დღესასწაული ივერიის ღვთისმშობლის ხატისა; ხსენება ანტონ ჭყონდიდელი მიტროპოლიტისა (†1815) და მოწაფისა მისისა იაკობ ხუცესმონაზონისა; მოწამე ფლორენტისა; მოწამე ბენიამინ დიაკონისა; მელეტი ალექსანდრიელი პატრიარქისა(1601); დიდმოწამე ქრისაბულგარელისა(1795). #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ცოდვის ტვირთის და თავის დახსნის შესახებ „ნეტარია, ვისაც ეპატია დანაშაული, ვისი ცოდვებიც დაიფარა“ (ფს. 31:1)ცოდვისგან იშვება შიში და შფოთვა, უძლურება, სისუსტე, გონების დაბნელება. ცოდვით ადამიანი თავის წინააღმდეგ განაწყობს სხვა ადამიანებს, აშფოთებს სინდისს, გარშემო იკრებს ეშმაკებს და აძლევს იარაღს თავის წინააღმდეგ. ცოდვით ადამიანი შორდება ღმერთს, შორდება მფარველ ანგელოზს, შორდება ყოველგვარი სიკეთის წყაროს. ჩადენილი ცოდვა ღვთისა და ყველა კეთილი ძალისთვის ომის გამოცხადებას ნიშნავს. მაგრამ ეს უფრო სასაცილოა, ვიდრე ის, რომ შემოდგომის ფოთოლი უცხადებდეს ომს ქარს, რადგან ამ შემთხვევაში ადამიანი უცხადებს ომს ღმერთს! ეს ომი თავიდანვე მარცხისთვისაა განწირული და სიკვდილის ტოლფასია, თუ ადამიანი მალევე არ მოეგება გონს, არ მოინანიებს და პატიებას არ სთხოვს ღმერთს. ცოდვილის საშინელი მდგომარეობა კარგად იგრძნო და გამოსცადა საკუთარ თავზე დიდმა მეფემ, დავითმა. იგი წარმოუდგენელ შიშსა და შფოთვას, სისუსტესა და მარტოობას განიცდიდა, გრძნობდა ისრებს ადამიანებისა და ეშმაკებისაგან, მაგრამ როცა თავისი მძიმე მდგომარეობა გაიაზრა, დავითმა აღიარა ცოდვა, ნაცარი დაიყარა თავზე, სინანულის ცრემლებით ასველებდა მიწას და მოთქვამითა და გოდებით, რომელიც ცეცხლივით წვავდა მას, გული მოულბო მოწყალე ღმერთს, რათა მიეტევებინა მისთვის. და როცა მიუტევა ღმერთმა, გამოუთქმელი ნეტარება იგრძნო. მიტევებული სულის ამ ნეტარებას იგი სიტყვებით ვერ გადმოსცემს; ორ მდგომარეობაში ყოფნისა (ცოდვაში ყოფნა და ღვთისაგან შეწყალება) და გამოცდილების საფუძველზე დავითი მხოლოდ გვამცნობს, გვიდასტურებს და გვარწმუნებს, რომ ნეტარია ის, ვისაც დანაშაული ეპატიება და ვისი ცოდვებიც დაიფარება. რა არის ეს ნეტარება? ესაა თავისუფლება, სიმტკიცე, გამოუთქმელი სიხარული, ძალა, აზრის სიცხადე, დამშვიდებული სინდისი, ღვთის იმედი, გალობა ღვთის მიმართ, მოყვასის სიყვარული და ცხოვრების აზრი! ერთი სიტყვით, სინათლე, სიხარული და ძალა. აი, ესაა ის ნეტარებები, რომელთაც ცოდვისგან გათავისუფლებული სული გრძნობს აქვე, ამქვეყნად, და კიდევ, მას ცაში ელოდება ნეტარება, რომელიც „თვალს არ უხილავს, ყურს არ სმენია და კაცს გულში არ გაუვლია“ (1კორ. 2:9). ჰოი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, შენი უსაზღვრო მოწყალებით მოგვიტევე ჩვენი ურჯულოება და დაფარე ჩვენი ცოდვები! ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი