვეხმარე, უფალო, სანამ ჩვენი მფარველი ანგელოზები დაიტირებენ ჩვენს მკვდარ სულს და გადაუწყვეტენ მას დაუშრეტელ ცეცხლში ჩაგდებას. შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ, უფალო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: სერგი და ბაქოს რომაელთა (†290-303); ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა სასწაულმოქმედისა (†1763). მოწამე პელაგია ტარსუელისა(290); პოლიქრონი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ჩვილების შესახებ და მათი ქებისა ღვთის მიმართ„ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (ფს. 8:3)იესო ქრისტეს იერუსალიმში დიდებით შესვლისას და შემდეგ თვით ტაძარშიც ყრმები ღაღადებდნენ: ოსანა დავითის ძეს! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით! (მთ. 21:9). აღმოჩნდა, რომ ისე არაფერი აღიზიანებდათ იუდეველ მღვდელმთავრებს, როგორც ყრმების ბაგეებით წარმოთქმული ეს დიდება. გესმის, რას ამბობენ ისინი? – ჰკითხეს აღშფოთებულებმა იესოს. და უფალმაც მშვიდად უპასუხა: „ჰო, არასოდეს ამოგიკითხავთ, „ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (მთ. 21:16)? ცხადია, რომ დავით მეფის ეს წინასწარმეტყველური სიტყვები იმ სასწაულს მიემართება, რომელიც უფლის დიდებით იერუსალიმში შესვლისას აღესრულა ანუ უფლის საკვირველ ქებას ყრმათა მიერ. ამას ცხადყოფს ის, რომ ზედმიწევნით ზუსტად შესრულდა, რაც იყო ნაწინასწარმეტყველები. თავად უფალიც ამ მოვლენის პასუხად სწორედ დავით მეფსალმუნის წინასწარმეტყველებას იმოწმებს. ეჭვგარეშეა, რომ ეს უდიდესი სასწაულია, რომელიც შთაგონებულია ღვთის სულით და აღსრულებულია ღვთის ძალითა და ნებით. იმ დროს, როდესაც დიდებულებმა, მწიგნობრებმა, უხუცესებმა და მღვდელმთავრებმა ვერ იცნეს უფალი, იცნეს მცირეწლოვანმა ბავშვებმა და ყველას წინაშე გამოაცხადეს. ჭეშმარიტად, ეს არის სასწაული, პირველი რიგში, ერთადერთი მთელ ძველ და ახალ აღთქმაში, და მეორე მხრივ, არანაკლები სასწაული, შეიძლება ითქვას – უფრო მეტიც, ვიდრე აღდგენა მკვდართა. თუმცა, ორივე სასწაულის დროს, ერთი და იგივე ძალა და ერთი და იგივე სული მოქმედებდა ანუ მოქმედებდა ღვთის განგებულება. წინასწარმეტყველს სურდა განსაკუთრებულად აღენიშნა ღვთის დიდების ეს ძალა და სიდიადე პატარა ბავშვების ქმედებით და იგი ამ მოვლენას უთანაბრებს იმ ვარსკვლავური სამყაროთი აღტაცებას, რომელიც იმავე საღვთო ძალმოსილებამ შექმნა.გარდა ამისა, ყრმებთან ერთად უნდა ვახსენოთ თვით მოციქულები და მრავალი წმინდანი, მეუდაბნოე მოღვაწენი, წამებულნი ქრისტესთვის და ქალწულები - ათასები და ათობით ათასები, რომელთაც სუფთა და უბრალო გულით მიიღეს ქრისტე, როგორც ღვთის ძე და მაცხოვარი, თაყვანი სცეს მას წრფელი სიყვარულით და საშინელი ტანჯვა-წამება დაითმინეს მის გამო. რატომ ინება უფალმა ქება სწორედ ყრმათა პირით და არა - დიდებულთა, ფილოსოფოსთა და ბრძნადმეტყველთაგან? სიმდაბლის გამო გამოარჩია ყრმები და ამპარტავნების გამო უარყო ესენი. ამპარტავნები უფლის ყველაზე დიდი მტრები არიან, ამიტომაც უფალმა საკვირველად აამეტყველა ბავშვების, უბრალო მეთევზებისა და მიწათმოქმედთა პირი და არა – გაამაყებულ მდიდარ და მწიგნობარ იუდეველთა ბაგეები. ჰოი, ყოვლადძლიერო უფალო, ყოვლისშემძლებელო ღმერთო, გახსენი ჩვენი ბაგეებიც, რათა ჩვენც ძლიერი რწმენითა და ბავშვური სიხარულით განვაცხადოთ შენი დაუსრულებელი დიდების შესახებ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პელაგია ელეონელისა, ანტიოქიელისა, პალესტ. (†457). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ რომ დასასრულს მტერს აღარ დარჩება იარაღიმტერს იარაღი აღარ დარჩა სრულიად, შენ დაანგრიე ქალაქები, მათთან ერთად მოისპო მათი ხსენება (ფს. 9:7)დასაბამიდან ადამიანთა მოდგმის მოძულე, მოსისხლე მტერი და კაცისმკვლელი ეშმაკი ყოველგვარ იარაღსა და ხრიკს იყენებდა ადამიანის წინააღმდეგ. დღედაღამ, განუწყვეტლივ, იგონებდა და იგონებს ახალ იარაღს და ახალ ხრიკებს, რათა ვინმე დაღუპოს: დაძრწის, როგორც მბრდღვინავი ლომი და მსხვერპლს დაეძებს (1პეტრ. 5:8); როგორც შხამიანი გველი, ჩასაფრებული ელოდება თავის ნადავლს; როგორც ობობა, ყველგან აბამს თავის ქსელს, ოღონდაც ადამიანის სული დაიჭიროს და ჩაითრიოს თავის ბილწ სამფლობელოში. წარმართმა ერებმა შექმნეს მისი ქალაქები. იესო ქრისტეს მოსვლამდე იგი იქ მშვიდად და შეუზღუდავად მეფობდა. კერპთაყვანისმცემლობა და ჯადოქრობა იყო მის მიმართ მსახურება; ის ადამიანთა აღვირახსნილ და გარყვნილ ცხოვრებას უწყობდა ხელს და ამკვიდრებდა; მსხვერპლის შეწირვა, ვნებათა ცეცხლი, ომი, ბოროტება - ეს ყველაფერი მისთვის სიამოვნება იყო. მაგრამ, საბოლოოდ, მას იარაღი აღარ დარჩა, მისი ქალაქები დაინგრა, მოისპო მისი ხსენება. ეს დასასრული, რომლის შესახებაც წინასწარმეტყველი გვაუწყებს, იესო ქრისტეს ამქვეყნად მოსვლაა. უფალმა თავისი ძალა აჩვენა ეშმაკზე, როდესაც მის მიერ მოვლენილი განსაცდელები დაძლია მთაზე. მან გამოავლინა თავისი ღვთიური ძალა, როდესაც ადამიანებისგან ეშმაკებს დევნიდა და უთითებდა საით წასულიყვნენ. მან თავისი ჯვარზე ვნებითა და აღდგომით აჩვენა სრული ბატონობა ცოდვასა და სიკვდილზე. და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დაამხო ჯოჯოხეთი და განაქარვა ეშმაკის ძალა. მას არ სურდა ეშმაკების განადგურება, არამედ მიმოფანტა ისინი, მათი იარაღი კი გაანადგურა. მან გამოიხსნა ერები ეშმაკის ბატონობისგან და რაც მთავარია, ბოროტ სულზე ძალაუფლება მისცა ადამიანებს, რათა მისი სახელით შესძლებოდათ ბოროტის განდევნა. ხედავთ, ეშმაკზე თავისი გამარჯვებით როგორი წყალობა უბოძა უფალმა ადამიანს. მან ისე დაასუსტა, დაამარცხა და გაფანტა დემონები, რომ ადამიანის ძალაუფლებას დაუმორჩილა ისინი. ასე რომ, ყოფილი მონები ბატონები გახდნენ, ყოფილი ბატონები კი - მონები. მაგრამ უფალმა ეშმაკებზე ძალაუფლება ყველას კი არ მისცა, არამედ მხოლოდ იმათ, ვისაც სწამს მისი და მის მცნებებს აღასრულებს. აი, ასეთებს მისცა ძალაუფლებაც და მისცა იარაღიც, და ეს იარაღი არის ჯვარი.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, რომელმაც გვიხსენი ეშმაკის ტყვეობისგან, შეწეგვეწიე ჩვენ, რათა ჩვენც აღვასრულოთ ის მცირედი, რაც შენ დაგვიტოვე აღსასრულებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობ ალფესისა, მოციქულ მათე მახარებელის ძმისა (†1); ღირსთა: ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მხოლოდ უგუნურნი უარყოფენ ღმერთსთქუა უგუნურმა თავის გულში: არ არის ღმერთი. გაირყვნენ, სისაძაგლე ჩაიდინეს (ფს. 13:1)გონება ასაზრდოებს ადამიანის მთელ არსებას. იგი ურჩევს, იგი კარნახობს, იგი ხელმძღვანელობს. სულიცა და სხეულიც გონებით იმართება. თუ გონება მართალია ღვთის წინაშე, ადამიანიც მართალია, თუ გონება არ არის მართალი ღვთის წინაშე, არც ადამიანი არ არის მართალი. თუ ვინმე, უბრალოდ, გაიფიქრებს: „არ არის ღმერთი“, ეს მაშინვე აისახება მის საქმეებზე. ჯერ ჩნდება ბოროტი აზრები და შემდგომ მას მოჰყვება ბოროტი საქმეები. ხედავთ, რა კარგად იცნობს წინასწარმეტყველი ადამიანის ბუნებას? იგი ჯერ მიზეზს აღნიშნავს და შემდეგ შედეგზე მიუთითებს. ბოროტი აზრები აუცილებლად იწვევს ბოროტ საქმეებს. ამიტომ, ძმებო, ნუ დაუჯერებთ მათ, ვინც ამბობს: „მე არ მრწამს ღმერთი, მაგრამ ვაკეთებ სიკეთეს“. ის, ვისაც არ სწამს ღმერთი, მან არ იცის რა არის სიკეთე და არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება ერთმანეთისგან. ურწმუნოებით ადამიანი შორდება მთავარ სიკეთეს და ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ყურადღებით შეხედეთ და დაინახავთ, რომ ურწმუნოთა საქმეები საზიზღარი და საძაგელია: ისინი საძაგელია იმის გამო, რომ უკეთური, უსარგებლო და წარმავალია. ისინი საძაგელია იმიტომ, რომ ცოცხალი ღმერთის ნების წინააღმდეგი არიან. ურწმუნოს არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება, რადგან მხოლოდ ღვთის რჯულის შუქზე შეიძლება განვსაზღვროთ რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. თუმცა არიან ისეთებიც, რომლებიც ბაგით ამბობენ, რომ სწამთ ღმერთი, მაგრამ საძაგელ და საზიზღარ საქმეებს სჩადიან, ბაგით აღიარებენ და საქმით უარყოფენ. სიტყვიერად ღვთის აღიარება კარგია, მაგრამ არასაკმარისი: საჭიროა გულით აღიარება და საქმით დამტკიცება. ხდება ისეც, რომ ადამიანს გულითაც სწამს და ბაგეებითაც აღიარებს ღმერთს, მაგრამ მაინც სცოდავს. ეს სუსტი ნებელობისა და ეშმაკის ისრების გამო ხდება. ასეთმა უნდა მოინანიოს, თანაც მაშინვე და მიეტევება. სინანული მაცხოვნებელია ურწმუნოსთვის და მით უმეტეს – მორწმუნისთვის. სანამ ადამიანი წუთისოფელში იმყოფება, მას აქვს დრო სინანულისათვის, მაგრამ ვინ არის დარწმუნებული, რომ ეს დრო ამაღამ არ ამოიწურება? ამიტომ სინანულის გადადება სრული უგნურობაა. ჰოი, ყოვლადსახიერო უფალო , იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, დაგვეხმარე ჩვენ მოვინანიოთ ისე, როგორც გვეხმარები, რომ ვისუნთქოთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ევლამპისა და დისა მისისა ევლამპიასი, ნიკომიდიელთა (†303/311); ღირსთა ამბროსი ოპტინელისა (†1891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის ტანჯვისა და ქრისტეს ტანჯვის წინასწარმეტყველების შესახებრადგან გარს შემომეხვივნენ მე ძაღლები, ბოროტთა ბრბო წრედ შემომერტყა, განგმირეს ხელი ჩემი და ფეხი ჩემი (ფს. 21:17-18)ეს არის სინანულში მყოფი დავითის შინაგანი განცდა და ამავე დროს, ქრისტეს ვნების ცხადი წინასწარმეტყველება. ყველა, ვისაც სურს ღვთისმოსაობით ცხოვრება ქრისტე იესოში, დევნილი იქნება (2 ტიმ. 3:12), - ბრძანებს პავლე მოციქული. როდესაც დავითი სცოდავდა, ეშმაკები არც ეცხადებოდნენ და არც აწუხებდნენ, ხოლო როდესაც სინანული დაიწყო და ღვთის გზაზე წარმართა თავისი ცხოვრება, მაშინ გარს შემოერტყნენ ბოროტი ეშმაკები, თავს ესხმოდნენ და ტანჯავდნენ. აქ საუბარია არა ადამიანებზე, არამედ ეშმაკებზე, რომლებიც ან უშუალოდ თავად ევლინებიან მონანულს, ან სხვა ადამიანების მეშვეობით ტანჯავენ მათ. დავითი ძაღლებს არ უწოდებდა ადამიანს, რომელიც ღვთის შემოქმედების გვირგვინია; ძაღლებს უწოდებს დემონებს, რომლებიც ევლინებიან მართალ ადამიანებს, როგორც ძაღლები და გველები, ან ლომები, ან სხვა საშინელი გარეგნობის არსებები. და რომ დავითი ძაღლებში ბოროტ სულებს მოიაზრებს, დავრწმუნდებით წმინდანთა ცხოვრებიდან. დემონები წმინდანებს დასაშინებლად ძაღლების სახით ევლინებოდნენ. ასევე შეგვიძლია ამაში დავრწმუნდეთ უფალ იესო ქრისტეს სიტყვებით, რომლებიც მან ჯვარზე წარმოთქვა: მამაო, მიუტევე მაგათ, რადგან არ იციან რას აკეთებენ (ლუკ. 23: 34). ეს იმას ნიშნავს, რომ ისინი ამ საქმეს აკეთებდნენ არა თავიანთი ნებით, არამედ სხვისი - ბოროტი ეშმაკის ნებით. მრავალი ძაღლი და ბოროტი შეიკრიბა, რათა გაენადგურებინათ უფალი იესო. როდესაც ეშმაკმა მთაზე ვერ შეძლო განსაცდელებითა და ცრუ დაპირებებით გაემარჯვა უფალზე, მაშინ მთელი ძალით შეეცადა ქრისტეს განადგურებას ადამინების მეშვეობით სიკვდილით ჯვარზე. შეხედეთ, ძმებო, რა ცხადი წინასწარმეტყველებაა!.. „განჴურიტნეს ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი ჩემნი“. მსოფლიო ისტორიაში ეს სიტყვები არავის მიმართ არ შეიძლება იქნას გამოთქმული, გარდა ჯვარცმული მაცხოვრისა. მაგრამ ამ წინასწარმეტყველებაში სხვა რამეც არის მნიშვნელოვანი: „ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე“ (ფს. 21:19). ყველაფერი აღსრულდა ისე, როგორც დაწერილი იყო! თუმცა ეშმაკმა რაღაც ვერ გათვალა: მას სურდა სიკვდილით გაენადგურებინა ის, ვინც სიკვდილზე ძლიერია. ის იმედოვნებდა, რომ დაამცირებდა იმას, ვინც ღირსებას ანიჭებს ყველა ქმნილებას. უფალმა იესო ქრისტემ თავისი დიდებული აღდგომით გაიმარჯვა და შეარცხვინა ეშმაკი და მისი ძაღლების ხროვა და ჩვენ, ადამიანებს, ძალაუფლება მოგვცა მათზე. წარმართულ მსოფლიოს არ შეეძლო ერთი ეშმაკის გაგდებაც კი, ხოლო ჩვენ ქრისტეს სახელითა და ჯვრით შეგვიძლია კვამლივით გავფანტოთ ეშმაკთა ლეგიონები, რადგან ქრისტეს შემდგომ ეშმაკები ნაცემ და შეშინებულ ძაღლებს ჰგვანან. ჰოი, უფალო, გამარჯვებულო და მაცხოვნებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ფილიპესი, შვიდთა დიაკონთაგანისა (†1); ღირსისა თეოფანე ნიკეელი ეპისკოპოსისა, აღმსარებელისა და გამომეტყველისა, კანონთგამომთქმელისა (†850). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის ხმის შესახებ წყალთა ზედა „ხმა უფლისა წყლებზე“ (ფს. 28.3)იორდანეზე ისმოდა უფლის ხმა, როდესაც წმიდა იოანე ნათლავდა მაცხოვარს. გალილეის ზღვაზე, როდესაც ქარიშხალი ამოვარდა, გაისმა უფლის ხმა და გრიგალი ჩადგა და ქარიც შეწყდა. უფლის ხმა ისმოდა ლხინის დროს კანას გალილეაში - და წყალი ღვინოდ იქცა. მეწამულ ზღვაზეც ისმოდა უფლის ხმა და განიპო ზღვა და ხალხს გზა გამოუჩნდა. უდაბნოშიც იყო უფლის ხმა - და წყალი გადმოვიდა კლდიდან, „ხმა უფლისა წყლებზე“ - რას ნიშნავს ეს? იმას, რომ წყლის სტიქიონი უფლის მიერ არის შექმნილი და რომ მისი მეშვეობით ღმერთი სასწაულებს იქმს მაშინ, როცა უნდა და როგორც უნდა. ღმერთმა შექმნა სხვა სტიქიონებიც - ცეცხლი, ჰაერი და მიწა. მათი ბატონიც ღმერთი არის, მათი მეშვეობითაც სასწაულებს აღასრულებს, როცა სურს და როგორც სურს. ცეცხლის სახით გადმოვიდა სულიწმიდა ქრისტეს აღდგომიდან 50–ე დღეს; ბაბილონის ღუმელში უფლის სიტყვით ცეცხლის ალმა ძალა დაკარგა და არაფერი ავნო ნეტარ ყრმებს; ცეცლხი გამოვიდა ქვიდან და დაწვა გედეონის მსხვერპლი (მსაჯ.6); ელიამ ცეცხლი ციდან მოავლინა; ცეცხლი ეკიდა მაყვლის ბუჩქს და არ იწვოდა (გამოსვლ.3); და გადმოვიდა უფლის ცეცხლი და დაწვა ყოვლადდასაწველი (3 მეფ.); ცეცხლოვანი სვეტი წინ უძღოდა ისრაელიანებს - და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით ხდებოდა. მიწა გაიპო და შთანთქა ურჯულო კორახი, დათანი და აბირონი (რიცხვ. 16); მიწა გაიპო და დაფარა ელისაბედი ჩვილი იოანეთი ჰეროდეს მახვილისგან; მიწა შეიძრა, როდესაც უფალმა სული განუტევა ჯვარზე და სამარხები გაიხსნა. ჰაერში ამაღლდა უფალი; ჰაერში წმიდა მოციქულები გადაყვანილ იქნენ იერუსალიმში ქვეყნიერების სხვადასხვა კუთხიდან; ჰაერით გადაიყვანა ანგელოზმა წინასწარმეტყველი ამბაკუმიც ბაბილონში. და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით, უფლის ნებით მოხდა. ადამიანები რომ უფლის სიტყვების ისეთივე დამჯერნი ყოფილიყვნენ, როგორიც ბუნების სტიქიონებია!.. ხოლო წყალში იგულისხმებიან ადამიანებიც, რომლებიც ემორჩილებიან უფლის ხმას, ესენი არიან მოციქულები და წმინდანები. როგორც წყალი რწყავს მიწას, ისე მორწყეს მათ ქვეყნიერება ქრისტეს ქადაგებით, დაამწყურვალეს მარადიული ცხოვრების წყაროთი და განაახლეს და ააყვავეს სამყარო. როგორც წყლებზე, ასევე მათზე გამოვლინდა ღვთის უამრავი სასწაული - რადგან წყალიცა და მთაც მორჩილი იყო ღვთის ხმისა და ღვთის ნებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შეგვეწიე ჩვენ, რომ ვიყოთ შენი ხმის მორჩილნი. შეგვეწიე, რათა შეგვრცხვეს უსულო სტიქიონების წინაშე, რომლებიც ჩვენზე მეტად გემორჩილებიან შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VIIმსოფლიო კრებაზე (787 წელს). დღესასწაული იერუსალიმის ღმრთისმშობლის ხატისა (48). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღამის ტირილისა და დილის სიხარულის შესახებ „ღამით გლოვა დაისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“ (ფს. 29:6)ღმერთი სჯის და ღმერთი ახარებს. სინანულის გამომხატველი ერთი აზრიც კი უკვე ამსუბუქებს ღვთის რისხვას, რადგან ღმერთი ისე არ მრისხანებს ადამიანზე, როგორც მტერი, არამედ – როგორც მამა შვილებზე. მისი მრისხანება ხანმოკლეა, მოწყალება კი – უსაზღვრო, თუ ღამით დასჯის, დილით უკვე ახარებს, რათა ადამიანებმა დაინახონ ღმერთი როგორც სასჯელში, ასევე სიხარულში. ო, ძმებო, ადამიანები რომ ცნობდნენ და აღიარებდნენ ღმერთს, როგორც მათ კეთილისმყოფელს, არ დაინახავდნენ მასში დამსჯელს და მსაჯულს. ღმერთსაც უხარია, როდესაც ჩვენ მას მისი მოწყალებით შევიცნობთ და არა – მრისხანებით, მაგრამ არსებობენ ძალიან უმადური და უგუნური ადამიანები, რომლებსაც საერთოდ არ ახსოვთ ღმერთი, როდესაც იგი მადლსა და წყალობას აძლევს და მხოლოდ მაშინ იხსენებენ, როდესაც იგი იწყებს მათ დასჯას ავადმყოფობით, ოჯახში სიკვდილით, წარუმატებლობით ან სირცხვილით ადამინებს შორის, ან ცეცხლით, მახვილით, მიწისძვრით, წყალდიდობით და სხვა მრავალი დიდი თუ პატარა როზგით თუ ჯოხით, რომლითაც იგი აფხიზლებს ძილში მყოფთ, აფრთხილებს უმადურებს, გონებაზე მოჰყავს უგუნურნი და ახსენებს ყველას და ყოველს, რომ ის არის შემოქმედი და პატრონი, ყოველივეს მომცემი და მსაჯული.„ღამით გლოვა ისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“. ეს სიტყვები კიდევ იმას ცხადყოფს, რომ ღამე ლოცვისა და ტირილისათვის არის მოცემული, სინანულისა და ღმერთზე ფიქრისთვის, განსაკუთრებით სინანულისთვის, ხოლო ნამდვილი სინანული არ არსებობს ცრემლის გარეშე. ღამით ადამიანი დაუბრკოლებლად განსჯის თავის საქმეებს, თავის სიტყვებსა და ფიქრებს და ინანიებს იმას, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის რჯულს, და თუ ღამით ადამიანი სინანულის გამო ტირის, დილით გაიხარებს, გაიხარებს, როგორც ახალდაბადებული, როგორც განწმენდილი, როგორც ცოდვის ტვირთისგან გათავისუფლებული. მაგრამ თუ იგი ღამეს ატარებს ცოდვასა და უგუნურ მხიარულებაში, დამდეგი დღე მისთვის იქნება სამწუხარო და სატირალი. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო და მასწავლებელო ჩვენო, დაგვსაჯე, მაგრამ მოგვიტევე; გვამხილე, მაგრამ გვაცხოვნე; ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; ხსენება ანტონ ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (†1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონაზონისა; მოწამე ფლორენტისა; მოწამე ბენიამინ დიაკონისა; მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1601); დიდმოწამე ქრისაბულგარელისა(1795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ტვირთის და თავის დახსნის შესახებ „ნეტარია, ვისაც ეპატია დანაშაული, ვისი ცოდვებიც დაიფარა“ (ფს. 31:1)ცოდვისგან იშვება შიში და შფოთვა, უძლურება, სისუსტე, გონების დაბნელება. ცოდვით ადამიანი თავის წინააღმდეგ განაწყობს სხვა ადამიანებს, აშფოთებს სინდისს, გარშემო იკრებს ეშმაკებს და აძლევს იარაღს თავის წინააღმდეგ. ცოდვით ადამიანი შორდება ღმერთს, შორდება მფარველ ანგელოზს, შორდება ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ჩადენილი ცოდვა ღვთისა და ყველა კეთილი ძალისთვის ომის გამოცხადებას ნიშნავს. მაგრამ ეს უფრო სასაცილოა, ვიდრე ის, რომ შემოდგომის ფოთოლი უცხადებდეს ომს ქარს, რადგან ამ შემთხვევაში ადამიანი უცხადებს ომს ღმერთს! ეს ომი თავიდანვე მარცხისთვისაა განწირული და სიკვდილის ტოლფასია, თუ ადამიანი მალევე არ მოეგება გონს, არ მოინანიებს და პატიებას არ სთხოვს ღმერთს. ცოდვილის საშინელი მდგომარეობა კარგად იგრძნო და გამოსცადა საკუთარ თავზე დიდმა მეფემ, დავითმა. იგი წარმოუდგენელ შიშსა და შფოთვას, სისუსტესა და მარტოობას განიცდიდა, გრძნობდა ისრებს ადამიანებისა და ეშმაკებისაგან, მაგრამ როცა თავისი მძიმე მდგომარეობა გაიაზრა, დავითმა აღიარა ცოდვა, ნაცარი დაიყარა თავზე, სინანულის ცრემლებით ასველებდა მიწას და მოთქვამითა და გოდებით, რომელიც ცეცხლივით წვავდა მას, გული მოულბო მოწყალე ღმერთს, რათა მიეტევებინა მისთვის. და როცა მიუტევა ღმერთმა, გამოუთქმელი ნეტარება იგრძნო. მიტევებული სულის ამ ნეტარებას იგი სიტყვებით ვერ გადმოსცემს; ორ მდგომარეობაში ყოფნისა (ცოდვაში ყოფნა და ღვთისაგან შეწყალება) და გამოცდილების საფუძველზე დავითი მხოლოდ გვამცნობს, გვიდასტურებს და გვარწმუნებს, რომ ნეტარია ის, ვისაც დანაშაული ეპატიება და ვისი ცოდვებიც დაიფარება. რა არის ეს ნეტარება? ესაა თავისუფლება, სიმტკიცე, გამოუთქმელი სიხარული, ძალა, აზრის სიცხადე, დამშვიდებული სინდისი, ღვთის იმედი, გალობა ღვთის მიმართ, მოყვასის სიყვარული და ცხოვრების აზრი! ერთი სიტყვით, სინათლე, სიხარული და ძალა. აი, ესაა ის ნეტარებები, რომელთაც ცოდვისგან გათავისუფლებული სული გრძნობს აქვე, ამქვეყნად, და კიდევ, მას ცაში ელოდება ნეტარება, რომელიც „თვალს არ უხილავს, ყურს არ სმენია და კაცს გულში არ გაუვლია“ (1კორ. 2:9). ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, შენი უსაზღვრო მოწყალებით მოგვიტევე ჩვენი ურჯულოება და დაფარე ჩვენი ცოდვები! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: საზარისა, გერვასისი, პროტასისა და კელსისა (†1); ღირსისა პარასკევა-პეტკა სერბელისა; ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელი ეპისკოპოსისა და კანონგამომთქმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ იბრძვიან ანგელოზები მართალთა დასაცავად „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“ (ფს. 33:8)უფლის ანგელოზი დაიცავს ღვთისმოშიშს. ამის შესახებ უამრავი შემთხვევა არის ცნობილი, რომელთაგან ბევრი ჩაწერილია და ბევრი – ჩაუწერელი. მაგალითად, მთავარანგელოზმა მიქაელმა იბრძოლა ისუ ნავესთვის. ანგელოზი იბრძოდა ასევე მართალი მეფე ეზეკიასთვის და ერთ ღამეში გაანადგურა ქალდეველთა ჯარი. არაერთხელ გამოეცხადნენ ანგელოზები მოციქულებსა და მოწამეებს საპყრობილეებში, გააძლიერეს და გაამხნევეს ისინი. მორწმუნის ნუგეში ის არის, რომ იცის, ღმერთი ყოვლისმხილველია და ხედავს მის გასაჭირს; რომ ღმერთი ყოვლისშემძლეა და შეუძლია მისი განსაცდელებიდან გამოხსნა; რომ ღმერთი მრავალმოწყალეა და სურს დაიცვას უბედურებისგან. თავის ნათლის ანგელოზს გამოგზავნის ღმერთი მართლის დასახმარებლად და მის ნაცვლად ის იბრძოლებს მტრის წინააღმდეგ, და თუ უფლის ანგელოზი იბრძოლებს, რომელი ჯარი გაბედავს მის შეწინააღმდეგებას? რომელი სამეფო ისურვებს მასთან ომს? წინა ფსალმუნში წინასწარმეტყველი დავითი ბრძანებს: მეფეს ვერ უშველის ჯარის სიმრავლე, გმირს ვერ იხსნის დიდი ძალა. უიმედოა ცხენი შველისათვის და თავისი ჯარების სიმრავლე ვერ იხსნის“ (ფს. 32:16-17). ამ ყველაფრის მიზეზი უსამართლობაა. ერთი აგენლოზიც საკმარისია იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა ვერ გასწიონ და საპნის ბუშტივით გაქრნენ მოწინააღმდეგეები. დავითი თვით იყო მეფე და კარგად ახსოვდა, თუ როგორ მოკლა შურდულით კბილებამდე შეიარაღებული გოლიათი. მან მრავალჯერ იგრძნო უფლის ანგელოზის შეწევნა. ამიტომ შეუძლია ასე დაბეჯითებით დააიმედოს და ანუგეშოს განსაცდელში მყოფი მართალი და განამტკიცოს სიტყვებით: „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“. ო, ძმებო, ეჭვი არ შეგვეპაროს ამ სიტყვების ჭეშმარიტებაში, არამედ ყოველდღე გულდასმით დავუკვირდეთ, როგორი მწუხარებით გვტოვებს ღვთის ანგელოზი, როდესაც ვცოდავთ და როგორი სიხარულითა და გამოუთქმელი ძლიერებით მოდის ჩვენს დასახმარებლად, როდესაც ვინანიებთ ცოდვებს და შეწყალებას ვთხოვთ ღმერთს. ჰოი, უფალო ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო და მეუფეო ანგელოზთაო, მოგვიტევე, შეგვიწყალე და დაგვიცავი შენი წმიდა ანგელოზების მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკ. (†889); რირსმოწამისა ლუკიანე ანტიოქიელი ხუცისა (†312); ათანასე აღმსარებელისა, კოვროვსკელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უფრთხილდება უფალი მართლის ძვლებს„უფალი იცავს მის ყოველ ძვალს, მათგან ერთიც არ შეიმუსრება“ (ფს. 33:21)ნუ შეშინდებიან მართალნი. ყოვლისმხედველი ღმერთი უყურებს მათ. და განა ყოვლისმხედველ ღმერთს რამე გამორჩება ან დაავიწყდება? საყოველთაო აღდგომის დღეს იგი შეანაწევრებს სხეულის ყველა ნაწილს და დიდებით აღადგენს. ქრისტიანობის მდევნელები წამებულთა სხეულებს ზღვაში ყრიდნენ, ან ღრმად მარხავდნენ ორმოში, ან ველზე ტოვებდნენ, რათა ფრინველებს დაეჯიჯგნათ. მაგრამ უფალი თავისი განგებით იმგვარად წარმართავდა მოვლენებს, რომ წმინდა ნაწილები მორწმუნეთა ხელში მოხვედრილიყო. მათ ძვირფას კიდობნებში ათავსებდნენ, მათ წმინდა ნაწილებზე ტაძრები იგებოდა, მათი საშუალებით სასწაულები აღესრულებოდა. ასე ნებავდა ღმერთს, რათა მორწმუნეთათვის ეჩვენებინა, ერთი მხრივ, ის, რომ უფალი იცავს მართალთა ძვლებს, ხოლო, მეორე მხრივ, ის, რომ განადიდა ისინი ცათა სასუფეველში, რის შესახებაც ამქვეყნიურ ეკლესიას წმიდა ნაწილებისგან გამოვლენილი სასწაულებით ეცნობება. სასწაულმოქმედი წმიდა ნაწილები მართალთა საყოველთაო და დიდებული აღდგომის ერთგვარი წინასწარმაცნეა. დანაწევრებულიც რომ იყოს ან დამწვარი წმინდანთა სხეულები, ეს ხელს ვერ შეუშლის ყოვლისშემძლე ღმერთს, რომ საყოველთაო აღდგომისას გაფანტული მტვრისგან შეკრიბოს და აღადგინოს ისინი. „...და თქვენი თავიდან თმის ღერიც არ დაიკარგება“ (ლუკ. 21:18), – ბრძანებს მაცხოვარი. თუ ძვლებში იგულისხმება საქმეები, იცოდე, რომ უღმრთოთა საქმეები კვამლივითაა, ხოლო მართალთა საქმეები ძვლებივით მყარია და ძლიერი. ღმერთი მათ იცნობს, ღმერთი მათ ინახავს, რათა, როგორც ძვირფასი მარგალიტი, წარადგინოს ისინი საყოველთაო აღდგომისას ანგელოზთა და კაცთა წინაშე.ჰოი, ღმერთო, ყოვლისმხედველო, მართალთა მეუფეო და მცველო, განამრავლე ჩვენი კეთილი საქმეები შენი წმიდა სულით, რომლის გარეშეც არანაირი კეთილი საქმე არ აღესრულება და გვაცხოვნე ჩვენ შენი მოწყალებით და არა – ჩვენი საქმეების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ლომგინოზ ასისთავისა, რომელ იყო წინაშე ჯვრისა უფლისა, კაპადუკიელისა (†1); ღირსისა ზენონ იყალთოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მთებისა და უფსკრულების შესახებ „სიმართლე შენი, ვითარცა მთები უფლისა, სამართალი შენი ღრმაა უფსკრულივით“ (ფს. 35:7)ღვთიური სიმართლის მთები კვეთენ დროის და სივრცის მდელოებს, აღიმართებიან დედამიწიდან ცამდე; და დროის ღრუბლებიდან ამაღლდებიან მარადიულ უღრუბლო მწვერვალებამდე.და ვინ, თუ არა წმინდანები, არიან ღვთის სიმართლის მატარებლები? შეხედეთ, როგორ კვეთენ ისინი დროსა და სივრცეს! დაბადებულნი დროში ხარობენ მარადიულობაში; იმყოფებიან მარადიულობაში და გვევლინებიან დროში და გვეხმარებიან, როგორც უფრო ძლიერი ძმები უფრო სუსტებს. მსოფლიოს ხუთივე კონტინენტზე შენდება ტაძრები მოციქულების, მოწამეებისა და ღვთის სხვა წმინდანების სახელზე. ასეთია ღვთის სიმართლის მთები: შეუძლებელია მათი შემოსაზღვრა, შეუძლებელია მათი გარშემორტყმა, შეუძლებელია მათი გაზომვა რაიმე ამქვეყნიური საზომით. რომელი მთები შეედრება ღვთის მთებს? რომელი ადამიანები შეედრებიან ღვთის ადამიანებს? რომელი დიდება შეედრება იმათ დიდებას, ვისაც ღმერთი განადიდებს? ო, ძმებო, ვიხაროთ ღვთის სიმართლით და ვიმხიარულოთ ღვთიური სიმართლის მაღალი მთებით!შენი სამართალი დიდი უფსკრულია, რაც იმას ნიშნავს, რომ შენი განგებულება გამოუკვლეველია, როგორც დიდი უფსკრული. იობს შენ შეჰყარე კეთრი, რათა განდიდებულიყო, საული შენ აღამაღლე ტახტზე, რათა უფსკრულში დანთქმულიყო, სწყალობ ცოდვილს და აძლევ მას სიუხვესა და ჯანმრთელობას, რათა მოინანიოს; სჯი მართალს, რათა განამტკიცო რწმენასა და იმედში!შენი წმიდა ეკლესია შენი სიმართლის უმაღლესი მთაა, მრავალი მთის დედა. შენი წმიდა ეკლესიისათვის, ღმერთო, ნაცნობია შენი სამსჯავრო და შენი გზები, ამიტომ დიდია მისი სიბრძნე და ტკბილია, როგორც სკა, თაფლით სავსე. უფალო, განდევნე ჩვენი გულებიდან ბოროტების ღრუბლები, რათა შევიცნოთ შენი სიმართლე და ვიხილოთ შენი გზები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოსებ სასწაულმოქმედისა, სრულიად საქართველოს კატალიკოს-პატრიარქისა (†1770); დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ანდრია კრეტელისა (†767). მართალი ლაზარესი, 4 დღე საფლავში მდებარისა (287/330) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ჩირქიანი ჭრილობების შესახებ„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები ჩემი უგუნურობის გამო“ (ფს. 37: 6)წინასწარმეტყველი საუბრობს ცოდვის წყლულებზე, რომლითაც მანამდე თავად სცოდავდა და თავად შეიგრძნო ამ ცოდვის სრული სიმყრალე. რამდენადაც ჩანს ამ აღიარებით ყოფილი ცოდვების დიდი სიბინძურე, იმდენადვე ჩანს მონანიებულის შემდგომი სიწმინდე. სანამ ადამიანი ცოდვით აყროლებულ გზაზე დადის, ის ვერ გრძნობს მახრჩობელ სიმყრალეს, მაგრამ როდესაც ამ გზიდან გადავა და მართალ და წმიდა გზას დაადგება, მაშინღა იწყებს ენით აუწერელი განსხვავების შემჩნევას სიწმინდესა და უწმინდურებას, სიკეთესა და უკეთურებას შორის. წარმოიდგინეთ იმ ადამიანის განცდები, რომელმაც ღამე გაათია ბინძურ და დახუთულ სასტუმროში, დილით კი ვარდების ბაღში აღმოჩნდა. იქ სიმყრალე და საწამლავი იყო, სულისა და სხეულის დამცირება, მრისხანება და უთანხმოება, საკუთარი თავისა და სხვების წვალება; აქ კი უფლისგან მზე დანათის თავზე, ირგვლივ მშვენიერი ყვავილებია, სუფთა ჰაერი და კეთილსურნელება, სიმყუდროვე და ჯანმრთელობა. აი, ამაზე უფრო დიდი სხვაობაა ცოდვის გზასა და ღვთის გზას შორის.„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები“ - ასე აღწერს დიდი მეფე საკუთარ ცოდვილ წარსულს. არაფერი ისე არ ყარს, როგორც ცოდვა; არაფერი ისე არ ჩირქდება და ვრცელდება, როგორც ცოდვა. სხეულის ჭრილობების სიმყრალე მხოლოდ მცირედით ემსგავსება ცოდვილი სულის აუტანელ სიმყრალეს. ამიტომ ასეთ სულს ყოველგვარი სიწმინდე განეშორება. ზეციური ანგელოზები იმალებიან მისგან, სამაგიეროდ ჯოჯოხეთის ბინძური სულები ეძებენ მასთან კავშირს. ყოველი ახალი ცოდვა ახალი ჭრილობაა სულისთვის, ყოველი ცოდვა - ჩირქი და სიმყრალე, მაგრამ საიდან მოდის ცოდვა? „პირისაგან უგუნურებისა ჩემისა“, - განმარტავს წინასწარმეტყველი. ღვთიური კალაპოტიდან ამოვარდნილ გონებას ადამიანი ცოდვისკენ მიჰყავს. სანამ გონება არ განიწმინდება, არ შეუძლია ადამიანს განწმენდა. „ჩვენ ქრისტესი გონება გვაქვს“, - ბრძანებს მოციქული (1კორ 2:16), ანუ გვაქვს ის გონება, რომელიც დაბრუნებულია იმ კალაპოტში, რომელშიც იყო ადამის გონება ცოდვით დაცემამდე. ამიტომ, ძმებო, მთელი მართლმადიდებლური სწავლება ასკეტური მოღვაწეობის შესახებ ყურადღებას ამახვილებს ერთ უმთავრეს საკითხზე – ადამიანის გონებაზე და მის განწმენდასა და გამოსწორებაზე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმინდა და მარადიული სიწმინდის წყაროო, დაგვეხმარე ჩვენ, რომ მოვიშოროთ უგუნურება; დაგვეხმარე, რომ ვიფიქროთ შენი გონების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებლისა ლუკასი (†I).ღირსი იულიანე მეუდაბნოისა; მოწამე მარინი ბერისა; დიდმოწამე ქრისა ბულგარელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ენით ცოდვის შესახებ„ვთქვი: დავიცავ ჩემს გზებს, რათა არ ვცოდო ჩემი ენით“ (ფს. 38:2)ენით ცოდვა ყველაზე ხშირი და ყველაზე უსწრაფესი ცოდვაა. „ვინც არ სცოდავს სიტყვით, იგი სრულყოფილი კაცია“, - ბრძანებს იაკობი მოციქული (იაკ. 3:2). როდესაც მონანული ივლის ღვთის გზაზე, ანუ როდესაც დაიწყებს ღვთის მცნებების მიხედვით ცხოვრებას, მეტად უნდა იშრომოს, რომ ენით არ სცოდოს. ამის შესრულება დაუწესა საკუთარ თავს მონანულმა დავითმა. მან განსაკუთრებით გადაწყვიტა, რომ დუმილს დაიცავდა მტრის წინაშე: „დავუყენებ, უფალო, მცველს ჩემს პირს, ვიდრე ჩემ წინაშეა ჩემი მტერი“, – აი, საუკეთესო წესი მათთვის, ვისაც ცოდვისგან განკურნება სურს: როდესაც ადანაშაულებენ, იგი დუმს, როდესაც ცილს სწამებენ – მაშინაც დუმს. მართლაც, რა სარგებელია, თუ პასუხს გასცემ გაცხარებულ ურჯულოს, რომელიც ღმერთს არ იცნობს? თუ მასთან ბოროტების შესახებ ისაუბრებ, კიდევ უფრო გააბრაზებ, თუ სიკეთეზე - სიწმინდის მაძაგებელად აქცევ, ქრისტე დუმდა პილატეს წინაშე. „მე არ მპასუხობ?“- ეკითხებოდა პილატე. და რა შეიძლება უპასუხო იმას, ვისაც არა აქვს ყური, რომ მოისმინოს და გონება, რომ გაიაზროს? ხედავთ, მართლის დუმილმა ურჯულოს წინაშე შეიძლება საუკეთესოდ იმოქმედოს თავად ურჯულოზე, მარტო დარჩენილმა შეიძლება მართლის დუმილი თავისი სულის სასარგებლოდაც გაიაზროს, მაშინ როდესაც ნებისმიერ სხვა პასუხს – კარგს თუ ცუდს – იგი განმარტავდა როგორც ბოროტებას და სხვებს განიკითხავდა, საკუთარ თავს კი გაიმართლებდა. ნეტარია ის, ვინც ენის მოთოკვას ისწავლის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენ, რომელმაც გვიჩვენე იმის მაგალითი, როდის და როგორ არის საჭირო საუბარი, ასევე გვაჩვენე იმის მაგალითიც, თუ როდის და როგორ არის საჭირო დუმილი. შეგვეწიე სულიწმიდის მადლით, რათა არ შევცოდოთ ენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული "კოლხეთის" ღვთისმშობლის ხატისა (2007), ხსენება წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †1314). მოწამისა უარისა და 7-თა მისთანა ქრისტეანთა მასწავლებელთა (†307); ღირსისა იოანე რილელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულის შესახებ, რომელსაც სწყურია ღმერთისწყურია ჩემს სულს ძლიერი და ცოცხალი ღმერთის მიმართ: „როდის იქნება, რომ მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს?“ (ფს. 41:3)როგორც კი ღვთისადმი სიყვარულის ნაპერწკალი აღინთება ადამიანის გულში, დაე, ნუ ჩააქრობს მას, არამედ აალების საშუალება მისცეს და იხილავს სასწაულს. ეს ნაპერწკალი გასაოცარ სინათლედ გარდაისახება და მისი ნათელი და სითბო იქნება ძალიან დიდი. ღვთიური სიყვარულის ნათელში ადამიანი ამქვეყნად თავის თავს ისე დაინახავს, როგორც სიბნელეში, ხოლო მისი სითბოდან იგრძნობს დაუოკებელ სულიერ წყურვილს, წყურვილს ღმერთთან მიახლოებისა და ღვთის ჭვრეტისა. ღვთისმოყვარე დავითი ამგვარ წყურვილს იმ ირმის წყურვილს ადარებს, რომელიც წყაროსკენ მირბის: „ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს“.განა ჩვენ გარშემო ყველაფერი წარმავალი არაა?! განა ირგვლივ ყველაფერი მტვრად არ იქცევა?! აჩრდილებს დავსდევთ და მკვდრებს ვეფერებით. ხვალინდელი სიმყრალისათვის დღეს ვიხდით ოქროთი და ვერცხლით, ზოგჯერ ღირსებითა და სინდისით, ზოგჯერ - სიცოცხლითაც კი - და ამ ყველაფერს ვთმობთ ხვალინდელი დღის სიმყრალისთვის! ეს არაა სიყვარული, ეს ცხოველური ავხორცობაა. ღირსეული სული ეძებს საგანს, რომელიც ღირსია სიყვარულის, რომელიც არ ექვემდებარება ნგრევას, რღვევას, დამახინჯებას, ხრწნას წარმავალი სხეულივით. ამიტომ ღვთისმოყვარე მეფე აზუსტებს: „... სწყურია ჩემს სულს ძლიერი და უკვდავი ღმერთის“. და ვინ არის ნამდვილად ძლიერი და უკვდავი, თუ არა ღმერთი?! ღმერთმა უბოძა ძალა და სიცოცხლე თავის ანგელოზებსა და წმინდანებსაც, თუმცა ყველაფერი მისია და მისგან არის. „როდის მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს“,- აი, ღვთის ნამდვილი სიყვარულის დაუძლეველი წყურვილი. შერცხვეს ყველას, ვინც ამბობს, რომ სწამს და უყვარს ღმერთი, თუმცა წუთისოფლის დატოვებასა და სიკვდილზე ფიქრიც კი აძრწუნებს.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, წმინდაო, ძლიერო და უკვდავო; სიწმინდის, ძლიერებისა და ცხოვრების წყაროვ, განგვანათლე და აღანთე ჩვენში შენი სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მამისა გაბრიელ არქიმანდრიტისა, აღმსარებელისა და სალოსისა (ურგებაძე †1995); დიდმოწამისა არტემ ანტიოქიელისა (†362); ღირსისა და ღმერთშემოსილისა კეფალონიელისა (†1581) და ღირსისა მატრონა ქიოპოლელისა (†462). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ძველად და ახლად მოთხრობილი ღვთის სასწაულების შესახებ„ღმერთო, ჩვენი ყურით ვისმინეთ და ჩვენმა მამებმა გვაუწყეს საქმე, რომელიც შენ ჰქმენ მათ დღეებში, პირველ დღეებში“ (ფს. 43:2).ამას ამბობს დავით მეფე თავისი ხალხის სახელით და მხოლოდ ზოგიერთს ჩამოთვლის იმ დიად საქმეთაგან, რომლებიც ღმერთმა აღასრულა ებრაელი ერისთვის. მათ შესახებ წმინდა წერილიდან ვიცით, ძმებო, მაგრამ რამდენი რამ არის ისეთი, რომელთა შესახებ მეფემაც არ უწყოდა, რადგან ისინი მის შემდგომ აღესრულა. განა არ გვსმენია ღვთის განგებულებისა და მისი გამოუთქმელი კაცთმოყვარების შეუდარებლად უფრო დიდი და დიადი საქმეების შესახებ?!ძე ღმერთი ხორციელად იშვა უბიწო ქალწულისგან და ადამიანთა შორის ცხოვრობდა, სიბრძნე გააცხადა, სასწუალები აღასრულა, სიკვდილი განაქარვა, ეშმაკი შეარცხვინა, თავის მიმდევრებს ძალა მიმადლა. ამათ შესახებ არაფერი სმენია მეფე დავითს, ჩვენ კი გვსმენია, რადგან მათ შესახებ გვამცნეს სულიერმა მოძღვრებმა - მოციქულებმა და მახარებლებმა, მოწამეებმა და მართლებმა და ყველა წმინდანმა იმ დროიდან მოყოლებული დღემდე. და არა მხოლოდ მათ გადმოგვცეს, არამედ სულიწმიდა ყოველდღიურად გვაუწყებს თავისი ეკლესიის მადლმოსილი საიდუმლოებებისა და უამრავი სასწაულის მეშვეობით. ეს ჩვენთვის დიდი სიხარულის, თუმცა დიდი შიშის მიზეზიცაა, რადგან მეტი მოგვეცა და ამიტომ მეტი მოგვეთხოვება. ჩვენ ბევრად მეტი სულიერი სიკეთე გვებოძა, ვიდრე იმათ, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა: მეტი სიბრძნე, მეტი ცოდნა, მეტი ღვთის მადლი და ძალა, და მეტი, ბევრად მეტი, მაგალითი ღვთის მიერ ადამიანისა და ადამინის მიერ ღვთის სიყვარულისა. ასე რომ, მდიდართა შორის ყველაზე მდიდრებო, საკუთარ თავს ჰკითხეთ, ამ ყველაფრისთვის თავად რა მიეცით ან რას აძლევთ ღმერთს. ამიტომ, ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ საშინელ სამსჯავროზე. სიზმარივით სწრაფად გარბის დღეები და სწრაფადვე გაფრინდება დრო, მალე ანგელოზთა საყვირის ხმა შემოკრებს ყველა ხალხსა და ერს უფლის საშინელ სამსჯავროზე. ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ, რადგან თავს ვერ გაიმართლებთ, თითქოს რამე არ იცოდით ან რამე გაკლდათ... თქვენ ბევრად მეტი იცით, მეტი რამ გაგეცხადათ, ვიდრე დავითსა და სოლომონს. თქვენ მეტი მოგეკითხებათ, ვიდრე მათ.ჰოი, ძეო ღვთისაო, მაცხოვარო ჩვენო, დიდებულო და საკვირველმოქმედო უფალო, მოგვმადლე განუწყვეტელი ხსოვნა იმისა, რომ ჩვენთვის დაღვარე შენი წმიდა სისხლი, რათა არ დავივიწყოთ ეს და არ ვიყოთ სამუდამოდ დასჯილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ დიდისა პალესტინელისა (†371/372); ილარიონ მეგლინელი ეპისკოპ. (†1206). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთივშთაგონებულ გულსა და ენაზე აღმოთქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა... ჩემი ენა ემსგავსა ხელოვანი მწიგნობრის საწერს (ფს. 44:2).ესაა ზეშთაგონება სულიწმიდის მიერ! წინასწარმეტყველს იესო ქრისტეს შესახებ სურს ისაუბროს - მისი გული აღივსო ღვთაებრივი ძალითა და სიბრძნით. ამიტომ არ ამბობს: „თქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა“, არამედ: „აღმოთქვა...“, თითქოს საკუთარი გულიდან აღმოადინა - აღვსებული წყაროს სათავიდან წყლის გადმოდენის მსგავსად. დაუდგრომელი წყალი მიწისქვეშ გროვდება და როდესაც წყაროს სათავემდე მიაღწევს, ძლიერ ნაკადებად ამოიფრქვევა. მსგავსადვე ხდება წინასწარმეტყველის გულში, როდესაც მას ქრისტეს შესახებ სურს საუბარი. ასეთი ძალა აქვს მადლს, რომელიც გულშია დაგროვილი: თუ ის არ გამოითქმის ძლიერი სიტყვით ან არ მჟღავნდება სასწაულით, მაშინ ადამიანში ანათებს და სასწაულებს სჩადის. მაგრამ თუ სიტყვებით გამოითქმება, წინასწარმეტყველის ენა იქცევა დახელოვნებული მწერლის საწერ კალმად, რადგან ამ დროს საჭირო არაა წვალება, რომ აზრი მოიკრიბო და სიტყვები დაალაგო - მადლი თავად ამეტყველებს ენას მზა აზრებითა და სიტყვებით.საიდან მოდის ადამიანში ასეთი ძალა? სულიწმიდისგან. რა საჭიროა ასეთი ძალა? იმისათვის, რომ წინასწარმეტყველს სურს მეფეს დაელაპარაკოს თვით მეფის შესახებ: „წარვუდგენ ჩემს საქმეებს მეფეს“. აქ სიტყვა და საქმე ერთია, როგორც ეს ხშირად ხდება წმიდა წერილში. სადაც სული მეტყველებს, იქვე მოქმედებს კიდეც და სადაც მოქმედებს, იქვე მეტყველებს. ყველაზე ძლიერად სული საქმით მეტყველებს. წინასწარმეტყველი იღებს ქრისტე მეუფისგან და აძლევს ქრისტე მეუფეს. იგი საუბრობს მაცხოვრისადმი სიყვარულით შთაგონებული, საუბრობს გულით, რომელიც აღსავსეა ღვთიური სიყვარულით. შორეულ წარსულში მყოფი წინასწარ ხედავს განკაცებულ ძე ღმერთს და გული სიხარულით ევსება, როგორც ღამით მგზავრობით დატანჯულ მგზავრს, რომელიც ლამაზ გარიჟრაჟს ჭვრეტს აღმოსავლეთით! ჰოი, უფალო ღმერთო, სულო წმიდაო, ნურც ჩვენ მოგვაკლებ შენს მადლს, წმიდასა და ძლიერს, რათა ცოდვათაგან განწმენდა შევძლოთ და ღირსი გავხდეთ ქრისტეს სასუფევლისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპ. სასწაულმოქმედისა (†167); 7-თა ყრმათა ეფესელთა; ღირსისა გიორგი ხუცისა, კონსტანტინოპოლელისა (†1959). საქართველოშია აღკვეცილი და ხელდასმული. დღესასწაული ყაზანის ღმრთისმშობლის ხატისა. მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკ., ირაკლი მხედრისა და 4 დედათა: ანა, ელისაბედ, თეოდოტია და გლიკერიასი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს სილამაზის შესახებ, რომელიც ყველა სხვა სილამაზეს აღემატება „სილამაზით შენ ყველაზე მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“ (ფს. 44:3). წმიდა წერილი დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებს სხეულებრივ სილამაზეს, ისევე როგორც ზოგადად ყველაფერ წარმავალს. ამიტომ წმიდა წერილის მკითხველი ძალზედ ყურადღებიანი და გონიერი უნდა იყოს და შეძლოს ხორციელი სილამაზის ქება სულსა და სულიერ ფასეულობებზე გადაიტანოს. ცხადია, სულიერი სილამაზე საოცარ მიმზიდველობას ანიჭებს ყველაზე ულამაზო სხეულსაც კი, მაშინ, როდესაც მახინჯი სული ყველაზე მოწესრიგებულ სხეულსაც კი საძულველად აქცევს. წინასწარმეტყველი დავითი, აღმოთქვამდა რა ღვთივშთაგონებულ სიტყვებს, მიმართავს თავის მეუფეს, უფალ იესო ქრისტეს: „მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“...უფალი ხორციელად იმ სახით მოგვევლინა, როგორც თავად სურდა. თუკი განიზრახავდა, რომ განკაცებულიყო კაცთა ძეებზე უმშვენიერესი სხეულით, მას ეს შეეძლო. მაგრამ სახარებაში მინიშნებაც არაა, რომ იგი თავისი სხეულით იზიდავდა ადამიანებს და სხეულის აღნაგობით ზემოქმედებდა მათზე. თავად ბრძანებს: „ხორცი უსარგებლოა“ (ინ. 6:63). მაშასადამე, ცხადია, რომ დავითი საუბრობს ქრისტეს არა ხორციელ, არამედ მის სულიერ, ღვთიურ სილამაზეზე. ეს, სხვათა შორის, სრულად ნათლად ჩანს დავით მეფსალმუნის შემდეგი სიტყვებიდან: მადლი იღვრება შენი ბაგეებიდან“. შესაბამისად, ღვთის ძის განუმეორებელი სილამაზე მდგომარეობს არა მისი ბაგეების მოხაზულობაში, არამედ მადლის ნაკადში, რომელიც მისი ბაგეებიდან გადმოედინება... „არც ღირსება ჰქონია და არც მშვენება, რომ ზედ შეგვეხედა, არც იერი, რომ მივეზიდეთ“ (ეს. 53:2), - ბრძანებს ესაია წინასწარმეტყველი ქრისტეს შესახებ. და როგორ ზუსტად შეესაბამება ესაიას ნათქვამი დავითის ნათქვამს! დავითი ქრისტეს შინაგან სილამაზეზე საუბრობს, ხოლო ესაია – მის არამიმზიდველ გარეგნობაზე. ესაიას სურს თქვას: ვხედავდით მას არა როგორც მეფეს ან დიდებულს, არამედ როგორც მსახურსა და ტანჯულს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შენ ჩვენთვის ადამიანებსა და ანგელოზებზე მშვენიერი ხარ - დიდება შენს უკვდავ და წარუვალ სილამაზეს. გევედრებით, უფალო: შეცვალე ჩვენში ცოდვით გამოწვეული სულის სიმახინჯე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა, იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსისა (†63). მართალი იაკობ ბროვიჩელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მეფის ასულის სილამაზის შესახებ „მეფის ასულის მთელი დიდება მის შიგნითაა“ (ფს. 44:14).ეკლესია მეფის ასულია. გარეგნულად რაც არ უნდა ღარიბულად გამოიყურებოდეს ის და თვალისთვის ულამაზოდ, დევნილად და დამცირებულად, შინაგანად მაინც სავსეა სამეფო ბრწყინვალებითა და მშვენიერებით. ის, ვინც კაცთა ძეებზე ულამაზესია, წინასწარ განსაზღვრავს თავისი ასულის სილამაზეს. ეკლესია ქრისტეს სამოსელია, მასში ქრისტეა. ვერანაირი გარეგნული სილამაზე ვერ შეედრება შინაგან სილამაზეს ანუ ქრისტეს სილამაზეს. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი მეფის ასულია, ოქროთია ნაქსოვი და ნაქარგით შემკულია მისი სამოსი, რაც სიმბოლურად მისი სულის სათნოებებს წარმოადგენს. სამოსელში რომ სიმბოლურად სათნოებები იგულისხმება, ამას მეფის ძის ქორწილის იგავი ცხადყოფს. ადამიანი, რომელიც საქორწილო სამოსით არ იყო შემოსილი, მეფის ნადიმიდან განიდევნა და დაისაჯა (მთ. 22:11). ღვთის მიმართ რწმენის ჭეშმარიტება – ესაა ყოვლადწმიდა ქალწულის ოქროს სამოსელი, ხოლო ამ ოქროქსოვილი სამოსის შემამკობელი ნაქარგობები არის ქალწულება, სიმდაბლე, გულმოწყალება, სიწმინდე, ლოცვა, ღვთის ნებას მინდობა და ყველა სხვა სიკეთე –თუმცა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სრულ სილამაზეს წარმოადგენს უფალი იესო ქრისტე, მასში დაფარული და მისგან შობილი. ყოველი მართალი ქრისტიანის სული მეფის ასულის მსგავსია. ასეთი სულის მთელი სილამაზე არის ქრისტეში და ქრისტესაგან, რომელიც სულშია. სული ქრისტეს ანუ სიმართლის მზის გარეშე წყვდიადში იმყოფება და ისეთივე უსახური და ულამაზოა, როგორიც იქნებოდა სამყარო მატერიალური მზის გარეშე. ჰოი, სახიერო და კაცთმოყვარეო უფალო, ღმერთო ჭეშმარიტო და ყოველთა შემოქმედო, შეგვეწიე ჩვენ, შევიმოსოთ სათნოებათა სამოსელი, რათა შიშველი არ აღმოვჩნდეთ საშინელ სამსჯავროზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიმიტრის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება მოწამესი არეთასი და მისთანა 4299-თა მოწამეთა (†523-542). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ყოველთა მწუხარეთა სიხარული" (1688); ნეტარი ელეზვოი, ეთიოპიის მეფისა(553-555); ღირსი გიორგი კონსტანტინეპოლელისა(1959). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ცხადად მოსვლის შესახებ „ღმერთი ცხადად მოვა, ღმერთი ჩვენი და არ დადუმდება“ (ფსალმ. 49:3) მეთაურის წოდება არ არის იგივე რაც მსაჯულის წოდება. მეთაური მოწინააღმდეგეს არ ენახვება და საშუალებას აძლევს იფიქროს მასზე ისე, როგორც სურს, რადგან მეთაურისთვის მთავარი გამარჯვებაა. მსაჯული კი უცებ ჩნდება იმათ წინაშე, ვისაც ასამართლებს. მასწავლებლის მოწოდებაც არ არის ისეთი, როგორიც მსაჯულისა. მასწავლებლისთვის მთავარია ასწავლოს თავის მოწაფეებს, ამიტომ ხშირად მდაბლდება მათ დონემდე და ისე მიმართავს აღსაზრდელებს, როგორც მეგობრებს, მსაჯული კი პირველიდან ბოლო წუთამდე იმათ წინაშეა, ვისაც ასამართლებს, და თანაც, როგორც მსაჯული და არა – სხვა ვინმე. მკურნალის წოდებაც არ არის ისეთი, როგორიცაა მსაჯულის; ამავდროულად, მათ შორისაც ისეთივე განსხვავებაა, როგორიც წინა ორ შემთხვევაში. ძმანო, ღმერთი მოევლინა სამყაროს კაცობრივი სხეულით – მოევლინა როგორც მეთაური, როგორც მასწავლებელი, როგორც მკურნალი, მაგრამ ის ჯერ არ გამოცხადებულა როგორც მსაჯული. პირველ შემთხვევაში, უფალს არ განუცხადებია თავისი უმაღლესი ღირსების შესახებ, მან საშუალება მისცა მოწინააღმდეგეებს, მოწაფეებსა და სნეულებს იმსჯელონ ისე მის შესახებ, როგორც იციან; ვისაც ჯანსაღად შეეძლო განსჯა, იგი იცნობდა კაცობრივ სხეულში დაფარულ ღმერთს - იცნობდა სიტყვით, საქმით, კაცთმოყვარეობით, მისი შობის, ჯვარცმის, აღდგომისა და ამაღლებისას მოვლენილი ზეციური სასწაულებით, ხოლო ვისაც გონება დაბნელებული ჰქონდა რაიმე ბოროტი ვნებით, ასეთს არ შეეძლო მისი არც ცნობა და არც ღმერთად აღიარება. მაგრამ როდესაც იგი მოვა როგორც მსაჯული, მას უკვე არავინ ჰკითხავს: „ნუთუ ეს შენ ხარ, უფალო ?“, ან „ვინ ხარ შენ?“, რადგან მეყსეულად ყველას ეცოდინება, რომ ის ნამდვილად უფალია. აგნელოზები საყვირს ჩაჰბერავენ მის წინაშე, ცაზე გაბრწყინდება მისი ჯვარი, ცეცხლი აინთება მის წინ და ქარიშხალი იქროლებს ირგვლივ. მაშინ მორწმუნე თუ ურწმუნო, მართალი თუ ცოდვილი დაინახავს და იცნობს მსაჯულს. და მაშინ გაიხარებენ მხოლოდ ისინი, ვინც იცნო იგი, როგორც ღმერთი, გამოქვაბულში და ჯვარზე. ჭეშმარიტად, გაიხარებენ ისინი, რადგან მსაჯულში იცნობენ სწორედ მას, ვისი წინამძღოლობითაც იბრძოდნენ, ვისგანაც სწავლობდნენ და ვის მიერაც იკურნებოდნენ. ჰოი, მაცხოვარო ყოვლადდიდებულო, შეგვიწყალე ჩვენ და გამოგვასწორე შენს მეორედ მოსვლამდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). მოწამე ვაროზისა და მისთანა 7 მოწამისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელთან განშორებისა და უდაბნოში ცხოვრების შესახებ „გავშორდი და გავიქეცი და მოვისვენე უდაბნოში“ (ფსალმ. 54:8)ძმებო, ვის უნდა გაქცეოდა წინასწარმეტყველი უდაბნოში? ბოროტ მტერს, ვნებებსა და ამაოებას. და რატომ უდაბნოში? რადგან ეს არის ბოროტი მტრების, ვნებებისა და ამქვეყნიური ამაოების დამარცხების საშუალება. უდაბნოსთვის ცოტა თუ იბრძვის, ამიტომაცუდაბნოში გაიქცეოდა. ადამიანები იბრძვიან ქალაქებისა და მიწებისთვის, ძალაუფლებისა და სიმდიდრისთვის და არა უდაბნოსთვის. ადამიანის შინაგანი მტრებიც, ვნებები და სხვადასხვა სახის ამაოება ქალაქებში ახალ-ახალი ცეცხლით განახლდებიან განუწყვეტლივ, მაშინ როდესაც უდაბნოში ისინი ნელდებიან და ქრებიან. „სიკვდილის შიში დამეუფლა მე“ (ფს. 54:5) - ბრძანებს მანამდე წინასწარმეტყველი. ესეც ერთ-ერთი მიზეზია უდაბნოში გასარიდებლად. სხვა სამყაროსთვის, ღმერთთან შესახვედრად არის საჭირო სულის მომზადება, მეფესაც კი არ ძალუძს გაექცეს სიკვდილს და აირიდოს სამსჯავრო. მუდმივ ფუფუნებასა და განცხრომაში მცხოვრები ადამიანი ნამდვილად ემსგავსება წუთისოფლის შარბათით დაძინებულს. და აი, სიკვდილზე ფიქრი შეანჯღრევს ასეთს და გამოაღვიძებს. ეჰ, უნდა მოვკვდე! უნდა დავტოვო ეს სამყარო! მომიწევს ღვთისა და ანგელოზების წინაშე წარდგომა! სად არის ჩემი სული? სადაა ჩემი საქმეები? რითი დავტოვებ ამ სამყაროს და რით მივალ სხვა სამყაროში? ათასობით არიან, ვინც ამ კითხვებმა გამოაღვიძა ცოდვის ბურანიდან და უდაბნოში წავიდა, რათა დღედაღამ განიწმინდონ სული და გული სინანულით, ლოცვით, მარხვით, მღვიძარებით, შრომითა და სხვა მრავალი საშუალებით, რომელთა დახმარებითაც მოღვაწე ამარცხებს სიკვდილის შიშს და ხდება ღვთის შვილი.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, განმანათლებელო ჩვენო, ყოვლადბრძენო და სახიერო, რომელიც ოდესღაც თავადაც განერიდე ადამიანებს და განმარტოვდი უდაბნოში, შეგვეწიე ჩვენ ვიზრუნოთ ჩვენი სულებისთვის და მოვემზადოთ შენი ზეციური სასუფევლისათვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა, მირონმდინარისა (†306); ხსენება დიდისა და საშინელისა მიწისძვრისა, რომლისაგანსასოებისა გვიხსნა ღმერთმან მადლითა წმიდისა დიმიტრისითა (კონსტანტინეპოლს 740 წელს); წმიდა ალექსანდრე გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (ოქროპირიძე 1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთისთვის განმზადებული გულის შესახებ„გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“ (ფს. 56:8)ნეტარია, ვისაც შეუძლია ამგვარად მიმართოს უფალს! ნეტარია, ვისი გულიც სრულიად მზად არის აღასრულოს ღვთის ნება. ადამიანის გულის მზადყოფნა იმით გამოიხატება, რომ სიხარულით შეუძლია ღვთის ნების შესრულება და არ აბრკოლებს არანაირი აზრი და სურვილი. სინანულში მყოფი დავითი თავიდან თავის ცოდვილ ფიქრებსა და სურვილებს ემსახურებოდა და აბობოქრებულ ზღვაში მყოფ ნავს ჰგავდა, მაგრამ როდესაც დაინახა, რომ ქარიშხალი დანთქმას უპირებდა, დიდი სინანულითა და შემუსვრილი გულით მიმართა ღმერთს და სრულიად მიანდო თავისი ცხოვრების ნავი ღმერთს. „გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“, - უდიდესი სულიერი სიმშვიდით წამოიძახებს იგი, რადგან იცის, რომ ნავი ყველაზე გამოცდილ მესაჭეს მიანდო. ქარიშხალი მძვინვარებს თუ ტალღები ეხეთქებიან, არ ეშინია, რადგან დარწმუნებულია, რომ მის ნავს ვერაფერი დაამსხვრევს და რომ იგი მშვიდად მიაღწევს თავის ნავთსაყუდელს. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ მასში არ არის სიამაყე და დამდაბლებულია ღვთის განუზომელი ძლიერებისა და სიბრძნის წინაშე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი ამქვეყნიური სურვილისა და ოცნებისაგან და მხოლოდ ღვთისკენ სწრაფვითა და ღვთის მიმართ სიყვარულით არის აღსავსე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი დარდის, საზრუნავისა და შიშისაგან, რომ იგი დამშვიდებული და გამხნევებულია ღვთის მადლის თანამყოფობით... „გაქებ და გიგალობ შენ დიდებითა ჩემითა“ - ასე აგრძელებს მეფსალმუნე. და ეს აჩვენებს, თუ რაოდენ ჭეშმარიტად განმზადებულია მისი გული, კერძოდ: იგი არ ქედმაღლობს თავისი სამეფო დიდებულებით და მას ღმერთს მიაწერს. მან არარაობამდე დაიმდაბლა თავი ღვთის წინაშე და მთელი მისი ბედნიერება იმაშია, რომ აქოს და ადიდოს ღმერთი. საკუთარი დიდებულება მხოლოდ იმის საფუძველს აძლევს, რომ ღმერთი განადიდოს. ო, ძმებო, შევეცადოთ, რომ ჩვენი გულებიც შეძლებისდაგვარად მალე განვამზადოთ ღვთისთვის - ღვთის სიტყვის მოსასმენად, ღვთის ნების აღსასრულებლად, ცოცხალი ღმერთის სადიდებლად. ჰოი, უფალო, შემოქმედო ჩვენო, შეგვეწიე, რათა შენთვის განვამზადოთ ჩვენი გულები, რათა იქცნენ ისინი შენი ცხოველსმყოფელი მადლის ჭურჭლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (†306). მოწამე დედათა: კაპეტოლინე და მისი მხევალი ეროტიდესი, კაბადუკიელთა; მოწამე მარკოზ ფასოსელისა და მისთ;მართალი პროკლასი, პილატე პონტოელის მეუღლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შურის შესახებ ღმერთის სახლის მიმართრადგან შენი სახლის შურმა შემჭამა მე და შენი მაყვედრებლების ყვედრება მომწვდა მე (ფს. 68:10)ცაღვთის სახლია. ეკლესიაცღვთის სახლია. მორწმუნეთა სხეულიცღვთის სახლია. ყველგან, სადაც ღმერთია, იქ ღვთის სახლია და სადაც ღვთის სახლია, იქ სიწმინდეა. ადამიანი შეურაცხყოფს ამ სიწმნიდეებს და ბილწავს მათ, წინასწარმეტყველი კი ბრაზობს ამის გამო და მხურვალედ მოშურნეობს. იგი სიწმინდის ყოველგვარ შეურაცხყოფას თავის შეურაცხყოფად მიიჩნევს და ეს კიდევ უფრო მეტად აღაგზნებს მის მოშურნეობას. ადამიანები ცას თავიანთი ურწმუნოებით შეურაცხყოფენ და უარყოფენ იმას, რაც ღმერთმა გამოუცხადა მათ მათივე სულის ხსნისათვის. როდესაც ადამიანები ჭეშმარიტებას ეწინააღმდეგებიან, როდესაც მწვალებლობით აუკუღმართებენ ჭეშმარიტებას და თვითნებურად, მიწიერი გონებით მსჯელობენ ქრისტეს შესახებ, როდესაც ეჭვით უყურებენ ანგელოზებსა და წმინდანებს, საშინელ სამსჯავროსა და უფლის მარადიულ სამყოფელს და მოუნანიებელ ცოდვილთა მარადიულ სასჯელს - ყველა ამ და სხვა მსგავს შემთხვევებში, ადამიანები ავაზაკებივით თავს ესხმიან ღვთის სახლს, უწესოდ ექცევიან ღვთის ეკლესიას, დაუდევრად – იერარქიას, სიზარმაცით – ეკლესიურ დარიგებებს, მტრულად – ეკლესიის მსახურებს. და მაშინ საღვთო მოშურნეობა აღინთება მართლის გულში ღვთის სახლის სიწმინდის გამო. ბოლოს და ბოლოს, ადამიანის სხეულის შეურაცხყოფა, ვნებებს დამონება, ცოდვის მსახურება, ქურდობა, მკვლელობა, უხეშობა, სიმთვრალე და სხვა უმსგავსო ქცევები - ეს ყველაფერი ღვთის სახლის სიწმიდეზე თავადასხმა, ღვთის გმობა და მკრეხელობაა. და კვლავ ძლიერდება წინასწარმეტყველის მოშურნეობა და ზეციური ცეცხლივით ანათებს ადამიანთა წინაშე. ო, ძმებო, ჩვენც ავიღოთ გულმოდგინების მაგალითი ღვთის სახლის სიწმიდის მიმართ ქრისტესგან (ინ. 2:17), მოციქულებისა და ჩვენი მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა მამებისაგან. ჩვენც ვიმოშურნეოთ და იმაზე მეტი გულმოდგინება გამოვიჩინოთ ჩვენი სულების გადასარჩენად, ვიდრე ეშმაკი მოშურნეობს დღედაღამ და ცდილობს ჩვენს დაღუპვას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სიწმინდეთა მიმართ მოშურნეობის მაგალითო, მოგვმადლე ჩვენც შენი მოშურნეობის ნაპერწკალი, რათა ჩვენც, მოშურნეები, დაგემსგავსოთ შენ და ვცხონდეთ შენ მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მღვდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელი ეპისკოპ. დიდმოწამისა პარასკევა ქალწულისა (†III); მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი და შვილთა მათთა (†249/250). ღირსი სტეფანე საბატიელისა, კანონთგამომგონებელისა; არსენ 1 სერბი მთავარეპ. მღვდელმოწამე კვირიაკე იერუსალიმელი პატრიარქისა(363); ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპ. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა(1709). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ ლოცვის შესახებ, რათა იხსნას სული მტვრისაგან„მიხსენ მე მიწის მტვრისაგან, რომ არ დავინთქა“ (ფს. 68:15)ძმებო, მიწის მტვრით არის შემოსილი ჩვენი სული, ჩვენი სულის ეტლი სწორედ ეს მიწაა, მთავარია, მტვერში არ დაინთქას ჩვენი სული! არ ჩაეფლოს! მბჟუტავი ნაპერწკალი არ ჩაქრეს ამ მტვრის სამარეშე!ძალზედ ვრცელია მიწის მტვრის ველი, რომელიც თავისკენ გვიზიდავს, მაგრამ ბევრად მეტია უსაზღვრო ზეციური სასუფეველი, რომელიც ჩვენს სულს თავის ნაწილად, ნათესავად მიიჩნევს. სხეულით, მიწის მტვრით, ჩვენ მიწას ვენათესავებით, ხოლო სულით ზეცის ნათესავები ვართ. ჩვენ ვართ ქოხების –დროებითი თავშესაფრის – ბინადარნი, კარვებში მცხოვრები მეომრები. „უფალო, მიხსენი მე ამ მიწის მტვრისაგან “, - ლოცულობს სინანულში მყოფი მეფე, რომელიც ადრე მიწის მტვერს ემორჩილებოდა, სანამ არ დაინახა, რომ მტვერი სიკვდილის უფსკრულში ითრევდა. მტვერი ადამიანის სხეულია თავისი ავხორცობით; მტვერია ასევე ყველა ბოროტი ადამიანი, რომლებიც ემტერებიან მართლებს; მტვერია ასევე ეშმაკები მათ მიერ მოგვრილი შიშებით. დაე, გვიხსნას ჩვენ უფალმა ყველა ამ მტვრისაგან. მხოლოდ მას შეუძლია ამის გაკეთება!ჩვენ კი შევეცადოთ, რომ პირველ რიგში საკუთარ თავში დავინახოთ მტერი – ის მტერი, რომელიც, გაუცნობიერებლად თუ უნებურად, თავისივე მტრების მოკავშირეა საკუთარი თავის წინააღმდეგ. მართალი მყარად ამკვიდრებს თავის სულს ღმერთში და ღვთის სასუფეველში, ასე რომ, არ ეშინია; არ ეშინია არც საკუთარი თავის და არც გარეშე მტრების - არ ეშინია, რადგან ის არც მოკავშირე გახდა და არც თანამზრახველი თავისი სულის მტრების. ამიტომ არც ადამიანებს და არც დემონებს არ შეუძლიათ რაიმე ავნონ მას. თუ ღმერთი მის მხარესაა და ღვთის ანგელოზები არიან მისი მფარველები, მაშინ რას დაუშავებენ მას ადამიანები, ეშმაკები და რაიმე სახის მტვერი?ჰოი, უფალო ღმერთო ჩვენო, ერთარსებაო სამებაო, რომელმაც ცოცხალი სული შთაბერე ჩვენი სხეულის მტვერს, გვაცხოვნე შენი მოწყალებით, რათა არ დავინთქათ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა სერაპიონ ზარზმელისა (†900); რირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა; ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის სახელის დიდების შესახებდა კურთხეულია მისი დიდების სახელი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე, და აღივსება მისი დიდებით მთელი დედამიწა. იყავნ, იყავნ! (ფს. 71:19)წინასწარმეტყველის მადლით აღსავსე გულიდან მადლიანი სიტყვები გამოდიან. მეფისა და მეფის ძის შესახებ ბრძანებს წინასწარმეტყველი, ყველაზე არაჩვეულებრივი მეფის (მეუფის), რომელიც ოდესმე გამოჩენილა ქვეყანაზე... მანამდე კი ამბობს: იქნება მისი სახელი კურთხეული უკუნისამდე, მაგრამ თითქოს არ იყო საკმარისი ის, რაც თქვა და ახლა იმეორებს და ამატებს: კურთხეულია მისი დიდების სახელი. ქრისტეს დიდება ქრისტეს ეკლესიაა. კურთხეულია ქრისტეს წმინდა ეკლესია - მისი შრომის ნაყოფი, მისი დამცირების გვირგვინი, მისი ხელის ნამოქმედარი, მისი სისხლის ყვავილი! კურთხეულია მისი წმინდა და მაცხოვნებელი ეკლესიის თვით სახელი! და მთელი დედამიწა აივსება ქრისტეს ეკლესიებით ანუ მისი ქმნილებითა და მისი დიდებით. ერთი სიტყვით, წინასწარმეტყველი სამუდამოდ უწინასწარმეტყველებს ქრისტეს მისი ეკლესიის უკვდავებას. ის აღიმართება დროში და გაცხადდება მარადისობაში. იგი აღიმართება სამყაროს აღსასრულამდე და სრულად გაცხადდება მარადისობაში. ო, ძმებო, ვეცადოთ, რომ მთელი სულითა და გულით ჩვენც შევიდეთ ქრისტეს ეკლესიაში, იმ ცოცხალ და უკვდავ სხეულში, რომლის არსებობასაც არ აქვს დასასრული და რომლის სილამაზესაც არ აქვს სახელი. ვეცადოთ არ ვიყოთ უარყოფილნი, როგორც გამოუსადეგარი და უსარგებლო ქვები, გადაყრილი მარადიული წყვდიადის უფსკრულში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მეუფეო და ძეო მეუფისაო, ჩაგვწერე ჩვენ უკვდავების წიგნში და მოგვიხსენე შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა იოთამისი, მეფისათვის თავდადებულისა (ზედგენიძე †1465); მღვდელმოწამისა ზანობ ეგეას ეპ. დიდისა მისისა მოწამისა ზინობიასი (†285). მღვდელმოწამე მარკიანე სიცილიელი ეპისკოპოსისა(11); მოწამე ევტროპია ალექსანდრიელისა(250); მოწამე ანასტასია თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისკენ სწრაფვის - მართლის ერთადერთი სურვილისშესახებ„რადგან რა გამაჩნია ცათა შინა და რა ვინებე შენ გარეშე ქვეყანაზე?“ (ფს. 72:25)გამოღვიძებული ადამიანის სულისათვის ცაშიც და მიწაზეც ერთადერთი უმთავრესი სიკეთე არსებობს. ეს სიკეთე ღმერთია. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ყველაზე დიდი სიკეთე ზეცათა მეუფეა. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ამ სიკეთეთა შემოქმედს ვერაფერი შეედრება. ამიტომაც კითხულობს გამოღვიძებული ადამიანის სული: რა შეიძლება მქონდეს ან რა უნდა ვეძებო ზეცაში და მიწაზე შენ გარდა? განა საჭიროებს ვინმე ნაკადულს, თუკი იგი წყაროს სათავესთან იმყოფება წყლის დასალევად? და განა თვალი გაექცევა მწყემსის ვახშმისკენ ვინმეს, თუ მეფის სუფრასთან ზის ის? ღმერთი თავისთავად საკმარისია ადამიანის შიმშილისა და წყურვილის დასაკმაყოფილებლად. ცაც ღმერთს ეკუთვნის და მიწაც. ყოველგვარი სიკეთის პატრონი უმაღლესი სიკეთეა; ყოველგვარი სიტკბოს შემოქმედი უმაღლესი სიტკბოა, ყოველგვარი სიბრძნის შემცველი უმაღლესი სიბრძნეა; ყოველი ძალისა და მოწყალების წყარო – უმაღლესი ძალა და წყალობაა; ყოველგვარი მშვენიერების შემოქმედი ცასა და მიწაზე – უმაღლესი მშვენიერებაა.ვერანაირ ისეთ სიკეთეს ვერ მოიფიქრებს ადამიანი ვერც ცხადად და ვერც სიზმრად, რომ იგივე არ ჰქონდეს ღმერთს, თანაც, საუკეთესო ხარისხის.ამიტომ, ძმებო, ვევედროთ ღმერთს, რათა მივიღოთ ყველაფერი; ვეძიოთ ღმერთი, რათა ვიპოვოთ ყველაფერი; დაე, გავმდიდრდეთ ღმერთით, რათა მდიდრები ვიყოთ ყველაფერში.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მოგვიახლოვდი ჩვენ, როდესაც ჩვენი სულები გეძებენ შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ასი ათასთა მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (†XIII); მოწამე ეპიმაქე ალექსანდრიელისა(2500; ღირსი მავრა კონსტანტინეპოლელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართლის რწმენის შესახებ, რომ არ მოკვდება „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ და ვაუწყებ უფლის საქმეებს“ (ფს. 117:17)ვის შეუძლია თქვას: არ მოვკვდები? იმას, ვისაც ცოცხალი ღმერთი სწამს! ვის შეუძლია დარწმუნებით ამტკიცოს: არამედ ვიცოცხლებ. იმას, ვინც ხედავს ცოცხალ ღმერთს! არც ილია და არც ენუქი არ მოკვდა, არამედ ცოცხლად იქნენ აყვანილი მარადიულ ცხოვრებაში. ღმერთმა აღიტაცა ისინი თავისი მოწყალებით, რათა ადამიანები უკვდავ ცხოვრებაში დაერწმუნებინა. ქრისტეც მოკვდა და აღდგა თავისი ძალით, რათა ადამიანებს მკვდრეთით აღდგომა ერწმუნათ. მოციქულებიცა და წმიდანებიც დაიხოცნენ, მაგრამ მრავალი მათგანი კვლავ გამოეცხადა ადამიანებს თავისი კაცთმოყვარებით მარადიული ცხოვრების არსებობის დასამტკიცებლად. ისინი, ვინც უფალმა აღიტაცა და ისინი, ვინც დაიხოცნენ, მკვდრეთით აღმდგარ იესო ქრისტესთან ერთად ცოცხლობენ უკვდავების სამეფოში. არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ - ამბობდა დავით მეფე დიდი დარწმუნებით, რომელიც ბევრად ადრე ცხოვრობდა უფლის აღდგომამდე და მართალთა საყოველთაო აღდგომის გამოცხადებამდე. თითოეული ჩვენგანი, ყოველი ქრისტიანი, კიდევ უფრო მეტი დარწმუნებით უნდა ამბობდეს: „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ“, რადგან ჩვენი რწმენის საფუძველი მკვდრეთით აღმდგარი უფალია; ჩვენმა თვალებმა და ყურებმა ბევრად მეტი იხილეს და ისმინეს, ვიდრე დავით მეფემ. ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ განქარდა ეშმაკი, ქრისტეს აღდგომის შემდეგ კი განქარდა სიკვდილი, რომლის მიღმაც მზით განათებული უკვდავების მინდორი მოჩანს. ნეტარია, ვინც ღირსი გახდება „იცოცხლოს და აუწყოს უფლის საქმეები.“ უფალო, ცოცხალო, გაგვაცოცხლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უვერცხლოთა მკურნალთა და სასწაულმოქმედთა კოზმან და დამიანე აზიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (†III). მოწამეთა: კესარისი, დასისა და მათთან 5 მოწამეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ყველა ქრისტიანისთვის მოწოდებაზე იყვნენ წმინდები„ეფესოში მყოფ წმიდებს...“(ეფ. 1:1)მოციქული ეფესოშო მყოფ ქრისტიანებს წმიდებს უწოდებს. იგი წმიდად უწოდებს არა ერთს ან ორს, ან ქრისტიანთა რაღაც ნაწილს, არამედ ყველას. ნუთუ ღვთის დიდი სასწაული არ არის ის, რომ ადამიანები ქალაქში (და არა უდაბნოში), თანაც კერპთაყვანისმცემლობით გარყვნილ ქალაქში, წმიდა იყვნენ? და კიდევ, წმიდას უწოდებს დაოჯახებულ ადამიანებს, რომლებიც ბავშვებს შობენ, ვაჭრობენ და ჩვეულებრივ საქმიანობენ! ჭეშმარიტად, ასეთები იყვნენ პირველი ქრისტიანები. მათი ერთგულება, მოშურნეობა და გულმოდგინება სარწმუნოებაში, ასევე სიწმიდე და წმიდა ცხოვრება იძლეოდა უფლებას წოდებოდათ მათ წმიდა. თუ ბოლო ჟამს გამონაკლისს წმიდა ადამიანები წარმოადგენენ, ადრინდელ პერიოდში გამონაკლისს წარმოადგენდნენ არაწმიდები, წმიდანები კი – ეს ჩვეულებრივი რამ იყო! მოციქული ყველა მონათლულს წმიდას უწოდებს ეფესოში, რაც გასაკვირი სულაც არ არის, რადგან მას უფრო ამაღლებული სახელიც აქვს მათთვის განკუთვნილი: შვილი – „რამეთუ ხართ შვილნი“ (გალ. 4:6). თვით უფალმა იესო ქრისტემ მოგვცა უფლება ამგვარად ვიწოდებოდეთ მას შემდეგ, რაც თავად გვასწავლა მივმართოთ ღმერთს: „მამაო ჩვენო!“განა სწორედ ასე არ მივმართავთ ღმერთს, ძმებო, ყოველდღიურად: „წმიდაო ღმერთო“?! განა არ ვუწოდებთ წმიდას ანგელოზებს? განა არ ვუწოდებთ წმიდას ღვთისმშობელს?! ან წინასწარმეტყველებსა და მოცუქულებს, მოწამეებსა და მართლებს?! განა არ ვუწოდებთ ცასა და ცათა სასუფეველს წმიდას?! წმიდანების გარდა ვის შეუძლია ცათა სასუფეველში დამკვიდრება ?! და თუ ცხონების იმედი გვაქვს, ასევე უნდა გვქონდეს სიწმიდის იმედი.წმიდაო ღმერთო, რომელიც ხარ სიწმიდესა და წმიდათა შორის, წმიდანებისმომწოდებელო და მწყალობელო, შეგვეწიე ჩვენც, რათა განვიწმიდოთ სიტყვით, საქმითა და გონებით შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა აკვანდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპადიფორესი, ანემპოდისტესი და მათთანა 7028 თა (†330-345). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნების შესახებ, რომ ყველა ქრისტიანი წმიდა იყოს „რაკიღა აგვირჩია მის მიერ, უწინარეს ქვეყნის შექმნისა, რათა ვყოფილიყავით წმიდანი და უბიწონი მის წინაშე სიყვარულით“ (ეფ. 1:4)ერთიანი ეკლესია გვასწავლის და გვიჩვენებს, რომ ჯერ იყო სამყაროს შექმნის გეგმა და შემდეგ შეიქმნა სამყარო. ეს გეგმა იყო ღვთის სიბრძნეში, ნებასა და ძალაში. ამ გეგმაში ჩვენც, ქრისტიანებიც, მოვიაზრებით, როგორც ღვთის ეკლესია. თავისი განგებულების მიხედვით, ღმერთმა ჩვენ აგვირჩია ქვეყნის შექმნამდე, რათა ვყოფილიყავით წმიდა და უბიწონი სიყვარულში. წინასწარ გამოგვარჩია ღმერთმა და შვილად მიგვიღო, მაგრამ ვის მიერ? – უფალ იესო ქრისტეს მიერ! რადგან ისეთები, როგორებიც ვართ ღვთის წინაშე, ვართ იესო ქრისტეს მიერ, რადგან იესო ქრისტეს გარეშე ადამიანს არანაირი კავშირი, არანაირი ურთიერთობა და არანაირი ნათესაობა არა აქვს ღმერთთან. ე. ი. ჩვენი გამორჩევა და შვილად მიღება მოხდა ქრისტეს მიერ. ღმერთმა აგვირჩია ჩვენ, თავისი წმიდა ეკლესია, თავისი ნებით, როგორც ოდესღაც გამოირჩია ისრაელი დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ერს შორის. ნურავინ იტყვის: „ღვთის ეს არჩევანი ანადგურებს ადამიანის თავისუფალ ნებას და ქრისტიანს არ აქვს რაიმე დამსახურება იმაში, რომ ქრისტიანია, არც წარმართი უნდა განვიკითხოთ იმის გამო, რომ წარმართია“. ამგვარი მსჯელობა მცდარია. ოდესღაც ღმერთმა ისრაელიც აირჩია, მაგრამ მათ შორისაც ზოგი დაიღუპა და ზოგი გადარჩა. ასევე აირჩია უფალმა თავისი წმიდა ეკლესია და ყველა ერსა და ყველა ხალხს მოუწოდა ეკლესიაში, თუმცა გადარჩებიან თუ არა არჩეულნი და მოწოდებულნი, დამოკიდებულია არა მხოლოდ ღვთის ნებაზე, არამედ ადამიანის ნებასა და ძალისხმევაზეც.ჰოი, ღმერთო უკვდავო, ჩვენო შემოქმედო, რომელმაც დაბადებამდე გამოგვირჩიე გადასარჩენად, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა, ღირსისა ნიკოლოზისა, ქართველთა მნათობისა, აკოლოთიათა აღმწერელისა (†1308); დიდმოწამე გიორგი კაბადუკიელის ტაძრის განახლებისა ლუდიასა შინა, სადა იგი მდებარე არს პატიოსანი გვამი მისა. მართალი სნანდულია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს შესახებ, რომელიც ყველა წმიდანის თავიადა ყოველივე ზეციურისა და მიწიერისთვის თავი მოეყარა ქრისტეში (ეფ. 1:10)ცოდვა ადამიანს გონებას ართმევს და თავს აკარგვინებს. ცოდვებსა და მანკიერებებში ჩაფლული ადამიანი თავმოჭრილ ქათამს ჰგავს, რომელიც სიკვდილის წინ ძრწის და აქით –იქეთ ხტის. მთელი წარმართული სამყარო ქრისტემდე წარმოადგენდა სწორედ ასეთ უთავო გროვას, რომელიც ძრწის და კვდება. ქრისტემ შეაერთა მოკვეთილი თავი უსიცოცხლო ტანთან და სიცოცხლე დაუბრუნა ადამიანთა მოდგმის სხეულს. ის არის ზეციურ მხედრობათა თავი და ასე იყო ყოველთვის. და როგორც მამა ღმერთის შემოქმედებითი სიტყვა, დასაბამიდან თავი იყო მთელი ხილული სამყაროსიც, განსაკუთრებით კი ადამიანთა მოდგმისა. მაგრამ ადამმა ცოდვით, როგორც მახვილით, თავს დააშორა სხეული, განკაცებულმა უფალმა კი ცა და მიწა შეარიგა, მან ზეცა დაუშვა მიწამდე და მიწა აამაღლა ზეცამდე და ყველაფერი საკუთარ თავსა და გონებაში მოაქცია ანუ ყოველივე ზეციურსა და მიწიურს თავი მოუყარა ქრისტეში. ქრისტემ შეგვარიგა ყოვლადწმიდა სამებასთან, ღვთის ანგელოზებთან, ერთმანეთთან და ხილულ სამყაროსთან. მოძებნილ იქნა დაკარგული თავი და მის მიერ ყველაფერი ჰარმონიულად მოწესრიგდა. ჩვენ ქრისტეს გონება გვაქვს - აცხადებს მოციქული. და რაც თავია ხორციელი კაცისათვის, იგივეა გონება სულიერისათვის. თუ ჩვენ ქრისტესი ვართ, მაშინ ქრისტეთი – როგორც თავით – უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ, ანუ უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ მისით და მხოლოდ მის მიერ. და მაშინ, ქრისტეს მიერ ფიქრითა და განსჯით, ადამიანებთან და ანგელოზებთან ერთად თავს ვიგრძნობთ ერთი სხეულის ნაწილებად, რომელთა თავიც ქრისტეა. ამგვარად ცოცხლდება ჩვენი სიყვარული ღვთის მიმართ, ძლიერდება ჩვენი რწმენა და ნათდება ჩვენი იმედი. მხოლოდ მძინარე სხეული ვერ გრძნობს კავშირს თავთან. მოდით, გამოვიღვიძოთ, ძმებო, დროულად გამოვიღვიძოთ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენო ყოვლადბრძენო თავო, შეგვაერთე შენთან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანიკე დიდისა, ულუმბოელისა (†834/846); წმიდათა და მართალთა მოღვაწეთა ქრისტეს საფლავისათა: იოანე სტეფანე და ესაია ქართველთა (†XI-XII); მღვდელმოწამეთა: ნიკანდრე მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მიერ სასუფევლის მემკვიდრეთა შესახებ ქრისტეში გავხდით მემკვიდრენი... (ეფ. 1:11)ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესგანაა, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტეს მიერ არის, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესთვის არის. მის გარეშე ჩვენ არ გვაქვს სწორი კავშირი და ჯანსაღი ურთიერთობა არც ღმერთთან, არც ადამიანებთან და არც სხვა ქმნილებებთან. ის ჩვენი თავია, ის ჩვენი გონებაა. მის მიერ ჩვენ მემკვიდრეები გავხდით. მაგრამ რისი? ცათა სასუფევლის! მართლაც, ქრისტიანები ხშირად იწოდებიან მემკვიდრეებად ახალ აღთქმაში. მაგრამ რატომ? იმიტომ, რომ მემკვიდრეობა ყოველთვის ვინმეს სიკვდილთანაა დაკავშირებული. როდესაც ერთი კვდება, მეორე მემკვიდრე ხდება. ქრიასტიანები კი ამ სოფელშივე იქცევიან მემკვიდრეებად, რადგან მათში კვდება ძველი ადამიანი და მის ადგილს, როგორც მემკვიდრე, ახალი ადამიანი იკავებს. ვინც ცხოვრებას აგრძელებს, მემკვდრეც ის არის. როდესაც სხეული კვდება, ცოცხალი რჩება სული; მაშასადამე, სული იღებს მემკვიდრეობით იმ ყველაფერს, რაც ადამიანმა სხეულში ყოფნისას შეკრიბა - იქნება ეს კეთილი საქმეები საცხოვნებლად თუ ბოროტი საქმეები – დასასჯელად. უფალ იესო ქრისტეს მიერ ჩვენ გვებოძება ის მემკვიდრეობაც, რომელიც თვით უფლის კუთვნილებაა –მარადიული ზეციური სამყოფელი ანუ სასუფეველი. ამ ზეციური სამეფოს მემკვიდრენი გავხდებით მაშინ, როდესაც დავტოვებთ მიწიერ სამეფოს. როდესაც მოვკვდებით მიწისთვის, მემკვიდრეობით მივიღებთ ზეცას. როდესაც კავშირს გავწყვეტთ ეშმაკთან, თანამემკვიდრენი გავხდებით ქრისტესი. ო, ძმებო, იფიქრეთ, რაოდენ დიდებული მემკვიდრეობა გველის ჩვენ! მთავარია, თავად ჩვენ არ გავყიდოთ ის ისე იაფად, როგორც ესავმა გაყიდა თავისი პირმშოობა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო და მაცხოვარო ჩვენო, მოწყალე გვეყავ ბოლომდე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გალაქტიონისა და მეუღლისა მისისა ეპისტიმიასი, ემესელტა (†III). გრიგოლ ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა; იონა ნოვგოროდელი მთავარეპისკოპოსისა(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აღმდგარი ქრისტეს მიერ ადამიანის ამაღლების შესახებ ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც; ყველაფერი ფეხქვეშ გაუგო და დაუმორჩილა (ეფ. 1:21-22)აი, სიმაღლეები, რომლებამდეც ღმერთი ადამიანს აამაღლებს! ჩვენ აქ ვსაუბრობთ ქრისტეს ღვთაებრივ და არა – ადამიანურ ბუნებაზე; ვსაუბრობთ არა ღვთის მარადიულ სიტყვაზე, რომელიც დასაბამიდან იყო ღმერთთან (ინ. 1: 1–2), არამედ განკაცებული იესოს შესახებ, რომელიც ღმერთმა მკვდრეთით აღადგინა და აღამაღლა არა მხოლოდ ხილულ სამყაროზე, არამედ უხილავსა და უკვდავზეც - „ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც“, ყველა ქმნილებაზე, ცნობილსა თუ უცნობზე, ორსავე სამყაროზე – მატერიალურსა თუ სულიერზე. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეასრულა ჩვენმა დიდებულმა შემოქმედმა თავისი პირობა, რომელიც სამოთხიდან განდევნილ ადამს აღუთქვა და გაუმეორა აბრაამს, და კიდევ უფრო ნათლად ცხადყო ის წინასწარმეტყველებისა და დავით მეფის მიერ! ხედავთ, როგორ იწყო უფალმა ადამის მოდგმის განდიდება იმით, რომ განადიდა კაცი იესო, განხორციელებული ძე ღმერთი! პირველად ის განადიდა, როგორც ღვთაებრივი პირმშო, შემდგომ კი – თანმიმდევრობით ყველა, ვინც მას შეუერთდა, სულიწმიდის მადლით აღიბეჭდა მარადიული დიდებისთვის და ჩაიწერა სიცოცხლის წიგნში. შემთხვევითი არაა, რომ ეკლესია ამგვარად უგალობს ღვთისმშობელს: „უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბიმთასა“... სადაც აღმდგარი უფალი ამაღლდა, იქ ამაღლდა მისი ყოვლადწმიდა დედაც, ისევე როგორც მისი წმიდა მოციქულები, მისივე სიტყვების შესაბამისად, რომლებიც წარმოთქვა ზეციური მამის წინაშე: მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი... (ინ. 17:24). ასეთია ღვთის დედამიწაზე გარდამოსვლის შეუფასებელი შედეგი. ასეთია გამოუთქმელი ნაყოფი მისი ვნებებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო ჩვენო, თანასწორო მამისა და სულისა წმიდისაო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა დავაღწიოთ თავი ცოდვათა სიმყრალისა და უგუნური ავხორცობის უფსკრულს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
პავლე აღმსარებლისა, კონსტანტინეპოლელ პატრიარქისა (†350); ღირსისა ვარლაამ ხუტინელისა (†1192). ღირსი ლუკა ტრავნომიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს, როგორც ეკლესიის თავის და მისი სხეულის შესახებდა მისცა მას მთავრობა ყოველი ეკლესიისა, რომელიც არის მისი სხეული (ეფ. 1:22)უთავოდ მყოფ კაცობრიობას სათავეში ჩაუდგა მკვდრეთით აღმდგარი უფალი იესო ქრისტე. თავს დაშორებულმა სხეულმა დაიწყო თავთან შეზრდა, ნაწილისა – ნაწილთან, წევრისა – წევრთან. სხეულია არა ყველა, არამედ მხოლოდ ის, ვისაც სწამს უფალი იესო ქრისტე; მოწოდებულია ყველა, მაგრამ თავს მხოლოდ ისინი უერთდებიან, ვინც პასუხობს ამ მოწოდებას. ისინი წარმოადგენენ სხეულს, რომელსაც ქრისტეს ეკლესია ჰქვია და რომლის თავიც არის ქრისტე. და როგორც აღმდგარი და განდიდებული კაცი იესო აღამაღლა ყოვლადწმიდა სამებამ ცაშიც და მიწაზეც ყველასა და ყველაფერზე მეტად, ასევე აღამაღლებს ყველასა და ყველაფერზე მეტად თავის ეკლესიას, რომელიც სხეულია ქრისტესი. სრულიად ეკლესია იდგება თავთან წმიდა სამების მარჯვნივ, რადგან სადაც არის თავი, იქვეა სხეული. ამგვარ დიდებასა და დიდებულებამდე ამაღლდება ყველა, ვინც მოინანია ცოდვები, ვინც ოდესღაც ღვთის მტერი იყო, გზააბნეული უძღები შვილივით და თავწაკვეთილი სიკვდილმისჯილი სხეული, ამჟამად კი ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად მიღებული და ღვთაებრივი ცხოვრებითა და ბრწყინვალებით მოსილი. იმიტომ რომ, ძმებო, დიადი საქმეა ღვთის ძის განკაცება და მისი ჯვარცმა და ვნება ჩვენთვის. ქრისტეს მოსვლამ დედამიწაზე უდიდესი ცვლილება მოახდინა ადამიანის ბედსა და ყველაფერზე. მან ყველაფერი შეცვალა და განაახლა. ამიტომ, ძმებო, ვიცხოვროთ არა როგორც ძველმა, არამედ როგორც ახალმა ადამიანებმა. ვიცხოვროთ არა ცოდვის, არამედ სიმართლის მიხედვით, მოვიქცეთ არა სხეულის, არამედ სულის მიხედვით, რათა ღირსი გავხდეთ იმ სიმაღლისა, დიდებისა და პატივისა, რომლისკენაც ჩვენი თავის მიერ ვართ მოწოდებული. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, გაგვხადე შენი უწმინდესი სხეულის წევრობის ღირსი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
33-თა მელიტინელ მოწამეთა, ღირსისა ლაზარე სასწაულმოქმედისა, დალისიონის მთასა შინა მმართველისა (†1053). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ადამიანთა ბნელი გზების შესახებ ქრისტემდე და ქრისტეს შემდეგრომლებითაც უწინ ამ წუთისოფლის წესისამებრ იარებოდით, ჰაერის ძალთა მთავრის - იმ სულის ნებით, ვის ძალამოსილებასაც ამჟამად ჰმონებენ ურჩობის ძენი (ეფ. 2:2)ეს ერთი და იგივე გზაა - გზა უფსკრულისაკენ. ამ წუთისოფლის წესისამებრ – ნიშნავს ცოდვილი მისწრაფებების მიხედვით სიარულს; ჰაერის ძალთა მთავრის ნებით სიარული კი – იმ დემონების ნებით სიარულს, რომლებიც ჰაერში ბინადრობენ; სული, რომელიც ამჟამად მოქმედებს ურჩობის შვილებში - ნიშნავს იმას, რომ როგორც ამჟამად ცხოვრობენ ღვთის მოწინააღმდეგენი და ღვთის მბრძონლი, ისე ცხოვრობდა ყველა ქრისტეს მოსვლამდე იმათი ჩათვლით, ვისაც მოციქული მიმართავს ეპისტოლით. ძმებო, რა არის ეს ჰაერის ძალთა მთავრის ნება, რომელიც ბატონობს ჰაერში? ესაა ქმედებები იმ ბოროტი სულებისა, რომლებიც გამუდმებით ჰაერში იმყოფებიან და მოძრაობენ. ისინი აბინძურებენ ჰაერს და აჩერებენ ზეცისკენ მიმავალ მიცვალებულთა სულებს. ისინი აცდუნებენ ადამიანის სულებს ყოველგვარი ბოროტებით, ისინი აღძრავენ სულებს ყოველგვარი ცოდვის ჩასადენად, მაგრამ არ აიძულებენ - რადგან არ აქვთ ამის ძალა, არამედ მხოლოდ აცდუნებენ და აღძრავენ. წარმართებზე ისინი ბევრად ძლიერად და პირდაპირ მოქმედებნდნენ, ვიდრე ისრაელიანებზე. წარმართებს ისინი თავს ესხმოდნენ, როგორც ბუზები ლეშს, ხოლო ისრაელიანებზე ზემოქმედებდნენ შორიდან – ცდუნებითა და წაქეზებით. საქმე ისაა, რომ ისინი ისრაელისგან შორს იყვნენ ღვთის სახელის გამო, რომელიც მათ წიაღში ინახებოდა და წარმოითქმოდა. ქრისტემ დაამარცხა ბოროტი სულები და ამოგლიჯა მათი შხამიანი ნესტარი, ამიტომაც განიარაღებულ საფრთხობელებად იქცნენ, საბრალო აჩრდილებს დაემსგავსნენ და მყისიერად ქრებიან ქრისტეს სახელის ხსენებაზე ან მისი ჯვრის გამოსახვისას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წინამძღვარო და განმათავისუფლებელო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ ვიცხოვროთ შენ მიერ ბოძებული თავისუფლებით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება წმიდათა მტავარანგელოზთა: მიქაელისა და გაბრიელისა და სხვატა წმიდათა უხორცოთა ზეცასა ძალთა. მთავარანგელოზობა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გააცოცხლა ქრისტემ ცოდვით მომკვდარი ადამიანებიცოდვათა გამო მკვდარნი ქრისტესთან ერთად გაგვაცოცხლა (ეფ. 2:5)თავდაპირველად ღმერთმა ქრისტე გააცოცხლა და როგორც ადამიანი, მკვდრეთით აღადგინა საფლავიდან, ქრისტე კი ჩვენი თავია. იმისათვის, რომ მკვდრეთით აღმდგარიყო ყველა მართალი, პირველად უნდა აღმდგარიყო თავი! როდესაც მკვდრეთით აღდგა თავი, ამით გარანტირებული გახდა მთელი სხეულის აღდგომა სხეულის ყველა ნაწილთან ერთად. ამიტომაც საუბრობს პავლე მოციქული ჩვენი აღდგომისა და დიდების, როგორც უკვე აღსრულებული საქმის, შესახებ. ღმერთმა ყველანი აღგვადგინა ქრისტეში და დაგვსვა ზეცაში. აღგვადგინა კაცის ძესთან ერთად, რომლებიც მკვდარი ვიყავით დანაშაულთა გამო და ცოდვებით დაღუპული. და მან არა მხოლოდ ქრისტესთან ერთად აღდგომის ღირსი გაგვხადა, არამედ, უფრო მეტიც, მკვდრეთით აღმდგარ ქრისტესთან ერთად მთელ ზეციურ სამყაროზე მაღლა დაგვსვა, როგორც ქრისტეს თანასწორნი. ძმებო, უფალი არ განკაცდა რაიმე მცირე და უბრალო საქმისთვის, არამედ – ძალზედ უჩვეულოსა და უდიდესისთვის. როდესაც მიწიერი ხელმწიფე მოინახულებს ერთხელ რაიმე ადგილს თავის ქვეყანაში, მისი სტუმრობის კეთილი შედეგები კიდევ დიდხანს იგრძნობა იმ ადგილას. და აქ ხომ ღმერთი უფალი ეწვია დედამიწას და ადამიანთა მოდგმას?! ამ სტუმრობის მადლი საგრძნობი იქნება ჟამთა აღსასრულამდე. ეს სტუმრობა ჩვენთვის ნიშნავს სიცოცხლეს სიკვდილის ნაცვლად, დიდებას – სირცხვილის ნაცვლად, ღმერთთან მიახლოებას – დაშორების ნაცვლად, კურთხევას – წყევლის ნაცვლად, ერთი სიტყვით, მკვდრეთით აღდგომას ანუ მარადიულ მეფობას ზეცაში ქრისტესთან ერთად. ჰოი, უფალო, ქება შენდა! ჰოი, უფალო, დიდება შენდა! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მატრონა კონსტანტინოპოლელისა (†492); ღირსისა თეოქთისტა პაროსელისა(†881/889); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "მსწრაფლშემსმენელი". ღირსი იოანე კოლოვისა; მოწამე ანტონი აპამეელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლით გადარჩენის შესახებრამეთუ მადლით ხართ გამოხსნილი (ეფ. 2:8)ვის შეუძლია გაიგოს და აღიაროს, რომ მადლით ვართ გამოხსნილი? რომ ჩვენ ხსნილი ვართ არა ჩვენი დამსახურებითა და საქმეებით, არამედ ღვთის მადლით - ვის შეუძლია ამის გაგება და აღიარება? მხოლოდ იმას, ვინც დაინახა და გააცნობიერა, ერთი მხრივ, სიკვდილისა და ხრწნის უფსკრული და, მეორე მხრივ, პატივისა და დიდების სიმაღლე, რომელ სიმაღლეზეც ადამიანი იქნა აყვანილი ცათა სასუფეველში, უკვდავების სამყაროში, ცოცხალი ღმერთის სახლში... ერთი ბავშვი ღამით გზაზე ბორძიკით მიდიოდა და ხან ერთ ორმოში ვარდებოდა და ხან მეორეში, სანამ ბოლოს ისეთ ღრმა ორმოში არ აღმოჩნდა, საიდანაც საკუთარი ძალებით ვერაფრით ვერ ამოვიდოდა. და როდესაც ბავშვი დანებდა ბედს და ჩათვალა, რომ იქ მოკვდებოდა, სწორედ ამ დროს ორმოსთან ვიღაც გაჩერდა, გრძელი თოკი ჩაუშვა და ჩასძახა, რომ თოკს ჩასჭიდებოდა და ხელი არ გაეშვა. ის მეფის შვილი იყო. მან ბავშვი ამოიყვანა, დაბანა, ჩააცვა, სასახლეში წაიყვანა და გვერდით დაიყენა. და განა ის ბავშვი თავისი დამსახურებითა და თავისი ქმედებებით გადარჩა? რა თქმა უნდა, არა. მთელი მისი დამსახურება მხოლოდ ის იყო, რომ ხელი ჩაავლო მისთვის ჩაშვებულ თოკს და მაგრად ჩაეჭიდა. მაშ, რამ გადაარჩინა ბავშვი? მეფის შვილის მოწყალებამ. ადამიანების მიმართ ღვთის ამგვარ მოწყალებას მადლი ჰქვია. მადლით ხართ გამოხსნილი... მცირე მონაკვეთში პავლე მოციქული ორჯერ იმეორებს ამ სიტყვებს, რათა ყველა მორწმუნემ იცოდეს და დაიმახსოვროს ეს.ძმებო, ჩვენც ვიცოდეთ და გვახსოვდეს, რომ უფალ იესო ქრისტეს მადლით ვართ გაგამოხსნილი. ვიყავით სიკვდილის ხახაში და გვიბოძეს სიცოცხლე ჩვენი უფლის სასახლეში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მხსნელო ჩვენო, შენ მიერ ვართ გამოხსნილი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა ურმის თავსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა (†303), გიორგობა.
დიდმოწამისა კოსტანტი კახისა, ქართველთა მთავრისა (†852), მოციქულთა 70-თაგანთა; ღირსისა არსენ კაბადუკიელისა (†304), რომელმან ნათელ სცა ნეტარხსენებულს- ბერი პისა მთაწმიდელს (†1994). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთიან სამყაროსა და შემრიგებელზერადგანაც იგია მშვიდობა ჩვენი, ერთად რომ აქცია ორი (ეფ. 2:14)ისრაელიანებსა და წარმართებს შორის ისეთი დიდი უფსკრული იყო, რომ მისი ამოვსება და გასწორება არავის შეეძლო. შეეძლო მხოლოდ უფალ იესო ქრისტეს და მან ეს გააკეთა. ის, რაც დაშორებული იყო, მან დააახლოვა და შეაერთა თავისი სისხლით. საკუთარი თავის მსხვერპლად შეწირვით უფალმა ყველა სხვა მსხვერპლი ჩაანაცვლა. ამგვარად, მან გამოისყიდა და საკუთარი თავით ჩაანაცვლა მთელი ბუნება, საიდანაც ადამიანები იღებდნენ და მსხვერპლს სწირავდნენ ღმერთს (შესაბამისად ღმერთებს). ეს ერთი მსხვერპლი ანუ ქრისტეს მსხვერპლი საკმარისია ისრაელიანთათვისაც და წარმართებისთვისაც. სწორედ ცხოველთა სისხლი ყოფდა ისრაელიანებსა და წარმართებს - ყოფდა ადგილით, სადაც მსხვერპლს სწირავდნენ და ყოფდა ღვთაების მიხედვით, რომელსაც სწირავდნენ, ყოფდა ასევე სამსხვერპლო ცხოველის მიხედვითაც, რომელსაც სწირავდნენ და რიტუალითაც, რომლითაც სწირავდნენ. ახლა ქრისტეს უწმიდესი სისხლი ცვლის ყველა ამ სისხლს და ქრისტეს სისხლი აერთიანებს და ანათესავებს ისრაელიანებსა და წარმართებს. ერთი მეორისთვის სისხლით ძმა ხდება, რადგან ჩვენ, მორწმუნენი, სისხლით ძმები ვართ ქრისტეს სისხლით, რომლითაც გამოგვისყიდა წყევლისაგან და რომელსაც ახლაც ვიღებთ. შუაკედელი, რომელიც ყოფდა და აშორებდა, გაანადგურა ქრისტემ და შეაკავშირა ისრაელიანთა და წარმართთა გულები და ხელები. მაგრამ რითი? საკუთარი სხეულით ანუ ცოცხალი და საკუთარ თავში ხორცშესხმული ჭეშმარიტებით. ისრაელიანებში კანონის ჩრდილი ცვლიდა ჭეშმარიტებას, ხოლო წარმართებში –ზღაპრები და არაკები. ორივე განაქარვა უფალმა და ცოცხალი ჭეშმარიტება გამოაჩინა ხორცში. და დაინახა მსოფლიომ და გაიხარა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო, მხსნელო ჩვენო, შეაკავშირე ერთმანეთთან მორწმუნეთა გულები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამეთა: მინა ფრიგიელისა (†304( და ბიქტორ იტალიელისა (†160) და მოწამეთა: სტეფანიდი იტალიელისა და ბიკენტი დიაკონისა, ვალენსიელისა (†304), ღირსისა თეოდორე სტუდიელი იღუმენისა, აღმსარებელისა (†826). მოწამე სტეფანე დეჩანელისა, სერბთა მეფისა(1336). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ახალი ადამიანის შემოქმედის შესახებრათა მშვიდობისათვის ორისაგან ერთი ახალი კაცი შეექმნა თავის თავში (ეფ. 2:15)ამქვეყანად მოსვლით კაცთმოყვარე უფალი მოვიდა ყველა ადამიანთან და არა ცალ–ცალკე ზოგიერთთან. იუდეველები ელოდნენ მესიას და მოვიდა, როგორც მესია. წარმართები ელოდნენ მხსნელს და მოვიდა, როგორც მხსნელი. უფალი მოვიდა იუდეველთა და წარმართთა ერთნაირი სიყვარულით. იმ დროს მსოფლიოში მხოლოდ იუდეველები იყვენენ ისეთები, რომელთაც ერთი ღმერთი სწამდათ, წარმართები კი კერპებს სცემდნენ თაყვანს, მაგრამ იდეველებმა ურჯულოებით შებღალეს თავიანთი რწმენა და აღარაფერი იცოდნენ. ასე რომ, უცოდინრობის გამო იუდეველები წარმართებს გაუთანაბრდნენ, უფრო კი იმ წყევლის გამო, რომელიც ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ ტვირთად აწვა მთელ კაცობრიობას. როგორც ძველი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ებრაელებს, არამედ წარმართებსაც (რადგან ებრაელებიცა და წარმართებიც მისგან წარმოიშვნენ), ასევე ახალი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ერთ მათგანს, არამედ ორივეს, რადგან ორივეს გამოხსნა სურდა უფალს. ქრისტესთვის მოსაწონი ვერ იქნებოდა ვერც იდუეველთა (ფორმალურად რჯულისა და კანონების) სამეფო და ვერც ელინთა (წარმართული ანუ ზღაპრების, დემონური შეთქმულებებისა და ჯადოქრობის) სამეოფო. უფალმა ორივე განკურნა და აქცია ახალ ადამიანად, რომელიც არის ღვთის ეკლესია. ამგვარად, უფალმა გააუქმა და უარყო იუდეველობაც და ელინობაც და შექმნა თავისი წმიდა ეკლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო და ყოვლადბრძენო, ყველაფერი, რაც შექმენი, უსაზღვროდ კარგია და ბრძნული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანემოწყალისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†616/620);ღირსისა ნილოს მმარხველისა, სანელი ხუცისა (†V); ღირსისა სილოს მირონმდინარისა (†1651). აქია წინასწარმეტყველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გახდნენ უცხო ადამიანები ოჯახის წევრები ასე რომ, აღარც უცხონი ხართ და აღარც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი (ეფ. 2:19)უფალ იესო ქრისტეს მოსვლამდე ისე ჩანდა, თითქოს მხოლოდ იუდეველები იყვნენ ღმერთთან ახლოს და წარმართები კი შორს. სინამდვილეში იდეველებიც და წარმართებიც ერთნაირად იყვნენ დაშორებული ღმერთს და ღვთის ჭეშმარიტ თაყვანისცემას. მოვიდა იესო მაცხოვარი და შორეულსა და ახლობელს, ყველას ახარა – „მშვიდობა თქვენთანა“ და უკვე ამით ორივე, იუდეველებიცა და წარმართებიც, ერთ სულში მიიყვანა მამასთან. ახალ ქმნილებაში - იქნება ეს ახალი ადამიანი თუ ღვთის ეკლესია - ერთი სულია და ყოველი, ვინც შედის ღვთის ეკლესიაში, იღებს ამ სულს, ასე რომ, რაც არ უნდა გაიზარდოს ეკლესიის წევრთა რიცხვი, ყოველთვის რჩება ერთი და იგივე ღვთის სული; და რამდენი ხალხიც, ტომიც ან რასაც არ უნდა შევიდეს ღვთის ეკლესიაში, ღვთის სული არ იცვლება და ყოველთვის იგივე რჩება. აი, ამიტომ, თქვენ, წარმართებო, ეკლესიაში არც უცხონი ხართ და არც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი. ეკლესია დაფუძნებულია სიწმიდეზე, ხოლო მისი ქვაკუთხედი - წმიდათა წმიდაზე და განგებულებისამებრ, მისი ყველა წევრი უნდა იყოს წმიდა. წმიდად იწოდებიან ისინიც, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა, მაგრამ მოელოდნენ მას და იმედი ჰქონდათ მისი, ისევე როგორც ყველა, ვინც ქრისტეს შემდეგ ცხოვრობდა და აღიარებდა ქრისტეს, როგორც ძე ღმერთს, მაცხოვარს, გამომხსნელს, მკვდრეთით აღმდგენელსა და მსაჯულს. ცოდვა აუცხოებს და აშორებს, მაგრამ ქრისტეს მიერ ეს დაშორება და გაუცხოება ქრება და ყველა მორწმუნე, იუდეველები იყვენენ მანამდე თუ წარმართნი, ხდება ღვთის სახლეული ანუ უფლის ოჯახის წევრი - და ეს ყველაფერი აღესრულება ქრისტეს გამო და ქრისტეს მიერ.ძმანო, უფალმა იესო ქრისტემ გვიბოძა ჩვენ უფრო აღმატებული და ძვირფასი რამ, ვიდრე ეს ცხოვრებაა - გვიბოძა მშვიდობა და მეგობრობა ღმერთთან. ეს ბევრად აღმატებული და ძვრიფასია, ვიდრე ღმერთთან გაუცხოებით ცხოვრება. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მშვიდობისმყოფელო და მშვიდობის მომცემელო, ღმერთთან მშვიდობაში გვამყოფე მარად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†407). მოწამემანეფა პალესტინის კესარიელისა(307-308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საძირკვლისა და ქვაკუთხედის შესახებ მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველზე დაფუძნებულნი, რომლის ქვაკუთხედია თვით იესო ქრისტე (ეფ. 2:20)ძმანო, მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველი მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა ცხოვრებაა. ესაა ძველი და ახალი აღთქმა. და ვინ აერთიანებს მოციქულებსა და წინასწარმეტყველებს? უფალი იესო ქრისტე! მის გარეშე წინასწარმეტყველისთვის გაუგებარი იქნებოდა მოციქული და მოციქულისთვის – წინასწარმეტყველი. ქრისტეა აღსრულება წინასწარმეტყველთა და მოწმობა მოციქულთა. ასე რომ, იგია ქვაკუთხედი, რომელიც აერთიანებს წინასწარმეტყველებსა და მოციქულებს, უკავია ორივე, როგორც ქვაკუთხედს კედლები. ძველი და ახალი აღთქმა ერთიანდება ქრისტეში, მასში პოულობენ აზრს, მის გარშემო ტრიალებენ, მისგან არიან შთაგონებული, მას ეყრდნობიან. სად შეხვდებოდნენ წარმართები იუდეველებს და სად გაუგებდნენ ისინი ერთმანეთს?! არსად სხვაგან, თუ არა ქრისტეში! მასში და მის მიერ ისინი ერთიანდებიან ერთში – ახალ ადამიანში, ერთ უკვდავ სხეულში, ერთ წმიდა და კათოლიკე ეკლესიაში. სხეულისა და სულის წმიდა და უმაღლესი დამეგობრებაც მხოლოდ იესო ქრისტეს მიერ ხორციელდება. უფლის განკაცებამდე ანუ უფლის კაცობრივ სხეულში მოსვლამდე არამეგობრული იყო ურთიერთობა სულსა და სხეულს შორის. და ეს იყო მტრობა სულის მოკვდინებამდე. უფალმა შეარიგა და აკურთხა ორივე. ამგვარად, იგი გახდა ქვაკუთხედი ყოველი უკვდავი და ღვთივსათნო აგებულებისთვის, იქნება ეს ცალკეული ადამიანი, ოჯახი, ერი თუ მთელი კაცობრიობა, იქნება ეს აწმყო, წარსული თუ მომავალი, ძველი თუ ახალი აღთქმა. იგია მთავარი კედელი ყოველგვარ აგებულებაში, ისევე როგორც ის არის თავი ეკლესიის სხეულისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჩვენი ხსნის ზღუდეო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა ფილიპესი, 12-თაგანისა (†1), ახალმოწამისა კონსტანტინე ჰიდრეოსისა (†1800). მორწმუნე დედოფლისა თეოდორასი(348); წმიდა გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(†1359). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება პავლეს, როგორც პატიმრის შესახებ მე, პავლე, იესო ქრისტეს ტყვედ ვიქეცი თქვენთვის, წარმართთათვის (ეფ. 2:20).ძმებო, ქრისტეს მოციქული ქრისტეს ტყვეს უწოდებს თავს. როგორ შეიძლება, რომ მოციქული იყოს ტყვე? დატყვევებულს ხომ ბორკილები ადევს? დიახ, ადევს! აი, მოციქული პავლეც შეკრულია, შეკრულია უფალ იესოს სიყვარულით ისე ძლიერად, რომ დედამიწაზე არცერთ სხვა ბორკილს არ გრძნობს, თითქოს სხვა არც არსებობდეს. მოციქული გონებით იმდენად ძლიერ არის მიბმული უფალ იესო ქრისტეს, რომ მის გარდა არაფერზე შეუძლია იფიქროს. მოციქული ნებითაც ისე ძლიერ არის ქრისტეზე მიბმული, რომ, ზოგადად, საკუთარი ნებაც არ გააჩნია, მან სრულად დაუმორჩილა საკუთარი ნება უფალ იესო ქრისტეს ნებას. ასე რომ, მას უყვარს ის, რაც ქრისტეს უყვარს, ფიქრობს იმის შესახებ, რის შესახებაც ქრისტე ფიქრობს, აღასრულებს იმას, რაც ქრისტეს სურს.და განა ეს ტყვეობა არაა? ო, ნეტარია ტყვეობა, რომელიც დიდებისთვის და საცხოვნებლადაა და არა სამარცხვინოდ და დასაღუპად! მაშასადამე, იესო ქრისტე არის მოციქულის ცხოვრების სრული ბატონი, როგორც შინაგანის, ასევე გარეგანის, რადგან გარედანაც და შინაგანადაც იგი უშვებს განსაცდელებს მოციქულზე; გარედანაც და შინაგანადაც უხსნის მას თავის განგებულებას; გარეგნულად და შინაგანად იესო ქრისტეს მიჰყავს იგი სრულყოფილი სიკეთისაკენ მისი და მრავალი სხვა ადამიანის გადასარჩენად. ჩვენც მივენდოთ, ძმებო, მოციქულების მსგავსად, უფალ იესო ქრისტეს და მაშინ ვიქნებით ყველაზე სანდო ხელში და ყველაზე სანდო გზაზე.უფალო იესო ქრისტე, დიდებულო და საკვირველო უფალო, შეგვაერთე შენთან, გვაქციე შენს პატიმრად საუკუნოდ და სამარადისოდ ორთავ სამყაროში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და აღმსარებელთა: სამონასი (†293/322) და აბიბოს დიაკონისა (†316/322). მოწამე დიმიტრი დაბუდელისა(307); ღირსი პაისი ველიჩკოველი მოლდაველისა, ათონელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციური ძალებისთვის ღვთის სიბრძნის მოვლინების შესახებრათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე (ეფ. 3:10)ძმებო, ნუთუ ყოვლისმცოდნე არიან ანგელოზები? არა, რადგან ისინი რომ ყოვლისმცოდნე ყოფილიყვნენ, ღმერთები იქნებოდნენ. ღმერთი ერთია, ძმებო, ანეგელოზები კი ღვთის რჩეული მსახურები არიან. განკაცების საიდუმლო ანგელოზთათვის ცნობილი არ იყო მანამ, სანამ ის არ აღესრულა. არც განკაცებასთან დაკავშირებული სხვა საიდუმლოებები იყო ცნობილი ანგელოზთათვის მანამ, სანამ ეკლესიაში არ იხილეს ისინი გაცხადებულად. ე.ი. ეკლესია მრავალი სიახლის მაუწყებელია თვით წმიდა ანგელოზებისთვისაც. ეკლესია, ერთი მხრივ, არის ღვთის სიბრძნის, ძალისა და კაცთმოყვარეობის, მეორე მხრივ კი - ღვთის სიყვარულისა და ადამიანური თავგანწირვის ახალი გამოვლინება. თვით ანგელოზებმაც კი არ იცოდნენ, რამდენად დამდაბლდებოდა ღმერთი და რამდენად ამაღლდებოდა ადამიანი. ეს ყველაფერი ეკლესიაში გაცხადდა და ეკლესიის მეშვეობით ეუწყათ ანგელოზებს. სწორედ ამას ამცნობს მოციქული ეფესელებს ზემოაღნიშნული სიტყვებით:“რათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე“ (ეფ. 3:10). მაშასადამე, მთავრობათა და ხელმწიფებათათვის ანუ ანგელოზთა დასისთვის წინასწარ არაფერი იყო ცნობილი. ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე, რომელიც არ იყო გაცხადებული არც ანგელოზთათვის, ამჟამად ეკლესიისთვის ცნობილია მრავალი ფორმითა და გამოვლინებით.ო, ძმებო, ღვთის ორი ყველაზე უდიადესი საქმე, რომელიც აღასრულა უფალმა, არის სამყაროს შექმნა და ეკლესიის შექმნა. ორივე შემთხვევაში, ღვთის სიყვარულის მთავარ საგანს წარმოადგენს ადამიანი. ასე რომ, ძმებო, ყოველი ჩვენი ამოსუნთქვისას მადლობა შევწიროთ უფალს და ვიყოთ მისი უზომოდ მადლიერნი. ჰოი, უფალო, ყოვლადსახიერო, ღმერთო მოწყალეო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (†60). მღვდელმოწამე ფილუმენ წმიდასაფლავებისა(1979). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალთა გულებში ქრისტეს დამკვიდრების შესახებ... და ქრისტემ რწმენის მეშვეობით დაივანოს თქვენს გულებში, რათა, სიყვარულით დამკვიდრებულთ და დაფუძნებულთ ... (ეფ. 3:17-18)სარწმუნოებით შემოდის ქრისტე გულში და ქრისტესთან ერთად შემოდის სიყვარული. ამგვარად მტკიცდება და იდგამს ფესვს სიყვარულში ადამიანი. მაშასადამე, უპირველესი რწმენაა და შემდეგ, რწმენასთან ერთად, ქრისტეს მყოფობა გულში, ქრისტესთან ერთად – სიყვარულის არსებობა, სიყვარულთან ერთად კი – ყოველგვარი ენით გამოუთქმელი კეთილდღეობა. რამდენიმე სიტყვით გვიჩვენებს მოციქული სრულყოფილების მთელ ამ კიბეს. მისი დასაწყისი რწმენაა და დასასრული კი – სიყვარული. ხოლო რწმენა და სიყვარული ცოცხალი და განუყოფელი ერთობით ერთიანდება გულში ცოცხალი ღმერთის – უფალ იესო ქრისტეს ყოფნით. რწმენის განმტკიცებით ჩვენ უფრო და უფრო ვუახლოვდებით ქრისტეს. რაც უფრო ძლიერია რწმენა, მით უფრო ახლოსაა ქრისტე. ბოლოს, გული ივსება ქრისტეთი და მას არ შეუძლია გამოეყოს ქრისტეს, როგორც ჰაერი ვერ გამოეყოფა ფილტვებს. მაშინ ადამიანი სიხარულის ცრემლით ურთიერთობს ქრისტესთან ლოცვის გზით: უფალო, იესო ქრისტე, შემიწყალე მე, ცოდვილი! და შეუმჩნევლად გული ივსება ნათელი და თბილი სიყვარულით. ასე ერთიანდება სიყვარული რწმენასთან და იმედთან, და როდესაც გაერთიანდებიან, იკარგება მათ შორის ზღვარი. და ადამიანი ვეღარ საზღვრავს სადამდე ვრცელდება რწმენა და საიდან იწყება იმედი და სიყვარული. და როდესაც ადამიანში ცოცხალი ქრისტე დამკვიდრდება, ის აღარ არჩევს და ცალ–ცალკე არ ხედავს რწმენას, იმედსა და სიყვარულს, ის ხედავს და ასახელებს მხოლოდ ქრისტეს, მსგავსად მებაღისა, რომელიც შემოდგომისას ხეებზე მხოლოდ მწიფე ნაყოფს ამჩნევს და აღარ საუბრობს ფოთლებსა და ფერზე. ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენი მისწრაფებების უმაღლესო მწვერვალო, ყველა ჩვენი გზის დასასრულო, მოგვიახლოვდი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქედა და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა გობრონ-მიქაელისა და 133-თა მოწამეთა, მხედართა მისთა (†914). გრიგოლ სასწაულმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპ.(266-270); ღირსი ლაზარე აღმსარებლისა, ხატმწერისა(857);ღირსი ნიკონი, რადონეჟელი იღუმენისა; გენადი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიგრძისა და სიგანის, სიღრმისა და სიმაღლის შესახებ...რათა ყველა წმიდასთან ერთად შეგეძლოთ სიგრძისა თუ სიგანის, სიღრმისა თუ სიმაღლის წვდომა... (ეფ. 3:18)აი, რწმენისა და სიყვარულის ნაყოფი! აი, სამეფო საჩუქრები, რომლებიც მოაქვს ქრისტეს, როდესაც ის მკვიდრდება ადამიანის გულში. ესაა მაცხოვნებელი საიდუმლოებების შემეცნება, შემეცნება იმ ყველფრისა, რაც ადამიანის ცხოვრებისთვის მნიშვნელოვანია. თუმცა ეს შემეცნება არაა კერძო, არაა განსაკუთრებული, არაა ერთპიროვნული და ორიგინალური; ის შეესაბამება იმას, რასაც აღწევს ყველა წმიდანი. და ვინ არიან წმიდანები, თუ არა მდიდრები სიყვარულსა და რწმენაში? მათ მიმადლებული აქვთ ღვთის საიდუმლოებათა წვდომა სიყვარულისა და რწმენის გამო. შეადარე შენი შემეცნება მათ შემეცნებას, და თუ განსხვავებას დაინახავ, იცოდე, რომ არ ხარ მართალი. და თუ შენი შემეცნება შეესაბამება მათსას, ე. ი. მიაღწიე მათი რწმენისა და სიყვარულის საზომს და მაშასადამე, ქრისტეა დამკვიდრებული შენს გულში. მაშინ გაიგებ რა არის ღვთის სიყვარულის სიგანე, რომელიც მოიცავს როგორც იუდეველების, ასევე წარმართების ხსნას; და რა არის ღვთის განგებულების სიგრძე, რომლითაც საუკუნეთა უწინარეს განემზადა გადარჩენის გეგმა და ყველაფერი შესაბამისი თანმიმდევრობით აღესრულა რჯულისკანონის, წინასწარმეტყველებებისა და მრავალი სასწაულის საშუალებით; და რა არის ქრისტეს სიმდაბლის სიღრმე, რომლის გამოც თავად ჩავიდა ჯოჯოხეთში, რათა იქ მყოფი მართალთა სულები გამოეხსნა; და რა არის ქრისტეს დიდების სიმაღლე, რომელიც მან, როგორც კაცმა, მიიღო თავისი გამომხსნელი საქმიანობის დედამიწაზე დასრულების შემდეგ. ამგვარად, ამ ყველაფერს მოიცავს, როგორც ქრისტეს ჯვარი, სიგრძე და სიგანე, სიღრმე და სიმაღლე, ყველაფერს ნათელს ჰფენს, ყველას მოუწოდებს, ყველას იწყნარებს და ყველას აღამაღლებს. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, მოგვიტევე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა პლატონისა (†302) და მოწამისა რომანოზ დიაკ. და ყრმისა ბარულისა (†303). მოწამე ზაქე ღადარინელი დიაკონისა და ალფეს, კესარიელი წიგნისმკითხველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გონებაზე აღმატებული სიყვარულის შესახებდა, რაც ყოველგვარ შემეცნებას აღემატება, შეცნობა ქრისტეს სიყვარულისა... (ეფ. 3:19)ქრისტეს სიყვარული ის სიყვარულია, რომელიც აღემატება ჩვენს შემეცნებასა და გაგებას. არავის ძალუძს წინასწარ ჩასწვდეს ამ სიყვარულის მასშტაბებსა და ძალას მანამ, სანამ თვით ქრისტე არ დამკვიდრდება მასში. განა შეუძლია ვინმეს შეიგრძნოს თაფლის გემო, თუ არასოდეს გაუსინჯავს ის? ადამიანიც მხოლოდ მაშინ იგრძნობს ქრისტეს სიყვარულის ენით გამოუთქმელ სიტკბოს, მის დამათრობელ სურნელსა და უსაზღვრო ყოვლისმომცველობას, როდესაც რწმენის მეშვეობით ქრისტე დაივანებს მის გულში. და მაშინ, ვის გულშიც ქრისტეა, ეზიარება არა მხოლოდ ღვთის სიბრძნის სიგრძეს, სიგანესა და სიღრმეს (ეფეს. 3:18), არამედ, ასევე, ქრისტეს უსაზღვრო ღვთაებრივ სიყვარულს. ო, ძმანო, როგორი უძლურია სიტყვები, როდესაც ქრისტეს სიყვარულის შესახებ ვსაუბრობთ! არასდროს და არსად არის ეს სიტყვები ისე უსუსური, როგორც ახლა. მართლაც, რა შეიძლება ითქვას, როცა ქრისტეს სიყვარულის ასეთი გასაოცარი მტკიცებულებები არსებობს: სიყვარულით შეგვქმნა, სიყვარულით განკაცდა, სიყვარულითვე მიიღო შეურაცხყოფა და სიკვდილი ჩვენ გამო, სიყვარულით გაგვიხსნა ზეცა და გვაუწყა ჩვენთვის განმზადებული დაუსრულებელი დიდების შესახებ! თუმცა ისიც კი, რაც ჩამოვთვალეთ, მხოლოდ ნაწილია იმ ულევი სიმდიდრის, დიდების, სილამაზისა და სულიერი საზრდელის, რომელსაც ქრისტეს სიყვარული ჰქვია. ო, ნეტავ, ისეთი რწმენის ღირსი გავხდეთ, რომ ქრისტე დამკვიდრდეს ჩვენს გულში და მისი ენით გამოუთქმელი სიყვარული ვიგემოთ! ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ცხოვრებაო ჩვენო, სიბრძნევ და სიყვარულო, განგვწმინდე და დაივანე ჩვენში! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ ქართველისა, სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა აბდიასი (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ვარლაამისა, კესარია კაპადუკიელისა (†304); ღირსისა ბალაჰვარისა და იოდასაფისა, ინდოეთის უფლისწულისა და მამისა მისისა აბენეს მეფისა. ფილარეტ, მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1867); მოწამე ილიოდორე პამფილიელისა(273). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის დიდებისა უფალ იესო ქრისტეშიმას დიდება ეკლესიაში, ქრისტე იესოსა და ყველა თაობაში, უკუნითი უკუნისამდე. ამინ (ეფ. 3:21).დიდება ღმერთს! დიდება ღმერთს ეკლესიაში! დიდება მას იესო ქრისტეში! დიდება მას მის ყველა თაობაში! დიდება მას უკუნითი უკუნისამდე! არავის ეკუთვნის დიდება ისე, როგორც ღმერთს. და არავინ ადიდებს ღმერთს ისე, როგორც ღვთის ეკლესია. ქრისტემ ცხადი გახადა ღმერთი: ამიტომ ღმერთი უფალ იესო ქრისტეში იდიდება. ეკლესია იარსებებს ყველა თაობაში საუკუნეთა აღსასრულამდე; ეკლესია იესო ქრისტეს წმიდა სხეულია, აღსავსე ძალით, სიბრძნითა და სასწაულმოქმედებით, ამიტომ დიდება ღვთისა ეკელსიაში აღევლინება - წმიდისა წმიდას მიერ, უბიწოსი – უბიწოსგან. ღვთისთვის მეტად სათნო და საამოა მისი ქება ეკლესიაში კიდევ იმიტომ, რომ აქ, ეკლესიაში, მრავალი სული და მრავალი ხმაა, ამასთანავე – ერთსულოვნება და ჰარმონია. ასე რომ, არავინ გამოეყოს ღვთის საერთო დიდებას და არავინ იფიქროს, რომ განცალკევებით და განმარტოებით მის მიერ ღვთის განსაკუთრებული დიდება უფრო უკეთესია, ვიდრე ღვთის ერთობლივად და ერთსულოვნად დიდება მორწმუნეთა კრებულში. არაა სიმართლე, რომ ერთის ხმა იკარგება მრავალში და მისი ხმა ღმერთს არ ესმის. განა ხელი უკეთ არ აკეთებს თავის საქმეს, როცა სხეულთანაა შეერთებული?! და განა იგივე არ ითქმის სხეულის სხვა ნაწილების შესახებ?! ასევეა ყოველი მორწმუნე. როდესაც ეკლესიაშია და ეკლესიის წევრებთან ერთად ლოცულობს (სხვათა შორის, უდაბნოში მყოფსაც შეუძლია ილოცოს ეკლესიაში და ეკლესიასთან ერთად) და არ არის გამოყოფილი ეკლესიისგან, მაშინ ის უკეთ ჩანს და უკეთ ისმინება ღვთის მიერ. მისი სული თანაზიარია მრავალი მორწმუნის სულის და მეტად გამოირჩევა და მეტად ამოიცნობა თავისი ლოცვით, როდესაც დაკავშირებულია ეკლესიის სხეულთან.უფალო, იესო ქრისტე, მხოლოდ შენგან, შენში და შენ მიერ შეგვიძლია ვადიდოთ ღმერთი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (†816); პროკლესი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†446/447). მოწამე დასი დოროსტოლელისა, რუმინელისა(303) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წოდების ღირსი ქცევის შესახებ... მოიქეცით იმ ხმობის ღირსად, რომლითაცა ხართ ხმობილნი, სრული სიმდაბლით და სიმშვიდით და სულგრძელებით ... (ეფ. 4:1-2)არ იამპარტავნო, არ ჩავარდე მრისხანებაში, არ მოიქცე სულმოკლედ - რადგან ეს ყველაფერი არ შეესაბამება ქრისტიანის წოდებას. ქრისტიანის წოდება იმდენად დიადი და საკვირველია, რომ ადამიანისთვის რთულია თავიდან აიცილოს ამპარტავნება, რთულია სულმოკლეობა არ გამოიჩინოს საფრთხისა და დანაკარგების დროს. მოციქული სამ ჯანსაღ მდგომარეობას უპირისპირებს სამ არაჯანსაღ მდგომარეობას, კერძოდ: სიამაყეს - თავმდაბლობას, მრისხანებას - სიმშვიდეს, სულმოკლეობას - სულგრძელებას. შეიძლება ითქვას, ეს სამი სათნოება - თავმდაბლობა, სიმშვიდე და სულგრძელება - სრულად არ წარმოაჩენს ქრისტიანის ღირსებას, რადგან მისი სიდიადე და სიმდიდრე შეუძლებელია დაფასდეს დედამიწაზე. ეს იმას ჰგავს, ადამიანს თავდახურული ყუთით დაჰქონდეს განძი ამქვეყნად და ყუთს ხსნიდეს და განძს იღებდეს მხოლოდ იმქვეყნად. ქრისტიანის წოდების სიდიადის შეფასება მხოლოდ იმას შეუძლია, ვისაც ძალუძს ამაღლება ზეციურ სიმაღლეებამდე და დიდებაში მყოფი უფალი იესო ქრისტეს ხილვა ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად. იქ არის კრებული უფლის ყველა სათნოყოფილი მოღვაწისა, რომლებიც ღირსი გახდნენ დიდი პატივის. უფალო, იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენი სახელი ყველა სახელზე ძვირფასია ჩვენთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ტაძრად მიყვანება ყოვლადწმიდისა ღმერთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მორწმუნეთა, როგორც ერთი სხეულისა და ერთი სულის, შესახებ.ერთია ხორცი და ერთია სული (ეფ. 4:4)მორწმუნენი უნდა იყვენენ, როგორც „ერთი ხორცი და ერთი სული“, - აი, რას გვირჩევს წმიდა მოციქული. ერთ ხორცში ყოფნა უნდა გავიგოთ, როგორც ერთი სარწმუნოება განხეთქილების, ერესებისა და თვითნებობის გარეშე. ეკლესია ერთი სხეულია, რომლის თავიც არის ქრისტე. ერთ სულში ყოფნა კი ნიშნავს სიყვარულს – ყველა მორწმუნის მხურვალე სიყვარულს ქრისტეს მიმართ, რომლისგანაც წარმოიშობა ურთიერთსიყვარული. დაე, სიმრავლე იქცეს ერთობად – და იყოს ბევრი, როგორც ერთი. ეს ქრისტიანული სარწმუნოებისა და ქრისტიანული სიყვარულის სასწაუალია. არ არსებობს სამყაროში სხვა ძალა, რომელიც უფრო ძლიერად დააკავშირებდა ადამიანებს ერთმანეთთან. არცერთი სისხლი, არცერთი ენა, არცერთი კერა, არცერთი მშობელი, არც რაიმე ამქვეყნიური ინტერესი - არცერთი ამათგან ოდნავადაც არ შეედრება თავისი სიმყარით ქრისტიანულ რწმენასა და სიყვარულს. ამგვარი მტკიცე და დაურღვეველი ერთობით უკავშირდებიან ერთმანეთს ეკლესიის წევრები. და ღვთის ეკლესია დგას, როგორც ერთი დროსა და მარადისობაში - ერთი სხეულითა და ერთი სულით. ამ საკვირველ ერთობას არაფერი ისე არ ეწინააღმდეგება, როგორც ცალკეული ადამიანების ამპარტავნება. ამპარტავნება ამახინჯებს რწმენას, აციებს სიყვარულს, ამპარტავნება შობს ერესებს, ყოფს ეკლესიას, მსხვერპლად სწირავს პირად კეთილდღეობას საზოგადო კეთილდღეობას. ამპარტავნება თავისი არსით რწმენისა და სიყვარულის არქონაა.დაე, ღმერთმა დაგვიფაროს ამპარტავნებისაგან, ადამიანთა მოდგმის ამ უძველესი სენისაგან, ძმებო, რათა ყოველთვის ვიყოთ ერთ სულ და ერთ ხორც ჩვენს უფალ იესო ქრისტეში. ქება და დიდება შენდა, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა. მართალი მიქაელ მხედრისა ბულგარელისა(866); კეთილმორწმუნე მთავრის მიხეილ ტვერელისა(1318). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება თუ რას მოიცავს მართალთა ერთიანობა.ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება, ერთია ღმერთი და ყოველთა მამა... (ეფ. 4:5–6)ჩვენ, ქრისტიანებმა, უნდა შევინარჩუნოთ სულის ერთობა მშვიდობასთან ერთად, რადგან ესაა მტკიცე და ნათელი საფუძველი იმისა, რომ ვიყოთ ერთი სხეული და ერთი სული. ჩვენ ერთი გვყავს უფალი, იესო ქრისტე, შემოქმედი, მხსნელი და მკვდრეთით აღმდგენელი. არ არსებობს ორი ქრისტე, რომ ჩვენ შორის იყოს გაყოფა. ერთი სისხლი დაიღვარა ყველა ჩვენგანისთვის ჯვარზე და ერთი ბაგე ლოცულობდა გეთსიმანიის ბაღში ყველასთვის. ჩვენ გვწამს ერთი ღმერთი – ყოვლადწმიდა სამება, განუყოფელი და ცხოველსმყოფელი, მამა, ძე და სულიწმიდა, ერთი არსი და სამი ჰიპოსტასი: მამა უშობელი, ძე მხოლოდშობილი და სულიწმიდა, მამისაგან გამომავალი. გვაქვს ერთი ნათლისღება სამების სახელით - „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ – წყალში სამგზის შთაფლვით, რათა მოკვდე ცოდვისა და ეშმაკისათვის და აღდგე და იცოცხლო უფალ იესო ქრისტესათვის. ერთი ღმერთი და ყოველთა მამა - ეს არის მხოლოდშობილი ძის, უფალ იესო ქრისტეს მამა, რომელიც ჩვენ ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად გვიღებს და გვაძლევს უფლებას მივმართოთ მას: „მამაო ჩვენო“. ხედავთ, ძმებო, რა გვაერთიანებს ჩვენ? ხედავთ, რა მყარი საფუძველი გვაქვს ერთობისათვის? სხვა ყველაფერი, რაც მარცხენა მხრიდან გვიბიძგებს დაყოფისკენ, ისეთივე უმნიშვნელოა, როგორც ქვიშის მარცვალი დიდ მთასთან შედარებით. ეშმაკი ვერ დაარღვევს ჩვენს ერთობას, თუ თავად არ დავეხმარებით მას. ეშმაკი ვერ დაგვიმორჩილებს, თუ თავად არ დავემორჩილებით მას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სახიერო და კეთილო, რა მტკიცედ დაგვაკავშირე მარადიული სიკეთით! შეგვაკავე და გვამყოფე ჩვენ ამ ერთობაში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (ფერაძე 1942); ამფილოქე იკანიელი ეპ. (†394); გრიგოლ ანკრაგატიელი ეპ.; კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა (†1263). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლისა და ნიჭების შესახებხოლო თითოეულ ჩვენგანს ქრისტესმიერი ნიჭის ზომისამებრ მიეცა მადლი (ეფ. 4:7)აი, რის მიხედვით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ქრისტიანები. მოციქულმა, პირველ რიგში, ის ჩამოთვალა, რაც გვაერთიანებს, ანუ: ერთი უფალი, ერთი სარწმუნოება, ერთი ნათლისღება, ერთი ღმერთი და მამა ყოველთა... ახლი კი იმის შესახებ მიუთითებს, რაც, ჩვენგან დამოუკიდებლად, ერთმანეთისაგან განგვასხვავებს. კერძოდ, ესაა ქრისტეს ნიჭები, რომელთა შესაბამისადაც გვებოძება სულიწმიდის მადლი.ქრისტე თავია იმ დიდი სხეულისა, რომელსაც ეკლესია ეწოდება. ქრისტეა შემოქმედი ამ სხეულის და მისი თითოეული წევრისა ცალ-ცალკე; ის არის შემოქმედი და ერთადერთი, ვინც იცის თავისი ქმნილების აღნაგობა და სტრუქტურა. იგი არ დაუშვებს, რომ მისი ნაგებობის რომელიმე ნაწილი იყოს შეუსაბამოდ დიდი ან მცირე. იგი უწესებს საზომს ყველასა და თითოეულს. ამგვარად, ზოგს ხუთ ტალანტს უბოძებს, ზოგს ორს და ზოგს კიდევ ერთს, რათა არავის ეწყინოს და არავის შურდეს; არ ეწყინოს - რადგან თუ ნაკლებს მიიღებს, პასუხსაც ნაკლებად აგებს; არ შურდეს - რადგან თუ ვინმეს მეტი აქვს, ეს მას კი არ ეკუთვნის, არამედ ღმერთს; და თუ ვინმეს ბევრი აქვს, მისგან მეტს მოითხოვენ - სწორედ ისე, როგორც ტალანტების შესახებაა ნათქვამი სახარებისეულ იგავში.ჰოი, ძმებო, დაე, თითოეულმა ჩვენგანმა გააცნობიეროს მისთვის ბოძებული მადლის საზომი და პასუხისმგებლობა. პატივი ვცეთ ჩვენთვის და ჩვენ გვერდით მყოფთათვის ბოძებულ ნიჭებს, რადგან ყოველგვარი ნიჭი ღმერთს ეკუთვნის და ღვთისგან არის.უფალო იესო ქრისტე, მრავალგვარ ნიჭთა მბოძებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მერკური კაპადუკიელისა; დიდმოწამე ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა (†305/313); მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა (†100/1010 და პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†311). ღირსი მასტრიდია ქალწულისა, ალექსანდრიელისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციდან ჩასულისა და ზეცად ასულის შესახებჩასული კი იგივეა, ვინც ყველა ზეცაზე ზევით ავიდა, რათა აღევსო ყოველი (ეფ. 4:5) უფალი იესო ქრისტე თავისი კაცთმოყვარებით ქვევით ჩავიდა და იმდენად ქვევით, რომ უფრო მეტად ჩასვლა შეუძლებელია, შემდეგ კი ზევით ავიდა, და იმდენად ზევით, რომ, ჭეშმარიტად, იმაზე ზევით ასვლა შეუძლებელია. იგი ჩავიდა დედამიწის ყველაზე უქვემოეს ადგილას ანუ თვით ჯოჯოხეთში, საიდანაც გამოიხსნა და ცათა სასუფეველში შეიყვანა მამამთავარნი, წინასწარმეტყველნი და მართალნი. აღასრულა თავისი საქმე დედამიწაზე და ჯოჯოხეთში და ამაღლდა ზეცად ყველაზე ზევით. ზეცად ასული კი იგივეა, ვინც ზეციდან ჩამოვიდა, ყოვლად უცვლელი, თუმცა, ჩამოვიდა სხეულის გარეშე და ამაღლდა სხეულით.მაშასადამე, დაუშვებელია ვიფიქროთ, რომ ძე ღვთისა და ძე კაცისა სხვადასხვაა, როგორც ამას ამტკიცებდნენ ერეტიკოსები. ძე ღვთისა და ძე კაცისა ერთია, ერთი ღმერთი და ერთი ადამიანი, ერთი მხსნელი და ჩვენი მაცხოვარი. „იესო ქრისტე იგივეა გუშინ, დღეს და უკუნითი უკუნისამდე“ (ებრ. 13:8); უფალი იგივეა დაბლაც და მაღლაც, დედამიწაზეც, ჯოჯოხეთშიც და სამოთხეშიც, იგი დამდაბლდა ყველა ადამიანზე მეტად და ამაღლდა ყველა ანგელოზურ ძალაზე მეტად, რათა თავისი მაგალითით ეჩვენებინა თავისი სიტყვების ჭეშმარიტება: „ხოლო ვინც აიმაღლებს თავს, დამდაბლდება და ვინც დაიმდაბლებს თავს, ამაღლდება“ (მთ. 23:12). თუ არ დავმდაბლდებით სათნოებით, მაშინ დაგვამდაბლებს ცოდვა. სათნოებას მივყავართ ნებაყოფლობითი და დროებითი დამდაბლებისკენ, ხოლო ცოდვას – მარადიული და დაუსრულებელი დამდაბლებისკენ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, რომელიც ყველას აღავსებ შენი ძალით, აღგვავსე ჩვენც ჭეშმარიტი სიმდაბლის სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა, პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა, დიდმოწამეთა: მერკური კაპადუკიელისა და ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მსახურებისა და ცოდნის განაწილების შესახებდა მანვე დაადგინა ზოგი მოციქულებად, ზოგი წინასწარმეტყველებად, ზოგი მახარებლებად, ზოგიც მწყემსებად და მოძღვრებად (ეფ. 4:11)როგორც ადამიანის სხეულში სხვადასხვა ორგანოს აქვს განსხვავებული მსახურება, თუმცა ყველა ჰარმონიულად, შეთანხმებულად მოქმედებს მთელი სხეულის სასარგებლოდ, ასევე დაადგინა უფალმა ეკლესიაში, რომელიც მისი სხეულია, სხვადასხვა ორგანო სხვადასხვა მსახურებით. პირველ ადგილზე მან მოციქულები დააყენა და მისცა მათ არა რომელიმე ღირსება, მსახურება ან სულიერი ნიჭი, არამედ ყველა ღირსება, ყველა მსახურება და ყველა ნიჭი ანუ ყველაფერი ერთად. მოციქულები, ამავდროულად, იყვნენ წინასწარმეტყველნიც, მახარებლებიც, მოძღვრებიცა და მასწავლებლებიც. მოციქულის წოდება მეტად აღარ გამეორდება. დიდი მოციქული იყო თორმეტი, მეცამეტე მოციქული იყო პავლე, ხოლო მცირე მოციქული იყო სამოცდაათი. წინასწარმეტყველნი არიან ისინი, ვისაც სულიწმიდის მიერ მიეცათ წინასწარმეტყველების ნიჭი, აქ იგულისხმებიან არა ძველი აღთქმის, არამედ ახალი აღთქმის წინასწარმეტყველნი (საქმ. 11:27; 21:10, 13:1). წინასწარმეტყველნი იყვნენ და ხდებოდნენ წოდებისა და მდგომარეობის მიუხედავად. მახარებლები, ანუ ევანგელისტები, უპირველეს ყოვლისა, არიან ისინი, რომელთაც დაწერეს სახარება; შემდეგ არიან მისიონერები, რომლებიც ქრისტიანულ სწავლებას ავრცელებენ ურწმუნოთა შორის; დაბოლოს, წმიდა წერილის განმმარტებლები, რომლებიც წერილობითი სახით გადმოსცემენ ქრისტიანულ ჭეშმარიტებას ყველასათვის.მოძღვრები და მასწავლებლები ერთნი არიან წოდებით, რადგან ძნელია წარმოიდგინო მოძღვარი, რომელიც, ამავდროულად, არ არის მასწავლებელი. მოძღვრები, გარკვეულწილად, შეზღუდული არიან ადგილითა და მრევლის რაოდენობით, რომლებიც სულის ხსნის გზაზე მიჰყავთ და წინამძღვრობენ ქრისტეს ეკლესიას. ასე მოაწყო უფალმა ყველაფერი თავისი წმიდა მოციქულების მეშვებით. ნეტარია, ვინც აცნობიერებს თავის მსახურებას და მისთვის სულიწმიდის მიერ ბოძებულ ნიჭს და ნეტარია ის, ვინც, მოწოდების შესაბამისად, ბოლომდე იმსახურებს. და როგორც სულიწმიდა იძლევა ნიჭებს ამჟამად, ასევე უფალი თავის დროზე გასცემს ჯილდოებს.ჰოი, ზეცათა მეუფეო, სულო წმიდაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, შეგვეწიე, რათა სიმდაბლით გამოვიყენოთ სულიერი ნიჭები ეკლესიის საკეთილდღეოდ და ჩვენი სულების სახსნელად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ალიპი მესვეტისა, დიდმოწამე გიორგის ტაძრის განახლებისა კიევში (†1051/1054), ღირსისა პაფლაგონიელი ბერისა -წყვილთა მფარველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რა არის მიზანი ნიჭების, მსახურებისა და ცოდნის განაწილებისა... რათა სრულეყოთ წმიდანი მსახურების საქმისათვის - ქრისტეს სხეულის ასაშენებლად (ეფ. 4:12)სულიწმიდამ იმისათვის გაანაწილა ნიჭები და დაადგინა ერთნი მოციქულებად, მეორენი - წინასწარმეტყველებად, სხვანი - მახარებლებად, მოძღვრებად და მასწავლებლებად, რათა მორწმუნეები ანუ ქრისტიანები სრულყოფილიყვნენ. როგორც ოჯახშია პატივი და მსახურება განაწილებული (ანუ სხვა პატივი და მსახურება აქვთ მშობლებს, სხვა – უფროს ვაჟებსა და ქალიშვილებს, სხვა – მცირეწლოვან ბავშვებსა და მსახურებს), თუმცაღა ყველანი ერთმანეთის საკეთილდღეოდ ემსახურებიან ერთმანეთს, ასევეა ღვთის სახლში ანუ წმიდა ეკლესიაში: ყველას თავისი საქმე აქვს და ყველას მსახურება ყველასთვის სასარგებლოა. ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ და ბრძნულად ხდება აღშენება ქრისტეს სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის.ყოველი მორწმუნე იზრდება და ვითარდება სხვების თანადგომით, როგორც ამ სხეულის წევრი - იზრდება სიწმიდეში, უბიწოებაში და მთელ სხეულთან შესაბამისი თანაფარდობითა და ზომით. ხოლო მთლიან სხეულს, დასაბამიდან სამყაროს დასასრულამდე, განსაკუთრებით კი ძე ღმერთის განკაცებიდან საშინელ სამსჯავრომდე, წარმოადგენს ქრისტეს წმიდა ეკლესია. ეს არის უკვდავების ღირსი სხეული და ღვთის საკადრისი ნაგებობა. ადამიანის თვალს არ ძალუძს მისი დანახვა, არც გონებას ხელეწიფება მისი გააზრება. ეს ნაგებობა აღშენებულია გამორჩეული მასალით, ცოცხალი აგურით, თვალით და გულით, უხეშობისა და უმსგავსობის გარეშე, ხრწნილებისა და შეუსაბამობის გარეშე, ყვალაფერი თავის ადგილასაა, ყველაფერი მშვენიერია - მთლიანობაში და ცალ–ცალკე. აი, ძმებო, ჩვენი გზის მიზანი! აი, ჩვენი სატანჯველებით გამოწრთობის აზრი! აი, ჩვენი ცხოვრება, რომელიც ჩვენს ყველა გეგმაზე უკეთესი და ჩვენს ყველა სურვილებზე უმაღლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კაცთმოყვარეო ღმერთო ჩვენო, ნუ უარგვყოფ, როგორც გამოუსადეგარ მასალას, არამედ სრულგვყავი და ადგილი მიგვიჩინეშენს უკვდავ სხეულში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იაკობ დაჭრილისა, სპარსისა (†421). ღირსი პალადი ალექსანდრიელისა; ღირსმოწამე 17 მონაზვნისა, ინდოეთს წამებულთა; ღირსი რომანოზ სასწაულმოქმედისა, კილიკიელისა. ღვთისმშობლის ხატისა - ზეციური ნიშანი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სრულყოფილი ადამიანის შესახებ... ვიდრე ყველანი მივაღწევდეთ ერთობას რწმენისას და ღმერთის ძის შემეცნებისას სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომას (ეფ. 4:13)ძმანო, რწმენის ერთობა და ღვთის ძის, უფალ იესო ქრისტეს, შემეცნება ორს, ათასსა თუ მილიონ ადამიანს ერთ პიროვნებაში აერთიანებს. რწმენის ერთობა ქრისტეში და ჭეშმარიტად მართლმადიდებლური შემეცნება ქრისტესი უფრო მტკიცედ აკავშირებს ადამიანებს, ვიდრე სისხლი, ენა, მატერიალური მდგომარეობა თუ მიწიერი კავშირები. როდესაც მრავალი სული ერთსა და იმავეს ფიქრობს, ერთი და იგივე სურს და ერთსა და იმავეს ესწრაფვის, მაშინ მრავალი სულის ეს სიმრავლე ერთ სულს ჰგავს, ერთ დიდ და ძლიერ სულს. სხეულებრივი განსხვავებები ამ შემთხვევაში ნაკლებად მნიშვნელოვანია და ნაკლებად ექცევა ყურადღება.ამგვარად, მსგავსი სულები ერთიანდებიან „ერთ სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომისაებრ“. სრულყოფილ მთლიანობაში ნაწილებიც სრულყოფილია. ყოველი ქრისტიანის სული „სრულყოფილი კაცის“ ნაწილია. „სრულყოფილი კაცი“ ქრისტეა, ხოლო მისი „საიდუმლო სხეული“ არის ეკლესია. იგი თავისით აღავსებს ყველას, ვისაც სწამს მისი, თითოეულს თავისი ასაკის ზომის შესაბამისად. იგია სისრულე სისრულეთა, ცხოველსმყოფელი წყარო, რომელიც გადმოედინება და აღავსებს ყოველ „ღირსეულ სიცარიელეს“, ანუ რამდენადაც ადამიანი იცლება იმ ყველაფრისგან, რაც არ არის ქრისტე, იმდენად შედის და ავსებს მას ქრისტე.ო, ძმებო, ძლიერ რწმენასთან ერთად, უდიდესი სიმდაბლეა საჭირო, რათა ცხოველსმყოფელი წყალი შემოდინდეს ჩვენში. ბუნებაშიც ვხედავთ, რომ დაბლობი ადგილი უფრო ადვილად იჟღინთება წყლით. რაც უფრო მეტად დავმდაბლდებით ქრისტეს წინაშე, მით უფრო მეტი სურვილით შემოვა უფალი ჩვენში, დაგვარწყულებს თავისი ცხოველსმყოფელობით და აღგვავსებს, როგორც თავის ჭურჭელს, მარადიული სისავსით.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღსავსეო სიცოცხლით, სიბრძნით, სილამაზითა და სიტკბოთი, დაგვეხმარე, რომ დავმდაბლდეთ შენი ღვთიური სიდიადის წინაშე, რათა ღირსი გავხდეთ შენი შემობრძანების. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე, ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†767); მოწამისა ირინარქესი და წმიდათა 7-თა დედათა (†303). მიტროპოლიტ სერაფიმე ჩიჩაგოვისა (†1937) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა წარემატებოდნენ მართლებიარამედ სიყვარულით მივსდევდეთ ჭეშმარიტებას და ყოველმხრივ ვიზრდებოდეთ მასში, ვინც არის თავი - ქრისტე (ეფ. 4:15)აი, ძმებო, რა მოგვეთხოვება ამქვეყნიურ ცხოვრებაში: ვიაროთ ჭეშმარიტების გზაზე და ვიცხოვროთ სიყვარულში. ჭეშმარიტება გაცხადებულია უფალ იესო ქრისტეს მიერ და სიყვარულის მაგალითი მოცემულია უფალ იესო ქრისტეში. ქრისტეს გარეშე არც ჭეშმარიტებისკენ სვლაა შესაძლებელი და არც ჭეშმარიტი სიყვარულის მაგალითის მოძიება. ხედავს რა, ერთმანეთში გადახლართულ მრავალ ცრუ გზას შორის, სინათლისა და ცხონებისაკენ მიმავალ ამ ერთადერთ ჭეშმარიტ გზას, მოციქული პავლე წინასწარ გვაფრთხილებს: „რათა აღარ ვიყოთ ყრმანი, რომელთაც არყევს და იტაცებს მოძღვრების ყოველი ქარი, კაცთა ცბიერებითა და ცდუნების მზაკვრული ხელოვნებით“ (ეფ. 4:14). ჭეშმარიტების ცხადად გადმოცემა და ჭეშმარიტი სიყვარულის ჩვენება შეუძლია მხოლოდ ღმერთს. შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეტი იცოდეს, ვიდრე მეორემ, მაგრამ ჭეშმარიტების გამოცხადება მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. აზრები ადამიანს ქარივით ეწვევა და წარმოსახები და ფანტაზია ჭეშმარიტება ჰგონია. საკუთარი აზრებით მოტყუებული ერთი ადამიანი მეორეს ატყუებს, ხოლო ჭეშმარიტება ღმერთთანაა და ღმერთშია. მხოლოდ ქრისტეა ჩვენი ჭეშმარიტება და სიყვარული, ძმებო. როდესაც ქრისტეს შესახებ ვფიქრობთ, ჭეშმარიტების შესახებ ვფიქრობთ; როდესაც ქრისტეს მსგავსად ვაკეთებთ, სიკეთეს ვაკეთებთ; როდესაც ქრისტე გვიყვარს, სიყვარული გვიყვარს. ქრისტეს მიერ ვარსებობთ, ქრისტეს მიერ წარვემატებით, ქრისტე მიერ მოვიპოვებთ უკვდავებასა და დიდებას. იგია ჩვენი თავი – არა მხოლოდ გარკვეული ნაწილის, არამედ ერთიანი ცოცხალი სხეულის, რომლის წევრებიც ვართ ჩვენ. ჭეშმარიტებასა და სიყვარულში მყოფნი კი ღირსი ვხდებით ქრისტეს ამ სხეულის წევრები ვიყოთ მარადიულად. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლად საკვირველო ჭეშმარიტებაო და უტკბესო სიყვარულო ჩვენო, მიგვიღე და დაგვამკვიდრე შენში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა აბიბოსისა, ნეკრესელი ეპ.; მოწამისა პარამონ ბითვინელისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (†250); მოწამისა ფილუმენ ანკვირელისა (†270-274); ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ეკლესიის აგებულების შესახებ, რომელიც სხეულის მსგავსიავის მიერაც მთელი სხეული, ყოველგვარი ურთიერთმჭიდე სახსრებით მტკიცედ შეკრული, თითოეული ასოს ზომიერი ურთიერთშეწევნით იზრდება, რათა აღეშენოს სიყვარულში (ეფ. 4:16)ძმებო, აქ საუბარია სულიერი სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის შესახებ. მისგან, ანუ ქრისტესგან, მთელი ეს სხეული აგებული და შენაწევრებულია წესისამებრ. ყოვლადბრძენი მოციქული ვერ პოულობს უფრო უკეთეს შედარებას და სულიერ სხეულს ანუ ეკლესიას ადამიანის სხეულს ადარებს. რაც არის ადამიანის სხეულისათვის თავი, ის არის ეკლესიის სხეულისათვის ქრისტე. თავის მიერ კონტროლდება მთელ სხეულში განაწილებული ნერვები და სწორედ ნერვული სისტემით მოქმედებს სხეულის ყველა ნაწილი, გრძნობს, მოძრაობს. და სწორედ ეს არის მათი სიცოცხლე, რომ იგებს რა უნდა გააკეთოს, გრძნობს და მოძრაობს. შეიძლება ითქვას, რომ თავი ტვინისა და ნერვების მეშვეობით სხეულის ყველა ნაწილშია. თუ მოკვეთილ იქნება თავი, სხეულის ყველა ნაწილი მყისვე მოკვდება. ქრისტეც ეკლესიის ყველა წევრში ანუ ყველა მის ერთგულ მორწმუნეშია. მისი მეშვეობით თითოეული მორწმუნე აღიქვამს სულიერ სამყაროს, შეიგრძნობს სიყვარულს და სწორად მიდის ღვთისკენ, ქრისტესგან იღებს ძალას სხეულის ყველა წევრი საქმეებისა და საზომის შესაბამისად ანუ მისთვის განკუთვნილი მსახურებისა და ბოძებული ნიჭის მიხედვით. ამ ძალას უფალი იძლევა ყოველგვარი შუამავლის გარეშე, პირდაპირ, ხელშესახებად, მხოლოდ მისი პირადი თანდასწრებით. სიყვარული - სასწაულებრივი კავშირია, რომელიც ქრისტეს მორწმუნეებთან აკავშირებს, მორწმუნეებს კი ქრისტესთან და ერთმანეთთან. რა ემართება, ძმებო, სხეულის ნაწილს, როდესაც ნერვი წყდება, რომელიც მას თავთან აკავშირებს? იგი უმოქმედო, უმოძრაო, უგრძნობი ხდება და კვდება. იგივე ემართება ეკლესიის თითოეულ წევრს, რომელიც ეკლესიიდან გადის და ამით კავშირს წყვეტს ეკლესიის თავთან ანუ ქრისტესთან. ღმერთმა დაგვიფაროს, ძმებო, ამგვარი სიკვდილისგან.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, სიცოცხლისა და სიყვარულის წყაროო, ნუ მისცემ ჩვენში და ჩვენ გარეთ მყოფ ბნელ ძალებს უფლებას, რომ დაგვაშოროს შენგან და შენს სხეულს ანუ შენს წმიდა ეკლესიას, რომელიც შენი ფასდაუდებელი სისხლით მოიყიდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62); წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა და სამოელ 1-ისა ქართლის კათალიკოსთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ურწმუნოთა უვიცობისა და გასასტიკების შესახებამას ვამბობ და ვმოწმობ უფალში, რათა აღარ იქცეოდეთ ისე, როგორც თავიანთი გონების ამაოებით იქცევიან წარმართნი. გონებადაბნელებულნი და საღმრთო სიცოცხლისაგან გაუცხოებულნი, თავიანთი უმეცრებისა და გულქვაობის გამო (ეფ. 4:17-18)რა არის ამაოება, ძმებო? ყველაფერი ის, რის შესახებაც ქრისტეს გარეშე მსჯელობენ, რაც ღმერთს აშორებს, რაც ღვთის შიშის გარეშე გამოიყენება. და რა არის გონების ამაოება, ძმებო? ეს არის ცხოვრება და ცხოვრების გააზრება არა ღვთის რჯულის, არამედ საკუთარი წუთიერი გულისთქმებისა და სურვილების მიხედვით. რის გამო ეწევა ამგვარი ბოროტება ადამიანებს? პირველ რიგში, გულის გასასტიკების გამო, შემდეგ კი – უმეცრებით. რას ნიშნავს გულის გასასტიკება? ეს იმას ნიშნავს, რომ გულს არ გააჩნია ღვთის სიყვარული და შიში, არამედ სავსეა ავხორცობით და ყველა სხვა შიშით სხეულის გამო. რა იშვება გულის გასასტიკებით, ძმანო? უვიცობა და სრული უმეცრება ყოველგვარი ღვთიური კანონებისა და გზების შესახებ - ანუ სრული სიცარიელე სულიერი ცხოვრებისა და სულიერი აზროვნების მიმართ. რა არის, ძმებო, გულის გასასტიკებისა და ღვთიური ჭეშარიტების უცოდინრობის საბოლოო შედეგი? გონების დაბნელება და ღვთიური ცხოვრებისგან განდგომა. გონების დაბნელება ისაა, რომ გონება მართლაც ბნელი ხდება, ისევე, როგორც სხეული, რომელშიც ნათელი ხდება ბნელი (ლკ. 11:35). ო, ეს საშინელი სიბნელეა! გონებით დაბნელებული დაბნელებულია ჭკუითაც, რადგან გონებადაბნელებულმა არაფერი იცის, ყველაფერს აზრი აქვს დაკარგული, ყველაფერს უარყოფს. იგი განდგომილია ღვთიური ცხოვრებისაგან, იფიტება და კვდება, როგორც სხეულს მოშორებული ნაწილი. ასეთები არიან წარმართები, ურწმუნოები, ასეთები არიან, საბოლოოდ, მცირედმორწმუნენი და ცრუ ქრისტიანები. თუმცა, გამხმარი ხეც, თუ მას მოვრწყავთ ქრისტეს ცხოველსმყოფელი წყლით, გაცოცხლდება და განედლდება. წარმართული სამყაროც ასეა გაცოცხლებული ქრისტეს მიერ, მით უფრო – მონანული ქრისტიანები.ჩვენც ჩვენი თავი გამოვცადოთ, ძმებო, ჩვენი თავი შევამოწმოთ ყოველდღიურად. ვკითხოთ საკუთარ თავს ყოველდღე, ხომ არ დაგვიბნელდა გონება და ხომ არ დავშორდით ღმერთს. მალე მოვა სიკვდილი, აღსასრული და სამსჯავრო და მაშინ გამხმარ ხეებს ჩაუქრობელ ცეცხლში ჩაყრიან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გონებაო და ცხოვრებაო ჩვენო, მოგვმადლე გაგება შენი მეშვეობით და სიცოცხლე შენთან ერთად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართლისა ფილარეტ მოწყალისა, პაფლაგონიელისა (†792). მოწამე ანანია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამყაროს შექმნის შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმებო, ეს არის ღვთის პასუხი წინასწარმეტყველის პირით – პასუხი ყველა ჩვენგანისათვის დაუკმაყოფილებელ შეკითხვაზე: საიდანაა ეს სამყარო? ღმერთს ესმის ეს კითხვა, გამოთქმული თუ გამოუთქმელი ჩვენგან, ესმის და პასუხს გვცემს. როგორც აძლევს წვიმას გამომშრალ მიწას, ჯანმრთელობას – სნეულს და პურსა და სამოსს – სხეულს, ასევე აძლევს პასუხს ჩვენს სულს, რომელსაც სწყურია და შია, ტკივა და შიშველია მანამ, სანამ არ დამწყურვალდება და არ დაპურდება, არ გამოჯანმრთელდება და არ შემოისება ჭეშმარიტი პასუხით. მაშ, საიდან არის ეს სამყარო? – ეს არის კითხვა, პასუხი კი ასეთია: დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა. ეს სამყარო თავისით არ შექმნილა, ისევე როგორც არაფერი შექმნილა სამყაროში თავისთავად. სამყარო არ შექმნილა ბოროტი ძალებისაგან, არც მრავალი ბოროტი და კეთილი ძალის მიერ. იგი შექმნილია კეთილი ღმერთის მიერ. ამგვარი პასუხი თითოეული ადამიანის გულში სიხარულს იწვევს და კეთილი საქმეებისათვის განაწყობს. ამგვარად, უკვე ვიცით, რომ ეს არის ერთადერთი სწორი და ჭეშმარიტი პასუხი. ნებისმიერი სხვა პასუხი, ამის საპირისპირო, მწუხარებასა და შიშს იწვევს და უკეთური საქმეებისაკენ გვიბიძგებს. ამიტომ ყოველი ასეთი ან მსგავსი პასუხი მცდარია. სამყარო ღმერთმა შექმნა, ძმანო - გავიხაროთ და გავმხიარულდეთ! სამყარო ღმერთმა შექმნა, მაშასადამე, ღვთისგან იქნება მისი დასასრულიც. კეთილია სამყაროს ფესვი - შესაბამისად, ნაყოფსაც კეთილს გამოიღებს, სინათლის წყაროდან მომდინარეობს – მაშასადამე, სინათლითვე დასრულდება. და რაკი ვიცით, რომ დასაბამი კეთილია, მაშასადამე, მიზანიც კეთილია და დასასრულიც. სამყაროს დასაბამის შესახებ ნათქვამ სიტყვებში უკვე ფარულად დევს წინასწარმეტყველება დასასრულის შესახებაც. როგორიცაა დასაბამი, ისეთივეა დასასრული. ვისგანაცაა დასაბამი, მასშივეა დასასრული. მაშ, გავუფრთხილდეთ ამ მაცხონებელ ჭეშმარიტებას, ვიქონიოთ ნათელი იმედი და განვმტკიცდეთ იმის მიმართ სიყვარულში, ვინც სიყვარულით შეგვქმნა. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლისშემოქმედო და ყოვლისმპყრობელო, წყაროო სიკეთისაო, თაყვანს გცემთ და გევედრებით: წარმართე ჩვენი ცხოვრება კეთილი დასასრულისკენ შენი წმიდა სულისა და უფალ იესო ქრისტეს მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ისე წილკნელი ეპისკოპოსისა (†VI). მოწამე მიროპიასი(251); კეთილმსახური სტეფანე უროშისა, სერბი მეფისა(1367); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასიხარულო გამოცხადების შესახებ პირველ წინადადებაშიდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)როგორი ლაკონურობა და სისავსეა ღვთის ყველა სიტყვაში! იგი ჰგავს გრაგნილს, რომელიც ხელშიც შეიძლება დაიტიო და საკმაოდ დიდ სიგრძეზეც გაშალო მინდორზე. ძალზედ მრავალი სიკეთე იშლება ჩვენ წინაშე ღვთის შემდეგი სიტყვებით: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. ეს სიტყვები, უპირველეს ყოვლისა, მიანიშნებს, რომ ღმერთი ერთია, მარადიული, დაუსაბამო დაშეუქმნელი. და ეს პირველი აღმოჩენა გვანიჭებს ჩვენ ენით გამოუთქმელ სიხარულს. ამ ცვალებადობისა და წარმავლობის მორევში განუზომლად გვახარებს ის, რომ ჩვენი შემოქმედი ცვალებადობასა და წარმავლობაზე უაღმატებულესია. კიდევ იმასაც ვიგებთ, რომ ერთარსი სამპიროვანი ღმერთი სამყაროს შემოქმედია, და რადგან შემოქმედია, ე. ი ყოვლისმპყრობელიცაა და ყოვლისგანმგებელიც. და ეს მეორე აღმოჩენაც ძალიან დიდ სიხარულს გვანიჭებს ჩვენ. სამყარო არ წარმოქმნილა უგნურებით ან შემთხვევითობით, უმიზნოდ და დანიშნულების გარეშე, არამედ შექმნა ყოვლადბრძენმა, ყოვლისმცოდნე და ყოვლადმოწყალე ღმერთმა, რომელიც მართავს სამყაროს და გააზრებულად უძღვის მიზნისკენ. გარდა ამისა, ჩვენთვის ცხადი ხდება ის, რომ ამ სამყაროს აქვს დასაბამი და, შესაბამისად, ექნება დასასრულიც. და ეს მესამე აღმოჩენაც ენით გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს, რადგან სამწუხარო იქნებოდა, თუკი ეს სამყარო აღმოჩნდებოდა უცვალებელი და ყველა მიზანი (ახლო თუ შორეული) იქნებოდა მხოლოდ მასში, რაც უსათუოდ გამოიწვევდა შფოთს ბრძენი ადამიანების გონებასა და მართალთა გულებში. დაბოლოს, ჩვენთვის ცხადი ხდება, რომ ღმერთმა შექმნა ორი სამყარო - ზეციური და მიწიური, ანუ ხორციელი და სულიერი. და ეს მეოთხე აღმოჩენაც გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს. როცა ზეცისკენ მივმართავთ მზერას, გვახარებს მზე, მთვარე და ვარსკვლავები ჩვენ ზევით, ასევე, როდესაც მივმართავთ ჩვენს სულს სულიერი ანუ ანგელოზების სამყაროსკენ, რომელიც ჩვენივე მსგავსია, თუმც უფრო წმიდა და ნათელი, გვიხარია, რადგან ვიცით, რომ არსებობს მიწიერ სამყაროზე უკეთესი სამყარო, სადაც საბოლოოდ დავმკვიდრდებით და, როგორც დაღლილი მგზავრები, დავბრუნდებით სახლში და განვისვენებთ. ო, როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის წარმოსახვა მხოლოდ დედამიწაზე – ვარსკვლავიანი ცა რომ არ ყოფილიყო! და როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის სული ამ სამყაროში, რომ არ არსებულიყო სულიერი, ზეციური სამყარო! ყოვლადსახიერო უფალო, მხოლოდ და მხოლოდ შენ გშვენის ქება და დიდება უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა სოფონიისა, 12 მცირე წინასწარმეტყველთაგანისა (†635-606 წწ. ქრისტეს შობამდე). ღირსი თეოდულე კონსტანტ.(4400; ღირსი იოანე მდუმარისა, კოლონიელი ყოფილი ეპ.(558); მღვდელმოწამე თეოდორე ალექსანდრიელი მთავარეპ.(606); ღირსი გიორგი ჩერნიკსკელისა, რუმინელისა(1806). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი სამყაროს შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმანო, ღმერთი იმას უცხადებს ადამიანებს, რაც სურს, ხოლო რაც არ სურს, ის გამოუცხადებელი რჩება. ღვთის მხილველმა მოსემ ცის შესახებ მხოლოდ ის თქვა, რომ „დასაბამად ღმერთმა შექმნა ცა“ და ამის შემდეგ ქვეყნის შექმნის დეტალურ აღწერას განაგრძობს. რატომ არ საუბრობს წინასწარმეტყველი მოსე ისევე ამომწურავად ზეცის შექმნის შესახებ? იმიტომ, რომ ღმერთს არ სურდა მეტის გამოცხადება. არ სურდა, რადგან იმ დროის ადამიანები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად მოესმინათ და გაეგოთ არაამქვეყნიურისა და ზეციურის შესახებ. მას შემდეგ, რაც მრავალმა საუკუნემ განვლო და ახალი აღთქმა მოვიდა ადამიანებთან, ღმერთმა ზეციური სამყაროს შესახებ ბევრად მეტი გამოუცხადა თავის რჩეულ და ერთგულ მიმდევრებს. გახსნილი ცის ჭვრეტა მხოლოდ ქრისტიანებმა შეძლეს, რასაც წმიდა იოანე ღვთისმეტყველიც ადასტურებს: „შემდგომ ამისა, გავიხედე და, აჰა, კარი გაიღო ცაში“ (გამოცხ. 4:1). სტეფანე პირველმოწამეც ამას ამბობს: „მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას“ (საქმ. 7:56). მოციქული პავლე, რომელიც მესამე ცამდე იქნა ატაცებული და ენით გამოუთქმელი სიტყვები მოისმინა (2 კორ. 12:2), საუბრობს ანგელოზთა დასების – საყდართა, უფლებათა, ძალთა და ხელმწიფებათა შესახებ და აღნიშნავს: „ყველაფერი მის მიერ და მისთვის შეიქმნა“ (კოლ. 1:16). მოციქულ პავლეს მოწაფე წმიდა დიონისე არეოპაგელი კი ისე ზედმიწევნით აღწერს ზეციურ იერარქიას, როგორც მოსე – მიწიერი სამყაროს შექმნას. ამგვარია ღვთის მიუწვდომელი სიბრძნის განგებულება: ის, რაც არ გამოუცხადა ღმერთმა მოსეს, გამოუცხადა მოციქულებსა და მათ მიმდევრებს. ის, რაც არ ითქმის ბავშვებისთვის, ითქმის ზრდასრული ადამიანებისთვის. სულიერი წლოვანების შესაბამისად ხდება საიდუმლოთა გამოცხადება.აი, ჩვენთვის მშვენიერი მეცნიერება: ვიყოთ გულმოდგინენი ჭეშმარიტების ძიებაში და კიდევ უფრო ბეჯითნი – გულის განწმენდაში, სულგრძელნი მოთმინებაში და მტკიცენი რწმენაში, რომ ღმერთი მოგვცემს თავის დროზე იმ ყველაფერს და იმდენს, რაც და რამდენიც საკმარისი იქნება ჩვენი ცხონებისათვის. ჰოი, ყოვლადბრძენო და კაცთმოყვარეო უფალო, რომელიც არც ჩქარობ და არც აყოვნებ ჩვენს განსწავლას და მიგვიძღვი ცხონებისაკენ, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამე ბარბარე ილიოპოლელისა (†306)
ღირსისა იოანე დამასკელისა, გალობათა აღმწერელისა (†780); მღვდელმოწამისა სერაფიმე ფანარიელი ეპისკოპოსისა (†1601). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ რაც ღვთისგანაა, ყველაფერი კარგიადა იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)კარგი შემოქმედის მიერ, ძმებო, მხოლოდ კარგი იქმნება, ამიტომ დადუმდეს ყველა, ვინც ამბობს, რომ ღვთისგან წარმოიშვა სიკეთე და ბოროტება. უფალი ყოველი მისი ქმნილების შესახებ თავადვე ადასტურებს, რომ რაც მან შექმნა, კარგია. ექვსგზის იმეორებს იგი, რომ კარგია ის, რაც შექმნა; დაბოლოს, მეშვიდე ჯერზე, ყველაფერი ერთიანად შეაფასა: „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31). ამგვარად, ღმერთი შვიდგზის იმეორებს, რომ ყველაფერი, რაც მისი წმიდა ნებით შეიქმნა, კარგია. განა საკვირველი არ არის ზოგიერთი ადამიანის მტკიცება, თითქოს ღმერთმა შექმნა სიკეთეცა და ბოროტებაც? იცოდა რა, რომ საუკუნეების განმავლობაში მრავალი დასწამებდა ცილს, ღმერთმა ყველა დროისა და ყველა თაობისათვის წინასწარ ცხადად გამოთქვა თავისი აზრი და შვიდგზის გაიმეორა ის. ბოროტება ცოდვისგან იშვება, ხოლო ღმერთში არ არის ცოდვა. მაშასადამე, ღმერთს არ შეუძლია აკეთოს ბოროტება, მას ყოვლისშემძლეც იმიტომ ეწოდება, რომ ყოველგვარი სიკეთის ქმნის ძალა აქვს. ცდებიან და გაუკუღმართებულად ფიქრობენ ისინი, ვინც ღვთის ყოვლისშემძლეობას ისე განმარტავს, თითქოს ღმერთშია სიკეთისა და ბოროტების კეთების ძალა. ღმერთი სიკეთის წყაროა, არანაირი უწმინდურება არ არის მასში შერეული და შეუძლებელია, რომ სიკეთის საწინააღმდეგო მოდიოდეს მისგან. ხოლო ბოროტება რომ სიკეთის საწინააღმდეგოა, ეს ნებისმიერი გონიერი ადამიანისთვის ცხადია. ასე რომ, იცოდეთ, ძმებო, ღვთის ორსახოვნების შესახებ მხოლოდ ისინი საუბრობენ, ვინც თავად არის გაორებული საკუთარ თავში, ხოლო ვისაც სიკეთე უყვარს, ის სიკეთის გზით მიდის და სიკეთისკენ ისწრაფვის, რადგან ცხადია მისთვის, რომ ღმერთი არის სიკეთე და მხოლოდ სიკეთე. ჰოი, ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო, შენ ხარ ყოველგვარი სიკეთის შემოქმედი და „ყოველივე, რაც შენ შექმენი, კარგია ძლიერ“. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა საბა განწმედილისა (†532); ღირსმოწამეთა კარეელთა, ათონელთა (†1260-1281). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ბოროტების არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)ძმებო, პირველი გამოცხადება ამ სამყაროს შესახებ, რომელსაც წმიდა წერილი გვაუწყებს, არის ის, რომ სამყარო შეიქმნა სიკეთისაგან და არა – ბოროტებისაგან, ღვთისაგან და არა – ღვთის საღინააღმდეგო რაიმე ძალისაგან ან სიკეთისა და ბოროტების რაღაც წარმოსახვითი ნაზავისაგან. მეორე გამოცხადება, ძმებო, ამ სამყაროს შესახებ ისაა, რომ ყველაფერი, რაც კეთილი ღმერთის მიერ არის შექმნილი, კეთილია და კარგი. კარგია სინათლე, კარგია ცის კამარა, კარგია ხმელეთი, კარგია ზღვა, კარგია ბალახი, ყოველგვარი მცენარე და ნაყოფის მომცემი ხე, კარგია ცის მნათობები - მზე, მთვარე და ვარსკვლავები, კარგია ცხოველები და ცის ფრინველები, კარგია ყველა ცოცხალი არსება სახეობების მიხედვით, კარგია ყველა მხეცი, ქვეწარმავალი და ყველა პირუტყვი, დიდი და მცირე ცხოველი, დაბოლოს, კარგია, უფლის განგებით, ამ ყველაფრის პატრონად დადგენილი ადამიანი. „და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია ეს ყველაფერი“. ამ სამყაროს ღირებულებებს ვერ აფასებს (და არც შეუძლია დააფასოს) ის, ვინც ზედაპირულად და ფრაგმენტულად უყურებს სამყაროს; სამყაროს აფასებს ღმერთი, ანუ ის, ვინც ხედავს მთელ თავის ქმნილებას ერთიანობაში და თითოეულს ცალ-ცალკე, ვინც ყველა ადამიანზე შეუდარებლად უკეთ იცის დედამიწაზე მათი რიცხვი, სახელი, ბუნება და არსი. „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, და აჰა, კარგია ძლიერ“. მაგრამ იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ცილს სწამებდნენ ღმერთს და მის საქმეებს და ამბობდნენ, რომ სამყარო თავისი არსით ბოროტებაა, რომ ბოროტებაა ცალკეული ქმნილება და ბოროტებაა მატერია, რომლისგანაც შეიქმნა მიწიერი არსებები. მაგრამ ბოროტება ცოდვაშია, ხოლო ცოდვა – ბოროტი სულისგან მოდის; მაშასადამე, ბოროტება ბოროტ სულშია და არა მატერიაში. სული, რომელიც ღმერთს დაშორდა, ბოროტებას თესავს სამყაროში. ასე ერევა ღვარძლი ღვთის ხორბალს. ბოროტი სული ცდილობს თავის იარაღად გამოიყენოს ადამიანიც და ზოგადად, საგნებიც. სწორედ ბოროტ სულს შეაქვს ადამიანის გონებაში აზრები, თითქოს შექმნილი სამყარო ბოროტებაა, ხოლო მატერია, რომლისგანაც სხვა ყველაფერი შეიქმნა – მთავარი ბოროტება. ბოროტი სული ცილს სწამებს ღვთის შესაქმეს, რათა დაფაროს თავისი საქმეები: ის ადანაშაულებს ღმერთს, რათა თავად არ იყოს დადანაშაულებული.ვუფრთხილდეთ, ძმებო, ბოროტი სულის მზაკვრობას. დაე, განსაკუთრებით მოვერიდოთ ბოროტ აზრებს, რომლებსაც ის თესავს ჩვენს გონებაში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჭეშმარიტო განმანათლებელო და მაცხოვარო ჩვენო, შენ გაბარებთ ჩვენს გონებასა და გულს. განგვანათლე ჩვენ შენი ჭეშმარიტი სინათლით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ნიკოლოზ მირონ ლუკიის მთავარ ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ცოდვის არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს.1.)ძმებო, ყველაფერი, რაც წმიდა და უცოდველი ღვთის მიერ არის შექმნილი, წმიდა და უცოდველია. წმიდა და უცოდველია ყოველი ქმნილება მანამ, სანამ ის ღვთისკენ იყურება, არ შორდება მას და მის მტრად არ იქცევა. ყოველი ქმნილება, სანამ ის წმიდა და უცოდველია, თავისთავად აქებს და ადიდებს ღმერთს, ამიტომ ბრძანებს დავით მეფსალმუნე: ყოველი სული აქებდეს უფალს!“ (ფს. 150:6). ყოველი გონიერი ქმნილება გრძნობს, რომ მისი ბუნებრივი და მთავარი დანიშნულებაა ადიდოს უფალი. „მაგრამ თუკი ასეა, ძმანო, - კითხულობენ ადამიანები, - მაშინ საიდან შემოვიდა ბოროტება სამყაროში?“ ცოდვისგან, მხოლოდ ცოდვისგან! ცოდვამ ნათლის ანგელოზი ეშმაკად აქცია. ეშმაკი თავისი ნებით იქცა ცოდვის ჭურჭლად, შემდეგ კი იჩქარა, რომ სხვა ქმნილებებიც ისეთივე ცოდვის ჭურჭლებად ექცია. ეშმაკთან ერთად საკუთარი ნებით ცოდვას დათანხმდა ზოგიერთი სხვა ანგელოზიც, შემდეგ კი პირველი ადამიანები - ადამი და ევა. აქედან დაიწყო სიკეთისა და ბოროტების აღრევა სამყაროში. მაგრამ ის, რაც ღვთისაგანაა, ქმნილებებში სიკეთედვე რჩება, როგორც ეს იყო შესაქმის დღეებში. შხამი ცოდვით შემოვიდა, რადგან ცოდვა თვითონაა შხამი – ყველაზე ძლიერი არსებულ შხამთა შორის. შხამმა განაპირობა წყევლა, გამოიწვია გონების დაბნელება, შემოქმედის წინააღმდეგ განაწყო ქმნილება და ღმერთს დააშორა ადამიანი, შემდეგ კი ადამიანი დააშორა ადამიანს, ასევე დააშორა ადამიანი ბუნებას და ბუნება – ადამიანს. ძმანო, ყოველგვარი სიკეთე ღვთისაგანაა, ხოლო ცოდვისაგან არის ყოველგვარი ბოროტება. არ არსებობს ბოროტება, რომელიც უკავშირდება ღმერთს და ბოროტება, რომელიც არ უკავშირდება ცოდვას. მრავალი ფილოსოფოსი იკვლევდა ბოროტების არსს და ხისტი გონებით ამტკიცებდა, რომ ბოროტება მატერიაშია და მატერია ბოროტებაა. მხოლოდ ჩვენ, ქრისტიანებმა, ვიცით, რომ ბოროტება ცოდვაა და რომ ბოროტებას არანაირი სხვა არსი არ აქვს, გარდა ცოდვისა. ამიტომ, ცხადია, თუ გვსურს მოვერიდოთ ბოროტებას, უნდა მოვერიდოთ ცოდვას. ჰოი, ღმერთო, უცოდველო, დაგვეხმარე, რომ დავიცვათ თავი ცოდვისა და ცოდვით გახრწნისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა ამბროსი მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (†397). მოწამე ათინოდორე მონაზ.(304); ღირსი პავლე მორჩილისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რაოდენ კარგი იყო ყველაფერი, რაც ღმერთმა შექმნა „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31)ძმებო, როდესაც ნაგებობის ნაწილები კარგია, მაშინ მთელი ნაგებობაც ძალიან კარგია. თუ თითოეული აგური კარგია ცალ-ცალკე და ქვა, ბათქაში, თაბაშირი, საყრდენი და სვეტები კარგია - მაშინ მთელ ნაგებობასაც აღფრთოვანებაში მოჰყავს ადამიანი. ხდება ისეც, რომ ნაგებობის რომელიმე ნაწილი გაუგებარია და არ მოგვწონს, მაგრამ მაშინვე გვავიწყდება, როგორც კი ერთიანობაში შევხედავთ ნაგებობას. მართლაც, უამრავი დეტალია ამ სამყაროში – როგორც საგნებში, ასევე მოვლენებში – რომლებიც გაუგებარი და მიუღებელია ჩვენთვის, მაგრამ როდესაც მათ ერთიანობაში ვაფასებთ, მაშინვე ყველაფერი გასაგები ხდება და ვმშვიდდებით. საშინელებად და სიბრიყვედ მიგვაჩნია ასევე ჩვენზე მოწეული მრავალი ტანჯვა და დანაკარგი ცხოვრებაში, მაგრამ დღეები და წლები გაივლის და ეს ტანჯვა და დანაკარგი ისე ბრწყინავს ჩვენს მეხსიერებაში, როგორც ძვირფასი ქვები, რომლებიც გზას გვინათებენ ცხოვრებაში. ასე რომ, თუ ღვთის განგებულება შენს წყენას იწვევს რაიმეს გამო, შეხედე მას მთლიანობაში; თუ ცხოვრებაში რამე გამწუხრებს, მოთმინებით, რწმენითა და იმედით დაელოდე ახალი დღესა და წელს. და თუ მთელი ცხოვრება ტანჯვად და მწუხარებად გეჩვენება, სულიერი თვალი მიაპყარი ზეციურ სამყაროს - და დამშვიდდები და გამხიარულდები, რადგან ხილული სამყარო არ წარმოადგენს ერთიან სრულყოფილებას, იმიტომ რომ არსებობს სხვა სამყაროც. სწორედ ასეა ნათქვამი: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. მხატვარიც სურათის შორიდან შეხედვას გვირჩევს, რათა ის მთელი თავისი სილამაზით დავინახოთ.ჰოი, უფალო! უკვდავო მხატვარო, რა მშვენიერია ყველაფერი, რაც შენ შექმენი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პატაპი თუპაიდელისა, კონსტანტინეპოლელისა. მოწამე ანთისა რომაელისა; მოწამე 62 ხუცესი და 300 ერისკაცისა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა(477). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვილი საქმეების დაწყევლის შესახებწყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით (შეს. 3:17)ღმერთმა ცოდვით დაცემული ევა და ადამი დასაჯა, მაგრამ დასაჯა არა მაშინვე, არამედ გარკვეული დროის შემდეგ, რადგან სინანულს ელოდა მათგან. ეს კარგად ჩანს იმ საუბრიდან, რომელიც ღმერთსა და ადამს შორის შედგა. „ადამ, სადა ხარ?“ - ჰკითხა ღმერთმა, და როდესაც ადამმა უპასუხა, რომ სიშიშვლის გამო დაიმალა, კვლავ შეეკითხა: „ვინ გითხრა შენ, რომ შიშველი ხარ?“ მაშინ ადამმა, სინანულის ნაცვლად, ცოლს გადააბრალა ყველაფერი. ამის შემდეგ ღმერთმა ისინი დასაჯა, გველი, რომელიც ეშმაკის იარაღად იქცა, სამუდამოდ დაწყევლა, ხოლო ევას უთხრა, რომ ტანჯვით შობდა შვილებს და ქმარი იბატონებდა მასზე, თუმცა ეს არ იყო წყევლა. ეს იყო დასჯა იმედით. ადამიანს მიწაზე შრომა მიესაჯა. მაგრამ რას ნიშნავს სიტყვები: წყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით ? ნუთუ, გველის მსგავსად, ღმერთმა მარადიულად დაწყევლა მიწა? სულაც არა. მიწა დაწყევლილი ხდება მხოლოდ ადამიანთა ცოდვილი საქმეებით, ადამიანთა ცოდვების გამო გამოსცემს მიწა ეკალს, ცოდვების გამოა მოუსავლიანობა, ცოდვების გამოა გვალვები, წყალდიდობები, მიწისძვრები, მავნე მწერები, კალიები, მატლები და ეპიდემიები. და რომ მიწა არ არის დაწყევლილი, ცხადია იქიდანაც, რომ ის კარგ ნაყოფსაც გამოსცემს.ღმერთი, ძველი დროიდან მოყოლებული, მართალთა ლოცვით აკურთხებს ადამიანთა არსებობისათვის საჭირო მიწის ნაყოფს, თვით ღვთის ანგელოზებმაც კი, რომლებიც აბრაამს სტუმრობდნენ, მიირთვეს მიწის ნაყოფი („და წინ დაუწყო მათ და ჭამეს“ – შეს. 18:1-8). მართლაც, რა შუაშია მიწა, ან სხვა ქმნილებები (გველის გარდა) რატომ არიან დამნაშავენი ადამის ცოდვის გამო?! „მთელი ქმნილება ერთობლივად გოდებს და იტანჯება დღემდე“ (რომ. 8:22), მაგრამ არა იმიტომ, რომ თავად არიან დაწყევლილი, არამედ ადამიანის ცოდვილი საქმეების გამო, რომლებიც დაწყევლილია. ო, ძმებო, შეგვრცხვეს ჩვენი ცოდვების, რომელთა გამოც იტანჯებაიან უდანაშაულო ღვთის ქმნილებები. ჰოი, სახიერო უფალო, მოგვიტევე ძველი ცოდვები და დაგვიცავი მათგან მომავალში. ჰოი, მოწყალეო უფალო, შეიწყალე ყოველი შენი უდანაშაულო ქმნილება, რომელიც იტანჯება ჩვენ გამო და გაათავისუფლე ისინი ტანჯვისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. სოფრონკვიპელი მთავარეპისკოპოსისა; სტეფანე ახლადგაბრწყინებულისა(912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნოეს შესახებნოე, კაცი მართალი, სრულყოფილი იყო თავის მოდგმაში; ღვთისათვის სათნო იყო ნოე (შეს. 6:9)იყო მართალი მართალთა შორის - დიდი და საქები საქმეა, მაგრამ კიდევ უფრო დიადია და საქებარი ცოდვილთა შორის იყო მართალი. ხოლო ნოე ცხოვრობდა ცოდვილ და ბოროტ ადამიანთა შორის. ხუთასი წელი იცხოვრა მან ამგვარ გარემოში და მართალი დარჩა, და ჰპოვა მან მადლი ღვთის წინაშე. უზენაესმა მსაჯულმა, რომელიც ადამიანთა ყველა საქმეს ხედავს და მიუკერძოებლად და სამართლიანად განსჯის, განსაჯა ნოეს შრომაც, გარყვნილ და ურჩ მოდგმაში რომ შეინახა ღვთის სიმართლე და თავისი მადლით დააჯილდოვა იგი. ნოე, ალბათ, ძალიან იტანჯებოდა მის ირგვლივ მყოფი ბოროტი ადამიანებისგან და, ცხადია, არ ეყოლებოდა მათ შორის მეგობრები.ცოდვილის ყველაზე დიდი სიამოვნება ისაა, რომ მართალი ჩაითრიოს ცოდვის ბინძურ გუბეში და სცოდოს მასთან ერთად, მაგრამ ნოემ ცოდვით გატაცებისა და მასში ჩაფლვის უფლება არ მისცა თავს. მან ღვთის მეგობრად ყოფნა არჩია ბოროტი ადამიანების მეგობრობას. მას ერჩივნა ყოფნა ღმერთთან ადამიანების გარეშე, ვიდრე ადამიანებთან ღმერთის გარეშე. მართლმსაჯული ღვთის წინაშე შიშმა დაიცვა იგი საყოველთაო გარყვნილებისაგან. ის არა მარტო მართალი, არამედ სრულყოფილიც იყო თავის მოდგმაში ანუ ოდნავადაც არ დაემორჩილა საერთო ბოროტებას, რადგან მხოლოდ ღვთის სიმართლეს ემორჩილებოდა.ცოდვის ცდუნება და ცოდვილთა მხრიდან დაცინვა ნოეს უფრო და უფრო აშორებდა მათგან. და როდესაც საყოველთაო წარღვნა მოიწია მთელ კაცობრიობაზე, ღმერთმა არ დაუშვა, რომ სხვებთან ერთად დაღუპულიყო მართალი ნოე, არამედ გადაარჩინა და განადიდა იგი და გახადა ადამიანთა ახალი მოდგმის ფუძემდებლად. ძმებო, ნოეს ეს შესანიშნავი მაგალითი გვასწავლის, რომ ყოველი ჩვენგანი შეძლებს, თუ მოინდომებს, ყველაზე გამოუსწორებელ ცოდვილთა შორისაც აამოს ღმერთს.ჰოი, მართალო და უსაზღვროდ მომთმენო უფალო, დაგვეხმარე ჩვენ შენი სიმართლის გზაზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-ისა, ძისა წმ. მეფისა დემეტრე თავდადებულისა (†1302-1308); მოწამეთა: მანასი, ერმოგენისა, ევგრაფი ალექსანდრიელისა (†313). ღირსი თომასი; ნეტარი იოანესი(1503); იოასაფ ბელგროდელი ეპისკოპოსისა(1754). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აბრაამის შესახებხოლო მე მიწა ვარ და ნაცარი (შეს. 18:27)აი, სიტყვები, რომლებიც მართალმა აბრაამმა წარმოთქვა საკუთარი თავის შესახებ. სასაცილო არიან, ძმებო, ის ადამიანები, რომლებიც წუთისოფლის მთავრებთან და დიდებულებთან მეგობრობით ამაყობენ და დიდ წარმოდგენას იქმნიან თავზე. აბრაამი მარადიულ და ყოვლისშემძლე მეუფესთან საუბრის ღირსი გახდა და, მიუხედავად ამისა, საოცარი სიმდაბლე შეინარჩუნა – მტვერი და ფერფლი უწოდა საკუთარ თავს. ვინ არის ეს აბრაამი, რომელსაც ასეთი პატივი ერგო სიცოცხლეში და სიკვდილის შემდეგაც ქების ღირსი გახდა მოციქულის (გალ. 3; ებრ. 11) და თვით უფალ იესო ქრისტეს მიერ (ლუკ. 16:22; იოან. 8:39)? ეს არის მიწათმოქმედი, რომელიც ყველანაირი სათნოებით იყო შემკული და ღვთის რჯულის მიხედვით ცხოვრობდა, ადამიანი ღმერთის მიმართ მტკიცე რწმენით, სიმართლისმოყვარე, სტუმართმოყვარე, მოწყალე, მამაცი, მორჩილი, წმიდა და თავმდაბალი.განსაკუთრებით გაითქვა სახელი აბრაამმა ძლიერი რწმენით. ასი წლის იყო აბრაამი, როდესაც უთხრა ღმერთმა, რომ ცოლი, რომელიც ბერწი იყო, უშვებდა ძეს - და მან ირწმუნა. ვიდრე სარა შობდა ისააკს, ღმერთმა აუწყა აბრაამს: „ვაქცევ შენს თესლს, როგორც მიწის ქვიშას“ (შეს 13:16). აბრაამმა ირწმუნა ეს და ეჭვი არ შეჰპარვია. და როდესაც ეყოლა პირმშო, ღმერთმა აბრაამის გამოცდა განიზრახა და მოუწოდა, რომ თავისი ერთადერთი ძე მსხვერპლად შეეწირა მისთვის. აბრაამი მზად იყო ესეც შეესრულებინა, მაგრამ ბოლო წამს შეაჩერა იგი ღმერთმა. ასეთი ერთგული და მორჩილი იყო ეს გასაოცარი კაცი ღვთის წინაშე, ამიტომაც აკურთხა იგი ღმერთმა და განადიდა მიწაზეც და ზეცაშიც. კურთხეულია, ძმებო, ვინც უყოყმანოდ ენდობა ღმერთს და ასრულებს მის წმიდა მცნებებს. ღვთის კურთხევა თან ახლავს მათ ამქვეყნადაც და იმ ქვეყნაშიც.ჰოი, კურთხეულო შემოქმედო ჩვენო, გვაკურთხე ჩვენც, ცოდვილნი, და შეგვაერთე შენს რჩეულებს, რომლებიც აბრაამთან ერთად იმყოფებიან ცათა სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა; ღირსისა დანიელ მესვეტისა (†489/490). მოწამე მირაქსისა; მოწამეთა: აკეფსე და აიტალასი; ღირსი ლუკა მესვეტისა(970-980); ღირსი ლეონტი, მონემბასიელი ბერისა, პელოპენესელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ლოტის შესახებდა უთხრა მათ: არა, ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება (შეს. 19:7)მართალი ლოტი ცოლთან და ორ ქალიშვილთან ერთად ცხოვრობდა სოდომში ცოდვილთა შორის. ცოდვილებთან ერთად დაღუპავ მართალსაც? - ჰკითხა ერთგულმა აბრაამმა ღმერთს. ხოლო ღმერთმა უპასუხა, რომ არათუ მართალს არ დაღუპავდა, არამედ თუ ათი მართალი მოიძებნებოდა ქალაქში, ამ ათი მართლის გამო მთელ ქალაქსაც დაინდობდა. მაგრამ სოდომში მხოლოდ ერთი მართალი აღმოჩნდა და ისიც მისული – ლოტი. და როგორც წარღვნამდელ სამყაროში იყო მხოლოდ ერთი მართალი - ნოე, ასევე სოდომის დაქცევამდე მხოლოდ ერთი მართალი იყო ამ ქალაქში ლოტი. ეს ლოტი, ბიძის, აბრაამის, მსგავსად, ყველა სათნოებით იყო შემკული, განსაკუთრებით ღვთის მორჩილებითა და სტუმართმოყვარეობით გამოიჩეოდა.სოდომელებს სძულდათ ის, როგორც მოსული და უფრო მეტად კი, როგორც მართალი. ძმებო, ნუ სჩადიხართ ბოროტებას - ეუბნებოდა მათ ლოტი, ცოდვილებს ძმებს უწოდებდა, რათა რჯულისაკენ მოექცია ისინი და აფრთხილებდა არ ჩაედინათ ბოროტება, რათა გადარჩენილიყვნენ. მაგრამ მისი ძმური შეგონებები უფრო მეტად აღიზიანებდა სოდომელებს. ხოლო ლოტი ღირსი გახდა ღვთის ანელოზების სტუმრობის. სწორედ მათ გამოიყვანეს იგი ამ უწესო ქალაქიდან, რომლის ცოდვებიც ღმერთამდე აღიწეოდა. ეს წამხდარი ადამიანები თავს დაესხნენ ლოტის სახლს, რათა შეებილწათ სტუმართმოყვარეობის სიწმინდე. ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება, - ევედრებოდა მათ ლოტი. მაგრამ განა მოუსმენენ ადამიანს არაადამიანები, რომელთაც არ აქვთ ღვთის შიში? ამიტომაც სიბრმავით დასაჯეს ისინი ღვთის ანგელოზებმა და დაბრმავდა ყველა, დიდიდან პატარამდე. შემდეგ ამ უღმერთო ქალაქიდან გამოიყვანეს ანგელოზებმა ლოტი, ხოლო ქალაქს გოგირდის წვიმა და ცეცხლი მოუვლინეს. ასე განადგურდა უწმინდური ქალაქი და გადარჩა ერთადერთი მართალი, რადგან ნათქვამია: ერთი მართალი სჯობს ათას ცოდვილს (ზირ. 16:3).ჰოი, სამართლიანო უფალო, რომელიც არასდროს ტოვებ მართალს, გამოასწორე ჩვენი უსამართლობანი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სპირიდონ ტრიმითუნტელი ეპისკოპ. სასწაულმოქმედისა (†384);
ღირსმოწამისა იოვანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა, სარკინოზთაგან წამებულისა (†IX). მოწამე ალექსანდრე, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა(251); მოწამე სინეზისა(270-275).აღსაყდრების დღე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ისა. (†1977). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მელქისედეკის შესახებშენ ხარ მღვდელი უკუნისამდე მელქისედეკის წესით (ფს. 109:4)ოჰ, რამდენი ჰყავს უფალს თავისი ფარული და ერთგული მსახური, რომლებიც დღე და ღამ ემსახურებიან მას! რამდენი კაშკაშა კომეტაა ვარსკვლავებიან ცაზე, მოულოდნელად რომ ჩნდება, ანათებს და იკარგება სამყაროს უკიდეგანო სივრცეში და ტოვებს თავის ისტორიას! მართალი აბრაამი თავისი შთამომავლობით ვარსკვლავებიან ცას ჰგავს ჩვენს თავზე, ხოლო მელქისედეკი - კომეტას, რომელიც მოულოდნელად გამოჩნდა და გაქრა და თაყვანი სცა მას ვარსკვლავებით მოჭედილმა ცამ. ვინ არის მელქისედეკი? ის სალემის მეფეა... უზენაესი ღმერთის მღვდელი! (შეს. 14:18). მან გამოუტანა აბრაამს პური და ღვინო. მან აკურთხა აბრაამი და აბრაამმა შესწირა მას ყველაფრის მეათედი. და თუ აბრაამი ფრიად კურთხეულია ღვთისგან, რაოდენ კურთხეულია ის, ვინც აკურთხა აბრაამი?! ჰოი, ღვთის განგებულების გამოუკვლეველი სიღრმე! ადამიანის ხედვა მოკლეა, ერთ დღესაც ვერ გასცდება, ხოლო ღვთის ხედვა დრო-ჟამს აღემატება და ყოველივეს ჭვრეტს სამყაროს აღსასრულამდე. პავლე მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ, მელქისედეკი წინასახეა თვით უფალ იესო ქრისტესი (ებრ. 7), და როდესაც თვით მამამთავარი აბრაამი საკვირველი და ღვთივსათნო მიწათმოქმედი იყო, ეს მელქისედეკი იყო მეფე და მღვდელი; ასევე მეფე არის და მღვდელი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.მელქისედეკმა აბრაამს პური და ღვინო მიართვა; უფალმა სრულიად ადამიანთა მოდგმას შესთავაზა საკუთარი სისხლი და ხორცი. აბრაამმა თაყვანი სცა მელქისედეკს და საკუთარი ნებით მიართვა მეათედი; აბრაამის ჭეშმარიტი შთამომავლებიც, ანუ ქრისტიანები, თაყვანს სცემენ უფალ იესო ქრისტეს და საკუთარი ნებით სწირავენ მსხვერპლს მსხვერპლისთვის – ჯვარზე მსხვერპლად შეწირული სისხლისა და ხორცისთვის. და ვინ არის აბრაამის მოდგმა? ვინ არის ქრსიტეს და მელქისედეკის მოდგმა? „მამათქვენი აბრაამი ხარობდა იმის გამო, რომ იხილავდა ჩემს დღეს. იხილა და გაიხარა“ (იოან 8:56). ასე მიმართა უფალმა ებრაელებს. მაგრამ როგორ იხილა აბრაამმა? იხილა სულით, რადგან ღმერთმა გამოუცხადა, იხილა ქრისტეს პირველსახეში, იმ საკვირველ და დიდებულ მელქისედეკში, მეფესა და მღვდელში, მაღალი ღმერთის მსახურში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გვაკურთხე ჩვენც, როგორ აკურთხე შენი ერთგული მსახურები – მელქისედეკი და აბრაამი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა:ევსტრატი, ავქსენტი, ევგენა, მარდარი და ორესტი სებასტიელთა (†284-305), ქალწულმოწამისა ლუკია სირაკუზელისა (†304). ღირსი არსენ ლატროსელისა; ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406); დოსითეოზ, მოლდაველი მიტროპოლიტისა(1693). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისააკის შესახებდა ეჩვენა მას უფალი იმ ღამეს და უთხრა: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია, რადგან შენთან ვარ და გაკურთხე შენ (შეს. 26:24) ძმებო, დასაბამიდან ვიწროა გზა, რომლითაც მართალნი დადიან და დასაბამიდან შევიწროებული არიან მათ მიერ, რომლებსაც არ სწამთ ღმერთი ან სწამთ არასწორად. აბელი თავისი ძმის, კაენისაგან იყო შევიწროებული, ნოე და ლოტი - გარყვნილი ადამიანების მიერ, აბრაამს, ისააკს და იაკობს კი ავიწროებდნენ ურჯულოები, რომლებიც არ იცნობდნენ ღმერთს, მაგრამ ღმერთი განსაცდელში არ ტოვებს მართალს. ამას ვხედავთ ისააკის მაგალითზე: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია... ეს მრავლისმთქმელი სიტყვები მოისმინა ისააკმა. ამ სიტყვებით ის ღმერთმა გაამხნევა და წინასწარ აუწყა რაც მოელოდა. ეს სიტყვები კი ამას ნიშნავდა: აბრაამის გამო გაკურთხებ შენც და როგორც აბრაამი დავიცავი ურჯულოთა შორის, ასევე დაგიცავ შენ! და კიდევ: იყავი ჩემი ერთგული, როგორც აბრაამი, შენი მამა. და მიჰყვა ისააკი თავისი მამის კვალს და არ უღალატია ღვთისთვის. მხვნელი და მესაქონლე იყო იგი, როგორც მამამისი. და იყო ის მართალი და მდაბალი, ერიდებოდა კამათს და სიკეთეს უკეთებდა ყველას. იძულებული იყვნენ მისი მოძულეები და მდევნელები, რომ ეღიარებინათ: „ვხედავთ, რომ უფალი შენთანაა“ (დაბ. 26:28). და ღირსი გახდა ისააკი, რომ წოდებულიყო ღმერთი მის ღმერთად და როგორც ეწოდებოდა მას „ღმერთი აბრაამის“, ასევე შემდგომში ეწოდა მას „ღმერთი ისააკის“. ჰოი, უფალო, წმიდათა შორის საკვირველო, მართალთა და წმიდათა სახელებთან ერთად მოიხსენე ჩვენი სახელებიც შენს სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: თვირსო, ლევკი და კალინიკე კესარიელთა; მოწამეთა: ფილიმონ, აპოლონ, ართიანე და თეოტიქე ანტინოელთა (†286/287). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იაკობის შესახებვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ისააკის იყო ასევე ღმერთი იაკობისა - ღმერთი ერთგულთა, მორჩილთა, მოწყალეთა, მშვიდთა და მდაბალთა. ჭეშმარიტად, მშვიდი და მდაბალი შეიძლება ეწოდოს იაკობსაც, რომელმაც იხილა ღმერთი. ის საუბრობდა ღმერთთან, მან იხილა ღვთის ანგელოზები, იხილა ასევე კიბე მიწიდან ზეცამდე. მან თავისი თავმდაბლობით სძლია სიმამრს, ლაბანს და ძმას, ესავს. სიმდაბლით დაამყარა მშვიდობა ცოლებს, ლეას და რაქელს, შორის. სიმდაბლის გამო სათნო იყო იგი ფარაონისათვის. იაკობის სიმდაბლე ქრისტეს სიმდაბლის წინასახეა. „ნეტარ არიან მშვიდნი, რადგან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას“ (მთ. 5:5), – ეს სიტყვები იაკობზეც აღსრულდა. მან მემკვიდრეობით მიიღო თავისი მამების მიწა; მისი შთამომავლობა გათავისუფლდა ეგვიპტის ტყვეობიდან და დაიმკვიდრა აღთქმული მიწა; ხოლო იესო ქრისტეს, თავისი ხორციელად შთამომავლის მიერ მან დაიმკვიდრა მთელი დედამიწა – რადგან ქრისტეს ეკლესიამ მოიცვა მთელი დედამიწა. იაკობმა პირისპირ იხილა ღმერთი, იხილა ის ადამიანის სახით, მაგრამ არა როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. ეს ხილვა იყო ჭეშმარიტად განკაცებული ღვთის შესახებ წინასწარმეტყველება. და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) – გადარჩა ანუ იხსნა ყოველგვარი შიშისა და უსამართლობისაგან. და თუ იაკობი იხსნა, რომელმაც მხოლოდ აჩრდილი იხილა ღვთისა, რამდენად უფრო იოლად გვიხსნის ჩვენ, რომლებიც ვიცნობთ ღმერთს როგორც ჭეშმარიტ ადამიანს და როგორც ჭეშმარიტად განკაცებულ ღმერთს. ჰოი, უფალო, მშვიდო და მდაბალო, რომელიც ძალი და დიდება ხარ მშვიდთა და მდაბალთა, რომელმაც იხსენი იაკობი შენი აჩრდილის ხილვით, გვიხსენი ჩვენც შენი ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელთმოწამისა ელევთერი რომაელისა (†226); ღირსისა პავლე ლატრიელისა (†955). მოწამე ელეფთერი კონსტანტინეპოლელისა(305-311); ღირსი პარდოს განდეგილისა, პალესტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იოსების შესახებ„და შეატოვა (იოსებმა) სამოსი მას ხელებში და გაიქცა და გავიდა გარეთ“ (შეს. 39:12) ორი დიდი და რთული განსაცდელი შეემთხვა მართალ და უმანკო იოსებს და ორივე დაითმინა: ერთი იყო ღვიძლი ძმების მხრიდან ბოროტი შური და მეორე – სიძვის ვნება მაცდუნებელი ეგვიპტელი ქალისაგან. შურმა ის მონად გაყიდა, ხოლო სიძვის ვნებამ საპყრობილეში ჩასვა უდანაშაულო. როგორც ერთ, ისე მეორე შემთხვევაში იოსებმა ბოროტებას სიკეთით უპასუხა: მშიერ ძმებს საკვები მისცა, ხოლო შეშინებულ ფარაონს სიცოცხლე, ტახტი და ხალხი შეუნარჩუნა. ძმებმა მისი მოკვლა განიზრახეს და ღმერთმა გადაარჩინა; მრუშმა ქალმა მისი განადგურება გადაწყვიტა და ღმერთმა აქაც იხსნა. შემდეგ დიდების გვირგვინი დაადგა თავს მონასა და ტუსაღს და განუსაზღვრელი ძალაუფლება მიანიჭა. ვისი განადგურებაც ერთი დარტყმით შეეძლოთ ძმებს და ვისაც თვალის დახამხამებაში სამაგიეროს გადაუხდიდა პეტეფრეს ცოლი, ღმერთმა ის მილიონობით ადამიანის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლად და მშიერი ძმების ერთადერთ მარჩენლად აქცია. ასეთია ღვთის განუზომელი მოწყალება მართალთა მიმართ. ასე შეუძლია უფალს იხსნას და განადიდოს უბოროტო და უდანაშაულო. იოსების ხვედრის სიდიადეში ჩვენ ღვთის მოწყალების სიდიადეს ვხედავთ. ვიყოთ ღმერთთან და არაფრის შეგვეშინდეს. ვიყოთ უბოროტო და უმანკო და არ შეგვეშინდეს არც ბოროტების, არც ცილისწამების, არც საპყრობილის, არც დაცინვის, არც სიღარიბის. პირიქით, გვიხაროდეს, თუ ეს ყველაფერი შეგვემთხვევა უბოროტობისა და უდანაშაულობის გამო. გვიხაროდეს და რწმენით დაველოდოთ ღვთის სასწაულის გამოვლენას ჩვენდამი. ყოველ ავდარში ღვთის სიმართლის რისხვის მოლოდინი გვქონდეს და – სიმშვიდის.ჰოი, შეუცნობელო უფალო, რომელიც ფარულად, მაგრამ ყურადღებით აკვირდები მართალს მონობასა და საპყრობილეში და მისი შემწე ხარ თავის დროზე, შეგვეწიე ჩვენც, რომ ვიყოთ უბოროტონი და უმანკონი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა ანგეასი (†500 წ. ქრისტეს შობამდე); ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (†893/894); და მოდესტ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†633/634). სასწაულმოქმედთა. სვიმეონ ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოსეს შესახებმოსე უთვინიერესი კაცი იყო დედამიწის ზურგზე (რიცხვ. 12:3) კაცი რჩეული, საკვირველმოქმედი, უფალ იესო ქრისტეს წინასახე თავისი სასწაულებით, გამარჯვებული ეგვიპტეში, გამარჯვებული უდაბნოში, ერის წინამძღოლი - როგორ უნდა შეძლო, რომ არ გაამაყდე? მაგრამ რომ გაამაყებულიყო, ის არ იქნებოდა, ვინც იყო. ამაყდება ის, ვინც ფიქრობს, რომ ამ ქვეყნად თავისას აკეთებს და არა ღვთისას, თანაც, თავისი ძალებით და არა – ღვთის. დიდმა მოსემ კი იცოდა, რომ იგი ღვთის საქმეს აღასრულებდა და ძალა, რომლითაც იგი მოქმედებდა, ღვთისა იყო და არა მისი. ამიტომაც არ გაამაყდა არც გასაოცარი სასწაულებით, რომლებიც აღასრულა, არც დიდი გამარჯვებებით, რომლებიც მოიპოვა და არც ბრძნული წესებითა და კანონებით, რომლებიც ერს მისცა. „ჩემი ძალი და დიდება უფალია“ (გამოსვლ. 15:2), - თქვა მოსემ. უდაბნოში მთელ ისრაელიანთა შორის არავინ გრძნობდა საკუთარ უძლურებას ისე ძლიერ, როგორც ის, უდიდესი მათ შორის. ყოველ საქმეში, ყოველ ადგილას, ყოველ წამს მხოლოდ ღვთისაგან მოელოდა შემწეობას. როგორ მოვიქცე? - ეკითხებოდა იგი ღმერთს ცრემლით და განუწყვეტლივ მოელოდა ღვთის პასუხსა და ღვთის ძალას. იგი ყველაზე მდაბალი იყო დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანთა შორის, რადგან ყველას საკუთარი თავის იმედი ჰქონდა სულ მცირედში მაინც და რაღაცას მაინც იღებდნენ თავიანთ თავზე, ის კი – არასდროს. იგი მთლიანად მოცული იყო ღმერთით და მას ემორჩილებოდა. თუ ერის გამოკვება და დამწყურვალება იყო საჭირო, ღმერთს მიმართავდა; თუ მტერთან იყო ბრძოლა საჭირო, ცისკენ აღაპყრობდა ხელებს; თუკი ხალხის მღელვარების დაცხრობა იყო საჭირო, ღვთის წინაშე ღაღადებდა. მდაბალზე მდაბალი იყო მოსე! და ღმერთმაც განსაკუთრებული დიდებით დააჯილდოვა თავისი ერთგული მსახური – ღირსი გახადა იგი, ილია წინასწარმეტყველთან ერთად, თაბორის მთაზე გამოჩენილიყო უფლის გვერდით. ჰოი, მდაბალთა ღმერთო და მწყემსო კეთილო, მოსესა და მოციქულთა მსგავსად, მოგვმადლე ჩვენც სიმდაბლე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მასაილისა (†600 წ. ქრისტეს შობამდე); დიონისა ეგინელი მთავარეპ. სასწაულმოქმედისა (†1624). ნეტარი ამბაკუმ დიაკონისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისუ ნავეს ძის შესახებარ გადაუხვიო მისგან (რჯულისგან) არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ, რომ ყველგან წარმატებით იარო... ნუ შედრკები და ნუ შეშინდები, რადგან შენთან იქნება უფალი, შენი ღმერთი, სადაც კი წახვალ (ისუ. 1:7; 9). ისუ ნავეს ძე ყველაფერში ბოლომდე მორჩილი იყო ღვთისა, არც მარჯვნივ უხვევდა ღვთის რჯულიდან და არც მარცხნივ. უდიდესი საფრთხეებისა და განსაცდელების მიუხედავად, უცნობი ქვეყნის გავლით, მტრის მჭიდრო რიგებს შორის მიჰყავდა ებრაელი ერი, მაგრამ არ შედრკა და არ შეშინდა. მას ღვთის იარაღად მიაჩნდა თავი, ბრძოლა კი – ღვთის ბრძოლად. როგორც ერთგული ჯარისკაცი ასრულებს უსიტყვოდ მხედართმთავრის ბრძანებებს, ასევე უსმენდა და ასრულებდა ისუ ცოცხალი ღვთის ნებას. იგი თავის თავს არ მიაწერდა არანაირ სათნოებას, არც ძალას ან ქმედებას, არამედ – მხოლოდ ღმერთს; ის არც ჯარის, არც იარაღისა და არც თავისი სიბრძნის იმედად არ იყო, არამედ მხოლოდ ყოვლისშემძლე და ყოვლადბრძენ ღმერთს იყო მინდობილი. ხედავთ, ძმებო, როგორ ადამიანებთან იმყოფება ღმერთი! ო, ნეტავ, ქრისტიან მმართველებსა და მხედართმთავრებს დაენახათ და ესწავლათ ისუსგან, ღვთის ამ ერთგული მსახურისგან, როგორ უნდა ემსახურო ღმერთს! ო, ნეტავ, ყველას გაეცნობიერებინა, რომ ყველაზე კარგად მაშინ ემსახურები ერს, როდესაც ემსახურები ღმერთს და შეუძლებელია ემსახურო ერს, თუ არ ემსახურები ღმერთს! უფალმა შეასრულა თავისი დაპირება და ცხოვრების ბოლომდე არ განშორებია ისუ ნავეს ძეს. და რომ ღმერთი მასთან იყო, ამას ადასტურებს ის დიდი და საშინელი სასწაულები, რომელთაც თავად ღმერთი აღასრულებდა თავისი ერთგული მსახურის მიერ. შუაზე გააპო ღმერთმა იორდანე და ებრაელმა ერმა ხიდის გარეშე, მშრალად გადალახა მდინარე; საყვირის ხმაზე ღმერთმა დააქცია იერუსალიმის კედლები; ღმერთმა აუხილა თვალები ისუს და დაინახა მან მთავარანგელოზი, რომელსაც მახვილი ეპყრა ხელთ; ღმერთმა ჩაუგდო ხელში ძლიერი მტრები ისრაელიანებს; ღმერთმა შეაჩერა მზე გაბაონის თავზე და მთვარე – აიალონის ველზე. ჭეშმარიტად, არასოდეს და არსად დაუტოვებია ღმერთს თავისი ერთგული მსახური ისუ, რადგან არც ისუს დაუტოვებია ღვთის რომელიმე მცნება შეუსრულებელი. და როდესაც დაბერდა ისუ, ცოცხალი ღვთის ეს მოწმე და მაცხოვრის წინასახე, თავის ხალხს იმასვე ასწავლიდა, რასაც ღმერთი ასწავლიდა მას დასაწყისში: „არ გადაუხვიოთ არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ.... არამედ უფალს, თქვენს ღმერთს მიეწებეთ“ (ისუ ნავ. 23:6;8).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, რომელმაც საკვირველი სასწაულები აღასრულე შენი ერთგული მსახურის, ისუ ნავეს ძის მიერ, განგვამტკიცე და გაგვაძლიერე, რომ არც მარჯვნივ გადავუხვიოთ და არც მარცხნივ, რათა გადიდოთ შენ და გვაცხოვნო ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა (†287). მოდესტ, იერუსალიმელი პატრიარქისა(633-634); ღირსი ფლოროს, ამიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მიქაელ აღმსარებლისა(845). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება რუთის შესახებშენი ხალხი ჩემი ხალხია, შენი ღმერთი ჩემი ღმერთია... ასე და ასე მიყოს უფალმა და უარესიც, თუ რამემ გაგვყაროს, სიკვდილის მეტმა (რუთ. 1:16 -17) საკვირველია ეს სიტყვები, როდესაც მათ ძე ეუბნება მამას, ან ასული – დედას, ან ცოლი – ქმარს, მაგრამ სამგზის საკვირველია, როდესაც ამ სიტყვებს რძალი ეუბნება დედამთილს. აი, სწორედ ეს სიტყვები უთხრა ნეტარმა რუთმა ნოომინს, მწუხარებაში მყოფ თავის დედამთილს. როდესაც ნოომინის ორი ვაჟი დაიხოცა მოაბის მიწაზე (სადაც ბეთლემიდან იყვნენ გადასული საცხოვრებლად), მოხუცებულმა დედამ სამშობლოში დაბრუნება გადაწყვიტა, რათა იქ დამარხულიყო. ნოომინმა, კეთილშობილმა თავის ტკივილებში, ახალგაზრდა რძლებს თავიანთ სამშობლოში დარჩენა და მეორედ გათხოვება ურჩია. ურიფა დარჩა და რუთმა კი უთხრა, რომ სიკვდილის მეტი ვერაფერი დააშორებდა მათ. აი, მშვენიერი მაგალითი იმისა, თუ როგორ სათუთად შეიძლება უყვარდეს დედამთილს რძლები და ასევე, როგორ შეიძლება რძალი მთელი გულით ერთგული იყოს თავისი დედამთილის. მაგრამ ბეთლემში ვინმეს უნდა ერჩინა ეს ორი სული. და ვინ არჩენდა მათ, თუ არა ღმერთი და რუთის შრომისმოყვარე ხელები! „წავალ ყანებში და თავთავებს ავკრეფ იმათ ნამკალში, ვის თვალშიც მადლს ვიპოვნი“, – უთხრა რძალმა დედამთილს. „წადი, შვილო“. – უპასუხა ნოომინმა. უცხო ქვეყანაში, უცხო მომკელებთან მოუწია თაველის დაკრეფა რუთს. ეს არა მხოლოდ შრომა იყო, არამედ სირცხვილიც, მაგრამ რუთმა, მოხუცი დედამთილის სიყვარულის გამო, თავს იდო ამგვარი შრომაცა და სირცხვილიც. და დაინახა ყოვლისმხედველმა ღმერთმა ეს ორი ერთმანეთის მოსიყვარულე სული და გაიხარა ფრიად, გაიხარა და დააჯილდოვა და განადიდა ისინი იმგვარად, როგორც აჯილდოებს და განადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებს: ღვთის განგებით, რუთი თავთავის შესაგროვებლად მდიდარი ბოოზის ყანაში აღმოჩნდა. ბოოზმა შენიშნა რუთი და ნოომინისგან მისი ცოლად მოყვანის უფლება ითხოვა. ამ ქორწინებიდან იშვა იობედი, იესეს მამა და პაპა დავით მეფსალმუნისა და დიდი მეფის, რომლის შტოდანაც იშვა შემდგომ მრავალი მეფე და თვით მეფეთ მეფე, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.ჰოი, ყოვლისმხედველო და სახიერო უფალო, საკვირველია შენი განგებულება მართალთა და მოწყალეთა მიმართ. გვიწინამძღვრე და შეგვიწყალე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს მამათა: გიორგი მწერლისა და ძმისა მისისა საბასი, ხახულელთა (XI); ბონიფანტე რომაელისა (†290). მოწამეთა: ელია, პროვოს და და არეოს ეგვიპტელთა(308); მოწამეთა:პოლიევქტოს და ტიმოთე დიაკონისა; ბონოფანტე მოწყალისა, ფერენტიელი ეპისკოპოსისა, გრიგენტი ეთიოპიელი ეპისკოპოსისა (552); მართალი აგლაიდა რომაელისა და მოწამეთა ევტუქსი და თესალონიკე და მათი 200 მამათა და 70 დედათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამოელის შესახებამ ყმაწვილის გამო ვევედრებოდი და, აჰა, ამისრულა უფალმა სათხოვარი, რასაც ვთხოვდი. ამიტომაც უფლისათვის მიმიბარებია იგი. ვიდრე ცოცხალია, უფლისთვის იქნება მიბარებული (1მეფ. 1: 27–28)ღვთისაგან გამოთხოვილი და ღვთისათვის შეწირული იყო სამოელი, წინასწარმეტყველი და წინამძღოლი ისრაელიანთა. ნეტარი ანა, მისი უშვილო დედა, ცრემლითა და შესაწირავით ითხოვდა შვილს ღვთისაგან. შემდგომ კი ეს ნანატრი შვილი, თავისი ყველაზე დიდი სიკეთე, ბავშვობიდანვე უფალს უძღვნა სამსახურებლად. ბრძენი დედა შვილს ღვთის შვილად მიიჩნევდა და არა თავის საკუთრებად. შვილები ღვთისა არიან, როცა ღმერთი იძლევა მათ და მაშინაც, როცა ღმერთს მიჰყავს ისინი, მაგრამ ყველაზე მეტად არიან ისინი ღვთისა, როდესაც ღმერთს თავად დედა უძღვნის შვილს.საჩუქარი უკან უბრუნდება ღმერთს, როგორც საპასუხო საჩუქარი, რადგან ჩვენ ჩვენი არაფერი გაგვაჩნია, ღმერთს რომ მივცეთ და მხოლოდ იმას ვწირავთ, რასაც მისგან ვიღებთ... და ცხოვრობდა ყრმა სამოელი უფლის სახლში მღვდელ ელის გარყვნილ შვილებთან ერთად, თუმც თავად ის არ გარყვნილა. არ ისურვა უფალმა, რომ ცოდვილ ბერიკაცებს გამოცხადებოდა და ამ უმანკო ბავშვს გამოეცხადა... რადგან სამოელი ღვთის ნებას აღასრულებდა და არასდროს უშვებდა, რომ ღვთის თუნდაც ერთი სიტყვა დარჩენილიყო შეუსრულებელი (1მეფ. 3:19).და იყო სამოელი ისრაელიანთა ერის მსაჯული სიყრმიდან სიბერემდე, არასდროს არაფერი გაუკეთებია ცუდი არც ადამიანებისთვის და არც ღვთისთვის. და მისცა მას ღმერთმა ძალა და წინასწარმეტყველებდა სამოელი და იქმოდა სასწაულებს; ღვთისა და თავისი ხალხის ყველა მტერი დაამარცხა მან და აკურთხა ორი მეფე – საული და დავითი. და როდესაც დაბერდა, შეკრიბა ხალხი და ჰკითხა, ოდესმე ვინმეზე თუ ეძალადა ან თუ ვინმესთვის წაერთმია რამე. ხალხმა ერთხმად უპასუხა: არც შეგივიწროებივართ და არც დაგიჩაგრივართ, არც ვინმესაგან რამე აგიღია (1მეფ. 12:4). აი, ასეთი ადამიანი იყო ეს ღვთის საჩუქარი, რომელიც ღმერთსვე შესწირეს საპასუხო ძღვნად და რომელიც იზრდებოდა ღვთის კურთხევითა და დედის კურთხევით. დაე, გულისხმაყონ დედებმა ნეტარი ანას მაგალითი; დაე, მიბაძონ მსაჯულებმა და ხალხთა წინამძღოლებმა მართალი სამოელის ცხოვრების წესს.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადსახიერო უფალო, გამოაცოცხლე ჩვენი სულები, რათა ვიხილოთ შენი სიწმიდე და სახიერება და მოვინანიოთ ჩვენ მიერ ჩადენილი ბოროტი საქმეები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (†107); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (†1908). ფილოგონ, ანტიოქიელი პატრიარქისა(33). დანიელ II, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(138). მოწამე იოანე თასოელისა(165). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის შესახებუთხრა დავითმა ნათანს: შევცოდე უფალს. უთხრა ნათანმა დავითს: უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები; ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით (2მეფ. 12: 13; ფს.41:4)შესცოდა დავით მეფემ, მაგრამ მოინანია და მიუტევა ღმერთმა. დიდი იყო მეფის ცოდვა, მაგრამ უფრო დიდი იყო მისი სინანული. ის დამნაშავე იყო ღვთის წინაშე ორი მძიმე ცოდვის – მკვლელობისა და მრუშობის გამო, მაგრამ როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა, ნათანმა ამხილა იგი, დავითმა გულისტკივილით წამოიძახა: ვცოდე უფლის წინაშე! მან აღიარა ცოდვა და მწარედ შეინანა.გულშემუსვრილი ლოცულობდა დავითი ღვთის წინაშე, ტიროდა, მარხულობდა, მიწაზე იწვა და მორჩილად იტანდა მძიმე განსაცდელებს, რომელთაც ღმერთი მისი ცოდვის გამო უშვებდა მასზე, მის სახლეულსა და მის ხალხზე. თავის სინანულის გამომხატველ ფსალმუნებში მეფე ამბობს: მატლი ვარ და არა კაცი (ფს. 21:7); „ჩემი ოხვრის ხმისაგან შეახმა ხორცი ჩემს ძვლებს“ (ფს. 101: 6); „გამიქრა ძილი“ (ფს. 101: 7); „ნაცარს პურივით ვჭამდი და სასმელს ცრემლით ვაზავებდი“ (ფს. 101: 9); „მუხლები დამიუძლურდა მარხვისაგან“ (ფს. 108: 24). აი, ჭეშმარიტი სინანული! აი, ჭეშმარიტად მონანული! იგი არ ჩაეფლო ცოდვაში და არც სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, არამედ განუწყვეტლივ ინანიებდა ღვთის მოწყალების იმედით, და მონანულთა მოყვარულმა ღმერთმა შეიწყალა ეს სამაგალითო მონანული, მიუტევა მას შეცოდებები, განადიდა ისრაელის ყველა მეფეზე მეტად და მისცა უდიდესი მადლი, რათა წარმოეთქვა ყველაზე მშვენიერი სინანულის საგალობლები და წინასწარ ეუწყებინა მისი ტომიდან მაცხოვრის სამყაროში მოსვლის შესახებ. ხედავთ, ძმებო, ღვთის საოცარ მოწყალებას მონანულთა მიმართ!ღვთისთვის იმდენად მოსაწონია დავითის სინანული, რომ არ შერცხვა კაცობრივი სხეული მიეღო მისი თესლიდან. წყალობა მათ, ვინც არ ჩაეფლო ცოდვაში და ვინც არ ჩავარდა სასოწარკვეთილებაში ცოდვის გამო. სინანული იხსნის მას როგორც ერთი, ისე მეორე ბოროტებისაგან. მოწყალეო უფალო, დაარბილე ჩვენი გულები სინანულის ცრემლებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მრავალვნებულისა ანტონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1811/1827); ღირსი მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (†1035); მოწამისა იულიანა ნიკომიდიელისა (†301). და მისთ. მამათა 500 და 130 დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა(304); მოწამე თემისტოკლესი(250); პეტრე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ილია წინასწარმეტყველის შესახებვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში ცვარი და წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით (3 მეფ. 17:1)საშინლად ჟღერს ეს სიტყვები ყოველი მოკვდავის ყურისთვის, რადგან ისინი წარმოთქვა ჩვენმა მსგავსმა ადამიანმა (იაკ. 5:17). ძმებო, გიკვირთ როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს ცა ჩაკეტოს და წვიმა გააჩეროს? მაგრამ ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ის როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს, რომ გახსნას ცა და დაუშვას წვიმა გამომშრალ მიწაზე? ჩვენ ვიცით, რომ ადამიანების ლოცვით ღმერთი ახლაც ხსნის ცას და იძლევა წვიმას. ყველაფერი, რასაც რწმენით ითხოვთ ლოცვისას, მოგეცემათ (მთ. 21:22), - ბრძანა ჩვენმა მაცხოვარმა.როგორც მოსე აღასრულებდა ცოცხალი რწმენითა და ლოცვით უდიდეს სასწაულებს ეგვიპტესა და უდაბნოში, როგორც ისუ ნავეს ძემ შეაჩერა მზის მოძრაობა, ასევე ხსნიდა და კეტავდა ცას წინასწარმეტყველი ილია, რწმენითა და ლოცვით ჩამოჰქონდა ცეცხლი ციდან და იქმოდა დიდსა და საშინელ სასწაულებს. ღმერთმა მისცა მას ამგვარი სასწაულების აღსრულების ძალა, რადგან ილია მოშურნეობდა ღვთის, და არა საკუთარი თავის, სადიდებლად: „უფლის, ცაბაოთ ღმერთის შურმა შემიპყრო“ (3 მეფ. 19:14).არაფერს საკუთარი თავისთვის არ ცდილობდა ეს ღვთის კაცი, არამედ მხოლოდ ღვთისთვის. ღმერთი იყო მისთვის ყველაფერი: მთელი დიდება, მთელი ძალა, მთელი სიმდიდრე. ამიტომაც დაასაჩუქრა იგი ღმერთმა უკვდავი დიდებით, საშინელი ძალითა და უხრწნელი საუნჯით, რომელსაც ჩირჩილი ვერ აფუჭებს; ამიტომაც არ დაუშვა ღმერთმა, რომ მომკვდარიყო ილია, არამედ, ენუქის მსგავსად, ცად აღიტაცა იგი. წინასწარმეტყველი ილია წმიდა იყო, როგორც დილის ცვარი, უბიწო სულით, როგორც ჩვილი, სპეტაკი სხეულით, სუფთა გულით და უმანკო გონებით, როგორც ღვთის ანგელოზი. სწორედ ამიტომ იყო იგი ღვთის ჭურჭელი, სწორედ ამიტომ იქმოდა და ახლაც იქმს იგი სასწაულებს.ჰოი, ცოცხალო უფალო, ღმერთო ილია წინასწარმეტყველისაო, რომელმაც ნათლობის გზით გვიშვილე შენი წმიდა მადლით, აღანთე ჩვენშიც შენი წმიდა წინასწარმეტყველის რწმენა და მოშურნეობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობის წინა და წმიდათა მამათა კვირიაკე. დიდმოწამისა ანასტასიასი, მწამლველობითა მხსნელისა, რომაელისა, ილირიელისა (†304). ქრისოგონი, თეოდოტია, ებოდი, ევტიქიანესი და სხვ.(304). კარის გახსნა ღვთის დიდებული ეკლესიისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მომთმენი იობის შესახებუფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი (იობ. 1:21)ძმებო, დაე, ნურაფრის ნუ შეეშინდება მართალს - ყველაფერი კარგად იქნება! მთელი წმიდა წერილი გვიჩვენებს, რომ ღმერთი არ გაწირავს მართალს. იობის მაგალითი ნათლად ადასტურებს ამას. იობს შვიდი ვაჟი და სამი ასული ჰყავდა, ჰქონდა სიმდიდრე და პატივს სცემდნენ, ჰყავდა მეგობრები და ეს ყველაფერი ერთ დღეში დაკარგა, მაგრამ მან არ დაიწყო ღვთის ყვედრება, მიწაზე დაემხო, თაყვანი სცა უფალს და თქვა: „შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ“. იობმა დაკარგა ჯანმრთელობაც - უკანასკნელი რამ, რაც გააჩნდა და მთელი სხეული ჭრილობებითა და ჩირქით დაეფარა. იჯდა იობი ნაცარში და ადიდებდა ღმერთს, ცოლი კი უკიჟინებდა, რომ უარეყო ღმერთი. მაშინ უთხრა მას მართალმა იობმა: „სიკეთეს კარგად ვიტანთ უფლისაგან, ავის ატანა კი აღარ გვინდა!“ (იობ. 2:10). მეგობრებიც აყვედრიდნენ, რომ ცოდვილი იყო და თავიანთი გონებითა და სიმართლით ქედმაღლობდნენ მის წინაშე, მაგრამ იობი სიმდაბლით ლოცულობდა და მოთმინებით იტანდა თავის ჭრილობებსა და უბედურებას.ხშირად ახლაც ხდება ისე, როგორც მაშინ: თუ რაიმე უბედურება დაგვატყდება თავს, ჩვენი მეზობლებიც ისევე იქცევიან, თითქოს უფრო ჭკვიანები და მართლები იყვნენ... მაგრამ ყოვლადბრძენმა ღმერთმა ყველა ეს უბედურება იმისათვის დაუშვა იობზე, რომ გამოეცადა არა მხოლოდ თავისი მსახური, არამედ მისი სახლეულიცა და მეგობრებიც. და როცა ყველამ გამოავლინა თავისი თავი, თუ ვინ როგორი იყო, როცა ყველამ გაიარა გამოცდა ღვთის წიანაშე, მაშინ ღმერთმა, თავისი ყოვლისშემძლე მარჯვენით, ჯანმრთელობა დაუბრუნა იობს, სიმდიდრე – იმაზე ორჯერ მეტი, ვიდრე წაართვა და კვლავ შესძინა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, ნათელი სულიერი ხედვაც აქვს, ძმებო, რათა ღვთის ხელი დაინახოს როგორც თავის კეთილდღეობაში, ასევე განსაცდელებში. ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, მას განსაცდელების დათმენის დიდი უნარიც აქვს: როდესაც აძლევს ღმერთი, იგი მადლობს და როდესაც ართმევს ღმერთი, იგი აკურთხებს: „კურთხეულია უფლის სახელი“. უფალო, მრავალტანჯული და მრავლისმომთმენი იობის ღმერთო, გვასწავლე ჩვენც, რომ განსაცდელების დროს ვაკურთხოთ შენი ყოვლადწმიდა სახელი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრეტელ 10-თა მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპორისა, გელასისა, ევნიკიანესი, ზოტიკესი, პომპისა, აგათოპუსესი, ბასილიდისა და ევარესტისა (†III). ღირსი ნიფონტ. კვიპრ. ეპისკოპოსისა(IV); ღირსმოწამე რომანოზ ათონელისა(XVII); სატფურება დიდისა ეკლესიისა სოფიაწმიდისა კონსტანტინოპოლს(563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დანიელ წინასწარმეტყველის შესახებხოლო ის ლოდი, კერპი რომ შემუსრა, ვეებერთელა მთად იქცა და მთელი დედამიწა დაიკავა (დან. 2:35)ძმებო, ტანჯვა ადამიანის ხასიათს ასუსტებს, ხოლო განცხრომა კიდევ უფრო მეტად აუძლურებს. დანიელის, ღვთის კაცის, დაუძლურება კი ვერც ტანჯვამ შეძლო და ვერც განცხრომამ. ის იგივე დარჩა ორივე შემთხვევაში; ორივე შემთხვევაში იგი თანაბრად იყო ცოცხალი ღვთის მაცნე და ღვთის საიდუმლოებათა შორსმჭვრეტელი წინასწარმეტყველი. იგი ცხოვრობდა სამეფო ფუფუნებაში, შემდეგ – ლომთან ერთად ხაროში და არცერთ შემთხვევაში არ შეცვლილა. სამეფო ფუფუნებაში მყოფი დანიელი მარხულობდა, ლომთან ერთად ხაროში მყოფი კი – მშიერი არ იყო. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თავისი ერთგული მსახური წინასწარმეტყველების განსაკუთრებული ნიჭით დააჯილდოვა. მისი წინაწარმეტყველების მთავარი თემა უფალი ქრისტე იყო. მან თქვა, რომ მოვა ქრისტე და განაქარვებს კერპთაყვანისცმემლობას მთელ ქვეყანაზე, რომ ქრისტე მთელ ქვეყნიერებას აღავსებს, რაც სხვას არასდროს უქნია ხორცში მყოფს; რომ იგი ისაა, ვისაც მიეცემა ძალი და დიდება და მეუფება, რათა ემსახუროს მას ყველა ხალხი, ტომი და ერი. დიდმა წინასწარმეტყველმა დანიელმა ზუსტად იწინასწარმეტყველა დროც, თუ როდის მოვიდოდა ამქვეყნად უფალი იესო ქრისტე. და როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, ქრისტიანებს, დანიელის წინაშე! ჩვენ ყველა წინასწარმეტყველებასაღსრულებულს ვხედავთ ქრისტესთან დაკავშირებით, მაგრამ მაინც სუსტნი ვართ რწმენასა და ქრისტეს სიყვარულში, დანიელისთვის კი არ იყო გაცხადებული ის ყვეალფერი, რაც ჩვენთვის, მონათლულთათვის, არის ცხადი, მაგრამ მას ერთხელაც არ უღალატია ღვთისთვის.უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო დანიელ წინასწარმეტყველისაო, გაგვაძლიერე, მოგვმადლე სინანული და შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს ქალწულმოწამისა ევგენია რომაელისა (†III). და მასთან მოწამეთა- მამათა ფილიპესი,პროტი, იაკინთე და კლავდიასი(III), ღირსი ნიკოლოზ მონაზვნისა(IX); მოწამე ბასილა, რომში წამებულისა(180-192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალი იოსების შესახებხოლო იოსები... მართალი იყო... და მოიქცა ისე, როგორც უბრძანა მას უფლის ანგელოზმა (მთ. 1:19; 24) ღვთისა უფრო მეტად უნდა გვეშინოდეს, ვიდრე ადამიანების და ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვუსმინოთ, ვიდრე ადამიანებს. ეს არის ცხოვრების წესი მართალი იოსებისა, რომელიც წმიდა ქალწულ მარიამის ნათესავი და მფარველი იყო. იგი ცხოვრობდა კანონისა და მადლის გზაგასაყარზე და კანონის ერთგული იყო მანამ, სანამ ღვთის მადლი გამოჩნდებოდა; და როდესაც გამოჩნდა ახალი მადლი ღვთისა, იგი მადლის ერთგული გახდა. კანონის მორჩილს სურდა გაეშვა წმიდა ქალწული, როდესაც მის წმიდა სხეულში ჩაისახა სამყაროს მაცხოვარი, მაგრამ ღვთის ანგელოზმა აუწყა, რომ ქალწულმა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან და მაშინ იოსებმა უარი თქვა თავის განზრახვაზე, აღარ გაუშვა იგი და ისე მოიქცა, როგორც ღვთის ანგელოზმა უბრძანა. თავისით არაფერს წყვეტდა იოსები, ღვთის ნების მორჩილი იყო და ამიტომაც დიდებით შემოსა უფალმა როგორც მიწაზე, ასევე ზეცაში. ჩუმად და ფარულად ემსახურა იგი ღმერთს, ხოლო ღმერთმა ცხადად განადიდა და ცათა სასუფევლის ღირსი გახადა არა მხოლოდ ის, არამედ მისი ძეებიცა და ასულებიც. რომელი მამა ისურვებდა უფრო მეტს, ვიდრე იმას, რომ მისი შვილი ქრისტეს მოციქული ყოფილიყო?! ხოლო იოსების ორი შვილი ქრისტეს მოციქული იყო. ასე ადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებსა და მორჩილებს. ჰოი, ყოვლად დიდებულო უფალო, მართალი იოსების ღმერთო, შეგვეწიე ჩვენც, ცოდვილებს, რომ გვიყვარდეს შენი სიმართლე და მხოლოდ შენი შიში გვქონდეს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობა. ხორციელად შობაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უფლის, ღვთის ძის, შობის შესახებგამოვედი მამისაგან და მოვედი ამ სოფლად (იოან. 16:28) ძმებო, ძე ღვთისა, ერთარსი მამისა, საუკუნეთა უწინარეს მამისაგან შობილი უდედოდ, დროში დედისაგან იშვა უმამოდ. პირველი შობა ყოვლადწმიდა სამების მიუწვდომელი საიდუმლოებაა მარადისობაში, მეორე შობა კი - ღვთის ყოვლადძლიერებისა და კაცთმოყვარეობის მიუწვდომელი საიდუმლო დროში. უაღმატებულესი საიდუმლოება დროში შეესაბამება უაღმატებულეს საიდუმლოებას მარადისობაში. ამ უდიდესი საიდუმლოს გონების უმცირესი სინათლით წვდომა შეუძლებელია, ძმებო, ამიტომ დავკმაყოფილდეთ იმის ცოდნით, რომ ჩვენი ხსნა არ მოდის არც ადამინისგან და არც მიწიდან, არამედ ღვთიური უხილავი სამყაროს უაღმატებულესი სიმაღლეებიდან. ასეთია ღვთის მოწყალება და ასეთია ადამიანის ღირსება, რომ თავად ძე ღმერთი გარდამოხდა მარადისობიდან დროში, ზეციდან მიწაზე, დიდების ტახტიდან მწყემსთა გამოქვაბულში - რათა ეხსნა ადამიანები, ცოდვებისაგან განეწმინდა და დაებრუნებინა სამოთხეში. იშვა იგი მამისაგან, რომელთანაც ყველაფერი გააჩნდა და მოვიდა ამქვეყნად, რომელსაც მისთვის არაფრის მიცემა არ შეეძლო. გამოქვაბულში იშვა უფალი, რათა ეჩვენებინა, რომ მთელი სამყარო ის ბნელი გამოქვაბულია, რომლის განათებაც მხოლოდ მას შეეძლო. ბეთლემში იშვა უფალი (ხოლო ბეთლემი „პურის სახლს“ ნიშნავს) - რათა ეჩვენებინა, რომ მხოლოდ ის არის „ცხოვრების პური“ ღირსეულთათვის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მარადიულო ძეო ცოცხალი ღვთისა და ძეო ქალწულ მარიამისა, გვაკურთხე ჩვენ და და აღგვავსე შენით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. მღვდელმოწამისა და აღმსარებელისა ეფთვიმი სარდიელი ეპისკოპოსისა (†840). ღირსი კონსტანტინე სინადელისა(VIII); ღირსი ევარესტ სტუდიელისა(825); ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა უთხრა მარიამმა: აჰა, მხევალი უფლისა (ლუკ. 1:38)აი, ძმებო, ჭეშმარიტად მხევალი უფლისა! თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც საკუთარ ნებაზე წინ თავისი ბატონის ნებას აყენებს, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული პირველია უფლის მხევალთა შორის; თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც განუწყვეტლივ მთელი გულმოდგინებით შესცქერის თავის ბატონს, მაშინ წმიდა ქალწული ისევ პირველია უფლის მხევალთა შორის; და თუ ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც მორჩილად და უსიტყვოდ ითმენს ყველა გულისტკივილსა და სიმძიმეს, რადგან ჯილდოს ელის ბატონისაგან, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ და ისევ პირველი და ყველაზე აღმატებულია უფლის მხევალთა შორის. ყოვლადწმიდა მარიამისათვის მნიშვნელოვანი იყო არა ის, რომ მოსწონებოდა წუთისოფელს, არამედ ის, რომ მოსწონებოდა ღმერთს; მისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო არა ის, როგორ ემართლებინა თავი სამყაროს წინაშე, არამედ მხოლოდ ის, თუ როგორ გამართლდებოდა ღვთის წინაშე. წმიდა ქალწულს – თვით მორჩილებას, ყურადღებასა და სიმდაბლეს – სრული უფლება ჰქონდა ამგვარად ეპასუხა ღვთის ანგელოზისათვის: „აჰა, მხევალი უფლისა!“ უმაღლესი სრულყოფილება და უდიდესი პატივი, რომელსაც შეიძლება მიაღწიოს ქალმა დედამიწაზე - ეს არის იყოს უფლის მხევალი. ეს სრულყოფილება და ეს პატივი ევამ ადვილად დაკარგა სამოთხეში, ღვთისმშობელმა მარიამმა კი სამოთხის გარეთ მოიპოვა უდიდესი შრომის წყალობით. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით, უფალო იესო ქრისტე, შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწული მარიამის შესახებადიდებს სული ჩემი უფალსა (ლუკ. 1:46)ძმებო, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ჩაწერილი სახარებაში და ყველა მათგანი ღვთის დიდებას უკავშირდება. წმიდა ქალწული მდუმარე იყო ადამიანებთან, მაგრამ მისი სული გამუდმებით ესაუბრებოდა ღმერთს. განუწყვეტლივ, ყოველ დღე და ყოველ წამს, პოულობდა წმიდა მარიამი მიზეზს ედიდებინა ღმერთი. ოჰ, რამდენი შესანიშნავი წიგნი დაიწერებოდა, რომ გვცოდნოდა და ჩაწერა შეგვძლებოდა, თუ როგორ აქებდა და ადიდებდა იგი მთელი ცხოვრება უფალს! მაგრამ იმ ერთადერთი სადიდებლის მიხედვითაც კი, რომელიც მარიამმა წარმოთქვა ელისაბედის, თავისი ნათესავის, წინაშე (რომელიც დედა იყო დიდი წიანსაწრმეტყველის, იოანე ნათლისმცემლისა), ყოველ ქრისტიანს შეუძლია შეაფასოს, თუ რაოდენ კეთილსურნელოვანი და ღვთივსათნო ყვავილი იყო მისი წმიდა სული. ეს მხოლოდ ერთი საოცარი საგალობელია ღვთისმშობლის სულისა, რომელმაც სახარების საშუალებით მოაღწია ჩვენამდე, მაგრამ ასეთი საგალობლები მრავლად იყო ყოვლადწმიდა ქალწულის ცხოვრებაში. მან ბევრად ადრე, ვიდრე სახარებას მოისმენდა თავისი ძის ბაგეებიდან, უკვე იცოდა როგორ ესაუბრა და როგორ ედიდებინა ღმერთი. ეს ცოდნა მას სულიწმიდის მიერ ჰქონდა, რომლის მადლიც, როგორც წმიდა წყალი წმიდა ჭურჭელში, განუწყვეტლივ გადმოდიოდა მასზე. იგი თავისი სულის საგალობლებით მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ადიდებდა ღმერთს, ამიტომ ღმერთმაც განადიდა ის ქერუბიმებსა და სერაფიმებზე მეტად. და ჩვენც, ცოდვილებს, ასევე განგვადიდებს უფალი თავის სასუფეველში, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ ჩვენი ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ვადიდოთ ღმერთი საქმით, სიტყვით, ზრახვითა და ლოცვით.ჰოი, ყოვლად წმიდაო და კურთხეულო ღვთისმშობელო, დაგვიცავი ჩვენ შენი წმიდა ლოცვით. ქება და დიდება შენ და შენს ძეს, უფალ იესო ქრისტეს, უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა 20 000-თა, ნიკომიდიის ეკლესიაში დამწვართა და სხვათა (†302); ეკლესიის გარეთ ვნებულთა: გლიკერი ხუცი, ზენონ, თეოფილე დიაკონი, დოროთე,მარდონი, მიგდონი დიაკონი, ინდისე, გორგონი, პეტრე, ექვთიმე, აგათია, დომნა, თეოფილე და სხვა.(302).მოციქულ 70-თაგანი ნიკანორისა(34).ღირსისა სიმონ მირონმდინარისა, სიმონოპეტრას მონასტრის ქტიტორისა (†1257). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებუთხრა მისმა დედამ მსახურებს: რასაც [იგი] გეტყვით თქვენ, გააკეთეთ (იოან. 2:5)აი, რა უნდა უხაროდეს ყველა მორწმუნეს: ის, ვინც ყველაზე ახლოს არის ქრისტე მაცხოვართან ზეცაში, როგორც იყო ეს დედამიწაზე, ზრუნავს მორწმუნეთათვის, ეცხადება მათ, ეხმარება და რჩევას აძლევს: „ყველაფერი, რასაც გეტყვით თქვენ ჩემი ძე და ღმერთი, აღასრულეთ“. ასეთი რჩევა მისცა მან მსახურებს ნადიმის დროს კანაში, მსახურებმა დაუჯერეს და სასწაული იხილეს. სახარებაში ჩაწერილი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიერ წარმოთქმული ეს რამდენიმე სიტყვა ძვირფასი შეგონებაა ჩვენთვის, კერძოდ, ესაა სახარებისეული ერთადერთი სწავლება, რომელიც ღვთისმშობელმა მისცა ადამიანებს წუთისოფელში ცხოვრების განმავლობაში. „რასაც იგი გეტყვით, გააკეთეთ!“ თითქოს ამით სურდა ეთქვა: „მან ყველაფერი იცის. მას ყველაფერი ძალუძს. მას ყველანი უყვარხართ. ამიტომ სხვაგან ნუ დაიწყებთ ცქერას, არამედ მას უსმინეთ და მას დაუჯერეთ“. წმიდა მარიამმა გაითავისა საკუთარი მოვალეობა ამ ქვეყნად, რომ უნდა ეცხოვრა ქრისტესთვის და როგორც სიცოცხლის წყაროსკენ, ქრისტესკენ მიეთითებინა სხვებისთვის. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა ნებაყოფლობით განაგრძო ამ მოვალეობის შესრულება ზეციდან. იგი ეკლესიის მთელი ისტორიის განმავლობაში ასწავლიდა მორწმუნეებს ეკეთებინათ ის, რაც თქვა ქრისტემ. და დღესაც თავისი ზეციური დიდებიდან საიდუმლო გარდამოსვლით ევლინება მორწმუნეებს, რათა ასწავლოს, რომ აღასრულონ ის, რაც გვამცნო ქრისტემ. ეს მისი კურთხევაა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კურთხევა. იგი შედგება არა ოთხი სახარების, არამედ ოთხი სიტყვისაგან: „რასაც ის იტყვის, შეასრულეთ!“ჰოი, ძმებო, დავუჯეროთ ღვთისმშობელს! დავუჯეროთ მას, როგორც დედას და უფრო მეტადაც, ვიდრე მშობელ დედას, რადგან მას ჩვენთვის უმეტესი სიკეთე სურს, რაც არის მისი ძის მარადიულ სასუფეველში დამკვიდრება. ჰოი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, დაგვეხმარე, რომ აღვასრულოთ შენი ძის სიტყვები. ქება და დიდება შენ და მას უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა მამათა: იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა-ფსალმუნთა მთქმელისა და მოციქულისა იაკობისა-ძმისა უფლისა; 14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ქრისტესთვის მოწყვეტილთა(†I); ღირსისა მარკელისა, "მღვიძარეთა" მონასტრის იღუმენისა (†485). ღირსი თეოდოზ აღმსარებლისა. სტუდიელის(818); გიორგი ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა(850-891); ღირსთა მარკოზ მესაფლავე, თეოფილე და იოანესი, კიევო-პეჩორელთა ღირსი აილერან ბრძენისა, ირლანდიელისა(665). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა თვით შენს სულშიც გაივლის მახვილი (ლუკ. 2:35)ვის შეუძლია, ოდნავ მაინც, მოთმინებაში შეედაროს უფალს, ან მის ყოვლადწმიდა მშობელს, რომელმაც მრავალი ტანჯვა დაითმინა დედამიწაზე?! ჭაღარით მოსილმა მოხუცმა სვიმეონმა წინასწარმეტყველურად განჭვრიტა თუ რა ტკივილები ელოდა ქალწულ მარიამს მომავალში და ეს ტკივილები სულში მახვილის გავლას (ჩაცემას) შეადარა. პირველად მახვილმა განვლო ქალწულის სულში, როცა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან, ხოლო მართალმა იოსებმა კი ეჭვი შეიტანა მასში; მეორედ - როდესაც იძულებული გახდა ჰეროდეს მახვილს გაქცეოდა ეგვიპტეში; მესამედ... მეოთხედ... მეათედ... და კიდევ მრავალჯერ... - როცა ხედავდა იუდეველი უხუცესების ბოროტებასა და მზაკვრობას თავისი ძის წინააღმდეგ, როდესაც იესო ქადაგებდა და სასწაულებს აღასრულებდა ხალხში; მაგრამ ყველაზე ბასრმა მახვილმა განვლო მის სულში მაშინ, როდესაც თავისი ძისა და უფლის ჯვრის ქვევით იდგა. სწორედ ეს მახვილი განჭვრიტა და იწინასწარმეტყველა წმიდა მოხუცმა სვიმეონმა. დიდებული და ამაღელვებელია ღვთისმშობლის დუმილი, რომლითაც ის, როგორც კრეტსაბმელით, ფარავდა თავის ტკივილს, თავისი გულის ყველა ჭრილობას. ამ უამრავი ტკივილის წყვდიადში, რომელმაც მის წმიდა გულში დაისადგურა, მაინც ანათებდა რწმენის ჩაუქრობელი ლამპარი და იმედი და ერთგულება ღვთისა. წარმოუდგენელი კეთილშობილებაა უფლის მხევლისა! იგი ნათლად ხედავდა საკუთარ თავს ადამიანების ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში, წინასწარმეტყველებთან კითხულობდა თავის შესახებ, ანგელოზებთან – ღვთის მაცნეებთან საუბრობდა, ამიტომ ყველაფერი, რაც მასზე მოიწეოდა - სიხარული იქნებოდა თუ სატანჯველი - იცოდა, რომ ღვთისგან ეშვებოდა მასზე, ამიტომ არ ხარობდა სიხარულში და ტანჯვაში არ დრტვინავდა, არამედ დუმდა და ყველაფერს გულში ინახავდა.ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღვთისმშობელო ქალწულო, შეგვეწიე, რომ ვიყოთ შენსავით ღვთის ნების მორჩილნი. ქება და დიდება შენ მიერ შენს ძესა და უფალს უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა ანისია თესალონიკელისა (†285-305); მღვდელმოწამე ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (†IV). მოციქულ 70-თაგანი ტიმონასი; მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელისა(311); ღირსი თეოდორა კესარიელისა; ღირსი თეოდორა კონსტანტინეპოლელისა(940); ღირსმოწამე გედეონ ათონელისა (1818) და ანისი, თესალონიკელი ეპისკოპოსისა(406-407); მაკარი; მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებუზენაესის წმიდანები მიიღებენ სამეფოს და უკუნითი უკუნისამდე იმეფებენ (დან. 7:18)წუთისოფელში დამცირებული და შევიწროებული წმინდანები მარადიულად იმეფებენ ცათა სასუფეველში. ისინი, უკანასკნელნი დედამიწაზე, ზეცაში იზეიმებენ როგორც პირველები. მშიერნი და მწყურვალნი წარმავალ სამეფოში, ტანშიშველნი და ფეხშიშველნი, მაძღარნი იქნებიან წარუვალ სამეფოში და სამეფო სამოსით იქნებიან შემოსილი, როგორც უფლისწულები. წარმავალ სამეფოში უცხონი იმეფებენ თავიანთ, უხრწნელ, სამეფოში. ეს სამეფო უკანასკნელი და ერთადერთია, რომელსაც სამეფო შეიძლება ეწოდოს, რადგან სხვა ყველა წარმავალი, დროებითი, ყალბი და ამაოა. მარადიული სამეფოსთვის ყველა (დედამიწაზე ყველა დროსა და ყველა სამეფოში მცხოვრები) არის მოწოდებული. ესენი არიან ქრისტეს შვილები – მაცხოვრის ძეები და ასულები; ესენი, მიწიერი ცხოვრებიდან ზეციურში გადანაცვლებულნი, კვლავაც მეფობენ, მაგრამ ჯერ სრულად არ არის მათი მეფობის დიდებულება წარმოჩენილი. ეს დიდებულება ნაჩვენები იქნება ქრისტეს – ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულის – მეორედ მოსვლის შემდეგ. მაშინ სრულად გამოცხადდება წმიდათა სასუფევლის მთელი დიდებულება, რომელიც ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს, მარადიული სამეფოა და რომელიც უცვლელი იქნება სამარადისოდ და უკუნისამდე. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმიდათა სამეფოს შემოქმედო, მოწყალე იქმენ ჩვენ, ცოდვილთა, მიმართ და მოგვამზადე შენი წმიდანების მარადიული სამეფოსთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მელანია რომაელისა (†439); ღირსისა საბიანასი, სამცხის მონასტრის წინამძღვრისა (†XI). ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, წმ. წერილთა გნმმარტებლისა(107). დოსითეოზ აღმსარებლისა, ზაგრებელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებშეებრძოლებიან კრავს, მაგრამ კრავი გაიმარჯვებს მათზე (გამოცხ. 17:14)ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ, ძმებო, კრავის გამარჯვებით ყველა მხეცზე! კრავი გაიმარჯვებს ლომებსა და ვეფხვებზე, მგლებსა და მელიებზე, გიენებსა და გველებზე! მაგრამ ვინ მოისმინა ეს და ვინ იხილა? მოისმინა ჩვენმა ყურებმა და იხილა ჩვენმა თვალებმა. კრავი იესო ქრისტეა, ხოლო მხეცები – მისი ხილული და უხილავი მტრები. კრავია გამარჯვებული ჩვენს დროშიც და კრავი იქნება გამარჯვებული მომავალშიც, თვით უკანასკნელ დღემდე. მან გაიმარჯვა, იმარჯვებს და გაიმარჯვებს ყველა ამქვეყნიურ მეფესა და მმართველზე, რომელთაც მხეცის ზნე აქვთ, გაიმარჯვებს მათ მეომრებსა და დაქირავებულებზე, მათ მაქებრებსა და მიმდევრებზე. აი, ასეთ ძალას ფლობს მშვიდი და თვინიერი ღვთის კრავი! ოჰ, ჩემო საბრალო ძმებო, ნუ შეშინდებით, ნურც შეშფოთდებით და დაეჭვდებით: ყველაზე დიდი გამარჯვებული არის თქვენი წინამძღოლი, შემწე და მეგობარი. იგი კრავად იწოდება, რათა გვასწავლოს ვიყოთ ისეთივე, როგორიც არიან კრავები - მდუმარენი, თვინიერნი, უბოროტონი, მომთმენნი, მზადმყოფნი, რომ თავი გაწირონ გამარჯვებისთვის და მინდობილნი თავიანთი მწყემსის ნებას. და როდესაც ღმერთი კრავთან ერთად არის, მაშინ კრავი ძლიერი არის მგელზე, ძლევამოსილი – ლომზე, მარჯვე – მგელზე და გონიერი – მელაზე, მაგრამ სიმართლეს ვერ შევიცნობთ და საბოლოო გამარჯვებას ვერ ვიხილავთ, თუკი ორივე სამყაროს არ გავითვალისწინებთ. ძმებო, როდესაც ორივე სამყაროს გავითვალისწინებთ, მაშინ გავიაზრებთ მარადიულ ჭეშმარიტებას და უკვდავ გამარჯვებას –კრავი იმარჯვებს და მხოლოდ კრავი!ჰოი, იესო ქრისტე, მეფეო ყოველთა მეფეთაო და ყოველგვარ დაპირისპერებასა და ბრძოლაში გამარჯვებულო, კრავო ღვთისაო, ყოვლადმდაბალო და ყოვლადმოწყალეო, გამარჯვებულ კრავებად გვაქციე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორცითა წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. სამოქალაქო ახალი წელი.","ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია კაბადოკიელ მთავარეპისკოპოსისა (†379). მოწამე ბასილი ანკვირელისა, კესარიას წამებულისა(360-363); წმიდანთა: ბასილისა და ემილიასი-ბასილი დიდის მშობელთა; გრიგოლ, ნაზიანზელი ეპ.-გრიგოლ ღვთისმეტყველის მამისა(373-374)
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება, თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთეერიდე ბოროტებას და ჰქმენ კეთილი (ფს. 33:15)ამ სიტყვებით განისაზღვრა მთელი ჩვენი შრომა, რომელიც გვმართებს, რომ აღვასრულოთ მიწაზე და მიწაში, ანუ დედამიწაზე და ჩვენს სხეულში. როგორი უნდა იყოს ჩვენი შრომა? ჩვენ უნდა შევიძინოთ ორი ჩვევა: პირველი - განვეშოროთ ბოროტებას და მეორე - ვაკეთოთ სიკეთე. ხოლო რა არის სიკეთე და ბოროტება, ამას ნაწილობრივ და ბუნდოვნად გვკარნახობს სინდისი, რომელიც ცოდვით არის დამძიმებული, ქრისტეს სწავლება კი მთელი სისრულითა და სიცხადით განგვიმარტავს ამას.რა სურს უფალს ჩვენგან, ძმებო? მას სურს, რომ ჩვენი სულები მუდმივად იყვნენ სიკეთისაკენ მიმართული ისევე, როგორც საკურთხევლები არის ყოველთვის აღმოსავლეთისკენ მიმართული. მას სურს, რომ ბოროტება დავტოვოთ უკან, სიბნელეში, მივიწყების უფსკრულში, წარსულის წყვდიადში და გამუწყვეტლივ ვესწრაფოთ სიკეთეს - ვიფიქროთ სიკეთეზე, გვსურდეს სიკეთე, ვისაუბროთ სიკეთის შესახებ და ვაკეთოთ სიკეთე. უფალს სურს, რომ ვიყოთ აღმშენებლები და არა დამანგრევლები, რადგან ის, ვინც სიკეთეს იქმს, ამით ანადგურებს ბოროტებას, ხოლო ვინც ბოროტებას ანადგურებს, იგი მალე ივიწყებს სიკეთის ძალას და თავად იქცევა ბოროტმოქმედად.„განეშორეთ ბოროტს, მიეახლეთ კეთილს“ (რომ. 12:9), - გვასწავლის ქრისტეს მოციქული. მოიძულე ბოროტება, მაგრამ ნუ მოიძულებ იმას, ვინც ბოროტებას სჩადის, რადგან ის სნეულია. თუ შეგიძლია, უმკურნალე სნეულს, მაგრამ ნუ მოკლავ მას შენი სიძულვილით. იყავი სიკეთის და მხოლოდ სიკეთის მხარეს, რადგან სიკეთე ღვთისგანაა და ის არის საუნჯე ყოველგვარი სიკეთის.ჰოი, სახიერო და ყოვლადძლიერო უფალო, გვასწავლე ჩვენ განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთე შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ექვთიმე ღმრთისკაცისა(†1953); სულკურთხეული იოვანე ჭყონდიდელი მთავარეპისკოპოსისა (†XI); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (†465-424 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა, კესარია კაბადუკიელისა (†307-323). ღირსთა; აკაკი სასწაულმოქმედისა, მელიტონ ბეირუთელისა(557), თომაიდა ლესბოსელისა და ჟენევია პარიზელისა(500). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ მოიპოვება ცათა სასუფეველი გულით და არა ენითყველა, ვინც მეუბნება მე: უფალო, უფალო, არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ვინც ასრულებს ჩემი ზეცათა მამის ნებას (მთ. 7:21)ძმებო, ცათა სასუფეველი მოიპოვება გულით და არა ენით. გულია საგანძური იმ სიკეთეთა, რომელთა საშუალებითაც მოიპოვება სასუფეველი; მთავარია გული და არა ენა. თუკი საგანძური სავსეა ღვთიური სიკეთეებით - ძლიერი რწმენით, კეთილი იმედით, ნათელი სიყვარულითა და კეთილი საქმეებით, მაშინ ამ სიკეთეთა მაუწყებელი ანუ ენა სანდოა და ტკბილი; თუ საგანძური ცარიელია და არანაირი სიკეთე იქ არ არის, მაშინ მისი მაცნეც ცრუა და უტიფარი. როგორიცაა გული, ისეთივეა საქმეები. ყველაფერი გულზეა დამოკიდებული. ფარისევლობა უსარგებლოა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უსარგებლოა იგი ღვთის წინაშე. „თუ მე მამა ვარ, - ამბობს უფალი წინასწარმეტყველ მალაქიას პირით, - სად არის ჩემი პატივისცემა? და თუ მე უფალი ვარ, სადაა მოწიწება ჩემ წინაშე?“ (მალაქ. 1: 6) ანუ: მესმის, მამას რომ მიწოდებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ, რომ გულით მცემთ პატივს; მესმის, უფალს რომ მიწოდებთ, მაგრამ ჩემ წინაშე მოწიწებას ვერ ვხედავ თქვენს გულებში.ჩვენი ლოცვა: „უფალო! უფალო!“ კარგია და სასარგებლო მხოლოდ მაშინ, როცა ის მლოცველი გულიდან მოდის. თვით უფალი გვასწავლის ვილოცოთ განუწყვეტლივ, მაგრამ არა მხოლოდ ენით, რათა ადამიანებმა გვისმინონ, არამედ, ასევე, გულის დაფარულში საიდუმლოდ, რათა გვისმინოს და დაგვინახოს უფალმა. ყოვლად დიდებულო და საკვირველო უფალო, გვიხსენ ფარისევლობისაგან და ჩანერგე შენი შიში ჩვენს გულებში, რათა განუწყვეტლივ გულით ვილოცოთ შენ წინაშე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286); ღირსი ტიმოთე მესვეტისა (872) ხდა ღირსმოწამე ონოფრე ახლისა(1818); ღირსი რიგობერტ, რეიმსელი მთავარეპისკოპოსისა (746). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციურ მოქალაქეთა შესახებისინი ამ სოფლისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამ სოფლისა (იონ. 17:16)უფალი იესო ქრისტე არ არის ამ სოფლისა, ამ სოფლის მხოლოდ მისი სამოსია. ის არის მხედართმთავარი, რომელმაც ტყვეთა სამოსი გადაიცვა, რათა ტყვეობაში მყოფნი ანუ ცოდვის, მატერიისა და ეშმაკის მიერ დატყვევებულნი გამოეხსნა. და როგორიც არის მხედართმთავარი, ისეთივე არიან მისი მეომრები: ისინი სულით არ არიან ამ სოფლისანი, არამედ არიან თავისუფალნი და არა დატყვევებულნი; არა მსახურები, არამედ ბატონები; არა წარმავალნი, არამედ უკვდავნი; არა დაღუპულნი, არამედ გამოხსნილნი. ასეთია ყველა, ვინც მოწოდებულია ქრისტეს მიერ და ვინც, შეიმეცნა რა უკვდავი ცხოვრება, ნებით უარყო წუთისოფელი, გაჰყვა ქრისტეს და უერთგულა მას ცხოვრების ბოლომდე. აბბა მოსემ ბრძანა: „არავის შეუძლია შეუერთდეს ქრისტეს ლაშქარს, თუ არ იქნება შეუპოვარი, თუ არ მოიძულებს პატივსა და სიმშვიდეს, თუ არ უარყოფს ყოველგვარ ხორციელ სურვილს და არ დაიცავს ღვთის ყველა მცნებას“. მოწოდებული იყო იუდაც, მაგრამ განეშორა ქრისტეს, სამეფო სასახლეს საპყრობილე ამჯობინა, თავისუფლებას – მონობა, უკვდავებას – ხრწნადობა, სულის ხსნას კი – დაღუპვა. ხოლო დანარჩენმა მოციქულებმა (დიდმა თუ მცირემ), ბოლომდე უერთგულეს ქრისტეს და გაიმარჯვეს, რამაც განდიდა ისინი მიწაზეც და ზეცაშიც, ადამიანთა შორისაც და ანგელოზთა წიაღშიც. ამიტომაც აქებენ და აკურთხებენ მათ მიწაზეც და ზეცაშიც. ვინც წუთისოფელმა განადიდა, წუთისოფელთან ერთად დაიღუპება, ხოლო ვინც ქრისტემ განადიდა, ქრისტეს მიერ გადარჩება. ამსოფლიური დიდება სიკვდილია და ქრისტეს მიერ დიდება კი – მარადიული ცხოვრება, რომელიც არასოდეს დასრულდება.უკვდავო უფალო, თუმცა ამ სოფლისანი ვართ ხორცითა და ცოდვებით, მოგვიწოდე შენს ლაშქარში, რომელიც არ არის ამ სოფლის არც სულით, არც ძალით, არც სიბრძნითა და სიყვარულით, რათა, როდესაც წუთისოფლისთვის დავიხოცებით, ვიცხოვროთ შენს მარადიულ სასუფეველში ანგელოზებთან, მოციქულებთან და წმინდანებთან ერთად, შენი წმიდა მოციქულების ლოცვითა და სიყვარულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა თეოპემპტე ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონა მოგვისა (†303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (†350). მიქეა წინასწარმეტყველისა, ღირსი აპოლინარია სვინკლიტიკესი(470); ღირსი ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსი მინასი; ღირსი გრიგოლ აკრიტელისა(820); ღირსმოწამე რომანოზისა(1694-1695). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ქრისტეს გარეშე უძლურნი ვართ ჩემ გარეშე არ შეგიძლიათ არაფრის კეთება (იონ. 15:5)უფალს ჩვევად არ ჰქონდა რაიმეს შესახებ გაზვიადებით ესაუბრა. სამყაროში არავის სიტყვები არ არის ისე უტყუარი, როგორც უფლის სიტყვები. ამიტომ როდესაც უფალი ბრძანებს, რომ მის გარეშე არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლია, ეს ნათქვამი სწორედ ასე უნდა გავიგოთ და მივიღოთ. ის აქ საუბრობს სიკეთის და არა ბოროტების შესახებ; არანაირი სიკეთის ქმნა არ შეგვიძლია ჩვენ ქრისტეს გარეშე, ქრისტეს გვერდის ავლით და ქრისტეს წინააღმდეგ. იგია მფლობელი, მომნიჭებელი და შთამაგონებელი ყოველგვარი სიკეთისა. არანაირი სიკეთე არ არსებობს მის გარეშე და არანაირი ბოროტება არ არსებობს მასში. მე ვარ ვაზი და თქვენ – რტოები (იოან. 15:5), - ბრძანა მან . რა შეუძლიათ რტოებს ვაზის გარეშე? განა შეუძლიათ გაიზარდონ და ნაყოფი გამოიღონ? ცხადია, არა. მხოლოდ გადაყრიან, როგორც ნასხლევს და გახმებიან. ადამიანს შეუძლია იფიქროს, რამდენიც სურს, მაგრამ ის ვერასოდეს მოიფიქრებს ვერცერთ ნამდვილ სიკეთეს, თუ ის არ იქნება ქრისტეში და ქრისტეს მიერ... და თუ ვინმე იტყვის, კეთილ და სასარგებლო საქმეებს აღვასრულებს ქრისტე გარეშეო, იცოდეთ, რომ მისი ეს საქმეები საფუძველშივე შებღალული და გაუკუღმართებულია ან პატივმოყვარეობით, ან შენიღბული თავმოყვარეობით. რადგან ადამიანი ქრისტეს გარეშე იგივეა, რაც რტო ვაზის გარეშე. ეს ჩვენ თავად მან გვითხრა. ვაზი დაფარულია და არ ჩანს, მხოლოდ რტოები ჩანან, თუმცა მტევნები რტოებზე და თვით რტოები ვაზზე არიან დამოკიდებული. ყოველგვარი სიკეთის ვაზი იზრდება მამა ღმერთის გულიდან და ივსება სულიწმიდის სიტკბოთი.ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღვთისგანცხადებაი. ნათლისღებაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი","დიდი აიაზმა
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამების საიდუმლოს შესახებვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეციდან: მამა, სიტყვა და სული წმიდა და ეს სამი ერთია.და სამნი მოწმობენ ქვეყანაზე: სული და წყალი და სისხლი, და სამივე – ერთის შესახებ (1იონ. 5:7-8)როდესაც წმიდა წერილს ვკითხულობთ, ყურადღებით უნდა მოვეკიდოთ ყოველ სიტყვას. მაგალითად, ვინც სწრაფად და ზედაპირულად წაიკითხავს, ის ვერ შეამჩნევს იმ განსხვავებას, რომელსაც მახარებელი აღნიშნავს ზეციურ სამსა და მიწიერ სამს შორის. ზეციური სამის შესახებ იგი ბრძანებს: ეს სამი ერთია, მიწიერი სამის შესახებ კი ამბობს: და სამივე ერთის შესახებ. ხოლო ერთარსად ყოფნასა და ერთის შესახებ ყოფნას შორის დიდი სხვაობაა. მამა, ძე და სულიწმიდა არის ერთარსი, მაშინ როდესაც სული, წყალი და სისხლი არ არის ერთარსი, არამედ ერთის შესახებ მოწმობენ. მტრებსაც შეუძლიათ იყვნენ ერთად, მაგრამ ისინი არ არიან ერთარსი. ასევე, დედამიწაზე ყველა ადამიანი ერთადაა , მაგრამ ისინი ასევე არ არიან ერთარსი. წყალი და სისხლი ადამიანის სხეულს შეადგენს, ხოლო სული ცალკეა. მოციქული გვაუწყებს: „ ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი - ხორცის საწინააღმდეგო“ (გალ. 5:17); ე. ი. ხორცი და სული არ არიან ერთარსი, თუმცა კი ერთად არიან. და როცა ადამიანი კვდება, ეს ერთობა იშლება და მთავრდება. სისხლი და წყალი ერთი მიმართულებით მიდიან და სული კი – სხვა მიმართულებით. მხოლოდ სამება ანუ ღვთიური სამია ზეცაში არა მხოლოდ ერთად, არამედ ერთარსიც. ადამიანის სულის ზეცაშიც არის სამი რამ, რაც არ გულისხმობს ამ სამის ერთობას, არამედ – მათ ერთად ყოფნას, რათა ადამიანს ჰქონდეს ნეტარება როგორც ამქვეყნიურ, ასევე ზეციურ სამყაროში. ეს არის გონების, გულისა და ნების ერთიანობა . სანამ ეს სამი არ გაერთიანდება, მანამ ადამიანი ებრძვის საკუთარ თავსაც და ზეციურ სამებასაც, ხოლო როცა ეს სამი გაერთიანდება, როცა არცერთი შემადგენელი ნაწილი არ ბატონობს და არ არის მსახური, მაშინ ადამიანი აღივსება ერთიანი მშვიდობით, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას (ფილიპ. 4:7), ყოველგვარ სიტყვას, ყოველგვარ განმარტებას, ყოველგვარ შიშსა და ყოველგვარ მწუხარებას. მაშინ ადამიანში არსებული მცირე ზეცა უფრო და უფრო ემსგავსება ღვთის ვრცელი სამყაროს ზეცას და ხატებაცა და მსგავსებაც ღვთისა მეტად ცხადი ხდება ადამიანში.ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვეწიე, რომ იმათი მსგავსი მაინც ვიყოთ, ვინც შენი მსგავსია. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ მორჩილების შესახებიყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა (მათ. 6:10)კურთხეულია იოანე ნათლისმცემელი, რადგან მან სახარება აღასრულა სახარებამდე! იგი უდაბნოში განმარტოვდა და ხორცითაც და სულითაც სრულიად მიენდო ღვთის ნებას. ღვთის ნება აღესრულებოდა როგორც მისი სხეულის მიწაზე, ასევე მისი სულის ზეცაში. ვერც შიმშილმა და ვერც მხეცებმა ვერაფერი ავნეს მის სხეულს უდაბნოში მრავალი წლის განმავლობაში, ვერც მარტოობით ვერ დააზიანა სასოწარკვეთილებამ მისი სული და ვერც ამპარტავნებამ – ზეციური ხილვებით. ადამიანებს არც პურს სთხოვდა და არც ცოდნას, ყველაფერს, რაც სჭირდებოდა, ღმერთი აძლევდა, რადგან სრულიად მიენდო მის ნებას. თვითნებურად ნაბიჯს არ დგამდა არც უდაბნოში და არც მის გარეთ. უხილავი კვებავდა და წარმართავდა მის ცხოვრებას. როდესაც საჭირო გახდა, რომ დაეტოვებინა უდაბნო და მიგებებოდა უფალს, მაშინ, როგორც ნათქვამია, „იყო სიტყვა უფლისა იოვანეს მიმართ“ (ლუკ. 3:2). პატარა ბავშვივით უბრალოდ ჰყვება იგი ზეციურ ძალებთან თავისი ურთიერთობის შესახებ: „და მე არ ვიცნობდი მას (ანუ ქრისტეს), მაგრამ ვინც მომავლინა მე წყლით ნათლის საცემად, მან მითხრა მე: ვისზეც იხილავ სულს, გადმომავალს და დამდგარს მასზე, ის არის, ვინც ნათელს გცემთ სულიწმიდით“ (იოან. 1:33-34). როგორ სათუთად და უბრალოდ საუბრობს იგი ზეციურის შესახებ! მაგრამ როგორი საშიშია იგი, ლომის მსგავსად, როდესაც ადამიანური უსამართლობის შესახებ გამოთქვამს აზრს ჰეროდესა და ჰეროდეას წინააღმდეგ! ბატკანი და ლომი ერთდროულად ცხოვრობს მასში. მისთვის ზეცა ისეთივე ახლობელი და მშობლიურია, როგორადაც დედა ჩვილისათვის. მისთვის ისეთივე ცხადი და ნათელია ღვთის ნება, როგორადაც ზეცაში ანგელოზთათვის.ყოვლადბრძენო უფალო, შენი ნებისამებრ წარმართე ჩვენი ცხოვრება ამ წუთისოფლის უდაბნოში ისევე, როგორც წარმართე ცხოვრება იოანე ნათლისმცემელისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა აბო თბილელისა (†786); ღირსთა: გიორგი ქოზიბელისა (†625), ემელიანე აღმსარებლისა, კვიზიკოელი ეპისკოპოსისა (†815-ის შემდეგ); და დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (†V). მღვდელმოწამე კარტერისა, კაბადუკიის კესარიელი ხუცესისა(304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონი და ელადი ერისკაცისა; მოწამეთა: იულიანე, კელსი, ანტონი, ანასტასი, ბასილი და მარიონილასი, 7 ყრმისა და 20 მხედრისა(313); ღირსი ელია ეგვიპტელისა, სასწაულმოქმედისა; ღირსი გრიგოლ კიევო-პენორელისა, სასწაულმოქმედისა(1093); მღვდელმოწ. ისიდორე ხუცესისა და მასთან 72 მოწამისა (1472); კვიროს, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა714). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება აუცილებელი სიფრთხილის შესახებ მათთვის, ვინც ფიქრობს, რომ უსაფრთხოდ არისამრიგად, ვისაც ჰგონია, რომ დგას, ფრთხილად იყოს, რომ არ დაეცეს (1კორ. 10:12) მოციქულმა, რომელიც ამ რჩევას გვაძლევს, შესანიშნავად იცოდა ადამიანის ბუნებისა და მისი უძლურების შესახებ. ამას ადასტურებს ყოველდღიური გამოცდილება: საკმარისია, ადამიანი ცოდვის ჭაობიდან წამოდგეს, რომ კვლავ იქით მიიწევს და მასში ვარდება; საკმარისია განიკურნოს ვერცხლისმოყვარეობის სენისაგან, რომ მაშინვე პატივმოყვარეობის ცოდვაში ვარდება; საკმარისია ღატაკს ხელი გაუწოდოს დასახმარებლად, რომ მაშინვე სხვა მხარეს ექაჩება ამპარტავნება; საკმარისია, ცოტა ილოცოს და მაშინვე იმის ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვა არ იცის; ან კიდევ: ეს-ესაა იგრძნო, რომ ღვთის სულს ცხონების გზაზე მიჰყავს იგი და მაშინვე მთელი სამყაროს სწავლებას იწყებს, სანამ ამით, სამწუხაროდ, სრულიად არ განაგდებს თავისგან სულიწმიდას. როდესაც უფალი მოწაფეებს უწინასწარმეტყველებდა, რომ ყველანი უარყოფდნენ და გაიფანტებოდნენ, მაშინ პეტრემ, დარწმუნებულმა თავის სიმტკიცეში, წამოიძახა: „ყველამ რომ გიღალატოს, მე მაინც არ გიღალატებ“. უყურებდა მის გულს უფალი და დაინახა რა, რომ უკვე ჩავარდნილიყო საკუთარ თავზე დიდ წარმოდგენასა და ამპარტავნებაში, უპასუხა: „ამ ღამეს, მამლის ყივილამდე, სამჯერ უარმყოფ მე, პეტრე!“ და თუ ამგვარად დაეცა უფალთან ასე ახლოს მყოფი მოციქული, მაშინ ხომ შეიძლება, რომ ჩვენც იგივე დაგვემართოს? ამიტომ, ძმებო, როდესაც დაცემული წამოვდგებით, როდესაც რომელიმე ცოდვისგან გავთავისუფლდებით და სწორ გზაზე დავდგებით, ეს ღვთის ძალასა და მოწყალებას მივაწეროთ და არა საკუთარ თავს; გავფრთხილდეთ და ღვთის წინაშე ვილოცოთ, რათა კვლავ არ დავეცეთ ან რომელიმე მხარეს არ გადავვარდეთ, არამედ სწორად, პირდაპირ ვიაროთ უფლის გზაზე. ყოვლისმხედველო უფალო, შეგვეწიე, რომ სულით ავმაღლდეთ, და როდესაც ცოდვათაგან დაცემულნი წამოვდგებით, დაგვეხმარე, რომ კვლავ არ დავეცეთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტონელისა (†255/259). სამე წინასწარმეტყველისა; პეტრე, სებასტიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტრატი სასწაულმოქმედისა; ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა სასწაულმოქმედისა(1569); ღირსთა: ბასილი სასწაულმოქმედისა და გრიგოლისა, ადრიანე, კენტერბერიელი იღუმენისა(709) და ბრიტვალდ, კენტერბერიელი მთავარეპისკოპოსისა(731). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოყვასის გადასარჩენად ზრუნვის შესახებ ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს (1 კორ. 10:24)ეს არის ღვთის წმიდანების ცხოვრების პრინციპი წარსულშიც, აწმყოშიც, მომავალშიც და სამარადისოდ. ეს პრინციპი აღშენებითია და საზოგადო. ამ პრინციპს შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ყველაზე სრულყოფილი, ღვთისთვის ყველაზე სათნო და ყველაზე ბედნიერ ადამიანთა ერთობა. ეს მხსნელი პრინციპია ყველა იმ სირთულის დროს, რომელთაც თანამედროვე ადამიანები აწყდებიან და ებრძვიან უშედეგოდ და უიმედოდ. წმიდა ადამიანი ზრუნავს თავის მეზობლებზე, ახლობლებსა და შორეულებზე; იგი დარდობს იმას, თუ სად გაათენებენ ღამეს უსახლკაროები, როგორ დაპურდებიან მშივრები, რითი შეიმოსებიან ტიტველნი; იგი განიცდის და ლოცულობს ღვთის წინაშე, რათა ცხონდნენ მისი მეზობლები, რათა მათი გულები აივსოს ღვთის სიყვარულით და გონება მიმართონ ღვთისკენ; რათა ცოდვილნი მოიქცნენ ცოდვის გზიდან; რათა რწმენაში მერყევნი განმტკიცდნენ სარწმუნოებაში; რათა განმტკიცებულნი მტკიცედ იდგნენ; რათა განსვენებულებმა ღმერთი იხილონ; რათა ცოცხლები სიცოცხლის წიგნში ჩაეწერონ ცათა სასუფეველში. მაგრამ გაფრთხილდით, ძმებო, რადგან მსგავსადვე შეიძლება ვრცელდებოდეს ეშმაკის პრინციპი, გამანადგურებელი და საზოგადოებისთვის საზიანო: და ეს პრინციპია, რომ არავინ იზრუნოს თავი დაიცვას ცოდვისაგან, არამედ ეცადოს, რომ სხვა გარყვნას და გააუბედუროს; არავინ იზრუნოს საკუთარ სულზე, რომ იხსნას იგი, არამედ ეცადოს, რომ სხვისი სული გაააშავოს, ცილი დასწამოს, გააღატაკოს და დაღუპოს; არავინ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ სახლს, არ ააშენოს და განაახლოს, არამედ ყველამ სხვის სახლს უყუროს, რომ როგორმე დაწვას და დაანგრიოს; არავინ უყუროს საკუთარ ბეღელს და არ აავსოს, მაგრამ უყუროს სხვის ბეღელს, რათა გაქურდოს და დააცარიელოს. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეიძლება ესსიკეთის პრინციპი იყოს პრინციპი ბოროტებისაც. ეს ორპირი მახვილია, ერთ მხარეს აგელოზია, მეორე მხარეს – სატანა. შეხედეთ, თუ როგორ გავრცელდა დღეს სატანური სულითა და ფორმით ეს პრინციპი ყველა მიმართულებით.ჰოი, უფალო, სულო წმიდაო, რომელმაც მოციქულის მიერ აუწყე ეს წმიდა სიტყვები წითისოფელს, რათა მათ, როგორც მზის კაშკაშა სხივებმა, გვანათონ და არ დაგვწვან, შეგვეწიე, რომ აღვასრულოთ ისინი სულიერი გააზრებით, ყოვლადწმიდა სამების სადიდებლად და ჩვენი სულების საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (†394/395); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტენელ ეპისკოპოსისა (†601/602); ღირსისა მარკიანე ხუცისა, დიდისა ეკლესიისა აკონომოსისა (†V); თეოფანე ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (†1894); ნეტარისა თეოსებია დედათდიაკონისა, წმ. ბასილი დიდის დისა (†385). თეოფანე დაყუდებული, ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (1894). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმით კმაყოფილების შესახებ, რაც ჩვენთვის აუცილებელიათუ საჭმელი და ტანსაცმელი მოგვეძებნება, ამას დავჯერდეთ (1 ტიმ. 6:8)უფლის მოციქულები სხვებს იმას ასწავლიდნენ, რასაც ცხოვრებაში თავად ასრულებდნენ. თუ ჰქონდათ საკვები და ტანსაცმელი, ამით კმაყოფილდებოდნენ, თუმცა მაშინაც კმაყოფილი იყვნენ, როცა არც საკვები ჰქონდათ და არც ტანისამოსი. მათი კმაყოფილება შინაგანი იყო, ღირებული და იშვიათი, და არა ცხოველური, გარეგანი და უმნიშვნელო. კმაყოფილება გულში ღვთიური სიმშვიდითა და სიყვარულით - ესაა რჩეულთა კმაყოფილება, ესაა მოციქულებრივი კმაყოფილება. დიდ ბრძოლებში გენერლები უბრალო ჯარისკაცებივით იმოსებიან და იკვებებიან და კმაყოფილებას ეძებენ არა სამოსსა და საკვებში, არამედ გამარჯვებაში. გამარჯვება - მთავარია მათთვის, ვინც იბრძვის. და ქრისტიანები, ძმებო, გამუდმებით ბრძოლაში არიან, ბრძოლაში სულის ყოველგვარ მატერიალურზე გასამარჯვებლად, რათა უზემოესი აღემატებოდეს უქვემოესს, ადამიანური – პირუტყვულს. და ასეთ შემთხვევაში ხომ საცაცილოა, იბრძოლო და იზრუნო არა გამარჯვების, არამედ გარეგნობისა და მორთულობისთვის?! ხომ უგნურობაა, ამოსაცნობი ნიშანი მისცე შენს მტერს?! ჩვენი უხილავი მტერი კი ხარობს ჩვენი ამაო სურვილებით და ყოველ ამაო გულისთქმას გვიწონებს, ის ყოველი უმნიშვნელო წვრილმანით ცდილობს დააკავოს ჩვენი გონება და დაგვავიწყოს, რისთვის ვარსებობთ ამქვეყნად. იგი უმნიშვნელოს ყველაზე მნიშვნელოვნად წარმოგვიდგენს, მეორეხარისხოვანს – როგორც უმთავრესს და დამღუპველს, როგორც სასარგებლოს - ოღონდაც ჩვენზე გაიმარჯვოს და სამუდამოდ გაგვანადგუროს. წმიდაო უფალო, ყოვლადძლიერო და უკვდავო, რომელმაც თიხისაგან შეგვქმენი და ცოცხალი სული შთაგვბერე, ნუ დაუშვებ, უფალო, რომ თიხამ დაგვძლიოს! შეეწიე ჩვენს სულს, რათა ყოველთვის უფრო ძლიერი იყოს, ვიდრე თიხა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (†529); თეოდოსია ტრაპეზუნტელი მიტროპოლიტისა (†XIV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიერ განვითარებაში თანმიმდევრობის შესახებუხეში საჭმელი კი მოწიფულთათვისაა განკუთვნილი, რომელთა გრძნობებიც საკმაოდ გაწვრთნილია ჩვევით, რათა კეთილისა და ბოროტის გარჩევა შესძლონ (ებრ. 5:13-14)იმათ, ვინც ხორციელად მსჯელობს ანუ ჯერ კიდევ რძით იკვებება, არ შეუძლიათ კეთილისა და ბოროტის ადვილად გარჩევა. ისინი, ჩვეულებრივ, იმ დასკვნამდე მიდიან, რომ ყველა სარწმუნოება თანაბრად მნიშვნელოვანია; რომ ცოდვა არის სიკეთის ბუნებრივი აჩრდილი; რომ სიკეთეს აუცილებლად თან სდევს ბოროტება. შეუძლებელია, რომ ასეთ არასწორ დასკვნებამდე მივიდეს ნამდვილი ქრისტიანი, რადგან ნამდვილი ქრისტიანი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც აღარ იკვებება რძით და არ ენდობა გრძნობებს, ის უფრო დაკვირვებით მსჯელობს და ამჩნევს ბევრად უფრო სიღრმისეულ განსხვავებებს იმ ყველაფერში, რაც არის გარშემო და რაც არსებობს. ქრისტიანისთვის ჭეშმარიტებას წარმოადგენს „გამოცხადებაში“ მოცემული ცხადი სწავლება, თუ როგორ უნდა განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან, თუმც იგი მაინც საჭიროებს ხანგრძლივ და რთულ შრომას, რათა, როგორც სრულყოფილმა, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში განსაზღვროს რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. მისი ეს ცოდნა შეგრძნებად უნდა იქცეს, რათა ის სანდო და უტყუარი იყოს. სიკეთეცა და ბოროტებაც ადამიანის გულთან შეხებას ცდილობს, ამიტომ ადამიანი მიჩვეული უნდა იყოს გულით იგრძნოს და დაუყოვნებლივ გაარკვიოს თუ რა უახლოვდება მას, სწორედ ისე, როგორც ენით გრძნობს სწრაფად მლაშესა და უმარილოს, ტკბილსა და მწარეს. ვეცადოთ, ძმებო, ყოველდღიურად და ყოველ წუთს სრულვყოთ ჩვენი გული, რათა მან ყოველთვის შეძლოს სიკეთისა და ბოროტების გარჩევა. ყველაფერი, რაც გარშემო ხდება, კითხვას აჩენს ჩვენ წინაშე: რა არის სიკეთე და ბოროტება? შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ თავს ხდება, ხდება იმიტომ, რომ შევძლოთ გავარკვიოთ რა არის სიკეთე და ავირჩიოთ ის. ასე რომ, დღეში ასჯერ მაინც გვიწევს ამ გამოცდის ჩაბარება. ვისაც თვალები აქვს, რომ დაინახოს, დაე, დაინახოს! ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, აღგვინთე გულები შენი სიკეთით, გვასწავლე განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან და განგვამტკიცე, რათა ყოველთვის სიკეთე ავირჩიოთ, ხოლო ბოროტება უარვყოთ – სადიდებლად შენდა და საცხონებლად ჩვენდა, კაცთმოყვარეო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (†218/226); საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (†1237). მოწამე მერტი მხედრისა(284-305); მოწამე პეტრე, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); ღირსი ევპრაქსია ტაბენისელი ეგვიპტეში მოღვაწისა(393); საბა, სერბი მთავარეპისკოპ.(1237). ღმრთისმშობლის ხატთა: "დაუჯდომელისა" და "ძუძუსმაწოვებელი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ღვთისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია და ადამიანისთვის - ღმერთი რადგანაც თქვენსას კი არ ვეძებ, არამედ - თქვენ (2 კორ. 12:14)ამ სიტყვებით, რომელთა წარმოთქმა მოციქულის მოყვასისადმი ცეცხლოვან სიყვარულს შეეძლო მხოლოდ და მხოლოდ, გამოთქმულია ქრისტიანის დამოკიდებულება ღმერთთან და ღმერთისა – ქრისტიანთან.ღვთის სიყვარულს შეეძლო ეთქვა: „შენ, ქრისტიანო, მარხულობ ჩემ გამო, მოწყალებას გასცემ, გულმოდგინედ ლოცვებს აღავლენ, ეკლესიებს აშენებ, ჩემ გამო შესაწირავს გასცემ და მრავალ სხვა კეთილ საქმეს აღასრულებ. ეს ყველაფერი კარგია და მოსაწონია ჩემთვის, მაგრამ ამ ყველაფერზე ძვირფასი შენ ხარ ჩემთვის. ამათგან არ ვეძებ არაფერს, არამედ დაგეძებ შენ, მხოლოდ შენ“. ქრისტიანის სიყვარულს კი შეეძლო ეთქვა: „უფალო, შენ ჯანმრთელობას მაძლევ - და ეს კარგია. შენ სინათლესა და წვიმას გვაწვდი, ჭექა–ქუხილით ჰაერს განწმენდ - და ეს კარგია. შენ მაძლევ სიმდიდრეს, სიბრძნეს, დღეგრძელობას, შთამომავლობასა და მრავალ სხვა უთვალავ სიკეთეს. შენ უხვად მმასპინძლობ ამ ცხოვრების ტრაპეზზე და ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მე ამ ყველაფერს მადლიერებით ვიღებ, მაგრამ, საბოლოოდ, ეს მხოლოდ შენი სამოსის კიდეა; ამათგან არ ვეძებ არაფერს, უფალო, არამედ შენ, მხოლოდ შენ დაგეძებ.“ ო, ძმებო, ღმერთი ის არ არის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით; და არც ადამიანი არის ის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით. ის, რაც ხილულია მთელ სამყაროში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ღვთისა, და ის, რაც ხილულია ხორციელ სამოსში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ადამიანისა. ძმებო, ღმერთი ისეთი სიყვარულია, რომ ზეცას სწევს მიწამდე, ხოლო ადამიანი – ისეთი სიყვარული, რომ მიწას სწევს ზეცამდე. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, ყოვლის შემოქმედო და ყოვლისა მპყრობელო, კიდევ უფრო მეტად დაამკვიდრე შენი ცხოველსმყოფელი სული ჩვენში, რათა ვიცოცხლოთ, ვიცოცხლოთ მარადიულად, შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი, ბელგრადელთა(†314/315). მოწამეთა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა(309-311); ღირსი იაკობ, ნისიბიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მაქსიმე კავსოკალივიტისა, ათონელისა(1320). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცათა სასუფევლის შესახებ, რომელიც ჩვენშიასასუფეველი ღვთისა თქვენშია (ლუკ. 17:21)ყველაფერი, რაც ღვთისაა, აღბეჭდილია უკვდავებით. ღვთის სამეფოც უკვდავი სამეფოა. მაშასადამე, თუ გვსურს უკვდავების ჰაერით ვისუნთქოთ, მაშინ ჩვენ შიგნით უნდა ჩავიხედოთ, საკუთარ გულში, ღვთის სამეფოში. ჩვენ გარეთ კი წუთისოფლის ჰაერია, ჰაერი წარმავალი და ხრწნადი, რომელშიც სულს სუნთქვა უჭირს. წუთისოფლის სამეფო გრძნობების სამეფოა, ამიტომ იგი უცხოა ჩვენი სულისთვის. რატომ სურთ ადამიანებს დიდხანს ყოფნა უცხო გარემოში? იშვიათად და უხალისოდ რატომ მიდიან საკუთარ სახლში? ყოველ ჯერზე, როდესაც წუთისოფლის სამეფოს შესახებ ვსაუბრობთ, ვსაუბრობთ უცხო გარემოს შესახებ. როდესაც გრძნობებით ვცხოვრობთ, იმ ადამიანს ვემსგავსებით, რომელიც მთელი დღე კარდაკარ დადის და საღამოს მხოლოდ დასაძინებლად ბრუნდება სახლში. ამგვარად, ჩვენს უძილობას სიკვდილს ვუძღვნით, უკვდავებას კი – ძილს! საკუთარ თავთან მხოლოდ ძილის დროს ვბრუნდებით, მაგრამ ჩვენი ძილიც ჩვენს სინამდვილეს ასახავს, ანუ მაშინაც კი, როდესაც სახლში ვიმყოფებით და გვძინავს, სიზმარშიც სხვების სახლებს ვხედავათ; ჩვენი სიზმრები ხორციელია, რადგან ჩვენი რეალობაც ხორციელია. ასე რომ, უცხო გარემოში ვართ, ჩვენ რეალურ ცხოვრებაშიც უცხონი ვართ და ძილშიც. მუდმივად საკუთარი თავის გარეთ ვართ. უფალს სურს, რომ ჩვენს თავთან დაგვაბრუნოს, საკუთარ სახლში, საკუთარ სამშობლოში. ცათა სასუფეველი ჩვენშია, ჩვენ მიღმა კი უცხო გარემოა. იმისათვის, რომ უცხოობას თავი დავაღწიოთ და ჩვენი ნამდვილი სახლი ვიპოვოთ, სადაც თვით ღმერთს შევხვდებით, უნდა დავბრუნდეთ საკუთარ თავთან, შევიდეთ ჩვენს გულში. აქ ქრისტეა, და აქ სასუფეველია. ჰოი, უფალო, ანგელოზთა და წმიდათა მეუფეო, დაგვანახე შენი სიმდიდრე და შენი სამეფოს სიდიადე ჩვენ შიგნით, რათა უფრო მეტად შევიყვაროთ ის, ვიდრე გვიყვარს წუთისოფელი, ჩვენთვის უცხო სამეფო, ხორციელი, ცვალებადი და წარმავალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებლისა (†IV).","ღირსმოწამეთა მამათა, სინას და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვედილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (†IV-V). ღირსი თეოდულე -ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა; ღირსი სტეფანე, ჰინოლაკოს მონასტრის ამშენებლისა; ღირსი ფელიქს, ნოლანელი ხუცესისა(260).
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უხილავი სამყაროს ხედვის შესახებხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს (2 კორ. 4:18) ჩვენ ვხედავთ ამ სამყაროს, ნივთიერსა და წარმავალს, მაგრამ ვჭვრეტთ იმ სამყაროს, სულიერსა და წარუვალს. ჩვენ ვხედავთ ამქვეყნიურ ლხინს, რომელიც ხშირად წყდება ტირილითა და გოდებით და ყოველთვის სრულდება სიკვდილით, მაგრამ ვჭვრეტთ სულიერ სიხარულს ზეცაში, ანგელოზებსა და წმინდანებს შორის, სიხარულს განუწყვეტელსა და მარადიულს. ჩვენ ვხედავთ მართალთა ტანჯვასა და წარუმატებლობას ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დიდებასა და გამარჯვებას იმქვეყნად. ჩვენ ვხედავთ ცოდვილთა მრავალ წარმატებასა და დიდებას ამ ცხოვრებაში, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დამარცხებას, განკითხვასა და გამოუთქმელ ტანჯვას მარადიულობაში. ჩვენ ვხედავთ ღვთის ეკლესიას, ხშირად დამცირებულსა და დევნილს ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მის საბოლოო გამარჯვებას ყველა ხილულ და უხილავ მტერზე.ძმებო, ჩვენ ხშირად ვხედავთ მოძალადეებსა და მძარცველებს, როგორც მმართველებსა და მდიდრებს ამქვეყნად და წმიდანებს - როგორც ღატაკებს, დათრგუნულებსა და დავიწყებულებს, მაგრამ ჩვენ ვჭვრეტთ სხვა სამყაროსაც, სადაც არ იქნება არცერთი მძარცველი და მოძალადე – ცათა სასუფეველს, წმიდასა და მარადიულს, სადაც მხოლოდ წმიდანები იმეფებენ.ჰოი, მრავალმომთმენო და მრავალმოწყალეო უფალო, აგვიხილე სულიერი თვალი, რათა ვიხილოთ რა გველის ამ ხანმოკლე ცხოვრების შემდეგ და შევეცადოთ დავიცვათ შენი მცნებები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსთა: ამბა პავლე განშორებულისა, თებაიდელისა (†341) და ათანე გლახაკისა (†V); წმიდისა დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (†774); წმიდათა: სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (†iV). ღირსმოწამე პანსოფი ალექსანდრიელისა(249-251); ღირსთა; პროხორე პშინელისა(1067); და გაბრიელ ლესნოველისა(1105); გერასიმე, ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1714); ღირსი იტა, ლიმერიკელი იღუმენიასი, ირლანდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გამარჯვების მომტანი რწმენის შესახებრადგანაც ყველა, ვინც ღვთისაგან არის შობილი, სძლევს ამ ქვეყანას; და ეს არის ძლევა, ქვეყნის მძლეველი: ჩვენი რწმენა (1იოან. 5:4)უფალი იესო ქრისტე იმარჯვებს წუთისოფელზე. ძმებო, ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. მოციქულებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. წმიდანებმა, ქალწულებმა და მოწამეებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა.ძმებო, არაფერია წუთისოფელში ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე ძლიერი. მახვილები, რომლებიც აღიმართნენ ამ ამ სარწმუნოების თავზე, დაბლაგვდნენ და დაიმსხვრნენ, ქრისტიანობა კი დარჩა; მეფეები, რომლებიც ამ რწმენის წინაააღმდეგ იბრძოდნენ, წყევლის ქვეშ დაიხოცნენ თავიანთი ბოროტმოქმედების გამო; სამეფოები, რომლებიც იბრძოდნენ ამ რწმენის წინააღმდეგ, განადგურდნენ; ქალაქები, რომლებიც უარყოფდნენ ამ რწმენას, ნანგრევებად იქცნენ; ერეტიკოსები, რომლებიც ამახინჯებდნენ ამ რწმენას, სულითაც და ხორცითაც წარწყმდნენ და ანათემას გადაცემულებმა დატოვეს ეს წუთისოფელი, ქრისტიანობა კი დარჩა. ძმებო, თუ წუთისოფელი შემოგვიტევს თავისი საცდურებით - გარეგნული სილამაზისა და სიმდიდრის საცდურით, სიამოვნებათა და წარმავალ დიდებათა საცდურით - რწმენის გარდა რითი შევეწინააღმდეგებით მას, რითი გავიმარჯვებთ? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან იგი ბევრად უფრო მეტს ფლობს, ვიდრე წუთისოფლის ყველა სიკეთე ერთად.თუკი წუთისოფლის ყველა საცდური თავის მეორე მხარეს გვიჩვენებს (როცა სილამაზე სიმახინჯედ წარმოჩნდება, ჯანმრთელობა - სნეულებად, სიმდიდარე - სიღატაკედ, დიდება - სირცხვილად, ძალაუფლება – დამცირებად), როგორ დავძლევთ ამ უბედურებას, ამ ხრწნადობას, ამ სისაძაგლესა და სიმყრალეს, როგორ ავიცილებთ სასოწარკვეთილებას? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან ის ქრისტეს სასუფევლის მყარი და წარუვალი ღირებულებების შესახებ გვასწავლის.თუ სიკვდილი თავის დამანგრეველ ძალას გამოავლენს ჩვენს მეზობლებზე, ნათესავებზე, მეგობრებზე, ჩვენს ყვავილებზე, ნათესეზე, ჩვენი ხელით ნამოქმედარზე, და ბოლოს, როდესაც თავის მმუსვრელ კბილებს ჩვენკენ მოატრიალებს, - როგორ დავძლევთ სიკვდილის წინაშე შიშს და როგორ შევაღებთ სიცოცხლის კარიბჭეს, რომელიც სიკვდილზე ძლიერია, თუ არა ამ რწმენით? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან მისთვის ცნობილია აღდგომისა და მარადიული ცხოვრების შესახებ.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გამარჯვებულო წუთისოფელზე, შეგვეწიე, რომ ჩვენც გავიმარჯვოთ მასზე ჩვენი შენდამი რწმენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზისა მიერ (I). მოწამეთა:პევსიპე, ელასიპე, მესიპე და მათი დიდედის ნეონილასი და მათთანა: ნეონი, ტურვონი და იოვილასი(161-1800; მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა; ღირსმოწამე დამასკინე ახლისა, ათონელისა(1771); და ღირსი ფურსე ირლანდიელისა, აღმოსავლეთ ინგლისის განმანათლებელისა(650). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ჩვენ ყველანი თავისუფალი ვართ მხოლოდ როგორც ქრისტეს მსახურნიუფლის მიერ მონად ხმობილი აზატია უფლისა, ისევე, როგორც თავისუფლად ხმობილი - ქრისტეს მონაა (1კორ. 7:22)დიდი სიახლე, რომელსაც ქრისტიანობა ყოველდღე უცხადებს წუთისოფელს, ისაა, რომ ყველაფერი სრულად ფასდება არა გარეგნულის, არამედ შინაარსის მიხედვით; საგნები ფასდება არა ფერითა და ფორმით, არამედ მნიშვნელობით, ხოლო ადამიანი ფასდება არა მისი წოდებითა და ქონებრივი მდგომარეობით, არამედ გულით - გულით, რომელშიც ერთმანეთს უკავშირდება გრძნობა, გონება და ნება.წუთისოფლისთვის ამ ახალი სწავლების მიხედვით, მონა არაა ის, ვინც გარეგნულად არის დატყვევებული და თავისუფალი არაა ის, ვინც სხეულით არის თავისუფალი. საერო გაგებით, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში და თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში. ქრისტიანული აზროვნებით კი, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას, ხოლო თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას. და კიდევ: საერო გაგებით, მონაა ის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ასრულებს თავის ნებას და ყველაზე მეტად – სხვის ნებას, თვისუფალი კი ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - სხვის ნებას, ხოლო ქრისტიანული აზროვნებით, მონა არის ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - ღვთის ნებას, ხოლო თავისუფლი – ვინც მეტად ასრულებს ღვთის ნებას და ნაკლებად - საკუთარს.იყო ღვთის მონა - ეს ადამიანისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტი და ღირსეული თავისუფლებაა, ხოლო იყო წუთისოფლისა და საკუთარი ვნებების, ცოდვისა და მანკიერებებისა მონა - ეს მომაკვდინებელი მონობაა. ტახტის მფლობელი მეფეების შესახებ ადამიანი შეიძლება ფიქრობდეს, რომ მათზე მეტად თავისუფალი ადამიანები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა მრავალი მეფე სწორედ ყველაზე მდაბალი და უღირსი მონა იყო. საპყრობილეში მყოფი ქრისტიანების შესახებაც შეიძლება ფიქრობდეს ადამინი, რომ მათზე მეტად საწყალი მონები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა ქრისტიანი მოწამეები საპყრობილეში თავს თავისუფალ ადამიანებად გრძნობდნენ და, სულიერი სიხარულით აღსავსენი, ფსალმუნებითა და გალობით მადლობას სწირავდნენ უფალს. თავისუფლება, რომელიც მწუხარებასთანაა დაკავშირებული, მონობაა და არა თავისუფლება. მხოლოდ ქრისტეში თავისუფლება განაპირობებს გამოუთქმელ სიხარულს, ხანგრძილივი სიხარული კი ჭეშმარიტი თავისუფლების ნიშანია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ერთადერთო სახიერო უფალო, რომელიც თვისუფლებას გვანიჭებ, როცა ყველაზე მეტად გვიახლოვებ! რაც შეიძლება მალე გვაქციე შენს მონებად, რათა აღარ ვიყოთ ბოროტ და უმოწყალო ბატონთა მონები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, ეგვიპტელისა (†356); კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (†395); მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (†1838). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი განსხვავებული სიბრძნის შესახებრადგან სიბრძნე ამა ქვეყნისა სიშლეგეა ღვთის წინაშე (1კორ. 3:19) ასევე უდიდესი სიახლე აუწყა ქრისტიანობამ წუთისოფელს იმის გაცხადებით, რომ სიბრძნე ღვთისა და ღვთის მიერ სხვაა და სიბრძნე წუთისოფლისა და წუთისოფლის მიერ – სხვა. ღვთის სიბრძნე სულიწმიდისაგან არის; ამ სიბრძნით აღივსნენ მოციქულები სულიწმიდის მათზე გარდამოსვლისას. წუთისოფლის სიბრძნე გრძნობებიდან და მატერიიდანაა და სიშლეგეა ღვთის წინაშე, რადგან არ არის შთაგონებული და ბოძებული სულიწმიდის მიერ.წუთისოფლის მთელი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით ხელმძღვანელობს და ყურადღებას არ აქცევს სულიწმიდას, უგნურობაა ღვთისა და მისი ანგელოზების წინაშე. ასეთი სიბრძნე ვერ ხედავს სამყაროს ვერც სულს და ვერც აზრს და მხოლოდ მტვრად აღიქვამს მას, რომელსაც თითქოს შემთხვევითობათა ქარი ხან ერთად აგროვებს და ხანაც სხვადასხვა მხარეს ფანტავს.კაცობრივი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით, ფიქრებითა და ოცნებებით ხელმძღვანელობს, უგნურობაა როგორც ღვთის წინაშე, ასევე მისი ანგელოზებისა და წმიდანების წინაშე, რადგან ის (კაცობრივი სიბრძნე) ადამიანს არ აღიქვამს ღვთის მონათესავე სულიერ არსებად, არამედ მხოლოდ სხეულად – სხეულად გარეგნულად, შინაგანად, ფორმითა და არსით. ეს იგივეა, მაიმუნმა უყუროს რკინიგზის ლოკომოტივს (ელმავალს) და თქვას, რომ ის რკინაა გარედანაც და შიგნიდანაც: რკინა, რომელიც ათბობს; რკინა, რომელიც ექაჩება; რკინა, რომელიც მიმართულებას განსაზღვრავს და რკინა, რომელიც აჩერებს!ძმებო, ვინ შეიძლება აღივსოს ღვთიური სიბრძნით? – უპირველესად, ვინც წუთისოფლის სიბრძნის ანუ სიშლეგისგან თავისუფლდება! ღვთის შეწევნით, ეს ყველა ჩვენგანს შეუძლია. თუ ჩვენ სურვილი და მონდომება გვექნება, საპასუხოდ უფალი შეგვეწევა, რადგან ღმერთი თავადაა სიკეთე, სიბრძნე და სიწმინდე. სახიერო უფალო, ბრძენო და წმიდაო, აღგვავსე ჩვენ შენი ცხოველსმყოფელი სიბრძნით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ათანასესი (†373), კირილესი (†444), და ალექსანდრესი (†326), ალექსანდრიელ პატრიარქთა; მიცვალება კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (†1101); ღირსისა ალექსი მღდელმონაზონისა (შუშანია †1923). ღირსი მარკიანე კვირელისა, განდეგილისა(388); ღირსი ათანასე ვოლოგოდელისა(1550); მართალი ათანასე ნავოლოცკელისა; ღირსთა: კირილე და მარიამისა(1337)-ღირსი სერგი რადინეჟელისმშობელთა; ღირსი მაქსიმე, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(1549); და ღირსი იოაკიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქისა(1235). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საფრთხის შესახებიყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი – ანთებული (ლუკ. 12:35)ეს მცნება იმისია, ვინც იცის ჩვენი სისუსტეების შესახებ და ჩვენი სიკეთე იმაზე მეტად სურს, ვიდრე დედასა და მამას. ეს მცნება ჩვენს კაცთმოყვარე უფალს ეკუთვნის. როდესაც ადამიანი სარტყლის გარეშეა, განა უფრო მეტად მოშვებული არ არის მისი სხეული?! მაგრამ თუ სარტყელს შემოიჭერს, განა მთელი სხეულით წელში გამართული არ არის, როგორც სანთელი?! სწორედ სანთელივით უნდა იყოს აღმართული ჩვენი სული ღვთის წინაშე. მაგრამ როგორ დადგება სული ღვთის წინაშე, თუ თავშეუკავებელი სხეული დამძიმებული იქნება მიწიერი ვნებებითა და ავხორცობით? გაფრთხილდი, რადგან ბარძაყთა შორისაა ხორციელ ვნებათა მთავარი ბუდე. სარტყლის შემოჭერა თავშეკავებით შეზღუდვას ნიშნავს, რათა ვნებებს თავისუფლება არ მიეცეთ. ხორციელად ქამრის შემოჭერა – მიზანი კი არა, საშუალებაა, რათა იოლად მოვთოკოთ ჩვენი გონება, გული და ნება.ხორციელი თავშეკავება მხოლოდ და მხოლოდ დასაწყისი განათლებაა ჩვენი ქრისტიანული ხასიათისა. ამის შემდეგ უმაღლესი განათლების ჯერი დგება, რომლის დროსაც ვსწავლობთ გონების, გულისა და ნების მოთოკვას. როდესაც მოვთოკავთ გონებას, მასში ვეღარ დამკვიდრდებიან ავხორცული აზრები; როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს გულს, მაში ადგილს ვერ იპოვიან ავხორცული სურვილები, და როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს ნებას, მასში ადგილს ვეღარ იპოვიან მხეცური და დემონური ბოროტი სურვილები.ვიწრო გზით შედიან ცათა სასუფეველში, ძმებო. მხოლოდ გონების, გულისა და ნების მოთოკვით შეიძლება აინთოს ყოველგვარ სათნოებათა სანთლები, რომელთა ალიც ღმერთამდე ავა. დიახ, სწორედ ანთებულ სანთლებს შეიძლება შევადაროთ ქრისტიანული სათნოებები.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და უცოდველო უფალო, ყოველგვარ სათნოებათა წყაროო, შეგვეწიე, რათა წელი შემოვისარტყლოთ თავშეკავებით და ვიწრო გზით ვიაროთ შენკენ იმ სათნოებათა ანთებული სანთლებით, რომლებიც შენ დაამკვიდრე წუთისოფელში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, მეგვიპტელისა (†390/391); მარკოზ ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა, ევგენიკოსისა (†23.06 1444); არსენა კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (†953); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელზე გამარჯვების შესახებამ სოფელში ჭირი გაქვთ, მაგრამ გამხნევდით, რადგან მე ვძლიე ამ სოფელს (იოან. 16:33)წუთისოფლის მძლეველი ღმერთი ამ სიტყვებით ასწავლის თავის მიმდევრებს, რომ არ ეშინოდეთ წუთისოფლის. მართლაც, ეს სოფელი ძალიან ძლიერად გვეჩვენება, მაგრამ ის, ვინც შექმნა სოფელი, განა მასზე უფრო ძლიერი არ არის?! ძალიან საშინელია წუთისოფელი იმისათვის, ვინც არ იცის, რომ ღმერთი მართავს სამყაროს, რომ მას აქვს ხელმწიფება ამყოფოს წუთისოფელი ყოფიერებაში იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც სურს და დააბრუნოს არყოფნაში, როდესაც მოისურვებს. ხოლო ვინც ეს იცის, მისთვის ეს სოფელი არ არის საშინელი. უფალ იესო ქრისტესთან შედარებით, წუთისოფელი მხოლოდ სისუსტეებით მოფენილ ქსოვილს გვაგონებს, ხოლო ქრისტეს არ აქვს არცერთი სისუსტე. ვიცნ ეს არ იცის, მისთვის წუთისოფელი საშინელია, ხოლო ვიცნ იცის, მას არ ეშინია წუთისოფლის. წუთისოფელი სავსეა უბედურებებით, ტანჯვით, სამარეებითა და ხრწნის სუნით - ვის ძალუძს ამ ყველაფრის ატანა? მხოლოდ მას, ვისაც გული აქვს ძლიერი. ხოლო ძლიერი გული აქვს მხოლოდ იმას, ვის გულშიც ქრისტეა. წუთისოფელმა სხეული გვასესხა და მის ნაცვლად სულის მიღება სურს ჩვენგან, მაგრამ როგორ გვძლევს ის ჩვენ, თუკი ჩვენ ვიქნებით ქრისტეს მხედრები, რომელმაც სძლია წუთისოფელს?! წუთისოფლის მძლეველი ქრისტე გვაძლევს იარაღს საბრძოლველად, თავისი მაგალითით გვასწავლის ბრძოლას, გვანახებს დაფარულ მტერს, გვიჩვენებს შეტევისა და უკან დახევის გზებს, გვეხმარება თავისი მარჯვენით, გვიცავს ჩახუტებით, საზრდოდ გვაძლევს თავის ცხოველსმყოფელ ხორცს და გვასმევს თავის ცხოველსმყოფელ სისხლს, თანაც გვამხნევებს თავისი მოწოდებით: ნუ გეშინიათ! ასე რომ, ძმებო, განა შეუძლია წუთისოფელს რამე დაგვიშავოს, როცა მისი დამარცხება გარანტირებულია ქრისტეს გამარჯვებით?! ჰოი, უფალო, წუთისოფლის მძლეველო და გამარჯვებულო წინამძღოლო, იყავი ყოველთვის ჩვენ გვერდით, რათა არ გვეშინოდეს და შეგვეწიე, რომ ჩვენც ყოველთვის შენ გვერდით ვიყოთ გულით, გონებითა და სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ექვთიმე დიდისა (†473); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944); მოწ.მამათაინნა, პინა და რიმასი(14);მოწამეთა: ბახუსიევსევისი, ევტუქისი და ბასილიდოსი(284-305); ღირსი ექვთიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წყვდიადში ერთადერთი სინათლის შესახებმე ვარ ნათელი სოფლისა (იოან. 8:12)რაც წუთისოფელი და დრო-ჟამი არსებობს, დაბადებულთაგან ვერავინ გაბედა ამ სიტყვების წარმოთქმა. იყვნენ და არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „მე მომაქვს ნათელი!“, მაგრამ ვერავინ გაბედა ეთქვა: „მე ვარ ნათელი!“ მხოლოდ უფალმა იესო ქრისტემ წარმოთქვა ეს სიტყვები გაბედულად და დარწმუნებით. მისმა ხანმოკლე ცხოვრებამ დედამიწაზე და ხანგრძლივმა, დაახლოებით ორიათასწლიანმა, ისტორიამ სრულიად გაამართლა ეს სიტყვები. იგი არის ჭეშმარიტების, სიმართლისა და ცხოვრების ნათელი. ქრისტე არის ჭეშმარიტების ნათელი, რადგან მან საკუთარი თავით გააცხადა ჭეშმარიტება ღვთისა და ადამიანის ნამდვილი ბუნების შესახებ, მანვე გააცხადა დამოკიდებულება ადამიანისა ადამინის მიმართ, დამოკიდებულება ადამიანისა ღვთის მიმართ და დამოკიდებულება ღვთისა ადამიანის მიმართ. ცა და დედამიწა გადავა, ხოლო მისი სიტყვები არ გადავა (მთ. 24:35), რადგან ცაც და დედამიწაც მისი სიტყვით შეიქმნა, ხოლო მისი სიტყვა – მისგანვე არის და მასთან არის მარადიულად და არ გადავა. ქრისტე არის სიმართლის ნათელი, იმიტომ რომ აჩვენა სიმართლის ძალა და ტყუილის უძლურება. მან ეს ცხადად აჩვენა იმ ყველაფრით, რაც თქვა, რაც აღასრულა და რაც თავს გადახდა ცოდვილთა შორის. მან ეს აჩვენა თავისი ეკლესიით ოცი საუკუნის განმავლობაში, ასევე, უამრავი წმინდანისა და წამებულის მიერ. სიმართელე ღმერთს ეკუთვნის და ის არასოდეს დამარცხდება. სიცრუე კი სუსტი არსებების კუთვნილებაა. სიცრუე ხშირად თავს აჩვენებს ხოლმე გამარჯვებულად, მაგრამ სწრაფადვე ჩაესვენება სამარეში. ქრისტე არის ცხოვრების ნათელი. ცხოვრებას ანათებს მისი სიტყვები, მისი საქმეები, მისი გამარჯვება, განსაკუთრებით – მისი აღდგომა, რომელიც, როგორც ყველაზე კაშკაშა მზე, თავისი სინათლით ანათებს ცხოვრებას და მკრთალი ჩრდილივით განდევნის სიკვდილს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ნათელო დაუღამებელო, მზეო ჭეშმარიტებისაო, სიმართლისა და ცხოვრებისაო, მოგვფინე ნათელი შენი ჩვენ, ცოდვილებსა და უღირსებს! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (†662); და მოწაფეთა მასთა აღმსარებელთა: ანასტასია ბერისა, კონსტანტინეპოლელისა (†662) და ანასტასი აპოკრისიარისა (†666) (აღესრულნენ საქართველოში); მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინისაით (†303/305); წმიდა პატრიარქ კალისტრატესი (ცინცაძე, †1952); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (†1556). მოწამეთა: ევგენი, კანდიდო, უალერიანე და აკვილასი(284-305); ქალწულმოწამე აგნია რომაელისა(304) ღირსი მაქსიმე ბერძენისა(1556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შესრულების მეშვეობით წვდომის შესახებვისაც სურს მისი ნება აღასრულოს, გაიგებს ამ მოძღვრების შესახებ, ღვთისაგან არის თუ მე ჩემით ვამბობ (იოან. 7:17)მცირე სარგებელი აქვს ადამიანური ლოგიკითა და სიტყვებით იმის მტკიცებას, რომ ქრისტეს სწავლება ღვთისგანაა. ამ ჭეშმარიტებაში წვდომის ყველაზე სწრაფი და ყველაზე სანდო საშუალება ღვთის ნების აღსრულებაა, როგორც ბრძანა ამის შესახებ ქრისტემ: ვინც აღასრულებს, ის ჩასწვდება.თუ ღვთისთვის ტირი, შეიცნობ როგორი ნუგეშია ღმერთი; თუ მოწყალე ხარ, შეიცნობ როგორი მოწყალეა ღმერთი; თუ მშვიდობის დამყარებას ცდილობ, შეიცნობ, თუ როგორ გესადაგება იწოდებოდე ღვთის შვილად; თუ პატიობ ადამიანებს, შეიცნობ, როგორ გპატობს შენ ღმერთი. ქრისტეს სწავლება რომ ღვთისგანაა, ამას მხოლოდ ის შეიცნობს, ვინც ღვთის ნებას აღასრულებს. მხოლოდ ღვთის ნებისა და ღვთის მცნებების შესრულებითაა შესაძლებელი სამოთხის გაღება და ღვთის დანახვა, ესაა წმინდა წერილისა და გამოცხადების ყველა საიდუმლოს გაგების გასაღები. წმიდა ბასილი დიდი წერს: „საჭიროა ცხოვრების სიწმინდე, რათა შევიცნოთ ის, რაც წმიდა წერილშია დაფარული“. კიდევ რა სურს უფალს, როდესაც გვასწავლის, რომ მისი ნების აღსრულებით შეიძლება ჩავწვდეთ მისი მოძღვრების ღვთიურობას? – მხოლოდ ის, რომ საქმითაც დავრწმუნდეთ ამაში. მას სურს დავრწმუნდეთ არა უფრო მარტივი, არამედ უფრო რთულით გზით - არა მხოლოდ მოსმენით, არამედ შესრულებითაც, რადგან ვინც იოლი გზით რწმუნდება რამეში, იოლად ირყევა და იოლადვე გადარწმუნდება, ხოლო ვინც უფრო რთული გზით ირწმუნებს, იოლად აღარ შეირყევა და გადარწმუნდება. ძმებო, ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა შევიმეცნოთ ღმერთი და გადავირჩინოთ სული. ჰოი, ყოვლადბრძენო უფალო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა სულიწმიდის ძალით აღვასრულოთ შენი წმიდა ნება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (†80/97); ღირსმოწამისა ანასტასი სპირსისა(†628); მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტი ეპისკოპოსისა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვა. მღვდელმოწამე ბიკენტი, ავგუსტოპოლელი დიაკონისა(303) და ღირსი იოსებ განწმენდილისა, კრეტელი იღუმენისა (1551). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ყოვლისმცოდნეობისა და განგებულების შესახებხოლო თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია (მთ. 10:30)თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, ძმებო, აღარაფერს ვამბობ თქვენი ცხოვრების დღეებზე! ამიტომ ნუ გეშინიათ, რომ დანიშნულ დროზე ადრე მოკვდებით, და არც იმის იმედი გქონდეთ, რომ თუნდაც ერთი დღით გაიხანგრძლივებთ სიცოცხლეს იმის ნების გარეშე, ვინც საზღვრავს და ზომავს. დაე, ამ აზრმა გასწავლოთ სიმდაბლე და ღვთის შიში. თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს ტანჯვაზე წუთისოფელში! ამიტომ არ შეშინდეთ, რომ ზომაზე მეტად დაინტანჯებით. კიდევ უფრო ნაკლებად გეშინოდეთ იმისა, რომ თქვენს ტანჯვას დაივიწყებს და არ გაითვალისწინებს ის, ვინც ყველაფერს ხედავს. ეს აზრი თქვენი შემოქმედისადმი მოთმინებასა და მინდობას გასწავლით. თმებიც კი დათვლილია თქვენს თავზე, ძმებო, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს მეგობრებსა და მტრებზე ამ ქვეყნად! ამიტომ, ნუ გეშინიათ, რომ ზედმეტად ბევრი მეგობარი და მტერი გეყოლებათ; ნუ გეშინიათ, რომ თქვენი მტრები დაგამარცხებენ, მაგრამ, ასევე, ნუ გექნებათ იმის იმედი, რომ თქვენი მეგობრები დაგიცავენ. ეცადეთ, რომ მხოლოდ ღმერთი იყოს თქვენი მეგობარი და ნურაფრისა ნუ შეგეშინდებათ. შეხედეთ: მხოლოდ უფალია თქვენი ერთადერთი მეგობარი, რომელსაც ყოველთვის უყვარხართ. ჰოი, სახიერო უფალო, ყოვლადბრძენო განმგებელო, რომელმაც იცი ყველაფრის სათვალავი, საზომი და დრო! ყოველგვარი შიში განაგდე ჩვენგან, შენი შიშის გარდა, რათა შენ მიმართ შიშით მოვიპოვოთ შენი – ჩვენი შემოქმედისა და კეთილისმყოფელის – უბიწო და წმიდა სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდლმოწამისა კლიმენტი ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (†318).ღირსი მავსიმე ასურისა; ღირსი სალამან მდუმარისა(400); მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა(680-681); ღირსი დიონისე ულუმბოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმინდათა ანგელოზური მდგომარეობის შესახებხოლო ვინც ღირსი იქნება, მიაღწიოს იმ საუკუნეს... აღარც სიკვდილი შეუძლიათ, რადგან ანგელოზთა სწორნი არიან... (ლუკ. 20:35-36)ამას ბრძანებს ის, ვინც იცის, ვინც იხილა და ვინც არ შეცდება. მაშ, რაღას უნდა ვეჭვობდეთ, ძმებო? ეს მოწმობა დღესავით ნათელი, ალმასზე ტკიცე და წუთისოფლის მთელ სიმდიდრეზე ძვირფასია; ეს მოწმობა ცხადყოფს, რომ მათ, ვინც იმ ქვეყნად ცხოვრებისა და აღდგომის ღირსი გახდა, სიკვდილი აღარ შეუძლიათ და ღვთის ანგელოზებივით უკვდავი არიან. მაგრამ იკითხავთ: რომელი ანგელოზებივით? სწორედ იმათი, რომლებიც აბრაამის დროს ეცხადებოდნენ და ეხმარებოდნენ ადამიანებს და ახლაც ასევე ეცხადებიან და ეხმარებიან. ისინი არ დაიხოცნენ, არამედ ცოცხალი არიან; არ დაბერდნენ, არამედ ახალგარზდები არიან. მათ ადამი იხილეს სამოთხეში და ახლა კი დაინახავენ საბოლოო აღდგომას, საშინელ სამსჯავროსა და წმიდათა სასუფეველს. ანგელოზთა მსგავსნი არიან წმიდანები. მოციქულები და წინასწარმეტყველები, წმინდანები და მოწამეები ცოცხალი არიან. ისინი მარად იცოცხლებენ და არ მოკვდებიან. ასეულობით, ათასობით წელი გავიდა, ისინი კი არც კვდებიან, არც ბერდებიან, არამედ ანგელოზთა მსგავსნი არიან. წმიდანები რომ არ მოკვდებიან, ეს უფალმა ზემონათქვამი სიტყვებითაც დაგვიმოწმა, საკუთარი აღდგომითაც გვიჩვენა და წმინდანთა განდიდებითაც დაგვიდასტურა.გამოვფხიზლდეთ, ძმებო და შევეცადოთ, რომ ამ ნეტარი სამყაროს ღირსი გავხდეთ!ჰოი, მკვდრეთით აღმდგარო და უკვდავო უფალო, შეგვეწიე, რომ ღირსი გავხდეთ შენი მარადიული სასუფევლის, რომელშიც სუფევ შენს ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად უკუნითი უკუნისამდე! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა მელქისედეკ I, საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა(†1033); ქალწულმოწამისა ქსენი დედათდიაკონისა, რომაელისა (†V); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (†XIX). მოწაფეთა: ტიმოთესი და აგაპისა; ღირსი მაკედონი, სირიელი მეუდაბნოისა(420); ღირსმოწამე ანასტასი სპარსისა; ღირსი ფილონ კოპლასტიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†389/390); გაბრიელ იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე †1896). მოწაფე ფილიციტასი და მის ძეთა: იანუარი, ფელიქს, ფილიპე, სილვანე ალექსანდრე, ვიტალი და მარცილისა; ღირსი პოპლისა(380); ღირსი მარი მგალობელისა(430); მღვდელმოწამე ვლადიმერ, კიევის მიტროპოლიტისა (1918) რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (†1125);
ღირსთა: ქსენოფონტესი, მეუღლისა მისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (†V.VI). რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა:ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთან 7 მხედართა(284-305); ღირსი სვიმეონ ძველისა (380-390); ღირსი თეოდორე, სტუდიელი იღუმენისა და მისი ძმისა იოსებ, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა(830). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, ახალმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (†1784-1785). უვერცხლო მკურნალი მოწამე იულიანე სორელისა(161); ღირსი დიმიტრი ტამასოელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (†373-379); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (†VII). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა, მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა კურაპალატისა (†829); მოწამეთა: სარბილისი და დისა მისი-ბებაიასი, ედესეს წამებულთა (†98-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მსოფლიო მოძღვართა და დიდთა მღვდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისი (†XI);მღვდელმოწამე იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა.(III). ღირსი ზენონისა; მოწამე თეოფილე ახლისა(780-802); კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მეზვერისა და ფარისევლის კვირიაკე კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა თამარისა (†1213); სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა მოწამეთა: კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (†311); ზაქარია იერუსალიმელი პატრიარქისა(†633). მოწამეთა: ბიქტორ, ნიკიფორე, კლავდი, დიოდორე, სერაპიონისა და პაპისა(251); მოწამე ტრეიფენა კვიზიკელისა; ღირსი არსენ პაროსელისა(1877); ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამე ტრიფონ ნიკეელისა(2300; მოწამეთა: პერპეტუა, რევოკატი, სატორნილე, სეკურდესი და ფილიციტატასი(200-203). ღირსი პეტრე გალატიელისა(429); ღირსი ბენდიმიანე, ბითვინიელი მეუდაბნოისა(512); ახალმოწამე ანასტასი ნავპლიოსელისა(1655); ღირსი ბრიგიტა კოლდარიელი იღუმენიასი(455). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიგებებაი (მიქუმაი) უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმრქმელისა და ანა წინასწსრმეტყველისა; აზარია წინასწარმეტყველისა. მოწამეთა: პაპია, დიოდორე და კლავდისი(250); მოწამეთა: ადრიანე და ვებულისა(308-309); მოციქულთასწორ ნიკოლოზ იაპონელი მთავარეპისკოპოსისა.(1912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა აგათია სიცილიელისა, კატანელისა (†251). მოწამეთა: თეოდულია, მაკარი და ევაგრესი(304); თეოდოსი, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსისა(1696); კონსტანტინეპოლელიპატრიარქისა(970); ღირსი აგრიკოლა, ტინგრესელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ალბუინ, საბიონელი ეპისკოპოსისა(1005). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე 1127); ღირსისა ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†100); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (ლაზი†1784); ფოტი დიდისა, მოციქულთა სწორისა. მოწამე იულიანე ემესელისა(312);კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უძღები შვილის კვირიაკე კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (†1815); ღირსთა: იოანე (მაისურაძე †1957) და გიორგი (მხეიძე †1968) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპ. (†IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (†946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისი (†IV); წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ნათლისმხილველისა (†520 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გაბრიელ აღმსარებელისა და სალოსისა; მოწამისა ნიკიფორესი, ასურეთის ანტიოქიელისა (†2570).მღვდელმოწამეთა: მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე, კვიპრ. ეპისკოპოსისა და პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა, მღვდელმოწამე პეტრე დამასკელისა(775); მღვდელმოწამე აღათანგელოზ, დამასკოელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (†XIII); მღვდელმოწამე ხარალამპისა და მისთანა მოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (†198/202). ენათა, ვალენტინა და პავლასი. ანასტასი, იერუსალიმელი პატრიარქისა. მართალი გალინასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (†315/316); მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთათაყვანისცემისაღმდგენელისა (†867). მოწამე გიორგი ახლისა კრატოველისა, ბულგარელისა (1515); ღირსი დიმიტრი ვოლოგოდელისა(1392). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატისა; მელეტისა, დიდი ანტიოქიელი პატრიარქისა (†381); ღირსისა პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვარის მონასტრის განმაახლებლისა (შავთელი †XI); მღვდელმოწამე ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაის ძე აბაშიძე †1273/1277); ღირსმოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †11314), იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და მამათა (†IV-XVIII). ღირსთა: მარიამისა და მამამისი ევგენისა; ანტონი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(895); ალექსი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1378). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსი მარტინიანე პალესტინელისა (†V), ღირსისა სვიმეონ მირონმდინარისა, ხილენდარელისა, ქტიტორისა (†1200). ღირსთა: ზოია და ფოტინესი. ღირსი ევლოგ 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა(607-608). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მღვდელმონაზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმინდელისა (ყანჩაველი †1864); ღირსი ავქსენთი ბითვინიელი იღუმენისა (†470); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (†869). 12 ბერძენთა, კიევი-პეჩორის ლავრის მიძინების ტაძრის მაშენებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ონისიმესი, მოწაფისა წმიდისა პავლე მოციქულისაი, რომელი მონა იყო ფილიმონისი (†I-II); ღირსისა ანთიმოზ ქიოსელისა (†1960) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პამფილე ხუცესისა (†307-309), ვალენტი დიაკონისა, პავლესი, პორფირისა, სწლწვკოსი, თეოდულესი, ივლიანესი, სამოელისი, ელიასი, დანიელისა, იერემიასი და ესაიასი (8307/309), ღირსისა მარუთა მესოპოტამიელი ეპისკოპოსისა (†422) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდემოწამისა თეოდორე აჭარელისა, მღვდელმონაზონისა, ოსმალოთაგან წამებულისა (†XIX); ახალმოწამისა თეოდორე ბიზანტიელისა, მიტილინელისა (†1795). მართალი მარიანასი; მოწამე მინა კალიკელადისა(867-889).მღვდელმოწამე ერმოგენ რუსეთის პატრიარქისა, სასწაულმოქმედისა(1612). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა შიო მღვიმელისა. წმიდა ნიკოლოზისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (ბაგრატიონი †1591); ლეონ რომის პაპისა (†461). აღაპიტო აღმსარებლისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა; ფლაბიანე აღმსარებლისა; კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(449-450); ღირსი პავლე კორინთელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა არქიპოსი (†!); პირველმოწამეთა ლაზთა: მაქსიმესი, თეოდოტისი, ევსუქისი და ასკლიპიდოსი (†41); ღირსმოწამისა ფილოთეა ათენელისა (†1589). ღირსიდოსითეოზ პალესტინელისა; ღირსი დოროთეს მოწაფისა, ღირსი რაბული სამოსატელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოველთა ღირსთა მამათა, ღვაწლში გაბრწყინებულთა (გარდამ.) წმიდისა იოანე 1-სა, მცხეთისა და სრულიად ივერიის მთავარეპისკოპოსისა (†IV);, ღირსისა ლეონ კატანელი ეპისკოპოსისა. მღვდელმოწამე სადოკ, სპარსი ეპისკოპოსისა და მასთან 128 მოწამისა(342-344); ღირსი ალათონ, რომის პაპისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიტევების კვირა. სამოთხიდან ადამის განდევნის გახსენება.
ევსტათი დიდისა, აღმსარებელისა ანტიოქიელი პატრიარქისა, ქართლისა ეკლესიათა მაკურთხევლისა (†337)/360); ღირსისა ტიმოთე სიმბოლელისა, ოლიმპოელისა (†795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მოწამეთა ცხრათა ყრმათა კოლაელთა, ქვებით ჩაქოლილთა (†VI); ევგნილ მოწამეთა (†395-423).მავრიკისა და 70 მხედრისა; ფოტონი, თეოდორე, ფილიპესი და სხვათა ღირსთა: თალა, ლიმნიდა ვარადატი, სირიელ მეუდაბნოეთა; ღირსი ათანასე აღმსარებლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა პოლიკარპე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†167). ღირსთა: იოანე, ანტიოქე,ანტონინე, მოსე, ზევინი, პოლიქრონ, სხვა მოსე და დამიანე, სირიელ მეუდაბნოეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა პატიოსნისა თავისა წმიდისა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი. კაბადუკიის კესარიელისა(304); ღირსი იოანე მომკელისა; ღირსი ერაზმ კიევო-პეჩორელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ტარასი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, რომელმან პატიოსანთა ხატთა თაყვანისცემა იქადაგა (†806).მოწამე ალექსანდრესი;მღვდელმოწამე რეგინი, სკოპოლოსელი ეპისკოპოსისა(355); მღვდელმოწამე მარკელე, კვიპრ. აპამეელი ეპისკოპოსისა; მოწამე აპდალმესია ჰურიისა; ღირსი ეთელბერტ ინგლისის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პორფირი ღაზელი ეპისკოპოსისა (†420). დიდმოწამე ფოტონე სამარიტელისა, მის ძეთა მოწამეთა: ბიქტორ, ფოტონად წოდებულისა და იოსიასი; მოწამეთა: ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნანა და სებასტიანესი; ახალმოწამე იოანე კალფასი კონსტანტინეპოლელისა.(1575). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა თეოდორე ტირონისა (გარდამ. †IV); ღირსისა პროკოპი აღმსარებლისა, დეკაპოლელისა (†VIII); ახალმოწამისა ილია ტრაპეზუნდელისა (†1749). ღირსი თალალე სირიელისა(460); ღირსთა: ასკლიპი და იაკობ ასურელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, დეკაპოლელისა (†750); ღირსისა პროკოპი აღმსარებელის (†VIII) თანამოღვაწისა; მღვდელმოწამე ნესტორ, მაგიდიელი ეპისკოპოსისა(290); ღირს დედათა: მარინა და კირასი(490); ღირსისა კასიანე რომაელისა (†435). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამე ევდოკია, იკიოპოლელი იღუმენისა. მოწამეთა: ნესტორ და ტრივიმისა; მოწამე ანტონინა ნიკეელისა; მოწამეთა:მარკელე და ანტონინასი; ღირსი დომნინა სირიელისა; ღირსი ალბან ანდეკაესელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თეოდოტე აღმსარებელისა, კვირინელი ეპისკოპოსისა (†326); მოწამისა ევნუქი სვინტლინიკოსისა (†302).ღირსი აგატონ ეგვიპტელისა.440 იტალიელი მოწამისა; არსენი ტვერელი ეპისკოპოსისა(1409); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იოვანე IV-ისა, ყოვლისა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1001); მოწამეთა: ევტროპისი, კლეონიკესი და ბასილისკოსი, ამასიელთა (†308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გერასიმე იორდანელისა (†475). მოწამე პავლე და ივლიანესი(271); ღირსი იაკობ მმარხველისა; გრიგოლ, კვიპროსის ეპისკოპოსისა; კეთილმსახური მთავრის დანიელ მოსკოველისა(1303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა კონონ ისავრიელისა (†II); მოწამისა კონონ მებაღისა, პამფილიელისა (†250); ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ჟიჩის ეპისკოპოსისა (†1956). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება მღვდელმოწამისა დოსითეოზ ქუთათელი მიტროპოლიტისა (წერეთელი †1820); ამორეველ 42-თა მოწამეთა: კონსტანტინესი, აეტისა, თეოფილესი, თეოდორესი, მელესენესი, კალისტესი, ბასესი და სხვათა მათთანა (†845); პოვნა პატიოსნისა ჯვარისა და სამსჭვალთა წმიდისა ელენე დედოფლის მიერ იერუსალიმში (†326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპოსკოპოსისა (გარდამ. †1360). მღვდელმოწამეთა ხერსონელ ეპისკოპოსთა: ბასილი, ეფრემ, ევგენი, კაპიტონ, ესთერი, აგათოდორე და ელპიდი (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოფილაქტე აღმსარებელისა, ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა (†840). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე სინელისა კაბისაღმწერელისა (†VI-VII); 40-თა მოწამეთა, სებასტიის ტბასა შინა წამებულთა: კირიონისა, კანდიდესი, დომნესი, ევსუქისა, ირაკლისა, სმარაგდესი, ევნოიკესი, უალენტისა, ვავიანესი, პრისკესი, თეოდულესი, ევტიქისა, იოანესი, ქსანთისა, ილიანესი, სისინისა, ანგიასი, აეტისა, ფლაბისა, აკაკისა, ეკდიკისა, ლისიმაქესი, ალექსანდრესი, ელიასი, გორგონისა, თეოფილესი, დომეტიანესი, გაიოზისა, ლეონტისა, ათანასესი, კირილესი, საკერდონისა, ნიკოლოზისა, უალერისა, ფილოქტიმონესი, სევერიანესი, ქუდიონისა, მელიტონისა და აგლაისა (†320); წმ. კესარი მკურნალისა, წმ. გრიგოლ ღმრთისმეტყველის ძმისა (†369). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე ხახულელისა ოქროპირად წოდებულისა (†XI); მოწამისა კოდრატე კორინთელისა და მისთანა 5-თა მოწამეთა: კვიპრიანესი, დიონისესი, ანექტისა, პავლესი და კრისკენტისა (†248/259). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სოფრონ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†638-644) და მოძღვრისა მისისა ღირსისა იოანე მოსხისა (†622). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის დღე(1917წ)
კეთილმსახურისა მეფისა მოწამისა დემეტრე თავდადებულისა (†1289); ღირსისა თეოფანე აღმსარებელისა, სიღრიანელისა (†818); გრიგოლ დიდისა, დიალოღონისა, რომის პაპისა (†604); ღირსისა სვიმეონ ახლისა ღმრთისმეტყველისა (†1021-1022); მართლისა ფინეზისა († 1430 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ნიკიფორე კონსტანტინეპოლელი პატრ. (წმიდათა ნაწილთა აღმოყვანება, 846 წ.). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბენედიქტე ნურსიელი ირუმენისა (†543); ევსქიმონ აღმსარებლისა, ლამპსაკიელი ეპ.(IX). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა აგიპი ღაზელისა და მისთანა 7-თა მოწამეთა: ორთა ალექსანდრეთა, ორთა დიონისეთა, ტიმოლაოსისა, რომილაოსისა, და პლისიოისა (†304-305). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამბროსი აღმსარებელისა, სრულიად საქართველოს კატოლიკოს-პატრიარქისა (ხელაია 81927); ღირსთა: პიმენ სალოსისა, ლეკთა განმანათლებელისა და ანტონი მესხისა, მეფეთა მამხილებელისა (†XIII);მოწამისა საბინა ეგვიპტელისა (†287); მოწამისა პაპაისი, რომელი იყო ქალაქ ლარანდოით, რომელ არს ლუკაონიისა სამთავროსი (†305-311);ღირსისა ქრისტოდულე პატმოსელისა, სასწაულმოქმედისა (†1093/1101). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა გაბრიელ მცირისა, მწიგნობართუხუცესისა, ლეკტაგან წამებულისა (†1802); ღირსისა ალექსი ღმრთისკაცისა (†411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილესი, იერუსალიმელი პატრიარქისა (†386); მოწამეთა: ტროფიმესი, ევკარპიონისა და მათთანა (†300). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქრისანთე ალექსანდრიელისა და დარიასი და მათთანა მოწამეთა: კლავდი ტრიბუნისა და მეუღლისა მისისა ილარიასი და ორთა ძეთა მათთა: იასონისა და მავრისა, დიადორე ხუცისა და მარიანე დიაკონისა, რომაელთა (†283/284); ახალმოწამისა დემეტრე ტორნარასი (†1564). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსთა: იოანესი, სერგისა, პატრიკისა და სხვათა 41-თა, რომელნი წმიდა საბას ლავრაში მოისრნენ (†796); ახალმოწამისა მირონ ჰერაკლიელისა (†1793). დიდმოწამე ფოტინე სამარიტიელისა, ძეთა მისთა მოწამეთა: ბიქტორისა, ფოტინად წოდებულისა, და იოსიასი, მოწამეთა ანატოლია, ფოტო, ფოტიდა, პარასკევა, კირიაკია, დომნინა და სებასტიანესი. მოწამეთა: ალექსანდრა, კლავდია, ევფრასია მატრონა, იულიანა, ეფემია და თეოდოსიასი. ნიკიტა აღმსარებელისა, იპოლონდიანელი მთავარეპისკ. იოანე, ურაჰაელი კათალიკოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი იოანე სინელისა (კიბისაღმწერელი, † VI-VII, გარდამ.);ღირსისა იაკობ აღმსარებელისა, სიცილიელი ეპისკოპოსისა (†VIII-IX); თომა კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†610); ღირსისა სერაფიმ ვირიცელისა (†1949). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ანკვირელი ხუცისა (†362/363). მოწამე დროსიდასი - იმპერატორ ტრიანეს ასულისა (†104-117); ღირსი ისააკ დალმატელისა (†IV); ღირსმოწამე ექვთიმე ახლისა, დიმიციანელისა, ათონელი მონაზონისა (†1814) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ნიკონ ნეაპოლელისა და მისთანა 199-თა მოწამეთა მისთა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ზაქარია დაყუდებულისა, ხარსიანელისა; არტემისა, პირსიდიის სელევკიელი ეპისკ. (†I-II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხარება ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლისა
ტიხონ, სრულიად რუსეთის პატრიარქისა (†1925); ღირსი საბა ახლისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მთავარანგელოზ გაბრიელის კრება. წმიდათა 26-თა მოწამეთა, რომელნი გუთეთს აწამეს: ორნი ხუცესნი-ბათოი და უირიკა, ორთა ძეთა და ორთა ასულთა თანა მათთა და არპლა მონაზონი, ხოლო ერისკაცნი, რომელნი იწამეს მათ თანა, ესე არს სახელები მათნი: ავიპპა, კოსტა, აგია, უია, ეღათრაქს, ისკოი, შილა, საბა, სირილილ, სიმპლა, თეთრა, ფალგა, ხოლო დედანი, რომელნი მათ თანა აღესრულნენ: ანნა, ალან, ბარკა, მუიკა, მიმიკა, უიკო, ანიმაის (†375-383). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღვთისმშობლის დაუჯდომლის შაბათი (გარდამ.); მოწამისა მატრონა თესალონიკელისა (†II-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მარიამ მეგვიპტელისა (†378/437) (გარდამ.);მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). იოანე მანგლელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ილარიონ ახლისა, პელიკიტელი იღუმენისა; ღირსი სტეფანე სასწაულმოქმედისა, აღმსარებლისა, ტრიგლიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: მარკოზ არეთუსიელი ეპისკოპოსისა, კირილე დიაკონისა და სხვათა მრავალთა (†364). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ღირსისა იოანე სინელისა, კიბისაღმწერელისა (†VI-VII). იოად წინასწარმეტყველისა მოციქულ 70-თაგანთა; წმ. ევპულასი-დიდმოწამე პანტელეიმონის დედისა(303); ღირსი იოანემდუმარისა; ღირსი ზოსიმე, სირაკუზელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტასი, ლუკსოვიელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა იპატი დინგრელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედის (†326). ღირსი აპოლონ ეგვიპტელისა; მღვდელმოწამეთა: ავდა, სპარსი ეპისკოპოსისა და ბენიამენ დიაკონისა(418-421); ღირსი ჰიპატი, რუმინელი იღუმენისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსისა იოანე შავთელისა და წინასწარმეტყველისა ევლოგი სალოსისა (†XII). მოწამეთა გერონტი და ბასილიდესი. მართალი აქაზისი; მოწამე აბრაამ ბულგარელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა გიორგისა მაწყვერელი ეპისკოპოსისა (†IX); ღირსისა ტიტე სასწაულმოქმედისა, მღვდელმონაზონისა (†IX); სინას წმიდა მთაზე გაბრწყინებულთა ღირსთა მამათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართალი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგინება.
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელ, მიდიკიის მონასტრის იღუმენისა (†824); ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
იესო ქრისტეს დიდებით შესვლა იერუსალიმში. ბზობა
ღირსისა იოსებ ხუცისა, ჰიმნოგრაფისა (†886); ღირსისა გიორგი მალიელისა (†IX). ღირსი მარიამ ეგვიპტელისა; ღირსი იოსებ მგალობლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: აღათოპოდი დიაკონისა, თეოდულე წიგნისმკითხველისა და მათთანათა (†303); მოწამეთა: ბიქტორინესი, ბიქტორისი, ნიკიფორესი, კლავდისი, დიოდორესი, სერაპიონისა და პაპისა(†251/258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ევტიქი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†582). ევტიქი, კონსტანტინეპოლელი ეპისკოპოსისა; მეთოდე, მორევიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
გიორგი 1-ისა, აღმსარებელისა, მატილინელი მთავარეპისკოპოსისა (776; †820/821). მოწმე კალიოპესი(304); მოწამეთა: რუფინე დიაკონისა, აკვილინასი და მათთან 200 მხედრისა; ღირსი სერაპიონ მონაზვნისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ხატისა; 6000-თა ღირსმოწამეთა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვედილთა (გარდამავალი); მოციქულთა 70-თაგანთა; იროდიონისა, აგაბოსი, რუფოსი, ასვინკრიტესი, ფლეგონტისა და ერმისა (†1). მოწამე პავსილიპესი(117-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევფსიქი კესარია-კაბადოკიელისა (†361/363). მოწამეთა: დისან ეპისკოპოსისა, მარიავე ხუცესისა, აბდიესისადა სხვა 270 (362-364); ღირსმოწამე ვადიმ არქიმანდრიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქვაბთახევის მონასტერში წამებულთა მამათა და დედათა, ჟამთა თემურ-ლენგისათა (†1386); აფრიკელთა 40-თა მოწამეთა:ტერენტისა, პომპიოსი, აფრიკანოსი, მაქსიმესი, ზენონისა, ალექსანდრესი, თეოდორესი, მაკარისა და სხვათა 32-თა (249/251); მღვდელმოწამისა გრიგოლ vკონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†1821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ბრწყინვალე აღდგომა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი.
მღვდელმოწამე ანტიპასი, აზიის პერგამოელი ეპისკოპოსისა (†!). მოწამეთა: პროკესისა და მარტინიანესი(67);ღირსი ფარმუთისის; ღირსი იოანესი(820-850);მღვდელმოწამე დომნიუს, სალონელი ეპისკოპოსისა და ხუცესთა: ფელიქსი, ასტერი, ანტიოქიანე, გაიანე, პავლიანე, თელისა და სხვა მრავალთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილი აღმსარებელისა, პარიელი ეპისკოპ. (†IX); ღირსისა აკაკი ახლისა "კავსოკალივიტისა", ათონელისა (†1730). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ივერიის ღვთისმშობლის ხატის დღესასწაული (გარდამ); 6000 ღირსმოწამე მამათა, დავითგარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილთა (†1616) (გარდამ.); ხსენება წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალენელისა, მარიამ კლეოპასი, სალომესი, იოანასი, მართასი და მარიამისა, სუსანასი და სხვათა; მართალთა: იოსებ არამათიელისა და ნიკოდიმოსისა; კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); წმიდიოსა დიმიტრისა, სამშობლოსათვის წამებულისა (ყიფიანი (†1887); მღვდელმოწამისა არტემონ ლაოდიკიელი ხუცისა (†303); მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (655). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მარტინე აღმსარებელისა, რომის პაპისა (†655); მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარესი, პუდესი და ტროფიმესი (†I-II). მოწამე არდალიონ მიმოსისა(305-311) 1000 მოწამე სპარსისა და აზატ საჭურისისა; მოწამე დემეტრე პელოპონესელისა(1803). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: არისტარქესი, პუდესი, ტროფიმესი (†I-II); მესუკაველ მოწამეთა: სუქიასი და 18-თა მოყვასთა მისთა: ლუკიანესი, პოლიევტკესი, კოდრატესი, იქდიოქისი, სვიქირიონისი, მენასი, ფოკასი, სვირჯისი, დომენტისი, ანდრიანესი, ზოსიმესი, ბიქტორისი, თალალესი, იორდანესი, ანასტასიასი, თეოდორიტესი, იაკობისი და თევდოსისი, მღვდელმოწამისა ლეონიდისი, ათენელი ეპისკოპოსისა (†250)და მოწამისა კრისტენტი მირონ-ლუკიელისა (†740). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქალწულმოწამეთა: აღაპია, ირინე და ქიონია თესალიკონელთა, ილირიელთა (†304). მოწამეთა: ლეონიდე და დედათა: ნიკეა, გალინა, კალისა, ნუნექია, ბასილისა, ქარიესი და თეოდორასი და მოწამე ირინესი; მოწამე დიმიტრი სმირნელისა(1763). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეფრემ დიდისა, მაწყვერელისა (†IX); მღვდელმოწამისა სვიმეონ სპარელი ეპისკოპოსისა (†IV); ღირსისა აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†370;†438); მაკარი კორინთელი მთავარეპისკოპოსისა (†1805). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბასილისა (რატიშვილი †XIII); ღირსისა იოანე თესალონიკელისა (†845), ღირსი გრიგოლ დეკალონელის (†IX) მოწაფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა იოანე პალესტინის ძველი ლავრის ხუცესი (†VII); ნეტარისა მატრონა მოსკოველისა (†1952); მღვდელმოწამისა პაფნუტი იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა (†III-IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიცვალებულთა ხსენება ღირსისა თეოდორე ტრიქინასა (†IV-IX); წმიდა ნიკოლოზ სერბისა, ოხრიდისა და ზიჩის ეპისკ. (ველიმიროვიჩი, წმიდათა ნაწილთა გადაბრძანება 1991 წელს); მოციქულთა 70-თაგანისა მეზვერისა (†1); ღირსისა ათანასესი, ათონის მეტეორის მონასტრის ქტიტორისა, საკვირველმოქმედისა (†1302; †1380). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ექვთიმე გაენათელი მიტროპოლიტისა (შერვაშიძე, †1882); მღვდელმოწამისა იანვარ ვენივენდოს ეპისკოპ. და მისთანა პროკლე, სოსე და ფავსტო დიაკონთა და მოწამეთა: დისიდერი წიგნისმკითხველისა, ევტიქისა და აკუტინიონისა, პუტეოლელთა (†303-305); მოწამეთა: თეოდორე პირგიელისა, დედისა მისისა ფილიპიასი, დიოსკორესი, სოკრატესი და დიონისესი (†II); მაქსიმიანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†434). მოწამეთა: ალექსანდრა დედოფლისა, ისააკისა, აპოლოსისა და კოტრადესი (†303). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე სიკეოტისა, ანასტასიუპოლელი ეპისკოპოსისა (†613); მოციქულისა ნათანაელისა, რომელი მოიყვანა ფილიპე მოციქულმა უფალთან (†1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა, ძლევაშემოსილისა და საკვირველმოქმედისა გიორგი კაბადოკიელისა (†303). მოწამე ალექსანდრა დედოფლისა (303); მოწამეთა: ანატოლი და პროტოლეონისა(303); ღირსი ადალბერტ, პრაღელი მთავარეპისკოპოსისა(997). ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა საბა სტრატილატისა და მისთანა 70-თა მხედართა (†272); მოწამეთა: პასიკრატისა და ვალენტინისა (†228); ღირსისა ელისაბედ სასწაულთმოქმედისა (†VI-VII). ღირსი იოანიკე დევიჩელისა, სერბისა მღვდემოწ. ბრანკო ხუცისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა ყოვლადქებულისა, მოციქულისა და მახარებელისა მარკოზისი (†53/63). წმიდა მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მაგდალელის, სალომე, იოანა, მართა, მარიამ, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვ. იოსებ არიმათიელისა და ნიკოდიმოსისა (გარდამ.). კეთილმსახური მეფე თამარისა, ქართველთა მეფისა (გარდამ.); ღირსი ვასილი პოლიანომერულელისა, რუმინელისა (†1767) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსისა (†322); მართლისა გლაფირა ქალწულისა (†322); ღირსისა იოანიკე დევიჩენელისა, სერბელისა (†XIII). ღირსი იუსტასი; ღირსი პასხასი, კორბიელი მონაზვნისა(851). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მღვდელმოწამისა სვიმეონისა, იერუსალიმელი ეპისკოპ, ნათესავისა უფლისა (†107). მართალი ევლოგი უცხოთშემწყნარებლისა; წმ. სვიმეონ ნიგერისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: იასონისა და სოსიპატრესი, კერკირა ქალწულისა და სხვათა, მათთანა წამებულთა (†1); დადასი, მაქსიმესი და კვინტილიანესი (286). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრეა პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62).
დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის საქართველოს წილხვდომილობისა; 300-თა მხედართა, მღვდელთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ლაზთა მოწამეთა ქრისტეს სარწმუნოებისა და საქართველოსთვის დუდიკვათსა და პაპათში მუსლიმთაგან მოწყვეტილთა (†XVII-XVIII);, კვიზიკელ 9-თა მოწამეთა: თეოგნიდესი, რუფესი, ანტიპატრესი, თეოსტიქესი, არტემისა, მაგნესი, თეოდოტესი, თავმასისა და ფილიმონისა (†313-მდე); ღირსისა მემნონ საკვირველმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადწმიდისა იაკობ მოციქულისა, ძისა ზებედესი და ძმისა წმიდისა იოანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყველისა (†44); წმიდა ეგნატე ბრიანჩანინოვისა, კავკასიელი ეპისკოპოსისა (†1867). მღვდელმოწამე ბასილი, ამასიელი ეპისკოპოსისა; მოწამე მაქსიმესი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ქართველთა კეთილმსახური მეფე თამარისა (†1213); წინასწარმეტყველისა იერემიასი (†VI ს. ქრისტეს შობამდე); კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ზოსიმე II-ისა, კუმურდოელი ეპისკოპოსისა, ჰიმნოგრაფისა (†XVI); ათონელ ღირსმოწამეთა: ექვთიმე ახლისა, (†8.10.1814) და აკაკი ახლისა, ნივორელისა (†1.05.1816). ღვთისმშობლის ხატისა მოულოდნელი სიხარული #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ათანასე დიდისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა, მსოფლიო დიდი მამისა და მოძღვრისა (აღმოყვანება წმიდათა ნაწილთა †2.05.373). წმ. მენელსაცხებლე დედათა: მარიამ მგდალელი, სალომე, იოანა, მართა, სუსანა, მარიამ კლეოპასი და სხვა.კეთილმსახური თამარის, საქ. მეფისა(1213). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მამაი კათალიკოსისა (†744); რირსთა: მიქაელ და არსენ ქართველთა, ულუმბოელთა (†IX); მოწამეთა: ტომოთესი და მავრასი (†286); ღირსისა პეტრე სასწაულმოქმედისა, არგოსელი ეპისკოპოსისა (950); ღირსისა თეოდოსისა, კიევო-პეჩორელი იღუმენისა (†1074). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსქალწულმოწამისა პელაგია ტარსუელისა (†288/290). მღვდელმოწამე ერაზმისა; მღვდელმოწამე სილვანე, ღაზელი ეპ. და მასთან 40 მოწამისა(811); ღირსი ნიკიფორე, მიდიკიელი იღუმენისა(814); მოწამეთა: აფროდი, მილდა, მაკროვი, უალერიანე, გორდიანე, ლეონტი, ანტონი და 60 მოწამე, სკვითოპოლისს წამებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ირინე მაკედონელისა (†I-II); ქალმოწამისა სომეხთა დედოფლისა სანდუხტისა (†1). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ბარძიმი შეუსმელი" (†1878). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მართლისა იობ მრავალვნებულისი (1700-1500 წწ. ქრისტეს შობამდე). მოწამე ბარბარ ავაზაკყოფილისა; ღირსი მიქვა რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სასწაულისა უფლისა პატიოსნისა ჯვარისა გამოჩინებისა იერუსალიმის ცასა ზედა (351 წელს), ღირსთა ასურელ მამათა -იოანე ზედაზნელისა და 12-თა მოწაფეთა მისთა: აბაბოს ნეკრესელი ეპისკოპოსისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა, იასე წილკნელი ეპისკოპოსისა, იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა, ისიდორე სამთავნელისა, სტეფანე ხირსელისა და შიო მღვიმელისა (†VI-VII); და ელია დიაკონისა (†VI); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (†303); ღირსისა ნილოს მირონმდინარისა, ათონელისა (წმიდათა ნაწილთა პოვნა 1815 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა და მახარებელისა, უფლის მკერდს მიყრდნობილისა, იოვანე ღმრთისმეტყველისა (†98-117); ღირსისა არსენი დიდისა (†449-450). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ესაიასი (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა შიო დიდისა, მღვიმელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ნიკოლოზ სასწაულმოქმედისა, მირონ ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა, ღირსისა ევაგრე ციხედიდელისა (†VI); მოწამისა ქრისტეფორე ლუკიელისა (250); ღირსმოწამისა ნიკოლოზ ბუნენოსელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ყოვლადქებულისა მოციქულისა სიმონ მოშურნისა, საქართველოში ქრისტიანობის მქადაგებელისა (აღესრულა საქართველოში †1). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ნეტარისა ქრისტესიასი (†1771); მღვდელმოწამისა მოკი ხუცისა, მაკედონიის იმპიპოლისელისა (†III); მოციქულთა სწორთა: მეთოდესი (†885) და კირილესი (†869), სლოვენთა განმანათლებელტა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ეპიფანე კვიპრელი ეპისკოოსისა (†403); გერმანე კონსტანტინეპილელი პატრიარქისა (†11.05. 7400; მღვდელმოწამისა ერმოგენისა, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთვიმე ახლისა, ქართველისა, ათონელისა, მთარგმნელისა (†1028); ღირსთა ქართველთა ათონელთა მამათა: იოაესი (†1005), გიორგი (†1065/1066), და გაბრიელისა (†X) და ღირსმოწამეთა, ათონის ივერთა მონასტერში ლათინთაგან წამებულთა (†XII); ქალწულმოწამისა გლიკერიასი და მისთანა ლაოდიკე დილეგის მცველისა (†141/177). ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (†251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა დოდო გარეჯელისა (†596); მოწამისა ისიდორე ქიოსელისა (8251). მოწამე მაქსიმესი(250); მღვდელმოწამე თერაპონტე, კვიპრ. ეპ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პახუმი დიდისა, თებაიდელისა (†347/358); ღირსისა პიროს ბრეთელისა, ღირსი იოანე ზედაზნელის თანამოღვაწისა (†VI); ღირსისა აქილე ლარისელი მთავარეპისკოპოსისა, საკვირველმოქმედისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა თეოდორე განწმედილისა, იღუმენისა (†360/368), ღირსი პახუმი დიდის (†348/358) მოწაფისა. მღვდელმოწამე ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპ(213-250); ღირსი ვარას ეგვიპტელისა, კონსტანტინეპოლელი იღუმენისა(490); მოწამეთა: ავდა და ავდიისუ, სპარს ეპისკოპოსთა და მათთ. 16 ხუცესის, 9 დიაკონის, 6 მონაზ. და 7 ქალწულისა 39 ერისკაცისა; მოწამე ვუკაშინისა, კლეპცელი გლეხისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: ანდრონიკესი და იუნიასი (†1). მოწამეთა: სოლოქონ, პამფამირე და პამფალონ მხედრისა(284-305); სტეფანე კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(893); ათანასე ახლისა, ქრისტიანოპოლელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(1707-1708). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა მამათა, რომელნიც შეიკრიბნენ შვიდ მსოფლიო კრებაზე: მრავალთა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთა (†XVII-XVIII); მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა და 7-თა ქალწულმოწამეთა: ალექსანდრასი, ტეკუსასი, კლავდიასი, ფაინასი, ევფრასიასი, მატრონასი და იულიასი (†303); მოწამეთა ძმათა: დავითისა და ტარიჭანისა (†693) და დედისა მათისა თაგინესი †VII); ათენელ 8-თა მოწამეთა: პეტრესი, დიონისესი, ანდრიასი, პავლე, ქრისტინესი, ჰერაკლესი, პავლინესი და ბენედიმესი (†III). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდისა დედისა ჩვენისა მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი.
ღირსისა იოანე გუთელი ეპისკოპ. (საქართველოში ხელდასმული,†770-790); მღვდელმოწამეთა: პატრიკისა, პრუსელი ეპისკოპ. და მისთანა 3-თა ხუცესთა: აკაკისა, მენანდროსა და პოლიენისა (†100). მოწამე კალუთა ეგვიპტელისა(284-303); კეთილმსახური მთავრის დიმიტრი დონელისა(1389). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ამაღლება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი
მოციქულთასწორთა: მეფე მირიანისა და დედოფალ ნანასი (†IV) ხსენება ღირსთა: ზაბულონისა და სოსანასი, წმიდა ნინოს მშობელთა; მოწამეთა:თალალე, ალექსანდრე და ასტელი ეგეელთა (†284). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთასწორთა: კონსტანტინესი მეფისა (†337) და დედისა მისისა ელენე დედოფლისა (†327); ვლადიმირის ღმრთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ბასილისკოსი, აფხაზეთის კომანში წამებულისა (†308).მეორე მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა (381); ღირსმოწამე პავლე ტრიპოლისელისა(1818). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მესამედ პოვნა პატიოსნისა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი (850 წელს). წმიდისა მოციქულთა სწორისა ნინოსი და განათლება ქართველთა ერისა, წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; ღირსისა დამიანესი, მეფეყოფილი დემეტრესი, გარეჯელისა, "შენ ხარ ვენახის" მთქმელისა (†1157); ღირსისა მიქაელ აღმსარებელისა, სვინადელი ეპისკოპოსისა (†821). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, სასწაულმოქმედისა, რომელი იყო დამკვიდრებულ მთასა საკვირველსა (†590/596); კონსტანტინეპოლით მთაწმიდას მიცვალება წმიდათა ნაწილთა ღირსისა მამისა ჩვენისა გიორგი მთაწმიდელისათა და დადებალარაკსა შინა; ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (განდიდება 1988 წელს). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდა იოანე ნათლისმცემცლის პატიოსანი თავის მესამედ პოვნა (დაახ. 850); ხსენება მღვდელმოწამისა თერაპონტ კვიპრელი ეპისკოპ.(†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა:კარპესი და ალფესისა (†1). მოწამე გიორგი ახლისა, ბულგარელისა(1515); ამბერკი და ელენესი; ღირსი იოანე აღმსარებლისა, ფსიხაიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსი დავით გარეჯელისა (†VI/VII), მამადავითობა თბილისში (გარდამ.) ღირსისა მიქაელ პარეხელისა, კლარჯეთის მოღვაწისა (†VIII-IX); ღირსისა ბასილისა, მეფე ბაგრატ 3-ის ძისა (†XI); მღვდელმოწამისა თერაპონტ სარდიელი ეპისკოპოსისა (†III); მღვდელმოწამისა ელადი ეპისკოპოსისა (†VI-VII) და მართლისა იოანე რუსისა, აღმსარებელისა (†1730) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ნიკიტა აღმსარებელისა, ქალდენოკელთა ეპისკოპოსისა (†IX); მღვდელმოწამისა ევტიქი მელიტინელი ეპისკოპოსისა (†1). მღვდელმოწამე ელადი ეპისკოპოსისა.ქრისტეს სარწმუნოებისთვის ფერეიდანში (ირანი) სპარსთაგან მომწყდარ ქართველთა (XVII) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენებაქალწულმოწამისა თეოდოსია ტვირელისა (†307/308); ღირსმოწამისა თეოდოსია კონსტანტინეპოლელისა (†726/730); 318-თა წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ ნიკეის პირველ მსოფლიო კრებაზე (325 წელს); ალექსანდრე ალექსანდრიელი პატრიარქისა(†328). ნიკეის I მსოფლიო კრების მონაწილე წმიდა მამათა (325) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
სულთმოფენობა. ყოვლადწმიდა სამების დღე
ღირსისა ისააკ აღმსარებელისა, დალმატის მონასტრის იღუმენისა (†IV-V); ღირსისა ვარლამ ხუტინელისა (†1192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისა ერმი დალმატელი ეპისკოპოსისა (†1); მოწამისა ერმია მხედრისა, კომანელისა (†138/161). მოწამე ფილოსოფოს ალექსანდრიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამეთა: მღვდელმონაზონისა შიო ახლისა, დავით მწირისა, გაბრიელისა, პავლესი და გაბრიელისა, გარეჯელთა, ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1696-1700); მოწამისა იუსტინე ფილოსოფოსისა და სხვა იუსტინესი და სხვა მათთანა: ხარიტონისა, ხარიტასი, ეველსპიტესი, იერაქსისა, პეონისა და ვალერიანესი (†166/167); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა და ღირსისა იუსტინე ჩელისკელისა, სერბელისა (1978). მართალი იოანე კრონშტადტელისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მცხეთის ჯვრის აღმართება (გარდამ.) ნიკიფორე აღმსარებელისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†828). ღირსი დოდო გარეჯელისა(596); ახალმოწამე კონსტანტინე აგარიანთაგანისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ლუკილიანესი, კლავდისა, იპატისა, პავლესი, დიონისესი და ქალწულმოწამისა პავლესი (†270-275/370-375). ღირსთა: დავით გარეჯელისა და მისი მოწაფე ლუკიანესი; მღვდელმოწამეთა: ლუკიანე ეპისკოპოსისა, მაქსიანე ხუცესისა, ივლიანე დიაკონისა, მარკელინე და სატურნინესი, ბელგიაში ვნებულთა(81-96). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიტროფანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†326); წმიდათა მენელსაცხებლე დედათა; მართასი და მარიამისი, მართალ ლაზარეს დათა (†1). მღვდელმოწამე იოანიკე, ჩერნოგორია-პრიმორსკელი მიტროპ.(1945). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა დოროთესი, ტვირელი ეპ. (†361-362). მოწამეთა: მარკინე, ნიკანდრო, იპერიქე, აპოლონ, ლეონიდე, არიოსი, გორგი, სელინი, ერინისა და პამბოსი(308-311); თეოდორე სასწაულმოქმედი; ღირსი ანუბისა, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; ილარიონისა, დალმატის მამასახლისისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ბესარიონისა, ეგვიპტელი სასწაულმოქმედისა (†IV-V); ღირსისა ილარიონ ახლისა, დალმატელი იღუმენისა (†770-775/776; †6.06.845). ღირს ქალწულმოწამეთა: არქელაია, თეკლა და სოსანასი(293); მოწამეთა: მამელთხა და ზინაიდასი; იონა პერმელი ეპ.(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა თეოდოტე ანკვირელისა (†303-304). მღვდელმოწამე მარკელინე, რომის პაპისა და მოწამეთა:კლავდი, კვირინე და ანტონინესი(304); მღვდელმოწამე მარკელე და მოწამეთა: სისინი და კვირიაკე დიაკონთა, სმარაგდი, ლარგი, აპრონიანე, სატურნინე, პაპიუსი და მავროს მხედართა, კრიკენტიანე, მოწამე დედათა: პრისკილა, ლუკიანა და არტემიასი, მეფის ასულისა(304-310); 5 ქალწულმოწამისა: მართა, კირია, ვარერია და მარკიასი, მარიამ. ღირსთა: ანთიმოზ და სტეფანე ხუცესთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა თევდორესი, კველთელი მღვდლისა (†1608-1609); ქალწულმოწამისა კალიოპიასი ყოველთა ბელორუს და პეტერბურგელ წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
კირილე ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა (†444); ღირსისა იოანე შავთელ-გაენათელისა (†XIII). მოწამეთა: თეკლა, მართა და მარიამისა, სპარსელ ვნებულთა(346); მღვდელმოწამე ალექსანდრე პრუსელისა; ღირსი კირილე, ბელოეზერსკელი იღუმენისა(1427); მართალი ალექსი მოსკოველისა(1923). წმ. მოწამე პელაგიასი, რომელიც ადრე მეძავი იყო ანტიოქიაში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ტიმოთე პრუსელ ეპისკოპოსისა (†361-363); მოწამეთა: ალექსანდრესი და ანტონინა ქალწულისა, კროდამნელთა (†312-313). ღირსი თეოფანე ანტიოქელისა და ღირსი დედა პანსემნისა(363); ბასიანე, ლავდიელი ეპისკოპოსისა(409). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოციქულთა: ბართლომესი და ბარნაბასი (†1). ღირსი ვარლამ ხუტინელისა (გარდამ.) დღესასწაული ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა "ღირს არს" #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსთა: იოვანე მთაწმიდელისა, სვინგელოზისა (†X); ისიდორე სამთავნელისა (†VI); ონოფრე დიდისა, ეგვიპტელისა (†IV) და პეტრე ათონელისა (†734). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა, უნგრო-ვლახეთის მიტროპოლიტისა (†1716); მოწამისა აკვილინა ბიბლოსელისა (†293); ტროფილე კვიპროსის ლევკუსიელი ეპისკოპოსისა (†370). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელისესი (†900 ქრისტეს შობამდე); მეთოდი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, აღმსარებელისა, რომელმან წვალებაი ხატთაბრძოლაი აკოცა (†847). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ამონისა (†VIII ს. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა იერონიმე ნეტარისა, სტრიდონელისა (†420); ნეტარი ავგუსტინე ჰიპონიელი ეპისკოპოსისა (†430). წმ. იოანა მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1461). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა ქაიხოსრო ქართველისა (ჩოლოყაშვილი †1558/1612); ტიხონ ამათუნტელი ეპისკოპოსისა, კვიპრელისა (†V-VI); თეოფანე დაყუდებულისა, ვაშესკელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა შალვა ახალციხელისა (†1227); მოწამეთა: მანუელ, საბელ და ისმაილ სპარსელთა, ქალკედონიელთა (362) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაკრინასი, ბასილი დიდის დისა (†380); ღირსისა დიო კონსტანტინეპოლელი იღუმენისი (†430); ღირსისა სერაფიმე საროველი სასწაულმოქმედისა (წმ. ნაწ. აღმოყვ. 1903). ნეტარი სტეფანე, სერბეთის დესპოტისა(1427) და მისი დედის ეფროსინიასი(1405). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ელია თეზბიტელისა (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); ილია მართლისა (†ჭავჭავაძე †1907); მოწამისა სალომე ქართველისა, სპარსთაგან წამებულისა (†1272). სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ანგელოზის დღე. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (†600 ქრისტეს შობამდე); ღირსისა სვიმეონისა, ქრისტესათვის სალოსისა და იოანესი, თანამმარხველისა მისისა (†590). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მენელსაცხებლისა, მოციქულთა სწორისა მარიამ მაგდალენელისა (81); მღვდელმოწამისა ფოკა სანოპელი ეპისკოპოსისა; ქალწულმოწამისა მარკელი ქიოპოლიტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: ტროფიმესი, თეოფილესი და მათთანა 13-თა მოწამეთა (†284/305); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპელი ეპისკოპოსისა (†117) და წინასწარმეტყველისა ეზეკიელისა (600 ქრისტეს შობამდე. პოჩაევოს ღვთისმშობლის ხატისა (1675); ღვთისმშობლის ხატისა - ყოველთა მწუხარეთა სახარული #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ილარიონ თვალელისა, ღირსისა გიორგი მთაწმიდელის მოძღვრისა (თულიშვილი †1041); დედამოწამისა ქრისტინა ქალწულისა, ტვირელისა (†300), მოწამეთა, კეთილმორწმუნეთა მთავართა: ბორისია, (†1015); ახალმოწამე ათანასე კიოსელისა (†1670). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება მართლისა ანნასი, დედისა ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელისა; ღირსთა: ოლიმპიადა ქალწულისა; დედათდიაკონისა (†409) და ევპრაქსია ქალწულისა, ტავენელისა, უმცროსისა (†4130. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ერმოლაოზ ხუცისა, დიდმოწამე პანტელეიმონ მკურნალის მოძღვრისა და მოწამეთა: ერმიპოსი და ერმოკრატესი, ნიკომიდიელთა (†3050; ღირსმოწამისა პარასკევა რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა და მკურნალისა პანტელეიმონისა (†305); ღირსისა გერმანე ალიასკელისა (†1837); მოციქულთა სწორთა: კლიმენტი ოხრიდელი ეპისკოპოსისა (†916), ნაუმისა, საბასი, გორაზდისა და ანგელარისა, ბულგარელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღვთისმშობლის ხატისა - ოდიგიტრია (გზის მაჩვენებელი); ღირსი გიორგი მაშენებლისა, ათონელისა (†1029/1033); მოციქულთა 70-თაგანთა: პროხორე, ნიკანორ, ტიმონ და პარმენ დიაკონთა; ღირსისა ირინე ქრისობალანტელისა, კაპადუკიელისა და ღირსისა პავლე ქსიროპოტამელისა (†XI). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსტათი მცხეთელისა (†589); მოწამისა კალინიკე კილიკიელისა, ღანგრაში წამებულისა (†III-IV). ღირსმოწამე მიქაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულთა 70-თაგანთა: შილასი, სილოვანესი, კრისკენტისა, ეპენეტოსი და ანდრონიკესი(†1); აღმსარებლისა ცოტნესი, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (დადიანი XIII); მოწამისა იოანე მხედრისა, კონსტანტინეპოლელისა (†IV). მღვდელმოწამე ვალენტინე ეპისკოპოსისა და მისი 3 მოწაფისა: პროკული, ეფისი და აპოლონისა და მართალი აბუნდისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა არსენისა, ნინოწმიდელი ეპისკოპ. (†1082); მართლისა ევდუკიმო კაპადუკიელისა (†IX). მართალი იოსებ არიმათიელისა; ღირსმოწამე დიონისე ვათოპედელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა უფლის ცხოველმყოფელისა ჯვარისა; მოწამეთა 7-თა ძმათა მაკაბელტა: აბიმისა, ანტონინესი, გურისა, ელიაზარისა, ევსევონისა, ალიმისა და მარკელისა, დედისა მატისა სოლომონიასი და მოძღვრისა მათისა ელიაზარ მღვდლისა (†166 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა, პირველდიაკონისა სტეფანესი და მართალთა: ნიკოდიმოსისა, გამალიელისა და ძისა მისისა აბიბოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
პირველმოწამისა რაჟდენ სპარსისა, სოფელ წრომს წამებულისა (†457); წმიდათა მოწამეთა 9-თა ძმათა ხერხეულიძეთა და დედისა და დისა მათისა, და მათთანა 9000-თა ქართველთა, მხედართა და მხედართმთავართა, მარაბდის ომში რწმენისა და სამშობლოსათვისა თავგანწირულთა (†1625); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შვიდთა ყრმათა ეფესელთა (†250 და †408-450). ღირსმოწამე ევდუკია რომაელისა(362-364); მოწამე ელეფთერი კოვილარისა, ბიზანტიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ევსეგნი ანტიოქიელისა (†362); მართლისა ნონასი, გრიგოლ ღმრთისმეტყველის დედისა (†374).მოწამე პონტი რომაელისა; მოწამე კანტიდი, კანტიდიანე და სიბელისა ეგვიპტეს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ფერიცვალება უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსმოწამისა დომენტი სპარსისა და ორთა მოწაფეთა მისთა (†363); ღირსისა თეოდოსი ახლისა, პელეპონესელ მკურნალისა და ღირსისა ნიკანორ სასწაულმოქმედისა, კალისტრატელისა (†1519). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ექვთიმე გარეჯელისა, იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა, წმ.ნინოს "დაუჯდომელის" გამომთქმელისა (მჭედელაშვილი †1804); ემელიანე აღმსარებელისა, კვიზიკოელი ეპისკოპ. (†815-ის შემდეგ). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა მატათიასი (აღესრულა საქართველოში †63).მოწამე ანტონინე ალექსანდრიელისა; ღირსი ფსოვეგვიპტელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ლავრენტი მთავარდიაკონისა, ქსვისტე რომის პაპისა და იპოლიტესი, ფელაკისიმე და აგაპიტე დიაკონთა, და რომანოზისა, რომაელთა (†258). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ევპოლოს მთავარდიაკონისა, სიცილიელისა (†304); ნიფონ-II-სა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†1502) და სპირიდონ სასწაულმოქმედისა, რომლის მიერაც ქალაქი კერკირა გათავისუფლდა თურქების ალყისაგან 1716 წელს. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამეთა გერონტი და სერაპიონ მღვდელმონაზონთა, ოთარ და სვიმეონ იეროდიაკონთა, გერმანე და ბესარიონ მონოზონთა, მიქაელ მორჩილისა, დავითგარეჯის მონასტერსა შინა ლეკთაგან მოწყვეტილთა (†1851), ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა, მოწამეთა: ფოტოსი, ანიკიტოსი და მათთანა მრავალთა (†305/306); მღვდელმოწამისა ალექსანდრე კომანელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (მიცვალება †662). მოწამეთა: იპოლიტე, აბუნდი და კინკირდიასი, რომში წამებულთა. წმიდა ტიხონ ზადონელისა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამეთა: ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტისა ნაზარისა (ლეჟავა), გერმანე (ჯაჯანიძე), იეროთეოზ (ნიკოლაძე) და სიმონ (მჭედლიძე) ხუცესთა, მთავარდიაკონისა ბესარიონისა (კუხიანიძე)(†1924); და ყოველთა ახალმოწამეთა ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან ვნებულთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. მარიამობა.
თაყვანისცემა ღვთისმშობლის ხატთა: აწყურისა, გაენათისა, წილკნისა, მეტეხისა, ქვაბთახევისა, მოზდოკისა, ვლაქერნისა და სხვ. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წამობრძანება უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტეს ხელთუქმნელი ხატისა ედისიდან კონსტანტინოპოლს (†944); ანჩისხატობა. მამაანტონობა მარტყოფში. წმიდისა მემკაბრესი, მოწამისა დიომიდე მკურნალისა (†298); მოწამეთა 33-თა პალესტინელთა; ტიმოთე ევრიპელი ეპისკოპ. (†1578) და გერასიმე კეფალინიელისა (†1579). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ტბელი აბუსერიძისა, ჰაგიოგრაფისა და ჰიმნოგრაფისა, ერისათვის თავდადებულისა (†XIII); მღვდელმოწამისა მირონისა, კვიზიკელი ხუცისა (†250/251). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა ქრისტოდულე ფილოსოფოსისი (†XII); მოწამეთა: ფლოროსისა და ლავროსისა, ილირიელთა; ღირსისა იოანე რილელისა (†946). მღვდელმოწამე ემელიანე ეპისკოპოსისა. კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა; ღირსი მაკარი, პელიკიტელი იღუმენისა(830); ღირსი იოანე რილელისა(946). ღვთისმშობლის ხატისა- ყოველთა დედოფალი #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა ანდრია სტრატილატისა და მისთანა 2593-თა მოწამეთა (†IV). ღირსი თეოფანე ახლისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამე ქეთევან დედოფლის წმიდა ნაწილთა გადმოსვენება სპარსეთიდან; წინასწარმეტყველისა სამუელისა (†1144 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა 70-თაგანისათადეოზისა (†44), სარმეანე ქართლის კათალიკოსისა (†779), ღირსისა თათე სტეფანწმიდელისა; მოწამეთა: არაპისა, თეოგნესი და პისტოსი (†305/311). ღირსმოწამე რაფაელ, სერბი იღუმენისა(1941). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება მოწამეთა: აგათონიკესი და ზოტიკესი, თეოპრეპესი, აკვინდინესი, სევერიანესი და სხვათა, ბითვინელთა, თრაკიელთა (†305/311); მოწამესი ლუპე თესალონიკელისა. დღესასწაული საქართველოისად წოდებული ღვთისმშობლის ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ირინეოს ლიონელი ეპისკოპოსისა (†202). მოწამე ლუპე თესალონიკელისა.ღირსთა: ევტიქი და ფლორენტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა სერაპიონ სასწაულმოქმედისა, ნათლისმცემლის მონასტრის წინამძღვრისა(†1747); წმიდათა აღმსარებელთა: ბოდბელი ეპისკოპოსისა სტეფანესი (†1936), და დეკანოზისა პოლიევქტოზისა (†1936) და ფილიმონ მღვდლისა (†1879) და წმიდათა მღვდელმოწამეთა: დეკანოზისა ანდრიასი (†1924) და პეტრე მღვდლისა (†1924); მღვდელმოწამისა ევტიქისა, იოანე ღვთისმეტყველის მოწაფისა; წმიდისა ფილიმონ მგალობელისა (819110; მოციქულთა სწორისა კოსმა ეტოლიელისა (†1779) და დიონისე ეგანელი ეპისკოპოსისა; ყოველთა მოსკოველთა წმიდათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოციქულისა ბართლომესი, მოციქულისა 70-თაგანისა ტიტესი, გორტინელი ეპისკოპოსისა. მინა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(536-552). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთე; ანდრიანესი და მეუღლისა მისისა ნატალიასი; ღირსისა იოასაფისა ინდოეთის მეფისა (†IV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ღირსისა პიმენ დიდისა (†450); დიდმოწამისა ფანური ახალგამოჩენილისა. ლიბერი აღმსარებლისა რომის პაპისა(366); ღირსი საბა ასურისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); მღვდელმოწამისა მოსე შავისა, მღვდელმონაზონისა, ეთიოპიელისი (†400); მართლისა ანნა წინასწარმეტყველისა, იერუსალიმის ტაძარში ღვთისმიმგებელისა, ფანუელის ასულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
თავისკვეთა წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი. სარატოველ წმინდანთა კრება (გარდამ.) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება ალექსანდრესი, იოანესი და პავლესი, კონსტანტინოპოლელ პატრიარქთა: კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა ( აღმოყვანება †1724); სერბიელ მღვდელმთავართა, მთავარეპისკოპოსთა, პატრიარქთა და ღირსისა ალექსანდრე სვირელისა (†1533). ღირსი ქრისტეფორე რომაელისა; ღირსი ფანტინე სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; ილია მართლის მკვლელობის დღე (1907) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დადება პატიოსანისა სარტყელისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა (†395/408). მღვდელმოწამე კვიპრიანე, კართაგენელი ეპისკოპოსისა(258); გენადი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დაწყება საეკლესიო ახლისა წელიწადისა. ხსენება ღირსისა სვიმეონ მესვეტისა, არქიმანდრიტისა, ანტიოქიელისა, ჰალაბელისა (†459/461); მღვდელმოწამისა აითალა დიაკონისა (†380); 40-თა ქალწულმოწამეთა მმარხველთა; მოწამეთა: კალისტასი და ძმათა მისთა; მართლისა იესუ ძისა ნავესი (†1440 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსისა მელეტისა. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კრება მიასინეს სავანეში. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: მამაისი, ღირსისა იოანე მმარხველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†595); ღირსთა ანტონისა და თეოდოსი კიევო-პეჩორელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ანთიმოზ ნიკომიდიელი ეპისკოპ.(†302); ღირსისა თეოქისტესი (†451/467); ღირსი ექთვიმე დიდის (†473) თანამმარხველისა. მოწამე ბასილი ნიკომიდიელისა(309); მღვდელმოწამე არისტიონ, ალექსანდრიელი ეპისკოპოსისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმოწამისა ბაბილასი, ანტიოქიელი პატრ. (†251); ღირსისა სვიმეონ გარეჯელისა, წინასწარმეტყველისა და სასწაულმოქმედისა (†1773); წინასწარმეტყველისა ღმრთისმხილველისა მოსესი (†1460/1531 წ. ქრისტეს შობამდე); ღმრთისმშობლის ხატისა "მაყვალი შეუწველი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წინასწარმეტყველისა ზაქარიასი და მართლისა ელისაბედისა-წმიდა იოვანე ნათლისმცემლის მშობელთა; მოწამეთა: ზარბილისი და მისი დისმ ვევეასი, ედესეს წამებულთა (†98-138); მოწამე სარვილისი; მოწამე რაისასი (†308); მოწამეთა: იუვენტინე და მქასიმე მხედართა (†361-363); მოწამეთა: ურბან, თეოდორე, მედიმნე და მათთან 77 სამღვდელოთა ნიკომიდიას წამებულთა (†370); მოწამე აბდია სპარსისა (†V); წმ. მოწამე პეტრე ათირელისა; ღირსმოწმაე ათანასე პრესტელისა (†1648) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მთავარანგელოზ მიქაელის მიერ კოლასეში (ხონა) აღსრულებული სასწაულისა (IV); ღირსისა არქიპო მნათესი, ხეროტოპელისა; მოწამეთა; ევდოქსისი, ზენონისა და მაკარისი (†311-312); მოწმაე რომლიესი და მასთან მრავალთა (†107-115); მღვდელმოწამე კირილე, პორტინელი ეპისკოპოსისა (†III-IV);მოწამეთა:ფავსტო ხუცისა, აბიბოს დიაკონი და მონაზონ დიონისი წიგნისმკითხველისა, ანდრონიკე მხედრისა, თეოკტისტე მენავეთმოძვრისა, მაკარი მოქალაქისა, ანდრეა კურიკტორისა, სარაპამფო განმრახისა, კვირიაკე ერისკაცისა და მისი მეუღლის კლეოდისა, რომელიც მიდგომილი იყო და დათა: პელაგია და თეკლა ქალწულთა (†250); ღირსი დავითისა, ავაზაკყოფილისა (†VI). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამისა სოზონ კილიკიელისა (†304).მოციქულ 70 თაგანთა: ებოდი (†66) დაონისიფორესი (†67); მოწამე ეფქსიქი (კესარია-კაბადოკიელისა (†117-138); ღირსი ლუკასი (†975 შემდეგ). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
შობა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა
დიდუბობა, გელათობა, შუამთობა, ბეთანიობა. ღირსთა იოანესი (მაისურაძე †1957) და გიორგი-იოანესი (მხეიძე †1962) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისათა იოაკიმ და ანასი; მოწამისა სევერიანე სებასტიელისა (†320). ღირსი ონოფრე ვორონელისა, რუმინელისა(1790); მე -3 მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა.(431). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა დათა: მინოდორა, მიტროდორა და ნამფოდორა ბითვინელთა (†304-311). კეთილმორწმუნე პულქერია, ბერძენთა დედოფლისა(453); პეტრე და პავლე ნიკეელ ეპისკოპოსთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა 300-თა არაგველთა და კრწანისის ომში საქართველოსთვის მოწყვედილთა სასულიერო და საერო პირთა (†1795); ღირსისა თეოდორა ალექსანდრიელისა (†474-491); ღირსისა სილუანე ათონელისა (†1938). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მღვდელმთავრისა გიორგი ჭყონდიდელისა, დავით აღმაშენებლის მოძღვრისა, მწიგნობართუხუცესისა (†1118); მღვდელმოწამისა დიოთოზ ტფილელისა (†1795), მღვდელმოწამისა ავტონომე იტალიელი ეპისკოპ. (†313). ღირსი ათანასესი, სერპუხოველისასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
ხსენება დიდმოწამისა, საქართველოს მნათობისა, ქეთევან დედოფლისა (†1624); მღვდელმოწამისა კორნილიოს ასისთავისა. მღვდელმოწამე ივლიანე ხუცისა; ღირსი პეტრე ატროელისა; ღირსი იეროთეოზ ახლისა; ივერონელისა, ათონელისა(1745). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვარის ამაღლება. ჯვართა აპყრობა.
მიცვალება იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
აბბა იოსებ ალავერდელი ეპისკოპოსისა (†570); ალავერდობა; დიდმოწამისა ნიკიტა კონსტანტინეპოლელისა (†372). აკაკი აღმსარებლისა, მელიტინელი ეპისკოპოსისა; მოწამე პორფირისა(361); პირველმოწამე სტეფანე მტავარდიაკონისა; ღირსი ფილოთეოზ ხუცესისა, მცირე აზიელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა ძმათა: ისააკ და იოსებ ქართველთა, კირნუ-ქალაქში წამებულთა (†808); დიდმოწამისა ევფემისა ყოვლადქებულისა, ქალდეკონელისა (†304). ღირსი დოროთე, ეგვიპტელი მეუდაბნოისა; მოწამე ლუდმილა ჩეხთა დედოფლისა(927). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
მოწამეთა: პისტისი, ელპიდისა, აღაპისა და დედისა მათისა სოფიოსი, რომაელთა (†126/137). პელი და ნილოს, ეგვიპტელ ეპისკოპოსთა, ზენონ ხუცისა, პატერმუთი, ელიასი და სხვათა. იოაკიმე, ალექსანდრიელი პატრ.(1567). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}
დიდმოწამისა ბიძინასი (ჩოლოყაშვილი) და ორთა ძმათა მოწამეთა: შალვასი და ელიზბარისი, ქსნის ერისთავთა (†1660/1661); ღირსისა ევმენი სასწაულმოქმედისა, პორტინელი ეპისკოპოსისა (†VII);მოწამისა არიადნა ფრიგიელისა (†II). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მკვდრეთით აღმდგარი და ცოცხალი უფლის შესახებ, რომელიც არის აღდგომა და ცხოვრება„მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება“ (ინ. 11:25)ეს წმიდა სიტყვები უფალმა იესო ქრისტემ ბრძანა და არა მხოლოდ ბრძანა, არამედ საქმით დაამტკიცა. იაროსის ქალიშვილის, ნაინელი ქვრივის ვაჟისა და მეგობარი ლაზარეს მკვდრეთით აღდგომით მან დაამტკიცა, რომ იგი არის აღდგომა და ცხოვრება, მკვდრეთით აღმდგენელი და ცხოვრების მომნიჭებელი. მან ეს თავისი აღდგომით საუკეთესოდ დაამტკიცა, რადგან იყო ცოცხალი და დაეხმარო მკვდარს - ამის შესახებ კიდევ შეიძლება ისაუბრო, მაგრამ იყო მკვდარი, სამი დღე დაფლული სამარეში და ... დაეხმარო საკუთარ თავს და აღდგე მკვდრეთით – ამის შესახებ საუბარიც შეუძლებელი იყო ქრისტეს აღდგომამდე. ეს არის უდიდესი სასწაული და ყველა სხვა ძალაზე აღმატებული ძალის მაჩვენებელი. ეს სასწაული აღასრულა და ეს ძალა აჩვენა ჩვენმა უფალმა. მაშასადამე, უტყუარია მისი სიტყვები: მე ვარ აღდგომა და ცხოვრება - და ჭეშმარიტი, წმიდა და ნუგეშისმომცემია ეს სიტყვები ყველა ჩვენგანისათვის, რომლებსაც გარდაუვალად მოგველის სხეულებრივი სიკვდილი და რომლებიც ვიმედოვნებთ, რომ აღვდგებით მკვდრეთით და ვიხილავთ ცოცხალ უფალს მის დიდებაში.მაგრამ უფალი ჩვენი არის არა მხოლოდ სხეულის აღმდგენელი, არამედ სულის განმაცოცხლებელიც. თავისი ამქვეყნად ცხოვრების ჟამს უფალმა მკვდრეთით აღადგინა მხოლოდ რამდენიმე სხეული, მაგრამ სული კი მრავალი აღადგინა და ამით აჩვენა, რომ სულის გაცოცხლება ბევრად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სხეულის. როდესაც იგი ამქვეყნად მოვიდა, თითქმის ყველა ადამიანის სული მკვდარი იყო და მან უამრავი სული გააცოცხლა თავისი ძალით და დაამწყურვალა თავისი სიცოცხლით. სულით მკვდრები იყვნენ იუდეველები და წარმართები და უფალმა გააცოხლა ერთიც და მეორეც.ძმებო, ჩვენც თავი ვანებოთ სხეულის აღდგომაზე ზრუნვას და სანამ ჯერ კიდევ არის დრო, ვიზრუნოთ ჩვენი სულების აღდგომაზე, რადგან თუ ჩვენი სულები არ აღდგებიან და არ გაცოცხლდებიან ქრისტეს მიერ აქვე, ამქვეყნად, მაშინ არ უნდა ველოდოთ რაიმე სიხარულს ჩვენი სხეულების აღდგომისას საშინელი სამსჯავროს დღეს, რამეთუ იმ დღეს მკვდარი სულების სხეულები აღდგებიან არა მარადიული ცხოვრებისათვის, არამედ მარადიული ტანჯვისათვის.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღდგომაო და ცხოვრებაო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ შენი ძალითა და მოწყალებით, რათა შენ მიერ აღვდგეთ და ვცხონდეთ საუკუნოდ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმენდონისი (†276/278). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მწუხარების შესახებ„ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია და რა ვთქვა: მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან? მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“ (ინ. 12:27)არაფერია უფრო რეალური ამ მიწიერ სამყაროში, ვიდრე უფალი იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი და ჭეშმარიტი ადამიანი. ჭეშმარიტად, მთელი ეს სამყარო ქრისტეს გარეშე აჩრდილს ჰგავს. მართლაც, არც მიწა, არც წყალი, არც ჰაერი, არც სინათლე არ არის ისეთი რეალური, როგორიცაა ქრისტე, რამეთუ ეს ყველაფერი წარმავალია, უფალი კი მარადიული. ჭეშმარიტად, იგია ქვაკუთხედი მარადიული სამყაროსი და ვინც მას ჩაეჭიდება, შეძლებს ეზიაროს მარადიულ სამყაროს, მარადიულ მყოფობას. დროის აბობოქრებული, თუმცა კი უძლური ტალღები მრისხანედ აწყდებოდნენ და ახლაც აწყდებიან ხან ქრისტეს ღვთაებრივი და ხანაც კაცობრივი ბუნების რეალობას. მართლაც, რამდენი შრომა დასჭირდათ ქრისტიანებს, რომ თვალები აეხილათ ურწმუნოთათვის და დაერწმუნებინათ ისინი ქრისტეს ღვთაებრივ და კაცობრივ ბუნებაში; ყოვლისმცოდნე წმიდა სულმა წინასწარ განაგო და მოციქულთა საშუალებით წინასწარ განამზადა იარაღი ქრისტეს მხედართათვის. „ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია“ – ნუთუ უფალი ამგვარ შეძრწუნებასა და მწუხარებას განიცდიდა, ნამდვილად რომ არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც უძლური ადამიანური ბუნების ყველა თვისება ჰქონდა, ცოდვის გარდა? თანაც, არა მხოლოდ მწუხარებასა და შეძრწუნებას განიცდიდა, არამედ შიშსაც! „მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან“ – ამას ამბობს უძლური ადამიანური ბუნება, რომელსაც ეშინია სიკვდილის, მაგრამ ბუნება, რომელიც, ამავდროულად, უცოდველია, რამეთუ მყისვე დასძენს უფალი: „მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“.ხედავთ, რა მნიშვნელოვანია ქრისტეს სიკვდილი! მისით ვართ გამოსყიდულნი, მისით ვართ გამოხსნილნი. ასე რომ მხოლოდ სწავლებით ნურავინ დაკმაყოფილდება, არამედ მზერა მიაპყროს გოლგოთას და შეძრწუნებული დაინახავს სისხლიან მსხვერპლს ჯვარზე, შეწირულს ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა გვიხსნას მყრალი ჯოჯოხეთის უფსკრულთაგან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, რომელიც ჯვარს ეცვი ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისთვის, მოგვიტევე კვლავ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა ევსტათი პლაკიდასი, ცოლისა მისისა თეოპისტიისა და შვილთა მათთა: აღაპისა და თეოპისტესი, რომაელთა (†118). ღირსმოწამე ილარიონ კრეტელისა (1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთადერთი გზის, ჭეშმარიტებისა და ცხოვრების შესახებ„მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება და ცხოვრება; ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ (იოან. 14:6)ძმებო, ეს წმიდა სიტყვები არა მარტო თქმულია, არამედ სისხლით მორწყული, აღდგომით დამოწმებული, სულიწმიდის მიერ მართალთა გულებში დამკვიდრებული და ეკლესიის მიერ საუკუნეების განმავლობაში დადასტურებული. ამქვეყნიურ ყველა სიკეთეს შორის ადამიანებს ყველაზე მეტად სოცოცხლე უყვართ. სიცოცხლე ადამიანებს უფრო მეტად უყვართ, ვიდრე ჭეშმარიტება, თუმცა ცხოვრება ჭეშმარიტების გარეშე არ არსებობს. მაშასადამე, სიცოცხლე უზენაესი სიკეთეა, ხოლო ჭეშმარიტება – ცხოვრების საძირკველი. ვისაც სიცოცხლე უყვარს, მას უნდა უყვარდეს ჭეშმარიტებაც, მაგრამ რომელი გზაა ჭეშმარიტებისკენ? მე ვარ გზა - ბრძანებს უფალი. იგი არ ამბობს: „მეც ვარ გზა“, რათა ვინმემ არ იფიქროს , რომ უფალ იესოს გარდა სხვა გზაც არსებობს, თუმცა იგი არაა მხოლოდ გზა, არამედ ჭეშმარიტება და სიცოცხლე, რათა არავინ იფიქროს, რომ არსებობს რაიმე სხვა ჭეშმარიტება და რაიმე სხვა სიცოცხლე იესო ქრისტეს გარეშე. უფალი იმისათვის განკაცდა, რომ ადამიანებს გზა აჩვენოს, ჯვარს ეცვა, რათა საკუთარი სისხლით გზა მიანიშნოს... „ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემ მიერ“ – ეს უნდა ესმოდეთ მათ, ვინც თავს იტყუებს და ფიქრობს, რომ იესო ქრისტეს გარეშე შეუძლია შეიმეცნოს ღმერთი და დაიმკვიდროს სასუფეველი ცათა. სწორედ ეს ცრუ იმედი და განწირული თავის მოტყუება განაქარვა უფალმა ზემოხსენებული სიტყვებით. და მოციქულმა, რომელმაც მოისმინა და ჩაწერა ეს სიტყვები სახარებაში, აღნიშნა ის თავის ეპისტოლეშიც: „ვინც უარყოფს ძეს, აღარც მამა ჰყავს“ (1ინ. 2:23).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კურთხეულო და კურთხევისა წყაროო, ჭეშმარიტად, შენ ხარ ერთადერთი გზა, ერთადერთი სინათლე, ერთადერთი ჭეშმარიტება, ერთადერთი სიცოცხლე და ერთადერთი ცხოვრების მომნიჭებელი. მხოლოდ შენ გაღიარებთ ადამიანებისა და ანგელოზების წინაშე, როგორც ერთადერთ ღმერთსა და ჩვენს მაცხოვარს. შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანთა კოდრატესი, ათენელი და მაგნეზიელი ეპისკოპ. (†130); წინასწარმეტყველისა იონასი (†VIII ქრისტეს შობამდე). ისააკდა მელეტი კვიპრ. ეპისკოპოსთა. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი ბუნებისა და მამასთან არსებით თანასწორობის შესახებ„ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“ (ინ. 14:9)„უთხრა მას ფილიპემ: უფალო, გვიჩვენე ჩვენ მამა და საკმარისია ჩვენთვის“(ინ. 14: 8). ამ სიტყვებზე უფალმა უპასუხა: „ამდენ ხანს თქვენთან ვარ და ვერ შემიცანი მე, ფილიპე? ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ასე უპასუხა უფალმა თავის მოწაფეს. ფილიპეს სურდა ეხილა ღმერთი ხორციელი თვალით. სამი წელი უყურებდა იგი ქრისტეს, მაგრამ ვერ შეიცნო როგორც ღმერთი. რატომ? იმიტომ, რომ სულიწმიდის მასზე გადმოსვლამდე ფილიპე ხორციელად ანუ ხორციელი თვალით უყურებდა ქრისტეს და მასში ხედავდა მხოლოდ ადამიანს. ფილიპე ვერ ხედავს ღმერთს ძე ღმერთში და უნდა, რომ მან მამა აჩვენოს! „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. ამით უფალს იმის თქმა არ სურს, რომ თავად არის მამა ღმერთი, არამედ იმისა, რომ ის და მამა ერთია ანუ ერთარსი არიან. რამდენადაც შესაძლებელი იყო, რომ ღმერთი სჩვენებოდა ადამიანებს, იმდენადვე გამოუჩნდა მათ ძე ღმერთის მიერ და გამოუჩნდა ადამიანის სახით. მამა ღმერთი არ განკაცებულა, არც სულიწმიდა ღმერთი განკაცებულა, მხოლოდ ძე ღმერთი განკაცდა. შესაბამისად, როგორ დაანახებს ძე მოკვდავ ადამიანს მამას ხორციელი თვალით? სწორედ ამიტომ განკაცდა ძე ღმერთი, რათა გამოუცხადოს ადამიანებს თავისი თავი, მამა და სულიწმიდა, სამგვამოვანი ღმერთი, ერთარსება სამება სამი ჰიპოსტასით. „ვინც მიხილა მე, იხილა მამაც“. უფალი აქ თავის ღვთაებრივ ბუნებას გულისხმობს, რომლითაც იგი ყოვლითურთ თანასწორი და თანაარსია მამისა. და იმ დროს ფილიპეს რომ შეძლებოდა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნების დანახვა, მაშინ არ მოითხოვდა – გვიჩვენე ჩვენ მამა. ასე რომ, მას არც კი შეეძლო დაენახა ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნება, რომელიც სულიერია და უხილავი, თუმცაღა შეეძლო ცხადად ეხილა ქრისტეს დიადი საქმეები, როგორც მისი ღვთაებრივი ბუნების გამოვლინება.და ახლაც, ძმებო, ზოგიერთები ამბობენ: „გვიჩვენეთ ღმერთი და ვიწამებთ!“. უთხარით მათ: „აი, გიჩვენებთ იესო ქრისტეს – იწამეთ!“ ოცი საუკუნე შენთან ვარ, ადამიანო და ჯერაც ვერ მიცანი? ოცი საუკუნე, აღსავსე დიდებითა და სასწაულებით, მადლით, წყალობით, წმინდანებით, მოწამეებით! უგნური ადამიანი კი მაინც კითხულობს: „სად არის ღმერთი?“ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, აუხილე სულიერი თვალი მათ, ვინც ჯერ კიდევ ვერ ხედავს, რათა იხილოს შენი დიდება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იონა წინასწარმეტყველისა (VIII ქრისტეშობამდე); მღვდელმოწამისა ფოკა სინოპიელი ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა (†102/117); ღირსისა იონა ხუცისა, პალესტინელისა, წმიდათა: თეოფანე კანონთგამომთქმელისა (†850) და თეოდორე (†840) გამომეტყველთა მამასა. მღვდელმოწამე თეოდორე ბრაზელისა, რუმინელისა(1696). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნუგეშისმცემელი სულის – სულიწმიდა ღმერთის – შესახებ„და მე ვთხოვ მამას და სხვა ნუგეშისმცემელს მოგივლენთ თქვენ, რათა თქვენთან იყოს უკუნისამდე“ (ინ. 14:16)იქ, სადაც სიყვარულია, საჭირო არაა ბრძანება, რადგან ბრძანებას თხოვნა ცვლის. მათთვის, ვისაც ერთმანეთი უყვარს, თხოვნას მეტი ძალა აქვს, ვიდრე ერთმანეთის მოძულეთათვის – ბრძანებას. ყოვლადწმიდა სამება თავად წარმოადგენს უზენაეს სასუფეველსა და უმაღლეს სიყვარულს. ესაია ყოვლადწმიდა სამებას საკვირველ მზრახველად(ბჭობის წარმმართველად) მოიხსენიებს, ხოლო განკაცებულ ღვთის ძეს - დიდი განზრახვის ანგელოზად ანუ მოვლინებულ მაცნედ (ის. 9:6). როგორ შეუძლია ბჭობა, თათბირი ერთარსება ღმერთს? შენც ერთი ხარ, ადამიანო, მაგრამ საკუთარ თავს ეთათბირები. შენი გონება ეკითხება შენს ნებას: „შეგიძლია?“ და ეკითხება გულს: „გსურს?“, ხოლო შენი ნება და გული ეკითხებიან შენს გონებას: „ძალგიძს?“. თუმცა, ამ შინაგანი ბჭობის მიუხედავად, შენ ერთი ხარ, ერთი ადამიანი, ერთი პიროვნება. რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ და მხოლოდ უფერული მსგავსება და აჩრდილია ყოვლადწმიდა სამების ბჭობისა, მისი სრულყოფილი თათბირისა, რადგან ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტაზთა შორის სრული თანასწორობა და ჰარმონიაა. რაც მამას სურს, აუცილებლად იგივე სურს ძესაც და წმიდა სულსაც... „მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს“ – ხედავთ, როგორი დარწმუნებულია ძე ღმერთი, რომ მისი თხოვნა და რჩევა მაშინვე მიღებული იქნება ღვთაებრივი თათბირისას – მამა თანახმა იქნება მოავლინოს და სულიწმიდა თანახმა იქნება მოვიდეს. ძე ღმერთი არ ამბობს: „მე ძალიან შევეხვეწები, რათა მოგივლინოთ და მწამს, რომ მოგივლენთ“, არამედ ამბობს: „მე ვთხოვ მამას და იგი მოგივლენთ...“. მან იცის წინასწარ, რომ მამა მისცემს იმას, რასაც ძე ითხოვს; მან ეს იცის, ასე ვთქვათ, მისი მარადიული გამოცდილებიდან, რამეთუ მარადიული ჰარმონია სუფევს მამას, ძესა და სულიწმიდას შორის... მოგივლენთ სხვა ნუგეშისმცემელს – ამ სიტყვებით ცხადდება ძისა და სულიწმიდის სრული თანასწორობა. მამა მოგივლენთ თქვენ სხვა ნუგეშისმცემელს, ჩემს თანასწორსა და თანაარსს. იგი თავისი საკვირველი ჰიპოსტასის შესაბამისად სრულად ჩამანაცვლებს მე, რადგან მხოლოდ და მხოლოდ ჰიპოსტასურად განსხვავდება სულიწმიდა ძე ღმერთისაგან. ხედავთ, ძმებო, როგორ მონაწილეობს ყოვლადწმიდა სამება ჩვენს ცხონებაში? ხედავთ, ვისი ვართ ჩვენ? ხედავთ, როგორი პატივი გვებოძა მოკვდავებსა და ცოდვილებს?ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადდიდებულო სამებაო, ღმერთო ჩვენო, შეგვიწყლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დადუმებაი ზაქარიაისა და მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოვანესი, რაჟამს იგი ახარა გაბრიელ მთავარანგელოზმან, და მიუდგა ელისაბედ და მუცლადიღო. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდა ღმერთის შესახებ, რომელიც მამისაგან გამოდისხოლო როცა მოვა ნუგეშისმცემელი, რომელსაც მე მოგივლენთ თქვენ ჩემი მამისგან, სული ჭეშმარიტებისა, რომელიც მამისგან გამოდის, იგი დაამოწმებს ჩემზე (ინ. 15:26)ძმებო, მიუწვდომელია საღვთო ბუნების სიღრმე, თუმცა ღმერთმა არც სრულად დაფარა ის ჩვენგან და არც სრულად გაგვიცხადა. გაგვიცხადა იმდენი, რამდენის მიღებაც ძალუძს ჩვენს უძლურებას და რამდენიც ჩვენი ცხონებისთვისაა საჭირო. სულიწმიდის შესახებ ჩვენთვის ცნობილია, რომ იგი მამისაგან გამოდის და ძის მიერ გვევლინება. დაე, ნურავინ გამოეძიებს მეტს, რათა არ შეცდეს. რაკი მამისგან გამოდის, ე. ი. ერთარსია მამისა; რადგან ძის მიერ გვევლინება, რათა განაგრძოს ძის მსახურება, ე. ი. იგი თანასწორია ძისა... მოწმობს ჩემ შესახებ მამა – ბრძანებს მანამდე უფალი, ახლა კი სულიწმიდის შესახებ ამბობს: იგი დაამოწმებს ჩემ შესახებ. ორივე დამმოწმებელი თანასწორია, ამიტომ უფალი ხან ერთზე მიუთითებს, ხან მეორეზე. და ის, ვინც მოწმობდა და ის, ვინც დაამოწმებს, არსით ერთი არიან, რადგან უფალი მის შემდეგ არ დატოვებდა ისეთ მოწმეს, რომელიც ღირსებით წანა მოწმესთან შედარებით ნაკლები იქნებოდა. ცხადია, ჩვენ ახლა ადამიანური გონებით ვმსჯელობთ დროსთან მიმართებითაც, რადგან, მახარებლის სიტყვებით, ყოვლადწმიდა სამება მარადიულად მოწმობს ზეცაში: „ვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეცად: მამა, სიტყვა და სული წმიდა, ხოლო ეს სამი ერთია“ (1 იოან. 5:7).ზოგიერთები ამტკიცებენ, რომ სულიწმიდა გამოდის მამისაგან და ძისაგან. ვინ და როდის განუცხადა მათ ამის შესახებ? ჩვენ ვიცით, რომ სულიწმიდა მამისაგან გამოდის, რის შესახებაც გვამცნო ძემ, უფალმა იესო ქრისტემ, ამიტომ უარვყოფთ იმგვარ დამატებას ჩვენს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში, რომელიც არ შეესაბამება თვით უფლის სიტყვებს. მაგრამ იმისათვის, რომ უწმინდესი უფლის სიტყვები გავიაზროთ, გულის დიდი სიწმინდეა საჭირო. ამიტომ გულის ვნებებისაგან განწმენდა გვმართებს და არა ღვთაებრივი არსის უხილავი სიღრმეების ცნობისმოყვარეობითა და უწმინდური გულით გამოძიება, რადგან ვინც მგვარად იქცეოდა, მწვალებლობაში ვარდებოდა და იღუპავდა სულს.ჰოი, დიდებულო და ყოვლადძლიერო ღმერთო, დიდება შენდა იმის გამო, რომ გამოგვიცხადე შენი თავი ჩვენი მაცხოვრის, უფალ იესო ქრისტეს მიერ და ვიცით, რომ ნათლის შვილები ვართ და არა – წყვდიადის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დედათა შორის პირველმოწამისა და მოციქულთა სწორისა თეკლა იკონიელისა (†1). კეთილმსახური ვლადისლავისი, სერბი მეფისა (1239). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიწმიდის შესახებ, განმადიდებელზეიგი განმადიდებს მე, რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ (იოან. 16:14)სულიწმიდა ძალმოსილებით მამისა და ძის თანასწორია და ყველაფერი, რაც შეუძლია მამას, შეუძლია ძეს და შეუძლია სულიწმიდასაც. და ყველაფერი, რაც იცის მამამ, იცის ძემ და იცის სულიწმიდამაც. თუმცა ერთმანეთის უსაზღვრო სიყვარულისა და ადამიანთა ხსნის მიმართ უსაზღვრო სიბრძნის გამო ისინი ადამიანებს მონაცვლეობით ევლინებიან (დროის თვალსაზრისით). იგი განმადიდებს მე – ნუთუ ძემ საკუთარი თავი არ ადიდა? დიახ, ადიდა, მაგრამ არა იმ ზომით, რომლითაც შეეძლო, არამედ მხოლოდ იმ ზომით, რამდენის მიღება და გაგებაც შეეძლოთ იმ დროის ადამიანებს. დროთა განმავლობაში სულიწმიდა კიდევ უფრო მეტად გააცხადებს ღვთის ძის დიდებას, როდესაც თავისი ღვთაებრივი მადლით აღავსებს ის თავის ერთგულებს. იგი მადიდებს მე – ამ სიტყვებს, ძმებო, უფალი ჩვენს განსასწავლადაც ამბობს, რათა თუ რაიმე კეთილ საქმეს აღვასრულებთ, ჩვენ თვითონ კი არ განვიდიდოთ თავი, არამედ სხვებმა თქვან ამის შესახებ... “რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“ – ამ სიტყვებით უფალი ცხადყოფს სულიწმიდის მასთან ერთობას და არა დაქვემდებარებას მისდამი. მანამდე კი გვითხრა: “იგი წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ”. და რათა მოწაფეებმა არ იფიქრონ, რომ სულიწმიდამ მეტი იცის, ვიდრე ძემ და აღემატება ძეს, ამიტომ იგი აცხადებს: „ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“. ქრისტესაც შეეძლო მოწაფეებისთვის ყოველგვარი ჭეშმარიტება ეუწყებინა, მაგრამ იმ დროს მოწაფეები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად ამის მისაღებად, ამიტომ სულიწმიდა თავის დროზე შეუძღვება მათ ყოველგვარ ჭეშმარიტებაში. მაგრამ როდესაც სულიწმიდა ყოველგვარ ჭეშმარიტებას აუწყებს მათ, არ ნიშნავს, რომ აუწყებს იმას, რაც არ იცის ძემ ან, მით უმეტეს, რაც ეწინააღმდეგება ძის ნებასა და ცოდნას. ამიტომაც ბრძანებს უფალი:“რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ“.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ყოვლადსაკვირველო ღმერთო, სამებით დიდებულო, ძალო, სინათლევ და სიყვარულო! ჰოი, ყოვალდწმიდაო სამებაო, აღანთე საღვთო სიყვარული ჩვენს გულებში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფროსინია ალექსანდრიელისა; არსენი დიდისა კათალიკოსისა (†887). ღირსმოწამე პაფტონი ეგვიპტელისა და მასთან 546 მოწამისა; ღირსი სერგი რადონეჟელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მამასა და ძეს ყველაფერი საერთო აქვს „ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია“ (ინ. 16:15) ეს არის უფლის ერთ-ერთი ბოლო გამონათქვამი მისი ვნების წინ და ის ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესია, რადგან სამყაროს აუწყებს ქრისტე მაცხოვრის ღმერთობის შესახებ და ამის შემდგომი სიტყვებით კი – „ამის გამო გითხარით თქვენ, რომ ჩემგან მიიღებს და გაუწყებს თქვენ“ – ცხადყოფს სულიწმიდის მამასთან და ძესთან ერთობას. ის, რასაც სულიწმიდა ჩემგან მიიღებს, ვერ იქნება ის, რაც არ არის მამის, რადგან ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია. რატომ არ ამბობს უფალი: „ჩემსას აიღებს“, არამედ „ჩემგან აიღებს“? იმიტომ, რომ სულიწმიდა უბოძებს ადამიანებს არა ყველაფერს, არამედ მხოლოდ იმდენს, რამდენის მიღებასაც შეძლებენ და რამდენსაც საჭიროებენ. ღვთის საბოძვართა ერთი ნაწილი მორწმუნეებს ამქვეყნადვე ეძლევათ, მეორე ნაწილი კი მიეცემათ ცათა სასუფეველში. და ეს ზეციური ნაწილი არის სწორედ ის, რის შესახებაც მოციქული წინასწარმეტყველურად გვაუწყებს: „რაც არ უხილავს თვალს, არ სმენია ყურს და არც კაცს გაუვლია გულში, ის განუმზადა ღმერთმა თავის მოყვარეთ“ (1კორ 2:9). ეს და ამ ყველაფერზე შეუდარებლად მეტი და ღირებული აქვს ქრისტეს. მას ეკუთვნის არა მხოლოდ ეს ქვეყანა, არამედ ის ქვეყანაც და კიდევ – ბევრად მეტი და მეტად ძვირფასი, ვიდრე ორივე სამყარო. მისია მარადიულობა, უკვდავება, სრული ძლევამოსილება, სრული სიბრძნე, სრული სიყვარული, სრული სიკეთე და წყალობა, სამართლიოანობა, სიმართლე და ყველა სათნოება, რომელთა წარმოდგენაც ჩვენს გონებას ძალუძს და წარმოთქმა – ჩვენს ენას. ის, რაც მას ეკუთვნის, აღემატება იმ ყველაფერს, რისი წარმოდგენაც ადამიანს შეუძლია. და ეს ყველაფერი ეკუთვნის მამას, ეკუთვნის ძეს და ეკუთვნის სულიწმიდას. “ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია “ – ამ სიტყვებით წარმოუდგენლად მდიდარი ძე ღმერთი აუწყებს მოწაფეებს თავისი უსაზღვრო და თვალშეუვლები სიმდიდრის შესახებ იმ ბნელ ღამეს, როდესაც ის ფეხშიშველი უნდა წარმდგარიყო იუდეველი უხუცესების წინაშე, რათა ეცემათ და ეფურთხებინათ მისთვის. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლადწმიდაო და ყოვლისა მქონებელო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ცოდვილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიცვალება მოციქულისა და მახარობელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (†98/117); დღესასწაული ივერიის ღმრთისმშობლის ("თბილისის სიონის") ხატისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიყვარულით შთაგონებული ლოცვების შესახებ„განწმიდე ესენი ჭეშმარიტებით, რადგან შენი სიტყვა ჭეშმარიტია“ (ინ. 17:17) როდესაც დედა სიკვდილზე მიდის, მაშინაც კი უფრო მეტად ღელავს შვილების გამო, რომელთაც ტოვებს, ვიდრე საკუთარ თავზე. ასეთია დიდი სიყვარულის ძალა. ხოლო უფალ იესო ქრისტეს თავისი მოწაფეების მიმართ უფრო დიდი სიყვარული ჰქონდა, ვიდრე დედას შვილებისადმი. როდესაც უფალი სიკვდილზე მიდის, იგი თავისი ზეციური მამის წინაშე ლოცულობს მოწაფეებისთვის და ლოცულობს არა იმიტომ, რომ თავად არ შეეძლო მათთვის ყველაფრის გაკეთება, არამედ იმისათვის, რომ აჩვენოს სიყვარული და ერთობა მამასთან. მაგრამ ახლა მამის კუთვნილად რატომ აცხადებს ჭეშმარიტებას, როცა სწორედ ამის წინ მოწაფეებთან საუბრისას სულიწმიდას უწოდა სული ჭეშმარიტებისა: „ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ“ ? იმიტომ, რომ აჩვენოს მამისა და სულიწმიდის თანასწორობა. მაგრამ ნუთუ მანამდე თავის შესახებ არ მბობდა უფალი: “მე ვარ ჭეშმარიტება”(იოან, 14:6)? და განა ამის შემდეგ სულიწმიდას, ნუგეშისმცემელ სულს, არ უწოდა სული ჭეშმარიტებისა? ახლა კი ჭეშმარიტებას მამისად აცხადებს: “განწმინდე ისინი შენი ჭეშმარიტებით! “. ვინც ამ ყველაფერში თუნდაც რაიმე წინააღმდეგობას დაინახავს, იგი ვერ აცნობიერებს ყოვლადწიდა სამების, ერთარსება და სამპიროვანი ღმერთის, არსებით ერთობასა და ჰიპოსტასურ სამგვამოვნებას. სწორედ იმით, რომ სამების ყოველ პირს განუკუთვნებს ჭეშმარიტებას, როგორც რაღაც არსებითსა და განუყოფელს, უფალი ცხადყოფს მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობას. და თუ ყოვლადწმიდა სამების რომელიმე პირი ნაკლები ჭეშმარიტების მფლობელი იქნებოდა, მაშინ სამების ეს პირი დანარჩენ ორზე ნაკლები იქნებოდა არსებითაც. ნაკლებ ჭეშმარიტებას კი ახლავს ნაკლები ძალა, ნაკლები სიყვარული და ნაკლები სიბრძნე. ამიტომაც უწოდებს უფალი ჭეშმარიტებას საკუთარ თავსაც, მამასაც და სულიწმიდასაც, რათა ადმიანებმა იცოდნენ და ირწმუნონ მათი სრული თანასწორობა. ამიტომ მორწმუნეთაგან ნურავინ ცდუნდება სამების პირთა უთანასწორობის მწვალებლური სწავლებით. დაე, თითოეულმა თავისი გული განიწმიდოს ცოდვათაგან, როგორც სარკიდან წმენდენ მტვერს და მაშინ შეიცნობს უდიდეს დოგმატურ ჭეშმარიტებას მამის, ძისა და სულიწმიდის თანასწორობის შესახებ.ჰოი, სამებაო ერთარსებაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, განგვანათლე შენ მიერ და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა კალისტრატესი და მისთანა 49-თა წამებულთა, ბიზანტიელთა, სტრატიოტთა (†304). ღირსი ეგნატე იღუმენისა(963-975). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „რათა ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ (ინ. 17:21)დიდია ღვთის მოწყალება, ძმებო: როდესაც მართალი იგრძნობს ამას, ტირის და როდესაც ცოდვილი იგრძნობს – რცხვენია. ღვთის მოწყალებით ჩვენ განვიწმინდებით, ვცხონდებით, ღვთის შვილად ვიწოდებით, ვუერთდებით ღმერთს, მაგრამ ღმერთთან ეს ერთობა არ უნდა წარმოვიდგინოთ ისე, თითქოს არსებით ერთი ვხდებით და მისი თანასწორი. ჩვენ არასოდეს ვიქნებით ღვთის მსგავსი და თანასწორი იმგვარად, როგორცაა სამების სამივე ჰიპოსტასი – მამა, ძე და სულიწმიდა. „ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, და მე - შენში“ – მიმართავს მაცხოვარი მამას თავისი მოწაფეების შესახებ და გულისხმობს სიყვარულით ერთობას და არა – არსებით. სიყვარული განაპირობებს ურთიერთმორჩილებას, ურთიერთდახმარებას, ურთიერთმოწყალებას, მოკრძალებას, თვინიერებას, სიკეთეს, კეთილგანზრახვას, თავგანწირვას... და როდესაც უფალი ბრძანებს: „იყავით თქვენ სრულნი, როგორც სრულია მამა თქვენი ზეცათა“ (მთ. 5:48) – მას ის კი არ სურს, რომ ადამიანები ღმერთს გაუტოლოს, არამედ მიანიშნოს მათ უზენაეს მაგალითზე, სრულყოფილების ნიმუშზე ყოველგვარ სიკეთეში. საქმე ისაა, რომ მრავალი ადამიანურად მასწავლებელი (და არა ღვთიურად) სრულყოფილების ნიმუშს ხედავდა და ხედავს ყველასა და ყველაფერში, მაგრამ არა ღმერთში. ასეთები ხშირად ადამიანებს ბოროტებასაც კი ასწავლიდნენ და სრულყოფილების მისაბაძ მაგალითად უსახავდნენ. ამიტომ მოუწოდებს უფალი ადამიანებს, რომ ზეციური მამა მიიჩნიონ ყოველგვარი სრულყოფილების ნიმუშად და სწორედ მას მიბაძონ და არა სხვას. ღვთის მოწყალებით, ჩვენ ღვთის შვილებად ვიწოდებით და ყველანი ერთი ვართ ქრისტე იესოში (გალ. 3: 28), მაგრამ ჩვენ არ ვხდებით ღმერთები, არ ვხდებით ყოვლადწმიდა სამების ჰიპოსტასთა თანასწორნი. არ დაგავიწყდეთ, რომ წმიდა წერილში წერია: „ზეცაც კი არ არის სუფთა მის თვალში“ (იობ. 15:15) ანუ ღმერთს ვერ შეედრებიან ზეციური ძალები, მით უმეტეს ადამიანი. მაგრამ, ღვთის მოწყალებითა და ქრისტეს ვნებებით, ამაღლდებიან ზეცად მორწმუნენი და იქნებიან სიყვარულითა და სულით ერთობაში ღმერთთან; ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა ჭეშმარიტად ავმაღლდეთ ასეთ დიდებულ სიმაღლემდე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ყოველგვარი მოწყალებისა და სიკეთისაო, ნუ მოგვაკლებ წყალობას და ნუ გაგვირისხდები, არამედ მოგვიტევე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული პალიასტომის ღმრთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატისა. ხსენება ღირსისახარიტონ აღმსარებლისა, იკონიელი ეპისკოპოსისა (†350). შავნაბადობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს ბოლო ლოცვის შესახებ მორწმუნეთათვის „მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი“ (ინ. 17:24)აი, საზღაური ღვთის მუშაკთათვის! აი, დიდებული ჯილდო ქრისტეს მიმდევართათვის! ის, რაც ძეს სურს, სურს მამასაც და სულიწმიდასაც. და რაც წმიდა სამებას ნებავს, აღესრულება კიდეც. და რა სურს ძეს? მას სურს, რომ მისი მოწაფეებიც მასთან ერთად იყვენენ ცათა სასუფეველში, თანაც არა მხოლოდ თორმეტნი, არამედ ყველა, ვინც მოინათლა, მოციქულთა სწავლება მიიღო და დაიცვა ის, მაგრამ ერთი პირობით: თუ ამ დიდ სიკეთეს თავად არ ვკრავთ ხელს ჩვენივე უკეთური საქმეებით, რწმენაზე უარის თქმით, ცოდვის სიბინძურით, ღვთისმგმობი სიტყვებითა და გულისთქმებით... „რათა ხედავდნენ ჩემს დიდებას, შენ რომ მომეცი“ (ინ. 17:24) - ბრძანებს შემდგომ უფალი; ამ სიტყვებიდან არ უნდა დავასკვნათ, რომ ძე მამაზე ნაკლებია, რადგან ამ სიტყვების წინ უფალი მიმართავს მამას: „მე განგადიდე შენ“ (ინ. 17:4). ხედავთ, როგორი თანასწორობაა მამისა და ძის და რა უსაზღვროა მათი ურთიერთსიყვარული! მე განგადიდე შენ... და ახლა შენ მადიდე მე, მამაო. და იმას, რომ ღვთის დიდება არ აღესრულება ამქვეყნად და ამ დროში, მიუთითებს უფლის სიტყვები: „ ...დიდებას, შენ რომ მომეცი, რადგანაც შემიყვარე ქვეყნის შექმნამდე“ (ინ. 17:24). ეს ნიშნავს იმას, რომ დიდება არ არის არც მიწიერი და არც დროითი, არც ამქვეყნიური და არც ადამიანური, არამედ ზეციური, მარადიული, დაუსრულებელი და გამოუთქმელი. და როგორ სურს ძეს, რომ მამამ ადიდოს იგი? ისე, რომ ეს ზეციური დიდება უჩვენოს ყველას, ვინც მოუსმინა ძეს, გაჰყვა მას და მისი მცნებები აღასრულა. უფალს სურს, რომ ამ დიდების თანამონაწილენი ვიყოთ ჩვენც – არა მხოლოდ მოციქულები, არამედ ჩვენ, ყველანი, რომელთაც მისი სახელი გვეწოდა. აი, მოწყალება! აი, კაცთმოყვარება! დოგმატი ჩვენი უკვდავებისა, მარადიული ცხოვრებისა და დაუსრულებელი დიდების შესახებ არა ადამიანთაგან, არამედ თავად ჩვენი უფლისა და მაცხოვრისგანაა. ოღონდ ყოფითმა საზრუნავებმა, ლოცვისას სიზარმაცემ და ურთიერთსიძულვილმა არ უნდა დაგვაშოროს ქრისტეს დიდებასა და მარადიულ ცხოვრებას.ჰოი, სახიერო და და მოწყალეო უფალო, მოგვიტევე ჩვენ ცოდვები და მოგვმადლე შენი მარადიული სასუფეველი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ონოფრე გარეჯელი სასწაულმოქმედისა (†1786); ღირსისა კვირიაკე განშორებულისა, პალესტინელისა (†556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისა და მისი ძის შემეცნების შესახებ„მამაო მართალო, სოფელმა შენ ვერ გიცნო, ხოლო მე გიცანი შენ“ (ინ. 11:25)თანასწორი თანასწორს უკეთ ცნობს. უდაბლესი ვერ ცნობს უმაღლესს და მოკვდავი – უკვდავს. ძველი დროის ზოგიერთი ბრძენი და ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველნი იცნობდნენ ღმერთს, როგორც შემოქმედსა და ყოველთა მფარველს, მაგრამ არავინ იცნობდა მას, როგორც მშობელს. ძველ დროს მას იცნობდნენ ქმნილებათა მიერ და არა დაბადებით. ქმნილებათა მიერ მათ შეიცნეს ღვთის სამართლიანობა, სიბრძნე და ძალა, მაგრამ ვერ შეიცნეს მისი სიყვარული, რადგან სიყვარული შეიცნობა შობით. მშობელმა იცის შობილის საიდუმლო და შობილმა იცის მშობლის სიყვარული. სამყარომ ვერ გიცნო შენ, რადგან გხედავდა, როგორც პატრონს და საკუთარ თავს – როგორც მონას; მე კი გიცანი შენ, რადგან გიყურებ, როგორც მშობელს და ვგრძნობ შენს გამოუთქმელ სიყვარულს. სამყარო გიმზერდა შენი საქმეების მიხედვით, მაგრამ გხედავდა ფარდის მიღმა, მე კი შენ გიყურებ პირისპირ, შენი სიყვარულის მარადიულ სილამაზეში.სწორედ ეს მშობლიური – მშობლისა და შვილის – სიყვარულის ალი მოუტანა უფალმა იესო ქრისტემ ადამიანებს, რათა იხილონ ღმერთი ამ ალში, ამ ახალ და მანამდე შეუცნობ ნათელში. ღვთის სიყვარულით დანახვა ასწავლა უფალმა თავის მოციქულებს და იგი მოვიდა ჩვენამდე. ო, ჩვენში რომ ანთებულიყო ეს ღვთიური მარადიული სიყარულის ალი! – და შეგვეცნო ღმერთი, როგორც მშობელი, საკუთარი თავი კი – როგორც შვილი, შვილებული მხოლოდშობილი ძის მსხვერპლად შეწირვის მეშვეობით.ჰოი, სამცეცხლოვანო ღმერთო, მამაო, ძეო და სულო წმიდაო, განგვანათლე ცოდვით დაბნელებულები შენი სიყვარულის მარადიული ნათებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლისა, დიდი სომხეთის ეპისკოპ. პართეველისა (†335). მიხეილ კიევის მიტროპოლიტისა(902); მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება არაამქვეყნიური სამეფოს შესახებ„ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ (ინ. 18:36)ვისაც მეტი სიმდიდრე აქვს, მასვე ეკუთვნის მცირეც. შესაბამისად, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ იესო ქრისტეს ძალაუფლება არ ვრცელდება ამ სოფელზე, რადგან უთხრა პილატეს: „მეუფება ჩემი არ არის ამ სოფლისაგან“. მას, ვინც ფლობს წარუვალს, ძალაუფლება აქვს წარმავალზეც. უფალი საუბრობს თავისი წარუვალი სამეფოს – ცათა სასუფევლის შესახებ, რომლისთვისაც უცხოა დრო, ხრწნილება, უსამართლობა, სიცრუე და სიკვდილი. ეს იმას ჰგავს, ვინმემ რომ თქვას, ჩემი სიმდიდრე ოქროშია და არა ქაღალდშიო. და განა ვისაც ოქრო აქვს, არ ექნება ქაღალდი? უფალი არ ეუბნება პილატეს, რომ არ არის მეფე, რადგან მას სურს თქვას, რომ ის არის მეფე, რომელიც ყველა მეფეზე აღმატებულია და რომ მისი მეუფება ყველა ამქვეყნიურ სამეფოზე მეტია, ძლიერია და მყარი. იგი მიანიშნებს თავის მთავარ სამეფოზე, რომელზეცაა დამოკიდებული ყველა სხვა სამეფო დროსა და სივრცეში. „ჩემი მეუფება არ არის ამ სოფლისაგან“ – ეს სიტყვები არ ნიშნავს, რომ მას არ აქვს ძალაუფლება ამქვეყნიურ სამეფოზე, პირიქით, სწორედ ეს სიტყვები ადასტურებს მის განუსაზღვრელ ძალაუფლებას ამქვეყნიურ სამეფოზე. განა მისი ამქვეყნიური საქმეები არ წარმოაჩენენ მის ძლევამოსილებას წუთისოფელზე?! სხვა რომელი მეფის წინაშე ცხრებოდა ქარი და წყვეტდა ზღვა ღელვას?! ნუთუ დაგავიწყდათ იესოს სიტყვები გეთსიმანიაში, რომ ანგელოზთა თორმეტ გუნდზე მეტი მოვიდოდა მის დასახმარებლად, თუ მოისურვებდა (მთ. 26:53)?! და თანაც, ერთ ანგელოზს უფრო მეტი ძალა აქვს, ვიდრე მთელ სამყაროს. სულთა უფალი სხეულთა უფალიც არის, მარადისობის ბატონი წარმავალის ბატონიცაა. უდიდეს სიკეთეთა მფლობელი უმცირეს სიკეთესაც ფლობს. ძმებო, ყველაფერი ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს ძალაუფლებას ექვემდებარება, რომელმაც ჩვენთვის საკუთარი ნებით დაითმინა ვნება და თავისივე ძლევამოსილებით აღდგა მკვდრეთით. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლისშემძლე მაცხოვარო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცათა სასუფეველი ვეძიოთ და მარადიული სამყოფელი დავიმკვიდროთ შენთან, სადაც არ არის ცოდვა, არც სიკვდილი, არამედ ცხოვრება, სიხარული და მშვიდობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული კვართისა საუფლოისა და სვეტისა ღმრთივბრწყინვალისა და მირონმდინარისა, საფარველი ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა.
ხსენება მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანასი; წმიდათა: სიდონიასა და აბიათარ მღვდელისა, ურიაყოფილისა; წმიდისა მელქისედეკ 1-სა, სრულიად საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა (†1033); მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ანანიასი, დამასკელი ეპისკოპოსისა, რომელმან ნათელ-სცა პავლე მოციქულს (†1); ღირსისა რომანოზ ტკბილმგალობელისა, კონსტანტინეპოლელი დიაკონისა, კანონთა გამომთქმელისა (†556). სვეტიცხოვლობა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნეტარი კაცის შესახებ„ნეტარია კაცი, რომელიც არ უსმენს უღმერთოთა რჩევას და ცოდვილთა გზას არ ადგას“ (ფს. 1:1)ძმებო, უწინარეს ყოვლისა, ნეტარია ის, ვინც არ ჩაეფლა ცოდვებში და შეუძლია მოისმინოს და აღასრულოს ღვთის ნება, რომელიც წინასწარმეტყველებმა გამოთქვეს. უღმერთოები არიან ისინი, ვინც ყოველთვის ღვთისა და მისი ნების საწინააღმდეგოდ ფიქრობს, ცოდვილები არიან ისინი, რომლებიც თავიანთი სურვილებისა და გულისთქმების მიხედვით დადიან და ღმერთსა და მის მცნებებს უპირისპირდებიან; გამრყვნელები – რომლებიც ჯერ თავად ირყვნებიან ბოროტი საქმეებით და შემდეგ კი სხვებს რყვნიან. ამრიგად, ჯერ ბოროტი გულისთქმა მოდის, შემდეგ – ბოროტი საქმე, შემდეგ კი – ბოროტი მაგალითი ანუ ცდუნება. ასე რომ, ნეტარია, ვინც რჩევას არ ეძებს ურჯულოებთან და ღვთის საწინააღმდეგო აზრებს არ იწყნარებს, არამედ ღვთის რჯულში პოულობს ყველა საჭირო რჩევას, რათა ცხონდეს. ნეტარია კაცი, რომელიც ერთხელაც არ დადგა იმ გზაზე, რომელზეც ცოდვილები დადიან, და თუ დადგა კიდეც, შეინანა და უფლის გზას დაუბრუნდა. ნეტარია კაცი, რომელიც არ ზის იმათ გვერდით, ვინც თავიანთი მაცდუნებელი ქმედებებით რყვნის უდანაშაულო სულებს. ასეთების შესახებ ნათქვამია:„ვინც დააბრკოლებს ერთ ამ მცირეთაგანს, რომელსაც სწამს ჩემი, უმჯობესია მისთვის, რომ დაეკიდოს წისქვილის დოლაბი მას ქედზე და დაინთქას ზღვის უფსკრულში“ (მთ. 18:6).ძმებო, ნეტარნი ვართ ყველანი, კაცებიცა და ქალებიც, რომლებიც ვერიდებით სამ ბოროტებას: უღმერთო აზრებსა და რჩევებს, ცოდვილ საქმეებს და სხვების ცდუნებას. ეს სამივე ბოროტება ის შხამიანი გველია, რომელიც თავდაპირველად პატარაა, შემდეგ კი იზრდება და დიდი ხდება. ჰოი, სახიერო უფალო, შემოქმედო ჩვენო, გვაცხოვნე ჩვენ შენი ძალითა და სიკეთით, რათა დავიხსნათ თავი ამ მძვინვარე გველისაგან, რომელსაც სძლიე უძლეველი იარაღით – შენი ყოვლადპატიოსანი ჯვრით. დაგვეხმარე, რათა დაგემორჩილოთ შენ და ვიაროთ მხოლოდ შენი გზით და განვიწმიდოთ მხოლოდ შენი მაგალითით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა დიდმოწამეთა: დავითისა და კონსტანტინესი, არგვეთის მთავართა (†740); მოწამეთობა; დიდმოწამისა თეოდორე გაბრასი, ტრაპიზონის მმართველისა (†1098). მღვდელმოწამისა კვირიანესი და მოწამეთა იუსტინა ქალწულისა და თეოქთისტე ნიკომიდიელთა (†304); ნეტარისა ანდრიასი, ქრისტესათვის სალოსისა კონსტანტინეპოლელისა (†936) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნებისა და მართლის ნების ურთიერთმიმართების შესახებ„უფლის რჯულშია მისი ნება და მის რჯულზე ფიქრობს იგი დღედაღამ“ (ფს. 1:2)ძმებო, ნეტარია და სამგზის ნეტარია ის, ვისი ნებაც ეთანხმება ღვთის ნებას, ვისი გონებაც არაფერს ფიქრობს ღვთის მცნებების საწინააღმდეგოს და ვის გულსაც არაფერი სურს ღვთის ნების საწინააღმდეგო. ნებას და გულს გონება კვებავს. თუ გონება მუდმივად ღვთისკენაა მიმართული, მაშინ ადამიანი დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლება და არ სურს უღმერთოთა რჩევების მოსმენა, არამედ ღვთის რჯულში ეძებს სიმართლეს და პასუხს ყველაფერზე. თუ გონება ასეა მიმართული ღვთისკენ, მაშინ ადამიანის გულიცა და გონებაც სწრაფად მიემართებიან ღვთისკენ, და ნება, რომელიც ადამიანის შინაგან კაცს ემსახურება, აღასრულებს მხოლოდ იმას, რაც ღვთის ნებასთანაა თანხმობაში და რაც ღვთის რჯულშია ჩაწერილი. მაშინ ადამიანი არ დადგება ცოდვილთა გზაზე და არ დაჯდება ურჯულოთა შესაკრებელში ანუ არც თავად სცოდავს და არც სხვას უბიძგებს ცოდვისკენ. ამ ფსალმუნის (ფს. 1) დასაწყისში დავით წინასწარმეტყველი აქებს ადამიანს, რომელიც არ აღასრულებს სამ ბოროტებას და აგრძელებს ქებას იმის გამო, რომ ადამიანი აღასრულებს ორ კეთილ საქმეს. ეს სამი ბოროტებაა: ეძებდე სიბრძნეს ცოდვილებთან, იცხოვრო ცოდვილთა ცხოვრებით და სხვები აცდუნო შენი ცუდი მაგალითით, ხოლო ორი სიკეთეა – შენი ნება სრულად თანხვედრაში იყოს ღვთის რჯულთან და შენი გონება დღე და ღამ ღვთის რჯულით განისწავლებოდეს. ო, ძმებო, რა სავალალო მდგომარეობაშია იმათ გონება, ვინც არ იცის ღვთის რჯული! ადამიანის გონების სიღრმე ღვთის რჯულის შემეცნების სიღრმით იზომება. იმათი გონება, ვინც ღვთის რჯულის საიდუმლოებებში განისწავლება, ღრმაა, ფართო და ამაღლებული. გონება აწვდის საზრდოს გულსა და ნებას. ო, ძმებო, როგორი მცირე, მერყევი და გარყვნილია იმათი გონება, ვინც თავის ნებას არ უმორჩილებს ღვთის ნებას! და რა არის ღვთის რჯული, ძმებო? ესაა ღვთის ნების გამოვლინება. და სად ჩანს ეს გამოვლინება? წმიდა წერილსა და ეკლესიის მამათა გადმოცემებში. ნეტარია, ვინც შეიცნობს ღვთის ნებას და აღასრულებს მას.ო, ღმერთო, დიდო და ძლიერო, მოწყალეო და სამართლიანო, გაანათლე ჩვენი გონება შენი წმიდა რჯულით და დაუმორჩილე ჩვენი ნება შენს ნებას, კაცთმოყვარესა და მაცხოვნებელს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: დიონისე არეოპაგელისა, ათენელი ეპისკოპოსისა, რუსტიკე ხუცისა და ელეფთერი დიაკონისა (†96). ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპისკოპოსისა; ნეტარი ისიხი ქორებელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის შიშისა და ღვთაებრივი სიყვარულის შესახებ „ემსახურეთ უფალს შიშით და უგალობეთ მას კრძალვით“ (ფს. 2:11)ღვთის წინასწარმეტყველი ამ სიტყვებით ამქვეყნიურ მეფეებსა და მსაჯულებს მიმართავს, რადგან ისინი მათთვის მიცემული ძალაუფლებისა და სიმდიდრის გამო ქედმაღლობისა და თავაშვებულობისკენ არიან მიდრეკილნი. ჰოი, მეფენო და მსაჯულნო, რომლებიც მტვრის ნაწილაკი ხართ ღვთის წინაშე, ნუ დაივიწყებთ, რომ მსახურები ხართ ღვთისა, დღიურად დაქირავებული მუშაკები! რის შესახებ ფიქრობს ყანაში დაქირავებული მუშაკი, რომელიც მთელი დღე ბარავს? – ანაზღაურების, რომელსაც დღის ბოლოს მიიღებს! რითი ამაყობს დაქირავებული მუშაკი? გასამრჯელოთი, და არა გაწეული შრომით! რითი ხარობს დაქირავებული მუშაკი – შრომით, ოფლით თუ მოსალოდნელი გასამრჯელოთი? რა თქმა უნდა, გასამრჯელოთი! ო, მეფენო და მმსაჯულნო, თქვენი მსახურება წუთისოფელში დაქირავებული შრომაა მხოლოდ! ამიტომ შიშით ემსახურეთ თქვენს ბატონს, რომელმაც დაგიქირავათ, რადგან არ იცით, როგორ შეაფასებს ბატონი თქვენს ნაშრომს და რა გასამრჯელოს გადაგიხდით. ემსახურეთ დიდი თავმდაბლობით და უთხარით საკუთარ თავს: უსარგებლო მონები ვართ (ლუკ. 17:10). არავინ იცის ჯილდოს მიიღებთ თუ სასჯელს, როდესაც სამარეში ჩახვალთ და მსაჯულის წინაშე წარდგებით, ამიტომ შიში უნდა ახლდეს თქვენს ყოველდღიურ მსახურებას.გიხაროდეთ ღვთის წინაშე მოკრძალებით. გიხაროდეთ წმიდა სიხარულით, როგორც ანგელოზებს უხარიათ ცოცხალი და მიუწვდომელი ღვთის წინაშე. სამოთხისეული სიხარული სიწმიდეს აფრქვევს, ჯოჯოხეთურ მხიარულებას კი გარყვნილი სიცილი ახლავს; სამოთხისეული სიხარული უცვლელია, ჯოჯოხეთური მხიარულება კი რისხვითა და გოდებით იცვლება. ემსახურეთ უფალს შიშით, რადგან ის სამართლიანია; გიხაროდეთ კრძალვით, რამეთუ უფალი ამაღლებული და წმიდაა.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, სამართლიანო და ამაღლებულო, საშინელო და წმიდაო! მთელი ჩვენი ცხოვრება ამქვეყნად შენ მიმართ მსახურება და სიხარულია. და თუ შენ არ გემსახურებით, მაშინ ვემსახურებით ჩვენს დაღუპვას; და თუ არ ვხარობთ შენით, მაშინ მტრის სიბოროტით ვხარობთ. თაყვანს გცემთ შენ და გევედრებით, შეგვეწიე ჩვენ, რათა გემსახუროთ შიშით და კრძალვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ევდემოზ 1-სა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (დიასამიძე †1642 დაკრძალულია ანჩისხატის ტაძარში). მღვდელმოწამისა იეროთე ათენელი ეპ.(†!). ღირსი პავლე უბრალოსი, მოწამე დავიკტისა და მისი ასული კალისთენისი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასარგებლო მრისხანების შესახებ„განრისხდით, მაგრამ ნუ შესცოდავთ“ (ფს. 4:5)ძმებო, განრისხდით საკუთარ თავზე და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით თქვენი ცოდვილი აზრებისა და გულისთქმების გამო და ნუღარ სცოდავთ. განრისხდით ეშმაკზე, სიცრუის მამაზე და მეტად ნუ აღასრულებთ მის ნებას. განრისხდით სამყაროში ცოდვისა და უღმერთო ადამიანების მიერ ღვთის წმიდა ეკლესიის შეურაცხყოფის გამო, მაგრამ გაფრთხილდით, რომ ცოდვით არ ეცადოთ ცოდვის განკურნებას. განრისხდით თქვენს მეგობრებზეც, როდესაც სცოდავენ, მაგრამ განრისხდით იმ განზრახვით, რომ გამოასწოროთ ისინი და უფრო არ გააღიზიანოთ. მრისხანება მეგობრისა მეგობარზე, მშობლებისა – შვილებზე და ღვთისა – ადამიანებზე - ეს არ არის ქარბორბალა, რომელიც ხეს ფესვიანად ამოგლეჯს, არამედ ქარია, რომელიც ხეს ამაგრებს და გაფუჭებულ ნაყოფს ბერტყავს, რათა ჯანმრთელი ნაყოფი უკეთესი და უფრო ლამაზი იყოს. დაე, შენს მრისხანებას ჰქონდეს საზღვარი, რათა ის სამკურნალო იყოს და არა მომაკვდინებელი. და იმისათვის, რომ უზომოდ არ გამრისხდე, მრისხანების დროს თვალწინ გყავდეს ღმერთი. მრისხანების შესაჩერებლად შეუძლებელია არსებობდეს უფრო ძლიერი ჯებირი, ვიდრე ღმერთია. საერთოდ, ყოველგვარი მრისხანება, რომელიც არ ემსახურება ღმერთს და ღვთის სიმართლეს, ცოდვაა. ნუ განრისხდები წვრილმანების გამო, არამედ განრისხდი, რის გამოც ღმერთი მრისხანებს. თუ შენი ნება განმტკიცებულია ღვთის რჯულში, ყოველთვის შეძლებ განრისხდე იქ, სადაც საჭიროა და იმდენად, რამდენადაც საჭიროა. სიტყვებით ამის გამოთქმა და გამოუცდელისთვის ამის ახსნა შეუძლებელია. შესაფერის დროს მრისხანება ისევე მოქმედებს, როგორც მოწყალება მოქმედებს თავის დროზე.ხედავთ, ძმებო, როგორაა ჩვენში სხვადასხვა ძალები ჩადებული, რომელთაც ადამიანი თავისუფალი ნებით ან სიცოცხლისთვის იყენებს, ან სიკვდილისთვის?! არ შეიძლება ყოველთვის უარვყოთ საკუთარ თავზე მრისხანება, – საკვირველია, მაგრამ რაც უფრო მეტად სწავლობს ადამიანი საკუთარ თავზე განრისხებას, მით ნაკლებად მრისხანებს იგი სხვებზე. საკუთარ სისუსტეებზე კონცენტრირებული სხვის სისუსტეებს ან არ ხედავს, ან, თუ ხედავს, ნაკლებად მკაცრად განსჯის.ჰოი, უფალო, სამართლიანო ღმერთო, ჩაგვიდე გონებაში შენი სამართლიანი რისხვის დღის ხსოვნა, რათა დავიცვათ თავი ცოდვათაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ ხანძთელისა, კლარჯეთის აღმაშენებელისა და არქიმანდრიტისა (†861); ტაო-კლარჯეთის უდაბნოთა შინა მოღვაწეთა ღირსთა მამათა და დედათა.შავნაბადობა.ქალწულმოწამე ხარიტინა პონტოელისა(304); მოწამე მამელხვა სპარსისა(344); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნაჩვენები სიკეთის შესახებ „მრავალნი ამბობენ: ვინ გვიჩვენებს სიკეთეს?“ (ფს. 4:6)ძმებო, რა დიდი სიკეთეა ღმერთი! რომელი სიტყვებით შეიძლება ამ სიკეთის გამოთქმა? დიდი სიკეთეა ცათა სასუფეველი, დიდებული ანგელოზებით, საკვირველი წმინდანებითა და ნეტარი სამოთხით. ვის შეუძლია ამ სიკეთის აღწერა? დიდი სიკეთეა მარადიული ცხოვრება ღმერთთან და ღვთის ანგელოზებთან სიახლოვეში, წმინდანებისა და მართლების კრებულში. დიდი სიკეთეა შეხვედრა ზეციურ სამყაროში ნათესავებთან და მეგობრებთან, მშობლებთან, შვილებთან, ყველაზე ძვირფასებთან, რომლებმაც თავიანთი წასვლით დაგვტოვეს სევდასა და მწუხარებაში. ვინ გვაჩვენებს ჩვენ ყველა ამ სიკეთეს? - კითხულობდა მრავალი მეფე დავითის დროს და ახლაც კითხულობენ - ვინ გვაჩვენებს ჩვენ, რათა გვწამდეს და იმედი გვქონდეს?ჩვენთვის, ქრისტიანთათვის, ეს სიკეთეები უკვე ნაჩვენებია და არ ველით, რომ ვინმე სხვა გვიჩვენებს, უფალ იესო ქრისტეს გარდა, რომელიც შეჭმარიტი მოწმეა ამ ყველა სიკეთისა - ჭეშმარიტი მოწმე, ძმებო და პატრონი ამ ყველა სიკეთისა. ამ სიკეთეებს უფალი წუთისოფელში ხორციელად მოსვლამდეც უჩვენებდა თავის გამორჩეულ წინასწარმეტყველებს. ამიტომაც მიმართავს წინასწარმეტყველი დავითი ღმერთს: „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ (ფსალმ. 4:7). ეს არის პასუხი მათთვის, ვინც კითხულობს: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ კეთილს? თავად ღმერთმა გვაჩვენა ეს სიკეთე. „გამოჩნდა ჩვენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო“ ანუ შემოიჭრა ჩვენს გულებში და ამ ნათელში ჩვენ შევიცნობთ ყველა იმ სიკეთეს, რომელთა მოცემა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. ნუთუ არსებობს, ძმებო, უფრო უკეთესი რამ იმათ განსაკურნებლად, ვინც ქრისტეს განკაცების შესახებ შეიტყო? მაგრამ მაინც კითხულობენ: ვინ გვიჩვენებს ჩვენ სიკეთეს? თუ ეს სიკეთე არ აჩვენა და არ გამოაცხადა ქრისტემ თავისი დიდებული შობით, თავისი დიდებული სასწაულებით, თავისი დიდებული აღდგომით, თავისი დიდებული ეკლესიით - ჭეშმარიტად, მაშინ მხოლოდღა შავი მიწის ჩვენება შეგვიძლია; სხვაგვარად შეუძლებელია! ადამიანებს ამის ჩვენება არ შეუძლიათ. არსებობს ისეთი რამ, რასაც ყველას განკურნება შეუძლია, თვით ყველაზე ჯიუტი ურწმუნოებისაც, არსებობს საშუალება, რომელსაც თვით სიკვდილის წინ შეუძლია განკურნება. ეს არის სინანული საკუთარი ცოდვების გამო, გულის განწმენდა და ქრისტეს მცნებების შესრულება. უფლის ბრწყინვალების დანახვა მხოლოდ სულიერად ჯანმრთელებს შეუძლიათ და არა იმათ, ვინც სულით ავადმყოფია, გულით უწმინდური და გონებით – ცრუ. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ანგელოზთა და კაცთა ნათელო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა ცოდვებით არ დავაბნელოთ ნათელი, რომელიც გვიბოძე და რომლითაც ვხედავთ ზეციურ სიკეთეებს. ნუ მოგვაკლებ, მრავალმოწყალეო, ამ სიკეთეებს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა თომასი, მარჩბივად წოდებულისა (†1. მისი პატიოსანი თავი დაბრძანებულია თბილისის სიონის ტაძარში). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთაებრივი სინანულის შესახებ„დავიქანცე გლოვით. ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“ (ფს. 6:7)დღეს ღამე ცვლის და ღამეს – დღე. დაე, ჩვენი დღის სინანულიც იცვლებოდეს ღამის სინანულით და ღამისა – დღით. დღის სინანული ძირითადად კეთილი საქმეებით ვლინდება, ხოლო ღამის - ლოცვით, ვედრებითა და ცრემლით. ასე აღვასრულებთ ჩვენს ვალს დღისით და ღამით ანუ აღვავსებთ იმით, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია ღვთის წინაშე და რასაც თან გაგვყვება საშინელ სამსჯავროზე. შეხედეთ მეფე დავითს და დაინახავთ ჭეშმარიტი სინანულის მაგალითს. არაა საკმარისი თქვა აღსარება მღვდლის წინაშე და თავი დაიმშვიდო, რომ ცოდვები მაშინვე გეპატია. დავითმაც ხომ აღიარა წინასწარმეტყველ ნათანის წინაშე: „ვცოდე წინაშე უფლისა!“ (2მეფ. 12:13), მაგრამ დიდ მეფეს ეს საკმარისად კი არ მიაჩნდა, არამედ გამუდმებით განიცდიდა ჩადენილ ცოდვას ღვთის წინაშე და ყოველ ღამე სინანულის ცრემლებით განბანდა ამ ცოდვას. სარეცელზე მყოფიც, დასვენების ნაცვლად, განუწყვეტლივ გლოვობდა და ინანიებდა. ნუ ვიტყვით, რომ დავითს მიზეზი ჰქონდა ამგვარი გლოვისა და სინანულისა, რადგან მოკლა და მრუშობდა. ნუთუ შენი სიძულვილით შენ არ კლავ ადამიანებს და არ მრუშობ გონებაში? ეს ცხოვრება, ჩემო ძმაო, საკუთარი თავის გასამართლებლად კი არა, თავის მხილებისთვისაა. ნეტარი მხოლოდ ისაა, ვისაც ღმერთი გაამართლებს საშინელ სამსჯავროზე.სინანული არაა ერთი საათის ან ერთი დღის საქმე. ეს უნდა იყოს ჩვენი შინაგანი მდგომარეობა ცხოვრების ბოლომდე. „ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ ჩემს სარეცელს“, - ბრძნაებს დავითი. ამით იგი არ ამბობს, რომ დღისით არაა საჭირო სინანული, არამედ იმას, რომ სულის შინაგანი მწუხარების წარმოღვრა ღვთის წინაშე ღამით უფრო უკეთესია. ღამის სიჩუმეში ჩვენი ცოდვებიცა და საშინელი სამსჯავროც უფრო ნათლად წარმოგვიდგება თვალწინ... სიკვდილსაც დღეზე მეტად ღამე უფრო გვახსენებს, კუბოს კი – სარეცელი. ჰოი, უფალო, სამართლიანო და საკვირველო, ჩვენ სინანულიც არ შეგვიძლია შენ გარეშე. დაგვეხმარე, ყოვლადსახიერო, რათა ჩვენი ცოდვებისა და მათგან გამოსული სიმყრალის დანახვა შევძლოთ და ვიტიროთ მანამ, სანამ ნათესავები იქვითინებენ ჩვენს მკვდარ სხეულზე; დაგვეხმარე, უფალო, სანამ ჩვენი მფარველი ანგელოზები დაიტირებენ ჩვენს მკვდარ სულს და გადაუწყვეტენ მას დაუშრეტელ ცეცხლში ჩაგდებას. შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ, უფალო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: სერგი და ბაქოს რომაელთა (†290-303); ღირსისა იოსებ ხუცისა, მოხევისა სასწაულმოქმედისა (†1763). მოწამე პელაგია ტარსუელისა(290); პოლიქრონი ხუცესისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ჩვილების შესახებ და მათი ქებისა ღვთის მიმართ„ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (ფს. 8:3)იესო ქრისტეს იერუსალიმში დიდებით შესვლისას და შემდეგ თვით ტაძარშიც ყრმები ღაღადებდნენ: ოსანა დავითის ძეს! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით! (მთ. 21:9). აღმოჩნდა, რომ ისე არაფერი აღიზიანებდათ იუდეველ მღვდელმთავრებს, როგორც ყრმების ბაგეებით წარმოთქმული ეს დიდება. გესმის, რას ამბობენ ისინი? – ჰკითხეს აღშფოთებულებმა იესოს. და უფალმაც მშვიდად უპასუხა: „ჰო, არასოდეს ამოგიკითხავთ, „ჩვილთა და მეძუძურ ყრმათა პირით დაამტკიცე ქება“ (მთ. 21:16)? ცხადია, რომ დავით მეფის ეს წინასწარმეტყველური სიტყვები იმ სასწაულს მიემართება, რომელიც უფლის დიდებით იერუსალიმში შესვლისას აღესრულა ანუ უფლის საკვირველ ქებას ყრმათა მიერ. ამას ცხადყოფს ის, რომ ზედმიწევნით ზუსტად შესრულდა, რაც იყო ნაწინასწარმეტყველები. თავად უფალიც ამ მოვლენის პასუხად სწორედ დავით მეფსალმუნის წინასწარმეტყველებას იმოწმებს. ეჭვგარეშეა, რომ ეს უდიდესი სასწაულია, რომელიც შთაგონებულია ღვთის სულით და აღსრულებულია ღვთის ძალითა და ნებით. იმ დროს, როდესაც დიდებულებმა, მწიგნობრებმა, უხუცესებმა და მღვდელმთავრებმა ვერ იცნეს უფალი, იცნეს მცირეწლოვანმა ბავშვებმა და ყველას წინაშე გამოაცხადეს. ჭეშმარიტად, ეს არის სასწაული, პირველი რიგში, ერთადერთი მთელ ძველ და ახალ აღთქმაში, და მეორე მხრივ, არანაკლები სასწაული, შეიძლება ითქვას – უფრო მეტიც, ვიდრე აღდგენა მკვდართა. თუმცა, ორივე სასწაულის დროს, ერთი და იგივე ძალა და ერთი და იგივე სული მოქმედებდა ანუ მოქმედებდა ღვთის განგებულება. წინასწარმეტყველს სურდა განსაკუთრებულად აღენიშნა ღვთის დიდების ეს ძალა და სიდიადე პატარა ბავშვების ქმედებით და იგი ამ მოვლენას უთანაბრებს იმ ვარსკვლავური სამყაროთი აღტაცებას, რომელიც იმავე საღვთო ძალმოსილებამ შექმნა.გარდა ამისა, ყრმებთან ერთად უნდა ვახსენოთ თვით მოციქულები და მრავალი წმინდანი, მეუდაბნოე მოღვაწენი, წამებულნი ქრისტესთვის და ქალწულები - ათასები და ათობით ათასები, რომელთაც სუფთა და უბრალო გულით მიიღეს ქრისტე, როგორც ღვთის ძე და მაცხოვარი, თაყვანი სცეს მას წრფელი სიყვარულით და საშინელი ტანჯვა-წამება დაითმინეს მის გამო. რატომ ინება უფალმა ქება სწორედ ყრმათა პირით და არა - დიდებულთა, ფილოსოფოსთა და ბრძნადმეტყველთაგან? სიმდაბლის გამო გამოარჩია ყრმები და ამპარტავნების გამო უარყო ესენი. ამპარტავნები უფლის ყველაზე დიდი მტრები არიან, ამიტომაც უფალმა საკვირველად აამეტყველა ბავშვების, უბრალო მეთევზებისა და მიწათმოქმედთა პირი და არა – გაამაყებულ მდიდარ და მწიგნობარ იუდეველთა ბაგეები. ჰოი, ყოვლადძლიერო უფალო, ყოვლისშემძლებელო ღმერთო, გახსენი ჩვენი ბაგეებიც, რათა ჩვენც ძლიერი რწმენითა და ბავშვური სიხარულით განვაცხადოთ შენი დაუსრულებელი დიდების შესახებ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პელაგია ელეონელისა, ანტიოქიელისა, პალესტ. (†457). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ რომ დასასრულს მტერს აღარ დარჩება იარაღიმტერს იარაღი აღარ დარჩა სრულიად, შენ დაანგრიე ქალაქები, მათთან ერთად მოისპო მათი ხსენება (ფს. 9:7)დასაბამიდან ადამიანთა მოდგმის მოძულე, მოსისხლე მტერი და კაცისმკვლელი ეშმაკი ყოველგვარ იარაღსა და ხრიკს იყენებდა ადამიანის წინააღმდეგ. დღედაღამ, განუწყვეტლივ, იგონებდა და იგონებს ახალ იარაღს და ახალ ხრიკებს, რათა ვინმე დაღუპოს: დაძრწის, როგორც მბრდღვინავი ლომი და მსხვერპლს დაეძებს (1პეტრ. 5:8); როგორც შხამიანი გველი, ჩასაფრებული ელოდება თავის ნადავლს; როგორც ობობა, ყველგან აბამს თავის ქსელს, ოღონდაც ადამიანის სული დაიჭიროს და ჩაითრიოს თავის ბილწ სამფლობელოში. წარმართმა ერებმა შექმნეს მისი ქალაქები. იესო ქრისტეს მოსვლამდე იგი იქ მშვიდად და შეუზღუდავად მეფობდა. კერპთაყვანისმცემლობა და ჯადოქრობა იყო მის მიმართ მსახურება; ის ადამიანთა აღვირახსნილ და გარყვნილ ცხოვრებას უწყობდა ხელს და ამკვიდრებდა; მსხვერპლის შეწირვა, ვნებათა ცეცხლი, ომი, ბოროტება - ეს ყველაფერი მისთვის სიამოვნება იყო. მაგრამ, საბოლოოდ, მას იარაღი აღარ დარჩა, მისი ქალაქები დაინგრა, მოისპო მისი ხსენება. ეს დასასრული, რომლის შესახებაც წინასწარმეტყველი გვაუწყებს, იესო ქრისტეს ამქვეყნად მოსვლაა. უფალმა თავისი ძალა აჩვენა ეშმაკზე, როდესაც მის მიერ მოვლენილი განსაცდელები დაძლია მთაზე. მან გამოავლინა თავისი ღვთიური ძალა, როდესაც ადამიანებისგან ეშმაკებს დევნიდა და უთითებდა საით წასულიყვნენ. მან თავისი ჯვარზე ვნებითა და აღდგომით აჩვენა სრული ბატონობა ცოდვასა და სიკვდილზე. და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დაამხო ჯოჯოხეთი და განაქარვა ეშმაკის ძალა. მას არ სურდა ეშმაკების განადგურება, არამედ მიმოფანტა ისინი, მათი იარაღი კი გაანადგურა. მან გამოიხსნა ერები ეშმაკის ბატონობისგან და რაც მთავარია, ბოროტ სულზე ძალაუფლება მისცა ადამიანებს, რათა მისი სახელით შესძლებოდათ ბოროტის განდევნა. ხედავთ, ეშმაკზე თავისი გამარჯვებით როგორი წყალობა უბოძა უფალმა ადამიანს. მან ისე დაასუსტა, დაამარცხა და გაფანტა დემონები, რომ ადამიანის ძალაუფლებას დაუმორჩილა ისინი. ასე რომ, ყოფილი მონები ბატონები გახდნენ, ყოფილი ბატონები კი - მონები. მაგრამ უფალმა ეშმაკებზე ძალაუფლება ყველას კი არ მისცა, არამედ მხოლოდ იმათ, ვისაც სწამს მისი და მის მცნებებს აღასრულებს. აი, ასეთებს მისცა ძალაუფლებაც და მისცა იარაღიც, და ეს იარაღი არის ჯვარი.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, რომელმაც გვიხსენი ეშმაკის ტყვეობისგან, შეწეგვეწიე ჩვენ, რათა ჩვენც აღვასრულოთ ის მცირედი, რაც შენ დაგვიტოვე აღსასრულებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობ ალფესისა, მოციქულ მათე მახარებელის ძმისა (†1); ღირსთა: ანდრონიკესი და ცოლისა მისისა ათანასიასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ მხოლოდ უგუნურნი უარყოფენ ღმერთსთქუა უგუნურმა თავის გულში: არ არის ღმერთი. გაირყვნენ, სისაძაგლე ჩაიდინეს (ფს. 13:1)გონება ასაზრდოებს ადამიანის მთელ არსებას. იგი ურჩევს, იგი კარნახობს, იგი ხელმძღვანელობს. სულიცა და სხეულიც გონებით იმართება. თუ გონება მართალია ღვთის წინაშე, ადამიანიც მართალია, თუ გონება არ არის მართალი ღვთის წინაშე, არც ადამიანი არ არის მართალი. თუ ვინმე, უბრალოდ, გაიფიქრებს: „არ არის ღმერთი“, ეს მაშინვე აისახება მის საქმეებზე. ჯერ ჩნდება ბოროტი აზრები და შემდგომ მას მოჰყვება ბოროტი საქმეები. ხედავთ, რა კარგად იცნობს წინასწარმეტყველი ადამიანის ბუნებას? იგი ჯერ მიზეზს აღნიშნავს და შემდეგ შედეგზე მიუთითებს. ბოროტი აზრები აუცილებლად იწვევს ბოროტ საქმეებს. ამიტომ, ძმებო, ნუ დაუჯერებთ მათ, ვინც ამბობს: „მე არ მრწამს ღმერთი, მაგრამ ვაკეთებ სიკეთეს“. ის, ვისაც არ სწამს ღმერთი, მან არ იცის რა არის სიკეთე და არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება ერთმანეთისგან. ურწმუნოებით ადამიანი შორდება მთავარ სიკეთეს და ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ყურადღებით შეხედეთ და დაინახავთ, რომ ურწმუნოთა საქმეები საზიზღარი და საძაგელია: ისინი საძაგელია იმის გამო, რომ უკეთური, უსარგებლო და წარმავალია. ისინი საძაგელია იმიტომ, რომ ცოცხალი ღმერთის ნების წინააღმდეგი არიან. ურწმუნოს არ შეუძლია განასხვაოს სიკეთე და ბოროტება, რადგან მხოლოდ ღვთის რჯულის შუქზე შეიძლება განვსაზღვროთ რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. თუმცა არიან ისეთებიც, რომლებიც ბაგით ამბობენ, რომ სწამთ ღმერთი, მაგრამ საძაგელ და საზიზღარ საქმეებს სჩადიან, ბაგით აღიარებენ და საქმით უარყოფენ. სიტყვიერად ღვთის აღიარება კარგია, მაგრამ არასაკმარისი: საჭიროა გულით აღიარება და საქმით დამტკიცება. ხდება ისეც, რომ ადამიანს გულითაც სწამს და ბაგეებითაც აღიარებს ღმერთს, მაგრამ მაინც სცოდავს. ეს სუსტი ნებელობისა და ეშმაკის ისრების გამო ხდება. ასეთმა უნდა მოინანიოს, თანაც მაშინვე და მიეტევება. სინანული მაცხოვნებელია ურწმუნოსთვის და მით უმეტეს – მორწმუნისთვის. სანამ ადამიანი წუთისოფელში იმყოფება, მას აქვს დრო სინანულისათვის, მაგრამ ვინ არის დარწმუნებული, რომ ეს დრო ამაღამ არ ამოიწურება? ამიტომ სინანულის გადადება სრული უგნურობაა. ჰოი, ყოვლადსახიერო უფალო , იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, დაგვეხმარე ჩვენ მოვინანიოთ ისე, როგორც გვეხმარები, რომ ვისუნთქოთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
VII მსოფლიო კრებისმმონაწილე წმიდა მამათა (†787); მოწამეთა: ევლამპისა და დისა მისისა ევლამპიასი, ნიკომიდიელთა (†303/311); ღირსთა ამბროსი ოპტინელისა (†1891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის ტანჯვისა და ქრისტეს ტანჯვის წინასწარმეტყველების შესახებრადგან გარს შემომეხვივნენ მე ძაღლები, ბოროტთა ბრბო წრედ შემომერტყა, განგმირეს ხელი ჩემი და ფეხი ჩემი (ფს. 21:17-18)ეს არის სინანულში მყოფი დავითის შინაგანი განცდა და ამავე დროს, ქრისტეს ვნების ცხადი წინასწარმეტყველება. ყველა, ვისაც სურს ღვთისმოსაობით ცხოვრება ქრისტე იესოში, დევნილი იქნება (2 ტიმ. 3:12), - ბრძანებს პავლე მოციქული. როდესაც დავითი სცოდავდა, ეშმაკები არც ეცხადებოდნენ და არც აწუხებდნენ, ხოლო როდესაც სინანული დაიწყო და ღვთის გზაზე წარმართა თავისი ცხოვრება, მაშინ გარს შემოერტყნენ ბოროტი ეშმაკები, თავს ესხმოდნენ და ტანჯავდნენ. აქ საუბარია არა ადამიანებზე, არამედ ეშმაკებზე, რომლებიც ან უშუალოდ თავად ევლინებიან მონანულს, ან სხვა ადამიანების მეშვეობით ტანჯავენ მათ. დავითი ძაღლებს არ უწოდებდა ადამიანს, რომელიც ღვთის შემოქმედების გვირგვინია; ძაღლებს უწოდებს დემონებს, რომლებიც ევლინებიან მართალ ადამიანებს, როგორც ძაღლები და გველები, ან ლომები, ან სხვა საშინელი გარეგნობის არსებები. და რომ დავითი ძაღლებში ბოროტ სულებს მოიაზრებს, დავრწმუნდებით წმინდანთა ცხოვრებიდან. დემონები წმინდანებს დასაშინებლად ძაღლების სახით ევლინებოდნენ. ასევე შეგვიძლია ამაში დავრწმუნდეთ უფალ იესო ქრისტეს სიტყვებით, რომლებიც მან ჯვარზე წარმოთქვა: მამაო, მიუტევე მაგათ, რადგან არ იციან რას აკეთებენ (ლუკ. 23: 34). ეს იმას ნიშნავს, რომ ისინი ამ საქმეს აკეთებდნენ არა თავიანთი ნებით, არამედ სხვისი - ბოროტი ეშმაკის ნებით. მრავალი ძაღლი და ბოროტი შეიკრიბა, რათა გაენადგურებინათ უფალი იესო. როდესაც ეშმაკმა მთაზე ვერ შეძლო განსაცდელებითა და ცრუ დაპირებებით გაემარჯვა უფალზე, მაშინ მთელი ძალით შეეცადა ქრისტეს განადგურებას ადამინების მეშვეობით სიკვდილით ჯვარზე. შეხედეთ, ძმებო, რა ცხადი წინასწარმეტყველებაა!.. „განჴურიტნეს ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი ჩემნი“. მსოფლიო ისტორიაში ეს სიტყვები არავის მიმართ არ შეიძლება იქნას გამოთქმული, გარდა ჯვარცმული მაცხოვრისა. მაგრამ ამ წინასწარმეტყველებაში სხვა რამეც არის მნიშვნელოვანი: „ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე“ (ფს. 21:19). ყველაფერი აღსრულდა ისე, როგორც დაწერილი იყო! თუმცა ეშმაკმა რაღაც ვერ გათვალა: მას სურდა სიკვდილით გაენადგურებინა ის, ვინც სიკვდილზე ძლიერია. ის იმედოვნებდა, რომ დაამცირებდა იმას, ვინც ღირსებას ანიჭებს ყველა ქმნილებას. უფალმა იესო ქრისტემ თავისი დიდებული აღდგომით გაიმარჯვა და შეარცხვინა ეშმაკი და მისი ძაღლების ხროვა და ჩვენ, ადამიანებს, ძალაუფლება მოგვცა მათზე. წარმართულ მსოფლიოს არ შეეძლო ერთი ეშმაკის გაგდებაც კი, ხოლო ჩვენ ქრისტეს სახელითა და ჯვრით შეგვიძლია კვამლივით გავფანტოთ ეშმაკთა ლეგიონები, რადგან ქრისტეს შემდგომ ეშმაკები ნაცემ და შეშინებულ ძაღლებს ჰგვანან. ჰოი, უფალო, გამარჯვებულო და მაცხოვნებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ფილიპესი, შვიდთა დიაკონთაგანისა (†1); ღირსისა თეოფანე ნიკეელი ეპისკოპოსისა, აღმსარებელისა და გამომეტყველისა, კანონთგამომთქმელისა (†850). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის ხმის შესახებ წყალთა ზედა „ხმა უფლისა წყლებზე“ (ფს. 28.3)იორდანეზე ისმოდა უფლის ხმა, როდესაც წმიდა იოანე ნათლავდა მაცხოვარს. გალილეის ზღვაზე, როდესაც ქარიშხალი ამოვარდა, გაისმა უფლის ხმა და გრიგალი ჩადგა და ქარიც შეწყდა. უფლის ხმა ისმოდა ლხინის დროს კანას გალილეაში - და წყალი ღვინოდ იქცა. მეწამულ ზღვაზეც ისმოდა უფლის ხმა და განიპო ზღვა და ხალხს გზა გამოუჩნდა. უდაბნოშიც იყო უფლის ხმა - და წყალი გადმოვიდა კლდიდან, „ხმა უფლისა წყლებზე“ - რას ნიშნავს ეს? იმას, რომ წყლის სტიქიონი უფლის მიერ არის შექმნილი და რომ მისი მეშვეობით ღმერთი სასწაულებს იქმს მაშინ, როცა უნდა და როგორც უნდა. ღმერთმა შექმნა სხვა სტიქიონებიც - ცეცხლი, ჰაერი და მიწა. მათი ბატონიც ღმერთი არის, მათი მეშვეობითაც სასწაულებს აღასრულებს, როცა სურს და როგორც სურს. ცეცხლის სახით გადმოვიდა სულიწმიდა ქრისტეს აღდგომიდან 50–ე დღეს; ბაბილონის ღუმელში უფლის სიტყვით ცეცხლის ალმა ძალა დაკარგა და არაფერი ავნო ნეტარ ყრმებს; ცეცლხი გამოვიდა ქვიდან და დაწვა გედეონის მსხვერპლი (მსაჯ.6); ელიამ ცეცხლი ციდან მოავლინა; ცეცხლი ეკიდა მაყვლის ბუჩქს და არ იწვოდა (გამოსვლ.3); და გადმოვიდა უფლის ცეცხლი და დაწვა ყოვლადდასაწველი (3 მეფ.); ცეცხლოვანი სვეტი წინ უძღოდა ისრაელიანებს - და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით ხდებოდა. მიწა გაიპო და შთანთქა ურჯულო კორახი, დათანი და აბირონი (რიცხვ. 16); მიწა გაიპო და დაფარა ელისაბედი ჩვილი იოანეთი ჰეროდეს მახვილისგან; მიწა შეიძრა, როდესაც უფალმა სული განუტევა ჯვარზე და სამარხები გაიხსნა. ჰაერში ამაღლდა უფალი; ჰაერში წმიდა მოციქულები გადაყვანილ იქნენ იერუსალიმში ქვეყნიერების სხვადასხვა კუთხიდან; ჰაერით გადაიყვანა ანგელოზმა წინასწარმეტყველი ამბაკუმიც ბაბილონში. და ეს ყველაფერი უფლის სიტყვით, უფლის ნებით მოხდა. ადამიანები რომ უფლის სიტყვების ისეთივე დამჯერნი ყოფილიყვნენ, როგორიც ბუნების სტიქიონებია!.. ხოლო წყალში იგულისხმებიან ადამიანებიც, რომლებიც ემორჩილებიან უფლის ხმას, ესენი არიან მოციქულები და წმინდანები. როგორც წყალი რწყავს მიწას, ისე მორწყეს მათ ქვეყნიერება ქრისტეს ქადაგებით, დაამწყურვალეს მარადიული ცხოვრების წყაროთი და განაახლეს და ააყვავეს სამყარო. როგორც წყლებზე, ასევე მათზე გამოვლინდა ღვთის უამრავი სასწაული - რადგან წყალიცა და მთაც მორჩილი იყო ღვთის ხმისა და ღვთის ნებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შეგვეწიე ჩვენ, რომ ვიყოთ შენი ხმის მორჩილნი. შეგვეწიე, რათა შეგვრცხვეს უსულო სტიქიონების წინაშე, რომლებიც ჩვენზე მეტად გემორჩილებიან შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდათა მამათა, რომელნი შეიკრიბნენ VIIმსოფლიო კრებაზე (787 წელს). დღესასწაული იერუსალიმის ღმრთისმშობლის ხატისა (48). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღამის ტირილისა და დილის სიხარულის შესახებ „ღამით გლოვა დაისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“ (ფს. 29:6)ღმერთი სჯის და ღმერთი ახარებს. სინანულის გამომხატველი ერთი აზრიც კი უკვე ამსუბუქებს ღვთის რისხვას, რადგან ღმერთი ისე არ მრისხანებს ადამიანზე, როგორც მტერი, არამედ – როგორც მამა შვილებზე. მისი მრისხანება ხანმოკლეა, მოწყალება კი – უსაზღვრო, თუ ღამით დასჯის, დილით უკვე ახარებს, რათა ადამიანებმა დაინახონ ღმერთი როგორც სასჯელში, ასევე სიხარულში. ო, ძმებო, ადამიანები რომ ცნობდნენ და აღიარებდნენ ღმერთს, როგორც მათ კეთილისმყოფელს, არ დაინახავდნენ მასში დამსჯელს და მსაჯულს. ღმერთსაც უხარია, როდესაც ჩვენ მას მისი მოწყალებით შევიცნობთ და არა – მრისხანებით, მაგრამ არსებობენ ძალიან უმადური და უგუნური ადამიანები, რომლებსაც საერთოდ არ ახსოვთ ღმერთი, როდესაც იგი მადლსა და წყალობას აძლევს და მხოლოდ მაშინ იხსენებენ, როდესაც იგი იწყებს მათ დასჯას ავადმყოფობით, ოჯახში სიკვდილით, წარუმატებლობით ან სირცხვილით ადამინებს შორის, ან ცეცხლით, მახვილით, მიწისძვრით, წყალდიდობით და სხვა მრავალი დიდი თუ პატარა როზგით თუ ჯოხით, რომლითაც იგი აფხიზლებს ძილში მყოფთ, აფრთხილებს უმადურებს, გონებაზე მოჰყავს უგუნურნი და ახსენებს ყველას და ყოველს, რომ ის არის შემოქმედი და პატრონი, ყოველივეს მომცემი და მსაჯული.„ღამით გლოვა ისადგურებს, ხოლო ცისკრის ჟამს - სიხარული“. ეს სიტყვები კიდევ იმას ცხადყოფს, რომ ღამე ლოცვისა და ტირილისათვის არის მოცემული, სინანულისა და ღმერთზე ფიქრისთვის, განსაკუთრებით სინანულისთვის, ხოლო ნამდვილი სინანული არ არსებობს ცრემლის გარეშე. ღამით ადამიანი დაუბრკოლებლად განსჯის თავის საქმეებს, თავის სიტყვებსა და ფიქრებს და ინანიებს იმას, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის რჯულს, და თუ ღამით ადამიანი სინანულის გამო ტირის, დილით გაიხარებს, გაიხარებს, როგორც ახალდაბადებული, როგორც განწმენდილი, როგორც ცოდვის ტვირთისგან გათავისუფლებული. მაგრამ თუ იგი ღამეს ატარებს ცოდვასა და უგუნურ მხიარულებაში, დამდეგი დღე მისთვის იქნება სამწუხარო და სატირალი. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო და მასწავლებელო ჩვენო, დაგვსაჯე, მაგრამ მოგვიტევე; გვამხილე, მაგრამ გვაცხოვნე; ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა; ხსენება ანტონ ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (†1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონაზონისა; მოწამე ფლორენტისა; მოწამე ბენიამინ დიაკონისა; მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1601); დიდმოწამე ქრისაბულგარელისა(1795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ტვირთის და თავის დახსნის შესახებ „ნეტარია, ვისაც ეპატია დანაშაული, ვისი ცოდვებიც დაიფარა“ (ფს. 31:1)ცოდვისგან იშვება შიში და შფოთვა, უძლურება, სისუსტე, გონების დაბნელება. ცოდვით ადამიანი თავის წინააღმდეგ განაწყობს სხვა ადამიანებს, აშფოთებს სინდისს, გარშემო იკრებს ეშმაკებს და აძლევს იარაღს თავის წინააღმდეგ. ცოდვით ადამიანი შორდება ღმერთს, შორდება მფარველ ანგელოზს, შორდება ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ჩადენილი ცოდვა ღვთისა და ყველა კეთილი ძალისთვის ომის გამოცხადებას ნიშნავს. მაგრამ ეს უფრო სასაცილოა, ვიდრე ის, რომ შემოდგომის ფოთოლი უცხადებდეს ომს ქარს, რადგან ამ შემთხვევაში ადამიანი უცხადებს ომს ღმერთს! ეს ომი თავიდანვე მარცხისთვისაა განწირული და სიკვდილის ტოლფასია, თუ ადამიანი მალევე არ მოეგება გონს, არ მოინანიებს და პატიებას არ სთხოვს ღმერთს. ცოდვილის საშინელი მდგომარეობა კარგად იგრძნო და გამოსცადა საკუთარ თავზე დიდმა მეფემ, დავითმა. იგი წარმოუდგენელ შიშსა და შფოთვას, სისუსტესა და მარტოობას განიცდიდა, გრძნობდა ისრებს ადამიანებისა და ეშმაკებისაგან, მაგრამ როცა თავისი მძიმე მდგომარეობა გაიაზრა, დავითმა აღიარა ცოდვა, ნაცარი დაიყარა თავზე, სინანულის ცრემლებით ასველებდა მიწას და მოთქვამითა და გოდებით, რომელიც ცეცხლივით წვავდა მას, გული მოულბო მოწყალე ღმერთს, რათა მიეტევებინა მისთვის. და როცა მიუტევა ღმერთმა, გამოუთქმელი ნეტარება იგრძნო. მიტევებული სულის ამ ნეტარებას იგი სიტყვებით ვერ გადმოსცემს; ორ მდგომარეობაში ყოფნისა (ცოდვაში ყოფნა და ღვთისაგან შეწყალება) და გამოცდილების საფუძველზე დავითი მხოლოდ გვამცნობს, გვიდასტურებს და გვარწმუნებს, რომ ნეტარია ის, ვისაც დანაშაული ეპატიება და ვისი ცოდვებიც დაიფარება. რა არის ეს ნეტარება? ესაა თავისუფლება, სიმტკიცე, გამოუთქმელი სიხარული, ძალა, აზრის სიცხადე, დამშვიდებული სინდისი, ღვთის იმედი, გალობა ღვთის მიმართ, მოყვასის სიყვარული და ცხოვრების აზრი! ერთი სიტყვით, სინათლე, სიხარული და ძალა. აი, ესაა ის ნეტარებები, რომელთაც ცოდვისგან გათავისუფლებული სული გრძნობს აქვე, ამქვეყნად, და კიდევ, მას ცაში ელოდება ნეტარება, რომელიც „თვალს არ უხილავს, ყურს არ სმენია და კაცს გულში არ გაუვლია“ (1კორ. 2:9). ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, შენი უსაზღვრო მოწყალებით მოგვიტევე ჩვენი ურჯულოება და დაფარე ჩვენი ცოდვები! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ნაზარისა, გერვასისი, პროტასისა და კელსისა (†1); ღირსისა პარასკევა-პეტკა სერბელისა; ღირსისა კოზმა წმიდაქალაქელისა, მაიუმელი ეპისკოპოსისა და კანონგამომთქმელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ იბრძვიან ანგელოზები მართალთა დასაცავად „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“ (ფს. 33:8)უფლის ანგელოზი დაიცავს ღვთისმოშიშს. ამის შესახებ უამრავი შემთხვევა არის ცნობილი, რომელთაგან ბევრი ჩაწერილია და ბევრი – ჩაუწერელი. მაგალითად, მთავარანგელოზმა მიქაელმა იბრძოლა ისუ ნავესთვის. ანგელოზი იბრძოდა ასევე მართალი მეფე ეზეკიასთვის და ერთ ღამეში გაანადგურა ქალდეველთა ჯარი. არაერთხელ გამოეცხადნენ ანგელოზები მოციქულებსა და მოწამეებს საპყრობილეებში, გააძლიერეს და გაამხნევეს ისინი. მორწმუნის ნუგეში ის არის, რომ იცის, ღმერთი ყოვლისმხილველია და ხედავს მის გასაჭირს; რომ ღმერთი ყოვლისშემძლეა და შეუძლია მისი განსაცდელებიდან გამოხსნა; რომ ღმერთი მრავალმოწყალეა და სურს დაიცვას უბედურებისგან. თავის ნათლის ანგელოზს გამოგზავნის ღმერთი მართლის დასახმარებლად და მის ნაცვლად ის იბრძოლებს მტრის წინააღმდეგ, და თუ უფლის ანგელოზი იბრძოლებს, რომელი ჯარი გაბედავს მის შეწინააღმდეგებას? რომელი სამეფო ისურვებს მასთან ომს? წინა ფსალმუნში წინასწარმეტყველი დავითი ბრძანებს: მეფეს ვერ უშველის ჯარის სიმრავლე, გმირს ვერ იხსნის დიდი ძალა. უიმედოა ცხენი შველისათვის და თავისი ჯარების სიმრავლე ვერ იხსნის“ (ფს. 32:16-17). ამ ყველაფრის მიზეზი უსამართლობაა. ერთი აგენლოზიც საკმარისია იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა ვერ გასწიონ და საპნის ბუშტივით გაქრნენ მოწინააღმდეგეები. დავითი თვით იყო მეფე და კარგად ახსოვდა, თუ როგორ მოკლა შურდულით კბილებამდე შეიარაღებული გოლიათი. მან მრავალჯერ იგრძნო უფლის ანგელოზის შეწევნა. ამიტომ შეუძლია ასე დაბეჯითებით დააიმედოს და ანუგეშოს განსაცდელში მყოფი მართალი და განამტკიცოს სიტყვებით: „დაბანაკდება უფლის ანგელოზი მის მოშიშთა ირგვლივ და დაიცავს მათ“. ო, ძმებო, ეჭვი არ შეგვეპაროს ამ სიტყვების ჭეშმარიტებაში, არამედ ყოველდღე გულდასმით დავუკვირდეთ, როგორი მწუხარებით გვტოვებს ღვთის ანგელოზი, როდესაც ვცოდავთ და როგორი სიხარულითა და გამოუთქმელი ძლიერებით მოდის ჩვენს დასახმარებლად, როდესაც ვინანიებთ ცოდვებს და შეწყალებას ვთხოვთ ღმერთს. ჰოი, უფალო ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო და მეუფეო ანგელოზთაო, მოგვიტევე, შეგვიწყალე და დაგვიცავი შენი წმიდა ანგელოზების მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ექვთიმე ახლისა, თესალონიკ. (†889); რირსმოწამისა ლუკიანე ანტიოქიელი ხუცისა (†312); ათანასე აღმსარებელისა, კოვროვსკელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უფრთხილდება უფალი მართლის ძვლებს„უფალი იცავს მის ყოველ ძვალს, მათგან ერთიც არ შეიმუსრება“ (ფს. 33:21)ნუ შეშინდებიან მართალნი. ყოვლისმხედველი ღმერთი უყურებს მათ. და განა ყოვლისმხედველ ღმერთს რამე გამორჩება ან დაავიწყდება? საყოველთაო აღდგომის დღეს იგი შეანაწევრებს სხეულის ყველა ნაწილს და დიდებით აღადგენს. ქრისტიანობის მდევნელები წამებულთა სხეულებს ზღვაში ყრიდნენ, ან ღრმად მარხავდნენ ორმოში, ან ველზე ტოვებდნენ, რათა ფრინველებს დაეჯიჯგნათ. მაგრამ უფალი თავისი განგებით იმგვარად წარმართავდა მოვლენებს, რომ წმინდა ნაწილები მორწმუნეთა ხელში მოხვედრილიყო. მათ ძვირფას კიდობნებში ათავსებდნენ, მათ წმინდა ნაწილებზე ტაძრები იგებოდა, მათი საშუალებით სასწაულები აღესრულებოდა. ასე ნებავდა ღმერთს, რათა მორწმუნეთათვის ეჩვენებინა, ერთი მხრივ, ის, რომ უფალი იცავს მართალთა ძვლებს, ხოლო, მეორე მხრივ, ის, რომ განადიდა ისინი ცათა სასუფეველში, რის შესახებაც ამქვეყნიურ ეკლესიას წმიდა ნაწილებისგან გამოვლენილი სასწაულებით ეცნობება. სასწაულმოქმედი წმიდა ნაწილები მართალთა საყოველთაო და დიდებული აღდგომის ერთგვარი წინასწარმაცნეა. დანაწევრებულიც რომ იყოს ან დამწვარი წმინდანთა სხეულები, ეს ხელს ვერ შეუშლის ყოვლისშემძლე ღმერთს, რომ საყოველთაო აღდგომისას გაფანტული მტვრისგან შეკრიბოს და აღადგინოს ისინი. „...და თქვენი თავიდან თმის ღერიც არ დაიკარგება“ (ლუკ. 21:18), – ბრძანებს მაცხოვარი. თუ ძვლებში იგულისხმება საქმეები, იცოდე, რომ უღმრთოთა საქმეები კვამლივითაა, ხოლო მართალთა საქმეები ძვლებივით მყარია და ძლიერი. ღმერთი მათ იცნობს, ღმერთი მათ ინახავს, რათა, როგორც ძვირფასი მარგალიტი, წარადგინოს ისინი საყოველთაო აღდგომისას ანგელოზთა და კაცთა წინაშე.ჰოი, ღმერთო, ყოვლისმხედველო, მართალთა მეუფეო და მცველო, განამრავლე ჩვენი კეთილი საქმეები შენი წმიდა სულით, რომლის გარეშეც არანაირი კეთილი საქმე არ აღესრულება და გვაცხოვნე ჩვენ შენი მოწყალებით და არა – ჩვენი საქმეების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ლომგინოზ ასისთავისა, რომელ იყო წინაშე ჯვრისა უფლისა, კაპადუკიელისა (†1); ღირსისა ზენონ იყალთოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მთებისა და უფსკრულების შესახებ „სიმართლე შენი, ვითარცა მთები უფლისა, სამართალი შენი ღრმაა უფსკრულივით“ (ფს. 35:7)ღვთიური სიმართლის მთები კვეთენ დროის და სივრცის მდელოებს, აღიმართებიან დედამიწიდან ცამდე; და დროის ღრუბლებიდან ამაღლდებიან მარადიულ უღრუბლო მწვერვალებამდე.და ვინ, თუ არა წმინდანები, არიან ღვთის სიმართლის მატარებლები? შეხედეთ, როგორ კვეთენ ისინი დროსა და სივრცეს! დაბადებულნი დროში ხარობენ მარადიულობაში; იმყოფებიან მარადიულობაში და გვევლინებიან დროში და გვეხმარებიან, როგორც უფრო ძლიერი ძმები უფრო სუსტებს. მსოფლიოს ხუთივე კონტინენტზე შენდება ტაძრები მოციქულების, მოწამეებისა და ღვთის სხვა წმინდანების სახელზე. ასეთია ღვთის სიმართლის მთები: შეუძლებელია მათი შემოსაზღვრა, შეუძლებელია მათი გარშემორტყმა, შეუძლებელია მათი გაზომვა რაიმე ამქვეყნიური საზომით. რომელი მთები შეედრება ღვთის მთებს? რომელი ადამიანები შეედრებიან ღვთის ადამიანებს? რომელი დიდება შეედრება იმათ დიდებას, ვისაც ღმერთი განადიდებს? ო, ძმებო, ვიხაროთ ღვთის სიმართლით და ვიმხიარულოთ ღვთიური სიმართლის მაღალი მთებით!შენი სამართალი დიდი უფსკრულია, რაც იმას ნიშნავს, რომ შენი განგებულება გამოუკვლეველია, როგორც დიდი უფსკრული. იობს შენ შეჰყარე კეთრი, რათა განდიდებულიყო, საული შენ აღამაღლე ტახტზე, რათა უფსკრულში დანთქმულიყო, სწყალობ ცოდვილს და აძლევ მას სიუხვესა და ჯანმრთელობას, რათა მოინანიოს; სჯი მართალს, რათა განამტკიცო რწმენასა და იმედში!შენი წმიდა ეკლესია შენი სიმართლის უმაღლესი მთაა, მრავალი მთის დედა. შენი წმიდა ეკლესიისათვის, ღმერთო, ნაცნობია შენი სამსჯავრო და შენი გზები, ამიტომ დიდია მისი სიბრძნე და ტკბილია, როგორც სკა, თაფლით სავსე. უფალო, განდევნე ჩვენი გულებიდან ბოროტების ღრუბლები, რათა შევიცნოთ შენი სიმართლე და ვიხილოთ შენი გზები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იოსებ სასწაულმოქმედისა, სრულიად საქართველოს კატალიკოს-პატრიარქისა (†1770); დიდმოწამისა შუშანიკ დედოფლისა (†475); წინასწარმეტყველისა ოსესი (820 წ. ქრისტეს შობამდე); ღირსმოწამისა ანდრია კრეტელისა (†767). მართალი ლაზარესი, 4 დღე საფლავში მდებარისა (287/330) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ჩირქიანი ჭრილობების შესახებ„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები ჩემი უგუნურობის გამო“ (ფს. 37: 6)წინასწარმეტყველი საუბრობს ცოდვის წყლულებზე, რომლითაც მანამდე თავად სცოდავდა და თავად შეიგრძნო ამ ცოდვის სრული სიმყრალე. რამდენადაც ჩანს ამ აღიარებით ყოფილი ცოდვების დიდი სიბინძურე, იმდენადვე ჩანს მონანიებულის შემდგომი სიწმინდე. სანამ ადამიანი ცოდვით აყროლებულ გზაზე დადის, ის ვერ გრძნობს მახრჩობელ სიმყრალეს, მაგრამ როდესაც ამ გზიდან გადავა და მართალ და წმიდა გზას დაადგება, მაშინღა იწყებს ენით აუწერელი განსხვავების შემჩნევას სიწმინდესა და უწმინდურებას, სიკეთესა და უკეთურებას შორის. წარმოიდგინეთ იმ ადამიანის განცდები, რომელმაც ღამე გაათია ბინძურ და დახუთულ სასტუმროში, დილით კი ვარდების ბაღში აღმოჩნდა. იქ სიმყრალე და საწამლავი იყო, სულისა და სხეულის დამცირება, მრისხანება და უთანხმოება, საკუთარი თავისა და სხვების წვალება; აქ კი უფლისგან მზე დანათის თავზე, ირგვლივ მშვენიერი ყვავილებია, სუფთა ჰაერი და კეთილსურნელება, სიმყუდროვე და ჯანმრთელობა. აი, ამაზე უფრო დიდი სხვაობაა ცოდვის გზასა და ღვთის გზას შორის.„აყროლდნენ, დალპნენ ჩემი წყლულები“ - ასე აღწერს დიდი მეფე საკუთარ ცოდვილ წარსულს. არაფერი ისე არ ყარს, როგორც ცოდვა; არაფერი ისე არ ჩირქდება და ვრცელდება, როგორც ცოდვა. სხეულის ჭრილობების სიმყრალე მხოლოდ მცირედით ემსგავსება ცოდვილი სულის აუტანელ სიმყრალეს. ამიტომ ასეთ სულს ყოველგვარი სიწმინდე განეშორება. ზეციური ანგელოზები იმალებიან მისგან, სამაგიეროდ ჯოჯოხეთის ბინძური სულები ეძებენ მასთან კავშირს. ყოველი ახალი ცოდვა ახალი ჭრილობაა სულისთვის, ყოველი ცოდვა - ჩირქი და სიმყრალე, მაგრამ საიდან მოდის ცოდვა? „პირისაგან უგუნურებისა ჩემისა“, - განმარტავს წინასწარმეტყველი. ღვთიური კალაპოტიდან ამოვარდნილ გონებას ადამიანი ცოდვისკენ მიჰყავს. სანამ გონება არ განიწმინდება, არ შეუძლია ადამიანს განწმენდა. „ჩვენ ქრისტესი გონება გვაქვს“, - ბრძანებს მოციქული (1კორ 2:16), ანუ გვაქვს ის გონება, რომელიც დაბრუნებულია იმ კალაპოტში, რომელშიც იყო ადამის გონება ცოდვით დაცემამდე. ამიტომ, ძმებო, მთელი მართლმადიდებლური სწავლება ასკეტური მოღვაწეობის შესახებ ყურადღებას ამახვილებს ერთ უმთავრეს საკითხზე – ადამიანის გონებაზე და მის განწმენდასა და გამოსწორებაზე.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმინდა და მარადიული სიწმინდის წყაროო, დაგვეხმარე ჩვენ, რომ მოვიშოროთ უგუნურება; დაგვეხმარე, რომ ვიფიქროთ შენი გონების მიხედვით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებლისა ლუკასი (†I).ღირსი იულიანე მეუდაბნოისა; მოწამე მარინი ბერისა; დიდმოწამე ქრისა ბულგარელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ენით ცოდვის შესახებ„ვთქვი: დავიცავ ჩემს გზებს, რათა არ ვცოდო ჩემი ენით“ (ფს. 38:2)ენით ცოდვა ყველაზე ხშირი და ყველაზე უსწრაფესი ცოდვაა. „ვინც არ სცოდავს სიტყვით, იგი სრულყოფილი კაცია“, - ბრძანებს იაკობი მოციქული (იაკ. 3:2). როდესაც მონანული ივლის ღვთის გზაზე, ანუ როდესაც დაიწყებს ღვთის მცნებების მიხედვით ცხოვრებას, მეტად უნდა იშრომოს, რომ ენით არ სცოდოს. ამის შესრულება დაუწესა საკუთარ თავს მონანულმა დავითმა. მან განსაკუთრებით გადაწყვიტა, რომ დუმილს დაიცავდა მტრის წინაშე: „დავუყენებ, უფალო, მცველს ჩემს პირს, ვიდრე ჩემ წინაშეა ჩემი მტერი“, – აი, საუკეთესო წესი მათთვის, ვისაც ცოდვისგან განკურნება სურს: როდესაც ადანაშაულებენ, იგი დუმს, როდესაც ცილს სწამებენ – მაშინაც დუმს. მართლაც, რა სარგებელია, თუ პასუხს გასცემ გაცხარებულ ურჯულოს, რომელიც ღმერთს არ იცნობს? თუ მასთან ბოროტების შესახებ ისაუბრებ, კიდევ უფრო გააბრაზებ, თუ სიკეთეზე - სიწმინდის მაძაგებელად აქცევ, ქრისტე დუმდა პილატეს წინაშე. „მე არ მპასუხობ?“- ეკითხებოდა პილატე. და რა შეიძლება უპასუხო იმას, ვისაც არა აქვს ყური, რომ მოისმინოს და გონება, რომ გაიაზროს? ხედავთ, მართლის დუმილმა ურჯულოს წინაშე შეიძლება საუკეთესოდ იმოქმედოს თავად ურჯულოზე, მარტო დარჩენილმა შეიძლება მართლის დუმილი თავისი სულის სასარგებლოდაც გაიაზროს, მაშინ როდესაც ნებისმიერ სხვა პასუხს – კარგს თუ ცუდს – იგი განმარტავდა როგორც ბოროტებას და სხვებს განიკითხავდა, საკუთარ თავს კი გაიმართლებდა. ნეტარია ის, ვინც ენის მოთოკვას ისწავლის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენ, რომელმაც გვიჩვენე იმის მაგალითი, როდის და როგორ არის საჭირო საუბარი, ასევე გვაჩვენე იმის მაგალითიც, თუ როდის და როგორ არის საჭირო დუმილი. შეგვეწიე სულიწმიდის მადლით, რათა არ შევცოდოთ ენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დღესასწაული "კოლხეთის" ღვთისმშობლის ხატისა (2007), ხსენება წინასწარმეტყველისა იოელისა (800 წ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †1314). მოწამისა უარისა და 7-თა მისთანა ქრისტეანთა მასწავლებელთა (†307); ღირსისა იოანე რილელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულის შესახებ, რომელსაც სწყურია ღმერთისწყურია ჩემს სულს ძლიერი და ცოცხალი ღმერთის მიმართ: „როდის იქნება, რომ მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს?“ (ფს. 41:3)როგორც კი ღვთისადმი სიყვარულის ნაპერწკალი აღინთება ადამიანის გულში, დაე, ნუ ჩააქრობს მას, არამედ აალების საშუალება მისცეს და იხილავს სასწაულს. ეს ნაპერწკალი გასაოცარ სინათლედ გარდაისახება და მისი ნათელი და სითბო იქნება ძალიან დიდი. ღვთიური სიყვარულის ნათელში ადამიანი ამქვეყნად თავის თავს ისე დაინახავს, როგორც სიბნელეში, ხოლო მისი სითბოდან იგრძნობს დაუოკებელ სულიერ წყურვილს, წყურვილს ღმერთთან მიახლოებისა და ღვთის ჭვრეტისა. ღვთისმოყვარე დავითი ამგვარ წყურვილს იმ ირმის წყურვილს ადარებს, რომელიც წყაროსკენ მირბის: „ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს“.განა ჩვენ გარშემო ყველაფერი წარმავალი არაა?! განა ირგვლივ ყველაფერი მტვრად არ იქცევა?! აჩრდილებს დავსდევთ და მკვდრებს ვეფერებით. ხვალინდელი სიმყრალისათვის დღეს ვიხდით ოქროთი და ვერცხლით, ზოგჯერ ღირსებითა და სინდისით, ზოგჯერ - სიცოცხლითაც კი - და ამ ყველაფერს ვთმობთ ხვალინდელი დღის სიმყრალისთვის! ეს არაა სიყვარული, ეს ცხოველური ავხორცობაა. ღირსეული სული ეძებს საგანს, რომელიც ღირსია სიყვარულის, რომელიც არ ექვემდებარება ნგრევას, რღვევას, დამახინჯებას, ხრწნას წარმავალი სხეულივით. ამიტომ ღვთისმოყვარე მეფე აზუსტებს: „... სწყურია ჩემს სულს ძლიერი და უკვდავი ღმერთის“. და ვინ არის ნამდვილად ძლიერი და უკვდავი, თუ არა ღმერთი?! ღმერთმა უბოძა ძალა და სიცოცხლე თავის ანგელოზებსა და წმინდანებსაც, თუმცა ყველაფერი მისია და მისგან არის. „როდის მივალ და ვეჩვენები ღმერთის პირს“,- აი, ღვთის ნამდვილი სიყვარულის დაუძლეველი წყურვილი. შერცხვეს ყველას, ვინც ამბობს, რომ სწამს და უყვარს ღმერთი, თუმცა წუთისოფლის დატოვებასა და სიკვდილზე ფიქრიც კი აძრწუნებს.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, წმინდაო, ძლიერო და უკვდავო; სიწმინდის, ძლიერებისა და ცხოვრების წყაროვ, განგვანათლე და აღანთე ჩვენში შენი სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მამისა გაბრიელ არქიმანდრიტისა, აღმსარებელისა და სალოსისა (ურგებაძე †1995); დიდმოწამისა არტემ ანტიოქიელისა (†362); ღირსისა და ღმერთშემოსილისა კეფალონიელისა (†1581) და ღირსისა მატრონა ქიოპოლელისა (†462). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ძველად და ახლად მოთხრობილი ღვთის სასწაულების შესახებ„ღმერთო, ჩვენი ყურით ვისმინეთ და ჩვენმა მამებმა გვაუწყეს საქმე, რომელიც შენ ჰქმენ მათ დღეებში, პირველ დღეებში“ (ფს. 43:2).ამას ამბობს დავით მეფე თავისი ხალხის სახელით და მხოლოდ ზოგიერთს ჩამოთვლის იმ დიად საქმეთაგან, რომლებიც ღმერთმა აღასრულა ებრაელი ერისთვის. მათ შესახებ წმინდა წერილიდან ვიცით, ძმებო, მაგრამ რამდენი რამ არის ისეთი, რომელთა შესახებ მეფემაც არ უწყოდა, რადგან ისინი მის შემდგომ აღესრულა. განა არ გვსმენია ღვთის განგებულებისა და მისი გამოუთქმელი კაცთმოყვარების შეუდარებლად უფრო დიდი და დიადი საქმეების შესახებ?!ძე ღმერთი ხორციელად იშვა უბიწო ქალწულისგან და ადამიანთა შორის ცხოვრობდა, სიბრძნე გააცხადა, სასწუალები აღასრულა, სიკვდილი განაქარვა, ეშმაკი შეარცხვინა, თავის მიმდევრებს ძალა მიმადლა. ამათ შესახებ არაფერი სმენია მეფე დავითს, ჩვენ კი გვსმენია, რადგან მათ შესახებ გვამცნეს სულიერმა მოძღვრებმა - მოციქულებმა და მახარებლებმა, მოწამეებმა და მართლებმა და ყველა წმინდანმა იმ დროიდან მოყოლებული დღემდე. და არა მხოლოდ მათ გადმოგვცეს, არამედ სულიწმიდა ყოველდღიურად გვაუწყებს თავისი ეკლესიის მადლმოსილი საიდუმლოებებისა და უამრავი სასწაულის მეშვეობით. ეს ჩვენთვის დიდი სიხარულის, თუმცა დიდი შიშის მიზეზიცაა, რადგან მეტი მოგვეცა და ამიტომ მეტი მოგვეთხოვება. ჩვენ ბევრად მეტი სულიერი სიკეთე გვებოძა, ვიდრე იმათ, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა: მეტი სიბრძნე, მეტი ცოდნა, მეტი ღვთის მადლი და ძალა, და მეტი, ბევრად მეტი, მაგალითი ღვთის მიერ ადამიანისა და ადამინის მიერ ღვთის სიყვარულისა. ასე რომ, მდიდართა შორის ყველაზე მდიდრებო, საკუთარ თავს ჰკითხეთ, ამ ყველაფრისთვის თავად რა მიეცით ან რას აძლევთ ღმერთს. ამიტომ, ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ საშინელ სამსჯავროზე. სიზმარივით სწრაფად გარბის დღეები და სწრაფადვე გაფრინდება დრო, მალე ანგელოზთა საყვირის ხმა შემოკრებს ყველა ხალხსა და ერს უფლის საშინელ სამსჯავროზე. ეცადეთ, რომ არ შეგრცხვეთ, რადგან თავს ვერ გაიმართლებთ, თითქოს რამე არ იცოდით ან რამე გაკლდათ... თქვენ ბევრად მეტი იცით, მეტი რამ გაგეცხადათ, ვიდრე დავითსა და სოლომონს. თქვენ მეტი მოგეკითხებათ, ვიდრე მათ.ჰოი, ძეო ღვთისაო, მაცხოვარო ჩვენო, დიდებულო და საკვირველმოქმედო უფალო, მოგვმადლე განუწყვეტელი ხსოვნა იმისა, რომ ჩვენთვის დაღვარე შენი წმიდა სისხლი, რათა არ დავივიწყოთ ეს და არ ვიყოთ სამუდამოდ დასჯილნი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ დიდისა პალესტინელისა (†371/372); ილარიონ მეგლინელი ეპისკოპ. (†1206). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთივშთაგონებულ გულსა და ენაზე აღმოთქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა... ჩემი ენა ემსგავსა ხელოვანი მწიგნობრის საწერს (ფს. 44:2).ესაა ზეშთაგონება სულიწმიდის მიერ! წინასწარმეტყველს იესო ქრისტეს შესახებ სურს ისაუბროს - მისი გული აღივსო ღვთაებრივი ძალითა და სიბრძნით. ამიტომ არ ამბობს: „თქვა ჩემმა გულმა კეთილი სიტყვა“, არამედ: „აღმოთქვა...“, თითქოს საკუთარი გულიდან აღმოადინა - აღვსებული წყაროს სათავიდან წყლის გადმოდენის მსგავსად. დაუდგრომელი წყალი მიწისქვეშ გროვდება და როდესაც წყაროს სათავემდე მიაღწევს, ძლიერ ნაკადებად ამოიფრქვევა. მსგავსადვე ხდება წინასწარმეტყველის გულში, როდესაც მას ქრისტეს შესახებ სურს საუბარი. ასეთი ძალა აქვს მადლს, რომელიც გულშია დაგროვილი: თუ ის არ გამოითქმის ძლიერი სიტყვით ან არ მჟღავნდება სასწაულით, მაშინ ადამიანში ანათებს და სასწაულებს სჩადის. მაგრამ თუ სიტყვებით გამოითქმება, წინასწარმეტყველის ენა იქცევა დახელოვნებული მწერლის საწერ კალმად, რადგან ამ დროს საჭირო არაა წვალება, რომ აზრი მოიკრიბო და სიტყვები დაალაგო - მადლი თავად ამეტყველებს ენას მზა აზრებითა და სიტყვებით.საიდან მოდის ადამიანში ასეთი ძალა? სულიწმიდისგან. რა საჭიროა ასეთი ძალა? იმისათვის, რომ წინასწარმეტყველს სურს მეფეს დაელაპარაკოს თვით მეფის შესახებ: „წარვუდგენ ჩემს საქმეებს მეფეს“. აქ სიტყვა და საქმე ერთია, როგორც ეს ხშირად ხდება წმიდა წერილში. სადაც სული მეტყველებს, იქვე მოქმედებს კიდეც და სადაც მოქმედებს, იქვე მეტყველებს. ყველაზე ძლიერად სული საქმით მეტყველებს. წინასწარმეტყველი იღებს ქრისტე მეუფისგან და აძლევს ქრისტე მეუფეს. იგი საუბრობს მაცხოვრისადმი სიყვარულით შთაგონებული, საუბრობს გულით, რომელიც აღსავსეა ღვთიური სიყვარულით. შორეულ წარსულში მყოფი წინასწარ ხედავს განკაცებულ ძე ღმერთს და გული სიხარულით ევსება, როგორც ღამით მგზავრობით დატანჯულ მგზავრს, რომელიც ლამაზ გარიჟრაჟს ჭვრეტს აღმოსავლეთით! ჰოი, უფალო ღმერთო, სულო წმიდაო, ნურც ჩვენ მოგვაკლებ შენს მადლს, წმიდასა და ძლიერს, რათა ცოდვათაგან განწმენდა შევძლოთ და ღირსი გავხდეთ ქრისტეს სასუფევლისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულთა სწორისა ამბერკისა, იერაპოლელი ეპ. სასწაულმოქმედისა (†167); 7-თა ყრმათა ეფესელთა; ღირსისა გიორგი ხუცისა, კონსტანტინოპოლელისა (†1959). საქართველოშია აღკვეცილი და ხელდასმული. დღესასწაული ყაზანის ღმრთისმშობლის ხატისა. მოწამეთა: ალექსანდრე ეპისკ., ირაკლი მხედრისა და 4 დედათა: ანა, ელისაბედ, თეოდოტია და გლიკერიასი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს სილამაზის შესახებ, რომელიც ყველა სხვა სილამაზეს აღემატება „სილამაზით შენ ყველაზე მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“ (ფს. 44:3). წმიდა წერილი დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებს სხეულებრივ სილამაზეს, ისევე როგორც ზოგადად ყველაფერ წარმავალს. ამიტომ წმიდა წერილის მკითხველი ძალზედ ყურადღებიანი და გონიერი უნდა იყოს და შეძლოს ხორციელი სილამაზის ქება სულსა და სულიერ ფასეულობებზე გადაიტანოს. ცხადია, სულიერი სილამაზე საოცარ მიმზიდველობას ანიჭებს ყველაზე ულამაზო სხეულსაც კი, მაშინ, როდესაც მახინჯი სული ყველაზე მოწესრიგებულ სხეულსაც კი საძულველად აქცევს. წინასწარმეტყველი დავითი, აღმოთქვამდა რა ღვთივშთაგონებულ სიტყვებს, მიმართავს თავის მეუფეს, უფალ იესო ქრისტეს: „მშვენიერი ხარ კაცის ძეთა შორის“...უფალი ხორციელად იმ სახით მოგვევლინა, როგორც თავად სურდა. თუკი განიზრახავდა, რომ განკაცებულიყო კაცთა ძეებზე უმშვენიერესი სხეულით, მას ეს შეეძლო. მაგრამ სახარებაში მინიშნებაც არაა, რომ იგი თავისი სხეულით იზიდავდა ადამიანებს და სხეულის აღნაგობით ზემოქმედებდა მათზე. თავად ბრძანებს: „ხორცი უსარგებლოა“ (ინ. 6:63). მაშასადამე, ცხადია, რომ დავითი საუბრობს ქრისტეს არა ხორციელ, არამედ მის სულიერ, ღვთიურ სილამაზეზე. ეს, სხვათა შორის, სრულად ნათლად ჩანს დავით მეფსალმუნის შემდეგი სიტყვებიდან: მადლი იღვრება შენი ბაგეებიდან“. შესაბამისად, ღვთის ძის განუმეორებელი სილამაზე მდგომარეობს არა მისი ბაგეების მოხაზულობაში, არამედ მადლის ნაკადში, რომელიც მისი ბაგეებიდან გადმოედინება... „არც ღირსება ჰქონია და არც მშვენება, რომ ზედ შეგვეხედა, არც იერი, რომ მივეზიდეთ“ (ეს. 53:2), - ბრძანებს ესაია წინასწარმეტყველი ქრისტეს შესახებ. და როგორ ზუსტად შეესაბამება ესაიას ნათქვამი დავითის ნათქვამს! დავითი ქრისტეს შინაგან სილამაზეზე საუბრობს, ხოლო ესაია – მის არამიმზიდველ გარეგნობაზე. ესაიას სურს თქვას: ვხედავდით მას არა როგორც მეფეს ან დიდებულს, არამედ როგორც მსახურსა და ტანჯულს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, შენ ჩვენთვის ადამიანებსა და ანგელოზებზე მშვენიერი ხარ - დიდება შენს უკვდავ და წარუვალ სილამაზეს. გევედრებით, უფალო: შეცვალე ჩვენში ცოდვით გამოწვეული სულის სიმახინჯე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიმიტრის შაბათი. მიცვალებულთა ხსენება მოციქულისა 12-თაგანისა იაკობისა, ხორციელად ძმისა უფლისა, იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსისა (†63). მართალი იაკობ ბროვიჩელისა, სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მეფის ასულის სილამაზის შესახებ „მეფის ასულის მთელი დიდება მის შიგნითაა“ (ფს. 44:14).ეკლესია მეფის ასულია. გარეგნულად რაც არ უნდა ღარიბულად გამოიყურებოდეს ის და თვალისთვის ულამაზოდ, დევნილად და დამცირებულად, შინაგანად მაინც სავსეა სამეფო ბრწყინვალებითა და მშვენიერებით. ის, ვინც კაცთა ძეებზე ულამაზესია, წინასწარ განსაზღვრავს თავისი ასულის სილამაზეს. ეკლესია ქრისტეს სამოსელია, მასში ქრისტეა. ვერანაირი გარეგნული სილამაზე ვერ შეედრება შინაგან სილამაზეს ანუ ქრისტეს სილამაზეს. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი მეფის ასულია, ოქროთია ნაქსოვი და ნაქარგით შემკულია მისი სამოსი, რაც სიმბოლურად მისი სულის სათნოებებს წარმოადგენს. სამოსელში რომ სიმბოლურად სათნოებები იგულისხმება, ამას მეფის ძის ქორწილის იგავი ცხადყოფს. ადამიანი, რომელიც საქორწილო სამოსით არ იყო შემოსილი, მეფის ნადიმიდან განიდევნა და დაისაჯა (მთ. 22:11). ღვთის მიმართ რწმენის ჭეშმარიტება – ესაა ყოვლადწმიდა ქალწულის ოქროს სამოსელი, ხოლო ამ ოქროქსოვილი სამოსის შემამკობელი ნაქარგობები არის ქალწულება, სიმდაბლე, გულმოწყალება, სიწმინდე, ლოცვა, ღვთის ნებას მინდობა და ყველა სხვა სიკეთე –თუმცა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სრულ სილამაზეს წარმოადგენს უფალი იესო ქრისტე, მასში დაფარული და მისგან შობილი. ყოველი მართალი ქრისტიანის სული მეფის ასულის მსგავსია. ასეთი სულის მთელი სილამაზე არის ქრისტეში და ქრისტესაგან, რომელიც სულშია. სული ქრისტეს ანუ სიმართლის მზის გარეშე წყვდიადში იმყოფება და ისეთივე უსახური და ულამაზოა, როგორიც იქნებოდა სამყარო მატერიალური მზის გარეშე. ჰოი, სახიერო და კაცთმოყვარეო უფალო, ღმერთო ჭეშმარიტო და ყოველთა შემოქმედო, შეგვეწიე ჩვენ, შევიმოსოთ სათნოებათა სამოსელი, რათა შიშველი არ აღმოვჩნდეთ საშინელ სამსჯავროზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამესი არეთასი და მისთანა 4299-თა მოწამეთა (†523-542). დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "ყოველთა მწუხარეთა სიხარული" (1688); ნეტარი ელეზვოი, ეთიოპიის მეფისა(553-555); ღირსი გიორგი კონსტანტინეპოლელისა(1959). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ცხადად მოსვლის შესახებ „ღმერთი ცხადად მოვა, ღმერთი ჩვენი და არ დადუმდება“ (ფსალმ. 49:3) მეთაურის წოდება არ არის იგივე რაც მსაჯულის წოდება. მეთაური მოწინააღმდეგეს არ ენახვება და საშუალებას აძლევს იფიქროს მასზე ისე, როგორც სურს, რადგან მეთაურისთვის მთავარი გამარჯვებაა. მსაჯული კი უცებ ჩნდება იმათ წინაშე, ვისაც ასამართლებს. მასწავლებლის მოწოდებაც არ არის ისეთი, როგორიც მსაჯულისა. მასწავლებლისთვის მთავარია ასწავლოს თავის მოწაფეებს, ამიტომ ხშირად მდაბლდება მათ დონემდე და ისე მიმართავს აღსაზრდელებს, როგორც მეგობრებს, მსაჯული კი პირველიდან ბოლო წუთამდე იმათ წინაშეა, ვისაც ასამართლებს, და თანაც, როგორც მსაჯული და არა – სხვა ვინმე. მკურნალის წოდებაც არ არის ისეთი, როგორიცაა მსაჯულის; ამავდროულად, მათ შორისაც ისეთივე განსხვავებაა, როგორიც წინა ორ შემთხვევაში. ძმანო, ღმერთი მოევლინა სამყაროს კაცობრივი სხეულით – მოევლინა როგორც მეთაური, როგორც მასწავლებელი, როგორც მკურნალი, მაგრამ ის ჯერ არ გამოცხადებულა როგორც მსაჯული. პირველ შემთხვევაში, უფალს არ განუცხადებია თავისი უმაღლესი ღირსების შესახებ, მან საშუალება მისცა მოწინააღმდეგეებს, მოწაფეებსა და სნეულებს იმსჯელონ ისე მის შესახებ, როგორც იციან; ვისაც ჯანსაღად შეეძლო განსჯა, იგი იცნობდა კაცობრივ სხეულში დაფარულ ღმერთს - იცნობდა სიტყვით, საქმით, კაცთმოყვარეობით, მისი შობის, ჯვარცმის, აღდგომისა და ამაღლებისას მოვლენილი ზეციური სასწაულებით, ხოლო ვისაც გონება დაბნელებული ჰქონდა რაიმე ბოროტი ვნებით, ასეთს არ შეეძლო მისი არც ცნობა და არც ღმერთად აღიარება. მაგრამ როდესაც იგი მოვა როგორც მსაჯული, მას უკვე არავინ ჰკითხავს: „ნუთუ ეს შენ ხარ, უფალო ?“, ან „ვინ ხარ შენ?“, რადგან მეყსეულად ყველას ეცოდინება, რომ ის ნამდვილად უფალია. აგნელოზები საყვირს ჩაჰბერავენ მის წინაშე, ცაზე გაბრწყინდება მისი ჯვარი, ცეცხლი აინთება მის წინ და ქარიშხალი იქროლებს ირგვლივ. მაშინ მორწმუნე თუ ურწმუნო, მართალი თუ ცოდვილი დაინახავს და იცნობს მსაჯულს. და მაშინ გაიხარებენ მხოლოდ ისინი, ვინც იცნო იგი, როგორც ღმერთი, გამოქვაბულში და ჯვარზე. ჭეშმარიტად, გაიხარებენ ისინი, რადგან მსაჯულში იცნობენ სწორედ მას, ვისი წინამძღოლობითაც იბრძოდნენ, ვისგანაც სწავლობდნენ და ვის მიერაც იკურნებოდნენ. ჰოი, მაცხოვარო ყოვლადდიდებულო, შეგვიწყალე ჩვენ და გამოგვასწორე შენს მეორედ მოსვლამდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და მწიგნობართა: მარკიანე წიგნისმკითხველისა და მარტვირი იპოდიაკონისა, კონსტანტინოპოლელთა (†355). მოწამე ვაროზისა და მისთანა 7 მოწამისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელთან განშორებისა და უდაბნოში ცხოვრების შესახებ „გავშორდი და გავიქეცი და მოვისვენე უდაბნოში“ (ფსალმ. 54:8)ძმებო, ვის უნდა გაქცეოდა წინასწარმეტყველი უდაბნოში? ბოროტ მტერს, ვნებებსა და ამაოებას. და რატომ უდაბნოში? რადგან ეს არის ბოროტი მტრების, ვნებებისა და ამქვეყნიური ამაოების დამარცხების საშუალება. უდაბნოსთვის ცოტა თუ იბრძვის, ამიტომაცუდაბნოში გაიქცეოდა. ადამიანები იბრძვიან ქალაქებისა და მიწებისთვის, ძალაუფლებისა და სიმდიდრისთვის და არა უდაბნოსთვის. ადამიანის შინაგანი მტრებიც, ვნებები და სხვადასხვა სახის ამაოება ქალაქებში ახალ-ახალი ცეცხლით განახლდებიან განუწყვეტლივ, მაშინ როდესაც უდაბნოში ისინი ნელდებიან და ქრებიან. „სიკვდილის შიში დამეუფლა მე“ (ფს. 54:5) - ბრძანებს მანამდე წინასწარმეტყველი. ესეც ერთ-ერთი მიზეზია უდაბნოში გასარიდებლად. სხვა სამყაროსთვის, ღმერთთან შესახვედრად არის საჭირო სულის მომზადება, მეფესაც კი არ ძალუძს გაექცეს სიკვდილს და აირიდოს სამსჯავრო. მუდმივ ფუფუნებასა და განცხრომაში მცხოვრები ადამიანი ნამდვილად ემსგავსება წუთისოფლის შარბათით დაძინებულს. და აი, სიკვდილზე ფიქრი შეანჯღრევს ასეთს და გამოაღვიძებს. ეჰ, უნდა მოვკვდე! უნდა დავტოვო ეს სამყარო! მომიწევს ღვთისა და ანგელოზების წინაშე წარდგომა! სად არის ჩემი სული? სადაა ჩემი საქმეები? რითი დავტოვებ ამ სამყაროს და რით მივალ სხვა სამყაროში? ათასობით არიან, ვინც ამ კითხვებმა გამოაღვიძა ცოდვის ბურანიდან და უდაბნოში წავიდა, რათა დღედაღამ განიწმინდონ სული და გული სინანულით, ლოცვით, მარხვით, მღვიძარებით, შრომითა და სხვა მრავალი საშუალებით, რომელთა დახმარებითაც მოღვაწე ამარცხებს სიკვდილის შიშს და ხდება ღვთის შვილი.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, განმანათლებელო ჩვენო, ყოვლადბრძენო და სახიერო, რომელიც ოდესღაც თავადაც განერიდე ადამიანებს და განმარტოვდი უდაბნოში, შეგვეწიე ჩვენ ვიზრუნოთ ჩვენი სულებისთვის და მოვემზადოთ შენი ზეციური სასუფევლისათვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა დიმიტრი თესალონიკელისა, მირონმდინარისა (†306); ხსენება დიდისა და საშინელისა მიწისძვრისა, რომლისაგანსასოებისა გვიხსნა ღმერთმან მადლითა წმიდისა დიმიტრისითა (კონსტანტინეპოლს 740 წელს); წმიდა ალექსანდრე გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსისა (ოქროპირიძე 1907). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთისთვის განმზადებული გულის შესახებ„გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“ (ფს. 56:8)ნეტარია, ვისაც შეუძლია ამგვარად მიმართოს უფალს! ნეტარია, ვისი გულიც სრულიად მზად არის აღასრულოს ღვთის ნება. ადამიანის გულის მზადყოფნა იმით გამოიხატება, რომ სიხარულით შეუძლია ღვთის ნების შესრულება და არ აბრკოლებს არანაირი აზრი და სურვილი. სინანულში მყოფი დავითი თავიდან თავის ცოდვილ ფიქრებსა და სურვილებს ემსახურებოდა და აბობოქრებულ ზღვაში მყოფ ნავს ჰგავდა, მაგრამ როდესაც დაინახა, რომ ქარიშხალი დანთქმას უპირებდა, დიდი სინანულითა და შემუსვრილი გულით მიმართა ღმერთს და სრულიად მიანდო თავისი ცხოვრების ნავი ღმერთს. „გამზადებულია ჩემი გული შენთვის, ღმერთო“, - უდიდესი სულიერი სიმშვიდით წამოიძახებს იგი, რადგან იცის, რომ ნავი ყველაზე გამოცდილ მესაჭეს მიანდო. ქარიშხალი მძვინვარებს თუ ტალღები ეხეთქებიან, არ ეშინია, რადგან დარწმუნებულია, რომ მის ნავს ვერაფერი დაამსხვრევს და რომ იგი მშვიდად მიაღწევს თავის ნავთსაყუდელს. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ მასში არ არის სიამაყე და დამდაბლებულია ღვთის განუზომელი ძლიერებისა და სიბრძნის წინაშე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი ამქვეყნიური სურვილისა და ოცნებისაგან და მხოლოდ ღვთისკენ სწრაფვითა და ღვთის მიმართ სიყვარულით არის აღსავსე. განმზადებული გული ნიშნავს იმას, რომ გული გათავისუფლებულია ყოველგვარი დარდის, საზრუნავისა და შიშისაგან, რომ იგი დამშვიდებული და გამხნევებულია ღვთის მადლის თანამყოფობით... „გაქებ და გიგალობ შენ დიდებითა ჩემითა“ - ასე აგრძელებს მეფსალმუნე. და ეს აჩვენებს, თუ რაოდენ ჭეშმარიტად განმზადებულია მისი გული, კერძოდ: იგი არ ქედმაღლობს თავისი სამეფო დიდებულებით და მას ღმერთს მიაწერს. მან არარაობამდე დაიმდაბლა თავი ღვთის წინაშე და მთელი მისი ბედნიერება იმაშია, რომ აქოს და ადიდოს ღმერთი. საკუთარი დიდებულება მხოლოდ იმის საფუძველს აძლევს, რომ ღმერთი განადიდოს. ო, ძმებო, შევეცადოთ, რომ ჩვენი გულებიც შეძლებისდაგვარად მალე განვამზადოთ ღვთისთვის - ღვთის სიტყვის მოსასმენად, ღვთის ნების აღსასრულებლად, ცოცხალი ღმერთის სადიდებლად. ჰოი, უფალო, შემოქმედო ჩვენო, შეგვეწიე, რათა შენთვის განვამზადოთ ჩვენი გულები, რათა იქცნენ ისინი შენი ცხოველსმყოფელი მადლის ჭურჭლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ნესტორ თესალონიკელისა (†306). მოწამე დედათა: კაპეტოლინე და მისი მხევალი ეროტიდესი, კაბადუკიელთა; მოწამე მარკოზ ფასოსელისა და მისთ;მართალი პროკლასი, პილატე პონტოელის მეუღლისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შურის შესახებ ღმერთის სახლის მიმართრადგან შენი სახლის შურმა შემჭამა მე და შენი მაყვედრებლების ყვედრება მომწვდა მე (ფს. 68:10)ცაღვთის სახლია. ეკლესიაცღვთის სახლია. მორწმუნეთა სხეულიცღვთის სახლია. ყველგან, სადაც ღმერთია, იქ ღვთის სახლია და სადაც ღვთის სახლია, იქ სიწმინდეა. ადამიანი შეურაცხყოფს ამ სიწმნიდეებს და ბილწავს მათ, წინასწარმეტყველი კი ბრაზობს ამის გამო და მხურვალედ მოშურნეობს. იგი სიწმინდის ყოველგვარ შეურაცხყოფას თავის შეურაცხყოფად მიიჩნევს და ეს კიდევ უფრო მეტად აღაგზნებს მის მოშურნეობას. ადამიანები ცას თავიანთი ურწმუნოებით შეურაცხყოფენ და უარყოფენ იმას, რაც ღმერთმა გამოუცხადა მათ მათივე სულის ხსნისათვის. როდესაც ადამიანები ჭეშმარიტებას ეწინააღმდეგებიან, როდესაც მწვალებლობით აუკუღმართებენ ჭეშმარიტებას და თვითნებურად, მიწიერი გონებით მსჯელობენ ქრისტეს შესახებ, როდესაც ეჭვით უყურებენ ანგელოზებსა და წმინდანებს, საშინელ სამსჯავროსა და უფლის მარადიულ სამყოფელს და მოუნანიებელ ცოდვილთა მარადიულ სასჯელს - ყველა ამ და სხვა მსგავს შემთხვევებში, ადამიანები ავაზაკებივით თავს ესხმიან ღვთის სახლს, უწესოდ ექცევიან ღვთის ეკლესიას, დაუდევრად – იერარქიას, სიზარმაცით – ეკლესიურ დარიგებებს, მტრულად – ეკლესიის მსახურებს. და მაშინ საღვთო მოშურნეობა აღინთება მართლის გულში ღვთის სახლის სიწმინდის გამო. ბოლოს და ბოლოს, ადამიანის სხეულის შეურაცხყოფა, ვნებებს დამონება, ცოდვის მსახურება, ქურდობა, მკვლელობა, უხეშობა, სიმთვრალე და სხვა უმსგავსო ქცევები - ეს ყველაფერი ღვთის სახლის სიწმიდეზე თავადასხმა, ღვთის გმობა და მკრეხელობაა. და კვლავ ძლიერდება წინასწარმეტყველის მოშურნეობა და ზეციური ცეცხლივით ანათებს ადამიანთა წინაშე. ო, ძმებო, ჩვენც ავიღოთ გულმოდგინების მაგალითი ღვთის სახლის სიწმიდის მიმართ ქრისტესგან (ინ. 2:17), მოციქულებისა და ჩვენი მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა მამებისაგან. ჩვენც ვიმოშურნეოთ და იმაზე მეტი გულმოდგინება გამოვიჩინოთ ჩვენი სულების გადასარჩენად, ვიდრე ეშმაკი მოშურნეობს დღედაღამ და ცდილობს ჩვენს დაღუპვას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სიწმინდეთა მიმართ მოშურნეობის მაგალითო, მოგვმადლე ჩვენც შენი მოშურნეობის ნაპერწკალი, რათა ჩვენც, მოშურნეები, დაგემსგავსოთ შენ და ვცხონდეთ შენ მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მღვდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელი ეპისკოპ. დიდმოწამისა პარასკევა ქალწულისა (†III); მოწამეთა: ტერენტისა, ნეონილასი და შვილთა მათთა (†249/250). ღირსი სტეფანე საბატიელისა, კანონთგამომგონებელისა; არსენ 1 სერბი მთავარეპ. მღვდელმოწამე კვირიაკე იერუსალიმელი პატრიარქისა(363); ღირსი იოანე ქოზიბელისა, კესარიელი ეპ. დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტისა(1709). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ ლოცვის შესახებ, რათა იხსნას სული მტვრისაგან„მიხსენ მე მიწის მტვრისაგან, რომ არ დავინთქა“ (ფს. 68:15)ძმებო, მიწის მტვრით არის შემოსილი ჩვენი სული, ჩვენი სულის ეტლი სწორედ ეს მიწაა, მთავარია, მტვერში არ დაინთქას ჩვენი სული! არ ჩაეფლოს! მბჟუტავი ნაპერწკალი არ ჩაქრეს ამ მტვრის სამარეშე!ძალზედ ვრცელია მიწის მტვრის ველი, რომელიც თავისკენ გვიზიდავს, მაგრამ ბევრად მეტია უსაზღვრო ზეციური სასუფეველი, რომელიც ჩვენს სულს თავის ნაწილად, ნათესავად მიიჩნევს. სხეულით, მიწის მტვრით, ჩვენ მიწას ვენათესავებით, ხოლო სულით ზეცის ნათესავები ვართ. ჩვენ ვართ ქოხების –დროებითი თავშესაფრის – ბინადარნი, კარვებში მცხოვრები მეომრები. „უფალო, მიხსენი მე ამ მიწის მტვრისაგან “, - ლოცულობს სინანულში მყოფი მეფე, რომელიც ადრე მიწის მტვერს ემორჩილებოდა, სანამ არ დაინახა, რომ მტვერი სიკვდილის უფსკრულში ითრევდა. მტვერი ადამიანის სხეულია თავისი ავხორცობით; მტვერია ასევე ყველა ბოროტი ადამიანი, რომლებიც ემტერებიან მართლებს; მტვერია ასევე ეშმაკები მათ მიერ მოგვრილი შიშებით. დაე, გვიხსნას ჩვენ უფალმა ყველა ამ მტვრისაგან. მხოლოდ მას შეუძლია ამის გაკეთება!ჩვენ კი შევეცადოთ, რომ პირველ რიგში საკუთარ თავში დავინახოთ მტერი – ის მტერი, რომელიც, გაუცნობიერებლად თუ უნებურად, თავისივე მტრების მოკავშირეა საკუთარი თავის წინააღმდეგ. მართალი მყარად ამკვიდრებს თავის სულს ღმერთში და ღვთის სასუფეველში, ასე რომ, არ ეშინია; არ ეშინია არც საკუთარი თავის და არც გარეშე მტრების - არ ეშინია, რადგან ის არც მოკავშირე გახდა და არც თანამზრახველი თავისი სულის მტრების. ამიტომ არც ადამიანებს და არც დემონებს არ შეუძლიათ რაიმე ავნონ მას. თუ ღმერთი მის მხარესაა და ღვთის ანგელოზები არიან მისი მფარველები, მაშინ რას დაუშავებენ მას ადამიანები, ეშმაკები და რაიმე სახის მტვერი?ჰოი, უფალო ღმერთო ჩვენო, ერთარსებაო სამებაო, რომელმაც ცოცხალი სული შთაბერე ჩვენი სხეულის მტვერს, გვაცხოვნე შენი მოწყალებით, რათა არ დავინთქათ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა სერაპიონ ზარზმელისა (†900); რირსისა აბრაამ დაყუდებულისა და ნეტარისა მარიამისა, ძმისწულისა მისისა; ღირსმოწამისა ანასტასია რომაელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღმერთის სახელის დიდების შესახებდა კურთხეულია მისი დიდების სახელი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე, და აღივსება მისი დიდებით მთელი დედამიწა. იყავნ, იყავნ! (ფს. 71:19)წინასწარმეტყველის მადლით აღსავსე გულიდან მადლიანი სიტყვები გამოდიან. მეფისა და მეფის ძის შესახებ ბრძანებს წინასწარმეტყველი, ყველაზე არაჩვეულებრივი მეფის (მეუფის), რომელიც ოდესმე გამოჩენილა ქვეყანაზე... მანამდე კი ამბობს: იქნება მისი სახელი კურთხეული უკუნისამდე, მაგრამ თითქოს არ იყო საკმარისი ის, რაც თქვა და ახლა იმეორებს და ამატებს: კურთხეულია მისი დიდების სახელი. ქრისტეს დიდება ქრისტეს ეკლესიაა. კურთხეულია ქრისტეს წმინდა ეკლესია - მისი შრომის ნაყოფი, მისი დამცირების გვირგვინი, მისი ხელის ნამოქმედარი, მისი სისხლის ყვავილი! კურთხეულია მისი წმინდა და მაცხოვნებელი ეკლესიის თვით სახელი! და მთელი დედამიწა აივსება ქრისტეს ეკლესიებით ანუ მისი ქმნილებითა და მისი დიდებით. ერთი სიტყვით, წინასწარმეტყველი სამუდამოდ უწინასწარმეტყველებს ქრისტეს მისი ეკლესიის უკვდავებას. ის აღიმართება დროში და გაცხადდება მარადისობაში. იგი აღიმართება სამყაროს აღსასრულამდე და სრულად გაცხადდება მარადისობაში. ო, ძმებო, ვეცადოთ, რომ მთელი სულითა და გულით ჩვენც შევიდეთ ქრისტეს ეკლესიაში, იმ ცოცხალ და უკვდავ სხეულში, რომლის არსებობასაც არ აქვს დასასრული და რომლის სილამაზესაც არ აქვს სახელი. ვეცადოთ არ ვიყოთ უარყოფილნი, როგორც გამოუსადეგარი და უსარგებლო ქვები, გადაყრილი მარადიული წყვდიადის უფსკრულში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მეუფეო და ძეო მეუფისაო, ჩაგვწერე ჩვენ უკვდავების წიგნში და მოგვიხსენე შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა იოთამისი, მეფისათვის თავდადებულისა (ზედგენიძე †1465); მღვდელმოწამისა ზანობ ეგეას ეპ. დიდისა მისისა მოწამისა ზინობიასი (†285). მღვდელმოწამე მარკიანე სიცილიელი ეპისკოპოსისა(11); მოწამე ევტროპია ალექსანდრიელისა(250); მოწამე ანასტასია თესალონიკელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთისკენ სწრაფვის - მართლის ერთადერთი სურვილისშესახებ„რადგან რა გამაჩნია ცათა შინა და რა ვინებე შენ გარეშე ქვეყანაზე?“ (ფს. 72:25)გამოღვიძებული ადამიანის სულისათვის ცაშიც და მიწაზეც ერთადერთი უმთავრესი სიკეთე არსებობს. ეს სიკეთე ღმერთია. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ყველაზე დიდი სიკეთე ზეცათა მეუფეა. ზეცაში უამრავი სიკეთეა, მაგრამ ამ სიკეთეთა შემოქმედს ვერაფერი შეედრება. ამიტომაც კითხულობს გამოღვიძებული ადამიანის სული: რა შეიძლება მქონდეს ან რა უნდა ვეძებო ზეცაში და მიწაზე შენ გარდა? განა საჭიროებს ვინმე ნაკადულს, თუკი იგი წყაროს სათავესთან იმყოფება წყლის დასალევად? და განა თვალი გაექცევა მწყემსის ვახშმისკენ ვინმეს, თუ მეფის სუფრასთან ზის ის? ღმერთი თავისთავად საკმარისია ადამიანის შიმშილისა და წყურვილის დასაკმაყოფილებლად. ცაც ღმერთს ეკუთვნის და მიწაც. ყოველგვარი სიკეთის პატრონი უმაღლესი სიკეთეა; ყოველგვარი სიტკბოს შემოქმედი უმაღლესი სიტკბოა, ყოველგვარი სიბრძნის შემცველი უმაღლესი სიბრძნეა; ყოველი ძალისა და მოწყალების წყარო – უმაღლესი ძალა და წყალობაა; ყოველგვარი მშვენიერების შემოქმედი ცასა და მიწაზე – უმაღლესი მშვენიერებაა.ვერანაირ ისეთ სიკეთეს ვერ მოიფიქრებს ადამიანი ვერც ცხადად და ვერც სიზმრად, რომ იგივე არ ჰქონდეს ღმერთს, თანაც, საუკეთესო ხარისხის.ამიტომ, ძმებო, ვევედროთ ღმერთს, რათა მივიღოთ ყველაფერი; ვეძიოთ ღმერთი, რათა ვიპოვოთ ყველაფერი; დაე, გავმდიდრდეთ ღმერთით, რათა მდიდრები ვიყოთ ყველაფერში.ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მოგვიახლოვდი ჩვენ, როდესაც ჩვენი სულები გეძებენ შენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ასი ათასთა მოწამეთა, თბილისს ხვარაზმელთაგან წამებულთა (†XIII); მოწამე ეპიმაქე ალექსანდრიელისა(2500; ღირსი მავრა კონსტანტინეპოლელისა; #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართლის რწმენის შესახებ, რომ არ მოკვდება „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ და ვაუწყებ უფლის საქმეებს“ (ფს. 117:17)ვის შეუძლია თქვას: არ მოვკვდები? იმას, ვისაც ცოცხალი ღმერთი სწამს! ვის შეუძლია დარწმუნებით ამტკიცოს: არამედ ვიცოცხლებ. იმას, ვინც ხედავს ცოცხალ ღმერთს! არც ილია და არც ენუქი არ მოკვდა, არამედ ცოცხლად იქნენ აყვანილი მარადიულ ცხოვრებაში. ღმერთმა აღიტაცა ისინი თავისი მოწყალებით, რათა ადამიანები უკვდავ ცხოვრებაში დაერწმუნებინა. ქრისტეც მოკვდა და აღდგა თავისი ძალით, რათა ადამიანებს მკვდრეთით აღდგომა ერწმუნათ. მოციქულებიცა და წმიდანებიც დაიხოცნენ, მაგრამ მრავალი მათგანი კვლავ გამოეცხადა ადამიანებს თავისი კაცთმოყვარებით მარადიული ცხოვრების არსებობის დასამტკიცებლად. ისინი, ვინც უფალმა აღიტაცა და ისინი, ვინც დაიხოცნენ, მკვდრეთით აღმდგარ იესო ქრისტესთან ერთად ცოცხლობენ უკვდავების სამეფოში. არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ - ამბობდა დავით მეფე დიდი დარწმუნებით, რომელიც ბევრად ადრე ცხოვრობდა უფლის აღდგომამდე და მართალთა საყოველთაო აღდგომის გამოცხადებამდე. თითოეული ჩვენგანი, ყოველი ქრისტიანი, კიდევ უფრო მეტი დარწმუნებით უნდა ამბობდეს: „არ მოვკვდები, არამედ ვიცოცხლებ“, რადგან ჩვენი რწმენის საფუძველი მკვდრეთით აღმდგარი უფალია; ჩვენმა თვალებმა და ყურებმა ბევრად მეტი იხილეს და ისმინეს, ვიდრე დავით მეფემ. ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ განქარდა ეშმაკი, ქრისტეს აღდგომის შემდეგ კი განქარდა სიკვდილი, რომლის მიღმაც მზით განათებული უკვდავების მინდორი მოჩანს. ნეტარია, ვინც ღირსი გახდება „იცოცხლოს და აუწყოს უფლის საქმეები.“ უფალო, ცოცხალო, გაგვაცოცხლე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უვერცხლოთა მკურნალთა და სასწაულმოქმედთა კოზმან და დამიანე აზიელთა და დედისა მათისა ღირსისა თეოდოტიასი (†III). მოწამეთა: კესარისი, დასისა და მათთან 5 მოწამეთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ყველა ქრისტიანისთვის მოწოდებაზე იყვნენ წმინდები„ეფესოში მყოფ წმიდებს...“(ეფ. 1:1)მოციქული ეფესოშო მყოფ ქრისტიანებს წმიდებს უწოდებს. იგი წმიდად უწოდებს არა ერთს ან ორს, ან ქრისტიანთა რაღაც ნაწილს, არამედ ყველას. ნუთუ ღვთის დიდი სასწაული არ არის ის, რომ ადამიანები ქალაქში (და არა უდაბნოში), თანაც კერპთაყვანისმცემლობით გარყვნილ ქალაქში, წმიდა იყვნენ? და კიდევ, წმიდას უწოდებს დაოჯახებულ ადამიანებს, რომლებიც ბავშვებს შობენ, ვაჭრობენ და ჩვეულებრივ საქმიანობენ! ჭეშმარიტად, ასეთები იყვნენ პირველი ქრისტიანები. მათი ერთგულება, მოშურნეობა და გულმოდგინება სარწმუნოებაში, ასევე სიწმიდე და წმიდა ცხოვრება იძლეოდა უფლებას წოდებოდათ მათ წმიდა. თუ ბოლო ჟამს გამონაკლისს წმიდა ადამიანები წარმოადგენენ, ადრინდელ პერიოდში გამონაკლისს წარმოადგენდნენ არაწმიდები, წმიდანები კი – ეს ჩვეულებრივი რამ იყო! მოციქული ყველა მონათლულს წმიდას უწოდებს ეფესოში, რაც გასაკვირი სულაც არ არის, რადგან მას უფრო ამაღლებული სახელიც აქვს მათთვის განკუთვნილი: შვილი – „რამეთუ ხართ შვილნი“ (გალ. 4:6). თვით უფალმა იესო ქრისტემ მოგვცა უფლება ამგვარად ვიწოდებოდეთ მას შემდეგ, რაც თავად გვასწავლა მივმართოთ ღმერთს: „მამაო ჩვენო!“განა სწორედ ასე არ მივმართავთ ღმერთს, ძმებო, ყოველდღიურად: „წმიდაო ღმერთო“?! განა არ ვუწოდებთ წმიდას ანგელოზებს? განა არ ვუწოდებთ წმიდას ღვთისმშობელს?! ან წინასწარმეტყველებსა და მოცუქულებს, მოწამეებსა და მართლებს?! განა არ ვუწოდებთ ცასა და ცათა სასუფეველს წმიდას?! წმიდანების გარდა ვის შეუძლია ცათა სასუფეველში დამკვიდრება ?! და თუ ცხონების იმედი გვაქვს, ასევე უნდა გვქონდეს სიწმიდის იმედი.წმიდაო ღმერთო, რომელიც ხარ სიწმიდესა და წმიდათა შორის, წმიდანებისმომწოდებელო და მწყალობელო, შეგვეწიე ჩვენც, რათა განვიწმიდოთ სიტყვით, საქმითა და გონებით შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა აკვანდინესი, პიგასისა, აფთონისა, ელპადიფორესი, ანემპოდისტესი და მათთანა 7028 თა (†330-345). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ნების შესახებ, რომ ყველა ქრისტიანი წმიდა იყოს „რაკიღა აგვირჩია მის მიერ, უწინარეს ქვეყნის შექმნისა, რათა ვყოფილიყავით წმიდანი და უბიწონი მის წინაშე სიყვარულით“ (ეფ. 1:4)ერთიანი ეკლესია გვასწავლის და გვიჩვენებს, რომ ჯერ იყო სამყაროს შექმნის გეგმა და შემდეგ შეიქმნა სამყარო. ეს გეგმა იყო ღვთის სიბრძნეში, ნებასა და ძალაში. ამ გეგმაში ჩვენც, ქრისტიანებიც, მოვიაზრებით, როგორც ღვთის ეკლესია. თავისი განგებულების მიხედვით, ღმერთმა ჩვენ აგვირჩია ქვეყნის შექმნამდე, რათა ვყოფილიყავით წმიდა და უბიწონი სიყვარულში. წინასწარ გამოგვარჩია ღმერთმა და შვილად მიგვიღო, მაგრამ ვის მიერ? – უფალ იესო ქრისტეს მიერ! რადგან ისეთები, როგორებიც ვართ ღვთის წინაშე, ვართ იესო ქრისტეს მიერ, რადგან იესო ქრისტეს გარეშე ადამიანს არანაირი კავშირი, არანაირი ურთიერთობა და არანაირი ნათესაობა არა აქვს ღმერთთან. ე. ი. ჩვენი გამორჩევა და შვილად მიღება მოხდა ქრისტეს მიერ. ღმერთმა აგვირჩია ჩვენ, თავისი წმიდა ეკლესია, თავისი ნებით, როგორც ოდესღაც გამოირჩია ისრაელი დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ერს შორის. ნურავინ იტყვის: „ღვთის ეს არჩევანი ანადგურებს ადამიანის თავისუფალ ნებას და ქრისტიანს არ აქვს რაიმე დამსახურება იმაში, რომ ქრისტიანია, არც წარმართი უნდა განვიკითხოთ იმის გამო, რომ წარმართია“. ამგვარი მსჯელობა მცდარია. ოდესღაც ღმერთმა ისრაელიც აირჩია, მაგრამ მათ შორისაც ზოგი დაიღუპა და ზოგი გადარჩა. ასევე აირჩია უფალმა თავისი წმიდა ეკლესია და ყველა ერსა და ყველა ხალხს მოუწოდა ეკლესიაში, თუმცა გადარჩებიან თუ არა არჩეულნი და მოწოდებულნი, დამოკიდებულია არა მხოლოდ ღვთის ნებაზე, არამედ ადამიანის ნებასა და ძალისხმევაზეც.ჰოი, ღმერთო უკვდავო, ჩვენო შემოქმედო, რომელმაც დაბადებამდე გამოგვირჩიე გადასარჩენად, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: აკეფსიმე ეპისკოპოსისა, იოსებ ხუცისა და აითალა დიაკონისა, ღირსისა ნიკოლოზისა, ქართველთა მნათობისა, აკოლოთიათა აღმწერელისა (†1308); დიდმოწამე გიორგი კაბადუკიელის ტაძრის განახლებისა ლუდიასა შინა, სადა იგი მდებარე არს პატიოსანი გვამი მისა. მართალი სნანდულია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს შესახებ, რომელიც ყველა წმიდანის თავიადა ყოველივე ზეციურისა და მიწიერისთვის თავი მოეყარა ქრისტეში (ეფ. 1:10)ცოდვა ადამიანს გონებას ართმევს და თავს აკარგვინებს. ცოდვებსა და მანკიერებებში ჩაფლული ადამიანი თავმოჭრილ ქათამს ჰგავს, რომელიც სიკვდილის წინ ძრწის და აქით –იქეთ ხტის. მთელი წარმართული სამყარო ქრისტემდე წარმოადგენდა სწორედ ასეთ უთავო გროვას, რომელიც ძრწის და კვდება. ქრისტემ შეაერთა მოკვეთილი თავი უსიცოცხლო ტანთან და სიცოცხლე დაუბრუნა ადამიანთა მოდგმის სხეულს. ის არის ზეციურ მხედრობათა თავი და ასე იყო ყოველთვის. და როგორც მამა ღმერთის შემოქმედებითი სიტყვა, დასაბამიდან თავი იყო მთელი ხილული სამყაროსიც, განსაკუთრებით კი ადამიანთა მოდგმისა. მაგრამ ადამმა ცოდვით, როგორც მახვილით, თავს დააშორა სხეული, განკაცებულმა უფალმა კი ცა და მიწა შეარიგა, მან ზეცა დაუშვა მიწამდე და მიწა აამაღლა ზეცამდე და ყველაფერი საკუთარ თავსა და გონებაში მოაქცია ანუ ყოველივე ზეციურსა და მიწიურს თავი მოუყარა ქრისტეში. ქრისტემ შეგვარიგა ყოვლადწმიდა სამებასთან, ღვთის ანგელოზებთან, ერთმანეთთან და ხილულ სამყაროსთან. მოძებნილ იქნა დაკარგული თავი და მის მიერ ყველაფერი ჰარმონიულად მოწესრიგდა. ჩვენ ქრისტეს გონება გვაქვს - აცხადებს მოციქული. და რაც თავია ხორციელი კაცისათვის, იგივეა გონება სულიერისათვის. თუ ჩვენ ქრისტესი ვართ, მაშინ ქრისტეთი – როგორც თავით – უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ, ანუ უნდა ვიფიქროთ და ვიაზროვნოთ მისით და მხოლოდ მის მიერ. და მაშინ, ქრისტეს მიერ ფიქრითა და განსჯით, ადამიანებთან და ანგელოზებთან ერთად თავს ვიგრძნობთ ერთი სხეულის ნაწილებად, რომელთა თავიც ქრისტეა. ამგვარად ცოცხლდება ჩვენი სიყვარული ღვთის მიმართ, ძლიერდება ჩვენი რწმენა და ნათდება ჩვენი იმედი. მხოლოდ მძინარე სხეული ვერ გრძნობს კავშირს თავთან. მოდით, გამოვიღვიძოთ, ძმებო, დროულად გამოვიღვიძოთ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენო ყოვლადბრძენო თავო, შეგვაერთე შენთან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანიკე დიდისა, ულუმბოელისა (†834/846); წმიდათა და მართალთა მოღვაწეთა ქრისტეს საფლავისათა: იოანე სტეფანე და ესაია ქართველთა (†XI-XII); მღვდელმოწამეთა: ნიკანდრე მირონელი ეპისკოპოსისა, და ერმე ხუცისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მიერ სასუფევლის მემკვიდრეთა შესახებ ქრისტეში გავხდით მემკვიდრენი... (ეფ. 1:11)ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესგანაა, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტეს მიერ არის, ყველაფერი უფალ იესო ქრისტესთვის არის. მის გარეშე ჩვენ არ გვაქვს სწორი კავშირი და ჯანსაღი ურთიერთობა არც ღმერთთან, არც ადამიანებთან და არც სხვა ქმნილებებთან. ის ჩვენი თავია, ის ჩვენი გონებაა. მის მიერ ჩვენ მემკვიდრეები გავხდით. მაგრამ რისი? ცათა სასუფევლის! მართლაც, ქრისტიანები ხშირად იწოდებიან მემკვიდრეებად ახალ აღთქმაში. მაგრამ რატომ? იმიტომ, რომ მემკვიდრეობა ყოველთვის ვინმეს სიკვდილთანაა დაკავშირებული. როდესაც ერთი კვდება, მეორე მემკვიდრე ხდება. ქრიასტიანები კი ამ სოფელშივე იქცევიან მემკვიდრეებად, რადგან მათში კვდება ძველი ადამიანი და მის ადგილს, როგორც მემკვიდრე, ახალი ადამიანი იკავებს. ვინც ცხოვრებას აგრძელებს, მემკვდრეც ის არის. როდესაც სხეული კვდება, ცოცხალი რჩება სული; მაშასადამე, სული იღებს მემკვიდრეობით იმ ყველაფერს, რაც ადამიანმა სხეულში ყოფნისას შეკრიბა - იქნება ეს კეთილი საქმეები საცხოვნებლად თუ ბოროტი საქმეები – დასასჯელად. უფალ იესო ქრისტეს მიერ ჩვენ გვებოძება ის მემკვიდრეობაც, რომელიც თვით უფლის კუთვნილებაა –მარადიული ზეციური სამყოფელი ანუ სასუფეველი. ამ ზეციური სამეფოს მემკვიდრენი გავხდებით მაშინ, როდესაც დავტოვებთ მიწიერ სამეფოს. როდესაც მოვკვდებით მიწისთვის, მემკვიდრეობით მივიღებთ ზეცას. როდესაც კავშირს გავწყვეტთ ეშმაკთან, თანამემკვიდრენი გავხდებით ქრისტესი. ო, ძმებო, იფიქრეთ, რაოდენ დიდებული მემკვიდრეობა გველის ჩვენ! მთავარია, თავად ჩვენ არ გავყიდოთ ის ისე იაფად, როგორც ესავმა გაყიდა თავისი პირმშოობა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო და მაცხოვარო ჩვენო, მოწყალე გვეყავ ბოლომდე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
გალაქტიონისა და მეუღლისა მისისა ეპისტიმიასი, ემესელტა (†III). გრიგოლ ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა; იონა ნოვგოროდელი მთავარეპისკოპოსისა(1470). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აღმდგარი ქრისტეს მიერ ადამიანის ამაღლების შესახებ ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც; ყველაფერი ფეხქვეშ გაუგო და დაუმორჩილა (ეფ. 1:21-22)აი, სიმაღლეები, რომლებამდეც ღმერთი ადამიანს აამაღლებს! ჩვენ აქ ვსაუბრობთ ქრისტეს ღვთაებრივ და არა – ადამიანურ ბუნებაზე; ვსაუბრობთ არა ღვთის მარადიულ სიტყვაზე, რომელიც დასაბამიდან იყო ღმერთთან (ინ. 1: 1–2), არამედ განკაცებული იესოს შესახებ, რომელიც ღმერთმა მკვდრეთით აღადგინა და აღამაღლა არა მხოლოდ ხილულ სამყაროზე, არამედ უხილავსა და უკვდავზეც - „ყველა მთავრობასა თუ ხელმწიფებაზე, ყველა ძალსა თუ უფლებაზე, ყველა იმ სახელზე მაღლა, სახელად რომ ითქმის არა მარტო ამ საწუთროში, არამედ მომავალშიც“, ყველა ქმნილებაზე, ცნობილსა თუ უცნობზე, ორსავე სამყაროზე – მატერიალურსა თუ სულიერზე. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეასრულა ჩვენმა დიდებულმა შემოქმედმა თავისი პირობა, რომელიც სამოთხიდან განდევნილ ადამს აღუთქვა და გაუმეორა აბრაამს, და კიდევ უფრო ნათლად ცხადყო ის წინასწარმეტყველებისა და დავით მეფის მიერ! ხედავთ, როგორ იწყო უფალმა ადამის მოდგმის განდიდება იმით, რომ განადიდა კაცი იესო, განხორციელებული ძე ღმერთი! პირველად ის განადიდა, როგორც ღვთაებრივი პირმშო, შემდგომ კი – თანმიმდევრობით ყველა, ვინც მას შეუერთდა, სულიწმიდის მადლით აღიბეჭდა მარადიული დიდებისთვის და ჩაიწერა სიცოცხლის წიგნში. შემთხვევითი არაა, რომ ეკლესია ამგვარად უგალობს ღვთისმშობელს: „უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბიმთასა“... სადაც აღმდგარი უფალი ამაღლდა, იქ ამაღლდა მისი ყოვლადწმიდა დედაც, ისევე როგორც მისი წმიდა მოციქულები, მისივე სიტყვების შესაბამისად, რომლებიც წარმოთქვა ზეციური მამის წინაშე: მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი... (ინ. 17:24). ასეთია ღვთის დედამიწაზე გარდამოსვლის შეუფასებელი შედეგი. ასეთია გამოუთქმელი ნაყოფი მისი ვნებებისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მაცხოვარო ჩვენო, თანასწორო მამისა და სულისა წმიდისაო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა დავაღწიოთ თავი ცოდვათა სიმყრალისა და უგუნური ავხორცობის უფსკრულს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
პავლე აღმსარებლისა, კონსტანტინეპოლელ პატრიარქისა (†350); ღირსისა ვარლაამ ხუტინელისა (†1192). ღირსი ლუკა ტრავნომიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს, როგორც ეკლესიის თავის და მისი სხეულის შესახებდა მისცა მას მთავრობა ყოველი ეკლესიისა, რომელიც არის მისი სხეული (ეფ. 1:22)უთავოდ მყოფ კაცობრიობას სათავეში ჩაუდგა მკვდრეთით აღმდგარი უფალი იესო ქრისტე. თავს დაშორებულმა სხეულმა დაიწყო თავთან შეზრდა, ნაწილისა – ნაწილთან, წევრისა – წევრთან. სხეულია არა ყველა, არამედ მხოლოდ ის, ვისაც სწამს უფალი იესო ქრისტე; მოწოდებულია ყველა, მაგრამ თავს მხოლოდ ისინი უერთდებიან, ვინც პასუხობს ამ მოწოდებას. ისინი წარმოადგენენ სხეულს, რომელსაც ქრისტეს ეკლესია ჰქვია და რომლის თავიც არის ქრისტე. და როგორც აღმდგარი და განდიდებული კაცი იესო აღამაღლა ყოვლადწმიდა სამებამ ცაშიც და მიწაზეც ყველასა და ყველაფერზე მეტად, ასევე აღამაღლებს ყველასა და ყველაფერზე მეტად თავის ეკლესიას, რომელიც სხეულია ქრისტესი. სრულიად ეკლესია იდგება თავთან წმიდა სამების მარჯვნივ, რადგან სადაც არის თავი, იქვეა სხეული. ამგვარ დიდებასა და დიდებულებამდე ამაღლდება ყველა, ვინც მოინანია ცოდვები, ვინც ოდესღაც ღვთის მტერი იყო, გზააბნეული უძღები შვილივით და თავწაკვეთილი სიკვდილმისჯილი სხეული, ამჟამად კი ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად მიღებული და ღვთაებრივი ცხოვრებითა და ბრწყინვალებით მოსილი. იმიტომ რომ, ძმებო, დიადი საქმეა ღვთის ძის განკაცება და მისი ჯვარცმა და ვნება ჩვენთვის. ქრისტეს მოსვლამ დედამიწაზე უდიდესი ცვლილება მოახდინა ადამიანის ბედსა და ყველაფერზე. მან ყველაფერი შეცვალა და განაახლა. ამიტომ, ძმებო, ვიცხოვროთ არა როგორც ძველმა, არამედ როგორც ახალმა ადამიანებმა. ვიცხოვროთ არა ცოდვის, არამედ სიმართლის მიხედვით, მოვიქცეთ არა სხეულის, არამედ სულის მიხედვით, რათა ღირსი გავხდეთ იმ სიმაღლისა, დიდებისა და პატივისა, რომლისკენაც ჩვენი თავის მიერ ვართ მოწოდებული. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, გაგვხადე შენი უწმინდესი სხეულის წევრობის ღირსი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
33-თა მელიტინელ მოწამეთა, ღირსისა ლაზარე სასწაულმოქმედისა, დალისიონის მთასა შინა მმართველისა (†1053). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ადამიანთა ბნელი გზების შესახებ ქრისტემდე და ქრისტეს შემდეგრომლებითაც უწინ ამ წუთისოფლის წესისამებრ იარებოდით, ჰაერის ძალთა მთავრის - იმ სულის ნებით, ვის ძალამოსილებასაც ამჟამად ჰმონებენ ურჩობის ძენი (ეფ. 2:2)ეს ერთი და იგივე გზაა - გზა უფსკრულისაკენ. ამ წუთისოფლის წესისამებრ – ნიშნავს ცოდვილი მისწრაფებების მიხედვით სიარულს; ჰაერის ძალთა მთავრის ნებით სიარული კი – იმ დემონების ნებით სიარულს, რომლებიც ჰაერში ბინადრობენ; სული, რომელიც ამჟამად მოქმედებს ურჩობის შვილებში - ნიშნავს იმას, რომ როგორც ამჟამად ცხოვრობენ ღვთის მოწინააღმდეგენი და ღვთის მბრძონლი, ისე ცხოვრობდა ყველა ქრისტეს მოსვლამდე იმათი ჩათვლით, ვისაც მოციქული მიმართავს ეპისტოლით. ძმებო, რა არის ეს ჰაერის ძალთა მთავრის ნება, რომელიც ბატონობს ჰაერში? ესაა ქმედებები იმ ბოროტი სულებისა, რომლებიც გამუდმებით ჰაერში იმყოფებიან და მოძრაობენ. ისინი აბინძურებენ ჰაერს და აჩერებენ ზეცისკენ მიმავალ მიცვალებულთა სულებს. ისინი აცდუნებენ ადამიანის სულებს ყოველგვარი ბოროტებით, ისინი აღძრავენ სულებს ყოველგვარი ცოდვის ჩასადენად, მაგრამ არ აიძულებენ - რადგან არ აქვთ ამის ძალა, არამედ მხოლოდ აცდუნებენ და აღძრავენ. წარმართებზე ისინი ბევრად ძლიერად და პირდაპირ მოქმედებნდნენ, ვიდრე ისრაელიანებზე. წარმართებს ისინი თავს ესხმოდნენ, როგორც ბუზები ლეშს, ხოლო ისრაელიანებზე ზემოქმედებდნენ შორიდან – ცდუნებითა და წაქეზებით. საქმე ისაა, რომ ისინი ისრაელისგან შორს იყვნენ ღვთის სახელის გამო, რომელიც მათ წიაღში ინახებოდა და წარმოითქმოდა. ქრისტემ დაამარცხა ბოროტი სულები და ამოგლიჯა მათი შხამიანი ნესტარი, ამიტომაც განიარაღებულ საფრთხობელებად იქცნენ, საბრალო აჩრდილებს დაემსგავსნენ და მყისიერად ქრებიან ქრისტეს სახელის ხსენებაზე ან მისი ჯვრის გამოსახვისას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წინამძღვარო და განმათავისუფლებელო ჩვენო, შეგვეწიე ჩვენ ვიცხოვროთ შენ მიერ ბოძებული თავისუფლებით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება წმიდათა მტავარანგელოზთა: მიქაელისა და გაბრიელისა და სხვატა წმიდათა უხორცოთა ზეცასა ძალთა. მთავარანგელოზობა.
მთავარანგელოზთა: რაფაელი, ურიელი, სელაფიელი, იეგუდიელი, ვარახიელისა და იერომიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გააცოცხლა ქრისტემ ცოდვით მომკვდარი ადამიანებიცოდვათა გამო მკვდარნი ქრისტესთან ერთად გაგვაცოცხლა (ეფ. 2:5)თავდაპირველად ღმერთმა ქრისტე გააცოცხლა და როგორც ადამიანი, მკვდრეთით აღადგინა საფლავიდან, ქრისტე კი ჩვენი თავია. იმისათვის, რომ მკვდრეთით აღმდგარიყო ყველა მართალი, პირველად უნდა აღმდგარიყო თავი! როდესაც მკვდრეთით აღდგა თავი, ამით გარანტირებული გახდა მთელი სხეულის აღდგომა სხეულის ყველა ნაწილთან ერთად. ამიტომაც საუბრობს პავლე მოციქული ჩვენი აღდგომისა და დიდების, როგორც უკვე აღსრულებული საქმის, შესახებ. ღმერთმა ყველანი აღგვადგინა ქრისტეში და დაგვსვა ზეცაში. აღგვადგინა კაცის ძესთან ერთად, რომლებიც მკვდარი ვიყავით დანაშაულთა გამო და ცოდვებით დაღუპული. და მან არა მხოლოდ ქრისტესთან ერთად აღდგომის ღირსი გაგვხადა, არამედ, უფრო მეტიც, მკვდრეთით აღმდგარ ქრისტესთან ერთად მთელ ზეციურ სამყაროზე მაღლა დაგვსვა, როგორც ქრისტეს თანასწორნი. ძმებო, უფალი არ განკაცდა რაიმე მცირე და უბრალო საქმისთვის, არამედ – ძალზედ უჩვეულოსა და უდიდესისთვის. როდესაც მიწიერი ხელმწიფე მოინახულებს ერთხელ რაიმე ადგილს თავის ქვეყანაში, მისი სტუმრობის კეთილი შედეგები კიდევ დიდხანს იგრძნობა იმ ადგილას. და აქ ხომ ღმერთი უფალი ეწვია დედამიწას და ადამიანთა მოდგმას?! ამ სტუმრობის მადლი საგრძნობი იქნება ჟამთა აღსასრულამდე. ეს სტუმრობა ჩვენთვის ნიშნავს სიცოცხლეს სიკვდილის ნაცვლად, დიდებას – სირცხვილის ნაცვლად, ღმერთთან მიახლოებას – დაშორების ნაცვლად, კურთხევას – წყევლის ნაცვლად, ერთი სიტყვით, მკვდრეთით აღდგომას ანუ მარადიულ მეფობას ზეცაში ქრისტესთან ერთად. ჰოი, უფალო, ქება შენდა! ჰოი, უფალო, დიდება შენდა! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მატრონა კონსტანტინოპოლელისა (†492); ღირსისა თეოქთისტა პაროსელისა(†881/889); დღესასწაული ღმრთისმშობლის ხატისა "მსწრაფლშემსმენელი". ღირსი იოანე კოლოვისა; მოწამე ანტონი აპამეელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლით გადარჩენის შესახებრამეთუ მადლით ხართ გამოხსნილი (ეფ. 2:8)ვის შეუძლია გაიგოს და აღიაროს, რომ მადლით ვართ გამოხსნილი? რომ ჩვენ ხსნილი ვართ არა ჩვენი დამსახურებითა და საქმეებით, არამედ ღვთის მადლით - ვის შეუძლია ამის გაგება და აღიარება? მხოლოდ იმას, ვინც დაინახა და გააცნობიერა, ერთი მხრივ, სიკვდილისა და ხრწნის უფსკრული და, მეორე მხრივ, პატივისა და დიდების სიმაღლე, რომელ სიმაღლეზეც ადამიანი იქნა აყვანილი ცათა სასუფეველში, უკვდავების სამყაროში, ცოცხალი ღმერთის სახლში... ერთი ბავშვი ღამით გზაზე ბორძიკით მიდიოდა და ხან ერთ ორმოში ვარდებოდა და ხან მეორეში, სანამ ბოლოს ისეთ ღრმა ორმოში არ აღმოჩნდა, საიდანაც საკუთარი ძალებით ვერაფრით ვერ ამოვიდოდა. და როდესაც ბავშვი დანებდა ბედს და ჩათვალა, რომ იქ მოკვდებოდა, სწორედ ამ დროს ორმოსთან ვიღაც გაჩერდა, გრძელი თოკი ჩაუშვა და ჩასძახა, რომ თოკს ჩასჭიდებოდა და ხელი არ გაეშვა. ის მეფის შვილი იყო. მან ბავშვი ამოიყვანა, დაბანა, ჩააცვა, სასახლეში წაიყვანა და გვერდით დაიყენა. და განა ის ბავშვი თავისი დამსახურებითა და თავისი ქმედებებით გადარჩა? რა თქმა უნდა, არა. მთელი მისი დამსახურება მხოლოდ ის იყო, რომ ხელი ჩაავლო მისთვის ჩაშვებულ თოკს და მაგრად ჩაეჭიდა. მაშ, რამ გადაარჩინა ბავშვი? მეფის შვილის მოწყალებამ. ადამიანების მიმართ ღვთის ამგვარ მოწყალებას მადლი ჰქვია. მადლით ხართ გამოხსნილი... მცირე მონაკვეთში პავლე მოციქული ორჯერ იმეორებს ამ სიტყვებს, რათა ყველა მორწმუნემ იცოდეს და დაიმახსოვროს ეს.ძმებო, ჩვენც ვიცოდეთ და გვახსოვდეს, რომ უფალ იესო ქრისტეს მადლით ვართ გაგამოხსნილი. ვიყავით სიკვდილის ხახაში და გვიბოძეს სიცოცხლე ჩვენი უფლის სასახლეში.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მხსნელო ჩვენო, შენ მიერ ვართ გამოხსნილი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და ძლევაშემოსილისა გიორგისა ურმის თავსა შესვლა, რაჟამს დაჰკრეს ურმის თვალსა (†303), გიორგობა.
დიდმოწამისა კოსტანტი კახისა, ქართველთა მთავრისა (†852), მოციქულთა 70-თაგანთა; ღირსისა არსენ კაბადუკიელისა (†304), რომელმან ნათელ სცა ნეტარხსენებულს- ბერი პისა მთაწმიდელს (†1994). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ერთიან სამყაროსა და შემრიგებელზერადგანაც იგია მშვიდობა ჩვენი, ერთად რომ აქცია ორი (ეფ. 2:14)ისრაელიანებსა და წარმართებს შორის ისეთი დიდი უფსკრული იყო, რომ მისი ამოვსება და გასწორება არავის შეეძლო. შეეძლო მხოლოდ უფალ იესო ქრისტეს და მან ეს გააკეთა. ის, რაც დაშორებული იყო, მან დააახლოვა და შეაერთა თავისი სისხლით. საკუთარი თავის მსხვერპლად შეწირვით უფალმა ყველა სხვა მსხვერპლი ჩაანაცვლა. ამგვარად, მან გამოისყიდა და საკუთარი თავით ჩაანაცვლა მთელი ბუნება, საიდანაც ადამიანები იღებდნენ და მსხვერპლს სწირავდნენ ღმერთს (შესაბამისად ღმერთებს). ეს ერთი მსხვერპლი ანუ ქრისტეს მსხვერპლი საკმარისია ისრაელიანთათვისაც და წარმართებისთვისაც. სწორედ ცხოველთა სისხლი ყოფდა ისრაელიანებსა და წარმართებს - ყოფდა ადგილით, სადაც მსხვერპლს სწირავდნენ და ყოფდა ღვთაების მიხედვით, რომელსაც სწირავდნენ, ყოფდა ასევე სამსხვერპლო ცხოველის მიხედვითაც, რომელსაც სწირავდნენ და რიტუალითაც, რომლითაც სწირავდნენ. ახლა ქრისტეს უწმიდესი სისხლი ცვლის ყველა ამ სისხლს და ქრისტეს სისხლი აერთიანებს და ანათესავებს ისრაელიანებსა და წარმართებს. ერთი მეორისთვის სისხლით ძმა ხდება, რადგან ჩვენ, მორწმუნენი, სისხლით ძმები ვართ ქრისტეს სისხლით, რომლითაც გამოგვისყიდა წყევლისაგან და რომელსაც ახლაც ვიღებთ. შუაკედელი, რომელიც ყოფდა და აშორებდა, გაანადგურა ქრისტემ და შეაკავშირა ისრაელიანთა და წარმართთა გულები და ხელები. მაგრამ რითი? საკუთარი სხეულით ანუ ცოცხალი და საკუთარ თავში ხორცშესხმული ჭეშმარიტებით. ისრაელიანებში კანონის ჩრდილი ცვლიდა ჭეშმარიტებას, ხოლო წარმართებში –ზღაპრები და არაკები. ორივე განაქარვა უფალმა და ცოცხალი ჭეშმარიტება გამოაჩინა ხორცში. და დაინახა მსოფლიომ და გაიხარა.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო, მხსნელო ჩვენო, შეაკავშირე ერთმანეთთან მორწმუნეთა გულები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამეთა: მინა ფრიგიელისა (†304( და ბიქტორ იტალიელისა (†160) და მოწამეთა: სტეფანიდი იტალიელისა და ბიკენტი დიაკონისა, ვალენსიელისა (†304), ღირსისა თეოდორე სტუდიელი იღუმენისა, აღმსარებელისა (†826). მოწამე სტეფანე დეჩანელისა, სერბთა მეფისა(1336). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ახალი ადამიანის შემოქმედის შესახებრათა მშვიდობისათვის ორისაგან ერთი ახალი კაცი შეექმნა თავის თავში (ეფ. 2:15)ამქვეყანად მოსვლით კაცთმოყვარე უფალი მოვიდა ყველა ადამიანთან და არა ცალ–ცალკე ზოგიერთთან. იუდეველები ელოდნენ მესიას და მოვიდა, როგორც მესია. წარმართები ელოდნენ მხსნელს და მოვიდა, როგორც მხსნელი. უფალი მოვიდა იუდეველთა და წარმართთა ერთნაირი სიყვარულით. იმ დროს მსოფლიოში მხოლოდ იუდეველები იყვენენ ისეთები, რომელთაც ერთი ღმერთი სწამდათ, წარმართები კი კერპებს სცემდნენ თაყვანს, მაგრამ იდეველებმა ურჯულოებით შებღალეს თავიანთი რწმენა და აღარაფერი იცოდნენ. ასე რომ, უცოდინრობის გამო იუდეველები წარმართებს გაუთანაბრდნენ, უფრო კი იმ წყევლის გამო, რომელიც ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ ტვირთად აწვა მთელ კაცობრიობას. როგორც ძველი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ებრაელებს, არამედ წარმართებსაც (რადგან ებრაელებიცა და წარმართებიც მისგან წარმოიშვნენ), ასევე ახალი ადამი არ ეკუთვნოდა მხოლოდ ერთ მათგანს, არამედ ორივეს, რადგან ორივეს გამოხსნა სურდა უფალს. ქრისტესთვის მოსაწონი ვერ იქნებოდა ვერც იდუეველთა (ფორმალურად რჯულისა და კანონების) სამეფო და ვერც ელინთა (წარმართული ანუ ზღაპრების, დემონური შეთქმულებებისა და ჯადოქრობის) სამეოფო. უფალმა ორივე განკურნა და აქცია ახალ ადამიანად, რომელიც არის ღვთის ეკლესია. ამგვარად, უფალმა გააუქმა და უარყო იუდეველობაც და ელინობაც და შექმნა თავისი წმიდა ეკლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლადსახიერო და ყოვლადბრძენო, ყველაფერი, რაც შექმენი, უსაზღვროდ კარგია და ბრძნული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა იოანემოწყალისა, ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†616/620);ღირსისა ნილოს მმარხველისა, სანელი ხუცისა (†V); ღირსისა სილოს მირონმდინარისა (†1651). აქია წინასწარმეტყველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ გახდნენ უცხო ადამიანები ოჯახის წევრები ასე რომ, აღარც უცხონი ხართ და აღარც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი (ეფ. 2:19)უფალ იესო ქრისტეს მოსვლამდე ისე ჩანდა, თითქოს მხოლოდ იუდეველები იყვნენ ღმერთთან ახლოს და წარმართები კი შორს. სინამდვილეში იდეველებიც და წარმართებიც ერთნაირად იყვნენ დაშორებული ღმერთს და ღვთის ჭეშმარიტ თაყვანისცემას. მოვიდა იესო მაცხოვარი და შორეულსა და ახლობელს, ყველას ახარა – „მშვიდობა თქვენთანა“ და უკვე ამით ორივე, იუდეველებიცა და წარმართებიც, ერთ სულში მიიყვანა მამასთან. ახალ ქმნილებაში - იქნება ეს ახალი ადამიანი თუ ღვთის ეკლესია - ერთი სულია და ყოველი, ვინც შედის ღვთის ეკლესიაში, იღებს ამ სულს, ასე რომ, რაც არ უნდა გაიზარდოს ეკლესიის წევრთა რიცხვი, ყოველთვის რჩება ერთი და იგივე ღვთის სული; და რამდენი ხალხიც, ტომიც ან რასაც არ უნდა შევიდეს ღვთის ეკლესიაში, ღვთის სული არ იცვლება და ყოველთვის იგივე რჩება. აი, ამიტომ, თქვენ, წარმართებო, ეკლესიაში არც უცხონი ხართ და არც ხიზნები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი. ეკლესია დაფუძნებულია სიწმიდეზე, ხოლო მისი ქვაკუთხედი - წმიდათა წმიდაზე და განგებულებისამებრ, მისი ყველა წევრი უნდა იყოს წმიდა. წმიდად იწოდებიან ისინიც, ვინც ქრისტემდე ცხოვრობდა, მაგრამ მოელოდნენ მას და იმედი ჰქონდათ მისი, ისევე როგორც ყველა, ვინც ქრისტეს შემდეგ ცხოვრობდა და აღიარებდა ქრისტეს, როგორც ძე ღმერთს, მაცხოვარს, გამომხსნელს, მკვდრეთით აღმდგენელსა და მსაჯულს. ცოდვა აუცხოებს და აშორებს, მაგრამ ქრისტეს მიერ ეს დაშორება და გაუცხოება ქრება და ყველა მორწმუნე, იუდეველები იყვენენ მანამდე თუ წარმართნი, ხდება ღვთის სახლეული ანუ უფლის ოჯახის წევრი - და ეს ყველაფერი აღესრულება ქრისტეს გამო და ქრისტეს მიერ.ძმანო, უფალმა იესო ქრისტემ გვიბოძა ჩვენ უფრო აღმატებული და ძვირფასი რამ, ვიდრე ეს ცხოვრებაა - გვიბოძა მშვიდობა და მეგობრობა ღმერთთან. ეს ბევრად აღმატებული და ძვრიფასია, ვიდრე ღმერთთან გაუცხოებით ცხოვრება. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მშვიდობისმყოფელო და მშვიდობის მომცემელო, ღმერთთან მშვიდობაში გვამყოფე მარად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (†407). მოწამემანეფა პალესტინის კესარიელისა(307-308). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საძირკვლისა და ქვაკუთხედის შესახებ მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველზე დაფუძნებულნი, რომლის ქვაკუთხედია თვით იესო ქრისტე (ეფ. 2:20)ძმანო, მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველი მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა ცხოვრებაა. ესაა ძველი და ახალი აღთქმა. და ვინ აერთიანებს მოციქულებსა და წინასწარმეტყველებს? უფალი იესო ქრისტე! მის გარეშე წინასწარმეტყველისთვის გაუგებარი იქნებოდა მოციქული და მოციქულისთვის – წინასწარმეტყველი. ქრისტეა აღსრულება წინასწარმეტყველთა და მოწმობა მოციქულთა. ასე რომ, იგია ქვაკუთხედი, რომელიც აერთიანებს წინასწარმეტყველებსა და მოციქულებს, უკავია ორივე, როგორც ქვაკუთხედს კედლები. ძველი და ახალი აღთქმა ერთიანდება ქრისტეში, მასში პოულობენ აზრს, მის გარშემო ტრიალებენ, მისგან არიან შთაგონებული, მას ეყრდნობიან. სად შეხვდებოდნენ წარმართები იუდეველებს და სად გაუგებდნენ ისინი ერთმანეთს?! არსად სხვაგან, თუ არა ქრისტეში! მასში და მის მიერ ისინი ერთიანდებიან ერთში – ახალ ადამიანში, ერთ უკვდავ სხეულში, ერთ წმიდა და კათოლიკე ეკლესიაში. სხეულისა და სულის წმიდა და უმაღლესი დამეგობრებაც მხოლოდ იესო ქრისტეს მიერ ხორციელდება. უფლის განკაცებამდე ანუ უფლის კაცობრივ სხეულში მოსვლამდე არამეგობრული იყო ურთიერთობა სულსა და სხეულს შორის. და ეს იყო მტრობა სულის მოკვდინებამდე. უფალმა შეარიგა და აკურთხა ორივე. ამგვარად, იგი გახდა ქვაკუთხედი ყოველი უკვდავი და ღვთივსათნო აგებულებისთვის, იქნება ეს ცალკეული ადამიანი, ოჯახი, ერი თუ მთელი კაცობრიობა, იქნება ეს აწმყო, წარსული თუ მომავალი, ძველი თუ ახალი აღთქმა. იგია მთავარი კედელი ყოველგვარ აგებულებაში, ისევე როგორც ის არის თავი ეკლესიის სხეულისა. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჩვენი ხსნის ზღუდეო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადქებულისა მოციქულისა ფილიპესი, 12-თაგანისა (†1), ახალმოწამისა კონსტანტინე ჰიდრეოსისა (†1800). მორწმუნე დედოფლისა თეოდორასი(348); წმიდა გრიგოლ პალამასი, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა(†1359). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება პავლეს, როგორც პატიმრის შესახებ მე, პავლე, იესო ქრისტეს ტყვედ ვიქეცი თქვენთვის, წარმართთათვის (ეფ. 2:20).ძმებო, ქრისტეს მოციქული ქრისტეს ტყვეს უწოდებს თავს. როგორ შეიძლება, რომ მოციქული იყოს ტყვე? დატყვევებულს ხომ ბორკილები ადევს? დიახ, ადევს! აი, მოციქული პავლეც შეკრულია, შეკრულია უფალ იესოს სიყვარულით ისე ძლიერად, რომ დედამიწაზე არცერთ სხვა ბორკილს არ გრძნობს, თითქოს სხვა არც არსებობდეს. მოციქული გონებით იმდენად ძლიერ არის მიბმული უფალ იესო ქრისტეს, რომ მის გარდა არაფერზე შეუძლია იფიქროს. მოციქული ნებითაც ისე ძლიერ არის ქრისტეზე მიბმული, რომ, ზოგადად, საკუთარი ნებაც არ გააჩნია, მან სრულად დაუმორჩილა საკუთარი ნება უფალ იესო ქრისტეს ნებას. ასე რომ, მას უყვარს ის, რაც ქრისტეს უყვარს, ფიქრობს იმის შესახებ, რის შესახებაც ქრისტე ფიქრობს, აღასრულებს იმას, რაც ქრისტეს სურს.და განა ეს ტყვეობა არაა? ო, ნეტარია ტყვეობა, რომელიც დიდებისთვის და საცხოვნებლადაა და არა სამარცხვინოდ და დასაღუპად! მაშასადამე, იესო ქრისტე არის მოციქულის ცხოვრების სრული ბატონი, როგორც შინაგანის, ასევე გარეგანის, რადგან გარედანაც და შინაგანადაც იგი უშვებს განსაცდელებს მოციქულზე; გარედანაც და შინაგანადაც უხსნის მას თავის განგებულებას; გარეგნულად და შინაგანად იესო ქრისტეს მიჰყავს იგი სრულყოფილი სიკეთისაკენ მისი და მრავალი სხვა ადამიანის გადასარჩენად. ჩვენც მივენდოთ, ძმებო, მოციქულების მსგავსად, უფალ იესო ქრისტეს და მაშინ ვიქნებით ყველაზე სანდო ხელში და ყველაზე სანდო გზაზე.უფალო იესო ქრისტე, დიდებულო და საკვირველო უფალო, შეგვაერთე შენთან, გვაქციე შენს პატიმრად საუკუნოდ და სამარადისოდ ორთავ სამყაროში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა და აღმსარებელთა: სამონასი (†293/322) და აბიბოს დიაკონისა (†316/322). მოწამე დიმიტრი დაბუდელისა(307); ღირსი პაისი ველიჩკოველი მოლდაველისა, ათონელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციური ძალებისთვის ღვთის სიბრძნის მოვლინების შესახებრათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე (ეფ. 3:10)ძმებო, ნუთუ ყოვლისმცოდნე არიან ანგელოზები? არა, რადგან ისინი რომ ყოვლისმცოდნე ყოფილიყვნენ, ღმერთები იქნებოდნენ. ღმერთი ერთია, ძმებო, ანეგელოზები კი ღვთის რჩეული მსახურები არიან. განკაცების საიდუმლო ანგელოზთათვის ცნობილი არ იყო მანამ, სანამ ის არ აღესრულა. არც განკაცებასთან დაკავშირებული სხვა საიდუმლოებები იყო ცნობილი ანგელოზთათვის მანამ, სანამ ეკლესიაში არ იხილეს ისინი გაცხადებულად. ე.ი. ეკლესია მრავალი სიახლის მაუწყებელია თვით წმიდა ანგელოზებისთვისაც. ეკლესია, ერთი მხრივ, არის ღვთის სიბრძნის, ძალისა და კაცთმოყვარეობის, მეორე მხრივ კი - ღვთის სიყვარულისა და ადამიანური თავგანწირვის ახალი გამოვლინება. თვით ანგელოზებმაც კი არ იცოდნენ, რამდენად დამდაბლდებოდა ღმერთი და რამდენად ამაღლდებოდა ადამიანი. ეს ყველაფერი ეკლესიაში გაცხადდა და ეკლესიის მეშვეობით ეუწყათ ანგელოზებს. სწორედ ამას ამცნობს მოციქული ეფესელებს ზემოაღნიშნული სიტყვებით:“რათა აწ ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს ზეციურ მთავრობათა და ხელმწიფებათ ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე“ (ეფ. 3:10). მაშასადამე, მთავრობათა და ხელმწიფებათათვის ანუ ანგელოზთა დასისთვის წინასწარ არაფერი იყო ცნობილი. ღვთის მრავალფეროვანი სიბრძნე, რომელიც არ იყო გაცხადებული არც ანგელოზთათვის, ამჟამად ეკლესიისთვის ცნობილია მრავალი ფორმითა და გამოვლინებით.ო, ძმებო, ღვთის ორი ყველაზე უდიადესი საქმე, რომელიც აღასრულა უფალმა, არის სამყაროს შექმნა და ეკლესიის შექმნა. ორივე შემთხვევაში, ღვთის სიყვარულის მთავარ საგანს წარმოადგენს ადამიანი. ასე რომ, ძმებო, ყოველი ჩვენი ამოსუნთქვისას მადლობა შევწიროთ უფალს და ვიყოთ მისი უზომოდ მადლიერნი. ჰოი, უფალო, ყოვლადსახიერო, ღმერთო მოწყალეო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდებულისა, ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი (†60). მღვდელმოწამე ფილუმენ წმიდასაფლავებისა(1979). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალთა გულებში ქრისტეს დამკვიდრების შესახებ... და ქრისტემ რწმენის მეშვეობით დაივანოს თქვენს გულებში, რათა, სიყვარულით დამკვიდრებულთ და დაფუძნებულთ ... (ეფ. 3:17-18)სარწმუნოებით შემოდის ქრისტე გულში და ქრისტესთან ერთად შემოდის სიყვარული. ამგვარად მტკიცდება და იდგამს ფესვს სიყვარულში ადამიანი. მაშასადამე, უპირველესი რწმენაა და შემდეგ, რწმენასთან ერთად, ქრისტეს მყოფობა გულში, ქრისტესთან ერთად – სიყვარულის არსებობა, სიყვარულთან ერთად კი – ყოველგვარი ენით გამოუთქმელი კეთილდღეობა. რამდენიმე სიტყვით გვიჩვენებს მოციქული სრულყოფილების მთელ ამ კიბეს. მისი დასაწყისი რწმენაა და დასასრული კი – სიყვარული. ხოლო რწმენა და სიყვარული ცოცხალი და განუყოფელი ერთობით ერთიანდება გულში ცოცხალი ღმერთის – უფალ იესო ქრისტეს ყოფნით. რწმენის განმტკიცებით ჩვენ უფრო და უფრო ვუახლოვდებით ქრისტეს. რაც უფრო ძლიერია რწმენა, მით უფრო ახლოსაა ქრისტე. ბოლოს, გული ივსება ქრისტეთი და მას არ შეუძლია გამოეყოს ქრისტეს, როგორც ჰაერი ვერ გამოეყოფა ფილტვებს. მაშინ ადამიანი სიხარულის ცრემლით ურთიერთობს ქრისტესთან ლოცვის გზით: უფალო, იესო ქრისტე, შემიწყალე მე, ცოდვილი! და შეუმჩნევლად გული ივსება ნათელი და თბილი სიყვარულით. ასე ერთიანდება სიყვარული რწმენასთან და იმედთან, და როდესაც გაერთიანდებიან, იკარგება მათ შორის ზღვარი. და ადამიანი ვეღარ საზღვრავს სადამდე ვრცელდება რწმენა და საიდან იწყება იმედი და სიყვარული. და როდესაც ადამიანში ცოცხალი ქრისტე დამკვიდრდება, ის აღარ არჩევს და ცალ–ცალკე არ ხედავს რწმენას, იმედსა და სიყვარულს, ის ხედავს და ასახელებს მხოლოდ ქრისტეს, მსგავსად მებაღისა, რომელიც შემოდგომისას ხეებზე მხოლოდ მწიფე ნაყოფს ამჩნევს და აღარ საუბრობს ფოთლებსა და ფერზე. ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, ჩვენი მისწრაფებების უმაღლესო მწვერვალო, ყველა ჩვენი გზის დასასრულო, მოგვიახლოვდი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქედა და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა გობრონ-მიქაელისა და 133-თა მოწამეთა, მხედართა მისთა (†914). გრიგოლ სასწაულმოქმედისა, ნეოკესარიელი ეპ.(266-270); ღირსი ლაზარე აღმსარებლისა, ხატმწერისა(857);ღირსი ნიკონი, რადონეჟელი იღუმენისა; გენადი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა(471). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სიგრძისა და სიგანის, სიღრმისა და სიმაღლის შესახებ...რათა ყველა წმიდასთან ერთად შეგეძლოთ სიგრძისა თუ სიგანის, სიღრმისა თუ სიმაღლის წვდომა... (ეფ. 3:18)აი, რწმენისა და სიყვარულის ნაყოფი! აი, სამეფო საჩუქრები, რომლებიც მოაქვს ქრისტეს, როდესაც ის მკვიდრდება ადამიანის გულში. ესაა მაცხოვნებელი საიდუმლოებების შემეცნება, შემეცნება იმ ყველფრისა, რაც ადამიანის ცხოვრებისთვის მნიშვნელოვანია. თუმცა ეს შემეცნება არაა კერძო, არაა განსაკუთრებული, არაა ერთპიროვნული და ორიგინალური; ის შეესაბამება იმას, რასაც აღწევს ყველა წმიდანი. და ვინ არიან წმიდანები, თუ არა მდიდრები სიყვარულსა და რწმენაში? მათ მიმადლებული აქვთ ღვთის საიდუმლოებათა წვდომა სიყვარულისა და რწმენის გამო. შეადარე შენი შემეცნება მათ შემეცნებას, და თუ განსხვავებას დაინახავ, იცოდე, რომ არ ხარ მართალი. და თუ შენი შემეცნება შეესაბამება მათსას, ე. ი. მიაღწიე მათი რწმენისა და სიყვარულის საზომს და მაშასადამე, ქრისტეა დამკვიდრებული შენს გულში. მაშინ გაიგებ რა არის ღვთის სიყვარულის სიგანე, რომელიც მოიცავს როგორც იუდეველების, ასევე წარმართების ხსნას; და რა არის ღვთის განგებულების სიგრძე, რომლითაც საუკუნეთა უწინარეს განემზადა გადარჩენის გეგმა და ყველაფერი შესაბამისი თანმიმდევრობით აღესრულა რჯულისკანონის, წინასწარმეტყველებებისა და მრავალი სასწაულის საშუალებით; და რა არის ქრისტეს სიმდაბლის სიღრმე, რომლის გამოც თავად ჩავიდა ჯოჯოხეთში, რათა იქ მყოფი მართალთა სულები გამოეხსნა; და რა არის ქრისტეს დიდების სიმაღლე, რომელიც მან, როგორც კაცმა, მიიღო თავისი გამომხსნელი საქმიანობის დედამიწაზე დასრულების შემდეგ. ამგვარად, ამ ყველაფერს მოიცავს, როგორც ქრისტეს ჯვარი, სიგრძე და სიგანე, სიღრმე და სიმაღლე, ყველაფერს ნათელს ჰფენს, ყველას მოუწოდებს, ყველას იწყნარებს და ყველას აღამაღლებს. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, მოგვიტევე და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა პლატონისა (†302) და მოწამისა რომანოზ დიაკ. და ყრმისა ბარულისა (†303). მოწამე ზაქე ღადარინელი დიაკონისა და ალფეს, კესარიელი წიგნისმკითხველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გონებაზე აღმატებული სიყვარულის შესახებდა, რაც ყოველგვარ შემეცნებას აღემატება, შეცნობა ქრისტეს სიყვარულისა... (ეფ. 3:19)ქრისტეს სიყვარული ის სიყვარულია, რომელიც აღემატება ჩვენს შემეცნებასა და გაგებას. არავის ძალუძს წინასწარ ჩასწვდეს ამ სიყვარულის მასშტაბებსა და ძალას მანამ, სანამ თვით ქრისტე არ დამკვიდრდება მასში. განა შეუძლია ვინმეს შეიგრძნოს თაფლის გემო, თუ არასოდეს გაუსინჯავს ის? ადამიანიც მხოლოდ მაშინ იგრძნობს ქრისტეს სიყვარულის ენით გამოუთქმელ სიტკბოს, მის დამათრობელ სურნელსა და უსაზღვრო ყოვლისმომცველობას, როდესაც რწმენის მეშვეობით ქრისტე დაივანებს მის გულში. და მაშინ, ვის გულშიც ქრისტეა, ეზიარება არა მხოლოდ ღვთის სიბრძნის სიგრძეს, სიგანესა და სიღრმეს (ეფეს. 3:18), არამედ, ასევე, ქრისტეს უსაზღვრო ღვთაებრივ სიყვარულს. ო, ძმანო, როგორი უძლურია სიტყვები, როდესაც ქრისტეს სიყვარულის შესახებ ვსაუბრობთ! არასდროს და არსად არის ეს სიტყვები ისე უსუსური, როგორც ახლა. მართლაც, რა შეიძლება ითქვას, როცა ქრისტეს სიყვარულის ასეთი გასაოცარი მტკიცებულებები არსებობს: სიყვარულით შეგვქმნა, სიყვარულით განკაცდა, სიყვარულითვე მიიღო შეურაცხყოფა და სიკვდილი ჩვენ გამო, სიყვარულით გაგვიხსნა ზეცა და გვაუწყა ჩვენთვის განმზადებული დაუსრულებელი დიდების შესახებ! თუმცა ისიც კი, რაც ჩამოვთვალეთ, მხოლოდ ნაწილია იმ ულევი სიმდიდრის, დიდების, სილამაზისა და სულიერი საზრდელის, რომელსაც ქრისტეს სიყვარული ჰქვია. ო, ნეტავ, ისეთი რწმენის ღირსი გავხდეთ, რომ ქრისტე დამკვიდრდეს ჩვენს გულში და მისი ენით გამოუთქმელი სიყვარული ვიგემოთ! ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ცხოვრებაო ჩვენო, სიბრძნევ და სიყვარულო, განგვწმინდე და დაივანე ჩვენში! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ილარიონ ქართველისა, სასწაულმოქმედისა, თესალონიკელისა; წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა აბდიასი (†IX ს. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა ვარლაამისა, კესარია კაპადუკიელისა (†304); ღირსისა ბალაჰვარისა და იოდასაფისა, ინდოეთის უფლისწულისა და მამისა მისისა აბენეს მეფისა. ფილარეტ, მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1867); მოწამე ილიოდორე პამფილიელისა(273). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის დიდებისა უფალ იესო ქრისტეშიმას დიდება ეკლესიაში, ქრისტე იესოსა და ყველა თაობაში, უკუნითი უკუნისამდე. ამინ (ეფ. 3:21).დიდება ღმერთს! დიდება ღმერთს ეკლესიაში! დიდება მას იესო ქრისტეში! დიდება მას მის ყველა თაობაში! დიდება მას უკუნითი უკუნისამდე! არავის ეკუთვნის დიდება ისე, როგორც ღმერთს. და არავინ ადიდებს ღმერთს ისე, როგორც ღვთის ეკლესია. ქრისტემ ცხადი გახადა ღმერთი: ამიტომ ღმერთი უფალ იესო ქრისტეში იდიდება. ეკლესია იარსებებს ყველა თაობაში საუკუნეთა აღსასრულამდე; ეკლესია იესო ქრისტეს წმიდა სხეულია, აღსავსე ძალით, სიბრძნითა და სასწაულმოქმედებით, ამიტომ დიდება ღვთისა ეკელსიაში აღევლინება - წმიდისა წმიდას მიერ, უბიწოსი – უბიწოსგან. ღვთისთვის მეტად სათნო და საამოა მისი ქება ეკლესიაში კიდევ იმიტომ, რომ აქ, ეკლესიაში, მრავალი სული და მრავალი ხმაა, ამასთანავე – ერთსულოვნება და ჰარმონია. ასე რომ, არავინ გამოეყოს ღვთის საერთო დიდებას და არავინ იფიქროს, რომ განცალკევებით და განმარტოებით მის მიერ ღვთის განსაკუთრებული დიდება უფრო უკეთესია, ვიდრე ღვთის ერთობლივად და ერთსულოვნად დიდება მორწმუნეთა კრებულში. არაა სიმართლე, რომ ერთის ხმა იკარგება მრავალში და მისი ხმა ღმერთს არ ესმის. განა ხელი უკეთ არ აკეთებს თავის საქმეს, როცა სხეულთანაა შეერთებული?! და განა იგივე არ ითქმის სხეულის სხვა ნაწილების შესახებ?! ასევეა ყოველი მორწმუნე. როდესაც ეკლესიაშია და ეკლესიის წევრებთან ერთად ლოცულობს (სხვათა შორის, უდაბნოში მყოფსაც შეუძლია ილოცოს ეკლესიაში და ეკლესიასთან ერთად) და არ არის გამოყოფილი ეკლესიისგან, მაშინ ის უკეთ ჩანს და უკეთ ისმინება ღვთის მიერ. მისი სული თანაზიარია მრავალი მორწმუნის სულის და მეტად გამოირჩევა და მეტად ამოიცნობა თავისი ლოცვით, როდესაც დაკავშირებულია ეკლესიის სხეულთან.უფალო, იესო ქრისტე, მხოლოდ შენგან, შენში და შენ მიერ შეგვიძლია ვადიდოთ ღმერთი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გრიგოლ დეკაპოლელისა (†816); პროკლესი, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†446/447). მოწამე დასი დოროსტოლელისა, რუმინელისა(303) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წოდების ღირსი ქცევის შესახებ... მოიქეცით იმ ხმობის ღირსად, რომლითაცა ხართ ხმობილნი, სრული სიმდაბლით და სიმშვიდით და სულგრძელებით ... (ეფ. 4:1-2)არ იამპარტავნო, არ ჩავარდე მრისხანებაში, არ მოიქცე სულმოკლედ - რადგან ეს ყველაფერი არ შეესაბამება ქრისტიანის წოდებას. ქრისტიანის წოდება იმდენად დიადი და საკვირველია, რომ ადამიანისთვის რთულია თავიდან აიცილოს ამპარტავნება, რთულია სულმოკლეობა არ გამოიჩინოს საფრთხისა და დანაკარგების დროს. მოციქული სამ ჯანსაღ მდგომარეობას უპირისპირებს სამ არაჯანსაღ მდგომარეობას, კერძოდ: სიამაყეს - თავმდაბლობას, მრისხანებას - სიმშვიდეს, სულმოკლეობას - სულგრძელებას. შეიძლება ითქვას, ეს სამი სათნოება - თავმდაბლობა, სიმშვიდე და სულგრძელება - სრულად არ წარმოაჩენს ქრისტიანის ღირსებას, რადგან მისი სიდიადე და სიმდიდრე შეუძლებელია დაფასდეს დედამიწაზე. ეს იმას ჰგავს, ადამიანს თავდახურული ყუთით დაჰქონდეს განძი ამქვეყნად და ყუთს ხსნიდეს და განძს იღებდეს მხოლოდ იმქვეყნად. ქრისტიანის წოდების სიდიადის შეფასება მხოლოდ იმას შეუძლია, ვისაც ძალუძს ამაღლება ზეციურ სიმაღლეებამდე და დიდებაში მყოფი უფალი იესო ქრისტეს ხილვა ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად. იქ არის კრებული უფლის ყველა სათნოყოფილი მოღვაწისა, რომლებიც ღირსი გახდნენ დიდი პატივის. უფალო, იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენი სახელი ყველა სახელზე ძვირფასია ჩვენთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანება
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მორწმუნეთა, როგორც ერთი სხეულისა და ერთი სულის, შესახებ.ერთია ხორცი და ერთია სული (ეფ. 4:4)მორწმუნენი უნდა იყვენენ, როგორც „ერთი ხორცი და ერთი სული“, - აი, რას გვირჩევს წმიდა მოციქული. ერთ ხორცში ყოფნა უნდა გავიგოთ, როგორც ერთი სარწმუნოება განხეთქილების, ერესებისა და თვითნებობის გარეშე. ეკლესია ერთი სხეულია, რომლის თავიც არის ქრისტე. ერთ სულში ყოფნა კი ნიშნავს სიყვარულს – ყველა მორწმუნის მხურვალე სიყვარულს ქრისტეს მიმართ, რომლისგანაც წარმოიშობა ურთიერთსიყვარული. დაე, სიმრავლე იქცეს ერთობად – და იყოს ბევრი, როგორც ერთი. ეს ქრისტიანული სარწმუნოებისა და ქრისტიანული სიყვარულის სასწაუალია. არ არსებობს სამყაროში სხვა ძალა, რომელიც უფრო ძლიერად დააკავშირებდა ადამიანებს ერთმანეთთან. არცერთი სისხლი, არცერთი ენა, არცერთი კერა, არცერთი მშობელი, არც რაიმე ამქვეყნიური ინტერესი - არცერთი ამათგან ოდნავადაც არ შეედრება თავისი სიმყარით ქრისტიანულ რწმენასა და სიყვარულს. ამგვარი მტკიცე და დაურღვეველი ერთობით უკავშირდებიან ერთმანეთს ეკლესიის წევრები. და ღვთის ეკლესია დგას, როგორც ერთი დროსა და მარადისობაში - ერთი სხეულითა და ერთი სულით. ამ საკვირველ ერთობას არაფერი ისე არ ეწინააღმდეგება, როგორც ცალკეული ადამიანების ამპარტავნება. ამპარტავნება ამახინჯებს რწმენას, აციებს სიყვარულს, ამპარტავნება შობს ერესებს, ყოფს ეკლესიას, მსხვერპლად სწირავს პირად კეთილდღეობას საზოგადო კეთილდღეობას. ამპარტავნება თავისი არსით რწმენისა და სიყვარულის არქონაა.დაე, ღმერთმა დაგვიფაროს ამპარტავნებისაგან, ადამიანთა მოდგმის ამ უძველესი სენისაგან, ძმებო, რათა ყოველთვის ვიყოთ ერთ სულ და ერთ ხორც ჩვენს უფალ იესო ქრისტეში. ქება და დიდება შენდა, უფალო იესო ქრისტე, თავო ეკლესიისაო, უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხსენება მოციქულთა 70-თაგანთა. მართალი მიქაელ მხედრისა ბულგარელისა(866); კეთილმორწმუნე მთავრის მიხეილ ტვერელისა(1318). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება თუ რას მოიცავს მართალთა ერთიანობა.ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლისღება, ერთია ღმერთი და ყოველთა მამა... (ეფ. 4:5–6)ჩვენ, ქრისტიანებმა, უნდა შევინარჩუნოთ სულის ერთობა მშვიდობასთან ერთად, რადგან ესაა მტკიცე და ნათელი საფუძველი იმისა, რომ ვიყოთ ერთი სხეული და ერთი სული. ჩვენ ერთი გვყავს უფალი, იესო ქრისტე, შემოქმედი, მხსნელი და მკვდრეთით აღმდგენელი. არ არსებობს ორი ქრისტე, რომ ჩვენ შორის იყოს გაყოფა. ერთი სისხლი დაიღვარა ყველა ჩვენგანისთვის ჯვარზე და ერთი ბაგე ლოცულობდა გეთსიმანიის ბაღში ყველასთვის. ჩვენ გვწამს ერთი ღმერთი – ყოვლადწმიდა სამება, განუყოფელი და ცხოველსმყოფელი, მამა, ძე და სულიწმიდა, ერთი არსი და სამი ჰიპოსტასი: მამა უშობელი, ძე მხოლოდშობილი და სულიწმიდა, მამისაგან გამომავალი. გვაქვს ერთი ნათლისღება სამების სახელით - „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ – წყალში სამგზის შთაფლვით, რათა მოკვდე ცოდვისა და ეშმაკისათვის და აღდგე და იცოცხლო უფალ იესო ქრისტესათვის. ერთი ღმერთი და ყოველთა მამა - ეს არის მხოლოდშობილი ძის, უფალ იესო ქრისტეს მამა, რომელიც ჩვენ ქრისტეს მიერ და ქრისტეს გამო შვილად გვიღებს და გვაძლევს უფლებას მივმართოთ მას: „მამაო ჩვენო“. ხედავთ, ძმებო, რა გვაერთიანებს ჩვენ? ხედავთ, რა მყარი საფუძველი გვაქვს ერთობისათვის? სხვა ყველაფერი, რაც მარცხენა მხრიდან გვიბიძგებს დაყოფისკენ, ისეთივე უმნიშვნელოა, როგორც ქვიშის მარცვალი დიდ მთასთან შედარებით. ეშმაკი ვერ დაარღვევს ჩვენს ერთობას, თუ თავად არ დავეხმარებით მას. ეშმაკი ვერ დაგვიმორჩილებს, თუ თავად არ დავემორჩილებით მას.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, სახიერო და კეთილო, რა მტკიცედ დაგვაკავშირე მარადიული სიკეთით! შეგვაკავე და გვამყოფე ჩვენ ამ ერთობაში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა გრიგოლ არქიმანდრიტისა, ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებულისა (ფერაძე 1942); ამფილოქე იკანიელი ეპ. (†394); გრიგოლ ანკრაგატიელი ეპ.; კეთილმორწმუნისა მთავრისა ალექსანდრე ნეველისა (†1263). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მადლისა და ნიჭების შესახებხოლო თითოეულ ჩვენგანს ქრისტესმიერი ნიჭის ზომისამებრ მიეცა მადლი (ეფ. 4:7)აი, რის მიხედვით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ქრისტიანები. მოციქულმა, პირველ რიგში, ის ჩამოთვალა, რაც გვაერთიანებს, ანუ: ერთი უფალი, ერთი სარწმუნოება, ერთი ნათლისღება, ერთი ღმერთი და მამა ყოველთა... ახლი კი იმის შესახებ მიუთითებს, რაც, ჩვენგან დამოუკიდებლად, ერთმანეთისაგან განგვასხვავებს. კერძოდ, ესაა ქრისტეს ნიჭები, რომელთა შესაბამისადაც გვებოძება სულიწმიდის მადლი.ქრისტე თავია იმ დიდი სხეულისა, რომელსაც ეკლესია ეწოდება. ქრისტეა შემოქმედი ამ სხეულის და მისი თითოეული წევრისა ცალ-ცალკე; ის არის შემოქმედი და ერთადერთი, ვინც იცის თავისი ქმნილების აღნაგობა და სტრუქტურა. იგი არ დაუშვებს, რომ მისი ნაგებობის რომელიმე ნაწილი იყოს შეუსაბამოდ დიდი ან მცირე. იგი უწესებს საზომს ყველასა და თითოეულს. ამგვარად, ზოგს ხუთ ტალანტს უბოძებს, ზოგს ორს და ზოგს კიდევ ერთს, რათა არავის ეწყინოს და არავის შურდეს; არ ეწყინოს - რადგან თუ ნაკლებს მიიღებს, პასუხსაც ნაკლებად აგებს; არ შურდეს - რადგან თუ ვინმეს მეტი აქვს, ეს მას კი არ ეკუთვნის, არამედ ღმერთს; და თუ ვინმეს ბევრი აქვს, მისგან მეტს მოითხოვენ - სწორედ ისე, როგორც ტალანტების შესახებაა ნათქვამი სახარებისეულ იგავში.ჰოი, ძმებო, დაე, თითოეულმა ჩვენგანმა გააცნობიეროს მისთვის ბოძებული მადლის საზომი და პასუხისმგებლობა. პატივი ვცეთ ჩვენთვის და ჩვენ გვერდით მყოფთათვის ბოძებულ ნიჭებს, რადგან ყოველგვარი ნიჭი ღმერთს ეკუთვნის და ღვთისგან არის.უფალო იესო ქრისტე, მრავალგვარ ნიჭთა მბოძებელო, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა მერკური კაპადუკიელისა; დიდმოწამე ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა (†305/313); მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა (†100/1010 და პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა (†311). ღირსი მასტრიდია ქალწულისა, ალექსანდრიელისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციდან ჩასულისა და ზეცად ასულის შესახებჩასული კი იგივეა, ვინც ყველა ზეცაზე ზევით ავიდა, რათა აღევსო ყოველი (ეფ. 4:5) უფალი იესო ქრისტე თავისი კაცთმოყვარებით ქვევით ჩავიდა და იმდენად ქვევით, რომ უფრო მეტად ჩასვლა შეუძლებელია, შემდეგ კი ზევით ავიდა, და იმდენად ზევით, რომ, ჭეშმარიტად, იმაზე ზევით ასვლა შეუძლებელია. იგი ჩავიდა დედამიწის ყველაზე უქვემოეს ადგილას ანუ თვით ჯოჯოხეთში, საიდანაც გამოიხსნა და ცათა სასუფეველში შეიყვანა მამამთავარნი, წინასწარმეტყველნი და მართალნი. აღასრულა თავისი საქმე დედამიწაზე და ჯოჯოხეთში და ამაღლდა ზეცად ყველაზე ზევით. ზეცად ასული კი იგივეა, ვინც ზეციდან ჩამოვიდა, ყოვლად უცვლელი, თუმცა, ჩამოვიდა სხეულის გარეშე და ამაღლდა სხეულით.მაშასადამე, დაუშვებელია ვიფიქროთ, რომ ძე ღვთისა და ძე კაცისა სხვადასხვაა, როგორც ამას ამტკიცებდნენ ერეტიკოსები. ძე ღვთისა და ძე კაცისა ერთია, ერთი ღმერთი და ერთი ადამიანი, ერთი მხსნელი და ჩვენი მაცხოვარი. „იესო ქრისტე იგივეა გუშინ, დღეს და უკუნითი უკუნისამდე“ (ებრ. 13:8); უფალი იგივეა დაბლაც და მაღლაც, დედამიწაზეც, ჯოჯოხეთშიც და სამოთხეშიც, იგი დამდაბლდა ყველა ადამიანზე მეტად და ამაღლდა ყველა ანგელოზურ ძალაზე მეტად, რათა თავისი მაგალითით ეჩვენებინა თავისი სიტყვების ჭეშმარიტება: „ხოლო ვინც აიმაღლებს თავს, დამდაბლდება და ვინც დაიმდაბლებს თავს, ამაღლდება“ (მთ. 23:12). თუ არ დავმდაბლდებით სათნოებით, მაშინ დაგვამდაბლებს ცოდვა. სათნოებას მივყავართ ნებაყოფლობითი და დროებითი დამდაბლებისკენ, ხოლო ცოდვას – მარადიული და დაუსრულებელი დამდაბლებისკენ.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, რომელიც ყველას აღავსებ შენი ძალით, აღგვავსე ჩვენც ჭეშმარიტი სიმდაბლის სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამეთა: კლიმენტი რომის პაპისა, პეტრე 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა, დიდმოწამეთა: მერკური კაპადუკიელისა და ეკატერინე ყოვლადბრძენისა, ალექსანდრიელი ქალწულისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მსახურებისა და ცოდნის განაწილების შესახებდა მანვე დაადგინა ზოგი მოციქულებად, ზოგი წინასწარმეტყველებად, ზოგი მახარებლებად, ზოგიც მწყემსებად და მოძღვრებად (ეფ. 4:11)როგორც ადამიანის სხეულში სხვადასხვა ორგანოს აქვს განსხვავებული მსახურება, თუმცა ყველა ჰარმონიულად, შეთანხმებულად მოქმედებს მთელი სხეულის სასარგებლოდ, ასევე დაადგინა უფალმა ეკლესიაში, რომელიც მისი სხეულია, სხვადასხვა ორგანო სხვადასხვა მსახურებით. პირველ ადგილზე მან მოციქულები დააყენა და მისცა მათ არა რომელიმე ღირსება, მსახურება ან სულიერი ნიჭი, არამედ ყველა ღირსება, ყველა მსახურება და ყველა ნიჭი ანუ ყველაფერი ერთად. მოციქულები, ამავდროულად, იყვნენ წინასწარმეტყველნიც, მახარებლებიც, მოძღვრებიცა და მასწავლებლებიც. მოციქულის წოდება მეტად აღარ გამეორდება. დიდი მოციქული იყო თორმეტი, მეცამეტე მოციქული იყო პავლე, ხოლო მცირე მოციქული იყო სამოცდაათი. წინასწარმეტყველნი არიან ისინი, ვისაც სულიწმიდის მიერ მიეცათ წინასწარმეტყველების ნიჭი, აქ იგულისხმებიან არა ძველი აღთქმის, არამედ ახალი აღთქმის წინასწარმეტყველნი (საქმ. 11:27; 21:10, 13:1). წინასწარმეტყველნი იყვნენ და ხდებოდნენ წოდებისა და მდგომარეობის მიუხედავად. მახარებლები, ანუ ევანგელისტები, უპირველეს ყოვლისა, არიან ისინი, რომელთაც დაწერეს სახარება; შემდეგ არიან მისიონერები, რომლებიც ქრისტიანულ სწავლებას ავრცელებენ ურწმუნოთა შორის; დაბოლოს, წმიდა წერილის განმმარტებლები, რომლებიც წერილობითი სახით გადმოსცემენ ქრისტიანულ ჭეშმარიტებას ყველასათვის.მოძღვრები და მასწავლებლები ერთნი არიან წოდებით, რადგან ძნელია წარმოიდგინო მოძღვარი, რომელიც, ამავდროულად, არ არის მასწავლებელი. მოძღვრები, გარკვეულწილად, შეზღუდული არიან ადგილითა და მრევლის რაოდენობით, რომლებიც სულის ხსნის გზაზე მიჰყავთ და წინამძღვრობენ ქრისტეს ეკლესიას. ასე მოაწყო უფალმა ყველაფერი თავისი წმიდა მოციქულების მეშვებით. ნეტარია, ვინც აცნობიერებს თავის მსახურებას და მისთვის სულიწმიდის მიერ ბოძებულ ნიჭს და ნეტარია ის, ვინც, მოწოდების შესაბამისად, ბოლომდე იმსახურებს. და როგორც სულიწმიდა იძლევა ნიჭებს ამჟამად, ასევე უფალი თავის დროზე გასცემს ჯილდოებს.ჰოი, ზეცათა მეუფეო, სულო წმიდაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, შეგვეწიე, რათა სიმდაბლით გამოვიყენოთ სულიერი ნიჭები ეკლესიის საკეთილდღეოდ და ჩვენი სულების სახსნელად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ალიპი მესვეტისა, დიდმოწამე გიორგის ტაძრის განახლებისა კიევში (†1051/1054), ღირსისა პაფლაგონიელი ბერისა -წყვილთა მფარველისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რა არის მიზანი ნიჭების, მსახურებისა და ცოდნის განაწილებისა... რათა სრულეყოთ წმიდანი მსახურების საქმისათვის - ქრისტეს სხეულის ასაშენებლად (ეფ. 4:12)სულიწმიდამ იმისათვის გაანაწილა ნიჭები და დაადგინა ერთნი მოციქულებად, მეორენი - წინასწარმეტყველებად, სხვანი - მახარებლებად, მოძღვრებად და მასწავლებლებად, რათა მორწმუნეები ანუ ქრისტიანები სრულყოფილიყვნენ. როგორც ოჯახშია პატივი და მსახურება განაწილებული (ანუ სხვა პატივი და მსახურება აქვთ მშობლებს, სხვა – უფროს ვაჟებსა და ქალიშვილებს, სხვა – მცირეწლოვან ბავშვებსა და მსახურებს), თუმცაღა ყველანი ერთმანეთის საკეთილდღეოდ ემსახურებიან ერთმანეთს, ასევეა ღვთის სახლში ანუ წმიდა ეკლესიაში: ყველას თავისი საქმე აქვს და ყველას მსახურება ყველასთვის სასარგებლოა. ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ და ბრძნულად ხდება აღშენება ქრისტეს სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის.ყოველი მორწმუნე იზრდება და ვითარდება სხვების თანადგომით, როგორც ამ სხეულის წევრი - იზრდება სიწმიდეში, უბიწოებაში და მთელ სხეულთან შესაბამისი თანაფარდობითა და ზომით. ხოლო მთლიან სხეულს, დასაბამიდან სამყაროს დასასრულამდე, განსაკუთრებით კი ძე ღმერთის განკაცებიდან საშინელ სამსჯავრომდე, წარმოადგენს ქრისტეს წმიდა ეკლესია. ეს არის უკვდავების ღირსი სხეული და ღვთის საკადრისი ნაგებობა. ადამიანის თვალს არ ძალუძს მისი დანახვა, არც გონებას ხელეწიფება მისი გააზრება. ეს ნაგებობა აღშენებულია გამორჩეული მასალით, ცოცხალი აგურით, თვალით და გულით, უხეშობისა და უმსგავსობის გარეშე, ხრწნილებისა და შეუსაბამობის გარეშე, ყვალაფერი თავის ადგილასაა, ყველაფერი მშვენიერია - მთლიანობაში და ცალ–ცალკე. აი, ძმებო, ჩვენი გზის მიზანი! აი, ჩვენი სატანჯველებით გამოწრთობის აზრი! აი, ჩვენი ცხოვრება, რომელიც ჩვენს ყველა გეგმაზე უკეთესი და ჩვენს ყველა სურვილებზე უმაღლესია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, კაცთმოყვარეო ღმერთო ჩვენო, ნუ უარგვყოფ, როგორც გამოუსადეგარ მასალას, არამედ სრულგვყავი და ადგილი მიგვიჩინეშენს უკვდავ სხეულში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
იაკობ დაჭრილისა, სპარსისა (†421). ღირსი პალადი ალექსანდრიელისა; ღირსმოწამე 17 მონაზვნისა, ინდოეთს წამებულთა; ღირსი რომანოზ სასწაულმოქმედისა, კილიკიელისა. ღვთისმშობლის ხატისა - ზეციური ნიშანი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სრულყოფილი ადამიანის შესახებ... ვიდრე ყველანი მივაღწევდეთ ერთობას რწმენისას და ღმერთის ძის შემეცნებისას სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომას (ეფ. 4:13)ძმანო, რწმენის ერთობა და ღვთის ძის, უფალ იესო ქრისტეს, შემეცნება ორს, ათასსა თუ მილიონ ადამიანს ერთ პიროვნებაში აერთიანებს. რწმენის ერთობა ქრისტეში და ჭეშმარიტად მართლმადიდებლური შემეცნება ქრისტესი უფრო მტკიცედ აკავშირებს ადამიანებს, ვიდრე სისხლი, ენა, მატერიალური მდგომარეობა თუ მიწიერი კავშირები. როდესაც მრავალი სული ერთსა და იმავეს ფიქრობს, ერთი და იგივე სურს და ერთსა და იმავეს ესწრაფვის, მაშინ მრავალი სულის ეს სიმრავლე ერთ სულს ჰგავს, ერთ დიდ და ძლიერ სულს. სხეულებრივი განსხვავებები ამ შემთხვევაში ნაკლებად მნიშვნელოვანია და ნაკლებად ექცევა ყურადღება.ამგვარად, მსგავსი სულები ერთიანდებიან „ერთ სრულყოფილ კაცად, ქრისტეს ასაკის სისრულის ზომისაებრ“. სრულყოფილ მთლიანობაში ნაწილებიც სრულყოფილია. ყოველი ქრისტიანის სული „სრულყოფილი კაცის“ ნაწილია. „სრულყოფილი კაცი“ ქრისტეა, ხოლო მისი „საიდუმლო სხეული“ არის ეკლესია. იგი თავისით აღავსებს ყველას, ვისაც სწამს მისი, თითოეულს თავისი ასაკის ზომის შესაბამისად. იგია სისრულე სისრულეთა, ცხოველსმყოფელი წყარო, რომელიც გადმოედინება და აღავსებს ყოველ „ღირსეულ სიცარიელეს“, ანუ რამდენადაც ადამიანი იცლება იმ ყველაფრისგან, რაც არ არის ქრისტე, იმდენად შედის და ავსებს მას ქრისტე.ო, ძმებო, ძლიერ რწმენასთან ერთად, უდიდესი სიმდაბლეა საჭირო, რათა ცხოველსმყოფელი წყალი შემოდინდეს ჩვენში. ბუნებაშიც ვხედავთ, რომ დაბლობი ადგილი უფრო ადვილად იჟღინთება წყლით. რაც უფრო მეტად დავმდაბლდებით ქრისტეს წინაშე, მით უფრო მეტი სურვილით შემოვა უფალი ჩვენში, დაგვარწყულებს თავისი ცხოველსმყოფელობით და აღგვავსებს, როგორც თავის ჭურჭელს, მარადიული სისავსით.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, აღსავსეო სიცოცხლით, სიბრძნით, სილამაზითა და სიტკბოთი, დაგვეხმარე, რომ დავმდაბლდეთ შენი ღვთიური სიდიადის წინაშე, რათა ღირსი გავხდეთ შენი შემობრძანების. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე, ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა და აღმსარებელისა სტეფანე ახლისა, კონსტანტინეპოლელისა (†767); მოწამისა ირინარქესი და წმიდათა 7-თა დედათა (†303). მიტროპოლიტ სერაფიმე ჩიჩაგოვისა (†1937) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა წარემატებოდნენ მართლებიარამედ სიყვარულით მივსდევდეთ ჭეშმარიტებას და ყოველმხრივ ვიზრდებოდეთ მასში, ვინც არის თავი - ქრისტე (ეფ. 4:15)აი, ძმებო, რა მოგვეთხოვება ამქვეყნიურ ცხოვრებაში: ვიაროთ ჭეშმარიტების გზაზე და ვიცხოვროთ სიყვარულში. ჭეშმარიტება გაცხადებულია უფალ იესო ქრისტეს მიერ და სიყვარულის მაგალითი მოცემულია უფალ იესო ქრისტეში. ქრისტეს გარეშე არც ჭეშმარიტებისკენ სვლაა შესაძლებელი და არც ჭეშმარიტი სიყვარულის მაგალითის მოძიება. ხედავს რა, ერთმანეთში გადახლართულ მრავალ ცრუ გზას შორის, სინათლისა და ცხონებისაკენ მიმავალ ამ ერთადერთ ჭეშმარიტ გზას, მოციქული პავლე წინასწარ გვაფრთხილებს: „რათა აღარ ვიყოთ ყრმანი, რომელთაც არყევს და იტაცებს მოძღვრების ყოველი ქარი, კაცთა ცბიერებითა და ცდუნების მზაკვრული ხელოვნებით“ (ეფ. 4:14). ჭეშმარიტების ცხადად გადმოცემა და ჭეშმარიტი სიყვარულის ჩვენება შეუძლია მხოლოდ ღმერთს. შეიძლება ერთმა ადამიანმა მეტი იცოდეს, ვიდრე მეორემ, მაგრამ ჭეშმარიტების გამოცხადება მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. აზრები ადამიანს ქარივით ეწვევა და წარმოსახები და ფანტაზია ჭეშმარიტება ჰგონია. საკუთარი აზრებით მოტყუებული ერთი ადამიანი მეორეს ატყუებს, ხოლო ჭეშმარიტება ღმერთთანაა და ღმერთშია. მხოლოდ ქრისტეა ჩვენი ჭეშმარიტება და სიყვარული, ძმებო. როდესაც ქრისტეს შესახებ ვფიქრობთ, ჭეშმარიტების შესახებ ვფიქრობთ; როდესაც ქრისტეს მსგავსად ვაკეთებთ, სიკეთეს ვაკეთებთ; როდესაც ქრისტე გვიყვარს, სიყვარული გვიყვარს. ქრისტეს მიერ ვარსებობთ, ქრისტეს მიერ წარვემატებით, ქრისტე მიერ მოვიპოვებთ უკვდავებასა და დიდებას. იგია ჩვენი თავი – არა მხოლოდ გარკვეული ნაწილის, არამედ ერთიანი ცოცხალი სხეულის, რომლის წევრებიც ვართ ჩვენ. ჭეშმარიტებასა და სიყვარულში მყოფნი კი ღირსი ვხდებით ქრისტეს ამ სხეულის წევრები ვიყოთ მარადიულად. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ყოვლად საკვირველო ჭეშმარიტებაო და უტკბესო სიყვარულო ჩვენო, მიგვიღე და დაგვამკვიდრე შენში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა აბიბოსისა, ნეკრესელი ეპ.; მოწამისა პარამონ ბითვინელისა და მისთანა 370-თა მოწამეთა (†250); მოწამისა ფილუმენ ანკვირელისა (†270-274); ღირსისა აკაკი მორჩილისა, სინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ეკლესიის აგებულების შესახებ, რომელიც სხეულის მსგავსიავის მიერაც მთელი სხეული, ყოველგვარი ურთიერთმჭიდე სახსრებით მტკიცედ შეკრული, თითოეული ასოს ზომიერი ურთიერთშეწევნით იზრდება, რათა აღეშენოს სიყვარულში (ეფ. 4:16)ძმებო, აქ საუბარია სულიერი სხეულის, ღვთის წმიდა ეკლესიის შესახებ. მისგან, ანუ ქრისტესგან, მთელი ეს სხეული აგებული და შენაწევრებულია წესისამებრ. ყოვლადბრძენი მოციქული ვერ პოულობს უფრო უკეთეს შედარებას და სულიერ სხეულს ანუ ეკლესიას ადამიანის სხეულს ადარებს. რაც არის ადამიანის სხეულისათვის თავი, ის არის ეკლესიის სხეულისათვის ქრისტე. თავის მიერ კონტროლდება მთელ სხეულში განაწილებული ნერვები და სწორედ ნერვული სისტემით მოქმედებს სხეულის ყველა ნაწილი, გრძნობს, მოძრაობს. და სწორედ ეს არის მათი სიცოცხლე, რომ იგებს რა უნდა გააკეთოს, გრძნობს და მოძრაობს. შეიძლება ითქვას, რომ თავი ტვინისა და ნერვების მეშვეობით სხეულის ყველა ნაწილშია. თუ მოკვეთილ იქნება თავი, სხეულის ყველა ნაწილი მყისვე მოკვდება. ქრისტეც ეკლესიის ყველა წევრში ანუ ყველა მის ერთგულ მორწმუნეშია. მისი მეშვეობით თითოეული მორწმუნე აღიქვამს სულიერ სამყაროს, შეიგრძნობს სიყვარულს და სწორად მიდის ღვთისკენ, ქრისტესგან იღებს ძალას სხეულის ყველა წევრი საქმეებისა და საზომის შესაბამისად ანუ მისთვის განკუთვნილი მსახურებისა და ბოძებული ნიჭის მიხედვით. ამ ძალას უფალი იძლევა ყოველგვარი შუამავლის გარეშე, პირდაპირ, ხელშესახებად, მხოლოდ მისი პირადი თანდასწრებით. სიყვარული - სასწაულებრივი კავშირია, რომელიც ქრისტეს მორწმუნეებთან აკავშირებს, მორწმუნეებს კი ქრისტესთან და ერთმანეთთან. რა ემართება, ძმებო, სხეულის ნაწილს, როდესაც ნერვი წყდება, რომელიც მას თავთან აკავშირებს? იგი უმოქმედო, უმოძრაო, უგრძნობი ხდება და კვდება. იგივე ემართება ეკლესიის თითოეულ წევრს, რომელიც ეკლესიიდან გადის და ამით კავშირს წყვეტს ეკლესიის თავთან ანუ ქრისტესთან. ღმერთმა დაგვიფაროს, ძმებო, ამგვარი სიკვდილისგან.ჰოი, უფალო, იესო ქრისტე, სიცოცხლისა და სიყვარულის წყაროო, ნუ მისცემ ჩვენში და ჩვენ გარეთ მყოფ ბნელ ძალებს უფლებას, რომ დაგვაშოროს შენგან და შენს სხეულს ანუ შენს წმიდა ეკლესიას, რომელიც შენი ფასდაუდებელი სისხლით მოიყიდე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა ანდრია პირველწოდებულისა, საქართველოში ქრისტეს პირველმქადაგებლისა (†62); წმიდისა დიდისა მეფისა ვახტანგ გორგასლის თანამოღვაწისა და სამოელ 1-ისა ქართლის კათალიკოსთა #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ურწმუნოთა უვიცობისა და გასასტიკების შესახებამას ვამბობ და ვმოწმობ უფალში, რათა აღარ იქცეოდეთ ისე, როგორც თავიანთი გონების ამაოებით იქცევიან წარმართნი. გონებადაბნელებულნი და საღმრთო სიცოცხლისაგან გაუცხოებულნი, თავიანთი უმეცრებისა და გულქვაობის გამო (ეფ. 4:17-18)რა არის ამაოება, ძმებო? ყველაფერი ის, რის შესახებაც ქრისტეს გარეშე მსჯელობენ, რაც ღმერთს აშორებს, რაც ღვთის შიშის გარეშე გამოიყენება. და რა არის გონების ამაოება, ძმებო? ეს არის ცხოვრება და ცხოვრების გააზრება არა ღვთის რჯულის, არამედ საკუთარი წუთიერი გულისთქმებისა და სურვილების მიხედვით. რის გამო ეწევა ამგვარი ბოროტება ადამიანებს? პირველ რიგში, გულის გასასტიკების გამო, შემდეგ კი – უმეცრებით. რას ნიშნავს გულის გასასტიკება? ეს იმას ნიშნავს, რომ გულს არ გააჩნია ღვთის სიყვარული და შიში, არამედ სავსეა ავხორცობით და ყველა სხვა შიშით სხეულის გამო. რა იშვება გულის გასასტიკებით, ძმანო? უვიცობა და სრული უმეცრება ყოველგვარი ღვთიური კანონებისა და გზების შესახებ - ანუ სრული სიცარიელე სულიერი ცხოვრებისა და სულიერი აზროვნების მიმართ. რა არის, ძმებო, გულის გასასტიკებისა და ღვთიური ჭეშარიტების უცოდინრობის საბოლოო შედეგი? გონების დაბნელება და ღვთიური ცხოვრებისგან განდგომა. გონების დაბნელება ისაა, რომ გონება მართლაც ბნელი ხდება, ისევე, როგორც სხეული, რომელშიც ნათელი ხდება ბნელი (ლკ. 11:35). ო, ეს საშინელი სიბნელეა! გონებით დაბნელებული დაბნელებულია ჭკუითაც, რადგან გონებადაბნელებულმა არაფერი იცის, ყველაფერს აზრი აქვს დაკარგული, ყველაფერს უარყოფს. იგი განდგომილია ღვთიური ცხოვრებისაგან, იფიტება და კვდება, როგორც სხეულს მოშორებული ნაწილი. ასეთები არიან წარმართები, ურწმუნოები, ასეთები არიან, საბოლოოდ, მცირედმორწმუნენი და ცრუ ქრისტიანები. თუმცა, გამხმარი ხეც, თუ მას მოვრწყავთ ქრისტეს ცხოველსმყოფელი წყლით, გაცოცხლდება და განედლდება. წარმართული სამყაროც ასეა გაცოცხლებული ქრისტეს მიერ, მით უფრო – მონანული ქრისტიანები.ჩვენც ჩვენი თავი გამოვცადოთ, ძმებო, ჩვენი თავი შევამოწმოთ ყოველდღიურად. ვკითხოთ საკუთარ თავს ყოველდღე, ხომ არ დაგვიბნელდა გონება და ხომ არ დავშორდით ღმერთს. მალე მოვა სიკვდილი, აღსასრული და სამსჯავრო და მაშინ გამხმარ ხეებს ჩაუქრობელ ცეცხლში ჩაყრიან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გონებაო და ცხოვრებაო ჩვენო, მოგვმადლე გაგება შენი მეშვეობით და სიცოცხლე შენთან ერთად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართლისა ფილარეტ მოწყალისა, პაფლაგონიელისა (†792). მოწამე ანანია სპარსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამყაროს შექმნის შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმებო, ეს არის ღვთის პასუხი წინასწარმეტყველის პირით – პასუხი ყველა ჩვენგანისათვის დაუკმაყოფილებელ შეკითხვაზე: საიდანაა ეს სამყარო? ღმერთს ესმის ეს კითხვა, გამოთქმული თუ გამოუთქმელი ჩვენგან, ესმის და პასუხს გვცემს. როგორც აძლევს წვიმას გამომშრალ მიწას, ჯანმრთელობას – სნეულს და პურსა და სამოსს – სხეულს, ასევე აძლევს პასუხს ჩვენს სულს, რომელსაც სწყურია და შია, ტკივა და შიშველია მანამ, სანამ არ დამწყურვალდება და არ დაპურდება, არ გამოჯანმრთელდება და არ შემოისება ჭეშმარიტი პასუხით. მაშ, საიდან არის ეს სამყარო? – ეს არის კითხვა, პასუხი კი ასეთია: დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა. ეს სამყარო თავისით არ შექმნილა, ისევე როგორც არაფერი შექმნილა სამყაროში თავისთავად. სამყარო არ შექმნილა ბოროტი ძალებისაგან, არც მრავალი ბოროტი და კეთილი ძალის მიერ. იგი შექმნილია კეთილი ღმერთის მიერ. ამგვარი პასუხი თითოეული ადამიანის გულში სიხარულს იწვევს და კეთილი საქმეებისათვის განაწყობს. ამგვარად, უკვე ვიცით, რომ ეს არის ერთადერთი სწორი და ჭეშმარიტი პასუხი. ნებისმიერი სხვა პასუხი, ამის საპირისპირო, მწუხარებასა და შიშს იწვევს და უკეთური საქმეებისაკენ გვიბიძგებს. ამიტომ ყოველი ასეთი ან მსგავსი პასუხი მცდარია. სამყარო ღმერთმა შექმნა, ძმანო - გავიხაროთ და გავმხიარულდეთ! სამყარო ღმერთმა შექმნა, მაშასადამე, ღვთისგან იქნება მისი დასასრულიც. კეთილია სამყაროს ფესვი - შესაბამისად, ნაყოფსაც კეთილს გამოიღებს, სინათლის წყაროდან მომდინარეობს – მაშასადამე, სინათლითვე დასრულდება. და რაკი ვიცით, რომ დასაბამი კეთილია, მაშასადამე, მიზანიც კეთილია და დასასრულიც. სამყაროს დასაბამის შესახებ ნათქვამ სიტყვებში უკვე ფარულად დევს წინასწარმეტყველება დასასრულის შესახებაც. როგორიცაა დასაბამი, ისეთივეა დასასრული. ვისგანაცაა დასაბამი, მასშივეა დასასრული. მაშ, გავუფრთხილდეთ ამ მაცხონებელ ჭეშმარიტებას, ვიქონიოთ ნათელი იმედი და განვმტკიცდეთ იმის მიმართ სიყვარულში, ვინც სიყვარულით შეგვქმნა. ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, ყოვლისშემოქმედო და ყოვლისმპყრობელო, წყაროო სიკეთისაო, თაყვანს გცემთ და გევედრებით: წარმართე ჩვენი ცხოვრება კეთილი დასასრულისკენ შენი წმიდა სულისა და უფალ იესო ქრისტეს მიერ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ისე წილკნელი ეპისკოპოსისა (†VI). მოწამე მიროპიასი(251); კეთილმსახური სტეფანე უროშისა, სერბი მეფისა(1367); #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სასიხარულო გამოცხადების შესახებ პირველ წინადადებაშიდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)როგორი ლაკონურობა და სისავსეა ღვთის ყველა სიტყვაში! იგი ჰგავს გრაგნილს, რომელიც ხელშიც შეიძლება დაიტიო და საკმაოდ დიდ სიგრძეზეც გაშალო მინდორზე. ძალზედ მრავალი სიკეთე იშლება ჩვენ წინაშე ღვთის შემდეგი სიტყვებით: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. ეს სიტყვები, უპირველეს ყოვლისა, მიანიშნებს, რომ ღმერთი ერთია, მარადიული, დაუსაბამო დაშეუქმნელი. და ეს პირველი აღმოჩენა გვანიჭებს ჩვენ ენით გამოუთქმელ სიხარულს. ამ ცვალებადობისა და წარმავლობის მორევში განუზომლად გვახარებს ის, რომ ჩვენი შემოქმედი ცვალებადობასა და წარმავლობაზე უაღმატებულესია. კიდევ იმასაც ვიგებთ, რომ ერთარსი სამპიროვანი ღმერთი სამყაროს შემოქმედია, და რადგან შემოქმედია, ე. ი ყოვლისმპყრობელიცაა და ყოვლისგანმგებელიც. და ეს მეორე აღმოჩენაც ძალიან დიდ სიხარულს გვანიჭებს ჩვენ. სამყარო არ წარმოქმნილა უგნურებით ან შემთხვევითობით, უმიზნოდ და დანიშნულების გარეშე, არამედ შექმნა ყოვლადბრძენმა, ყოვლისმცოდნე და ყოვლადმოწყალე ღმერთმა, რომელიც მართავს სამყაროს და გააზრებულად უძღვის მიზნისკენ. გარდა ამისა, ჩვენთვის ცხადი ხდება ის, რომ ამ სამყაროს აქვს დასაბამი და, შესაბამისად, ექნება დასასრულიც. და ეს მესამე აღმოჩენაც ენით გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს, რადგან სამწუხარო იქნებოდა, თუკი ეს სამყარო აღმოჩნდებოდა უცვალებელი და ყველა მიზანი (ახლო თუ შორეული) იქნებოდა მხოლოდ მასში, რაც უსათუოდ გამოიწვევდა შფოთს ბრძენი ადამიანების გონებასა და მართალთა გულებში. დაბოლოს, ჩვენთვის ცხადი ხდება, რომ ღმერთმა შექმნა ორი სამყარო - ზეციური და მიწიური, ანუ ხორციელი და სულიერი. და ეს მეოთხე აღმოჩენაც გამოუთქმელ სიხარულს გვანიჭებს. როცა ზეცისკენ მივმართავთ მზერას, გვახარებს მზე, მთვარე და ვარსკვლავები ჩვენ ზევით, ასევე, როდესაც მივმართავთ ჩვენს სულს სულიერი ანუ ანგელოზების სამყაროსკენ, რომელიც ჩვენივე მსგავსია, თუმც უფრო წმიდა და ნათელი, გვიხარია, რადგან ვიცით, რომ არსებობს მიწიერ სამყაროზე უკეთესი სამყარო, სადაც საბოლოოდ დავმკვიდრდებით და, როგორც დაღლილი მგზავრები, დავბრუნდებით სახლში და განვისვენებთ. ო, როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის წარმოსახვა მხოლოდ დედამიწაზე – ვარსკვლავიანი ცა რომ არ ყოფილიყო! და როგორი დამწუხრებული იხეტიალებდა ადამიანის სული ამ სამყაროში, რომ არ არსებულიყო სულიერი, ზეციური სამყარო! ყოვლადსახიერო უფალო, მხოლოდ და მხოლოდ შენ გშვენის ქება და დიდება უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა სოფონიისა, 12 მცირე წინასწარმეტყველთაგანისა (†635-606 წწ. ქრისტეს შობამდე). ღირსი თეოდულე კონსტანტ.(4400; ღირსი იოანე მდუმარისა, კოლონიელი ყოფილი ეპ.(558); მღვდელმოწამე თეოდორე ალექსანდრიელი მთავარეპ.(606); ღირსი გიორგი ჩერნიკსკელისა, რუმინელისა(1806) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი სამყაროს შესახებდასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა (შეს. 1:1)ძმანო, ღმერთი იმას უცხადებს ადამიანებს, რაც სურს, ხოლო რაც არ სურს, ის გამოუცხადებელი რჩება. ღვთის მხილველმა მოსემ ცის შესახებ მხოლოდ ის თქვა, რომ „დასაბამად ღმერთმა შექმნა ცა“ და ამის შემდეგ ქვეყნის შექმნის დეტალურ აღწერას განაგრძობს. რატომ არ საუბრობს წინასწარმეტყველი მოსე ისევე ამომწურავად ზეცის შექმნის შესახებ? იმიტომ, რომ ღმერთს არ სურდა მეტის გამოცხადება. არ სურდა, რადგან იმ დროის ადამიანები ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად მოესმინათ და გაეგოთ არაამქვეყნიურისა და ზეციურის შესახებ. მას შემდეგ, რაც მრავალმა საუკუნემ განვლო და ახალი აღთქმა მოვიდა ადამიანებთან, ღმერთმა ზეციური სამყაროს შესახებ ბევრად მეტი გამოუცხადა თავის რჩეულ და ერთგულ მიმდევრებს. გახსნილი ცის ჭვრეტა მხოლოდ ქრისტიანებმა შეძლეს, რასაც წმიდა იოანე ღვთისმეტყველიც ადასტურებს: „შემდგომ ამისა, გავიხედე და, აჰა, კარი გაიღო ცაში“ (გამოცხ. 4:1). სტეფანე პირველმოწამეც ამას ამბობს: „მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას“ (საქმ. 7:56). მოციქული პავლე, რომელიც მესამე ცამდე იქნა ატაცებული და ენით გამოუთქმელი სიტყვები მოისმინა (2 კორ. 12:2), საუბრობს ანგელოზთა დასების – საყდართა, უფლებათა, ძალთა და ხელმწიფებათა შესახებ და აღნიშნავს: „ყველაფერი მის მიერ და მისთვის შეიქმნა“ (კოლ. 1:16). მოციქულ პავლეს მოწაფე წმიდა დიონისე არეოპაგელი კი ისე ზედმიწევნით აღწერს ზეციურ იერარქიას, როგორც მოსე – მიწიერი სამყაროს შექმნას. ამგვარია ღვთის მიუწვდომელი სიბრძნის განგებულება: ის, რაც არ გამოუცხადა ღმერთმა მოსეს, გამოუცხადა მოციქულებსა და მათ მიმდევრებს. ის, რაც არ ითქმის ბავშვებისთვის, ითქმის ზრდასრული ადამიანებისთვის. სულიერი წლოვანების შესაბამისად ხდება საიდუმლოთა გამოცხადება.აი, ჩვენთვის მშვენიერი მეცნიერება: ვიყოთ გულმოდგინენი ჭეშმარიტების ძიებაში და კიდევ უფრო ბეჯითნი – გულის განწმენდაში, სულგრძელნი მოთმინებაში და მტკიცენი რწმენაში, რომ ღმერთი მოგვცემს თავის დროზე იმ ყველაფერს და იმდენს, რაც და რამდენიც საკმარისი იქნება ჩვენი ცხონებისათვის. ჰოი, ყოვლადბრძენო და კაცთმოყვარეო უფალო, რომელიც არც ჩქარობ და არც აყოვნებ ჩვენს განსწავლას და მიგვიძღვი ცხონებისაკენ, ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამე ბარბარე ილიოპოლელისა (†306)
ღირსისა იოანე დამასკელისა, გალობათა აღმწერელისა (†780); მღვდელმოწამისა სერაფიმე ფანარიელი ეპისკოპოსისა (†1601). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ რაც ღვთისგანაა, ყველაფერი კარგიადა იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)კარგი შემოქმედის მიერ, ძმებო, მხოლოდ კარგი იქმნება, ამიტომ დადუმდეს ყველა, ვინც ამბობს, რომ ღვთისგან წარმოიშვა სიკეთე და ბოროტება. უფალი ყოველი მისი ქმნილების შესახებ თავადვე ადასტურებს, რომ რაც მან შექმნა, კარგია. ექვსგზის იმეორებს იგი, რომ კარგია ის, რაც შექმნა; დაბოლოს, მეშვიდე ჯერზე, ყველაფერი ერთიანად შეაფასა: „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31). ამგვარად, ღმერთი შვიდგზის იმეორებს, რომ ყველაფერი, რაც მისი წმიდა ნებით შეიქმნა, კარგია. განა საკვირველი არ არის ზოგიერთი ადამიანის მტკიცება, თითქოს ღმერთმა შექმნა სიკეთეცა და ბოროტებაც? იცოდა რა, რომ საუკუნეების განმავლობაში მრავალი დასწამებდა ცილს, ღმერთმა ყველა დროისა და ყველა თაობისათვის წინასწარ ცხადად გამოთქვა თავისი აზრი და შვიდგზის გაიმეორა ის. ბოროტება ცოდვისგან იშვება, ხოლო ღმერთში არ არის ცოდვა. მაშასადამე, ღმერთს არ შეუძლია აკეთოს ბოროტება, მას ყოვლისშემძლეც იმიტომ ეწოდება, რომ ყოველგვარი სიკეთის ქმნის ძალა აქვს. ცდებიან და გაუკუღმართებულად ფიქრობენ ისინი, ვინც ღვთის ყოვლისშემძლეობას ისე განმარტავს, თითქოს ღმერთშია სიკეთისა და ბოროტების კეთების ძალა. ღმერთი სიკეთის წყაროა, არანაირი უწმინდურება არ არის მასში შერეული და შეუძლებელია, რომ სიკეთის საწინააღმდეგო მოდიოდეს მისგან. ხოლო ბოროტება რომ სიკეთის საწინააღმდეგოა, ეს ნებისმიერი გონიერი ადამიანისთვის ცხადია. ასე რომ, იცოდეთ, ძმებო, ღვთის ორსახოვნების შესახებ მხოლოდ ისინი საუბრობენ, ვინც თავად არის გაორებული საკუთარ თავში, ხოლო ვისაც სიკეთე უყვარს, ის სიკეთის გზით მიდის და სიკეთისკენ ისწრაფვის, რადგან ცხადია მისთვის, რომ ღმერთი არის სიკეთე და მხოლოდ სიკეთე. ჰოი, ღმერთო, შემოქმედო ჩვენო, შენ ხარ ყოველგვარი სიკეთის შემოქმედი და „ყოველივე, რაც შენ შექმენი, კარგია ძლიერ“. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა საბა განწმედილისა (†532); ღირსმოწამეთა კარეელთა, ათონელთა (†1260-1281). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ბოროტების არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს. 1:4; 10; 12;  18; 21; 25)ძმებო, პირველი გამოცხადება ამ სამყაროს შესახებ, რომელსაც წმიდა წერილი გვაუწყებს, არის ის, რომ სამყარო შეიქმნა სიკეთისაგან და არა – ბოროტებისაგან, ღვთისაგან და არა – ღვთის საღინააღმდეგო რაიმე ძალისაგან ან სიკეთისა და ბოროტების რაღაც წარმოსახვითი ნაზავისაგან. მეორე გამოცხადება, ძმებო, ამ სამყაროს შესახებ ისაა, რომ ყველაფერი, რაც კეთილი ღმერთის მიერ არის შექმნილი, კეთილია და კარგი. კარგია სინათლე, კარგია ცის კამარა, კარგია ხმელეთი, კარგია ზღვა, კარგია ბალახი, ყოველგვარი მცენარე და ნაყოფის მომცემი ხე, კარგია ცის მნათობები - მზე, მთვარე და ვარსკვლავები, კარგია ცხოველები და ცის ფრინველები, კარგია ყველა ცოცხალი არსება სახეობების მიხედვით, კარგია ყველა მხეცი, ქვეწარმავალი და ყველა პირუტყვი, დიდი და მცირე ცხოველი, დაბოლოს, კარგია, უფლის განგებით, ამ ყველაფრის პატრონად დადგენილი ადამიანი. „და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია ეს ყველაფერი“. ამ სამყაროს ღირებულებებს ვერ აფასებს (და არც შეუძლია დააფასოს) ის, ვინც ზედაპირულად და ფრაგმენტულად უყურებს სამყაროს; სამყაროს აფასებს ღმერთი, ანუ ის, ვინც ხედავს მთელ თავის ქმნილებას ერთიანობაში და თითოეულს ცალ-ცალკე, ვინც ყველა ადამიანზე შეუდარებლად უკეთ იცის დედამიწაზე მათი რიცხვი, სახელი, ბუნება და არსი. „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, და აჰა, კარგია ძლიერ“. მაგრამ იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ცილს სწამებდნენ ღმერთს და მის საქმეებს და ამბობდნენ, რომ სამყარო თავისი არსით ბოროტებაა, რომ ბოროტებაა ცალკეული ქმნილება და ბოროტებაა მატერია, რომლისგანაც შეიქმნა მიწიერი არსებები. მაგრამ ბოროტება ცოდვაშია, ხოლო ცოდვა – ბოროტი სულისგან მოდის; მაშასადამე, ბოროტება ბოროტ სულშია და არა მატერიაში. სული, რომელიც ღმერთს დაშორდა, ბოროტებას თესავს სამყაროში. ასე ერევა ღვარძლი ღვთის ხორბალს. ბოროტი სული ცდილობს თავის იარაღად გამოიყენოს ადამიანიც და ზოგადად, საგნებიც. სწორედ ბოროტ სულს შეაქვს ადამიანის გონებაში აზრები, თითქოს შექმნილი სამყარო ბოროტებაა, ხოლო მატერია, რომლისგანაც სხვა ყველაფერი შეიქმნა – მთავარი ბოროტება. ბოროტი სული ცილს სწამებს ღვთის შესაქმეს, რათა დაფაროს თავისი საქმეები: ის ადანაშაულებს ღმერთს, რათა თავად არ იყოს დადანაშაულებული.ვუფრთხილდეთ, ძმებო, ბოროტი სულის მზაკვრობას. დაე, განსაკუთრებით მოვერიდოთ ბოროტ აზრებს, რომლებსაც ის თესავს ჩვენს გონებაში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ჭეშმარიტო განმანათლებელო და მაცხოვარო ჩვენო, შენ გაბარებთ ჩვენს გონებასა და გულს. განგვანათლე ჩვენ შენი ჭეშმარიტი სინათლით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ნიკოლოზ მირონ ლუკიის მთავარ ეპისკოპოსისა, სასწაულმოქმედისა.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის საქმეებში ცოდვის არარსებობის შესახებ და იხილა ღმერთმა, რომ კარგია (შეს.1.)ძმებო, ყველაფერი, რაც წმიდა და უცოდველი ღვთის მიერ არის შექმნილი, წმიდა და უცოდველია. წმიდა და უცოდველია ყოველი ქმნილება მანამ, სანამ ის ღვთისკენ იყურება, არ შორდება მას და მის მტრად არ იქცევა. ყოველი ქმნილება, სანამ ის წმიდა და უცოდველია, თავისთავად აქებს და ადიდებს ღმერთს, ამიტომ ბრძანებს დავით მეფსალმუნე: ყოველი სული აქებდეს უფალს!“ (ფს. 150:6). ყოველი გონიერი ქმნილება გრძნობს, რომ მისი ბუნებრივი და მთავარი დანიშნულებაა ადიდოს უფალი. „მაგრამ თუკი ასეა, ძმანო, - კითხულობენ ადამიანები, - მაშინ საიდან შემოვიდა ბოროტება სამყაროში?“ ცოდვისგან, მხოლოდ ცოდვისგან! ცოდვამ ნათლის ანგელოზი ეშმაკად აქცია. ეშმაკი თავისი ნებით იქცა ცოდვის ჭურჭლად, შემდეგ კი იჩქარა, რომ სხვა ქმნილებებიც ისეთივე ცოდვის ჭურჭლებად ექცია. ეშმაკთან ერთად საკუთარი ნებით ცოდვას დათანხმდა ზოგიერთი სხვა ანგელოზიც, შემდეგ კი პირველი ადამიანები - ადამი და ევა. აქედან დაიწყო სიკეთისა და ბოროტების აღრევა სამყაროში. მაგრამ ის, რაც ღვთისაგანაა, ქმნილებებში სიკეთედვე რჩება, როგორც ეს იყო შესაქმის დღეებში. შხამი ცოდვით შემოვიდა, რადგან ცოდვა თვითონაა შხამი – ყველაზე ძლიერი არსებულ შხამთა შორის. შხამმა განაპირობა წყევლა, გამოიწვია გონების დაბნელება, შემოქმედის წინააღმდეგ განაწყო ქმნილება და ღმერთს დააშორა ადამიანი, შემდეგ კი ადამიანი დააშორა ადამიანს, ასევე დააშორა ადამიანი ბუნებას და ბუნება – ადამიანს. ძმანო, ყოველგვარი სიკეთე ღვთისაგანაა, ხოლო ცოდვისაგან არის ყოველგვარი ბოროტება. არ არსებობს ბოროტება, რომელიც უკავშირდება ღმერთს და ბოროტება, რომელიც არ უკავშირდება ცოდვას. მრავალი ფილოსოფოსი იკვლევდა ბოროტების არსს და ხისტი გონებით ამტკიცებდა, რომ ბოროტება მატერიაშია და მატერია ბოროტებაა. მხოლოდ ჩვენ, ქრისტიანებმა, ვიცით, რომ ბოროტება ცოდვაა და რომ ბოროტებას არანაირი სხვა არსი არ აქვს, გარდა ცოდვისა. ამიტომ, ცხადია, თუ გვსურს მოვერიდოთ ბოროტებას, უნდა მოვერიდოთ ცოდვას. ჰოი, ღმერთო, უცოდველო, დაგვეხმარე, რომ დავიცვათ თავი ცოდვისა და ცოდვით გახრწნისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა ამბროსი მედიოლანელი ეპისკოპოსისა (†397). მოწამე ათინოდორე მონაზ.(304); ღირსი პავლე მორჩილისა; მოწამე ფილოთეასი(1060). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ რაოდენ კარგი იყო ყველაფერი, რაც ღმერთმა შექმნა „და იხილა ღმერთმა ყოველივე, რაც შექმნა, და აჰა, კარგია ძლიერ“ (შეს. 1:31)ძმებო, როდესაც ნაგებობის ნაწილები კარგია, მაშინ მთელი ნაგებობაც ძალიან კარგია. თუ თითოეული აგური კარგია ცალ-ცალკე და ქვა, ბათქაში, თაბაშირი, საყრდენი და სვეტები კარგია - მაშინ მთელ ნაგებობასაც აღფრთოვანებაში მოჰყავს ადამიანი. ხდება ისეც, რომ ნაგებობის რომელიმე ნაწილი გაუგებარია და არ მოგვწონს, მაგრამ მაშინვე გვავიწყდება, როგორც კი ერთიანობაში შევხედავთ ნაგებობას. მართლაც, უამრავი დეტალია ამ სამყაროში – როგორც საგნებში, ასევე მოვლენებში – რომლებიც გაუგებარი და მიუღებელია ჩვენთვის, მაგრამ როდესაც მათ ერთიანობაში ვაფასებთ, მაშინვე ყველაფერი გასაგები ხდება და ვმშვიდდებით. საშინელებად და სიბრიყვედ მიგვაჩნია ასევე ჩვენზე მოწეული მრავალი ტანჯვა და დანაკარგი ცხოვრებაში, მაგრამ დღეები და წლები გაივლის და ეს ტანჯვა და დანაკარგი ისე ბრწყინავს ჩვენს მეხსიერებაში, როგორც ძვირფასი ქვები, რომლებიც გზას გვინათებენ ცხოვრებაში. ასე რომ, თუ ღვთის განგებულება შენს წყენას იწვევს რაიმეს გამო, შეხედე მას მთლიანობაში; თუ ცხოვრებაში რამე გამწუხრებს, მოთმინებით, რწმენითა და იმედით დაელოდე ახალი დღესა და წელს. და თუ მთელი ცხოვრება ტანჯვად და მწუხარებად გეჩვენება, სულიერი თვალი მიაპყარი ზეციურ სამყაროს - და დამშვიდდები და გამხიარულდები, რადგან ხილული სამყარო არ წარმოადგენს ერთიან სრულყოფილებას, იმიტომ რომ არსებობს სხვა სამყაროც. სწორედ ასეა ნათქვამი: „დასაბამად შექმნა ღმერთმა ცა და ქვეყანა“. მხატვარიც სურათის შორიდან შეხედვას გვირჩევს, რათა ის მთელი თავისი სილამაზით დავინახოთ.ჰოი, უფალო! უკვდავო მხატვარო, რა მშვენიერია ყველაფერი, რაც შენ შექმენი! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა პატაპი თუპაიდელისა, კონსტანტინეპოლელისა. მოწამე ანთისა რომაელისა; მოწამე 62 ხუცესი და 300 ერისკაცისა, აფრიკაში არიოზელთაგან მომწყდართა(477). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვილი საქმეების დაწყევლის შესახებწყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით (შეს. 3:17)ღმერთმა ცოდვით დაცემული ევა და ადამი დასაჯა, მაგრამ დასაჯა არა მაშინვე, არამედ გარკვეული დროის შემდეგ, რადგან სინანულს ელოდა მათგან. ეს კარგად ჩანს იმ საუბრიდან, რომელიც ღმერთსა და ადამს შორის შედგა. „ადამ, სადა ხარ?“ - ჰკითხა ღმერთმა, და როდესაც ადამმა უპასუხა, რომ სიშიშვლის გამო დაიმალა, კვლავ შეეკითხა: „ვინ გითხრა შენ, რომ შიშველი ხარ?“ მაშინ ადამმა, სინანულის ნაცვლად, ცოლს გადააბრალა ყველაფერი. ამის შემდეგ ღმერთმა ისინი დასაჯა, გველი, რომელიც ეშმაკის იარაღად იქცა, სამუდამოდ დაწყევლა, ხოლო ევას უთხრა, რომ ტანჯვით შობდა შვილებს და ქმარი იბატონებდა მასზე, თუმცა ეს არ იყო წყევლა. ეს იყო დასჯა იმედით. ადამიანს მიწაზე შრომა მიესაჯა. მაგრამ რას ნიშნავს სიტყვები: წყეული იყოს მიწა შენი საქმეებით ? ნუთუ, გველის მსგავსად, ღმერთმა მარადიულად დაწყევლა მიწა? სულაც არა. მიწა დაწყევლილი ხდება მხოლოდ ადამიანთა ცოდვილი საქმეებით, ადამიანთა ცოდვების გამო გამოსცემს მიწა ეკალს, ცოდვების გამოა მოუსავლიანობა, ცოდვების გამოა გვალვები, წყალდიდობები, მიწისძვრები, მავნე მწერები, კალიები, მატლები და ეპიდემიები. და რომ მიწა არ არის დაწყევლილი, ცხადია იქიდანაც, რომ ის კარგ ნაყოფსაც გამოსცემს.ღმერთი, ძველი დროიდან მოყოლებული, მართალთა ლოცვით აკურთხებს ადამიანთა არსებობისათვის საჭირო მიწის ნაყოფს, თვით ღვთის ანგელოზებმაც კი, რომლებიც აბრაამს სტუმრობდნენ, მიირთვეს მიწის ნაყოფი („და წინ დაუწყო მათ და ჭამეს“ – შეს. 18:1-8). მართლაც, რა შუაშია მიწა, ან სხვა ქმნილებები (გველის გარდა) რატომ არიან დამნაშავენი ადამის ცოდვის გამო?! „მთელი ქმნილება ერთობლივად გოდებს და იტანჯება დღემდე“ (რომ. 8:22), მაგრამ არა იმიტომ, რომ თავად არიან დაწყევლილი, არამედ ადამიანის ცოდვილი საქმეების გამო, რომლებიც დაწყევლილია. ო, ძმებო, შეგვრცხვეს ჩვენი ცოდვების, რომელთა გამოც იტანჯებაიან უდანაშაულო ღვთის ქმნილებები. ჰოი, სახიერო უფალო, მოგვიტევე ძველი ცოდვები და დაგვიცავი მათგან მომავალში. ჰოი, მოწყალეო უფალო, შეიწყალე ყოველი შენი უდანაშაულო ქმნილება, რომელიც იტანჯება ჩვენ გამო და გაათავისუფლე ისინი ტანჯვისაგან. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მუცლადღება მართლისა ანნას მიერ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. სოფრონკვიპელი მთავარეპისკოპოსისა; სტეფანე ახლადგაბრწყინებულისა(912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ნოეს შესახებნოე, კაცი მართალი, სრულყოფილი იყო თავის მოდგმაში; ღვთისათვის სათნო იყო ნოე (შეს. 6:9)იყო მართალი მართალთა შორის - დიდი და საქები საქმეა, მაგრამ კიდევ უფრო დიადია და საქებარი ცოდვილთა შორის იყო მართალი. ხოლო ნოე ცხოვრობდა ცოდვილ და ბოროტ ადამიანთა შორის. ხუთასი წელი იცხოვრა მან ამგვარ გარემოში და მართალი დარჩა, და ჰპოვა მან მადლი ღვთის წინაშე. უზენაესმა მსაჯულმა, რომელიც ადამიანთა ყველა საქმეს ხედავს და მიუკერძოებლად და სამართლიანად განსჯის, განსაჯა ნოეს შრომაც, გარყვნილ და ურჩ მოდგმაში რომ შეინახა ღვთის სიმართლე და თავისი მადლით დააჯილდოვა იგი. ნოე, ალბათ, ძალიან იტანჯებოდა მის ირგვლივ მყოფი ბოროტი ადამიანებისგან და, ცხადია, არ ეყოლებოდა მათ შორის მეგობრები.ცოდვილის ყველაზე დიდი სიამოვნება ისაა, რომ მართალი ჩაითრიოს ცოდვის ბინძურ გუბეში და სცოდოს მასთან ერთად, მაგრამ ნოემ ცოდვით გატაცებისა და მასში ჩაფლვის უფლება არ მისცა თავს. მან ღვთის მეგობრად ყოფნა არჩია ბოროტი ადამიანების მეგობრობას. მას ერჩივნა ყოფნა ღმერთთან ადამიანების გარეშე, ვიდრე ადამიანებთან ღმერთის გარეშე. მართლმსაჯული ღვთის წინაშე შიშმა დაიცვა იგი საყოველთაო გარყვნილებისაგან. ის არა მარტო მართალი, არამედ სრულყოფილიც იყო თავის მოდგმაში ანუ ოდნავადაც არ დაემორჩილა საერთო ბოროტებას, რადგან მხოლოდ ღვთის სიმართლეს ემორჩილებოდა.ცოდვის ცდუნება და ცოდვილთა მხრიდან დაცინვა ნოეს უფრო და უფრო აშორებდა მათგან. და როდესაც საყოველთაო წარღვნა მოიწია მთელ კაცობრიობაზე, ღმერთმა არ დაუშვა, რომ სხვებთან ერთად დაღუპულიყო მართალი ნოე, არამედ გადაარჩინა და განადიდა იგი და გახადა ადამიანთა ახალი მოდგმის ფუძემდებლად. ძმებო, ნოეს ეს შესანიშნავი მაგალითი გვასწავლის, რომ ყოველი ჩვენგანი შეძლებს, თუ მოინდომებს, ყველაზე გამოუსწორებელ ცოდვილთა შორისაც აამოს ღმერთს.ჰოი, მართალო და უსაზღვროდ მომთმენო უფალო, დაგვეხმარე ჩვენ შენი სიმართლის გზაზე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა მეფისა ვახტანგ III-ისა, ძისა წმ. მეფისა დემეტრე თავდადებულისა (†1302-1308); მოწამეთა: მანასი, ერმოგენისა, ევგრაფი ალექსანდრიელისა (†313). ღირსი თომასი; ნეტარი იოანესი(1503); იოასაფ ბელგროდელი ეპისკოპოსისა(1754). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება აბრაამის შესახებხოლო მე მიწა ვარ და ნაცარი (შეს. 18:27)აი, სიტყვები, რომლებიც მართალმა აბრაამმა წარმოთქვა საკუთარი თავის შესახებ. სასაცილო არიან, ძმებო, ის ადამიანები, რომლებიც წუთისოფლის მთავრებთან და დიდებულებთან მეგობრობით ამაყობენ და დიდ წარმოდგენას იქმნიან თავზე. აბრაამი მარადიულ და ყოვლისშემძლე მეუფესთან საუბრის ღირსი გახდა და, მიუხედავად ამისა, საოცარი სიმდაბლე შეინარჩუნა – მტვერი და ფერფლი უწოდა საკუთარ თავს. ვინ არის ეს აბრაამი, რომელსაც ასეთი პატივი ერგო სიცოცხლეში და სიკვდილის შემდეგაც ქების ღირსი გახდა მოციქულის (გალ. 3; ებრ. 11) და თვით უფალ იესო ქრისტეს მიერ (ლუკ. 16:22; იოან. 8:39)? ეს არის მიწათმოქმედი, რომელიც ყველანაირი სათნოებით იყო შემკული და ღვთის რჯულის მიხედვით ცხოვრობდა, ადამიანი ღმერთის მიმართ მტკიცე რწმენით, სიმართლისმოყვარე, სტუმართმოყვარე, მოწყალე, მამაცი, მორჩილი, წმიდა და თავმდაბალი.განსაკუთრებით გაითქვა სახელი აბრაამმა ძლიერი რწმენით. ასი წლის იყო აბრაამი, როდესაც უთხრა ღმერთმა, რომ ცოლი, რომელიც ბერწი იყო, უშვებდა ძეს - და მან ირწმუნა. ვიდრე სარა შობდა ისააკს, ღმერთმა აუწყა აბრაამს: „ვაქცევ შენს თესლს, როგორც მიწის ქვიშას“ (შეს 13:16). აბრაამმა ირწმუნა ეს და ეჭვი არ შეჰპარვია. და როდესაც ეყოლა პირმშო, ღმერთმა აბრაამის გამოცდა განიზრახა და მოუწოდა, რომ თავისი ერთადერთი ძე მსხვერპლად შეეწირა მისთვის. აბრაამი მზად იყო ესეც შეესრულებინა, მაგრამ ბოლო წამს შეაჩერა იგი ღმერთმა. ასეთი ერთგული და მორჩილი იყო ეს გასაოცარი კაცი ღვთის წინაშე, ამიტომაც აკურთხა იგი ღმერთმა და განადიდა მიწაზეც და ზეცაშიც. კურთხეულია, ძმებო, ვინც უყოყმანოდ ენდობა ღმერთს და ასრულებს მის წმიდა მცნებებს. ღვთის კურთხევა თან ახლავს მათ ამქვეყნადაც და იმ ქვეყნაშიც.ჰოი, კურთხეულო შემოქმედო ჩვენო, გვაკურთხე ჩვენც, ცოდვილნი, და შეგვაერთე შენს რჩეულებს, რომლებიც აბრაამთან ერთად იმყოფებიან ცათა სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ყოველთა წმიდათა საქართველოში წამებულთა და ღირსთა მამათა და დედათა; ღირსისა დანიელ მესვეტისა (†489/490). მოწამე მირაქსისა; მოწამეთა: აკეფსე და აიტალასი; ღირსი ლუკა მესვეტისა(970-980); ღირსი ლეონტი, მონემბასიელი ბერისა, პელოპენესელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ლოტის შესახებდა უთხრა მათ: არა, ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება (შეს. 19:7)მართალი ლოტი ცოლთან და ორ ქალიშვილთან ერთად ცხოვრობდა სოდომში ცოდვილთა შორის. ცოდვილებთან ერთად დაღუპავ მართალსაც? - ჰკითხა ერთგულმა აბრაამმა ღმერთს. ხოლო ღმერთმა უპასუხა, რომ არათუ მართალს არ დაღუპავდა, არამედ თუ ათი მართალი მოიძებნებოდა ქალაქში, ამ ათი მართლის გამო მთელ ქალაქსაც დაინდობდა. მაგრამ სოდომში მხოლოდ ერთი მართალი აღმოჩნდა და ისიც მისული – ლოტი. და როგორც წარღვნამდელ სამყაროში იყო მხოლოდ ერთი მართალი - ნოე, ასევე სოდომის დაქცევამდე მხოლოდ ერთი მართალი იყო ამ ქალაქში ლოტი. ეს ლოტი, ბიძის, აბრაამის, მსგავსად, ყველა სათნოებით იყო შემკული, განსაკუთრებით ღვთის მორჩილებითა და სტუმართმოყვარეობით გამოიჩეოდა.სოდომელებს სძულდათ ის, როგორც მოსული და უფრო მეტად კი, როგორც მართალი. ძმებო, ნუ სჩადიხართ ბოროტებას - ეუბნებოდა მათ ლოტი, ცოდვილებს ძმებს უწოდებდა, რათა რჯულისაკენ მოექცია ისინი და აფრთხილებდა არ ჩაედინათ ბოროტება, რათა გადარჩენილიყვნენ. მაგრამ მისი ძმური შეგონებები უფრო მეტად აღიზიანებდა სოდომელებს. ხოლო ლოტი ღირსი გახდა ღვთის ანელოზების სტუმრობის. სწორედ მათ გამოიყვანეს იგი ამ უწესო ქალაქიდან, რომლის ცოდვებიც ღმერთამდე აღიწეოდა. ეს წამხდარი ადამიანები თავს დაესხნენ ლოტის სახლს, რათა შეებილწათ სტუმართმოყვარეობის სიწმინდე. ძმებო, არ ჩაიდინოთ ბოროტება, - ევედრებოდა მათ ლოტი. მაგრამ განა მოუსმენენ ადამიანს არაადამიანები, რომელთაც არ აქვთ ღვთის შიში? ამიტომაც სიბრმავით დასაჯეს ისინი ღვთის ანგელოზებმა და დაბრმავდა ყველა, დიდიდან პატარამდე. შემდეგ ამ უღმერთო ქალაქიდან გამოიყვანეს ანგელოზებმა ლოტი, ხოლო ქალაქს გოგირდის წვიმა და ცეცხლი მოუვლინეს. ასე განადგურდა უწმინდური ქალაქი და გადარჩა ერთადერთი მართალი, რადგან ნათქვამია: ერთი მართალი სჯობს ათას ცოდვილს (ზირ. 16:3).ჰოი, სამართლიანო უფალო, რომელიც არასდროს ტოვებ მართალს, გამოასწორე ჩვენი უსამართლობანი და გვაცხოვნე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სპირიდონ ტრიმითუნტელი ეპისკოპ. სასწაულმოქმედისა (†384);
ღირსმოწამისა იოვანესი, ზედაზნის წინამძღვრისა, სარკინოზთაგან წამებულისა (†IX). მოწამე ალექსანდრე, იერუსალიმელი ეპისკოპოსისა(251); მოწამე სინეზისა(270-275).აღსაყდრების დღე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა ილია II-ისა. (†1977). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მელქისედეკის შესახებშენ ხარ მღვდელი უკუნისამდე მელქისედეკის წესით (ფს. 109:4)ოჰ, რამდენი ჰყავს უფალს თავისი ფარული და ერთგული მსახური, რომლებიც დღე და ღამ ემსახურებიან მას! რამდენი კაშკაშა კომეტაა ვარსკვლავებიან ცაზე, მოულოდნელად რომ ჩნდება, ანათებს და იკარგება სამყაროს უკიდეგანო სივრცეში და ტოვებს თავის ისტორიას! მართალი აბრაამი თავისი შთამომავლობით ვარსკვლავებიან ცას ჰგავს ჩვენს თავზე, ხოლო მელქისედეკი - კომეტას, რომელიც მოულოდნელად გამოჩნდა და გაქრა და თაყვანი სცა მას ვარსკვლავებით მოჭედილმა ცამ. ვინ არის მელქისედეკი? ის სალემის მეფეა... უზენაესი ღმერთის მღვდელი! (შეს. 14:18). მან გამოუტანა აბრაამს პური და ღვინო. მან აკურთხა აბრაამი და აბრაამმა შესწირა მას ყველაფრის მეათედი. და თუ აბრაამი ფრიად კურთხეულია ღვთისგან, რაოდენ კურთხეულია ის, ვინც აკურთხა აბრაამი?! ჰოი, ღვთის განგებულების გამოუკვლეველი სიღრმე! ადამიანის ხედვა მოკლეა, ერთ დღესაც ვერ გასცდება, ხოლო ღვთის ხედვა დრო-ჟამს აღემატება და ყოველივეს ჭვრეტს სამყაროს აღსასრულამდე. პავლე მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ, მელქისედეკი წინასახეა თვით უფალ იესო ქრისტესი (ებრ. 7), და როდესაც თვით მამამთავარი აბრაამი საკვირველი და ღვთივსათნო მიწათმოქმედი იყო, ეს მელქისედეკი იყო მეფე და მღვდელი; ასევე მეფე არის და მღვდელი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.მელქისედეკმა აბრაამს პური და ღვინო მიართვა; უფალმა სრულიად ადამიანთა მოდგმას შესთავაზა საკუთარი სისხლი და ხორცი. აბრაამმა თაყვანი სცა მელქისედეკს და საკუთარი ნებით მიართვა მეათედი; აბრაამის ჭეშმარიტი შთამომავლებიც, ანუ ქრისტიანები, თაყვანს სცემენ უფალ იესო ქრისტეს და საკუთარი ნებით სწირავენ მსხვერპლს მსხვერპლისთვის – ჯვარზე მსხვერპლად შეწირული სისხლისა და ხორცისთვის. და ვინ არის აბრაამის მოდგმა? ვინ არის ქრსიტეს და მელქისედეკის მოდგმა? „მამათქვენი აბრაამი ხარობდა იმის გამო, რომ იხილავდა ჩემს დღეს. იხილა და გაიხარა“ (იოან 8:56). ასე მიმართა უფალმა ებრაელებს. მაგრამ როგორ იხილა აბრაამმა? იხილა სულით, რადგან ღმერთმა გამოუცხადა, იხილა ქრისტეს პირველსახეში, იმ საკვირველ და დიდებულ მელქისედეკში, მეფესა და მღვდელში, მაღალი ღმერთის მსახურში. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გვაკურთხე ჩვენც, როგორ აკურთხე შენი ერთგული მსახურები – მელქისედეკი და აბრაამი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა:ევსტრატი, ავქსენტი, ევგენა, მარდარი და ორესტი სებასტიელთა (†284-305), ქალწულმოწამისა ლუკია სირაკუზელისა (†304). ღირსი არსენ ლატროსელისა; ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406); დოსითეოზ, მოლდაველი მიტროპოლიტისა(1693). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისააკის შესახებდა ეჩვენა მას უფალი იმ ღამეს და უთხრა: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია, რადგან შენთან ვარ და გაკურთხე შენ (შეს. 26:24) ძმებო, დასაბამიდან ვიწროა გზა, რომლითაც მართალნი დადიან და დასაბამიდან შევიწროებული არიან მათ მიერ, რომლებსაც არ სწამთ ღმერთი ან სწამთ არასწორად. აბელი თავისი ძმის, კაენისაგან იყო შევიწროებული, ნოე და ლოტი - გარყვნილი ადამიანების მიერ, აბრაამს, ისააკს და იაკობს კი ავიწროებდნენ ურჯულოები, რომლებიც არ იცნობდნენ ღმერთს, მაგრამ ღმერთი განსაცდელში არ ტოვებს მართალს. ამას ვხედავთ ისააკის მაგალითზე: მე ვარ ღმერთი აბრაამის, შენი მამისა; ნუ გეშინია... ეს მრავლისმთქმელი სიტყვები მოისმინა ისააკმა. ამ სიტყვებით ის ღმერთმა გაამხნევა და წინასწარ აუწყა რაც მოელოდა. ეს სიტყვები კი ამას ნიშნავდა: აბრაამის გამო გაკურთხებ შენც და როგორც აბრაამი დავიცავი ურჯულოთა შორის, ასევე დაგიცავ შენ! და კიდევ: იყავი ჩემი ერთგული, როგორც აბრაამი, შენი მამა. და მიჰყვა ისააკი თავისი მამის კვალს და არ უღალატია ღვთისთვის. მხვნელი და მესაქონლე იყო იგი, როგორც მამამისი. და იყო ის მართალი და მდაბალი, ერიდებოდა კამათს და სიკეთეს უკეთებდა ყველას. იძულებული იყვნენ მისი მოძულეები და მდევნელები, რომ ეღიარებინათ: „ვხედავთ, რომ უფალი შენთანაა“ (დაბ. 26:28). და ღირსი გახდა ისააკი, რომ წოდებულიყო ღმერთი მის ღმერთად და როგორც ეწოდებოდა მას „ღმერთი აბრაამის“, ასევე შემდგომში ეწოდა მას „ღმერთი ისააკის“. ჰოი, უფალო, წმიდათა შორის საკვირველო, მართალთა და წმიდათა სახელებთან ერთად მოიხსენე ჩვენი სახელებიც შენს სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: თვირსო, ლევკი და კალინიკე კესარიელთა; მოწამეთა: ფილიმონ, აპოლონ, ართიანე და თეოტიქე ანტინოელთა (†286/287). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იაკობის შესახებვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ისააკის იყო ასევე ღმერთი იაკობისა - ღმერთი ერთგულთა, მორჩილთა, მოწყალეთა, მშვიდთა და მდაბალთა. ჭეშმარიტად, მშვიდი და მდაბალი შეიძლება ეწოდოს იაკობსაც, რომელმაც იხილა ღმერთი. ის საუბრობდა ღმერთთან, მან იხილა ღვთის ანგელოზები, იხილა ასევე კიბე მიწიდან ზეცამდე. მან თავისი თავმდაბლობით სძლია სიმამრს, ლაბანს და ძმას, ესავს. სიმდაბლით დაამყარა მშვიდობა ცოლებს, ლეას და რაქელს, შორის. სიმდაბლის გამო სათნო იყო იგი ფარაონისათვის. იაკობის სიმდაბლე ქრისტეს სიმდაბლის წინასახეა. „ნეტარ არიან მშვიდნი, რადგან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას“ (მთ. 5:5), – ეს სიტყვები იაკობზეც აღსრულდა. მან მემკვიდრეობით მიიღო თავისი მამების მიწა; მისი შთამომავლობა გათავისუფლდა ეგვიპტის ტყვეობიდან და დაიმკვიდრა აღთქმული მიწა; ხოლო იესო ქრისტეს, თავისი ხორციელად შთამომავლის მიერ მან დაიმკვიდრა მთელი დედამიწა – რადგან ქრისტეს ეკლესიამ მოიცვა მთელი დედამიწა. იაკობმა პირისპირ იხილა ღმერთი, იხილა ის ადამიანის სახით, მაგრამ არა როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. ეს ხილვა იყო ჭეშმარიტად განკაცებული ღვთის შესახებ წინასწარმეტყველება. და გადარჩა ჩემი სული (შეს. 32:30) – გადარჩა ანუ იხსნა ყოველგვარი შიშისა და უსამართლობისაგან. და თუ იაკობი იხსნა, რომელმაც მხოლოდ აჩრდილი იხილა ღვთისა, რამდენად უფრო იოლად გვიხსნის ჩვენ, რომლებიც ვიცნობთ ღმერთს როგორც ჭეშმარიტ ადამიანს და როგორც ჭეშმარიტად განკაცებულ ღმერთს. ჰოი, უფალო, მშვიდო და მდაბალო, რომელიც ძალი და დიდება ხარ მშვიდთა და მდაბალთა, რომელმაც იხსენი იაკობი შენი აჩრდილის ხილვით, გვიხსენი ჩვენც შენი ჭეშმარიტი სისხლითა და ხორცით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელთმოწამისა ელევთერი რომაელისა (†226); ღირსისა პავლე ლატრიელისა (†955). მოწამე ელეფთერი კონსტანტინეპოლელისა(305-311); ღირსი პარდოს განდეგილისა, პალესტინელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იოსების შესახებ„და შეატოვა (იოსებმა) სამოსი მას ხელებში და გაიქცა და გავიდა გარეთ“ (შეს. 39:12) ორი დიდი და რთული განსაცდელი შეემთხვა მართალ და უმანკო იოსებს და ორივე დაითმინა: ერთი იყო ღვიძლი ძმების მხრიდან ბოროტი შური და მეორე – სიძვის ვნება მაცდუნებელი ეგვიპტელი ქალისაგან. შურმა ის მონად გაყიდა, ხოლო სიძვის ვნებამ საპყრობილეში ჩასვა უდანაშაულო. როგორც ერთ, ისე მეორე შემთხვევაში იოსებმა ბოროტებას სიკეთით უპასუხა: მშიერ ძმებს საკვები მისცა, ხოლო შეშინებულ ფარაონს სიცოცხლე, ტახტი და ხალხი შეუნარჩუნა. ძმებმა მისი მოკვლა განიზრახეს და ღმერთმა გადაარჩინა; მრუშმა ქალმა მისი განადგურება გადაწყვიტა და ღმერთმა აქაც იხსნა. შემდეგ დიდების გვირგვინი დაადგა თავს მონასა და ტუსაღს და განუსაზღვრელი ძალაუფლება მიანიჭა. ვისი განადგურებაც ერთი დარტყმით შეეძლოთ ძმებს და ვისაც თვალის დახამხამებაში სამაგიეროს გადაუხდიდა პეტეფრეს ცოლი, ღმერთმა ის მილიონობით ადამიანის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლად და მშიერი ძმების ერთადერთ მარჩენლად აქცია. ასეთია ღვთის განუზომელი მოწყალება მართალთა მიმართ. ასე შეუძლია უფალს იხსნას და განადიდოს უბოროტო და უდანაშაულო. იოსების ხვედრის სიდიადეში ჩვენ ღვთის მოწყალების სიდიადეს ვხედავთ. ვიყოთ ღმერთთან და არაფრის შეგვეშინდეს. ვიყოთ უბოროტო და უმანკო და არ შეგვეშინდეს არც ბოროტების, არც ცილისწამების, არც საპყრობილის, არც დაცინვის, არც სიღარიბის. პირიქით, გვიხაროდეს, თუ ეს ყველაფერი შეგვემთხვევა უბოროტობისა და უდანაშაულობის გამო. გვიხაროდეს და რწმენით დაველოდოთ ღვთის სასწაულის გამოვლენას ჩვენდამი. ყოველ ავდარში ღვთის სიმართლის რისხვის მოლოდინი გვქონდეს და – სიმშვიდის.ჰოი, შეუცნობელო უფალო, რომელიც ფარულად, მაგრამ ყურადღებით აკვირდები მართალს მონობასა და საპყრობილეში და მისი შემწე ხარ თავის დროზე, შეგვეწიე ჩვენც, რომ ვიყოთ უბოროტონი და უმანკონი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა ანგეასი (†500 წ. ქრისტეს შობამდე); ნეტარისა თეოფანია დედოფლისა (†893/894); და მოდესტ იერუსალიმელი პატრიარქისა (†633/634). სასწაულმოქმედთა. სვიმეონ ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოსეს შესახებმოსე უთვინიერესი კაცი იყო დედამიწის ზურგზე (რიცხვ. 12:3) კაცი რჩეული, საკვირველმოქმედი, უფალ იესო ქრისტეს წინასახე თავისი სასწაულებით, გამარჯვებული ეგვიპტეში, გამარჯვებული უდაბნოში, ერის წინამძღოლი - როგორ უნდა შეძლო, რომ არ გაამაყდე? მაგრამ რომ გაამაყებულიყო, ის არ იქნებოდა, ვინც იყო. ამაყდება ის, ვინც ფიქრობს, რომ ამ ქვეყნად თავისას აკეთებს და არა ღვთისას, თანაც, თავისი ძალებით და არა – ღვთის. დიდმა მოსემ კი იცოდა, რომ იგი ღვთის საქმეს აღასრულებდა და ძალა, რომლითაც იგი მოქმედებდა, ღვთისა იყო და არა მისი. ამიტომაც არ გაამაყდა არც გასაოცარი სასწაულებით, რომლებიც აღასრულა, არც დიდი გამარჯვებებით, რომლებიც მოიპოვა და არც ბრძნული წესებითა და კანონებით, რომლებიც ერს მისცა. „ჩემი ძალი და დიდება უფალია“ (გამოსვლ. 15:2), - თქვა მოსემ. უდაბნოში მთელ ისრაელიანთა შორის არავინ გრძნობდა საკუთარ უძლურებას ისე ძლიერ, როგორც ის, უდიდესი მათ შორის. ყოველ საქმეში, ყოველ ადგილას, ყოველ წამს მხოლოდ ღვთისაგან მოელოდა შემწეობას. როგორ მოვიქცე? - ეკითხებოდა იგი ღმერთს ცრემლით და განუწყვეტლივ მოელოდა ღვთის პასუხსა და ღვთის ძალას. იგი ყველაზე მდაბალი იყო დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანთა შორის, რადგან ყველას საკუთარი თავის იმედი ჰქონდა სულ მცირედში მაინც და რაღაცას მაინც იღებდნენ თავიანთ თავზე, ის კი – არასდროს. იგი მთლიანად მოცული იყო ღმერთით და მას ემორჩილებოდა. თუ ერის გამოკვება და დამწყურვალება იყო საჭირო, ღმერთს მიმართავდა; თუ მტერთან იყო ბრძოლა საჭირო, ცისკენ აღაპყრობდა ხელებს; თუკი ხალხის მღელვარების დაცხრობა იყო საჭირო, ღვთის წინაშე ღაღადებდა. მდაბალზე მდაბალი იყო მოსე! და ღმერთმაც განსაკუთრებული დიდებით დააჯილდოვა თავისი ერთგული მსახური – ღირსი გახადა იგი, ილია წინასწარმეტყველთან ერთად, თაბორის მთაზე გამოჩენილიყო უფლის გვერდით. ჰოი, მდაბალთა ღმერთო და მწყემსო კეთილო, მოსესა და მოციქულთა მსგავსად, მოგვმადლე ჩვენც სიმდაბლე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წინასწარმეტყველისა დანიელისა და სამთა ყრმათა: ანანიასი, აზარიასი და მასაილისა (†600 წ. ქრისტეს შობამდე); დიონისა ეგინელი მთავარეპ. სასწაულმოქმედისა (†1624). ნეტარი ამბაკუმ დიაკონისა, სერბისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ისუ ნავეს ძის შესახებარ გადაუხვიო მისგან (რჯულისგან) არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ, რომ ყველგან წარმატებით იარო... ნუ შედრკები და ნუ შეშინდები, რადგან შენთან იქნება უფალი, შენი ღმერთი, სადაც კი წახვალ (ისუ. 1:7; 9). ისუ ნავეს ძე ყველაფერში ბოლომდე მორჩილი იყო ღვთისა, არც მარჯვნივ უხვევდა ღვთის რჯულიდან და არც მარცხნივ. უდიდესი საფრთხეებისა და განსაცდელების მიუხედავად, უცნობი ქვეყნის გავლით, მტრის მჭიდრო რიგებს შორის მიჰყავდა ებრაელი ერი, მაგრამ არ შედრკა და არ შეშინდა. მას ღვთის იარაღად მიაჩნდა თავი, ბრძოლა კი – ღვთის ბრძოლად. როგორც ერთგული ჯარისკაცი ასრულებს უსიტყვოდ მხედართმთავრის ბრძანებებს, ასევე უსმენდა და ასრულებდა ისუ ცოცხალი ღვთის ნებას. იგი თავის თავს არ მიაწერდა არანაირ სათნოებას, არც ძალას ან ქმედებას, არამედ – მხოლოდ ღმერთს; ის არც ჯარის, არც იარაღისა და არც თავისი სიბრძნის იმედად არ იყო, არამედ მხოლოდ ყოვლისშემძლე და ყოვლადბრძენ ღმერთს იყო მინდობილი. ხედავთ, ძმებო, როგორ ადამიანებთან იმყოფება ღმერთი! ო, ნეტავ, ქრისტიან მმართველებსა და მხედართმთავრებს დაენახათ და ესწავლათ ისუსგან, ღვთის ამ ერთგული მსახურისგან, როგორ უნდა ემსახურო ღმერთს! ო, ნეტავ, ყველას გაეცნობიერებინა, რომ ყველაზე კარგად მაშინ ემსახურები ერს, როდესაც ემსახურები ღმერთს და შეუძლებელია ემსახურო ერს, თუ არ ემსახურები ღმერთს! უფალმა შეასრულა თავისი დაპირება და ცხოვრების ბოლომდე არ განშორებია ისუ ნავეს ძეს. და რომ ღმერთი მასთან იყო, ამას ადასტურებს ის დიდი და საშინელი სასწაულები, რომელთაც თავად ღმერთი აღასრულებდა თავისი ერთგული მსახურის მიერ. შუაზე გააპო ღმერთმა იორდანე და ებრაელმა ერმა ხიდის გარეშე, მშრალად გადალახა მდინარე; საყვირის ხმაზე ღმერთმა დააქცია იერუსალიმის კედლები; ღმერთმა აუხილა თვალები ისუს და დაინახა მან მთავარანგელოზი, რომელსაც მახვილი ეპყრა ხელთ; ღმერთმა ჩაუგდო ხელში ძლიერი მტრები ისრაელიანებს; ღმერთმა შეაჩერა მზე გაბაონის თავზე და მთვარე – აიალონის ველზე. ჭეშმარიტად, არასოდეს და არსად დაუტოვებია ღმერთს თავისი ერთგული მსახური ისუ, რადგან არც ისუს დაუტოვებია ღვთის რომელიმე მცნება შეუსრულებელი. და როდესაც დაბერდა ისუ, ცოცხალი ღვთის ეს მოწმე და მაცხოვრის წინასახე, თავის ხალხს იმასვე ასწავლიდა, რასაც ღმერთი ასწავლიდა მას დასაწყისში: „არ გადაუხვიოთ არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ.... არამედ უფალს, თქვენს ღმერთს მიეწებეთ“ (ისუ ნავ. 23:6;8).ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, რომელმაც საკვირველი სასწაულები აღასრულე შენი ერთგული მსახურის, ისუ ნავეს ძის მიერ, განგვამტკიცე და გაგვაძლიერე, რომ არც მარჯვნივ გადავუხვიოთ და არც მარცხნივ, რათა გადიდოთ შენ და გვაცხოვნო ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა სებასტიანე სვინკლიტიკოსისა და მეგობართა მისთა (†287). მოდესტ, იერუსალიმელი პატრიარქისა(633-634); ღირსი ფლოროს, ამიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მიქაელ აღმსარებლისა(845). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება რუთის შესახებშენი ხალხი ჩემი ხალხია, შენი ღმერთი ჩემი ღმერთია... ასე და ასე მიყოს უფალმა და უარესიც, თუ რამემ გაგვყაროს, სიკვდილის მეტმა (რუთ. 1:16 -17) საკვირველია ეს სიტყვები, როდესაც მათ ძე ეუბნება მამას, ან ასული – დედას, ან ცოლი – ქმარს, მაგრამ სამგზის საკვირველია, როდესაც ამ სიტყვებს რძალი ეუბნება დედამთილს. აი, სწორედ ეს სიტყვები უთხრა ნეტარმა რუთმა ნოომინს, მწუხარებაში მყოფ თავის დედამთილს. როდესაც ნოომინის ორი ვაჟი დაიხოცა მოაბის მიწაზე (სადაც ბეთლემიდან იყვნენ გადასული საცხოვრებლად), მოხუცებულმა დედამ სამშობლოში დაბრუნება გადაწყვიტა, რათა იქ დამარხულიყო. ნოომინმა, კეთილშობილმა თავის ტკივილებში, ახალგაზრდა რძლებს თავიანთ სამშობლოში დარჩენა და მეორედ გათხოვება ურჩია. ურიფა დარჩა და რუთმა კი უთხრა, რომ სიკვდილის მეტი ვერაფერი დააშორებდა მათ. აი, მშვენიერი მაგალითი იმისა, თუ როგორ სათუთად შეიძლება უყვარდეს დედამთილს რძლები და ასევე, როგორ შეიძლება რძალი მთელი გულით ერთგული იყოს თავისი დედამთილის. მაგრამ ბეთლემში ვინმეს უნდა ერჩინა ეს ორი სული. და ვინ არჩენდა მათ, თუ არა ღმერთი და რუთის შრომისმოყვარე ხელები! „წავალ ყანებში და თავთავებს ავკრეფ იმათ ნამკალში, ვის თვალშიც მადლს ვიპოვნი“, – უთხრა რძალმა დედამთილს. „წადი, შვილო“. – უპასუხა ნოომინმა. უცხო ქვეყანაში, უცხო მომკელებთან მოუწია თაველის დაკრეფა რუთს. ეს არა მხოლოდ შრომა იყო, არამედ სირცხვილიც, მაგრამ რუთმა, მოხუცი დედამთილის სიყვარულის გამო, თავს იდო ამგვარი შრომაცა და სირცხვილიც. და დაინახა ყოვლისმხედველმა ღმერთმა ეს ორი ერთმანეთის მოსიყვარულე სული და გაიხარა ფრიად, გაიხარა და დააჯილდოვა და განადიდა ისინი იმგვარად, როგორც აჯილდოებს და განადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებს: ღვთის განგებით, რუთი თავთავის შესაგროვებლად მდიდარი ბოოზის ყანაში აღმოჩნდა. ბოოზმა შენიშნა რუთი და ნოომინისგან მისი ცოლად მოყვანის უფლება ითხოვა. ამ ქორწინებიდან იშვა იობედი, იესეს მამა და პაპა დავით მეფსალმუნისა და დიდი მეფის, რომლის შტოდანაც იშვა შემდგომ მრავალი მეფე და თვით მეფეთ მეფე, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.ჰოი, ყოვლისმხედველო და სახიერო უფალო, საკვირველია შენი განგებულება მართალთა და მოწყალეთა მიმართ. გვიწინამძღვრე და შეგვიწყალე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს მამათა: გიორგი მწერლისა და ძმისა მისისა საბასი, ხახულელთა (XI); ბონიფანტე რომაელისა (†290). მოწამეთა: ელია, პროვოს და და არეოს ეგვიპტელთა(308); მოწამეთა:პოლიევქტოს და ტიმოთე დიაკონისა; ბონოფანტე მოწყალისა, ფერენტიელი ეპისკოპოსისა, გრიგენტი ეთიოპიელი ეპისკოპოსისა (552); მართალი აგლაიდა რომაელისა და მოწამეთა ევტუქსი და თესალონიკე და მათი 200 მამათა და 70 დედათა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამოელის შესახებამ ყმაწვილის გამო ვევედრებოდი და, აჰა, ამისრულა უფალმა სათხოვარი, რასაც ვთხოვდი. ამიტომაც უფლისათვის მიმიბარებია იგი. ვიდრე ცოცხალია, უფლისთვის იქნება მიბარებული (1მეფ. 1: 27–28)ღვთისაგან გამოთხოვილი და ღვთისათვის შეწირული იყო სამოელი, წინასწარმეტყველი და წინამძღოლი ისრაელიანთა. ნეტარი ანა, მისი უშვილო დედა, ცრემლითა და შესაწირავით ითხოვდა შვილს ღვთისაგან. შემდგომ კი ეს ნანატრი შვილი, თავისი ყველაზე დიდი სიკეთე, ბავშვობიდანვე უფალს უძღვნა სამსახურებლად. ბრძენი დედა შვილს ღვთის შვილად მიიჩნევდა და არა თავის საკუთრებად. შვილები ღვთისა არიან, როცა ღმერთი იძლევა მათ და მაშინაც, როცა ღმერთს მიჰყავს ისინი, მაგრამ ყველაზე მეტად არიან ისინი ღვთისა, როდესაც ღმერთს თავად დედა უძღვნის შვილს.საჩუქარი უკან უბრუნდება ღმერთს, როგორც საპასუხო საჩუქარი, რადგან ჩვენ ჩვენი არაფერი გაგვაჩნია, ღმერთს რომ მივცეთ და მხოლოდ იმას ვწირავთ, რასაც მისგან ვიღებთ... და ცხოვრობდა ყრმა სამოელი უფლის სახლში მღვდელ ელის გარყვნილ შვილებთან ერთად, თუმც თავად ის არ გარყვნილა. არ ისურვა უფალმა, რომ ცოდვილ ბერიკაცებს გამოცხადებოდა და ამ უმანკო ბავშვს გამოეცხადა... რადგან სამოელი ღვთის ნებას აღასრულებდა და არასდროს უშვებდა, რომ ღვთის თუნდაც ერთი სიტყვა დარჩენილიყო შეუსრულებელი (1მეფ. 3:19).და იყო სამოელი ისრაელიანთა ერის მსაჯული სიყრმიდან სიბერემდე, არასდროს არაფერი გაუკეთებია ცუდი არც ადამიანებისთვის და არც ღვთისთვის. და მისცა მას ღმერთმა ძალა და წინასწარმეტყველებდა სამოელი და იქმოდა სასწაულებს; ღვთისა და თავისი ხალხის ყველა მტერი დაამარცხა მან და აკურთხა ორი მეფე – საული და დავითი. და როდესაც დაბერდა, შეკრიბა ხალხი და ჰკითხა, ოდესმე ვინმეზე თუ ეძალადა ან თუ ვინმესთვის წაერთმია რამე. ხალხმა ერთხმად უპასუხა: არც შეგივიწროებივართ და არც დაგიჩაგრივართ, არც ვინმესაგან რამე აგიღია (1მეფ. 12:4). აი, ასეთი ადამიანი იყო ეს ღვთის საჩუქარი, რომელიც ღმერთსვე შესწირეს საპასუხო ძღვნად და რომელიც იზრდებოდა ღვთის კურთხევითა და დედის კურთხევით. დაე, გულისხმაყონ დედებმა ნეტარი ანას მაგალითი; დაე, მიბაძონ მსაჯულებმა და ხალხთა წინამძღოლებმა მართალი სამოელის ცხოვრების წესს.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და ყოვლადსახიერო უფალო, გამოაცოცხლე ჩვენი სულები, რათა ვიხილოთ შენი სიწმიდე და სახიერება და მოვინანიოთ ჩვენ მიერ ჩადენილი ბოროტი საქმეები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა (†107); მართლისა იოანე კრონშტადტელისა (†1908). ფილოგონ, ანტიოქიელი პატრიარქისა(33). დანიელ II, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(138). მოწამე იოანე თასოელისა(165). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დავითის შესახებუთხრა დავითმა ნათანს: შევცოდე უფალს. უთხრა ნათანმა დავითს: უფალმაც მოგიტევა ცოდვა, არ მოკვდები; ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით (2მეფ. 12: 13; ფს.41:4)შესცოდა დავით მეფემ, მაგრამ მოინანია და მიუტევა ღმერთმა. დიდი იყო მეფის ცოდვა, მაგრამ უფრო დიდი იყო მისი სინანული. ის დამნაშავე იყო ღვთის წინაშე ორი მძიმე ცოდვის – მკვლელობისა და მრუშობის გამო, მაგრამ როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა, ნათანმა ამხილა იგი, დავითმა გულისტკივილით წამოიძახა: ვცოდე უფლის წინაშე! მან აღიარა ცოდვა და მწარედ შეინანა.გულშემუსვრილი ლოცულობდა დავითი ღვთის წინაშე, ტიროდა, მარხულობდა, მიწაზე იწვა და მორჩილად იტანდა მძიმე განსაცდელებს, რომელთაც ღმერთი მისი ცოდვის გამო უშვებდა მასზე, მის სახლეულსა და მის ხალხზე. თავის სინანულის გამომხატველ ფსალმუნებში მეფე ამბობს: მატლი ვარ და არა კაცი (ფს. 21:7); „ჩემი ოხვრის ხმისაგან შეახმა ხორცი ჩემს ძვლებს“ (ფს. 101: 6); „გამიქრა ძილი“ (ფს. 101: 7); „ნაცარს პურივით ვჭამდი და სასმელს ცრემლით ვაზავებდი“ (ფს. 101: 9); „მუხლები დამიუძლურდა მარხვისაგან“ (ფს. 108: 24). აი, ჭეშმარიტი სინანული! აი, ჭეშმარიტად მონანული! იგი არ ჩაეფლო ცოდვაში და არც სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, არამედ განუწყვეტლივ ინანიებდა ღვთის მოწყალების იმედით, და მონანულთა მოყვარულმა ღმერთმა შეიწყალა ეს სამაგალითო მონანული, მიუტევა მას შეცოდებები, განადიდა ისრაელის ყველა მეფეზე მეტად და მისცა უდიდესი მადლი, რათა წარმოეთქვა ყველაზე მშვენიერი სინანულის საგალობლები და წინასწარ ეუწყებინა მისი ტომიდან მაცხოვრის სამყაროში მოსვლის შესახებ. ხედავთ, ძმებო, ღვთის საოცარ მოწყალებას მონანულთა მიმართ!ღვთისთვის იმდენად მოსაწონია დავითის სინანული, რომ არ შერცხვა კაცობრივი სხეული მიეღო მისი თესლიდან. წყალობა მათ, ვინც არ ჩაეფლო ცოდვაში და ვინც არ ჩავარდა სასოწარკვეთილებაში ცოდვის გამო. სინანული იხსნის მას როგორც ერთი, ისე მეორე ბოროტებისაგან. მოწყალეო უფალო, დაარბილე ჩვენი გულები სინანულის ცრემლებით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მრავალვნებულისა ანტონ II-ისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა (†1811/1827); ღირსი მაკარი მმარხველისა, ხახულის მონასტრის წინამძღვრისა (†1035); მოწამისა იულიანა ნიკომიდიელისა (†301). და მისთ. მამათა 500 და 130 დედათა, ნიკომიდიას წამებულთა(304); მოწამე თემისტოკლესი(250); პეტრე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1326). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ილია წინასწარმეტყველის შესახებვფიცავ უფალს, ისრაელის ღმერთს, რომლის წინაშეც ვდგავარ, რომ არ იქნება ამ წლებში ცვარი და წვიმა, თუ არა ჩემი სიტყვით (3 მეფ. 17:1)საშინლად ჟღერს ეს სიტყვები ყოველი მოკვდავის ყურისთვის, რადგან ისინი წარმოთქვა ჩვენმა მსგავსმა ადამიანმა (იაკ. 5:17). ძმებო, გიკვირთ როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს ცა ჩაკეტოს და წვიმა გააჩეროს? მაგრამ ჰკითხეთ საკუთარ თავს: ის როგორ შეუძლია მოკვდავ ადამიანს, რომ გახსნას ცა და დაუშვას წვიმა გამომშრალ მიწაზე? ჩვენ ვიცით, რომ ადამიანების ლოცვით ღმერთი ახლაც ხსნის ცას და იძლევა წვიმას. ყველაფერი, რასაც რწმენით ითხოვთ ლოცვისას, მოგეცემათ (მთ. 21:22), - ბრძანა ჩვენმა მაცხოვარმა.როგორც მოსე აღასრულებდა ცოცხალი რწმენითა და ლოცვით უდიდეს სასწაულებს ეგვიპტესა და უდაბნოში, როგორც ისუ ნავეს ძემ შეაჩერა მზის მოძრაობა, ასევე ხსნიდა და კეტავდა ცას წინასწარმეტყველი ილია, რწმენითა და ლოცვით ჩამოჰქონდა ცეცხლი ციდან და იქმოდა დიდსა და საშინელ სასწაულებს. ღმერთმა მისცა მას ამგვარი სასწაულების აღსრულების ძალა, რადგან ილია მოშურნეობდა ღვთის, და არა საკუთარი თავის, სადიდებლად: „უფლის, ცაბაოთ ღმერთის შურმა შემიპყრო“ (3 მეფ. 19:14).არაფერს საკუთარი თავისთვის არ ცდილობდა ეს ღვთის კაცი, არამედ მხოლოდ ღვთისთვის. ღმერთი იყო მისთვის ყველაფერი: მთელი დიდება, მთელი ძალა, მთელი სიმდიდრე. ამიტომაც დაასაჩუქრა იგი ღმერთმა უკვდავი დიდებით, საშინელი ძალითა და უხრწნელი საუნჯით, რომელსაც ჩირჩილი ვერ აფუჭებს; ამიტომაც არ დაუშვა ღმერთმა, რომ მომკვდარიყო ილია, არამედ, ენუქის მსგავსად, ცად აღიტაცა იგი. წინასწარმეტყველი ილია წმიდა იყო, როგორც დილის ცვარი, უბიწო სულით, როგორც ჩვილი, სპეტაკი სხეულით, სუფთა გულით და უმანკო გონებით, როგორც ღვთის ანგელოზი. სწორედ ამიტომ იყო იგი ღვთის ჭურჭელი, სწორედ ამიტომ იქმოდა და ახლაც იქმს იგი სასწაულებს.ჰოი, ცოცხალო უფალო, ღმერთო ილია წინასწარმეტყველისაო, რომელმაც ნათლობის გზით გვიშვილე შენი წმიდა მადლით, აღანთე ჩვენშიც შენი წმიდა წინასწარმეტყველის რწმენა და მოშურნეობა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობის წინა და წმიდათა მამათა კვირიაკე. დიდმოწამისა ანასტასიასი, მწამლველობითა მხსნელისა, რომაელისა, ილირიელისა (†304). ქრისოგონი, თეოდოტია, ებოდი, ევტიქიანესი და სხვ.(304). კარის გახსნა ღვთის დიდებული ეკლესიისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მომთმენი იობის შესახებუფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი (იობ. 1:21)ძმებო, დაე, ნურაფრის ნუ შეეშინდება მართალს - ყველაფერი კარგად იქნება! მთელი წმიდა წერილი გვიჩვენებს, რომ ღმერთი არ გაწირავს მართალს. იობის მაგალითი ნათლად ადასტურებს ამას. იობს შვიდი ვაჟი და სამი ასული ჰყავდა, ჰქონდა სიმდიდრე და პატივს სცემდნენ, ჰყავდა მეგობრები და ეს ყველაფერი ერთ დღეში დაკარგა, მაგრამ მან არ დაიწყო ღვთის ყვედრება, მიწაზე დაემხო, თაყვანი სცა უფალს და თქვა: „შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ“. იობმა დაკარგა ჯანმრთელობაც - უკანასკნელი რამ, რაც გააჩნდა და მთელი სხეული ჭრილობებითა და ჩირქით დაეფარა. იჯდა იობი ნაცარში და ადიდებდა ღმერთს, ცოლი კი უკიჟინებდა, რომ უარეყო ღმერთი. მაშინ უთხრა მას მართალმა იობმა: „სიკეთეს კარგად ვიტანთ უფლისაგან, ავის ატანა კი აღარ გვინდა!“ (იობ. 2:10). მეგობრებიც აყვედრიდნენ, რომ ცოდვილი იყო და თავიანთი გონებითა და სიმართლით ქედმაღლობდნენ მის წინაშე, მაგრამ იობი სიმდაბლით ლოცულობდა და მოთმინებით იტანდა თავის ჭრილობებსა და უბედურებას.ხშირად ახლაც ხდება ისე, როგორც მაშინ: თუ რაიმე უბედურება დაგვატყდება თავს, ჩვენი მეზობლებიც ისევე იქცევიან, თითქოს უფრო ჭკვიანები და მართლები იყვნენ... მაგრამ ყოვლადბრძენმა ღმერთმა ყველა ეს უბედურება იმისათვის დაუშვა იობზე, რომ გამოეცადა არა მხოლოდ თავისი მსახური, არამედ მისი სახლეულიცა და მეგობრებიც. და როცა ყველამ გამოავლინა თავისი თავი, თუ ვინ როგორი იყო, როცა ყველამ გაიარა გამოცდა ღვთის წიანაშე, მაშინ ღმერთმა, თავისი ყოვლისშემძლე მარჯვენით, ჯანმრთელობა დაუბრუნა იობს, სიმდიდრე – იმაზე ორჯერ მეტი, ვიდრე წაართვა და კვლავ შესძინა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, ნათელი სულიერი ხედვაც აქვს, ძმებო, რათა ღვთის ხელი დაინახოს როგორც თავის კეთილდღეობაში, ასევე განსაცდელებში. ვისაც ძლიერი რწმენა აქვს, მას განსაცდელების დათმენის დიდი უნარიც აქვს: როდესაც აძლევს ღმერთი, იგი მადლობს და როდესაც ართმევს ღმერთი, იგი აკურთხებს: „კურთხეულია უფლის სახელი“. უფალო, მრავალტანჯული და მრავლისმომთმენი იობის ღმერთო, გვასწავლე ჩვენც, რომ განსაცდელების დროს ვაკურთხოთ შენი ყოვლადწმიდა სახელი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრეტელ 10-თა მოწამეთა: თეოდულესი, სატორნინესი, ევპორისა, გელასისა, ევნიკიანესი, ზოტიკესი, პომპისა, აგათოპუსესი, ბასილიდისა და ევარესტისა (†III). ღირსი ნიფონტ. კვიპრ. ეპისკოპოსისა(IV); ღირსმოწამე რომანოზ ათონელისა(XVII); სატფურება დიდისა ეკლესიისა სოფიაწმიდისა კონსტანტინოპოლს(563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება დანიელ წინასწარმეტყველის შესახებხოლო ის ლოდი, კერპი რომ შემუსრა, ვეებერთელა მთად იქცა და მთელი დედამიწა დაიკავა (დან. 2:35)ძმებო, ტანჯვა ადამიანის ხასიათს ასუსტებს, ხოლო განცხრომა კიდევ უფრო მეტად აუძლურებს. დანიელის, ღვთის კაცის, დაუძლურება კი ვერც ტანჯვამ შეძლო და ვერც განცხრომამ. ის იგივე დარჩა ორივე შემთხვევაში; ორივე შემთხვევაში იგი თანაბრად იყო ცოცხალი ღვთის მაცნე და ღვთის საიდუმლოებათა შორსმჭვრეტელი წინასწარმეტყველი. იგი ცხოვრობდა სამეფო ფუფუნებაში, შემდეგ – ლომთან ერთად ხაროში და არცერთ შემთხვევაში არ შეცვლილა. სამეფო ფუფუნებაში მყოფი დანიელი მარხულობდა, ლომთან ერთად ხაროში მყოფი კი – მშიერი არ იყო. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თავისი ერთგული მსახური წინასწარმეტყველების განსაკუთრებული ნიჭით დააჯილდოვა. მისი წინაწარმეტყველების მთავარი თემა უფალი ქრისტე იყო. მან თქვა, რომ მოვა ქრისტე და განაქარვებს კერპთაყვანისცმემლობას მთელ ქვეყანაზე, რომ ქრისტე მთელ ქვეყნიერებას აღავსებს, რაც სხვას არასდროს უქნია ხორცში მყოფს; რომ იგი ისაა, ვისაც მიეცემა ძალი და დიდება და მეუფება, რათა ემსახუროს მას ყველა ხალხი, ტომი და ერი. დიდმა წინასწარმეტყველმა დანიელმა ზუსტად იწინასწარმეტყველა დროც, თუ როდის მოვიდოდა ამქვეყნად უფალი იესო ქრისტე. და როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, ქრისტიანებს, დანიელის წინაშე! ჩვენ ყველა წინასწარმეტყველებასაღსრულებულს ვხედავთ ქრისტესთან დაკავშირებით, მაგრამ მაინც სუსტნი ვართ რწმენასა და ქრისტეს სიყვარულში, დანიელისთვის კი არ იყო გაცხადებული ის ყვეალფერი, რაც ჩვენთვის, მონათლულთათვის, არის ცხადი, მაგრამ მას ერთხელაც არ უღალატია ღვთისთვის.უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო დანიელ წინასწარმეტყველისაო, გაგვაძლიერე, მოგვმადლე სინანული და შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირს ქალწულმოწამისა ევგენია რომაელისა (†III). და მასთან მოწამეთა- მამათა ფილიპესი,პროტი, იაკინთე და კლავდიასი(III), ღირსი ნიკოლოზ მონაზვნისა(IX); მოწამე ბასილა, რომში წამებულისა(180-192). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მართალი იოსების შესახებხოლო იოსები... მართალი იყო... და მოიქცა ისე, როგორც უბრძანა მას უფლის ანგელოზმა (მთ. 1:19; 24) ღვთისა უფრო მეტად უნდა გვეშინოდეს, ვიდრე ადამიანების და ღმერთს უფრო მეტად უნდა ვუსმინოთ, ვიდრე ადამიანებს. ეს არის ცხოვრების წესი მართალი იოსებისა, რომელიც წმიდა ქალწულ მარიამის ნათესავი და მფარველი იყო. იგი ცხოვრობდა კანონისა და მადლის გზაგასაყარზე და კანონის ერთგული იყო მანამ, სანამ ღვთის მადლი გამოჩნდებოდა; და როდესაც გამოჩნდა ახალი მადლი ღვთისა, იგი მადლის ერთგული გახდა. კანონის მორჩილს სურდა გაეშვა წმიდა ქალწული, როდესაც მის წმიდა სხეულში ჩაისახა სამყაროს მაცხოვარი, მაგრამ ღვთის ანგელოზმა აუწყა, რომ ქალწულმა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან და მაშინ იოსებმა უარი თქვა თავის განზრახვაზე, აღარ გაუშვა იგი და ისე მოიქცა, როგორც ღვთის ანგელოზმა უბრძანა. თავისით არაფერს წყვეტდა იოსები, ღვთის ნების მორჩილი იყო და ამიტომაც დიდებით შემოსა უფალმა როგორც მიწაზე, ასევე ზეცაში. ჩუმად და ფარულად ემსახურა იგი ღმერთს, ხოლო ღმერთმა ცხადად განადიდა და ცათა სასუფევლის ღირსი გახადა არა მხოლოდ ის, არამედ მისი ძეებიცა და ასულებიც. რომელი მამა ისურვებდა უფრო მეტს, ვიდრე იმას, რომ მისი შვილი ქრისტეს მოციქული ყოფილიყო?! ხოლო იოსების ორი შვილი ქრისტეს მოციქული იყო. ასე ადიდებს ღმერთი თავის მოშიშებსა და მორჩილებს. ჰოი, ყოვლად დიდებულო უფალო, მართალი იოსების ღმერთო, შეგვეწიე ჩვენც, ცოდვილებს, რომ გვიყვარდეს შენი სიმართლე და მხოლოდ შენი შიში გვქონდეს. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქრისტესშობა. ხორციელად შობაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი.
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უფლის, ღვთის ძის, შობის შესახებგამოვედი მამისაგან და მოვედი ამ სოფლად (იოან. 16:28) ძმებო, ძე ღვთისა, ერთარსი მამისა, საუკუნეთა უწინარეს მამისაგან შობილი უდედოდ, დროში დედისაგან იშვა უმამოდ. პირველი შობა ყოვლადწმიდა სამების მიუწვდომელი საიდუმლოებაა მარადისობაში, მეორე შობა კი - ღვთის ყოვლადძლიერებისა და კაცთმოყვარეობის მიუწვდომელი საიდუმლო დროში. უაღმატებულესი საიდუმლოება დროში შეესაბამება უაღმატებულეს საიდუმლოებას მარადისობაში. ამ უდიდესი საიდუმლოს გონების უმცირესი სინათლით წვდომა შეუძლებელია, ძმებო, ამიტომ დავკმაყოფილდეთ იმის ცოდნით, რომ ჩვენი ხსნა არ მოდის არც ადამინისგან და არც მიწიდან, არამედ ღვთიური უხილავი სამყაროს უაღმატებულესი სიმაღლეებიდან. ასეთია ღვთის მოწყალება და ასეთია ადამიანის ღირსება, რომ თავად ძე ღმერთი გარდამოხდა მარადისობიდან დროში, ზეციდან მიწაზე, დიდების ტახტიდან მწყემსთა გამოქვაბულში - რათა ეხსნა ადამიანები, ცოდვებისაგან განეწმინდა და დაებრუნებინა სამოთხეში. იშვა იგი მამისაგან, რომელთანაც ყველაფერი გააჩნდა და მოვიდა ამქვეყნად, რომელსაც მისთვის არაფრის მიცემა არ შეეძლო. გამოქვაბულში იშვა უფალი, რათა ეჩვენებინა, რომ მთელი სამყარო ის ბნელი გამოქვაბულია, რომლის განათებაც მხოლოდ მას შეეძლო. ბეთლემში იშვა უფალი (ხოლო ბეთლემი „პურის სახლს“ ნიშნავს) - რათა ეჩვენებინა, რომ მხოლოდ ის არის „ცხოვრების პური“ ღირსეულთათვის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, მარადიულო ძეო ცოცხალი ღვთისა და ძეო ქალწულ მარიამისა, გვაკურთხე ჩვენ და და აღგვავსე შენით! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა. მღვდელმოწამისა და აღმსარებელისა ეფთვიმი სარდიელი ეპისკოპოსისა (†840). ღირსი კონსტანტინე სინადელისა(VIII); ღირსი ევარესტ სტუდიელისა(825); ღირსი ნიკოდიმ ტისმანელისა, რუმინელისა(1406). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა უთხრა მარიამმა: აჰა, მხევალი უფლისა (ლუკ. 1:38)აი, ძმებო, ჭეშმარიტად მხევალი უფლისა! თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც საკუთარ ნებაზე წინ თავისი ბატონის ნებას აყენებს, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული პირველია უფლის მხევალთა შორის; თუკი ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც განუწყვეტლივ მთელი გულმოდგინებით შესცქერის თავის ბატონს, მაშინ წმიდა ქალწული ისევ პირველია უფლის მხევალთა შორის; და თუ ჭეშმარიტი მხევალი ის არის, ვინც მორჩილად და უსიტყვოდ ითმენს ყველა გულისტკივილსა და სიმძიმეს, რადგან ჯილდოს ელის ბატონისაგან, მაშინ ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ და ისევ პირველი და ყველაზე აღმატებულია უფლის მხევალთა შორის. ყოვლადწმიდა მარიამისათვის მნიშვნელოვანი იყო არა ის, რომ მოსწონებოდა წუთისოფელს, არამედ ის, რომ მოსწონებოდა ღმერთს; მისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო არა ის, როგორ ემართლებინა თავი სამყაროს წინაშე, არამედ მხოლოდ ის, თუ როგორ გამართლდებოდა ღვთის წინაშე. წმიდა ქალწულს – თვით მორჩილებას, ყურადღებასა და სიმდაბლეს – სრული უფლება ჰქონდა ამგვარად ეპასუხა ღვთის ანგელოზისათვის: „აჰა, მხევალი უფლისა!“ უმაღლესი სრულყოფილება და უდიდესი პატივი, რომელსაც შეიძლება მიაღწიოს ქალმა დედამიწაზე - ეს არის იყოს უფლის მხევალი. ეს სრულყოფილება და ეს პატივი ევამ ადვილად დაკარგა სამოთხეში, ღვთისმშობელმა მარიამმა კი სამოთხის გარეთ მოიპოვა უდიდესი შრომის წყალობით. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით, უფალო იესო ქრისტე, შეგვიწყალე ჩვენ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა, პირველმოწამისა და პირველდიაკონისა სტეფანესი (†34); ღირსისა სტეფანე ხარსელისა (VI); ღირსისა თეოდორე გამომეტყველისა, საბაწმიდელი ხუცისა და აღმსარებლისა (†840). თეოდორე 1, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა (686); ღირსი ლუკა, ტრიგლიელი ბერისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწული მარიამის შესახებადიდებს სული ჩემი უფალსა (ლუკ. 1:46)ძმებო, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ჩაწერილი სახარებაში და ყველა მათგანი ღვთის დიდებას უკავშირდება. წმიდა ქალწული მდუმარე იყო ადამიანებთან, მაგრამ მისი სული გამუდმებით ესაუბრებოდა ღმერთს. განუწყვეტლივ, ყოველ დღე და ყოველ წამს, პოულობდა წმიდა მარიამი მიზეზს ედიდებინა ღმერთი. ოჰ, რამდენი შესანიშნავი წიგნი დაიწერებოდა, რომ გვცოდნოდა და ჩაწერა შეგვძლებოდა, თუ როგორ აქებდა და ადიდებდა იგი მთელი ცხოვრება უფალს! მაგრამ იმ ერთადერთი სადიდებლის მიხედვითაც კი, რომელიც მარიამმა წარმოთქვა ელისაბედის, თავისი ნათესავის, წინაშე (რომელიც დედა იყო დიდი წიანსაწრმეტყველის, იოანე ნათლისმცემლისა), ყოველ ქრისტიანს შეუძლია შეაფასოს, თუ რაოდენ კეთილსურნელოვანი და ღვთივსათნო ყვავილი იყო მისი წმიდა სული. ეს მხოლოდ ერთი საოცარი საგალობელია ღვთისმშობლის სულისა, რომელმაც სახარების საშუალებით მოაღწია ჩვენამდე, მაგრამ ასეთი საგალობლები მრავლად იყო ყოვლადწმიდა ქალწულის ცხოვრებაში. მან ბევრად ადრე, ვიდრე სახარებას მოისმენდა თავისი ძის ბაგეებიდან, უკვე იცოდა როგორ ესაუბრა და როგორ ედიდებინა ღმერთი. ეს ცოდნა მას სულიწმიდის მიერ ჰქონდა, რომლის მადლიც, როგორც წმიდა წყალი წმიდა ჭურჭელში, განუწყვეტლივ გადმოდიოდა მასზე. იგი თავისი სულის საგალობლებით მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ადიდებდა ღმერთს, ამიტომ ღმერთმაც განადიდა ის ქერუბიმებსა და სერაფიმებზე მეტად. და ჩვენც, ცოდვილებს, ასევე განგვადიდებს უფალი თავის სასუფეველში, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ ჩვენი ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ვადიდოთ ღმერთი საქმით, სიტყვით, ზრახვითა და ლოცვით.ჰოი, ყოვლად წმიდაო და კურთხეულო ღვთისმშობელო, დაგვიცავი ჩვენ შენი წმიდა ლოცვით. ქება და დიდება შენ და შენს ძეს, უფალ იესო ქრისტეს, უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა 20 000-თა, ნიკომიდიის ეკლესიაში დამწვართა და სხვათა (†302); ეკლესიის გარეთ ვნებულთა: გლიკერი ხუცი, ზენონ, თეოფილე დიაკონი, დოროთე,მარდონი, მიგდონი დიაკონი, ინდისე, გორგონი, პეტრე, ექვთიმე, აგათია, დომნა, თეოფილე და სხვა.(302).მოციქულ 70-თაგანი ნიკანორისა(34).ღირსისა სიმონ მირონმდინარისა, სიმონოპეტრას მონასტრის ქტიტორისა (†1257). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებუთხრა მისმა დედამ მსახურებს: რასაც [იგი] გეტყვით თქვენ, გააკეთეთ (იოან. 2:5)აი, რა უნდა უხაროდეს ყველა მორწმუნეს: ის, ვინც ყველაზე ახლოს არის ქრისტე მაცხოვართან ზეცაში, როგორც იყო ეს დედამიწაზე, ზრუნავს მორწმუნეთათვის, ეცხადება მათ, ეხმარება და რჩევას აძლევს: „ყველაფერი, რასაც გეტყვით თქვენ ჩემი ძე და ღმერთი, აღასრულეთ“. ასეთი რჩევა მისცა მან მსახურებს ნადიმის დროს კანაში, მსახურებმა დაუჯერეს და სასწაული იხილეს. სახარებაში ჩაწერილი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიერ წარმოთქმული ეს რამდენიმე სიტყვა ძვირფასი შეგონებაა ჩვენთვის, კერძოდ, ესაა სახარებისეული ერთადერთი სწავლება, რომელიც ღვთისმშობელმა მისცა ადამიანებს წუთისოფელში ცხოვრების განმავლობაში. „რასაც იგი გეტყვით, გააკეთეთ!“ თითქოს ამით სურდა ეთქვა: „მან ყველაფერი იცის. მას ყველაფერი ძალუძს. მას ყველანი უყვარხართ. ამიტომ სხვაგან ნუ დაიწყებთ ცქერას, არამედ მას უსმინეთ და მას დაუჯერეთ“. წმიდა მარიამმა გაითავისა საკუთარი მოვალეობა ამ ქვეყნად, რომ უნდა ეცხოვრა ქრისტესთვის და როგორც სიცოცხლის წყაროსკენ, ქრისტესკენ მიეთითებინა სხვებისთვის. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა ნებაყოფლობით განაგრძო ამ მოვალეობის შესრულება ზეციდან. იგი ეკლესიის მთელი ისტორიის განმავლობაში ასწავლიდა მორწმუნეებს ეკეთებინათ ის, რაც თქვა ქრისტემ. და დღესაც თავისი ზეციური დიდებიდან საიდუმლო გარდამოსვლით ევლინება მორწმუნეებს, რათა ასწავლოს, რომ აღასრულონ ის, რაც გვამცნო ქრისტემ. ეს მისი კურთხევაა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის კურთხევა. იგი შედგება არა ოთხი სახარების, არამედ ოთხი სიტყვისაგან: „რასაც ის იტყვის, შეასრულეთ!“ჰოი, ძმებო, დავუჯეროთ ღვთისმშობელს! დავუჯეროთ მას, როგორც დედას და უფრო მეტადაც, ვიდრე მშობელ დედას, რადგან მას ჩვენთვის უმეტესი სიკეთე სურს, რაც არის მისი ძის მარადიულ სასუფეველში დამკვიდრება. ჰოი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, დაგვეხმარე, რომ აღვასრულოთ შენი ძის სიტყვები. ქება და დიდება შენ და მას უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა მამათა: იოსებ დამწინდველისა, დავით მეფისა-ფსალმუნთა მთქმელისა და მოციქულისა იაკობისა-ძმისა უფლისა; 14 000-თა ჩვილთა მოწამეთა, ჰეროდეს მიერ ქრისტესთვის მოწყვეტილთა(†I); ღირსისა მარკელისა, "მღვიძარეთა" მონასტრის იღუმენისა (†485). ღირსი თეოდოზ აღმსარებლისა. სტუდიელის(818); გიორგი ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა(850-891); ღირსთა მარკოზ მესაფლავე, თეოფილე და იოანესი, კიევო-პეჩორელთა ღირსი აილერან ბრძენისა, ირლანდიელისა(665). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდა ქალწულ მარიამის შესახებდა თვით შენს სულშიც გაივლის მახვილი (ლუკ. 2:35)ვის შეუძლია, ოდნავ მაინც, მოთმინებაში შეედაროს უფალს, ან მის ყოვლადწმიდა მშობელს, რომელმაც მრავალი ტანჯვა დაითმინა დედამიწაზე?! ჭაღარით მოსილმა მოხუცმა სვიმეონმა წინასწარმეტყველურად განჭვრიტა თუ რა ტკივილები ელოდა ქალწულ მარიამს მომავალში და ეს ტკივილები სულში მახვილის გავლას (ჩაცემას) შეადარა. პირველად მახვილმა განვლო ქალწულის სულში, როცა მუცლადიღო სულიწმიდისაგან, ხოლო მართალმა იოსებმა კი ეჭვი შეიტანა მასში; მეორედ - როდესაც იძულებული გახდა ჰეროდეს მახვილს გაქცეოდა ეგვიპტეში; მესამედ... მეოთხედ... მეათედ... და კიდევ მრავალჯერ... - როცა ხედავდა იუდეველი უხუცესების ბოროტებასა და მზაკვრობას თავისი ძის წინააღმდეგ, როდესაც იესო ქადაგებდა და სასწაულებს აღასრულებდა ხალხში; მაგრამ ყველაზე ბასრმა მახვილმა განვლო მის სულში მაშინ, როდესაც თავისი ძისა და უფლის ჯვრის ქვევით იდგა. სწორედ ეს მახვილი განჭვრიტა და იწინასწარმეტყველა წმიდა მოხუცმა სვიმეონმა. დიდებული და ამაღელვებელია ღვთისმშობლის დუმილი, რომლითაც ის, როგორც კრეტსაბმელით, ფარავდა თავის ტკივილს, თავისი გულის ყველა ჭრილობას. ამ უამრავი ტკივილის წყვდიადში, რომელმაც მის წმიდა გულში დაისადგურა, მაინც ანათებდა რწმენის ჩაუქრობელი ლამპარი და იმედი და ერთგულება ღვთისა. წარმოუდგენელი კეთილშობილებაა უფლის მხევლისა! იგი ნათლად ხედავდა საკუთარ თავს ადამიანების ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში, წინასწარმეტყველებთან კითხულობდა თავის შესახებ, ანგელოზებთან – ღვთის მაცნეებთან საუბრობდა, ამიტომ ყველაფერი, რაც მასზე მოიწეოდა - სიხარული იქნებოდა თუ სატანჯველი - იცოდა, რომ ღვთისგან ეშვებოდა მასზე, ამიტომ არ ხარობდა სიხარულში და ტანჯვაში არ დრტვინავდა, არამედ დუმდა და ყველაფერს გულში ინახავდა.ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღვთისმშობელო ქალწულო, შეგვეწიე, რომ ვიყოთ შენსავით ღვთის ნების მორჩილნი. ქება და დიდება შენ მიერ შენს ძესა და უფალს უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ქალწულმოწამისა ანისია თესალონიკელისა (†285-305); მღვდელმოწამე ზოტიკე ხუცისა, ობოლთა მზრდელისა (†IV). მოციქულ 70-თაგანი ტიმონასი; მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელისა(311); ღირსი თეოდორა კესარიელისა; ღირსი თეოდორა კონსტანტინეპოლელისა(940); ღირსმოწამე გედეონ ათონელისა (1818) და ანისი, თესალონიკელი ეპისკოპოსისა(406-407); მაკარი; მოსკოველი მიტროპოლიტისა(1563). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებუზენაესის წმიდანები მიიღებენ სამეფოს და უკუნითი უკუნისამდე იმეფებენ (დან. 7:18)წუთისოფელში დამცირებული და შევიწროებული წმინდანები მარადიულად იმეფებენ ცათა სასუფეველში. ისინი, უკანასკნელნი დედამიწაზე, ზეცაში იზეიმებენ როგორც პირველები. მშიერნი და მწყურვალნი წარმავალ სამეფოში, ტანშიშველნი და ფეხშიშველნი, მაძღარნი იქნებიან წარუვალ სამეფოში და სამეფო სამოსით იქნებიან შემოსილი, როგორც უფლისწულები. წარმავალ სამეფოში უცხონი იმეფებენ თავიანთ, უხრწნელ, სამეფოში. ეს სამეფო უკანასკნელი და ერთადერთია, რომელსაც სამეფო შეიძლება ეწოდოს, რადგან სხვა ყველა წარმავალი, დროებითი, ყალბი და ამაოა. მარადიული სამეფოსთვის ყველა (დედამიწაზე ყველა დროსა და ყველა სამეფოში მცხოვრები) არის მოწოდებული. ესენი არიან ქრისტეს შვილები – მაცხოვრის ძეები და ასულები; ესენი, მიწიერი ცხოვრებიდან ზეციურში გადანაცვლებულნი, კვლავაც მეფობენ, მაგრამ ჯერ სრულად არ არის მათი მეფობის დიდებულება წარმოჩენილი. ეს დიდებულება ნაჩვენები იქნება ქრისტეს – ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულის – მეორედ მოსვლის შემდეგ. მაშინ სრულად გამოცხადდება წმიდათა სასუფევლის მთელი დიდებულება, რომელიც ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს, მარადიული სამეფოა და რომელიც უცვლელი იქნება სამარადისოდ და უკუნისამდე. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, წმიდათა სამეფოს შემოქმედო, მოწყალე იქმენ ჩვენ, ცოდვილთა, მიმართ და მოგვამზადე შენი წმიდანების მარადიული სამეფოსთვის. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მელანია რომაელისა (†439); ღირსისა საბიანასი, სამცხის მონასტრის წინამძღვრისა (†XI). ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელისა, წმ. წერილთა გნმმარტებლისა(107). დოსითეოზ აღმსარებლისა, ზაგრებელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება წმიდათა სასუფევლის შესახებშეებრძოლებიან კრავს, მაგრამ კრავი გაიმარჯვებს მათზე (გამოცხ. 17:14)ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ, ძმებო, კრავის გამარჯვებით ყველა მხეცზე! კრავი გაიმარჯვებს ლომებსა და ვეფხვებზე, მგლებსა და მელიებზე, გიენებსა და გველებზე! მაგრამ ვინ მოისმინა ეს და ვინ იხილა? მოისმინა ჩვენმა ყურებმა და იხილა ჩვენმა თვალებმა. კრავი იესო ქრისტეა, ხოლო მხეცები – მისი ხილული და უხილავი მტრები. კრავია გამარჯვებული ჩვენს დროშიც და კრავი იქნება გამარჯვებული მომავალშიც, თვით უკანასკნელ დღემდე. მან გაიმარჯვა, იმარჯვებს და გაიმარჯვებს ყველა ამქვეყნიურ მეფესა და მმართველზე, რომელთაც მხეცის ზნე აქვთ, გაიმარჯვებს მათ მეომრებსა და დაქირავებულებზე, მათ მაქებრებსა და მიმდევრებზე. აი, ასეთ ძალას ფლობს მშვიდი და თვინიერი ღვთის კრავი! ოჰ, ჩემო საბრალო ძმებო, ნუ შეშინდებით, ნურც შეშფოთდებით და დაეჭვდებით: ყველაზე დიდი გამარჯვებული არის თქვენი წინამძღოლი, შემწე და მეგობარი. იგი კრავად იწოდება, რათა გვასწავლოს ვიყოთ ისეთივე, როგორიც არიან კრავები - მდუმარენი, თვინიერნი, უბოროტონი, მომთმენნი, მზადმყოფნი, რომ თავი გაწირონ გამარჯვებისთვის და მინდობილნი თავიანთი მწყემსის ნებას. და როდესაც ღმერთი კრავთან ერთად არის, მაშინ კრავი ძლიერი არის მგელზე, ძლევამოსილი – ლომზე, მარჯვე – მგელზე და გონიერი – მელაზე, მაგრამ სიმართლეს ვერ შევიცნობთ და საბოლოო გამარჯვებას ვერ ვიხილავთ, თუკი ორივე სამყაროს არ გავითვალისწინებთ. ძმებო, როდესაც ორივე სამყაროს გავითვალისწინებთ, მაშინ გავიაზრებთ მარადიულ ჭეშმარიტებას და უკვდავ გამარჯვებას –კრავი იმარჯვებს და მხოლოდ კრავი!ჰოი, იესო ქრისტე, მეფეო ყოველთა მეფეთაო და ყოველგვარ დაპირისპერებასა და ბრძოლაში გამარჯვებულო, კრავო ღვთისაო, ყოვლადმდაბალო და ყოვლადმოწყალეო, გამარჯვებულ კრავებად გვაქციე ჩვენც. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორცითა წინადაცვეთა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი. სამოქალაქო ახალი წელი.
ხსენება ბასილი დიდისა, კესარია კაბადოკიელ მთავარეპისკოპოსისა (†379). მოწამე ბასილი ანკვირელისა, კესარიას წამებულისა(360-363); წმიდანთა: ბასილისა და ემილიასი-ბასილი დიდის მშობელთა; გრიგოლ, ნაზიანზელი ეპ.-გრიგოლ ღვთისმეტყველის მამისა(373-374) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება, თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთეერიდე ბოროტებას და ჰქმენ კეთილი (ფს. 33:15)ამ სიტყვებით განისაზღვრა მთელი ჩვენი შრომა, რომელიც გვმართებს, რომ აღვასრულოთ მიწაზე და მიწაში, ანუ დედამიწაზე და ჩვენს სხეულში. როგორი უნდა იყოს ჩვენი შრომა? ჩვენ უნდა შევიძინოთ ორი ჩვევა: პირველი - განვეშოროთ ბოროტებას და მეორე - ვაკეთოთ სიკეთე. ხოლო რა არის სიკეთე და ბოროტება, ამას ნაწილობრივ და ბუნდოვნად გვკარნახობს სინდისი, რომელიც ცოდვით არის დამძიმებული, ქრისტეს სწავლება კი მთელი სისრულითა და სიცხადით განგვიმარტავს ამას.რა სურს უფალს ჩვენგან, ძმებო? მას სურს, რომ ჩვენი სულები მუდმივად იყვნენ სიკეთისაკენ მიმართული ისევე, როგორც საკურთხევლები არის ყოველთვის აღმოსავლეთისკენ მიმართული. მას სურს, რომ ბოროტება დავტოვოთ უკან, სიბნელეში, მივიწყების უფსკრულში, წარსულის წყვდიადში და გამუწყვეტლივ ვესწრაფოთ სიკეთეს - ვიფიქროთ სიკეთეზე, გვსურდეს სიკეთე, ვისაუბროთ სიკეთის შესახებ და ვაკეთოთ სიკეთე. უფალს სურს, რომ ვიყოთ აღმშენებლები და არა დამანგრევლები, რადგან ის, ვინც სიკეთეს იქმს, ამით ანადგურებს ბოროტებას, ხოლო ვინც ბოროტებას ანადგურებს, იგი მალე ივიწყებს სიკეთის ძალას და თავად იქცევა ბოროტმოქმედად.„განეშორეთ ბოროტს, მიეახლეთ კეთილს“ (რომ. 12:9), - გვასწავლის ქრისტეს მოციქული. მოიძულე ბოროტება, მაგრამ ნუ მოიძულებ იმას, ვინც ბოროტებას სჩადის, რადგან ის სნეულია. თუ შეგიძლია, უმკურნალე სნეულს, მაგრამ ნუ მოკლავ მას შენი სიძულვილით. იყავი სიკეთის და მხოლოდ სიკეთის მხარეს, რადგან სიკეთე ღვთისგანაა და ის არის საუნჯე ყოველგვარი სიკეთის.ჰოი, სახიერო და ყოვლადძლიერო უფალო, გვასწავლე ჩვენ განვერიდოთ ბოროტებას და ვაკეთოთ სიკეთე შენს სადიდებლად და ჩვენს საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
სილიბისტრო რომის პაპისა (†335); ღირსისა სერაფიმე საროველისა, საკვირველმოქმედისა (†1833); მოწამისა გიორგი ივერიელისა, კუნძულ ლესბოსზე ვნებულისა (†1770/1777); მღვდელმოწამე თეოგენესი, ჰელესპონტოს პაროსელი ეპისკ.(300); კოზმან 1, კონსტანტინოპოლელი პატრ. სასწაულმოქმედისა(108). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ამპარტავნების შესახებდაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა (იგავ. 16:18)იმ ყველაფრისგან, რაც არსებობს სამყაროს ოთხივ კუთხეში, სისულელისა და დემონური სიცრუის გარდა რას შეუძლია, რომ მოკვდავი ადამიანები გაგვაამაყოს?! განა შიშველი და საცოდავი არ მოვედით ამ წუთისოფელში და ასეთივე არ დავშორდებით მას? განა ვალად არ გვადევს ყველაფერი, რაც გვაქვს და განა არ მოგვიწევს მათი დაბრუნება, როცა სიკვდილი მოვა? ეჰ, რამდენჯერ ითქვა ეს და არ შევისმინეთ! „რადგან ამ ქვეყნად არაფერი მოგვიტანია და, რა თქმა უნდა, ვერც რას წავიღებთ“ (1 ტიმ. 6:7), - ბრძანებს პავლე მოციქული. და როცა მსხვერპლს ვწირავთ ღმერთს, ჩვეულებრივ პურსა და ღვინოს, ვამბობთ: „შენნი შენთაგან შენთვის შემწირველნი!“ - რადგან ამქვეყნად არაფერი გვაქვს ჩვენი საკუთარი: არც პურის ნამცეცი, არც ღვინის წვეთი - არაფერი, თუ ღვთისგან არ მოგვეცა რამე. ჭეშმარიტად, ჭკუასუსტობის ქალიშვილია ამპარტავნება, დაბნელებული გონების ქალიშვილი, რომელიც უშმაკთან უგნური კავშირით დაიბადა. ამპარტავნება განიერი ფანჯარაა, საიდანაც სწრაფად ნიავდება ყველა ჩვენი დამსახურება და კეთილი საქმე. არაფერი ისე ცარიელად არ გვაქცევს ადამიანთა წინაშე და უღირსად – ღვთის წინაშე, როგორც ამპარტავნება. და თუ ღმერთი არ არის ამპარტავანი, ჩვენ რატომ უნდა ვიყოთ ასეთები? ვის აქვს უფალზე მეტი უფლება, რომ იამაყოს, რადგან მან შექმნა სამყარო და თავისი ძალით უპყრია ის? მაგრამ, შეხედეთ, უფალი დამდაბლდა მსახურამდე, მთელი სამყაროს მსახურამდე: თვით სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილამდე!ჰოი, თავმდაბალო უფალო, ამოშანთე ჩვენს გულში ეშმაკეული ამპარტავნების თესლი შენი წმიდა სულის ცეცხლით და დათესე იქ კეთილშობილი სიმდაბლისა და მორჩილების მარცვალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ექვთიმე ღმრთისკაცისა(†1953); სულკურთხეული იოვანე ჭყონდიდელი მთავარეპისკოპოსისა (†XI); წინასწარმეტყველისა მალაქიასი (†465-424 წწ. ქრისტეს შობამდე); მოწამისა გორდისა, კესარია კაბადუკიელისა (†307-323). ღირსთა; აკაკი სასწაულმოქმედისა, მელიტონ ბეირუთელისა(557), თომაიდა ლესბოსელისა და ჟენევია პარიზელისა(500). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, თუ როგორ მოიპოვება ცათა სასუფეველი გულით და არა ენითყველა, ვინც მეუბნება მე: უფალო, უფალო, არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ვინც ასრულებს ჩემი ზეცათა მამის ნებას (მთ. 7:21)ძმებო, ცათა სასუფეველი მოიპოვება გულით და არა ენით. გულია საგანძური იმ სიკეთეთა, რომელთა საშუალებითაც მოიპოვება სასუფეველი; მთავარია გული და არა ენა. თუკი საგანძური სავსეა ღვთიური სიკეთეებით - ძლიერი რწმენით, კეთილი იმედით, ნათელი სიყვარულითა და კეთილი საქმეებით, მაშინ ამ სიკეთეთა მაუწყებელი ანუ ენა სანდოა და ტკბილი; თუ საგანძური ცარიელია და არანაირი სიკეთე იქ არ არის, მაშინ მისი მაცნეც ცრუა და უტიფარი. როგორიცაა გული, ისეთივეა საქმეები. ყველაფერი გულზეა დამოკიდებული. ფარისევლობა უსარგებლოა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უსარგებლოა იგი ღვთის წინაშე. „თუ მე მამა ვარ, - ამბობს უფალი წინასწარმეტყველ მალაქიას პირით, - სად არის ჩემი პატივისცემა? და თუ მე უფალი ვარ, სადაა მოწიწება ჩემ წინაშე?“ (მალაქ. 1: 6) ანუ: მესმის, მამას რომ მიწოდებთ, მაგრამ ვერ ვხედავ, რომ გულით მცემთ პატივს; მესმის, უფალს რომ მიწოდებთ, მაგრამ ჩემ წინაშე მოწიწებას ვერ ვხედავ თქვენს გულებში.ჩვენი ლოცვა: „უფალო! უფალო!“ კარგია და სასარგებლო მხოლოდ მაშინ, როცა ის მლოცველი გულიდან მოდის. თვით უფალი გვასწავლის ვილოცოთ განუწყვეტლივ, მაგრამ არა მხოლოდ ენით, რათა ადამიანებმა გვისმინონ, არამედ, ასევე, გულის დაფარულში საიდუმლოდ, რათა გვისმინოს და დაგვინახოს უფალმა. ყოვლად დიდებულო და საკვირველო უფალო, გვიხსენ ფარისევლობისაგან და ჩანერგე შენი შიში ჩვენს გულებში, რათა განუწყვეტლივ გულით ვილოცოთ შენ წინაშე. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება 70-თა მოციქულთა (†I-II); ღირსთა: ევაგრესი, ღირსი შიო მღვიმელის მოწაფისა, და ელია დიაკონისა, ღირსი იოვანე ზედაზნელის მოწაფისა (†VI); ღირსისა თეოქტისტე სიკელიის კუკუმოს იღუმენისა(†800). ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზ. და მოწამე ათანასე კომენტარისა(1275-1286); ღირსი ტიმოთე მესვეტისა (872) ხდა ღირსმოწამე ონოფრე ახლისა(1818); ღირსი რიგობერტ, რეიმსელი მთავარეპისკოპოსისა (746). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ზეციურ მოქალაქეთა შესახებისინი ამ სოფლისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამ სოფლისა (იონ. 17:16)უფალი იესო ქრისტე არ არის ამ სოფლისა, ამ სოფლის მხოლოდ მისი სამოსია. ის არის მხედართმთავარი, რომელმაც ტყვეთა სამოსი გადაიცვა, რათა ტყვეობაში მყოფნი ანუ ცოდვის, მატერიისა და ეშმაკის მიერ დატყვევებულნი გამოეხსნა. და როგორიც არის მხედართმთავარი, ისეთივე არიან მისი მეომრები: ისინი სულით არ არიან ამ სოფლისანი, არამედ არიან თავისუფალნი და არა დატყვევებულნი; არა მსახურები, არამედ ბატონები; არა წარმავალნი, არამედ უკვდავნი; არა დაღუპულნი, არამედ გამოხსნილნი. ასეთია ყველა, ვინც მოწოდებულია ქრისტეს მიერ და ვინც, შეიმეცნა რა უკვდავი ცხოვრება, ნებით უარყო წუთისოფელი, გაჰყვა ქრისტეს და უერთგულა მას ცხოვრების ბოლომდე. აბბა მოსემ ბრძანა: „არავის შეუძლია შეუერთდეს ქრისტეს ლაშქარს, თუ არ იქნება შეუპოვარი, თუ არ მოიძულებს პატივსა და სიმშვიდეს, თუ არ უარყოფს ყოველგვარ ხორციელ სურვილს და არ დაიცავს ღვთის ყველა მცნებას“. მოწოდებული იყო იუდაც, მაგრამ განეშორა ქრისტეს, სამეფო სასახლეს საპყრობილე ამჯობინა, თავისუფლებას – მონობა, უკვდავებას – ხრწნადობა, სულის ხსნას კი – დაღუპვა. ხოლო დანარჩენმა მოციქულებმა (დიდმა თუ მცირემ), ბოლომდე უერთგულეს ქრისტეს და გაიმარჯვეს, რამაც განდიდა ისინი მიწაზეც და ზეცაშიც, ადამიანთა შორისაც და ანგელოზთა წიაღშიც. ამიტომაც აქებენ და აკურთხებენ მათ მიწაზეც და ზეცაშიც. ვინც წუთისოფელმა განადიდა, წუთისოფელთან ერთად დაიღუპება, ხოლო ვინც ქრისტემ განადიდა, ქრისტეს მიერ გადარჩება. ამსოფლიური დიდება სიკვდილია და ქრისტეს მიერ დიდება კი – მარადიული ცხოვრება, რომელიც არასოდეს დასრულდება.უკვდავო უფალო, თუმცა ამ სოფლისანი ვართ ხორცითა და ცოდვებით, მოგვიწოდე შენს ლაშქარში, რომელიც არ არის ამ სოფლის არც სულით, არც ძალით, არც სიბრძნითა და სიყვარულით, რათა, როდესაც წუთისოფლისთვის დავიხოცებით, ვიცხოვროთ შენს მარადიულ სასუფეველში ანგელოზებთან, მოციქულებთან და წმინდანებთან ერთად, შენი წმიდა მოციქულების ლოცვითა და სიყვარულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა თეოპემპტე ნიკომიდიელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა თეონა მოგვისა (†303); ღირსისა სვინკლიტიკია ალექსანდრიელისა (†350). მიქეა წინასწარმეტყველისა, ღირსი აპოლინარია სვინკლიტიკესი(470); ღირსი ფოსტირი მეუდაბნოისა; ღირსი მინასი; ღირსი გრიგოლ აკრიტელისა(820); ღირსმოწამე რომანოზისა(1694-1695). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ქრისტეს გარეშე უძლურნი ვართ ჩემ გარეშე არ შეგიძლიათ არაფრის კეთება (იონ. 15:5)უფალს ჩვევად არ ჰქონდა რაიმეს შესახებ გაზვიადებით ესაუბრა. სამყაროში არავის სიტყვები არ არის ისე უტყუარი, როგორც უფლის სიტყვები. ამიტომ როდესაც უფალი ბრძანებს, რომ მის გარეშე არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლია, ეს ნათქვამი სწორედ ასე უნდა გავიგოთ და მივიღოთ. ის აქ საუბრობს სიკეთის და არა ბოროტების შესახებ; არანაირი სიკეთის ქმნა არ შეგვიძლია ჩვენ ქრისტეს გარეშე, ქრისტეს გვერდის ავლით და ქრისტეს წინააღმდეგ. იგია მფლობელი, მომნიჭებელი და შთამაგონებელი ყოველგვარი სიკეთისა. არანაირი სიკეთე არ არსებობს მის გარეშე და არანაირი ბოროტება არ არსებობს მასში. მე ვარ ვაზი და თქვენ – რტოები (იოან. 15:5), - ბრძანა მან . რა შეუძლიათ რტოებს ვაზის გარეშე? განა შეუძლიათ გაიზარდონ და ნაყოფი გამოიღონ? ცხადია, არა. მხოლოდ გადაყრიან, როგორც ნასხლევს და გახმებიან. ადამიანს შეუძლია იფიქროს, რამდენიც სურს, მაგრამ ის ვერასოდეს მოიფიქრებს ვერცერთ ნამდვილ სიკეთეს, თუ ის არ იქნება ქრისტეში და ქრისტეს მიერ... და თუ ვინმე იტყვის, კეთილ და სასარგებლო საქმეებს აღვასრულებს ქრისტე გარეშეო, იცოდეთ, რომ მისი ეს საქმეები საფუძველშივე შებღალული და გაუკუღმართებულია ან პატივმოყვარეობით, ან შენიღბული თავმოყვარეობით. რადგან ადამიანი ქრისტეს გარეშე იგივეა, რაც რტო ვაზის გარეშე. ეს ჩვენ თავად მან გვითხრა. ვაზი დაფარულია და არ ჩანს, მხოლოდ რტოები ჩანან, თუმცა მტევნები რტოებზე და თვით რტოები ვაზზე არიან დამოკიდებული. ყოველგვარი სიკეთის ვაზი იზრდება მამა ღმერთის გულიდან და ივსება სულიწმიდის სიტკბოთი.ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალე და გვაცხოვნე ჩვენ! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღვთისგანცხადებაი. ნათლისღებაი უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
დიდი აიაზმა#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სამების საიდუმლოს შესახებვინაიდან სამნი მოწმობენ ზეციდან: მამა, სიტყვა და სული წმიდა და ეს სამი ერთია.და სამნი მოწმობენ ქვეყანაზე: სული და წყალი და სისხლი, და სამივე – ერთის შესახებ (1იონ. 5:7-8)როდესაც წმიდა წერილს ვკითხულობთ, ყურადღებით უნდა მოვეკიდოთ ყოველ სიტყვას. მაგალითად, ვინც სწრაფად და ზედაპირულად წაიკითხავს, ის ვერ შეამჩნევს იმ განსხვავებას, რომელსაც მახარებელი აღნიშნავს ზეციურ სამსა და მიწიერ სამს შორის. ზეციური სამის შესახებ იგი ბრძანებს: ეს სამი ერთია, მიწიერი სამის შესახებ კი ამბობს: და სამივე ერთის შესახებ. ხოლო ერთარსად ყოფნასა და ერთის შესახებ ყოფნას შორის დიდი სხვაობაა. მამა, ძე და სულიწმიდა არის ერთარსი, მაშინ როდესაც სული, წყალი და სისხლი არ არის ერთარსი, არამედ ერთის შესახებ მოწმობენ. მტრებსაც შეუძლიათ იყვნენ ერთად, მაგრამ ისინი არ არიან ერთარსი. ასევე, დედამიწაზე ყველა ადამიანი ერთადაა , მაგრამ ისინი ასევე არ არიან ერთარსი. წყალი და სისხლი ადამიანის სხეულს შეადგენს, ხოლო სული ცალკეა. მოციქული გვაუწყებს: „ ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი - ხორცის საწინააღმდეგო“ (გალ. 5:17); ე. ი. ხორცი და სული არ არიან ერთარსი, თუმცა კი ერთად არიან. და როცა ადამიანი კვდება, ეს ერთობა იშლება და მთავრდება. სისხლი და წყალი ერთი მიმართულებით მიდიან და სული კი – სხვა მიმართულებით. მხოლოდ სამება ანუ ღვთიური სამია ზეცაში არა მხოლოდ ერთად, არამედ ერთარსიც. ადამიანის სულის ზეცაშიც არის სამი რამ, რაც არ გულისხმობს ამ სამის ერთობას, არამედ – მათ ერთად ყოფნას, რათა ადამიანს ჰქონდეს ნეტარება როგორც ამქვეყნიურ, ასევე ზეციურ სამყაროში. ეს არის გონების, გულისა და ნების ერთიანობა . სანამ ეს სამი არ გაერთიანდება, მანამ ადამიანი ებრძვის საკუთარ თავსაც და ზეციურ სამებასაც, ხოლო როცა ეს სამი გაერთიანდება, როცა არცერთი შემადგენელი ნაწილი არ ბატონობს და არ არის მსახური, მაშინ ადამიანი აღივსება ერთიანი მშვიდობით, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას (ფილიპ. 4:7), ყოველგვარ სიტყვას, ყოველგვარ განმარტებას, ყოველგვარ შიშსა და ყოველგვარ მწუხარებას. მაშინ ადამიანში არსებული მცირე ზეცა უფრო და უფრო ემსგავსება ღვთის ვრცელი სამყაროს ზეცას და ხატებაცა და მსგავსებაც ღვთისა მეტად ცხადი ხდება ადამიანში.ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვეწიე, რომ იმათი მსგავსი მაინც ვიყოთ, ვინც შენი მსგავსია. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კრება წმიდა დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემლისა იოანესი და მის წმიდა ნაწილთა გადმობრძანება ანტიოქიიდან კონსტანტინოპოს (†956) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის მიმართ მორჩილების შესახებიყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა (მათ. 6:10)კურთხეულია იოანე ნათლისმცემელი, რადგან მან სახარება აღასრულა სახარებამდე! იგი უდაბნოში განმარტოვდა და ხორცითაც და სულითაც სრულიად მიენდო ღვთის ნებას. ღვთის ნება აღესრულებოდა როგორც მისი სხეულის მიწაზე, ასევე მისი სულის ზეცაში. ვერც შიმშილმა და ვერც მხეცებმა ვერაფერი ავნეს მის სხეულს უდაბნოში მრავალი წლის განმავლობაში, ვერც მარტოობით ვერ დააზიანა სასოწარკვეთილებამ მისი სული და ვერც ამპარტავნებამ – ზეციური ხილვებით. ადამიანებს არც პურს სთხოვდა და არც ცოდნას, ყველაფერს, რაც სჭირდებოდა, ღმერთი აძლევდა, რადგან სრულიად მიენდო მის ნებას. თვითნებურად ნაბიჯს არ დგამდა არც უდაბნოში და არც მის გარეთ. უხილავი კვებავდა და წარმართავდა მის ცხოვრებას. როდესაც საჭირო გახდა, რომ დაეტოვებინა უდაბნო და მიგებებოდა უფალს, მაშინ, როგორც ნათქვამია, „იყო სიტყვა უფლისა იოვანეს მიმართ“ (ლუკ. 3:2). პატარა ბავშვივით უბრალოდ ჰყვება იგი ზეციურ ძალებთან თავისი ურთიერთობის შესახებ: „და მე არ ვიცნობდი მას (ანუ ქრისტეს), მაგრამ ვინც მომავლინა მე წყლით ნათლის საცემად, მან მითხრა მე: ვისზეც იხილავ სულს, გადმომავალს და დამდგარს მასზე, ის არის, ვინც ნათელს გცემთ სულიწმიდით“ (იოან. 1:33-34). როგორ სათუთად და უბრალოდ საუბრობს იგი ზეციურის შესახებ! მაგრამ როგორი საშიშია იგი, ლომის მსგავსად, როდესაც ადამიანური უსამართლობის შესახებ გამოთქვამს აზრს ჰეროდესა და ჰეროდეას წინააღმდეგ! ბატკანი და ლომი ერთდროულად ცხოვრობს მასში. მისთვის ზეცა ისეთივე ახლობელი და მშობლიურია, როგორადაც დედა ჩვილისათვის. მისთვის ისეთივე ცხადი და ნათელია ღვთის ნება, როგორადაც ზეცაში ანგელოზთათვის.ყოვლადბრძენო უფალო, შენი ნებისამებრ წარმართე ჩვენი ცხოვრება ამ წუთისოფლის უდაბნოში ისევე, როგორც წარმართე ცხოვრება იოანე ნათლისმცემელისა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა აბო თბილელისა (†786); ღირსთა: გიორგი ქოზიბელისა (†625), ემელიანე აღმსარებლისა, კვიზიკოელი ეპისკოპოსისა (†815-ის შემდეგ); და დომნიკა კონსტანტინეპოლელი იღუმენიასი (†V). მღვდელმოწამე კარტერისა, კაბადუკიის კესარიელი ხუცესისა(304); მოწამეთა: თეოფილე დიაკონი და ელადი ერისკაცისა; მოწამეთა: იულიანე, კელსი, ანტონი, ანასტასი, ბასილი და მარიონილასი, 7 ყრმისა და 20 მხედრისა(313); ღირსი ელია ეგვიპტელისა, სასწაულმოქმედისა; ღირსი გრიგოლ კიევო-პენორელისა, სასწაულმოქმედისა(1093); მღვდელმოწ. ისიდორე ხუცესისა და მასთან 72 მოწამისა (1472); კვიროს, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქისა714). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;}სწავლება აუცილებელი სიფრთხილის შესახებ მათთვის, ვინც ფიქრობს, რომ უსაფრთხოდ არისამრიგად, ვისაც ჰგონია, რომ დგას, ფრთხილად იყოს, რომ არ დაეცეს (1კორ. 10:12) მოციქულმა, რომელიც ამ რჩევას გვაძლევს, შესანიშნავად იცოდა ადამიანის ბუნებისა და მისი უძლურების შესახებ. ამას ადასტურებს ყოველდღიური გამოცდილება: საკმარისია, ადამიანი ცოდვის ჭაობიდან წამოდგეს, რომ კვლავ იქით მიიწევს და მასში ვარდება; საკმარისია განიკურნოს ვერცხლისმოყვარეობის სენისაგან, რომ მაშინვე პატივმოყვარეობის ცოდვაში ვარდება; საკმარისია ღატაკს ხელი გაუწოდოს დასახმარებლად, რომ მაშინვე სხვა მხარეს ექაჩება ამპარტავნება; საკმარისია, ცოტა ილოცოს და მაშინვე იმის ძაგებას იწყებს, ვინც ჯერ ლოცვა არ იცის; ან კიდევ: ეს-ესაა იგრძნო, რომ ღვთის სულს ცხონების გზაზე მიჰყავს იგი და მაშინვე მთელი სამყაროს სწავლებას იწყებს, სანამ ამით, სამწუხაროდ, სრულიად არ განაგდებს თავისგან სულიწმიდას. როდესაც უფალი მოწაფეებს უწინასწარმეტყველებდა, რომ ყველანი უარყოფდნენ და გაიფანტებოდნენ, მაშინ პეტრემ, დარწმუნებულმა თავის სიმტკიცეში, წამოიძახა: „ყველამ რომ გიღალატოს, მე მაინც არ გიღალატებ“. უყურებდა მის გულს უფალი და დაინახა რა, რომ უკვე ჩავარდნილიყო საკუთარ თავზე დიდ წარმოდგენასა და ამპარტავნებაში, უპასუხა: „ამ ღამეს, მამლის ყივილამდე, სამჯერ უარმყოფ მე, პეტრე!“ და თუ ამგვარად დაეცა უფალთან ასე ახლოს მყოფი მოციქული, მაშინ ხომ შეიძლება, რომ ჩვენც იგივე დაგვემართოს? ამიტომ, ძმებო, როდესაც დაცემული წამოვდგებით, როდესაც რომელიმე ცოდვისგან გავთავისუფლდებით და სწორ გზაზე დავდგებით, ეს ღვთის ძალასა და მოწყალებას მივაწეროთ და არა საკუთარ თავს; გავფრთხილდეთ და ღვთის წინაშე ვილოცოთ, რათა კვლავ არ დავეცეთ ან რომელიმე მხარეს არ გადავვარდეთ, არამედ სწორად, პირდაპირ ვიაროთ უფლის გზაზე. ყოვლისმხედველო უფალო, შეგვეწიე, რომ სულით ავმაღლდეთ, და როდესაც ცოდვათაგან დაცემულნი წამოვდგებით, დაგვეხმარე, რომ კვლავ არ დავეცეთ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა პოლიევქტე მხედრისა, მელიტონელისა (†255/259). სამე წინასწარმეტყველისა; პეტრე, სებასტიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი ევსტრატი სასწაულმოქმედისა; ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტისა სასწაულმოქმედისა(1569); ღირსთა: ბასილი სასწაულმოქმედისა და გრიგოლისა, ადრიანე, კენტერბერიელი იღუმენისა(709) და ბრიტვალდ, კენტერბერიელი მთავარეპისკოპოსისა(731). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება მოყვასის გადასარჩენად ზრუნვის შესახებ ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს (1 კორ. 10:24)ეს არის ღვთის წმიდანების ცხოვრების პრინციპი წარსულშიც, აწმყოშიც, მომავალშიც და სამარადისოდ. ეს პრინციპი აღშენებითია და საზოგადო. ამ პრინციპს შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ყველაზე სრულყოფილი, ღვთისთვის ყველაზე სათნო და ყველაზე ბედნიერ ადამიანთა ერთობა. ეს მხსნელი პრინციპია ყველა იმ სირთულის დროს, რომელთაც თანამედროვე ადამიანები აწყდებიან და ებრძვიან უშედეგოდ და უიმედოდ. წმიდა ადამიანი ზრუნავს თავის მეზობლებზე, ახლობლებსა და შორეულებზე; იგი დარდობს იმას, თუ სად გაათენებენ ღამეს უსახლკაროები, როგორ დაპურდებიან მშივრები, რითი შეიმოსებიან ტიტველნი; იგი განიცდის და ლოცულობს ღვთის წინაშე, რათა ცხონდნენ მისი მეზობლები, რათა მათი გულები აივსოს ღვთის სიყვარულით და გონება მიმართონ ღვთისკენ; რათა ცოდვილნი მოიქცნენ ცოდვის გზიდან; რათა რწმენაში მერყევნი განმტკიცდნენ სარწმუნოებაში; რათა განმტკიცებულნი მტკიცედ იდგნენ; რათა განსვენებულებმა ღმერთი იხილონ; რათა ცოცხლები სიცოცხლის წიგნში ჩაეწერონ ცათა სასუფეველში. მაგრამ გაფრთხილდით, ძმებო, რადგან მსგავსადვე შეიძლება ვრცელდებოდეს ეშმაკის პრინციპი, გამანადგურებელი და საზოგადოებისთვის საზიანო: და ეს პრინციპია, რომ არავინ იზრუნოს თავი დაიცვას ცოდვისაგან, არამედ ეცადოს, რომ სხვა გარყვნას და გააუბედუროს; არავინ იზრუნოს საკუთარ სულზე, რომ იხსნას იგი, არამედ ეცადოს, რომ სხვისი სული გაააშავოს, ცილი დასწამოს, გააღატაკოს და დაღუპოს; არავინ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ სახლს, არ ააშენოს და განაახლოს, არამედ ყველამ სხვის სახლს უყუროს, რომ როგორმე დაწვას და დაანგრიოს; არავინ უყუროს საკუთარ ბეღელს და არ აავსოს, მაგრამ უყუროს სხვის ბეღელს, რათა გაქურდოს და დააცარიელოს. ხედავთ, ძმებო, როგორ შეიძლება ესსიკეთის პრინციპი იყოს პრინციპი ბოროტებისაც. ეს ორპირი მახვილია, ერთ მხარეს აგელოზია, მეორე მხარეს – სატანა. შეხედეთ, თუ როგორ გავრცელდა დღეს სატანური სულითა და ფორმით ეს პრინციპი ყველა მიმართულებით.ჰოი, უფალო, სულო წმიდაო, რომელმაც მოციქულის მიერ აუწყე ეს წმიდა სიტყვები წითისოფელს, რათა მათ, როგორც მზის კაშკაშა სხივებმა, გვანათონ და არ დაგვწვან, შეგვეწიე, რომ აღვასრულოთ ისინი სულიერი გააზრებით, ყოვლადწმიდა სამების სადიდებლად და ჩვენი სულების საცხონებლად. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა გრიგოლ ნოსელი ეპისკოპოსისა, ბასილი დიდის ძმისა (†394/395); ღირსისა დომენტიანესი, მელიტენელ ეპისკოპოსისა (†601/602); ღირსისა მარკიანე ხუცისა, დიდისა ეკლესიისა აკონომოსისა (†V); თეოფანე ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (†1894); ნეტარისა თეოსებია დედათდიაკონისა, წმ. ბასილი დიდის დისა (†385). თეოფანე დაყუდებული, ვიშენსკელი ეპისკოპოსისა (1894). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმით კმაყოფილების შესახებ, რაც ჩვენთვის აუცილებელიათუ საჭმელი და ტანსაცმელი მოგვეძებნება, ამას დავჯერდეთ (1 ტიმ. 6:8)უფლის მოციქულები სხვებს იმას ასწავლიდნენ, რასაც ცხოვრებაში თავად ასრულებდნენ. თუ ჰქონდათ საკვები და ტანსაცმელი, ამით კმაყოფილდებოდნენ, თუმცა მაშინაც კმაყოფილი იყვნენ, როცა არც საკვები ჰქონდათ და არც ტანისამოსი. მათი კმაყოფილება შინაგანი იყო, ღირებული და იშვიათი, და არა ცხოველური, გარეგანი და უმნიშვნელო. კმაყოფილება გულში ღვთიური სიმშვიდითა და სიყვარულით - ესაა რჩეულთა კმაყოფილება, ესაა მოციქულებრივი კმაყოფილება. დიდ ბრძოლებში გენერლები უბრალო ჯარისკაცებივით იმოსებიან და იკვებებიან და კმაყოფილებას ეძებენ არა სამოსსა და საკვებში, არამედ გამარჯვებაში. გამარჯვება - მთავარია მათთვის, ვინც იბრძვის. და ქრისტიანები, ძმებო, გამუდმებით ბრძოლაში არიან, ბრძოლაში სულის ყოველგვარ მატერიალურზე გასამარჯვებლად, რათა უზემოესი აღემატებოდეს უქვემოესს, ადამიანური – პირუტყვულს. და ასეთ შემთხვევაში ხომ საცაცილოა, იბრძოლო და იზრუნო არა გამარჯვების, არამედ გარეგნობისა და მორთულობისთვის?! ხომ უგნურობაა, ამოსაცნობი ნიშანი მისცე შენს მტერს?! ჩვენი უხილავი მტერი კი ხარობს ჩვენი ამაო სურვილებით და ყოველ ამაო გულისთქმას გვიწონებს, ის ყოველი უმნიშვნელო წვრილმანით ცდილობს დააკავოს ჩვენი გონება და დაგვავიწყოს, რისთვის ვარსებობთ ამქვეყნად. იგი უმნიშვნელოს ყველაზე მნიშვნელოვნად წარმოგვიდგენს, მეორეხარისხოვანს – როგორც უმთავრესს და დამღუპველს, როგორც სასარგებლოს - ოღონდაც ჩვენზე გაიმარჯვოს და სამუდამოდ გაგვანადგუროს. წმიდაო უფალო, ყოვლადძლიერო და უკვდავო, რომელმაც თიხისაგან შეგვქმენი და ცოცხალი სული შთაგვბერე, ნუ დაუშვებ, უფალო, რომ თიხამ დაგვძლიოს! შეეწიე ჩვენს სულს, რათა ყოველთვის უფრო ძლიერი იყოს, ვიდრე თიხა. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა თეოდოსი დიდისა, ზოგადცხოვრებულთა თავისა (†529); თეოდოსია ტრაპეზუნტელი მიტროპოლიტისა (†XIV). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება სულიერ განვითარებაში თანმიმდევრობის შესახებუხეში საჭმელი კი მოწიფულთათვისაა განკუთვნილი, რომელთა გრძნობებიც საკმაოდ გაწვრთნილია ჩვევით, რათა კეთილისა და ბოროტის გარჩევა შესძლონ (ებრ. 5:13-14)იმათ, ვინც ხორციელად მსჯელობს ანუ ჯერ კიდევ რძით იკვებება, არ შეუძლიათ კეთილისა და ბოროტის ადვილად გარჩევა. ისინი, ჩვეულებრივ, იმ დასკვნამდე მიდიან, რომ ყველა სარწმუნოება თანაბრად მნიშვნელოვანია; რომ ცოდვა არის სიკეთის ბუნებრივი აჩრდილი; რომ სიკეთეს აუცილებლად თან სდევს ბოროტება. შეუძლებელია, რომ ასეთ არასწორ დასკვნებამდე მივიდეს ნამდვილი ქრისტიანი, რადგან ნამდვილი ქრისტიანი ზრდასრული ადამიანია, რომელიც აღარ იკვებება რძით და არ ენდობა გრძნობებს, ის უფრო დაკვირვებით მსჯელობს და ამჩნევს ბევრად უფრო სიღრმისეულ განსხვავებებს იმ ყველაფერში, რაც არის გარშემო და რაც არსებობს. ქრისტიანისთვის ჭეშმარიტებას წარმოადგენს „გამოცხადებაში“ მოცემული ცხადი სწავლება, თუ როგორ უნდა განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან, თუმც იგი მაინც საჭიროებს ხანგრძლივ და რთულ შრომას, რათა, როგორც სრულყოფილმა, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში განსაზღვროს რა არის სიკეთე და რა არის ბოროტება. მისი ეს ცოდნა შეგრძნებად უნდა იქცეს, რათა ის სანდო და უტყუარი იყოს. სიკეთეცა და ბოროტებაც ადამიანის გულთან შეხებას ცდილობს, ამიტომ ადამიანი მიჩვეული უნდა იყოს გულით იგრძნოს და დაუყოვნებლივ გაარკვიოს თუ რა უახლოვდება მას, სწორედ ისე, როგორც ენით გრძნობს სწრაფად მლაშესა და უმარილოს, ტკბილსა და მწარეს. ვეცადოთ, ძმებო, ყოველდღიურად და ყოველ წუთს სრულვყოთ ჩვენი გული, რათა მან ყოველთვის შეძლოს სიკეთისა და ბოროტების გარჩევა. ყველაფერი, რაც გარშემო ხდება, კითხვას აჩენს ჩვენ წინაშე: რა არის სიკეთე და ბოროტება? შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი, რაც ჩვენ თავს ხდება, ხდება იმიტომ, რომ შევძლოთ გავარკვიოთ რა არის სიკეთე და ავირჩიოთ ის. ასე რომ, დღეში ასჯერ მაინც გვიწევს ამ გამოცდის ჩაბარება. ვისაც თვალები აქვს, რომ დაინახოს, დაე, დაინახოს! ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, აღგვინთე გულები შენი სიკეთით, გვასწავლე განვასხვავოთ სიკეთე ბოროტებისაგან და განგვამტკიცე, რათა ყოველთვის სიკეთე ავირჩიოთ, ხოლო ბოროტება უარვყოთ – სადიდებლად შენდა და საცხონებლად ჩვენდა, კაცთმოყვარეო. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამისა ტატიანასი და მისთანა რომში წამებულთა (†218/226); საბასი, პირველი სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (†1237). მოწამე მერტი მხედრისა(284-305); მოწამე პეტრე, პალესტინის სამარიის ავლონელისა (309-311); ღირსი ევპრაქსია ტაბენისელი ეგვიპტეში მოღვაწისა(393); საბა, სერბი მთავარეპისკოპ.(1237). ღმრთისმშობლის ხატთა: "დაუჯდომელისა" და "ძუძუსმაწოვებელი". #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ღვთისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია და ადამიანისთვის - ღმერთი რადგანაც თქვენსას კი არ ვეძებ, არამედ - თქვენ (2 კორ. 12:14)ამ სიტყვებით, რომელთა წარმოთქმა მოციქულის მოყვასისადმი ცეცხლოვან სიყვარულს შეეძლო მხოლოდ და მხოლოდ, გამოთქმულია ქრისტიანის დამოკიდებულება ღმერთთან და ღმერთისა – ქრისტიანთან.ღვთის სიყვარულს შეეძლო ეთქვა: „შენ, ქრისტიანო, მარხულობ ჩემ გამო, მოწყალებას გასცემ, გულმოდგინედ ლოცვებს აღავლენ, ეკლესიებს აშენებ, ჩემ გამო შესაწირავს გასცემ და მრავალ სხვა კეთილ საქმეს აღასრულებ. ეს ყველაფერი კარგია და მოსაწონია ჩემთვის, მაგრამ ამ ყველაფერზე ძვირფასი შენ ხარ ჩემთვის. ამათგან არ ვეძებ არაფერს, არამედ დაგეძებ შენ, მხოლოდ შენ“. ქრისტიანის სიყვარულს კი შეეძლო ეთქვა: „უფალო, შენ ჯანმრთელობას მაძლევ - და ეს კარგია. შენ სინათლესა და წვიმას გვაწვდი, ჭექა–ქუხილით ჰაერს განწმენდ - და ეს კარგია. შენ მაძლევ სიმდიდრეს, სიბრძნეს, დღეგრძელობას, შთამომავლობასა და მრავალ სხვა უთვალავ სიკეთეს. შენ უხვად მმასპინძლობ ამ ცხოვრების ტრაპეზზე და ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მე ამ ყველაფერს მადლიერებით ვიღებ, მაგრამ, საბოლოოდ, ეს მხოლოდ შენი სამოსის კიდეა; ამათგან არ ვეძებ არაფერს, უფალო, არამედ შენ, მხოლოდ შენ დაგეძებ.“ ო, ძმებო, ღმერთი ის არ არის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით; და არც ადამიანი არის ის, რაც ხილულად ჩანს ხორციელი თვალებით. ის, რაც ხილულია მთელ სამყაროში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ღვთისა, და ის, რაც ხილულია ხორციელ სამოსში, მხოლოდ მცირედი ნაწილია ადამიანისა. ძმებო, ღმერთი ისეთი სიყვარულია, რომ ზეცას სწევს მიწამდე, ხოლო ადამიანი – ისეთი სიყვარული, რომ მიწას სწევს ზეცამდე. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, ყოვლის შემოქმედო და ყოვლისა მპყრობელო, კიდევ უფრო მეტად დაამკვიდრე შენი ცხოველსმყოფელი სული ჩვენში, რათა ვიცოცხლოთ, ვიცოცხლოთ მარადიულად, შენს ზეციურ სასუფეველში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამეთა: ერმილესი და სტრატონიკესი, ბელგრადელთა(†314/315). მოწამეთა პეტრესი, პალესტინის სამარიის ავლონელისა(309-311); ღირსი იაკობ, ნისიბიელი ეპისკოპოსისა; ღირსი მაქსიმე კავსოკალივიტისა, ათონელისა(1320). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცათა სასუფევლის შესახებ, რომელიც ჩვენშიასასუფეველი ღვთისა თქვენშია (ლუკ. 17:21)ყველაფერი, რაც ღვთისაა, აღბეჭდილია უკვდავებით. ღვთის სამეფოც უკვდავი სამეფოა. მაშასადამე, თუ გვსურს უკვდავების ჰაერით ვისუნთქოთ, მაშინ ჩვენ შიგნით უნდა ჩავიხედოთ, საკუთარ გულში, ღვთის სამეფოში. ჩვენ გარეთ კი წუთისოფლის ჰაერია, ჰაერი წარმავალი და ხრწნადი, რომელშიც სულს სუნთქვა უჭირს. წუთისოფლის სამეფო გრძნობების სამეფოა, ამიტომ იგი უცხოა ჩვენი სულისთვის. რატომ სურთ ადამიანებს დიდხანს ყოფნა უცხო გარემოში? იშვიათად და უხალისოდ რატომ მიდიან საკუთარ სახლში? ყოველ ჯერზე, როდესაც წუთისოფლის სამეფოს შესახებ ვსაუბრობთ, ვსაუბრობთ უცხო გარემოს შესახებ. როდესაც გრძნობებით ვცხოვრობთ, იმ ადამიანს ვემსგავსებით, რომელიც მთელი დღე კარდაკარ დადის და საღამოს მხოლოდ დასაძინებლად ბრუნდება სახლში. ამგვარად, ჩვენს უძილობას სიკვდილს ვუძღვნით, უკვდავებას კი – ძილს! საკუთარ თავთან მხოლოდ ძილის დროს ვბრუნდებით, მაგრამ ჩვენი ძილიც ჩვენს სინამდვილეს ასახავს, ანუ მაშინაც კი, როდესაც სახლში ვიმყოფებით და გვძინავს, სიზმარშიც სხვების სახლებს ვხედავათ; ჩვენი სიზმრები ხორციელია, რადგან ჩვენი რეალობაც ხორციელია. ასე რომ, უცხო გარემოში ვართ, ჩვენ რეალურ ცხოვრებაშიც უცხონი ვართ და ძილშიც. მუდმივად საკუთარი თავის გარეთ ვართ. უფალს სურს, რომ ჩვენს თავთან დაგვაბრუნოს, საკუთარ სახლში, საკუთარ სამშობლოში. ცათა სასუფეველი ჩვენშია, ჩვენ მიღმა კი უცხო გარემოა. იმისათვის, რომ უცხოობას თავი დავაღწიოთ და ჩვენი ნამდვილი სახლი ვიპოვოთ, სადაც თვით ღმერთს შევხვდებით, უნდა დავბრუნდეთ საკუთარ თავთან, შევიდეთ ჩვენს გულში. აქ ქრისტეა, და აქ სასუფეველია. ჰოი, უფალო, ანგელოზთა და წმიდათა მეუფეო, დაგვანახე შენი სიმდიდრე და შენი სამეფოს სიდიადე ჩვენ შიგნით, რათა უფრო მეტად შევიყვაროთ ის, ვიდრე გვიყვარს წუთისოფელი, ჩვენთვის უცხო სამეფო, ხორციელი, ცვალებადი და წარმავალი. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა დედისა ჩვენისა და მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოსი, ქართველთა განმანათლებლისა (†IV).
ღირსმოწამეთა მამათა, სინას და რაითს სარკინოზთაგან მოწყვედილთა: ესაიასი, საბასი, მოსესი და მოწაფისა მისისა მოსესი, იერემიასი, პავლესი ადამისა, სერგისა, დომნესი, პროკლესი, იპატისა, ისააკისა, მაკარისა, მარკოზისა, ბენიამინისა, ევსევისა, ელიასი და სხვათა მათთანა (†IV-V). ღირსი თეოდულე -ღირსი ნილოს ბრძენის ძისა; ღირსი სტეფანე, ჰინოლაკოს მონასტრის ამშენებლისა; ღირსი ფელიქს, ნოლანელი ხუცესისა(260). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება უხილავი სამყაროს ხედვის შესახებხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს (2 კორ. 4:18) ჩვენ ვხედავთ ამ სამყაროს, ნივთიერსა და წარმავალს, მაგრამ ვჭვრეტთ იმ სამყაროს, სულიერსა და წარუვალს. ჩვენ ვხედავთ ამქვეყნიურ ლხინს, რომელიც ხშირად წყდება ტირილითა და გოდებით და ყოველთვის სრულდება სიკვდილით, მაგრამ ვჭვრეტთ სულიერ სიხარულს ზეცაში, ანგელოზებსა და წმინდანებს შორის, სიხარულს განუწყვეტელსა და მარადიულს. ჩვენ ვხედავთ მართალთა ტანჯვასა და წარუმატებლობას ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დიდებასა და გამარჯვებას იმქვეყნად. ჩვენ ვხედავთ ცოდვილთა მრავალ წარმატებასა და დიდებას ამ ცხოვრებაში, მაგრამ ვჭვრეტთ მათ დამარცხებას, განკითხვასა და გამოუთქმელ ტანჯვას მარადიულობაში. ჩვენ ვხედავთ ღვთის ეკლესიას, ხშირად დამცირებულსა და დევნილს ამქვეყნად, მაგრამ ვჭვრეტთ მის საბოლოო გამარჯვებას ყველა ხილულ და უხილავ მტერზე.ძმებო, ჩვენ ხშირად ვხედავთ მოძალადეებსა და მძარცველებს, როგორც მმართველებსა და მდიდრებს ამქვეყნად და წმიდანებს - როგორც ღატაკებს, დათრგუნულებსა და დავიწყებულებს, მაგრამ ჩვენ ვჭვრეტთ სხვა სამყაროსაც, სადაც არ იქნება არცერთი მძარცველი და მოძალადე – ცათა სასუფეველს, წმიდასა და მარადიულს, სადაც მხოლოდ წმიდანები იმეფებენ.ჰოი, მრავალმომთმენო და მრავალმოწყალეო უფალო, აგვიხილე სულიერი თვალი, რათა ვიხილოთ რა გველის ამ ხანმოკლე ცხოვრების შემდეგ და შევეცადოთ დავიცვათ შენი მცნებები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსთა: ამბა პავლე განშორებულისა, თებაიდელისა (†341) და ათანე გლახაკისა (†V); წმიდისა დიდებულისა მოწამისა არჩილ მეფისა (†774); წმიდათა: სალომე უჯარმელისა და პეროჟავრა სივნიელისა (†iV). ღირსმოწამე პანსოფი ალექსანდრიელისა(249-251); ღირსთა; პროხორე პშინელისა(1067); და გაბრიელ ლესნოველისა(1105); გერასიმე, ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1714); ღირსი იტა, ლიმერიკელი იღუმენიასი, ირლანდიელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება გამარჯვების მომტანი რწმენის შესახებრადგანაც ყველა, ვინც ღვთისაგან არის შობილი, სძლევს ამ ქვეყანას; და ეს არის ძლევა, ქვეყნის მძლეველი: ჩვენი რწმენა (1იოან. 5:4)უფალი იესო ქრისტე იმარჯვებს წუთისოფელზე. ძმებო, ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. მოციქულებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა. წმიდანებმა, ქალწულებმა და მოწამეებმა გაიმარჯვეს წუთისოფელზე და ეს ჩვენი გამარჯვებაცაა.ძმებო, არაფერია წუთისოფელში ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე ძლიერი. მახვილები, რომლებიც აღიმართნენ ამ ამ სარწმუნოების თავზე, დაბლაგვდნენ და დაიმსხვრნენ, ქრისტიანობა კი დარჩა; მეფეები, რომლებიც ამ რწმენის წინაააღმდეგ იბრძოდნენ, წყევლის ქვეშ დაიხოცნენ თავიანთი ბოროტმოქმედების გამო; სამეფოები, რომლებიც იბრძოდნენ ამ რწმენის წინააღმდეგ, განადგურდნენ; ქალაქები, რომლებიც უარყოფდნენ ამ რწმენას, ნანგრევებად იქცნენ; ერეტიკოსები, რომლებიც ამახინჯებდნენ ამ რწმენას, სულითაც და ხორცითაც წარწყმდნენ და ანათემას გადაცემულებმა დატოვეს ეს წუთისოფელი, ქრისტიანობა კი დარჩა. ძმებო, თუ წუთისოფელი შემოგვიტევს თავისი საცდურებით - გარეგნული სილამაზისა და სიმდიდრის საცდურით, სიამოვნებათა და წარმავალ დიდებათა საცდურით - რწმენის გარდა რითი შევეწინააღმდეგებით მას, რითი გავიმარჯვებთ? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან იგი ბევრად უფრო მეტს ფლობს, ვიდრე წუთისოფლის ყველა სიკეთე ერთად.თუკი წუთისოფლის ყველა საცდური თავის მეორე მხარეს გვიჩვენებს (როცა სილამაზე სიმახინჯედ წარმოჩნდება, ჯანმრთელობა - სნეულებად, სიმდიდარე - სიღატაკედ, დიდება - სირცხვილად, ძალაუფლება – დამცირებად), როგორ დავძლევთ ამ უბედურებას, ამ ხრწნადობას, ამ სისაძაგლესა და სიმყრალეს, როგორ ავიცილებთ სასოწარკვეთილებას? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან ის ქრისტეს სასუფევლის მყარი და წარუვალი ღირებულებების შესახებ გვასწავლის.თუ სიკვდილი თავის დამანგრეველ ძალას გამოავლენს ჩვენს მეზობლებზე, ნათესავებზე, მეგობრებზე, ჩვენს ყვავილებზე, ნათესეზე, ჩვენი ხელით ნამოქმედარზე, და ბოლოს, როდესაც თავის მმუსვრელ კბილებს ჩვენკენ მოატრიალებს, - როგორ დავძლევთ სიკვდილის წინაშე შიშს და როგორ შევაღებთ სიცოცხლის კარიბჭეს, რომელიც სიკვდილზე ძლიერია, თუ არა ამ რწმენით? ჭეშმარიტად, ამ დაუმარცხებელი სარწმუნოების გარდა ვერაფრით, რადგან მისთვის ცნობილია აღდგომისა და მარადიული ცხოვრების შესახებ.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, გამარჯვებულო წუთისოფელზე, შეგვეწიე, რომ ჩვენც გავიმარჯვოთ მასზე ჩვენი შენდამი რწმენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
თაყვანისცემა პატიოსანთა ჯაჭვთა წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა პეტრესი, რომელთაგან განთავისუფლებულ იქნა საპყრობილეში ანგელოზისა მიერ (I). მოწამეთა:პევსიპე, ელასიპე, მესიპე და მათი დიდედის ნეონილასი და მათთანა: ნეონი, ტურვონი და იოვილასი(161-1800; მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველისა, ილირიელისა; ღირსმოწამე დამასკინე ახლისა, ათონელისა(1771); და ღირსი ფურსე ირლანდიელისა, აღმოსავლეთ ინგლისის განმანათლებელისა(650). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება იმის შესახებ, რომ ჩვენ ყველანი თავისუფალი ვართ მხოლოდ როგორც ქრისტეს მსახურნიუფლის მიერ მონად ხმობილი აზატია უფლისა, ისევე, როგორც თავისუფლად ხმობილი - ქრისტეს მონაა (1კორ. 7:22)დიდი სიახლე, რომელსაც ქრისტიანობა ყოველდღე უცხადებს წუთისოფელს, ისაა, რომ ყველაფერი სრულად ფასდება არა გარეგნულის, არამედ შინაარსის მიხედვით; საგნები ფასდება არა ფერითა და ფორმით, არამედ მნიშვნელობით, ხოლო ადამიანი ფასდება არა მისი წოდებითა და ქონებრივი მდგომარეობით, არამედ გულით - გულით, რომელშიც ერთმანეთს უკავშირდება გრძნობა, გონება და ნება.წუთისოფლისთვის ამ ახალი სწავლების მიხედვით, მონა არაა ის, ვინც გარეგნულად არის დატყვევებული და თავისუფალი არაა ის, ვინც სხეულით არის თავისუფალი. საერო გაგებით, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში და თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტ სიამოვნებას იღებს წუთისოფელში. ქრისტიანული აზროვნებით კი, მონა ის არის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას, ხოლო თავისუფალია ის, ვინც ყველაზე მეტად ეყრდნობა ქრისტეს ცხოვრებასა და წყალობას. და კიდევ: საერო გაგებით, მონაა ის, ვინც ყველაზე ნაკლებად ასრულებს თავის ნებას და ყველაზე მეტად – სხვის ნებას, თვისუფალი კი ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - სხვის ნებას, ხოლო ქრისტიანული აზროვნებით, მონა არის ის, ვინც მეტად ასრულებს საკუთარ ნებას და ნაკლებად - ღვთის ნებას, ხოლო თავისუფლი – ვინც მეტად ასრულებს ღვთის ნებას და ნაკლებად - საკუთარს.იყო ღვთის მონა - ეს ადამიანისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტი და ღირსეული თავისუფლებაა, ხოლო იყო წუთისოფლისა და საკუთარი ვნებების, ცოდვისა და მანკიერებებისა მონა - ეს მომაკვდინებელი მონობაა. ტახტის მფლობელი მეფეების შესახებ ადამიანი შეიძლება ფიქრობდეს, რომ მათზე მეტად თავისუფალი ადამიანები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა მრავალი მეფე სწორედ ყველაზე მდაბალი და უღირსი მონა იყო. საპყრობილეში მყოფი ქრისტიანების შესახებაც შეიძლება ფიქრობდეს ადამინი, რომ მათზე მეტად საწყალი მონები არ არსებობენ დედამიწაზე, თუმცა ქრისტიანი მოწამეები საპყრობილეში თავს თავისუფალ ადამიანებად გრძნობდნენ და, სულიერი სიხარულით აღსავსენი, ფსალმუნებითა და გალობით მადლობას სწირავდნენ უფალს. თავისუფლება, რომელიც მწუხარებასთანაა დაკავშირებული, მონობაა და არა თავისუფლება. მხოლოდ ქრისტეში თავისუფლება განაპირობებს გამოუთქმელ სიხარულს, ხანგრძილივი სიხარული კი ჭეშმარიტი თავისუფლების ნიშანია.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ერთადერთო სახიერო უფალო, რომელიც თვისუფლებას გვანიჭებ, როცა ყველაზე მეტად გვიახლოვებ! რაც შეიძლება მალე გვაქციე შენს მონებად, რათა აღარ ვიყოთ ბოროტ და უმოწყალო ბატონთა მონები. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ანტონი დიდისა, ეგვიპტელისა (†356); კეთილმსახურისა იმპერატორისა თეოდოსი დიდისა, წარმომავლობით იბერიელისა (†395); მოწამისა გიორგი ახლისა, იოანინელისა (†1838). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ორი განსხვავებული სიბრძნის შესახებრადგან სიბრძნე ამა ქვეყნისა სიშლეგეა ღვთის წინაშე (1კორ. 3:19) ასევე უდიდესი სიახლე აუწყა ქრისტიანობამ წუთისოფელს იმის გაცხადებით, რომ სიბრძნე ღვთისა და ღვთის მიერ სხვაა და სიბრძნე წუთისოფლისა და წუთისოფლის მიერ – სხვა. ღვთის სიბრძნე სულიწმიდისაგან არის; ამ სიბრძნით აღივსნენ მოციქულები სულიწმიდის მათზე გარდამოსვლისას. წუთისოფლის სიბრძნე გრძნობებიდან და მატერიიდანაა და სიშლეგეა ღვთის წინაშე, რადგან არ არის შთაგონებული და ბოძებული სულიწმიდის მიერ.წუთისოფლის მთელი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით ხელმძღვანელობს და ყურადღებას არ აქცევს სულიწმიდას, უგნურობაა ღვთისა და მისი ანგელოზების წინაშე. ასეთი სიბრძნე ვერ ხედავს სამყაროს ვერც სულს და ვერც აზრს და მხოლოდ მტვრად აღიქვამს მას, რომელსაც თითქოს შემთხვევითობათა ქარი ხან ერთად აგროვებს და ხანაც სხვადასხვა მხარეს ფანტავს.კაცობრივი სიბრძნე, რომელიც მხოლოდ ხორციელი გრძნობებით, ფიქრებითა და ოცნებებით ხელმძღვანელობს, უგნურობაა როგორც ღვთის წინაშე, ასევე მისი ანგელოზებისა და წმიდანების წინაშე, რადგან ის (კაცობრივი სიბრძნე) ადამიანს არ აღიქვამს ღვთის მონათესავე სულიერ არსებად, არამედ მხოლოდ სხეულად – სხეულად გარეგნულად, შინაგანად, ფორმითა და არსით. ეს იგივეა, მაიმუნმა უყუროს რკინიგზის ლოკომოტივს (ელმავალს) და თქვას, რომ ის რკინაა გარედანაც და შიგნიდანაც: რკინა, რომელიც ათბობს; რკინა, რომელიც ექაჩება; რკინა, რომელიც მიმართულებას განსაზღვრავს და რკინა, რომელიც აჩერებს!ძმებო, ვინ შეიძლება აღივსოს ღვთიური სიბრძნით? – უპირველესად, ვინც წუთისოფლის სიბრძნის ანუ სიშლეგისგან თავისუფლდება! ღვთის შეწევნით, ეს ყველა ჩვენგანს შეუძლია. თუ ჩვენ სურვილი და მონდომება გვექნება, საპასუხოდ უფალი შეგვეწევა, რადგან ღმერთი თავადაა სიკეთე, სიბრძნე და სიწმინდე. სახიერო უფალო, ბრძენო და წმიდაო, აღგვავსე ჩვენ შენი ცხოველსმყოფელი სიბრძნით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ათანასესი (†373), კირილესი (†444), და ალექსანდრესი (†326), ალექსანდრიელ პატრიარქთა; მიცვალება კეთილმსახურისა თამარისა, დიდისა მეფისა ყოვლისა საქართველოისა (†1213); ღირსისა ეფრემ მცირისა, ფილოსოფოსისა (†1101); ღირსისა ალექსი მღდელმონაზონისა (შუშანია †1923). ღირსი მარკიანე კვირელისა, განდეგილისა(388); ღირსი ათანასე ვოლოგოდელისა(1550); მართალი ათანასე ნავოლოცკელისა; ღირსთა: კირილე და მარიამისა(1337)-ღირსი სერგი რადინეჟელისმშობელთა; ღირსი მაქსიმე, სერბი მთავარეპისკოპოსისა(1549); და ღირსი იოაკიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქისა(1235). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება საფრთხის შესახებიყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სანთელი თქვენი – ანთებული (ლუკ. 12:35)ეს მცნება იმისია, ვინც იცის ჩვენი სისუსტეების შესახებ და ჩვენი სიკეთე იმაზე მეტად სურს, ვიდრე დედასა და მამას. ეს მცნება ჩვენს კაცთმოყვარე უფალს ეკუთვნის. როდესაც ადამიანი სარტყლის გარეშეა, განა უფრო მეტად მოშვებული არ არის მისი სხეული?! მაგრამ თუ სარტყელს შემოიჭერს, განა მთელი სხეულით წელში გამართული არ არის, როგორც სანთელი?! სწორედ სანთელივით უნდა იყოს აღმართული ჩვენი სული ღვთის წინაშე. მაგრამ როგორ დადგება სული ღვთის წინაშე, თუ თავშეუკავებელი სხეული დამძიმებული იქნება მიწიერი ვნებებითა და ავხორცობით? გაფრთხილდი, რადგან ბარძაყთა შორისაა ხორციელ ვნებათა მთავარი ბუდე. სარტყლის შემოჭერა თავშეკავებით შეზღუდვას ნიშნავს, რათა ვნებებს თავისუფლება არ მიეცეთ. ხორციელად ქამრის შემოჭერა – მიზანი კი არა, საშუალებაა, რათა იოლად მოვთოკოთ ჩვენი გონება, გული და ნება.ხორციელი თავშეკავება მხოლოდ და მხოლოდ დასაწყისი განათლებაა ჩვენი ქრისტიანული ხასიათისა. ამის შემდეგ უმაღლესი განათლების ჯერი დგება, რომლის დროსაც ვსწავლობთ გონების, გულისა და ნების მოთოკვას. როდესაც მოვთოკავთ გონებას, მასში ვეღარ დამკვიდრდებიან ავხორცული აზრები; როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს გულს, მაში ადგილს ვერ იპოვიან ავხორცული სურვილები, და როდესაც მოვთოკავთ ჩვენს ნებას, მასში ადგილს ვეღარ იპოვიან მხეცური და დემონური ბოროტი სურვილები.ვიწრო გზით შედიან ცათა სასუფეველში, ძმებო. მხოლოდ გონების, გულისა და ნების მოთოკვით შეიძლება აინთოს ყოველგვარ სათნოებათა სანთლები, რომელთა ალიც ღმერთამდე ავა. დიახ, სწორედ ანთებულ სანთლებს შეიძლება შევადაროთ ქრისტიანული სათნოებები.ჰოი, ყოვლადწმიდაო და უცოდველო უფალო, ყოველგვარ სათნოებათა წყაროო, შეგვეწიე, რათა წელი შემოვისარტყლოთ თავშეკავებით და ვიწრო გზით ვიაროთ შენკენ იმ სათნოებათა ანთებული სანთლებით, რომლებიც შენ დაამკვიდრე წუთისოფელში. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ანტონი მესვეტისა, მარტყოფელისა, სასწაულმოქმედისა (†VI); ღირსისა მაკარი დიდისა, მეგვიპტელისა (†390/391); მარკოზ ეფესელი მთავარეპისკოპოსისა, ევგენიკოსისა (†23.06 1444); არსენა კერკირელი მთავარეპისკოპოსისა (†953); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წუთისოფელზე გამარჯვების შესახებამ სოფელში ჭირი გაქვთ, მაგრამ გამხნევდით, რადგან მე ვძლიე ამ სოფელს (იოან. 16:33)წუთისოფლის მძლეველი ღმერთი ამ სიტყვებით ასწავლის თავის მიმდევრებს, რომ არ ეშინოდეთ წუთისოფლის. მართლაც, ეს სოფელი ძალიან ძლიერად გვეჩვენება, მაგრამ ის, ვინც შექმნა სოფელი, განა მასზე უფრო ძლიერი არ არის?! ძალიან საშინელია წუთისოფელი იმისათვის, ვინც არ იცის, რომ ღმერთი მართავს სამყაროს, რომ მას აქვს ხელმწიფება ამყოფოს წუთისოფელი ყოფიერებაში იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც სურს და დააბრუნოს არყოფნაში, როდესაც მოისურვებს. ხოლო ვინც ეს იცის, მისთვის ეს სოფელი არ არის საშინელი. უფალ იესო ქრისტესთან შედარებით, წუთისოფელი მხოლოდ სისუსტეებით მოფენილ ქსოვილს გვაგონებს, ხოლო ქრისტეს არ აქვს არცერთი სისუსტე. ვიცნ ეს არ იცის, მისთვის წუთისოფელი საშინელია, ხოლო ვიცნ იცის, მას არ ეშინია წუთისოფლის. წუთისოფელი სავსეა უბედურებებით, ტანჯვით, სამარეებითა და ხრწნის სუნით - ვის ძალუძს ამ ყველაფრის ატანა? მხოლოდ მას, ვისაც გული აქვს ძლიერი. ხოლო ძლიერი გული აქვს მხოლოდ იმას, ვის გულშიც ქრისტეა. წუთისოფელმა სხეული გვასესხა და მის ნაცვლად სულის მიღება სურს ჩვენგან, მაგრამ როგორ გვძლევს ის ჩვენ, თუკი ჩვენ ვიქნებით ქრისტეს მხედრები, რომელმაც სძლია წუთისოფელს?! წუთისოფლის მძლეველი ქრისტე გვაძლევს იარაღს საბრძოლველად, თავისი მაგალითით გვასწავლის ბრძოლას, გვანახებს დაფარულ მტერს, გვიჩვენებს შეტევისა და უკან დახევის გზებს, გვეხმარება თავისი მარჯვენით, გვიცავს ჩახუტებით, საზრდოდ გვაძლევს თავის ცხოველსმყოფელ ხორცს და გვასმევს თავის ცხოველსმყოფელ სისხლს, თანაც გვამხნევებს თავისი მოწოდებით: ნუ გეშინიათ! ასე რომ, ძმებო, განა შეუძლია წუთისოფელს რამე დაგვიშავოს, როცა მისი დამარცხება გარანტირებულია ქრისტეს გამარჯვებით?! ჰოი, უფალო, წუთისოფლის მძლეველო და გამარჯვებულო წინამძღოლო, იყავი ყოველთვის ჩვენ გვერდით, რათა არ გვეშინოდეს და შეგვეწიე, რომ ჩვენც ყოველთვის შენ გვერდით ვიყოთ გულით, გონებითა და სულით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა და ღმერთშემოსილისა ექვთიმე დიდისა (†473); ღირსისა ექვთიმე აღმსარებლისა (კერესელიძე 1944); მოწ.მამათაინნა, პინა და რიმასი(14);მოწამეთა: ბახუსიევსევისი, ევტუქისი და ბასილიდოსი(284-305); ღირსი ექვთიმე ტერნოველისა, ბულგარეთის პატრიარქი(1411). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წყვდიადში ერთადერთი სინათლის შესახებმე ვარ ნათელი სოფლისა (იოან. 8:12)რაც წუთისოფელი და დრო-ჟამი არსებობს, დაბადებულთაგან ვერავინ გაბედა ამ სიტყვების წარმოთქმა. იყვნენ და არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „მე მომაქვს ნათელი!“, მაგრამ ვერავინ გაბედა ეთქვა: „მე ვარ ნათელი!“ მხოლოდ უფალმა იესო ქრისტემ წარმოთქვა ეს სიტყვები გაბედულად და დარწმუნებით. მისმა ხანმოკლე ცხოვრებამ დედამიწაზე და ხანგრძლივმა, დაახლოებით ორიათასწლიანმა, ისტორიამ სრულიად გაამართლა ეს სიტყვები. იგი არის ჭეშმარიტების, სიმართლისა და ცხოვრების ნათელი. ქრისტე არის ჭეშმარიტების ნათელი, რადგან მან საკუთარი თავით გააცხადა ჭეშმარიტება ღვთისა და ადამიანის ნამდვილი ბუნების შესახებ, მანვე გააცხადა დამოკიდებულება ადამიანისა ადამინის მიმართ, დამოკიდებულება ადამიანისა ღვთის მიმართ და დამოკიდებულება ღვთისა ადამიანის მიმართ. ცა და დედამიწა გადავა, ხოლო მისი სიტყვები არ გადავა (მთ. 24:35), რადგან ცაც და დედამიწაც მისი სიტყვით შეიქმნა, ხოლო მისი სიტყვა – მისგანვე არის და მასთან არის მარადიულად და არ გადავა. ქრისტე არის სიმართლის ნათელი, იმიტომ რომ აჩვენა სიმართლის ძალა და ტყუილის უძლურება. მან ეს ცხადად აჩვენა იმ ყველაფრით, რაც თქვა, რაც აღასრულა და რაც თავს გადახდა ცოდვილთა შორის. მან ეს აჩვენა თავისი ეკლესიით ოცი საუკუნის განმავლობაში, ასევე, უამრავი წმინდანისა და წამებულის მიერ. სიმართელე ღმერთს ეკუთვნის და ის არასოდეს დამარცხდება. სიცრუე კი სუსტი არსებების კუთვნილებაა. სიცრუე ხშირად თავს აჩვენებს ხოლმე გამარჯვებულად, მაგრამ სწრაფადვე ჩაესვენება სამარეში. ქრისტე არის ცხოვრების ნათელი. ცხოვრებას ანათებს მისი სიტყვები, მისი საქმეები, მისი გამარჯვება, განსაკუთრებით – მისი აღდგომა, რომელიც, როგორც ყველაზე კაშკაშა მზე, თავისი სინათლით ანათებს ცხოვრებას და მკრთალი ჩრდილივით განდევნის სიკვდილს.ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ნათელო დაუღამებელო, მზეო ჭეშმარიტებისაო, სიმართლისა და ცხოვრებისაო, მოგვფინე ნათელი შენი ჩვენ, ცოდვილებსა და უღირსებს! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მაქსიმე აღმსარებლისა (†662); და მოწაფეთა მასთა აღმსარებელთა: ანასტასია ბერისა, კონსტანტინეპოლელისა (†662) და ანასტასი აპოკრისიარისა (†666) (აღესრულნენ საქართველოში); მოწამისა ნეოფიტესი, რომელი იყო ნიკია ქალაქით ბითვინისაით (†303/305); წმიდა პატრიარქ კალისტრატესი (ცინცაძე, †1952); ღირსისა მაქსიმე ბერძენისა (†1556). მოწამეთა: ევგენი, კანდიდო, უალერიანე და აკვილასი(284-305); ქალწულმოწამე აგნია რომაელისა(304) ღირსი მაქსიმე ბერძენისა(1556). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება შესრულების მეშვეობით წვდომის შესახებვისაც სურს მისი ნება აღასრულოს, გაიგებს ამ მოძღვრების შესახებ, ღვთისაგან არის თუ მე ჩემით ვამბობ (იოან. 7:17)მცირე სარგებელი აქვს ადამიანური ლოგიკითა და სიტყვებით იმის მტკიცებას, რომ ქრისტეს სწავლება ღვთისგანაა. ამ ჭეშმარიტებაში წვდომის ყველაზე სწრაფი და ყველაზე სანდო საშუალება ღვთის ნების აღსრულებაა, როგორც ბრძანა ამის შესახებ ქრისტემ: ვინც აღასრულებს, ის ჩასწვდება.თუ ღვთისთვის ტირი, შეიცნობ როგორი ნუგეშია ღმერთი; თუ მოწყალე ხარ, შეიცნობ როგორი მოწყალეა ღმერთი; თუ მშვიდობის დამყარებას ცდილობ, შეიცნობ, თუ როგორ გესადაგება იწოდებოდე ღვთის შვილად; თუ პატიობ ადამიანებს, შეიცნობ, როგორ გპატობს შენ ღმერთი. ქრისტეს სწავლება რომ ღვთისგანაა, ამას მხოლოდ ის შეიცნობს, ვინც ღვთის ნებას აღასრულებს. მხოლოდ ღვთის ნებისა და ღვთის მცნებების შესრულებითაა შესაძლებელი სამოთხის გაღება და ღვთის დანახვა, ესაა წმინდა წერილისა და გამოცხადების ყველა საიდუმლოს გაგების გასაღები. წმიდა ბასილი დიდი წერს: „საჭიროა ცხოვრების სიწმინდე, რათა შევიცნოთ ის, რაც წმიდა წერილშია დაფარული“. კიდევ რა სურს უფალს, როდესაც გვასწავლის, რომ მისი ნების აღსრულებით შეიძლება ჩავწვდეთ მისი მოძღვრების ღვთიურობას? – მხოლოდ ის, რომ საქმითაც დავრწმუნდეთ ამაში. მას სურს დავრწმუნდეთ არა უფრო მარტივი, არამედ უფრო რთულით გზით - არა მხოლოდ მოსმენით, არამედ შესრულებითაც, რადგან ვინც იოლი გზით რწმუნდება რამეში, იოლად ირყევა და იოლადვე გადარწმუნდება, ხოლო ვინც უფრო რთული გზით ირწმუნებს, იოლად აღარ შეირყევა და გადარწმუნდება. ძმებო, ამიტომ ვეცადოთ აღვასრულოთ ღვთის ნება, რათა შევიმეცნოთ ღმერთი და გადავირჩინოთ სული. ჰოი, ყოვლადბრძენო უფალო, შეგვეწიე ჩვენ, რათა სულიწმიდის ძალით აღვასრულოთ შენი წმიდა ნება. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა ტიმოთესი (†80/97); ღირსმოწამისა ანასტასი სპირსისა(†628); მოწამეთა: მანუელ, გიორგი, პეტრე და ლეონტი ეპისკოპოსისა, სიონი, გაბრიელ, იოანე, ლეონტი და პაროდი ხუცესთა და სხვა. მღვდელმოწამე ბიკენტი, ავგუსტოპოლელი დიაკონისა(303) და ღირსი იოსებ განწმენდილისა, კრეტელი იღუმენისა (1551). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ღვთის ყოვლისმცოდნეობისა და განგებულების შესახებხოლო თქვენს თავზე ყოველი თმაც კი დათვლილია (მთ. 10:30)თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, ძმებო, აღარაფერს ვამბობ თქვენი ცხოვრების დღეებზე! ამიტომ ნუ გეშინიათ, რომ დანიშნულ დროზე ადრე მოკვდებით, და არც იმის იმედი გქონდეთ, რომ თუნდაც ერთი დღით გაიხანგრძლივებთ სიცოცხლეს იმის ნების გარეშე, ვინც საზღვრავს და ზომავს. დაე, ამ აზრმა გასწავლოთ სიმდაბლე და ღვთის შიში. თქვენს თავზე თმებიც კი დათვლილია, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს ტანჯვაზე წუთისოფელში! ამიტომ არ შეშინდეთ, რომ ზომაზე მეტად დაინტანჯებით. კიდევ უფრო ნაკლებად გეშინოდეთ იმისა, რომ თქვენს ტანჯვას დაივიწყებს და არ გაითვალისწინებს ის, ვინც ყველაფერს ხედავს. ეს აზრი თქვენი შემოქმედისადმი მოთმინებასა და მინდობას გასწავლით. თმებიც კი დათვლილია თქვენს თავზე, ძმებო, რომ აღარაფერი ვთქვათ თქვენს მეგობრებსა და მტრებზე ამ ქვეყნად! ამიტომ, ნუ გეშინიათ, რომ ზედმეტად ბევრი მეგობარი და მტერი გეყოლებათ; ნუ გეშინიათ, რომ თქვენი მტრები დაგამარცხებენ, მაგრამ, ასევე, ნუ გექნებათ იმის იმედი, რომ თქვენი მეგობრები დაგიცავენ. ეცადეთ, რომ მხოლოდ ღმერთი იყოს თქვენი მეგობარი და ნურაფრისა ნუ შეგეშინდებათ. შეხედეთ: მხოლოდ უფალია თქვენი ერთადერთი მეგობარი, რომელსაც ყოველთვის უყვარხართ. ჰოი, სახიერო უფალო, ყოვლადბრძენო განმგებელო, რომელმაც იცი ყველაფრის სათვალავი, საზომი და დრო! ყოველგვარი შიში განაგდე ჩვენგან, შენი შიშის გარდა, რათა შენ მიმართ შიშით მოვიპოვოთ შენი – ჩვენი შემოქმედისა და კეთილისმყოფელის – უბიწო და წმიდა სიყვარული. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მეზვერისა და ფარისევლის კვირიაკე მღვდლმოწამისა კლიმენტი ანკვირელი ეპისკოპოსისა და მოწამისა აგათანგელოზისა (†318).ღირსი მავსიმე ასურისა; ღირსი სალამან მდუმარისა(400); მსოფლიო კრების მონაწილე წმ. მამათა(680-681); ღირსი დიონისე ულუმბოელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება წმინდათა ანგელოზური მდგომარეობის შესახებხოლო ვინც ღირსი იქნება, მიაღწიოს იმ საუკუნეს... აღარც სიკვდილი შეუძლიათ, რადგან ანგელოზთა სწორნი არიან... (ლუკ. 20:35-36)ამას ბრძანებს ის, ვინც იცის, ვინც იხილა და ვინც არ შეცდება. მაშ, რაღას უნდა ვეჭვობდეთ, ძმებო? ეს მოწმობა დღესავით ნათელი, ალმასზე ტკიცე და წუთისოფლის მთელ სიმდიდრეზე ძვირფასია; ეს მოწმობა ცხადყოფს, რომ მათ, ვინც იმ ქვეყნად ცხოვრებისა და აღდგომის ღირსი გახდა, სიკვდილი აღარ შეუძლიათ და ღვთის ანგელოზებივით უკვდავი არიან. მაგრამ იკითხავთ: რომელი ანგელოზებივით? სწორედ იმათი, რომლებიც აბრაამის დროს ეცხადებოდნენ და ეხმარებოდნენ ადამიანებს და ახლაც ასევე ეცხადებიან და ეხმარებიან. ისინი არ დაიხოცნენ, არამედ ცოცხალი არიან; არ დაბერდნენ, არამედ ახალგარზდები არიან. მათ ადამი იხილეს სამოთხეში და ახლა კი დაინახავენ საბოლოო აღდგომას, საშინელ სამსჯავროსა და წმიდათა სასუფეველს. ანგელოზთა მსგავსნი არიან წმიდანები. მოციქულები და წინასწარმეტყველები, წმინდანები და მოწამეები ცოცხალი არიან. ისინი მარად იცოცხლებენ და არ მოკვდებიან. ასეულობით, ათასობით წელი გავიდა, ისინი კი არც კვდებიან, არც ბერდებიან, არამედ ანგელოზთა მსგავსნი არიან. წმიდანები რომ არ მოკვდებიან, ეს უფალმა ზემონათქვამი სიტყვებითაც დაგვიმოწმა, საკუთარი აღდგომითაც გვიჩვენა და წმინდანთა განდიდებითაც დაგვიდასტურა.გამოვფხიზლდეთ, ძმებო და შევეცადოთ, რომ ამ ნეტარი სამყაროს ღირსი გავხდეთ!ჰოი, მკვდრეთით აღმდგარო და უკვდავო უფალო, შეგვეწიე, რომ ღირსი გავხდეთ შენი მარადიული სასუფევლის, რომელშიც სუფევ შენს ანგელოზებთან და წმინდანებთან ერთად უკუნითი უკუნისამდე! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდისა მელქისედეკ I, საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქისა, სვეტიცხოვლის განმაახლებლისა(†1033); ქალწულმოწამისა ქსენი დედათდიაკონისა, რომაელისა (†V); ნეტარისა ქსენია პეტერბურგელისა (†XIX). მოწაფეთა: ტიმოთესი და აგაპისა; ღირსი მაკედონი, სირიელი მეუდაბნოისა(420); ღირსმოწამე ანასტასი სპარსისა; ღირსი ფილონ კოპლასტიელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†389/390); გაბრიელ იმერეთის ეპისკოპოსისა (ქიქოძე †1896). მოწაფე ფილიციტასი და მის ძეთა: იანუარი, ფელიქს, ფილიპე, სილვანე ალექსანდრე, ვიტალი და მარცილისა; ღირსი პოპლისა(380); ღირსი მარი მგალობელისა(430); მღვდელმოწამე ვლადიმერ, კიევის მიტროპოლიტისა (1918) რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა დავით აღმაშენებელისა (†1125);
ღირსთა: ქსენოფონტესი, მეუღლისა მისა მარიამისა და ძეთა მათთა არკადისა და იოანესი (†V.VI). რუსეთის ახალმოწამეთა და აღმსარებელთა:ანანია ხუცისა, პეტრე მეჭურჭლისა და მათთან 7 მხედართა(284-305); ღირსი სვიმეონ ძველისა (380-390); ღირსი თეოდორე, სტუდიელი იღუმენისა და მისი ძმისა იოსებ, თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსისა(830). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
წმიდა იოანე ოქროპირისა, კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა, ახალმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (†1784-1785). უვერცხლო მკურნალი მოწამე იულიანე სორელისა(161); ღირსი დიმიტრი ტამასოელი ეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ეფრემ ასურისა, ედესელისა (†373-379); ღირსისა ისააკ ასურისა, ნინევიელი ეპისკოპოსისა (†VII). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ეგნატე ღმერთშემოსილისა, მოწამისა მეფისა აშოტ დიდისა კურაპალატისა (†829); მოწამეთა: სარბილისი და დისა მისი-ბებაიასი, ედესეს წამებულთა (†98-138). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
უძღები შვილის კვირიაკე მსოფლიო მოძღვართა და დიდთა მღვდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყველისა და იოანე ოქროპირისი (†XI);მღვდელმოწამე იპოლიტე რომის პაპისა და მისთანა მოწამეთა: კენსორინესი, საბინესი, ქრისია ქალწულისა და სხვათა 20-თა.(III). ღირსი ზენონისა; მოწამე თეოფილე ახლისა(780-802); კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა დიდისა მეფისა თამარისა (†1213); სასწაულმოქმედთა უვერცხლოთა მკურნალთა მოწამეთა: კვიროსისა და იოანესი და მათთანა მოწამეთა: ათანასიასი და ასულთა მისთა: თეოდოტიასი, თეოქტისტასი და ევდოქსიასი (†311); ზაქარია იერუსალიმელი პატრიარქისა(†633). მოწამეთა: ბიქტორ, ნიკიფორე, კლავდი, დიოდორე, სერაპიონისა და პაპისა(251); მოწამე ტრეიფენა კვიზიკელისა; ღირსი არსენ პაროსელისა(1877); ზაქარია იერუსალიმელი მთავარეპისკოპოსისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოწამე ტრიფონ ნიკეელისა(2300; მოწამეთა: პერპეტუა, რევოკატი, სატორნილე, სეკურდესი და ფილიციტატასი(200-203). ღირსი პეტრე გალატიელისა(429); ღირსი ბენდიმიანე, ბითვინიელი მეუდაბნოისა(512); ახალმოწამე ანასტასი ნავპლიოსელისა(1655); ღირსი ბრიგიტა კოლდარიელი იღუმენიასი(455). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიგებებაი (მიქუმაი) უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი
#mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მართალთა: სვიმეონ ღმრთისმიმრქმელისა და ანა წინასწსრმეტყველისა; აზარია წინასწარმეტყველისა. მოწამეთა: პაპია, დიოდორე და კლავდისი(250); მოწამეთა: ადრიანე და ვებულისა(308-309); მოციქულთასწორ ნიკოლოზ იაპონელი მთავარეპისკოპოსისა.(1912). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა ევაგრესი, ციხედიდის მთავარყოფილისა, ღირსისა შიო მღვიმელის თანამოღვაწისა (†VI);ღირსისა ისიდორე პელუსიელისა (†436/440). მოწამე იადორისა; მღვდელმოწამე აბრაამ არვილელი ეპ.(344-347); ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებლისა; სტუდიელი იღუმენისა(868); მოწამე ადრიან კესარია-პალესტინელისა(250); ღირსი ავენტინ შარტრელი ეპისკ.წმ. იასიმ სასწაულმოქმედისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ხორციელის შვიდეული, საშინელი სამსჯავროს ხსენება ღირსისა არსენ იყალთოელისა (ვაჩნაძე 1127); ღირსისა ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსისა (†100); მოწამეთა: მართასი, მარიამისა და ძმისა მათისა ღირსმოწამისა დიმიტრი კონსტანტინეპოლელისა (ლაზი†1784); ფოტი დიდისა, მოციქულთა სწორისა. მოწამე იულიანე ემესელისა(312);კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა (†891). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
კეთილმსახურისა მეფისა სოლომონ II-ისა, სამშობლოსათვის თავდადებულისა (†1815); ღირსთა: იოანე (მაისურაძე †1957) და გიორგი (მხეიძე †1968) აღმსარებელთა, ბეთანიელთა ღირსისა პართენი ლამფსაკიელი ეპ. (†IV); ღირსისა ლუკა ელადელისა (†946). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
დიდმოწამისა თეოდორე სტრატილატისა, ჰერაკლიელისი (†IV); წინასწარმეტყველისა 12-თაგანისა ნათლისმხილველისა (†520 წ. ქრისტეს შობამდე). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა გაბრიელ აღმსარებელისა და სალოსისა; მოწამისა ნიკიფორესი, ასურეთის ანტიოქიელისა (†2570).მღვდელმოწამეთა: მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსისა, ფილაგრე, კვიპრ. ეპისკოპოსისა და პანკრატი, ტავრომენიელი ეპისკოპოსისა, მღვდელმოწამე პეტრე დამასკელისა(775); მღვდელმოწამე აღათანგელოზ, დამასკოელი მიტროპოლიტისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა იოანე ჭიმჭიმელისა, ფილოსოფოსისა (†XIII); მღვდელმოწამე ხარალამპისა და მისთანა მოწამეთა: პორფირისა, ბაპტოსისა და სამთა დედათა (†198/202). ენათა, ვალენტინა და პავლასი. ანასტასი, იერუსალიმელი პატრიარქისა. მართალი გალინასი. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მღვდელმოწამისა ვლასი სებასტიელი ეპისკოპოსისა (†315/316); მართლისა თეოდორასი, საბერძნეთის დედოფლისა, წმიდათა ხატთათაყვანისცემისაღმდგენელისა (†867). მოწამე გიორგი ახლისა კრატოველისა, ბულგარელისა (1515); ღირსი დიმიტრი ვოლოგოდელისა(1392). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატისა; ყოველთა ღირსთა მამათა, ღვაწლში გაბრწყინებულთა (გარდამ.). მელეტისა, დიდი ანტიოქიელი პატრიარქისა (†381); ღირსისა პროხორე ქართველისა, იერუსალიმის ქართველთა ჯვარის მონასტრის განმაახლებლისა (შავთელი †XI); მღვდელმოწამე ლუკა იერუსალიმელისა (მუხაის ძე აბაშიძე †1273/1277); ღირსმოწამისა ნიკოლოზისა (დვალი †11314), იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში მაჰმადიანთაგან წამებულისა და იერუსალიმის ქართველთა მონასტერში ცხოვრებულთა ყოველთა ქართველთა მოწამეთა და მამათა (†IV-XVIII). ღირსთა: მარიამისა და მამამისი ევგენისა; ანტონი კონსტანტინეპოლელი პატრიარქისა(895); ალექსი, მოსკოველი მიტროპოლიტისა, სასწაულმოქმედისა(1378). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მიტევების კვირიაკე. სამოთხიდან ადამის განდევნის გახსენება. ღირსი მარტინიანე პალესტინელისა (†V), ღირსისა სვიმეონ მირონმდინარისა, ხილენდარელისა, ქტიტორისა (†1200). ღირსთა: ზოია და ფოტინესი. ღირსი ევლოგ 1 ალექსანდრიელი პატრიარქისა(607-608). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
ღირსისა მღვდელმონაზონისა ილარიონ ქართველისა, ახლისა, მთაწმინდელისა (ყანჩაველი †1864); ღირსი ავქსენთი ბითვინიელი იღუმენისა (†470); მოციქულთა სწორისა კირილესი, სლოვენთა მოძღვრისა (†869). 12 ბერძენთა, კიევი-პეჩორის ლავრის მიძინების ტაძრის მაშენებელთა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი
მოციქულისა 70-თაგანისა, მღვდელმოწამისა ონისიმესი, მოწაფისა წმიდისა პავლე მოციქულისაი, რომელი მონა იყო ფილიმონისი (†I-II); ღირსისა ანთიმოზ ქიოსელისა (†1960) #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} წმიდა ნიკოლოზ სერბი

 © ICCS, 2011