მოწამეთა: ტროფიმესი, საბატისა და დორიმენდონისი (†276/278). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ქრისტეს მწუხარების შესახებ„ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია და რა ვთქვა: მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან? მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“ (ინ. 12:27)არაფერია უფრო რეალური ამ მიწიერ სამყაროში, ვიდრე უფალი იესო ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი და ჭეშმარიტი ადამიანი. ჭეშმარიტად, მთელი ეს სამყარო ქრისტეს გარეშე აჩრდილს ჰგავს. მართლაც, არც მიწა, არც წყალი, არც ჰაერი, არც სინათლე არ არის ისეთი რეალური, როგორიცაა ქრისტე, რამეთუ ეს ყველაფერი წარმავალია, უფალი კი მარადიული. ჭეშმარიტად, იგია ქვაკუთხედი მარადიული სამყაროსი და ვინც მას ჩაეჭიდება, შეძლებს ეზიაროს მარადიულ სამყაროს, მარადიულ მყოფობას. დროის აბობოქრებული, თუმცა კი უძლური ტალღები მრისხანედ აწყდებოდნენ და ახლაც აწყდებიან ხან ქრისტეს ღვთაებრივი და ხანაც კაცობრივი ბუნების რეალობას. მართლაც, რამდენი შრომა დასჭირდათ ქრისტიანებს, რომ თვალები აეხილათ ურწმუნოთათვის და დაერწმუნებინათ ისინი ქრისტეს ღვთაებრივ და კაცობრივ ბუნებაში; ყოვლისმცოდნე წმიდა სულმა წინასწარ განაგო და მოციქულთა საშუალებით წინასწარ განამზადა იარაღი ქრისტეს მხედართათვის. „ახლა სული ჩემი შეძრწუნებულია“ – ნუთუ უფალი ამგვარ შეძრწუნებასა და მწუხარებას განიცდიდა, ნამდვილად რომ არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც უძლური ადამიანური ბუნების ყველა თვისება ჰქონდა, ცოდვის გარდა? თანაც, არა მხოლოდ მწუხარებასა და შეძრწუნებას განიცდიდა, არამედ შიშსაც! „მამაო, მიხსენი მე ამ ჟამისაგან“ – ამას ამბობს უძლური ადამიანური ბუნება, რომელსაც ეშინია სიკვდილის, მაგრამ ბუნება, რომელიც, ამავდროულად, უცოდველია, რამეთუ მყისვე დასძენს უფალი: „მაგრამ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს“.ხედავთ, რა მნიშვნელოვანია ქრისტეს სიკვდილი! მისით ვართ გამოსყიდულნი, მისით ვართ გამოხსნილნი. ასე რომ მხოლოდ სწავლებით ნურავინ დაკმაყოფილდება, არამედ მზერა მიაპყროს გოლგოთას და შეძრწუნებული დაინახავს სისხლიან მსხვერპლს ჯვარზე, შეწირულს ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა გვიხსნას მყრალი ჯოჯოხეთის უფსკრულთაგან. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, რომელიც ჯვარს ეცვი ჩვენთვის და ჩვენი ცხონებისთვის, მოგვიტევე კვლავ. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ.წმიდა ნიკოლოზ სერბი