ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებლისა ლუკასი (†I).ღირსი იულიანე მეუდაბნოისა; მოწამე მარინი ბერისა; დიდმოწამე ქრისა ბულგარელისა. #mp_thoughts p {color: #232323; font-size: 18px; line-height: 25px;} სწავლება ენით ცოდვის შესახებ„ვთქვი: დავიცავ ჩემს გზებს, რათა არ ვცოდო ჩემი ენით“ (ფს. 38:2)ენით ცოდვა ყველაზე ხშირი და ყველაზე უსწრაფესი ცოდვაა. „ვინც არ სცოდავს სიტყვით, იგი სრულყოფილი კაცია“, - ბრძანებს იაკობი მოციქული (იაკ. 3:2). როდესაც მონანული ივლის ღვთის გზაზე, ანუ როდესაც დაიწყებს ღვთის მცნებების მიხედვით ცხოვრებას, მეტად უნდა იშრომოს, რომ ენით არ სცოდოს. ამის შესრულება დაუწესა საკუთარ თავს მონანულმა დავითმა. მან განსაკუთრებით გადაწყვიტა, რომ დუმილს დაიცავდა მტრის წინაშე: „დავუყენებ, უფალო, მცველს ჩემს პირს, ვიდრე ჩემ წინაშეა ჩემი მტერი“, – აი, საუკეთესო წესი მათთვის, ვისაც ცოდვისგან განკურნება სურს: როდესაც ადანაშაულებენ, იგი დუმს, როდესაც ცილს სწამებენ – მაშინაც დუმს. მართლაც, რა სარგებელია, თუ პასუხს გასცემ გაცხარებულ ურჯულოს, რომელიც ღმერთს არ იცნობს? თუ მასთან ბოროტების შესახებ ისაუბრებ, კიდევ უფრო გააბრაზებ, თუ სიკეთეზე - სიწმინდის მაძაგებელად აქცევ, ქრისტე დუმდა პილატეს წინაშე. „მე არ მპასუხობ?“- ეკითხებოდა პილატე. და რა შეიძლება უპასუხო იმას, ვისაც არა აქვს ყური, რომ მოისმინოს და გონება, რომ გაიაზროს? ხედავთ, მართლის დუმილმა ურჯულოს წინაშე შეიძლება საუკეთესოდ იმოქმედოს თავად ურჯულოზე, მარტო დარჩენილმა შეიძლება მართლის დუმილი თავისი სულის სასარგებლოდაც გაიაზროს, მაშინ როდესაც ნებისმიერ სხვა პასუხს – კარგს თუ ცუდს – იგი განმარტავდა როგორც ბოროტებას და სხვებს განიკითხავდა, საკუთარ თავს კი გაიმართლებდა. ნეტარია ის, ვინც ენის მოთოკვას ისწავლის. ჰოი, უფალო იესო ქრისტე, ღმერთო ჩვენო, შენ, რომელმაც გვიჩვენე იმის მაგალითი, როდის და როგორ არის საჭირო საუბარი, ასევე გვაჩვენე იმის მაგალითიც, თუ როდის და როგორ არის საჭირო დუმილი. შეგვეწიე სულიწმიდის მადლით, რათა არ შევცოდოთ ენით. ქება და დიდება შენდა უკუნისამდე. ამინ. წმიდა ნიკოლოზ სერბი